Barla Lahikası 119. Mektup/el sayfasının kaynağını görüntüle

<languages/>
<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
''(Said Nursî’nin bir fıkrasıdır.)''
</div>

<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
بِاس۟مِهٖ وَ اِن۟ مِن۟ شَى۟ءٍ اِلَّا يُسَبِّحُ بِحَم۟دِهٖ
</div>

<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
اَلسَّلَامُ عَلَي۟كُم۟ وَ رَح۟مَةُ اللّٰهِ وَ بَرَكَاتُهُ
</div>

<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''Aziz, sıddık, sadık, çalışkan kardeşim, hizmet-i Kur’an’da arkadaşım Re’fet Bey!'''
</div>

<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Senin gördüğün vazife-i Kur’aniyenin hepsi mübarektir. Cenab-ı Hak sizi muvaffak etsin, fütur vermesin, şevkinizi artırsın.
</div>

<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Senin vazifen yazıdan daha mühimdir. Yalnız, yazıyı terk etmeyiniz.
</div>

Θα διατυπώσω μια αρχή σχετικά με την αδελφοσύνη την οποία θα πρέπει να έχετε σοβαρά υπόψη:

Η ζωή είναι αποτέλεσμα της ενάδας και της ένωσης. Όταν απολύεται η κατ’ ουσίαν ένωση, απολύεται και η πνευματική ζωή.

Όπως υποδεικνύει το εδάφιο   ٭ وَلاَ تَنَازَعُوا فَتفْشَلُوا وَتَذْهَبَ رِيحُكُم ٭ [«Μην πέσετε σε αντιπαράθεση, τότε θα εξασθενίσετε, θα σπάσει το θάρρος σας και θα φύγει η χάρη της ενότητας σας.» Κουράν, Ελ-Ενφάλ, 8:46]  όταν σπάει η αλληλεγγύη εκφυλίζεται και η ενότητα.

Όπως γνωρίζετε τα τρία ελίφ [ ا ] εάν γραφτούν ξεχωριστά η αξία τους είναι τρία.  Εάν γραφτούν σε σειρά, με τη δύναμη της αριθμητικής συνένωσης [ا ا ا] παίρνουν την αξία του εκατόν έντεκα. Ομοίως τρείς-τέσσερεις υπηρέτες του Δικαίου εάν κινηθούν ξεχωριστά χωρίς να έχουν κάνει καταμερισμό της εργασίας, η ισχύς τους θα είναι όπως τρείς-τέσσερεις άντρες. Εάν βάση μιας πραγματικής αδελφοσύνης, όπου με πλήρη αλληλεγγύη ο καθένας θα είναι περήφανος με τις αρετές του ετέρου, κινηθούν όλοι σε ίσο βαθμό συμφώνως με το μυστήριο της φιλαλληλίας και αυταπάρνησης, εκείνοι οι τέσσερεις άντρες θα έχουν την ισχύ των τετρακοσίων αντρών.

Εσείς βρίσκεστε στη θέση μηχανοδηγών ενός αει-φώτου ηλεκτρισμού ο οποίος θα φωτίσει όχι μόνο την Ισπάρτα αλλά ίσως μια μεγάλη χώρα. Οι τροχοί της μηχανής είναι υποχρεωμένοι να στηρίξουν ο ένας τον άλλον. Ακόμη όχι να ζηλεύουν ο ένας τον άλλον αντιθέτως να χαίρονται με την υπέρτερη δύναμη του άλλου. Αν υποθέσουμε έναν νοήμων τροχό είναι αυτονόητο ότι θα χαρεί με την όψη ενός άλλου πιο δυνατού τροχού. Διότι ελαφρώνει το καθήκον και η εργασία του. Τα πρόσωπα που έχουν επωμιστεί το βάρος ενός σπουδαίου και ένδοξου θησαυρού όπως η υπηρεσία του Κουράν και της πίστης, του Δικαίου και της αλήθειας, με ευγνωμοσύνη και περηφάνια και με δοξασμούς ανταπαντούν για τους ώμους που μπαίνουν κάτω από το βάρος τους.

Ου μην ανοίγετε την πόρτα της μομφής στους αλλήλους σας. Υπάρχουν αρκετά πολλά επίμεμπτα πράγματα στους κύκλους εκτός της αδελφοσύνης σας. Όπως εγώ νιώθω περήφανος για τα δικά σας προτερήματα και όσο τα στερούμε ο ίδιος, χαίρομαι που υφίστανται σε εσάς και τα δέχομαι σαν να είναι δικά μου. Και εσείς αρμόζει να κοιτάτε με αυτό το βλέμμα του δασκάλου σας ο ένας στον άλλον. Κι όντως ο έκαστος ας λειτουργήσει σαν εκδότης των αρετών του ετέρου.

Θεώρησα πολύ σπουδαίο το αίσθημα αδελφοσύνης που επέδειξε ο κύριος Χαφίζ Αλή, ένας από τους αδερφούς μας, ο οποίος κατάγεται από το χωριό Ισλαμκιόη, απέναντι σε έναν άλλο αδερφό μας που ίσως και ήταν ανταγωνιστής του, για αυτό σας το περιγράφω:

Το άτομο αυτό ήρθε κοντά μου και εγώ του είπα ότι η γραφή του αλλουνού είναι καλύτερη από ότι η δικιά του και «Αυτός ενδέχεται να υπηρετήσει περισσότερο» είπα. Παρατήρησα ότι, ο Χαφίζ Αλή με μια απόλυτη ειλικρίνεια και εγκαρδιότητα καμάρωσε την υπεροχή του άλλου και ευχαριστήθηκε με αυτό. Ακόμη χάρηκε για το ότι εκείνος προσέλκυσε την αγάπη του δασκάλου του. Πρόσεξα την καρδιά του αισθάνθηκα την ειλικρίνειά του, δεν ήταν προσποίηση. Δόξασα την μεγαλειότητα του Αλλάχ διότι ανάμεσα στους αδερφούς μου υπάρχουν τέτοια πρόσωπα που φέρουν τούτο το υψηλό αίσθημα. Ινσααλλάχ [με το θέλημα του Αλλάχ] αυτό το αίσθημα είναι που θα υπηρετήσει πολύ! Ελχάμντουλιλλάχ [δόξα τον Αλλάχ] το αίσθημα αυτό σιγά σιγά εξαπλώνεται σε όλους τους αδερφούς γύρω μας!

<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''Küçük bir latîfe:''' Sohbet içinde sizden bahis geçti. Şükre dair meseleyi sordum: “Hüsrev’in yazdığını Re’fet Bey gördü mü?”
</div>

<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Bekir Ağa dedi: “Evet, gördü ve dedi: Çok güzel fakat acaba sen kalem karıştırmadın mı?”
</div>

<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Hüsrev dedi: “Yok, kendi nüshamda tam bütün gelmedi. Fakat kendilerine yazdığım tam geldi.”
</div>

<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Biraz münakaşa oldu…
</div>

<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Bu münasebetle kardeşim Re’fet Bey’e derim ki: Aslında tevafuk noksan olsaydı zaten ben tavsiye etmiştim ki kalem karıştırmasınlar. Asıl vaziyet bozulmasın. Bekir Ağa da gördü ki asıl müsveddede çıkıntı olduğu halde, tevafuk Hüsrev’in tarzında var. Onun için Hüsrev’in bir mahareti varsa tevafuku bozmamış. Hattâ Mu’cizat-ı Ahmediye’deki salavat tevafukunda tavsiye etmiştim ki kimse maharetini karıştırmasın. Fakat asıl müsveddelerde, en acemi bir müstensihin nüshasında birkaçı müstesna bütün tevafuktadır. Onun için sekiz ayrı ayrı müstensihin setredemediği bir tevafuk, elbette kuvvetlidir. Müstensihler bozmasınlar, tevafuku getiremeyen bozuyor. Demek en büyük maharet odur ki tevafuku bozmasın. Çünkü tevafuk var. Sen de Hüsrev’e yardım et ki hakikaten mevcud ve matlub tevafuku denk getirebilsin. Çünkü yoktan var etmiyorsunuz, hakiki varı yok etmeyin.
</div>

<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Sözler’le alâkadar olanlara selâm ve dua ediyorum.
</div>

<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''Said Nursî'''
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
------
<center> [[Barla Lahikası 118. Mektup]] ⇐ | [[Barla Lahikası]] | ⇒ [[Barla Lahikası 120. Mektup]] </center>
------
</div>