Ποιος ήταν ο Μπεντιουζζαμάν (Θαύμα Του Αιώνος) Σαΐντ Νούρσι.

Ο Μπεντιουζζαμάν Σαΐντ Νούρσι γεννήθηκε το 1876 στην ανατολική Τουρκία και πέθανε το 1960 στην Ούρφα της Τουρκίας. Οι αναγνώστες μπορούν να ανατρέξουν στη βιογραφία του για λεπτομέρειες του μακροσκελούς και υποδειγματικού του βίου, ο οποίος κάλυψε τις τελευταίες δεκαετίες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, την κατάρρευσή της μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και την ίδρυση της Δημοκρατίας, έπειτα τα είκοσι πέντε χρόνια διακυβέρνησης του Δημοκρατικού Κόμματος του Λαού, ξακουστού για τα μέτρα που έπαιρνε ενάντια στο Ισλάμ, ακολουθούμενα από δέκα χρόνια διακυβέρνησης των Δημοκρατών, όταν οι συνθήκες χαλάρωσαν κάπως για τον Μπεντιουζζαμάν.

Ο Μπεντιουζζαμάν επέδειξε μια σπάνια ευστροφία πνεύματος και ικανότητα για μάθηση από νεαρή ηλικία, ολοκληρώνοντας την καθορισμένη σειρά μαθημάτων εκπαίδευσης στο Μετρέσα (θρησκευτική σχολή) στη νεαρή ηλικία των δεκατεσσάρων, όταν πήρε το δίπλωμα του. Έγινε διάσημος τόσο για τη μεγαλοφυή του μνήμη όσο και για την αήττητη επίδοση του να διαλέγεται δημόσια με άλλους θρησκευτικούς λόγιους. Άλλο ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα που ο Μπεντιουζζαμάν επέδειξε από νεαρής ηλικίας ήταν μια ενστικτώδης δυσαρέσκεια με το υπάρχον σύστημα εκπαίδευσης, το οποίο όταν μεγάλωσε διατύπωσε με τη μορφή περιεκτικών προτάσεων για τη μεταρρύθμιση του.

Η ουσία αυτών των προτάσεων ήταν η επαφή και η συνδιδασκαλία των παραδοσιακών θρησκευτικών επιστημών και των σύγχρονων επιστημών, σε συνδυασμό με την ίδρυση ενός πανεπιστημίου στις Ανατολικές Επαρχίες της Αυτοκρατορίας, τη Μετρεσετούζ-Ζεχρά (Medresetu’z-Zehra), όπου αυτή και οι άλλες προτάσεις θα εκτίθεντο σε εφαρμογή. Το 1907 οι απόπειρες του στον τομέα αυτό τον έφεραν στην Πόλη και σε ακρόαση ενώπιον του Σουλτάνου Αμπτουλχαμίντ. Μολονότι μεταγενέστερα παραχωρήθηκαν δύο φορές χρήματα για την ανέγερση του πανεπιστημίου του, και τα θεμέλια του τέθηκαν το 1913, δεν ολοκληρώθηκε ποτέ εξαιτίας του πολέμου και της αντιξοότητας των καιρών.

Σε αντίθεση προς την επικρατούσα συνήθεια των θρησκευτικών λογίων εκείνης της εποχής, ο ίδιος ο Μπεντιουζζαμάν μελέτησε και έμαθε καλά σχεδόν όλες τις φυσικές και μαθηματικές επιστήμες, και αργότερα μελέτησε φιλοσοφία, διότι πίστευε πως μόνο με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε η Ισλαμική Θεολογία (Kelam) να ανανεωθεί και να απαντήσει επιτυχώς στις επιθέσεις που δέχονταν τότε το Ιερό Κουρ’άν και το Ισλάμ.

Με την πάροδο του χρόνου, οι φυσικές επιστήμες είχαν αποκοπεί από την εκπαίδευση του Μετρέσα, γεγονός που είχε συμβάλει άμεσα στην Οθωμανική παρακμή σε σχέση με τις προόδους της Δύσης. Τώρα, κατά το 19ο και αρχές του 20ου αιώνα, η Ευρώπη είχε αποκτήσει υπεροχή επάνω στον Ισλαμικό κόσμο, και στις προσπάθειες να επεκτείνει την κυριαρχία της, επιτίθετο στο Ιερό Κουρ’άν και το Ισλάμ στο όνομα της επιστήμης και της προόδου κατά κύριο λόγο, ψευδώς ισχυριζόμενη ότι ήταν ασύμβατα. Αλλά και μέσα στην Αυτοκρατορία υπήρχε μια μικρή μειονότητα η οποία ευνοούσε την υιοθέτηση της Δυτικής φιλοσοφίας και πολιτισμού. Έτσι, όλες οι απόπειρες τον Μπεντιουζζαμάν ήταν να αποδείξει και να φανερώσει την απάτη των κατηγοριών αυτών, και ότι κάθε άλλο από το να είναι ασύμβατο με την επιστήμη και την πρόοδο, το Ιερό Κουρ’άν ήταν η πηγή της πραγματικής προόδου και πολιτισμού, και επιπρόσθετα, μια που έτσι είχαν τα πράγματα, το Ισλάμ θα κυριαρχούσε του μέλλοντος, παρά τη σχετική του παρακμή και οπισθοχώρηση εκείνο τον καιρό.

Τα χρόνια μέχρι το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου ήταν οι τελευταίες δεκαετίες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και ήταν, κατά τα λεγόμενα του Μπεντιουζζαμάν, η περίοδος του «Παλαιού Σαΐντ».

Η ήττα των Οθωμανών είδε το τέλος της Αυτοκρατορίας και το διαμελισμό της, και την κατάληψη της Πόλης και περιοχών της Τουρκίας από ξένες δυνάμεις. Τα πικρά αυτά χρόνια είδαν ακόμη τη μεταμόρφωση του Παλαιού Σαΐντ στο Νέο Σαΐντ, τη δεύτερη κύρια περίοδο της ζωής του Μπεντιουζζαμάν. Παρά την επιδοκιμασία που έλαβε και τις υπηρεσίες που εκτέλεσε ως μέλος του Νταρούλ Χικμετ-ίλ Ισλαμίγιε (Daru’l- Hikmetil-Islamiye), ένα καλά κατηρτισμένο σώμα συνδεδεμένο με το Γραφείο κρατικής υπηρεσίας του ‘Σεϊχούλ’ Ισλάμ (Shaykhu’l Islam’s Office), και παρά το ότι αγωνίστηκε κατά των Βρετανών, ο Μπεντιουζζαμάν πέρασε μια έντονη νοητική και πνευματική αλλαγή κατά τη διάρκεια της οποίας γύρισε την πλάτη του στον κόσμο. Αντιλαμβανόμενος την ανεπάρκεια της «ανθρώπινης» επιστήμης και φιλοσοφίας που είχε μελετήσει έτσι ώστε να φθάσει την αλήθεια, δέχθηκε το αποκεκαλυμμένο Κουρ’άν ως το «μόνο οδηγό». Σε αναγνώριση των υπηρεσιών του στον Αγώνα της Ανεξαρτησίας, ο Μπεντιουζζαμάν προσκλήθηκε στην Άγκυρα από τους νέους αρχηγούς, αλλά φθάνοντας εκεί, ανακάλυψε ότι την ίδια ώρα του θριάμβου των Τούρκων και του Ισλάμ, οι αθεϊστικές ιδέες πολλαπλασιάζονταν ανάμεσα στους βουλευτές και τους αξιωματούχους, και πολλοί ήταν αμελείς στην εκτέλεση των θρησκευτικών τους καθηκόντων. Δημοσίευσε διάφορα έργα τα οποία καταπολέμησαν επιτυχώς την κατάσταση αυτή.

Παραμένοντας κάπου οκτώ μήνες στην Άγκυρα, ο Μπεντιουζζαμάν αντιλήφθηκε το δρόμο που θα έπαιρναν οι νέοι ηγέτες, και ότι από τη μια πλευρά δε θα μπορούσε να εργαστεί στο πλευρό τους και από την άλλη ότι δεν έπρεπε να αντιμετωπιστούν διά ροπάλου στον τομέα της πολιτικής. Και έτσι, όταν του προσέφεραν διάφορες θέσεις και ωφελήματα από τους νέους αρχηγούς, τα απέρριψε και άφησε την Άγκυρα για το Βαν, όπου αποτραβήχτηκε σε μια ζωή λατρείας και περισυλλογής. Αποζητούσε τον καλύτερο τρόπο για να προχωρήσει προς τα μπρος.

Μέσα σε λίγο χρόνο, οι φόβοι του Μπεντιουζζαμάν για το νέο καθεστώς άρχισαν να υλοποιούνται: τα πρώτα βήματα είχαν γίνει προς την εκκοσμίκευση και την εξασθένιση της ισχύος του Ισλάμ μέσα στο κράτος και ακόμη την εκρίζωση του από τον Τουρκικό τρόπο ζωής. Στις αρχές του 1925 έγινε μια εξέγερση στα ανατολικά στην οποία ο Μπεντιουζζαμάν δε μετείχε, συνεπεία όμως της οποίας εστάλη σε εξορία στη δυτική Ανατόλια μαζί με μερικές εκατοντάδες άλλους. Έτσι ξεκίνησαν άδικα είκοσι-πέντε χρόνια εξορίας, φυλάκισης και άνομης καταπίεσης για τον Μπεντιουζζαμάν. Εστάλη στη Μπάρλα, ένα μικρό χωριουδάκι στα βουνά της επαρχίας Ισπάρτα. Παρόλα αυτά η προσπάθεια να τον απομονώσουν πλήρως και να το φιμώσουν είχε το αντίθετο αποτέλεσμα, διότι ο Μπεντιουζζαμάν ήταν και προετοιμασμένος και μοναδικά κατηρτισμένος να αντιμετωπίσει την καινούργια πρόκληση. Τα χρόνια αυτά είδαν τη συγγραφή του Ρισαλέ-ι Νουρ, το οποίο αθόρυβα απλώθηκε και ρίζωσε καταπολεμώντας με τον πλέον εποικοδομητικό τρόπο την προσπάθεια να ξεριζώσουν το Ισλάμ, καθώς και την απιστία και την υλική φιλοσοφία που ήλπιζαν να ενσταλάξουν στο Μουσουλμανικό λαό της Τουρκίας.

Τη Είναι Το Ρισαλέ-ι Νουρ

Ως ο Νέος Σαΐντ, ο Μπεντιουζζαμάν βυθίστηκε στο Ιερό Κουρ’άν, ψάχνοντας κάποιο τρόπο να αφηγηθεί τις αλήθειες του στο σύγχρονο άνθρωπο. Στη Μπάρλα μέσα στην απομόνωση του άρχισε να γράφει πραγματείες επεξηγώντας και αποδεικνύοντας τις αλήθειες αυτές, διότι τώρα το ίδιο το Κουρ’άν και οι αλήθειες του δέχονταν επίθεση. Η πρώτη από αυτές ήταν σχετικά με την Ανάσταση των Νεκρών (Η Ανάσταση και το Υπερπέραν () Hashir), η οποία σε ύφος μοναδικό, αποδεικνύει την Ανάσταση του σώματος ορθολογικά, εγχείρημα στο οποίο προηγουμένως ακόμη και οι σπουδαιότεροι λόγιοι είχαν ομολογήσει την ανικανότητα τους. Περιέγραψε τη μέθοδο που εισήγαγε σε αυτή ως αποτελούμενη από τρία στάδια πρώτα αποδεικνύεται η ύπαρξη του Αλλάχ, και τα Ονόματα Του και τα χαρακτηριστικά Του γνωρίσματα, έπειτα «οικοδομείται» η Ανάσταση των Νεκρών πάνω σε αυτά και αποδεικνύεται.

Με τα συγγράμματα αυτά, ο Μπεντιουζζαμάν διάνοιξε ένα καινούργιο, άμεσο δρόμο στην πραγματικότητα (χακικάτ) και τη γνώση του Αλλάχ τον οποίο περιέγραψε ως την οδική αρτηρία του Ιερού Κουρ’άν και το δρόμο των Συντρόφων του Προφήτου (Σάλλελλαχου Αλεïχί Ουεσελλέμ . Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του.) διαμέσου του «Κληροδοτήματος της Προφητικής Ιδιότητος» η οποία χαρίζει σε όσους την ακολουθούν «πραγματική και σίγουρη πίστη». Δεν απέδωσε τα συγγράμματα στον εαυτό του, αλλά είπε ότι προήλθαν από το ίδιο το Ιερό Κουρ’άν, ότι ήταν «ακτίδες που έλαμπαν προς τα έξω, από τις αλήθειες του».

Έτσι, αντί να είναι ένα ερμηνευτικό υπόμνημα του Κουρ’άν το οποίο αναπτύσσει όλα τα εδάφια (του Ιερού Βιβλίου) παρουσιάζοντας τους άμεσους λόγους για την αποκάλυψη τους και προφανή νοήματα των λέξεων και προτάσεων, το Ρισαλέ-ι Νουρ είναι γνωστό ως «μαανεβί τεβσίρ», ή υπόμνημα που αναπτύσσει το νόημα των αληθειών του Κουρ’άν. Διότι υπάρχουν διαφόρων ειδών ερμηνευτικά σχόλια. Τα εδάφια που αναπτύσσονται περισσότερο στο Ρισαλέ-ι Νουρ είναι αυτά που ασχολούνται με τις αλήθειες της πίστης, όπως τα Ονόματα του Αλλάχ και τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα και η Θεία δραστηριότητα μέσα στο σύμπαν, η Θεία ύπαρξη και Ενότητα, η ανάσταση, η προφητική ιδιότητα, η Θεία Αιτιότητα το πεπρωμένο και τα λατρευτικά καθήκοντα του ανθρώπου. Ο Μπεντιουζζαμάν εξηγεί με ποιο τρόπο το Κουρ’άν απευθύνει το λόγο προς όλους τους ανθρώπους κάθε εποχής, ανάλογα με το βαθμό κατανόησης και πνευματικής τους εξέλιξης έχει ένα πρόσωπο που στρέφεται προς κάθε εποχή. Το Ρισαλέ-ι Νουρ, συνεπώς ερμηνεύει το πρόσωπο αυτό του Ιερού Κουρ’άν το οποίο είναι στραμμένο προς τον αιώνα αυτό. Θα εξετάσουμε τώρα περαιτέρω πτυχές του Ρισαλέ-ι Νουρ που σχετίζονται με αυτό το σημείο.

Σε πολυάριθμα εδάφια του, το Ιερό Κουρ’άν προσκαλεί τον άνθρωπο να παρατηρήσει το σύμπαν και να στοχαστεί σχετικά με τη Θεία δραστηριότητα μέσα σε αυτό ακολουθώντας ακριβώς τη μέθοδο αυτή, ο Μπεντιουζζαμάν παρέχει αποδείξεις και ερμηνείες για τις αλήθειες της πίστης. Παρομοιάζει το σύμπαν με ένα βιβλίο, και εξηγώντας το με τον τρόπο που επιδεικνύεται από το Ιερό Κουρ’άν, δηλαδή, «διαβάζοντας» το για το νόημα του, μαθαίνει για τα Ονόματα του Αλλάχ και τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα και άλλες αλήθειες της πίστης. Σκοπός του βιβλίου είναι να περιγράψει τον Ποιητή και Πλάστη του. Τα όντα γίνονται αποδεικτικά στοιχεία και σημεία συγκρινόμενα προς το Δημιουργό τους. Έτσι, ένα σημαντικό στοιχείο κατά την άποψη του Ρισαλέ-ι Νουρ είναι ο στοχασμός και η περισυλλογή (τεφεκιούρ), το να «διαβάζει» κανείς τη Βίβλο του Σύμπαντος με σκοπό να αυξήσει τις γνώσεις του για τον Δημιουργό και να αποκτήσει αληθινή και συγκεκριμένη πίστη σε όλες τις πραγματικότητες της πίστης.

Ο Μπεντιουζζαμάν αποδεικνύει ότι οι αδιάσειστες αλήθειες, όπως η Θεία Ενότητα, στις οποίες κατέληξε σύμφωνα με τον τρόπο που χρησιμοποίησε είναι η μόνη ορθολογική και λογική εξήγηση του σύμπαντος, και ότι οι συγκρίσεις που κάνει με τη Νατουραλιστική και Υλιστική Φιλοσοφία οι οποίες χρησιμοποίησαν τα ευρήματα της επιστήμης σχετικά με το συμπάν για να αρνηθούν τις αλήθειες αυτές, αποδεικνύουν πως τα πλαίσια ιδεών πάνω στα οποία βασίστηκαν, όπως η αιτιοκρατία και η Φύση, είναι παράλογα και από λογικής άποψης δίχως νόημα.

Πράγματι, απέχοντας παρασάγγας από το να τις αντικρούει, ξεσκεπάζοντας την τάξη και τον τρόπο λειτουργίας του σύμπαντος, η επιστήμη διευρύνει και εμβαθύνει τη γνώση των αληθειών της πίστεως. Στο Ρισαλέ-ι Νουρ πολλές περιγραφές της Θείας δραστηριότητος στο σύμπαν εξετάζονται μέσα από τα μάτια της επιστήμης, και αντανακλούν τη γνώση του Μπεντιουζζαμάν γι’αυτό. Το Ρισαλέ-ι Νουρ αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει καμιά αντίφαση ή σύγκρουση μεταξύ θρησκείας και επιστήμης.

Επιπρόσθετα όλα τα θέματα που εξετάζονται στο Ρισαλέ-ι Νουρ εκτίθενται ως λογικά επιχειρήματα και αποδεικνύονται σύμφωνα με τη λογική. Όλες οι πλέον σημαντικές αλήθειες της πίστεως αποδεικνύονται τόσο ξεκάθαρα που ακόμα και οι άπιστοι μπορούν να αντιληφθούν την αναγκαιότητα τους. Και έτσι ακόμη, εμπνευσμένες από το Ιερό Κουρ’άν, ακόμη και οι πλέον εμβριθείς και δυσπρόσιτες αλήθειες γίνονται προσιτές με τη βοήθεια παρομοιώσεων, οι οποίες τις φέρνουν κοντά στη νόηση (του ανθρώπου) σαν τηλεσκόπιο, έτσι ώστε να γίνονται άμεσα κατανοητές από τους κοινούς ανθρώπους και όσους δεν έχουν προηγούμενη γνώση των ερωτημάτων αυτών.

Άλλη μια πτυχή του Ρισαλέ-ι Νουρ που σχετίζεται με το πρόσωπο του Ιερού Κουρ’άν που είναι στραμμένο στον αιώνα αυτό, είναι ότι επεξηγεί τα πάντα από απόψεως σοφίας δηλαδή, όπως αναφέρεται πάλι πιο κάτω, εξηγεί το σκοπό του κάθε πράγματος. Εξετάζει τα πράγματα από την άποψη του Θείου Ονόματος (Ism-i Azam) του Πάνσοφου Αλλάχ.

Ακόμη, ακολουθώντας τη μέθοδο αυτή στο Ρισαλέ-ι Νουρ, ο Μπεντιουζζαμάν έλυσε πολλά μυστήρια της θρησκείας, όπως η ανάσταση των σωμάτων και η Θεία Αιτιότητα και η ανθρώπινη θέληση, και το αίνιγμα της διηνεκούς δραστηριότητος στο σύμπαν και η κίνηση των μορίων, πράγμα για το οποίο προηγουμένως ο άνθρωπος στηριζόμενος στη δική του νοημοσύνη και φιλοσοφία ήταν ανίκανος (να το πράξει).

Ενώ βρισκόταν στη Μπάρλα, ο Μπεντιουζζαμάν συγκέντρωσε μαζί την Ανάσταση και το Υπερπέραν -Hashir και κομμάτια έργων του που επακολούθησαν υπό τη μορφή μιας συλλογής και της έδωσε το όνομα Sözler (Οι Λόγοι). Τους Λόγους διαδέχθηκε η Mektubat (Οι Επιστολές), μια συλλογή τριάντα-τριών επιστολών ποικίλης έκτασης της κάθε μιας εξ’αυτών, από τον Μπεντιουζζαμάν στους μαθητές του. Και αυτήν διαδέχτηκαν η Lem’alar (Η Συλλογή των Αναλαμπών) και η Şualar (Οι Ακτίνες), που ολοκληρώθηκε το 1949. Μαζί με αυτές υπάρχουν οι τρεις συλλογές των Συμπληρωματικών Επιστολών, για κάθε ένα από τους κυριότερους τόπους εξορίας του Μπεντιουζζαμάν, τη Μπάρλα Λαχίκασι, Κασταμόνου Λαχίκασι και Εμιρντάγ Λαχίκασι.

Ο τρόπος που γράφτηκε και διεδόθη το Ρισαλέ-ι Νουρ ήταν μοναδικός, όπως και το ίδιο το έργο. Ο Μπεντιουζζαμάν υπαγόρευε με ταχύτητα σε κάποιο γραφέα, ο οποίος κατέγραφε το εν λόγω κομμάτι έργου με την ίδια ταχύτητα. O πραγματικός τρόπος συγγραφής ήταν πολύ γρήγορος. Ο Μπεντιουζζαμάν δεν είχε βιβλία στα οποία να ανατρέξει για βοήθεια και η συγγραφή θρησκευτικών έργων φυσικά και απαγορευόταν. Γράφτηκαν όλα επομένως στα βουνά και έξω στην ύπαιθρο. Έγιναν λοιπόν χειρόγραφα αντίγραφα, τα οποία αντιγράφονταν μυστικά στα σπίτια των «μαθητών» του Ρισαλέ-ι Νουρ, όπως ονομάζονταν, και περνούσαν από χωριό σε χωριό, και μετά από πόλη σε πόλη, μέχρι που διαδόθηκαν απ’άκρου σ’άκρου της Τουρκίας. Μόλις το 1946 μπόρεσαν οι μαθητές του Ρισαλέ-ι Νουρ να αποκτήσουν φωτοτυπικές μηχανές, ενώ ήταν μόλις το 1956 που διάφορα μέρη του έργου εκτυπώθηκαν σε σύγχρονα τυπογραφεία στη νέα, Λατινική, γραφή. Ο αριθμός που έχει δοθεί για τα χειρόγραφα αντίγραφα είναι 600,000.

Μπορεί να γίνει αντιληπτό από τον πιο πάνω αριθμό με ποιο τρόπο το κίνημα του Ρισαλέ-ι Νουρ διαδόθηκε εντός των ορίων της Τουρκίας, παρόλες τις προσπάθειες να το σταματήσουν. Μετά το 1950, η περίοδος αυτή που ο Μπεντιουζζαμάν αποκαλούσε «ο Τρίτος Σαΐντ», υπήρξε μια μεγάλη αύξηση στον αριθμό των μαθητών, ιδιαίτερα ανάμεσα στους νέους και εκείνους που είχαν περάσει μέσα από το σύστημα κοσμικής εκπαίδευσης της Δημοκρατίας. Την ίδια ώρα ο αριθμός των μαθητών εκτός Τουρκίας αυξήθηκε.

Εκτός από τα ίδια αυτά τα δυναμικά συγγράμματα, ένας κύριος παράγοντας της επιτυχίας του κινήματος μπορεί να αποδοθεί στην ίδια τη μέθοδο που είχε επιλέξει ο Μπεντιουζζαμάν, την οποία μπορούμε να συνοψίσουμε με δύο φράσεις: «μαανεβί τζιχάντ (Manevi Cihad)», δηλαδή, «τζιχάντ του λόγου» ή «μη-υλικό τζιχάντ», ή «πνευματική αντιμαχία» και «θετική δράση».

Ο Μπεντιουζζαμάν θεωρούσε ως τους πραγματικούς εχθρούς αυτού του αιώνα της επιστήμης, της λογικής και του πολιτισμού να είναι ο υλισμός και ο αθεϊσμός, και ως πηγή τους, την υλιστική φιλοσοφία. Έτσι ακριβώς τους καταπολέμησε και τους «κατατρόπωσε ολοκληρωτικά» με τις λογικές αποδείξεις του Ρισαλέ-ι Νουρ, και διαμέσου της ενδυνάμωσης της πίστης των Μουσουλμάνων και αναβιβάζοντας τη στο επίπεδο της «πραγματικής, επαληθευμένης πίστης», το Ρισαλέ-ι Νουρ έγινε ο αποτελεσματικότερος φραγμός ενάντια στη διαφθορά της κοινωνίας που προκαλούσαν οι εχθροί αυτοί. Για να είναι σε θέση να ακολουθήσει αυτή τή «πνευματική αντιμαχία», ο Μπεντιουζζαμάν επέμενε να αποφεύγουν οι μαθητές του «άμεση δράση» και οποιαδήποτε χρήση βίας. Με τη βοήθεια της «θετικής δράσης», και της διατήρησης της δημόσιας τάξης και ασφάλειας, η ζημιά που επροκαλείτο από τις δυνάμεις της απιστίας θα μπορούσε να «αποκατασταθεί» από τις θεραπευτικές αλήθειες του Ιερού Κουρ’άν.

ΣΥΜΠΕΡΑΙΝΟΝΤΑΣ

Το Ιερό Κουρ’άν απευθύνεται στις διανοητικές λειτουργίες καθώς επίσης και σε άλλες εσωτερικές δυνάμεις του ανθρώπου. Δείχνει στον άνθρωπο το δρόμο για να εξετάσει το σύμπαν και τη λειτουργία του έτσι ώστε να διδαχθεί την αληθινή του φύση και αντικειμενικούς σκοπούς της δημιουργίας και, κατά συνέπεια να μάθει τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του Μοναδικού Δημιουργού αλλά και τα δικά του καθήκοντα ως δημιούργημα. Αυτή, λοιπόν, είναι η μέθοδος που ο Μπεντιουζζαμάν χρησιμοποίησε στο Ρισαλέ-ι Νουρ. Ερμήνευσε την πραγματική φύση του σύμπαντος ως σημεία του Δημιουργού του και απέδειξε μέσα από ξεκάθαρα επιχειρήματα ότι αν εξηγηθεί με τον τρόπο αυτό όλες οι θεμελιώδεις αρχές της πίστης μπορούν να αποδειχτούν ορθολογικά.

Όταν ακολουθείται αυτή η μέθοδος, το άτομο αποκτά μια πίστη αληθινή, η οποία θα είναι υγιής και αρκετά σταθερή ώστε να αντισταθεί σε οποιεσδήποτε αμφιβολίες μπορούν να προκύψουν ενόψει των πολυμήχανων επιθέσεων του Υλισμού, του Νατουραλισμού και του αθεϊσμού ή της υλιστικής προσέγγισης στις επιστημονικές προόδους. Διότι όλες οι επιστημονικές και τεχνολογικές πρόοδοι είναι απλά η αποκάλυψη των τρόπων λειτουργίας του Κόσμου. Όταν ο Κόσμος γίνει αντιληπτός ως ένα τεράστιο και φοβερά πολύπλοκο και ενιαίο βιβλίο γεμάτο από νοήματα που απεικονίζει Τον Μόνο Ποιητή, αντί να προξενούν αμφιβολίες και αναστάτωση, όλες αυτές οι αποκαλύψεις και πρόοδοι ενισχύουν την πίστη, την εμβαθύνουν και την εξαπλώνουν.

Η βασικότερη ανάγκη του ανθρώπου είναι η ανάγκη για τη θρησκεία, η ανάγκη να γνωρίζει και να λατρεύει τον Παντοκράτορα Αλλάχ με όλα τα Πλέον Υπέροχα Του Ονόματα και χαρακτηριστικά γνωρίσματα, και να υπακούει στους νόμους Του, αυτούς που είναι έκδηλοι στο σύμπαν και αυτούς που Μας φανέρωσε μέσω των προφητών. Ερμηνεύοντας το μήνυμα του Ιερού Κουρ’άν, του τελευταίου Αποκεκαλυμμένου Βιβλίου του Παντοκράτορος Αλλάχ, φερμένου και άψογα ερμηνευμένου από τον τελευταίο Του Προφήτη, τον Μουχάμμεντ (Σάλλελλαχου Αλεïχί Ουεσελλέμ . Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του.), και του Ισλάμ, της ολοκληρωμένης και τελειοποιημένης θρησκείας της ανθρωπότητας, ο Μπεντιουζζαμάν Σαΐντ Νούρσι απέδειξε στο Ρισαλέ-ι Νουρ ότι δεν υπάρχει καμιά αντίφαση ή διχοτόμηση μεταξύ επιστήμης και θρησκείας, ή ακόμα καλύτερα, η αληθινή πρόοδος και ευτυχία για την ανθρωπότητα μπορεί και θα γίνει κατορθωτή, μόνο με την οδό αυτή, την οδό του Ιερού Κουρ’άν.