İçeriğe atla

Otuzuncu Lem'a/fa: Revizyonlar arasındaki fark

"تنظیف و نظافت -که ریشه در جلوه اعظمی‌از اسم قدوس دارد- تمام موجودات جهان هستی را پاک و زیبا می‌کند. در هیچ چیز، ناپاکی و پلیدی حقیقی مشاهده نمی‌شود، به شرط این که دست آلوده بشر با آن‌ها تماسی نداشته باشد." içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu
("ای انسانِ بدبختِ مُسرفِ پلید، ای ناپاک! دستورالعمل همه موجودات و همه کائنات برای حرکت، میانه روی و نظافت و رعایت عدالت است و تا وقتی تو این حقیقت را نادیده بگیری، به دلیل مخالفت با همه موجودات، مورد خشم و نفرت آن‌ها قرار می‌گیری، دل به چه بسته‌یی که با..." içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu)
("تنظیف و نظافت -که ریشه در جلوه اعظمی‌از اسم قدوس دارد- تمام موجودات جهان هستی را پاک و زیبا می‌کند. در هیچ چیز، ناپاکی و پلیدی حقیقی مشاهده نمی‌شود، به شرط این که دست آلوده بشر با آن‌ها تماسی نداشته باشد." içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu)
126. satır: 126. satır:
آری، حکمت عامه‏ی کائنات -که از جلوه‌های اعظم اسم حکیم است- بر مدار میانه روی و عدم اسراف حرکت می‌کند و به میانه روی نیز فرمان می‌دهد.
آری، حکمت عامه‏ی کائنات -که از جلوه‌های اعظم اسم حکیم است- بر مدار میانه روی و عدم اسراف حرکت می‌کند و به میانه روی نیز فرمان می‌دهد.


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
نیز عدالت تامه‌یی که در کائنات هست و از جلوه‌های اعظم اسم عدل می‏باشد تدبیر موازنه همه موجودات را به دست دارد و انسان را به عدالت فرمان می‌دهد. درآیات هفتم تا نهم سوره رحمن به چهار مرتبه و چهار نوع میزان اشاره می‌شود:
Ve ism-i Adl’in cilve-i a’zamından gelen kâinattaki adalet-i tamme, umum eşyanın muvazenelerini idare ediyor ve beşere de adaleti emrediyor. Sure-i Rahman’da وَالسَّمَٓاءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ ال۟مٖيزَانَ ۝ اَلَّا تَط۟غَو۟ا فِى ال۟مٖيزَانِ ۝ وَاَقٖيمُوا ال۟وَز۟نَ بِال۟قِس۟طِ وَلَا تُخ۟سِرُوا ال۟مٖيزَانَ âyetindeki dört mertebe, dört nevi mizana işaret eden dört defa “mizan” zikretmesi, kâinatta mizanın derece-i azametini ve fevkalâde pek büyük ehemmiyetini gösteriyor. Evet, hiçbir şeyde israf olmadığı gibi hiçbir şeyde de hakiki zulüm ve mizansızlık yoktur.
   
</div>
وَالسَّمَٓاءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ ال۟مٖيزَانَ ۝ اَلَّا تَط۟غَو۟ا فِى ال۟مٖيزَانِ ۝ وَاَقٖيمُوا ال۟وَز۟نَ بِال۟قِس۟طِ وَلَا تُخ۟سِرُوا ال۟مٖيزَانَ(<ref> و آسمان را برافراشت و ترازو را گذاشت، تا مبادا از اندازه درگذرید، و وزن را به انصاف برپا دارید و در سنجش مکاهید. (رحمن:9-7)</ref>)


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
این که در آیات مذکور کلمه میزان چهار بار تکرار شده است، نشان‌دهنده درجه عظمت میزان در کائنات و اهمیت فوق العاده آن می‌باشد. آری، همان طور که در هیچ چیز عالم، اسراف و زیاده روی نشده است، در هیچ آفریده‌یی هم ظلم و عدم توازن حقیقی وجود ندارد.
Ve ism-i Kuddüs’ün cilve-i a’zamından gelen tanzif ve nezafet, bütün kâinatın mevcudatını temizliyor, güzelleştiriyor. Beşerin bulaşık eli karışmamak şartıyla hiçbir şeyde hakiki nezafetsizlik ve çirkinlik görünmüyor.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
تنظیف و نظافت -که ریشه در جلوه اعظمی‌از اسم قدوس دارد- تمام موجودات جهان هستی را پاک و زیبا می‌کند. در هیچ چیز، ناپاکی و پلیدی حقیقی مشاهده نمی‌شود، به شرط این که دست آلوده بشر با آن‌ها تماسی نداشته باشد.
İşte hakaik-i Kur’aniyeden ve desatir-i İslâmiyeden olan “adalet, iktisat, nezafet” hayat-ı beşeriyede ne derece esaslı birer düstur olduğunu anla. Ve ahkâm-ı Kur’aniye, ne derece kâinatla alâkadar ve kâinat içine kök salmış ve sarmış bulunduğunu ve o hakaiki bozmak, kâinatı bozmak ve suretini değiştirmek gibi mümkün olmadığını bil! Ve bu üç ziya-yı a’zam gibi rahmet, inayet, hafîziyet misillü yüzer ihatalı hakikatler haşri, âhireti iktiza ve istilzam ettikleri halde, hiç mümkün müdür ki kâinatta ve umum mevcudatta hüküm-ferma olan rahmet, inayet, adalet, hikmet, iktisat ve nezafet gibi pek kuvvetli ihatalı hakikatler; haşrin ademiyle ve âhiretin gelmemesiyle merhametsizliğe, zulme, hikmetsizliğe, israfa, nezafetsizliğe, abesiyete inkılab etsinler? Hâşâ, yüz bin defa hâşâ!
 
</div>
از حقایق قرآنی و اصول اسلامی‌دریاب که عدالت، میانه روی و پاکیزگی در زندگانی بشر تا چه حد اصولی می‌باشند؛ و بدان! که احکام قرآن تا چه حد با کائنات مرتبط بوده و تا چه میزان در جهان هستی ریشه دوانده و آن را دربرگرفته است؛ و بدان! که از بین بردن آن حقایق مانند از بین بردن کائنات و تغییر صورت آن، غیرممکن است.
 
در حالی که صدها حقیقت دربرگیرنده چون رحمت، عنایت و حافظیت همانند سه نور اعظم مذکور، مقتضی و مستلزم حشر و آخرتند، مگر ممکن است حقایق فراگیر و پرقدرتی چون رحمت، عنایت، عدالت، حکمت، میانه روی، و نظافت -که حاکم بر کائنات و همه موجودات هستند- با نبود حشر و آخرت، به نامهربانی و ظلم و بی‏حکمتی و اسراف و ناپاکی و بیهودگی تبدیل شوند؟
 
حاشا! صد هزار بار حاشا!


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">