İçeriğe atla

On Üçüncü Lem'a/en: Revizyonlar arasındaki fark

"This consists of four questions and answers." içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu
("It is said in the Shari‘a that Hell is punishment for actions, but Paradise is a divine favour.(*<ref>*See, Qur’an, 10:58. See also, Bukhari, Riqaq, 18; Marda, 19; Muslim, Sifat al-Munafiqin, 71-3,75-6, 78.</ref>)What is the reason for this?" içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu)
("This consists of four questions and answers." içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu)
264. satır: 264. satır:
It is said in the Shari‘a that Hell is punishment for actions, but Paradise is a divine favour.(*<ref>*See, Qur’an, 10:58. See also, Bukhari, Riqaq, 18; Marda, 19; Muslim, Sifat al-Munafiqin, 71-3,75-6, 78.</ref>)What is the reason for this?
It is said in the Shari‘a that Hell is punishment for actions, but Paradise is a divine favour.(*<ref>*See, Qur’an, 10:58. See also, Bukhari, Riqaq, 18; Marda, 19; Muslim, Sifat al-Munafiqin, 71-3,75-6, 78.</ref>)What is the reason for this?


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''The Answer:''' It is clearly shown in the above Indications that with his faculty of will and trifling wishes, man causes awesome destruction and evils by giving form and  reality to something non-existent or theoretical. Similarly, since his soul and appetites always incline towards evil and harm, he is responsible for the evils that occur as a result of his trivial wishes. For his soul wanted them and his desires gave rise to them. And since evil pertains to non-existence, the servant is the agent and Almighty God creates it. Being responsible for  the infinite crime, he certainly deserves infinite punishment.
'''Elcevap:''' Sâbık işaretlerde tebeyyün etti ki insan, icadsız bir cüz-i ihtiyarî ile ve cüz’î bir kesb ile bir emr-i ademî veya bir emr-i itibarî teşkil ile ve sübut vermekle müthiş tahribata ve şerlere sebebiyet verdiği gibi; nefsi ve hevası daima şerlere ve zararlara meyyal olduğu için o küçük kesbin neticesinden hasıl olan seyyiatın mes’uliyetini, o çeker. Çünkü onun nefsi istedi ve kendi kesbiyle sebebiyet verdi. Ve şer ademî olduğu için abd ona fâil oldu. Cenab-ı Hak da halk etti. Elbette o hadsiz cinayetin mes’uliyetini, nihayetsiz bir azap ile çekmeye müstahak olur.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
However, since good deeds and actions pertain  to  existence, man’s will and wishes cannot be the direct cause of their existence. Man cannot be the true agent in such  acts. Also, his evil-commanding soul does not tend towards good deeds; it is divine mercy that requires them and dominical power that creates them. Man can only lay claim to them through belief, a wish, or an intention. And having claimed them, such good works consist of thanks for the infinite divine bounties received, such as the gifts of belief and existence. Such thanks looks to past bounties, while Paradise is a favour of the Most Merciful which since it as been promised by Him will be given. Apparently it is a reward, but in reality it is a favour.
Amma hasenat ve hayrat ise mademki vücudîdirler, kesb-i insanî ve cüz-i ihtiyarî onlara illet-i mûcide olamaz. İnsan, onda hakiki fâil olamaz. Ve nefs-i emmaresi de hasenata taraftar değildir, belki rahmet-i İlahiye onları ister ve kudret-i Rabbaniye icad eder. Yalnız insan, iman ile arzu ile niyet ile sahip olabilir. Ve sahip olduktan sonra, o hasenat ise ona evvelce verilmiş olan vücud ve iman nimetleri gibi sâbık hadsiz niam-ı İlahiyeye bir şükürdür, geçmiş nimetlere bakar. Vaad-i İlahî ile verilecek cennet ise fazl-ı Rahmanî ile verilir. Zâhirde bir mükâfattır, hakikatte fazıldır.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
That is to say, in evils the soul is the cause and deserves the punishment, while in good deeds, both the cause and the occasion are from God. Man can only lay claim to them through belief. He may not say: “I want the reward,but he may say: “I hope for divine favour.”
Demek seyyiatta sebep, nefistir; mücazata bizzat müstahaktır. Hasenatta ise sebep Hak’tandır, illet de Hak’tandır. Yalnız, insan iman ile tesahub eder. “Mükâfatını isterim.” diyemez “Fazlını beklerim.” diyebilir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">