Bütün çeviriler

Tüm mevcut çevirilerin gösterilmesi için aşağıya bir ileti adı giriniz.

12 çeviri bulundu.

Ad	Geçerli mesaj metni
^g العربية (ar)	مثلما أُشير في «الكلمة العاشرة» إلى أنه: إذا ما شيَّد معماريٌ بارع حكيم قصراً منيفاً، وأودع في كل حجر من أحجاره مئات الحِكَم والمصالح والفوائد، فلا يتصور مَن له شعور أن لا يبني له سقفاً يحفظه من البلى والفساد؛ لأن هذا يعني تعريض البناء للعدم والتلف وضياع تلك الفوائد والحكم التي كان يرعاها ويتولاها، وهذا ما لا يرضى به ذو شعور. أو أن حكيماً مطلقاً يُنشئ من درهم من البذور مئات الأطنان من الفوائد والحكم والغايات، ويتعقبها ويديرها، لا يمكن أن يَتَصور مَن له عقل صدور العبث والإسراف المنافيين كلياً للحكمة المطلقة من ذلك الحكيم المطلق فيقلّد الشجرة الضخمة فائدة جزئية، وغاية تافهة وثمرة قليلة، علماً أنه ينفق لإنشائها وإثمارها الكثير!.. نعم، فكما لا يمكن أن يتصور هذا أو ذاك عاقلٌ قط، كذلك لا يمكن أن يتصور مَن له مسكةُ عقل أن يصدُر من الصانع الحكيم العبثُ والإسراف بعدم إتيان الآخرة وبعدم إقامته الحشر والقيامة بعد أن قلَّد كل موجود في قصر الكون هذا مئاتٍ من الحكم والمصالح وجهّزه بمئاتِ الوظائف -حتى إنه قلَّد كل شجرة حِكماً بعدد ثمارها ووظائفَ بعدد أزهارها- فلا يمكن أن يتوارد على خاطر عاقل أن يضيّع هذا الحكيمُ الجليل جميعَ هذه الحِكم والمقاصد وجميعَ هذه الوظائف بعدم إقامته القيامة والآخرة. إذ يعني هذا إسنادَ العجز التام إلى قدرة القدير المطلق، وتنسيبَ العبث والضياع إلى الحكمة البالغة للحكيم المطلق، وإرجاعَ القبح المطلق إلى جمال رحمة الرحيم المطلق، وإسنادَ الظلم المطلق إلى العدالة التامة للعادل المطلق، أي إنكارَ كل من الحكمة والرحمة والعدالة الظاهرة المشاهدة، إنكارَها كلياً من الوجود! وهذا من أعجب المحالات وأشدها سخفاً وأكثرها بطلاناً!.
^g Deutsch (de)	Wir hatten bereits im "Zehnten Wort" darauf hingewiesen: Niemand, der über ein Denkvermögen verfügt, nimmt an, dass ein Baumeister, der überaus sinnvoll arbeitet und mit jedem Stein eines Schlosses, an dem Er baut, mit Sorgfalt hunderterlei Weisheiten verfolgt, kein Dach über dem Schloss errichten sollte, was doch dessen sinnlosen Zerfall zur Folge hätte, und damit all Seine sinnvolle Arbeit wieder zunichte machen würde. Es ist in keinerlei Hinsicht möglich, dass der absolute Allweise (Hakîm-i Mutlaq), der in seiner vollkommenen Weisheit aus einem Kern von einem Dirhem (ca. 3 g) Gewicht Ziel, Zweck und Nutzen, so gewichtig wie hunderte Batman (ca. 8 kg), mit Sorgfalt zu erlangen versucht, zu einer Verschwendung fähig sein sollte, die in ihrer Sinnlosigkeit Seiner Weisheit widerspricht, ihr entgegengesetzt ist, indem Er einen Baum, riesengroß wie ein Berg, mit sehr vielen Kosten versorgt, einzig zu einem Nutzen von einem Dirhem, einzig mit dem winzig kleinen Ziel, eine einzige Frucht hervorzubringen. Wenn der allweise Schöpfer (Sani-i Hakîm), der alles Sein und Leben in diesem kosmischen Schloss, mit hunderterlei Weisheiten versieht und es mit Hunderten von Aufgaben betraut, ja sogar jedem einzelnen Baum so viele Weisheiten wie Früchte und so viele Aufgaben wie Blüten gibt, den Tag des Weltuntergangs nicht anbrechen ließe und die Wiederauferstehung am Jüngsten Tag nicht bewirkte, so hieße das, dass alle grenzenlosen und zahllosen Weisheiten und diese unendlich vielen Aufgaben sinnlos, absurd, hohl und nutzlos verloren gingen. Man müsste dann der vollkommenen Macht (kemal-i qudret) des absolut Allmächtigen (Qadîr-i Mutlaq) eine absolute Ohnmacht, der vollkommenen Weisheit (kemal-i hikmer) des absolut Allweisen (Hakîm-i Mutlaq) eine grenzenlose Sinnlosigkeit und Nutzlosigkeit, der Schönheit der Barmherzigkeit (djemal-i rahmet) des absolut Allbarmherzigen (Rahîm-i Mutlaq) eine unendliche Hässlichkeit, der vollkommenen Gerechtigkeit (kemal-i adalet) des Allgerechten (Adil-i Mutlaq) eine unendliche Ungerechtigkeit nachsagen. Das bedeutet, dass man die Weisheit, die Barmherzigkeit und die Gerechtigkeit, die sich jedem in diesem Kosmos zeigen, bestreiten müsste. Das aber wäre eine Merkwürdigkeit, deren Absonderlichkeit unendlich viele nichtige Dinge in sich enthielte.
^g Ελληνικά (el)	Καθώς έχει δηλωθεί και στο Δέκατο Λόγο, όπως κανένα συνετό ον δε θα δεχόταν ότι ένας Πάνσοφος Πλάστης(Sâni-i Hakîm) και ορθόφρων μάστορας να χτίσει ένα παλάτι από την κάθε πέτρα της οποίας να αποσκοπεί με ακρίβεια εκατοντάδες εμβριθείς συνέπειες και έπειτα να μη χτίσει την οροφή του επιτρέποντας να καταστραφεί το παλάτι ολοσχερώς για ένα τίποτα, και να χαθούν τα απειράριθμα επιδιωκόμενα κατασταλάγματα και τα τόσο σοφά έργα του… ή όπως δεν θα ήταν σε καμία περίπτωση δυνατόν, ένας Απόλυτα Πάνσοφος(Hakîm-i Mutlak) από τη μια να ακολουθεί με πιστότητα μέσω της απόλυτης σοφίας Του, εκατοντάδες τόνους οφέλη, σκοπούς και απαυγάσματα από ένα τόσο δα μικρούτσικο σπόρο, και από την άλλη να κάνει τόσα έξοδα για ένα τεράστιο δέντρο σαν βουνό για να του δώσει μονάχα ένα τόσο δα μικρούτσικο όφελος, έναν μονάχα σκοπό και έναν μόνο καρπό, και κατά συνέπεια πράττοντας έτσι να ξεπέσουν όλες εκείνες οι τετελεσμένες ενέργειές Του σε σπατάλη, ασωτία και εξαθλίωση τα οποία είναι παντελώς αντίθετα και ενάντια στις ευεργετικές και προνοητικές Του σοφίες. Έτσι ακριβώς λοιπόν, ένας Πλάστης και Πάνσοφος Αλλάχ(Sâni-i Hakîm), Ο Οποίος έχει ευθετίσει στην κάθε μια ύπαρξη αυτού του παλατιού του σύμπαντος εκατοντάδες σοφίες, τις έχει εφοδιάσει με εκατοντάδες σκοπούς όπως για παράδειγμα, έχει δώσει εμβρίθειες σε ένα δέντρο όσα είναι και οι καρποί του, και σκοπούς όσα είναι και τα άνθη του… εντούτοις το να μην πραγματοποιήσει αυτός ο Πάνσοφος Πλάστης Αλλάχ(Sâni-i Hakîm) την συντέλεια του κόσμου και την ανάσταση με συνέπεια να καταστρέψει σπαταλώντας χωρίς νόημα, με έναν άσχημο τρόπο, άσκοπα και ανώφελα όλες αυτές τις ανυπολόγιστες εμβρίθειες και άπειρους σκοπούς και αποστάγματα… που αυτό σημαίνει να αποδώσει με αυτό τον τρόπο μια πλήρη αδεξιότητα στην απόλυτη δύναμη ενός Απόλυτα Παντοδύναμου(Kadîr-i Mutlak), και έναν άπειρο παραλογισμό και ματαιοπονία στην απόλυτη σοφία ενός Απόλυτα Πάνσοφου(Hakîm-i Mutlak), και εξίσου μια άπειρη αστοργία στη χάρη της ευσπλαχνίας ενός Απόλυτα Πολυεύσπλαχνου(Rahîm-iMutlak), και να μολύνει με μια ανείπωτη τυραννία την απόλυτη δικαιοσύνη ενός Απόλυτα Δικαιοκρίτη(Âdil-i Mutlak). Σημαίνει δηλαδή τη διάψευση της δικαιοσύνης, της ευσπλαχνίας και της σοφία που είναι έκδηλη απανταχού μέσα στο σύμπαν. Ωστόσο, αυτό πράγματι είναι μια έσχατη αλλόκοτη παράνοια που μέσα της έγκεινται αμέτρητες δεισιδαιμονίες.
^g English (en)	As is indicated in the Tenth Word, for a Wise Maker, a most wise master builder, to follow carefully hundreds of instances of wisdom in each stone of a palace, then not to construct the palace’s roof so it falls into ruin and all the innumerable purposes and instances of wisdom are lost, is something no conscious being could accept. Similarly, it is in no way possible that having followed out of his perfect wisdom tons of benefits, aims, and purposes in a tiny seed, a possessor of absolute wisdom should go to the great expense of the mighty tree as tall as a mountain so it should produce a single benefit, a single small aim, a single fruit worth virtually nothing, and so to be wastefully prodigal in a way entirely opposed and contrary to his wisdom. In just the same way, the All-Wise Maker attaches hundreds of instances of wisdom to each of the beings in the palace of the universe and equips them to perform hundreds of duties, and to all trees bestows instances of wisdom to the number of its fruits and gives duties to the number of its flowers. For Him not to bring about the resurrection of the dead and the Great Gathering and for all those incalculable numbers of purposes and instances of wisdom and infinite duties to be meaningless, futile, pointless, and without purpose or benefit, would impute absolute impotence to that Absolutely Powerful One’s perfect power, just as it would impute futility and purposelessness to that Absolutely Wise One’s perfect wisdom, and utter ugliness to the beauty of that Absolutely Compassionate One’s mercy,and boundless tyranny to that Absolutely Just One’s perfect justice. It would be quite simply to deny the wisdom, mercy, and justice in the universe, which may be seen by everyone. It would be an extraordinary impossibility comprising innumerable absurdities.
^g español (es)	Cualquiera que esté dotado de conciencia no admite que un Hacedor “Sabio” y un Constructor “Dotado de sabiduría” cuide cientos de sabidurías con sensibilidad en cada una de las piedras de un palacio y luego no haga para ese palacio un techo, de manera que, por su ruina, se pierdan en vano un número sin límite de las sabidurías que cuidó en él. Y no es posible en ningún sentido que un Sabio Absoluto emplee muchos gastos para un árbol grande como una montaña para producir un solo fruto, una meta pequeña y un único provecho en la medida de un dírham de ese árbol colosal, y haga con ello una necedad derrochadora, contraria y opuesta a Su sabiduría totalmente, a pesar de que Él cuida con precisión por la perfección de Su sabiduría cientos de arreldes de beneficios, objetivos y sabidurías de una semilla como un dírham, tal y como indico en la “Palabra Décima”. Del mismo modo no es posible que un Hacedor Sabio que ha subordinado cientos de sabidurías en cada una de las cosas existentes del palacio de este mundo y ha proporcionado a cada una de ellas cientos de funciones, hasta el punto de que le ha dado a cada árbol sabidurías en el número de sus frutos y funciones en el número de sus flores, desperdicie un ilimitado de número de todas las funciones y sabidurías que no se pueden contar ni enumerar en vano sin significado para ello y sin ningún provecho, a través de hacer que no tenga lugar la Concentración (del Último Día) y el Levantamiento lo cual supone una incapacidad absoluta para la perfección del poder de ese “Poderoso Absoluto” al igual que implica la futilidad y la ausencia de provecho sin límite de la perfección de la sabiduría de ese “Sabio Absoluto” e implica la fealdad sin fin de la belleza de la misericordia de ese “Compasivo Absoluto” e implica la injusticia sin límite de la perfección de la justicia de ese “Justo Absoluto”, hasta el punto de que niega con ello lo que se ve en los seres, en cada uno, en cuanto a la sabiduría, la misericordia y la justicia. Y esto no es sino el más asombroso absurdo en el que hay asuntos falsos sin límite.
^g فارسی (fa)	همان طور که در کلام دهم بیان گردید، اگر صانعی حکیم و استادی ماهر، هر سنگ کاخی را با حساسیت زیاد و صدها حکمت بنا کند اما برای آن کاخ سقفی قرار ندهد و موجب تخریب آن شود به معنای ضایع کردن حکمت‌هایی خواهد بود که در بنای آن کاخ به کار گرفته است و این امر از نظر هیچ ذی شعوری پذیرفتنی نیست؛ به همین ترتیب حکیم مطلقی که براساس کمال حکمت خود قادر است در هسته‌یی به اندازه یک درهم، صدها فایده و غایت و حکمت را قرار دهد، غیر ممکن است برای این که از درختی بزرگ فایده‌یی به اندازه یک درهم، و میوه‌یی خرد تحصیل کند و در پی هدفی حقیر، مصارف فراوانی هزینه کند، و مرتکب کارهای مُسرفانه و بی‌خردانه‌یی گردد که کاملاً با حکمت خویش در تضاد است و مخالفت دارد؛ درست به همین صورت، چگونه ممکن است صانع حکیمی‌که در هریک از موجودات عالم صدها حکمت نهاده و هر کدام از آن‌ها را با صدها وظیفه مسؤول قرار داده و حتی درهر درخت به تعداد میوه‌هایش حکمت‌هایی قرار داده و به تعداد شکوفه‌هایش به آن وظیفه داده است، قیامت و حشر را در نظر نگیرد و با این کار همه حکمت‌ها و مسؤولیت‌های بی‌حد و حصر رابی‌معنا و عبث و بی‌فایده و ضایع کند؟ این امر همانگونه که عجزی‌ست در کمالِ قدرتِ قادرِ مطلق، نشان از بیهودگی و بی‌فایدگی بی‌نهایت در کمالِ حکمتِ آن حکیمِ مطلق دارد؛ این موضوع، زشتی بی‌انتهایی‌ست در حق جمالِ رحمت آن رحیم مطلق، و ظلمی‌عظیم است بر کمالِ عدالت آن عادل مطلق؛ به عبارت دیگر، انکار حکمت، رحمت و عدالتی‌ست که در جهان هستی دیده می‌شود، و در واقع عجیب‌ترین محالی‌ست که مطلقاً باطل می‌باشد.
^g magyar (hu)	Ahogy a Tizedik Szóban elmagyaráztuk, egyetlen tudatos lény sem hinné el, hogy egy Bölcs Teremtő, a legjobb építőmester egy palota minden egyes kövében a bölcsesség száz példáját követné, aztán pedig nem építené meg a palota tetejét, ezért az összeomlana, és a bölcsesség és tervezés számtalan példája elveszne. Hasonlóképpen, semmilyen módon nem lehetséges, hogy a tökéletes bölcsesség birtokosa, miután tökéletes bölcsességében rengeteg előnyt, célt és okot követett egyetlen aprócska magban, egy hatalmas fát teremtene csak azért, hogy egyetlen előny, egyetlen jelentéktelen cél, egyetlen értéktelen gyümölcs teremjen belőle, és így bölcsességével teljesen ellentétes módon pazarló és tékozló legyen. Ugyanígy, a Bölcs Teremtő a bölcsesség példáinak százait köti a világmindenség palotájának minden egyes lényéhez, úgy szereli fel őket, hogy kötelességek százait tudják elvégezni, és minden fához a bölcsesség annyi példáját köti, amennyi leveleinek száma, és virágainak számával megegyező kötelességet rendel neki. Ha Ő nem hozná el a holtak feltámadását és a Legnagyobb Összegyűjtést, és a megszámlálhatatlan bölcsesség, ok és kötelesség értelmetlen, hiábavaló, oktalan, cél és előny nélküli lenne, az az abszolút Mindenható tökéletes hatalmának abszolút tehetetlenségét feltételezné, és az abszolút Irgalmas kegyelmének rútságát, és az abszolút Igazságos tökéletes igazságosságának határtalan zsarnokságát. Elég egyszerűvé válna, hogy tagadjuk a világmindenségben jelen lévő bölcsességet, kegyelmet és igazságosságot, ami pedig mindenki által látható. Rendkívüli lehetetlenség lenne, amely számtalan abszurditást foglal magába.
^g Bahasa Indonesia (id)	Seperti yang telah dijelaskan dalam “Kalimat Kesepuluh” bahwa ketika Sang Arsitektur yang Pandai dan Bijak membuat sebuah istana yang kokoh, lalu setiap kamar dan ruangannya Dia isi dengan ratusan hikmah dan manfaat, tidak mungkin rasanya Dia tidak membuat atap yang bisa melindunginya dari kerusakan. Sebab, hal itu berarti membiarkan bangunan itu mengalami kehancuran serta membiarkan segala hikmah dan manfaat yang ada tersia-siakan. Tentu saja mereka yang mempunyai perasaan tidak akan menerima hal ini. Dzat Yang Mahabijak, yang menumbuhkan dari segenggam biji ratusan manfaat dan hikmah lalu dipelihara dan dikelola-Nya, tidak mung- kin akan melakukan sesuatu yang sia-sia dan berlebihan—dua hal yang bertentangan dengan kebijaksanaan mutlak Dzat Yang Mahabi- jakkemudian pohon besar itu Dia berikan manfaat yang tak berarti, tujuan yang kecil, serta buah yang sedikit. Padahal kita mengetahui bahwa Dia telah mengorbankan banyak hal untuk menumbuhkan dan membuahkannya.Ya, sebagaimana orang yang berakal tak mungkin mempunyai anggapan semacam itu, ia juga tidak mungkin percaya kalau Sang Pencipta Yang Mahabijaksana akan bertindak sia-sia dengan tidak mendatangkan alam akhirat serta tidak menghadirkan hari kebangkitan dan kiamat, padahal sebelumnya Dia menghiasi seluruh entitas yang terdapat di istana alam ini dengan ratusan hikmah dan maslahat sekaligus melengkapinya dengan ratusan tugas. Jadi, tidak mungkin terlintas dalam benak orang yang berakal bahwa Sang Bijak Yang Mahaagung akan menyia-nyiakan seluruh hikmah, tujuan, dan tugas yang ada dengan meniadakan kiamat dan akhirat.Sebab, hal itu berarti menempelkan sifat ketidakberdayaan pada kekuasaan Dzat Yang Maha Berkuasa mutlak, menyandarkan kesia-siaan pada kebijaksanaan Dzat Yang Mahabijak, melekatkan keburukan pada keindahan rahmat Dzat Yang Maha Penyayang, serta menisbatkan kezaliman kepada keadilan Dzat Yang Maha Adil. Dengan kata lain, mengingkari semua kebijaksanaan, rahmat, dan keadilan-Nya yang tampak secara jelas sama saja dengan mengingkari seluruh wujud yang ada. Tentu saja ini sangat mustahil dan sangat tidak benar.
^g português (pt)	Como é indicado na Décima Palavra, para um Criador Sábio, um mestre de obras mais sábio, para seguir cuidadosamente centenas de exemplos de sabedoria em cada pedra de um palácio; então, não construir o telhado do palácio assim cai em ruína e todos os inumeráveis propósitos e exemplos de sabedoria são perdidos, é algo que nenhum ser consciente poderia aceitar. Da mesma forma, é de nenhuma maneira possível que tendo levado a cabo sua sabedoria perfeita, toneladas de benefícios, objetivos e propósitos em uma pequena semente, o possuidor de sabedoria absoluta deve ir para a grande despesa da grande árvore tão alta quanto uma montanha que possa produzir um único benefício, um único pequeno objetivo, uma única fruta que vale praticamente nada, e assim ser desperdiçadamente pródigo de uma forma completamente oposta e contrária a sua sabedoria. Da mesma forma, o Todo-Sábio Criador atribui centenas de exemplos de sabedoria a cada um dos seres no palácio do universo e equipa-os para executar centenas de funções, e para cada árvore dá exemplos de sabedoria ao número de seus frutos e dá direitos ao número de suas flores. Uma vez que Ele não realiza a ressurreição dos mortos e o Grande Encontro e para todos aqueles números incalculáveis de propósitos e exemplos de sabedoria e deveres infinitos para serem sem sentido, inúteis, e sem propósito ou benefício, seria imputar a impotência absoluta ao Absolutamente perfeito poder, assim como seria imputar futilidade e sem propósito à perfeita sabedoria do Todo-Sábio Criador, e proferir a feiúra absoluta para a beleza da misericórdia do Absolutamente Compassivo, e tirania ilimitada para a perfeita justiça do Absolutamente Justo. Seria muito simples negar a sabedoria, a misericórdia e a justiça no universo, o que pode ser vista por todos. Seria uma impossibilidade extraordinária compreender inúmeros absurdos.
^g slovenčina (sk)	ako je naznačené v Desiatom slove, v tom, aby Múdry Tvorca a najmúdrejší majster staviteľ, pozorne nasledoval stovky príkladov múdrosti v každom kameni paláca a nepostavil strechu paláca, takže by sa zrútil a všetky nespočetné účely a príklady múdrosti by boli stratené, je niečo, čo by žiadna vedomá bytosť nemohla prijať. A žiadnym spôsobom nie je možné, aby niekto, kto má absolútnu múdrosť, mal zahrnúť tony výhod, cielov a účelov do maličkého semena a vynakladal ohromné výdavky na mohutný strom vysoký ako hora len aby vyprodukoval jedinú výhodu, jediný malý ciel, jediný plod, ktorý prakticky nestojí za nič, a aby tak bol zbytočne márnotratný spôsobom, ktorý je v úplnom protiklade s jeho múdrosťou. Rovnakým spôsobom Najmúdrejší Tvorca pripája stovky príkladov múdrosti ku každej bytosti v paláci vesmíru, a vybavuje ich vykonávaním stoviek povinností; a ku každému stromu pripája príklady múdrosti do počtu jeho plodov a dáva povinnosti do počtu jeho kvetov. Aby neprivodil vzkriesenie mŕtvych a Veľké zhromaždenie (hašri azám) a aby všetky tie nespočetné účely a príklady múdrosti a nekonečné povinnosti boli nezmyselné, zbytočné, bezvýznamné a bez účelu alebo prospechu – priradilo by to absolútnu nemohúcnosť dokonalej moci toho Absolútne Mocného, rovnako ako by to priradilo zbytočnosť a bezúčelovosť tej dokonalej múdrosti Absolútne Múdreho a úplnú škaredosť kráse milosrdenstva toho Absolútne Súcitného a bezhraničnú tyraniu dokonalej spravodlivosti toho Absolútne Spravodlivého. Bolo by celkom jednoduché odmietnuť múdrosť, milosrdenstvo a spravodlivosť vesmíru, ktoré sú každému viditeľné. Pokiaľ ide o toto, je to mimoriadna nemožnosť obsahujúca nespočetné absurdity.
^g shqip (sq)	Ashtu siç tregohet në Fjalën e Dhjetë, në qoftë se një arkitekt i aftë e i urtë do të ndërtonte një pallat të lartë, dhe ka vendosur në çdo gurë të tij qindra shembuj urtësie, dobi e përfitime, dhe pastaj të mos ndërtonte çatinë e pallatit që ta ruante atë, pasi ndryshe ai do të shembej e bëhej rrënoja dhe të gjitha qëllimet e panumërta dhe shembujt e urtësisë do të humbisnin, kjo do të ishte diçka të cilën asnjë qënie e vetëdijshme nuk mund ta pranonte. Pikёrisht nё tё njëjёn mёnyrё i Gjithurti Absolut ndërton prej një fare të vockël qindra tone përfitimesh, shembuj urtësish dhe qëllimesh, dhe i ndjek dhe i drejton ato, atëherë nuk do të mund të përfytyrohej për dikë me arsye që të përhapte kotësi dhe harxhime të tepruara, gjëra të cilat bien në kundërshtim plotësisht me urtësinë absolute të Atij të Gjithurti absolut dhe të investonte e të bënte harxhime shumë të mëdha në një pemë madhështore me qëllim që ajo të prodhojë një dobi të vetme, një qëllim të vetëm të vogël dhe një frut të vetëm që s‟vlen pothuajse asgjë, duke ditur se ai shpenzon për zhvillimin e saj dhe që ajo të prodhojë shumë!.. Po, ashtu siç nuk mund ta përfytyrojë këtë apo atë absolutisht asnjë njeri me mend, po ashtu nuk mund ta përfytyrojë asnjë njeri me mend, që nga “Krijuesi i Gjithurtë të buronte kotësia, harxhimi i tepruar me mosardhjen e Ahiretit dhe me mosbërjen e Ringjalljes dhe të Kijametit, pasi Ai i bashkangjiti çdo krijese në këtë pallatin e universit qindra shembuj urtësie e dobie, pasi i pajisi ato për të kryer qindra detyra dhe i dha çdo peme shembuj urtësie sa numri i frutave të saj dhe i dha detyra sa numri i detyrave të saj; atëherë që Ai i Gjithurtë i Gjithëlavdishëm”, të mos e shkaktonte ringjalljen e të vdekurve dhe tubimin e madh dhe që të gjitha ato numra të pallogaritshëm qëllimesh, shembuj urtësie dhe ato detyra të pafundme të ishin të pakuptimta, të kota dhe pa qëllim apo përfitim, kjo do t‟i atribuonte pafuqi absolute fuqisë së të Gjithëfuqishmit absolut, t‟i përshkruaje kotësi dhe paqëllimshmëri urtësisë së përkryer të të Gjithëditurit absolut, shëmti të plotë bukurisë së mëshirës së Mëshirëplotit absolut, t‟i atribuoje tirani të pakufishme drejtësisë së plotë të të Drejtit Absolut, domethënë të mohoje urtësinë, mëshirën dhe drejtësinë në univers, të cilat mund të shihen qartë prej gjithësecilit. Kjo do të ishte një pamundësi e jashtëzakonshme që përmban absurditete të panumërta.
^g Türkçe (tr)	Onuncu Söz’de işaret edildiği gibi bir sâni’-i hakîm ve gayet hikmetli bir usta, bir sarayın her bir taşında yüzer hikmeti hassasiyetle takip etse, sonra o saraya dam yapmayıp boşu boşuna harap olmasıyla takip ettiği hadsiz hikmetleri zayi etmesini hiçbir zîşuur kabul etmediği ve bir hakîm-i mutlak, kemal-i hikmetinden bir dirhem kadar bir çekirdekten yüzer batman faydaları, gayeleri, hikmetleri dikkatle takip ettiği halde; dağ gibi koca ağaca bir dirhem kadar bir tek fayda, bir tek küçük gaye, bir tek meyve vermek için o koca ağacın pek çok masarifini yapmakla, kendi hikmetine bütün bütün zıt ve muhalif olarak müsrifane bir sefahet irtikâb etmesi hiçbir cihetle imkânı olmadığı gibi; aynen öyle de bu kâinat sarayının her bir mevcudatına yüzer hikmet takan ve yüzer vazife ile teçhiz eden, hattâ her bir ağaca meyveleri adedince hikmetler ve çiçekleri adedince vazifeler veren bir Sâni’-i Hakîm, kıyameti getirmemekle ve haşri yapmamakla, bütün hadd ü hesaba gelmeyen hikmetleri ve nihayetsiz vazifeleri manasız, abes, boş, faydasız zayi etmesi, o Kadîr-i Mutlak’ın kemal-i kudretine acz-i mutlak verdiği gibi; o Hakîm-i Mutlak’ın kemal-i hikmetine hadsiz abesiyet ve faydasızlığı ve o Rahîm-i Mutlak’ın cemal-i rahmetine nihayetsiz çirkinliği ve o Âdil-i Mutlak’ın kemal-i adaletine nihayetsiz zulmü vermek demektir. Âdeta kâinatta herkese görünen hikmet, rahmet, adaleti inkâr etmektir. Bu ise en acib bir muhaldir ki hadsiz bâtıl şeyler, içinde bulunur.