Bütün çeviriler

Tüm mevcut çevirilerin gösterilmesi için aşağıya bir ileti adı giriniz.

5 çeviri bulundu.

Ad	Geçerli mesaj metni
^g العربية (ar)	ثم بدأنا بالسير معاً حتى صعدنا قمة جبل رغم أنه لا داعي ولا مناسبة لذلك. وكان لدينا قليل من الماء مع شيء من الشاي والسكر. قلت: يا أخي اعمل لنا قليلاً من الشاي. وبدأ بالعمل. وجلست أنا تحت شجرة قطران أتأمل في مشاهدة وادٍ عميق، وأفكر بأسف وأسى: ليس لدينا إلّا كسرة من خبز متعفن ربما يكفينا كلينا هذا المساء. ولكن كيف باليومين التاليين. فماذا أقول لهذا الرجل الطيب النقي السريرة! وبينما أنا غارق في هذا إذا برأسي كأنه يُدار إلى الشجرة فالتفتُّ وإذا بي أرى رغيفاً كبيراً فوق شجرة القطران ينظر إلينا بين أغصانها، قلت: أبشر يا سليمان فقد أنعم الله سبحانه علينا برزق. فأخذنا الخبز من الشجرة وفتشنا عن أثر من آثار الحيوانات والطيور عليه. وإذا به سالمٌ من أي تعرض كان من الحيوانات. فضلاً عن أنه لم يصعد هذا الجبل منذ ثلاثين يوماً أحد من الناس. فكفانا ذلك الرغيف يومين. وما أن أوشك على النفاد إذا بالرجل الصادق «سليمان»(∗) الذي كان صديقاً صادقاً طوال أربع سنوات يصعد الجبل متوجهاً نحونا آتياً لنا بالخبز.
^g Deutsch (de)	Danach stiegen wir beide, ohne dass wir dazu eine Veranlassung gehabt hätten, oder es dafür einen Grund gegeben hätte, immer weiter wandernd bis zum Gipfel eines Berges hinauf. Bei uns hatten wir eine Kanne mit etwas Wasser. Auch hatten wir ein bisschen Zucker und etwas Tee bei uns. Ich sagte: "Mein Bruder, mach ein wenig Tee." Während er damit beschäftigt war, den Tee zuzubereiten, saß ich unter einer Zeder, die sich hoch über einem Bach erhob. Traurig dachte ich bei mir: "Wir haben noch etwas schimmeliges Brot. Es reicht heute abend noch für uns beide. Wie sollen wir das zwei Tage lang machen und wie soll ich das diesem Mann in seiner Herzensreinheit beibringen?" Während ich noch darüber nachdachte, wendete ich meinen Kopf, und es war mir, als drehte sich mir der Kopf wie von selbst, und da sah ich: In den Zweigen der Zeder über mir lag ein riesengroßes Laib Brot für uns bereit. "Suleyman, eine Überraschung (müjde)!" rief ich, "Gott der Gerechte hat für uns gesorgt." Wir holten das Brot herunter, betrachteten es und sahen, dass Vögel oder andere frei lebende Tiere es nicht angerührt hatten. Seit 20, 30 Tagen war kein Mensch mehr auf diesen Gipfel gestiegen. Dieses Brot reichte uns beiden für zwei Tage. Während wir davon aßen und es fast schon aufgegessen hatten, kam (ein anderer) Suleyman, der mir schon seit vier Jahren ein wahrer und treuer Freund ist, von unten herauf mit Brot.
^g English (en)	Later, although it had no connection with this and there was no reason for it, we both began walking till we reached the top of the mountain. There was a little water in the ewer, and we had a small piece of sugar and some tea. I told him: “Brother! Make some tea!” He set about making it and I sat down under a cedar-tree overlooking a deep ravine. I thought regretfully to myself: we have a bit of mouldy bread which will only just be enough for us this evening. What shall we do for two days and what shall I say to this ingenuous man? While thinking this, I suddenly turned my head involuntarily and I saw a huge loaf of bread on the cedar-tree in among the branches; it was facing us. I exclaimed: “Süleyman! Good news! Almighty God has sent us food.” We took the bread, and looking at it saw that no bird or wild animal had touched it. And for twenty or thirty days no one at all had climbed to the top of that mountain. The bread was sufficient for us for the two days. While we were eating and it was about to be finished, righteous Süleyman who had been the most loyal of loyal friends for four years, suddenly appeared from below with more bread.
^g Bahasa Indonesia (id)	Kemudian kami berjalan bersama dan naik ke puncak gunung meski sebetulnya tidak perlu dan tidak ada kebutuhan untuk itu. Kami membawa sedikit air serta sedikit teh dan gula.“Wahai saudaraku, tolong buatkan teh!” ujarku. Iapun mulai membuatnya.Aku duduk di bawah pohon menatap sebuah lembah yang dalam. Aku merenung dengan rasa pilu, “Kami hanya punya sekerat roti yang sudah berjamur, yang mungkin hanya cukup untuk sore ini. Tidak tahu bagaimana untuk dua hari berikutnya. Apa yang harus kukatakan untuk orang yang baik hati ini.”Saat sedang merenungkan hal tersebut, tiba-tiba kepalaku seolah diarahkan ke sebuah pohon katran. Seketika aku melihat sepotong roti besar di atas pohon tersebut yang sedang menatap kami. Aku pun berkata, “Bergembiralah wahai Sulaiman! Allah memberi rezeki kepada kita.” Kami mengambil roti tersebut seraya melihat barangkali ada jejak hewan atau burung padanya. Ternyata ia bersih; tidak ada jejak padanya. Apalagi sudah selama tiga bulan ini tidak ada seorangpun yang naik ke gunung ini. Roti itu cukup untuk kami makan selama dua hari. Ketika hampir habis, seorang lelaki jujur, Sulaiman Kervanci, yang telah menjadi sahabat yang setia selama empat tahun, datang membawa roti untuk kami.
^g Türkçe (tr)	Sonra hiç münasebeti olmadığı halde ve bir bahane yokken ikimiz yürüye yürüye bir dağın tepesine çıktık. İbrikte bir parça su vardı. Bir parça şeker ile çayımız vardı. Dedim: “Kardeşim, bir parça çay yap.” O ona başladı, ben de derin bir dereye bakar bir katran ağacı altında oturdum. Müteessifane şöyle düşündüm ki: Küflenmiş bir parça ekmeğimiz var; bu akşam ancak ikimize yeter. İki gün nasıl yapacağız ve bu safi-kalp adama ne diyeceğim, diye düşünmede iken birdenbire başım çevrilir gibi başımı çevirdim, gördüm ki: Koca bir ekmek, katran ağacının üstünde, dalları içinde bize bakıyor. Dedim: “Süleyman müjde! Cenab-ı Hak bize rızık verdi.” O ekmeği aldık, bakıyoruz ki kuşlar ve hayvanat-ı vahşiye hiçbiri ilişmemiş. Yirmi otuz gündür hiçbir insan o tepeye çıkmamıştı. O ekmek, ikimize iki gün kâfi geldi. Biz yerken, bitmek üzere iken, dört sene sadık bir sıddıkım olan müstakim Süleyman, ekmekle aşağıdan çıkageldi.