İçeriğe atla

Dokuzuncu Söz/sq: Revizyonlar arasındaki fark

"Domethënë, meqenëse secila nga këto pesë kohë faljeje është një tregues për një ndryshim të madh, një shenjë e aktivitetit madhështor Hyjnor, dhe shenja të mirësive të përgjithshme Hyjnore; faljet e detyruara, të cilat janë një borxh dhe një obligim, dhe përcaktimi i tyre në ato kohë është urtësia më e madhe." içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu
("Pastaj ai mendon për sexhden e madhe të të gjitha krijsave. Domethënë, kur tek urdhri i كُنْ فَيَكُونُ “Bëhu!” dhe ajo menjëherë bëhet”(<ref>Kur’an, 2: 117</ref>), të gjitha shumëllojshmëritë e krijesave në çdo vit, në çdo shekull, madje edhe toka e universi, secila si një ushtri e disiplinuar mirë ose si një ushtar i bindur, shkarkohet nga detyra e vet, domethënë, kur secila dërgohet në botën e padukshme pë..." içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu)
("Domethënë, meqenëse secila nga këto pesë kohë faljeje është një tregues për një ndryshim të madh, një shenjë e aktivitetit madhështor Hyjnor, dhe shenja të mirësive të përgjithshme Hyjnore; faljet e detyruara, të cilat janë një borxh dhe një obligim, dhe përcaktimi i tyre në ato kohë është urtësia më e madhe." içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu)
106. satır: 106. satır:
Pastaj ai mendon për sexhden e madhe të të gjitha krijsave. Domethënë, kur tek urdhri i كُنْ فَيَكُونُ “Bëhu!” dhe ajo menjëherë bëhet”(<ref>Kur’an, 2: 117</ref>), të gjitha shumëllojshmëritë e krijesave në çdo vit, në çdo shekull, madje edhe toka e universi, secila si një ushtri e disiplinuar mirë ose si një ushtar i bindur, shkarkohet nga detyra e vet, domethënë, kur secila dërgohet në botën e padukshme përmes zhdukjes me sexhaden e perëndimit të saj me rregullsinë më të plotë, ajo deklaron: '''All-llahu Ekber''', All-llahu është më i madhi, dhe bie në sexhde...
Pastaj ai mendon për sexhden e madhe të të gjitha krijsave. Domethënë, kur tek urdhri i كُنْ فَيَكُونُ “Bëhu!” dhe ajo menjëherë bëhet”(<ref>Kur’an, 2: 117</ref>), të gjitha shumëllojshmëritë e krijesave në çdo vit, në çdo shekull, madje edhe toka e universi, secila si një ushtri e disiplinuar mirë ose si një ushtar i bindur, shkarkohet nga detyra e vet, domethënë, kur secila dërgohet në botën e padukshme përmes zhdukjes me sexhaden e perëndimit të saj me rregullsinë më të plotë, ajo deklaron: '''All-llahu Ekber''', All-llahu është më i madhi, dhe bie në sexhde...


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Ato vijnë në jetë dhe ringjallen gjithashtu në pranverë, disa pjesërisht dhe disa të njëjta përmes klithmës së sjelljes në jetë dhe të zgjimit që buron nga urdhëri i كُنْ فَيَكُونُ Bëhu! Dhe ajo është bërë, dhe të gjithë bëhen gati me përulësi e devocion duke iu bindur urdhërit të All-llahut të tyre të vërtetë. Atëherë, ky njeri i dobët gjithashtu duke i ndjekur ato, deklaron: '''“All-llahu Ekber”''', në prezencën e të Gjithëmëshirshmit të plotë, Mëshirëplotit të Bukurisë me një dashuri të mbushur me admirim e çudi dhe me një përulësi të përzier me përjetësi dhe me një thjeshtësi e modesti të denjë dhe bie në sexhde; me fjalë të tjera, ai bën një lloj mi’raxhi, ngjitjeje. Me siguri ti do të kesh kuptuar tani se sa detyrë e këndshme, e hollë, e mirë dhe e lartë, dhe sa e ngritur dhe e kënaqshme, dhe sa e arsyeshme dhe e përshtatshme dhe sa çështje serioze është të kryesh shërbimin, aktin e adhurimit, faljen e Isha’ë, jacisë.
Hem "Emr-i kün feyekûn"den gelen bir sayha-i ihya ve ikaz ile yine baharda kısmen aynen, kısmen mislen haşrolup kıyam edip kemer-beste-i hizmet-i Mevla oldukları gibi şu insancık onlara iktidaen o Rahman-ı Zülkemal’in, o Rahîm-i Zülcemal’in bârgâh-ı huzurunda hayret-âlûd bir muhabbet, beka-âlûd bir mahviyet, izzet-âlûd bir tezellül içinde اَللّٰهُ اَك۟بَرُ deyip sücuda gitmek, yani bir nevi mi’raca çıkmak demek olan işâ namazını kılmak, ne kadar hoş, ne kadar güzel, ne kadar şirin, ne kadar yüksek, ne kadar aziz ve leziz, ne kadar makul ve münasip bir vazife, bir hizmet, bir ubudiyet, bir ciddi hakikat olduğunu elbette anladın.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Domethënë, meqenëse secila nga këto pesë kohë faljeje është një tregues për një ndryshim të madh, një shenjë e aktivitetit madhështor Hyjnor, dhe shenja të mirësive të përgjithshme Hyjnore; faljet e detyruara, të cilat janë një borxh dhe një obligim, dhe përcaktimi i tyre në ato kohë është urtësia më e madhe.
Demek şu beş vakit, her biri birer inkılab-ı azîmin işaratı ve icraat-ı cesîme-i Rabbaniyenin emaratı ve in’amat-ı külliye-i İlahiyenin alâmatı olduklarından, borç ve zimmet olan farz namazın o zamanlara tahsisi, nihayet hikmettir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
سُبْحَانَكَ لَا عِلْمَ لَنَٓا اِلَّا مَا عَلَّمْتَنَا اِنَّكَ اَنْتَ الْعَل۪يمُ الْحَك۪يمُ
سُبْحَانَكَ لَا عِلْمَ لَنَٓا اِلَّا مَا عَلَّمْتَنَا اِنَّكَ اَنْتَ الْعَل۪يمُ الْحَك۪يمُ
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">