İçeriğe atla

On Yedinci Lem'a/en: Revizyonlar arasındaki fark

On Yedinci Lem'a/en (kaynağı gör)

15.50, 16 Eylül 2024 tarihindeki hâli

638 bayt kaldırıldı ,  16 Eylül
"Now come back in the spring, the arena of the annual resurrection, and look! Note carefully the time in the spring when the Israfil-like angel of thunder calls out to the rain as though sounding his trumpet, giving the good news of the breath of life being breathed into the seeds buried beneath the ground; you will see that under the manifestation of the divine name of Preserver, those seeds that resemble each other and are all mixed up and confused, co..." içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu
GörselVikimetin
("If out of Your perfect mercy You accept him, if You forgive and have mercy on him, that befits you. For You are the Most Merciful of the Merciful. If You do not accept me, whose door can I approach? What other door is there? Other than You there is no sustainer to whose court recourse may be made. Other than You there is nothing fit to be worshipped with whom refuge may be sought.”" içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu)
("Now come back in the spring, the arena of the annual resurrection, and look! Note carefully the time in the spring when the Israfil-like angel of thunder calls out to the rain as though sounding his trumpet, giving the good news of the breath of life being breathed into the seeds buried beneath the ground; you will see that under the manifestation of the divine name of Preserver, those seeds that resemble each other and are all mixed up and confused, co..." içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu)
 
(Aynı kullanıcının aradaki diğer 29 değişikliği gösterilmiyor)
297. satır: 297. satır:
This consists of five matters that have been the cause of confusion.
This consists of five matters that have been the cause of confusion.


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''The First Matter'''
'''Birincisi:''' Tarîk-i hakta çalışan ve mücahede edenler, yalnız kendi vazifelerini düşünmek lâzım gelirken, Cenab-ı Hakk’a ait vazifeyi düşünüp, harekâtını ona bina ederek hataya düşerler.
Although those who strive on the way of Truth should think only of their own duties, they think of those that pertain to Almighty God, base their actions on them, and fall into error.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
It is written in the work Adab al-Din wa’l- Dunya,  that  one  time  Satan  tempted  Jesus  (Upon whom  be peace)  saying: “The appointed hour of death and all things are specified by divine determining, so throw yourself down from this high place, and see, you’ll die.”
Edebü’d-Din Ve’d-Dünya Risalesi’nde vardır ki: Bir zaman şeytan, Hazret-i İsa aleyhisselâma itiraz edip demiş ki: “Madem ecel ve her şey kader-i İlahî iledir; sen kendini bu yüksek yerden at, bak nasıl öleceksin.”
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Jesus (Upon whom be peace) replied:
Hazret-i İsa aleyhisselâm demiş ki:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
“God tries his servants, but His servants may not try their Sustainer.”(*<ref>*Mawardi, Adab al-Dunya wa’l-Din, 12; Ma’mar ibn Rashid, al-Jami‘, xi, 113; Abu Nu’aym,Hilya al-Awliya’, iv, 12; Ibn al-Jawzi, Talbis Iblis, i, 344; Ibn Hajar, al-Isaba, iv, 764.</ref>)
اِنَّ لِلّٰهِ اَن۟ يَخ۟تَبِرَ عَب۟دَهُ وَ لَي۟سَ لِل۟عَب۟دِ اَن۟ يَخ۟تَبِرَ رَبَّهُ
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
That is, “Almight y God tests his servant, saying to him: If you do that I shall do this. Let’s see, are you  able to do it? But the servant does not have the right and power to test Almighty God and  say: If I do that, will You do this? To assume such a stance, as though  subjecting  Almighty  God’s  dominicality  to  test  and  examination, is  bad conduct and contrary to worship and man’s being God’s slave.”
Yani “Cenab-ı Hak abdini tecrübe eder ve der ki: Sen böyle yapsan sana böyle yaparım, göreyim seni yapabilir misin? diye tecrübe eder. Fakat abdin hakkı yok ve haddi değil ki Cenab-ı Hakk’ı tecrübe etsin ve desin: Ben böyle işlesem, sen böyle işler misin? diye tecrübevari bir surette Cenab-ı Hakk’ın rububiyetine karşı imtihan tarzı sû-i edeptir, ubudiyete münafîdir.”
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Since this is the case, man should do his own duty and not interfere in Almighty God’s business.
Madem hakikat budur, '''insan kendi vazifesini yapıp Cenab-ı Hakk’ın vazifesine karışmamalı.'''
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
It is well-known that when one of the heroes of Islam who many times defeated Jenghis Khan’s army, Jalaluddin Khwarazmshah, was going to the war, his ministers and  followers  told  him: “You  will  be  victorious;  Almighty  God  will  make  you victor.” He replied: “I am charged by God’s command to act on the way of jihad, I do not interfere in God’s concerns.  To  make us victor or vanquished is His business.” Because he thus understood the mystery of submission, he was wondrously victorious on numerous occasions.
Meşhurdur ki bir zaman İslâm kahramanlarından ve Cengiz’in ordusunu müteaddid defa mağlup eden Celaleddin-i Harzemşah, harbe giderken vüzerası ve etbaı ona demişler: “Sen muzaffer olacaksın, Cenab-ı Hak seni galip edecek.” O demiş: “Ben Allah’ın emriyle, cihad yolunda hareket etmeye vazifedarım, Cenab-ı Hakk’ın vazifesine karışmam; muzaffer etmek veya mağlup etmek onun vazifesidir.” İşte o zat bu sırr-ı teslimiyeti anlamasıyla, hârika bir surette çok defa muzaffer olmuştur.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
In his voluntary actions man should not think of the results which pertain to Almighty God. For example, for some of our brothers, when people join the Risale-i Nur it fires their enthusiasm and makes them increase their efforts. Then when others do not listen, the weak ones among them become demoralized and their enthusiasm wanes somewhat. Whereas  God’s  Noble Messenger (Upon whom be blessings and peace), who was the Absolute Master, Universal Leader, and Perfect Guide, took as his absolute guide the divine decree,No more is the Messenger bound to do than deliver the message,(5:99)
Evet, insanın elindeki cüz-i ihtiyarî ile işledikleri ef’allerinde, Cenab-ı Hakk’a ait netaici düşünmemek gerektir. Mesela, kardeşlerimizden bir kısım zatlar, halkların Risale-i Nur’a iltihakları şevklerini ziyadeleştiriyor, gayrete getiriyor. Dinlemedikleri vakit zayıfların kuvve-i maneviyeleri kırılıyor, şevkleri bir derece sönüyor. Halbuki Üstad-ı Mutlak, Mukteda-yı Küll, Rehber-i Ekmel olan Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâm وَمَا عَلَى الرَّسُولِ اِلَّا ال۟بَلَاغُ olan ferman-ı İlahîyi kendine rehber-i mutlak ederek, insanların çekilmesiyle ve dinlememesiyle daha ziyade sa’y ü gayret ve ciddiyetle tebliğ etmiş. Çünkü اِنَّكَ لَا تَه۟دٖى مَن۟ اَح۟بَب۟تَ وَلٰكِنَّ اللّٰهَ يَه۟دٖى مَن۟ يَشَٓاءُ sırrıyla anlamış ki insanlara dinlettirmek ve hidayet vermek, Cenab-ı Hakk’ın vazifesidir. Cenab-ı Hakk’ın vazifesine karışmazdı.
and when people held back and did not listen, conveyed the message with greater effort, endeavour, and earnestness. For in accordance with the verse,It is true you will not be able to guide everyone whom you love; but God guides those whom He will,(28:56) he  understood  that  making  people  listen and  guiding  them  was  Almighty God’s concern. And he did not interfere in God’s concerns.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
And so, my brothers! You shouldn’t be officious either by basing your actions on what is not your business, or take up a position testing your Creator!
Öyle ise işte ey kardeşlerim! Siz de size ait olmayan vazifeye harekâtınızı bina etmekle karışmayınız ve Hâlık’ınıza karşı tecrübe vaziyetini almayınız!
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''The Second Matter'''
'''İkinci Mesele:''' Ubudiyet, emr-i İlahîye ve rıza-yı İlahîye bakar. Ubudiyetin dâîsi emr-i İlahî ve neticesi rıza-yı Hak’tır. Semeratı ve fevaidi, uhreviyedir. Fakat ille-i gaiye olmamak hem kasden istenilmemek şartıyla, dünyaya ait faydalar ve kendi kendine terettüp eden ve istenilmeyerek verilen semereler, ubudiyete münafî olmaz. Belki zayıflar için müşevvik ve müreccih hükmüne geçerler. Eğer o dünyaya ait faydalar ve menfaatler; o ubudiyete, o virde veya o zikre illet veya illetin bir cüzü olsa o ubudiyeti kısmen iptal eder. Belki o hâsiyetli virdi akîm bırakır, netice vermez.
Worship and servitude of God look to the divine command and divine pleasure. The reason for worship is the divine command and its result is divine pleasure. Its fruits and benefits look to the hereafter. But so long as they are not the ultimate reason and not  intentionally sought, benefits looking to this world and fruits which come about  themselves  and  are  given  are  not  contrary to  worship.  They are  rather  to encourage the weak and make them incline to worship. If those fruits and benefits are made the reason for the  invocation or recitation, or a part of the reason, it in part invalidates the worship. Indeed, it  renders the meritorious invocation fruitless, and produces no results.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Thus, those who do not understand this mystery, recite for example the Awrad Qudsiya Shah Naqshband, which yields a hundred benefits and merits, or Jawshan al- Kabir, which yields a thousand, making some of those benefits their prime intention. Then they do not receive the benefits, and shall not receive them, and do not deserve to receive them. For the benefits may not be the reason for the invocation and may not themselves  be  intended  and  sought. For  they  are  obtained  when  unsought, in consequence of the sincere invocation, as a favour. If they are intended, it damages the sincerity to an extent. Indeed, it ceases  being worship and loses all value.
İşte bu sırrı anlamayanlar, mesela, yüz hâsiyeti ve faydası bulunan Evrad-ı Kudsiye-i Şah-ı Nakşibendî’yi veya bin hâsiyeti bulunan Cevşenü’l-Kebir’i, o faydaların bazılarını maksud-u bizzat niyet ederek okuyorlar. O faydaları göremiyorlar ve göremeyecekler ve görmeye de hakları yoktur. Çünkü o faydalar, o evradların illeti olamaz ve ondan, onlar kasden ve bizzat istenilmeyecek. Çünkü onlar fazlî bir surette, o hâlis virde talepsiz terettüp eder. Onları niyet etse ihlası bir derece bozulur. Belki ubudiyetten çıkar ve kıymetten düşer.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
But there is one matter, which is that weak people need something to encourage them to recite meritorious invocations. If they think of the benefits  and eagerly recite them purely for God’s sake and for the hereafter, it causes no harm and is acceptable even.
Yalnız bu kadar var ki böyle hâsiyetli evradı okumak için zayıf insanlar bir müşevvik ve müreccihe muhtaçtırlar. O faydaları düşünüp, şevke gelip evradı sırf rıza-yı İlahî için âhiret için okusa zarar vermez. Hem de makbuldür.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
But because this instance of wisdom has not been understood, many of them come to doubt or even to deny the benefits narrated from the spiritual poles and righteous ones of former generations when they do not receive them.
Bu hikmet anlaşılmadığından çoklar, aktabdan ve selef-i salihînden mervî olan faydaları görmediklerinden şüpheye düşer, hattâ inkâr da eder.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''The Third Matter'''
'''Üçüncü Mesele:''' طُوبٰى لِمَن۟ عَرَفَ حَدَّهُ وَلَم۟ يَتَجَاوَز۟ طَو۟رَهُ
“Happy is the man who knows his limits and does not exceed them.”(*<ref>*Bukhari, al-Tarikh al-Kabir, iii, 338; Tabarani, al-Mu‘jam al-Kabir, v, 71; Bayhaqi, al-Sunan al-Kubra, iv, 182.</ref>)
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
The sun has  manifestations from a fragment of glass and a droplet of water to a pool, the ocean, the moon, and the planets. Each contains the sun’s reflection  and image in  accordance with its capacity, and  knows its limits. In accordance with its capacity, a drop of water says: “There is a reflection of the sun on me.” But it cannot say: “I am a mirror like the ocean.”
Yani “Ne mutlu o adama ki kendini bilip haddinden tecavüz etmez.” Nasıl bir zerre camdan, bir katre sudan, bir havuzdan, denizden, kamerden seyyarelere kadar güneşin cilveleri var. Her birisi kabiliyetine göre güneşin aksini, misalini tutuyor ve haddini biliyor. Bir katre su, kendi kabiliyetine göre “Güneşin bir aksi bende vardır.” der. Fakat “Ben de deniz gibi bir âyineyim.” diyemez.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
In just the same way, the ranks of the saints have  degrees, in  accordance  with the  variety of the  divine  names’ manifestations. Each of the divine names has manifestations like a sun, from the heart to the divine throne. The heart too is a throne, but it cannot say: “I am like the divine throne.”
Öyle de Esma-i İlahiyenin cilvesinin tenevvüüne göre, makamat-ı evliyada öyle meratib var. Esma-i İlahiyenin her birisinin bir güneş gibi kalpten arşa kadar cilveleri var. Kalp de bir arştır fakat “Ben de arş gibiyim.” diyemez.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Thus, those who proceed reluctantly and with pride instead of knowing their impotence, poverty, faults, and defects, and prostrating entreatingly before the divine court, which form the basis of worship, hold their miniscule hearts equal to the divine throne. They  confuse their droplet-like stations with the ocean-like stations of the saints. They stoop to artificiality, false display, and meaningless self-advertisement in order to make themselves  fitting for those high ranks, and cause themselves many difficulties.
İşte ubudiyetin esası olan; acz ve fakr ve kusur ve naksını bilmek ve niyaz ile dergâh-ı uluhiyete karşı secde etmeye bedel, naz ve fahir suretinde gidenler; zerrecik kalbini arşa müsavi tutar. Katre gibi makamını, deniz gibi evliyanın makamatıyla iltibas eder. Kendini o büyük makamata yakıştırmak ve o makamda kendini muhafaza etmek için tasannuata, tekellüfata, manasız hodfüruşluğa ve birçok müşkülata düşer.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''In Short:''' There is a Hadith which says: “All will perish save those who know,  and those who know will perish save those who act, and those who act will perish save the sincere, and the sincere are in grave danger.”(*<ref>*See, al-‘Ajluni, Kashf al-Khafa’, ii, 415; al-Ghazali, Ihya ‘Ulum al-Din, iii, 414; iv, 179, 362.</ref>)
'''Elhasıl:''' Hadîste vardır ki هَلَكَ النَّاسُ اِلَّا ال۟عَالِمُونَ وَهَلَكَ ال۟عَالِمُونَ اِلَّا ال۟عَامِلُونَ وَهَلَكَ ال۟عَامِلُونَ اِلَّا ال۟مُخ۟لِصُونَ وَال۟مُخ۟لِصُونَ عَلٰى خَطَرٍ عَظٖيمٍ
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
That is to say, the only means of salvation and deliverance is sincerity. It is of the greatest importance to gain sincerity. The tiniest act performed  with sincerity is preferable to  tons performed without  sincerity.(*<ref>*al-Hakim, al-Mustadrak, iv, 341; Abu Nu’aym, al-Hilya al-Awliya’, i, 244.</ref>) A person  should  understand  that  what  gains  sincerity for  his actions is his  doing them purely because they are a divine command and that their result is divine pleasure, and he should not interfere in God’s business.
'''Yani medar-ı necat ve halâs, yalnız ihlastır. İhlası kazanmak çok mühimdir. Bir zerre ihlaslı amel, batmanlarla hâlis olmayana müreccahtır. İhlası kazandıran harekâtındaki sebebi, sırf bir emr-i İlahî ve neticesi rıza-yı İlahî olduğunu düşünmeli ve vazife-i İlahiyeye karışmamalı.'''
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
There is sincerity in everything. A jot of love, even, with sincerity is superior to tons of official love for which return is wanted. Someone described this sincere love as follows:
Her şeyde bir ihlas var. Hattâ muhabbetin de ihlas ile bir zerresi, batmanlarla resmî ve ücretli muhabbete tereccuh eder. İşte bir zat bu ihlaslı muhabbeti böyle tabir etmiş:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
وَ مَا اَنَا بِال۟بَاغٖى عَلَى ال۟حُبِّ رِش۟وَةً ضَعٖيفٌ هَوًى يُب۟غٰى عَلَي۟هِ ثَوَابٌ
وَ مَا اَنَا بِال۟بَاغٖى عَلَى ال۟حُبِّ رِش۟وَةً ضَعٖيفٌ هَوًى يُب۟غٰى عَلَي۟هِ ثَوَابٌ
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
“I do not want a bribe, recompense, return or reward for love, for love which seeks recompense is weak and short-lived.”(*<ref>*See, Ibn Qays, Qura al-Dayf, i, 95, 207; al-Dhahabi, Tarikh al-Islam, 103.</ref>)
Yani “Ben muhabbet üzerine bir rüşvet, bir ücret, bir mukabele, bir mükâfat istemiyorum. Çünkü mukabilinde bir mükâfat, bir sevap istenilen muhabbet zayıftır, devamsızdır.”
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
The compassion of mothers manifests this sincere love  in  its  true  meaning. Evidence  that  through the  mystery of  this  compassion mothers do not want or seek a reward or bribe for their love of their children, is their readiness to sacrifice their lives and even their eternal happiness for them. All a hen’s capital is its life, and one hen sacrificed its head in order to save its chick’s head from the jaws of a dog – as Hüsrev witnessed.
Hattâ hâlis muhabbet, fıtrat-ı insaniyede ve umum validelerde dercedilmiştir. İşte bu hâlis muhabbete tam manasıyla validelerin şefkatleri mazhardır. Valideler o sırr-ı şefkat ile evlatlarına karşı muhabbetlerine bir mükâfat, bir rüşvet istemediklerine ve talep etmediklerine delil; ruhunu, belki saadet-i uhreviyesini de onlar için feda etmeleridir. Tavuğun bütün sermayesi kendi hayatı iken, yavrusunu itin ağzından kurtarmak için –Hüsrev’in müşahedesiyle– kafasını ite kaptırır.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''The Fourth Matter'''
'''Dördüncü Mesele:''' Esbab-ı zâhiriye eliyle gelen nimetleri, o esbab hesabına almamak gerektir. Eğer o sebep ihtiyar sahibi değilse –mesela, hayvan ve ağaç gibi– doğrudan doğruya Cenab-ı Hak hesabına verir. Madem o, lisan-ı hal ile Bismillah der, sana verir. Sen de Allah hesabına olarak Bismillah de, al. Eğer o sebep ihtiyar sahibi ise o Bismillah demeli, sonra ondan al, yoksa alma. Çünkü وَلَا تَا۟كُلُوا مِمَّا لَم۟ يُذ۟كَرِ اس۟مُ اللّٰهِ عَلَي۟هِ âyetinin mana-yı sarîhinden başka bir mana-yı işarîsi şudur ki: “Mün’im-i Hakiki’yi hatıra getirmeyen ve onun namıyla verilmeyen nimeti yemeyiniz!” demektir.
One should not accept bounties which arrive at the hands of apparent causes on account of the causes. If a cause like an animal or a tree does not possess will, it gives the bounty  directly on account of Almighty God. It says: “In the Name of God” through the tongue of disposition and gives it to you. So you too should say: “In the Name of God,” and take it for God’s sake. If the cause possesses will, he should say: “In the Name of God,” and you may accept it, otherwise you should refuse it. Apart from its explicit meaning, the verse, Eat not of [meats] on which God’s name has not been pronounced,(6:121) has an implicit  meaning: Do  not  partake of bounties that do  not  recall the True
</div>
Bestower of Bounties and are not given in His name.


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Since this is so, both the one who gives and the one who receives should say “In the name of God.” If the giver does not say it and you are in need, you say, “In the Name of God,” and seeing the hand of divine mercy upon him, kiss it in thanks, and take the bounty from him. That is to say, look from the bounty to the bestowal, and from the bestowal think of the  True Bestower. To reflect in this way is a sort of thanks. Then if you wish, offer a prayer  for the apparent means, since it was by his hand that the bounty was sent to you.
O halde hem veren Bismillah demeli hem alan Bismillah demeli. Eğer o Bismillah demiyor fakat sen de almaya muhtaç isen sen, Bismillah de, onun başı üstünde rahmet-i İlahiyenin elini gör, şükür ile öp, ondan al. Yani nimetten in’ama bak, in’amdan Mün’im-i Hakiki’yi düşün. Bu düşünmek bir şükürdür. Sonra o zâhirî vasıtaya istersen dua et. Çünkü o nimet onun eliyle size gönderildi.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
What deceives those who worship apparent causes  is  the  two  things  coming together or being together, which is called ‘association;’ they suppose the two things cause one another. Also, since the  non-existence of one  thing is  the cause of a bounty’s non-existence, they suppose that the thing’s existence is also the cause of the bounty’s existence. They offer their thanks and gratitude to the thing and fall into error. For a bounty’s existence results  from  all  the  bounty’s  conditions  and preliminaries. Whereas the bounty’s non-existence occurs through the non-existence of only a single condition.
Esbab-ı zâhiriyeyi perestiş edenleri aldatan; iki şeyin beraber gelmesi veya bulunmasıdır ki “iktiran” tabir edilir, birbirine illet zannetmeleridir. Hem bir şeyin ademi, bir nimetin ma’dum olmasına illet olduğundan, tevehhüm eder ki: O şeyin vücudu dahi o nimetin vücuduna illettir. Şükrünü, minnettarlığını o şeye verir, hataya düşer. Çünkü bir nimetin vücudu, o nimetin umum mukaddimatına ve şeraitine terettüp eder. Halbuki o nimetin ademi, bir tek şartın ademiyle oluyor.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
For example, someone who does not open the canal to water the garden is the reason and cause of the garden drying up and the non-existence of bounties. But the existence of the garden’s bounties is dependent on hundreds of conditions besides the man’s duty and the  bounties  come into being through dominical will and power, which are the true cause. So understand just how clear is the error of this sophistry and how mistaken are those who worship causes!
Mesela, bir bahçeyi sulayan cetvelin deliğini açmayan adam, o bahçenin kurumasına ve o nimetlerin ademine sebep ve illet oluyor. Fakat o bahçenin nimetlerinin vücudu, o adamın hizmetinden başka, yüzer şeraitin vücuduna tevakkufla beraber, illet-i hakiki olan kudret ve irade-i Rabbaniye ile vücuda gelir. İşte bu mağlatanın ne kadar hatası zâhir olduğunu anla ve esbab-perestlerin de ne kadar hata ettiklerini bil!
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Yes, ‘association’ is one thing and the cause is another. You receive a bounty, but the intention of a person to bestow it on you was the ‘associate’ of the bounty, not the cause. The cause was divine mercy. If the man had not intended to give  you the bounty, you would not have received it and it would have been the cause of the bounty’s non-existence. But in consequence of the above rule, the desire to bestow cannot be the cause of the bounty; it can only be one out of hundreds of conditions.
Evet iktiran ayrıdır, illet ayrıdır. Bir nimet sana geliyor fakat bir insanın sana karşı ihsan niyeti, o nimete mukarin olmuş fakat illet olmamış. İllet, rahmet-i İlahiyedir. Evet, o adam ihsan etmeyi niyet etmeseydi o nimet sana gelmezdi. Nimetin ademine illet olurdu. Fakat mezkûr kaideye binaen o meyl-i ihsan, o nimete illet olamaz. Ancak yüzer şeraitin bir şartı olabilir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
For example, some of the Risale-i Nur students (like Hüsrev and Re’fet) who have  received  Almighty  God’s  bounties  have  confused  the  ‘association’  and  the cause,  and  have  been over-grateful to  their  Master. However,  Almighty God  put together the bounty of benefiting from the Qur’anic instruction which He bestowed on them, and the bounty of  instructing which He had  bestowed on their Master; He
Mesela, Risale-i Nur’un şakirdleri içinde Cenab-ı Hakk’ın nimetlerine mazhar bazı zatlar (Hüsrev, Re’fet gibi) iktiranı illetle iltibas etmişler; Üstadına fazla minnettarlık gösteriyorlardı. Halbuki Cenab-ı Hak onlara ders-i Kur’anîde verdiği nimet-i istifade ile Üstadlarına ihsan ettiği nimet-i ifadeyi beraber kılmış, mukarenet vermiş.
‘associated’ the two. They say:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
“If our Master had not come here, we would not have received this instruction, so his instruction is the cause of our benefiting.”
Onlar derler ki: “Eğer Üstadımız buraya gelmeseydi biz bu dersi alamazdık. Öyle ise onun ifadesi, istifademize illettir.”
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
However, I say: “Brothers! The bounties  Almighty God  bestowed  on  you  and  on me arrived together. The cause of both bounties is divine mercy. Like you, I at one time confused the  association with  the  cause, and  felt  much  gratitude  towards  the  hundreds of Risale-i Nur students with diamond pens like yourselves. I would say: ‘If it had not been for them, how could have a semi-literate unfortunate like myself have performed this service?’ Then I  understood that after bestowing on you the sacred bounty by means of the pen, He bestowed on me success in this service. He associated the two; they were not the cause of each other. I do not thank you, but congratulate you. You too pray for me and congratulate me, rather than being grateful to me.”
Ben de derim: “Ey kardeşlerim! Cenab-ı Hakk’ın bana da sizlere de ettiği nimet beraber gelmiş, iki nimetin illeti de rahmet-i İlahiyedir. Ben de sizin gibi iktiranı illetle iltibas ederek, bir vakit Risale-i Nur’un sizler gibi elmas kalemli yüzer şakirdlerine çok minnettarlık hissediyordum. Ve diyordum ki bunlar olmasaydı benim gibi yarım ümmi bir bîçare nasıl hizmet edecekti? Sonra anladım ki sizlere kalem vasıtasıyla olan kudsî nimetten sonra, bana da bu hizmete muvaffakiyet ihsan etmiş. Birbirine iktiran etmiş, birbirinin illeti olamaz. Ben size teşekkür değil belki sizi tebrik ediyorum. Siz de bana minnettarlığa bedel, dua ve tebrik ediniz.”
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
It may be understood from this Fourth Matter just how many degrees there are in heedlessness.
Bu dördüncü meselede, gafletin ne kadar dereceleri bulunduğu anlaşılır.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''The Fifth Matter'''
'''Beşinci Mesele:''' Nasıl ki bir cemaatin malı bir adama verilse zulüm olur. Veya cemaate ait vakıfları bir adam zapt etse zulmeder. Öyle de cemaatin sa’yleriyle hasıl olan bir neticeyi veya cemaatin haseneleriyle terettüp eden bir şerefi, bir fazileti, o cemaatin reisine veya üstadına vermek hem cemaate hem de o üstad veya reise zulümdür. Çünkü enaniyeti okşar, gurura sevk eder. Kendini kapıcı iken, padişah zannettirir. Hem kendi nefsine de zulmeder. Belki bir nevi şirk-i hafîye yol açar. Evet bir kaleyi fetheden bir taburun ganimetini ve muzafferiyet ve şerefini, binbaşısı alamaz. '''Evet''' '''üstad ve mürşid, masdar ve menba telakki edilmemek gerektir. Belki mazhar ve ma’kes olduklarını bilmek lâzımdır.'''
Just as if the property of a community is given to one man, it is wrong; or if one man lays  hands on charitable foundations which belong to the community, he does wrong; so too to  ascribe to the leader or master of a community the results of that community’s labours or the  honour  and  merits resulting from its  good  works, is wrong both for the communit y and for the leader or master. Because to do so flatters his egotism and encourages pride. While being the door-keeper, he supposes himself to be the king. He also does wrong to himself. Indeed, he opens the way to a sort of concealed association of partners with God.
</div>
Yes, the colonel cannot claim for himself the booty, victory, and glory belonging to a regiment which conquers a citadel. The master and spiritual guide should not be considered to be the source and origin, but known to be the place of reflection and manifestation.


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
For example, heat and light reach you by means of a mirror. It would be crazy if you forget the sun, and considering the mirror to be the source, are grateful to it instead of being grateful to the sun. The mirror should be preserved because it is the place of manifestation. Thus, the guide’s spirit and heart are a mirror; they are the place for reflecting the effulgence emanating from Almighty God. He is the means of its being reflected to his followers. He should not be ascribed a station higher with regard to the effulgence than that of being the means.
Mesela, hararet ve ziya, sana bir âyine vasıtasıyla gelir. Senden güneşe karşı minnettar olmaya bedel, âyineyi masdar telakki edip, güneşi unutup ona minnettar olmak divaneliktir. Evet, âyine muhafaza edilmeli çünkü mazhardır. İşte mürşidin ruhu ve kalbi bir âyinedir. Ce­nab-ı Hak’tan gelen feyze ma’kes olur, müridine aksedilmesine de vesile olur. Vesilelikten fazla feyiz noktasında makam verilmemek lâzımdır.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
It sometimes even happens that a master considered to  be the source is neither the place of manifestation  nor the source. The  follower supposes the  effulgences he receives due to the purity of his sincerity, or  his  strength of attachment, or his concentration on his master, or in other ways, to have come from the mirror of his master’s spirit.
Hattâ bazı olur ki masdar telakki edilen bir üstad, ne mazhardır ne masdardır. Belki müridinin safvet-i ihlasıyla ve kuvvet-i irtibatıyla ve ona hasr-ı nazar ile o mürid başka yolda aldığı füyuzatı, üstadının mir’at-ı ruhundan gelmiş görüyor.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Like by means of mesmerism, some people open up a window onto the World of Similitudes by gazing attentively at a mirror, and observe strange and wonderful things in the mirror. But they are not in the mirror; by focussing their attention on the mirror, a window opens up in their imaginations outside the mirror and they see those things. It is for this reason that sometimes the sincere student may be more advanced than a deficient shaykh. He returns, guides his shaykh and becomes the shaykh’s shaykh.
Nasıl ki bazı adam, manyetizma vasıtasıyla bir cama dikkat ede ede âlem-i misale karşı hayalinde bir pencere açılır. O âyinede çok garaibi müşahede eder. Halbuki âyinede değil belki âyineye olan dikkat-i nazar vasıtasıyla âyinenin haricinde hayaline bir pencere açılmış görüyor. Onun içindir ki bazen nâkıs bir şeyhin hâlis müridi, şeyhinden daha ziyade kâmil olabilir ve döner şeyhini irşad eder ve şeyhinin şeyhi olur.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
<span id="On_Dördüncü_Nota"></span>
== On Dördüncü Nota ==
==Fourteenth Note==
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
This consists of four short signs alluding to divine unity.
Tevhide dair '''dört küçük''' '''remiz'''dir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''First Sign'''
'''Birinci Remiz:''' Ey esbab-perest insan! Acaba garib cevherlerden yapılmış bir acib kasrı görsen ki yapılıyor. Onun binasında sarf edilen cevherlerin bir kısmı yalnız Çin’de bulunuyor. Diğer kısmı Endülüs’te, bir kısmı Yemen’de, bir kısmı Sibirya’dan başka yerde bulunmuyor. Binanın yapılması zamanında aynı günde şark, şimal, garp, cenuptan o cevherli taşlar kolaylıkla celbolup yapıldığını görsen hiç şüphen kalır mı ki o kasrı yapan usta, bütün küre-i arza hükmeden bir hâkim-i mu’cizekârdır.
O worshipper of causes! You see a wondrous palace fashioned of rare jewels which is being made. Some of the jewels used in its construction are found only in China; others in  Andalusia; others in Yemen; while others are found nowhere but Siberia. If you see that as  it is being made, the precious stones are summoned that same day from north, south, east, and west, would you have any doubt that the master builder making the palace was a miracle-worker who ruled the whole earth?
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Thus, every animal is a divine palace, and man is the finest and most wondrous of the  palaces. Some of the jewels in the palace called man come from the World of Spirits, others  from the World of Similitudes and the Preserved Tablet, and others from the world of the air, the world of light, and the world of the elements. He is also a wondrous palace whose needs stretch to eternity, whose hopes have spread to all the regions of the heavens and the earth, and who has relations and ties with all the epochs of this world and the hereafter.
İşte her bir hayvan, öyle bir kasr-ı İlahîdir. Hususan insan, o kasırların en güzeli ve o sarayların en acibidir. Ve bu insan denilen sarayın cevherleri; bir kısmı âlem-i ervahtan, bir kısmı âlem-i misalden ve Levh-i Mahfuz’dan ve diğer bir kısmı da hava âleminden, nur âleminden, anâsır âleminden geldiği gibi; hâcatı ebede uzanmış, emelleri semavat ve arzın aktarında intişar etmiş, rabıtaları, alâkaları dünya ve âhiret edvarında dağılmış bir saray-ı acib ve bir kasr-ı garibdir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
O you who considers yourself to be a true man! Since your true nature is thus, you can  only be made by One for whom this world and the hereafter are each a dwelling, the earth and the skies each a page, and who has disposal over pre-eternit y and post-eternity as though  they were yesterday and tomorrow. In which case, the only being fit to be worshipped by man, and his place of recourse and saviour, can be one who rules the earth and the heavens, and holds the reins of this world and the next.
İşte ey kendini insan zanneden insan! Madem mahiyetin böyledir, seni yapan ancak o zat olabilir ki dünya ve âhiret birer menzil, arz ve sema birer sahife, ezel ve ebed dün ve yarın hükmünde olarak tasarruf eden bir zat olabilir. Öyle ise insanın mabudu ve melcei ve halâskârı o olabilir ki arz ve semaya hükmeder, dünya ve ukba dizginlerine mâliktir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''Second Sign'''
'''İkinci Remiz:''' Bazı eblehler var ki güneşi tanımadıkları için bir âyinede güneşi görse âyineyi sevmeye başlar. Şedit bir his ile onun muhafazasına çalışır. Tâ ki içindeki güneşi kaybolmasın. Ne vakit o ebleh; güneş, âyinenin ölmesiyle ölmediğini ve kırılmasıyla fena bulmadığını derk etse bütün muhabbetini gökteki güneşe çevirir. O vakit anlar ki âyinede görülen güneş; âyineye tabi değil, bekası ona mütevakkıf değil belki güneştir ki o âyineyi o tarzda tutuyor ve onun parlamasına ve nuruna meded veriyor. Güneşin bekası onunla değil belki âyinenin hayattar parlamasının bekası, güneşin cilvesine tabidir.
There are certain foolish people who because they do not recognize the sun, if they see  it in a mirror, start to love the mirror. With intense emotion they try to preserve the mirror  so that the sun within it will not be lost. Whenever the foolish person realizes that the sun does not die on the mirror’s dying and is not lost on its being broken, he turns all his love to the sun in the sky. He understands then that the sun appearing in the mirror is not dependent on the mirror, and its continued existence does not depend on it. It is rather the sun that holds the mirror and supplies its shining light. The sun’s continuance is not dependent on the mirror; the  continuance of the mirror’s living brilliance is dependent on the sun’s manifestation.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
O  man! Your heart, identity, and nature are a mirror. The intense love of immortality in your nature and heart should be not for the mirror, nor for your heart and nature, but for the manifestation of the  Enduring One of Glory whose manifestation is reflected in the mirror according to the mirror’s capacity. However, out of stupidity that love of yours is directed to other places. Since it is thus, say: “O Enduring One! You alone are Enduring!” That is, “Since You exist and are enduring, whatever transience and non-existence  want to  inflict on us, let them, it is of no importance!”
Ey insan! Senin kalbin ve hüviyet ve mahiyetin, bir âyinedir. Senin fıtratında ve kalbinde bulunan şedit bir muhabbet-i beka, o âyine için değil ve o kalbin ve mahiyetin için değil, belki o âyinede istidada göre cilvesi bulunan Bâki-i Zülcelal’in cilvesine karşı muhabbetindir ki belâhet yüzünden o muhabbetin yüzü başka yere dönmüş. Madem öyledir. يَا بَاقٖى اَن۟تَ ال۟بَاقٖى de. Yani madem sen varsın ve bâkisin; fena ve adem ne isterse bize yapsın, ehemmiyeti yok!
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''Third Sign'''
'''Üçüncü Remiz:''' Ey insan! Fâtır-ı Hakîm’in senin mahiyetine koyduğu en garib bir halet şudur ki: Bazen dünyaya yerleşemiyorsun. Zindanda boğazı sıkılmış adam gibi “Of, of!” deyip dünyadan daha geniş bir yer istediğin halde, bir zerrecik bir iş, bir hatıra, bir dakika içine girip yerleşiyorsun. Koca dünyaya yerleşemeyen kalp ve fikrin, o zerrecikte yerleşir. En şiddetli hissiyatınla o dakikacık, o hatıracıkta dolaşıyorsun.
O man! The strangest state the All-Wise Creator has included in your nature is your  inability to settle in the whole world; like someone suffocating in prison, you gasp  for  somewhere  wider  than the  world. Yet you  enter the  minutest  matter, a memory, a moment, and settle in it. Your heart and mind which cannot settle in the vast world settle in that jot. You wander about with your intensest emotions in that brief moment, that tiny memory.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
And He lodged in your nature such immaterial powers and subtle faculties that if some of  them devoured the world, they would not be satisfied; and some of them cannot sustain even a minute particle within themselves. Like the eye cannot bear a hair although the head can bear heavy stones,those faculties cannot bear the weight of even a hair, that is, some insignificant state arising from heedlessness and misguidance. They are sometimes extinguished and die even.
Hem senin mahiyetine öyle manevî cihazat ve latîfeler vermiş ki bazıları dünyayı yutsa tok olmaz. Bazıları bir zerreyi kendinde yerleştiremiyor. Baş, bir batman taşı kaldırdığı halde; göz, bir saçı kaldıramadığı gibi; o latîfe, bir saç kadar bir sıkleti, yani gaflet ve dalaletten gelen küçük bir halete dayanamıyor. Hattâ bazen söner ve ölür.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Since it is thus, be careful, tread with caution, be frightened of sinking! Do not drown  in  a mouthful, a word, a seed, a flash, a sign, a kiss! Do not plunge your extensive faculties, which can swallow the world, in such a thing. For there are things which are very small that can in one respect swallow things which are very large. The sky together with its stars can enter a small fragment of glass and be drowned. And most  of the  pages  of  your  actions  and  leaves  of  your  life  enter  your  faculty of memory, tiny as a mustard-seed. So too there are tiny things that swallow things thus large, and contain them.
'''Madem öyledir;''' '''hazer et, dikkatle bas, batmaktan kork. Bir lokma, bir kelime, bir dane, bir lem’a, bir işarette, bir öpmekte batma! Dünyayı yutan büyük letaiflerini onda batırma.''' '''Çünkü çok küçük şeyler var, çok büyükleri bir cihette yutar.''' Nasıl küçük bir cam parçasında; gök, yıldızlarıyla beraber içine girip gark oluyor. Hardal gibi küçük kuvve-i hâfızanda, senin sahife-i a’malin ekseri ve sahaif-i ömrün ağlebi içine girdiği gibi; çok cüz’î küçük şeyler var, öyle büyük eşyayı bir cihette yutar, istiab eder.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''Fourth Sign'''
'''Dördüncü Remiz:''' Ey dünya-perest insan! Çok geniş tasavvur ettiğin senin dünyan, dar bir kabir hükmündedir. Fakat, o dar kabir gibi menzilin duvarları şişeden olduğu için birbiri içinde in’ikas edip göz görünceye kadar genişliyor. Kabir gibi dar iken, bir şehir kadar geniş görünür. Çünkü o dünyanın sağ duvarı olan geçmiş zaman ve sol duvarı olan gelecek zaman, ikisi ma’dum ve gayr-ı mevcud oldukları halde, birbiri içinde in’ikas edip gayet kısa ve dar olan hazır zamanın kanatlarını açarlar. Hakikat hayale karışır, ma’dum bir dünyayı mevcud zannedersin.
O world-worshipping man! You conceive of your world as very broad, yet it resembles a narrow grave. But since the walls of that narrow grave-like dwelling are of glass, they are reflected one within the other and stretch as far as the eye can see. While being narrow as the grave, your world appears to be as large as a town. For despite both the right wall, which is the past, and the left wall, which is the future, being non-existent, they are  reflected one within the other, unfolding the wings of present time, which is extremely brief and narrow. Reality mixes with imagination, and you suppose a non-existent world to be existent.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
On being spun round at speed, a line appears to be broad like a surface, despite in reality being a fine  line. Your world too is in reality narrow, but due to  your heedlessness, delusions, and imagination, its walls have drawn far apart. If driven by a calamity you stir in that narrow world, you will hit your head on the wall, which you supposed to be distant. It will dispel the illusions in your head and banish your sleep. Then you will see that that broad world of yours is narrower than the grave, finer than the Bridge of Sirat. Your life passes faster than lightning, it pours away more swiftly than tea.
Nasıl bir hat, sürat-i hareketle bir satıh gibi geniş görünürken, hakikat-i vücudu ince bir hat olduğu gibi; senin de dünyan hakikatçe dar fakat senin gaflet ve vehm ü hayalinle duvarları çok genişlemiş. O dar dünyada, bir musibetin tahrikiyle kımıldansan, başını çok uzak zannettiğin duvara çarparsın. Başındaki hayali uçurur, uykunu kaçırır. O vakit görürsün ki o geniş dünyan; kabirden daha dar, köprüden daha müsaadesiz. Senin zamanın ve ömrün, berkten daha çabuk geçer; hayatın, çaydan daha süratli akar.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Since worldly life and the life of the flesh and animal life are thus, shake free of animality, leave behind corporealit y, enter the level of life of the heart and spirit! You will find a sphere of life, a world of light, far broader than the world you imagined was broad. The key to that world is to make the heart utter the sacred words “There is no god but God,” which express the mysteries of divine unity and knowledge of God, and to make the spirit work them.
'''Madem dünya hayatı ve cismanî yaşayış ve hayvanî hayat böyledir; hayvaniyetten çık, cismaniyeti bırak, kalp ve ruhun derece-i hayatına gir.''' Tevehhüm ettiğin geniş dünyadan daha geniş bir daire-i hayat, bir âlem-i nur bulursun. İşte o âlemin anahtarı, marifetullah ve vahdaniyet sırlarını ifade eden لَٓا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ kelime-i kudsiyesiyle kalbi söylettirmek, ruhu işlettirmektir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
<span id="ON_BEŞİNCİ_NOTA"></span>
== ON BEŞİNCİ NOTA ==
==Fifteenth Note==
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
This consists of three matters.(*<ref>*The second and third matters of the Fifteenth Note are parts of the Twenty-Fourth Flash. The second is included in the Twenty-Fourth Flash, and the third in Barla Lahikası.</ref>)
'''Üç mesele'''dir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''The First Matter''' This is the verse And whoever has done an atom’s weight of good shall see it,  * And whoever has done an atom’s weight of evil, shall see it.(99:7-8) which indicates the fullest manifestation of the name of Preserver. If you want proof of this  truth of the All-Wise Qur’an, look at the pages of the book of the universe, which is written on the pattern  of the Clear Book; you will see the  maximum manifestation of the divine name of Preserver and many things similar in many ways to the supreme truth of this verse.
'''Birinci Mesele:''' İsm-i Hafîz’in tecelli-i etemmine işaret eden فَمَن۟ يَع۟مَل۟ مِث۟قَالَ ذَرَّةٍ خَي۟رًا يَرَهُ ۝ وَمَن۟ يَع۟مَل۟ مِث۟قَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ âyetidir. Kur’an-ı Hakîm’in bu hakikatine delil istersen, Kitab-ı Mübin’in mistarı üstünde yazılan şu kâinat kitabının sahifelerine baksan, ism-i Hafîz’in cilve-i a’zamını ve bu âyet-i kerîmenin bir hakikat-i kübrasının naziresini çok cihetlerle görebilirsin.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
For instance, take a handful of seeds of various trees, flowers, and plants, which are like the small coffers and are themselves all different and various, then bury them in the  darkness of simple and lifeless earth. Then water them with simple water, which lacks balance, cannot distinguish things, and runs wherever you pour it.
'''Ezcümle:''' Ağaç, çiçek ve otların muhtelif tohumlarından bir kabza al. O muhtelif ve birbirine muhalif tohumların cinsleri birbirinden ayrı, nevileri birbirinden başka olan çiçek ve ağaç ve otların sandukçaları hükmünde olan o kabzayı karanlıkta ve karanlık ve basit ve camid bir toprak içinde defnet, serp. Sonra mizansız ve eşyayı fark etmeyen ve nereye yüzünü çevirsen oraya giden basit su ile sula.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Now come back in the spring, the arena of the annual resurrection, and look! Note carefully the time in the spring when the Israfil-like angel of thunder calls out to the rain as though sounding his trumpet, giving the good news of the breath of life being breathed into  the seeds buried beneath the ground; you will see that under the manifestation of the divine name of Preserver, those seeds that resemble each other and are all mixed up and confused, conform perfectly and without error to the creative commands proceeding from the All-Wise  Creator. They conform so exactly that in their growth a brilliant consciousness, insight, purpose, will, knowledge, perfection, and wisdom are apparent. For you see that those seeds which all resemble each other separate out and are distinguished from one another.
Sonra senevî haşrin meydanı olan bahar mevsiminde gel, bak! İsrafilvari melek-i ra’d; baharda nefh-i sûr nevinden yağmura bağırması, yer altında defnedilen çekirdeklere nefh-i ruhla müjdelemesi zamanına dikkat et ki o nihayet derece karışık ve karışmış ve birbirine benzeyen o tohumcuklar, ism-i Hafîz’in tecellisi altında kemal-i imtisal ile hatasız olarak Fâtır-ı Hakîm’den gelen evamir-i tekviniyeyi imtisal ediyorlar. Ve öyle tevfik-i hareket ediyorlar ki onların o hareketlerinde bir şuur, bir basîret, bir kasd, bir irade, bir ilim, bir kemal, bir hikmet parladığı görünüyor.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
For example, this tiny seed has become a fig-tree, it has started to spread the All- Wise Creator’s bounties over our heads. It distributes them, stretching them out to us with its hands. And these two seeds which are superficially the same have produced the flowers called  sun-flowers and pansies. They have adorned themselves for us. They smile in our faces, making us love them. And this sort of seed has produced fine fruits; they became shoots, then trees. Whetting our appetites with their delectable tastes, scents, and forms, they invite us to themselves. They sacrifice themselves for their customers so that they may rise from the level of vegetable life to that of animal life. And  so  on. You  can  make  further  examples  in  the  same  way.
Çünkü görüyorsun ki o birbirine benzeyen tohumcuklar, birbirinden temayüz ediyor, ayrılıyor. Mesela bu tohumcuk, bir incir ağacı oldu. Fâtır-ı Hakîm’in nimetlerini başlarımız üstünde neşre başladı. Serpiyor, dallarının elleri ile bizlere uzatıyor. İşte bu, ona sureten benzeyen bu iki tohumcuk ise gün âşığı namındaki çiçek ile hercaî menekşe gibi çiçekleri verdi. Bizler için süslendi. Yüzümüze gülüyorlar, kendilerini bizlere sevdiriyorlar. Daha buradaki bir kısım tohumcuklar, bu güzel meyveleri verdi ve sümbül ve ağaç oldular. Güzel tat ve koku ve şekilleri ile iştihamızı açıp, kendi nefislerine bizim nefislerimizi davet ediyorlar ve kendilerini müşterilerine feda ediyorlar. Tâ nebatî hayat mertebesinden, hayvanî hayat mertebesine terakki etsinler. Ve hâkeza kıyas et.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
The seeds developed in such a way that the single  handful became a garden  filled  with multifarious  trees  and  flowers. There was no fault, no error  among  them. They demonstrated the meaning of the verse, So turn your vision again; do you see any flaw?(67:3) Through the manifestation and bestowal of the name of Preserver, each of the seeds preserves and shows without confusion or defect the legacy inherited from its parent and origins.
Öyle bir surette o tohumcuklar inkişaf ettiler ki o tek kabza, muhtelif ağaçlarla ve mütenevvi çiçeklerle dolu bir bahçe hükmüne geçti. İçinde hiçbir galat, kusur yok. فَار۟جِعِ ال۟بَصَرَ هَل۟ تَرٰى مِن۟ فُطُورٍ sırrını gösterir. Her bir tohum, ism-i Hafîz’in cilvesiyle ve ihsanıyla ona pederinin ve aslının malından verdiği irsiyeti; iltibassız, noksansız muhafaza edip gösteriyor.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
This is a certain indication that the Preserver who carries out this wondrous work will demonstrate the supreme manifestation of His preservation at the resurrection of the dead and Last Judgement.
İşte bu hadsiz hârika muhafazayı yapan Zat-ı Hafîz, kıyamet ve haşirde hafîziyetin tecelli-i ekberini göstereceğine kat’î bir işarettir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Yes, the manifestation of preservation that is thus faultless and without defect in insignificant, fleeting, transient states is a decisive  proof that  the  actions, works, words, and good deeds and bad deeds of man, the holder of the Supreme Trust and vicegerent of the earth – deeds which have an eternal effect and supreme importance– are precisely preserved and will be subject to account.
Evet bu ehemmiyetsiz, zâil, fâni tavırlarda bu derece kusursuz, galatsız hafîziyet cilvesi bir hüccet-i kātıadır ki ebedî tesiri ve azîm ehemmiyeti bulunan emanet-i kübra hamelesi ve arzın halifesi olan insanların ef’al ve âsâr ve akvalleri ve hasenat ve seyyiatları, kemal-i dikkatle muhafaza edilir ve muhasebesi görülecek.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Does man suppose he will be left to his own devices? God forbid! He is destined for eternity, and for everlasting happiness and perpetual misery. He will be called to account for  all his actions, small and great, many and few. He will receive either reward or punishment.
'''Âyâ bu insan zanneder mi ki başıboş kalacak? Hâşâ! Belki insan, ebede mebustur ve saadet-i ebediyeye ve şakavet-i daimeye namzettir. Küçük büyük, az çok her amelinden muhasebe görecek. Ya taltif veya tokat yiyecek.'''
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Witnesses to the maximum manifestation of preservation and to the truth of the first-mentioned verse are beyond count or calculation. Those we have shown in this Matter are a mere drop from the ocean, an atom from a mountain.
İşte hafîziyetin cilve-i kübrasına ve mezkûr âyetin hakikatine şahitler hadd ü hesaba gelmez. Bu meseledeki gösterdiğimiz şahit; denizden bir katre, dağdan bir zerredir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Glory be unto You! We have no knowledge save that which You have taught us; indeed, You are All-Knowing, All-Wise.(2:32)
سُب۟حَانَكَ لَا عِل۟مَ لَنَٓا اِلَّا مَا عَلَّم۟تَنَٓا اِنَّكَ اَن۟تَ ال۟عَلٖيمُ ال۟حَكٖيمُ
</div>






<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
------
------
<center> [[On Altıncı Lem'a]] ⇐ [[Lem'alar]] | ⇒ [[On Sekizinci Lem'a]] </center>
<center> [[On Altıncı Lem'a/en|The Sixteenth Flash]] ⇐ | [[Lem'alar/en|The Flashes]] | ⇒ [[On Sekizinci Lem'a/en|The Eighteenth Flash]] </center>
------
------
</div>
"https://risale.site/index.php/Özel:MobileDiff/155130...155224" sayfasından alınmıştır