On Dokuzuncu Mektup/el: Revizyonlar arasındaki fark

Να λοιπόν επειδή η ταξινόμηση του Κουρ’άν έχει γίνει με προφητική καθοδήγηση και τα τυπωμένα και διαδεδομένα Κουρ’άν έχουν πραγματοποιηθεί με θεϊκή επιφοίτηση, όντως σ’εκείνη τη γραφή και στο πλούμισμα του Πάνσοφο Κουρ’άν υπάρχει ένα είδος ένδειξης θαυματουργικότιτας. Διότι εκείνη η κατάσταση δεν είναι δουλειά της σύμπτωσης αλλά ούτε και της ανθρώπινης επινόησης. Υπάρχουν και κάποιες παρεκκλίσεις που όμως προέρχονται από τα ελλείματα της τύπωσης εάν ήταν κι αυτά τακτοποιημένα τότε οι λέξεις θα ερχόνταν ακριβώς το ένα πάνω απ’το άλλο.

Υποσημείωση 2: Ένα πνευματικό μυστήριο της θαυματουργηκότητας Του Κουρ’άν εκφράζει το πολύ υψηλό και πολύ λαμπρό βαθμό της πίστης του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεïχί Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) που καθρεπτίζει το Ίσμ-ι Άζάμ(το Μέγα όνομα του Αλλάχ). Επίσης διδάσκει και εκφράζει μ’έναν έμφυτο και αγνό τρόπο το υψηλό επίπεδο της αρκετά μεγάλης, ευρείας και ανώτατης πραγματικής θρησκείας η οποία σαν ένας ιερός χάρτης δηλώνει τις μεγάλες πραγματικότητες του μεταθανάτιου κόσμου, και του κόσμου εκείνου όπου επιτελείτε η κυριαρχία, η διαχείριση και η διαπαιδαγώγηση του Παντοκράτορα Κύριου Ραμπ Αλλάχ. Επίσης εκφράζει μαζί με την απέραντη δόξα και το μεγαλείο, την προσφώνηση του Δημιουργού Χάλικ του Σύμπαντος και του Κύριου Ραμπ Αλλάχ όλων των υπαρχόντων. Βεβαίως και απέναντι σε μια τέτοια έκφραση του Φουρκάν (Κουράν) και μια τέτοια είδους εξήγηση του Κουρ’άν, δηλαδή με το μυστήριο και τη δύναμη του εξής εδαφίου, <br>

قُلْ لَئِنِ اجْتَمَعَتِ اْلاِنْسُ وَاْلجِنُّ عَلَى اَنْ يَاْتُوا بِمِثْلِ هذَا اْلقُرْآنِ لاَ يَاْتُونَ بِمِثْلِهِ

ακόμη και αν όλες οι διάνοιες της ανθρωπότητας αν συμμαχήσουν και γίνουν ένα, δεν μπορεί να εναντιωθεί και να αντιπαραταχθεί στο Κουρ’άν. اَيْنَ الثَّرَا مِنَ الثُّرَيَّا «Πού είναι η γη και που οι πλειάδες!» Διότι σύμφωνα μ’αυτές τις τρεις αρχές είναι κατηγορηματικά αδύνατον η απομίμηση και η παρομοίωση αυτουνού.<br>Υποσημείωση 3: Στο τέλος όλων των σελίδων του Πάνσοφου Κουρ’άν το εδάφιο ολοκληρώνεται, τελειώνει με μια ωραία ομοιοκαταληξία. Το μυστήριο αυτουνού είναι το εξής: Επειδή έχει αποδεχτεί ως μέτρο για τις σελίδες το εδάφιο “Μουνταγιενέ” το οποίο είναι το μεγαλύτερο, και για τις γραμμές οι Σούρα Αλ-Ιχλάς και Αλ-Κεβσέρ, αναφύετε αυτή η ωραία αρετή και η ένδειξη θαυματουργηκότητας του Πάνσοφου Κουρ’άν.<br> Υποσημείωση 4: Σ’αυτό το θέμα αυτής της θέσης με το βάσανο της βιασύνης, έχουμε αρκεστεί με κάποιες λίγες ασήμαντες καταστάσεις, και σύντομα παραδείγματα και μικρούτσικα σημάδια ενός αρκετά σημαντικού και μεγαλειώδεις υπερφυσικού φαινόμενου (κεραμάτ) το οποίο στο σημείο επιτυχίας του Ρισαλέ-ι Νούρ είναι πολύ στολισμένο και χαριτωμένο και ενθαρρυντικό. Ενώ εκείνη η μεγάλη πραγματικότητα, εκείνο το χαριτωμένο υπερφυσικό φαινόμενο εν ονόματι «τεβαφούκ» (δηλ. ταίριασμα, ο συντονισμός μεταξύ των γραμμάτων η λέξεων ενός κειμένου) με πέντε – έξι μορφές του αποτελεί την βασική πηγή των σημαδιών του αγνώστου και των ορατών αναλαμπών της θαυματουργηκότητας του Κουρ’άν και την αλυσίδα των υπερφυσικών φαινομένων (κεραμάτ) του Ρισαλέ-ι Νούρ. Μετέπειτα γράφτηκε με επίχρυσο ένα Κουρ’άν στο οποίο επιδεικνύεται μια αναλαμπή της θαυματουργηκότητας που βγαίνει από τον συντονισμό και αρμονία των λέξεων «Αλλάχ» μέσα στο Κουρ’άν. Ακόμη, οι οχτώ μικρές επιστολές με το όνομα «Ρουμουζάτ-ι Σεμανιέ» [δηλ. οχτώ σημάδια] γράφτηκαν ώστε να δηλωθούν οι λεπτές σχέσεις και τα άγνωστα σημάδια που βγαίνουν από τον συντονισμό και την αρμονία μεταξύ των γραμμάτων του Κουρ’άν. Γράφτηκαν επίσης πέντε επιστολές, ένα με όνομα «Κεραμέτ-ι Γκαβσιέ» [δηλ. τα υπερφυσικά φαινόμενα του Γκαβς Αμπντουλ Καντίρ Γκειλάνι], τρεις με το όνομα «Κεραμέτ-ι Αλεβιέ» [δηλ. υπερφυσικά φαινόμενα του Εξοχότατου Αλή] και ένα με το όνομα «Ισαράτ-ι Κουρ’ανιέ» [δηλ. τα σημάδια του Κουρ’άν] τα οποία μέσο του μυστηρίου αυτού του «τεβαφούκ» επικυρώνουν, επαίνουν και απαξιώνουν το Ρισαλέ-ι Νουρ. Δηλαδή στη συγγραφή της Επιστολής του Μουτζιζάτ-ι Αχμεντιέ - Τα Θαύματα Του Άχμεντ υπάρχει συνοπτικά η αίσθηση αυτής της μεγάλης πραγματικότητας. Δυστυχώς όμως ο συγγραφέας έχει δει και έχει δείξει μόνο ένα νύχι αυτηνής και έχει φύγει τρέχοντας χωρίς καν να κοιτάξει πίσω του.</ref>)

<span id="İKİNCİ_NÜKTE"></span>

Ορίστε, στα λόγια του ανθρώπου μπορεί να υπάρχουν λέξεις, όπως οι λέξεις του Κουρ’άν, και ίσως προτάσεις και εδάφια. Όμως, στο Κουρ’άν αυτά έχουν τοποθετηθεί με έναν τρόπο, που έχουν φυλαχθεί πολλές σχέσεις, και για να τοποθετηθούν με τέτοιο τρόπο, χρειάζεται μια επιστήμη και γνώση που να τα αντιλαμβάνεται και να τα περικυκλώνει όλα.

Ο Ύψιστος Δικαίον Χακκ Αλλάχ μια φορά είχε επιδαψιλεύσει στην καρδιά μου με αραβικές εκφράσεις ένα πραγματικό διαλογισμό ως μια σύνοψη της σύνοψης της ιδιαιτερότητας και της ουσίας του Θαυματουργικού Κηρύγματος του Κουρ’άν. Τώρα θα γράψουμε στα αραβικά εκείνο το διαλογισμό, μετά θα δηλώσουμε το νόημα του.