Sözler Fihrist: Revizyonlar arasındaki fark

Âyât-ı Kur’aniyenin bir nevi tefsiri olan Risale-i Nur eczalarından “Sözler mecmuası”nın mücmel bir fihristesidir.

== [[Birinci Söz|BİRİNCİ SÖZ:]] ==

بِس۟مِ اللّٰهِ الرَّح۟مٰنِ الرَّحٖيمِ   in çok esrar-ı mühimmesinden bir sırrını güzel bir temsil ile tefsir eder. Ve “Bismillah” ne kadar kıymettar bir şeair-i İslâmiye olduğunu gösteriyor.

== [[İkinci Söz|İKİNCİ SÖZ:]] ==

اَلَّذٖينَ يُؤ۟مِنُونَ بِال۟غَي۟بِ   mealinde ve iman hakkındaki âyetlerin mühim bir sırrını, gayet makul bir temsil ile tefsir eder.

== [[Üçüncü Söz|ÜÇÜNCÜ SÖZ:]] ==

يَٓا اَيُّهَا النَّاسُ اع۟بُدُوا   âyetinin mealinde ve ubudiyet hakkındaki âyetlerin mühim bir hakikatini, mantıkî bir temsil ile tefsir ediyor.

== [[Dördüncü Söz|DÖRDÜNCÜ SÖZ:]] ==

اِنَّ الصَّلٰوةَ كَانَت۟ عَلَى ال۟مُؤ۟مِنٖينَ كِتَابًا مَو۟قُوتًا

== [[Beşinci Söz|BEŞİNCİ SÖZ:]] ==

اِنَّ اللّٰهَ مَعَ الَّذٖينَ اتَّقَو۟ا وَالَّذٖينَ هُم۟ مُح۟سِنُونَ

== [[Yedinci Söz|YEDİNCİ SÖZ:]] ==

يُؤ۟مِنُونَ بِاللّٰهِ وَ ال۟يَو۟مِ ال۟اٰخِرِ ۝ اِنَّ وَع۟دَ اللّٰهِ حَقٌّ فَلَا تَغُرَّنَّكُمُ ال۟حَيٰوةُ الدُّن۟يَا وَلَا يَغُرَّنَّكُم۟ بِاللّٰهِ ال۟غَرُورُ  

== [[Sekizinci Söz|SEKİZİNCİ SÖZ:]] ==

اَللّٰهُ لَٓا اِلٰهَ اِلَّا هُوَ ال۟حَىُّ ال۟قَيُّومُ   ve   اِنَّ الدّٖينَ عِن۟دَ اللّٰهِ ال۟اِس۟لَامُ âyetlerinin mealinde mahiyet-i dünya ve dünyada mahiyet-i insan ve insanda mahiyet-i din hakkındaki âyâtın mühim bir sırrını (Suhuf-u İbrahim’de aslı bulunan) güzel ve parlak bir temsil ile tefsir etmekle beraber, dünyanın mahiyetini ve dünyadaki ruh-u insanı ve insandaki dinin kıymetini göstermekle beraber, dinsiz insan en bedbaht mahluk olduğunu ispat etmekle ve şu âlemin tılsımını açan ve ruh-u beşeri zulümattan kurtarmak çarelerini göstermekle beraber, gayet latîf ve güzel bir muvazene ile fâsık olan bedbaht adamın müthiş vaziyetini, salih olan bahtiyar adamın saadetli vaziyetini gösteriyor.

== [[Dokuzuncu Söz|DOKUZUNCU SÖZ:]] ==

âyetinin mealinde ve beş vakit namaz hakkındaki âyâtın gayet mühim bir sırrını beş nükte ile tefsir etmekle beraber, malûm olan beş vakit namazın o vakitlere hikmet-i tahsisini o kadar güzel ve şirin bir tarzda beyan ediyor ki zerre miktar şuuru bulunan bir insan, bu cazibedar hikmet ve parlak hakikate karşı teslime mecbur olur. Ve cesed-i insan havaya, suya, gıdaya muhtaç olduğu gibi ruh-u insan da namaza muhtaç bulunduğunu gayet kat’î bir surette beyan eder.

== [[Onuncu Söz|ONUNCU SÖZ:]] ==

âyetinin mealinde ve haşir ve âhiret hakkındaki âyâtın mühim bir hakikatini, on iki mantıkî ve makul suret-i temsiliye ile ve on iki hakaik-i kātıa-i bâhire ile tefsir etmekle beraber, iman-ı bi’l-âhireti o kadar kuvvetli bir surette ispat eder ki bütün bütün kalbi ölmemiş ve bütün bütün aklı sönmemiş bir insan, o ispata karşı teslim olur. İzn-i İlahî ile imana gelir. İmana gelmezse de inkârdan vazgeçmeye mecbur olur.

== [[On Birinci Söz|ON BİRİNCİ SÖZ:]] ==

âyetlerinin yüksek ve geniş bir hakikatini Sure-i Şems’in mu’cizane işaret ettiği ve kâinatı muntazam bir saray suretinde gösterdiği ulvi ve vüs’atli bir temsil ile tefsir etmekle beraber, mahiyet-i insaniyedeki vezaif-i ubudiyet ve cihazat-ı insaniyeyi ve rububiyet-i İlahiyenin enva-ı tecelliyatına karşı ubudiyet-i insaniyenin mukabelelerini o kadar güzel bir surette ispat ediyor ki Sure-i Ve’ş-şems’in mu’cizane olan işaretini hârika bir surette ve en azîm bir dairede a’zam bir rububiyeti, ekmel bir ubudiyetle karşılaştırıyor.

== [[On İkinci Söz|ON İKİNCİ SÖZ:]] ==

وَمَن۟ يُؤ۟تَ ال۟حِك۟مَةَ فَقَد۟ اُوتِىَ خَي۟رًا كَثٖيرًا ۝ وَ بِال۟حَقِّ اَن۟زَل۟نَاهُ وَ بِال۟حَقِّ نَزَلَ  

== [[On Üçüncü Söz|ON ÜÇÜNCÜ SÖZ:]] ==

'''İki makam'''dır.

== [[On Dördüncü Söz|ON DÖRDÜNCÜ SÖZ:]] ==

ON DÖRDÜNCÜ SÖZ’ÜN HÂTİMESİ:

== [[On Beşinci Söz|ON BEŞİNCİ SÖZ:]] ==

وَلَقَد۟ زَيَّنَّا السَّمَٓا٦َ الدُّن۟يَا بِمَصَابٖيحَ وَجَعَل۟نَاهَا رُجُومًا لِلشَّيَاطٖينِ  

== [[On Altıncı Söz|ON ALTINCI SÖZ:]] ==

اِنَّمَٓا اَم۟رُهُٓ اِذَٓا اَرَادَ شَي۟ئًا اَن۟ يَقُولَ لَهُ كُن۟ فَيَكُونُ ۝ فَسُب۟حَانَ الَّذٖى بِيَدِهٖ مَلَكُوتُ كُلِّ شَى۟ءٍ وَاِلَي۟هِ تُر۟جَعُونَ  

== [[On Yedinci Söz|ON YEDİNCİ SÖZ:]] ==

اِنَّا جَعَل۟نَا مَا عَلَى ال۟اَر۟ضِ زٖينَةً لَهَا لِنَب۟لُوَهُم۟ اَيُّهُم۟ اَح۟سَنُ عَمَلًا ۝ وَاِنَّا لَجَاعِلُونَ مَا عَلَي۟هَا صَعٖيدًا جُرُزًا ۝ وَمَا ال۟حَيٰوةُ الدُّن۟يَٓا اِلَّا لَعِبٌ وَلَه۟وٌ  

== [[On Sekizinci Söz|ON SEKİZİNCİ SÖZ:]] ==

Bu söz, '''iki makam'''dır.

İkinci makamı yazılmamış. Birinci makamı '''üç nokta'''dır.

يٰسٓ ۝ وَال۟قُر۟اٰنِ ال۟حَكٖيمِ ۝ اِنَّكَ لَمِنَ ال۟مُر۟سَلٖينَ  

== [[Yirminci Söz|YİRMİNCİ SÖZ:]] ==

'''İki makam'''dır.

== [[Yirmi Birinci Söz|YİRMİ BİRİNCİ SÖZ:]] ==

'''İki makam'''dır.

== [[Yirmi İkinci Söz|YİRMİ İKİNCİ SÖZ:]] ==

فَاع۟لَم۟ اَنَّهُ لَٓا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ ۝ اَللّٰهُ خَالِقُ كُلِّ شَى۟ءٍ  

== [[Yirmi Üçüncü Söz|YİRMİ ÜÇÜNCÜ SÖZ:]] ==

لَقَد۟ خَلَق۟نَا ال۟اِن۟سَانَ فٖٓى اَح۟سَنِ تَق۟وٖيمٍ ۝ ثُمَّ رَدَد۟نَاهُ اَس۟فَلَ سَافِلٖينَ ۝ اِلَّا الَّذٖينَ اٰمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ  

== [[Yirmi Dördüncü Söz|YİRMİ DÖRDÜNCÜ SÖZ:]] ==

اَللّٰهُ لَٓا اِلٰهَ اِلَّا هُوَ لَهُ ال۟اَس۟مَٓاءُ ال۟حُس۟نٰى  

== [[Yirmi Beşinci Söz|YİRMİ BEŞİNCİ SÖZ:]] ==

قُل۟ لَئِنِ اج۟تَمَعَتِ ال۟اِن۟سُ وَال۟جِنُّ عَلٰٓى اَن۟ يَا۟تُوا بِمِث۟لِ هٰذَا ال۟قُر۟اٰنِ لَا يَا۟تُونَ بِمِث۟لِهٖ وَلَو۟ كَانَ بَع۟ضُهُم۟ لِبَع۟ضٍ ظَهٖيرًا

== [[Yirmi Altıncı Söz|YİRMİ ALTINCI SÖZ:]] ==

وَ اِن۟ مِن۟ شَى۟ءٍ اِلَّا عِن۟دَنَا خَزَٓائِنُهُ وَمَا نُنَزِّلُهُٓ اِلَّا بِقَدَرٍ مَع۟لُومٍ ۝ وَ كُلَّ شَى۟ءٍ اَح۟صَي۟نَاهُ فٖٓى اِمَامٍ مُبٖينٍ

== [[Yirmi Yedinci Söz|YİRMİ YEDİNCİ SÖZ:]] ==

وَلَو۟ رَدُّوهُ اِلَى الرَّسُولِ وَ اِلٰٓى اُولِى ال۟اَم۟رِ مِن۟هُم۟ لَعَلِمَهُ الَّذٖينَ يَس۟تَن۟بِطُونَهُ مِن۟هُم۟ وَ لَو۟لَا فَض۟لُ اللّٰهِ عَلَي۟كُم۟ وَ رَح۟مَتُهُ لَاتَّبَع۟تُمُ الشَّي۟طَانَ اِلَّا قَلٖيلًا

== [[Yirmi Sekizinci Söz|YİRMİ SEKİZİNCİ SÖZ:]] ==

âyetinin cennete ve saadet-i ebediyeye dair hakikatini teyid eden yüzer âyâtın mühim bir hakikatini iki makamla tefsir eder.

== [[Yirmi Dokuzuncu Söz|YİRMİ DOKUZUNCU SÖZ:]] ==

قُلِ الرُّوحُ مِن۟ اَم۟رِ رَبّٖى ۝  

وَ ال۟مُؤ۟مِنُونَ يُؤ۟مِنُونَ بِاللّٰهِ وَ مَلٰٓئِكَتِهٖ ۝  

وَ مَٓا اَم۟رُ السَّاعَةِ اِلَّا كَلَم۟حِ ال۟بَصَرِ اَو۟ هُوَ اَق۟رَبُ ۝  

مَا خَل۟قُكُم۟ وَلَا بَع۟ثُكُم۟ اِلَّا كَنَف۟سٍ وَاحِدَةٍ  

== [[Otuzuncu Söz|OTUZUNCU SÖZ:]] ==

قَد۟ اَف۟لَحَ مَن۟ زَكّٰيهَا ۝ وَ قَد۟ خَابَ مَن۟ دَسّٰيهَا ۝  

عَالِمِ ال۟غَي۟بِ لَا يَع۟زُبُ عَن۟هُ مِث۟قَالُ ذَرَّةٍ فِى السَّمٰوَاتِ وَلَا فِى

ال۟اَر۟ضِ وَلَٓا اَص۟غَرُ مِن۟ ذٰلِكَ وَلَٓا اَك۟بَرُ اِلَّا فٖى كِتَابٍ مُبٖينٍ

== [[Otuz Birinci Söz|OTUZBİRİNCİ SÖZ:]] ==

âyetlerinin hakikatini teyid eden âyâtın en mühim bir hakikati olan mi’rac-ı Ahmediyeyi (asm) ve o mi’rac içinde kemalât-ı Muhammediyeyi (asm) ve o kemalât içinde risalet-i Ahmediyeyi (asm) ve o risalet içinde çok esrar-ı rububiyeti tefsir eder ve kat’î delillerle ispat eder bir risaledir. Muhtelif tabakattan olan insanlardan bu risaleyi kim görmüşse karşısında hayran olup, akıldan uzak mesele-i mi’racı en zâhir ve vâcib ve lâzım bir tarzda gösterdiğini kabul ediyorlar. Hususan o şecere-i nuraniye-i mi’racın âhirlerinde beş yüz meyveden beş meyvesini o kadar güzel tasvir eder ki zerre miktar zevki, şuuru bulunan onlara meftun olur.

== [[Otuz İkinci Söz|OTUZ İKİNCİ SÖZ:]] ==

'''Üç mevkıf'''tır.

Ve bilhassa bu İkinci Mevkıf’ın hâtimesinden evvel ikinci temsilin neticesinde Zat-ı Akdes-i İlahiye’den hiçbir şey saklanmadığını ve hiçbir şey ondan gizlenemediğini, hiçbir fert ondan uzak kalmadığını, hiçbir şahıs külliyet-i kudsiye kesbetmeden ona yanaşamadığını ve rububiyetinde ve tasarrufunda bir iş, bir işe mani olmadığını ve hiçbir yer onun huzurundan hâlî kalmadığını, her şeyde bakar ve işitir sem’ ve basarının cilvesi bulunduğunu, silsile-i eşya emirlerinin sürat-i cereyanlarına birer tel, birer damar hükmüne geçtiğini, esbab ve vesait sırf zâhirî bir perde olduğunu, hiçbir yerde bulunmadığı halde her yerde ilim ve kudretiyle bulunduğunu, hiçbir tahayyüz ve temekküne muhtaç olmadığını ve uzaklık ve güçlük ve tabakat-ı vücudun perdeleri onun kurbiyetine ve tasarrufuna ve şuhuduna mani olmadığını ve maddîlerin, mümkinlerin, kesiflerin, kesîrlerin, mahdudların hâssaları onun dâmen-i izzetine yanaşamadığını ve tagayyür ve tebeddül ve tahayyüz ve tecezzi gibi emirlerden mücerred, münezzeh, müberra ve mukaddes olduğunu gayet güzel bir surette ispat eder.

Bu İkinci Mevkıf’ın hâtimesinde sırr-ı ehadiyete dair Arabiyyü’l-ibare gayet mühim bir parça tercümesiyle beraber gayet parlak bir surette çok mesail-i mühimmeyi ifade eder. Hususan insanın muhasebe-i a’mali için haşir ve neşri yapmak, koca kâinatı tağyir ve tebdil ve tahrip ve tamir etmek sırrını beyan eder.

== [[Otuz Üçüncü Söz|OTUZ ÜÇÜNCÜ SÖZ:]] ==

Otuz üç âyetin birer hakikatlerini tefsir eden '''otuz üç pencere'''dir. Otuz üç risale olmaya lâyık iken gayet müsta’cel bir zamanda yazıldığı için bir veya yarım sahifelik pencereleri birer risale kuvvetinde ve birer risaleyi tazammun eden mahiyetinde olduğunu gösterir. Fakat maatteessüf baştaki pencereler gayet mücmel ve muhtasar kalmış, lâkin gittikçe inbisat ederek nısf-ı âhirdeki pencereler vâzıh düşmüştür.

== [[Lemaat|LEMAAT:]] ==

Risale-i Nur şakirdlerine küçük bir mesnevî ve imanî bir divandır.

<center> [[Konferans]] ⇐ | [[Sözler]] | </center>

------