İçeriğe atla

Yedinci Şuâ/en: Revizyonlar arasındaki fark

"The making of a single apple, and the generous giving of it to a man as true sustenance and provision, can be accomplished only by a Being Who causes the seasons, the nights and the days to rotate, Who causes the globe to revolve like a cargo ship, and thus brings the fruits of the seasons within reach of those needy guests of the earth who stand waiting for them. For the stamp of its nature, the seal of wisdom, the imprint of eternal besoughtedness,..." içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu
("Yes, the infinite miracles bestowed by God on the prophets (Peace be upon them) each one being like a confirmation of their mission; the heavenly blows dealt to their opponents, each being like a proof of their truthfulness; their individual perfections, each one being like an indication of their righteousness; their veracious teachings; the strength of their faith, a witness to their honesty; their supreme seriousness and readiness to self-sacrifice;..." içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu)
("The making of a single apple, and the generous giving of it to a man as true sustenance and provision, can be accomplished only by a Being Who causes the seasons, the nights and the days to rotate, Who causes the globe to revolve like a cargo ship, and thus brings the fruits of the seasons within reach of those needy guests of the earth who stand waiting for them. For the stamp of its nature, the seal of wisdom, the imprint of eternal besoughtedness,..." içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu)
Etiketler: Mobil değişiklik Mobil ağ değişikliği
 
(Aynı kullanıcının aradaki diğer 172 değişikliği gösterilmiyor)
240. satır: 240. satır:
Yes, the infinite miracles bestowed by God on the prophets (Peace be upon them) each one being like a confirmation of their mission; the heavenly blows dealt to their opponents, each being like a proof of their truthfulness; their individual perfections, each one being like an indication of their righteousness; their veracious teachings; the strength of their faith, a  witness to their honesty; their supreme  seriousness  and readiness to self-sacrifice; the  sacred  books  and pages held by their hands;  their countless pupils who through following their paths attain truth, perfection and light, thus proving again the truthfulness of the teachings; the unanimous agreement of the prophets —those most earnest warners— and their followers in all positive matters; their concord, mutual support and affinity — all of this constitutes so powerful a proof that no power on earth can confront it, and no doubt or hesitation can survive it.
Yes, the infinite miracles bestowed by God on the prophets (Peace be upon them) each one being like a confirmation of their mission; the heavenly blows dealt to their opponents, each being like a proof of their truthfulness; their individual perfections, each one being like an indication of their righteousness; their veracious teachings; the strength of their faith, a  witness to their honesty; their supreme  seriousness  and readiness to self-sacrifice; the  sacred  books  and pages held by their hands;  their countless pupils who through following their paths attain truth, perfection and light, thus proving again the truthfulness of the teachings; the unanimous agreement of the prophets —those most earnest warners— and their followers in all positive matters; their concord, mutual support and affinity — all of this constitutes so powerful a proof that no power on earth can confront it, and no doubt or hesitation can survive it.


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Our traveller understood further that inclusion of belief in all the prophets (Peace be upon them) among the pillars of belief, represents another great source of strength. Thus he derived great benefit of faith from their lessons, in expression of which we said in the Eighth Degree of the First Station: There is no god but God, to the Necessity of Whose Existence in Unity points the unanimity of all the prophets, through the power of their luminous miracles, that both affirm and are affirmed.
İşte bu yolcunun mezkûr dersini ifade manasında '''Birinci Makam’ın sekizinci mertebesinde'''
لَٓا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ الَّذٖى دَلَّ عَلٰى وُجُوبِ وُجُودِهٖ فٖى وَح۟دَتِهٖ اِج۟مَاعُ جَمٖيعِ ال۟اَن۟بِيَاءِ بِقُوَّةِ مُع۟جِزَاتِهِمُ ال۟بَاهِرَةِ ال۟مُصَدِّقَةِ ال۟مُصَدَّقَةِ denilmiş.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
That questing traveller, having derived a lofty taste of truth from the power of belief, found himself invited, while coming from the assembly of the prophets (Peace be upon them) to the classroom of those profound, original, exacting scholars who affirm the claims of the  prophets (Peace be upon them) with the most decisive and powerful proofs and who are known as the purified and most veracious ones.
Sonra imanın kuvvetinden ulvi bir zevk-i hakikat alan o seyyah-ı talip, enbiya aleyhimüsselâmın meclisinden gelirken, ulemanın ilmelyakîn suretinde kat’î ve kuvvetli delillerle, enbiyaların (aleyhimüsselâm) davalarını ispat eden ve asfiya ve sıddıkîn denilen mütebahhir, müçtehid '''muhakkikler''', onu dershanelerine çağırdılar. O da girdi, gördü ki:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Entering their classroom, he saw thousands of geniuses and hundreds of thousands of exact and exalted scholars proving all the affirmative matters connected with faith, headed by the necessity of God’s existence and His unity, with such profound demonstrations as to leave not the least room for doubt. Indeed, the fact that they are agreed in the  principles and pillars  of belief, despite  their differences in capacity and outlook, and that each of them relies on a firm and certitudinous proof, is in itself such evidence that it can be doubted only if it is possible for a similar number of intelligent and perspicuous men to arrive at a single result. Otherwise the only way for the denier to oppose them is to display his ignorance —his utter ignorance— and his obstinacy with respect to negative  matters that admit neither of denial nor affirmation. He will in effect be closing his eyes but the one who closes his eyes is able to turn day into night only for himself.
Binlerle dâhî ve yüz binlerce müdakkik ve yüksek ehl-i tahkik, kıl kadar bir şüphe bırakmayan tetkikat-ı amîkalarıyla, başta vücub-u vücud ve vahdet olarak müsbet mesail-i imaniyeyi ispat ediyorlar. Evet, istidatları ve meslekleri muhtelif olduğu halde usûl ve erkân-ı imaniyede onların müttefikan ittifakları ve her birisinin kuvvetli ve yakînî bürhanlarına istinadları öyle bir hüccettir ki onların mecmuu kadar bir zekâvet ve dirayet sahibi olmak ve bürhanlarının umumu kadar bir bürhan bulmak mümkün ise karşılarına ancak öyle çıkılabilir. Yoksa o münkirler, yalnız cehalet ve echeliyet ve inkâr ve ispat olunmayan menfî meselelerde inat ve göz kapamak suretiyle karşılarına çıkabilirler. Gözünü kapayan, yalnız kendine gündüzü gece yapar.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
The traveller learned that the lights emitted in this vast and magnificent classroom by these respected and profound scholars had been illumining half of the globe for more than a thousand years. He found in it moral and spiritual force that the combined strength of all the  people of denial would be unable  to shake or destroy.
Bu seyyah; bu muhteşem ve geniş dershanede, bu muhterem ve mütebahhir üstadların neşrettikleri nurlar, zeminin yarısını bin seneden ziyade ışıklandırdığını bildi. Ve öyle bir kuvve-i maneviyeyi buldu ki bütün ehl-i inkâr toplansa onu kıl kadar şaşırtmaz ve sarsmaz.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
In brief allusion to the lesson learned  by the traveller in this classroom we said in the Ninth Degree of the First Station: There is no god but God, to  Whose Necessary Existence in Unity  points the agreement of all of the purified scholars, with the power of their resplendent, certain and unanimous proofs.
İşte bu yolcunun bu dershaneden aldığı derse bir kısa işaret olarak '''Birinci Makam’ın dokuzuncu mertebesinde'''
لَٓا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ الَّذٖى دَلَّ عَلٰى وُجُوبِ وُجُودِهٖ فٖى وَح۟دَتِهٖ اِتِّفَاقُ جَمٖيعِ ال۟اَص۟فِيَاءِ بِقُوَّةِ بَرَاهٖينِهِمُ الظَّاهِرَةِ ال۟مُحَقَّقَةِ ال۟مُتَّفِقَةِ denilmiş.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Our contemplative traveller came forth from the classroom, ardently desiring to see the lights that are to be observed in the continuous strengthening and development of faith, and in advancing from the degree of the knowledge of certainty to that of the vision of certainty. He then found  himself summoned by thousands or millions of spiritual guides who were striving toward the truth and attaining the vision of certainty in the shade of the highway of Muhammad (PBUH) and the ascension of Muhammad (PBUH). This they were doing in a meeting-place, a hospice, a place of remembrance and preceptorship, that was abundantly luminous and vast as  a plain, being formed from the merging of countless small hospices and convents.
Sonra imanın daha ziyade kuvvetlenmesinde ve inkişafında ve ilmelyakîn derecesinden aynelyakîn mertebesine terakkisindeki envarı ve ezvakı görmeye çok müştak olan o mütefekkir yolcu, medreseden gelirken hadsiz küçük tekyelerin ve zaviyelerin telahukuyla tevessü eden gayet feyizli ve nurlu ve sahra genişliğinde bir tekye, bir hangâh, bir zikirhane, bir irşadgâhta ve cadde-i kübra-yı Muhammedînin (asm) ve mi’rac-ı Ahmedînin (asm) gölgesinde hakikate çalışan ve hakka erişen ve aynelyakîne yetişen binlerle ve milyonlarla kudsî '''mürşidler''' onu dergâha çağırdılar. O da girdi, gördü ki:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Upon entering, he found that those spiritual guides  —people of unveiling and wondrous deeds—  were unanimously proclaiming, “No god but He,” on the basis of their  witnessing  and unveiling of the Unseen and the wondrous deeds they had been enabled to perform; they were proclaiming the necessary existence  and  unity of God. The traveller observed how manifest and clear must be a truth to which unanimously subscribe these sacred geniuses and luminous gnostics. For, like the sun is known through the seven colours in its light, the saints’ luminous colours, their light-filled hues, their true paths and right ways and veracious courses are manifested from the light of the Pre-Eternal Sun through seventy colours, indeed, through colours to the number of the Divine Names, and are all different. He saw that the unanimity of the prophets and the agreement of the purified scholars and accord of the saints forms a supreme consensus, more brilliant than the daylight that demonstrates the existence of the sun.
O ehl-i keşif ve keramet mürşidler, keşfiyatlarına ve müşahedelerine ve kerametlerine istinaden bi’l-icma müttefikan لَٓا اِلٰهَ اِلَّاهُوَ diyerek vücub-u vücud ve vahdet-i Rabbaniyeyi kâinata ilan ediyorlar. Güneşin ziyasındaki yedi renk ile güneşi tanımak gibi yetmiş renk ile belki esma-i hüsna adedince, Şems-i Ezelî’nin ziyasından tecelli eden ayrı ayrı nurlu renkler ve çeşit çeşit ziyalı levnler ve başka başka hakikatli tarîkatlar ve muhtelif doğru meslekler ve mütenevvi haklı meşreplerde bulunan o kudsî dâhîlerin ve nurani âriflerin icma ve ittifakla imza ettikleri bir hakikat, ne derece zâhir ve bâhir olduğunu aynelyakîn müşahede etti. Ve enbiyanın (aleyhimüsselâm) icmaı ve asfiyanın ittifakı ve evliyanın tevafuku ve bu üç icmaın birden ittifakı, güneşi gösteren gündüzün ziyasından daha parlak gördü.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
275. satır: 259. satır:
</div>
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Now our traveller through the world, aware that the most important and greatest of all human perfections, indeed the very source and origin of all such perfections, is the love of God that arises from belief in God and the knowledge of God, wished with all of his powers, outer  and inner, to advance still farther in the strengthening of his faith and the development of his knowledge. He therefore raised his head and gazing at the heavens said to himself:
Sonra kemalât-ı insaniyenin en mühimmi ve en büyüğü, belki bi’l-cümle kemalât-ı insaniyenin menbaı ve esası, iman-ı billahtan ve marifetullahtan neş’et eden muhabbetullah olduğunu bilen o dünya seyyahı, bütün kuvvetiyle ve letaifiyle, imanın kuvvetinde ve marifetin inkişafında daha ziyade terakki etmesini istemek fikriyle başını kaldırdı ve semavata baktı. Kendi aklına dedi ki:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
“The most precious thing in the universe is life; all things are made subordinate to life. The most precious of all living beings is the animate, and the most precious of the animate is the conscious. Each  century and each year, the globe is engaged in emptying  and  refilling itself, in order to  augment this  most  precious substance. It follows, then, without doubt, that the magnificent  and  ornate heavens must  have appropriate people and inhabitants, possessing life, spirit and consciousness, for events relating to seeing and speaking with the angels —such as the appearance of Gabriel (Peace be upon him) in the presence of Muhammad (Peace and blessings be upon him) and in the view of the Companions— have been transmitted and related from the most ancient times. Would, then, that I could converse with the inhabitants of the heavens, and learn their thoughts on this matter. For their words concerning the Creator of the cosmos are the most important.”As he was thus thinking to himself, he suddenly heard a heavenly voice:
“Madem kâinatta en kıymettar şey hayattır ve kâinatın mevcudatı hayata musahhardır ve madem zîhayatın en kıymettarı zîruhtur ve zîruhun en kıymettarı zîşuurdur ve madem bu kıymettarlık için küre-i zemin, zîhayatı mütemadiyen çoğaltmak için her asır, her sene dolar boşalır. Elbette ve herhalde, bu muhteşem ve müzeyyen olan semavatın dahi kendisine münasip ahalisi ve sekenesi, zîhayat ve zîruh ve zîşuurlardan vardır ki huzur-u Muhammedîde (asm) sahabelere görünen Hazret-i Cebrail’in (as) temessülü gibi '''melâikeler'''i görmek ve onlarla konuşmak hâdiseleri, tevatür suretinde eskiden beri nakil ve rivayet ediliyor. Öyle ise keşke ben semavat ehli ile dahi görüşseydim, onlar ne fikirde olduklarını bilseydim çünkü Hâlık-ı kâinat hakkında en mühim söz onlarındır.” diye düşünürken, birden semavî şöyle bir sesi işitti:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
“If you wish to meet us and hearken to our lesson, then know that before all others we have believed in the articles of faith brought by means of us to the prophets, headed by the Prophet Muhammad  (Peace and blessings be upon him), who brought the Qur’an of Miraculous Exposition.“Then too all of the pure spirits from among us that have appeared before men have, unanimously and without exception, born witness to the necessary existence, the unity, and the sacred attributes of the Creator of this cosmos, and proclaimed this with one accord. The affinity and mutual correspondence of these countless proclamations is a guide for you as bright as the sun.” Thus the traveller’s light of faith shone, and rose from the earth to the heavens.
“Madem bizim ile görüşmek ve dersimizi dinlemek istersin, bil ki: Başta Hazret-i Muhammed aleyhissalâtü vesselâm ve Kur’an-ı Mu’cizü’l-Beyan olarak bütün peygamberlere vasıtamızla gelen mesail-i imaniyeye en evvel biz iman etmişiz. Hem insanlara temessül edip görünen ve bizlerden olan bütün ervah-ı tayyibe, bilâ-istisna ve bi’l-ittifak, bu kâinat hâlıkının vücub-u vücuduna ve vahdetine ve sıfât-ı kudsiyesine şehadet edip birbirine muvafık ve mutabık olarak ihbar etmişler. Bu hadsiz ihbaratın tevafuku ve tetabuku, güneş gibi sana bir rehberdir.” dediklerini bildi ve onun nur-u imanı parladı, zeminden göklere çıktı.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
In brief allusion to the lesson learned by the traveller from the angels, we said in the Eleventh Degree of the First Station: There is no god but God, to Whose Necessary Existence in Unity points the unanimity of the angels that appear to human gaze, and who speak to the elect among men, with their mutually corresponding and conforming messages.
İşte bu yolcunun melâikeden aldığı derse kısa bir işaret olarak '''Birinci Makam’ın on birinci mertebesinde'''
لَٓا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ ال۟وَاجِبُ ال۟وُجُودِ الَّذٖى دَلَّ عَلٰى وُجُوبِ وُجُودِهٖ فٖى وَح۟دَتِهٖ اِتِّفَاقُ ال۟مَلٰئِكَةِ ال۟مُتَمَثِّلٖينَ لِاَن۟ظَارِ النَّاسِ وَ ال۟مُتَكَلِّمٖينَ مَعَ خَوَاصِّ ال۟بَشَرِ بِاِخ۟بَارَاتِهِمُ ال۟مُتَطَابِقَةِ ال۟مُتَوَافِقَةِ denilmiştir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Then, that  ardent and inquisitive traveller, having learned from the tongues of various  realms  of  creation  in  the  Manifest  Realm  in  their  material  and  corporeal aspects, and from the utterance of their modes of being, desired to study and journey through the World of the Unseen and the Intermediate Realm, and thus to investigate reality. There opened to him the gate of upright and luminous intellects, of sound and illumined hearts, that are like the seed of man, who is the fruit of the universe, and despite their slight girth can expand virtually to embrace the whole of the cosmos.
Sonra pür-merak ve pür-iştiyak o misafir, âlem-i şehadet ve cismanî ve maddî cihetinde ve mahsus taifelerin dillerinden ve lisan-ı hallerinden ders aldığından, âlem-i gayb ve âlem-i berzahta dahi mütalaa ile bir seyahat ve bir taharri-i hakikat arzu ederken, her taife-i insaniyede bulunan ve kâinatın meyvesi olan insanın çekirdeği hükmünde bulunan ve küçüklüğü ile beraber manen kâinat kadar inbisat edebilen '''müstakim ve münevver akıllar'''ın, '''selim ve nurani kalpler'''in kapısı açıldı.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
He looked and saw a series of human isthmuses linking the realm of the Unseen with that of the Manifest, and the contacts between those two realms and the interchanges  between them insofar as they affect man, taking place at those points. Addressing his intellect and his heart he said: “Come, the path leading to truth from these counterparts of yours is shorter. We should benefit by studying their qualities, natures and colours concerning faith that we find here, not by listening to the lessons given by the tongues of disposition as was previously the case.
Baktı ki onlar, âlem-i gayb ve âlem-i şehadet ortasında insanî berzahlardır ve iki âlemin birbiriyle temasları ve muameleleri, insana nisbeten o noktalarda oluyor gördüğünden; kendi akıl ve kalbine dedi ki: Gelin, bu emsalinizin kapısından hakikate giden yol daha kısadır. Biz öteki yollardaki dillerden ders aldığımız gibi değil belki iman noktasındaki ittisaflarından ve keyfiyet ve renklerinden mütalaamız ile istifade etmeliyiz, dedi. Mütalaaya başladı. Gördü ki:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Beginning his study, he saw that the belief and firm conviction concerning the Divine unity that all luminous intellects possessed, despite their varying capacities and differing, even opposing, methods and outlooks, was the same, and that their steadfast and confident certainty and assurance was one. They had, therefore, to be relying on a single, unchanging truth; their  roots were sunk in a profound truth and could not be plucked out. Their unanimity  concerning faith, the necessary existence and unity of God, was an unbreakable and luminous chain, a brightly lit window opening onto the world of the truth.
İstidatları gayet muhtelif ve mezhepleri birbirinden uzak ve muhalif olan umum istikametli ve nurlu akılların iman ve tevhiddeki ittisafkârane ve râsihane itikadları tevafuk ve sebatkârane ve mutmainane kanaat ve yakînleri tetabuk ediyor. Demek, tebeddül etmeyen bir hakikate dayanıp bağlanmışlar ve kökleri metin bir hakikate girmiş, kopmuyor. Öyle ise bunların nokta-i imaniyede ve vücub ve tevhidde icmaları, hiç kopmaz bir zincir-i nuranidir ve hakikate açılan ışıklı bir penceredir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
He saw also that the unanimous, assured and sublime unveilings and witnessings of the pillars of belief enjoyed by all those sound and luminous intellects, whose methods were various and outlooks divergent,  corresponded to  and agreed with each other  on the matter of the Divine unity.
Hem gördü ki: Meslekleri birbirinden uzak ve meşrepleri birbirine mübayin olan o umum selim ve nurani kalplerin erkân-ı imaniyedeki müttefikane ve itminankârane ve müncezibane keşfiyat ve müşahedatları birbirine tevafuk ve tevhidde birbirine mutabık çıkıyor.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
All those luminous hearts, turned and joined to the truth and manifesting it, each a small throne of dominical knowledge, a comprehensive mirror of God’s Eternal Besoughtedness, were like so many windows opened onto the Sun of the Truth. Taken together, they were like a supreme mirror, like an ocean reflecting  the sun.Their  agreement and unanimity concerning  the necessary existence and unity of God was an unfailing and reliable most perfect guide, most elevated preceptor.
Demek, hakikate mukabil ve vâsıl ve mütemessil bu küçücük birer arş-ı marifet-i Rabbaniye ve bu câmi’ birer âyine-i Samedaniye olan nurani kalpler, şems-i hakikate karşı açılan pencerelerdir ve umumu birden güneşe âyinedarlık eden bir deniz gibi bir âyine-i a’zamdır. Bunların vücub-u vücudda ve vahdette ittifakları ve icmaları, hiç şaşırmaz ve şaşırtmaz bir rehber-i ekmel ve bir mürşid-i ekberdir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
For it is in no way possible or conceivable that a supposition other than the truth, an untrue thought, a false attribute, should  so consistently and decisively be able to deceive simultaneously so many sharp eyes, or to induce illusion in them. Not even the foolish Sophists, who deny the cosmos, would agree with the corrupt and dissipated intellect that held such a thing possible. All of this our traveller understood, and he said, together with his own intellect and heart, “I have believed in God.
Çünkü hiçbir cihetle hiçbir imkân ve hiçbir ihtimal yok ki hakikatten başka bir vehim ve hakikatsiz bir fikir ve asılsız bir sıfat, bu kadar müstemirrane ve râsihane, bu pek büyük ve keskin gözlerin umumunu birden aldatsın, galat-ı hisse uğratsın. Buna ihtimal veren bozulmuş ve çürümüş bir akla, bu kâinatı inkâr eden ahmak sofestaîler dahi razı olmazlar, reddederler diye anladı. Kendi akıl ve kalbiyle beraber “Âmentü billah” dediler.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
In brief allusion to the benefit derived from upright intellects and luminous hearts by our traveller, for  knowledge of belief, we said in the Twelfth  and  Thirteenth Degrees of the First Station: There is no god but God, to Whose Necessary Existence  in Unity points the consensus of all upright  intellects, illumined with congruent beliefs and corresponding convictions and certainties,  despite differences in capacity and outlook. There also points to His Necessary Existence in Unity the agreement of all sound, luminous hearts,  with  their mutually  corresponding unveilings and their congruent witnessings, despite differences in method and manner.
İşte bu yolcunun müstakim akıllardan ve münevver kalplerden istifade ettiği marifet-i imaniyeye kısa bir işaret olarak '''Birinci Makam’ın on ikinci ve on üçüncü mertebelerinde'''
لَٓا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ ال۟وَاجِبُ ال۟وُجُودِ الَّذٖى دَلَّ عَلٰى وُجُوبِ وُجُودِهٖ فٖى وَح۟دَتِهٖ اِج۟مَاعُ ال۟عُقُولِ ال۟مُس۟تَقٖيمَةِ ال۟مُنَوَّرَةِ بِاِع۟تِقَادَاتِهَا ال۟مُتَوَافِقَةِ وَ بِقَنَاعَاتِهَا وَ يَقٖينِيَّاتِهَا ال۟مُتَطَابِقَةِ مَعَ تَخَالُفِ ال۟اِس۟تِع۟دَادَاتِ وَ ال۟مَذَاهِبِ وَ كَذَا دَلَّ عَلٰى وُجُوبِ وُجُودِهٖ فٖى وَح۟دَتِهٖ اِتِّفَاقُ ال۟قُلُوبِ السَّلٖيمَةِ النُّورَانِيَّةِ بِكَش۟فِيَّاتِهَا ال۟مُتَطَابِقَةِ وَ بِمُشَاهَدَاتِهَا ال۟مُتَوَافِقَةِ مَعَ تَبَايُنِ ال۟مَسَالِكِ وَ ال۟مَشَارِبِ denilmiş.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Then that traveller looking closely at the World of the Unseen, and voyaging in it with his intellect  and  his  heart, knocked inquisitively on the door of that  world, thinking to himself, “What does this world have to say?” The following occurred to him: it is to be clearly understood that behind the veil of the Unseen is one who wants to make himself known through all these numerous finely adorned artefacts full of art in this corporeal Manifest World, and to  make himself loved through these infinite sweet and decorated  bounties, and to make known  his hidden perfections through these innumerable miraculous and skilful works of art, and who does this by act rather than speech and by making himself known by the tongue of disposition. Since this is so, of a certainty he will speak and make himself known and loved through speech and utterance  just as he does through deed and state. In which  case, from  his manifestations we must know him in respect to the World of the Unseen. Whereupon he entered that world with his heart and saw the following with the eye of his intellect:
Sonra âlem-i gayba yakından bakan ve akıl ve kalpte seyahat eden o yolcu, acaba âlem-i gayb ne diyor diye merakla o kapıyı da şöyle bir fikir ile çaldı. Yani madem bu cismanî âlem-i şehadette, bu kadar ziynetli ve sanatlı hadsiz masnûlarıyla kendini tanıttırmak ve bu kadar tatlı ve süslü ve nihayetsiz nimetleriyle kendini sevdirmek ve bu kadar mu’cizeli ve maharetli, hesapsız eserleriyle gizli kemalâtını bildirmek, kavilden ve tekellümden daha zâhir bir tarzda fiilen isteyen ve hal diliyle bildiren bir zat, perde-i gayb tarafında bulunduğu bilbedahe anlaşılıyor. Elbette ve herhalde, fiilen ve halen olduğu gibi kavlen ve tekellümen dahi konuşur, kendini tanıttırır, sevdirir. Öyle ise âlem-i gayb cihetinde onu, onun tezahüratından bilmeliyiz, dedi. Kalbi içeriye girdi, akıl gözüyle gördü ki:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
The truth of revelations prevails at all instants over all parts of the World of the Unseen, with a most powerful manifestation. There comes with the truths of revelation and inspiration proceeding from the One All-Knowing of the Unseen, a testimony to His existence and unity far stronger than testimony of the universe and created beings. He does not leave Himself, His existence and His unity, only to the testimony of His creatures. Rather, He speaks with a pre-eternal Speech consonant with His own being. The Speech of the One  Who is all-present and all-seeing everywhere with  His Knowledge and Power is also endless, and just as the meaning of His Speech makes Him known, so does His discourse make Himself known together with His attributes.
Gayet kuvvetli bir tezahüratla vahiylerin hakikati, âlem-i gaybın her tarafında her zamanda hükmediyor. Kâinatın ve mahlukatın şehadetlerinden çok kuvvetli bir şehadet-i vücud ve tevhid, Allâmü’l-guyub’dan '''vahiy ve ilham''' hakikatleriyle geliyor. Kendini ve vücud ve vahdetini, yalnız masnûlarının şehadetlerine bırakmıyor. Kendisi, kendine lâyık bir kelâm-ı ezelî ile konuşuyor. Her yerde ilim ve kudretiyle hazır ve nâzırın kelâmı dahi hadsizdir ve kelâmının manası onu bildirdiği gibi tekellümü dahi onu sıfâtıyla bildiriyor.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
The traveller recognized that  the truth, reality, and existence of revelation has been  made plain to the point of being self-evident by the consensus of one hundred thousand prophets (Peace be upon them), by the agreement among their proclamations concerning  the  manifestion  of  Divine  revelation;  by  the  evidences  and  miracles contained in the sacred books and heavenly pages, which are the guides and exemplars of the overwhelming majority of humanity, confirmed and assented to by them, and are the  visible  fruits  of revelation.  He  understood  further  that  the  truth  of revelation proclaims five sacred truths.
Evet, yüz bin peygamberlerin (aleyhimüsselâm) tevatürleriyle ve ihbaratlarının vahy-i İlahîye mazhariyet noktasında ittifaklarıyla ve nev-i beşerden ekseriyet-i mutlakanın tasdik-gerdesi ve rehberi ve muktedası ve vahyin semereleri ve vahy-i meşhud olan kütüb-ü mukaddese ve suhuf-u semaviyenin delail ve mu’cizatlarıyla, hakikat-i vahyin tahakkuku ve sübutu bedahet derecesine geldiğini bildi ve '''vahyin hakikati beş hakikat-i kudsiyeyi ifade ve ifaza ediyor diye anladı:'''
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''The First: To speak in  accordance  with  men’s intellects and understandings, known as ‘Divine condescension to the minds of men,’ is a form of Divine descent. It is a requirement of God’s dominicality that He endows all of his conscious creatures with speech, understands their speech, and then participates in it with His own speech.
'''Birincisi:''' اَلتَّنَزُّلَاتُ ال۟اِلٰهِيَّةُ اِلٰى عُقُولِ ال۟بَشَرِ denilen, beşerin akıllarına ve fehimlerine göre konuşmak bir tenezzül-ü İlahîdir. Evet, bütün zîruh mahlukatını konuşturan ve konuşmalarını bilen, elbette kendisi dahi o konuşmalara konuşmasıyla müdahale etmesi, rububiyetin muktezasıdır.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
The Second: The One Who, in order to make Himself known, fills the cosmos with His miraculous creations and endows them with tongues speaking of His perfections, will necessarily make Himself known with His own words also.
'''İkincisi:''' Kendini tanıttırmak için kâinatı, bu kadar hadsiz masraflarla, baştan başa hârikalar içinde yaratan ve binler dillerle kemalâtını söylettiren, elbette kendi sözleriyle dahi kendini tanıttıracak.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''The Third:''' It  is a function of His being  Creator  to  respond in words to the supplications and offerings of thanks that are made by the most select, the most needy, the most delicate and the most ardent among His beings — true men.
'''Üçüncüsü:''' Mevcudatın en müntehabı ve en muhtacı ve en nâzenini ve en müştakı olan hakiki insanların münâcatlarına ve şükürlerine fiilen mukabele ettiği gibi kelâmıyla da mukabele etmek, hâlıkıyetin şe’nidir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''The Fourth:''' The attribute of Speech, an essential concomitant and luminous manifestation of both  Knowledge and Life, will necessarily be found in a comprehensive and eternal form in the being Whose Knowledge is comprehensive and Whose Life is eternal.
'''Dördüncüsü:''' İlim ile hayatın zarurî bir lâzımı ve ışıklı bir tezahürü olan mükâleme sıfatı, elbette ihatalı bir ilmi ve sermedî bir hayatı taşıyan zatta, ihatalı ve sermedî bir surette bulunur.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''The Fifth:''' It is a consequence of Divinity that the Being Who endows men with impotence and desire, poverty and need, anxiety for the future, love and worship, should communicate His own existence, by way of His speech, to His most loved and lovable, His most anxious and needy creatures, who are most desirous of finding their Lord and Master.
'''Beşincisi:''' En sevimli ve muhabbetli ve endişeli ve nokta-i istinada en muhtaç ve sahibini ve mâlikini bulmaya en müştak hem fakir ve âciz bulunan mahlukatlarına acz ve iştiyakı, fakr ve ihtiyacı ve endişe-i istikbali ve muhabbeti ve perestişi veren bir zat, elbette kendi vücudunu onlara tekellümüyle iş’ar etmek, uluhiyetin muktezasıdır.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
The evidences  for  the existence  in unity of the  Necessary Existent  offered in unanimity by universal and heavenly revelations, which contain the truths of Divine descent,  dominical self-proclamation,  compassionate  response, Divine conversation, and eternal self-communication, constitute a proof more powerful than the testimony for the existence of the sun brought by the rays of sunlight.
İşte tenezzül-ü İlahî ve taarrüf-ü Rabbanî ve mukabele-i Rahmanî ve mükâleme-i Sübhanî ve iş’ar-ı Samedanî hakikatlerini tazammun eden, umumî semavî vahiylerin icma ile Vâcibü’l-vücud’un vücuduna ve vahdetine delâletleri öyle bir hüccettir ki gündüzdeki güneşin şuâatının güneşe şehadetinden daha kuvvetlidir diye anladı.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Our traveller understood this then looked in the direction of inspiration and saw that veracious inspiration indeed resembles revelation in some respects and is a mode of dominical speech. There are, however, two differences:
'''Sonra ilhamlar cihetine baktı, gördü ki:''' Sadık ilhamlar, gerçi bir cihette vahye benzerler ve bir nevi mükâleme-i Rabbaniyedir fakat iki fark vardır:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''THE FIRST:''' Revelation, which is much higher than inspiration, generally comes by the medium of the angels, whereas inspiration generally comes directly.
'''Birincisi:''' İlhamdan çok yüksek olan vahyin ekseri melâike vasıtasıyla ve ilhamın ekseri vasıtasız olmasıdır.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
So too a king has two modes of speech and command.
Mesela, nasıl ki bir padişahın iki suretle konuşması ve emirleri var:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
The first consists of his sending  to a governor a lieutenant equipped with all the pomp of monarchy and the splendour of  sovereignty. Sometimes, in order to demonstrate the splendour of his sovereignty and the importance of his command, he may meet with the intermediary, and then the decree will be issued.
''Birisi:'' Haşmet-i saltanat ve hâkimiyet-i umumiye haysiyetiyle bir yaverini bir valiye gönderir. O hâkimiyetin ihtişamını ve emrin ehemmiyetini göstermek için bazen vasıta ile beraber bir içtima yapar. Sonra ferman tebliğ edilir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''The second''' consists of his speaking privately in his own person, not with the title of monarch or in the name of kingship, concerning some private matter, some petty affair, using  for this purpose a trusted servant, some ordinary subject, or his private telephone.
''İkincisi:'' Sultanlık unvanıyla ve padişahlık umumî ismiyle değil belki kendi şahsıyla hususi bir münasebeti ve cüz’î bir muamelesi bulunan has bir hizmetçisi ile veya bir âmî raiyetiyle ve hususi telefonuyla hususi konuşmasıdır.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
In the same way the Pre-Eternal Monarch may either, in the name of the Sustainer of All the Worlds, and with the title of Creator of the Universe, speak with revelation or the comprehensive inspiration that performs the function of revelation, or He may speak in a  different and private fashion, as the Sustainer and Creator of all animate beings, from behind the veil, in a way suited to the recipient.
Öyle de Padişah-ı Ezelî’nin umum âlemlerin Rabb’i ismiyle ve kâinat Hâlık’ı unvanıyla, vahiy ile ve vahyin hizmetini gören şümullü ilhamlarıyla mükâlemesi olduğu gibi her bir ferdin, her bir zîhayatın Rabb’i ve Hâlık’ı olmak haysiyetiyle, hususi bir surette fakat perdeler arkasında, onların kabiliyetine göre bir tarz-ı mükâlemesi var.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''THE SECOND DIFFERENCE:''' Revelation is without  shadow, pure, and reserved for the elect. Inspiration, by contrast, has shadow, colours intermingle with it, and it is general. There are numerous different kinds of inspiration, such as the inspiration of angels, the inspiration of men, and the inspiration of animals; inspiration thus forms a field for the multiplication of God’s words, that are as numeous as the drops in the ocean.
'''İkinci fark:''' Vahiy gölgesizdir, safidir, havassa hastır. İlham ise gölgelidir, renkler karışır, umumîdir. Melâike ilhamları ve insan ilhamları ve hayvanat ilhamları gibi çeşit çeşit hem pek çok envalarıyla denizlerin katreleri kadar kelimat-ı Rabbaniyenin teksirine medar bir zemin teşkil ediyor.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Our traveller  understood that  this matter is, indeed, a kind of commentary on the verse, Were the sea to become ink for the words of my Sustainer, verily the sea would be exhausted before the words of my Sustainer.(*<ref>*Qur’an,18:109.</ref>)
لَو۟ كَانَ ال۟بَح۟رُ مِدَادًا لِكَلِمَاتِ رَبّٖى لَنَفِدَ ال۟بَح۟رُ قَب۟لَ اَن۟ تَن۟فَدَ كَلِمَاتُ رَبّٖى âyetinin bir vechini tefsir ediyor anladı.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Then he looked at the nature, the wisdom, and the testimony of inspiration and saw that its nature, wisdom and result were composed of four lights.
'''Sonra ilhamın mahiyetine ve hikmetine ve şehadetine baktı, gördü ki:''' Mahiyeti ile hikmeti ve neticesi dört nurdan terekküp ediyor.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''The first:''' it is the result of God’s Lovingness and Mercifulness that He makes himself loved through word, presence and discourse, in the same way that He makes Himself loved to His creatures through His deeds.
'''Birincisi:''' Teveddüd-ü İlahî denilen, kendini mahlukatına fiilen sevdirdiği gibi kavlen ve huzuran ve sohbeten dahi sevdirmek, vedudiyetin ve rahmaniyetin muktezasıdır.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''The second:''' it is a requirement of His Compassionateness that just as He answers
'''İkincisi:''' İbadının dualarına fiilen cevap verdiği gibi kavlen dahi perdeler arkasında icabet etmesi, rahîmiyetin şe’nidir.
His servants’ prayers in deed, He should also answer them in word, from behind veils.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''The third:''' it is a concomitant of dominicality that just as He responds in deed to the cries for  help, supplications, and pleadings of those of His creatures who are afflicted with grievous misfortunes and hardships, so too He should hasten to their help with words of inspiration, which are like a form of speech.
'''Üçüncüsü:''' Ağır beliyyelere ve şiddetli hallere düşen mahlukatlarının istimdadlarına ve feryatlarına ve tazarruatlarına fiilen imdat ettiği gibi bir nevi konuşması hükmünde olan ilhamî kaviller ile de imdada yetişmesi, rububiyetin lâzımıdır.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''The fourth:''' God makes His existence, presence and protection  perceptible in deed to His most weak and indigent, His most poor and needy, conscious creatures, that stand in great need of finding their Master, Protector, Guardian, and Disposer. It is  a  necessary and essential consequence of His Divine  solicitousness  and His dominical compassion that He should also communicate His presence and existence by speech,  from behind the veil of veracious  inspiration  —a mode of dominical discourse— to individuals, in a manner peculiar to them and their capacities, through the telephone of their hearts.
'''Dördüncüsü:''' Çok âciz ve çok zayıf ve çok fakir ve çok ihtiyaçlı ve kendi mâlikini ve hâmisini ve müdebbirini ve hâfızını bulmaya pek çok muhtaç ve müştak olan zîşuur masnularına, vücudunu ve huzurunu ve himayetini fiilen ihsas ettiği gibi bir nevi mükâleme-i Rabbaniye hükmünde sayılan bir kısım sadık ilhamlar perdesinde ve mahsus ve bir mahluka bakan has ve bir vecihte, onun kabiliyetine göre onun kalp telefonuyla, kavlen dahi kendi huzurunu ve vücudunu ihsas etmesi, şefkat-i uluhiyetin ve rahmet-i rububiyetin zarurî ve vâcib bir muktezasıdır diye anladı.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
He then looked to the testimony of  inspiration  and saw that if the sun, for example, had consciousness and life, and if the seven colours of sunlight were the seven attributes, in that respect it would have a form of speech through the rays and manifestations found  in its light. And in this situation both its similitudes and reflections would be present in all  transparent objects, and it would speak with all mirrors and shining objects and fragments of glass and bubbles and droplets of water, indeed with all transparent particles, in accordance with the capacity of each; it would respond to the needs of each, and all these would testify to the sun’s existence; and no task would form an obstacle to any other task, and no speaking  obstruct any other speaking. This is self-evident.
'''Sonra ilhamın şehadetine baktı, gördü:''' Nasıl ki güneşin –faraza– şuuru ve hayatı olsaydı ve o halde ziyasındaki yedi rengi, yedi sıfatı olsaydı o cihette ışığında bulunan şuâları ve cilveleri ile bir tarz konuşması bulunacaktı. Ve bu vaziyette, misalinin ve aksinin şeffaf şeylerde bulunması ve her âyine ve her parlak şeyler ve cam parçaları ve kabarcıklar ve katreler, hattâ şeffaf zerreler ile her birinin kabiliyetine göre konuşması ve onların hâcatına cevap vermesi ve bütün onlar güneşin vücuduna şehadet etmesi ve hiçbir iş, bir işe mani olmaması ve bir konuşması, diğer konuşmaya müzahamet etmemesi bilmüşahede görüleceği gibi…
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
In the same way, the Speech of the Glorious Monarch of Pre-Eternity and Post- Eternity, the Beauteous and Exalted Creator of All Beings, Who may be described as the  Pre-Eternal Sun, manifests  itself to all  things,in general and comprehensive fashion, in a manner appropriate to their capacity, as do also His Knowledge and Power. No request interferes with another, no task prevents the fulfilment of another, and no address becomes confused with another. All of this our traveller understood as self-evident.  He  knew  that all of those  manifestations,  those  discourses, those inspirations, separately and together, evidenced and bore witness unanimously to the presence, the necessary existence, the unity and the oneness of that Pre-Eternal Sun with a knowlege of certainty that approached a vision of certainty.
Aynen öyle de ezel ve ebedin Zülcelal Sultan’ı ve bütün mevcudatın Zülcemal Hâlık-ı Zîşan’ı olan Şems-i Sermedî’nin mükâlemesi dahi onun ilmi ve kudreti gibi küllî ve muhit olarak her şeyin kabiliyetine göre tecelli etmesi; hiçbir sual bir suale, bir iş bir işe, bir hitap bir hitaba mani olmaması ve karıştırmaması bilbedahe anlaşılıyor. Ve bütün o cilveler, o konuşmalar, o ilhamlar birer birer ve beraber bi’l-ittifak o Şems-i Ezelî’nin huzuruna ve vücub-u vücuduna ve vahdetine ve ehadiyetine delâlet ve şehadet ettiklerini aynelyakîne yakın bir ilmelyakîn ile bildi.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
In brief allusion to the lesson in knowledge of God from the World of the Unseen gained by our inquisitive traveller, we said in the Fourteenth and Fifteenth Degrees of the First Station: There is no god but God, the Necessary Existent, the One, the Single, to Whose Necessary Existence in Unity  points the consensus of all true revelations, containing Divine descent,  glorious discourse, dominical self-revelation, compassionate response to the invocations of men, and eternal indications of His existence to his creatures. There points also to His Necessary Existence in Unity the  agreement of all veracious inspirations,  containing expressions of God’s love, compassionate  responses to the prayers of  God’s creatures,  dominical responses to the appeals of His servants for aid, and glorious intimations of His existence to His creatures.
İşte bu meraklı misafirin âlem-i gaybdan aldığı ders-i marifetine kısa bir işaret olarak '''Birinci Makam’ın on dördüncü ve on beşinci mertebelerinde'''
لَٓا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ ال۟وَاجِبُ ال۟وُجُودِ ال۟وَاحِدُ ال۟اَحَدُ الَّذٖى دَلَّ عَلٰى وُجُوبِ وُجُودِهٖ فٖى وَح۟دَتِهٖ اِج۟مَاعُ جَمٖيعِ ال۟وَح۟يَاتِ ال۟حَقَّةِ ال۟مُتَضَمِّنَةِ لِلتَّنَزُّلَاتِ ال۟اِلٰهِيَّةِ وَ لِل۟مُكَالَمَاتِ السُّب۟حَانِيَّةِ وَ لِلتَّعَرُّفَاتِ الرَّبَّانِيَّةِ وَ لِل۟مُقَابَلَاتِ الرَّح۟مَانِيَّةِ عِن۟دَ مُنَاجَاةِ عِبَادِهٖ وَلِل۟اِش۟عَارَاتِ الصَّمَدَانِيَّةِ لِوُجُودِهٖ لِمَخ۟لُوقَاتِهٖ وَ كَذَا دَلَّ عَلٰى وُجُوبِ وُجُودِهٖ فٖى وَح۟دَتِهٖ اِتِّفَاقُ ال۟اِل۟هَامَاتِ الصَّادِقَةِ ال۟مُتَضَمِّنَةِ لِلتَّوَدُّدَاتِ ال۟اِلٰهِيَّةِ وَ لِل۟اِجَابَاتِ الرَّح۟مَانِيَّةِ لِدَعَوَاتِ مَخ۟لُوقَاتِهٖ وَ لِل۟اِم۟دَادَاتِ الرَّبَّانِيَّةِ لِاِس۟تِغَاثَاتِ عِبَادِهٖ وَ لِل۟اِح۟سَاسَاتِ السُّب۟حَانِيَّةِ لِوُجُودِهٖ لِمَص۟نُوعَاتِهٖ denilmiştir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Then that traveller through the world addressed his own intellect saying: “Since I am seeking my Master and Creator by means of the creatures of the cosmos, I ought before all else to visit the most celebrated of all these creatures, the greatest and most accomplished  commander among  them, according to the  testimony  even of his enemies, the most renowned ruler, the most exalted in speech and the most brilliant an intellect, who has illuminated fourteen  centuries with his excellence  and  with  his Qur’an, Muhammad the  Arabian Prophet (May God’s peace and blessings be upon him).”
Sonra o dünya seyyahı, kendi aklına dedi ki: “Madem bu kâinatın mevcudatıyla mâlikimi ve hâlıkımı arıyorum. Elbette her şeyden evvel bu mevcudatın en meşhuru ve a’dasının tasdikiyle dahi en mükemmeli ve en büyük kumandanı ve en namdar hâkimi ve sözce en yükseği ve akılca en parlağı ve on dört asrı faziletiyle ve Kur’an’ıyla ışıklandıran '''Muhammed-i Arabî aleyhissalâtü vesselâm'''ı ziyaret etmek ve aradığımı ondan sormak için asr-ı saadete beraber gitmeliyiz” diyerek, aklıyla beraber o asra girdi, gördü ki:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
In order thus to visit him and seek from him the answer to his quest, he entered the blessed age of the Prophet in his mind, and saw that age to be one of true felicity, thanks to that being. For through the light  he  had brought, he had turned the most primitive and illiterate of peoples into the masters and teachers of the world.
O asır, hakikaten o zat (asm) ile bir saadet-i beşeriye asrı olmuş. Çünkü en bedevî ve en ümmi bir kavmi, getirdiği nur vasıtasıyla, kısa bir zamanda dünyaya üstad ve hâkim eylemiş.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
He said too to his own intellect, “Before asking him concerning our Creator, we should first learn that value of this extraordinary being, the veracity of his words and the  truthfulness  of  his warnings.” Thus  he  began investigating, and of the numerous conclusive  proofs that he found we will briefly indicate here only nine of the most general ones.
Hem kendi aklına dedi: Biz, en evvel bu fevkalâde zatın (asm) bir derece kıymetini ve sözlerinin hakkaniyetini ve ihbaratının doğruluğunu bilmeliyiz, sonra hâlıkımızı ondan sormalıyız, diyerek taharriye başladı. Bulduğu hadsiz kat’î delillerden burada, yalnız dokuz külliyetine birer kısa işaret edilecek.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''THE FIRST:''' All excellent qualities and characteristics were to be found in that extraordinary being, according to the testimony even of his enemies. Hundreds of miracles were made manifest at his hands, according to explicit Qur’anic verses or traditions enjoying the status of tawatur.(*<ref>*Tawatur is the kind of report transmitted by numerous authorities, about which there is no room for doubt. [Tr.]</ref>)Examples of these miracles are his splitting of the moon, And the moon split,(*<ref>*Qur’an, 54:1.</ref>)with a single indication of his finger; his casting of a handful of dust into the eyes of his enemies, causing them to flee, It was not your act when you threw, but God’s,(*<ref>*Qur’an, 8:17.</ref>)and his giving his thirsting army to drink from the water that flowed forth from his five fingers like the Spring of Kawthar. Since some of those miracles, numbering more than three hundred, have been set forth with decisive proofs in the remarkable and wondrous work known as The Miracles of  Muhammad (The Nineteenth Letter), we leave discussion of the miracles to that work, and  permit the traveller to continue speaking:
'''Birincisi:''' Bu zatta (asm) –hattâ düşmanlarının tasdikiyle dahi– bütün güzel huyların ve hasletlerin bulunması ve وَ ان۟شَقَّ ال۟قَمَرُ ۝ وَمَا رَمَي۟تَ اِذ۟ رَمَي۟تَ وَلٰكِنَّ اللّٰهَ رَمٰى âyetlerinin sarahatiyle, bir parmağının işaretiyle kamer iki parça olması ve bir avucu ile a’dasının ordusuna attığı az bir toprak, umum o ordunun gözlerine girmesiyle kaçmaları ve susuz kalmış kendi ordusuna, beş parmağından kevser gibi akan suyu kifayet derecesinde içirmesi gibi; nakl-i kat’î ile ve bir kısmı tevatür ile yüzer mu’cizatın onun elinde zâhir olmasıdır. Bu mu’cizattan üç yüzden ziyade bir kısmı, On Dokuzuncu Mektup olan Mu’cizat-ı Ahmediye (asm) namındaki hârika ve kerametli bir risalede kat’î delilleriyle beraber beyan edildiğinden onları, ona havale ederek dedi ki:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
“A being who in addition to noble characteristics and perfections has all these luminous miracles to demonstrate, must certainly be the most truthful in speech of all men. It is inconceivable that he would stoop to trickery, lies and error, the deeds of the vile.
Bu kadar ahlâk-ı hasene ve kemalâtla beraber, bu kadar mu’cizat-ı bâhiresi bulunan bir zat (asm) elbette en doğru sözlüdür. Ahlâksızların işi olan hileye, yalana, yanlışa tenezzül etmesi kabil değil.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''THE SECOND:''' He holds in his hand a decree from the lord of the universe, a decree  accepted  and affirmed in each century by more than three hundred  million people. This decree, the Qur’an of Mighty Stature, is wondrous in seven different ways. The fact that the Qur’an has forty different aspects of miraculousness and that it is the word of the Creator of all beings has been set forth in detail with strong proofs in the Twenty-Fifth Word, The  Miraculousness of the Qur’an, a celebrated treatise that is like the sun of the Risale-i Nur. We therefore leave such matters to that work and listen to the traveller as he says,
'''İkincisi:''' Elinde bu kâinat sahibinin bir fermanı bulunduğu ve o fermanı her asırda üç yüz milyondan ziyade insanların kabul ve tasdik ettikleri ve o ferman olan Kur’an-ı Azîmüşşan’ın yedi vecihle hârika olmasıdır. Ve bu Kur’an’ın kırk vecihle mu’cize olduğu ve kâinat hâlıkının sözü bulunduğu, kuvvetli delilleriyle beraber “Yirmi Beşinci Söz ve Mu’cizat-ı Kur’aniye” namlarındaki, Risale-i Nur’un bir güneşi olan meşhur bir risalede tafsilen beyan edilmesinden onu, ona havale ederek dedi:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
“There can never be any possibility of lying on the part of the being who is the conveyor and proclaimer of this decree, for that would be a violation of the decree and treachery toward the One Who issued it.”
Böyle ayn-ı hak ve hakikat bir fermanın tercümanı ve tebliğ edicisi bir zatta (asm) fermana cinayet ve ferman sahibine hıyanet hükmünde olan yalan olamaz ve bulunamaz!
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''THE THIRD:''' Such a Sacred Law, an Islam, a code of worship, a cause, a summons, and a faith did that being bring forth that the like of them does not exist, nor could it exist. Nor does a more perfect form of them exist, nor could it exist.
'''Üçüncüsü:''' O zat (asm) öyle bir şeriat ve bir İslâmiyet ve bir ubudiyet ve bir dua ve bir davet ve bir iman ile meydana çıkmış ki onların ne misli var ve ne de olur. Ve onlardan daha mükemmel ne bulunmuş ve ne de bulunur.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
For the Law appearing with that unlettered being has no rival in its administration  of one fifth  of humanity for fourteen centuries, in a just  and precise manner  through its numerous injuctions.
Çünkü ümmi bir zatta (asm) zuhur eden o '''şeriat'''; on dört asrı ve nev-i beşerin humsunu, âdilane ve hakkaniyet üzere ve müdakkikane, hadsiz kanunlarıyla idare etmesi emsal kabul etmez.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Moreover the Islam that  emerged from the deeds, sayings, and inward states of that unlettered being has no peer, nor can it have, for in each century it has  been for three hundred million men a guide and a refuge, the teacher and educator of their intellects and the illuminator and purifier of their hearts, the cause for the refinement and training of their souls, and the source of progress and advancement of their spirits.
Hem ümmi bir zatın (asm) ef’al ve akval ve ahvalinden çıkan '''İslâmiyet''', her asırda üç yüz milyon insanın rehberi ve mercii ve akıllarının muallimi ve mürşidi ve kalplerinin münevviri ve musaffisi ve nefislerinin mürebbisi ve müzekkîsi ve ruhlarının medar-ı inkişafı ve maden-i terakkiyatı olması cihetiyle misli olamaz ve olamamış.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
The Prophet is similarly unparalleled in the way in which he was the foremost in practising all the forms of worship found in his religion, and the first in piety and the fear of God; in his observing the duties of worship fully and with attention to their profoundest dimensions, even while engaged in constant struggle and activity; in his practice of worship combining in perfect fashion the beginning and end of worship and servitude to God without imitation of anyone.
Hem dininde bulunan bütün '''ibadat'''ın bütün envaında en ileri olması ve herkesten ziyade takvada bulunması ve Allah’tan korkması ve fevkalâde daimî mücahedat ve dağdağalar içinde, tam tamına ubudiyetin en ince esrarına kadar müraat etmesi ve hiç kimseyi taklit etmeyerek ve tam manasıyla ve müptediyane fakat en mükemmel olarak hem iptida ve intihayı birleştirerek yapması; elbette misli görülmez ve görünmemiş.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
With the Jawshan al-Kabir, from among his thousands of supplicatory prayers and  invocations, he describes his Sustainer with such a degree of gnosis that all the gnostics and saints who have come after him have been unable, with their joint efforts, to attain a similar degree of gnosis and accurate description. This shows that in prayer too he is without peer. Whoever looks at the section at the beginning of the Treatise On Supplicatory Prayer  which  sets  forth some part  of the meaning of one of the ninety-nine sections of the Jawshan  al-Kabir will say that the Jawshan too has no peer.
Hem binler '''dua ve münâcatlar'''ından Cevşenü’l-Kebir ile öyle bir marifet-i Rabbaniye ile öyle bir derecede Rabb’ini tavsif ediyor ki o zamandan beri gelen ehl-i marifet ve ehl-i velayet, telahuk-u efkâr ile beraber, ne o mertebe-i marifete ve ne de o derece-i tavsife yetişememeleri gösteriyor ki duada dahi onun misli yoktur. Risale-i Münâcat’ın başında, Cevşenü’l-Kebir’in doksan dokuz fıkrasından bir fıkrasının kısacık bir mealinin beyan edildiği yere bakan adam, Cevşen’in dahi misli yoktur, diyecek.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
In his conveying of the message and his summoning men to the truth, he displayed such steadfastness, firmness and courage that although great states and religions, and even his own  people, tribe and uncle opposed him in the most hostile fashion, he exhibited not the  slightest  trace of hesitation anxiety or fear. The fact that he successfully challenged the whole world  and  made Islam  the master  of the  world likewise proves that there is not and cannot be anyone like him in his conveying of the message and summons.
Hem '''tebliğ-i risalet'''te ve nâsı '''hakka davet'''te o derece metanet ve sebat ve cesaret göstermiş ki büyük devletler ve büyük dinler, hattâ kavim ve kabilesi ve amcası ona şiddetli adâvet ettikleri halde, zerre miktar bir eser-i tereddüt, bir telaş, bir korkaklık göstermemesi ve tek başıyla bütün dünyaya meydan okuması ve başa da çıkarması ve İslâmiyet’i dünyanın başına geçirmesi ispat eder ki tebliğ ve davette dahi misli olmamış ve olamaz.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
In his faith, he had so extraordinary a strength, so marvellous a certainty, so miraculous a breadth, and so exalted a conviction, illumining the whole world, that none of the ideas and beliefs then dominating the world, and none of the philosophies of the sages and teachings of the religious leaders, was able, despite extreme hostility and denial, to induce in his certainty, conviction, trust and assurance, the slightest doubt, hesitation, weakness or anxiety. Moreover, the saintly of all ages, headed by the Companions, the foremost in the degrees of belief, have all drawn on his fountain of belief and regarded him as representing the highest degree of faith. This proves that his faith too is  matchless.
Hem '''iman'''da, öyle fevkalâde bir kuvvet ve hârika bir yakîn ve mu’cizane bir inkişaf ve cihanı ışıklandıran bir ulvi itikad taşımış ki o zamanın hükümranı olan bütün efkâr ve akideleri ve hükemanın hikmetleri ve ruhanî reislerin ilimleri ona muarız ve muhalif ve münkir oldukları halde; onun ne yakînine ne itikadına ne itimadına ne itminanına hiçbir şüphe hiçbir tereddüt hiçbir zaaf hiçbir vesvese vermemesi ve maneviyatta ve meratib-i imaniyede terakki eden başta sahabeler ve bütün ehl-i velayet, onun her vakit mertebe-i imanından feyz almaları ve onu en yüksek derecede bulmaları, bilbedahe gösterir ki imanı dahi emsalsizdir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Our traveller therefore concluded, and affirmed with his intellect, that lying and  duplicity have no place in the one who has brought such a unique sacred law, such an unparalleled Islam, such a wondrous devotion to worship, such an extra-ordinary excellence in supplicatory prayer, such a universally acclaimed summons to the truth and such a miraculous faith.
İşte böyle emsalsiz bir şeriat ve misilsiz bir İslâmiyet ve hârika bir ubudiyet ve fevkalâde bir dua ve cihan-pesendane bir davet ve mu’cizane bir iman sahibinde, elbette hiçbir cihetle yalan olamaz ve aldatmaz diye anladı ve aklı dahi tasdik etti.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''THE FOURTH:''' In the same way that the consensus of the prophets is a strong proof for the existence and unity of God, so too it is a firm testimony to the truthfulness and messengerhood of this being. For all the sacred attributes, miracles and functions that indicate the truthfulness and messengerhood of the prophets (Peace be upon them) existed in full measure in that being according  to the testimony of history.
'''Dördüncüsü:''' Enbiyaların aleyhimüsselâm icmaı, nasıl ki vücud ve vahdaniyet-i İlahiyeye gayet kuvvetli bir delildir; öyle de bu zatın (asm) doğruluğuna ve risaletine gayet sağlam bir şehadettir. Çünkü enbiya aleyhimüsselâmın doğruluklarına ve peygamber olmalarına medar olan ne kadar kudsî sıfatlar ve mu’cizeler ve vazifeler varsa o zatta (asm) en ileride olduğu tarihçe musaddaktır.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
The prophets have verbally predicted the coming of that being and given good tidings thereof in the Torah, the Gospels, the Psalms, and the pages; more than twenty of the most conclusive examples of these glad tidings, drawn from the scriptures, have been set forth and proven in the Nineteenth Letter. Similarly, through all the deeds and miracles associated with their prophethood they have affirmed and, as it were, put their signature to the mission of that being which is the foremost and most perfect in the tasks and functions of prophethood. Just as through verbal consensus they indicate the Divine unity, through the unanimity of their deeds they bear witness to the truthfulness of that being. This too was understood by our traveller.
Demek onlar, nasıl ki lisan-ı kāl ile Tevrat, İncil, Zebur ve suhuflarında bu zatın (asm) geleceğini haber verip insanlara beşaret vermişler ki kütüb-ü mukaddesenin o beşaretli işaratından yirmiden fazla ve pek zâhir bir kısmı, On Dokuzuncu Mektup’ta güzelce beyan ve ispat edilmiş. Öyle de lisan-ı halleriyle, yani nübüvvetleriyle ve mu’cizeleriyle; kendi mesleklerinde ve vazifelerinde en ileri ve en mükemmel olan bu zatı tasdik edip davasını imza ediyorlar. Ve lisan-ı kāl ve icma ile vahdaniyete delâlet ettikleri gibi lisan-ı hal ile ve ittifak ile de bu zatın sadıkıyetine şehadet ediyorlar diye anladı.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
THE FIFTH: Similarly, the thousands of saints who have attained truth, reality, perfection, wondrous deeds, unveiling and witnessing through the instruction of this being and following him, bear unanimous witness not only to the Divine unity but also to the truthfulness and messengerhood of this being. Again, the fact that they witness, through the light of sainthood, some of the truths he proclaimed concerning the World of the Unseen, and that they believe in and affirm all of those truths through the light of belief, either with knowledge of certainty, or with the vision of certainty, or with absolute certainty. He saw that this too demonstates like the sun the  degree of truthfulness and rectitude of that great being, their master.
'''Beşincisi:''' Bu zatın düsturlarıyla ve terbiyesi ve tebaiyetiyle ve arkasından gitmeleriyle hakka, hakikate, kemalâta, keramata, keşfiyata, müşahedata yetişen binlerce evliya vahdaniyete delâlet ettikleri gibi; üstadları olan bu zatın sadıkıyetine ve risaletine, icma ve ittifakla şehadet ediyorlar. Ve âlem-i gaybdan verdiği haberlerin bir kısmını nur-u velayetle müşahede etmeleri ve umumunu nur-u iman ile ya ilmelyakîn veya aynelyakîn veya hakkalyakîn suretinde itikad ve tasdik etmeleri, üstadları olan bu zatın derece-i hakkaniyet ve sadıkıyetini güneş gibi gösterdiğini gördü.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''THE SIXTH:''' The millions of purified, sincere,  and  punctilious  scholars  and faithful sages, who have reached the highest station of learning through the teaching and  instruction contained in the sacred  truths brought by that being, despite his unlettered  nature, the exalted sciences he invented and Divine  knowledge he discovered — they not only prove and affirm, unanimously and with the strongest proofs, the Divine unity which is the foundation of his mission, but also bear unanimous witness to the truthfulness of this supreme teacher and great master, and to the veracity of his words. This is a proof as clear as daylight. The Risale-i Nur too with its one hundred parts is but a single proof of his truthfulness.
'''Altıncısı:''' Bu zatın ümmiliğiyle beraber getirdiği hakaik-i kudsiye ve ihtira ettiği ulûm-u âliye ve keşfettiği marifet-i İlahiyenin dersiyle ve talimiyle, mertebe-i ilmiyede en yüksek makama yetişen milyonlar asfiya-i müdakkikîn ve sıddıkîn-i muhakkikîn ve dâhî hükema-i mü’minîn, bu zatın üssü’l-esas davası olan vahdaniyeti, kuvvetli bürhanlarıyla bi’l-ittifak ispat ve tasdik ettikleri gibi; bu muallim-i ekberin ve bu üstad-ı a’zamın hakkaniyetine ve sözlerinin hakikat olduğuna ittifakla şehadetleri, gündüz gibi bir hüccet-i risaleti ve sadıkıyetidir. Mesela Risale-i Nur, yüz parçasıyla bu zatın sadakatinin bir tek bürhanıdır.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''THE SEVENTH:''' The Family and Companions of the Prophet —who with their insight, knowledge, and spiritual accomplishment  are the most renowned, the most respected, the most celebrated, the most pious and the most keensighted of men after the prophets—  examined and scrutinized, with the utmost attention, seriousness and exactitude, all the states,  thoughts and conditions of this being, whether hidden or open. They came to the unanimous conclusion that he was the most truthful, exalted, and honest being in the world, and this, their unshakeable affirmation and firm belief, is a proof like the daylight attesting the reality of the sun.
'''Yedincisi:''' Âl ü ashab namında ve nev-i beşerin enbiyadan sonra feraset ve dirayet ve kemalâtla en meşhuru ve en muhterem ve en namdarı ve en dindar ve keskin nazarlı taife-i azîmesi; kemal-i merak ile ve gayet dikkat ve nihayet ciddiyetle, bu zatın bütün gizli ve aşikâr hallerini ve fikirlerini ve vaziyetlerini taharri ve teftiş ve tetkik etmeleri neticesinde; bu zatın dünyada en sadık ve en yüksek ve en haklı ve hakikatli olduğuna ittifak ile ve icma ile sarsılmaz tasdikleri ve kuvvetli imanları, güneşin ziyasına delâlet eden gündüz gibi bir delildir diye anladı.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''THE EIGHTH:''' The cosmos indicates its Maker, Inscriber, and Designer, Who creates,  administers, and arranges it, and through determining its measure and form and regulating it, has disposal over it as though it was a palace, a book, an exhibition, a spectacle. And so too it indicates that it requires and necessitates an elevated herald, a truthful unveiler, a learned master, and a truthful teacher who will know and make known the Divine purposes in the universe’s creation, teach the dominical instances of wisdom in its changes and transformations, give instruction in the results of its dutiful motions, proclaim its essential value and the  perfections of the beings within it, and express the meanings of that mighty book; it indicates that he is certain to exist. Thus, the traveller knew that  it testified to the truthfulness of this  being, who performed these functions better than anyone, and to his being a most elevated and loyal official of the universe’s Creator.
'''Sekizincisi:''' Bu kâinat, nasıl ki kendini icad ve idare ve tertip eden ve tasvir ve takdir ve tedbir ile bir saray gibi bir kitap gibi bir sergi gibi bir temaşagâh gibi tasarruf eden sâni’ine ve kâtibine ve nakkaşına delâlet eder. Öyle de kâinatın hilkatindeki makasıd-ı İlahiyeyi bilecek ve bildirecek ve tahavvülatındaki Rabbanî hikmetlerini talim edecek ve vazifedarane harekâtındaki neticeleri ders verecek ve mahiyetindeki kıymetini ve içindeki mevcudatın kemalâtını ilan edecek ve o kitab-ı kebirin manalarını ifade edecek bir yüksek dellâl, bir doğru keşşaf, bir muhakkik üstad, bir sadık muallim istediği ve iktiza ettiği ve herhalde bulunmasına delâlet ettiği cihetiyle, elbette bu vazifeleri herkesten ziyade yapan bu zatın hakkaniyetine ve bu kâinat Hâlık’ının en yüksek ve sadık bir memuru olduğuna şehadet ettiğini bildi.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''THE NINTH:''' There is behind the veil One Who wishes to demonstrate with these ingenious and wise artefacts the perfection of His talent and art; to make Himself known and loved by means of these countless adorned and decorated creations; to evoke praise and  thanks through the unnumbered pleasurable and valuable bounties that he bestows; to cause men to worship Him with gratitude and appreciation in the face of His dominicality, through His solicitous and protective sustenance of life, and His provision of nurture and bounty in such manner as to satisfy the most delicate of tastes and appetites; to manifest His Divinity  through  the change of seasons, the alternation of night and day, and through all His  magnificent and majestic deeds, all His awe-inspiring and wise acts and creativity, and thereby to cause men to believe in his Divinity, in submission, humility and obedience; and to demonstrate His justice and truthful ness by at all times protecting virtue and the virtuous and destroying evil and the evil, by  annihilating  with blows from heaven the oppressor and the liar.
'''Dokuzuncusu:''' Madem bu sanatlı ve hikmetli masnuatıyla kendi hünerlerini ve sanatkârlığının kemalâtını teşhir etmek ve bu süslü, ziynetli, nihayetsiz mahlukatıyla kendini tanıttırmak ve sevdirmek ve bu lezzetli ve kıymetli hesapsız nimetleriyle kendine teşekkür ve hamdettirmek ve bu şefkatli ve himayetli umumî terbiye ve iaşe ile hattâ ağızların en ince zevklerini ve iştihaların her nevini tatmin edecek bir surette ihzar edilen Rabbanî it’amlar ve ziyafetler ile kendi rububiyetine karşı minnettarane ve müteşekkirane ve perestişkârane ibadet ettirmek ve mevsimlerin tebdili ve gece gündüzün tahvili ve ihtilafı gibi azametli ve haşmetli tasarrufat ve icraat ve dehşetli ve hikmetli faaliyet ve hallakıyet ile kendi uluhiyetini izhar ederek, o uluhiyetine karşı iman ve teslim ve inkıyad ve itaat ettirmek ve her vakit iyiliği ve iyileri himaye, fenalığı ve fenaları izale ve semavî tokatlar ile zalimleri ve yalancıları imha etmek cihetiyle, hakkaniyet ve adaletini göstermek isteyen perde arkasında birisi var.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
There will of a certainty be at the side of this Unseen Being His most beloved creature and most devoted  bondsman, who, serving the purposes  that  have  just been mentioned, discovers and unravels the talisman and riddle of the creation of the universe, who acts always in the name of that Creator,  who seeks aid and success from Him, and who receives them from Him — Muhammad of  Quraysh (Peace and blessings be upon him!) The traveller further said, addressing his own intellect: “Since these nine truths bear witness to the truthfulness of this  being, he must be the source of glory of mankind and the source of honour for the world.
Elbette ve herhalde, o gaybî zatın yanında en sevgili mahluku ve en doğru abdi ve onun mezkûr maksatlarına tam hizmet ederek, hilkat-i kâinatın tılsımını ve muammasını hall ve keşfeden ve daima o Hâlık’ının namına hareket eden ve ondan istimdad eden ve muvaffakiyet isteyen ve onun tarafından imdada ve tevfike mazhar olan ve Muhammed-i Kureyşî denilen bu zat olacak (asm).
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
If we therefore call him the Pride of the World and Glory of the Sons of Adam, it will be fitting. The fact that the awesome sovereignty of that decree of the  Compassionate One, the Qur’an of Miraculous Exposition that he holds in his hand, has conquered half the world, together with his individual  perfections and exalted virtues, shows that he is the most important personage in the world. The most important word concerning our Creator is that which he utters.
Hem aklına dedi: Madem bu mezkûr dokuz hakikatler bu zatın sıdkına şehadet ederler; elbette bu âdem, benî-Âdem’in medar-ı şerefi ve bu âlemin medar-ı iftiharıdır. Ve ona “Fahr-i Âlem” ve “Şeref-i benî-Âdem” denilmesi pek lâyıktır. Ve onun elinde bulunan ferman-ı Rahman olan Kur’an-ı Mu’cizü’l-Beyan’ın haşmet-i saltanat-ı maneviyesinin nısf-ı arzı istilası ve şahsî kemalâtı ve yüksek hasletleri gösteriyor ki bu âlemde en mühim zat budur, Hâlık’ımız hakkında en mühim söz onundur.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Now see: the foundation of the summons of this extraordinary being and the aim of all his life, based on the strength furnished by his hundreds of decisive and evident and manifest miracles, and the thousands of exalted, fundamental truths contained in his religion, was to prove and bear witness to the existence of the Necessary Existent, His Unity, attributes and Names, to affirm, proclaim and announce Him.
İşte gel, bak! Bu hârika zatın yüzer zâhir ve bâhir kat’î mu’cizelerinin kuvvetine ve dinindeki binler âlî ve esaslı hakikatlerine istinaden, bütün davalarının esası ve bütün hayatının gayesi; Vâcibü’l-vücud’un vücuduna ve vahdetine ve sıfâtına ve esmasına delâlet ve şehadet ve o Vâcibü’l-vücud’u ispat ve ilan ve i’lam etmektir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
He  is therefore like a sun in the cosmos, the most brilliant proof of our Creator, this being whom we  call the  Beloved  of God.  There  are three forms  of great  and infallible consensus each of which affirms, confirms, and puts  its  signature to the witness he bears.
Demek, bu kâinatın manevî güneşi ve Hâlık’ımızın en parlak bir bürhanı, bu Habibullah denilen zattır ki onun şehadetini teyid ve tasdik ve imza eden aldanmaz ve aldatmaz üç büyük icma var:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''The First:''' the unanimous affirmation made by that luminous assembly known and celebrated throughout the world as the Family of Muhammad (Peace and blessings be upon  him) including thousands of poles and supreme saints of penetrating gaze and ability to perceive the Unseen, such as Imam ‘Ali (May God be pleased with him), who said, “Were the veil to be lifted, my certainty would not increase,and ‘Abd al-Qadir al-Gilani, the Ghawth al-A‘zam (May his mystery be sanctified), who saw the Supreme Throne and the awesome form of Israfil while yet on the earth.
'''Birincisi:''' “Eğer perde-i gayb açılsa yakînim ziyadeleşmeyecek.diyen İmam-ı Ali radıyallahu anh ve yerde iken arş-ı a’zamı ve İsrafil’in azamet-i heykelini temaşa eden Gavs-ı A’zam (ks) gibi keskin nazar ve gaybbîn gözleri bulunan binler aktab ve evliya-i azîmeyi câmi’ ve '''Âl-i Muhammed''' namıyla şöhret-şiar-ı âlem olan cemaat-i nuraniyenin icma ile tasdikleridir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''The Second:''' the confirmation made with a strong faith that permitted men to sacrifice  their  lives  and their  property, their fathers and tribes,  by  the renowned assembly known as the Companions, who found themselves among a primitive people and in an unlettered environment, devoid of all social life and political thought, without any scripture and lost in the darkness of a period between prophets; and who in a very brief time came to be the masters, guides, and  just rulers of the most civilized and politically and socially advanced peoples and states, and to  rule the world from east to west in universally approved fashion.
'''İkincisi:''' Bedevî bir kavim ve ümmi bir muhitte, hayat-ı içtimaiyeden ve efkâr-ı siyasiyeden hâlî ve kitapsız ve fetret asrının karanlıklarında bulunan ve pek az bir zamanda en medeni ve malûmatlı ve hayat-ı içtimaiyede ve siyasiyede en ileri olan milletlere ve hükûmetlere üstad ve rehber ve diplomat ve hâkim-i âdil olarak şarktan garba kadar cihan-pesendane idare eden ve '''sahabe''' namıyla dünyada namdar olan cemaat-i meşhurenin ittifakla can ve mallarını, peder ve aşiretlerini feda ettiren bir kuvvetli imanla tasdikleridir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''The Third:''' the confirmation provided with unanimous and certain knowledge by that lofty group of punctilious and profound scholars of whom in each age thousands spring forth, who advance in wondrous fashion in every science and work in different fields.
'''Üçüncüsü:''' Her asırda binlerle efradı bulunan ve her fende dâhiyane ileri giden ve muhtelif mesleklerde çalışan, ümmetinde yetişen hadsiz muhakkik ve mütebahhir '''ulema'''sının cemaat-i uzmasının tevafukla ve ilmelyakîn derecesinde tasdikleridir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Thus, the testimony brought by this being to the Divine unity is not particular and individual, but general and universal and unshakeable. If all the demons that exist were to unite, they could not challenge it. Such was the conclusion reached by the traveller.
Demek, bu zatın vahdaniyete şehadeti şahsî ve cüz’î değil belki umumî ve küllî ve sarsılmaz ve bütün şeytanlar toplansa karşısına hiçbir cihetle çıkamaz bir şehadettir diye hükmetti.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
In reference to the lesson learned in the School of Light by that traveller from the world, that wayfarer in life, when he visited in his mind the blessed age of the Prophet, we said at the end of the Sixteenth Degree of the First Station: There is no god but God, the Necessary Existent, the  One, the Unique, the
İşte asr-ı saadette aklıyla beraber seyahat eden dünya misafiri ve hayat yolcusunun o medrese-i nuraniyeden aldığı derse kısa bir işaret olarak '''Birinci Makam’ın on altıncı mertebesinde''' böyle
Necessity of Whose Existence in Unity is indicated by the Pride of the World and the  Glory of the Sons of Adam, through the majesty of the sovereignty of his Qur’an, the splendour of the expanse of his religion, the  multiplicity of his perfections, and the exaltedness of his characterisitics, as confirmed even by the testimony of his enemies. He bears witness and brings proof through the strength of his hundreds of manifest and evident miracles, that both testify to truth and are themselves  the object of true  testimony; and through  the  strength of the thousands of luminous and conclusive truths contained in his religion, according to the consensus of all the possessors of light, the  agreement of his illumined Companions, and the unanimity of the scholars of his community, the possessors of proofs and luminous insight.
لَٓا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ ال۟وَاجِبُ ال۟وُجُودِ ال۟وَاحِدُ ال۟اَحَدُ الَّذٖى دَلَّ عَلٰى وُجُوبِ وُجُودِهٖ فٖى وَح۟دَتِهٖ فَخ۟رُ ال۟عَالَمِ وَ شَرَفُ نَو۟عِ بَنٖى اٰدَمَ بِعَظَمَةِ سَل۟طَنَةِ قُر۟اٰنِهٖ وَ حَش۟مَةِ وُس۟عَةِ دٖينِهٖ وَ كَث۟رَةِ كَمَالَاتِهٖ وَ عُل۟وِيَّةِ اَخ۟لَاقِهٖ حَتّٰى بِتَص۟دٖيقِ اَع۟دَائِهٖ وَ كَذَا شَهِدَ وَ بَر۟هَنَ بِقُوَّةِ مِاٰتِ مُع۟جِزَاتِهِ الظَّاهِرَةِ ال۟بَاهِرَةِ ال۟مُصَدِّقَةِ ال۟مُصَدَّقَةِ وَ بِقُوَّةِ اٰلَافِ حَقَائِقِ دٖينِهِ السَّاطِعَةِ ال۟قَاطِعَةِ بِاِج۟مَاعِ اٰلِهٖ ذَوِى ال۟اَن۟وَارِ وَ بِاِتِّفَاقِ اَص۟حَابِهٖ ذَوِى ال۟اَب۟صَارِ وَ بِتَوَافُقِ مُحَقِّقٖى اُمَّتِهٖ ذَوِى ال۟بَرَاهٖينِ وَ ال۟بَصَائِرِ النَّوَّارَةِ denilmiştir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
The tireless and insatiable traveller, who knew the aim of life in this world and the essence of life to be faith, addressed his own heart and said: “Let us examine the book known as the  Qur’an of Miraculous Exposition, which is said to  be the word and utterance of the Being Whom we are seeking, the most famous, the most brilliant and wisest book in the world, that  issues a challenge in every age to whoever refuses to submit to it. Let us see what it says. But first, we must establish that this book is from our Creator,” and he began to search.
Sonra bu dünyada hayatın gayesi ve hayatın hayatı iman olduğunu bilen bu yorulmaz ve tok olmaz yolcu, kendi kalbine dedi ki: “Aradığımız zatın sözü ve kelâmı denilen bu dünyada en meşhur ve en parlak ve en hâkim ve ona teslim olmayan herkese her asırda meydan okuyan '''Kur’an-ı Mu’cizü’l-Beyan''' namındaki kitaba müracaat edip o ne diyor, bilelim. Fakat en evvel, bu kitap bizim Hâlık’ımızın kitabı olduğunu ispat etmek lâzımdır.diye taharriye başladı.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Since the traveller lived in the present age, he looked first at the Risale-i Nur, flashes from the miraculousness of the Qur’an; he saw its one hundred and thirty parts to consist of luminous points drawn from that Book of Discernment, or well-founded explanations of its contents. Even though the Risale-i Nur is valiantly struggling to diffuse the truths of the Qur’an in all directions, in this obstinate and  atheistic  age, no  one can defeat it, which proves that  its master, its source, its authority and its sun, is the Qur’an, heavenly not human speech.
Bu seyyah bu zamanda bulunduğu münasebetiyle en evvel manevî i’caz-ı Kur’anînin lem’aları olan Resaili’n-Nur’a baktı ve onun yüz otuz risaleleri, âyât-ı Furkaniyenin nükteleri ve ışıkları ve esaslı tefsirleri olduğunu gördü. Ve Risaletü’n-Nur, bu kadar muannid ve mülhid bir asırda her tarafa hakaik-i Kur’aniyeyi mücahidane neşrettiği halde, karşısına kimse çıkamadığından ispat eder ki onun üstadı ve menbaı ve mercii ve güneşi olan Kur’an semavîdir, beşer kelâmı değildir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Among the hundreds of proofs in the different parts of the Risale-i Nur, the single proof contained in  the  Twenty-Fifth Word and the end of the Nineteenth  Letter, establishes forty aspects of the Qur’an’s miraculousness in such a way that whoever sees it, far from uttering any criticism or objection, admires its  arguments, and  utters appreciative praise.
Hattâ Resaili’n-Nur’un yüzer hüccetlerinden bir tek hüccet-i Kur’aniyesi olan Yirmi Beşinci Söz ile On Dokuzuncu Mektup’un âhiri, Kur’an’ın kırk vecihle mu’cize olduğunu öyle ispat etmiş ki kim görmüş ise değil tenkit ve itiraz etmek, belki ispatlarına hayran olmuş, takdir ederek çok sena etmiş.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
The traveller left it to the Risale-i Nur to prove that the Qur’an is miraculous and the true Word of God, turning only to a brief indication of a few points showing its greatness.
Kur’an’ın vech-i i’cazını ve hak kelâmullah olduğunu ispat etmek cihetini Risaletü’n-Nur’a havale ederek yalnız bir kısa işaretle büyüklüğünü gösteren birkaç noktaya dikkat etti:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''First Point:''' Just as the Qur’an, with all its miracles and truths indicating its veracity is a  miracle of Muhammad (Peace and blessings be upon him) so too, Muhammad (Peace and blessings be upon him) with all his miracles, proofs of prophethood and perfections of knowledge, is a miracle of the Qur’an and a decisive proof of the Qur’an’s being the Word of God.
'''Birinci Nokta:''' Nasıl ki Kur’an, bütün mu’cizatıyla ve hakkaniyetine delil olan bütün hakaikiyle, Muhammed aleyhissalâtü vesselâmın bir mu’cizesidir. Öyle de Muhammed aleyhissalâtü vesselâm da bütün mu’cizatıyla ve delail-i nübüvvetiyle ve kemalât-ı ilmiyesiyle Kur’an’ın bir mu’cizesidir ve Kur’an kelâmullah olduğuna bir hüccet-i kātıasıdır.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''Second Point:''' The Qur’an, in this world, brought about in so luminous, felicitous and truthful a fashion, a revolution in the social life of man, as well as in the souls, hearts, spirits, and intellects of men, in their individual, social, and political lives, and having caused this revolution perpetuated it in such a fashion, that for fourteen centuries at every moment its six thousand, six hundred and sixty-six verses have been read by the tongues of more than a hundred million men, training them, refining their souls and purifying their hearts. To spirits, it has been a means of development and advancement; to intellects, an orientation and light; to life, it has been life itself and felicity. Such a book is of a certainty unparalleled;  it is a wonder, a marvel, and a miracle.
'''İkinci Nokta:''' Kur’an, bu dünyada öyle nurani ve saadetli ve hakikatli bir surette bir tebdil-i hayat-ı içtimaiye ile beraber, insanların hem nefislerinde hem kalplerinde hem ruhlarında hem akıllarında hem hayat-ı şahsiyelerinde hem hayat-ı içtimaiyelerinde hem hayat-ı siyasiyelerinde öyle bir inkılab yapmış ve idame etmiş ve idare etmiş ki on dört asır müddetinde, her dakikada, altı bin altı yüz altmış altı âyetleri, kemal-i ihtiramla, hiç olmazsa yüz milyondan ziyade insanların dilleriyle okunuyor ve insanları terbiye ve nefislerini tezkiye ve kalplerini tasfiye ediyor. Ruhlara inkişaf ve terakki ve akıllara istikamet ve nur ve hayata hayat ve saadet veriyor. Elbette böyle bir kitabın misli yoktur, hârikadır, fevkalâdedir, mu’cizedir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''Third Point:''' The Qur’an, from that  age down to  the present, has demonstrated such eloquence that it caused the value attached to the odes known as “Seven  Hanging Poems” that were written in gold on the walls  of the Ka‘ba to descend to such a point that the daughter of Labid, when taking down her father’s poem from the Ka‘ba, said, “Compared with the verses of the Qur’an, this no longer has any value.”
'''Üçüncü Nokta:''' Kur’an, o asırdan tâ şimdiye kadar öyle bir belâgat göstermiş ki Kâbe’nin duvarında altın ile yazılan en meşhur ediblerin “Muallakat-ı Seb’a” namıyla şöhret-şiar kasidelerini o dereceye indirdi ki Lebid’in kızı, babasının kasidesini Kâbe’den indirirken demiş: “Âyâta karşı bunun kıymeti kalmadı.”
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
A bedouin poet heard this verse being recited,
Hem bedevî bir edib فَاص۟دَع۟ بِمَا تُؤ۟مَرُ âyeti okunurken işittiği vakit secdeye kapanmış. Ona demişler: “Sen Müslüman mı oldun?” O demiş: “Hayır, ben bu âyetin belâgatına secde ettim.”
Therefore expound openly what you are commanded,(*<ref>*Qur’an, 15:94.</ref>)and immediately prostrated. They asked him: “Have you become a Muslim?” “No,” he replied, “I was prostrating before the eloquence of this verse.”
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Thousands of scholars and litterateurs, like geniuses of the science of rhetoric such as ‘Abd al-Qahir Jurjani, Sakkaki, and Zamakhshari, have unanimously decided that the eloquence of the Qur’an is beyond human capacity and is unattainable.
Hem ilm-i belâgatın dâhîlerinden Abdülkahir-i Cürcanî ve Sekkakî ve Zemahşerî gibi binlerle dâhî imamlar ve mütefennin edibler, icma ve ittifakla karar vermişler ki: “Kur’an’ın belâgatı, tâkat-i beşerin fevkindedir, yetişilmez.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
The Qur’an has also from that  time forward invited to the field of combat all arrogant and egoistic  litterateurs  and  rhetoricians, and said to them in a manner calculated to break their arrogance: “Come, produce a single sura like it, or else accept perdition and humiliation in this world and the hereafter.” Despite this challenge, the obstinate rhetoricians of that age abandoned the short path of producing a single sura like the Qur’an, and instead chose the long path of casting their persons and property into danger. This proves that the short path cannot be taken.
Hem o zamandan beri mütemadiyen meydan-ı muarazaya davet edip mağrur ve enaniyetli ediblerin ve beliğlerin damarlarına dokundurup gururlarını kıracak bir tarzda der: “Ya bir tek surenin mislini getiriniz veyahut dünyada ve âhirette helâket ve zilleti kabul ediniz.” diye ilan ettiği halde; o asrın muannid beliğleri bir tek surenin mislini getirmekle kısa bir yol olan muarazayı bırakıp uzun olan, can ve mallarını tehlikeye atan muharebe yolunu ihtiyar etmeleri ispat eder ki o kısa yolda gitmek mümkün değildir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Millions of Arabic books are in circulation, some written by friends of the Qur’an in order to resemble and imitate it, others written by its enemies in order to confront and criticize it. Not one of them has been able to attain the level of the Qur’an. Should a common man even listen to them, he is sure to say: “The Qur’an does not resemble these other books, nor is it in the same class as they. It must be either below them or above them.” No one —no unbeliever or fool— in the world can say that it is below them. Hence its degree of eloquence is above all of them.
Hem Kur’an’ın dostları, Kur’an’a benzemek ve taklit etmek şevkiyle ve düşmanları dahi Kur’an’a mukabele ve tenkit etmek sevkiyle o vakitten beri yazdıkları ve yazılan ve telahuk-u efkâr ile terakki eden milyonlarla Arabî kitaplar ortada geziyor. Hiçbirisinin ona yetişemediğini, hattâ en âdi adam dahi dinlese elbette diyecek: “Bu Kur’an, bunlara benzemez ve onların mertebesinde değil.” Ya onların altında veya umumunun fevkinde olacak. Umumunun altında olduğunu dünyada hiçbir fert, hiçbir kâfir, hattâ hiçbir ahmak diyemez. Demek mertebe-i belâgatı umumun fevkindedir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Once a man read the verse, All that is in the heavens and the earth extols and glorifies God.(*<ref>*Qur’an, 57:1.</ref>)He said: “I cannot see any miraculous eloquence in this verse.” He was told: “Go back to that age like the traveller, and listen to the verse as recited there.”
Hattâ bir adam سَبَّحَ لِلّٰهِ مَا فِى السَّمٰوَاتِ وَال۟اَر۟ضِ âyetini okudu. Dedi ki: “Bu âyetin hârika telakki edilen belâgatını göremiyorum.” Ona denildi: “Sen dahi bu seyyah gibi o zamana git, orada dinle.” O da kendini Kur’an’dan evvel orada tahayyül ederken gördü ki:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Imagining himself to be there before the revelation of the Qur’an, he saw that all the beings in the world were living in an unstable, transient world in  empty, infinite and unbounded space, in confusion and darkness, lifeless and without consciousness and purpose.
Mevcudat-ı âlem perişan, karanlık, camid ve şuursuz ve vazifesiz olarak hâlî, hadsiz, hudutsuz bir fezada; kararsız, fâni bir dünyada bulunuyorlar. Birden Kur’an’ın lisanından bu âyeti dinlerken gördü:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Suddenly he heard this verse proclaimed by the tongue of the Qur’an and the verse removed a veil from in  front of the universe and illumined the face of the globe; this pre-eternal speech, this eternal decree, gave instruction to  all conscious beings, drawn up in the ranks of succeeding centuries, in such fashion that  the cosmos became like a vast mosque. All of creation headed by the heavens and the earth, was engaged in vital remembrance of God and proclamation of His glory, was joyously and  contentedly fulfilling its function. All of this our traveller observed. Thus tasting the degree of the eloquence of the Qur’an, and comparing the other verses to it by analogy, he understood one of the many thousands of wise reasons for the conquest of half the globe and a fifth of humanity by the eloquent murmuring of the Qur’an, for the uninterrupted continuance of its respected and magnificent monarchy for fourteen centuries.
Bu âyet, kâinat üstünde, dünyanın yüzünde öyle bir perde açtı ve ışıklandırdı ki bu ezelî nutuk ve bu sermedî ferman asırlar sıralarında dizilen zîşuurlara ders verip gösteriyor ki bu kâinat, bir cami-i kebir hükmünde, başta semavat ve arz olarak umum mahlukatı hayattarane zikir ve tesbihte ve vazife başında cûş u hurûşla mesudane ve memnunane bir vaziyette bulunduruyor diye müşahede etti. Ve bu âyetin derece-i belâgatını zevk ederek sair âyetleri buna kıyasla Kur’an’ın zemzeme-i belâgatı arzın nısfını ve nev-i beşerin humsunu istila ederek haşmet-i saltanatı kemal-i ihtiramla on dört asır bilâ-fâsıla idame ettiğinin binler hikmetlerinden bir hikmetini anladı.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''Fourth Point:''' The Qur’an has demonstrated such a veracious sweetness that whereas the repetition of even the sweetest thing induces disgust,it has from earliest times  been accepted by everyone and even become proverbial that repeated recitation of the Qur’an, far from inducing disgust and weariness in men of sound heart and pure taste, on the contrary increases its sweetness.
'''Dördüncü Nokta:''' Kur’an, öyle hakikatli bir halâvet göstermiş ki en tatlı bir şeyden dahi usandıran çok tekrar, Kur’an’ı tilavet edenler için değil usandırmak, belki kalbi çürümemiş ve zevki bozulmamış adamlara tekrar-ı tilaveti halâvetini ziyadeleştirdiği, eski zamandan beri herkesçe müsellem olup darb-ı mesel hükmüne geçmiş.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
The Qur’an demonstrates, moreover, such a freshness, youth and originality, that even  though it has lived for fourteen centuries and passed through many hands, it retains its freshness as if it had only just been revealed. Every century sees the Qur’an enjoying a new  youth, as if it were addressing that century in particular. Similarly, scholars of every branch of learning, even though they keep the Qur’an constantly at their side in order to benefit from it, and perpetually follow its method of exposition, see that the Qur’an maintains the originality of its style and manner of explanation.
Hem öyle bir tazelik ve gençlik ve şebabet ve garabet göstermiş ki on dört asır yaşadığı ve herkesin eline kolayca girdiği halde, şimdi nâzil olmuş gibi tazeliğini muhafaza ediyor. Her asır, kendine hitap ediyor gibi bir gençlikte görmüş. Her taife-i ilmiye, ondan her vakit istifade etmek için kesretle ve mebzuliyetle yanlarında bulundurdukları ve üslub-u ifadesine ittiba ve iktida ettikleri halde o, üslubundaki ve tarz-ı beyanındaki garabetini aynen muhafaza ediyor.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''Fifth Point:''' One wing of the Qur’an is in the past, and one is in the future, and like  its root and one wing are the agreed truths of the former prophets, and it confirms and corroborates them, and they too confirm it with the tongue of unanimity, so too all the true  Sufi paths and ways of sainthood whose fruits like the saints and purified scholars, who receive life from the Qur’an, show through their vital spiritual progress that their blessed tree  is living, effulgent, and the means to truth, and who grow and live under the protection of its second wing, testify that the Qur’an is pure truth and the assembly of truths and in its comprehensiveness, a matchless wonder.
'''Beşincisi:''' Kur’an’ın bir cenahı mazide, bir cenahı müstakbelde. Kökü ve bir kanadı eski peygamberlerin ittifaklı hakikatleri olduğu ve bu onları tasdik ve teyid ettiği ve onlar dahi tevafukun lisan-ı haliyle bunu tasdik ettikleri gibi; öyle de evliya ve asfiya gibi ondan hayat alan semereleri ve hayattar tekemmülleriyle, şecere-i mübarekelerinin hayattar, feyizdar ve hakikat-medar olduğuna delâlet eden ve ikinci kanadının himayesi altında yetişen ve yaşayan velayetin bütün hak tarîkatları ve İslâmiyet’in bütün hakikatli ilimleri, Kur’an’ın ayn-ı hak ve mecma-ı hakaik ve câmiiyette misilsiz bir hârika olduğuna şehadet eder.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''Sixth Point:''' The Qur’an’s truthfulness and veracity show that its six aspects are luminous. Indeed, the pillars of argument and proof beneath it; the flashes of the stamp of miraculousness above it; the gifts of happiness in this world and the next before it, its goal; the truths of heavenly revelation, the point of support behind it; the assent and  evidence of innumerable upright minds to its right; and the true tranquillity, sincere attraction, and submission of sound hearts and clean consciences on its left all prove that the Qur’an is a wondrous, firm, unassailable citadel of both the heavens and the earth.
'''Altıncısı:''' Kur’an’ın altı ciheti nuranidir, sıdk ve hakkaniyetini gösterir. Evet, altında hüccet ve bürhan direkleri, üstünde sikke-i i’caz lem’aları, önünde ve hedefinde saadet-i dâreyn hediyeleri, arkasında nokta-i istinadı vahy-i semavî hakikatleri, sağında hadsiz ukûl-ü müstakimenin delillerle tasdikleri, solunda selim kalplerin ve temiz vicdanların ciddi itminanları ve samimi incizabları ve teslimleri; Kur’an’ın fevkalâde, hârika, metin ve hücum edilmez bir kale-i semaviye-i arziye olduğunu ispat ettikleri gibi…
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
So too from these six levels, the Disposer of the universe has set His seal on its being sheer truth and right, and not being man’s word, and its containing no error — the Disposer,
Altı makamdan dahi onun ayn-ı hak ve sadık olduğuna ve beşerin kelâmı olmadığına hem yanlış olmadığına imza eden:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Who has made it His practice to always exhibit beauty in the universe, protect good and right, and eliminate imposters and liars, has confirmed and set His seal on the Qur’an by giving it the most acceptable, highest, and most dominant place of respect and degree of success in the world.
Başta bu kâinatta daima güzelliği izhar, iyiliği ve doğruluğu himaye ve sahtekârları ve müfterileri imha ve izale etmek âdetini bir düstur-u faaliyet ittihaz eden bu kâinatın mutasarrıfı, o Kur’an’a âlemde en makbul en yüksek en hâkimane bir makam-ı hürmet ve bir mertebe-i muvaffakiyet vermesiyle onu tasdik ve imza ettiği gibi…
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
And so too the one who is the source of Islam and interpreter of the Qur’an — hisbelieving in it and holding it in greater respect than everyone else, and being in a sleep- like state  when it was revealed,(*<ref>*Muslim, iv, nos: 1816, 1817; al-Hakim, al-Mustadrak, ii, 392; Tabrizi, Mishkat al-Masabih, No: 4844.</ref>)and other words and speeches not resembling or coming near it, and that Interpreter’s describing without hesistation and with complete confidence through the Qur’an true cosmic events of generally the past and the future from behind the veil of the  Unseen, and no trickery or fault being observed in him while being under the gazes of the sharpest eyes, and his believing and affirming every pronouncement of the Qur’an with all his strength and nothing shaking him, is a stamp confirming that  the Qur’an is revealed and true and the blessed Word of his own Compassionate Creator.
İslâmiyet’in menbaı ve Kur’an’ın tercümanı olan zatın aleyhissalâtü vesselâm herkesten ziyade ona itikad ve ihtiramı ve nüzulü zamanında uyku gibi bir vaziyet-i nâimanede bulunması ve sair kelâmları ona yetişememesi ve bir derece benzememesi ve ümmiyetiyle beraber gitmiş ve gelecek hakiki hâdisat-ı kevniyeyi gaybiyane, Kur’an ile tereddütsüz ve itminan ile beyan etmesi ve çok dikkatli gözlerin nazarı altında hiçbir hile, hiçbir yanlış vaziyeti görülmeyen o tercümanın, bütün kuvvetiyle Kur’an’ın her bir hükmüne iman edip tasdik etmesi ve hiçbir şey onu sarsmaması; Kur’an semavî, hakkaniyetli ve kendi Hâlık-ı Rahîm’inin mübarek kelâmı olduğunu imza ediyor.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Also a fifth of mankind, indeed the greater part of it, being drawn to the Qur’an and bound to it in religion and giving  ear to it eagerly desirous of the truth, and according to the testimony of many indications and events and illuminations, the jinn, angels, and spirit  beings also gathering around it in truth-worshipping  fashion like moths whenever it is recited(*<ref>*Bukhari, vi, 234; al-Mustadrak, i, 553, 554.</ref>)is a stamp confirming the Qur’an’s acceptance by all beings and that it occupies a most high position.
Hem nev-i insanın humsu, belki kısm-ı a’zamı, göz önünde ona müncezibane ve dindarane irtibatı ve hakikat-perestane ve müştakane kulak vermesi; ve çok emarelerin ve vakıaların ve keşfiyatın şehadetiyle, cin ve melek ve ruhanîlerin dahi tilaveti vaktinde pervane gibi hakperestane etrafında toplanması, Kur’an’ın kâinatça makbuliyetine ve en yüksek bir makamda bulunduğuna bir imzadır.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Also, all the classes of mankind from the most stupid and lowly to the cleverest and  most learned taking  their full share of the  Qur’an’s  instruction  and  their understanding  its most profound truths, and all branches of scholars like the great interpreters of the Greater Shari‘a in particular, and hundreds of Islamic sciences and branches of knowledge, and  the brilliant and exacting scholars of theology and the principles of religion extracting from  the Qur’an all the needs and answers for their own sciences is a stamp confirming that the Qur’an is a source of truth and mine of reality.
Hem nev-i beşerin umum tabakaları, en gabi ve âmîden tut tâ en zeki ve âlime kadar her birisi, Kur’an’ın dersinden tam hisse almaları ve en derin hakikatleri fehmetmeleri ve yüzlerle fen ve ulûm-u İslâmiyenin ve bilhassa şeriat-ı kübranın büyük müçtehidleri ve usûlü’d-din ve ilm-i kelâmın dâhî muhakkikleri gibi her taife kendi ilimlerine ait bütün hâcatını ve cevaplarını Kur’an’dan istihraç etmeleri, Kur’an menba-ı hak ve maden-i hakikat olduğuna bir imzadır.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Also, although the Arab literary figures, who were the most advanced in regard to literature, —those of them who were not Muslims— had the greatest need to dispute the Qur’an, their avoiding producing the like of
Hem edebiyatça en ileri bulunan Arap edibleri –İslâmiyet’e girmeyenler– şimdiye kadar muarazaya pek çok muhtaç oldukları halde Kur’an’ın i’cazından yedi büyük vechi varken, yalnız bir tek vechi olan belâgatının (tek bir surenin) mislini getirmekten istinkâfları ve şimdiye kadar gelen ve muaraza ile şöhret kazanmak isteyen meşhur beliğlerin ve dâhî âlimlerin onun hiçbir vech-i i’cazına karşı çıkamamaları ve âcizane sükût etmeleri; Kur’an, mu’cize ve tâkat-i beşerin fevkinde olduğuna bir imzadır.
only a single sura and its eloquence, eloquence being only one aspect of the seven major aspects of the  Qur’an’s  miraculousness, as well as  the famous orators  and brilliant scholars up to the present who have wanted to gain fame through disputing it being unable to oppose a single aspect of its miraculousness and their remaining silent in impotence, is a stamp  confirming that the Qur’an is a miracle and beyond  the powers of man.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Yes, the value, superiority, and eloquence of a speech  or word is apparent through knowing, “from whom it has come and to whom, and for what purpose;the Qur’an then can have no like, and none can reach it.
Evet, bir kelâm “Kimden gelmiş ve kime gelmiş ve ne için?denilmesiyle kıymeti ve ulviyeti ve belâgatı tezahür etmesi noktasından Kur’an’ın misli olamaz ve ona yetişilemez.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
For the Qur’an is a speech and address of the  Sustainer of all the worlds and Creator of the whole universe and a dialogue in no way hinting of imitation and artificiality. It is addressed to the one sent in  the  name  of all men,  indeed  of all beings,  the  most  famous  and  renowned of mankind, the strength and breadth of whose belief gave rise to mighty Islam and raised its owner to the level of the “Distance of Two Bow-strings” and returned him as the addressee  of  the  Eternally  Besought  One.  It  describes  and  explains  the  matters concerning happiness in this world and the next, the  results of the creation of the universe, and the dominical purposes within it. It expounds also the belief of the one it addresses, which was the highest and most extensive of belief and bore all the truths of Islam. It turns and shows every side of the huge universe like a map, a clock, or  a house, and teaches and describes it in the manner of the Craftsman Who made them — to produce the like of this Qur’an of Miraculous Exposition is not possible; the degree of its miraculousness cannot be attained to.
Çünkü Kur’an, bütün âlemlerin Rabb’i ve Hâlık’ının hitabı ve konuşması ve hiçbir cihette taklidi ve tasannuu ihsas edecek bir emare bulunmayan bir mükâlemesi ve bütün insanların belki bütün mahlukatın namına mebus ve nev-i beşerin en meşhur ve namdar muhatabı bulunan ve o muhatabın kuvvet ve vüs’at-i imanı, koca İslâmiyet’i tereşşuh edip sahibini Kab-ı Kavseyn makamına çıkararak muhatab-ı Samedaniyeye mazhariyetle nüzul eden ve saadet-i dâreyne dair ve hilkat-i kâinatın neticelerine ve ondaki Rabbanî maksatlara ait mesaili ve o muhatabın bütün hakaik-i İslâmiyeyi taşıyan en yüksek ve en geniş olan imanını beyan ve izah eden ve koca kâinatın bir harita, bir saat, bir hane gibi her tarafını gösterip, çevirip onları yapan sanatkârı tavrıyla ifade ve talim eden Kur’an-ı Mu’cizü’l-Beyan’ın elbette mislini getirmek mümkün değildir ve derece-i i’cazına yetişilmez.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Also, thousands of precise and learned scholars of high intelligence  have each written  commentaries expounding the Qur’an, some of which are of thirty, forty, or even  seventy  volumes,  showing  and  proving  through  evidence  and  argument  the innumerable qualities,  fine points,  characteristics, mysteries, elevated meanings, and numerous indications concerning every sort of hidden and unseen matter in the Qur’an. And the one hundred and thirty parts of the Risale-i Nur in particular, each of which proves with decisive arguments one quality, one fine point of the Qur’an. Each part of it — like The Miraculousness of the Qur’an, and the Second Station of the Twentieth Word,  which  deduces  many  things  from  the  Qur’an  concerning  the  wonders  of civilization like the railway and the aeroplane, and the First Ray, called Signs of the Qur’an, which makes known the indications of verses alluding to the Risale-i Nur and electricity, and the eight short treatises called The Eight Symbols, which  show how well-ordered, full of meaning, and mysterious are the words of the Qur’an, and the small treatise proving in five aspects the miraculousness of the verses at the end of Sura al-Fath in regard to their giving news of the Unseen — each part of the  Risale-i Nur shows one truth, one light  of the Qur’an. All this forms a stamp confirming  that  the Qur’an has no like, is a miracle and a marvel, and that it is the tongue of the World of the Unseen in the Manifest World and the Word of One All- Knowing of the Unseen.
Hem Kur’an’ı tefsir eden ve bir kısmı otuz kırk hattâ yetmiş cilt olarak birer tefsir yazan yüksek zekâlı, müdakkik, binlerle mütefennin ulemanın, senetleri ve delilleriyle beyan ettikleri Kur’an’daki hadsiz meziyetleri ve nükteleri ve hâsiyetleri ve sırları ve âlî manaları ve umûr-u gaybiyenin her nevinden kesretli gaybî ihbarları izhar ve ispat etmeleri ve bilhassa Risale-i Nur’un yüz otuz kitabının her biri Kur’an’ın bir meziyetini, bir nüktesini kat’î bürhanlarla ispat etmesi ve bilhassa Mu’cizat-ı Kur’aniye Risalesi; şimendifer ve tayyare gibi medeniyetin hârikalarından çok şeyleri Kur’an’dan istihraç eden Yirminci Söz’ün İkinci Makamı ve Risale-i Nur’a ve elektriğe işaret eden âyetlerin işaratını bildiren İşarat-ı Kur’aniye namındaki Birinci Şuâ ve huruf-u Kur’aniye ne kadar muntazam, esrarlı ve manalı olduğunu gösteren Rumuzat-ı Semaniye namındaki sekiz küçük risaleler ve Sure-i Feth’in âhirki âyeti beş vecihle ihbar-ı gaybî cihetinde mu’cizeliğini ispat eden küçük bir risale gibi Risale-i Nur’un her bir cüzü, Kur’an’ın bir hakikatini, bir nurunu izhar etmesi; Kur’an’ın misli olmadığına ve mu’cize ve hârika olduğuna ve bu âlem-i şehadette âlem-i gaybın lisanı ve bir Allâmü’l-guyub’un kelâmı bulunduğuna bir imzadır.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Thus, due to these qualities and characteristics of the Qur’an indicated above in six  points, six aspects, and six levels, its sublime, luminous sovereignty and sacred, mighty rule has continued with perfect splendour illuminating the faces of the centuries and the face of the earth for one thousand three hundred years. And also on account of these qualities of the  Qur’an, each of its letters has gained the sacred distinction of yielding at least ten rewards, ten merits, and ten eternal fruits, and the letters of certain verses and suras yielding a hundred or a thousand fruits, or even more, and at blessed times the light, reward, and value of each letter  rising  from ten to  hundreds. The traveller through the world understood this and said to his heart:
İşte altı noktada ve altı cihette ve altı makamda işaret edilen, Kur’an’ın mezkûr meziyetleri ve hâsiyetleri içindir ki haşmetli hâkimiyet-i nuraniyesi ve azametli saltanat-ı kudsiyesi, asırların yüzlerini ışıklandırarak zemin yüzünü dahi bin üç yüz sene tenvir ederek kemal-i ihtiramla devam etmesi hem o hâsiyetleri içindir ki Kur’an’ın her bir harfi, hiç olmazsa on sevabı ve on hasenesi olması ve on meyve-i bâki vermesi, hattâ bir kısım âyâtın ve surelerin her bir harfi, yüz ve bin ve daha ziyade meyve vermesi ve mübarek vakitlerde her harfin nuru ve sevabı ve kıymeti ondan yüzlere çıkması gibi kudsî imtiyazları kazanmış diye dünya seyyahı anladı ve kalbine dedi:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
“The Qur’an, which is thus miraculous in every respect, through the consensus of its suras,  the agreement of its verses, the accord of its lights and mysteries, and the concurrence of its fruits and works, so testifies with its evidences in the form of proofs to the existence, unity, attributes, and Names of a Single Necessarily Existent One that it is from its testimony that the endless testimony of all the believers has issued forth.
İşte böyle her cihetle mu’cizatlı bu Kur’an; surelerinin icmaıyla ve âyâtının ittifakıyla ve esrar ve envarının tevafukuyla ve semerat ve âsârının tetabukuyla bir tek Vâcibü’l-vücud’un vücuduna ve vahdetine ve sıfât ve esmasına deliller ile ispat suretinde öyle şehadet etmiş ki bütün ehl-i imanın hadsiz şehadetleri, onun şehadetinden tereşşuh etmişler.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Thus, in brief allusion to the instruction in belief and Divine unity that the traveller received from the Qur’an, it was said in the Seventeeth Degree of the First Station: There is no god but God, the One and Unique Necessary Existent,  to Whose Necessary Existence in Unity points the Qur’an of Miraculous Exposition, the book  accepted and desired by all species of angel, men and jinn, whose verses are read each  minute of the year, with the utmost reverence, by hundreds of millions of men, whose sacred sovereignty over the regions of the earth and the universe  and  the  face  of  time  is  permanent,  whose  spiritual  and  luminous authority has run over half  the earth  and a fifth of humanity, for more than fourteen centuries, with the utmost splendour. Testimony and proof is also given by the unanimity of its sacred and heavenly suras, the agreement of its luminous, divine verses, the congruence of its mysteries and lights, the correspondence of its fruits and effects, by witnessing and clear vision.
İşte bu yolcunun Kur’an’dan aldığı ders-i tevhid ve imana kısa bir işaret olarak '''Birinci Makam’ın on yedinci mertebesinde''' böyle
لَٓا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ ال۟وَاجِبُ ال۟وُجُودِ ال۟وَاحِدُ ال۟اَحَدُ الَّذٖى دَلَّ عَلٰى وُجُوبِ وُجُودِهٖ فٖى وَح۟دَتِهِ ال۟قُر۟اٰنُ ال۟مُع۟جِزُ ال۟بَيَانِ اَل۟مَق۟بُولُ ال۟مَر۟غُوبُ لِاَج۟نَاسِ ال۟مَلَكِ وَ ال۟اِن۟سِ وَ ال۟جَانِّ اَل۟مَق۟رُوءُ كُلُّ اٰيَاتِهٖ فٖى كُلِّ دَقٖيقَةٍ بِكَمَالِ ال۟اِح۟تِرَامِ بِاَل۟سِنَةِ مِأٰتِ مِل۟يُونٍ مِن۟ نَو۟عِ ال۟اِن۟سَانِ اَلدَّائِمُ سَل۟طَنَتُهُ ال۟قُد۟سِيَّةُ عَلٰى اَق۟طَارِ ال۟اَر۟ضِ وَ ال۟اَك۟وَانِ وَ عَلٰى وُجُوهِ ال۟اَع۟صَارِ وَ الزَّمَانِ وَ ال۟جَارٖى حَاكِمِيَّتُهُ ال۟مَع۟نَوِيَّةُ النُّورَانِيَّةُ عَلٰى نِص۟فِ ال۟اَر۟ضِ وَ خُم۟سِ ال۟بَشَرِ فٖى اَر۟بَعَةَ عَشَرَ عَص۟رًا بِكَمَالِ ال۟اِح۟تِشَامِ . وَ كَذَا : شَهِدَ وَ بَر۟هَنَ بِاِج۟مَاعِ سُوَرِهِ ال۟قُد۟سِيَّةِ السَّمَاوِيَّةِ وَ بِاِتِّفَاقِ اٰيَاتِهِ النُّورَانِيَّةِ ال۟اِلٰهِيَّةِ وَ بِتَوَافُقِ اَس۟رَارِهٖ وَ اَن۟وَارِهٖ وَ بِتَطَابُقِ حَقَائِقِهٖ وَ ثَمَرَاتِهٖ وَ اٰثَارِهٖ بِال۟مُشَاهَدَةِ وَ ال۟عِيَانِ denilmiştir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Our traveller, our voyager through life, knew now that faith is the most precious capital man can have, for it bestows on indigent man not some transient and ephemeral field or dwelling, but a palace, indeed an eternal kingdom as vast as the whole cosmos or the  world itself. Faith also bestows on ephemeral  man  all he will need  for life  eternal; delivers  from eternal annihilation wretched man who waits on the gallows for the arrival of fate; and opens to man an eternal treasury of everlasting felicity. The traveller then said to himself:
Sonra bir fakir insana değil fâni ve muvakkat bir tarlayı, bir haneyi, belki koca kâinatı ve dünya kadar bir mülk-ü bâkiyi kazandıran ve bir fâni adama ebedî bir hayatın levazımatını bulduran ve ecelin darağacını bekleyen bir bîçareyi idam-ı ebedîden kurtaran ve saadet-i sermediyenin hazinesini açan en kıymettar sermaye-i insaniyenin iman olduğunu bilen mezkûr misafir ve hayat yolcusu, kendi nefsine dedi ki:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
“Onward! In order to gain a further degree from among the infinite degrees of faith, let us refer to the totality of the cosmos, and listen to what it says. We will then be able to perfect and illumine the lessons we have received from its components and parts.”
“Haydi, ileri! İmanın hadsiz mertebelerinden bir mertebe daha kazanmak için '''kâinatın heyet-i mecmuası'''na müracaat edip o da ne diyor, dinlemeliyiz; erkânından ve eczasından aldığımız dersleri tekmil ve tenvir etmeliyiz.” diye Kur’an’dan aldığı geniş ve ihatalı bir dürbün ile baktı, gördü:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Looking through the broad and comprehensive telescope he had taken from the Qur’an,  he saw the cosmos to be so meaningful and well-ordered that it took on the shape of an embodied book of the Glorious One, an incarnate dominical Qur’an, a finely adorned palace  of the Eternally Besought  One, an orderly city of the Most Merciful. All the suras, verses, and words of that book of the universe, even its very letters, chapters, divisions, pages, and lines, through their constant  meaningful effacement  and reaffirmation, their wise changes  and alternations,  gave unanimous expression to the existence and presence of One Who has Knowledge of all things and Power over all things as the author of the book, of a Glorious Inscriber and a Perfect Scribe seeing all things in all things and knowing the relationship of all things with all things. So too all the species and particles of the cosmos, all its inhabitants and contents, all that enters it and leaves it, all the providential changes and the wise processses of rejuvenation that occur in it — these proclaim in unison the existence and unity of an exalted craftsman, a peerless Maker Who sets to work with limitless power and infinite wisdom. The testimony of two great and vast truths, of a piece with the immensity of the cosmos, affirms this supreme witness of the cosmos.
Bu kâinat, o kadar manidar ve muntazamdır ki mücessem bir kitab-ı Sübhanî ve cismanî bir Kur’an-ı Rabbanî ve müzeyyen bir saray-ı Samedanî ve muntazam bir şehr-i Rahmanî suretinde görünüyor. O kitabın bütün sureleri, âyetleri ve kelimatları, hattâ harfleri ve babları ve fasılları ve sayfaları ve satırları, umumunun her vakit manidarane mahv ve ispatları ve hakîmane tağyir ve tahvilleri; icma ile bir Alîm-i külli şey’in ve bir Kadîr-i külli şey’in ve bir musannifin, her şeyde her şeyi gören ve her şeyin her şeyi ile münasebetini bilen, riayet eden bir Nakkaş-ı Zülcelal’in ve bir Kâtib-i Zülkemal’in vücudunu ve mevcudiyetini bilbedahe ifade ettikleri gibi bütün erkân ve envaıyla ve ecza ve cüz’iyatıyla ve sekeneleri ve müştemilatıyla ve vâridat ve masarifatıyla ve onlarda maslahatkârane tebdilleriyle ve hikmet-perverane tecdidleriyle, bi’l-ittifak hadsiz bir kudret ve nihayetsiz bir hikmetle iş gören âlî bir ustanın ve misilsiz bir Sâni’in mevcudiyetini ve vahdetini bildiriyorlar. Ve kâinatın azametine münasip iki büyük ve geniş hakikatin şehadetleri, kâinatın bu büyük şehadetini ispat ediyorlar.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''FIRST TRUTH:''' These are the truths of ‘createdness’ and ‘contingency’ established with countless proofs by the gifted scholars of the principles of religion and the science of theology, as well as the sages of Islam.
'''Birinci Hakikat:''' Usûlü’d-din ve ilm-i kelâmın dâhî ulemasının ve hükema-i İslâmiyenin gördükleri ve hadsiz bürhanlarla ispat ettikleri “'''hudûs'''” ve “'''imkân'''” hakikatleridir. Onlar demişler ki:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
They said that since change and mutation are to be observed in the world and all things, the world must be ephemeral and created; it cannot be uncreated. If it is created, then there must be a Maker who created it. And if there is no cause to be found in the essence of a thing either for its being or for its non-being, so that these two are equally possible, that thing cannot be necessary and eternal. It has further been proven with decisive arguments that it is not possible for things to create each other, since that would involve the absurd and false notion of causality and never-ending causal sequences. Hence the existence of a Necessary Existence becomes necessary, whose like cannot exist, whose similitude is impossible, all other than whom is contingent and created by him.
“Madem âlemde ve her şeyde tagayyür ve tebeddül var; elbette fânidir, hâdistir, kadîm olamaz. Madem hâdistir, elbette onu ihdas eden bir Sâni’ var. Ve madem her şeyin zatında vücudu ve ademi, bir sebep bulunmazsa müsavidir; elbette vâcib ve ezelî olamaz. Ve madem muhal ve bâtıl olan devir ve teselsül ile birbirini icad etmek mümkün olmadığı kat’î bürhanlarla ispat edilmiş. Elbette öyle bir Vâcibü’l-vücud’un mevcudiyeti lâzımdır ki naziri mümteni, misli muhal ve bütün maadası mümkün ve mâsivası mahluku olacak.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Yes, the truth of createdness has permeated the whole of the cosmos, and many instances of it are visible to the eye; the rest can be seen only by the intellect. For in front of our eyes a whole world dies every autumn, and together with it die hundreds of thousands of different  kinds of plants and small animals, each member  of each species being like a small cosmos unto  himself. It is, however, so  orderly and disciplined a death that all things leave behind in their places seeds and eggs that in the spring shall be the means of resurrection and rebirth, miracles of mercy and wisdom, miracles of power and knowledge. They hand to the seeds  and eggs their book of deeds and plan of action, entrusting them to the wisdom of the Glorious Preserver and under His protection, and only then do they die.
Evet, '''hudûs''' hakikati kâinatı istila etmiş. Çoğunu göz görüyor, diğer kısmını akıl görüyor. Çünkü gözümüzün önünde her sene güz mevsiminde öyle bir âlem vefat eder ki her birisinin hadsiz efradı bulunan ve her biri zîhayat bir kâinat hükmünde olan yüz bin nevi nebatat ve küçücük hayvanat, o âlem ile beraber vefat ederler. Fakat o kadar intizam ile bir vefattır ki haşir ve neşirlerine medar olan ve rahmet ve hikmetin mu’cizeleri, kudret ve ilmin hârikaları bulunan çekirdekleri ve tohumları ve yumurtacıkları baharda yerlerinde bırakıp defter-i a’mallerini ve gördükleri vazifelerin programlarını onların ellerine vererek Hafîz-i Zülcelal’in himayesi altında, hikmetine emanet eder; sonra vefat ederler.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
In spring, the dead trees, roots and animals come to life again exactly as they were, thus providing hundreds of thousands of examples, specimens and proofs of the supreme resurrection. In the place of others,  plants and animals resembling them exactly are brought into being and life, thus publishing the pages of the beings of the preceding spring, together  with their deeds and functions, just like an advertisement. Thus they demonstrate one meaning of the verse,
Ve bahar mevsiminde, haşr-i a’zamın yüz bin misali ve numune ve delilleri hükmünde olarak o vefat eden ağaçlar ve kökler ve bir kısım hayvancıklar, aynen ihya ve diriliyorlar. Ve bir kısmının dahi kendi yerlerinde emsalleri ve aynen onlara benzeyenleri icad ve ihya olunuyor. Ve geçen baharın mevcudatı, işledikleri amellerin ve vazifelerin sahifelerini ilanat gibi neşredip وَاِذَا الصُّحُفُ نُشِرَت۟ âyetinin bir misalini gösteriyorlar.
When the pages are spread out.(*<ref>*Qur’an, 81:10.</ref>)
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Then also, with respect to the whole, each autumn a great world dies, and each spring a fresh world comes into being. That death and creation proceed in so orderly a manner, and so many separate deaths and creations occur within them, in such orderly and regular fashion, that it is as if the world were a traveller’s lodge where animate beings reside for a time, where travelling worlds and migrant realms come, fulfil their duties, and then go on their way.
Hem heyet-i mecmua cihetinde, her güzde ve her baharda büyük bir âlem vefat eder ve taze bir âlem vücuda gelir. Ve o vefat ve hudûs, o kadar muntazam cereyan ediyor ve o vefat ve hudûsta, gayet intizam ve mizanla o kadar nevilerin vefiyatları ve hudûsları oluyor ki güya dünya öyle bir misafirhanedir ki zîhayat kâinatlar ona misafir olurlar ve seyyah âlemler ve seyyar dünyalar ona gelirler, vazifelerini görürler, giderler.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
So there is apparent to all intellects, with the clarity of the sun, the necessary existence, infinite power and unending wisdom of a Glorious Being Who  creates and brings into  being in this world vital realms and purposive universes, with perfect wisdom, knowledge, and equilibrium, with balance, order and regularity, and Who then employs them for dominical  purposes, Divine aims and Merciful goals, with full power and compassion. We leave to the Risale-i Nur and the books of the theologians the further discussion of matters related to createdness.
İşte, bu dünyada böyle hayattar dünyaları ve vazifedar kâinatları kemal-i ilim ve hikmet ve mizanla ve muvazene ve intizam ve nizamla ihdas ve icad edip Rabbanî maksatlarda ve İlahî gayelerde ve Rahmanî hizmetlerde kadîrane istimal ve rahîmane istihdam eden bir Zat-ı Zülcelal’in vücub-u vücudu ve hadsiz kudreti ve nihayetsiz hikmeti, bilbedahe güneş gibi akıllara görünüyor. “Hudûs” mesailini Risale-i Nur’a ve muhakkikîn-i kelâmiyenin kitaplarına havale ile o bahsi kapıyoruz.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
As for contingence, it prevails over and surrounds all of the cosmos. For we see that all things, universal or particular, big or small, from God’s Throne down to the ground, from the atom to the planet, all are sent to the world with a particular essence, a specific  form, a distinct identity, particular attributes, wise qualities, and beneficial  organs. Now to bestow on that particular essence and quiddity its peculiarities, from amongst the infinite possibilities available; to  clothe it in its specific, distinctive and  appropriate form, from among  the possibilities and probabilities that are as numerous as the forms that may be conceived; to distinguish that being with the identity suited to it, from among the possibilities as numerous as the other members of its species; to endow  with special, suitable and beneficial  attributes  the  created object  that  is  formless  and  hesitant  midst  the possibilities and probabilities that  are as numerous as the varieties of  attribute and degree;  to  affix to that  aimless  creature, perplexed  and  distraught  amidst the innumerable possibilities and probabilities that result from the infinitude of conceivable paths and modalities
Amma '''imkân''' ciheti ise o da kâinatı istila ve ihata etmiş. Çünkü görüyoruz ki her şey, küllî ve cüz’î bulunsun, büyük ve küçük olsun arştan ferşe, zerrattan seyyarata kadar her mevcud; mahsus bir zat ve muayyen bir suret ve mümtaz bir şahsiyet ve has sıfatlar ve hikmetli keyfiyetler ve maslahatlı cihazlar ile dünyaya gönderiliyor. Halbuki o mahsus zata ve o mahiyete, hadsiz imkânat içinde o hususiyeti vermek... Hem suretler adedince imkânlar ve ihtimaller içinde o nakışlı ve farikalı ve münasip o muayyen sureti giydirmek... Hem hemcinsinden olan eşhasın miktarınca imkânlar içinde çalkanan o mevcuda, o lâyık şahsiyeti imtiyazla tahsis etmek... Hem sıfatların nevileri ve mertebeleri sayısınca imkânlar ve ihtimaller içinde şekilsiz ve mütereddid bulunan o masnua, o has ve muvafık, maslahatlı sıfatları yerleştirmek… Hem hadsiz yollar ve tarzlarda bulunması mümkün olması noktasında hadsiz imkânat ve ihtimalat içinde mütehayyir, sergerdan, hedefsiz o mahluka, o hikmetli keyfiyetleri ve inayetli cihazları takmak ve teçhiz etmek…
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
—to affix to it wise qualities and beneficial organs and equip it with them— all of these are indications, proofs, and affirmations to the number of the innumerable possibilities of the necessary existence, infinite power and unlimited wisdom of the Necessary Existent  Who creates, chooses, specifies, and distinguishes the  quiddity  and  identity,  the  form  and shape, the  attribute  and  situation  of  all contingent beings, whether they be universals or particulars. They indicate, too, that no object and no matter is hidden from Him, that nothing is difficult for Him, that the greatest task is as easy for Him as the smallest, that He can create a spring as easily as a tree, and a tree as easily as a seed. All this, then, pertains to the truth of contingence, and forms one wing of the great testimony borne by the cosmos.
Elbette küllî ve cüz’î bütün mümkinat adedince ve her mümkünün mezkûr mahiyet ve hüviyet, heyet ve suret, sıfat ve vaziyetinin imkânatı adedince tahsis edici, tercih edici, tayin edici, ihdas edici bir Vâcibü’l-vücud’un vücub-u vücuduna ve hadsiz kudretine ve nihayetsiz hikmetine ve hiçbir şey ve hiçbir şe’n ondan gizlenmediğine ve hiçbir şey ona ağır gelmediğine ve en büyük bir şey en küçük bir şey gibi ona kolay geldiğine ve bir baharı bir ağaç kadar ve bir ağacı bir çekirdek kadar suhuletle icad edebildiğine işaretler ve delâletler ve şehadetler, imkân hakikatinden çıkıp kâinatın bu büyük şehadetinin bir kanadını teşkil ederler.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Since the testimony of the cosmos, with its two wings and two truths, is fully established  and explained  in various parts of the Risale-i Nur, and particularly the Twenty-Second and Thirty-Second Words, as well as the Twentieth and Thirty-Third Letters, we refer our readers to those writings, and cut short an extremely long story.
Kâinatın şehadetini, her iki kanadı ve iki hakikatiyle Risale-i Nur eczaları ve bilhassa Yirmi İkinci ve Otuz İkinci Sözler ve Yirminci ve Otuz Üçüncü Mektuplar tamamıyla ispat ve izah ettiklerinden onlara havale ederek bu pek uzun kıssayı kısa kestik.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
As for the Second Truth that proceeds from the total scheme of the cosmos, which is also the second wing of its great and universal testimony, it is as follows:
Kâinatın heyet-i mecmuasından gelen büyük ve küllî şehadetin ikinci kanadını ispat eden:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''SECOND TRUTH:''' There is to be seen a truth of co-operation among these beings that are attempting to maintain their existence, and if they are animate, their life, and fulfil their functions in the midst of constantly stirring changes and revolutions, a truth that lies far beyond their capacities.
'''İkinci Hakikat:''' Bu mütemadiyen çalkanan inkılablar ve tahavvülatlar içinde vücudunu ve hizmetini ve zîhayat ise hayatını muhafazaya ve vazifesini yerine getirmeye çalışan mahlukatta, kuvvetlerinin bütün bütün haricinde bir '''teavün hakikati''' görünüyor.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
For example, the elements hasten to aid animate beings; the clouds to help the vegetable kingdom; the vegetable kingdom, to help the animal kingdom; the animal kingdom, to help the human kingdom. Milk gushes forth from the breast, like the spring of Paradise, to succour the infant; the fact that animate beings are given their needs and sustenance in a manner that transcends their capacity, from unexpected places; the  replenishing of the cells of the body with particles of food, through their being subjugated by their Sustainer and their employment at His merciful hands  —  all of these and  numerous other examples of the truth  of co-operation demonstrate the universal and compassionate dominicality of the Sustainer of All the Worlds, Who administers the cosmos like a palace.
Mesela, unsurları zîhayatın imdadına, hususan bulutları nebatatın mededine ve nebatatı dahi hayvanatın yardımına ve hayvanat ise insanların muavenetine ve memelerin kevser gibi sütleri, yavruların beslenmelerine ve zîhayatların iktidarları haricindeki pek çok hâcetleri ve erzakları, umulmadık yerlerden onların ellerine verilmesi, hattâ zerrat-ı taamiye dahi hüceyrat-ı bedeniyenin tamirine koşmaları gibi teshir-i Rabbanî ile ve istihdam-ı Rahmanî ile hakikat-i teavünün pek çok misalleri doğrudan doğruya, bütün kâinatı bir saray gibi idare eden bir Rabbü’l-âlemîn’in umumî ve rahîmane rububiyetini gösteriyorlar.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Solid, inanimate and unfeeling objects, that  nonetheless  co-operate with each other in a sensitive and conscious fashion, must of necessity be caused to rush to each other’s aid by the  power, mercy, and  command  of a Compassionate, Wise, and Glorious Sustainer.
Evet, camid ve şuursuz ve şefkatsiz olan ve birbirine şefkatkârane, şuurdarane vaziyet gösteren muavenetçiler, elbette gayet Rahîm ve Hakîm bir Rabb-i Zülcelal’in kuvvetiyle, rahmetiyle, emriyle yardıma koşturuluyorlar.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
The universal co-operation  visible  throughout  the  cosmos;  the  comprehensive equilibrium and all-embracing preservation prevailing with the utmost regularity in all things, from the planets to the members, limbs and bodily particles of animate beings; the adorning whose pen ranges over the gilded face of the heavens, the decorated face of the earth, and the delicate faces of flowers; the ordering that prevails over all things, from the Milky Way and solar system down to fruits such as corn and pomegranates; the assigning of duties to all things, from the sun and the moon, the elements and the clouds, down  to  honey-bees  —  all  of  these  great  truths  offer  a  testimony  of proportionate greatness, and their testimony forms the second wing of the testimony offered by the cosmos. Since the Risale-i Nur has established and clarified this great testimony, we will content ourselves here with this brief indication.
İşte kâinatta cari olan teavün-ü umumî, seyyarattan tâ zîhayatın aza ve cihazat ve zerrat-ı bedeniyesine kadar kemal-i intizamla cereyan eden muvazene-i âmme ve muhafaza-i şâmile ve semavatın yaldızlı yüzünden ve zeminin ziynetli yüzünden tâ çiçeklerin süslü yüzlerine kadar kalem gezdiren tezyin ve Kehkeşan’dan ve manzume-i şemsiyeden tâ mısır ve nar gibi meyvelere kadar hükmeden tanzim ve güneş ve kamerden ve unsurlardan ve bulutlardan tâ bal arılarına kadar memuriyet veren tavzif gibi pek büyük hakikatlerin büyüklükleri nisbetindeki şehadetleri, kâinatın şehadetinin ikinci kanadını ispat ve teşkil ederler. Madem Risale-i Nur bu büyük şehadeti ispat ve izah etmiş, biz burada bu kısacık işaretle iktifa ederiz.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
In brief allusion to the lesson of faith learned by our traveller from the cosmos, we said in the Eighteenth Degree of the First Station: There is no god but God, the Necessary Existent, the like of Whom cannot exist, other than Whom all things are contingent, the One, the Unique, to the Necessity of  Whose  Existence in Unity points the cosmos, the great book incarnate, the supreme  Qur’an personified, the ornate and orderly palace, the splendid and well-arranged  city, with all of its suras, verses, letters, chapters, parts, pages, and lines, with the agreement of its fundaments, species, parts and particles, its inhabitants and contents, what enters it and what leaves it; with the testimony of the sublimity of the  comprehensiveness of the truth of createdness, change and contingency; with the consensus of all scholars of the science of theology; with the testimony of the truth of the changing of its form and its contents, with wisdom and regularity, and the renewal of its letters and words with discipline and equilibrium; and with the testimony of the sublimity of the comprehensiveness of the truth of co-operation, mutual response and solidarity, reciprocal care, balance and  preservation, among all its beings, as is to be clearly observed.
İşte dünya seyyahının kâinattan aldığı ders-i imanîye kısa bir işaret olarak '''Birinci Makam’ın on sekizinci mertebesinde''' böyle
لَٓا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ ال۟وَاجِبُ ال۟وُجُودِ ال۟مُم۟تَنِعُ نَظٖيرُهُ اَل۟مُم۟كِنُ كُلُّ مَاسِوَاهُ ال۟وَاحِدُ ال۟اَحَدُ الَّذٖى دَلَّ عَلٰى وُجُوبِ وُجُودِهٖ فٖى وَح۟دَتِهٖ هٰذِهِ ال۟كَائِنَاتُ ال۟كِتَابُ ال۟كَبٖيرُ ال۟مُجَسَّمُ وَ ال۟قُر۟اٰنُ ال۟جِس۟مَانِىُّ ال۟مُعَظَّمُ وَ ال۟قَص۟رُ ال۟مُزَيَّنُ ال۟مُنَظَّمُ وَ ال۟بَلَدُ ال۟مُح۟تَشَمُ ال۟مُن۟تَظَمُ بِاِج۟مَاعِ سُوَرِهٖ وَ اٰيَاتِهٖ وَ كَلِمَاتِهٖ وَ حُرُوفِهٖ وَ اَب۟وَابِهٖ وَ فُصُولِهٖ وَ صُحُفِهٖ وَ سُطُورِهٖ وَ اِتِّفَاقِ اَر۟كَانِهٖ وَ اَن۟وَاعِهٖ وَ اَج۟زَائِهٖ وَ جُز۟ئِيَّاتِهٖ وَ سَكَنَتِهٖ وَ مُش۟تَمِلَاتِهٖ وَ وَارِدَاتِهٖ وَ مَصَارِفِهٖ بِشَهَادَةِ عَظَمَةِ اِحَاطَةِ حَقٖيقَةِ ال۟حُدُوثِ وَ التَّغَيُّرِ وَ ال۟اِم۟كَانِ بِاِج۟مَاعِ جَمٖيعِ عُلَمَاءِ عِل۟مِ ال۟كَلَامِ وَ بِشَهَادَةِ حَقٖيقَةِ تَب۟دٖيلِ صُورَتِهٖ وَ مُش۟تَمِلَاتِهٖ بِال۟حِك۟مَةِ وَ ال۟اِن۟تِظَامِ وَ تَج۟دٖيدِ حُرُوفِهٖ وَ كَلِمَاتِهٖ بِالنِّظَامِ وَ ال۟مٖيزَانِ وَ بِشَهَادَةِ عَظَمَةِ اِحَاطَةِ حَقٖيقَةِ التَّعَاوُنِ وَ التَّجَاوُبِ وَ التَّسَانُدِ وَ التَّدَاخُلِ وَ ال۟مُوَازَنَةِ وَ ال۟مُحَافَظَةِ فٖى مَو۟جُودَاتِهٖ بِال۟مُشَاهَدَةِ وَ ال۟عِيَانِ denilmiştir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Then the ardent and inquisitive  traveller, who was seeking  the Creator of the world, had advanced by gaining knowledge of God indirectly through eighteen degrees and approached, at the end of an ascension in belief to the throne of truth, a station where in the presence of God, he addressed Him directly. He said to his own spirit:
Sonra, dünyaya gelen ve dünyanın yaratanını arayan ve on sekiz adet mertebelerden çıkan ve arş-ı hakikate yetişen bir mi’rac-ı imanî ile gaibane marifetten hazırane ve muhatabane bir makama terakki eden meraklı ve müştak yolcu adam, kendi ruhuna dedi ki:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
“In the noble opening sura of the Qur’an, the verses  that  extend  from  the beginning to the word iyyaka (You alone) are like a form of praise and encomium uttered  indirectly; but the word iyyaka  signifies  a coming into  His presence  and addresssing Him directly. So too we should abandon this indirect seeking and ask for the object of search from  the object of our search. For one must ask the sun, that shows all things, concerning the sun, since that which shows all things will show itself even more clearly. Just as we perceive and  know the sun by its rays, so too we can strive  to know our Creator, in accordance  with  our capacities, through His  Most Beautiful Names and Sacred Attributes.
Fatiha-i Şerife’de başından tâ اِيَّاكَ kelimesine kadar gaibane medh ü sena ile bir huzur gelip اِيَّاكَ hitabına çıkılması gibi biz dahi doğrudan doğruya gaibane aramayı bırakıp aradığımızı aradığımızdan sormalıyız; her şeyi gösteren güneşi, güneşten sormak gerektir. Evet her şeyi gösteren, kendini her şeyden ziyade gösterir. Öyle ise şemsin şuâatı ile onu görmek ve tanımak gibi '''Hâlık’ımızın esma-i hüsnasıyla ve sıfât-ı kudsiyesiyle''' onu kabiliyetimizin nisbetinde tanımaya çalışabiliriz.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
We will set forth here, with the utmost brevity and concision, two of the countless paths that lead to this goal; two of the infinite degrees of those two paths; and two of the abundant truths and details of those two degrees.
Bu maksadın hadsiz yollarından iki yolu ve o iki yolun hadsiz mertebelerinden iki mertebeyi ve o iki mertebenin pek çok hakikatlerinden ve pek çok uzun tafsilatından yalnız iki hakikati icmal ve ihtisar ile bu risalede beyan edeceğiz.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''THE FIRST TRUTH:''' There appears visible to our  eye  a  comprehensive, permanent, orderly and awesome truth, one that changes, transforms, and renews all beings in heaven and on earth, with imperious and incessant activity. Within the truth of that  in every  way wise activity,  there is immediately perceived the truth of the manifestation of dominicality, and  in  turn, within the truth of that in every way merciful manifestation of dominicality, is recognizable the truth of the epiphany of Divinity.
'''Birinci Hakikat:''' Bilmüşahede gözümüzle görünen ve muhit ve daimî ve muntazam ve dehşetli ve semavî ve arzî olan bütün mevcudatı çeviren ve tebdil ve tecdid eden ve kâinatı kaplayan '''faaliyet-i müstevliye''' hakikati görünmesi ve o her cihetle hikmet-medar faaliyet hakikatinin içinde '''tezahür-ü rububiyet''' hakikatinin bilbedahe hissedilmesi ve o her cihetle rahmet-feşan tezahür-ü rububiyet hakikatinin içinde, '''tebarüz-ü uluhiyet''' hakikati bizzarure bilinmiş olmasıdır.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
From this continuous, wise and imperious activity, the deeds of an All-Powerful and All-Knowing Doer can be discerned, as if from behind a veil.
İşte bu hâkimane ve hakîmane faaliyet-i daimeden ve perdesinin arkasında bir Fâil-i Kadîr ve Alîm’in ef’ali, görünür gibi hissedilir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
And from behind the veil of these  nurturing and administering deeds of dominicality, the Divine Names, manifest in  all things,  can be  immediately  perceived.
Ve bu mürebbiyane ve müdebbirane ef’al-i Rabbaniyeden ve perdesinin arkasından, her şeyde cilveleri bulunan esma-i İlahiye, hissedilir derecesinde bedahetle bilinir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Then behind the veil of the Beautiful Names, manifest with Glory and Beauty, can be deduced the existence and reality of the seven sacred attributes,
Ve bu celaldarane ve cemal-perverane cilvelenen esma-i hüsnadan ve perdesinin arkasında sıfât-ı seb’a-i kudsiyenin ilmelyakîn, belki aynelyakîn, belki hakkalyakîn derecesinde vücudları ve tahakkukları anlaşılır.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
according to the testimony of all creation, in a life-giving, powerful, knowledgeable, all-hearing, all-seeing, volitional and speech- endowed form, there appears to the eye of faith in the heart,self-evidently, necessarily, and with full certainty, the existence of a Necessary Existent that is described by these attributes, a Single One of Unity known by these Names, a Peerless and Eternal Doer, in a form more evidential and brilliant than the sun.
Ve bu yedi kudsî sıfâtın dahi bütün masnuatın şehadetiyle hem hayattarane hem kadîrane hem alîmane hem semîane hem basîrane hem mürîdane hem mütekellimane nihayetsiz bir surette tecellileri ile bilbedahe ve bizzarure ve biilmelyakîn bir Mevsuf-u Vâcibü’l-vücud’un ve bir Müsemma-i Vâhid-i Ehad’in ve bir Fâil-i Ferd-i Samed’in mevcudiyeti, güneşten daha zâhir, daha parlak bir tarzda kalpteki iman gözüne görünür gibi kat’î bilinir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
For a beautiful and profound book necessarily presupposes the act of writing and a well-built house presupposes the act of building; and the acts of writing beautifully and building well presuppose the names of writer and builder; and the titles of writer and builder obviously imply the arts and attributes of writing and building; and these arts and attributes  self-evidently necessitate one who will be qualified by the names and attributes, and be the artist and craftsman. For just as it is impossible for there to be a deed without a doer, or a name without one designated by the name, so too it is not possible for there to be an attribute without one qualified by the attribute, and for there to be a craft without a craftsman.
Çünkü güzel ve manidar bir kitap ve muntazam bir hane, bedahetle yazmak ve yapmak fiillerini ve güzel yazmak ve intizamlı yapmak fiilleri dahi bedahetle yazıcı ve dülger namlarını, yazıcı ve dülger unvanları ise bedahetle kitabet ve dülgerlik sanatlarını ve sıfatlarını ve bu sanat ve sıfatlar bedahetle herhalde bir zatı istilzam eder ki mevsuf ve sâni’ ve müsemma ve fâil olsun. Fâilsiz bir fiil ve müsemmasız bir isim mümkün olmadığı gibi; mevsufsuz bir sıfat, sanatkârsız bir sanat dahi mümkün değildir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
On the basis, then, of this truth and principle, the universe with all the beings it contains resembles a collection of profound books and letters written by the pen of Divine Determining, and countless buildings and palaces constructed with the hammer of Divine Power. Each of these singly in thousands of ways  and  together in uncountable ways utters the following testimony: These innumerable dominical and merciful deeds, and the endless manifestations of the  thousand and one Divine Names which are the source of the deeds, and the infinite manifestations of the seven transcendent attributes which are the source of the Beautiful Names, in endless and infinite ways point  to and testify to the necessary existence and unity  of an All-Glorious Essence Which is the source of those all- embracing, sacred seven attributes and is qualified by them. And so too all the instances of beauty, loveliness, perfection, and exquisiteness found in those beings self- evidently testify all together to the sacred beauties and  perfections of the dominical deeds, and the Divine Names, and attributes, and  qualities, which are fitting and worthy of them, and to the sacred beauty of the Most Pure and Holy Essence.
İşte bu hakikat ve kaideye binaen, bu kâinat bütün mevcudatıyla beraber kaderin kalemiyle yazılmış, kudretin çekiciyle yapılmış manidar hadsiz kitaplar, mektuplar, nihayetsiz binalar ve saraylar hükmünde –her biri binler vecihle ve beraber hadsiz vücuh ile– Rabbanî ve Rahmanî nihayetsiz fiilleri ve o fiillerin menşeleri olan bin bir esma-i İlahiyenin hadsiz cilveleriyle ve o güzel isimlerin menbaı olan yedi sıfât-ı Sübhaniyenin nihayetsiz tecellileriyle, o yedi muhit ve kudsî sıfatların madeni ve mevsufu olan ezelî ve ebedî bir Zat-ı Zülcelal’in vücub-u vücuduna ve vahdetine hadsiz işaretler ve nihayetsiz şehadetler ettikleri gibi; bütün o mevcudatta bulunan bütün hüsünler, cemaller, kıymetler, kemaller dahi ef’al-i Rabbaniyenin ve esma-i İlahiyenin ve sıfât-ı Samedaniyenin ve şuunat-ı Sübhaniyenin kendilerine lâyık ve muvafık kudsî cemallerine ve kemallerine ve hepsi birden Zat-ı Akdes’in kudsî cemaline ve kemaline bedahetle şehadet ederler.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
So the truth of dominicality that manifests itself within the truth of activity reveals and  makes itself known in qualities and acts such as creating, originating, fashioning and bringing into being, with knowledge and wisdom; determining, forming, administering and changing with regularity and  balance; transforming, causing to descend and perfecting, with purpose and will; and feeding, nurturing, and bestowing generosity and bounty, with  tenderness and mercy.
İşte faaliyet hakikati içinde tezahür eden rububiyet hakikati; ilim ve hikmetle halk ve icad ve sun’ ve ibda, nizam ve mizan ile takdir ve tasvir ve tedbir ve tedvir, kasd ve irade ile tahvil ve tebdil ve tenzil ve tekmil, şefkat ve rahmetle it’am ve in’am ve ikram ve ihsan gibi şuunatıyla ve tasarrufatıyla kendini gösterir ve tanıttırır.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
And within the truth of the manifestation of dominicality, the truth of the immediately perceived revelation of Divinity makes itself known and recognized through the compassionate and munificent manifestations of the Beautiful Names and through the  Glorious and Beauteous manifestations of the seven  affirmative attributes: Life, Knowledge, Power, Will, Hearing, Sight, and Speech.
Ve tezahür-ü rububiyet hakikati içinde bedahetle hissedilen ve bulunan uluhiyetin tebarüz hakikati dahi esma-i hüsnanın rahîmane ve kerîmane cilveleriyle ve yedi sıfât-ı sübutiye olan Hayat, İlim, Kudret, İrade, Sem’, Basar ve Kelâm sıfatlarının celalli ve cemalli tecellileriyle kendini tanıttırır, bildirir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Just as the attribute of Speech makes the Most Sacred Essence known through revelation  and inspiration, so too the attribute of Power makes the Essence known through its skilled works and effects, each of which is like a word assuming external shape. Presenting the cosmos from end to end under the aspect of an incarnate book of discernment, it describes and makes known a Powerful Possessor of Glory.
Evet nasıl ki kelâm sıfatı, vahiyler ve ilhamlar ile Zat-ı Akdes’i tanıttırır, öyle de '''kudret''' sıfatı dahi mücessem kelimeleri hükmünde olan sanatlı eserleriyle o Zat-ı Akdes’i bildirir ve kâinatı baştan başa bir Furkan-ı cismanî mahiyetinde gösterip bir Kadîr-i Zülcelal’i tavsif ve tarif eder.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
As for the attribute of Knowledge, it makes known a single Most Sacred Essence, through each of the wise, well-ordered and balanced objects of creation, through each creature administered, directed, adorned, and made distinct by God’s Knowledge.
Ve '''ilim''' sıfatı dahi hikmetli, intizamlı, mizanlı olan bütün masnuat miktarınca ve ilim ile idare ve tedbir ve tezyin ve temyiz edilen bütün mahlukat adedince, mevsufları olan bir tek Zat-ı Akdes’i bildirir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
As for the attribute of Life, it is proven not only by its own evidences, but also by all the works that proclaim God’s Power, by all the well-ordered, wise, balanced and adorned forms and states that indicate God’s Knowledge, as well as by all proofs of all other  attributes. Thus Life, showing as witnesses all animate beings, which act as mirrors reflecting those abundant proofs, makes known an Eternally Living and Self- Subsistent Essence.
Ve '''hayat''' sıfatı ise kudreti bildiren bütün eserler ve ilmin vücudunu bildiren bütün intizamlı ve hikmetli ve mizanlı ve ziynetli suretler, haller ve sair sıfatları bildiren bütün deliller, sıfat-ı hayatın delilleriyle beraber, hayat sıfatının tahakkukuna delâlet ettikleri gibi; hayat dahi bütün o delilleriyle, âyineleri olan bütün zîhayatları şahit göstererek Zat-ı Hayy-ı Kayyum’u bildirir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
It is also this attribute that constantly changes the cosmos, in order to produce in it ever-fresh and various manifestations and designs, and turns it into a supreme mirror composed of countless smaller mirrors. Similarly, the attributes of Seeing and Hearing, Willing and Speaking, each reveal and make known the Most Sacred Essence, just as the cosmos does.
Ve kâinatı, serbeser her vakit taze taze ve ayrı ayrı cilveleri ve nakışları göstermek için daima değişen ve tazelenen ve hadsiz âyinelerden terekküp eden bir âyine-i ekber suretine çevirir. Ve bu kıyasla '''görmek''' ve '''işitmek, ihtiyar etmek''' ve '''konuşmak''' sıfatları dahi her biri birer kâinat kadar Zat-ı Akdes’i bildirir, tanıttırır.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Then, too, just as the attributes point to the existence of the Possessor of Glory, they also indicate in most manifest fashion the existence and reality of life, and the livingness and permanence of that Essence. For Knowing is a sign of Life; Hearing is an indication of Life; Seeing belongs only to the living; Will takes place only with Life. Purposive  Power is  found only in living beings, and Speech is a task for those endowed with Knowledge and Life.
Hem o sıfatlar, Zat-ı Zülcelal’in vücuduna delâlet ettikleri gibi hayatın vücuduna ve tahakkukuna ve o zatın hayattar ve diri olduğuna dahi bedahetle delâlet ederler. Çünkü bilmek hayatın alâmeti, işitmek dirilik emaresi, görmek dirilere mahsus, irade hayat ile olabilir, ihtiyarî iktidar zîhayatlarda bulunur, tekellüm ise bilen dirilerin işidir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
It follows from the foregoing that the attribute of Life has proofs seven times as numerous as the cosmos, and evidences that proclaim its existence and the existence of the One  Whom it qualifies. Thus it comes to be the foundation and source of the attributes, the  origin and support of the Supreme Name. Since the  Risale-i Nur establishes  this  first truth with  powerful proofs and clarifies it, we will content ourselves now with a drop from this ocean.
İşte bu noktalardan anlaşılır ki hayat sıfatının yedi defa kâinat kadar delilleri ve kendi vücudunu ve mevsufun vücudunu bildiren bürhanları vardır ki bütün sıfatların esası ve menbaı ve ism-i a’zamın masdarı ve medarı olmuştur. Risale-i Nur, bu birinci hakikati kuvvetli bürhanlar ile ispat ve bir derece izah ettiğinden, bu denizden bu mezkûr katre ile şimdilik iktifa ediyoruz.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''THE SECOND TRUTH:''' Divine discourse, which proceeds from the attribute of Speech.
'''İkinci Hakikat:''' Sıfat-ı kelâmdan gelen tekellüm-ü İlahîdir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Were the sea to become ink for the words of my Sustainer...(*<ref>*Qur’an, 18:109.</ref>)According to the inner sense of this verse, Divine discourse is infinite. The clearest sign  demonstrating the existence of a being is his speech. This truth, therefore, constitutes an infinite testimony to the existence and unity of the Pre-Eternal Speaker.
لَو۟ كَانَ ال۟بَح۟رُ مِدَادًا لِكَلِمَاتِ رَبّٖى âyetinin sırrıyla: Kelâm-ı İlahî, nihayetsizdir. Bir zatın vücudunu bildiren en zâhir alâmet, konuşmasıdır. Demek bu hakikat, nihayetsiz bir surette Mütekellim-i Ezelî’nin mevcudiyetine ve vahdetine şehadet eder.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Since two powerful evidences of this truth are revelation and inspiration, set forth in the Fourteenth and Fifteenth Degrees of this treatise; another broad proof is provided by sacred and heavenly Books, as indicated in the Tenth Degree; and a further most brilliant and comprehensive proof is furnished by the Qur’an of Miraculous Exposition, as discussed in the Seventeenth Degree — for all these reasons we refer our readers to those Degrees for the exposition and affirmation of this truth. Enough for us and for our  traveller, who was unable to proceed beyond this  point, are the lights and mysteries contained in the sublime verse that proclaims this truth in miraculous fashion and adds it own testimony to all of the preceding ones:God bears witness that there is no god but He, as do the angels and the possessors of knowledge; steadfast  in equity; there is no god but He, the Mighty, the Wise!(*<ref>*Qur’an, 3:18.</ref>)
Bu hakikatin iki kuvvetli şehadeti, bu risalenin on dördüncü ve on beşinci mertebelerinde beyan edilen vahiyler ve ilhamlar cihetiyle ve geniş bir şehadeti dahi onuncu mertebesinde işaret edilen kütüb-ü mukaddese-i semaviye cihetiyle ve çok parlak ve câmi’ bir diğer şehadeti dahi on yedinci mertebesinde Kur’an-ı Mu’cizü’l-Beyan cihetiyle geldiğinden, bu hakikatin beyan ve şehadetini o mertebelere havale edip o hakikati mu’cizane ilan eden ve şehadetini sair hakikatlerin şehadetleriyle beraber ifade eden شَهِدَ اللّٰهُ اَنَّهُ لَٓا اِلٰهَ اِلَّا هُوَ وَال۟مَلٰٓئِكَةُ وَ اُولُوا ال۟عِل۟مِ قَٓائِمًا بِال۟قِس۟طِ لَٓا اِلٰهَ اِلَّا هُوَ ال۟عَزٖيزُ ال۟حَكٖيمُ âyet-i muazzamanın envarı ve esrarı, bizim bu yolcuya kâfi ve vâfi gelmiş ki daha ileri gidememiş.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
In allusion to the core of the lesson learned by our traveller at this sacred Station, we said, in the Nineteenth Degree of the First Station:There is no god but God, the Necessary Existent, the One, the Unique; His are the Beautiful Names, His are the Supreme Attributes, and His is the Most Sublime Similitude. To His Necessary Existence in Unity points the necessarily existent Essence, with the consensus of all its  sacred and comprehensive attributes and all of its Beautiful Names, manifested according to the consensus of His dominant qualities and deeds. By the testimony of the sublimity of the truth of the self-revelation of Divinity in the manifestation of dominicality, in the permanence of imperious activity through the act of  bringing into being, creating, making and originating, in will and in power; and through the act of determining, forming and regulating, in choice and in wisdom; through the act of expending, preserving, ordering, administering, and nurturing in  purposiveness and mercy, in complete order and equilibrium; as too by the testimony of the sublimity of the comprehensiveness of the truth of the mysteries of the verse: God bears witness that there is no god but He, as do the angels and the possessors of knowledge; steadfast in equity; there is no god but He, the Mighty, the Wise!
İşte bu yolcunun bu makam-ı kudsîden aldığı dersin kısa bir mealine bir işaret olarak '''Birinci Makam’ın on dokuzuncu mertebesinde'''
لَٓا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ ال۟وَاجِبُ ال۟وُجُودِ ال۟وَاحِدُ ال۟اَحَدُ لَهُ ال۟اَس۟مَاءُ ال۟حُس۟نٰى وَ لَهُ الصِّفَاتُ ال۟عُل۟يَا وَ لَهُ ال۟مَثَلُ ال۟اَع۟لٰى اَلَّذٖى دَلَّ عَلٰى وُجُوبِ وُجُودِهٖ فٖى وَح۟دَتِهٖ اَلذَّاتُ ال۟وَاجِبُ ال۟وُجُودِ بِاِج۟مَاعِ جَمٖيعِ صِفَاتِهِ ال۟قُد۟سِيَّةِ ال۟مُحٖيطَةِ وَ جَمٖيعِ اَس۟مَائِهِ ال۟حُس۟نٰى اَل۟مُتَجَلِّيَّةِ بِاِتِّفَاقِ جَمٖيعِ شُؤُنَاتِهٖ وَ اَف۟عَالِهِ ال۟مُتَصَرِّفَةِ بِشَهَادَةِ عَظَمَةِ حَقٖيقَةِ تَبَارُزِ ال۟اُلُوهِيَّةِ فٖى تَظَاهُرِ الرُّبُوبِيَّةِ فٖى دَوَامِ ال۟فَعَّالِيَّةِ ال۟مُس۟تَو۟لِيَةِ بِفِع۟لِ ال۟اٖيجَادِ وَ ال۟خَل۟قِ وَ الصُّن۟عِ وَ ال۟اِب۟دَاعِ بِاِرَادَةٍ وَ قُد۟رَةٍ وَ بِفِع۟لِ التَّق۟دٖيرِ وَ التَّص۟وٖيرِ وَ التَّد۟بٖيرِ وَ التَّد۟وٖيرِ بِاِخ۟تِيَارٍ وَ حِك۟مَةٍ وَ بِفِع۟لِ التَّص۟رٖيفِ وَ التَّن۟ظٖيمِ وَ ال۟مُحَافَظَةِ وَ ال۟اِدَارَةِ وَ ال۟اِعَاشَةِ بِقَص۟دٍ وَ رَح۟مَةٍ وَ بِكَمَالِ ال۟اِن۟تِظَامِ وَ ال۟مُوَازَنَةِ وَ بِشَهَادَةِ عَظَمَةِ اِحَاطَةِ حَقٖيقَةِ اَس۟رَارِ - شَهِدَ اللّٰهُ اَنَّهُ لَٓا اِلٰهَ اِلَّا هُوَ وَ ال۟مَلٰٓئِكَةُ وَ اُولُوا ال۟عِل۟مِ قَٓائِمًا بِال۟قِس۟طِ لَٓا اِلٰهَ اِلَّا هُوَ ال۟عَزٖيزُ ال۟حَكٖيمُ denilmiştir.
</div>




<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''NOTE'''
'''İHTAR'''
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Each of the truths that offer their testimony in the Nineteen Degrees of the First Chapter of the Second Station above not only indicate Necessary Existence through existence and presence, but also through their comprehensiveness, attest God’s unity and oneness. But since they prove existence most clearly and explicitly, we regarded them first as proofs of Necessary Existence.
Geçen İkinci Makam’ın Birinci Bab’ındaki on dokuz adet mertebelerin şehadet eden hakikatlerinin her birisi, tahakkuklarıyla ve vücudlarıyla vücub-u vücuda delâlet ettikleri gibi; ihataları ile dahi vahdete ve ehadiyete delâlet ederler. Fakat başta sarîhan vücudu ispat ettikleri cihetle, vücub-u vücudun delilleri sayılmış.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
As for the Second Chapter of the Second Station, the truths in question will be designated instead as proofs of Divine unity, insofar as they explicitly prove unity, and implicitly necessity. In reality, each proves the other; unity proves necessity, and necessity proves unity.
İkinci Makam’ın İkinci Bab’ı ise başta ve sarahatle vahdeti ve içinde vücudu ispat ettiği haysiyetiyle, tevhid bürhanları denilir. Yoksa her ikisi, her ikisini ispat eder. Farklarına işaret için Birinci Bab’da بِشَهَادَةِ عَظَمَةِ اِحَاطَةِ حَقٖيقَةِ
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
In order to indicate the difference, we said repeatedly in the First Chapter, “By the testimony of the sublimity of the comprehensiveness of the  truth  of....,” while in the Second Chapter we shall recurrently say, “By the witnessing  of  the  sublimity  of  the  comprehensiveness  of  the  truth  of...,”  thus indicating the evident visibility of Divine unity.
İkinci Bab’da vahdet görünür gibi zuhuruna işareten بِمُشَاهَدَةِ عَظَمَةِ اِحَاطَةِ حَقٖيقَةِ fıkraları tekrar ediliyor.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
I had the intention of explaining the degrees of the Second Chapter, just as I did in the First Chapter, but on account of various obstacles I am compelled to be summary and concise. I leave it to other parts of the Risale-i Nur to expound these matters as they deserve to be expounded.
Gelecek İkinci Bab’ın mertebelerini Birinci Bab gibi izah etmeye niyet etmiştim. Fakat bazı hallerin mümanaatıyla ihtisara ve icmale mecburum. Hakkıyla beyan etmeyi Risale-i Nur’a havale ediyoruz.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
<span id="İKİNCİ_BAB"></span>
== İKİNCİ BAB ==
==Second Chapter==
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Concerning Proofs of the Divine Unity
'''Berahin-i Tevhidiyeye Dairdir'''
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
[The traveller who had been sent to the world in order to attain faith, who journeyed through the whole cosmos in his mind in order to ask all things concerning his Creator, to seek his Sustainer in every place and find his God, with the utmost certainty, at the point of Necessary Existence — this traveller said to his intellect: “Come, let us depart on a new journey in order to behold the proofs of the unity of our Necessarily Existent Creator.”]
Dünyaya iman için gönderilen ve bütün kâinatta fikren seyahat eden ve her şeyden Hâlık’ını soran ve her yerde Rabb’ini arayan ve hakkalyakîn derecesinde İlah’ını vücub-u vücud noktasında bulan dünya misafiri, kendi aklına dedi ki: Gel, Vâcibü’l-vücud Hâlık’ımızın vahdet bürhanlarını temaşa için yine beraber bir seyahate gideceğiz.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
They set out together. At the First Stopping-Place, they saw four sacred truths prevailing over the whole cosmos, truths that self-evidently necessitated the unity of God.
Beraber gittiler. Birinci menzilde gördüler ki kâinatı istila eden '''dört hakikat-i kudsiye''', vahdeti bedahet derecesinde istilzam edip isterler.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
<span id="BİRİNCİ_HAKİKAT:_“Uluhiyet-i_mutlaka”dır."></span>
=== BİRİNCİ HAKİKAT: “Uluhiyet-i mutlaka”dır. ===
===THE FIRST TRUTH: Absolute Divinity===
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
The absorption of each class of men in a mode of worship dictated by their innate dispositions; the species of worship engaged in by other animate beings, as well as inanimate  beings, through the performance of their essential functions; the way in which all material and immaterial bounties and gifts in the cosmos become means inciting men to worship and thanks, to praise and gratitude; the fashion in which all the manifestations of the Unseen and epiphanies of the spirit, revelation and inspiration, unanimously proclaim the exclusive fitness of one God to receive worship — all of this, in most evidential  fashion,  proves the reality and dominance of a single  and absolute  Divinity.
Evet, nev-i beşerin her taifesi birer nevi ibadet ile fıtrî gibi meşgul olması ve sair zîhayatın belki cemadatın dahi fıtrî hizmetleri, birer nevi ibadet hükmünde bulunması ve kâinatta maddî ve manevî bütün nimetlerin ve ihsanların her biri, bir mabudiyet tarafından, hamd ve ibadeti yaptıran perestişe ve şükre birer vesile olmaları ve vahiy ve ilhamlar gibi bütün tereşşuhat-ı gaybiye ve tezahürat-ı maneviyenin bir tek İlah’ın mabudiyetini ilan etmeleri; elbette ve bedahetle bir uluhiyet-i mutlakanın tahakkukunu ve hüküm-ferma olduğunu ispat ederler.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
If the truth of such a Divinty exists, it can in no  way accept partnership. For those who respond to  Divinity —that is, the fitness to be worshipped— with thanks and worship, are the conscious and animate fruits on the highest branches of the tree of the cosmos. If others were able to gratify and place under  their obligation those conscious beings in such fashion as to make them turn away from and  forget their true object  of worship  —Who may, indeed, be swiftly forgotten, because of his invisibility— this would be in such utter contradiction to the essence of Divinty and its sacred purposes that it could in no way be allowed.
Madem böyle bir uluhiyet hakikati var, elbette iştiraki kabul edemez. Çünkü uluhiyete yani mabudiyete karşı şükür ve ibadetle mukabele edenler, kâinat ağacının en nihayetlerinde bulunan zîşuur meyveleridir. Ve başkaların o zîşuurları memnun ve minnettar edip yüzlerini kendilerine çevirmesi ve görünmediğinden çabuk unutturulabilen hakiki mabudlarını onlara unutturması, uluhiyetin mahiyetine ve kudsî maksatlarına öyle bir zıddiyettir ki hiçbir cihetle müsaade etmez.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
It is for this reason that the Qur’an so repeat edly and with such vehemence refutes polytheism and threatens the polytheists with Hell-fire.
Kur’an’ın çok tekrar ile ve şiddetle şirki red ve müşrikleri cehennem ile tehdit etmesi, bu cihettendir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
<span id="İKİNCİ_HAKİKAT:_“Rububiyet-i_mutlaka”dır."></span>
=== İKİNCİ HAKİKAT: “Rububiyet-i mutlaka”dır. ===
===THE SECOND TRUTH: Absolute Dominicality===
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
The ubiquitous workings of a wise and compassionate hidden hand throughout the cosmos, especially in animate beings and their nurturing and development, everywhere in the same fashion and yet in a totally unexpected form, must be, without doubt, the emanation and light of an absolute dominicality and a decisive proof of its reality.
Evet, bütün kâinatta hususan zîhayatlarda ve bilhassa terbiye ve iaşelerinde her tarafta aynı tarzda ve umulmadık bir surette beraber ve birbiri içinde hakîmane, rahîmane bir dest-i gaybî tarafından olan bir tasarruf-u âmm elbette bir rububiyet-i mutlakanın tereşşuhudur ve ziyasıdır ve tahakkukuna bir bürhan-ı kat’îdir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
An absolute dominicality cannot accept any partnership for since the important aims and purposes of  dominicality, such as the  manifestation of its  beauty, the proclamation of its perfection, the revelation of its precious arts and the display of its hidden accomplishments,  are  combined and concentrated in particulars and animate beings, the slightest  attribution to God of a partner, when entering  even the most particular of things and the smallest of animate beings, will frustrate the attainment of those purposes and destroy those aims. Averting the faces of conscious beings from those  purposes and the One Who  conceived  them  toward causes will be totally opposed and hostile to the essence of dominicality, and absolute dominicality cannot in any way countenance it.
Madem bir rububiyet-i mutlaka vardır, elbette şirk ve iştiraki kabul etmez. Çünkü o rububiyetin kendi cemalini izhar ve kemalâtını ilan ve kıymetli sanatlarını teşhir ve gizli hünerlerini göstermek gibi en mühim maksat ve gayeleri cüz’iyatta ve zîhayatta temerküz ve içtima ettiğinden, en cüz’î bir şeye ve en küçük bir zîhayata kendi başıyla müdahale eden bir şirk, o gayeleri bozar ve o maksatları harap eder. Ve zîşuurun yüzlerini o gayelerden ve o gayeleri irade edenden çevirip esbaba saldığından ve bu vaziyet rububiyetin mahiyetine bütün bütün muhalif ve adâvet olduğundan, elbette böyle bir rububiyet-i mutlaka, hiçbir cihetle şirke müsaade etmez.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
The abundant proclamations in the Qur’an of God’s sanctity and transcendence, its verses  and words, even its letters and their shapes, are constant guides to God’s unity, made necessary by the mystery we have just expounded.
Kur’an’ın kesretli takdisatı ve tesbihatı ve âyâtı ve kelimatı, belki hurufatı ve hey’atıyla mütemadiyen tevhide irşadatı bu büyük sırdan ileri gelmiştir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
<span id="ÜÇÜNCÜ_HAKİKAT:_“Kemalât”tır."></span>
=== ÜÇÜNCÜ HAKİKAT: “Kemalât”tır. ===
===THE THIRD TRUTH: Perfections===
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
The self-evident testimony to the existence of the truth of perfections given by all the exalted instances of wisdom in the universe, all its wondrous beauties, its just laws, its wise  purposes, and in particular its testimony to the perfections of the Creator, Who brought forth the cosmos out of the void and then administered it in every way miraculously and beauteously, as well as the perfections of man, who is the conscious mirror of the Creator — such testimony is extremely clear.
Evet, bu kâinatın bütün ulvi hikmetleri, hârika güzellikleri, âdilane kanunları, hakîmane gayeleri, hakikat-i kemalâtın vücuduna bedahetle delâlet ve bilhassa bu kâinatı hiçten icad edip her cihetle mu’cizatlı ve cemalli bir surette idare eden Hâlık’ın kemalâtına ve o Hâlık’ın âyine-i zîşuuru olan insanın kemalâtına şehadeti pek zâhirdir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
There exists then the truth of perfections, and the certainty that the Creator Who fashioned the cosmos in  perfection must  Himself possess perfection. Further,  the perfections of man, the most important fruit of the universe, vicegerent of the earth, the  beloved and most valued object of His creation — these are also established as true.
Madem kemalât hakikati vardır. Ve madem kâinatı kemalât içinde icad eden Hâlık’ın kemalâtı muhakkaktır. Ve madem kâinatın en mühim meyvesi ve arzın halifesi ve Hâlık’ın en ehemmiyetli masnuu ve sevgilisi olan insanın kemalâtı haktır ve hakikatlidir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Therefore, to  assign partners to  God would be unacceptable and false, for it would  condemn  to destruction and perdition all of the perfect and wise beings we behold with our eyes; it would turn the cosmos into a vain plaything of accident, a place of amusement for nature, a cruel slaughterhouse for the animate, an awesome house of sorrows for the conscious; it would reduce man, whose perfections are visible in his works, to the level of the most wretched, distraught and vile animal; and it would draw a veil across the infinite perfections of the Creator that are reflected in the mirror of all beings, thus nullifying the result of His activity and denying His creativity.
Elbette bu gözümüz ile gördüğümüz kemalli ve hikmetli kâinatı; fena ve zevalde yuvarlanan ve neticesiz olarak tesadüfün oyuncağı, tabiatın mel’abegâhı, zîhayatın zalimane mezbahası, zîşuurun dehşetli hüzüngâhı suretine çeviren ve âsârı ile kemalâtı görünen insanı, en bîçare ve en perişan ve en aşağı bir hayvan derekesine indiren ve Hâlık’ın âyine-i kemalâtı olan bütün mevcudatın şehadetiyle nihayetsiz kemalât-ı kudsiyesi bulunan o Hâlık’ın kemalâtını setredip perde çekerek netice-i faaliyetini ve hallakıyetini iptal eden şirk, elbette olamaz ve hakikatsizdir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Since assigning partners to God contradicts Divine, human and cosmic perfections and its denial of them has been established and explained in the First Station of the Second Ray (devoted to three ‘Fruits’ of Divine  unity) with strong and decisive proofs, we refer our readers that work and cut short the discussion here.
Şirkin bu kemalât-ı İlahiyeye ve insaniye ve kevniyeye karşı zıddiyeti ve o kemalâtları bozduğu İkinci Şuâ Risalesi’nin üç meyve-i tevhide dair Birinci Makam’ında kuvvetli ve kat’î deliller ile ispat ve izah edildiğinden ona havale edip burada kısa kesiyoruz.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
<span id="DÖRDÜNCÜ_HAKİKAT:_“Hâkimiyet”tir."></span>
=== DÖRDÜNCÜ HAKİKAT: “Hâkimiyet”tir. ===
===THE FOURTH TRUTH: Sovereignty===
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Whoever looks at the cosmos with comprehensive  attention, will see it to resemble a most prosperous and active kingdom, a city administered most wisely and ruled most firmly; he sees all things and all species obediently engaged in a particular function. According to the military metaphor contained in the verse,
Evet, bu kâinata geniş bir dikkat ile bakan; kâinatı gayet haşmetli ve gayet faaliyetli bir memleket, belki idaresi gayet hikmetli ve hâkimiyeti gayet kuvvetli bir şehir hükmünde görür, her şeyi ve her nev’i birer vazife ile musahharane meşgul bulur. وَ لِلّٰهِ جُنُودُ السَّمٰوَاتِ وَال۟اَر۟ضِ âyetinin askerlik manasını ihsas eden temsiline göre: Zerrat ordusundan ve nebatat fırkalarından ve hayvanat taburlarından tâ yıldızlar ordusuna kadar olan cünud-u Rabbaniyeden, o küçücük memurlarda ve bu pek büyük askerlerde hâkimane tekvinî emirlerin, âmirane hükümlerin, şahane kanunların cereyanları, bedahetle bir hâkimiyet-i mutlakanın ve bir âmiriyet-i külliyenin vücuduna delâlet ederler.
God’s are the armies of the heavens and earth,(*<ref>*Qur’an, 48:4.</ref>) the prevailing  creative commands, imperious orders, and kingly laws enunciated in those numerous armies, that extend from the hosts of the atom, the battalions of the vegetable kingdom, the brigades of the animal kingdom, to the armies of the stars, and embrace both the lowliest soldier and the loftiest commander — they all indicate self- evidently the existence of an absolute sovereignty and a universal authority.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
There is then a truth of absolute sovereignty, and  there can be no truth of assigning partners to God. For according to the decisive truth of the verse, Were there to be in the heavens and earth gods other than God, verily they would be corrupted,(*<ref>*Qur’an, 21:22.</ref>)if numerous hands all engage assertively in the same task, the result will be confusion. If there are two kings in one country, or even two headmen in one district, order will disappear, and  administration  be replaced by anarchy. But on the contrary we see everywhere such order, from the wing of the fly to the lamps of the heavens, from the cells of the body to the signs of the planets, that there is no possibility for  the intervention of any partner in God’s affairs.
Madem bir hâkimiyet-i mutlaka hakikati vardır, elbette şirkin hakikati olamaz. Çünkü لَو۟ كَانَ فٖيهِمَٓا اٰلِهَةٌ اِلَّا اللّٰهُ لَفَسَدَتَا âyetinin hakikat-i kātıasıyla, müteaddid eller müstebidane bir işe karışsalar karıştırırlar. Bir memlekette iki padişah, hattâ bir nahiyede iki müdür bulunsa intizam bozulur ve idare herc ü merc olur. Halbuki sinek kanadından tâ semavat kandillerine kadar ve hüceyrat-ı bedeniyeden tâ seyyaratın burçlarına kadar öyle bir intizam var ki zerre kadar şirkin müdahalesi olamaz.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Sovereignty is, moreover, a station of dignity; to accept a rival would flout the dignity of sovereignty. The fact that man, who needs the assistance of many people on account of his impotence, will kill his brothers and offspring in the cruellest fashion for the sake of some petty, apparent and temporary sovereignty, shows that sovereignty rejects all notion of partnership. If so feeble a one acts thus for the sake of so petty a sovereignty, it follows that  the  Possessor of Absolute Power, the Master of All Creation, will never permit one other than Himself to  participate in His sacred sovereignty, the means to His real and universal dominicality and Divinity.
Hem hâkimiyet bir makam-ı izzettir; rakip kabul etmek, o hâkimiyetin izzetini kırar. Evet, aczi için çok yardımcılara muhtaç olan insanın, cüz’î ve zâhirî ve muvakkat bir hâkimiyeti için kardeşini ve evladını zalimane öldürmesi gösteriyor ki hâkimiyet rakip kabul etmez. Böyle bir âciz, böyle cüz’î bir hâkimiyet için böyle yaparsa; elbette bütün kâinatın mâliki olan bir Kadîr-i Mutlak’ın hakiki ve küllî rububiyetine ve uluhiyetine medar olan kendi hâkimiyet-i kudsiyesine başkasını teşrik etmesi ve şerike müsaade etmesi hiçbir cihetle mümkün olamaz.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Since  this  truth  has  been  established  with  firm  proofs  in  numerous  places throughout the Risale-i Nur and especially the Second Station of the Second Ray, we refer the reader to those pages for further discussion of it.
Bu hakikat, İkinci Şuâ’nın İkinci Makam’ında ve Risale-i Nur’un birçok yerlerinde kuvvetli deliller ile ispat edildiğinden onlara havale ediyoruz.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Through witnessing these four truths, our traveller came to know Divine unity with the degree of certain and clear witnessing. His faith shone, and with all his power he said, “There is no god but God, He is One, He has no partner.
İşte yolcumuz bu dört hakikati müşahede etmekle, vahdaniyet-i İlahiyeyi şuhud derecesinde bildi, imanı parladı. Bütün kuvvetiyle
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
In brief allusion to the lesson he derived from  this station,  we said in the Second Chapter of the First Station: There is no god but God, the One, the Unique, to Whose Unity and the Necessity of Whose Existence  point the witnessing of the sublimity of the truth of the manifestation of absolute Divinity, as well as the witnessing of the sublimity of the comprehensiveness of the truth of the manifestation of absolute dominicality that requires Unity, the witnessing of the sublimity of the comprehensiveness of the truth of the  perfections that arise from unity, and the witnessing of the sublimity of the  comprehensiveness of the truth of absolute  sovereignty, that prevents and contradicts the existence of any partnership.
لَٓا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ وَح۟دَهُ لَا شَرٖيكَ لَهُ dedi. Ve bu menzilden aldığı derse bir kısa işaret olarak '''Birinci Makam’ın ikinci babında'''
لَٓا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ ال۟وَاحِدُ ال۟اَحَدُ الَّذٖى دَلَّ عَلٰى وَح۟دَانِيَّتِهٖ وَ وُجُوبِ وُجُودِهٖ مُشَاهَدَةُ عَظَمَةِ حَقٖيقَةِ تَبَارُزِ ال۟اُلُوهِيَّةِ ال۟مُط۟لَقَةِ وَ كَذَا مُشَاهَدَةُ عَظَمَةِ اِحَاطَةِ حَقٖيقَةِ تَظَاهُرِ الرُّبُوبِيَّةِ ال۟مُط۟لَقَةِ ال۟مُق۟تَضِيَّةِ لِل۟وَح۟دَةِ وَ كَذَا مُشَاهَدَةُ عَظَمَةِ اِحَاطَةِ حَقٖيقَةِ ال۟كَمَالَاتِ النَّاشِئَةِ مِنَ ال۟وَح۟دَةِ وَ كَذَا مُشَاهَدَةُ عَظَمَةِ اِحَاطَةِ حَقٖيقَةِ ال۟حَاكِمِيَّةِ ال۟مُط۟لَقَةِ ال۟مَانِعَةِ وَ ال۟مُنَافِيَةِ لِلشِّر۟كَةِ denilmiştir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Then that restless traveller addressed his heart and said: “The fact that the people of faith, and particularly those affiliated with a sufi order, are constantly repeating the words, ‘no god but He,’ and recalling and proclaiming God’s unity, is an indication that the affirmation of God’s unity comprises many  degrees. Such affirmation is moreover a most enjoyable, most valuable, and most exalted sacred duty, instinctive function, and act of worship. Let us then in order to attain a further degree, open the door of another stopping-place in this abode of instruction.
Sonra o sükûnetsiz misafir kendi kalbine dedi: Ehl-i imanın, hususan ehl-i tarîkatın her vakit tekrarla لَٓا اِلٰهَ اِلَّاهُوَ demeleri, tevhidi yâd ve ilan etmeleri gösterir ki tevhidin pek çok mertebeleri bulunuyor. Hem tevhid, en ehemmiyetli ve en halâvetli ve en yüksek bir vazife-i kudsiye ve bir farîza-i fıtriye ve bir ibadet-i imaniyedir. Öyle ise gel bir mertebeyi daha bulmak için bu ibrethanenin diğer bir menzilinin kapısını daha açmalıyız.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
For the true affirmation of God’s unity we  seek  is not some imaginary species  of  knowledge. It  is rather  an affirmation that in terms of logic is deemed the opposite of  imagination, that is far more valuable than cognition based on imagination, that is the result of proof, that is designated a knowledge.
Çünkü aradığımız hakiki tevhid, yalnız tasavvurdan ibaret bir marifet değildir. Belki ilm-i mantıkta tasavvura mukabil ve marifet-i tasavvuriyeden çok kıymettar ve bürhanın neticesi olan ve ilim denilen tasdiktir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
The true affirmation of God’s unity is a judgement, a confirmation, an assent and acceptance that can find its Sustainer present with all things, that sees in all things a path leading to its Creator, and does not  regard anything as an obstacle to  His presence. For otherwise it would always be necessary to tear and cast aside the veil of the cosmos in order to find its Sustainer. “Onward, then,” said the traveller to himself, as he knocked at the door of God’s Sublimity and Grandeur. He entered the Stopping- Place of God’s deeds and workings, the world of creation and origination, and there he saw that  five comprehensive truths were  prevailing over the entire cosmos, and offering self-evident proof of the Divine unity.
Ve tevhid-i hakiki öyle bir hüküm ve tasdik ve iz’an ve kabuldür ki her bir şeyle Rabb’ini bulabilir ve her şeyde Hâlık’ına giden bir yolu görür ve hiçbir şey huzuruna mani olmaz. Yoksa Rabb’ini bulmak için her vakit kâinat perdesini yırtmak, açmak lâzım gelir. “Öyle ise haydi ileri!diyerek, kibriya ve azamet kapısını çaldı. Ef’al ve âsâr menziline ve icad ve ibda âlemine girdi, gördü ki: Kâinatı istila etmiş '''beş hakikat-i muhita''' hükmediyorlar, bedahetle tevhidi ispat ederler.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''THE FIRST TRUTH:'''
'''BİRİNCİSİ'''
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''that of Grandeur and Sublimity.''' Since this truth is explained with different proofs in the Second Station of the Second Ray and various other places in the Risale-i Nur, we restrict ourselves here to the following:
Kibriya ve azamet hakikatidir. Bu hakikat, İkinci Şuâ’nın İkinci Makam’ında ve Risale-i Nur’un müteaddid yerlerinde bürhanlarla izah edildiğinden burada bu kadar deriz ki:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
The Being that creates and then administers at a single time and in a single fashion the stars that are thousands of years distant from each other; that creates at a single time and in a single form the  countless members of the same species of flower, distributed over the east and the west, the north and south of the globe;
Binlerle sene birbirlerinden uzak bir mesafede bulunan yıldızları, aynı anda aynı tarzda icad edip tasarruf eden ve zeminin şark ve garp ve cenup ve şimalinde bulunan aynı çiçeğin hadsiz efradını, bir zamanda ve bir surette halk edip tasvir eden...
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
that administers, nurtures, quickens, distinguishes  and  adorns  more than two hundred thousand different types of plant  and species of animal in five or six weeks, with the utmost regularity and equilibrium, without any confusion, defect or error, in order to provide every spring on the face of the earth more than a hundred thousand specimens of the supreme resurrection, and thus prove before man’s  eyes a remarkable event, now belonging to the past and the realm of the Unseen, namely the  creation of the heavens and the earth in six days, as indicated in the verse, He it is Who created the heavens and the earth in six days;(*<ref>*Qur’an, 57:4.</ref>)
Hem هُوَ الَّذٖى خَلَقَ السَّمٰوَاتِ وَال۟اَر۟ضَ فٖى سِتَّةِ اَيَّامٍ yani gökleri ve zemini altı günde yaratmak gibi geçmiş ve gaybî ve çok acib bir hâdiseyi, hazır ve göz önünde bir hâdise ile ispat etmek ve onun gibi acib bir tanzir olarak zeminin yüzünde bahar mevsiminde haşr-i a’zamın yüz binden ziyade misallerini gösterir gibi iki yüz binden ziyade nebatat taifelerini ve hayvanat kabilelerini beş altı haftada inşa edip kemal-i intizam ve mizan ile iltibassız, noksansız, yanlışsız, beraber, birbiri içinde idare, terbiye, iaşe, temyiz ve tezyin eden...
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
the Being that causes the earth to revolve, as evidenced in the verse, He merges night with day, and day with night,(*<ref>*Qur’an, 3:27.</ref>)
Hem يُولِجُ الَّي۟لَ فِى النَّهَارِ وَ يُولِجُ النَّهَارَ فِى الَّي۟لِ âyetinin sarahatiyle zemini döndürüp gece gündüz sahifelerini yapan ve çeviren ve yevmiye hâdisatıyla yazan değiştiren aynı zat, aynı anda, en gizli, en cüz’î olan kalplerin hatıratlarını dahi bilir ve iradesiyle idare eder.
and turns the night into the page on which the events of the day are written — this same Being knows and administers according to His own will, all at the same time, the most secret and obscure thoughts that occur  to men’s hearts.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Since each of the aforementioned acts is in reality one act, it follows that their Glorious Doer is a Unique and Powerful Being, enjoying such grandeur and sublimity that nowhere, in nothing, in no way, does it leave the slightest possibility for the acceptance of partnership; on the contrary, it uproots all such possibility.
Ve mezkûr fiillerin her biri bir tek fiil olduğundan, zarurî olarak, onların fâili dahi bir tek, vâhid ve kādir olan fâil-i zülcelallerinin, bedahetle öyle bir kibriya ve azameti var ki: Hiçbir yerde, hiçbir şeyde, hiçbir cihetle, hiçbir şirkin hiçbir imkânını, hiçbir ihtimalini bırakmıyor, köküyle kesiyor.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Since such sublime power and grandeur exist and since that grandeur is at the very apex of perfection and comprehends everything, it is certainly in no way possible to permit or allow any attribution of partners to that Unique and Powerful Being, for so doing would ascribe impotence or need to that power, fault to that grandeur, defect to that perfection, and impose restriction on that comprehensiveness.
Madem böyle bir kibriya ve azamet-i kudret var ve madem o kibriya nihayet kemaldedir ve ihata ediyor. Elbette o kudrete acz veya ihtiyaç ve o kibriyaya kusur ve o kemale noksaniyet ve o ihataya kayıt ve o nihayetsizliğe nihayet veren bir şirke meydan vermesi ve müsaade etmesi, hiçbir vecihle mümkün değildir. Fıtratını bozmayan hiçbir akıl kabul etmez.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
No sound intellect could deem this possible. The assignment of partners to God, is then by virtue of the offence it causes to God’s Grandeur, the dignity of his Glory and His Sublimity, so grave a crime that the Qur’an of Miraculous Exposition decrees with an earnest threat, God does not pardon the  assignment to Him of a partner; He pardons whatever is lesser than that.(*<ref>*Qur’an, 4:48.</ref>)
İşte şirk, kibriyaya dokunması ve celalin izzetine dokundurması ve azametine ilişmesi cihetiyle öyle bir cinayettir ki hiç kabil-i af olmadığını, Kur’an-ı Mu’cizü’l-Beyan azîm tehdit ile اِنَّ اللّٰهَ لَا يَغ۟فِرُ اَن۟ يُش۟رَكَ بِهٖ وَيَغ۟فِرُ مَا دُونَ ذٰلِكَ ferman ediyor.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''THE SECOND TRUTH:'''
'''İKİNCİ HAKİKAT'''
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
The absoluteness, the comprehensiveness, and appearance in infinite form of the dominical deeds seen at work in the cosmos.It is only God’s wisdom and will that limits and restricts those deeds, as well as the inherent capacities of the objects and places in which they manifest themselves. Stray chance, dumb nature, blind force, unconscious causality and the elements that without restriction are scattered in every direction — none of these can have any part in the most  balanced, wise perspicacious, life-giving, orderly and firm deeds of the Creator. They are used, rather, by the command, will, and power of the Glorious Doer as an apparent veil to conceal His power.
Kâinatta tasarrufları görünen ef’al-i Rabbaniyenin ıtlak ve ihata ve nihayetsiz bir surette zuhurlarıdır. Ve o fiilleri takyid ve tahdid eden, yalnız hikmet ve iradedir ve mazharların kabiliyetleridir. Ve serseri tesadüf ve şuursuz tabiat ve kör kuvvet ve camid esbab ve kayıtsız ve her yere dağılan ve karıştıran unsurlar, o gayet mizanlı ve hikmetli ve basîrane ve hayattarane ve muntazam ve muhkem olan fiillere karışamazlar, belki Fâil-i Zülcelal’in emriyle ve iradesiyle ve kuvvetiyle zâhirî bir perde-i kudret olarak istimal olunuyorlar.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Three out of innumerable examples: We will set forth three from among the numerous subtle points that relate to the three deeds indicated in three continuous verses in Sura al-Nahl.
Hadsiz misallerinden üç misali, Sure-i Nahl’in bir sahifesinde birbirine muttasıl üç âyetin işaret ettikleri üç fiilin hadsiz nüktelerinden üç nüktesini beyan ederiz.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''The First:'''
'''Birincisi:'''
Your Sustainer inspired in the bee that it should seek a dwelling-place in the mountains.(*<ref>*Qur’an, 16:68.</ref>)
وَ اَو۟حٰى رَبُّكَ اِلَى النَّح۟لِ اَنِ اتَّخِذٖى مِنَ ال۟جِبَالِ بُيُوتًا ... اِلٰى اٰخِره
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
The bee is, with respect to its disposition and function, such a miracle of God’s power that a whole sura, Sura al-Nahl, has been named after it. For to inscribe in the minute head of that little honey-machine a complete programme for the fulfilment of its important task; to place in its diminutive stomach the most delicious of foods and to ripen it there; to place in its sting poison capable of destroying and killing animate beings, without causing any harm to its own body or the member in question —  to do all this without the utmost care and knowledge, with exceeding  wisdom and purposiveness, partakes of a perfect  orderliness and equilibrium, and hence unconscious, disorderly, disequilibriated nature and accident could never interfere or participate in any of this.
Evet, bal arısı fıtratça ve vazifece öyle bir mu’cize-i kudrettir ki koca Sure-i Nahl, onun ismiyle tesmiye edilmiş. Çünkü o küçücük bal makinesinin zerrecik başında, onun ehemmiyetli vazifesinin mükemmel programını yazmak ve küçücük karnında taamların en tatlısını koymak ve pişirmek ve süngücüğünde zîhayat azaları tahrip etmek ve öldürmek hâsiyetinde bulunan zehiri o uzuvcuğuna ve cismine zarar vermeden yerleştirmek; nihayet dikkat ve ilim ile ve gayet hikmet ve irade ile ve tam bir intizam ve muvazene ile olduğundan şuursuz, intizamsız, mizansız olan tabiat ve tesadüf gibi şeyler elbette müdahale edemezler ve karışamazlar.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
The appearance and comprehensiveness of this Divine craft, this dominical deed, which is  miraculous in three separate respects, in the countless bees that are found scattered over the earth, with the same wisdom, the same care, the same symmetry, at the same time and in the same fashion — this is a self-evident proof of God’s unity.
İşte bu üç cihetle mu’cizeli bu sanat-ı İlahiyenin ve bu fiil-i Rabbanînin, bütün zemin yüzünde hadsiz arılarda, aynı hikmetle, aynı dikkatle, aynı mizanda, aynı anda, aynı tarzda zuhuru ve ihatası, bedahetle vahdeti ispat eder.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''The Second Verse:'''
'''İkinci âyet:'''
There is for you a lesson in cattle. From what is within their bodies, between excretions and blood, we produce for your drink, milk, pure and agreeable to those who drink it.(*<ref>*Qur’an, 16:66.</ref>)
وَ اِنَّ لَكُم۟ فِى ال۟اَن۟عَامِ لَعِب۟رَةً نُس۟قٖيكُم۟ مِمَّا فٖى بُطُونِهٖ مِن۟ بَي۟نِ فَر۟ثٍوَ دَمٍ لَبَنًا خَالِصًا سَٓائِغًا لِلشَّارِبٖينَ âyeti, ibret-feşan bir fermandır. Evet, başta inek ve deve ve keçi ve koyun olarak süt fabrikaları olan validelerin memelerinde, kan ve fışkı içinde bulaştırmadan ve bulandırmadan ve onlara bütün bütün muhalif olarak hâlis, temiz, safi, mugaddi, hoş, beyaz bir sütü koymak; ve yavrularına karşı o sütten daha ziyade hoş, şirin, tatlı, kıymetli ve fedakârane bir şefkati kalplerine bırakmak; elbette o derece bir rahmet, bir hikmet, bir ilim, bir kudret ve bir ihtiyar ve dikkat ister ki fırtınalı tesadüflerin ve karıştırıcı unsurların ve kör kuvvetlerin hiçbir cihetle işleri olamaz.
This verse is a decree overflowing with useful instruction. To place in the nipples of cows, camels, goats and sheep, as well as human mothers, in the midst of blood and excrement but  without being polluted by them, a substance the exact opposite, pure, clean, pleasant, nutritive and white  milk, and to inspire  in their hearts  tenderness toward their young that is still more pleasant, sweeter and more valuable than milk — this requires such a degree of mercy, wisdom, knowledge, power, will and care that it cannot in any way be the work of turbulent chance, of the tangled elements, or of blind forces.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
The manifestation, workings and comprehensiveness of so miraculous a dominical art and so wise a Divine deed, all over the face of the globe and in the countless hearts and breasts of innumerable mothers of hundreds of thousands of species, in the same instant, the  same fashion, with the same wisdom and the  same  care  —  this too constitutes a self-evident proof of God’s unity.
İşte böyle gayet mu’cizeli ve hikmetli bu sanat-ı Rabbaniyenin ve bu fiil-i İlahînin, umum rûy-i zeminde, yüz binlerle nevilerin, hadsiz validelerinin kalplerinde ve memelerinde aynı anda, aynı tarzda, aynı hikmet ve aynı dikkat ile tecellisi ve tasarrufu ve yapması ve ihatası, bedahetle vahdeti ispat eder.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''The Third Verse:''' From the fruits of the date-palm  and the vine you take sugar and fine nourishment; verily therein is a sign for a people possessing intelligence.(*<ref>*Qur’an, 16:67.</ref>)
'''Üçüncü âyet:'''
وَمِن۟ ثَمَرَاتِ النَّخٖيلِ وَال۟اَع۟نَابِ تَتَّخِذُونَ مِن۟هُ سَكَرًا وَرِز۟قًا حَسَنًااِنَّ فٖى ذٰلِكَ لَاٰيَةً لِقَو۟مٍ يَع۟قِلُونَ
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
This verse invites our attention to the date and to grapes, saying, “For those of intelligence, there is great proof, argument and evidence of the Divine unity in these two fruits. These two fruits yield nurture and sustenance, fresh and dry fruit, and give rise  to  most  delicious forms of food; yet the trees that  bear  them stand in waterless sand and dry soil, and are thus miracles of power and wonders of wisdom. They are each of them like a factory producing sweet sugar, a machine manufacturing honeylike  syrup, a work of art  created  with  perfect order and sensitive  balance, wisdom and care; hence anyone with a grain of intelligence will say on contemplating them, ‘The one who made them in this fashion may very well be the Creator of the whole cosmos.’”
Bu âyet, nazar-ı dikkati hurma ve üzüme celbedip der ki: “Aklı bulunanlara, bu iki meyvede tevhid için büyük bir âyet, bir delil ve bir hüccet vardır.” Evet, bu iki meyve hem gıda ve kut hem fakihe ve yemiş hem çok lezzetli taamların menşeleri olmakla beraber, susuz bir kumda ve kuru bir toprakta duran bu ağaçlar, o derece bir mu’cize-i kudret ve bir hârika-i hikmettir ve öyle bir helvalı şeker fabrikası ve ballı bir şurup makinesi ve o kadar hassas bir mizan ve mükemmel bir intizam ve hikmetli ve dikkatli bir sanattırlar ki zerre kadar aklı bulunan bir adam “Bunları böyle yapan, elbette bu kâinatı yaratan zat olabilir.” demeye mecburdur.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
For in front of our eyes each vine branch the thickness of a finger will hold twenty bunches of grapes, and each bunch will in turn contain hundreds of sugary grapes, each like a litle pump emitting syrup. To clothe the surface of each grape with a fine, delicate, thin, and colourful protection; to place in its delicate and soft heart seeds with their hard shells, which are like its retentive faculty, programme, and the story of its life; to manufacture in its stomach a sweetmeat like the helva of Paradise, a honey like the water of Kawthar; to create an infinite number of such grapes over the face of the entire earth, with the same care and wisdom and wonderful art, and at the same time and in the same fashion — this proves in self-evident  fashion that the one who fulfils these tasks is the Creator of the whole cosmos, and this  deed, requiring as it does infinite power and limitless wisdom, can be only His deed.
Çünkü mesela, bu gözümüz önünde bir parmak kadar asmanın üzüm çubuğunda yirmi salkım var ve her salkımda şekerli şurup tulumbacıklarından yüzer tane var. Ve her tanenin yüzüne incecik ve güzel ve latîf ve renkli bir mahfazayı giydirmek ve nazik ve yumuşak kalbinde, kuvve-i hâfızası ve programı ve tarihçe-i hayatı hükmünde olan sert kabuklu, ceviz içli çekirdekleri koymak ve karnında cennet helvası gibi bir tatlıyı ve âb-ı kevser gibi bir balı yapmak ve bütün zemin yüzünde, hadsiz emsalinde aynı dikkat, aynı hikmet, aynı hârika-i sanatı, aynı zamanda, aynı tarzda yaratmak, elbette bedahetle gösterir ki bu işi yapan; bütün kâinatın Hâlık’ıdır ve nihayetsiz bir kudreti ve hadsiz bir hikmeti iktiza eden şu fiil ancak onun fiilidir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Yes, blind and stray, disorderly and unconscious, aimless, aggressive, and anarchic forces, nature and  causality,  cannot  have  anything to do with this  most  sensitive balance, this most skilful art, this most wise scheme. They cannot even stretch out their hands toward it. It  falls to them only to be employed through the dominical command as passive objects, as curtainholders.
Evet, bu çok hassas mizana ve çok maharetli sanata ve çok hikmetli intizama, kör ve serseri ve intizamsız ve şuursuz ve hedefsiz ve istilacı ve karıştırıcı olan kuvvetler ve tabiatlar ve sebepler karışamazlar, ellerini uzatamazlar. Yalnız, mef’uliyette ve kabulde ve perdedarlıkta, emr-i Rabbanî ile istihdam olunuyorlar.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Just like the three points proving Divine unity  contained in the three truths indicated in the three verses, the countless manifestations and workings of infinite dominical deeds attest unanimously the unity  of a Single One of Unity, the All- Glorious One.
İşte bu üç âyetin işaret ettikleri üç hakikatin tevhide delâlet eden üç nüktesi gibi hadsiz ef’al-i Rabbaniyenin hadsiz cilveleri ve tasarrufları, ittifakla bir tek vâhid-i ehad, bir Zat-ı Zülcelal’in vahdetine şehadet ederler.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''THE THIRD TRUTH:'''
'''ÜÇÜNCÜ HAKİKAT'''
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
The creation of beings, particularly plants and animals, with absolute speed and absolute orderliness; with absolute ease and extreme skill, talent, ability, and order; with great value and distinction, despite extreme abundance and intermingling.
Mevcudatın ve bilhassa nebatat ve hayvanatın, sürat-i mutlaka içinde kesret-i mutlaka ve intizam-ı mutlak ile ve suhulet-i mutlaka içinde gayet hüsn-ü sanat ve maharet ve itkan ve intizam ile ve mebzuliyet-i mutlaka ve ihtilat-ı mutlak içinde gayet kıymettarlık ve tam imtiyaz ile icadlarıdır.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Yes, to produce with extreme swiftness and in extreme abundance, most skilfully and  artistically, with  great  ease  and  facility  combined  with  the  utmost  care  and orderliness, with great value and distinction despite abundance and intermingling, without any form of confusion or deficiency — this can be  achieved  only by a Unique Being Whose power is such that  nothing appears difficult to it. For that power it is as easy to create stars as atoms, the greatest as the smallest, a whole species as a single member of a species, a sublime and comprehensive universal as a  restricted and petty particular; it is as easy for Him to revivify and quicken the whole earth as to do the same with a tree or to erect a tree as tall as a mountain as it is to produce a seed no bigger than a fingernail. All of these deeds He performs in front of our eyes.
Evet, gayet çokluk ile gayet çabukluk hem gayet sanatkârane ve mahirane ve dikkat ve intizam ile gayet kolay ve rahatça hem gayet mebzuliyet ve karışıklık içinde gayet kıymetli ve farikalı olarak bulaşmadan ve bulaştırmadan ve bulandırmadan yapmak ancak ve ancak bir tek vâhid zatın öyle bir kudretiyle olabilir ki o kudrete hiçbir şey ağır gelmez. Ve o kudrete nisbeten, yıldızlar zerreler kadar ve en büyük en küçük kadar ve efradı hadsiz bir nevi, bir tek fert kadar ve azametli ve muhit bir küll, has ve az bir cüz kadar ve koca zeminin ihyası ve diriltilmesi, bir ağaç kadar ve dağ gibi bir ağacın inşası, tırnak gibi bir çekirdek kadar kolay ve rahatça ve suhuletli olmak gerektir. Tâ ki gözümüzün önünde yapılan bu işleri yapabilsin.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
So the exposition, the solution, the uncovering and proof of the mystery of this degree of the assertion of the Divine unity, this Third Truth, this word of unity — the mystery that the greatest universal is like the smallest particular without the slightest difference  between  them —this beneficial wisdom, this supreme talisman, this riddle beyond the reach of the intellect, this most significant foundation of Islam, this most profound source of faith, this greatest basis of the Divine unity— the setting forth of all this opens the talisman of the  Qur’an, and makes it possible to know the most secret  and unknowable  riddle of the creation of all beings, a  riddle  that  reduces philosophy to impotence.
İşte bu mertebe-i tevhidin ve bu üçüncü hakikatin ve kelime-i tevhidin bu ehemmiyetli sırrını, yani en büyük bir küll, en küçük bir cüz’î gibi olması ve en çok ve en az farkı bulunmaması hem bu hayretli hikmetini ve bu azametli tılsımını ve tavr-ı aklın haricindeki bu muammasını ve İslâmiyet’in en mühim esasını ve imanın en derin bir medarını ve tevhidin en büyük bir temelini beyan ve hall ve keşif ve ispat etmekle Kur’an’ın tılsımı açılır ve hilkat-i kâinatın en gizli ve bilinmez ve felsefeyi idrakinden âciz bırakan muamması bilinir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Thanks and praise one hundred thousand times the letters of the Risale-i Nur be to the Compassionate  Creator that  the  Risale-i Nur has solved, uncovered  and established this wondrous talisman,  this  wondrous riddle. It  has been proven with decisive arguments, to the same degree of certainty that twice two is four, particularly in the discussion of “He is powerful over all things” toward the end of the Twentieth Letter; in the section concerning God’s being an all-powerful agent in the Twenty- Ninth Word, one devoted to  the  resurrection; and in the section proving the Divine power in the degrees of “God is Most  Great” in the Twenty-Ninth Flash, written in Arabic.
Hâlık-ı Rahîm’ime yüz bin defa Risaletü’n-Nur’un hurufatı adedince şükür ve hamdolsun ki Risaletü’n-Nur bu acib tılsımı ve bu garib muammayı hall ve keşif ve ispat etmiş. Ve bilhassa Yirminci Mektup’un âhirlerinde وَهُوَ عَلٰى كُلِّ شَى۟ءٍ قَدٖيرٌ bahsinde ve haşre dair Yirmi Dokuzuncu Söz’ün “Fâil muktedirdir.” bahsinde, Yirmi Dokuzuncu Lem’a-i Arabiye’nin “Allahu ekber” mertebelerinden kudret-i İlahiyenin ispatında, kat’î bürhanlarla, iki kere iki dört eder derecesinde ispat edilmiş.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
For that reason we assign to those parts of the Risale-i Nur the exposition of this matter, wishing, however, to set out briefly the foundations and proofs that solve this mystery and to allude to thirteen mysteries that resemble thirteen steps, or a list of contents. I have indeed written the first and second mysteries, but unfortunately two powerful obstacles, material and  immaterial, have caused me to abandon the remainder.
Onun için izahı onlara havale etmekle beraber, bir fihriste hükmünde bu sırrı açan esasları ve delilleri icmalen beyan ve on üç basamak olarak on üç sırra işaret etmek istedim. Birinci ve ikinci sırları yazdım. Fakat maatteessüf hem maddî hem manevî iki kuvvetli mani, beni şimdilik mütebâkisinden vazgeçirdiler.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''The First Mystery:''' If something be essential, its opposite cannot have access to the essence defined by that thing. For that would be equivalent to the union of opposites, which is an absurdity. Now with regard to this principle, since God’s power is related to His Essence and is an essential concomitant of His Most Sacred Essence, impotence —the opposite of power— cannot in any way gain access to that All-Powerful Essence.
'''Birinci Sır:''' Bir şey zatî olsa onun zıddı o zata ârız olamaz. Çünkü içtimaü’z-zıddeyn olur, o da muhaldir. İşte bu sırra binaen, madem kudret-i İlahiye zatiyedir ve Zat-ı Akdes’in lâzım-ı zarurîsidir. Elbette o kudretin zıddı olan acz, o Zat-ı Kadîr’e ârız olması mümkün olmaz.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Moreover, the  existence of degrees within a thing  comes about  through  the intervention in it of its opposite. For example, strong and weak degrees of light result from the  intervention of darkness; high and low degrees of heat proceed from the admixture of coldness; and greater and lesser amounts of strength are determined by the intervention and  opposition of resistance. It is therefore impossible that degrees should exist in that power of the Divine Essence. He creates all things as if they were but a single thing.
Ve madem bir şeyde mertebelerin bulunması, o şeyin içinde zıddının tedahülü iledir. Mesela, ziyanın kavî ve zayıf gibi mertebeleri, zulmetin müdahalesi ile ve hararetin ziyade ve aşağı dereceleri, soğuğun karışması ile ve kuvvetin şiddet ve noksan miktarları, mukavemetin karşılaması ve mümanaatıyladır. Elbette o kudret-i zatiyede mertebeler bulunmaz. Bütün eşyayı, bir tek şey gibi icad eder.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
And since degrees do not exist in the power of the Divine Essence and it does not admit of weakness or deficiency, no obstacle can in any way obstruct it nor can the creation of anything cause it difficulty.
Ve madem o kudret-i zatiyede mertebeler bulunmaz ve zaaf ve noksan olamaz, elbette hiçbir mani onu karşılayamaz ve hiçbir icad ona ağır gelmez.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Since, then, nothin is difficult for God’s power, He creates the supreme resurrection with the same ease as spring; spring with the same facility as a tree; and a tree with as little trouble as a flower. Further, He creates a flower as artistically as a tree; a tree as miraculously as a spring; and a spring as  comprehensively and wondrously as a resurrection. All of this He accomplishes in front of our eyes.
Ve madem hiçbir şey ona ağır gelmez, elbette haşr-i a’zamı bir bahar kadar kolay ve bir baharı bir ağaç kadar suhuletli ve bir ağacı bir çiçek kadar zahmetsiz icad ettiği gibi; bir çiçeği bir ağaç kadar sanatlı, bir ağacı bir bahar kadar mu’cizatlı ve bir baharı bir haşir gibi cem’iyetli ve hârikalı halk eder ve gözümüzün önünde halk ediyor.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
It has been proved in the Risale-i Nur with decisive and strong proofs that if there were no  Divine unity, the making of a flower would be as difficult as a tree or even more difficult; the making of a tree would be as hard a spring or even more difficult; and creation would even lose its value and artistic quality. An animate being that now takes a minute to produce would  be produced with difficulty in one year, or maybe never at all.
Risale-i Nur’da kat’î ve kuvvetli çok bürhanlar ile ispat edilmiş ki: Eğer vahdet ve tevhid olmazsa bir çiçek, bir ağaç kadar belki daha müşkülatlı ve bir ağaç, bir bahar kadar belki daha suubetli olmakla beraber; kıymet ve sanatça bütün bütün sukut edeceklerdi. Ve şimdi bir dakikada yapılan bir zîhayat, bir senede ancak yapılacaktı, belki de hiç yapılmayacaktı.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
It is then on account of this mystery that these fruits, flowers, trees and animals, that are extremely valuable despite their ubiquitousness and abundance, and extremely artistic despite  the  swiftness and ease of their fashioning, emerge in regular fashion onto  the plain of being and assume their functions. Proclaiming  God’s glory, they accomplish their duties and depart, leaving behind their seed in their stead.
İşte bu mezkûr sırra binaendir ki: Gayet mebzuliyet ve çoklukla beraber gayet kıymettar ve gayet çabuk ve kolaylıkla beraber gayet sanatlı olan bu meyveler, bu çiçekler, bu ağaçlar ve hayvancıklar muntazaman meydana çıkıyorlar ve vazife başına geçiyorlar ve tesbihatlarını yapıp, bitirip, tohumlarını yerlerinde tevkil ederek gidiyorlar.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''Second Mystery:''' Through the mystery of luminosity, transparency, and obedience, just as through the manifestation of its essential power, a single sun reflects it light in a single mirror, so  too, through  the Divine command and due to the extensive activity of that unrestricted power, it can easily bestow the same reflection—together with its  light and heat—  on innumerable mirrors, shining  objects, and droplets. Great and small are the same, there is no difference between them.
'''İkinci Sır:''' Nasıl ki nuraniyet ve şeffafiyet ve itaat sırrıyla ve kudret-i zatiyenin bir cilvesiyle bir tek güneş, bir tek âyineye ziyalı akis verdiği gibi; hadsiz âyinelere ve parlak şeylere ve katrelere o kayıtsız kudretinin geniş faaliyetinden ziyalı ve hararetli olan ayn-ı aksini emr-i İlahî ile kolayca verebilir. Az ve çok birdir, farkı yoktur.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Similarly, like a single word can enter the ear of one man without trouble, so too due to the infinite breadth of boundless creativity, it may enter a million ears, with dominical permission.
Hem bir tek kelime söylense nihayetsiz hallakıyetin nihayetsiz vüs’atinden, o bir tek kelime bir tek adamın kulağına zahmetsiz girdiği gibi bir milyon kulakların kafalarına da izn-i Rabbanî ile zahmetsiz girer. Binlerle dinleyen ile bir tek dinleyen müsavidir, fark etmez.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
And a single light like an eye, or a single luminous spirit being like  Gabriel, through the infinite breadth of dominical activity within the manifestation of mercy, may be present in, or look at, or enter thousands of places through Divine power, as easily as they look at or enter a single place. There is no difference between many and few.
Hem göz gibi bir tek nur veya Cebrail gibi nurani bir tek ruhanî; tecelli-i rahmet içinde olan faaliyet-i Rabbaniyenin kemal-i vüs’atinden bir tek yere suhuletle baktığı ve gittiği ve bir tek yerde suhuletle bulunduğu gibi binler yerlerde de kudret-i İlahiye ile suhuletle bulunur, bakar, girer; az, çok farkı yoktur.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
The pre-eternal power of God’s essence is the most subtle and choicest of lights, the light of all lights; the quiddities, essences and inner dimensions of all things are luminous and lustrous as mirrors; all things, from the atom, the plant, and the animate creature to the stars, the suns and the moons, are extremely obedient and submissive to the command of that power of the Divine Essence and subordinate to the orders of that pre-eternal power. It is for  all of these reasons entirely natural that innumerable things should be created with the same ease as a single thing and placed side by side with each other. No concern or task interferes with another. Great and small, many and few, particular and universal — all are the same for that power, for which nothing is difficult.
Aynen öyle de kudret-i zatiye-i ezeliye, en latîf, en has bir nur ve bütün nurların nuru olduğundan ve eşyanın mahiyetleri ve hakikatleri ve melekûtiyet vecihleri şeffaf ve âyine gibi parlak olduğundan ve zerrattan ve nebatattan ve zîhayattan tâ yıldızlara ve güneşlere ve aylara kadar her şey, o kudret-i zatiyenin hükmüne gayet derecede itaatli, inkıyadlı ve o kudret-i ezelînin emirlerine nihayet derecede mutî ve musahhar bulunduğundan, elbette hadsiz eşyayı bir tek şey gibi icad eder ve yanlarında bulunur. Bir iş bir işe mani olmaz. Büyük ve küçük, çok ve az, cüz’î ve küllî birdir. Hiçbiri ona ağır gelmez.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
As was  said in the Tenth and Twenty-Ninth  Words, through the mysteries of order, equilibrium, obedience to command and submission to order, that power causes a great ship as big as a hundred houses, to move and advance as a child’s finger pushes his toy.
Hem nasıl ki Onuncu ve Yirmi Dokuzuncu Sözlerde denildiği gibi; intizam ve muvazene ve hükme itaat ve emirleri imtisal sırlarıyla, yüz hane kadar bir büyük sefineyi bir çocuğun parmağıyla oyuncağını çevirdiği gibi döndürür, gezdirir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
As a commander will send a single infantryman into battle with an order from his throne, so too he may throw a whole obedient army into the fray with the same single order.
Hem bir âmir, bir “Arş!” emriyle bir tek neferi hücum ettirdiği gibi muntazam ve mutî bir orduyu dahi o tek emriyle hücuma sevk eder.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Let us suppose that two mountains are in a state of equilibrium in a large and sensitive balance. In the same way that a single walnut would cause one pan to rise and the other to fall if placed on one side of a balance containing two eggs, it would produce the same result with the scale containing the mountains; through a wise law it would cause one pan with its mountain to rise to the mountain-top, and the other to descend with its mountain to the bottom of the valley.
Hem pek büyük bir hassas mizanın iki gözünde, iki dağ muvazene vaziyetinde bulunsalar iki kefesinde iki yumurta bulunan diğer mizanın, bir tek ceviz, bir kefesini yukarıya kaldırması, birini aşağı indirmesi gibi; o tek ceviz, bir kanun-u hikmetle öteki büyük mizanın bir gözünü dağ ile beraber dağın başına ve öbür dağı, derelerin dibine indirebilir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Since there is to be found in God’s absolute, infinite, luminous, essential and eternal power a  Divine justice and unending wisdom that is the origin, source, fundament and beginning of all order, regularity and equilibrium in creation; and since all things, particular and universal, small and great, are obedient to the command of that power and submissive to its workings — it follows that God causes the stars to revolve and to move, through the wisdom of His order, as easily as He rotates and moves the atoms.
Aynen öyle de kayıtsız, nihayetsiz, nurani, zatî, sermedî olan kudret-i Rabbaniyede ve beraberinde bütün intizamatın ve nizamların ve muvazenelerin menşei, menbaı, medarı, masdarı olan nihayetsiz bir hikmet ve gayet hassas bir adalet-i İlahiye bulunduğundan ve cüz’î ve küllî ve büyük ve küçük her şey ve bütün eşya, o kudretin hükmüne musahhar ve tasarrufuna münkad olduğundan, elbette zerreleri kolayca tedvir ve tahrik ettiği gibi yıldızları dahi nizam-ı hikmet sırrıyla kolayca döndürür, çevirir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
In spring, just as He brings to life a single fly with a single order, so too He bestows life with the same ease and the same command on the whole species of fly, as well as all the hosts of plants and animals, through the mystery of the wisdom and equilibrium inherent in His power, and then sends them forth onto the plain of life.
Ve baharda, bir emir ile suhuletle bir sineği ihya ettiği gibi; bütün sineklerin taifelerini ve bütün nebatatı ve hayvancıkların ordularını, kudretindeki hikmet ve mizanın sırrıyla, aynı emirle, aynı kolaylıkla diriltip meydan-ı hayata sevk eder.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
In the same way that he swiftly gives life to a tree in spring and infuses vitality in its bones, with His wise and just absolute power, He also resurrects in the spring the corpse of  the vast  earth  and brings  into  being hundreds of thousands of different specimens of resurrection similar to the tree, all this with the greatest of ease.
Ve bir ağacı baharda çabuk diriltmek ve kemiklerine hayat vermek gibi o hikmetli, adaletli kudret-i mutlaka ile koca arzı ve zemin cenazesini, baharda o ağaç gibi kolayca ihya edip yüz bin çeşit haşirlerin misallerini icad eder.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
With His creative command, He brings the earth back to life. By the decree of, There will be but a single cry, then they shall all be brought nigh unto Us;(*<ref>*Qur’an, 36:53.</ref>)that is, “all men and jinn, with a single cry and command shall be brought to Us and made present at the plain of resurrection.”
Ve bir emr-i tekvinî ile arzı dirilttiği gibi اِن۟ كَانَت۟ اِلَّا صَي۟حَةً وَاحِدَةً فَاِذَاهُم۟ جَمٖيعٌ لَدَي۟نَا مُح۟ضَرُونَ fermanıyla yani “Bütün ins ve cin, bir tek sayha ve emir ile yanımızda meydan-ı haşre hazır olurlar.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Again, by His command,The hour shall be but a blinking of the eye, or even closer;(*<ref>*Qur’an, 16:77</ref>)
Hem وَمَٓا اَم۟رُ السَّاعَةِ اِلَّا كَلَم۟حِ ال۟بَصَرِ اَو۟ هُوَ اَق۟رَبُ ferman etmesiyle yani “Kıyamet ve haşrin işi ve yapılması gözünü kapayıp hemen açmak kadardır belki daha yakındır.” der.
that is, the bringing about of resurrection and the gathering that follows upon it shall take no longer than the opening and closing of an eye, or even less.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Then there is the verse,Your creation and resurrection is as a single soul,(*<ref>*Qur’an, 31:28.</ref>)
Hem مَا خَل۟قُكُم۟ وَلَا بَع۟ثُكُم۟ اِلَّا كَنَف۟سٍ وَاحِدَةٍ âyetiyle yani “Ey insanlar! Sizin icad ve ihyanız ve haşir ve neşriniz, bir tek nefsin ihyası gibi kolaydır. Kudretime ağır gelmez.” mealinde bulunan şu üç âyetin sırrıyla, aynı emir ile aynı kolaylıkla bütün ins ve cinleri ve hayvanı ve ruhanî ve melekleri haşr-i ekberin meydanına ve mizan-ı a’zamın önüne getirir. Bir iş bir işe mani olmaz.
meaning the following: “O men! To create you and to bring you to life, to resurrect and gather you, is as easy for me as bringing one soul to life; it presents no problem to My power.” According to the inner sense of these three verses, God will bring all men and jinn, all animals, spirit beings and angels to the field of the Supreme Gathering and the great balance with a single command and with great ease. One concern does not interfere with another.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
The remaining Mysteries, from the third and fourth as far as the thirteenth, have been postponed to another time in a fashion disagreeable to me.
Üçüncü ve dördüncüden tâ on üçüncü sırra kadar, arzuma muhalif olarak başka vakte ta’lik edildi.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''THE FOURTH TRUTH:'''
'''DÖRDÜNCÜ HAKİKAT'''
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
The existence and appearance of all beings proclaim the Divine unity in a self-evident fashion through their numerous points of unity and convergence, such as being simultaneously together and yet separate and unique; resembling one another; being the miniature or magnified versions of each other; being  some,  universals and species, and  some, particulars and  individuals; resembling each other in the stamp of innate disposition; having affinity in the  impress of artistry; and aiding and complementing each other with respect to their innate  functions. They establish the unity of their Maker. And with respect to dominicality, make it clear that the cosmos is a universal and a whole that may not be divided or fragmented.
Mevcudatın vücudları ve zuhurları, beraberlik ve birbiri içinde birlik ve birbirine benzemeklik ve birbirinin misal-i musağğarı ve numune-i ekberi ve bir kısım küll ve küllî ve diğer kısım onun cüzleri ve fertleri ve birbirine sikke-i fıtratta müşabehet ve nakş-ı sanatta münasebet ve birbirine yardım etmek ve birbirinin vazife-i fıtriyesini tekmil etmek gibi çok cihetü’l-vahdet noktalarında; bedahet derecesinde tevhidi ilan ve Sâni’lerinin vâhid olduğunu ispat etmek ve kâinatın rububiyet cihetinde, tecezzi ve inkısam kabul etmez bir küll ve küllî hükmünde bulunduğunu izhar etmektir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
For example, in each spring, to create, order and sustain the innumerable members of the four hundred thousand different  species of plants and animals, together and intermingled, in a single moment and in the same  fashion, without any error or mistake, with the utmost wisdom and perfection of artistry;
Evet mesela, her baharda nebatattan ve hayvanattan dört yüz bin nev’in hadsiz efradlarını, beraber ve birbiri içinde, bir anda ve bir tarzda, yanlışsız, hatasız, kemal-i hikmet ve hüsn-ü sanatla icad etmek ve idare ve iaşe etmek...
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
to create all the different species of bird, from flies, which are like birds in miniature, to eagles which are the supreme specimens of the species, then to  equip them with the means of flight and subsistence and to cause them to journey through the realm of the air; to imprint on the countenances of each of the birds in miraculous fashion a stamp of artistry, on the body of each of them a  seal of wisdom,  and in the quiddity of each of them, in sustaining fashion, a sign of God’s unity;
Hem kuşların misal-i musağğarları olan sineklerden tâ numune-i ekberleri olan kartallara kadar hadsiz efradlarını yaratmak ve hava âleminde, seyahat ve yaşamalarına yardım eden cihazatı verip gezdirmek ve havayı şenlendirmekle beraber, yüzlerinde mu’cizane birer sikke-i sanat ve cisimlerinde müdebbirane birer hâtem-i hikmet ve mahiyetlerinde mürebbiyane birer turra-i ehadiyet koymak...
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
to cause wisely and mercifully particles of food to hasten to the aid of the cells of the body, plants to rush to the assistance of animals, and all mothers to go swiftly to the help of their powerless infants;
Hem zerrat-ı taamiyeyi hüceyrat-ı bedeniyenin imdadına ve nebatatı hayvanatın imdadına ve hayvanatı insanların yardımına ve umum valideleri iktidarsız yavruların muavenetine hakîmane, rahîmane koşturmak, göndermek…
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
to work on all  things, particular  and universal,  from the Milky Way, the solar  system and the elements of the earth, down to the veils of the pupil of the eye, the petals of the rose, the husk of the corn, the seeds of the melon, like a series of intersecting circles, with the same regularity, perfection of artistry, the same deed, and plenitude of wisdom — to do all this establishes the following with self-evident certainty:
Hem daire-i Kehkeşan’dan ve manzume-i şemsiyeden ve anâsır-ı arziyeden tâ göz hadekasının perdelerine ve gül goncasının yapraklarına ve mısır sümbülünün gömleklerine ve kavunun çekirdeklerine kadar mütedâhil daireler gibi cüz’î ve küllî hükmünde aynı intizam ve hüsn-ü sanat ve aynı fiil ve kemal-i hikmetle tasarruf etmek, elbette bedahet derecesinde ispat eder ki:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
He who performs these deeds is One and unique; His imprint is on all things.
Bu işleri yapan hem vâhiddir, birdir, her şeyde sikkesi var.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
In the same way that He is not in any place, he is present in every place.
Hem de hiçbir mekânda olmadığı gibi her mekânda hazırdır.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Like the sun, all things are distant from Him, but He is close to all things.
Hem güneş gibi; her şey ondan uzak, o ise her şeye yakındır.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Just as the greatest objects, such as the Milky Way and the solar system, are not difficult for Him, so too the cells in man’s blood and the thoughts that pass across his heart are not secret from Him nor beyond the reach of His power.
Hem daire-i Kehkeşan ve manzume-i şemsiye gibi en büyük şeyler ona ağır gelmediği gibi kandaki küreyvat, kalpteki hatırat ondan gizlenmez; tasarrufundan hariç kalmaz.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
However great and multitudinous a thing may be, it is as easy for Him as the smallest and scarcest thing, for He creates with ease a fly on the model of an eagle, a seed in the form of a tree, a tree in the shape of a garden, a garden with the artistry of a spring, and a spring on  the scale of a resurrection.
Hem her şey ne kadar büyük ve çok olursa olsun, en küçük, en az bir şey gibi ona kolaydır ki sineği kartal sisteminde ve çekirdeği ağacın mahiyetinde ve bir ağacı bir bahçe suretinde ve bir bahçeyi bir bahar sanatında ve bir baharı bir haşir vaziyetinde suhuletle icad eder.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Things most valuable in their artistry He gives to us and bestows upon us most cheaply. The price that He asks of us is merely to say “In the name of God” and “Praise be to God.” In other words, the accepted price for all those numerous precious bounties is to say at the beginning of all things, “In the Name of God, the Merciful, the Compassionate,” and at their end, “Praise be to God.
Ve sanatça çok kıymettar şeyleri, bize çok ucuz verir, ihsan eder. İstediği fiyat ise bir “Bismillah” ve bir “Elhamdülillah”tır. Yani, o çok kıymettar nimetlerin makbul fiyatları, başta “Bismillahirrahmanirrahîm” ve âhirinde “Elhamdülillah” demektir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Since this Fourth Truth is explained and proved elsewhere in the Risale-i Nur, we content ourselves here with this brief allusion.
Bu Dördüncü Hakikat dahi Risale-i Nur’da izah ve ispat edildiğinden bu kısacık işaretle iktifa ediyoruz.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
perceived by our traveller at the second stage:
Bizim seyyahın ikinci menzilde gördüğü
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
<span id="BEŞİNCİ_HAKİKAT"></span>
=== BEŞİNCİ HAKİKAT ===
===THE FIFTH TRUTH===
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
the existence in the entirety of the cosmos, its pillars and parts and all the beings contained in it, of the most  perfect order and regularity; the sameness of the substances and purposive beings that are  the  means of the rotation and administration of that vast kingdom and are connected to its general scheme; the fact that the Divine Names and deeds that are at work in that magnificent  city, that vast exhibition, encompass and comprehend all things or most things, despite their being one within the other, and of the same nature, and the same, and their being the same Name and deed in every place; the  fact  that  the  elements  and  species  that  are  the  means  for  the  administration, inhabiting, and construction of that well-adorned palace, cover the whole face of the earth in their diffusion, despite their being one within the other, of the same nature, and  the same element  and the same species being found everywhere — all of this demands, proves, and affirms, necessarily and self-evidently, the following:
Kâinatın mecmuunda ve erkânında ve eczasında ve her mevcudunda bir intizam-ı ekmelin bulunması ve o memleket-i vâsianın tedvir ve idaresine medar olan ve heyet-i umumiyesine taalluk eden maddeler ve vazifedarlar birer vâhid olması ve o haşmetli şehir ve meşherde tasarruf eden isimler ve fiiller, birbiri içinde ve birer ve bir mahiyet ve vâhid ve her yerde aynı isim ve aynı fiil olmakla beraber, her şeyi veya ekser eşyayı ihataları ve şümulleri ve o ziynetli sarayın tedbirine ve şenlenmesine ve binasına medar olan unsurlar ve neviler, birbiri içinde ve birer ve bir mahiyet-i vâhide ve her yerde aynı unsur ve aynı nevi bulunmakla beraber zeminin yüzünü ve ekserisini intişar ile ihata etmeleri elbette bedahetle ve zaruretle iktiza eder ve delâlet eder ve şehadet eder ve gösterir ki:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
The Maker and Disposer of this cosmos, the Monarch and Nurturer of this realm, the Master and Builder of this palace, is one, unique, sole. He has neither like nor peer, neither minister nor aide. He has neither partner nor opposite, he has neither inability nor deficiency.
Bu kâinatın sâni’i ve müdebbiri ve bu memleketin sultanı ve mürebbisi ve bu sarayın sahibi ve bânisi birdir, tektir, vâhiddir, ehaddir. Misli ve naziri olamaz ve veziri ve muîni yoktur. Şeriki ve zıddı olamaz, aczi ve kusuru yoktur.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Yes, order is in itself a perfect expression of unity; it demands a single orderer. It leaves no place for the assignment of partners to God, the source of dispute and dissension.
Evet, intizam tam bir vahdettir, bir tek nazzamı ister. Münakaşaya medar olan şirki kaldırmaz.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
There is a wise and precise order inherent in all things, whether  universal or particular, from the total scheme of the cosmos and the daily and annual rotation of the earth down to the physiognomy of man, the complex of senses in man’s head and the circulation of white and red cells in man’s blood. Nothing other than One Absolutely Powerful and  Absolutely Wise can stretch out its hand intentionally and creatively toward any thing, nor interfere with it. On the contrary, all things are recipients, means of manifestation, and passive.
Madem bu kâinatın heyet-i mecmuasından, arzın yevmî ve senevî deveranından tâ insanın simasına ve başının duygular manzumesine ve kandaki beyaz ve kırmızı küreyvatın deveranına ve cereyanına kadar, küllî olsun cüz’î olsun her bir şeyde hikmetli ve dikkatli bir intizam var. Elbette bir Kadîr-i Mutlak’tan ve bir Hakîm-i Mutlak’tan başka hiçbir şey, kasd ve icad suretiyle elini hiçbir şeye uzatamaz ve karışamazlar. Belki yalnız kabul ederler, mazhar ve münfail olurlar.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Now, ordering, the pursuit of certain purposes and the bestowal of regularity with a view to  certain benefits, can be done only by means of knowledge and wisdom and performed only with will and choice.
Ve madem tanzim etmek ve bilhassa gayeleri takip etmek ve maslahatları gözeterek bir intizam vermek, yalnız ilim ve hikmetle olur ve irade ve ihtiyar ile yapılır. Elbette ve herhalde, bu hikmet-perverane intizam ve bu gözümüz önündeki maslahatkârane, çeşit çeşit, hadsiz intizamat-ı mahlukat, bedahet derecesinde delâlet ve şehadet eder ki bu mevcudatın hâlıkı ve müdebbiri birdir, fâildir, muhtardır. Her şey onun kudretiyle vücuda gelir, onun iradesiyle birer vaziyet-i mahsusa alır ve onun ihtiyarıyla bir suret-i muntazama giyer.
Certainly and in all events, this wisdom-nurturing regularity, this infinitely varied ordering of the cosmos that before our very eyes assures various benefits, proves and affirms to a self-evident degree that the Creator and Disposer of all beings is one, an agent possessing will  and choice. Everything comes into being through His power, assumes a particular state through His will, and takes on a particular form through His choice.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
The heat-giving lamp of this hospice that is the world is one; its candle that is the basis for the reckoning of time is one; its merciful sponge is one; its fiery cook is one; its life-giving beverage is one; its well-guarded field is one, as well as a thousand and one other  instances of oneness. It follows from all of these instances of oneness that the Maker and  Master of this hospice is also one, that He is extremely generous and hospitable, for He  employs numerous high-ranking  and great officials  to  serve the animate guests of His hospice.
Hem madem bu misafirhane-i dünyanın sobalı lambası birdir ve rûznameli kandili birdir ve rahmetli süngeri birdir ve ateşli aşçısı birdir ve hayatlı şurubu birdir ve himayetli tarlası birdir… Bir, bir, bir… Tâ bin bir birler kadar... Elbette bu bir birler bedahetle şehadet eder ki bu misafirhanenin sâni’i ve sahibi birdir. Hem gayet kerîm ve misafirperverdir ki bu yüksek ve büyük memurlarını, zîhayat yolcularına hizmetkâr edip istirahatlerine çalıştırıyor.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Names such as All-Wise, Compassionate, Giver of Forms, Disposer, Quickener, and  Nurturer, the impresses and manifestations of which are to be seen at work in every corner of the world, attributes such as wisdom, mercy, and grace, and acts such as formation, disposition and nurturing, are all one. They embrace every place in the utmost degree, each Name and act being present there.
Hem madem dünyanın her tarafında tasarruf eden ve nakışları ve cilveleri görünen “Hakîm, Rahîm, Musavvir, Müdebbir, Muhyî, Mürebbi” gibi isimler ve “hikmet ve rahmet ve inayet” gibi şe’nler ve “tasvir ve tedvir ve terbiye” gibi fiiller birdirler. Her yerde aynı isim, aynı fiil birbiri içinde hem nihayet mertebede hem ihatalıdırlar. Hem birbirinin nakşını öyle tekmil ederler ki güya o isimler ve o fiiller ittihat edip kudret ayn-ı hikmet ve rahmet ve hikmet ayn-ı inayet ve hayat oluyor.
They also complement the imprint of each other in such a way that it is as if those Names and deeds were uniting in such fashion that  power becomes identical with wisdom and mercy, and wisdom becomes identical with grace and life.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
For example, as soon as the  activity of the Name of Quickener  appears in a thing, the activity of numerous other Names such as Creator, Giver of Form, and Provider, also appears at the same instant, everywhere, and in the same system. This of a certainty and self- evidently establishes and proves that that which is designated by the Names and the Doer of the comprehensive deeds that appear  everywhere in the same fashion must also be one, single and unique. In this we believe and to this we give our assent!
Mesela, hayat verici ismin bir şeyde tasarrufu göründüğü anda, yaratıcı ve tasvir edici ve rızık verici gibi çok isimlerin aynı anda, her yerde, aynı sistemde tasarrufatları görünüyor. Elbette ve elbette ve bedahetle şehadet eder ki o ihatalı isimlerin müsemması ve her yerde aynı tarzda görünen şümullü fiillerin fâili birdir, tektir, vâhiddir, ehaddir. Âmennâ ve saddaknâ!
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
The elements that are the substance and material of creation encompass the whole earth. Each of the species of creation that bears an imprint attesting unity is diffused throughout the  earth in unity and, so to speak, conquers it. This also proves to the degree of being self-evident that those elements together with what they embrace, and those species, together with their separate members, are the product and property of a single being. They are the products and servants of so Unique and Powerful a One that He employs those vast and and imperious elements as obedient servants and those species diffused throughout the earth as well-disciplined soldiers.
Hem madem masnuatın maddeleri ve mâyeleri olan unsurlar zemini ihata ederler. Ve mahlukattan, vahdeti gösteren çeşit çeşit sikkeleri taşıyan nevilerin her biri bir iken rûy-i zeminde intişar edip istila ederler. Elbette bedahetle ispat eder ki o unsurlar müştemilatıyla ve o neviler efradıyla bir tek zatın malıdır, mülküdür. Ve öyle bir Vâhid-i Kadîr’in masnuları ve hizmetkârlarıdır ki o koca istilacı unsurları, gayet itaatli bir hizmetçi ve o zeminin her tarafına dağılan nevileri gayet intizamlı bir nefer hükmünde istihdam eder.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Since this truth also has been established and explained in other places in the Risale-i Nur, we content ourselves here with this brief indication.
Bu hakikat dahi Risaletü’n-Nur’da ispat ve izah edildiğinden burada bu kısa işaretle iktifa ediyoruz. Bizim yolcu, bu beş hakikatten aldığı feyz-i imanî ve zevk-i tevhidî neşesiyle müşahedatını hülâsa ve hissiyatını tercüme ederek kalbine diyor:
In summary of the witnessings that he derived from these Five Truths, through the superabundance of faith and the joy of Divine unity, and in expression of his feelings, our traveller said to his heart:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Look upon the coloured page of the cosmic book;
Bak kitab-ı kâinatın safha-i rengînine
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
See what forms the golden pen of power has traced.
Hâme-i zerrîn-i kudret, gör ne tasvir eylemiş
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
No dark point remains for the gaze of the heart’s eye;
Kalmamış bir nokta-i muzlim çeşm-i dil erbabına
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
It is as if God has inscribed His signs with light.
Sanki âyâtın Hudâ, nur ile tahrir eylemiş.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Know too that:
Hem bil ki:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
The leaves in the world’s book are dimensions infinite;
Kitab-ı âlemin evrakıdır eb’ad-ı nâmahdud
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
The lines of time’s events are works innumerable.
Sutûr-u hâdisat-ı dehirdir âsâr-ı nâma’dud
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Written on the workbench of the Preserved Tablet of reality,
Yazılmış destgâh-ı levh-i mahfuz-u hakikatte
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
A meaningful embodied word, is every being in this world.
Mücessem lafz-ı manidardır, âlemde her mevcud.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Listen also to this:
Hem dinle:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
When all things proclaim, “No god but God,” they will in unison say, “O Truth  and Reality!” and beseech in harmony,
چُو لَٓا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ بَرَابَر۟ مٖيزَنَن۟د۟ هَر۟ شَى۟
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
“O Living One!” Yes, in all things there is a sign pointing to the fact that He is One.
دَمَادَم۟ جُويَدَن۟د۟ يَا حَق۟ سَرَاسَر۟ گُويَدَن۟د۟ يَا حَى۟
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Hearkening to this his heart and soul affirmed the truth of what they heard and said, “Yes, indeed!”
نَعَم۟ وَ فٖى كُلِّ شَى۟ءٍ لَهُ اٰيَةٌ تَدُلُّ عَلٰى اَنَّهُ وَاحِدٌ
diyerek, kalbiyle beraber nefsi dahi tasdik ederek “Evet, evet” dediler.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
In brief allusion to the Five Truths of Unity observed by our traveller through the world, our voyager through the cosmos, at this Second Stopping-Place, it was said in the Second Chapter of the First Station:
İşte dünya misafiri ve kâinat seyyahının ikinci menzilde müşahede ettiği beş hakikat-i tevhidiyeye kısa bir işaret olarak '''Birinci Makam’ın ikinci babında ikinci menzile ait''' böyle denilmiş:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
There is no god but God, the One, the Unique, to Whose Unity in Necessary Existence points the witnessing of the truth of Grandeur and Sublimity, its perfection and comprehensiveness; the witnessing of the truth of the appearance of deeds in absolute fashion, in infinitude, without any limitation except that of God’s will and  wisdom; the witnessing of the truth of the creation of beings in absolute multiplicity with absolute swiftness, the creation of creatures in absolute ease  with absolute perfection, the  origination  of  things  made in absolute plenitude with utter perfection of artistry and value; the witnessing of the truth of the  existence of beings in universal and comprehensive  fashion, joined, interconnected and interrelated; the witnessing of the truth of universal order, an order incompatible with the assignation of partners to God; the witnessing of the unity of the sources of cosmic order, a unity that clearly attests the unity of their Maker; the unity of the Names and deeds that  comprehend and permeate the universe; and the unity  of  the  elements  and  species  dispersed  over  the  face  of the  earth  in imperious fashion.
لَٓا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ ال۟وَاحِدُ ال۟اَحَدُ الَّذٖى دَلَّ عَلٰى وَح۟دَتِهٖ فٖى وُجُوبِ وُجُودِهٖ مُشَاهَدَةُ حَقٖيقَةِ ال۟كِب۟رِيَاءِ وَ ال۟عَظَمَةِ فِى ال۟كَمَالِ وَ ال۟اِحَاطَةِ . وَ كَذَا مُشَاهَدَةُ حَقٖيقَةِ ظُهُورِ ال۟اَف۟عَالِ بِال۟اِط۟لَاقِ وَ عَدَمُ النِّهَايَةِ لَا تُقَيِّدُهَا اِلَّا ال۟اِرَادَةُ وَ ال۟حِك۟مَةُ . وَ كَذَا مُشَاهَدَةُ حَقٖيقَةِ اٖيجَادِ ال۟مَو۟جُودَاتِ بِال۟كَث۟رَةِ ال۟مُط۟لَقَةِ فِى السُّر۟عَةِ ال۟مُط۟لَقَةِ وَ خَل۟قُ ال۟مَخ۟لُوقَاتِ بِالسُّهُولَةِ ال۟مُط۟لَقَةِ فِى ال۟اِت۟قَانِ ال۟مُط۟لَقِ وَ اِب۟دَاعُ ال۟مَص۟نُوعَاتِ بِال۟مَب۟ذُولِيَّةِ ال۟مُط۟لَقَةِ فٖى غَايَةِ حُس۟نِ الصَّن۟عَةِ وَ غُلُوِّ ال۟قِي۟مَةِ . وَ كَذَا مُشَاهَدَةُ حَقٖيقَةِ وُجُودِ ال۟مَو۟جُودَاتِ عَلٰى وَج۟هِ ال۟كُلِّ وَ ال۟كُلِّيَّةِ وَ ال۟مَعِيَّةِ وَ ال۟جَامِعِيَّةِ وَ التَّدَاخُلِ وَ ال۟مُنَاسَبَةِ . وَ كَذَا مُشَاهَدَةُ حَقٖيقَةِ ال۟اِن۟تِظَامَاتِ ال۟عَامَّةِ ال۟مُنَافِيَةِ لِلشِّر۟كَةِ . وَ كَذَا مُشَاهَدَةُ وَح۟دَةِ مَدَارَاتِ تَدَابٖيرِ ال۟كَائِنَاتِ الدَّالَّةِ عَلٰى وَح۟دَةِ صَانِعِهَا بِال۟بَدَاهَةِ وَ كَذَا وَح۟دَةُ ال۟اَس۟مَاءِ وَ ال۟اَف۟عَالِ ال۟مُتَصَرِّفَةِ ال۟مُحٖيطَةِ . وَ كَذَا وَح۟دَةُ ال۟عَنَاصِرِ وَ ال۟اَن۟وَاعِ ال۟مُن۟تَشِرَةِ ال۟مُس۟تَو۟لِيَةِ عَلٰى وَج۟هِ ال۟اَر۟ضِ
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
That world traveller voyaging through different ages chanced upon the school of the  Renewer of the Second Millenium, Imam-i Rabbani, Ahmad Faruqi. He entered and listened to the lesson being taught by the Imam:
Sonra o seyyah-ı âlem asırlarda gezerken müceddid-i elf-i sânî, İmam-ı Rabbanî Ahmed-i Farukî’nin medresesine rast geldi, girdi; onu dinledi. O İmam, ders verirken diyordu:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
“The most important result yielded by all the Sufi paths is the unfolding of the truths of belief. The unfolding in clarity of a single truth of belief is preferable to a thousand miraculous deeds and mystical visions.” The Imam said too:
“Bütün tarîkatların en mühim neticesi, hakaik-i imaniyenin inkişafıdır.” ve “Bir tek mesele-i imaniyenin vuzuh ile inkişafı, bin keramata ve ezvaka müreccahtır.” Hem diyordu:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
“In former  times, great persons said that someone will arise from among the theologians and the scholars of the science of theology. He will prove all the truths of belief and Islam with rational proofs and the utmost clarity. I wish to be that man and maybe I am.”(*<ref>*Time has proven that the man referred to here is not in fact an individual, but the Risale-i Nur itself. It maybe that the people of unveiling happened to notice the insignificant interpreter and proclaimer of the Risale-i Nur and hence came to speak of “a man.”        </ref>)He continued his instruction by saying that belief and the assertion of Divine unity were the foundation, substance, light and life of all human perfection; that the Hadith “An hour’s reflective thought is better than a year’s worship”(<ref>*al-‘Ajluni, Kashf al-Khafa’, i,310.</ref>)refers to reflection on belief; and that the  silent mode of invocation practised in the Naqshbandi Order is a form of this most excellent reflection.
Eski zamanda, büyük zatlar demişler ki: “Mütekellimînden ve ilm-i kelâm ulemasından birisi gelecek, bütün hakaik-i imaniye ve İslâmiyeyi delail-i akliye ile kemal-i vuzuh ile ispat edecek.” Ben istiyorum ki ben o olsam belki '''(Hâşiye<ref>'''Hâşiye:''' Zaman ispat etti ki o adam, adam değil, Risale-i Nur’dur. Belki ehl-i keşif, Risale-i Nur’u ehemmiyetsiz olan tercümanı ve nâşiri suretinde –keşiflerinde– müşahede etmişler “bir adam” demişler. </ref>)''' o adamım, diye iman ve tevhid bütün kemalât-ı insaniyenin esası, mâyesi, nuru, hayatı olduğunu ve
تَفَكُّرُ سَاعَةٍ خَي۟رٌ مِن۟ عِبَادَةِ سَنَةٍ düsturu, tefekkürat-ı imaniyeye ait bulunması ve Nakşî tarîkatında hafî zikrin ehemmiyeti ise bu çok kıymettar tefekkürün bir nevi olmasıdır, diye talim ederdi.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
The traveller listened with utmost care. He turned and addressed himself as follows: “It is thus that this heroic Imam speaks. To increase the strength of one’s belief by as much as an atom is worth more than a ton of gnosis or other form of perfection and sweeter than the honey of a hundred visionary experiences.
Seyyah tamamıyla işitti. Döndü, nefsine dedi ki: Madem bu kahraman imam böyle diyor ve madem bir zerre kuvvet-i imaniyenin ziyadeleşmesi, bir batman marifet ve kemalâttan daha kıymetlidir ve yüz ezvakın balından daha tatlıdır. Ve madem bin seneden beri iman ve Kur’an aleyhinde teraküm eden Avrupa feylesoflarının itirazları ve şüpheleri yol bulup ehl-i imana hücum ediyor. Ve bir saadet-i ebediyenin ve bir hayat-ı bâkiyenin ve bir cennet-i daimenin anahtarı, medarı, esası olan erkân-ı imaniyeyi sarsmak istiyorlar. Elbette her şeyden evvel imanımızı taklitten tahkike çevirip kuvvetlendirmeliyiz.
“On the other hand, the philosophers of Europe have  leagued together for a thousand years to invent  objections and doubts in their hostility to faith and the Qur’an, and to attack the believers. They wish to shake the pillars of belief that are the key, the  source, the foundation of everlasting  felicity, of life immortal, of eternal Paradise. We ought therefore to strengthen our belief by making it one of realization instead of one of imitation.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
So come, let us advance! In order to bring the twenty-nine degrees of faith that we have found, each as powerful as a mountain, to the blessed number of thirty-three, the number of litanies that follow upon
Öyle ise haydi ileri! Gel, bulduğumuz birer dağ kuvvetindeki bu yirmi dokuz mertebe-i imaniyeyi namazın mübarek tesbihatının mübarek adedi olan otuz üç mertebesine iblağ etmek fikriyle, bu ibretgâhın bir üçüncü menzilini daha görmek için Bismillahirrahmanirrahîm’in anahtarı ile zîhayat âlemindeki idare ve iaşe-i rabbaniyenin kapısını çalmalıyız ve açmalıyız, diyerek mahşer-i acayip ve mecma-ı garaib olan bu üçüncü menzilin kapısını istirhamla çaldı, Bismillahilfettah ile açtı. Üçüncü menzil göründü. Girdi, gördü ki '''dört hakikat-i muazzama ve muhita''' o menzili ışıklandırıyorlar ve güneş gibi tevhidi gösteriyorlar.
prayer, and in order to see a third stopping-place in this realm of instruction, let us knock at the door of the dominical sustenance of the animate world and open it with the key of ‘In the Name of God, the Merciful, the Compassionate.’” Speaking thus he beseechingly  knocked at the  gate  of this  Third  Stopping-Place, a compendium of wonders, and a spectacle of marvels. Saying, “In the Name of  God, the Opener,”  he  opened the gate. The Third Stopping-Place became visible to him. He entered and saw that it was illumined by four great and encompassing truths that demonstrated the Divine unity as brightly as the sun.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''THE FIRST TRUTH: the Truth of Opening'''
'''BİRİNCİ HAKİKAT: “Fettahiyet” hakikatidir.'''
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
That is, the opening up from a single simple substance of innumerable varied and separate forms, together, everywhere, in a single instant and by a single deed, through the manifestation of the Name of Opener.
Yani Fettah isminin tecellisiyle basit bir maddeden ayrı ayrı, çeşit çeşit, hadsiz, muntazam suretlerin, beraber, her tarafta, bir anda, bir fiil ile açılmasıdır. Evet, nasıl ki umum kâinatın bağistanında ayrı ayrı hadsiz mevcudatı; çiçekler misillü, Fettah ismiyle her birisine münasip bir tarz-ı muntazam ve bir şahsiyet-i mümtaze kudret-i Fâtıra açmış, vermiş. Aynen öyle de fakat daha mu’cizatlı olarak; zemin bahçesinde dört yüz bin enva-ı zîhayata dahi her birisine gayet sanatlı ve hikmetli bir suret-i mevzune ve müzeyyene ve mümtaze vermiş.
Yes, in the same way that God’s creative power has opened up innumerable beings like flowers in the garden of the cosmos, and endowed each with an orderly form and distinct identity, through the manifestation of the Name of Opener, so too, although in more miraculous fashion, he has given to the four hundred thousand species of animate beings in the garden of the earth each its symmetrical, adorned and distinct form.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
He creates  you in the wombs of your mothers, creation after creation in three darknesses. That is God, your Sustainer. His is the sovereignty; there is no god other than He. Where, then, will you turn?(*<ref>*Qur’an, 39:6.</ref>)Nought is hidden from God, neither on earth nor in the heavens. He it is Who forms you in the wombs as He wills; there is no god but He, the Mighty, the Wise.(*<ref>*Qur’an, 3:5-6.</ref>)
يَخ۟لُقُكُم۟ فٖى بُطُونِ اُمَّهَاتِكُم۟ خَل۟قًا مِن۟ بَع۟دِ خَل۟قٍ فٖى ظُلُمَاتٍ ثَلَاثٍ ذٰلِكُمُ اللّٰهُ رَبُّكُم۟ لَهُ ال۟مُل۟كُ لَٓا اِلٰهَ اِلَّا هُوَ فَاَنّٰى تُص۟رَفُونَ ۝اِ نَّ اللّٰهَ لَا يَخ۟فٰى عَلَي۟هِ شَى۟ءٌ فِى ال۟اَر۟ضِ وَلَا فِى السَّمَٓاءِ ۝ هُوَ الَّذٖى يُصَوِّرُكُم۟ فِى ال۟اَر۟حَامِ كَي۟فَ يَشَٓاءُ لَٓا اِلٰهَ اِلَّا هُوَ ال۟عَزٖيزُ ال۟حَكٖيمُ
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
As these two verses indicate, the strongest proof of Divine unity and the most remarkable  miracle  of Divine  Power  is  God’s  opening  up  of forms. Because  the opening of forms is repeatedly established and expounded in different ways elsewhere in the Risale-i Nur, and particularly in the Sixth and Seventh Degrees of the First Chapter of the Second Station of this treatise, we refer the discussion of this matter to those places and restrict ourselves here to the following:
âyetlerin ifadesiyle tevhidin en kuvvetli delili ve kudretin en hayretli mu’cizesi, suretleri açmasıdır. Bu hikmete binaen, feth-i suver hakikati tekrar ile –birkaç suretlerde– Risaletü’n-Nur’da ve bilhassa bu risalenin İkinci Makamı’nın Birinci Bab’ında altıncı ve yedinci mertebelerinde ispat ve beyan edilmesinden onlara havale edip burada bu kadar deriz ki:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
According to the testimony of botany and biology, based on profound research, there is in the opening and unfolding of forms, such comprehen siveness and  artistry that other than a Single and Unique One,  One  Absolutely Powerful, able to  see and do all things  in all things, no one could undertake this comprehensive and all-embracing deed. For this deed of the unfolding of forms demands a wisdom, an attention and a comprehensiveness that are present at all times and are contained within an infinite power. This power, in turn, can be found only in that Unique Being Who administers the whole cosmos.
Fenn-i nebatat ve fenn-i hayvanatın şehadetiyle ve tetkikat-ı amîkasıyla, bu feth-i suverde öyle bir ihata ve şümul ve sanat var ki bir tek Vâhid-i Ehad’den ve her şeyde her şeyi görebilecek ve yapabilecek bir Kadîr-i Mutlak’tan başka hiçbir şey bu cem’iyetli ve ihatalı fiile sahip olamaz. Çünkü bu feth-i suver fiili ise her yerde ve her anda bulunan nihayetsiz bir kudretin içinde nihayet derecede bir hikmet, bir dikkat, bir ihata ister. Ve böyle bir kudret ise ancak bütün kâinatı idare eden bir tek zatta bulunabilir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
As is decreed in the above-quoted verses, God’s attribute of ‘opening’ expressed in the opening and creation of the forms of men from their mother’s wombs, within three darknesses, separately, with equilibrium, distinctness, and order, without  any error, confusion, or mistake; this truth of the unfolding of the forms of all men and animals, all  over the earth,  with the same power, the same wisdom and the same artistry, is a most powerful proof of God’s unity. For to comprehend and embrace all things is itself a form of unity that leaves no room for the assignation of partners to God.
Evet mesela, mezkûr âyetlerin ferman ettikleri gibi; üç karanlık içinde bütün validelerin erhamında insanların suretlerini ayrı ayrı, mizanlı, imtiyazlı, ziynetli ve intizamlı olarak hem şaşırmadan, yanlış etmeden, karıştırmadan basit bir maddeden açmak ve yaratmak olan fettahiyet ve umum rûy-i zeminde aynı kudret, aynı hikmet, aynı sanatla umum insanları ve hayvanları ve nebatları ihata eden bu feth-i suver hakikati; vahdaniyetin en kuvvetli bir bürhanıdır. Çünkü ihata etmek bir vahdettir, şirke yer bırakmaz.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Just as the nineteen Truths of the First Chapter bearing witness to the necessary existence of God also attest the existence of the Creator through their own existence, so too they bear witness to His unity through their comprehensiveness.
Ve Birinci Bab’da vücub-u vücuda şehadet eden on dokuz hakikat nasıl ki vücudlarıyla Hâlık’ın vücuduna delâlet ederler, öyle de ihatalarıyla da vahdete şehadet ederler.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Our traveller then saw the following Second Truth in the Third Stopping-Place:
Bizim yolcunun üçüncü menzilde gördüğü
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''THE SECOND TRUTH: the Truth of Mercifulness'''
'''İKİNCİ HAKİKAT: “Rahmaniyet” hakikatidir.'''
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
We see with our own eyes that there is one who has covered the face of the earth with thousands of gifts of mercy, and made it into a feasting-place. He has laid out a spread of hundreds of thousands of the different delicious foods of Mercifulness, and made the inside of the earth a storehouse containing thousands of precious bounties of compassionateness and  wisdom.
Yani gözümüzle görüyoruz, birisi var ki bize zemin yüzünü rahmetin binlerle hediyeleri ile doldurmuş, bir ziyafetgâh yapmış ve rahmaniyetin yüz binlerle ayrı ayrı lezzetli taamları içinde dizilmiş bir sofra etmiş ve zemin içini rahîmiyet ve hakîmiyetin binlerle kıymettar ihsanlarını câmi’ bir mahzen yapmış.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
That Being sends to us also the earth, in its yearly rotation, like a ship or a train,  laden with the finest of the hundreds of thousands of vital human necessities, proceeding from the World of the Unseen; and He sends to us too the spring, like a waggon carrying food and clothing for us. Thus does he nurture us, with utmost compassion. In order for us to profit from those gifts and bounties, He has  moreover  given  us hundreds and thousands of appetities, needs, feelings, sensations and senses.
Ve zemini devr-i senevîsinde bir ticaret gemisi hükmünde her sene âlem-i gaybdan levazımat-ı insaniye ve hayatiyenin yüz bin çeşitlerinden en güzellerini içine alarak yüklenmiş bir nevi sefine veya şimendifer gibi ve her baharı ise erzak ve elbisemizi taşıyan bir vagon hükmünde olarak bizlere gönderir. Bizi gayet rahîmane beslettirir. Ve bütün o hediyelerden, o nimetlerden istifade etmemiz için bize de yüzlerle ve binlerle iştihalar, ihtiyaçlar, duygular, hissiyatlar, hisler vermiş.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
As was set forth in the Fourth Ray concerning the verse on the sufficiency of God, He has given us a stomach that can take pleasure in infinite varieties of food.
Evet, Âyet-i Hasbiye’ye dair olan Dördüncü Şuâ’da izah ve ispat edildiği gibi bize öyle bir mide vermiş ki hadsiz taamlardan lezzet alır.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
He has given us such a life that  through the senses associated with it we can derive benefit from the innumerable bounties of the vast corporeal world, just as if it were some bounteous spread.
Ve öyle bir hayat ihsan etmiş ki duyguları ile –bir sofra-i nimet gibi– koca cismanî âlemde hadsiz nimetlerinden istifade eder.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
He has favoured us with the human state so that we delight in the boundless gifts of both the spiritual and material worlds, through instruments such as the intellect and the heart.
Ve öyle bir insaniyet bize lütfetmiş ki akıl ve kalp gibi çok âletleri ile hem maddî hem manevî âlemin nihayetsiz hediyelerinden zevk alır.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
He has conveyed Islam to us so that we derive light from the boundless treasuries of the Unseen and Manifest Realms.
Ve öyle bir İslâmiyet bize bildirmiş ki âlem-i gayb ve âlem-i şehadetin nihayetsiz hazinelerinden nur alır.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
He has guided us to faith so that we are illumined by the innumerable lights and gifts  of  this  world  and  the  hereafter.
Ve öyle bir iman hidayet etmiş ki dünya ve âhiret âlemlerinin hasra gelmez envarından ve hediyelerinden tenevvür edip müstefid eder.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
This cosmos is like a palace fitted out and adorned by the Divine quality of mercy with innumerable antiques and valuable items, which then gives to man’s hands the keys to open all the chests and chambers in that palace, as well as bestowing on man’s nature all the needs and senses that will enable him to make use of them.
Güya rahmet tarafından bu kâinat hadsiz antika ve acib ve kıymetli şeylerle tezyin edilmiş bir saraydır. Ve bütün o saraydaki hadsiz sandıkları ve menzilleri açacak anahtarlar insanın ellerine verilmiş ve bütün onlardan istifade ettirecek olan ihtiyaçlar, hissiyatlar insanın fıtratına verilmiş.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
This mercy that embraces this world and the hereafter, and indeed all things, is without doubt a manifestation of oneness within unity.
İşte böyle dünyayı ve âhireti ve her şeyi kaplamış bir rahmet, elbette o rahmet, vâhidiyet içinde bir ehadiyetin cilvesidir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Just as the light of the sun is a parable of unity, through its comprehending all things that face it, every bright and transparent object that receives the reflection of the light, heat, and  seven colours of the sun, is also a parable and a symbol of oneness. Hence, whoever sees its all-embracing light will conclude that the sun of this earth is one and unique. Witnessing the warm and luminous reflection of the sun in all bright objects, and even in drops of water, he will say that the oneness of the sun, or the sun itself, is present with its attributes close to all things; it is at the mirrorlike heart of all things.
Yani nasıl ki güneşin ziyası, mukabilindeki umum eşyayı ihata etmesi ile vâhidiyete bir misal olduğu gibi parlak ve şeffaf her bir şey dahi kabiliyetine göre güneşin hem ziyasını hem hararetini hem ziyasındaki yedi rengini hem aks-i misalini almakla ehadiyete bir misal olduğundan elbette o ihatalı ziyayı gören adam, arzın güneşi vâhiddir, bir tektir diye hükmeder. Ve her parlak şeyde hattâ katrelerde güneşin ışıklı, hararetli aksini müşahede eden o adam, güneşin ehadiyetini, yani bizzat güneşi sıfatlarıyla her şeyin yanındadır ve her şeyin âyine-i kalbindedir diye, bilir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
So too the encompassing of all things by the extensive mercy of the Merciful One of Beauty, like a light, demonstrates the unity of that Merciful One and that He in no way has any partner. Similarly, the fact that under the veil of that all-embracing mercy the lights of most  of the Merciful One’s Names and a sort of manifestation of His essence are found in  everything,  and especially in all living  beings,  and in man in particular, and the fact that this gives each individual a comprehensiveness arising from life which causes him to look to and  be  related  to the whole universe, proves the oneness of the Merciful One and that He is present with all things and does all things in all things.
Aynen öyle de Rahman-ı Zülcemal’in geniş rahmeti dahi ziya gibi umum eşyayı ihatası, o Rahman’ın vâhidiyetini ve hiçbir cihette şeriki bulunmadığını gösterdiği gibi her şeyde hususan her bir zîhayatta ve bilhassa insanda o cem’iyetli rahmetin perdesi altında o Rahman’ın ekser isimlerinin ışıkları ve bir nevi cilve-i zatiyesi bulunarak her ferde, bütün kâinata baktıracak ve münasebettarlık verecek bir cemiyet-i hayatiye vermesi dahi o Rahman’ın ehadiyetini ve her şeyin yanında hazır ve her şeyin her şeyini yapan o olduğunu ispat eder.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Yes, the Merciful One shows the splendour  of His glory in the whole of the cosmos and all over the earth through the unity and comprehensiveness of His mercy. With the  manifestation of His oneness, He gathers together in every member of all animate species, and particularly man, specimens of all His bounties, orders the tools and instruments of animate beings, and proclaims the special solicitude of His beauty to each individual, this without shattering the wholeness of the universe. As for man, it is in him that God makes known in concentrated form the various forms of His bounty.
Evet nasıl ki o Rahman, o rahmetin vâhidiyetiyle ve ihatasıyla, kâinatın mecmuunda ve zeminin yüzünde celalinin haşmetini gösteriyor. Öyle de ehadiyetin cilvesiyle her bir zîhayatta, hususan insanda bütün nimetlerin numunelerini o fertte toplayıp o zîhayatın âlât ve cihazatına geçirip, tanzim ederek mecmu-u kâinatı parçalanmadan o tek ferde, bir cihette aynı hanesi gibi verdirmesiyle dahi cemalinin hususi şefkatini ilan eder ve insanda enva-ı ihsanatının temerküzünü bildirir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Similarly, a melon can be said to be concentrated in its seed; the being that makes the seed must necessarily be he who makes the melon. Then, with the special balance of his knowledge and the particular law of his wisdom, he draws the seed out from it, gathers it together and clothes it in a body. Nothing other than the one and unique master craftsman who makes  the  melon is able to make its seed. That would  be impossible.
Hem nasıl ki bir kavunun mesela her bir çekirdeğinde, o kavun temerküz ediyor. Ve o çekirdeği yapan zat elbette odur ki o kavunu yapar, sonra ilminin hususi mizanıyla ve hikmetinin ona mahsus kanunuyla o çekirdeği ondan sağar, toplar, tecessüm ettirir. Ve o tek kavunun tek ve vâhid ustasından başka hiçbir şey, o çekirdeği yapamaz ve yapması muhaldir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Since through the manifestation of Mercifulness the cosmos becomes like a tree or a garden, the earth becomes like a fruit or a melon, and man becomes like a seed, of a certainty the Creator and Sustainer of the smallest animate being must be the Creator of all the earth and all the cosmos.
Aynen öyle de rahmaniyetin tecellisiyle kâinat bir ağaç, bir bostan ve zemin bir meyve, bir kavun ve zîhayat ve insan bir çekirdek hükmünde olduğundan elbette en küçük bir zîhayatın Hâlık’ı ve Rabb’i, bütün zeminin ve kâinatın Hâlık’ı olmak lâzım gelir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''In Short:''' just as the making and unfolding from a simple substance of the regular and orderly forms of all beings through the truth of Opening, which is comprehensive, proves unity to the point of being self-evident, so too the truth of Mercifulness, which encompasses all  things, through its nurturing  of all animate  beings that  come into existence and enter  the life of this  world, particularly  the newly arrived, with the utmost order and regularity,  causing all necessities to reach them, forgetting none of them, this same mercy reaching  all individuals everywhere at the same instant demonstrates both unity, and oneness within unity.
'''Elhasıl:''' Nasıl ki ihatalı olan fettahiyet hakikatiyle bütün mevcudatın muntazam suretlerini basit maddeden yapmak ve açmak, vahdeti bedahetle ispat eder. Öyle de her şeyi ihata eden rahmaniyet hakikati dahi vücuda gelen ve dünya hayatına giren bütün zîhayatları ve bilhassa yeni gelenleri kemal-i intizamla beslemesi ve levazımatını yetiştirmesi ve hiçbirini unutmaması ve aynı rahmet, her yerde, her anda ve her ferde yetişmesiyle bedahetle hem vahdeti hem vahdet içinde ehadiyeti gösterir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Since the Risale-i Nur is a manifestation of the name of All-Wise and the name of Compassionate, and the various points and manifestations of the essence of mercy are explained and established in numerous places throughout the Risale-i Nur, we will be content here with this indication of a drop from the ocean, and cut short an extremely long story.
Risale-i Nur, ism-i Hakîm ve ism-i Rahîm’in mazharı olduğundan Risale-i Nur’un birçok yerlerinde, hakikat-i rahmetin nükteleri ve cilveleri izah ve ispat edildiğinden, burada bu katre ile o bahre işaret edip o pek uzun kıssayı kısa kesiyoruz.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Our traveller then witnessed the following Third Truth in the Third Stopping- Place
Seyyahımızın üçüncü menzilde müşahede ettiği
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''THE THIRD TRUTH: the Truth of Disposing and Administering'''
'''ÜÇÜNCÜ HAKİKAT: “Müdebbiriyet ve idare” hakikatidir.'''
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
That is, to administer with complete order and equilibrium both the awesome and swift-moving  heavenly  bodies  and  imperious, interfering  elements, and  the  needy, weak  denizens of earth; to cause them to aid each other; to administer them jointly with each other; to take all necessary measures concerning them; and to make this vast world like a perfect kingdom, a magnificent city, a well-adorned palace.
Yani, gayet dehşetli ve süratli ecram-ı semaviyeyi ve gayet istilacı ve karıştırıcı unsurları ve gayet ihtiyaçlı, zafiyetli mahlukat-ı arziyeyi kemal-i intizam ve muvazene ile idare etmek, birbirlerine muavenettar yapmak ve imtizaçkârane idare etmek ve tedbirlerini görmek ve bu koca âlemi bir mükemmel memleket, bir muhteşem şehir, bir müzeyyen saray gibi yapmak hakikatidir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Leaving side the vast spheres of this imperious and merciful administration, since it is explained and proved in important sections of the Risale-i Nur such as the Tenth Word, we  will show, by means of a comparison, a single page and stage of that administration as it manifests itself in the spring on the face of the earth.
İşte bu cebbarane ve rahmanane idarenin büyük dairelerini bırakıp yalnız baharda zemin yüzünde cereyan eden o idarenin bir tek sahife ve safhasını Risaletü’n-Nur, Onuncu Söz gibi mühim risalelerinde izah ve ispat etmesine binaen, kısa bir suretini bir temsil ile göstereceğiz. Şöyle ki:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Let us suppose, for example, that some wondrous world conqueror assembled an army from four hundred thousand different groups and nationalities, and supplied the clothes and weapons, the instructions and dismissals and salaries of every group and nationality, separately and variously, without any defect or shortcoming, without error or mistake, at the proper time, without any delay or confusion, with the utmost regularity and in most perfect form, no cause other than the  extraordinary power of that wondrous commander could stretch out is hand to attempt that vast, complex, subtle, balanced, multitudinous and just administration. Were it to stretch out its hand, it would destroy the equilibrium and cause confusion.
Mesela ve faraza, hârika ve cihangir bir zat, dört yüz bin ayrı ayrı milletlerden, taifelerden bir ordu teşkil etse her milletin ve her taifenin neferlerine ait elbiselerini hem silahlarını hem yemeklerini hem talimat hem terhisatlarını hem hidematlarını, birbirinden ayrı ayrı hem çeşit çeşit olarak bütün o muhtelif cihazatı noksansız, kusursuz, yanlışsız, hatasız, vakti vaktine, gecikmeden, karıştırmadan kemal-i intizamla ve gayet mükemmel bir tarzda o mu’cizatlı kumandan verse; elbette o gayet geniş ve karışık ve ince ve muvazeneli ve kesretli ve adaletli idareye, o hârika kumandanın fevkalâde kudretinden başka hiçbir sebep elini uzatamaz. Eğer uzatsa muvazeneyi bozar ve karıştırır.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
So too we see with our own eyes that an unseen hand creates and administers every spring a magnificent army composed of four hundred thousand different species. In the autumn —an example of the day of resurrection— it dismisses three hundred thousand out of those four hundred thousand species of plants and animals from their duties, and they go on leave through the activity of death and in the name of decease.. In spring —a sample of the gathering that follows resurrection— it constructs three hundred thousand examples of raising from the dead in the space of a few weeks, with the utmost  order and discipline. In the case of the tree, four such resurrections take place with  respect to the tree itself, its leaves, its flowers, and its fruits. After showing spring to our eyes exactly like the preceding one, it gives each species and group in that army of glory that  contains four hundred thousand different species its appropriate sustenance and provision, its defensive weapons and distinctive garments, its orders and dismissals, and all the tools and  instruments it needs, with the utmost order  and  regularity, without error or slip, without confusion or omission, in unexpected  fashion and at the proper  time. It thus proves its  unity, oneness, uniqueness, and infinite power and boundless mercy within perfection of dominicality, sovereignty and wisdom, and writes with the pen of Divine Determining this proclamation of Divine unity on the face of the earth, on the page of every spring.
Aynen öyle de gözümüzle görüyoruz ki bir dest-i gaybî, her baharda dört yüz bin muhtelif nevilerden mürekkeb bir muhteşem orduyu icad edip idare ediyor. Kıyamete numune olan güz mevsiminde, o dört yüz binden üç yüz bin nebatî ve hayvanî nevilerini vefatlar suretinde ve mevtler namında terhis edip vazifelerinden paydos ediyor. Ve haşir ve neşre numune olan baharda haşr-i a’zamın üç yüz bin misalini birkaç hafta zarfında kemal-i intizamla inşa edip hattâ bir tek ağaçta dört küçük haşirleri, yani kendini ve yapraklarını ve çiçeklerini ve meyvelerini, gitmiş baharın aynı gibi neşirlerini gözümüze gösterdikten sonra, o dört yüz bin envaa bâliğ olan ordu-yu Sübhanînin her nev’e, her taifeye mahsus ve münasip ayrı ayrı rızıklarını ve çeşit çeşit müdafaa silahlarını ve ayrı ayrı libaslarını ve ayrı ayrı talimlerini ve terhislerini ve ayrı ayrı bütün cihazat ve levazımatlarını, kemal-i intizamla, sehivsiz, hatasız, karıştırmadan ve hiçbirini unutmadan, umulmadık yerlerden, vakti vaktine vermekle kemal-i rububiyet ve hâkimiyet ve hikmet içinde vahdaniyetini ve ehadiyetini ve ferdiyetini ve nihayetsiz iktidarını ve hadsiz rahmetini ispat ederek bu tevhid fermanını zemin yüzünde, her bahar sahifesinde, kalem-i kader ile yazar.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
After reading only a single page of this proclamation of one spring, our traveller said to himself:
Bizim seyyah, yalnız bir baharda bu fermanın bir tek sahifesini okuduktan sonra, nefsine dedi ki: Böyle her baharda haşr-i ekberden daha garib binlerle haşirleri inşa eden, mükâfat ve mücazat için kudretine nisbeten bir bahardan daha kolay olan haşri yapacağını ve kıyameti getireceğini umum enbiyasına binlerle defa vaad ve ahdeden ve Kur’an’da haşrin vukuuna binlerle işaretle beraber, bin adet âyetlerinde sarahaten hükmedip tehdit ve taahhüd eden bir Kadîr-i Cebbar’ın, bir Kahhar-ı Zülcelal’in o kadar vaadlerini tekzip ve kudretini inkâr hükmünde olan inkâr-ı haşir hatasını irtikâb edenlere cehennem azabı ayn-ı adalettir diye hükmetti, nefsi dahi “Âmennâ” dedi.
“The torment of Hell-fire is pure justice for those who  commit the  error of denying resurrection. For such denial would be to refute the numerous promises and to deny the power of One Powerful and Compelling, a Wrathful One of Glory, Who has promised and assured all of His prophets thousands of times and set forth in thousands of verses of the Qur’an, explicity and by way of allusion, that He will bring about a resurrection  and  gathering far easier for Him than the  thousands of miraculous gatherings that occur every spring, each more wondrous than the Supreme Gathering.” His soul responded: “We believe in what you say.”
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
1.465. satır: 875. satır:
</div>
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''THE FOURTH TRUTH, which forms the Thirty-Third Degree:'''the Truth of Compassionateness and Bestowal of Provision
'''DÖRDÜNCÜ HAKİKAT olan Otuz Üçüncü Mertebe: “Rahîmiyet ve rezzakıyet” hakikatidir.'''
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
That is, the giving, over the whole face of the globe, within the earth, in the air above it and the ocean around it, to all animate beings, especially those endowed with spirit, and among  them especially the impotent, the weak and the young, all of their necessary sustenance, material and immaterial, in the most solicitous manner, deriving it from dry and rude soil, from solid, bonelike dry pieces of wood, and in the case of the most delicate of all forms of  sustenance, from between blood and urine, at the proper time, in orderly fashion, without  any  omission or confusion, in front of our eyes, by an unseen hand.
Yani umum zemin yüzünde ve içinde ve havasında ve denizinde bütün zîhayatın ve bilhassa zîruhun ve bilhassa âciz ve zayıfların ve bilhassa yavruların hem maddî ve midevî hem manevî bütün rızıklarını, şefkatkârane, kuru ve basit bir topraktan ve camid ve kemik gibi kuru odun parçalarından yapılan ve bilhassa en latîfi kan ve fışkı ortasından gelen ve bir dirhem kemik gibi bir tek çekirdekten yapılan binlerle okka taamların, vakti vaktine mukannen bir surette hiçbirini unutmayarak ve şaşırmayarak gözümüz önünde bir dest-i gaybî tarafından verilmesi hakikatidir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Yes, the verse, God is the Provider, the firm possessor of strength,(*<ref>*Qur’an, 3:5-6.</ref>)restricts to God the task of sustaining and providing, and the verse, There is no moving thing on earth but depends on God for its sustenance; He knows its resting-place and storage-place; all is in a book perspicuous(*<ref>*Qur’an, 11:6.</ref>)provides a dominical guarantee  and  pledge to furnish  provision for all men and animals. Similarly, the verse, The beasts do not carry their sustenance; God sustains them and you, and He is All- Hearing, All-Knowing,(*<ref>*Qur’an, 29:60.</ref>)establishes and proclaims that it is God Who guarantees and provides for all impotent, powerless, weak and wretched creatures that  are  unable  to  secure their own sustenance, in an unexpected fashion, indeed from the Unseen or even out of nothing; it is He for example Who provides for insects on the ocean bed and their young. This proclamation is directed in particular to those men who worship causes and are unaware that it is He Who bestows provision  from behind the veil of causality. Numerous other verses of the Qur’an and innumerable pieces of cosmic evidence unanimously demonstrate that it is the compassionateness of a single Glorious Provider that nurtures all animate beings.
Evet اِنَّ اللّٰهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو ال۟قُوَّةِ ال۟مَتٖينُ âyeti, iaşeyi ve infakı Ce­nab-ı Hakk’a tahsis edip hasrettiği gibi وَمَا مِن۟ دَٓابَّةٍ فِى ال۟اَر۟ضِ اِلَّا عَلَى اللّٰهِ رِز۟قُهَا وَيَع۟لَمُ مُس۟تَقَرَّهَا وَمُس۟تَو۟دَعَهَا كُلٌّ فٖى كِتَابٍ مُبٖينٍ âyeti dahi bütün insanların ve hayvanların rızıklarını taahhüd ve tekeffül-ü Rabbanî altına aldığı hem وَكَاَيِّن۟ مِن۟ دَٓابَّةٍ لَا تَح۟مِلُ رِز۟قَهَا اَللّٰهُ يَر۟زُقُهَا وَاِيَّاكُم۟ وَ هُوَ السَّمٖيعُ ال۟عَلٖيمُ âyeti de rızkı tedarik edemeyen, âciz ve iktidarsız olan zayıf bîçarelerin rızıklarını umulmadık yerden, belki gaybdan belki hiçten –mesela, denizin dibindeki böceklere hiçten ve bütün yavrulara umulmadık yerlerden ve bütün hayvanlara her baharda âdeta sırf gaybdan– infaklarını bilfiil tekeffül ederek bilmüşahede vermekle; esbab-perest insanlara dahi esbab perdesi altında yine o veriyor diye ispat ve ilan ettiği gibi pek çok âyât-ı Kur’aniye ve hadsiz şevahid-i kevniye, bi’l-ittifak her bir zîhayatın bir tek Rezzak-ı Zülcelal’in rahîmiyeti ile beslendiklerini gösteriyorlar.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Now the trees require a certain form of sustenance but have neither power nor will. They remain therefore in  their places, trusting in God, and their provision  comes hastening to them. So too the sustenance of  infants flows to  their mouths from wondrous small pumps, aided by the solici tude and tenderness of their mothers. Then when the infants acquire a little power and will, the milk ceases. These various instances clearly prove that licit sustenance is not proportionate to  will and power, but comes in relation to weakness and impotence, which induce trust in God.
Evet, bir nevi rızık isteyen ağaçlar iktidarsız ve ihtiyarsız olduklarından onlar, yerlerinde mütevekkilane dururken rızıkları onlara koşup gelmesi ve âciz yavruların nafakaları hayret-nümun tulumbacıklardan ağızlarına akması ve o yavrulara bir parça iktidar ve azıcık bir ihtiyar gelmesiyle süt kesilmesi, hususan insan yavrularına analarının şefkatleri yardımcı verilmesi, bedahetle ispat eder ki helâl rızık, iktidar ve ihtiyar ile mütenasiben değildir belki tevekkül veren zaaf ve acze nisbeten geliyor.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Will, power and cleverness frequently incite greed, which is a source of loss, and often  push certain learned men toward a form of beggary, whereas by contrast the trusting  weakness of the boorish, crude and common man may cause him to attain riches.
Ekseriyetçe sebeb-i hüsran olan hırsı tahrik eden iktidar ve ihtiyar ve zekâvet, bir kısım büyük ediblerde o edibleri bir nevi dilenciliğe kadar sevk ettiği gibi zekâvetsiz, kaba, çok âmî adamların tevekkülvari iktidarsızlıkları dahi onları zenginliğe îsal etmesi ve كَم۟ عَالِمٍ عَالِمٍ اَع۟يَت۟ مَذَاهِبُهُ وَ جَاهِلٍ جَاهِلٍ تَل۟قَاهُ مَر۟زُوقًا darb-ı mesel olması ispat eder ki rızk-ı helâl, iktidar ve ihtiyar kuvvetiyle kazanılmaz, buldurulmaz. Belki çalışmasını ve sa’yini kabul eden bir merhamet tarafından verilir ve ihtiyacına acıyan bir şefkat canibinden ihsan edilir. Fakat '''rızık ikidir''':
The proverb, “How many a learned man has striven in vain, and how many an ignoramus gained rich provision,” establishes that licit provision is not won by power and will, but by a mercy that finds working and striving acceptable; it is bestowed by a tenderness that takes pity on need. Now provision and sustenance is of two kinds:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''The First''' is true and natural provision, that required for life; this is guaranteed by the  Sustainer. It is indeed so regular and well-ordered  that this natural provision, stored in the body in the form of fat and other things, is enough to ensure survival for at least twenty days, even if nothing is eaten. Those who apparently die of hunger before the twenty or thirty days are up and before the provision stored up in their body is exhausted, die in reality not from a lack of provision, but from a disease arising from lack of caution and the disturbance of fixed habit.
'''Biri:''' Yaşamak için hakiki ve fıtrî rızıktır ki taahhüd-ü Rabbanî altındadır. Hattâ o kadar muntazamdır ki bedende yağ vesaire suretinde iddihar olunan fıtrî rızık, hiç olmazsa yirmi günden ziyade bir şey yemeden yaşatır, hayatını idame eder. Demek, yirmi otuz günden evvel ve bedende müddehar olan fıtrî rızkı bitmeden zâhiren açlıktan vefat edenler, rızıksızlıktan değil belki sû-i itiyaddan ve terk-i âdetten neş’et eden bir hastalıktan vefat ederler.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
The Second Form of Provision: metaphorical and artifical provision, arising due to addiction from habit, wastefulness  and misuse, but acquiring the appearance of necessity. This form is not guaranteed by the Sustainer, but depends on His generosity: sometimes He may give it, sometimes He may not give it.
'''İkinci kısım rızık:''' İtiyad, israf ve sû-i istimalat ile tiryaki olup zaruret hükmüne geçen mecazî ve sun’î rızıktır. Bu kısım ise taahhüd-ü Rabbanî altında değil belki ihsana tabidir. Kâh verir kâh vermez.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
With respect to this second form of provision and sustenance, happy is he who regards  his frugality —a  source of happiness and pleasure— contentment  and licit striving, as a form of worship and active prayer for sustenance. He accepts God’s bounty gratefully and appreciatively, and passes his life in happpy fashion.
Bu ikinci rızıkta, bahtiyar odur ki medar-ı saadet ve lezzet olan iktisat ve kanaatle sa’y-i helâli, bir nevi ibadet ve rızık için bir fiilî dua bilerek müteşekkirane ve minnettarane o ihsanı kabul edip hayatını saadetkârane geçirir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Wretched is he who on account of prodigality —the source of wretchedness and loss— and greed, abandons licit striving, knocks at every door, passes his life in sloth, oppression and wretchedness, and indeed puts his own life to death.
Ve bedbaht odur ki medar-ı şakavet ve hasaret ve elem olan israf ve hırs ile sa’y-i helâli bırakarak, her kapıya başvurup tembelkârane ve zalimane ve müştekiyane hayatını geçirir, belki öldürür.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
In the same way that a stomach requires sustenance, so too the subtle capacities and senses of man, his heart, spirit, intelligence, eye, ear and mouth, also request their sustenance from the Compassionate Provider and gratefully receive it. To each of them separately and in appropriate form is presented such provision from the treasury of mercy as will rejoice them and give  them pleasure. Indeed, the Compassionate  Provider, in order to give to them provision in more generous measure has created each of man’s subtle capacities —eye and ear, heart, imagination, and intellect— in the form of a key to His treasury of mercy.
Nasıl ki mide bir rızık ister, öyle de kalp ve ruh ve akıl ve göz ve kulak ve ağız gibi insanın latîfeleri ve duyguları dahi Rezzak-ı Rahîm’den rızıklarını isterler ve müteşekkirane alırlar. Her birisine ayrı ayrı ve onlara lâyık ve onları memnun ve mütelezziz eden rızıkları, hazine-i rahmetten ihsan edilir. Belki Rezzak-ı Rahîm, onlara daha geniş rızık vermek için göz ve kulak, kalp ve hayal ve akıl gibi o latîfelerin her birisini, hazine-i rahmetinin birer anahtarı hükmünde yaratmış.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
For example, the eye is a key to the treasury containing such precious jewels as the fairness and beauty to be seen on the face of the universe, and the same holds true of all the others mentioned; they all  benefit through faith. To resume after our digression:
Mesela göz, kâinat yüzündeki hüsün ve cemal gibi kıymettar cevher hazinelerinin bir anahtarı olduğu misillü ötekiler dahi her biri birer âlemin anahtarı olur, iman ile istifade eder. Yine sadedimize dönüyoruz.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
The All-Powerful and Wise One Who created this cosmos created also life as a comprehensive summary of the cosmos, and concentrated all of His purposes and the manifestations of His Names therein. So too, within the realm of life, he made of provision a comprehensive centre of activity and created within animate beings the taste for provision, thus causing animate beings to respond to His dominicality and love with a permanent and universal gratitude, thankfulness, and worship that is one of the  significant purposes and instances of  wisdom inherent in the creation of the universe.
Bu kâinatı yaratan Zat-ı Kadîr-i Hakîm, nasıl ki kâinattan hayatı bir hülâsa-i câmia olarak halk edip umum maksatlarını ve isimlerinin cilvelerini onda temerküz ettiriyor. Öyle de hayat âleminde dahi rızkı bir cem’iyetli merkez-i şuunat yaparak, iştiha ihtiyacını ve zevk-i rızkîyi zîhayatta halk ederek hilkat-i kâinatın en ehemmiyetli bir gayesi ve bir hikmeti olan daimî ve küllî bir teşekkür ve minnettarlık ve perestişlik ile rububiyetine ve sevdirmesine karşı mukabele ettiriyor.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
For example, it is one of the activities of dominicality to cause every area of the broad  realm of dominicality to rejoice — the heavens are caused to rejoice with the angels and spirit beings, the World of the Unseen with spirits, and the material world, particularly the air and the earth, with the existence of all animate beings, particularly birds, great and small, at all times and places. Through the wisdom of this causing to rejoice and the infusion of life and spirit, animals and men are, as it were, whipped by the need for provision and the pleasure they take therein to pursue their provision and sustenance, thus being delivered from sloth. This too is one of the wise activities of dominicality. Were it not for such  significant instances of wisdom, the provision destined for animals would be caused instinctively to hasten toward them to satisfy their needs, without any effort on their part, just as provision and sustenance is caused to hasten toward the tree.
Mesela, çok geniş olan memleket-i Rabbaniyenin her tarafını, hususan melâike ve ruhanîler ile semavatı ve ervah ile âlem-i gaybı şenlendirdiği gibi; maddî âlemi dahi hususan hava ve arzı, her vakit ve her tarafını zîruhun, hususan kuşların ve kuşçukların vücudlarıyla şenlendirmek ve ruhlandırmak hikmetiyle ihtiyac-ı rızkî ve rızkın zevki, pek kuvvetli bir kamçı olarak hayvanları ve insanları rızık peşinde koşturmakla tahrik ederek tembellikten ve ataletten kurtarıp gezdirmesi, şuunat-ı rububiyetin bir hikmetidir. Eğer bu hikmet gibi mühim hikmetler olmasa idi, ağaçların erzakını onlara koşturduğu gibi hayvanların da mukannen olan tayinatlarını onlara zahmetsiz bir surette fıtrî hâcetlerini koşturacaktı.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Were there to  be an eye capable of witnessing  and comprehending the whole surface of the earth at one time, in order to perceive the beauties of the Names of Compassionate and Provider and the witness they bear to Divine unity, it would see what  sweet beauty is  contained in the tender and solicitous manifestation of the Compassionate Provider Who sends to the caravans of animals at the end of winter, when their  provision  is about to be exhausted, extremely  delicious, abundant  and varied foods and bounties, drawn exclusively from His unseen treasury of mercy, as succour from the unseen and Divine generosity, placed in the hands of plants, the crowns of trees, and the breasts of mothers. The possessor of that all-seeing eye would realize the following:
İsm-i Rahîm ve Rezzak’ın cemallerini ve vahdaniyete şehadetlerini tam görmek için zemin yüzünü birden ihata edip müşahede edecek bir göz bulunsa kış âhirinde erzakları bitmek üzere olan hayvanat kafilelerine, imdad-ı gaybî ve ihsan-ı Rahmanî olarak nebatatın ellerine verilen ve ağaçların başlarına konulan ve validelerin sinelerine takılan ve sırf hazine-i gaybiye-i rahmetten gayet leziz ve gayet çok ve gayet mütenevvi taamları ve nimetleri gönderen Rezzak-ı Rahîm’in bu cilve-i şefkatinde ne kadar şirin bir güzellik, ne kadar tatlı bir cemal bulunduğunu görecek ve ondan bilecek ki:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
The making of a single apple, and the generous giving of it to a man as true sustenance and provision, can  be accomplished  only by a Being Who causes the seasons, the nights and the days to rotate, Who causes the globe to revolve like a cargo ship, and thus brings the fruits of the seasons within reach of those needy guests of the earth who stand waiting for them. For the stamp of its nature, the seal of wisdom, the imprint of eternal besoughtedness, the signet of mercy that is to be found on the surface of the apple, is to be found also on all apples and other fruits, plants and animals. Hence the true Master and Maker of the apple is bound to be the Glorious Sovereign, the Beauteous Creator of all the  inhabitants of the world, who are the peers, the congeners and the brothers of the apple; of the vast earth that is the garden of the apple; of the tree of the cosmos that is its factory; of the seasons that are its workshop; and of the spring and summer that are its place of maturing.
Bir tek elmayı yapıp bir adama hakiki bir rızık olarak mün’imane veren, yalnız öyle bir zat yapar, verir ki mevsimleri, gece ve gündüzleri çevirir ve küre-i arzı bir sefine-i tüccariye gibi gezdirerek mevsimlerin mahsulatlarını onunla zemindeki muhtaç misafirlerine getirir. Çünkü o elmanın yüzünde bulunan sikke-i fıtrat ve hâtem-i hikmet ve turra-i samediyet ve mühr-ü rahmet, bütün elmalarda ve sair meyvelerde ve bütün nebatat ve hayvanatta bulunduğundan o tek elmanın hakiki mâliki ve sâni’i, elbette ve herhalde o elmanın emsali ve hemcinsi ve kardeşleri olan bütün sekene-i arzın ve onun bahçesi olan koca zeminin ve onun fabrikası olan ağacının ve onun tezgâhı olan mevsiminin ve onun terbiyegâhı olan bahar ve yazın Mâlik-i Zülcelal’i ve Hâlık-ı Zülcemal’i olacak, başka olamaz.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
In other words, every fruit is a seal of unity that makes known the Writer and Maker of the earth, its  tree, and of the book of the universe, its garden; it demonstrates His unity, and shows to the number of fruits, the seal affixed to the decree of unity.
Demek, her bir meyve öyle bir mühr-ü vahdettir ki onun ağacı olan arzın ve onun bahçesi olan kâinat kitabının kâtibini ve sâni’ini bildirir ve vahdetini gösterir ve meyveler adedince vahdaniyet fermanının mühürlendiğine işaret eder.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Since the Risale-i Nur is a manifestation of the Names of All-Compassionate and All-Wise, and numerous flashes and mysteries of the truth of Compassionateness have been  expounded and proved in many parts of the  Risale-i Nur, we  leave  further discussion of the matter to those parts and content ourselves with this brief indication, out of a vast treasury, on account of the unfavourable circumstances from which we are now suffering.
Risaletü’n-Nur ism-i Rahîm ve ism-i Hakîm’in mazharı olduğundan, bu rahîmiyet hakikatinin çok lem’alarını ve çok sırlarını Risaletü’n-Nur çok eczalarında beyan ve ispat ettiğinden ona havale ile bu pek büyük hazineden halimin müsaadesizliği cihetiyle bu kısa işaretle iktifa edildi.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Our traveller now says: “Praise be to God! I have seen and heard Thirty-Three Truths bearing witness to the necessary existence and unity of the Creator and Sovereign I was everywhere seeking and enquiring after. Each of the truths is bright as the sun and leaves no darkness behind. It is as strong and unshakeable as a mountain. Each of them, with its verifications, bears decisive witness to His existence, and with its comprehensiveness proves His unity in manifest fashion. While proving implicitly all the pillars  of faith,  the totality and consensus of these truths causes our belief to advance from imitation to realization, from realization to knowledge of certainty, from knowledge of certainty to vision of certainty, and from vision of certainty to absolute certainty. Praise be to God; this is from the bounty of my Sustainer.
İşte bizim seyyah diyor ki: Elhamdülillah her yerde aradığım ve her şeyden sorduğum Hâlık’ımın ve Mâlik’imin vücub-u vücuduna ve vahdetine şehadet eden otuz üç hakikati gördüm ve dinledim. Her bir hakikat, güneş gibi parlak, karanlık bırakmaz; dağ gibi kuvvetli ve sarsılmaz. Ve her biri tahakkukuyla vücuduna gayet kat’î şehadet eder ve ihatasıyla vahdetine gayet zâhir delâlet eder. Ve sair erkân-ı imaniyeyi dahi içinde kuvvetli ispat etmekle beraber mecmu hakikatlerin icmaı ve ittifakı, imanımızı taklitten tahkike ve tahkikten ilmelyakîne ve ilmelyakînden aynelyakîne ve aynelyakînden hakkalyakîne iblağ ediyor.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Praise be to God Who guided us to this;
اَل۟حَم۟دُ لِلّٰهِ هٰذَا مِن۟ فَض۟لِ رَبّٖى
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
verily we would not have been guided  unless God had guided us. The messengers of God have come to us with the truth.(*<ref>*Qur’an, 7:43.</ref>)
اَل۟حَم۟دُ لِلّٰهِ الَّذٖى هَدٰينَا لِهٰذَا وَمَا كُنَّا لِنَه۟تَدِىَ لَو۟لَٓا اَن۟ هَدٰينَا اللّٰهُ لَقَد۟ جَٓاءَت۟ رُسُلُ رَبِّنَا بِال۟حَقِّ
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
In extremely brief allusion to the lights of belief derived by our inquisitive traveller from the four sublime truths he witnessed at the Third Stopping-Place, it was said in the Second Chapter of the First Station, concerning the truths of the Third Stopping- Place:
İşte bu pür-merak seyyahın bu üçüncü menzilde müşahede ettiği dört muazzam hakikatlerden aldığı envar-ı imaniyeye gayet kısa bir işaret olarak '''Birinci Makam’ın ikinci babında üçüncü menzilin hakikatlerine dair''' şöyle denilmiş:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
There is no god other than God, the One, the Unique, to Whose Unity in Necessary Existence points the witnessing of the sublimity of the comprehensiveness of the truth of opening, through the unfolding of different forms of four hundred thousand species of living beings, perfect and without defect, according to the testimony of biology and botany; the witnessing of the sublimity of the comprehensiveness of the truth of  mercifulness, all-embracing and regular, without any deficiency, as the eye can see; the witnessing of the sublimity of the truth of administering, that encompasses in orderly fashion all living beings, without error or defect; the witnessing of the sublimity of the comprehensivness of the truth of compassionateness and sustaining, embracing all consumers of sustenance, at every time of need, without any mistake or forgetfulness; Glory be unto Him, the Provider, the Merciful, the Compassionate, the Solicitous, the Generous; His gifts are universal, and His Generosity is all-embracing; there is no god but He!
لَٓا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ ال۟وَاحِدُ ال۟اَحَدُ الَّذٖى دَلَّ عَلٰى وَح۟دَتِهٖ فٖى وُجُوبِ وُجُودِهٖ مُشَاهَدَةُ عَظَمَةِ اِحَاطَةِ حَقٖيقَةِ ال۟فَتَّاحِيَّةِ بِفَت۟حِ الصُّوَرِ لِاَر۟بَعِ مِاَةِ اَل۟فِ نَو۟عٍ مِن۟ ذَوِى ال۟حَيَاةِ ال۟مُكَمَّلَةِ بِلَا قُصُورٍ بِشَهَادَةِ فَنِّ النَّبَاتِ وَ ال۟حَيَوَانِ . وَ كَذَا مُشَاهَدَةُ عَظَمَةِ اِحَاطَةِ حَقٖيقَةِ الرَّح۟مَانِيَّةِ ال۟وَاسِعَةِ ال۟مُن۟تَظَمَةِ بِلَا نُق۟صَانٍ بِال۟مُشَاهَدَةِ وَ ال۟عِيَانِ . وَ كَذَا مُشَاهَدَةُ عَظَمَةِ حَقٖيقَةِ ال۟اِدَارَةِ ال۟مُحٖيطَةِ لِجَمٖيعِ ذَوِى ال۟حَيَاةِ وَ ال۟مُن۟تَظَمَةِ بِلَا خَطَاءٍ وَ لَا نُق۟صَانٍ . وَ كَذَا مُشَاهَدَةُ عَظَمَةِ اِحَاطَةِ حَقٖيقَةِ الرَّحٖيمِيَّةِ وَ ال۟اِعَاشَةِ الشَّامِلَةِ لِكُلِّ ال۟مُر۟تَزِقٖينَ ال۟مُقَنَّنَةِ فٖى كُلِّ وَق۟تِ ال۟حَاجَةِ بِلَا سَه۟وٍ وَ لَا نِس۟يَانٍ ۝ جَلَّ جَلَالُ رَزَّاقِهَا الرَّح۟مٰنِ الرَّحٖيمِ ال۟حَنَّانِ ال۟مَنَّانِ وَ عَمَّ نَوَالُهُ وَ شَمِلَ اِح۟سَانُهُ وَ لَٓا اِلٰهَ اِلَّا هُوَ
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Glory be unto You; we have no knowledge save that which You have taught us; indeed, You are All-Knowing, All-Wise.(*<ref>*Qur’an, 2:32.</ref>)
سُب۟حَانَكَ لَا عِل۟مَ لَنَٓا اِلَّا مَا عَلَّم۟تَنَٓا اِنَّكَ اَن۟تَ ال۟عَلٖيمُ ال۟حَكٖيمُ
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
O our Sustainer! For the sake of ‘In the name of God, the Merciful, the Compassionate,’ O God, O Merciful One, O Compassionate One! Bestow peace and blessings upon our master Muhammad, his Family and all his Companions, to the number of all the letters in the Risale-i Nur, multiplied by ten times the number of minutes in all of our lives in this world and the hereafter, and then by the number of particles in my body throughout the course of my life. Forgive me, and those who aid me in sincerity in the copying and distribution of the Risale-i Nur, and our fathers, our masters, our shaykhs, our sisters, our brothers, and
يَا رَبِّ بِحَقِّ بِس۟مِ اللّٰهِ الرَّح۟مٰنِ الرَّحٖيمِ يَا اَللّٰهُ يَا رَح۟مٰنُ يَا رَحٖيمُ صَلِّ وَسَلِّم۟ عَلٰى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَعَلٰى اٰلِهٖ وَاَص۟حَابِهٖ اَج۟مَعٖينَ بِعَدَدِ جَمٖيعِ حُرُوفِ رَسَائِلِ النُّورِ ال۟مَض۟رُوبِ تِل۟كَ ال۟حُرُوفُ فٖى عَاشِرَاتِ دَقَائِقِ جَمٖيعِ عُم۟رِنَا فِى الدُّن۟يَا وَال۟اٰخِرَةِ مَعَ ضَر۟بِ مَج۟مُوعِهَا فٖى ذَرَّاتِ وُجُودٖى فٖى مُدَّةِ حَيَاتٖى وَاغ۟فِر۟لٖى وَلِمَن۟ يُعٖينُنٖى فٖى نَش۟رِ رَسَائِلِ النُّورِ وَكِتَابَتِهَا بِصَدَاقَةٍ بِكُلِّ صَلَاةٍ مِن۟هَا وَ لِاٰبَائِنَا وَلِسَادَاتِنَا وَشُيُوخِنَا وَ لِاَخَوَاتِنَا وَاِخ۟وَانِنَا وَلِطَلَبَةِ رِسَالَةِ النُّورِ الصَّادِقٖينَ وَبِال۟خَاصَّةِ لِمَن۟ يَك۟تُبُ وَيَس۟تَن۟سِخُ هٰذِهِ الرِّسَالَةَ بِرَح۟مَتِكَ يَا اَر۟حَمَ الرَّاحِمٖينَ اٰمٖينَ وَ اٰخِرُ دَع۟وٰيهُم۟ اَنِ ال۟حَم۟دُ لِلّٰهِ رَبِّ ال۟عَالَمٖينَ
the sincere students of the Risale-i Nur, particularly those who write and copy this treatise; by Your Mercy, O Most Merciful of the Merciful, Amen. The conclusion of our prayer is, ‘Praise be to God, the Sustainer of All The Worlds!’
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
<span id="İHTAR"></span>
=== İHTAR ===
===NOTE===
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Since the other parts of the Risale-i Nur were not available in the place that saw the composition of the foregoing treatise, which was of necessity written down here, certain important matters of The Words and The Flashes have been mentioned also in The Supreme Sign, in what is an apparent repetition. In order to have the students of the  Risale-i Nur in this area  write  a  complete Risale-i Nur in miniature, we nonetheless had them write down all the present treatise.
Bu risalenin mahall-i zuhuru olan şu memleket muhitinde Risaletü’n-Nur’un sair risaleleri bulunmadığından ve ihtiyarsız olarak burada telif edildiğinden Âyetü’l-Kübra gibi risalelerde, zâhirî bir tekrar suretinde başka Sözlerin ve Lem’aların bir kısım mühim meseleleri zikredilmiş ve buralardaki şakirdlere nisbeten her biri birer küçük Risaletü’n-Nur hükmüne geçmek hikmetiyle böyle yazdırılmış.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
The revised copy of this rough draft was written by a certain blessed person. Even though he was ignorant of such matters, we saw in the copy prepared by him a subtle and  profound correspondence of the letters: there were six hundred and sixty-six alifs(*<ref>*Alif: the first letter of the Arabic alphabet, written as a vertical stroke, and the numerical value of which is one. [Tr.]</ref>)written at the beginning of the lines in his copy.
Bu müsveddenin birinci tebyizi bir mübarek zat tarafından oldu. O zatın tevafuktan haberi yokken yazdığı nüshada, kayda lâyık şöyle latîf ve manidar bir tevafuk gördük ki: O nüshanın satırları başında “Elif”ler altı yüz altmış altı olarak yazılmıştır.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
This number corresponds fully with the value according to the abjad of the title given to this treatise by Imam ‘Ali (May God  be pleased with him),  Ayat  al-Kubra (The Supreme Sign),  and thus demonstrates  the suitability of this title for the treatise. We also understood this numerical correspondence to be an indication that this treatise is a flash derived from the light of the verses of the Qur’an for they are six thousand six hundred and sixty- six in number.
Bu hal ise Hazret-i İmam-ı Ali radıyallahu anh tarafından bu hususi risaleye verilen Âyetü’l-Kübra namının cifrî ve ebcedî makamı olan altı yüz altmış altı adedine tam tamına muvafakatı ve mutabakatı ile bu risalenin bu nama liyakatini gösterir. Hem âyât-ı Kur’aniyenin adedi olan altı bin altı yüz altmış altının dört mertebesinden üç mertebesine tevafuku dahi bu risalenin, âyâtın bir lem’ası olduğuna bir işarettir diye telakki ettik.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''Said Nursî'''
'''Said Nursî'''
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
<span id="Bugünlerde,_manevî_bir_muhaverede_bir_sual_ve_cevabı_dinledim._Size_bir_hülâsasını_beyan_edeyim:"></span>
=== Bugünlerde, manevî bir muhaverede bir sual ve cevabı dinledim. Size bir hülâsasını beyan edeyim: ===
'''ON THE PURPOSE OF THE RISALE-I NUR'''
</div>
===Today, I listened to an imaginary exchange of question and answer. Let me set forth for you a summary of it.===


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Someone said: “The great mobilization and complete preparedness of the Risale-i Nur for the sake of belief and the proving of the Divine unity is constantly increasing. One hundredth part of its contents is enough to silence the most obstinate atheist; why then this further feverish mobilization and preparation?
'''Biri dedi:''' Risale-i Nur’un iman ve tevhid için büyük tahşidatları ve küllî teçhizatları gittikçe çoğalıyor. Ve en muannid bir dinsizi susturmak için yüzde birisi kâfi iken neden bu derece hararetle daha yeni tahşidat yapıyor?
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
They answered him: “The Risale-i Nur is not only repairing some minor damage or some small house; it is repairing vast damage and the all-embracing citadel which contains Islam, the stones of which are the size of mountains. And it is not striving to reform only a private heart and an individual  conscience; it is striving to cure with the medicines of the Qur’an and belief  and the Qur’an’s miraculousness the collective heart and generally-held ideas, which have been breached in awesome fashion by the tools of corruption prepared and stored up over a thousand years, and the general conscience, which  is facing corruption through the destruction of the foundations, currents, and marks of Islam which are the refuge of all and particularly the mass of believers. “Certainly, for  such  universal breaches and awesome wounds  proofs  and equipment of the utmost certitude and the strength of mountains, and well-proven medicines and  numberless drugs of the effectiveness of a thousand remedies are necessary. Emerging at this time from the miraculousness of the Qur’an of Miraculous Exposition, the Risale-i Nur performs this function, and is also the means of advancing and progressing through the infinite degrees of belief.”A long discussion ensued to which I listened, offering infinite thanks. I curtail the matter here.
'''Ona cevaben dediler:''' “Risale-i Nur, yalnız bir cüz’î tahribatı ve bir küçük haneyi tamir etmiyor. Belki küllî bir tahribatı ve İslâmiyet’i içine alan ve dağlar büyüklüğünde taşları bulunan bir muhit kaleyi tamir ediyor. Ve yalnız hususi bir kalbi ve has bir vicdanı ıslaha çalışmıyor, belki bin seneden beri tedarik ve teraküm edilen müfsid âletler ile dehşetli rahnelenen kalb-i umumîyi ve efkâr-ı âmmeyi ve umumun ve bâhusus avam-ı mü’minînin istinadgâhları olan İslâmî esasların ve cereyanların ve şeairlerin kırılması ile bozulmaya yüz tutan vicdan-ı umumîyi, Kur’an’ın i’cazıyla ve geniş yaralarını Kur’an’ın ve imanın ilaçları ile tedavi etmeye çalışıyor. Elbette böyle küllî ve dehşetli tahribata ve rahnelere ve yaralara, hakkalyakîn derecesinde, dağlar kuvvetinde hüccetler, cihazlar ve bin tiryak hâsiyetinde mücerreb ilaçlar ve hadsiz edviyeler bulunmak gerektir ki bu zamanda Kur’an-ı Mu’cizü’l-Beyan’ın i’caz-ı manevîsinden çıkan Risale-i Nur o vazifeyi görmekle beraber, imanın hadsiz mertebelerinde terakkiyat ve inkişafata medardır.” diye uzun bir mükâleme cereyan etti. Ben de tamamen işittim, hadsiz şükrettim. Kısa kesiyorum.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''Said Nursî'''
'''Said Nursî'''
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
------
------
<center> [[Altıncı Şuâ]] ⇐ | [[Şualar]] | ⇒ [[Dokuzuncu Şuâ]] </center>
<center> [[Altıncı Şuâ/en|The Sixth Ray]] ⇐ | [[Şualar/en|The Rays]] | ⇒ [[Dokuzuncu Şuâ/en|The Ninth Ray]] </center>
------
------
</div>