Bütün çeviriler

Tüm mevcut çevirilerin gösterilmesi için aşağıya bir ileti adı giriniz.

İleti

6 çeviri bulundu.

AdGeçerli mesaj metni
 g العربية (ar)نعم، إن تحولات الذرات وتنقلاتها، عبارة عن حركاتٍ واهتزازاتٍ ذات مغزى عميق، ناشئةٍ من كتابة كلمات القدرة الإلهية ومحوِ تلك الكلمات في لوح «المحو والإثبات» الذي هو حقيقةُ الزمان السيال وصحيفتُه المثالية، استنساخا من الكتاب المبين الذي هو عنوان للقدرة الإلهية وإرادتِها، ومحورُ التصرف في إيجاد الأشياء وتشكيلِها من عالم الشهادة والزمان الحاضر، وفقا لدساتير الإمام المبين الذي هو جماعُ مقومات الأشياء في أصولِها وفروعها -أي أصلُ كل شيء مضى وكل نسلٍ آتٍ- التي طواها الغيب، مع مميزاتها، وعنوان للعلم الإلهي وأمره. (<ref>لقد ذُكر في القرآن: «إمام مبين» و«كتاب مبين» في عدة مواضع. وقال قسم من المفسرين: إنهما بمعنى واحد. وقال آخرون: معناهما مختلف. وفسّروا حقيقتهما بوجوه متضاربة. وخلاصةُ ما قالوه: أنهما عنوانان للعلم الإلهي. ولقد حصل لي الاطمئنان التام والقناعة التامة بفيض القرآن الكريم أن: «الإمام المبين» عنوان لنوعٍ من العلم الإلهي وأمره، بحيث يتوجّه إلى عالم الغيب أكثر مما يتوجه إلى عالم الشهادة. أي إنه يتوجه إلى الماضي والمستقبل أكثر من توجهه إلى الحال والزمن الحاضر. وبعبارة أخرى: إنه سجـلّ للقدر الإلهي ينظر إلى أصل كل شيء وإلى نسله، إلى عروقه وإلى بذوره، أكثر مما ينظر إلى وجوده الظاهري. وقد أثبت وجودُ هذا السجل في «الكلمة السادسة والعشرين» وفي «حاشية الكلمة العاشرة». نعم، إن هذا الإمام المبين عنوان لنوع من العلم الإلهي وأمره، وهذا يعني: أن إنتاج مبادئ الأشياء وجذورها وأصولها، للأشياء، في غاية الإبداع والإتقان، يدل على أن ذلك التنظيم والإتقان إنما يتمان وفق سجل دساتير للعلم الإلهي. كما أن نتائج الأشياء وأنسالها وبذورها، سجل صغير للأوامر الإلهية لكونها تتضمن برامج ما سيأتي من الموجودات وفهارسه، فيصح أن يقال: إن البذرة -مثلا- عبارة عن برامج وفهارس مجسّمة مصغرة لجميع ما ينظِّم تركيب الشجرة الضخمة، وللأوامر التكوينية التي تعيّن تلك التصاميم والفهارس وتحدّدها.<br>
الحاصل: أن «الإمام المبين» هو في حكم فهرس وبرنامج شجرة الخلق، الممتدة عروقُها وأغصانها وفروعها حول الماضي والمستقبل وعالم الغيب. فـ«الإمام المبين» بهذا المعنى سجل للقدر الإلهي، وكراسُ دساتيره. والذرات تُساق إلى حركاتها ووظائفها في الأشياء بإملاء من تلك الدساتير وبحكمها. أما «الكتاب المبين» فهو يتوجه إلى عالم الشهادة أكثر من توجهه إلى عالم الغيب، أي ينظر إلى الزمان الحاضر أكثر مما ينظر إلى الماضي والمستقبل. فهو عنوان للقدرة الإلهية وإرادتها، وسجل لهما وكتاب، أكثر مما هو عنوان للعلم الإلهي وأمره. وبتعبير آخر: إنه إذا كان «الإمام المبين» سجلا للقَدَر الإلهي فـ«الكتاب المبين» سجل للقُدرة الإلهية. أي إن الانتظام والإتقان في كل شيء، سواء في وجوده، في هويته، في صفاته، في شؤونه يدلان على أن الوجود يُضفى على الشيء وتُعيَّن له صوَره، ويشخَّص مقداره، ويعطى له شكله الخاص، بدساتير قدرةٍ كاملة وقوانين إرادة نافذة. فتلك القدرة الإلهية والإرادة الإلهية إذن لهما قوانين كلية وعمومية محفوظة في سجل عظيم، بحيث يُفصَّل ويُخاط ثوبُ أنماط الوجود الخاص لكل شيء ويُلبَس عليه ويُعطى له صوره المخصوصة، وفق تلك القوانين. وقد أثبت وجود هذا السجل في رسالة «القدر الإلهي والجزء الاختياري» كما أثبت فيها «الإمام المبين».<br>
فانظر إلى حماقة الفلاسفة وأرباب الضلالة والغفلة! فلقد شعروا بوجود اللوح المحفوظ للقدرة الإلهية الفاطرة، وأحسّوا بمظاهر ذلك الكتاب البصير للحكمة الربانية، وإرادتها النافذة في الأشياء، ولمسوا صُوَره ونماذجه، إلّا أنهم أطلقوا عليه اسم «الطبيعة» -حاش لله- فأخمدوا نورَه.<br>
وهكذا، بإملاءٍ من الإمام المبين، أي بحُكم القَدَر الإلهي ودستوره النافذ، تكتب القدرةُ الإلهية -في إيجادها- سلسلةَ الموجودات -التي كل منها آية- وتوجِد وتحرِك الذرات في لوح «المحو والإثبات» الذي هو الصحيفة المثالية للزمان.<br>
أي إن حركات الذرات إنما هي اهتزازات وحركات في أثناء عبور الموجودات، من تلك الكتابة، ومن ذلك الاستنساخ، ومن عالم الغيب، إلى عالم الشهادة، أي من العلم إلى القدرة. أما «لوح المحو والإثبات» فهو سجل متبدل للّوح المحفوظ الأعظم الثابت الدائم، ولوحة «كتابة ومحو» في دائرة الممكنات أي هو سجل للأشياء المعرضة دوما إلى الموت والحياة، إلى الفناء والوجود. بحيث إن حقيقة الزمان هو هذا. نعم، فكما أن لكل شيء حقيقة، فحقيقة ما نسميه بالزمان الذي يجري جريان النهر العظيم في الكون هي في حكم صحيفة ومداد لكتابات القدرة الإلهية في لوح المحو والإثبات. ولا يعلم الغيب إلا الله. (المؤلف).</ref>)
 g Deutsch (de)Die Umwandlung der einzelnen Teilchen(*<ref>*{Diese Anmerkung bezieht sich auf den obigen langen Satz, indem die Umwandlung der kleinen Teilchen beschrieben wird.
   In dem weisen Qur'an wird mehrmals von "einem Klaren Vorbild (Imam-i Mubin, Sure 36, 12)" und von "einer Klaren Schrift (Kitab-i Mubin, Sure 6, 59)" gesprochen. Ein Teil der Kommentatoren meint: "Beide bedeuten das gleiche.", ein anderer Teil hingegen: "Sie sind völlig verschieden." Ihre Aussagen über deren Bedeutung sind also verschieden. Kurz gesagt meinen sie jedoch: "Es sind Bezeichnungen für das Wissen Gottes." Mit den Segen des Qur'an kam ich zu der Überzeugung, dass mit dem Klaren Vorbild eine Art Wissen (ilm) und ein Befehl (emr) Gottes bezeichnet werden soll und sich mehr auf die unsichtbare Welt (alem-i ghaib) als auf die sichtbare Welt (alem-i shehadet) bezieht, d.h. mehr auf die Vergangenheit und die Zukunft als auf die Gegenwart. (Dieser Ausdruck) bezieht sich mehr auf die Ursprünge, die Wurzeln, die Samen und Früchte und die Nachkommen als auf die äußerliche Erscheinungsform der Dinge, bezeichnet ein Buch Seiner Vorherbestimmung (qader-i Ilahi). Die Existenz dieses Buches wurde bereits im 26. Wort und in einer Anmerkung des 10. Wortes bewiesen. So ist das Klare Vorbild (Imam-i Mubin) in der Tat eine Bezeichnung für eine Art Wissen (ilim) und Befehl (emr) Gottes. Da die Anfänge aller Dinge, ihre Wurzeln und ihre Ursprünge alles mit einer solchen Meisterschaft und in so vollkommener Ordnung (kemal-i intizam) zu Ende führen, beweist auf jeden Fall, dass sie aufgrund der Prinzipien göttlichen Wissens und nach Seinem Plan bestimmt worden sind. Und da die Ergebnisse aller Dinge, die Samen und Früchte (der Pflanzen) und die Nachkommen (der Tiere) die Programme, Verzeichnisse allen künftigen Seins in sich tragen, lässt uns begreifen, dass sie Katalogen der Befehle Gottes gleichen. Man kann sagen, dass zum Beispiel ein Kern, der die Programme und Inhaltsverzeichnisse für das Wachstum eines ganzen Baumes und die Befehle des Seins (evamir-i tekvin = die Naturgesetze) enthält, welche diese Inhaltsverzeichnisse und Programme bestimmen, deren winzig kleine Verkörperung ist.
'''Zusammenfassung:'''
   Imam-i Mubin (das Klare Vorbild) gleicht einem Programm oder Inhaltsverzeichnis des Schöpfungsbaumes, der seine Äste und Zweige in die Vergangenheit und die Zukunft und in alle Richtungen der unsichtbaren Welt hinein ausbreitet. In diesem Sinne ist das Klare Vorbild ein Buch, eine Sammlung der Prinzipien der Vorherbestimmung Gottes (qader-i Ilahi). Nach der Aufzeichnung dieser Prinzipien und nach ihren Bestimmungen werden die kleinen Teilchen in den Körpern der Dinge in Dienst gestellt und ihren Funktionen zugeführt.
   Was aber die Klare Schrift (Kitab-i Mubin) betrifft, so bezieht sie sich mehr auf die sichtbare als auf die unsichtbare Welt. Sie ist mehr auf die gegenwärtige Zeit, als auf die Vergangenheit oder Zukunft gerichtet. Sie ist mehr ein Heft, ein Buch, eine Bezeichnung für die Macht (qudret) und die Entscheidungsgewalt (irade) Gottes als für Sein Wissen (ilim) und Seinen Befehl (emr). Wie das Klare Vorbild (Imam-i Mubin) das Buch der Vorherbestimmung Gottes ist, so ist die Klare Schrift (Kitab-i Mubin) das Buch Seiner Macht (qudret). Das Wesen (mahiyet), die Eigenschaften (sifat) und Begabungen (shuunat) im Körper eines jeden Dinges sind vollkommen kunstvoll und wohlgeordnet (kemal-i san'at ve intizamlar). Das zeigt uns, dass jedes Ding nach den Prinzipien einer vollkommenen Macht (qudret-i kâmil) und nach den Gesetzen eines einflussreichen Entscheidungswillens (irade) mit seiner Form bekleidet wird. Seine Gestalt wird bestimmt und festgelegt. Sie bekommt ein bestimmtes Maß und eine individuelle Form. Also hat diese Macht (qudret) und dieser Entscheidungswille (irade) eine umfassende, allgemeine Gesetzessammlung, ein Hauptbuch, nach dem eine geeignete Form für jedes Ding und ein ihm eigenes Aussehen zugeschnitten, geschneidert und ihm angezogen wird. Die Existenz dieses Buches ist bei der Abhandlung über das Vorherwissen (Qader) und die Entscheidungsfreiheit (djuz-i ihtiyar) wie auch die des Klaren Vorbildes (Imam-i Mubin) bewiesen. Siehe die Torheit der Gottvergessenen und der Leute des Irrweges und der Philosophen, wie sie die "Wohlverwahrte Tafel" (Lauh-i Mahfudh) der Macht des Schöpfers (qudret-i Fatir) und die Erscheinungen, Reflexionen und Nachbildungen dieses Buches der Weisheit und des Entscheidungswillen des Herrn (hikmet ve irade-i Rabbaniye) in den Dingen verspürten und - Gott bewahre! - mit "Natur" bezeichneten und aus dem Blickfeld gerückt haben. Also schreibt die Macht Gottes mit der Aufzeichnung des Klaren Vorbildes (Imam-i Mubin), d.h. mit der Geltung und dem Gesetz des Vorherwissens (Qader) bei der Erschaffung der Dinge die Wogen allen Seins, deren jede ein klares Zeichen ist, auf die Seite der Zeit, die die Tafel vom Aufbau und der Zerstörung (Lauh-i Mahv-Isbat) genannt wird. Sie erschafft (idjad) und bringt die kleinsten Teilchen in Bewegung. Also ist die Umwandlung der kleinsten Teilchen eine Schwingung, eine Bewegung, die während dieser Aufzeichnung, dieser Niederschrift entsteht, und alles Sein geht aus der Welt des Unsichtbaren in die bezeugte Welt und aus dem Wissen (Gottes; ilim) in Seine Macht (qudret) hinüber. Was die Tafel vom Aufbau und der Zerstörung (Lauh-i Mahv-Isbat) betrifft, so dient sie der verwahrten Tafel von gewaltiger Größe (Lauh-i Mahfudh-u A'zam), die beständig und fortdauernd ist, als ein Buch, eine Tafel im Bereich der Möglichkeiten (daire-i mumkinat), d.h. in den Dingen, die dem Tod und dem Leben, dem Dasein und dem Vergehen ständig ausgesetzt sind, was ja auch der Sinn der Zeit ist. Wie jedes Ding seine eigene Wahrheit hat, so gilt auch die Wahrheit des gewaltigen Flusses im Kosmos, den wir Zeit nennen, als Blatt und Tinte für die Niederschrift der Macht auf der Tafel vom Aufbau und der Zerstörung (Lauh-i Mahv-Isbat).
("Niemand kennt das Verborgene außer Gott!")}</ref>)geschieht in der Tat durch eine Bewegung, eine Schwingung, die ihre besondere Bedeutung hat und die unter den Prinzipien und der Orthographie des Klaren Vorbildes (Imam-i Mubin), das eine Bezeichnung für das Wissen (ilm) und den Befehl (emir) Gottes ist und die Quelle der Wohlordnung aller Dinge in vergangenen wie künftigen Zeiten und kommenden Geschlechtern, und aus der Klaren Schrift (Kitab-i Mubin) erwächst, die eine Bezeichnung für die Macht (qudret) und den Willen (irade) Gottes ist und sich auf die gegenwärtige Zeit und die bezeugte Welt bezieht und die Quelle für die Erschaffung aller Dinge ist, und auf der Tafel vom Aufbau und der Zerstörung (Lauh-i Mahv-Isbat), welche die Leinwand ist, auf der die Wahrheit über den Fluss der Zeit zur Darstellung gelangt, auf der die Worte der Macht (kelimat-i qudret) geschrieben und gezeichnet werden.
 g English (en)Indeed, the transformations of particles are the motion and meaningful vibrations that proceed according to the dictation and principles of the ‘Clear Record,’ which is a title of Divine knowledge and  command and is the arrangement of the past origin and future progeny  of  everything  in  the  World  of  the  Unseen.  They  proceed  by  means  of transcription from the ‘Clear Book,’ which is a title for  Divine power and will and is formed of present time and the Manifest World and consists of the free disposal of that power and will in the creation of things. Thus, this motion and meaningful vibration proceed from the writing and drawing of the words of power in the ‘Tablet of Effacement and Reaffirmation,’ which is a metaphorical page, and the reality of the stream of time.(*<ref>*This footnote is an explanation of the long sentence [here, a paragraph] defining the transformations of minute particles, which is the subject of the Second Aim. The Clear Record and the Clear Book are repeated in several places in the All-Wise Qur’an. One group of commentators on the Qur’an maintained that they are the same, while others stated that they are different from one another. Their explanations as to their true meanings were diverse, but in short they agreed that they are both titles to describe Divine knowledge. However, through the effulgence of the Qur’an, I came to the conclusion that the Clear Record, which looks more to the World of the Unseen than to the Manifest World, was a title for one aspect of God’s knowledge and His command. That is to say, it looks more to the past and future than to present time. It looks more to the origin and progeny and to the roots and seeds of everything, rather than to them in their visible existence. It is a notebook for Divine Determining. The existence of this notebook has been proved in the Twenty-Sixth Word and also in the footnote of the Tenth Word. Yes, this Clear Record is a sort of title for the knowledge and commands of God. That is to say, the origins, sources and roots from which things are brought into existence with perfect order and art show that they must be arranged in accordance with a notebook of the principles of Divine knowledge. And because the results, progeny, and seeds of things contain the indexes and programmes of beings which will come into existence subsequently, they indicate that they must be a small register of Divine commands. For example, a seed may be seen as the programme and index that will give form to the structure of the whole tree, and, furthermore, as the tiny embodiment of the commands that cause the tree to come into existence and determine its programmes and indexes. In short, the Clear Record is like an index and programme of the tree of creation, which spreads its branches through every part of the past and the future, and of the World of the Unseen. In this sense, the Clear Record is a notebook and register of the principles of Divine Determining. Through the dictation and requirement of those principles, particles are employed in their duties and motion in things, as those things come into existence. As for the Clear Book, it looks more to the Manifest World than to the World of the Unseen. That is to say, it looks more to present time than to the past and the future. It is a title, a notebook, a book of the will and power of God, rather than of His knowledge and commands. If the Clear Record is the notebook for Divine Determining, the Clear Book is the notebook for Divine power. That is to say, the fact that everything in its existence, essence, attributes and functions displays perfect art and order proves that it has been given existence through the laws of an effective will and the principles of a flawless power. And, as well as its specified and individual form, everything has been given an appointed measure and particular shape. Therefore, the power and will have a universal and comprehensive register of laws, a great ledger, according to which the particular form and substance of everything is cut out, sewn and clothed. (Overleaf) (21 cont.) The existence of this ledger, like the Clear Record, has been proved among the questions of Divine Determining and man’s will in the Twenty-Sixth Word. Just look at the stupidity of the people of neglect, misguidance and philosophy, they have perceived that ‘Preserved Tablet’ of creative power, and the manifestation, reflection, and demonstration in things of that perspicaciously written book of dominical wisdom and will, and yet, God forbid, by naming it ‘nature,’ they have made it completely meaningless. Whereas, by means of the dictation of the Clear Record, that is, through the decree and instruction of Divine Determining, Divine Power is creating the chain of beings, each link of which is a sign in the creation of things. It is causing the motion of particles, it is writing on the metaphorical page of time, which is called the Tablet of Effacement and Reaffirmation. Thus, the motion of particles is the vibration and motion from that writing and transcription, which occurs while beings pass from the World of the Unseen to the Manifest World, as they pass from knowledge to power. And as for the Tablet of Effacement of Reaffirmation, it is a slate for writing and erasing, an ever-changing notebook of the Supreme Preserved Tablet, which is fixed and constant. It is its notebook in the sphere of contingency, where all things are unceasing manifestations of life and death, existence and ephemerality. And this is the reality of time. Indeed, what we call time, which is a mighty river flowing in creation, has a reality like everything else. Its reality is like the ink and the page of the writing of Power in the Tablet of Effacement and Reaffirmation. None knows the Unseen, save God.</ref>)
 g Bahasa Indonesia (id)Ya, transformasi dan perubahan partikel adalah ekspresi dari gerakan yang memiliki maksud mendalam. Ia bersumber dari penulisan dan penghapusan kalimat qudrah ilahi di Lauhil-mahwi wal-itsbât (lembaran penghapusan dan penetapan), di mana ia merupakan hakikat zaman yang mengalir dan lembaran imajiner bagi perjalanan waktu, sebagai bentuk salinan dari kitâb Mubîn yang menjadi “perlambang qudrah dan iradah ilahi” serta poros perbuatan-Nya dalam mencipta dan membentuk sesuatu di alam nyata dan di masa sekarang sesuai dengan aturan imâm mubîn yang merupakan kumpulan bahan segala sesuatu dalam pokok dan cabangnya. Dengan kata lain, ia me- rupakan pangkal dari segala sesuatu yang telah berlalu dan yang akan datang di mana ia dihijab oleh hal gaib berikut karakternya serta menjadi “perlambang pengetahuan dan perintah ilahi”.(*<ref>*Istilah Imâm Mubîn dan Kitâb Mubin disebutkan dalam al-Qur’an dalam sejumlah tempat. Sebagian mufassir berpendapat bahwa keduanya mempunyai makna yang sama. Sementara menurut sebagian yang lain makna keduanya berbeda. Mereka menafsirkan hakikat keduanya dengan beragam aspek yang kontradiktif. Kesimpulan dari pernyataan mereka adalah bahwa keduanya merupakan lambang pengetahuan ilahi. Dengan curahan nikmat al-Qur’an, aku merasa yakin bahwa Imâm Mubîn merupakan lambang dari salah satu jenis pengetahuan dan perintah ilahi di mana ia lebih mengarah kepada alam gaib daripada mengarah kepada alam nyata. Yakni, ia lebih mengarah ke masa lalu dan masa depan daripada ke masa sekarang. Dengan kata lain, ia merupakan catatan qadar ilahi yang lebih melihat ke pangkal dan buah dari segala sesuatu, akar dan benihnya, daripada ke wujud lahiriahnya. Keberadaan catatan ini telah ditegaskan dalam ‘Kalimat Kedua Puluh Enam’ dan dalam catatan kaki ‘Kalimat Kesepuluh’.
Ya, Imâm Mubîn merupakan lambang dari salah satu jenis pengetahuan dan perintah ilahi. Ini berarti penciptaan pangkal dan akar sesuatu dalam bentuk yang sangat indah dan cermat menunjukkan bahwa penataan tersebut berlangsung sesuai dengan catatan rambu pengetahuan ilahi. Sebagaimana hasil dan buah segala sesuatu merupakan catatan kecil dari perintah ilahi di mana ia berisi sejumlah program dan indeks dari apa yang akan terwujud dari entitas. Dengan demikian dapat dikatakan bahwa benih, misalnya, merupakan penjelasan dari program dan indeks konkret yamg kecil bagi semua yang mengatur konstruksi pohon yang besar serta bagi perintah penciptaan yang menentukan desainnya.
Kesimpulannya, Imâm Mubîn laksana indeks dan program pohon penciptaan, yang akar, dahan, dan cabangnya terbentang di sekitar masa lalu, masa depan, dan alam gaib. Nah, Imâm Mubîn dalam pengertian tersebut merupakan catatan qadar ilahi atau catatan rambu-rambu qadar-Nya. Partikel digiring menuju gerakan dan tugasnya dalam segala hal lewat pendiktean rambu-rambu tersebut.Adapun Kitâb Mubin, ia lebih mengarah kepada alam nyata daripada ke dalam gaib. Artinya, ia lebih melihat ke masa sekarang daripada ke masa lalu dan mendatang. Ia lebih merupakan lambang qudrah dan iradah ilahi daripada lambang pengetahuan dan perin- tah-Nya. Dengan kata lain, apabila Imâm Mubîn merupakan catatan qadar ilahi, maka Kitâb Mubin merupakan catatan qudrah ilahi. Artinya, keteraturan dan kerapian yang terdapat pada segala sesuatu, baik pada wujudnya, substansinya, sifatnya, atau pada kondisinya, keduanya menunjukkan bahwa wujud tersebut dilekatkan pada sesuatu, bentuknya ditentukan, ukurannya ditetapkan, dan model khususnya diberikan lewat rambu qudrah yang sempurna dan hukum kehendak yang berlaku. Dengan demikian, qudrah dan iradah ilahi tersebut memiliki hukum yang bersifat universal dan tersimpan dalam catatan agung di mana pakaian model wujud khusus segala sesuatu dipotong, dijahit, dan dike- nakan padanya dalam bentuk tertentu sesuai dengan hukum tadi. Keberadaan catatan itu telah ditegaskan dalam risalah “Takdir Ilahi dan Ikhtiar Manusia” (Kalimat Kedua Puluh Enam). Di dalamnya juga ditegaskan tentang Imâm Mubîn.Lihatlah kebodohan para filsuf serta kaum yang sesat dan lalai. Mereka telah me- nyadari keberadaan Lauhil Mahfudz yang berisi qudrah ilahi yang mencipta. Mereka me- ngetahui berbagai bentuk manifestasi kitab tersebut yang melihat hikmah rabbani berikut kehendak-Nya yang berlaku pada segala sesuatu. Mereka menangkap bentuk dan model- modelnya. Hanya saja, mereka menyebut semua itu dengan nama ‘hukum alam’ sehingga memadamkan cahayanya.
Demikianlah, lewat pendiktean Imâm Mubîn, atau lewat hukum qadar dan rambu ilahi yang berlaku, qudrah ilahi dalam mewujudkannya menuliskan rangkaian entitas yang masing-masingnya merupakan tanda kekuasaan Tuhan. Ia menghadirkan dan menggerakkan partikel di lauhil-mahwi wal-itsbât (catatan penghapusan dan penetapan) yang merupakan lembaran imajiner bagi perjalanan waktu.
Dengan kata lain, gerakan berbagai partikel merupakan gerakan bagaimana entitas melintas dari tulisan tadi, dari salinan tersebut, dan dari alam gaib menuju alam nyata. Artinya, dari ‘ilmu’ menuju ‘qudrah’. Adapun lauhil-mahwi wal-itsbât tersebut merupakan catatan yang terus berganti bagi lauhil mahfudz yang paling agung dan permanen. Lembar ‘penulisan dan penghapusan’ berada di wilayah makhluk yang bersifat mungkin. Artinya, ia adalah catatan segala sesuatu; yang senantiasa berhadapan dengan kematian dan kehidupan, serta kefanaan dan keberadaan (wujud). Itulah hakikat zaman. Sebagaimana setiap sesuatu memiliki hakikat, maka apa yang kita sebut dengan zaman yang terus me- ngalir seperti aliran sungai panjang di alam ini hakikatnya laksana lembaran dan tinta tu- lisan qudrah ilahi dalam lembar penghapusan dan penetapan. Yang mengetahui persoalan gaib hanyalah Allah―Penulis.</ref>)
 g shqip (sq)



Në të vërtetë, '''Transformimet e grimcave''' (<ref>Ky shënim është një shpjegim i një fjalie të gjatë [këtu, një paragraf] duke përcaktuar transformimet e grimcave të vockëla, i cili është subjekti i Qëllimit të Dytë.<br>“Regjistruesi i Qartë” dhe “Libri i Qartë”, përsëriten në disa vende në Kur’anin Gjithurtësi. Një grup i komentatorëve të Kur’anit mendojnë se ato janë të “Njëjtët”, ndërsa të tjerët deklaruan se ato janë “të Ndryshëm nga njëri-tjetri” dhe i shpjeguan realitetet e atyre të dyve në mënyrë kontradiktore, dhe përmbledhja e asaj që thanë është se, të dyja ato janë “Tituj që përshkruajnë ‘Njohjen Hyjnore.’ Por, nëpërmjet shkëlqimit të Kur’anit, unë arrita në përfundimin se:<br>“Regjistruesi i Qartë”, i cili shikon më shumë tek Bota e Padukshme se sa tek Bota e Dukshme, ishte një titull për njërin aspekt të njohjes së Zotit xh.sh. dhe të urdhrit të Tij. Domethënë, ai shikon më shumë tek e shkuara dhe e ardhmja se sa tek koha e tashme. Ai shikon më shumë tek origjina e çdo gjëje dhe prejardhjet e saj dhe tek rrënjët dhe farërat e çdo gjëje, se sa i shikon ato tek ekzistenca e tyre e jashtme dhe e dukshme. Ai është një Regjistër shënimi për Kaderin Hyjnor. Ekzistenca e këtij Regjistri është provuar në Fjalën e Njëzet e Gjashtë dhe gjithashtu në Shënimin e Fjalës së Dhjetë. Po, në të vërtetë, Regjistruesi i Qartë, është një lloj titulli për njohjen dhe urdhërat e Zotit xh.sh. Domethënë, origjinat, burimet dhe rrënjët prej të cilave vijnë gjërat në ekzistencë me rregull të plotë dhe me art, tregojnë se ato duhet të administrohen e menaxhohen në përputhje me një Regjistër-shënimi të parimeve të Njohjes Hyjnore.<br>Dhe për shkak se rezultatet, pasardhjet dhe farërat e gjërave përmbajnë indekset dhe programet e qënieve të cilat do të vijnë në ekzistencë më vonë, në vijim, tregojnë se ato duhet të jenë një Regjistër i vogël i urdhërave Hyjnorë. Për shembull: Një farë mund të shikohet si programi dhe indeksi që do t’i japë formë strukturës së të gjithë pemës; dhe për më tepër, si një trupëzim i vogël i urdhërave që e bëjnë pemën të vijë në ekzistencë dhe përcaktojnë programet dhe indekset e saj. Shkurtazi: “Regjistruesi i Qartë” është si një indeks dhe program i pemës së krijimit, e cila i ka shpërndarë degët e saja në çdo pjesë të së shkuarës, të ardhmes dhe të Botës së padukshme. Në këtë sens, “Regjistruesi i Qartë” është një Fletore shënimesh dhe Regjistër i parimeve të Kaderit Hyjnor. Nëpërmjet urdhërit dhe kërkesës së atyre parimeve, grimcat vihen në punë në detyrat e tyre dhe lëvizin në gjëra.<br>Sa për “Librin e Qartë”, ai shikon më shumë tek Bota e Dukshme se sa tek Bota e Padukshme. Domethënë, ai shikon më shumë tek koha e tashme se sa tek e shkuara dhe e ardhmja. Ai është një titull, një regjistër shënimi, një libër i dëshirës dhe i fuqisë së Zotit xh.sh., më shumë se sa i njohjes dhe i urdhërave të Tij. Në qoftë se “Regjsitruesi i Qartë” është një regjistër shënimi për Kaderin Hyjnor, “Libri i Qartë” ëhtë një regjistër për Fuqinë Hyjnore. Domethënë, fakti se çdo gjë në ekzis-tencën e saj, në esencën, atributet dhe në funksionet shfaq një art të plotë dhe një rregull, provon se asaj i është dhënë ekzistencë nëpërmjet ligjeve të një ‘Vullneti efektiv dhe të parimeve të një Fuqie të padefekt. Dhe ashtu si formën e saj të specifikuar dhe individuale, çdo gjëje i është dhënë një masë e përcaktuar dhe një trajtë e veçantë. Prandaj, fuqia dhe dëshira kanë një Regjistër universal e gjithëpër-fshirës, një regjistër të madh, sipas të cilit forma e veçantë dhe substanca e çdo gjëje pritet, qepet dhe vishet.
<br>Ekzistenca e këtij Regjistri, si Regjistruesi i Qartë, është provuar midis çështjeve të kaderit Hyjnor dhe dëshirës së pjesshme të Njeriut. Vetëm shihe budallallëkun e njerëzve të neglizhencës, të çudhëzimit dhe të filozofisë, ata kanë perceptuar se “Pllaka e Ruajtur” e Fuqisë Krijuese dhe shfaqja, refkletimi dhe demonstrimi në gjërat e atij libri të shkruara qartë të urtësisë Hyjnore dhe të dëshirës, dhe përsëri, ruajna Zot, duke e quajtur atë “Natyrë”, ata e kanë bërë atë krejtësisht të verbër e të pakuptimtë, ndërsa nëpërmjet urdhrit të Regjistruesit të Qartë, domethënë, nëpërmjet dekretit dhe instruksionit të Kaderit Hyjnor, Fuqia Hyjnore krijon zinxhirin e qënieve, ku çdo hallkë a lidhje e të cilit është një shenjë në krijimin e gjërave.<br>Ai shkakton lëvizjen e grimcave, ai shkruan dhe krijon në fletën metaforike të kohës, e cila quhet “Tabela e zhdukjes dhe e Ripohimit”. Kështu, lëvizja e grimcave është dridhje dhe lëvizje nga ai shkrim dhe tejshkrim, e cila ndodh kur qëniet kalojnë nga bota e Padukshme për në botën e Dukshme, ashtu siç kalojnë ato nga njohuria për tek Fuqia.<br>Sa për “Tabelën e zhdukjes dhe të ripohimit”, ajo është një pllakë për të shkruar e për të fshirë një regjistër gjithmonë të ndryshueshëm të ‘Tabelës më të madhe të Ruajtur’, e cila është e palëvizshme dhe e qëndrueshme. Ai është regjistri i ‘shkrimit dhe i fshirjes’ në sferën e mundësisë, ku të gjitha gjërat janë manifestime të pareshtura, të pandërprera të jetës dhe vdekjes, të ekzistencës dhe të përkohshmërisë. Dhe ky është realiteti i kohës. Në të vërtetë, ajo që ne e quajmë kohë, e cila është një lum i fuqishëm duke rrjedhur në krijim, ka një realitet si çdo gjë tjetër. Realiteti i saj është si boja dhe fleta e shkrimit të Fuqisë në ‘Tabelën e zhdukjes dhe të ripohimit”.<br>لَا يَعْلَمُ الْغَيْبَ اِلَّا اللّٰ Askush nuk e di të panjohurën përveç All-llahut xh.sh.!</ref>) janë lëvizja dhe dridhjet kuptimplote që veprojnë në përputhje me urdhrin dhe parimet e '''‘Librit të Qartë’''', i cili është titulli i Njohjes Hyjnore dhe i Urdhrit, është vendosja dhe dispozita ligjore e origjinës së shkuar dhe i pasardhësve të së ardhmes së çdo gjëje në Botën e të Padukshmes.

Ato veprojnë nëpërmjet tejshkrimit -transkriptimit, kopjimit- nga '''‘Libri i Qartë’''', i cili ëshë një titull për Fuqinë Hyjnore dhe Dëshirën. Ai formohet nga e tashmja dhe nga bota e dukshme, si dhe përbëhet nga ushtrimi i lirë i pushtetit të asaj fuqie dhe dëshire në krijimin e gjërave.

Kështu, kjo lëvizje dhe këto dridhje kuptimplote burojnë nga shkrimi dhe nga skicimi i fjalëve të Fuqisë në '''“Pllakën e shkrimit të zhdukjes dhe të ripohimit”''', e cila është një fletë metaforike, dhe realiteti i rrjedhës së kohës.
 g Türkçe (tr)Evet, tahavvülat-ı zerrat (Hâşiye<ref>'''Hâşiye:''' İkinci Maksat’ın tahavvülat-ı zerratın tarifine dair olan uzun cümlenin hâşiyesidir. <br> Kur’an-ı Hakîm’de '''İmam-ı Mübin''' ve '''Kitab-ı Mübin''', mükerrer yerlerde zikredilmiştir. Ehl-i tefsir “İkisi birdir.” bir kısmı “Ayrı ayrıdır.” demişler. Hakikatlerine dair beyanatları muhteliftir. Hülâsa: “İlm-i İlahînin unvanlarıdır.” demişler. Fakat Kur’an’ın feyzi ile şöyle kanaatim gelmiş ki: <br> '''İmam-ı Mübin''', ilim ve emr-i İlahînin bir nevine bir unvandır ki âlem-i şehadetten ziyade âlem-i gayba bakıyor. Yani zaman-ı halden ziyade mazi ve müstakbele nazar eder. Yani her şeyin vücud-u zâhirîsinden ziyade aslına, nesline ve köklerine ve tohumlarına bakar. Kader-i İlahînin bir defteridir. Şu defterin vücudu, Yirmi Altıncı Söz’de hem Onuncu Söz’ün hâşiyesinde ispat edilmiştir. <br> Evet şu '''İmam-ı Mübin''', bir nevi ilim ve emr-i İlahînin bir unvanıdır. Yani eşyanın mebâdileri ve kökleri ve asılları, kemal-i intizam ile eşyanın vücudlarını gayet sanat- kârane intac etmesi cihetiyle elbette desatir-i ilm-i İlahînin bir defteri ile tanzim edildiğini gösteriyor. Ve eşyanın neticeleri, nesilleri, tohumları; ileride gelecek mevcudatın programlarını, fihristelerini tazammun ettiklerinden elbette evamir-i İlahiyenin bir küçük mecmuası olduğunu bildiriyorlar. Mesela bir çekirdek, bütün ağacın teşkilatını tanzim edecek olan programları ve fihristeleri ve o fihriste ve programları tayin eden o evamir-i tekviniyenin küçücük bir mücessemi hükmünde denilebilir. <br> Elhasıl '''İmam-ı Mübin''', mazi ve müstakbelin ve âlem-i gaybın etrafında dal budak salan şecere-i hilkatin bir programı, bir fihristesi hükmündedir. Şu manadaki İmam-ı Mübin, kader-i İlahînin bir defteri, bir mecmua-i desatiridir. O desatirin imlası ile ve hükmü ile zerrat, vücud-u eşyadaki hidematına ve harekâtına sevk edilir. <br> Amma '''Kitab-ı Mübin''' ise âlem-i gaybdan ziyade, âlem-i şehadete bakar. Yani mazi ve müstakbelden ziyade, zaman-ı hazıra nazar eder ve ilim ve emirden ziyade, kudret ve irade-i İlahiyenin bir unvanı, bir defteri, bir kitabıdır. '''İmam-ı Mübi'''n kader defteri ise '''Kitab-ı Mübin''' kudret defteridir. Yani her şey vücudunda, mahiyetinde ve sıfât ve şuunatında kemal-i sanat ve intizamları gösteriyor ki bir kudret-i kâmilenin desatiri ile ve bir irade-i nâfizenin kavanini ile vücud giydiriliyor. Suretleri tayin, teşhis edilip birer miktar-ı muayyen, birer şekl-i mahsus veriliyor. Demek, o kudret ve iradenin küllî ve umumî bir mecmua-i kavanini, bir defter-i ekberi vardır ki her bir şeyin hususi vücudları ve mahsus suretleri ona göre biçilir, dikilir, giydirilir. <br> İşte şu defterin vücudu '''İmam-ı Mübin''' gibi kader ve cüz-i ihtiyarî mesailinde ispat edilmiştir. Ehl-i gaflet ve dalalet ve felsefenin ahmaklığına bak ki kudret-i fâtıranın o levh-i mahfuzunu ve hikmet ve irade-i Rabbaniyenin o basîrane kitabının eşyadaki cilvesini, aksini, misalini hissetmişler. Hâşâ, tabiat namıyla tesmiye etmişler, körletmişler. <br> İşte '''İmam-ı Mübin'''in imlası ile yani kaderin hükmüyle ve düsturu ile kudret-i İlahiye, icad-ı eşyada her biri birer âyet olan silsile-i mevcudatı, '''Levh-i Mahv-İspat''' denilen zamanın sahife-i misaliyesinde yazıyor, icad ediyor, zerratı tahrik ediyor. Demek ha- rekât-ı zerrat; o kitabetten, o istinsahtan mevcudat, âlem-i gaybdan âlem-i şehadete ve ilimden kudrete geçmelerinde bir ihtizazdır, bir harekâttır. <br> Amma '''Levh-i Mahv-İspat''' ise sabit ve daim olan Levh-i Mahfuz-u A’zam’ın daire-i mümkinatta, yani mevt ve hayata, vücud ve fenaya daima mazhar olan eşyada mütebeddil bir defteri ve yazar bozar bir tahtasıdır ki hakikat-i zaman odur. Evet, her şeyin bir hakikati olduğu gibi zaman dediğimiz, kâinatta cereyan eden bir nehr-i azîmin hakikati dahi '''Levh-i Mahv-İspat'''taki kitabet-i kudretin sahifesi ve mürekkebi hükmündedir. <br> لَا يَعْلَمُ الْغَيْبَ اِلَّا اللّٰهُ</ref>) âlem-i gaybdan olan, her şeyin geçmiş aslında ve gelecek neslindeki intizamata medar ve ilim ve emr-i İlahînin bir unvanı olan “İmam-ı Mübin”in düsturları ve imlası tahtında ve zaman-ı hazır ve âlem-i şehadetten, teşkil ve icad-ı eşyada tasarrufa medar ve kudret ve irade-i İlahiyenin bir unvanı olan “Kitab-ı Mübin”den istinsah ile ve seyyal zamanın hakikati ve sahife-i misaliyesi olan “Levh-i Mahv-İspat”ta kelimat-ı kudreti yazmak ve çizmekten gelen harekâttır ve manidar ihtizazattır.
"https://risale.site/index.php/Özel:Çeviriler" sayfasından alınmıştır