64.622
düzenleme
("Έτσι ακριβώς, κάποιος που εγκαταλείπει τις προσευχές- σαλά, διενεργεί μια σοβαρή παραβίαση και μια πνευματική αδικία προς το δίκιο όλων των υπάρξεων, οι οποίες είναι οι πολίτες του Προ-Αιώνιου και Αιώνιου Σουλτάνου(Sultan-ı Ezel ve Ebed). Διότι, η τελειότητα τω..." içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu) |
("Το πρόσωπο που παράτησε πλέον τη φυσιολατρία και προσχώρησε στη μόνη πραγματικότητα, ομολογεί το εξής: «Ευγνωμονώ, ευχαριστώ και προσφέρω άπειρους δοξασμούς -όσο και τα απειράριθμα σωματίδια- και επαίνους στον Ύψιστο, Αληθή, και Δικαίων Αλλάχ(Cenab-ı Hakk..." içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu) |
||
(Aynı kullanıcının aradaki diğer 17 değişikliği gösterilmiyor) | |||
223. satır: | 223. satır: | ||
Έτσι ακριβώς, κάποιος που εγκαταλείπει τις προσευχές- σαλά, διενεργεί μια σοβαρή παραβίαση και μια πνευματική αδικία προς το δίκιο όλων των υπάρξεων, οι οποίες είναι οι πολίτες του Προ-Αιώνιου και Αιώνιου Σουλτάνου(Sultan-ı Ezel ve Ebed). Διότι, η τελειότητα των υπάρξεων εμφανίζεται στο στραμμένο προς Τον Πλάστη(Sani) πρόσωπό τους με δοξασμούς και προσκυνήματα. Κάποιος που έχει εγκαταλείψει το προσκύνημα, δε βλέπει και δεν μπορεί να δει το προσκύνημα των υπάρξεων. Ίσως τα απαρνιέται κιόλας. Επομένως για το λόγο ότι υποτιμά τα υπέροχα αξιώματα των δημιουργημάτων -από τα οποία το κάθε ένα βρίσκεται από άποψη λατρείας και εξύμνησης στα υπέρτερα αξιώματα, και το κάθε ένα αποτελεί μια επιστολή του Αέναου(Samedani) και έναν καθρέφτη των χαρακτηριστικών τίτλων του Συντηρητή και Επιμορφωτή(Rab)- και ότι θεωρεί ότι βρίσκονται σε μια ασήμαντη, άσχετη, άψυχη και άθλια θέση, προσβάλλει αυτά τα όντα, τα απαξιώνει και τα καταπατεί. | Έτσι ακριβώς, κάποιος που εγκαταλείπει τις προσευχές- σαλά, διενεργεί μια σοβαρή παραβίαση και μια πνευματική αδικία προς το δίκιο όλων των υπάρξεων, οι οποίες είναι οι πολίτες του Προ-Αιώνιου και Αιώνιου Σουλτάνου(Sultan-ı Ezel ve Ebed). Διότι, η τελειότητα των υπάρξεων εμφανίζεται στο στραμμένο προς Τον Πλάστη(Sani) πρόσωπό τους με δοξασμούς και προσκυνήματα. Κάποιος που έχει εγκαταλείψει το προσκύνημα, δε βλέπει και δεν μπορεί να δει το προσκύνημα των υπάρξεων. Ίσως τα απαρνιέται κιόλας. Επομένως για το λόγο ότι υποτιμά τα υπέροχα αξιώματα των δημιουργημάτων -από τα οποία το κάθε ένα βρίσκεται από άποψη λατρείας και εξύμνησης στα υπέρτερα αξιώματα, και το κάθε ένα αποτελεί μια επιστολή του Αέναου(Samedani) και έναν καθρέφτη των χαρακτηριστικών τίτλων του Συντηρητή και Επιμορφωτή(Rab)- και ότι θεωρεί ότι βρίσκονται σε μια ασήμαντη, άσχετη, άψυχη και άθλια θέση, προσβάλλει αυτά τα όντα, τα απαξιώνει και τα καταπατεί. | ||
Ναι, ο καθένας παρατηρεί το σύμπαν από το δικό του καθρέφτη. Ο Ύψιστος, Αληθής και Δικαίως Αλλάχ(Cenab-ı Hakk) έχει δημιουργήσει τον άνθρωπο σαν ένα μέτρο, μια μορφή ζυγαριάς σε σχέση με το σύμπαν. Έχει δώσει έναν προσωπικό κόσμο στον κάθε άνθρωπο μέσα σε αυτόν τον κόσμο, και παρουσιάζει τα χρώματα του κόσμου του με βάση αυτά που πιστεύει στην καρδιά του. | |||
Για παράδειγμα ο άνθρωπος που κλαίει και θρηνεί απεγνωσμένα, βλέπει όλη την πλάση σαν μια θρηνώδης και απεγνωσμένη μορφή. Όπως και, όταν κάποιος που γελά από την χαρμοσύνη, αισιοδοξία, χαρά και ευτυχία του, παρατηρεί ένα χαρμόσυνο και εύθυμο σύμπαν έτσι ακριβώς, κάποιος που εκπληρώνει τις προσευχές και δοξολογίες του με σοβαρότητα και στοχασμό, ανακαλύπτει σε κάποιο βαθμό και διακρίνει τα υπαρκτά, πραγματικά προσκυνήματα και τους εκθειασμούς (tesbih) των όντων. Ενώ αυτός ο οποίος εγκαταλείπει τις προσευχές του από απερισκεψία ή απάρνηση, αποκτά μια εντελώς αντίθετη, αντίπαλη, λανθασμένη αντίληψη προς την πραγματικότητα της εντέλειας των υπάρξεων, με αποτέλεσμα να προσβάλλει πνευματικά το δίκιο τους. | |||
Επιπλέον εκείνος που έχει εγκαταλείψει τα προσκυνήματα, για το λόγο ότι δεν είναι κτήτορας του εαυτού του, βασανίζει το ίδιο το άτομο του-nefs το οποίο είναι επίσης δούλος του Κτήτορα του. Και ο Κτήτορας εκείνου απειλεί τρομερά ότι θα περιφρουρήσει το δίκιο του (δούλου) και θα το εισπράξει από το ατιθάσευτο εγώ του (νεφσ-ι εμμαρέ). Επίσης το γεγονός ότι έχει εγκαταλείψει το προσκύνημα που είναι το αποτέλεσμα της δημιουργίας του και ο σκοπός της φύσης του, παίρνει την ισχύ της ύβρις απέναντι στη θεία σοφία και την παραβίαση της βούλησης του Κυρίου(Rab). Και για αυτό το λόγο θα τιμωρηθεί. | |||
Ως αποτέλεσμα, αυτός που εγκαταλείπει το προσκύνημα βασανίζει και αδικεί τον ίδιο του τον εαυτό (nefs) -ενώ το nefs το άτομο του είναι δούλος και ιδιοκτησία του Ύψιστου, Αληθή και Δικαίων Αλλάχ(Cenab-ı Hakk)- και επιτελεί μια αδικία και μια παραβίαση προς το δίκιο των τέλεια εφαρμοσμένων οικουμενικών νόμων του σύμπαντος. Ναι, όπως η απιστία είναι μια προσβολή προς τις υπάρξεις, έτσι και η εγκατάλειψη της λατρείας είναι μια άρνηση της υπεράξιας εντέλειας του σύμπαντος. Και επειδή είναι μια υβριστική πράξη προς τη θεία σοφία είναι άξιο σφοδρής απειλής και φοβερής ποινής. | |||
Έτσι λοιπόν, Το Θαυματουργό Κήρυγμα του Κουράν για να εκφράσει την προαναφερόμενη πραγματικότητα και δικαίωση, επιλέγοντας εκείνο το σφοδρό εκφραστικό ύφος με ένα θαυματουργό τρόπο, παρουσιάζει μια πλήρη συμφωνία η οποία είναι η καθαυτή ουσία της ρητορικής, που αρμόζει τέλεια με την συγκεκριμένη κατάσταση. | |||
'''Δεύτερη Ερώτηση:''' Ο άνθρωπος που παραιτήθηκε πλέον από τη φυσιολατρική αντίληψη και απόκτησε πίστη, λέει το εξής: | |||
''' | |||
«Το ότι κάθε μια ύπαρξη, από κάθε άποψη, σε κάθε της λειτουργία, κάθε της ιδιότητα και σε κάθε της δράση, εξαρτάται αποκλειστικά από τη θεία βούληση, και το ότι υπόκειται αποκλειστικά στην επιβολή και δύναμη του Κυρίου(Rab), είναι μια πολύ μεγάλη πραγματικότητα. Και αυτήν την μεγαλοπρέπεια το στενό μας μυαλό δε μπορεί να την κατανοήσει. Ωστόσο, αυτή η άπειρη αφθονία που βλέπουμε γύρω μας, η απέραντη ευκολία στη δημιουργία και διαμόρφωση των πραγμάτων, και η απόλυτη ευχέρεια και άνεση που βρίσκεται στον δρόμο της Μοναδικότητας η οποία και εξακριβώθηκε με τα προαναφερόμενά σας τεκμήρια, και επίσης οι πανίσχυρες δηλώσεις του Κουράν με εδάφια όπως, مَا خَلْقُكُمْ وَلاَ بَعْثُكُمْ اِلاَّ كَنَفْسٍ وَاحِدَةٍ ( Η πλάση και η ανάσταση όλων σας, είναι το ίδιο εύκολο για Αυτόν όσο και η πλάση και ανάσταση του ενός από εσάς. Κουράν, Ελ-Λοκμάν, 31:28.) وَمَا اَمْرُ السَّاعَةِ اِلاَّ كَلَمْحِ الْبَصَرِ اَوْ هُوَ اَقْرَبُ (Και η ώρα της συντέλειας είναι τόσο κοντά, όσο μια ριπή οφθαλμού, και ακόμα πιο σύντομη. Κουράν, Εν-Ναχλ, 16:77) που προκηρύσσουν ξεκάθαρα την απέραντη αυτή ευκολία και άνεση, όλα αυτά μας παρουσιάζουν αυτήν την μεγάλη και υπερένδοξη πραγματικότητα ως το πιο λογικό και το πιο ευπρόσδεκτο ζήτημα. Ποια είναι η σοφία και το μυστήριο αυτής της ευκολίας και της άνεσης;» | |||
'''Απάντηση:''' Στην ερμηνεία της Δέκατης Φράσης η οποία είναι وَهُوَعَلَىكُلِّشَيْءٍقَدِيرٌ (Αυτός είναι ο Παντοδύναμος. Κουράν, Ερ-Ρουμ, 30:50) στην Εικοστή Επιστολή, αυτό το μυστήριο έχει επιλυθεί με έναν ξεκάθαρο, οριστικό, και πειστικό τρόπο. Ειδικότερα, έχει αποδειχτεί με ακόμη μεγαλύτερη σαφήνεια στην προσθήκη της εν λόγω επιστολής ότι, όταν η δημιουργία όλης της πλάσης αποδίδεται αποκλειστικά στον Έναν και Μοναδικό Πλάστη(Sani-i Vahid), τότε η δημιουργία όλης της πλάσης διευκολύνεται όσο η δημιουργία μίας και μόνο ύπαρξης. Αν όμως δεν αποδοθεί στον Έναν και Μοναδικό(Vahid-i Ehad), τότε η δημιουργία μίας και μόνο ύπαρξης, γίνεται τόσο δύσκολη όσο και η δημιουργία όλης της πλάσης. Και η δημιουργία ενός σπόρου καταντά τόσο δύσκολη όσο ολόκληρο το δέντρο. | |||
''' | |||
Εάν αποδίδεται στον Πραγματικό του Πλάστη(Sani-i Hakiki), τότε η δημιουργία του σύμπαντος αποκτά μια ευκολία και άνεση όσο η δημιουργία ενός δέντρου, το δέντρο ενός σπόρου και ο παράδεισος αποκτούν μια ευκολία και άνεση όσο η δημιουργία μιας άνοιξης. Θα κάνουμε μια συνοπτική αναφορά των μερικών από τα εκατοντάδες τεκμήρια τα οποία έχουν εκτεθεί αναλυτικά σε άλλα σημεία του Ρισαλέ-ι Νουρ, και τα οποία εκδηλώνουν τις εμβρίθειες και την πηγή των μυστηρίων, που μαρτυρούμε άλλωστε, της απεριόριστης αφθονίας και φτήνιας, της ευκολίας της πληθώρας του κάθε είδους, και της απόλυτης άνεσης και ταχύτητας που οι τέλειες, έντεχνες, πολύτιμες υπάρξεις διαμορφώνονται και δημιουργούνται . | |||
Για παράδειγμα, όπως η διοίκηση εκατό στρατιωτών από έναν αξιωματικό είναι εκατό φορές πιο εύκολη από ότι η διοίκηση ενός στρατιώτη από εκατό αξιωματικούς. Και όπως όταν η συγκρότηση του εξοπλισμού ενός ολόκληρου στρατού ανατεθεί σε μια έδρα, ένα σύνταγμα, ένα εργοστάσιο, και η διοίκηση τους σε έναν βασιλιά, τότε η συγκρότηση αυτού του εξοπλισμού ενός στρατού αποκτά μια τέτοια ευκολία και άνεση όσο η συγκρότηση του εξοπλισμού ενός και μόνου στρατιώτη. Και αντιθέτως, εάν ο εξοπλισμός του κάθε στρατιώτη ανατεθεί σε διαφορετικές υπηρεσίες, διαφορετικά εργοστάσια, διαφορετικούς αξιωματικούς, τότε ο εξοπλισμός ενός και μόνου στρατιώτη αποκτά τη δυσκολία όσο ο εξοπλισμός ενός ολόκληρου στρατού. Διότι, για τον εξοπλισμό ενός μόνο στρατιώτη είναι απαραίτητο να υπάρχουν όλα τα εργοστάσια που θα χρειάζονταν για τον εξοπλισμό όλου του στρατού. | |||
Επίσης βλέπουμε και μαρτυρούμε ότι ένα δέντρο με χίλιους καρπούς, που σύμφωνα με το μυστήριο της ενότητας, μέσα σε μια ρίζα, σε ένα σημείο, με έναν νόμο του παρέχονται όλα τα ζωτικά στοιχεία, αποκτά μια ευκολία και άνεση όσο και ένας μόνο καρπός. Εάν περάσουμε από την ενότητα στην πολλαπλότητα και τα ζωτικά στοιχεία που χρειάζεται κάθε καρπός δοθούν από διαφορετικά σημεία, τότε η κατασκευή κάθε καρπού αποκτά μια τέτοια δυσκολία όσο και η κατασκευή ολόκληρου του δέντρου. Ακόμα και η κατασκευή ενός σπόρου του δέντρου αυτού, ο οποίος είναι το υπόδειγμα και ο κατάλογος του δέντρου, θα είναι τόσο δύσκολη όσο και η κατασκευή του δέντρου. Διότι, όλα τα ζωτικά στοιχεία που είναι απαραίτητα για τη ζωή του δέντρου είναι απαραίτητα ακόμη και για έναν μόνο σπόρο. | |||
Έτσι λοιπόν, υπάρχουν εκατοντάδες τέτοιου είδους παραδείγματα τα οποία μας αποδεικνύουν ότι, η δημιουργία των χιλιάδων υπάρξεων που αναδύονται με απόλυτη ευκολία και άνεση μέσω της ενότητας, είναι πολύ πιο εύκολη απ’ ότι η κατασκευή μίας ύπαρξης μέσω του πολυθεϊσμού και της πολλαπλότητας. | |||
Δεδομένου ότι αυτή η πραγματικότητα έχει αποδειχθεί ρητά και αναμφίβολα σε άλλα σημεία του Ρισαλέ-ι Νουρ, την παραπέμπουμε σε αυτά. Εδώ θα εξηγήσουμε μόνο ένα αρκετά σημαντικό μυστήριο αυτής της ευκολίας και άνεσης, πρώτον από άποψη της Δύναμης του Συντηρητή και Επιμορφωτή(Kudret-i Rabbaniye) και δεύτερον από την άποψη της θείας γνώσης και του θείου πεπρωμένου που έχουν ως εξής: | |||
Εσύ είσαι μια ύπαρξη, ένα υπαρκτό όν. Εάν αποδόσεις τον εαυτό σου στον Προαιώνιο Παντοδύναμο(Kadir-i Ezeli), με την απεριόριστη ισχύ Του μπορεί να σε δημιουργήσει σε μια στιγμή από το τίποτα από την ανυπαρξία, με μια εντολή σαν το άναμμα ενός σπίρτου. Εάν δεν αποδόσεις τον εαυτό σου σε Αυτόν, αλλά στις υλικές αιτίες και στη φύση, τότε -καθόσον εσύ είσαι ένα τέλειο απόσταγμα, καρπός, ένας μικρός κατάλογος περιεχομένων αυτού του σύμπαντος- για την κατασκευή σου χρειάζεται να ψιλοκοσκινιστεί όλο το σύμπαν και τα στοιχεία του και να συγκεντρωθούν με υπερευαίσθητες μετρήσεις όλα τα υλικά που αποτελούν την ύπαρξη σου και βρίσκονται παντού στο σύμπαν. | |||
Διότι, οι υλικές αιτίες μπορούν μόνο να συνθέσουν, να μαζέψουν. Το γεγονός ότι δεν μπορούν να κατασκευάσουν κάτι το οποίο δεν κατέχουν και δεν μπορούν να φέρουν σε ύπαρξη κάτι το ανύπαρκτο, είναι ομόφωνα δεκτό και επιβεβαιωμένο από όλο τον κόσμο της λογικής. Κατά συνέπεια λοιπόν, καθίσταται υποχρεωτική για αυτές τις αιτίες να συγκεντρώσουν το σώμα ενός μικρού έμβιου όντος από όλες τις πλευρές του κόσμου. | |||
Εμπρός, κατάλαβε λοιπόν πόση ευκολία και άνεση υφίσταται στην Ενότητα και στην Μοναδικότητα(Vahdet, Tevhid), και πόση δυσκολία και δυσχέρεια βρίσκεται στον πολυθεϊσμό και στην παρέκκλιση από την πίστη. | |||
Δεύτερον, από άποψη της θείας γνώσης (ιλμ) υπάρχει μια απέραντη ευκολία και άνεση η οποία είναι ως εξής: | |||
Το πεπρωμένο (καντέρ) είναι ένα είδος της γνώσης που προσδιορίζει και καθορίζει ένα μέτρο και μια ποσότητα η οποία ισχύει ως το αποκλειστικό και άυλο καλούπι του κάθε πράγματος. Και αυτό το μέτρο του πεπρωμένου διατελεί σαν ένα προσχέδιο, ένα μοντέλο αυτού του πράγματος. Και όταν η θεία δύναμη (κουντρέτ) το δημιουργεί, το κατασκευάζει με μια απόλυτη άνεση σύμφωνα με το συγκεκριμένο μέτρο του πεπρωμένου. | |||
Εάν αυτή η δημιουργία δεν αποδοθεί στον Πανίσχυρο και Παντοδύναμο(Kadir-i Zülcelal) Κάτοχο προαιώνιας, απέραντης γνώσης που περιτυλίγει τα πάντα, τότε όπως έχει προαναφερθεί, δε φέρει μόνο χιλιάδες δυσκολίες αλλά και εκατοντάδες παράνοιες. Διότι, εάν δεν υφίσταται αυτό το προκαθορισμένο μέτρο του πεπρωμένου και της γνώσης, τότε θα χρειαστεί να χρησιμοποιηθούν χιλιάδες εξωτερικά και υλικά καλούπια για το σώμα ενός μικροκαμωμένου ζώου. | |||
Να λοιπόν, ανακάλυψε και συνειδητοποίησε ένα μυστήριο σχετικά με την απέραντη ευκολία και άνεση που συμβαίνει στο δρόμο της Ενότητας (Vahdet) και την απεριόριστη δυσκολία που εμφανίζεται στον πολυθεϊσμό και στην παρέκκλιση από την πίστη. Και διαπίστωσε ως ακολούθως πόσο δίκαιη, σωστή και μια ανώτερη πραγματικότητα εκφράζει το εδάφιο, وَمَااَمْرُالسَّاعَةِاِلاَّكَلَمْحِالْبَصَرِاَوْهُوَاَقْرَبُ (Κουράν, Εν-Ναχλ, 16:77) | |||
'''Τρίτη Ερώτηση:''' Ο πρώην εχθρός, τώρα φίλος, νεοφώτιστος πιστός λέει ότι: «Στην εποχή μας κάποιοι υπερβολικοί φιλόσοφοι ισχυρίζονται το εξής: Τίποτα δεν γίνεται υπαρκτό εκ του μη όντος, και τίποτα δεν αφανίζεται εξολοκλήρου είναι παρά μόνο μια σύνθεση και αποσύνθεση που παρακινεί το εργοστάσιο του σύμπαντος.» | |||
''' | |||
'''Απάντηση:''' Οι φιλόσοφοι και συγκεκριμένα οι πιο προχωρημένοι από αυτούς, που δεν προσεγγίζουν την πλάση με το Φως του Κουράν, διαπίστωσαν ότι είναι πολύ δύσκολη έως και αδύνατη η σύνθεση και δημιουργία των υπάρξεων μέσω της φύσης και των αιτιών -όπως ήδη έχουμε αποδείξει μέχρι τώρα- εν συνεπεία έχουν χωριστεί σε δύο ομάδες. | |||
''' | |||
Μερικοί έχουν γίνει Σοφιστές. Παραιτούμενοι από την ανθρώπινη ιδιαιτερότητα του μυαλού, και έχοντας ξεπέσει πιο κάτω και από τα πιο ανόητα ζώα, θεώρησαν πιο εύκολο να αρνηθούν την ύπαρξη του σύμπαντος μα και την ύπαρξη των ίδιων των εαυτών τους, παρά να δεχτούν το δρόμο της πλανερής εικασίας πως η αιτιοκρατία και η φύση κατέχουν την ικανότητα δημιουργίας. Απαρνούμενοι λοιπόν το σύμπαν και τον εαυτό τους έχουν καταπέσει σε ένα απόλυτο σκοτάδι αγνωσίας. | |||
Η δεύτερη ομάδα διαπιστώνοντας τις ανυπέρβλητες δυσκολίες που εμφανίζονται στην κατασκευή μιας μύγας ή ενός σπόρου μέσω του δρόμου της πλανερής εικασίας πως η αιτιοκρατία και η φύση κατέχουν την ικανότητα δημιουργίας, έχουν αντιληφθεί ότι μια επιρροή πέραν της κατανόησης του μυαλού καθίσταται αναγκαία. Και αναγκαστικά έχουν καταλήξει να αρνούνται τη δημιουργία λέγοντας «Τίποτα δεν γίνεται υπαρκτό εκ του μη όντος» και έχουν συμπεράνει ότι ο αφανισμός είναι αδύνατος με αποτέλεσμα να ισχυρίζονται πως «Κάτι που είναι υπαρκτό δεν μεταβάλλεται σε ανυπαρξία.» Φαντάζονται μόνο μία αναφορική κατάσταση που μέσω της κίνησης των σωματιδίων και μέσω των τυχαίων ανέμων προκύπτει μια σύνθεση και αποσύνθεση, και μια διάλυση και συγκέντρωση. | |||
Εμπρός λοιπόν, έλα, και δες στα έσχατα της ηλιθιότητας και στα σκοτάδια της αγνωσίας τα άτομα που θεωρούν τους εαυτούς τους ως οι πιο έξυπνοι! Και κατανόησε το πόσο γελοίο, ευτελή και υπέρ-αμόρφωτο καταντά τον άνθρωπο, η πλάνη και η παρέκκλιση από την πίστη, και λάβε γνώση! | |||
Άραγε, μια Προ-αιώνια Δύναμη, η οποία κάθε χρόνο δημιουργεί τετρακόσιες χιλιάδες όντα σε μια στιγμή πάνω στη γη, και έχει δημιουργήσει τους ουρανούς και τη γη σε έξι μέρες, και η οποία μέσα σε έξι εβδομάδες κάθε άνοιξη ενιδρύει ένα έμβιο κόσμο πιο έντεχνο πιο εμβριθή και από το σύμπαν· το να αρνείται κανείς τη δημιουργία θεωρώντας την πέραν των δυνατοτήτων αυτής της Προ-αιώνιας Δύναμης, για την οποία είναι τόσο εύκολο να δώσει ένα υλικό σώμα στις θεωρητικές άυλες υπάρξεις (των οποίων τα προσχέδια και τα όρια έχουν καθοριστεί εκ της προ-αιώνιας άπειρης γνώσης) που δεν κατέχουν μια ορατή υπόσταση, σαν απλά να επιχρίει ένα κείμενο το οποίο έχει γραφτεί με μια αόρατη μελάνη και το καθιστά έτσι ορατό, είναι μια στάση ακόμα πιο εξευτελιστική και αμόρφωτη από την πρώτη ομάδα των σοφιστών. | |||
Αυτοί οι κακόμοιροι επειδή τα φαραωνικά τους εγωιστικά άτομα-nefs που δεν κατέχουν τίποτα παρά μόνο μια απόλυτη αδυναμία και μια μηδαμινή βούληση, και δεν δύνανται να αφανίσουν και να εξοντώσουν τίποτα, και δεν μπορούν να φέρουν σε ύπαρξη κανένα σωματίδιο καμία ύλη από το τίποτα, και για το λόγο ότι ούτε η αιτιοκρατία και η φύση στην οποία βασίζονται έχουν την ικανότητα να δημιουργήσουν από το τίποτα, υποχρεωτικά από την ηλιθιότητα τους δηλώνουν πως «Τίποτα δεν γίνεται υπαρκτό εκ του μη όντος, και τίποτα δεν αφανίζεται εξολοκλήρου.» και επιχειρούν με αυτόν τον τρόπο διευρύνοντας αυτήν την δεισιδαιμονική και λανθασμένη αρχή να επισκιάσουν τον Απόλυτο Παντοδύναμο (Αλλάχ) (Kadir-i Mutlak). | |||
Ναι, ο Παντοδύναμος Κάτοχος Μεγαλείου Δύναμης(Kadir-i Zülcelal) κατέχει δύο τρόπους δημιουργίας: | |||
Ο πρώτος είναι, δημιουργία κάποιου πρωτότυπου ως εφεύρημα (ihtira, ibda). Δηλαδή, φέρνει κάτι στην ύπαρξη από την ανυπαρξία από το τίποτα, και του παρέχει όλα τα αναγκαία, δημιουργώντας τα και αυτά από το τίποτα. | |||
Ο δεύτερος είναι, δημιουργία μέσω κατασκευής, σύνθεσης και τέχνης (inşa, sanat). Δηλαδή, για κάποιες πολύ λεπτές εμβρίθειες όπως για να παρουσιάσει την τέλεια σοφία Του, και τις αντανακλάσεις των ονομάτων Του, κατασκευάζει κάποιες υπάρξεις από τις διάφορες ουσίες του σύμπαντος. Και σύμφωνα με το νόμο σίτισης και συντήρησης αποστέλλει όλα τα υπάκουα σωματίδια και τις ύλες σε αυτές, και τα θέτει σε υπηρεσία μέσα τους. | |||
Ναι, ο Απόλυτος Παντοδύναμος (Αλλάχ)(Kadir-i Mutlak) έχει δύο τρόπους δημιουργίας μέσω εφεύρεσης και μέσω κατασκευής. Το να αφανίζει μια ύπαρξη, και να δημιουργεί κάτι το ανύπαρκτο είναι ο πιο εύκολος, άνετος, αέναος, οικουμενικός Του νόμος. Ως εκ τούτου, αυτός που τάσσεται κατά της δύναμης αυτής -η οποία σε μία μόνο άνοιξη δημιουργεί εκ του μη όντος τα σχήματα, τις ιδιότητες, τα σωματίδια, και εκτός από αυτά όλες τις μορφές και καταστάσεις των τριακοσίων χιλιάδων έμβιων όντων- ισχυριζόμενος πως «Δεν μπορεί να δημιουργεί κάτι το ανύπαρκτο» είναι ο ίδιος άξιος αφανισμού και ανυπαρξίας. | |||
Το πρόσωπο που παράτησε πλέον τη φυσιολατρία και προσχώρησε στη μόνη πραγματικότητα, ομολογεί το εξής: «Ευγνωμονώ, ευχαριστώ και προσφέρω άπειρους δοξασμούς -όσο και τα απειράριθμα σωματίδια- και επαίνους στον Ύψιστο, Αληθή, και Δικαίων Αλλάχ(Cenab-ı Hakk), διότι απέκτησα μια τέλεια και πλήρη πίστη, έχω λυτρωθεί από την αυταπάτη και την πλάνη της παρέκκλισης, και δεν μου έχει απομείνει καμία αμφιβολία. | |||
اَل۟حَم۟دُ لِلّٰهِ عَلٰى دٖينِ ال۟اِس۟لَامِ وَ كَمَالِ ال۟اٖيمَانِ | اَل۟حَم۟دُ لِلّٰهِ عَلٰى دٖينِ ال۟اِس۟لَامِ وَ كَمَالِ ال۟اٖيمَانِ | ||
Ελχάμντουλιλλάχι αλά ντίνιλ Ισλάμ ουε κεμάλιλ ιμάν. Δηλαδή, Δόξα τον Αλλάχ για το λόγο ότι μας έχει προσφέρει το αγαθό του Ισλάμ και της απόλυτης πίστης.» | |||
سُب۟حَانَكَ لَا عِل۟مَ لَنَٓا اِلَّا مَا عَلَّم۟تَنَٓا اِنَّكَ اَن۟تَ ال۟عَلٖيمُ ال۟حَكٖيمُ | سُب۟حَانَكَ لَا عِل۟مَ لَنَٓا اِلَّا مَا عَلَّم۟تَنَٓا اِنَّكَ اَن۟تَ ال۟عَلٖيمُ ال۟حَكٖيمُ | ||
(Κουράν, Μπακάρα, 2:32.) | |||
düzenleme