İçeriğe atla

On Birinci Şuâ/sq: Revizyonlar arasındaki fark

On Birinci Şuâ/sq (kaynağı gör)

22.26, 22 Ekim 2024 tarihindeki hâli

47.553 bayt eklendi ,  22 Ekim
düzenleme özeti yok
GörselVikimetin
Değişiklik özeti yok
Değişiklik özeti yok
Etiketler: Mobil değişiklik Mobil ağ değişikliği
 
(Aynı kullanıcının aradaki diğer 194 değişikliği gösterilmiyor)
370. satır: 370. satır:
dhe të gjitha aftësitë e tij, të cilat përfshijnë universin, dëshmojnë se ai është krijuar për të shkuar në përjetësi.
dhe të gjitha aftësitë e tij, të cilat përfshijnë universin, dëshmojnë se ai është krijuar për të shkuar në përjetësi.


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Ky njeri, i cili lidhet nëpërmjet këtyre njëzet të vërtetave universale të lartëpërmendura me emrin Hyjnor El-Hakk, i Vërteti, dhe i cili është i lidhur ngushtë me Emrin Hyjnor El-Hafidhu, Gjithëruajtësi të Cilit nuk mund t‟i shmanget asgjë në qiell e në tokë, i Cili shikon nevojën më të papërfillshme të gjallesës më të vogël dhe dëgjon thirrjen e nevojës së saj dhe e ndihmon, dhe duke qenë të lidhura me të gjithë universin veprat e këtij njeriu regjistrohen nga shkruesit e Tij fisnikë.. Ky njeri -ashtu siç kërkohet nga njëzet të vërtetat e lartëpërmendura, me sigurinë më të madhe dhe pa asnjë dyshim do të ketë për të ringjallje dhe gjyq, dhe në përputhje me Emrin Hyjnor El-Hakk, i Vërteti, ai do të marrë shpërblim për shërbimet dhe veprat që ka paraqitur -kryer- dhe do të ndëshkohet për fajet e tij; dhe në përputhje me Emrin Hyjnor El-Hafidhu, Gjithëruajtësi, ai do të merret në pyetje dhe do t‟i bëhet thirrja për të dhënë llogari për veprat e tij, të cilat qofshin të pjesshme apo universale që të gjitha janë regjistruar; dhe nuk ka dyshim se para tij do të hapen dyert e një lumturie të përjetshme dhe të një gostie të amshuar, ose dyert e burgjeve të tmerrshëm dhe të mjerimit të përjetshëm; njeriu i cili ka qenë një oficer me komandë mbi specie të shumta të qënieve në këtë botë, dhe që ka ndërhyrë në to dhe ndonjëherë i ka hedhur ato në rrëmujë, -ai njeri- nuk do të mund të hyjë në dhé pa u pyetur kurrë e pa dhënë llogari për veprat e tij, as nuk do mund të shkrihej në fshehtësi pa u ngritur; nuk mund të mos zgjohet prej gjumit të tij.
Böyle yirmi küllî hakikatler ile Cenab-ı Hakk’ın Hak ismine bağlanan ve en küçük zîhayatın en cüz’î ihtiyacını gören ve niyazını işiten ve fiilen cevap veren Hafîz-i Zülcelal’in Hafîz ismiyle mütemadiyen amelleri kaydedilen ve kâinatı alâkadar edecek ef’alleri o ismin kâtibîn-i kiramlarıyla yazılan ve her şeyden ziyade o ismin nazar-ı dikkatine mazhar bulunan bu insanlar, elbette ve elbette ve herhalde ve hiçbir şüphe getirmez ki bu yirmi hakikatin hükmüyle, insanlar için bir haşir ve neşir olacak. Ve Hak ismiyle evvelki hizmetlerinin mükâfatını ve kusuratının mücazatını çekecek. Ve Hafîz ismiyle cüz’î küllî kayıt altına alınan her amelinden muhasebe ve sorguya çekilecek. Ve dâr-ı bekada saadet-i ebediye ziyafetgâhının ve şakavet-i daime hapishanesinin kapıları açılacak. Ve bu âlemde çok taifelere kumandanlık yapan ve karışan ve bazen karıştıran bir zabit, toprağa girip her amelinden sual olunmamak ve uyandırılmamak üzere yatıp saklanmayacaktır.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Sepse nuk mund të pranohet kurrë me arsye, që të dëgjohet një dua më e fshehur se sa zëzëllima e mizës dhe madje ajo në fakt ndihmohet me gjërat më të domosdoshme të jetës, dhe pastaj të mos dëgjohen duatë -lutjet- të cilat kanë fuqi që të trondisin Arshin, qiejt dhe tokën, të cilat nisen nga ato njëzet të vërteta të lartëpërmendura që bëjnë dua duke kërkuar qëndrueshmëri e përjetshmëri. Gjithashtu nuk do të arsyetohej kurrë me mend, madje do të ishte jashtë sferës së mundësisë që të merreshin nëpër këmbë, të shkileshin e të humbisnin krejtësisht ato të drejta të shumta; madje është e pamundur për shkak të mospasjes aspak kotësi në to -madje as sa krahu i një mize ashtu siç dëshmohet nga rregulli, sistemi dhe përsosmëria e saj- të harxhoheshin krejtësisht kot aftësitë e njeriut të cilat janë të lidhura me ato të vërteta, dhe të shkatërroheshin kot të gjitha shpresat dhe dëshirat e tij të cilat shtrihen për në përjetësi, dhe të shkonin kot të gjitha ato lidhje dhe të vërtetat e shumta të universit të cilat i ushqejnë ato aftësi e dëshira, sepse kjo pamundësi do të ishte një padrejtësi e tillë e tmerrshme dhe një shëmti tiranike e tillë saqë të gjitha qëniet do ta refuzonin dhe do ta hidhnin poshtë duke thënë: Kjo është një pamundësi e njëqindfishtë dhe e papranueshme dhe e pamundur në mijëra aspekte;
Yoksa sineğin sesini işitip hakk-ı hayatını vermekle fiilen cevap verdiği halde, gök gürültüsü kuvvetinde bekaya ait hadsiz hukuk-u insaniyenin, mezkûr yirmi hakikatler lisanları ile edilen ve arşı ve ferşi çınlatan dualarını işitmemek ve o hadsiz hukuku zayi etmek ve sinek kanadının intizamı şehadetiyle sinek kanadı kadar israf etmeyen bir hikmet, bütün o hakikatlerin bağlandıkları insanî istidadatı ve ebede uzanan emelleri ve arzuları ve o istidat ve arzuları besleyen kâinatın pek çok rabıtalarını ve hakikatlerini bütün bütün israf etmek öyle bir haksızlıktır ve imkân haricinde ve zalimane bir çirkinliktir ki Hak ve Hafîz ve Hakîm ve Cemil ve Rahîm isimlerine şehadet eden bütün mevcudat onu reddeder. Yüz derece muhal ve bin vecihle mümtenidir derler.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
madje këtë e refuzojnë të gjitha qëniet të cilat dëshmojnë për Emrat e bukur Hyjnorë: '''El-Hakk''', i Vërteti, '''El-Hafidhu''', Gjithëruajtësi, '''El-Hakimu''', i Gjithurti, '''El-Xhemilu''', i Gjithëbukuri, Hirploti dhe '''Er-Rahimu''', Mëshirëploti. Dhe kështu na përgjigjen këto Emra të bukur Hyjnorë '''El- Hakk''', '''El-Hafidhu''', '''El-Hakimu''', '''El-Xhemilu''' dhe '''Er-Rahimu''' për pyetjen tonë rreth Ahiretit; dhe ato Emra na flasin duke na thënë: “Ashtu siç jemi ne të vërtetë dhe realitet, dhe të gjitha qëniet që dëshmojnë për ne janë të vërteta, po ashtu ringjallja e të vdekurve është e vërtetë dhe e sigurt.
İşte biz Hâlık’ımızdan haşre dair sorduğumuz suale '''Hak, Hafîz, Hakîm, Cemil, Rahîm''' isimleri cevap verip derler: “Biz, hak ve hakikat olduğumuz gibi ve hem bize şehadet eden mevcudatın tahakkuku misillü, haşir haktır ve muhakkaktır.”
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
<nowiki></nowiki>
Hem madem…
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Po të mos ishte çështja më e qartë se dielli, unë do të shkruaja më shumë, por e shkurtova duke u mjaftuar me shembujt e lartëpërmendur.
Daha yazacaktım fakat güneş gibi malûm olmasından kısa kestim.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Kështu, duke bërë një analogji me çështjet në paragrafet e lartëpërmendur, Secili prej njëqind Emrave të bukur Hyjnorë, madje prej një mijë Emrave të cilët janë orientuar drejt universit e provojnë në mënyrë të vetëkuptueshme nëpërmjet manifestimeve të tyre dhe reflektimeve në qëniet Atë të Cilin ato tregojnë; po ashtu ato e demonstrojnë ringjalljen e të vdekurve dhe Ahiretin, duke i provuar ato në mënyrë të sigurtë.
İşte geçmiş misallerde ve mademlerdeki maddelere kıyasen, Ce­nab-ı Hakk’ın yüz, belki bin esmasının kâinata bakan isimlerinin her birisi, nasıl ki mevcudattaki âyine ve cilveleriyle müsemmasını bedahetle ispat eder. Aynen öyle de haşri ve dâr-ı âhireti de gösterirler ve kat’iyetle ispat ederler.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Gjithashtu, ashtu si nëpërmjet të gjitha dekreteve të Tij në të gjitha shkrimet dhe librat që Ai ka shpallur dhe nëpërmjet të gjithë Emrave të Tij me të cilët Ai përshkruhet dhe ka emëruar Vetveten, Krijuesi ynë na jep ne përgjigje të shenjta e vendimtare për pyetjen me të cilën ne e pyetëm Atë rreth Ahiretit; po ashtu Krijuesi ynë xh.sh. na përgjigjet nëpërmjet gjuhëve të engjëjve të Tij dhe na e bën të njohur Ahiretin në një mënyrë tjetër, sepse melekët thonë:
Hem nasıl Hâlık’ımızdan sorduğumuz sualimize, o Rabb’imiz bütün fermanlarıyla ve nâzil ettiği bütün kitaplarıyla ve müsemma olduğu ekser isimleriyle bize kudsî ve kat’î cevap veriyor. Aynen öyle de melâikeleriyle ve onların diliyle daha başka bir tarzda dedirir:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
“Ka pasur qindra ngjarje të sigurta të dëshmuara e të vërtetuara me unanimitet qysh nga koha e Ademit a.s. për takimin tuaj si me qëniet shpirtërore po ashtu edhe me ne; dhe ka shenja e dëshmi të panumërta për ekzistencën dhe për adhurimin tonë dhe për atë të qënieve shpirtërore. Në përputhje mendimi me njëri-tjetrin, ne u kemi thënë udhëheqësve -profetëve- tuaj kur jemi takuar me ta se ne udhëtojmë nëpër banesa të Ahiretit dhe përmes koridoreve të tyre, dhe ne gjithmonë e themi atë që ne shohim gjatë udhëtimit. Ne ju japim sihariqe dhe nuk kemi asnjë dyshim se holle, sallone të bukur e të përjetshëm dhe pallate të stolisur të bukur dhe banesa me dekore përtej tyre janë bërë gati për të pritur mysafirë të nderuar të rëndësishëm dhe janë përgatitur për ardhjen e tyre. Ne ju japim lajme të sigurta për këtë”. Dhe kështu përgjigjen melekët e nderuar rreth pyetjes sonë.
“Sizin zaman-ı Âdem’den beri hem ruhanîlerle hem bizimle görüşmenizin yüzer tevatür kuvvetinde hâdiseleri var. Ve bizim ve ruhanîlerin vücudlarına ve ubudiyetlerine delâlet eden hadsiz emare ve deliller var. Ve biz âhiret salonlarında ve bazı dairelerinde gezdiğimizi, birbirimize mutabık olarak sizin kumandanlarınız ile görüştüğümüz zaman söylemişiz ve daima da söylüyoruz. Elbette bu gezdiğimiz bâki ve mükemmel salonlar ve bu salonların arkalarında tefriş ve tezyin edilmiş olan saraylar ve menziller, hiç şüphemiz yoktur ki gayet ehemmiyetli misafirleri o yerlerde iskân etmek üzere bekliyorlar. Size kat’î beyan ediyoruz.” diye sualimize cevap veriyorlar.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Pastaj Krijuesi ynë Gjithëbujar caktoi për ne mësuesin më të madh.. profesorin më të mirë... modelin më të vertetë dhe udhëzuesin më të drejtë... dhe Ai është Muhammed Hashimiu Arab a.s.m., paqja dhe bekimet e Zotit qofshin mbi të. Krijuesi e dërgoi atë si vulën e të gjithë profetëve a.s. si profetin e fundit. Atëherë, na duhet -para çdo gjëje- ta pyesim profesorin tonë lidhur me pyetjen që i bëmë Krijuesit tonë xh.sh. rreth Ahiretit me qëllim që të përparojmë e të ngjitemi në njohje nga shkalla e „njohjes së sigurisë‟ për tek ato të „shikimit të sigurisë‟ dhe të „sigurisë absolute‟; sepse ky profet i dashur i vertetë dhe i mbështetur nga ana e Krijuesit të Gjithëditur me një mijë mrekulli, ashtu siç është ai një mrekulli e Kuranit, i cili provoi për të gjithë botën se Kurani është Fjala e Zotit xh.sh., është libri i Krijuesit të të gjitha botëve, libër i cili nuk përmban asgjë të shtrembër, po ashtu nëpërmjet dyzet aspekteve të tij, Kurani provon se ai ishte i vërtetë dhe i dërguari i Zotit të të gjitha botëve.
Hem madem Hâlık’ımız, bize en büyük muallim ve en mükemmel üstad ve şaşırmaz ve şaşırtmaz en doğru rehber olarak Muhammed-i Arabî aleyhissalâtü vesselâmı tayin etmiş. Ve en son elçi olarak göndermiş. Biz dahi ilmelyakîn mertebesinden aynelyakîn ve hakkalyakîn mertebelerine terakki ve tekemmül etmek üzere her şeyden evvel bu üstadımızdan, Hâlık’ımızdan sorduğumuz suali sormaklığımız lâzım geliyor. Çünkü o zat, Hâlık’ımız tarafından her biri birer nişane-i tasdik olan bin mu’cizatıyla, Kur’an’ın bir mu’cizesi olarak Kur’an’ın hak ve kelâmullah olduğunu ispat ettiği gibi; Kur’an dahi kırk nevi i’caz ile o zatın bir mu’cizesi olup onun doğru ve resulullah olduğunu ispat ederek ikisi beraber, biri âlem-i şehadet lisanı –bütün hayatında bütün enbiya ve evliyanın tasdikleri altında– diğeri âlem-i gayb lisanı –bütün semavî fermanların ve kâinat hakikatlerinin tasdikleri içinde– binler âyâtıyla iddia ve ispat ettikleri hakikat-i haşriye, elbette güneş ve gündüz gibi bir kat’iyettedir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Realiteti i Ringjalljes, të cilin ato dy mrekulli e provojnë –njëra është gjuha e botës së dukshme, me të cilën është konfirmimi dhe vërtetimi i të gjithë pejgamberëve a.s. dhe i Evlijave, dhe tjetra është gjuha e botës së padukshme e cila përmban e përfshin të gjithë librat qiellorë dhe të gjitha të vërtetat e universit- është aq i sigurtë sa dielli në mesditë.
Evet, haşir gibi en acib ve en dehşetli ve tavr-ı aklın haricinde bir mesele ancak ve ancak böyle hârika iki üstadın dersleriyle halledilir, anlaşılır.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Ndërsa lidhur me pyetjen se përse profetët e mëparshëm a.s. nuk e sqaruan çështjen e Ringjalljes për popujt e tyre ashtu siç e shpjegoi Kurani i gjithurtë?
Eski zaman peygamberleri ümmetlerine Kur’an gibi izahat vermediklerinin sebebi, o devirler beşerin bedeviyet ve tufuliyet devri olmasıdır. İptidaî derslerde izah az olur.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Arsyeja se pse profetët e mëparshëm nuk e shpjeguan ringjalljen me hollësi ashtu si Kurani ishte se në atë kohë njerëzimi ishte në fazën e fëmijërisë së tij, në fazën primitive të nomadizmit. Dhe siç dihet, sqarimi është i përmbledhur, jo i detajuar në mësimet fillestare.
'''Elhasıl:''' Madem Cenab-ı Hakk’ın ekser isimleri âhireti iktiza edip isterler. Elbette o isimlere delâlet eden bütün hüccetler, bir cihette âhiretin tahakkukuna dahi delâlet ederler.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''Përmledhja:''' Meqenëse shumica e Emrave të bukur Hyjnorë kërkojnë medoemos Ahiretin dhe tregojnë për të, në mënyrë indirekte, duhet medoemos që edhe provat dhe argumentet që tregojnë Emrat e bukur Hyjnorë me rolin e tyre të jenë dëshmi për vërtetimin dhe ndodhjen e Ahiretit.
Ve madem melâikeler âhiretin ve âlem-i bekanın dairelerini gördüklerini haber veriyorlar. Elbette melâike ve ruhların ve ruhaniyatın vücud ve ubudiyetlerine şehadet eden deliller, dolayısıyla âhiretin vücuduna dahi delâlet ederler.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Dhe meqenëse melekët njoftojnë lidhur me atë çfarë shohin prej banesave të Ahiretit dhe botën e përjetshmërisë, atëherë në mënyrë indirekte duhet medoemos që treguesit dëshmues për ekzistencën e melekëve, për botën e shpirtërave dhe për adhurimin e tyre, edhe ato me rolin e tyre janë tregues e dëshmi që vërtetojnë botën tjetër..
Ve madem Muhammed aleyhissalâtü vesselâmın bütün hayatında vahdaniyetten sonra en daimî davası ve müddeası ve esası âhirettir. Elbette o zatın nübüvvetine ve sıdkına delâlet eden bütün mu’cizeleri ve hüccetleri, bir cihette, dolayısıyla âhiretin tahakkukuna ve geleceğine şehadet ederler.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Dhe meqenëse pas unitetit Hyjnor, gjëja më e rëndësishme që profeti Muhammed a.s.m. pretendoi dhe vërtetoi gjatë jetës së tij ishte Ahireti, atëherë sigurisht të gjitha mrekullitë dhe provat e tij të cilat tregojnë profetësinë e tij dhe vërtetësinë e tij, në mënyrë indirekte dëshmojnë ekzistencën e Ahiretit dhe se ai do të vijë.
Ve madem Kur’an’ın dörtten birisi haşir ve âhirettir ve bin âyâtıyla onun ispatına çalışır ve onu haber verir. Elbette Kur’an’ın hakkaniyetine şehadet ve delâlet eden bütün hüccetleri ve delilleri ve bürhanları, dolayısıyla âhiretin vücuduna ve tahakkukuna ve açılmasına dahi delâlet ve şehadet ederler.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Dhe meqenëse një e katërta e Kur‟anit është rreth ringjalljes dhe Ahiretit dhe i provon ato me mijra nga vërsetet e tij dhe jep njoftime për to, atëherë medoemos të gjitha dëshmitë dhe provat të cilat tregojnë të vërtetat e Kuranit, në mënyrë indirekte provojnë ekzistencën e Ahiretit.
İşte bak, bu rükn-ü imanî ne kadar kuvvetli ve kat’î olduğunu gör.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Tani shikoni se sa e rrënjosur thellë, sa e fortë dhe e sigurt është kjo shtyllë madhështore e besimit.
== SEKİZİNCİ MESELE’NİN BİR HÜLÂSASI ==
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
<span id="SEKİZİNCİ_MESELE’NİN_BİR_HÜLÂSASI"></span>
Yedinci’de haşri çok makamattan soracaktık. Fakat Hâlık’ımızın isimleriyle verdiği cevap o derece kuvvetli yakîn ve kanaat verdi ki daha başka sorgulara ihtiyaç bırakmadığından orada kısa kestik.
== NJË PËRMBLEDHJE E ÇËSHTJES SË TETË ==
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Në çështjen e shtatë, ne pyetëm disa nivele të qënieve rreth Ringjalljes së të vdekurve, por ne e shkurtuam diskutimin për shkak se përgjigjjet e dhëna nga Emrat e Bukur të Krijuesit na dhanë një siguri të tillë aq të fuqishme saqë nuk lanë më nevojë për pyetje të mëtejshme.
Şimdi bu meselede, âhiret imanının hem âhiretin saadetine hem dünya saadetine dair temin ettiği faydalar ve neticelerinden yüzden biri hülâsa edilecek. Saadet-i uhreviyeye ait kısmı, Kur’an-ı Mu’cizü’l-Beyan’ın izahatı daha hiçbir beyana ihtiyaç bırakmamış, onu ona havale ederek ve saadet-i dünyeviyeye ait kısmı izah cihetini Risale-i Nur’a bırakıp yalnız kısa bir hülâsa ile insanın hayat-ı şahsiye ve hayat-ı içtimaiyesine ait yüzer neticelerinden üç dört tanesini beyan ederiz.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Ndërsa në këtë çështje ne do ta përmbledhim njërën prej qindra frutave, dobive dhe rezultateve që i përmbush “Besimi në Ahiretin”, duke përfshirë edhe ato që rezultojnë në lumturinë e njeriut si në këtë botë ashtu edhe në tjetrën.
'''Birincisi:'''
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Kurani i shpjegimit të mrekullueshëm nuk lë nevojë për shpjegim të mëtejshëm lidhur me lumturinë e Ahiretit, kështu ne ia referojmë subjektin Kuranit. Dhe duke ia lënë shpjegimet e lumturisë së kësaj bote Risale-i Nurit, ne këtu do të përshkruajmë në formë të përmbledhur tre ose katër prej qindra rezultateve të cilat i realizon “Besimi në Ahiretin” të cilat shikojnë dhe orientohen tek jeta individuale dhe shoqërore e njeriut.
İnsan, sair hayvanata muhalif olarak, hanesiyle alâkadar olduğu misillü dünya ile alâkadardır ve akaribiyle münasebettar olduğu gibi nev-i beşer ile de ciddi ve fıtrî münasebettardır. Ve dünyada muvakkat bekasını arzuladığı gibi bir dâr-ı ebedîde bekasını, aşk derecesinde arzuluyor. Ve midesinin gıda ihtiyacını temin etmeye çalıştığı gibi dünya kadar geniş, belki ebede kadar uzanan sofraları ve gıdaları, akıl ve kalp ve ruh ve insaniyet mideleri için tedarik etmeye fıtraten mecburdur, çabalıyor. Ve öyle arzuları ve matlabları var ki ebedî saadetten başka hiçbir şey onları tatmin etmiyor.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''Fruti i parë'''
Hattâ Onuncu Söz’de işaret edildiği gibi bir zaman, küçüklüğümde hayalimden sordum: “Sana bir milyon sene ömür ve dünya saltanatı verilmesini fakat sonra ademe ve hiçliğe düşmesini mi istersin? Yoksa bâki fakat âdi ve meşakkatli bir vücudu mu istersin?” dedim. Baktım, ikincisini arzulayıp birincisinden “Âh!” çekti. “Cehennem de olsa beka isterim.” dedi.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Ashtu si njeriu -në kundërshtim me qëniet e tjera të gjalla- ka lidhje me shtëpinë e tij, po ashtu ai ka lidhje me dynjanë -botën etj; dhe ashtu siç ka lidhje me të afërmit e tij, po ashtu nga natyra ai ka lidhje serioze me njerëzimin -me llojin njerëzor. Dhe ashtu siç do ai qëndrueshmëri në dynjanë kalimtare, po ashtu ai, dëshiron me shumë mallëngjim e pasion për pavdekshmëri në botën e përjetësisë; dhe ashtu siç përpiqet vazhdimisht për të siguruar nevojat e stomakut të tij për ushqim, po ashtu ai është i detyruar nga natyra -madje përpiqet- për të siguruar ushqime për mendjen e tij, zemrën, shpirtin, dhe për humanizmin etj, dhe t‟i marrë ato prej tryezave të shtrira në gjërësinë e dynjasë, madje të shtrira gjer në përjetësi, pasi ai ka shpresa e dëshira të tilla që asgjë përveç lumturisë së përjetshme nuk do t‟i kënaqte e t'i ngopte ato.
İşte madem mahiyet-i insaniyenin bir hizmetkârı olan kuvve-i hayaliyeyi bu dünya lezzetleri tatmin etmiyor. Elbette gayet câmi’ mahiyet-i insaniye, ebediyetle fıtraten alâkadardır. İşte bu hadsiz arzu ve emellere bağlı olduğu halde, sermayesi bir cüz’î cüz-ü ihtiyarî ve fakr-ı mutlak bir insana, âhirete iman ne derece kuvvetli ve kâfi ve vâfi bir hazine, bir medar-ı saadet ve lezzet, bir medar-ı istimdad, bir merci ve dünyanın hadsiz gamlarına karşı bir medar-ı teselli olduğu öyle bir meyve ve faydadır ki onu kazanmak yolunda dünya hayatını feda etse yine ucuzdur.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Ashtu siç është përmendur në Fjalën e Dhjetë, në Trajtesën e Ringjalljes, kur isha i vogël i fola imagjinatës sime: “Cilën nga këto të dyja preferon ti? A të kalosh një jetë të lumtur që vazhdon për një milion vite së bashku me sundimin e botës, por atëherë do të pushosh së ekzistuari, dhe e gjitha ajo do të përfundojë në asgjësi, apo dëshiron të jetosh përgjithmonë por të kesh një ekzistencë, një jetë të zakonshme dhe të vështirë?”. Unë pashë se imagjinata ime deshi të dytën, dhe duke ndjerë dhimbje nga e para, tha: “Unë dua të jetoj përgjithmonë, edhe sikur të jetoja në Ferr!”.
'''İkinci meyvesi ve hayat-ı şahsiyeye bakan bir faydası:'''
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Kështu, meqenëse të gjitha kënaqësitë e kësaj bote nuk e kënaqin, nuk e ngopin madje as imagjinatën, e cila është një shërbyese e natyrës humane, atëherë sigurisht realiteti i natyrës gjithëpërfshirëse njerëzore është e lidhur nga natyra me përjetshmërinë dhe me pavdekshmërinë.
Üçüncü Mesele’de izah edilen ve Gençlik Rehberi’nde bir hâşiye bulunan çok ehemmiyetli bir neticedir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Atëherë, sa thesar i madh, i mjaftueshëm dhe i plotë është “Besimi në Ahiretin” për këtë njeri të lidhur me këto dëshira e shpresa të cilat nuk mbarojnë, ndërkohë që ai nuk ka si kapital veçse një pjesë prej zgjedhjes së pjesshme -vullnetit të lirë- dhe një varfëri absolute!
Evet, her insanın her zaman düşündüğü en ehemmiyetli endişesi, mezaristana giren kendi dostları ve akrabaları gibi o idamhaneye girmek keyfiyetidir. Bir tek dostu için ruhunu feda eden o bîçare insanın; binler, belki milyonlar, milyarlar dostları ebedî bir müfarakat içinde idam olmalarını tevehhüm edip cehennem azabından beter bir elem –o düşünmek ucundan– göründüğü vakit, âhirete iman geldi, gözünü açtırdı ve perdeyi kaldırdı. Bak, dedi. O imanla baktı. Cennet lezzetinden haber veren bir lezzet-i ruhaniyeyi o dostları ebedî ölümlerden ve çürümelerden kurtulup mesrurane bir nurani âlemde onu da bekliyorlar vaziyetinde müşahedesiyle aldı. Risale-i Nur’da bu netice hüccetlerle izahına iktifaen kısa kesiyoruz.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Dhe ky besim në Ahiretin është për të një bosht për lumturinë e kërkuar dhe për kënaqësinë e dëshiruar. Sa burim ndihme, strehimi, dhe sa mjet ngushëllimi është ky besim përballë dhimbjeve e dëshpërimeve të pafundme të kësaj bote! Sikur ta sakrifikonte njeriu të gjithë jetën e kësaj dynjaje në rrugën e fitimit të këtyre frutave dhe dobive, përsëri kjo do të kishte qenë e lirë!
'''Hayat-ı şahsiyeye ait üçüncü bir faydası:'''
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''Fruti i dytë që shikon tek jeta individuale e njeriut:'''
İnsanın sair zîhayatlar üstündeki tefevvuku ve rütbesi ise yüksek seciyeleri ve cem’iyetli istidatları ve küllî ubudiyetleri ve geniş vücudî daireleri itibarıyladır. Halbuki o insan hem ma’dum hem ölü hem karanlık olan geçmiş ve gelecek zamanların ortasında sıkışmış bir kısa zaman olan hazır vaktin mikyasıyla, ölçüsüyle; hamiyeti, muhabbeti, kardeşliği, insaniyeti gibi seciyeler alır.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
<nowiki></nowiki>
Mesela, eskiden tanımadığı ve ayrıldıktan sonra da hiç göremeyeceği babasını, kardeşini, karısını, milletini ve vatanını sever, hizmet eder. Ve tam sadakate ve ihlasa pek nadir muvaffak olabilir, o nisbette kemalâtı ve seciyeleri küçülür. Değil hayvanların en ulvisi belki baş aşağı, akıl cihetiyle en bîçaresi ve aşağısı olmak vaziyetine düşeceği sırada, âhirete iman imdada yetişir. Mezar gibi dar zamanını, geçmiş ve gelecek zamanları içine alan pek geniş bir zamana çevirir. Ve dünya kadar, belki ezelden ebede kadar bir daire-i vücud gösterir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Ajo që e shqetëson vazhdimisht njeriun dhe që ia bën jetën helm është mendimi i tij i vazhdueshëm për fundin e tij dhe si do jetë hyrja e tij në varr, ashtu siç përfunduan e hynë tek ai -varri- të dashurit dhe të afërmit e tij. Njeriu i mjerë, i cili është i gatshëm të sakrifikonte edhe shpirtin e tij për një mik të dashur të ngushtë, mendon për mijërat, milionat ose për mijëra milionat e miqve prej vëllezërve të tij njerëzorë të cilët përfundojnë në asgjësi nëpërmjet vdekjes -asaj ndarjeje të përjetshme pas së cilës nuk ka takim- dhe ky mendim, ky përfundim e bën njeriun të vuajë tortura e dhimbje më të rënda se sa Ferri. Mu në atë pikë, vjen “Besimi në Ahiretin”, i hap sytë e tij dhe ia heq perden nga sytë, dhe i thotë: “Shiko!” Ndërkohë ai sheh me besim, dhe duke parë se ato miq kanë shpëtuar prej vdekjes, kalbëzimit dhe rrënimit të përjetshëm dhe se janë duke pritur me gëzim një botë drite, ai merr një kënaqësi të thellë shpirtërore e cila njofton kënaqësitë e Parajsës. Duke u mjaftuar me shpjegimet dhe provat e këtij rezultati që janë bërë në Risale-i Nur, ne e presim shkurt këtu.
Babasını, dâr-ı saadette ve âlem-i ervahta dahi pederlik münasebetiyle ve kardeşini, tâ ebede kadar uhuvvetini düşünmesiyle ve karısını cennette dahi en güzel bir refika-i hayatı olduğunu bilmesi haysiyetiyle sever, hürmet eder, merhamet eder, yardım eder. Ve o büyük ve geniş daire-i hayatta ve vücuddaki münasebetler için olan ehemmiyetli hizmetleri, dünyanın kıymetsiz işlerine ve cüz’î garazlarına ve menfaatlerine âlet etmez. Ciddi sadakate ve samimi ihlasa muvaffak olarak kemalâtı ve hasletleri, o nisbette derecesine göre yükselmeye başlar. İnsaniyeti teali eder.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''Fruti i tretë lidhur me jetën personale të njeriut...'''
Hayat lezzetinde serçe kuşuna yetişmeyen o insan; bütün hayvanat üstünde, kâinatın en müntehab ve bahtiyar bir misafiri ve Sahib-i kâinat’ın en mahbub ve makbul bir abdi olmasıdır. Bu netice dahi Risale-i Nur’da hüccetlerle izahına iktifaen kısa kesildi.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Epërsia, avantazhi dhe dallimi i njeriut mbi qëniet e tjera të gjalla dhe rangu i tij i lartë janë për shkak të cilësive të tij të lartësuara, aftësive të tij të bashkëlindura gjithëpërfshirëse, adhurimit të tij universal dhe për sferat e gjëra të ekzistencës së tij.
'''Dördüncü bir faydası ki insanın hayat-ı içtimaiyesine bakıyor:'''
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Prandaj njeriu i kufizuar vetëm për të tashmen, e cila është e zhveshur nga e shkuara dhe e ka shkëputur lidhjen me të ardhmen, të cilat janë mosekzistuese, të vdekura dhe të errrëta për të -ky njeri i fiton virtytet si burrërinë, dashurinë, vëllazërinë dhe humanizmin mbi bazën e së tashmes së ngushtë;
Risale-i Nur’dan Dokuzuncu Şuâ’da beyan edilen o neticenin bir hülâsası şudur:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
ato përkufizohen tek ai në përputhje me masat dhe peshat e tij të kufizuara, kështu ai u jep babait të tij ose vëllait të tij ose bashkëshortes ose kombit të tij dhe u shërben atyre në përputhje me ato masa të ngushta, sikur nuk i ka njohur ata më parë dhe siç nuk do t‟i shohë kurrë më në të ardhmen pas ndarjes së tyre; dhe kështu ai nuk do të ngjitej kurrë në shkallën e vërtetësisë në besnikëri, as në pozitën e sinqeritetit në shoqëri, as në shkallën e miqësisë së pastër në dashuri dhe as në respektin e pastër në shërbim; sepse gjërësia e atyre virtyteve dhe e plotësimeve u zvogëluan dhe u pakësuan në raport me vetveten e tyre, në mënyrë të përpjesëtuar, dhe atëherë, pikërisht për shkak të arsyes së tij, njeriu është duke rënë në nivelin më të ulët të kafshëve. Por, sapo i vjen “Besimi në Ahiretin” tek ky njeri që ta shpëtojë, ta mbështesë e ta ndihmojë, e transformon atë kohë të ngushtë -që i ngjason varrit- në një kohë të gjërë e shumë të shtrirë saqë ajo përfshin njëherësh të shkuarën dhe të ardhmen, dhe i shfaq atij një ekzistencë të gjërë sa gjërësia e dynjasë, madje një gjerësi që shtrihet nga parapërjetësia për tek paspërjetësia.
'''Nev-i insanın dörtten birini teşkil eden çocuklar,''' âhiret imanıyla insanca yaşayabilirler ve insaniyetin istidatlarını taşıyabilirler. Yoksa elîm endişeler içinde, kendini uyutturmak ve unutturmak için çocukça oyuncaklarıyla, haylaz bir hayatla yaşayacak. Çünkü her vakit etrafında onun gibi çocukların ölmesiyle onun nazik dimağında ve ileride uzun arzuları taşıyan zayıf kalbinde ve mukavemetsiz ruhunda öyle bir tesir yapar ki hayatı ve aklı o bîçareye âlet-i azap ve işkence edeceği zamanda, âhiret imanının dersiyle, görmemek için oyuncaklar altında onlardan saklandığı o endişeler yerinde, bir sevinç ve genişlik hissederek der:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Atëherë ngrihet ky njeri për ta respektuar e nderuar babain e tij me kërkesë të atësisë që shtrihet deri në botën e lumturisë dhe në botën e shpirtërave; dhe e përkrah vëllain e tij- me këtë mendim- të vëllazërisë që shtrihet gjer në paspërjetësi; e do gruan e tij, e shoqëron dhe e ndihmon sepse ajo do të jetë një shoqe e bukur për të në Parajsë. Ai nuk do t‟i shfrytëzonte detyrat e rëndësishme të cilat janë për lidhje në atë sferë të jetës dhe të ekzistencës për gjëra të pavlefshme të kësaj bote, as për qëllimet e saj të pjesshme dhe as për interesat e saj të papërfillshme. Prandaj ai do të jetë i suksesshëm dhe do të triumfojë me vërtetësinë e plotë, me besnikërinë e sinqertë në lidhjet, në marrëdhëniet dhe në shërbimet e tij; si dhe cilësitë e tij të mira dhe arritjet do të fillojnë të përparojnë e të ngjiten në mënyrë të përpjesëtuar dhe do të lartësohet humanizmi i tij; secila sipas shkallës së vet.
“Bu kardeşim veya arkadaşım öldü, cennetin bir kuşu oldu. Bizden daha iyi keyfeder, gezer. Ve validem öldü fakat rahmet-i İlahiyeye gitti, yine beni cennette kucağına alıp sevecek ve ben de o şefkatli anneciğimi göreceğim.” diye insaniyete lâyık bir tarzda yaşayabilir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Ai njeri i cili nuk mund të ngjitej as tek niveli i harabelit lidhur me marrjen e kënaqësisë nga jeta, u bë tani -në sajë të besimit në Ahiret- mysafiri më i shquar dhe i lumtur në dynja, epror mbi të gjitha kafshët, madje ai bëhet krijesa më e dashur dhe shërbëtori më i nderuar i Krijuesit dhe i Pronarit të universit.
'''Hem insanın bir rub’unu teşkil eden ihtiyarlar;''' yakında hayatlarının sönmesine ve toprağa girmelerine ve güzel ve sevimli dünyalarının kapanmasına karşı teselliyi ancak ve ancak âhiret imanında bulabilirler. Yoksa o merhametli, muhterem babalar ve fedakâr, şefkatli analar; öyle bir vaveylâ-yı ruhî ve bir dağdağa-i kalbî çekeceklerdi ki dünya onlara meyusane bir zindan ve hayat işkenceli bir azap olurdu.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
U mjaftuam me kaq në shpjegimin e këtij rezultati meqë atë e ka shpjeguar Risale-i Nuri me prova dhe argumente.
Fakat âhiret imanı onlara der: “Merak etmeyiniz. Sizin ebedî bir gençliğiniz var, gelecek. Ve parlak bir hayat ve nihayetsiz bir ömür sizi bekliyor. Ve zayi ettiğiniz evlat ve akrabalarınızla sevinçlerle görüşeceksiniz. Ve ettiğiniz bütün iyilikleriniz muhafaza edilmiş, mükâfatlarını göreceksiniz.” diye iman-ı âhiret onlara öyle bir teselli ve inşirah verir ki her birinin yüz ihtiyarlık birden başlarına toplansa onları meyus etmez.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''Dobia e katërt e besimit në Ahiretin, e cila shikon tek jeta shoqërore e njeriut.'''
'''Nev-i insanın üçten birisini teşkil eden gençler;''' hevesatları galeyanda, hissiyata mağlup, cüretkâr, akıllarını her vakit başına almayan o gençler, âhiret imanını kaybetseler ve cehennem azabını tahattur etmezlerse; hayat-ı içtimaiyede ehl-i namusun malı ve ırzı ve zayıf ve ihtiyarların rahatı ve haysiyeti tehlikede kalır. Bazı bir dakika lezzeti için bir mesud hanenin saadetini mahveder ve bu gibi hapiste dört beş sene azap çeker, canavar bir hayvan hükmüne geçer.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Një përmbledhje e këtij rezultati është shpjeguar në Rrezen e Nëntë të Risale-i Nurit; ajo është sa vijon:
Eğer iman-ı âhiret onun imdadına gelse çabuk aklını başına alır. “Gerçi hükûmet hafiyeleri beni görmüyorlar ve ben onlardan saklanabilirim fakat cehennem gibi bir zindanı bulunan bir Padişah-ı Zülcelal’in melâikeleri beni görüyorlar ve fenalıklarımı kaydediyorlar. Ben başıboş değilim ve vazifedar bir yolcuyum. Ben de onlar gibi ihtiyar ve zayıf olacağım.” diye birden, zulmen tecavüz etmek istediği adamlara karşı bir şefkat, bir hürmet hissetmeye başlar. Bu mananın dahi Risale-i Nur’da bürhanlarıyla izahına iktifaen kısa kesiyoruz.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Fëmijët të cilët përbëjnë një të katërtën e njerëzimit, nuk mund të jetojnë e të bëjnë jetë humane veçse nëpërmjet „besimit në Ahiret‟, dhe mbështesin kapacitetin e tyre human; sepse po të mos ishte ky besim, ata do të detyroheshin t‟i kalonin jetët e tyre duke i mbushur me paturpësi, me shqetësime, turbullime e ankthe të dhimbshme; kështu ata nuk do të gëzoheshin me lojërat e tyre dhe as nuk do të ngushëlloheshin me lodrat e tyre; sepse vdekjet e vazhdueshme të cilat godasin përreth tyre fëmijë si ata ndikojnë shumë në vetëdijet e tyre delikate e të ndjeshme, në zemrat e tyre të dobëta, të cilat në të ardhmen do ushqejnë e do të kenë shpresa e dëshira të shumta, dhe në shpirtërat e tyre të prekshëm, të lëndueshëm e të paqëndrueshëm; dhe kështu ata goditen me shqetësim e turbullim, saqë jeta dhe mendja e tyre bëhen si dy mjete torturimi për ta. Por atëherë, nëpërmjet instruktimit në “besimin në Ahiretin” në vend të shqetësimeve dhe lodrave pas të cilave ata ushqehen me qëllim që të mos i shohin ato vdekje, ata ndjejnë një gëzim dhe një shtrirje, një qetësim, dhe thonë:
'''Hem nev-i beşerin ehemmiyetli bir kısmı, hastalar ve mazlumlar ve bizim gibi musibetzedeler ve fakirler ve ağır ceza alan mahpuslar;''' eğer iman-ı âhiret onların imdadına yetişmezse, her vakit hastalığın ihtarıyla gözü önüne gelen ölüm ve intikamını alamadığı ve namusunu elinden kurtaramadığı zalimin mağrurane ihaneti ve büyük musibetlerde boşu boşuna malını, evladını kaybetmekle gelen elîm meyusiyeti ve bir iki dakika veya bir iki saat keyif yüzünden beş on sene böyle bir hapis azabını çekmekten gelen kederli sıkıntı, elbette o bîçarelere dünyayı zindan ve hayatı bir işkenceli azaba çevirir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
“vëllai im -ose shoku im-, i cili ka vdekur, është bërë tani një zog prej zogjve të Xhennetit. Ai është duke fluturuar rreth e qark dhe është duke shëtitur e duke e kënaqur vetveten më shumë se ne. Dhe nëna ime - edhe në qoftë se ka vdekur- veçse ama ajo ka shkuar te mëshira e gjërë Hyjnore; gjithashtu ajo do të më marrë përsëri në kraharorin e saj të butë e të dashur në Parajsë, dhe unë do ta shoh përsëri atë nënë të dhembshur. Kështu fëmijët mund të jetojnë në një gjendje të qetë që i përshtatet humanizmit.
Eğer âhirete iman imdatlarına yetişse birden onlar nefes alırlar; sıkıntıları, meyusiyetleri ve endişeleri ve intikam hiddetleri derece-i imanına göre kısmen ve bazen tamamen zâil olur.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Po kështu pleqtë të cilët përbëjnë një të katërtën e njerëzimit, është vetëm “besimi në Ahiretin” tek i cili ata mund të gjejnë ngushëllim përballë shuarjes së afërt të jetëve të tyre, hyrjes së tyre nën dhé, dhe përfundimit të botërave të tyre të bukura e të dashura, që dynjaja e bukur dhe e ëmbël i mbylli dyert e saja në fytyrat e tyre. Ata baballarë të respektuar dhe të mëshirshëm dhe ato nëna vetëflijuese të dhembshura, po të mos ishte “besimi në Ahiretin” do të ndjenin një trazirë e brengë të tillë shpirtërore dhe një shqetësim të zemrës, saqë do të bëhej dynjaja aq e ngushtë për ta si burgu, dhe vetë jeta do të bëhej një torturë e tmerrshme.
Hattâ diyebilirim ki benim ve bir kısım kardeşlerimin bu sebepsiz hapsimizde ve dehşetli musibetimizde, eğer iman-ı âhiret yardım etmese idi, bir gün dayanmak ölüm kadar tesir edip bizi hayattan istifa etmeye sevk edecekti. Fakat hadsiz şükür olsun, benim canım kadar sevdiğim pek çok kardeşlerimin bu musibetten gelen elemlerini de çektiğim ve gözüm kadar sevdiğim binler Risale-i Nur risaleleri ve benim yaldızlı ve süslü ve çok kıymettar kitaplarımın ziya’ları ve ağlamalarından teessüflerini çektiğim ve eskiden beri az bir ihaneti ve tahakkümü kaldıramadığım halde, sizi kasemle temin ederim ki:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Ndërkohë “besimi në Ahiretin” u thotë atyre: “Mos u shqetësoni, o të moshuar! Ju keni një rini të pavdekshme të amshuar e cila është para jush dhe ju pret, dhe keni një jetë të shndritshme, të pafundme e të përjetshme që ju pret ju. Ju do të bashkoheni me gëzim me fëmijët tuaj dhe me të afërmit që i keni humbur. Të gjitha veprat tuaja të mira janë ruajtur dhe ju do të merrni shpërblim për to”.
İman-ı bi’l-âhiret nuru ve kuvveti bana öyle bir sabır ve tahammül ve teselli ve metanet, belki mücahidane, kârlı bir imtihan dersinde daha büyük mükâfatı kazanmak için bir şevk verdi ki ben bu risalenin başında dediğim gibi kendimi Medrese-i Yusufiye unvanına lâyık bir güzel ve hayırlı medresede biliyorum. Ara sıra gelen hastalıklar ve ihtiyarlıktan neş’et eden titizlikler olmasa idi, mükemmel ve rahat-ı kalp ile derslerime daha ziyade çalışacaktım. Her ne ise… Bu makam münasebetiyle saded harici girdi, kusura bakılmasın.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Kështu, “besimi në Ahiretin” u jep atyre një ngushëllim dhe një gëzim të tillë, saqë në qoftë se ndonjëri prej atyre të moshuarve sikur të mbante peshat e njëqind pleqërive, sikur të përjetonte pleqëri njëqind herë më shumë, ai do t‟i duronte duke pritur atë jetë të lumtur Ahireti e cila do t‟i ndjekë ato pesha pleqërie.
'''Hem her insanın küçük bir dünyası, belki küçük bir cenneti dahi kendi hanesidir.''' Eğer iman-ı âhiret o hanenin saadetinde hükmetmezse o aile efradı, her biri şefkat ve muhabbet ve alâkadarlığı derecesinde elîm endişeler ve azaplar çeker. O cenneti, cehenneme döner. Veyahut muvakkat eğlenceler ve sefahetlerle aklını tenvim edip uyutur. Deve kuşu gibi avcıyı görür, kaçamıyor, uçamıyor. Başını kuma sokar, tâ görünmesin. Başını gaflete sokar, tâ ölüm ve zeval ve firak onu görmesin. Divanece, muvakkat, iptal-i his nevinden bir çare bulur.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Po kështu të rinjtë, të cilët përbëjnë një të tretën e njerëzimit, ndoshta nuk e dëgjojnë zërin e mendjeve të tyre të pjesshme. Me ndjenjat e tyre të stuhishme e të rrëmbyera ata jo gjithmonë janë në gjendje të kontrollojnë mendjet e tyre të guximshme dhe përmbysen nga pasionet e tyre. Kështu, në qoftë se këta të rinj humbasin „besimin në Ahiret” dhe nuk do ta kujtonin dënimin e Xhehennemit, atëherë pasuritë e njerëzve në shoqëri, dinjiteti i tyre, rehatia e njerëzve të dobët dhe nderi i të moshuarve do të kërcënoheshin me rrezik. Ndoshta një i ri prej tyre do të shkatërronte lumturinë e një shtëpie të sigurt e të kënaqur për hir të një minuti kënaqësie, dhe atëherë si rrjedhojë, do të provonte të vuante dënimin me burg për katër apo pesë vite, dhe do të
Çünkü mesela, valide ruhunu feda ettiği evladını daima tehlikelere maruz gördükçe titrer. Ve pederini ve kardeşini eksik olmayan belalardan kurtaramayan evlatlar, daim bir keder, bir korkaklık hisseder. Buna kıyasen bu dağdağalı, kararsız hayat-ı dünyeviyede o mesud zannedilen aile hayatı çok cihetlerle saadetini kaybeder ve kısacık bir hayattaki münasebet ve karabet dahi hakiki sadakati ve samimi ihlası ve garazsız bir hizmeti ve muhabbeti vermez. Ahlâk o nisbette küçülür, belki sukut eder.
shndërrohej në një gjendje që i ngjason një kafsheje të egër.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Por në qoftë se „besimi në Ahiret‟ i vjen në ndihmë dhe e mbështet, ai menjëherë vjen në vete dhe i flet vetes së tij duke i thënë:
Eğer âhirete iman o haneye girse birden ışıklandıracak, ortalarındaki münasebet ve şefkat ve karabet ve muhabbet kısacık bir zaman ölçüsüyle değil belki dâr-ı âhirette, saadet-i ebediyede dahi o münasebetlerin devamı ölçüsüyle samimi hürmet eder, sever, şefkat eder, sadakat eder, kusurlarına bakmaz gibi ahlâk yükseklenir. Hakiki insaniyet saadeti o hanede başlar inkişafa. Bu mana dahi hüccetlerle Risale-i Nur’da beyanına binaen kısa kesildi.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
“Pavarësisht se policët e qeverisë dhe sytë -informatorët- e saj nuk mund të më shikojnë dhe unë mund t‟u fshihem atyre, por ama melekët e Sulltanit më të madh të Gjithëlavdishëm i Cili zotëron burgun e Xhehennemit, atë burg të madh të përjetshëm, më shohin dhe janë duke më regjistruar të gjitha veprat e mia të liga.. Atëherë unë nuk jam i lirë dhe i pavarur, por jam një mysafir udhëtar i ngarkuar me detyra... Një ditë edhe unë gjithashtu do të jem i vjetër dhe i dobët si shembulli i tyre”. Ai papritmas fillon të ndjejë keqardhje, simpati dhe respekt për ata, ndaj të cilëve dëshironte t‟u shkilte të drejtat e tyre në mënyrë mizore. Kjo gjithashtu është shpjeguar me prova në Risale-i Nur, kështu duke e vlerësuar atë si të mjaftueshme, ne e presim shkurt këtu.
'''Hem her bir şehir kendi ahalisine geniş bir hanedir.''' Eğer iman-ı âhiret o büyük aile efradında hükmetmezse güzel ahlâkın esasları olan ihlas, samimiyet, fazilet, hamiyet, fedakârlık, rıza-yı İlahî, sevab-ı uhrevî yerine garaz, menfaat, sahtekârlık, hodgâmlık, tasannu, riya, rüşvet, aldatmak gibi haller meydan alır. Zâhirî asayiş ve insaniyet altında, anarşistlik ve vahşet manaları hükmeder; o hayat-ı şehriye zehirlenir. Çocuklar haylazlığa, gençler sarhoşluğa, kavîler zulme, ihtiyarlar ağlamaya başlarlar.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Gjithashtu, një pjesë tjetër e njerëzimit janë të sëmurët, të shtypurit, të goditurit me fatkeqësi si shembulli ynë, të varfërit dhe të burgosurit të cilët janë dënuar me dënime të rënda; të gjithë këta përbëjnë pjesën më të rëndësishme të njerëzimit. Në qoftë se atyre nuk do t‟u vinte në ndihmë “besimi në Ahiretin” dhe në qoftë se nuk do të ngushëlloheshin me të, atëherë vdekja të cilën ata e gjejnë vazhdimisht para tyre duke e kujtuar atë nga sëmundjet, nga poshtërimi të cilin e shohin prej shtypësve -pa pasë mundësi të marrin hakun- dhe nga tradhtia e arrogantëve dhe e zullumqarëve, prej të cilëve ata nuk mund ta shpëtojnë nderin e tyre dhe nga dëshpërimi i tmerrshëm për humbjen e pasurive dhe të fëmijëve të tyre në fatkeqësi të rënda nga dëshpërimi i vuajtjes së torturave të burgut për pesë apo dhjetë vite për shkak të një minuti ose dy ose të një apo dy orëve kënaqësie.. që të gjitha këto sigurisht e transformojnë dynjanë në një burg të madh për këta të mjeruar dhe e bëjnë vetë jetën torturë të dhimbshme për ta!
'''Buna kıyasen, memleket dahi bir hanedir ve vatan dahi bir millî ailenin hanesidir.''' Eğer iman-ı âhiret bu geniş hanelerde hükmetse birden samimi hürmet ve ciddi merhamet ve rüşvetsiz muhabbet ve muavenet ve hilesiz hizmet ve muaşeret ve riyasız ihsan ve fazilet ve enaniyetsiz büyüklük ve meziyet o hayatta inkişafa başlarlar.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Por sapo t'u vijë atyre në ndihmë „besimi në Ahiretin‟ duke i mbështetur me ngushëllim, ata papritmas marrin frymë lirshëm, dhe në përputhje me shkallën e besimit të tyre, dëshpërimi i tyre, ankthi, shqetësimi, tronditja, zemërimi dhe dëshira për hakmarrje qetësohen, ulen e fashiten, ndonjëherë pjesërisht dhe ndonjëherë tërësisht.
Çocuklara der: “Cennet var, haylazlığı bırak.” Kur’an dersiyle temkin verir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Unë madje mund të them se: “Po të mos ishte besimi në Ahiretin ai i cili më mbështeti mua dhe vëllezërit e mi në fatkeqësinë tonë të tmerrshme dhe në këtë hyrjen tonë në burg -pa pasë bërë asnjë faj-, hidhërimi i një dite të vetme do të ishte aq i dhimbshëm dhe i rëndë si vetë vdekja; dhe kjo fatkeqësi do të na shtynte ne ta braktisnim edhe jetën duke e flakur. Por falënderime të pafundme qofshin për Zotin, i Cili më bëri mua t‟i përballoj dhimbjet e shumë prej vëllezërve të mi të cilët janë më të dashur për mua se sa vetja ime; të duroj humbjen e mijërave prej kopjeve të Risale-i Nurit të cilat i dua më shumë se sytë e mi; të duroj humbjen e librave të mi shumë të çmueshëm e të praruar.. më bëri ta duroj e ta përballoj të gjithë këtë dëshpërim dhe brengë me atë „besim në Ahiretin‟, pavarësisht se unë nuk mund ta duroja as edhe fyerjen më të vogël dhe as të mbahesha nën sundim prej dikujt cilido qoftë ai;
Gençlere der: “Cehennem var, sarhoşluğu bırak.” Aklı başlarına getirir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
unë ju betohem -që të qetësoheni- se drita e „besimit në Ahiretin‟ dhe forca e tij më dhanë një durim, qëndresë, rezistencë, ngushëllim, vendosmëri dhe më mbushi me entuziazëm për të fituar shpërblimin e një xhihadi të madh në këtë provim deri në atë shkallë, ashtu siç thashë në fillimin e kësaj trajtese, unë e konsiderova veten time të jem në një medrese -shkollë- të mirë që gjithçka në të është mirësi e bukuri; ajo medrese është e denjë t‟i jepet titulli El-Medresetu El-Jusufie, Shkolla e Jusufit. Po të mos ishte sëmundja e herëpashershme dhe pezmatueshmëria që burojnë nga pleqëria, unë do të punoja me seriozitetin më të madh në mësimet e mia në këtë medrese pasi kam një rehati e qetësi të mendjes. Megjithatë, ne u shmangëm prej subjektit. Shpresoj që ky largim nga tema të falet.
Zalime der: “Şiddetli azap var, tokat yiyeceksin.” Adalete başını eğdirir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Gjithashtu, “shtëpia e gjithësecilit” është një botë e vogël për të, madje është një parajsë e zvogëluar për të. Në qoftë se „besimi në Ahiretin‟ nuk do të ishte sundues e dominues në lumturinë e kësaj shtëpie, atëherë të gjithë anëtarët e asaj familjeje do të vuanin një tronditje të dhimbshme dhe një shqetësim e torturë të rëndë në marrëdhëniet e tyre me njëri-tjetrin, gjithësecili sipas shkallës së dhembshurisë dhe të dashurisë së tij për ta, dhe do të transformohej ajo parajsë në një ferr të padurueshëm, ose ajo do t‟ua mpinte mendjet e tyre me dëfrime e shthurje të përkohshme dhe shembulli i tyre në këtë do të ishte si struci, kur e sheh gjahtarin e fsheh kokën e tij në rërë që të mos e shohë gjahtari meqë nuk është në gjendje as të ikë dhe as të fluturojë.
İhtiyarlara der: “Senin elinden çıkmış bütün saadetlerinden çok yüksek ve daimî bir uhrevî saadet ve taze, bâki bir gençlik seni bekliyorlar. Onları kazanmaya çalış.” Ağlamasını gülmeye çevirir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Edhe ata gjithashtu i zhysin kokat e tyre në pakujdesi, me qëllim që të mos i shohë ata vdekja, zhdukja dhe ndarja, duke i bllokuar përkohësisht ndjenjat e tyre në mënyrë të çmendur, sikur të kishin gjetur ilaç për atë nga e cila vuajnë!
Bunlara kıyasen cüz’î ve küllî her bir taifede hüsn-ü tesirini gösterir, ışıklandırır. Nev-i beşerin hayat-ı içtimaiyesiyle alâkadar olan içtimaiyyun ve ahlâkiyyunların kulakları çınlasın!
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Për shembull, nëna -e cila do të sakrifikonte vetveten për hir të fëmijës së saj- sa herë që i sheh fëmijët e saj të zbuluar para rrezikut dridhet vazhdimisht nga frika për ta. Po ashtu edhe fëmijët, kur nuk munden t‟i shpëtojnë baballarët e tyre ose vëllezërit e tyre nga fatkeqësitë e pandërprera do të mbeteshin në shqetësim të vazhdueshëm dhe do të ndjenin frikë të vazhdueshme.
İşte iman-ı âhiretin binler faydalarından işaret ettiğimiz beş altı numunelerine sairleri kıyas edilse kat’î anlaşılır ki '''iki cihanın ve iki hayatın medar-ı saadeti yalnız imandır.'''
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Sipas kësaj analogjie, jeta e asaj familjeje, e cila supozohet se është jetë e lumtur, e humbet lumturinë e saj në këtë dynja të tronditur e kalimtare sepse ajo nuk ua jep lidhjes midis anëtarëve dhe as lidhjes së të afërmve midis njëri-tjetrit -brenda një jete tepër të shkurtër- shoqërimin e vërtetë, besnikërinë e vërtetë, sinqeritetin e plotë dhe shërbimin dhe dashurinë e pastër; madje moralet e mira zvogëlohen, veniten e rrudhen në raport me shkurtimin e vetë jetës, dhe ndoshta ato marrin tatëpjetën dhe humbasin krejtësisht.
'''Risale-i Nur’da Yirmi Sekizinci Söz’de ve başka risalelerinde, haşrin cismaniyeti cihetinde gelen zayıf şüphelere kuvvetli cevaplarına iktifaen burada yalnız bir kısa işaretle deriz ki:'''
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Mirëpo, sapo të hyjë në atë shtëpi „besimi në Ahiretin‟, ajo ndriçohet krejtësisht, sepse atëherë lidhja farefisnore, dhembshuria dhe dashuria që i lidh ato nuk maten brenda një kohe tepër të shkurtër, por maten në përputhje me lidhjet dhe marrëdhëniet që shtrihen në përjetësinë dhe në qëndrueshmërinë e tyre në botën e Ahiretit dhe në lumturinë e përjetshme; atëherë secili nga anëtarët e familjes shfaq respekt të pastër ndaj të tjerëve, u dhuron dashuri të sinqertë, dhe shfaq dhembshuri të vërtetë dhe demonstron shoqërim të sinqertë duke i shpërfillur gabimet e njëri-tjetrit.
Esma-i İlahiyenin en cem’iyetli âyinesi cismaniyettedir. Ve hilkat-i kâinattaki makasıd-ı İlahiyenin en zengini ve faal merkezi cismaniyettedir. Ve ihsanat-ı Rabbaniyenin en çok çeşitleri ve rengârenkleri cismaniyettedir. Ve beşerin ihtiyacat dilleriyle Hâlık’ına karşı dualarının ve teşekküratının en kesretli tohumları yine cismaniyettedir. Maneviyat ve ruhaniyat âlemlerinin en mütenevvi çekirdekleri yine cismaniyettedir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Kështu moralet e tyre të mira rriten e lartësohen, dhe lumturia e humanizmit të vërtetë fillon të zbulohet dhe të rrezatojë në atë shtëpi. Meqenëse edhe kjo gjithashtu është shpjeguar me prova në Risale-i Nur, ne mjaftohemi me atë dhe e shkurtojmë këtu.
Bunlara kıyasen, yüzer küllî hakikatler cismaniyette temerküz ettiğinden Hâlık-ı Hakîm, zemin yüzünde cismaniyeti çoğaltmak ve mezkûr hakikatlere mazhar eylemek için öyle süratli ve dehşetli bir faaliyetle kafile kafile arkasına mevcudata vücud giydirir, o meşhere gönderir. Sonra onları terhis eder, başkalarını gönderir. Mütemadiyen kâinat fabrikasını işlettirir. Cismanî mahsulatı dokuyup zemini âhirete ve cennete bir fidanlık bahçesi hükmüne getirir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Po kështu, çdo „qytet‟ në vetvete është një shtëpi e madhe për banorët e tij. Në qoftë se „besimi në Ahiretin‟ nuk do të ishte sundues mbi anëtarët e kësaj familjeje të madhe, do të mbisundonin mbi ta urrejtja, interesat vetjake, dredhia, egoizmi, shtirja, hipokrizia, ryshfeti e mashtrimi në vend të bazave të sjelljeve të mira dhe të moraleve të lavdërueshme të cilat janë sinqeriteti, burrëria, zelli, virtyti, dashuria, vetëflijimi, kërkimi i kënaqësisë së Zotit dhe shpërblimi i Ahiretit. Kuptimet e terrorizmit, anarkisë dhe mizorisë do të mbisundonin nën emrin e rregullit, sigurisë dhe të humanizmit që ata shfaqin. Atëherë do të bëhej helm jeta e atij qyteti. Fëmijët do të bëheshin ngatërrestarë, rinia do të lëshohej pas pijeve alkoolike dhe dëfrimeve; të fuqishmit do t‟u futeshin aventurave të rrezikshme, duke bërë padrejtësi e shkelje; ndërsa të moshuarit do të nisnin të vajtonin e rënkonin.
Hattâ insanın cismanî midesini memnun etmek için o midenin hal diliyle bekasına dair duasını kemal-i ehemmiyetle dinleyip kabul ederek fiilen cevap vermek için hadsiz ve hesapsız ve yüz binler tarzlarda ve binler çeşit çeşit lezzetlerde gayet sanatlı taamları ve gayet kıymetli nimetleri cismaniyete ihzar etmek, bedahetle ve şeksiz gösterir ki dâr-ı âhirette cennetin en çok ve en mütenevvi lezzetleri cismanîdir. Ve saadet-i ebediyenin en ehemmiyetli ve herkesin istediği ve ünsiyet ettiği nimetleri cismanîdir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Duke bërë analogji me këtë, edhe vendi gjithashtu, është i gjithi një shtëpi shumë e madhe. Atdheu është shtëpia e familjes së kombit. Në qoftë se „besimi në Ahiretin‟ do të sundonte në këto shtëpi të mëdhaja, virtytet do të zbuloheshin, shtriheshin dhe bëheshin të qarta në to; do të shfaqeshin respekti i ndërsjellë, mëshira serioze, dashuria e pastër pa kompensim, ndihma e ndërsjellë, shërbimi i vërtetë pa mashtrim, marrëdhëniet shoqërore dhe mirëbërësia, lëmosha pa hipokrizi; virtyti, përnderimi -respekti i madh- pa mendjemadhësi, dhe të gjitha moralet e tjera do të zhvilloheshin..
Acaba hiçbir cihet-i ihtimali ve imkânı var mı ki bu âdi midenin hal diliyle beka duasını kabul edip nihayetsiz mu’cizatlı maddî taamlar ile onu minnettar ederek her vakit tesadüfsüz, kasdî olarak fiilen cevap veren bir Kadîr-i Rahîm, bir Alîm-i Kerîm, kâinatın en ehemmiyetli neticesi ve arzın halifesi ve o Hâlık’ın güzidesi ve perestişkârı olan nev-i insanın insaniyet mide-i kübrası ile küllî ve yüksek ve daima arzu ettiği ve ünsiyet ettiği ve fıtraten istediği cismanî lezzetleri, dâr-ı bekada verilmesine dair hadsiz umumî duaları kabul olmasın ve haşr-i cismanî ile fiilen cevap verilmesin; onu ebedî minnettar etmesin; âdeta sineğin sesini işitsin, gök gürültüsünü işitmesin ve âdi bir neferin kemal-i ehemmiyetle teçhizatına baksın; orduya hiç bakmasın, ehemmiyet vermesin? Bu yüz derece muhal ve bâtıldır.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
sepse „besimi në Ahiretin‟ u thotë atyre fëmijëve: “Hiqni dorë nga trazirat e ngatërresat! Ndodhet një xhennet për t‟u fituar! Mos u largoni prej tij duke u marrë me lojëra!”. Ai, nëpërmjet udhëzimit të Kuranit u mëson vetëpërmbajtjen dhe vendos moralet tek ata.
Evet وَ فٖيهَا مَا تَش۟تَهٖيهِ ال۟اَن۟فُسُ وَ تَلَذُّ ال۟اَع۟يُنُ âyetinin sarahat-i kat’iyesiyle insan, en ziyade ünsiyet ettiği ve dünyada numunesini tatmış olduğu cismanî lezzetleri cennete lâyık bir tarzda görecek, tadacak. Ve lisan, göz ve kulak gibi azaların ettikleri hâlis şükürler ve hususi ibadetlerin mükâfatları, o uzuvlara mahsus cismanî lezzetler ile verilecektir. Kur’an-ı Mu’cizü’l-Beyan o derece cismanî lezzetleri sarîh bir surette beyan eder ki başka teviller ile mana-yı zâhirîyi kabul etmemek, imkân haricindedir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Ai u thotë të rinjve: “Ndodhet zjarri i xhehennemit përpara jush, prandaj hiqni dorë prej pijeve alkoolike dhe prej dëfrimeve!” dhe i sjell ata në vete.
İşte iman-ı âhiretin meyveleri ve neticeleri gösteriyorlar ki nasıl ki aza-yı insanîden midenin hakikati ve ihtiyacatı, taamların vücuduna kat’î delâlet eder. Öyle de insanın hakikati ve kemalâtı ve fıtrî ihtiyacatı ve ebedî arzuları ve iman-ı âhiretin mezkûr netice ve faydalarını isteyen hakikatleri ve istidatları daha kat’î olarak âhirete ve cennete ve cismanî bâki lezzetlere delâlet ve tahakkuklarına şehadet ettiği gibi bu kâinatın hakikat-i kemalâtı ve manidar tekvinî âyâtı ve insaniyetin mezkûr hakikatler ile alâkadar bütün hakikatleri, dâr-ı âhiretin vücuduna ve tahakkukuna ve haşrin gelmesine ve cennet ve cehennemin açılmasına delâlet ve şehadet ettiklerini, Risale-i Nur eczaları ve bilhassa Onuncu ve Yirmi Sekizinci (İki Makamı), Yirmi Dokuzuncu Sözler ve Dokuzuncu Şuâ ve Münâcat Risaleleri hüccetlerle, parlak ve şüphe bırakmaz bir tarzda ispat etmişler. Onlara havale ederek bu uzun kıssayı kısa kesiyoruz.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Ai i thotë shtypësit: “Ruhu! Ndodhet një torturë e rëndë; ti do të marrësh goditje!” dhe e bën atë t‟i nënshtrohet e t‟i bindet drejtësisë.
'''Cehenneme dair beyanat-ı Kur’aniye o kadar vâzıh ve zâhirdir ki başka izahata ihtiyaç bırakmamış. Yalnız bir iki zayıf şüpheyi izale edecek iki üç nükteyi, tafsilini Risale-i Nur’a havale edip gayet kısa bir hülâsasını beyan edeceğiz.'''
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Ai u flet të moshuarve: “Merrni lajme të gëzueshme! Para jush është një rini e përjetshme plot freski e bukuri; një lumturi Ahireti e përjetshme dhe e vazhdueshme është duke ju pritur; ajo është më e lartë se të gjithë llojet e lumturisë që ju i keni humbur dhe shumë më e madhe se sa ato; prandaj ejani dhe përpiquni që t‟i fitoni ato!” kështu ai i transformon lotët e tyre në qeshje e gëzim.
'''Birinci Nükte:''' Cehennem fikri, geçmiş iman meyvelerinin lezzetlerini korkusuyla kaçırmıyor. Çünkü hadsiz rahmet-i Rabbaniye o korkan adama der: Bana gel, tövbe kapısıyla gir. Tâ cehennemin vücudu değil korkutmak, belki sana cennetin lezzetlerini tam bildirsin ve senin ve hukuklarına tecavüz edilen hadsiz mahlukatın intikamlarını alsın, sizi keyiflendirsin.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Duke bërë analogji me këto, „besimi në Ahiret‟ shfaq efektet e tij të mira dhe i dërgon rrezet e dritës së tij tek çdo grup, sido që të jetë, i pjesshëm, universal, i përgjithshëm, i veçantë, i pakët apo i shumtë.
Eğer sen dalalette boğulup çıkamıyorsan yine cehennemin vücudu, bin derece idam-ı ebedîden hayırlıdır ve kâfirlere de bir nevi merhamettir. Çünkü insan hattâ yavrulu hayvanat dahi akrabasının ve evladının ve ahbabının lezzetleriyle ve saadetleriyle lezzetlenir, bir cihette mesud olur.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Le të kumbojnë veshët e sociologëve dhe të moralistëve, të cilët janë të interesuar për jetën shoqërore të njerëzimit, le të marrin një shënim të veçantë!
Şu halde sen ey mülhid, dalaletin itibarıyla ya idam-ı ebedî ile ademe düşeceksin veya cehenneme gireceksin! Şerr-i mahz olan adem ise senin bütün sevdiklerin ve saadetleriyle memnun ve bir derece mesud olduğun umum akraba ve asıl ve neslin seninle beraber idam olmasından, binler derece cehennemden ziyade senin ruhunu ve kalbini ve mahiyet-i insaniyeni yandırır. Çünkü cehennem olmazsa cennet de olmaz. Her şey senin küfrün ile ademe düşer.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Në qoftë se mijëra dobitë, mirësitë dhe avantazhet e mbetura të „besimit në Ahiret‟ do të krahasoheshin me këto pesë ose gjashtë të cilat i përmendëm më lartë, do të kuptohej se vetëm besimi është boshti i lumturisë në këtë botë dhe në tjetrën dhe në jetët e të dyjave.
Eğer sen cehenneme girsen, vücud dairesinde kalsan senin sevdiklerin ve akrabaların ya cennette mesud veya vücud dairelerinde bir cihette merhametlere mazhar olurlar. Demek, herhalde cehennemin vücuduna taraftar olmak sana lâzımdır. Cehennem aleyhinde bulunmak, ademe taraftar olmaktır ki hadsiz dostlarının saadetlerinin hiç olmasına taraftarlıktır.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Duke i vlerësuar si të mjaftueshme përgjigjjet e fuqishme ndaj dyshimeve të dobëta -lidhur me Ringjalljen trupore të përshkruar në Fjalën e Njëzet e Tetë dhe në trajtesat e tjera të Risale-i Nurit, ne vetëm do të tregojmë këtu një aluzion shumë të përmbledhur e të shkurtër, dhe themi:
Evet, cehennem ise hayr-ı mahz olan daire-i vücudun Hâkim-i Zülcelal’inin hakîmane ve âdilane bir hapishane vazifesini gören dehşetli ve celalli bir mevcud ülkesidir. Hapishane vazifesini de görmekle beraber, başka pek çok vazifeleri var. Ve pek çok hikmetleri ve âlem-i bekaya ait hizmetleri var. Ve zebani gibi pek çok zîhayatın celaldarane meskenleridir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Shumica e Emrave të bukur Hyjnorë manifestohen në trupësi, e cila është pasqyra më gjithëpërfshirëse e tyre. Më i skajshmi i qëllimeve Hyjnore për krijimin e universit shfaqet në trupësi, dhe ajo është qendra më e pasur dhe më aktive e atyre qëllimeve. Varietetet më të mëdhaja të mirësive të shumëllojshme dhe të përgjithshme Hyjnore qëndrojnë e bëhen të qarta në trupësi.
'''İkinci Nükte:''' Cehennemin vücudu ve şiddetli azabı, hadsiz rahmete ve hakiki adalete ve israfsız, mizanlı hikmete zıddiyeti yoktur. Belki rahmet ve adalet ve hikmet, onun vücudunu isterler. Çünkü nasıl bin masumların hukukunu çiğneyen bir zalimi cezalandırmak ve yüz mazlum hayvanları parçalayan bir canavarı öldürmek, adalet içinde mazlumlara bin rahmettir. Ve o zalimi affetmek ve canavarı serbest bırakmak, bir tek yolsuz merhamete mukabil yüzer bîçarelere yüzer merhametsizliktir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Pjesa më e madhe e farërave të duave të cilat i bën njeriu nëpërmjet gjuhës së nevojave të tij dhe shumica e bazave të falënderimeve dhe lavdërimeve që ai i paraqet tek Krijuesi i tij Mëshirëplotë gjithashtu burojnë e dalin nga trupësia. Larmia më e madhe e farërave të botërave jolëndore dhe shpirtërore gjithashtu shtrihen dhe janë në trupësi.
Aynen öyle de cehennem hapsine girenlerden olan kâfir-i mutlak, küfrüyle hem esma-i İlahiyenin hukukuna inkâr ile tecavüz hem o esmaya şehadet eden mevcudatın şehadetlerini tekzip ile hukuklarına tecavüz ve mahlukatın o esmaya karşı tesbihkârane yüksek vazifelerini inkâr etmekle hukuklarına tecavüz ve kâinatın gaye-i hilkati ve bir sebeb-i vücudu ve bekası olan tezahür-ü rububiyet-i İlahiyeye karşı ubudiyetlerle mukabelelerini ve âyinedarlıklarını tekzip ile hukukuna bir nevi tecavüz ettiği haysiyetiyle öyle azîm bir cinayet, bir zulümdür ki affa kabiliyeti kalmaz. اِنَّ اللّٰهَ لَا يَغ۟فِرُ اَن۟ يُش۟رَكَ بِهٖ âyetinin tehdidine müstahak olur.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Duke bërë analogji me këtë, meqenëse qindra prej të vërtetave universale përqëndrohen në trupësi, Krijuesi Gjithëbujar e shumon trupësinë dhe e shton mbi sipërfaqen e tokës me qëllim që të manifestohen në to ato të vërteta të lartëpërmendura; dhe me një shpejtësi të pafundme dhe me një aktivitet madhështor Krijuesi i Gjithurtë u vesh karvaneve të njëpasnjëshëm të qënieve një ekzistencë duke i dërguar ato në ekspozitën e kësaj bote. Pastaj Ai i shkarkon ato nga shërbimi dhe dërgon qënie të tjera në vendin e tyre në mënyrë të vazhdueshme. Dhe kështu Ai e bën fabrikën e universit të jetë në punë të vazhdueshme dhe në lëvizje të pandërprerë. Duke thurur prodhimet trupore sipër tokës, Ai e bën tokën si një vend kultivimi për Ahiretin dhe fidanishten e Parajsës.
Onu cehenneme atmamak, bir yersiz merhamete mukabil, hukuklarına taarruz edilen hadsiz davacılara hadsiz merhametsizlikler olur. İşte o davacılar, cehennemin vücudunu istedikleri gibi izzet-i celal ve azamet-i kemal dahi kat’î isterler.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Në fakt, me qëllim që të kënaqë e të qetësojë stomakun fizik - trupor- të njeriut, Ai xh.sh. dëgjon dhe pranon duanë për pavdekshmëri të stomakut të tij të cilën e bën nëpërmjet gjuhës së gjendjes; duke i dhënë rëndësinë më të madhe, dhe me qëllim që t‟i përgjigjet Ai përgatit në trupësi numra të pallogaritshëm të llojeve të panumërta të ushqimeve të shijshme të punuara mjeshtërisht si dhe mirësi të çmueshme, të gjitha duke dhënë kënaqësi të ndryshme. Kjo demonstron në mënyrë të vetëkuptueshme dhe të padyshimtë se në Ahiret kënaqësitë më të shumta dhe të ndryshme të Parajsës do të jenë trupore, dhe se mirësitë e banesës së përjetshme të lumturisë, të cilën të gjithë e duan dhe familjarizohen me të, do të jenë trupore.
Evet, nasıl bir serseri, âsi ve raiyete tecavüz eden bir adam, oranın izzetli hâkimine dese: “Beni hapse atamazsın ve yapamazsın.” diye izzetine dokunsa elbette o şehirde hapis olmasa da o edepsiz için bir hapis yapacak, onu içine atacak.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
A do të ishte e mundur dhe a do të arsyetohej me mend që i Gjithëfuqishmi Mëshirëplotë dhe i Gjithëdituri Gjithëbujar i Cili pranon vazhdimisht lutjen e bërë nëpërmjet gjuhës së gjendjes nga stomaku i zakonshëm, i thjeshtë dhe e kënaq atë me ushqime fizike pafundësisht të mrekullueshme, që gjithmonë i përgjigjet në fakt dhe me qëllim -pa ndërhyrjen e rastësisë- të mos pranonte lutjet e përgjithshme dhe duatë e pafundme të njeriut dhe të mos e kënaqte atë përjetësisht -i cili është rezultati më i rëndësishëm i universit, kalifi i Zotit në tokë dhe adhuruesi dhe shërbëtori i dashur, i zgjedhur dhe i nderuar- të cilat ai i paraqet nëpërmjet stomakut më të lartë të humanizmit për kënaqësi trupore, të lartësuara e universale në botën e përjetshmërisë, të cilën ai gjithmonë e dëshiron, me të cilën ai është i njohur, i lidhur dhe të cilën ai e do nga natyra? A do të ishte e mundur që Ai të mos u përgjigjej në fakt atyre duave dhe të mos realizonte Ringjalljen trupore? Jo, kurrë! Kjo është e pamundur në njëqind pamundësi, madje do të ishte krejtësisht absurde, sepse a do të ishte e mundur që Ai të dëgjonte zëzëllimën e një mize dhe të mos dëgjonte gjëmimin e rrufeve? A do të ishte e mundur që Ai të pajiste një ushtar të vetëm të zakonshëm dhe të injoronte të gjithë ushtrinë e madhe? Jo, kjo do të ishte e pamundur dhe absurde.
Aynen öyle de kâfir-i mutlak, küfrüyle izzet-i celaline şiddetle dokunuyor. Ve azamet-i kudretine inkâr ile dokunduruyor. Ve kemal-i rububiyetine tecavüzüyle ilişiyor. Elbette cehennemin pek çok vazifeler için pek çok esbab-ı mûcibesi ve vücudunun hikmetleri olmasa da öyle kâfirler için bir cehennemi halk etmek ve onları içine atmak, o izzet ve celalin şe’nidir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Po, në përputhje me deklarimin e qartë të vërsetit, وَ فٖيهَا مَا تَش۟تَهٖيهِ ال۟اَن۟فُسُ وَ تَلَذُّ ال۟اَع۟يُنُ “Dhe në të do të ketë çfarë t’ju dojë shpirti, gjithçka që mund të kënaqë sytë...”,(<ref>Kuran 43: 71</ref>) njeriu do të shohë e përjetojë në parajsë në formë të përshtatshme kënaqësi fizike me të cilat ai është më i familjarizuar dhe shembujt e të cilave ai i ka provuar në këtë botë. Sevapi, shpërblimi për falënderimet e sinqerta dhe për adhurimet e veçanta të cilat i kryen secila prej gjymtyrëve të tij, si gjuha, syri dhe veshi dhe gjymtyrët e tjera, do t‟u jepet nëpërmjet kënaqësive të posaçme për ato gjymtyrë.
Hem mahiyet-i küfür dahi cehennemi bildirir. Evet, nasıl ki imanın mahiyeti eğer tecessüm etse lezzetleriyle bir cennet-i hususiye şekline girebilir ve cennetten bu noktadan gizli haber verir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Kurani i shpjegimit të mrekullueshëm i përshkruan aq qartë kënaqësitë fizike, saqë do të ishte e pamundur të mos pranohet kuptimi i jashtëm, dhe të bëje ndonjë interpretim që të shmang nga kuptimi i jashtëm.
Aynen öyle de Risale-i Nur’da delilleriyle ispat ve baştaki meselelerde dahi işaret edilmiş ki küfrün ve bilhassa küfr-ü mutlakın ve nifakın ve irtidadın öyle karanlıklı ve dehşetli elemleri ve manevî azapları var. Eğer tecessüm etse o mürted adama bir hususi cehennem olur. Ve büyük cehennemden bu cihette gizli haber verir. Ve bu fidanlık dünya mezraasındaki hakikatçikler âhirette sümbüller vermesi noktasından bu zehirli çekirdek, o zakkum ağacına işaret eder. “Ben onun bir mâyesiyim.” der. “Ve beni kalbinde taşıyan bedbaht için o zakkum ağacının bir hususi numunesi, benim meyvem olur.”
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Atëherë, frutat dhe rezultatet e „besimit në Ahiret‟ tregojnë se ashtu si realiteti dhe nevojat e stomakut -njëri prej gjymtyrëve të njeriut- janë dëshmi vendimtare për ekzistencën e ushqimit; po ashtu realiteti dhe plotësimet e njeriut, dhe nevojat e tij të bashkëlindura, dëshira për përjetësi dhe aftësitë dhe potencialet e tij kërkojnë rezultatet dhe dobitë e lartëpërmendura të „besimit në Ahiret‟, dhe janë prova të sigurta për Ahiretin, Parajsën dhe për kënaqësitë fizike, dhe ato dëshmojnë për ekzistencën e tyre të sigurt. Gjithashtu, realiteti i plotësimeve të universit dhe shenjat e tij krijuese kuptimplote dhe të gjitha të vërtetat e tij që lidhen me të vërtetat e lartëpërmendura humane janë dëshmi për ekzistencën e sigurtë të botës së Ahiretit, ringjalljes së të vdekurve dhe për hapjen e dyerve të Xhennetit dhe të Xhehennemit. Kjo është provuar në mënyrë të shndritshme në Risale-i Nur, dhe veçanërisht në Fjalën e Dhjetë dhe në Fjalën e Njëzet e Tetë -me të dyja stacionet e tyre-, në Fjalën e Njëzet e Nëntë, në Rrezen e Nëntë, dhe në trajtesën e lutjes në Rrezen e Tretë, saqë ato nuk lënë vend për asnjë dyshim.
Madem küfür hadsiz hukuka bir tecavüzdür, elbette hadsiz bir cinayettir. Öyle ise hadsiz bir azaba müstahak eder. Madem bir dakika katl, on beş sene cezada (sekiz milyona yakın dakikada) hapis azabını çekmesini adalet-i beşeriye kabul edip maslahata ve hukuk-u âmmeye muvafık görür. Elbette bir küfür, bin katl kadar olması cihetiyle bir dakika küfr-ü mutlak, sekiz milyara yakın dakikalarda azap çekmesi, o kanun-u adalete muvafık geliyor. Bir sene ömrünü o küfürde geçiren, iki trilyon sekiz yüz seksen milyara yakın dakikada azaba müstahak ve خَالِدٖينَ فٖيهَٓا اَبَدًا sırrına mazhar olur. Her ne ise…
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Duke i referuar lexuesit për tek ato, ne po e presim shkurt këtu këtë tregim të gjatë.
Kur’an-ı Hakîm’in cennet ve cehennem hakkındaki mu’cizane izahatı ve Kur’an’ın tefsiri ve ondan gelen Risale-i Nur’un cennet ve cehennemin vücudlarına dair hüccetleri, daha başka beyana ihtiyaç bırakmamışlar.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Përshkrimet e Kuranit lidhur me xhehennemin janë gjithashtu aq të qarta e të shkoqura saqë nuk lënë asnjë nevojë për përshkrime të mëtejshme. Duke ia referuar Risale-i Nurit shpjegimet e detajuara të saj, ne do të shtjellojmë këtu në mënyrë tepër të shkurtuar atë çfarë largon disa dyshime të dobëta në dy pika.
وَيَتَفَكَّرُونَ فٖى خَل۟قِ السَّمٰوَاتِ وَال۟اَر۟ضِ رَبَّنَا مَا خَلَق۟تَ هٰذَا بَاطِلًا سُب۟حَانَكَ فَقِنَا عَذَابَ النَّارِ۝ رَبَّنَا اص۟رِف۟ عَنَّا عَذَابَ جَهَنَّمَ اِنَّ عَذَابَهَا كَانَ غَرَامًا ۝ اِنَّهَا سَٓاءَت۟ مُس۟تَقَرًّا وَمُقَامًا gibi pek çok âyetlerin ve başta Resul-i Ekrem (asm) ve umum peygamberler ve ehl-i hakikatin her vakit dualarında, en ziyade اَجِر۟نَا مِنَ النَّارِ ۝ نَجِّنَا مِنَ النَّارِ ۝ خَلِّص۟نَا مِنَ النَّارِ ve vahiy ve şuhuda binaen onlarca kat’iyet kesbeden cehennemden bizi hıfzeyle, demeleri gösteriyor ki '''nev-i beşerin en büyük meselesi, cehennemden kurtulmaktır.''' Ve kâinatın pek çok ehemmiyetli ve muazzam ve dehşetli bir hakikati cehennemdir ki bir kısım o ehl-i şuhud ve keşif ve tahkik onu müşahede eder. Ve bir kısmı tereşşuhatını ve gölgelerini görür, dehşetinden feryat ederler. “Bizi ondan kurtar!” derler.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''Pika e parë'''
Evet, bu kâinatta hayır şer, lezzet elem, ziya zulmet, hararet bürudet, güzellik çirkinlik, hidayet dalalet birbirine karşı gelmesi ve içine girmesi, pek büyük bir hikmet içindir. Çünkü şer olmazsa hayır bilinmez. Elem olmazsa lezzet anlaşılmaz. Zulmetsiz ziya, ehemmiyeti olmaz. Soğukla, hararetin dereceleri tahakkuk eder. Çirkinlik ile, hüsnün tek bir hakikati bin hakikat ve binler çeşit hüsün mertebeleri vücud bulur. Cehennemsiz cennetin pek çok lezzetleri gizli kalır. Bunlara kıyasen her şey bir cihette zıddıyla bilinebilir. Ve bir tek hakikati, sümbül verip çok hakikatler olur.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Mendimi për xhehennemin dhe frika prej tij nuk i zhduk kënaqësitë e frutave të lartëpërmendura të besimit; sepse mëshira e pakufishme Hyjnore i thotë njeriut të frikësuar: Eja tek Unë, dhe hyr në derën e Pendesës! Atëherë ekzistenca e Ferrit nuk do të të trembë, por do të t‟i bëjë të njohura plotësisht kënaqësitë e Parajsës, dhe do të të bëjë t‟i provosh plotësisht ato; ai do të marrë hakun tënd dhe atë të të gjitha krijesave të pakufishme, të drejtat e të cilave janë shkelur, me qëllim që me këtë t‟i kënaqë dhe të fusë gëzimin tek ata.
Madem bu karışık mevcudat dâr-ı fâniden dâr-ı bekaya akıp gidiyor; elbette nasıl ki hayır, lezzet, ışık, güzellik, iman gibi şeyler cennete akar. Öyle de şer, elem, karanlık, çirkinlik, küfür gibi zararlı maddeler cehenneme yağar. Ve bu mütemadiyen çalkanan kâinatın selleri o iki havuza girer, durur. Kerametli Yirmi Dokuzuncu Söz’ün âhirindeki remizli nüktelerine havale ederek kısa kesiyoruz.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
O i mbytur në çudhëzim -dhe që je i pamundur të dalësh prej tij! Ekzistenca e Ferrit është më e mirë për ty se sa asgjësimi i përjetshëm; dhe ekzistenca e tij është gjithashtu një lloj mëshire për mosbesimtarët; sepse njeriu -madje edhe kafshët me këlyshë- marrin kënaqësi tek kënaqësia dhe lumturia e të afërmve të tyre, fëmijëve dhe të dashurve, dhe-nga një drejtim- janë të lumtur.
Ey bu Medrese-i Yusufiyede benim ders arkadaşlarım! Bu dehşetli haps-i ebedîden kurtulmanın kolayı, çaresi; bu dünyevî hapsimizden istifade ederek elimiz mecburiyetle yetişmeyen çok günahlardan kurtulduğumuzla beraber, eski günahlardan tövbe edip farzlarımızı eda ederek her bir saat bu hapisteki ömrümüzü bir gün ibadet hükmüne getirmekle o ebedî hapisten necatımız ve o nurani cennete girmemiz için en iyi bir fırsattır. Bu fırsatı kaçırırsak dünyamız ağladığı gibi âhiretimiz dahi ağlayacak. خَسِرَ الدُّن۟يَا وَ ال۟اٰخِرَةَ tokadını yiyeceğiz.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Prandaj, o ateist! Për shkak të çudhëzimit tënd, ti ose do të biesh në mosekzistencë tek ekzekutimi yt i përjetshëm, ose do të hysh në Ferr! Sa për mosekzistencën, e cila është e keqe absolute, meqenëse ajo përbëhet nga asgjësimi përfundimtar i të gjithë të dashurve të tu, të afërmve, të paraardhësve dhe të pasardhësve, të cilët ti i do dhe për lumturinë e të cilëve ti bëhesh i lumtur, kjo do t‟i shkaktonte shpirtit tënd, zemrës dhe natyrës tënde humane dhimbje dhe tortura një mijë herë më të rënda se sa tortura e Ferrit; sepse po të mos kishte Ferr, nuk do të kishte Parajsë. Nëpërmjet mosbesimit tënd, gjithçka bie në mosekzistencë.
'''Bu makam yazıldığı zaman Kurban Bayramı geldi.'''
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Në qoftë se ti futesh në Xhehennem dhe mbetesh brenda sferës së ekzistencës, ata që ti i do dhe të afërmit e tu do të jenë të lumtur në Parajsë, ose ata do të jenë brenda sferave të ekzistencës nën mëshirën e All-llahut xh.sh.. Kjo do të thotë që ti duhet ta mbështesësh idenë e Ekzistencës së Ferrit. Ta kundërshtosh këtë, do të thotë të mbështesësh mosekzistencën, e cila është të mbështesësh eleminimin dhe asgjësimin e të gjithë të dashurve dhe miqve të panumërt!
اَللّٰهُ اَك۟بَرُ ۝ اَللّٰهُ اَك۟بَرُ ۝ اَللّٰهُ اَك۟بَرُ ler ile nev-i beşerin beşten birisine, üç yüz milyon insanlara birden اَللّٰهُ اَك۟بَرُ dedirmesi; koca küre-i arz, büyüklüğü nisbetinde o اَللّٰهُ اَك۟بَرُ kelime-i kudsiyesini semavattaki seyyarat arkadaşlarına işittiriyor gibi yirmi binden ziyade hacıların Arafat’ta ve iyd’de beraber, birden اَللّٰهُ اَك۟بَرُ demeleri, Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâmın bin üç yüz sene evvel âl ve sahabeleriyle söylediği ve emrettiği اَللّٰهُ اَك۟بَرُ kelâmının bir nevi aks-i sadâsı olarak rububiyet-i İlahiyenin رَبُّ ال۟اَر۟ضِ وَ رَبُّ ال۟عَالَمٖينَ azamet-i unvanıyla küllî tecellisine karşı geniş ve küllî bir ubudiyetle bir mukabeledir, diye tahayyül ve his ve kanaat ettim.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Po, Xhehennemi është një tokë -banesë- ekzistuese që kryen funksionin e burgut nëpërmjet urtësisë dhe drejtësisë së të Gjithurtit të Gjithëlavdishëm; është një vend i frikshëm dhe i tmerrshëm brenda sferës së ekzistencës e cila është mirësi e pastër. Përveç atë të burgut, ajo banesë -skëterra- ka funksione të tjera dhe detyra të mëdha, përmbush qëllime dhe kryen shumë shërbime që lidhen me botën e Përjetshmërisë. Ai është gjithashtu një vendbanim madhështor për shumë krijesa të gjalla si Melekët e Xhehennemit.
Sonra, acaba bu kelâm-ı kudsînin bizim meselemizle dahi münasebeti var mı, diye tahattur ettim. Birden hatıra geldi ki başta bu kelâm olarak sair bâkiyat-ı salihat unvanını taşıyan سُب۟حَانَ اللّٰهِ ve اَل۟حَم۟دُ لِلّٰهِ ve لَٓا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ gibi şeairden çok kelâmlar, cüz’î ve küllî meselemizi ihtar ve tahakkukuna işaret ederler.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''Pika e dytë'''
Mesela اَللّٰهُ اَك۟بَرُ in bir vech-i manası, Cenab-ı Hakk’ın kudreti ve ilmi her şeyin fevkinde büyüktür, hiçbir şey daire-i ilminden çıkamaz, tasarruf-u kudretinden kaçamaz ve kurtulamaz. Ve korktuğumuz en büyük şeylerden daha büyüktür. Demek haşri getirmekten ve bizi ademden kurtarmaktan ve saadet-i ebediyeyi vermekten daha büyüktür. Her acib ve tavr-ı aklın haricindeki her şeyden daha büyüktür ki مَا خَل۟قُكُم۟ وَلَا بَع۟ثُكُم۟ اِلَّا كَنَف۟سٍ وَاحِدَةٍ âyetinin sarahat-i kat’iyesi ile nev-i beşerin haşri ve neşri, bir tek nefsin icadı kadar o kudrete kolay gelir. Bu mana itibarıyladır ki darb-ı mesel hükmünde, büyük musibetlere ve büyük maksatlara karşı herkes “Allah büyüktür, Allah büyüktür.” der, kendine teselli ve kuvvet ve nokta-i istinad yapar.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Ekzistenca e Xhehennemit dhe tortura e rëndë e tij nuk e kundërshton fare mëshirën e pakufishme, as drejtësinë e vërtetë dhe as urtësinë e balancuar në të cilën nuk ka tepri e harxhim të kotë, përkundrazi, mëshira, drejtësia dhe urtësia kërkojnë dhe bëjnë të domosdoshme ekzistencën e xhehennemit. Sepse të ndëshkosh një tiran i cili shkel e dhunon të drejtat e një mijë të pafajshmive, dhe të vrasësh një kafshë të egër që i kafshon e i bën copa njëqind kafshë frikacake, kjo do të ishte për të shtypurit mëshirë e njëmijëfishtë brenda drejtësisë. Ndërsa që të falësh tiranët dhe t‟i lësh të lira ato kafshë të egra, do të ishte një padrejtësi e shëmtuar dhe mungesë mëshire e njëqindfishtë për ata qindra të mjerë në vend të asaj mëshire të vendosur gabim -jo në vendin e duhur.
Evet, nasıl ki Dokuzuncu Söz’de, bu kelime iki arkadaşıyla bütün ibadatın fihristesi olan namazın çekirdekleri ve hülâsaları ve içinde ve tesbihatında tekrar ile namazın manasını takviye için سُب۟حَانَ اللّٰهِ ۝ اَل۟حَم۟دُ لِلّٰهِ ۝ اَللّٰهُ اَك۟بَرُ üç muazzam hakikatlere ve insanın kâinatta gördüğü medar-ı hayret, medar-ı şükran ve medar-ı azamet ve kibriya, acib ve güzel ve büyük, pek çok fevkalâde şeylerden aldığı hayret ve lezzet ve heybetten neş’et eden suallerine pek kuvvetli cevap verdiği gibi On Altıncı Söz’ün âhirinde izah edilen şu:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
E ngjashme me këtë, mohuesi absolut -i cili hyn në burgun e xhehennemit- me kufrin -mohimin- e tij, mohon të drejtat e Emrave të bukur Hyjnorë, domethënë ai i shkel ato të drejta.. dhe nëpërmjet mohimit të dëshmisë së qënieve për ato Emra, ai shkel të drejtat e tyre gjithashtu, dhe duke mohuar detyrat e lartësuara të tesbihateve të krijesave ndaj Emrave të bukur Hyjnorë ai i shkel të drejtat e tyre, dhe nëpërmjet mohimit të qënies së tyre pasqyra dhe duke mohuar llojet e ibadetit që kryejnë krijesat ndaj manifestimit të Emrave të bukur Hyjnorë, që është qëllimi i krijimit të universit dhe njëri shkak për ekzistencën dhe vazhdimësinë e tij, ai shkel të drejtat e të gjitha krijesave.
Nasıl bir nefer, bayramda bir müşir ile beraber huzur-u padişaha girer; sair vakitte zabitinin makamı ile onu tanır. Aynen öyle de her adam hacda bir derece veliler gibi Cenab-ı Hakk’ı رَبُّ ال۟اَرَضِ وَ رَبُّ ال۟عَالَمٖينَ unvanı ile tanımaya başlar. Ve o kibriya mertebeleri kalbine açıldıkça ruhunu istila eden mükerrer ve hararetli hayret suallerine yine اَللّٰهُ اَك۟بَرُ tekrarıyla umumuna cevap verdiği misillü; On Üçüncü Lem’a’nın âhirinde izahı bulunan ki şeytanların en ehemmiyetli desiselerini köküyle kesip cevab-ı kat’î veren yine اَللّٰهُ اَك۟بَرُ olduğu gibi bizim âhiret hakkındaki sualimize de kısa fakat kuvvetli cevap verdiği misillü اَل۟حَم۟دُ لِلّٰهِ cümlesi dahi haşri ihtar edip ister.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Prandaj, mohimi është një krim i madh dhe një padrejtësi e tillë e përpjesëtimeve të mëdha saqë ai nuk mund të falet, dhe meriton kërcënimin e vërsetit, اِنَّ اللّٰهَ لَا يَغ۟فِرُ اَن۟ يُش۟رَكَ بِهٖ Padyshim që All-llahu
Bize der: “Manam âhiretsiz olmaz. Çünkü ezelden ebede kadar her kimden ve her kime karşı bütün hamd ve şükür ona mahsustur, ifade ettiğimden bütün nimetlerin başı ve nimetleri hakiki nimet yapan ve bütün zîşuuru ademin hadsiz musibetlerinden kurtaran, yalnız saadet-i ebediye olabilir. Ve benim o küllî manama mukabele eder.”
nuk fal që atij t’i vihen shokë...” (<ref>Kuran 4:48</ref>)
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Përkundrazi, mosflakja këtë njeri në xhehennem, si mëshirë për të, do të kundërshtonte mëshirën, do të ishte në kundërshtim të plotë me të drejtën e këtyre numrave të mëdhenj të krijesave dhe të qënieve, të drejtat e të cilave janë shkelur e dhunuar.
Evet, her mü’min namazlardan sonra, her gün hiç olmazsa yüz elliden ziyade اَل۟حَم۟دُ لِلّٰهِ ۝ اَل۟حَم۟دُ لِلّٰهِ şer’an demesi ve manası da ezelden ebede kadar bir hadsiz geniş hamd ve şükrü ifade etmesi ancak ve ancak saadet-i ebediyenin ve cennetin peşin bir fiyatı ve muaccel bir pahasıdır. Ve dünyanın kısa ve fâni elemlerle âlûde olan nimetlerine münhasır olmaz ve mahsus değil ve onlara da ebedî nimetlere vesile olmaları cihetiyle bakar, şükreder.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Atëherë, ashtu siç kërkojnë ata ankues ekzistencën e xhehennemit, po ashtu dinjiteti i Madhështisë së Krijuesit dhe madhështia e plotësisë së Tij sigurisht e kërkojnë këtë.
سُب۟حَانَ اللّٰهِ kelime-i kudsiyesi ise Cenab-ı Hakk’ı şerikten, kusurdan, noksaniyetten, zulümden, aczden, merhametsizlikten, ihtiyaçtan ve aldatmaktan ve kemal ve cemal ve celaline muhalif olan bütün kusurattan takdis ve tenzih etmek manasıyla, saadet-i ebediyeyi ve celal ve cemal ve kemal-i saltanatının haşmetine medar olan dâr-ı âhireti ve ondaki cenneti ihtar edip delâlet ve işaret eder. Yoksa sâbıkan ispat edildiği gibi saadet-i ebediye olmazsa hem saltanatı hem kemali hem celal hem cemal hem rahmeti, kusur ve noksan lekeleriyle lekedar olurlar.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Po, në qoftë se një rebel i përçmuar i cili sulmon njerëzit do t‟i thonte sundimtarit Krenar të vendit: “Ti nuk mund të më fusësh në burg!”, duke fyer dinjitetin e tij, sigurisht ai sundimtar do të ndërtonte enkas një burg për atë idiot të pasjellshëm në qoftë se nuk do të ndodhej burg në qytet dhe do ta fuste brenda.
İşte bu üç kudsî kelimeler gibi بِس۟مِ اللّٰهِ ve لَٓا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ ve sair kelimat-ı mübareke, her biri erkân-ı imaniyenin birer çekirdeği ve bu zamanda keşfedilen et hülâsası ve şeker hülâsası gibi hem erkân-ı imaniyenin hem Kur’an hakikatlerinin hülâsaları ve bu üçü namazın çekirdekleri oldukları gibi Kur’an’ın dahi çekirdekleri ve parlak bir kısım surelerin başlarında pırlanta gibi görünmeleri ve çok sünuhatı tesbihatta başlayan Risale-i Nur’un dahi hakiki madenleri ve esasları ve hakikatlerinin çekirdekleridirler.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Pikërisht në të njëjtën mënyrë, nëpërmjet mosbesimit të tij, mohuesi absolut fyen rëndë dinjitetin e lavdisë Hyjnore, dhe nëpërmjet mohimit të tij ofendon madhështinë e fuqisë së Tij; dhe nëpërmjet agresionit të Tij prek plotësinë e Hyjnisë së Tij. Madje edhe në qoftë se nuk do të ekzistonin ato shkaqe që e bëjnë të domosdoshëm funksionimin e Ferrit dhe shumë arsye për shembujt e urtësisë në ekzistencën e tij, është shenja e atij dinjiteti e madhështie që të krijojë një xhehennem për mohues të tillë si ai, dhe që t‟i flakë ata brenda tij.
Ve velayet-i Ahmediye ve ubudiyet-i Muhammediye aleyhissalâtü vesselâm cihetinde, öyle bir daire-i zikirde, namazdan sonraki tesbihatta bir tarîkat-ı Muhammediyenin (asm) virdidirler ki her namaz vaktinde yüz milyondan ziyade mü’minler beraber, o halka-i kübra-yı zikirde, ellerinde tesbihler سُب۟حَانَ اللّٰهِ otuz üç, اَل۟حَم۟دُ لِلّٰهِ otuz üç, اَللّٰهُ اَك۟بَرُ otuz üç defa tekrar ederler.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Për më tepër, vetë natyra e mosbesimit bën të njohur Ferrin! Po, ashtu si në qoftë se do të mishërohej natyra e vërtetë e besimit që do të mund të ndërtonte, me kënaqësitë dhe me mirësitë e bukurisë së saj një xhennet privat në ndërgjegjen dhe në zemrën e njeriut, që është një xhennet i zvogëluar që në këtë drejtim jep lajme të fshehta për xhennetin
İşte böyle gayet muhteşem bir halka-i zikirde, sâbıkan beyan ettiğimiz gibi hem Kur’an’ın hem imanın hem namazın hülâsaları ve çekirdekleri olan o üç kelime-i mübarekeyi namazdan sonra otuz üçer defa okumak ne kadar kıymettar ve sevaplı olduğunu elbette anladınız.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
e përjetshmërisë i cili e pret atë në Ahiret, po ashtu mohimi - kufri- dhe sidomos kufri absolut -hipokrizia dhe apostazia, felëshimi- janë shkaku i dhimbjeve të errëta e të tmerrshme dhe i torturave shpirtërore saqë në qoftë se do të mishëroheshin, ato do të bëheshin Ferr privat për felëshuesit, dhe në këtë mënyrë njoftojnë për Ferrin e madh në Ahiret i cili është më i tmerrshëm dhe më torturues.
Bu risalenin başında Birinci Meselesi namaza dair güzel bir ders olduğu gibi hiç düşünmediğim halde, âdeta ihtiyarsız olarak onun âhiri de namaz tesbihatına dair ehemmiyetli bir ders oldu.
 
</div>
Ne e kemi provuar me prova në Risale-i Nur dhe gjithashtu u aludua për të në fillimin e kësaj çështjeje gjithashtu.
 
Meqenëse kjo dynja është një tokë e kultivueshme për Ahiretin, atëherë të vërtetat e vogëla që gjenden në të prodhojnë dhe lëshojnë filiza në Ahiret. Kështu, kjo farë helmuese -kufri- tregon, nga ky këndvështrim, atë Pemë të Zekkumit dhe thotë: “Unë jam origjina e asaj Peme dhe thelbi i saj”. Atëherë për fatkeqin i cili më mohon mua në zemrën e tij, do të prodhoj për të një shembull privat të asaj peme të mallkuar.
 
Dhe meqenëse mohimi -kufri- është agresion e shkelje ndaj të drejtave të panumërta, ai sigurisht është një krim i pafundmë dhe meriton ndëshkim të pafundmë. Drejtësia humane e konsideron dënimin me pesëmbëdhjetë vite burgim -afërsisht tetë milion minuta- të jetë drejtësi për vrasjen që ndodh për një minutë, dhe e konsideron këtë dënim të përshtatshëm për të drejtat dhe interesat e përgjithshme, atëherë nuk ka dyshim se një minut i vetëm prej mohimit absolut -duke e konsideruar një minut të vetëm mohimi të barabartë me një mijë vrasje- do të përballet me një torturim përafërsisht tetë miliard minuta; kjo është në përputhje me atë ligj të drejtësisë humane. Atëherë, një person që e kalon një vit të jetës së tij në mosbesim meriton të torturohet një trilion e tetëqind e tetëdhjetë miliard minuta, domethënë të jetë i përshtatshëm për Ferr, duke manifestuar kuptimin e vërsetit, خَالِدٖينَ فٖيهَٓا اَبَدًا “Ata do të banojnë në të përgjithmonë”.(<ref>Kuran 4:169</ref>)
 
Megjithatë..
 
Përshkrimet e Kuranit të shpjegimit të mrekullueshëm lidhur me Parajsën dhe Ferrin dhe provat e ekzistencës së tyre në Risale-i Nur -i cili është një koment Kuranor që buron prej Kuranit- nuk lënë asnjë nevojë për ndonjë shpjegim tjetër.
 
Shumë ajete kuranore si:
 
وَيَتَفَكَّرُونَ فٖى خَل۟قِ السَّمٰوَاتِ وَال۟اَر۟ضِ رَبَّنَا مَا خَلَق۟تَ هٰذَا بَاطِلًا سُب۟حَانَكَ فَقِنَا عَذَابَ النَّارِ۝ رَبَّنَا اص۟رِف۟ عَنَّا عَذَابَ جَهَنَّمَ اِنَّ عَذَابَهَا كَانَ غَرَامًا ۝ اِنَّهَا سَٓاءَت۟ مُس۟تَقَرًّا وَمُقَامًا
 
“ ...dhe që mendojnë thellë për krijimin e qiejve dhe të tokës (duke thënë): “Zoti ynë! Ti nuk e ke krijuar gjithë këtë kotë (pa qëllim). Lavdia të takon Ty! Na ruaj ne prej ndëshkimit të zjarrit.”(<ref>Kuran 3:191</ref>)
 
“Edhe ata të cilët thonë: Zoti ynë! Largoje prej nesh ndëshkimin e xhehennemit. Vërtet që ndëshkimi i tij është gjithnjë dënim i pandalshëm, i përhershëm”. “Vërtet i keq është ai vend (xhehennemi) për të banuar e për të qëndruar në të”. (<ref>Kuran 25:65-66</ref>)
 
Dhe ajo që përsëritej më shpesh nga profeti Muhammed a.s.m. në duatë e tij në çdo kohë, po ashtu dhe nga profetët e tjerë a.s. dhe nga njerëzit e realitetit ishte duaja:
 
اَجِر۟نَا مِنَ النَّارِ ۝ نَجِّنَا مِنَ النَّارِ ۝ خَلِّص۟نَا مِنَ النَّارِ
 
'''“Exhir na minen-nar”''', '''“Nexh-xhina minen-nar”''' dhe '''“Hal-lisna minen-nar”''', “Na ruaj prej zjarrit të Ferrit”, “Na çliro prej zjarrit të Ferrit” dhe “Na shpëto prej zjarrit të Ferrit”, i cili për shkak të zbulesave dhe të ndriçimeve ishte i sigurt... e gjitha kjo na tregon se çështja më e madhe për njerëzimin në tokë është shpëtimi prej zjarrit të xhehennemit.
 
Xhehennemi është gjithashtu një e vërtetë shumë e gjërë, e madhe dhe shumë e rëndësishme e universit të cilin disa nga njerëzit e ndriçimit, të shikimit dhe të dëshmimit dhe ata të cilët i hetojnë realitetet, e kanë vëzhguar, dhe duke parë disa nga distilimet dhe hijet e tij, kanë bërtitur prej tmerrit të tij: “Na shpëto prej zjarrit të xhehennemit”.
 
Po, përplasja dhe ndërfutja e të mirës dhe e të keqes në këtë univers, e kënaqësisë dhe e dhimbjes, dritës dhe errësirës, nxehtësisë dhe të ftohtit, bukurisë dhe shëmtisë, udhëzimit dhe çudhëzimit janë për një shembull të madh urtësie. Sepse në qoftë se nuk do të kishte pasë të keqe, e mira nuk do të ishte njohur; në qoftë se nuk do të kishte pasë dhimbje, kënaqësia nuk do të kuptohej. Dritës pa errësirë do t‟i mungonte e gjithë rëndësia. Shkallët e nxehtësisë kuptohen nëpërmjet ekzistencës së të ftohtit. Nëpërmjet shëmtisë, një shembull i vetëm i realitetit të bukurisë bëhet një mijë shembuj realitetesh, madje fiton mijëra lloje bukurie dhe shkallë hijeshie. Në qoftë se nuk do të ekzistonte Ferri, shumë nga kënaqësitë e Parajsës do të mbeteshin të fshehura.
 
Duke bërë analogji me këto, çdo gjë, nga një drejtim, mund të njihet nëpërmjet të kundërtës së saj; dhe një e vërtetë e vetme mund të prodhojë të vërteta të shumta nëpërmjet ekzistencës së të kundërtës.
 
Meqenëse këto qënie të ndërfutura derdhen, vërshojnë nga kjo botë e përkohshme për tek bota e përjetshme, atëherë sigurisht, ashtu si gjëra të tilla, si e mira dhe kënaqësia, drita dhe bukuria, besimi dhe gjëra të ngjashme me këto të cilat derdhen në Xhennet; po ashtu gjëra të dëmshme si e keqja, dhimbja, errësira, shëmtia, mohimi dhe gjëra të ngjashme me to vërshojnë e bien në xhehennem. Dhe rrymat e këtij universi vazhdimisht të trazuar vërshojnë për tek ato dy pellgje duke u qetësuar e duke u boshatisur tek ato të dyja në fund të udhëtimit - qarkullimit.
 
Duke ju referuar për „pikat aluduese‟ tek fundi i Fjalës së Njëzet e Nëntë, ne mjaftohemi me kaq dhe e ndërpresim diskutimin këtu.
 
O shokët e mi studentë këtu në shkollën e Jusufit!
 
Rruga më e lehtë për të shpëtuar nga burgu i tmerrshëm i përjetshëm -xhehennemi- është që të shfrytëzojmë rastin e qëndrimit tonë në burgun e kësaj bote duke përfituar prej tij. Përveç kësaj, kjo është ajo që i ka shkurtuar duart tona prej shumë gjynaheve dhe na ka shpëtuar neve prej tyre. Atëherë ne duhet të bëjmë istigfarë dhe teube - të kërkojmë falje dhe të bëjmë pendim- për gjynahet që kemi bërë në të shkuarën, me qëllim që ta transformojmë çdo orë prej orëve të këtij burgu në barasvlerën e një dite të plotë adhurimi.
 
Pra, ky është rasti më i mirë që mund të kemi për të shpëtuar prej atij burgu të përjetshëm dhe për të fituar Parajsën e ndritshme. Në qoftë se ne do ta humbisnim këtë rast, jetët tona në Ahiret do të qanin ashtu siç po qajnë ato këtu në dynjanë tonë, dhe ne do të merrnim goditjen e vërsetit, خَسِرَ الدُّن۟يَا وَ ال۟اٰخِرَةَ “...Ai ka humbur dynjanë dhe Ahiretin”.(<ref>Kuran 22:11</ref>)
 
Ishte festa e Kurban Bajramit -festa e sakrificës- kur po shkruhej ky „stacion‟.
 
Imagjinata ime më çoi tek një e pesta e njerëzimit duke përsëritur e deklaruar së bashku اَللّٰهُ اَك۟بَرُ ۝ اَللّٰهُ اَك۟بَرُ ۝ اَللّٰهُ اَك۟بَرُ All-llahu Ekber, Zoti është më i madhi, dhe më shumë se treqind milionë muslimanë e thonë atë bashkërisht: Sikur jehona e اَللّٰهُ اَك۟بَرُ All-llahu Ekber të ngrihej lartë e të zmadhohej sa madhësia dhe gjërësia e globit tokësor dhe sikur toka t‟i bënte të gjitha motrat e saja -planetët- udhëtues në hapësirat e qiejve ta dëgjonin këtë fjalë të shenjtë. Dhe më shumë se njëzet mijë haxhillarë në Arefat dhe në festë, deklarojnë së bashku Frazën اَللّٰهُ اَك۟بَرُ  All-llahu Ekber, këtë që e foli dhe e urdhëroi një mijë e treqind vjet më parë profeti më i nderuar a.s.m. së bashku me Ehlibejtin -familjen e tij- dhe me sahabët e nderuar. Unë e ndjeva plotësisht, madje u binda plotësisht se ato jehona, zëra e deklarime, që të gjitha ishin një përgjigje në formën e një adhurimi të gjërë universal për manifestimin e Hyjnisë universale nëpërmjet madhështisë së titujve sublim të All-llahut رَبُّ ال۟اَر۟ضِ وَ رَبُّ ال۟عَالَمٖينَ Rabbul-Erdi, Rabbul-Aleminë, “Krijuesi, mbështetësi i tokës, Krijuesi i të gjitha botëve”.
 
Pastaj pyeta veten: jam kureshtar të di në qoftë se kjo Frazë e shenjtë All-llahu Ekber ka ndonjë lidhje me çështjen tonë, Ahiretin. Papritmas m‟u shfaq se kjo Frazë së bashku me Fjalët e tjera të bekuara e të mira -  سُب۟حَانَ اللّٰهِ Subhanall-llah, اَل۟حَم۟دُ لِلّٰهِ El Hamdu lil-lah, لَٓا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ la-i lahe il-lAll-lah- dhe të tjera të ngjashme me këtë prej fjalëve të shenjave të Islamit, padyshim të sjellin ndërmend Ahiretin qoftë në mënyrë të pjesshme ose universale dhe tregojnë realizimin e tij.
 
Për shembull, një aspekt i kuptimeve të اَللّٰهُ اَك۟بَرُ All-llahu Ekber është se „Fuqia Hyjnore‟ dhe „Njohja Hyjnore‟ janë më të mëdhaja se çdo gjë; asgjë absolutisht nuk mund të dalë prej sferës së njohjes së Tij, as nuk mund të ikë apo të shpëtojë prej kontrollit të Fuqisë së Tij.
 
Ai xh.sh. është më i madh se sa çdo gjë e madhe të cilën ne e kemi frikë më shumë dhe që e zmadhojmë. Domethënë Ai është më i madh se sa bërja e Ringjalljes së të vdekurve, duke na shpëtuar neve nga mosekzistenca, dhe duke na dhënë lumturi të përjetshme. Ai është më i madh se çdo gjë e çuditshme apo e paimagjinueshme e cila del jashtë sferës së mendjes sonë, saqë ashtu siç shprehet qartë nga vërseti, مَا خَل۟قُكُم۟ وَلَا بَع۟ثُكُم۟ اِلَّا كَنَف۟سٍ وَاحِدَةٍ “Krijimi i ju të gjithëve dhe ringjallja e ju të gjithëve janë si (krijimi dhe ringjallja) e një njeriu të vetëm.”(<ref>Kuran 31:28</ref>) ringjallja e njerëzimit është më e lehtë për fuqinë e Tij se sa krijimi i një njeriu të vetëm. Është në lidhje me këtë kuptim që kur çdokush përballet me fatkeqësi të rënda ose me ndonjë gjë të madhe ose me ndonjë sipërmarrje të madhe, thotë: All-llahu Ekber, All-llahu Ekber duke e bërë këtë Frazë si burim ngushëllimi, forceje dhe mbështetjeje për vetveten.
 
Po, kjo frazë dhe dy shoqet e saja, domethënë سُب۟حَانَ اللّٰهِ ۝ اَل۟حَم۟دُ لِلّٰهِ ۝ اَللّٰهُ اَك۟بَرُ Subhanall-llah, vel Hamdu lil-lah janë indeksi i të gjitha adhurimeve dhe farat dhe përmbledhjet e namazeve rituale -ashtu siç u tregua në Fjalën e Nëntë; dhe me qëllim që të mbështesin, ngulisin dhe të thellojnë kuptimin e namazit, ato përsëriten në tesbihatet që i ndjekin faljet. Ato janë një përgjigje e fuqishme për pyetjet që burojnë nga çudia, kënaqësia dhe nga frika që ndjen njeriu prej gjërave të çuditshme, të bukura dhe të jashtëzakonshme që ai i sheh në univers, dhe të cilat e bëjnë atë të bëjë falënderime dhe të ndihet i druajtur prej madhështisë së tyre.
 
Për më tepër, në fundin e Fjalës së Gjashtëmbëdhjetë përshkruhet se si në një ditë feste një ushtar i thjeshtë dhe një mareshall futen në praninë e mbretit, ndërsa në herët e tjera ushtari ka kontakt me mareshallin vetëm se nëpërmjet shkallës së oficerit dhe nëpërmjet stacionit të tij. E ngjashme me këtë, në një mënyrë të ngjashme me njohjen e Evlijave të drejtë, një njeri që bën haxhin fillon të njohë Zotin e tij të Vërtetë nëpërmjet titullit رَبُّ ال۟اَرَضِ وَ رَبُّ ال۟عَالَمٖينَ Rabbul Erdi ve Rabbul A'leminë.
 
Sa herë që hapen nivelet e madhështisë Hyjnore në zemrën e tij, Fraza  اَللّٰهُ اَك۟بَرُ  All-llahu Ekber u përgjigjet pyetjeve të përsëritura të çuditshme e të ethshme të cilat e mposhtin shpirtin e tij.
 
Për më tepër në fund të shkreptimës së trembëdhjetë përshkruhet se si fraza اَللّٰهُ اَك۟بَرُ  Allahu Ekber u përgjigjet në mënyrën më efektive dredhive finoke të shejtanit duke i prerë ato nga rrënjët, si dhe i përgjigjet shkurt por fuqishëm çështjes sonë rreth Ahiretit.
 
Po, ashtu si kjo frazë  اَللّٰهُ اَك۟بَرُ Allahu Ekber që i përgjigjet pyetjes sonë rreth Ahiretit në mënyrë konçize dhe njëkohësisht të fuqishme, po ashtu edhe fraza اَل۟حَم۟دُ لِلّٰهِ El-Hamdu Lil-lah, i gjithë lavdërimi i takon Allahut, gjithashtu na kujton Ringjalljen.
 
Ajo na thotë: “Unë nuk do të kisha asnjë kuptim po të mos kishte Ahiret. Sepse unë them: Allahut i takojnë të gjitha lavdërimet dhe falënderimet që janë paraqitur nga parapërjetësia për tek paspërjetësia, prej cilitdo që ato të jenë dhënë dhe për cilindo, sepse lumturia e përjetshme është origjina dhe kulmi i të gjitha mirësive; dhe është pikërisht ajo e cila e bën mirësinë mirësi të vërtetë që nuk zhduket dhe nuk kalon; dhe është ajo e cila i shpëton të gjitha krijesat e vetëdijshme prej fatkeqësive të mosekzistencës dhe i çliron prej saj; prandaj vetëm lumturia e përjetshme është ajo që mund të jetë e barasvlefshme me atë kuptimin tim universal.
 
Po, çdo ditë të gjithë besimtarët duke thënë të paktën njëqind e pesëdhjetë herë pas namazeve të detyruara:  اَل۟حَم۟دُ لِلّٰهِ El-Hamdu lil- lah ashtu siç urdhërohet nga sheriati, dhe qënia e saj shprehja e lavdërimeve dhe falënderimeve e cila shtrihet prej parapërjetësisë në paspërjetësi, ajo sigurisht është çmimi i paradhënë, i parapaguar për fitimin e lumturisë së përjetshme në xhennet, sepse nuk mund të kufizohet kuptimi i lavdërimeve vetëm tek mirësitë e përkohshme kalimtare të kësaj dynjaje të cilat janë të njollosura e të turbulluara me dhimbje, jo, përkundrazi, madje në qoftë se do ta lidhje pikërisht tek ato mirësi, do të shihje se ato janë vetëm mjete për mirësi të përjetshme të amshuara mbi të cilat është e meritueshme të jepen falënderime.
 
Sa për frazën e shenjtë سُب۟حَانَ اللّٰهِ  Subhanall-llah, Lavdia qoftë
për Zotin, me kuptimin e saj të deklarimit të Krijuesit të lartësuar, të pastruar dhe larg çdo ortaku, pa të meta, pa defekte, pa tirani, pa pafuqi, pa mizori, pa nevojë dhe pa dredhi, dhe të gjitha mangësitë që kundërshtojnë plotësinë e Tij, bukurinë dhe lavdinë; ky kuptim të kujton lumturinë e përjetshme dhe tregon Ahiretin dhe Parajsën brenda tij dhe është boshti i lavdisë së Tij xh.sh. i bukurisë, i madhështisë dhe i plotësisë së Sovranitetit të Tij; fraza aludon për to dhe i tregon ato. Sepse ashtu siç është provuar edhe më parë, në qoftë se nuk do të kishte pasë lumturi të përjetshme, atëherë gishtat e akuzës do të drejtoheshin tek madhështia e Tij, tek plotësia, lavdia, bukuria dhe tek mëshira e Tij, dhe do ta njollosnin me mangësi e të meta; Ruajna Zot! Ai xh.sh është i lartësuar dhe i shenjtëruar pafundësisht dhe larg çdo defekti e mangësie!
 
Domethënë, ekzistenca e Ahiretit nuk ka dyshim, pasi atë e kërkojnë medoemos sovraniteti i All-llahut, plotësia e Tij, madhështia, bukuria dhe mëshira e Tij xh. sh..
 
Dhe kështu, këto tre fraza të shenjta së bashku me  بِس۟مِ اللّٰهِ Bismil-lahin dhe لَٓا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ La ilahe il-lAll-llah dhe me frazat e tjera të bekuara, secila prej tyre është një farë prej farërave të shtyllave të Imanit, dhe secila prej tyre është një përmbledhje për të vërtetat e shtyllave të Imanit dhe për të vërtetat e Kuranit. Dhe ashtu siç janë këto tre fraza bërthamat dhe farërat e pesë namazeve të përditshme, po ashtu ato janë bërthamat e Kuranit kerim, ashtu siç shihet në fillimin e disa sureve të ndritshme duke shkëndijuar si brilantë e xhevahirë vezullues. Ato gjithashtu janë burimet e vërteta dhe bazat e Risale-i Nurit, shumica e inspirimeve të të cilit vinin në fillim kur po recitoja tesbihatet që ndiqnin faljet; ato janë farërat e të vërtetave të tij.
 
Ato gjithashtu janë virdet e Rrugës Muhammedane, që përmenden menjëherë pas namazit brenda një rrethi shumë të gjërë të shenjtërisë dhe të adhurimit të Muhammedit a.s.m., pasi në çdo namaz më shumë se njëqind milion besimtarë në atë rreth të madh dhikri përsërisin bashkarisht tridhjetë e tri herë  سُب۟حَانَ اللّٰهِ Subhanall-llah, tridhjetë e tri herë اَل۟حَم۟دُ لِلّٰهِ Elhamdu lil-lah dhe tridhjetë e tri herë اَللّٰهُ اَك۟بَرُ Allahu Ekber.
 
Sigurisht ti duhet ta kesh kuptuar tani vlerën e madhe të recitimit tridhjetë e tri herë pas pesë namazeve të detyruar, në një rreth të tillë madhështor për përmendjen e Zotit xh.sh. secilën prej atyre frazave të bekuara, që siç u shpjeguan më lartë, janë përmbledhjet dhe farërat edhe të Kuranit, edhe të besimit, edhe të namazeve. Ti gjithashtu ke kuptuar shpërblimin e madh që ato fitojnë.
 
[Dhe kështu, ashtu si çështja e parë e kësaj trajtese që ishte një mësim i vlefshëm rreth pesë namazeve të detyruara, po ashtu fundi i kësaj trajtese u bë -pa zgjedhjen time- një mësim i rëndësishëm rreth virdeve që ndjekin namazet.]


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
اَل۟حَم۟دُ لِلّٰهِ عَلٰى اِن۟عَامِهٖ
اَل۟حَم۟دُ لِلّٰهِ عَلٰى اِن۟عَامِهٖ
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Lavdi Zotit për mirësitë e Tij.
 
سُب۟حَانَكَ لَا عِل۟مَ لَنَٓا اِلَّا مَا عَلَّم۟تَنَٓا اِنَّكَ اَن۟تَ ال۟عَلٖيمُ ال۟حَكٖيمُ
سُب۟حَانَكَ لَا عِل۟مَ لَنَٓا اِلَّا مَا عَلَّم۟تَنَٓا اِنَّكَ اَن۟تَ ال۟عَلٖيمُ ال۟حَكٖيمُ
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Lavdia të takon ty! Ne nuk dimë asgjë më tepër nga ç’na ke mësuar Ti. Vërtet që vetëm Ti je i Gjithëdituri, i Gjithurti!”(<ref>Kuran 2:32</ref>)
== DOKUZUNCU MESELE ==
 
</div>
<span id="DOKUZUNCU_MESELE"></span>
== ÇËSHTJA E NËNTË ==


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
بِس۟مِ اللّٰهِ الرَّح۟مٰنِ الرَّحٖيمِ
بِس۟مِ اللّٰهِ الرَّح۟مٰنِ الرَّحٖيمِ
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Me Emrin e Allahut, i Gjithëmëshirshmi, Mëshirëploti.
 
اٰمَنَ الرَّسُولُ بِمَٓا اُن۟زِلَ اِلَي۟هِ مِن۟ رَبِّهٖ وَال۟مُؤ۟مِنُونَ كُلٌّ اٰمَنَ بِاللّٰهِ وَمَلٰٓئِكَتِهٖ وَكُتُبِهٖ وَرُسُلِهٖ لَا نُفَرِّقُ بَي۟نَ اَحَدٍ مِن۟ رُسُلِهٖ ... اِلٰى اٰخِرِ ال۟اٰيَة
اٰمَنَ الرَّسُولُ بِمَٓا اُن۟زِلَ اِلَي۟هِ مِن۟ رَبِّهٖ وَال۟مُؤ۟مِنُونَ كُلٌّ اٰمَنَ بِاللّٰهِ وَمَلٰٓئِكَتِهٖ وَكُتُبِهٖ وَرُسُلِهٖ لَا نُفَرِّقُ بَي۟نَ اَحَدٍ مِن۟ رُسُلِهٖ ... اِلٰى اٰخِرِ ال۟اٰيَة
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
“I Dërguari (Muhammedi a.s.m.) beson në çfarë i është zbritur atij nga Zoti i tij dhe po kështu besimtarët (besojnë bashkë me të). Gjithësecili prej tyre beson në All-llahun, në melekët e Tij, në Librat e Tij, në të Dërguarit e Tij. (Ata thanë:) “Ne nuk bëjmë asnjë dallim mes njëri-tjetrit prej të Dërguarve të Tij...”(<ref>Kuran 2:285</ref>)
Bu âyet-i ecma ve a’lâ ve ekber’in bir küllî ve uzun nüktesini beyan etmeye, bir dehşetli manevî sual ve bir azametli ve İlahî bir nimetin inkişafından neş’et eden bir hal sebebiyet verdiler. Şöyle ki manen ruha geldi:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Një pyetje e madhe dhe një gjendje e veçantë shpirtërore duke buruar nga zbulimi i një mirësie të madhe shpirtërore ishin shkaqet për shpjegimin e një çështjeje të gjatë universale rreth këtij vërseti gjithëpërfshirës, të lartësuar e sublim. Ishte si më poshtë vijon:
Neden bir cüz’î hakikat-i imaniyeyi inkâr eden kâfir olur ve kabul etmeyen Müslüman olmaz? Halbuki Allah ve âhirete iman, birer güneş gibi o karanlığı izale etmek lâzım geliyor. Hem neden bir rükün ve hakikat-i imaniyeyi inkâr eden mürted olur, küfr-ü mutlaka düşer ve kabul etmeyen İslâmiyet’ten çıkar? Halbuki sair erkân-ı imaniyeye imanı varsa onu küfr-ü mutlaktan kurtarmak lâzım geliyor.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Në shpirtin tim erdhi kjo pyetje: Përse konsiderohet mosbesimtar ai që mohon një pjesë prej të vërtetave të besimit, dhe ai që nuk e pranon një pjesë të tyre nuk mund të jetë mysliman, ndonëse drita e besimit në Zotin dhe në Ahiretin është si dielli që shpërndan e largon çdo errësirë?
'''Elcevap:''' İman, altı rüknünden çıkan öyle bir vahdanî hakikattir ki tefrik kabul etmez. Ve öyle bir küllîdir ki tecezzi kaldırmaz. Ve öyle bir külldür ki kabil-i inkısam olmazlar. Çünkü her bir rükn-ü imanî, kendini ispat eden hüccetleriyle sair erkân-ı imaniyeyi ispat eder. Her biri, her birisine gayet kuvvetli bir hüccet-i a’zam olur. Öyle ise bütün erkânı, bütün delilleriyle sarsmayan bir fikr-i bâtıl, hakikat nazarında bir tek rüknü, belki bir hakikati iptal edip inkâr edemez. Belki adem-i kabul perdesi altında gözünü kapamakla bir küfr-ü inadî yapabilir. Gitgide küfr-ü mutlaka düşer, insaniyeti mahvolur. Hem maddî hem manevî cehenneme gider.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Gjithashtu, përse një person i cili mohon njërën nga shtyllat dhe të vërtetat e besimit bëhet apostat -felëshues- dhe kjo e zbret atë në mohimin absolut, dhe ai që nuk e pranon atë del prej sferës së islamit; ndërsa duhet që besimi i tij në shtyllat e tjera -nëse gjendet, nëse beson- ta shpëtonin atë prej mohimit absolut?
İşte biz bu makamda, gayet muhtasar işaretlerle ve Meyve Risalesi’nde haşrin ispatında sair erkân-ı imaniye, haşri de ispat ettiklerini kısacık hülâsalarla beyanı gibi bu makamda dahi mücmel fezleke ve muhtasar hülâsalarla Cenab-ı Hakk’ın inayetiyle bu nükte-i a’zam altı noktada beyan edilecek.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''Përgjigjja:''' Besimi është një e vërtetë e vetme e cila, duke buruar e duke u përbërë prej gjashtë shtyllash, nuk mund të ndahet. Ai është universal dhe nuk mund të ndahet në pjesë. Ai është një tërësi, shtyllat e të cilit nuk pranojnë ndarje, copëzim, sepse secila prej atyre shtyllave të besimit provon shtyllat e tjera me provat që provon vetveten. Ato janë prova shumë të fuqishme për njëra-tjetrën.
'''BİRİNCİ NOKTA'''
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Prandaj ai që nuk mund t‟i mohojë të gjitha shtyllat së bashku me të gjitha provat e tyre, ai në realitet nuk mund të mohojë asnjërën prej shtyllave të besimit, madje as edhe një të vërtetë të vetme prej të vërtetave të tij, dhe nuk mund t‟i mohojë ato; veçse në qoftë se mohuesi do t‟i mbyllte sytë e tij dhe të kapej pas mospranimit ose pas refuzimit, dhe atëherë të futej në „mohimin kryeneç‟, dhe kjo me kalimin e kohës do ta shtynte për tek mohimi absolut, dhe do të humbiste humanizmin e tij dhe do të shkonte në Ferr; edhe fizikisht edhe mendërisht.
İman-ı Billah, kendi hüccetleriyle hem sair rükünlerini hem iman-ı bi’l-âhireti ispat eder ki Meyve Risalesi’nin Yedinci Mesele’sinde güzelce göstermiş. Evet, bu hadsiz kâinatı bir saray, bir şehir, bir memleket gibi bütün levazımı ile idare eden ve mizan ve intizam dairesinde çeviren ve hikmetlerle değiştiren ve zerratı ve seyyaratı ve sinekleri ve yıldızları birer muntazam ordu gibi beraber teçhiz ve idare eden ve emir ve iradesi dairesinde mütemadiyen bir ulvi manevra içinde talim ve tavzifatla faaliyete ve seyr ü cevelana ve ubudiyetkârane bir resm-i küşada ve seyahate getiren ezelî ve bâki bir saltanat-ı rububiyet ve ebedî ve daimî bir hâkimiyet-i uluhiyet, hiç mümkün müdür ve hiç akıl kabul eder mi ve hiçbir ihtimal var mı ki o ebedî ve sermedî ve bâki ve daimî saltanatın bâki bir makarrı ve daimî bir medarı ve sermedî bir mazharı olan dâr-ı âhiret olmasın? Bin defa hâşâ!
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Atëherë në këtë stacion, me përkujdesjen e Zotit, ne do ta shpjegojmë këtë çështje të lartë në gjashtë pika në formën e përmbledhjeve të shkurtëra, ashtu si tek frutat e besimit kur duke provuar ringjalljen e të vdekurve, provat e shtyllave të tjera të besimit rreth ringjalljes u shpjeguan në formën e përmbledhjeve konçize.
Demek, Cenab-ı Hakk’ın saltanat-ı rububiyeti ve –Yedinci Mesele’de beyan edildiği gibi– ekser isimleri ve vücub-u vücudunun hüccetleri, âhirete şehadet ederler ve isterler. Ve bu kutb-u imanî ne kadar kuvvetli bir nokta-i istinadı var; gör, bil, görür gibi inan.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''PIKA E PARË'''
Hem nasıl iman-ı billah âhiretsiz olmaz, öyle de Onuncu Söz’de kısa işaretlerle beyan edildiği gibi hiçbir cihette mümkün müdür ve hiç akıl kabul eder mi ki uluhiyet ve mabudiyetin tezahürü için bu kâinatı öyle bir mücessem kitab-ı Samedanî ki her sahifesi bir kitap kadar ve her satırı bir sahife kadar manaları ifade eder. Ve öyle cismanî bir Kur’an-ı Sübhanî ki her bir âyet-i tekviniyesi ve her bir kelimesi, hattâ her bir noktası, her bir harfi birer mu’cize hükmündedir. Ve öyle muhteşem ve içi hadsiz âyâtla ve manidar nakışlarla tezyin edilmiş bir mescid-i Rahmanîdir ki her bir köşesinde bir taife, bir nevi ibadet-i fıtriye ile iştigal eder bir şekilde halk eden bir Allah, bir Mabud-u Bi’l-hak, o kitab-ı kebirin manalarını ders verecek üstadları ve o Kur’an-ı Samedanî’nin âyetlerini tefsir edecek müfessirleri elçi olarak göndermesin ve o mescid-i ekberde hadsiz tarzlarda ibadet edenlere imamları tayin etmesin ve o üstadlara ve müfessirlere ve imamlara fermanları vermesin? Hâşâ, yüz bin hâşâ!
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Besimi në Zotin i provon me provat e tij edhe shtyllat e tjera të besimit edhe besimin në Ahiretin, ashtu siç u shpjegua qartë në çështjen e shtatë të frutave të besimit.
Hem cemal-i rahmetini ve hüsn-ü şefkatini ve kemal-i rububiyetini zîşuurlara göstermek ve onları şükre ve hamde sevk etmek için bu kâinatı öyle bir ziyafetgâh ve bir teşhirgâh ve öyle bir seyrangâh ki hadsiz çeşit çeşit, leziz nimetler ve gayet antika, hadsiz hârika sanatlar içinde dizilmiş bir tarzda halk eden bir Sâni’-i Rahîm ve Kerîm hiç mümkün müdür ve hiç akıl kabul eder mi ki o ziyafetgâhtaki zîşuur mahluklar ile konuşmasın ve onlara o nimetlere mukabil elçileri vasıtasıyla vazife-i teşekküriyeyi ve tezahür-ü rahmetine ve sevdirmesine karşı vazife-i ubudiyeti bildirmesin? Hâşâ, binler hâşâ!
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Po, sovraniteti i Hyjnisë, fuqia e saj e parapërjetshme, forca e saj e qëndrueshme, pasuria e saj absolute dhe sundimi Hyjnor i vazhdueshëm i paspërjetshëm të cilat e administrojnë këtë univers të pakufishëm -me të gjithë gjërat e tij të domosdoshme- sikur të administronte një pallat apo një qytet... dhe të cilat i drejtojnë të gjitha çështjet e tij në mënyrë të rregullt e të balancuar, dhe e ndryshojnë atë në përputhje me urtësitë e shumta... të cilat i drejtojnë të gjitha grimcat dhe planetet, dhe që i pajisin mizat dhe yjet së bashku si ushtarë të bindur e të disiplinuar të një ushtrie të rregullt.. dhe të cilat i shtyjnë të gjitha ato brenda sferës së komandës dhe të vullnetit për tek një paradë madhështore të përgjithshme për adhurim të sinqertë nëpërmjet një manovre të lartë, një sprove, provimi dhe stërvitjeje për detyra dhe instruksione për to, nëpërmjet një aktiviteti dhe veprimtarie të vazhdueshme dhe nëpërmjet një lëvizjeje dhe udhëtimi të pandërprerë.. A do të ishte e mundur, ose a do të arsyetohej me mend; madje a do të kishte ndonjë mundësi që të mos ndodhej një vend i përjetshëm, një mbretëri e vazhdueshme dhe një shfaqje e amshuar dhe një manifestim i përjetshëm në një banesë të përhershme si shembulli i kësaj mbretërie të përjetshme dhe si ky sundim i përhershëm i vazhdueshëm? Jo! Ruajna Zot! jo, kurrë, një mijë herë jo!
Hem hiç mümkün müdür bir sâni’ sanatını sever, beğendirmek ister; hattâ ağızların bin çeşit zevklerini nazara alması delâletiyle, takdir ve tahsinlerle karşılanmak arzu eder ve her bir sanatıyla kendini hem tanıttırmak hem sevdirmek hem bir çeşit manevî cemalini göstermek ister bir tarzda bu kâinatı antika sanatlarla süslendirdiği halde, kâinattaki zîhayatın kumandanları olan insanlara onların büyüklerinden bir kısmı ile konuşup elçi olarak göndermesin; güzel sanatları takdirsiz ve fevkalâde hüsn-ü esması tahsinsiz ve tanıttırması ve sevdirmesi mukabelesiz kalsın? Hâşâ, yüz bin hâşâ!
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Atëherë sovraniteti i Hyjnisë xh.sh. dhe madhështia e saj, dhe shumica e Emrave të bukur Hyjnorë -ashtu siç erdhi në çështjen e shtatë- dhe të gjitha dëshmitë dhe provat e domosdoshmërisë së ekzistencës së Tij xh.sh. dëshmojnë e tregojnë Ahiretin dhe e kërkojnë medoemos atë.
Hem bütün zîhayatın ihtiyacat-ı fıtriyeleri için dualarına ve hal dili ile edilen bütün ilticalara ve arzulara, vakti vaktine, kasd ve ihtiyar ve iradeyi gösterir bir tarzda hadsiz in’amlarıyla ve nihayetsiz ihsanatıyla fiilen ve halen sarîh bir surette konuşan bir Mütekellim-i Alîm; hiç mümkün müdür, hiç akıl kabul eder mi, en cüz’î bir zîhayat ile fiilen ve halen konuşsun ve tam derdine derman yetiştiren ihsanıyla derdini dinlesin ve ihtiyacını görsün ve bilsin ve bütün kâinatın en müntehab neticesi ve arzın halifesi ve ekser mahlukat-ı arziyenin kumandanları olan insanların manevî reisleri ile görüşmesin; onlarla, belki her zîhayat ile fiilen ve halen konuştuğu gibi onlar ile kavlen ve kelâmen konuşmasın ve onlara fermanları ve suhuf ve kitapları göndermesin? Hâşâ, hadsiz hâşâ!
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Kështu shikoje dhe kupto se çfarë mbështetje të fortë ka ky pol besimi, dhe beso në të sikur ta shihje!
Demek iman-ı billah, kat’iyetiyle ve hadsiz hüccetleriyle وَ بِكُتُبِهٖ وَ رُسُلِهٖ yani peygamberlere ve mukaddes kitaplara imanı ispat eder.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Pastaj besimi në Zot, ashtu siç nuk mund të jetë pa besimin në Ahiret, po ashtu nuk do të arsyetohej me mend po të ishte „besimi në Zotin‟ pa „besimin në profetët‟, ashtu siç u përmend në mënyrë të përmbledhur në trajtesën e Ringjalljes.
Hem hiçbir cihet-i imkânı var mı ve hiç akıl kabul eder mi ki bütün masnuatıyla kendini tanıttırana ve sevdirene ve teşekküratı fiilen ve halen isteyene mukabil; kâinatı velveleye veren hakikat-i Kur’aniye ile zülcelal o sanatkârı, ekmel bir tarzda tanıyıp ve tanıttırıp ve sevip ve sevdirip ve teşekkür edip ve ettirip ve سُب۟حَانَ اللّٰهِ ۝ اَل۟حَم۟دُ لِلّٰهِ ۝ اَللّٰهُ اَك۟بَرُ ler ile küre-i arzı semavata işittirecek derecede konuşturup ve kara ve denizleri cezbeye getirecek bir vaziyetle, bin üç yüz sene zarfında nev-i beşerin kemiyeten beşten birisini ve keyfiyeten ve insaniyeten yarısını arkasına alıp o Hâlık’ın bütün tezahürat-ı rububiyetine, geniş ve küllî bir ubudiyetle mukabele eden ve bütün makasıd-ı İlahiyesine karşı Kur’an’ın sureleriyle kâinata ve asırlara bağıran, ders veren, dellâllık eden ve nev-i insanın şerefini ve kıymetini ve vazifesini gösteren ve bin mu’cizatıyla tasdik edilen Muhammed aleyhissalâtü vesselâm, en müntehab mahluku ve en mükemmel elçisi ve en büyük resulü olmasın? Hâşâ ve kellâ! Yüz bin defa hâşâ!
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
A do të ishte e mundur dhe a mund ta pranonte arsyeja që Zoti xh.sh. i Cili e krijoi këtë univers, me qëllim që të shfaqë Hyjninë e Tij dhe denjësinë për t‟u adhuruar, si një libër i mishëruar çdo faqe e të cilit shpreh një libër me kuptime dhe çdo rresht i të cilit tregon një faqe me kuptime; dhe e krijoi si një Kuran të mishëruar, të gjitha shenjat krijuese, fjalët dhe madje dhe pikat dhe shkronjat e të cilit janë mrekulli që e shenjtërojnë dhe e lartësojnë.. e krijoi në formën e një xhamie të mëshirës së Tij ana e brendshme e së cilës është zbukuruar me mbishkrime dhe me dekore të panumërta, dhe në çdo qoshe të së cilës janë speciet e qënieve secila e preokupuar me adhurimin e diktuar nga natyra e saj për Krijuesin e tyre të Gjithëmëshirshëm..
Demek اَش۟هَدُ اَن۟ لَٓا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ hakikati, bütün hüccetleriyle اَش۟هَدُ اَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللّٰهِ hakikatini ispat eder.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
A do të ishte e mundur që ky Krijues, i Adhuruari i Vërtetë të mos dërgonte profesorë që t‟i jepnin mësim kuptimet që gjenden në atë libër të madh dhe t‟i bënin të njohura përmbajtjet e tij.. ose a do të ishte e mundur që Ai të mos dërgonte komentatorë që t‟i shpjegonin ajetet - shenjat- e atij Kurani të mishëruar të Krijuesit Absolut?.. Ose a do ishte e mundur që Ai të mos caktonte imamë për atë xhami të madhe që t‟u prinin si imamë atyre të cilët e adhurojnë Atë në mënyra dhe në forma të ndryshme ibadeti...? Ose a do të ishte e mundur që Ai të mos i pajiste ato profesorë, komentatorë dhe imamë me dekretet Hyjnore? Jo, Ruajna Zot! Jo, kurrë! Një mijë herë jo!
Hem hiç imkân var mı ki bu kâinatın Sâni’i, mahlukatını yüz bin diller ile birbiriyle konuştursun ve onların konuşmalarını işitsin ve bilsin ve kendisi konuşmasın? Hâşâ!
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Pastaj, Krijuesi Mëshirëplotë Gjithëbujar i Cili me qëllim që të shfaqë për qëniet e vetëdijshme bukurinë e mëshirës së Tij dhe mirësinë e dhembshurisë së Tij dhe plotësinë e Hyjnisë së Tij, dhe me qëllim që t‟i nxisë ata për ta lavdëruar e falënderuar Atë, e krijoi universin në formën e një shtëpie madhështore gostie, të një ekspozite të madhe të shndritshme, si një vend të mrekullueshëm shëtitjeje në të cilën shfaqen varietete të pafundme prej mirësive të shijshme, dhe janë renditur arte të panumërta të jashtëzakonshme dhe gjëra të mrekullueshme të ndritshme..
Hem hiç akıl kabul eder mi ki kâinattaki makasıd-ı İlahiyesini bir ferman ile bildirmesin ve muammasını açacak ve mahlukat ne yerden geliyorlar ve ne yere gidecekler ve ne için böyle kafile kafile arkasında buraya gelip bir parça durup geçiyorlar, diye üç dehşetli sual-i umumîye hakiki cevap verecek Kur’an gibi bir kitabı göndermesin? Hâşâ!
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
A do të ishte e mundur që ky Krijues Mëshirëplotë Gjithëbujar të mos fliste -nëpërmjet profetëve të Tij me ato qënie të vetëdijshme tek kjo gostia e Tij madhështore... dhe a do të arsyetohej me mend që Ai të mos i njoftonte ata për detyrat e tyre të falënderimit dhe për mënyrën e mirënjohjes së tyre ndaj atyre mirësive të mëdha dhe për detyrat e tyre të adhurimit përballë manifestimeve të mëshirës së Tij dhe përballë bërjes së Tij Vetveten të Dashur? Ruajna Zot! Jo, njëqind mijë herë jo!
Hem hiç mümkün müdür ki on üç asrı ışıklandıran ve her saatte yüz milyon lisanlarda kemal-i hürmetle gezen ve milyonlar hâfızların kalplerinde kudsiyetiyle yazılan ve nev-i beşerin keyfiyeten kısm-ı a’zamını kanunlarıyla idare eden ve nefislerini ve ruhlarını ve kalplerini ve akıllarını terbiye ve tezkiye ve tasfiye ve talim eden ve Risale-i Nur’da kırk vech-i i’cazı ispat edilen ve kırk taife ve tabaka-i nâsa ve her bir tabakaya karşı bir nevi i’cazını gösterdiği kerametli ve hârikalı On Dokuzuncu Mektup’ta beyan olunan ve Muhammed aleyhissalâtü vesselâm bin mu’cizatıyla onun bir mu’cizesi olarak hak kelâmullah olduğu kat’î ispat edilen Kur’an-ı Mu’cizü’l-Beyan, hiçbir cihette imkânı var mı ki o Mütekellim-i Ezelî ve o Sâni’-i Sermedî’nin kelâmı ve fermanı olmasın? Hâşâ, yüz bin defa hâşâ ve kellâ!
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Pastaj, Krijuesi i Cili e do krijesën dhe artin e Tij, dhe dëshiron të tërheqë admirimin dhe vlerësimin për tek Ai, madje kërkon aprovimin dhe miratimin, siç tregohet nga marrja e Tij parasysh krijimin e mijëra llojeve të shijeve dhe të kënaqësive të gjuhës; Krijuesi xh.sh. e bën të njohur vetveten nëpërmjet secilës prej krijesave të Tij dhe shfaq një lloj prej bukurisë së Tij jolëndore, i do ato dhe e stolisi këtë univers me çudirat dhe mrekullitë e arteve dhe të krijesave të Tij.
Demek, iman-ı billah bütün hüccetleriyle Kur’an’ın kelâmullah olduğunu ispat ediyor.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
A do të arsyetohej me mend që të mos u fliste ky Krijues Mrekullibërës njerëzve, të cilët janë komandantët e qënieve të gjalla në univers? Dhe a do të ishte e mundur që Ai të mos dërgonte profetë prej atyre të shquarve, dhe të mbeteshin ato arte të holla e të bukura pa vlerësim, dhe të mbetej bukuria e atyre Emrave të bukur të jashtëzakonshëm pa admirim e aprovim, dhe të mbeteshin bërja e Tij Vetveten të njohur e të dashur pa vlerësim e pa asgjë si kompensim? Ruajna Zot! Jo, kurrë! Një mijë herë jo!
Hem hiç mümkün müdür ki zeminin yüzünü mütemadiyen zîhayatlarla doldurup boşaltan ve kendini tanıttırmak ve ibadet ve tesbihat ettirmek için bu dünyamızı zîşuurlarla şenlendiren bir Sultan-ı Zülcelal, semavatı ve yıldızları boş ve hâlî bıraksın; onlara münasip ahaliyi yaratıp o semavî saraylarda iskân etmesin ve saltanat-ı rububiyetini en büyük memleketinde hademesiz, haşmetsiz, memursuz, elçisiz, yaversiz, nâzırsız, seyircisiz, âbidsiz, raiyetsiz bıraksın? Hâşâ, melekler sayısınca hâşâ!
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Pastaj, Folësi i Gjithëditur i Cili u përgjigjet -në kohën e duhur- duave të të gjitha qënieve të gjalla, duke ua përmbushur nevojat e tyre të natyrshme, dhe duke i ndihmuar e pranuar të gjitha lutjet dhe dëshirat që ngrihen për tek Ai nëpërmjet gjuhës së gjendjes, dhe u flet e u përgjigjet qartë me akt e veprim nëpërmjet mirësive dhe dhuratave të Tij të pafundme, të cilat tregojnë qëllim, zgjedhje dhe dëshirë; a do të ishte e mundur dhe a do të arsyetohej me mend që ky Folës i Gjithëditur të fliste me gjallesën më të vogël me veprim e gjendje, që i mjekon sëmundjen e saj dhe e ndihmon me mirëbërësinë e Tij, ia plotëson kërkesat e saj, dhe pastaj të mos takohej me udhëheqësit shpirtërorë të njerëzimit, të cilët janë rezultati më i zgjedhur i universit, kalifi i Tij në tokë, komandantët e shumicës së krijesave në tokë?... ose a do të arsyetohej me mend që Ai të mos fliste me ta me fjalë e gojarisht ashtu siç flet Ai me gjallesat me veprim e me gjendje?... ose a do të ishte e mundur që Ai të mos dërgonte me ta dekretet e Tij, fletët dhe librat e Tij të shenjtë?.. Ruajna Zot! Një mijë herë!
Hem hiçbir cihette imkânı var mı ki bu kâinatı öyle bir kitap tarzında yazar ki her bir ağacın bütün tarihçe-i hayatını bütün çekirdeklerinde kaydeden ve her bir otun ve çiçeğin bütün vazife-i hayatiyesini bütün tohumlarında yazan ve her bir zîşuurun bütün sergüzeşte-i hayatiyesini hardal gibi küçük kuvve-i hâfızasında gayet mükemmel yazdıran ve bütün mülkünde ve devair-i saltanatında her ameli ve her hâdiseyi müteaddid fotoğraflarla alarak muhafaza eden ve rububiyetin en ehemmiyetli bir esası olan adalet, hikmet ve rahmetin tecellileri ve tahakkukları için koca cennet ve cehennemi ve sırat ve mizan-ı ekberi yaratan bir Hâkim-i Hakîm ve bir Alîm-i Rahîm, insanların kâinatı alâkadar eden amellerini yazdırmasın ve mücazat ve mükâfat için fiillerini kaydettirmesin ve seyyiat ve hasenatlarını kaderin levhalarında yazmasın? Hâşâ, kaderin levh-i mahfuzunda yazılan harfleri adedince hâşâ!
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Dhe kështu me sigurinë dhe me provat e Tij të panumërta, „Besimi në Zotin‟ provon وَ بِكُتُبِهٖ وَ رُسُلِهٖ „Besimin në librat e Tij të shenjtë‟.
Demek, iman-ı billah hakikati, hüccetleriyle hem melâikeye iman hem kadere iman hakikatlerini dahi kat’î ispat eder. Güneş gündüzü ve gündüz güneşi gösterdiği gibi imanın rükünleri birbirini ispat ederler.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Pastaj Ai që e bëri universin që të jehonojë e të këndojë me të vërtetën e Kuranit; ai që e njohu dhe e bëri të njohur në mënyrën më të plotë Atë Krijues Mrekullibërës, që e deshi Atë dhe e bëri të dashur; që përmbushi falënderimet ndaj Tij dhe u tregoi edhe të tjerëve që të bëjnë falënderime ndaj Tij; madje e bëri globin tokësor që të deklarojë سُب۟حَانَ اللّٰهِ ۝ اَل۟حَم۟دُ لِلّٰهِ ۝ اَللّٰهُ اَك۟بَرُ '''Subhanall-llah, El-Hamdu lil-lah, Allahu Ekber''' saqë i bëri të dëgjojnë edhe qiejt e lartë... Ai që iu përgjigj manifestimit të Hyjnisë së Krijuesit me një adhurim të shtrirë universal; që udhëhoqi një të pestën e njerëzimit në numër dhe gjysmën e tij në cilësi gjatë një mijë e treqind viteve dhe që i solli tokën dhe detin në ekzistencë... Ai që thirri me Kuranin Kerim në veshin e universit dhe në të gjithë shekujt përballë qëllimeve Hyjnore, që dha një mësim të madh, që bëri një thirrje fisnike, duke demonstruar detyrën dhe vlerën e njeriut, dhe duke bërë të qartë shkallën dhe pozitën e tij... Ai është Muhammed Emini a.s.m., i vërteti dhe i vërtetuari me anë të një mijë e një mrekullive të tij.
'''İKİNCİ NOKTA'''
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
A do të ishte e mundur që të mos ishte ky rob, ky shërbëtor i dashur, i zgjedhur e i përzgjedhur, profeti më i nderuar i Atij të Adhuruari të Vërtetë xh.sh.?... A do të ishte e mundur që të mos ishte ai pejgamberi më i madh i Tij? Ruajna Zot! Jo kurrë! Një mijë herë, jo!
Başta Kur’an, bütün semavî kitaplar ve suhuflar ve başta Muhammed aleyhissalâtü vesselâm olarak bütün peygamberler aleyhimüsselâm, bütün davaları beş altı esas üzerine dönüyorlar. Mütemadiyen o esasları ders vermeye ve ispat etmeye çalışıyorlar. Onların peygamberliklerine ve doğruluklarına şehadet eden bütün hüccetler ve deliller, o esaslara bakıyorlar. Onların hakkaniyetlerine kuvvet veriyorlar. O esaslar ise iman-ı billah ve iman-ı bi’l-âhiret ve sair rükünlere imandır.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Atëherë, e vërteta e  اَش۟هَدُ اَن۟ لَٓا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ Eshhedu en la ilahe il- lAll-llah, Dëshmoj se nuk ka Zot tjetër përveç All-llahut, provon me argumentet e saj të vërtetën e اَش۟هَدُ اَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللّٰهِ  Eshhedu enne Muhammeden Resulull-llah, Dëshmoj se Muhammedi është i dërguari i Zotit.
Demek, imanın altı rüknü birbirlerinden ayrılmaları mümkün değildir. Her birisi umumunu ispat eder, ister, iktiza eder. O altı, öyle bir küll ve küllîdir ki tecezzi kabul etmez ve inkısamı imkân haricindedir. Nasıl ki kökü göklerde Tûba ağacı gibi her bir dalı her bir meyvesi her bir yaprağı; o koca ağacın küllî, tükenmez hayatına dayanıyor. O kuvvetli ve güneş gibi zâhir o hayatı inkâr edemeyen, bir tek muttasıl yaprağın hayatını inkâr edemez. Eğer etse o ağaç, dalları ve meyveleri ve yaprakları sayısınca o münkiri tekzip edecek, susturacak. Öyle de iman, altı rükünleriyle aynı vaziyettedir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Pastaj, Krijuesi i cili i bëri krijesat e Tij të flasin me njëra-tjetrën me qindra e mijëra gjuhë e mënyra të foluri, i Cili dëgjon fjalën e të gjithave dhe e njeh atë, a do të ishte e mundur që Ai të mos fliste Vetë?... jo, Ruajna Zot!
Bu makamın başında, altı nokta ve her bir nokta dahi beş nükte olarak altı erkân-ı imaniyeyi otuz altı nüktede beyan etmek niyet edilmişti. Ve baştaki dehşetli suale izahat ile cevap vermek murad etmiştim. Fakat bazı arızalar meydan vermediler. Tahmin ederim ki Birinci Nokta kâfi bir mikyas olmasından daha zekilere ziyade izaha ihtiyaç kalmadı. Ve tam anlaşıldı ki bir Müslüman, bir hakikat-i imaniyeyi inkâr etse küfr-ü mutlaka düşer.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Pastaj, a do të arsyetohej me mend që Ai të mos i shpallte qëllimet e Tij Hyjnore nëpërmjet një libri madhështor si Kurani Kerim i cili u përgjigjet të trija pyetjeve të mëdha para të cilave turbullohen mendjet: Prej nga vijnë këto krijesa? Ku do të shkojnë ato? Dhe përse ato vijojnë karvan pas karvani, ndalojnë për një kohë, dhe pastaj ikin?... jo, ruajna Zot!
Çünkü başka dinlerin icmallerine mukabil, İslâmiyet’te tam izahat verilmiş, rükünler birbiriyle zincirlenmiş. Muhammed aleyhissalâtü vesselâmı tanımayan, tasdik etmeyen bir Müslüman, Allah’ı da (sıfâtıyla) daha tanımaz ve âhireti bilmez. Bir Müslüman’ın imanı, o kadar kuvvetli ve sarsılmaz hadsiz hüccetlere dayanıyor ki inkârda hiçbir özür kalmıyor. Âdeta akıl, kabulde mecbur oluyor.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Kurani i shpjegimit të mrekullueshëm i cili i ka ndriçuar e rrezatuar trembëdhjetë shekujt... i cili në çdo orë shprehet e shqiptohet me respektin e nderimin më të plotë nga njëqind milionë gjuhë... i cili është skalitur e shkruar në kraharorët e miliona hafizëve me të gjithë lartësinë e shenjtërinë, ai që ka qeverisur me ligjet e tij pjesën më të madhe të njerëzimit, që i ka edukuar e zhvilluar shpirtërat e tyre, që i ka pastruar zemrat e tyre dhe që i ka udhëzuar mendjet e tyre... ai që është mrekulli e përjetshme ashtu siç janë provuar dyzet aspektet e mrekullisë së tij në Risale-i Nur, dhe i cili demonstron një aspekt të mrekullisë së tij për secilën prej dyzet klasave të njerëzimit, ashtu siç u shpjegua në Mektubin e Nëntëmbëdhjetë, Mektubin e kerametit të jashtëzakonshëm... ky Kuran madhështor meritoi me të drejtë të quhet „Fjala e All-llahut‟, dhe profeti Muhammed a.s.m. me mijërat e mrekullive të tij u bë një mrekulli e ndritshme për të.
'''ÜÇÜNCÜ NOKTA'''
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
A do të ishte e mundur që të mos ishte ky Kuran Kerim Fjala e Atij Folësi të parapërjetshëm xh.sh.? Dhe a do të ishte e mundur që ato të mos ishin Dekretet e Atij Krijuesi të përjetshëm? Ruajna Zot! Njëqind herë ruajna Zot!
Bir zaman اَل۟حَم۟دُ لِلّٰهِ dedim. Onun hadsiz geniş manasına mukabil gelecek bir nimet aradım. Birden bu cümle hatıra geldi:
 
</div>
Atëherë, „Besimi në Zotin‟ së bashku me argumentet e tij provojnë se Kurani Kerim është “Fjala e All-llahut xh.sh.”.
 
Pastaj, Sulltani i Gjithëlavdishëm i Cili e mbush sipërfaqen e tokës me qënie të gjalla në mënyrë të vazhdueshme dhe e boshatis atë, dhe e mbush këtë botë me qënie të vetëdijshme me qëllim që ta bëjë Vetveten të njohur, të adhuruar dhe të lavdëruar...
 
A do të ishte e mundur që ky Sulltan i Gjithëlavdishëm t‟i linte të zbrazur qiejt dhe yjet, dhe të mos i mbushte ato pallate qiellorë me banorë e me qënie të përshtatshme për to?...
 
A do të ishte e mundur që ky Sulltan Madhështor ta linte sovranitetin e Hyjnisë së Tij në më të shtrirën e mbretërive të Tij pa dinjitet e madhështi, pa shërbëtorë, pa funksionarë, pa përfaqësues emisarë, pa kontrollues mbikëqyrës, pa shikues admirues, pa rob të nderuar dhe pa subjekte të bindur? Ruajna Zot! Sa numri i melekëve ruajna Zot!
 
Pastaj, Sundimtari i Gjithurtë dhe i Gjithëdituri Mëshirëplotë i Cili e shkroi këtë univers në formën e një libri regjistroi të gjithë historinë e jetës së çdo peme në secilën prej bërthamave të saj; dhe shkroi në farërat e barit, të bimëve dhe të luleve të gjitha detyrat e tyre jetike, dhe regjistroi saktësisht jetët e qënieve të vetëdijshme në memoriet e tyre aq të vogla sa farat e sinapit dhe ruajti me fotografitë e panumërta të gjitha aktet dhe ngjarjet në të gjithë sundimin e Tij dhe në të gjitha epokat e sovranitetit të Tij; i Cili krijoi xhehennemin, urën e Siratit dhe Peshoren më të madhe -shkallët më të larta të drejtësisë- për hir të manifestimit dhe realizimit të drejtësisë, urtësisë dhe mëshirës të cilat janë baza më e rëndësishme e Hyjnisë...
 
A do të ishte e mundur për këtë Sundimtar të Gjithurtë dhe për këtë të Gjithëditur Mëshirëplotë që të mos i regjistrojë veprat e njeriut të cilat lidhen me qëniet?...
 
A do të ishte e mundur që Ai të mos i regjistrojë punët e njeriut për shpërblim e ndëshkim dhe të mos i shkruajë gabimet dhe të mirat e tij në pllakat e paracaktimit Hyjnor?
 
Ruajna Zot! Sa numri i shkronjave të shkruara në Pllakën e Ruajtur të Kaderit.
 
Domethënë, e vërteta e „Besimit në Zotin‟ së bashku me argumentet e saj provojnë të vërtetën e „Besimit në Melekë‟ ashtu siç provojnë në mënyrë të sigurt të vërtetën e „Besimit në Kaderin Hyjnor‟. Shtyllat e besimit e provojnë njëra-tjetrën aq qartë siç shfaq dielli ditën, dhe ashtu siç tregon dita diellin.
 
'''PIKA E DYTË'''
 
Të gjitha mësimet dhe pretendimet e librave qiellorë dhe të shkrimeve të shenjta me në krye Kuranin, dhe pretendimet e të gjithë profetëve -me në krye profetin Muhammed a.s.m.- vërtiten mbi baza të qëndrueshme dhe mbi shtylla të përcaktuara. Ato të gjithë janë përpjekur në mënyrë të vazhdueshme për t‟i dhënë mësim tek të tjerët dhe për t‟i provuar ato pika bazë. Të gjitha provat dhe dëshmitë të cilat dëshmojnë për profetësinë dhe vërtetësinë e tyre orientohen e shohin tek ato shtylla e baza, duke mbështetur vërtetësinë e tyre. Ato themele e baza janë “besimi në Zotin”, “besimi në melekët e tij”, “në të Dërguarit e tij”, dhe në kaderin, e mira tij dhe e keqja e tij janë prej Allahut xh.sh..
 
Atëherë është krejtësisht e pamundur të bësh ndarje midis gjashtë shtyllave të besimit, pasi secila shtyllë i provon të gjitha shtyllat e tjera, i kërkon të gjitha ato dhe i bën të domosdoshme. Prandaj, të gjashtë shtyllat janë si një tërësi, një universale të cilat nuk mund të copëtohen në pjesë dhe ndarja e të cilave është jashtë limiteve të mundësisë. Ashtu si pema e bekuar Tuba rrënjët e së cilës shtrihen në qiej, dhe secila nga degët e saj secili frut dhe secila nga gjethet e asaj Peme madhështore mbështeten tek jeta e përjetshme e asaj Peme, dhe askush nuk mund të mohojë jetën e një gjethi të vetëm që lidhet me atë pemë në qoftë se nuk do të mundej të mohonte jetën e asaj peme të dukshme e cila është aq e qartë si dielli; në qoftë se do ta mohonte, atëherë ajo pemë do ta përgënjeshtronte me numrin e degëve të saj, të frutave dhe të gjetheve dhe do ta bënte të heshtë; po ashtu Imani -besimi- me gjashtë shtyllat e tij është e ngjashme me këtë.
 
Në fillimin e këtij „Stacioni‟, unë synova t‟i shpjegoja gjashtë shtyllat e besimit në tridhjetë e gjashtë pika, secila me pesë nënndarje. Gjithashtu unë synova t‟i përgjigjesha e ta shpjegoja më mirë e më shumë pyetjen e madhe që erdhi në fillim. Mirëpo disa pengesa e rrethana të papritura nuk e lejuan këtë. Unë mendoj se pika e parë nuk lë nevojë për sqarim të mëtejshëm për njerëzit inteligjentë, pasi ajo është një kriter i mjaftueshëm për temën.
 
U kuptua plotësisht se në qoftë se një musliman mohon njërën nga shtyllat e besimit, ai bie në mosbesim absolut.
 
Sepse përballë shpjegimeve të përmbledhura të feve të tjera, islami i shpjegon dhe i shtjellon ato plotësisht e në mënyrë të detajuar, dhe shtyllat e besimit janë të lidhura së bashku. Muslimani i cili nuk e njeh Muhammedin a.s.m. dhe nuk e pranon atë, ai nuk e njeh as Zotin xh.sh. -me Atributet e Tij- dhe nuk e njeh as Ahiretin... atëherë besimi i muslimanit bazohet mbi prova të tilla të fuqishme të patundura dhe të panumërta saqë nuk ka asnjë arsye për mohim. Ato, mjaft thjesht, e detyrojnë arsyen t‟i pranojë.
 
'''PIKA E TRETË'''
 
Një herë unë thashë: El-Hamdu lil-lah, pastaj kërkova për një mirësi e cila do të ishte e barasvlefshme me kuptimin e saj pafundësisht të gjërë. Papritmas, m‟u shfaq fjalia vijuese:


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
اَل۟حَم۟دُ لِلّٰهِ عَلَى ال۟اٖيمَانِ بِاللّٰهِ وَعَلٰى وَح۟دَانِيَّتِهٖ وَعَلٰى وُجُوبِ وُجُودِهٖ وَعَلٰى صِفَاتِهٖ وَاَس۟مَائِهٖ حَم۟دًا بِعَدَدِ تَجَلِّيَاتِ اَس۟مَائِهٖ مِنَ ال۟اَزَلِ اِلَى ال۟اَبَدِ
اَل۟حَم۟دُ لِلّٰهِ عَلَى ال۟اٖيمَانِ بِاللّٰهِ وَعَلٰى وَح۟دَانِيَّتِهٖ وَعَلٰى وُجُوبِ وُجُودِهٖ وَعَلٰى صِفَاتِهٖ وَاَس۟مَائِهٖ حَم۟دًا بِعَدَدِ تَجَلِّيَاتِ اَس۟مَائِهٖ مِنَ ال۟اَزَلِ اِلَى ال۟اَبَدِ
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
“El-hamdu lil-lahi Alal Imani bil-lah, ve ala vahdanijjetihi, ve ala vuxhubi vuxhudihi, ve ala Sifatihi, ve Esma‟ihi, hamden biadedi texhe- lijjati Esma‟ihi minel- Ezeli ilel Ebedi”.
Ben de baktım, tam mutabıktır. Şöyle ki:…
 
</div>
“I Gjithë lavdërimi qoftë për Zotin për besimin në Zot, dhe për unitetin e Tij, për ekzistencën e Tij të domosdoshme, për Atributet e Tij dhe për Emrat e Tij, sa numri i manifestimeve të Emrave të Tij prej parapërjetësisë për tek paspërjetësia”.
 
Unë hodha vështrimin në të dhe e gjeta plotësisht të përshtatshme për kuptimin... që është sa vijon...
 
<span id="ONUNCU_MESELE_EMİRDAĞI_ÇİÇEĞİ"></span>
== ÇËSHTJA E DHJETË ==
 
'''ÇËSHTJA E DHJETË E TRAJTESËS SË FRUTEVE TË BESIMIT QË ËSHTË'''
 
'''RREZJA E NJËMBËDHJETË NJË LULE E EMIRDAGUT'''
 
'''Një përgjigje shumë e fuqishme për kundërshtimet që ngrihen kundra përsëritjes në Kur’an.'''
 
Vëllezërit e mi të dashur e besnikë!
 
Për shkak të gjendjes sime të mjerueshme, kjo çështje është disi e ngatërruar dhe e pagjashme. Por unë kuptova se nën këto shprehje të ngatërruara, sigurisht ndodhej një lloj shumë i vlefshëm i mrekullisë, por fatkeqësisht unë nuk isha i aftë për ta shprehur atë. Megjithatë, sado të pangjyra të jenë shprehjet, meqenëse lidhen me Kur‟anin, ato janë edhe “Adhurim në formë reflektimi” edhe “sedef” për një xhevahir të shenjtë, të lartë e të ndritshëm. Diamanti në dorë është ai që duhet të shikohet dhe jo sedefi a mbulesa e tij e grisur.
 
Gjithashtu, unë shkrova në një a dy ditë gjatë muajit të Ramazanit ndërsa isha shumë i sëmurë dhe në gjendje të mjerueshme e pa ushqim, nga domosdoshmëria, në mënyrë të përmbledhur e shkurt, dhe duke përfshirë të vërteta e prova të shumta në një fjali të vetme. Prandaj, të mos merren në konsideratë mangësitë e saja.(<ref>Ashtu si Çështja e Dhjetë e frutit të burgut të Denizlit, ajo është një lule e vogël e shndritshme e Emirdagut dhe e këtij muaji të Ramazanit të Bekuar. Duke shpjeguar një shembull urtësie për përsëritjen në Kur‟an, ajo i largon iluzionet helmuese të njerëzve të çudhëzimit.(Autori)</ref>)


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''Vëllezërit e mi të dashur e besnikë!'''
== ONUNCU MESELE EMİRDAĞI ÇİÇEĞİ ==
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Ndërsa po lexoja Kur‟anin e shpjegimit të mrekullueshëm në muajin e Bekuar të Ramazanit, po reflektoja thellë në kuptimet e tridhjetë e tre vërseteve që aludojnë për Risale-in Nurin në Rrezen e parë, ku cilido vërset prej atyre që më dilte para, unë shikoja se faqja, fleta dhe tregimi i vërsetit gjithashtu shikonin tek Risale-i Nuri dhe tek studentët e tij, nga këndvështrimi i marrjes së tyre një pjesë prej tregimit dhe kuptimit, e sidomos prej vërsetit të Dritës tek sureja En- Nur; ato vërsete tregojnë e aludojnë me dhjetë gishtërinjtë për Risale-in Nurin; gjithashtu edhe vërsetet e errësirës që vijnë pas atij vërseti, tregojnë e aludojnë drejtpërdrejt për ata që e luftojnë dhe e kundërshtojnë Risale-in Nurin; këto madje, u japin atyre një pjesë më të madhe. Unë kuptova mjaft qartë se ky “stacion” ngrihet nga veçantia për tek përbotshmëria, dhe se një pjesë e asaj përbotshmërie është Risale-i Nuri dhe studentët e tij në këtë shekull.
'''Kur’an’da olan tekrarata gelen itirazlara karşı gayet kuvvetli bir cevaptır.'''
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Vërtet, në lidhje me gjërësinë, lartësinë dhe gjithëpërfshirjen që merr Fjalimi i Kur‟anit nga stacioni i gjërë Absolut i Hyjnisë universale, i Folësit të parapërjetësisë, dhe nga stacioni i madh i atij të cilit iu adresua ky libër në emër të të gjitha qënieve nga stacioni i gjërë i udhëzimit të të gjithë njerëzimit në të gjithë shekujt, dhe nga stacioni i shpjegimit më të lartë e gjithëpërfshirës të ligjeve Hyjnore që lidhen me Dynjanë e Ahiretin, me qiejt e tokën, dhe me parapërjetësinë e paspërjetësinë, ato ligje që i përkasin Hyjnisë së Tij si Krijues i universit dhe që përfshijnë të gjitha qëniet; ky fjalim shfaq një mrekulli të tillë të lartë e një gjithëpërfshirje, saqë si niveli i tij i thjeshtë e i dukshëm, që u bën qejfin e i bën të ndihen të nderuar mendjet e thjeshta të njerëzve të zakonshëm –të cilët janë pjesa më e madhe që Kur‟ani u adresohet –po ashtu edhe niveli i tij më i lartë– shtresa më e kulturuar dhe e arsimuar–, marrin pjesë prej tij.
Aziz, sıddık kardeşlerim!
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Ai sikur i adresohet çdo shekulli e çdo klase të njerëzimit, jo si një pjesë e historisë apo si një mësim nga një tregim historik, por si një pjesë e një parimi universal, sikur ai të shpallej rishtas. Dhe në mënyrë të veçantë kërcënimet e tij të përsëritura shpesh:
Gerçi bu mesele, perişan vaziyetimden müşevveş ve letafetsiz olmuş. Fakat o müşevveş ibare altında çok kıymetli bir nevi i’cazı kat’î bildim. Maatteessüf ifadeye muktedir olamadım. Her ne kadar ibaresi sönük olsa da Kur’an’a ait olmak cihetiyle hem ibadet-i tefekküriye hem kudsî, yüksek, parlak bir cevherin sadefidir. Yırtık libasına değil, elindeki elmasa bakılsın.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
اَلظَّالِمٖينَ ، اَلظَّالِمٖينَ “për keqbërësit... për keqbërësit” dhe paralajmërimet e tij të ashpra për ardhjen e fatkeqësive qiellore e tokësore për shkak të gjynaheve të tyre dhe padrejtësive –përmes këtyre dhe ndëshkimit që u ra popujve të Adit, Themudit dhe Faraonit, ai– me këtë përsëritje- u tërheq vëmendjen për padrejtësitë e pakrahasueshme të këtij shekulli, dhe nëpërmjet përmendjes së shpëtimit të profetëve, si shpëtimi i Ibrahimit a.s. dhe i Musait a.s., ai u jep ngushëllim e qetësi besimtarëve të cilëve u bëhet padrejtësi.
Hem bunu gayet hasta ve perişan ve gıdasız, bir iki gün ramazanda, mecburiyetle gayet mücmel ve kısa ve bir cümlede pek çok hakikatleri ve müteaddid hüccetleri dercederek yazdım. Kusura bakılmasın. '''(*<ref>*Denizli hapsinin meyvesine Onuncu Mesele olarak Emirdağı’nın ve bu ramazan-ı şerifin nurlu bir küçük çiçeğidir. Tekrarat-ı Kur’aniyenin bir hikmetini beyanla ehl-i dalaletin ufunetli ve zehirli evhamlarını izale eder.</ref>)'''
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Vërtet, për të gjitha kohët e shkuara dhe epokat e shekujt e kaluar që, nga pikëpamja e pakujdesisë dhe e çudhëzimit, formojnë një vend të lemerishëm e të tmerrshëm të mosekzistencës dhe një varrezë të dhimbshme e të rrënuar, Kur‟ani i Shpjegimit të Mrekullueshëm i tregon çdo shekulli dhe çdo klaseje njerëzore, në formën e faqeve të gjalla instruktive, botët e çuditshme që jetojnë e që janë të pajisura me shpirtëra, dhe botët ekzistuese të Krijuesit Furnizues të cilat lidhen me ne; me një mrekulli të lartë ai ndonjëherë na përcjell neve tek ato kohë dhe disa herë i sjell ato kohë tek ne. Duke gjallëruar e duke i dhënë jetë universit, që nga pikëpamja e çudhëzimit është i pajetë, i mjerë, i vdekur dhe një zonë e shkretë e pafund duke u rrotulluar përmes ndarjes e tatëpjetës, me të njëjtën mrekulli, ky i njëjti Kur‟an i kalibrit të fuqishëm, i sjell në jetë ato qënie të vdekura, i bën ato të bisedojnë me njëra-tjetrën si nëpunës të ngarkuar me detyra dhe të shpejtojnë për të ndihmuar njëri-tjetrin; ai i instrukton njerëzimin, xhindet dhe engjëjt me urtësinë e vërtetë, të shndritshme e të kënaqshme. Atëherë, ai me siguri fiton shquarsi, dallueshmëri të shenjta Hyjnore e tituj të lartë nderi, si ndodhja e dhjetë të mirave dhe meritave në secilën nga shkronjat e tij dhe ndonjëherë njëqind, njëmijë apo mijëra merita; dhe sikur xhindet e njerëzit të mblidheshin bashkë, qënia e tyre të paaftë për të nxjerrë si shembulli i tij; dhe fjala e tij krejtësisht e përshtatshme me të gjithë njerëzimin e me të gjitha qëniet; dhe qënia e tij i skalitur gjithmonë me entuziazëm e dëshirë të fortë në zemrat e miliona hafizëve; mosdhënia e tij mërzitje nga përsëritjet e tij të shpeshta e të shumta; dhe pavarësisht shumë vendeve e fjalive të tij të mbuluara e të fshehura, vendosja e tij në mënyrë të plotë në mendjet e fëmijëve delikatë; dhe qënia e tij i këndshëm si uji i Zemzemit në veshët e të sëmurëve dhe të atyre që janë në grahmat e vdekjes, të cilët shqetësohen edhe nga fjala më e vogël; dhe dhënia e tij lumturi për studentët e tij në këtë botë dhe në tjetrën.
Aziz, sıddık kardeşlerim!
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Dhe rrjedhshmëria e stilit të tij, i cili, duke iu përmbajtur e respektuar plotësisht qënien analfabet të përçuesit të tij, nuk lejon fjalë të fryra, artificializëm apo shtirësi, dhe zbritja e tij direkt nga qiejt e demonstron një mrekulli të tillë. Gjithashtu ai tregon një mrekulli të hollë në hijeshinë dhe udhëzimin e mendjeve të thjeshta të njerëzve të zakonshëm duke u bërë qejfin atyre –të cilët përbëjnë shumicën e klasave të njerëzimit– përmes zbritjes e begenisë në shprehjet e tij me qëllim që t‟u afrohet shkallëve të tyre të të kuptuarit, e duke hapur përpara tyre fletët e qarta, që shfaqen në mënyrë të vetëkuptueshme si qiejt e toka... dhe duke dhënë mësim mrekullitë e çuditshme të fuqisë dhe rreshtat kuptimplotë të urtësisë nën ato gjëra të zakonshme.
Ramazan-ı şerifte Kur’an-ı Mu’cizü’l-Beyan’ı okurken Risale-i Nur’a işaretleri Birinci Şuâ’da beyan olunan otuz üç âyetten hangisi gelse bakıyordum ki o âyetin sahifesi ve yaprağı ve kıssası dahi Risale-i Nur’a ve şakirdlerine kıssadan hisse almak noktasında bir derece bakıyor. Hususan Sure-i Nur’dan Âyetü’n-Nur, on parmakla Risale-i Nur’a baktığı gibi arkasındaki Âyet-i Zulümat dahi muarızlarına tam bakıyor ve ziyade hisse veriyor. Âdeta o makam, cüz’iyetten çıkıp külliyet kesbeder ve bu asırda o küllînin tam bir ferdi Risale-i Nur ve şakirdleridir diye hissettim.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Dhe me qëllim që të bëjë të ditur se ai është gjithashtu një libër lutjeje e faljeje, libër thirrjeje, përmendjeje dhe libër i Njësisë Hyjnore të cilat kërkojnë përsëritje, ai demonstron një llojë mrekullie duke bërë të kuptueshme në një fjali të vetme dhe në një tregim të vetëm, përmes përsëritjeve të tij të këndshme, kuptime të shumta të ndryshme për klasa të shumta të ndryshme të njerëzimit. Gjithashtu, me qëllim që të bëjë të njohur se gjërat më të vogla e më të holla në ngjarjet e zakonshme janë brenda shikimit të Mëshirës së të Gjithëmëshirshmit, brenda sferës së rregullimit të Tij dhe Dëshirës së Tij, ai demonstron një lloj mrekullie duke u dhënë rëndësi edhe ngjarjeve më të vogla që u ndodhën sahabëve, shokëve të profetit Muhammed a.s.m. në themelimin e Islamit dhe në kodifikimin e sheriatit dhe me to ai shfaq rregulla Hyjnore që veprojnë në univers si dhe ligje gjithëpërfshirëse. Përveç kësaj, ai shfaq se ato ngjarje të pjesshme të cilat janë si farëra në themelimin e Islamit e të sheriatit në përgjithësi, do të prodhonin në vijim të kohërave frutat më të rëndësishëm.
Evet, Kur’an’ın hitabı, evvela Mütekellim-i Ezelî’nin rububiyet-i âmmesinin geniş makamından hem nev-i beşer, belki kâinat namına muhatap olan zatın geniş makamından hem umum nev-i benî-Âdem’in bütün asırlarda irşadlarının gayet vüs’atli makamından hem dünya ve âhiretin ve arz ve semavatın ve ezel ve ebedin ve Hâlık-ı kâinat’ın rububiyetine ve bütün mahlukatın tedbirine dair kavanin-i İlahiyenin gayet yüksek ve ihatalı beyanatının geniş makamından aldığı vüs’at ve ulviyet ve ihata cihetiyle o hitap, öyle bir yüksek i’caz ve şümul gösterir ki ders-i Kur’an’ın muhataplarından en kesretli taife olan tabaka-i avamın basit fehimlerini okşayan zâhirî ve basit mertebesi dahi en ulvi tabakayı da tam hissedar eder.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Në lidhje me përsëritjen, duke qenë e domosdoshme për shkak të përsëritjes së nevojës, përsëritja e disa vërseteve që, si përgjigje e pyetjeve të shumta të përsëritura gjatë një periudhe njëzet vjeçare dhe që instruktoi nivele të ndryshëm dhe të shumtë njerëzish, nuk është gabim. Ai përsërit fjali që kanë mijëra rezultate dhe përsërit udhëzime që janë përfundime të dëshmive të pafund, të cilat përshkruajnë një revolucion e ndryshim të madh, të tmerrshëm e gjithëpërfshirës që duke shkatërruar plotësisht universin e madh dhe duke ndryshuar formën e tij tek Dita e Gjyqit të madh, do të zhdukë Dynjanë dhe do të themelojë Ahiretin madhështor në vend të tij dhe do të provojë se të gjitha të pjesshmet e të tërat duke filluar nga atomet gjer tek yjet janë në Dorën e Qënies së Vetme, Krijuesit, dhe nën drejtimin e Tij. Ai gjithashtu i përsërit tek shpjegimi i inatosjes Hyjnore dhe i zemërimit Hyjnor ndaj gjynaheve, padrejtësive të njeriut, te shkelja dhe kundërshtimi i qëllimit të krijimit për shkak të rezultatit të krijimit të universit, ato padrejtësi e gjynahe shkaktojnë trazirën e qënieve dhe bëjnë të zemërohen toka, qiejt dhe elementet; të përsërisësh vërsete të tilla nuk është gabim, por mrekullia më e fuqishme dhe elokuenca më e lartë; është një elokuencë e një stil i ndritur e i qartë që i korrespondon ekzaktësisht kërkesave të rrethanave.
Güya kıssadan yalnız bir hisse ve bir hikâye-i tarihiyeden bir ibret değil belki bir küllî düsturun efradı olarak her asra ve her tabakaya hitap ederek taze nâzil oluyor ve bilhassa çok tekrarla اَلظَّالِمٖينَ ، اَلظَّالِمٖينَ deyip tehditleri ve zulümlerinin cezası olan musibet-i semaviye ve arziyeyi şiddetle beyanı, bu asrın emsalsiz zulümlerine kavm-i Âd ve Semud ve Firavun’un başlarına gelen azaplar ile baktırıyor ve mazlum ehl-i imana İbrahim (as) ve Musa (as) gibi enbiyanın necatlarıyla teselli veriyor.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Për shembull, siç është shpjeguar në Shkreptimën e Katërmbëdhjetë të Risale-i Nur, fjalia بِس۟مِ اللّٰهِ الرَّح۟مٰنِ الرَّحٖيمِ “Me Emrin e All-llahut, i Gjithëmëshirshmi, Mëshirëploti”, duke qenë një vërset i vetëm dhe duke u përsëritur njëqind e katërmbëdhjetë herë në Kur‟an, është një e vërtetë e madhe e cila lidh Fronin Hyjnor me tokën dhe ndriçon kozmosin dhe i nevojitet gjithkujt në çdo kohë; ajo sikur të përsëritej me miliona herë, akoma do të kishte nevojë për të. Për të lind nevoja e dëshira jo vetëm çdo ditë si buka, por çdo minut si ajri e drita.
Evet, nazar-ı gaflet ve dalalette, vahşetli ve dehşetli bir ademistan ve elîm ve mahvolmuş bir mezaristan olan bütün geçmiş zaman ve ölmüş karnlar ve asırlar; canlı birer sahife-i ibret ve baştan başa ruhlu, hayattar bir acib âlem ve mevcud ve bizimle münasebettar bir memleket-i Rabbaniye suretinde sinema perdeleri gibi kâh bizi o zamanlara kâh o zamanları yanımıza getirerek her asra ve her tabakaya gösterip yüksek bir i’caz ile ders veren Kur’an-ı Mu’cizü’l-Beyan, aynı i’cazla nazar-ı dalalette camid, perişan, ölü, hadsiz bir vahşetgâh olan ve firak ve zevalde yuvarlanan bu kâinatı bir kitab-ı Samedanî, bir şehr-i Rahmanî, bir meşher-i sun’-u Rabbanî olarak o camidatı canlandırarak, birer vazifedar suretinde birbiriyle konuşturup ve birbirinin imdadına koşturup nev-i beşere ve cin ve meleğe hakiki ve nurlu ve zevkli hikmet dersleri veren bu Kur’an-ı Azîmüşşan, elbette her harfinde on ve yüz ve bazen bin ve binler sevap bulunması ve bütün cin ve ins toplansa onun mislini getirememesi ve bütün benî-Âdem’le ve kâinatla tam yerinde konuşması ve her zaman milyonlar hâfızların kalplerinde zevkle yazılması ve çok tekrarla ve kesretli tekraratıyla usandırmaması ve çok iltibas yerleri ve cümleleriyle beraber çocukların nazik ve basit kafalarında mükemmel yerleşmesi ve hastaların ve az sözden müteessir olan ve sekeratta olanların kulağında mâ-i zemzem misillü hoş gelmesi gibi kudsî imtiyazları kazanır ve iki cihanın saadetlerini kendi şakirdlerine kazandırır.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Dhe për shembull, vërseti, اِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ال۟عَزٖيزُ الرَّحٖيمُ “Dhe sigurisht Furnizuesi yt është i Lartë në Fuqi, i Gjithëmëshirshmi”, që përsëritet tetë herë në Suren, طٰسٓمٓ (sure el-Shuara). Duke e përsëritur këtë të vërtetë që ka fuqinë e mijëra të vërtetave për shkak të rezultatit të krijimit të universit dhe në Emrin e Hyjnisë universale Absolute, duke përmendur shpëtimin e profetëve, historitë e të cilëve tregohen në sure dhe ndëshkimet e popujve të tyre, kjo përsëritje bëhet me qëllim që të sqarojë se Dinjiteti Hyjnor kërkon torturimin e atyre popujve zullumqarë e tiranë dhe se Mëshira Hyjnore, gjithashtu, kërkon shpëtimin e profetëve, paqja dhe bekimet e Zotit qofshin mbi ta. Atëherë, ky vërset sikur të përsëritej me mijëra herë, akoma do të shfaqej nevoja e malli për të. Përsëritja këtu është një elokuencë e hollë dhe një mrekulli e lartë e mahnitshme.
Ve tercümanının ümmiyet mertebesini tam riayet etmek sırrıyla hiçbir tekellüf ve hiçbir tasannu ve hiçbir gösterişe meydan vermeden selaset-i fıtriyesini ve doğrudan doğruya semadan gelmesini ve en kesretli olan tabaka-i avamın basit fehimlerini tenezzülat-ı kelâmiye ile okşamak hikmetiyle en ziyade sema ve arz gibi en zâhir ve bedihî sahifeleri açıp o âdiyat altındaki hârikulâde mu’cizat-ı kudretini ve manidar sutûr-u hikmetini ders vermekle lütf-u irşadda güzel bir i’caz gösterir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Dhe për shembull, vërseti, فَبِاَىِّ اٰلَٓاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ “Atëherë pra, cilën nga mirësitë e Zotit tuaj ju (njerëz dhe xhinde) e mohoni!”(<ref>Kur‟an 55:13</ref>) i cili përsëritet në suren Er-Rrahman, po ashtu edhe vërseti, وَي۟لٌ يَو۟مَئِذٍ لِل۟مُكَذِّبٖينَ “Mjerë ajo Ditë për mohuesit (e Ditës së ringjalljes)(<ref>Kur‟an, 77:15</ref>)” , në suren El-Murselat, bërtasin në fytyrën e të gjithë shekujve duke kërcënuar njerëzimin dhe xhindet dhe shpallin qartë në zonat e qiejve e të tokës se mohimi i mirësive të Zotit nga xhindet e njerëzit, mosbesimi, mosmirënjohja dhe padrejtësitë e tyre shkaktojnë zemërimin e universit dhe e bëjnë tokën e qiejt të inatosen kundër atyre që prishin rezultatet e Krijimit të botës, që mohojnë e i përgjigjen me mospërfillje Madhështisë së rregullit Hyjnor dhe që shkelin në mënyrë agresive të drejtat e të gjitha krijesave. Atëherë, në qoftë se një mësim kaq i përgjithshëm, që lidhet me mijëra të vërteta dhe që ka fuqinë e rëndësinë e mijëra çështjeve, do të përsëritej me mijëra herë, akoma do të ndihej nevoja për të, për përmbledhjen e tij madhështore dhe për elokuencën e bukur e të mrekullueshme.
Tekrarı iktiza eden dua ve davet ve zikir ve tevhid kitabı dahi olduğunu bildirmek sırrıyla güzel, tatlı tekraratıyla bir tek cümlede ve bir tek kıssada ayrı ayrı çok manaları, ayrı ayrı muhatap tabakalarına tefhim etmekte ve cüz’î ve âdi bir hâdisede en cüz’î ve ehemmiyetsiz şeyler dahi nazar-ı merhametinde ve daire-i tedbir ve iradesinde bulunmasını bildirmek sırrıyla tesis-i İslâmiyette ve tedvin-i şeriatta sahabelerin cüz’î hâdiselerini dahi nazar-ı ehemmiyete almasında hem küllî düsturların bulunması hem umumî olan İslâmiyet’in ve şeriatın tesisinde o cüz’î hâdiseler, çekirdekler hükmünde çok ehemmiyetli meyveleri verdikleri cihetinde de bir nev-i i’cazını gösterir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Dhe për shembul, përsëritja e frazës,
Evet, ihtiyacın tekerrürüyle, tekrarın lüzumu haysiyetiyle yirmi sene zarfında pek çok mükerrer suallere cevap olarak ayrı ayrı çok tabakalara ders veren ve koca kâinatı parça parça edip kıyamette şeklini değiştirerek dünyayı kaldırıp onun yerine azametli âhireti kuracak ve zerrattan yıldızlara kadar bütün cüz’iyat ve külliyatı, tek bir zatın elinde ve tasarrufunda bulunduğunu ispat edecek ve kâinatı ve arz ve semavatı ve anâsırı kızdıran ve hiddete getiren nev-i beşerin zulümlerine, kâinatın netice-i hilkati hesabına gazab-ı İlahî ve hiddet-i Rabbaniyeyi gösterecek hadsiz hârika ve nihayetsiz dehşetli ve geniş bir inkılabın tesisinde binler netice kuvvetinde bazı cümleleri ve hadsiz delillerin neticesi olan bir kısım âyetleri tekrar etmek; değil bir kusur, belki gayet kuvvetli bir i’caz ve gayet yüksek bir belâgat ve mukteza-yı hale gayet mutabık bir cezalettir ve fesahattir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
سُب۟حَانَكَ يَا لَٓا اِلٰهَ اِلَّا اَن۟تَ ال۟اَمَانُ ال۟اَمَانُ خَلِّص۟نَا وَ اَجِر۟نَا وَ نَجِّنَا مِنَ النَّارِ 
Mesela, bir tek âyet iken yüz on dört defa tekerrür eden بِس۟مِ اللّٰهِ الرَّح۟مٰنِ الرَّحٖيمِ cümlesi, Risale-i Nur’un On Dördüncü Lem’a’sında beyan edildiği gibi arşı ferşle bağlayan ve kâinatı ışıklandıran ve her dakika herkes ona muhtaç olan öyle bir hakikattir ki milyonlar defa tekrar edilse yine ihtiyaç var. Değil yalnız ekmek gibi her gün, belki hava ve ziya gibi her dakika ona ihtiyaç ve iştiyak vardır.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Lavdia të takon Ty, nuk ka zot tjetër përveç Teje! Mëshirë! Mëshirë! Na ruaj, na mbro e na shpëto nga zjarri i Xhehenemit!
Hem mesela, Sure-i طٰسٓمٓ de sekiz defa tekrar edilen şu اِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ال۟عَزٖيزُ الرَّحٖيمُ âyeti, o surede hikâye edilen peygamberlerin necatlarını ve kavimlerinin azaplarını, kâinatın netice-i hilkati hesabına ve rububiyet-i âmmenin namına o binler hakikat kuvvetinde olan âyeti tekrar ederek, izzet-i Rabbaniye o zalim kavimlerin azabını ve rahîmiyet-i İlahiye dahi enbiyanın necatlarını iktiza ettiğini ders vermek için binler defa tekrar olsa yine ihtiyaç ve iştiyak var ve i’cazlı, îcazlı bir ulvi belâgattır.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
te duatë e profetit Muhammed a.s.m. të quajtura Xhevshen el- Kebir, të cilat i përshtaten të vërtetës së Kur‟anit dhe është një lloj i përmbledhjes që buron prej tij. Meqenëse ai përmban të vërtetën më të madhe si Njësia dhe më të rëndësishmen e tre detyrave më të mëdha të krijesave përpara Hyjnisë, përmendjet e Zotit, lavdërimet, dhe shenjtërimin e Tij; dhe meqenëse çështja më e madhe e njerëzimit është shpëtimi i tij nga Ferri e mjerimi, dhe synimi më i domosdoshëm i adhurimit dhe i pafuqisë njerëzore është duaja, atëherë edhe sikur ajo të përsëritej me mijëra herë, do të ishte akoma pak.
Hem mesela, Sure-i Rahman’da tekrar edilen فَبِاَىِّ اٰلَٓاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ âyeti ile Sure-i Mürselât’ta وَي۟لٌ يَو۟مَئِذٍ لِل۟مُكَذِّبٖينَ âyeti, cin ve nev-i beşerin, kâinatı kızdıran ve arz ve semavatı hiddete getiren ve hilkat-i âlemin neticelerini bozan ve haşmet-i saltanat-ı İlahiyeye karşı inkâr ve istihfafla mukabele eden küfür ve küfranlarını ve zulümlerini ve bütün mahlukatın hukuklarına tecavüzlerini, asırlara ve arz ve semavata tehditkârane haykıran bu iki âyet, böyle binler hakikatlerle alâkadar ve binler mesele kuvvetinde olan bir ders-i umumîde binler defa tekrar edilse yine lüzum var ve celalli bir i’caz ve cemalli bir îcaz-ı belâgattır.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Kështu, përsëritja në Kur‟an shikon e synon parime të fuqishme si këto: Ndonjëherë, madje në një faqe, në lidhje me kërkesat e pozitës dhe nevojës për shpjegim dhe në lidhje me kërkesat e elokuencës, ai shpreh të vërtetën e Unitetit Hyjnor ndoshta njëzet herë, në mënyrë të qartë e të nënkuptuar. Përsëritja nuk shkakton mërzi, por ajo ngjall një fuqi mallëngjimi dhe një ëmbëlsi për përsëritjen e leximit. Përmes përsëritjes elokuenca shton fuqi e lartësi pa shkaktuar mërzi e lodhje. Është shpjeguar në Risale-in Nur me prova vendimtare se sa me vend, të përshtatshme dhe të pranueshme, për sa i përket retorikës, janë përsëritjet në Kur'an.
Hem mesela, Kur’an’ın hakiki ve tam bir nevi münâcatı ve Kur’an’dan çıkan bir çeşit hülâsası olan Cevşenü’l-Kebir namındaki münâcat-ı Peygamberîde yüz defa سُب۟حَانَكَ يَا لَٓا اِلٰهَ اِلَّا اَن۟تَ ال۟اَمَانُ ال۟اَمَانُ خَلِّص۟نَا وَ اَجِر۟نَا وَ نَجِّنَا مِنَ النَّارِ cümlesi tekrarında tevhid gibi kâinatça en büyük hakikat ve tesbih ve takdis gibi mahlukatın rububiyete karşı üç muazzam vazifesinden en ehemmiyetli vazifesi ve şakavet-i ebediyeden kurtulmak gibi nev-i insanın en dehşetli meselesi ve ubudiyet ve acz-i beşerînin en lüzumlu neticesi bulunması cihetiyle binler defa tekrar edilse yine azdır.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Urtësia dhe kuptimi i sureve të Kur‟anit të Shpjegimit të Mrekullueshëm që u shpallën në Mekë nga ato që u shpallën në Medine, në lidhje me elokuencën, mrekullinë e thukëtinë e stilit, është siç vijon:
İşte –namaz tesbihatı gibi ibadetlerden bir kısmının tekrarı sünnet bulunan maddeler gibi– tekrarat-ı Kur’aniye, bu gibi metin esaslara bakıyor. Hattâ bazen bir sahifede iktiza-yı makam ve ihtiyac-ı ifham ve belâgat-ı beyan cihetiyle yirmi defa sarîhan ve zımnen tevhid hakikatini ifade eder. Değil usanç, belki kuvvet ve şevk ve halâvet verir. Risale-i Nur’da, tekrarat-ı Kur’aniye ne kadar yerinde ve münasip ve belâgatça makbul olduğu hüccetleriyle beyan edilmiş.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Në Mekë rreshti i parë i atyre të cilëve Kur'ani u adresohej dhe i atyre që e kundërshtonin atë ishin idhujtarët e kurejshit që ishin analfabetë e të paditur, kështu një stil kaq i fuqishëm e i lartë në lidhje me retorikën ishte i domosdoshëm. Atëherë në shumicën e sureve që u shpallën në Mekë, duke i përsëritur e duke i shprehur shtyllat e besimit dhe shkallët e Njësisë Hyjnore me përmbledhjen më të fuqishme, më të lartë e të mrekullueshme, ai provon aq fuqishëm krijimin e parë, ringjalljen, All-llahun dhe Ahiretin, jo vetëm në një faqe të vetme, në një vërset, fjali apo fjalë, por ndonjëherë në një shkronjë përmes mjeteve gramatikore, si duke ndryshuar vendet e fjalëve apo të fjalive, duke bërë një fjalë të pashquar, si dhe përmes heqjes e përfshirjes, saqë gjenitë dhe udhë-heqësit e shkencës së retorikës e takuan dhe e shikuan atë me habi.
'''Kur’an-ı Mu’cizü’l-Beyan’ın Mekkiye sureleriyle Medeniye sureleri belâgat noktasında ve i’caz cihetinde ve tafsil ve icmal vechinde birbirinden ayrı olmasının sırr-ı hikmeti şudur ki:'''
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Risale-i Nuri, “Fjala e Njëzet e Pestë” dhe veçanërisht shtojcat e saj, të cilat provojnë shkurtimisht dyzet aspektet e mrekullisë së Kur'anit; gjithashtu komenti i Kur'anit Isharatul-ixhaz nga Risale-i Nuri arabisht në mënyrë të mrekullueshme provon aspektin e mrekullisë së Kur'anit në lidhje me renditjen e fjalëve të tij. Në fakt, ato dy trajtesa kanë provuar se në suret që u shpallën në Mekë dhe në vërsetet e tyre janë stilet më të larta të elokuencës dhe mrekullia më e lartë dhe e përmbledhur.
Mekke’de birinci safta muhatap ve muarızları, Kureyş müşrikleri ve ümmileri olduğundan belâgatça kuvvetli bir üslub-u âlî ve îcazlı, mukni, kanaat verici bir icmal ve tesbit için tekrar lâzım geldiğinden ekseriyetçe Mekkî sureleri erkân-ı imaniyeyi ve tevhidin mertebelerini gayet kuvvetli ve yüksek ve i’cazlı bir îcaz ile ifade ve tekrar ederek mebde ve meâdi, Allah’ı ve âhireti, değil yalnız bir sahifede, bir âyette, bir cümlede, bir kelimede belki bazen bir harfte ve takdim-tehir, tarif-tenkir ve hazf-zikir gibi heyetlerde öyle kuvvetli ispat eder ki ilm-i belâgatın dâhî imamları hayretle karşılamışlar.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Sa për suret që u shpallën në Medine dhe vërsetet, meqenëse rreshti i parë i atyre të cilëve ato iu adresuan dhe i atyre të cilët i kundërshtuan ato ishin njerëzit e librit –çifutët dhe krishterët– të cilët e pranojnë ekzistencën e Zotit, atëherë rregullat e elokuencës, stilet e udhëzimit dhe bazat e thirrjes për te e drejta kërkonin që fjalimi, i cili u adresohej njerëzve të librit –çifutëve dhe krishterëve– t‟i përgjigjej realitetit të situatës së tyre; kështu, çfarë kërkohej nga ato rregulla nuk ishte shpjegimi i parimeve të larta dhe i shtyllave të besimit në një stil të thjeshtë, të qartë e të hollësishëm, por shpjegimi i çështjeve të veçanta të sheriatit dhe i urdhëresave të tij, të cilat ishin shkak kundërshtie dhe origjinat e shkaqeve të çështjeve dytësore dhe të ligjeve të përgjithshme. Kështu, në suret që u shpallën në Medine dhe në vërsetet, përmes shpjegimeve në stil të detajuar, të qartë e të thjeshtë dhe në mënyrë të pakrahasueshme shpjegimi tipik për Kur‟anin, ai në pjesën më të madhe përmend brenda atyre çështjeve të veçanta dytësore një përmbledhje të fuqishme e të lartë, një konkluzion e provë, një fjali që lidhet me Njësinë Hyjnore, me Emrat Hyjnore ose me Ahiretin; e bën çështjen e veçantë të sheriatit të përgjithshme dhe siguron se ajo përputhet me besimin tek Zoti xh.sh.. Ajo pozitë e qartë e ndriçon atë pjesë, e lartëson dhe e përgjithëson.
Risale-i Nur ve bilhassa Kur’an’ın kırk vech-i i’cazını icmalen ispat eden Yirmi Beşinci Söz, zeylleriyle beraber ve nazımdaki vech-i i’cazı hârika bir tarzda beyan ve ispat eden Arabî Risale-i Nur’dan İşaratü’l-İ’caz tefsiri bilfiil göstermişler ki Mekkî sure ve âyetlerde en âlî bir üslub-u belâgat ve en yüksek bir i’caz-ı îcazî vardır.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Risale-i Nuri i ka provuar cilësitë, pikat e holla dhe elokuencën e lartë në përmbledhjet e përfundimet, të cilat shprehin Njësinë Hyjnore dhe që vijnë kryesisht te fundet e vërseteve, si,
Amma Medine sure ve âyetlerinin birinci safta muhatap ve muarızları ise Allah’ı tasdik eden Yahudi ve Nasâra gibi ehl-i kitap olduğundan mukteza-yı belâgat ve irşad ve mutabık-ı makam ve halin lüzumundan, sade ve vâzıh ve tafsilli bir üslupla ehl-i kitaba karşı dinin yüksek usûlünü ve imanın rükünlerini değil belki medar-ı ihtilaf olan şeriatın ve ahkâmın ve teferruatın ve küllî kanunların menşeleri ve sebepleri olan cüz’iyatın beyanı lâzım geldiğinden, o sure ve âyetlerde ekseriyetçe tafsil ve izah ve sade üslupla beyanat içinde Kur’an’a mahsus emsalsiz bir tarz-ı beyanla, birden o cüz’î teferruat hâdisesi içinde yüksek, kuvvetli bir fezleke, bir hâtime, bir hüccet ve o cüz’î hâdise-i şer’iyeyi küllîleştiren ve imtisalini iman-ı billah ile temin eden bir cümle-i tevhidiye ve esmaiye ve uhreviyeyi zikreder. O makamı nurlandırır, ulvileştirir, küllîleştirir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
اِنَّ اللّٰهَ عَلٰى كُلِّ شَى۟ءٍ قَدٖيرٌ ۝ اِنَّ اللّٰهَ بِكُلِّ شَى۟ءٍ عَلٖيمٌ ۝ وَهُوَ ال۟عَزٖيزُ الرَّحٖيمُ ۝ وَهُوَ ال۟عَزٖيزُ ال۟حَكٖيمُ
Risale-i Nur, âyetlerin âhirlerinde ekseriyetle gelen اِنَّ اللّٰهَ عَلٰى كُلِّ شَى۟ءٍ قَدٖيرٌ ۝ اِنَّ اللّٰهَ بِكُلِّ شَى۟ءٍ عَلٖيمٌ ۝ وَهُوَ ال۟عَزٖيزُ الرَّحٖيمُ ۝ وَهُوَ ال۟عَزٖيزُ ال۟حَكٖيمُ gibi tevhidi veya âhireti ifade eden fezlekeler ve hâtimelerde ne kadar yüksek bir belâgat ve meziyetler ve cezaletler ve nükteler bulunduğunu Yirmi Beşinci Söz’ün İkinci Şule’sinin İkinci Nur’unda o fezleke ve hâtimelerin pek çok nüktelerinden ve meziyetlerinden on tanesini beyan ederek o hülâsalarda bir mu’cize-i kübra bulunduğunu muannidlere de ispat etmiş.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
“Në të vërtetë Zoti është i Gjithëfuqishmi mbi gjithçka.” “Sigurisht Zoti ka njohuri për gjithçka”, “Dhe Ai është i Gjithëfuqishmi, i Gjithurti”, “Ai është i Larti në Fuqi i Gjithëmëshirshmi.”
Evet Kur’an, o teferruat-ı şer’iye ve kavanin-i içtimaiyenin beyanı içinde birden muhatabın nazarını en yüksek ve küllî noktalara kaldırıp, sade üslubu bir ulvi üsluba ve şeriat dersinden tevhid dersine çevirerek Kur’an’ı hem bir kitab-ı şeriat ve ahkâm ve hikmet hem bir kitab-ı akide ve iman ve zikir ve fikir ve dua ve davet olduğunu gösterip her makamda çok makasıd-ı irşadiye ve Kur’aniyeyi ders vermesiyle Mekkiye âyetlerin tarz-ı belâgatlarından ayrı ve parlak, mu’cizane bir cezalet izhar eder.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Në shpjegimin e Rrezatimit të Dytë në Dritën e Dytë tek Fjala e Njëzet e Pestë, dhjetë prej shumë pikave të holla e prej cilësive të atyre përmbledhjeve e përfundimeve, ai ka provuar për kryeneçët se tek ato ndodhet një mrekulli më e lartë.
Bazen iki kelimede mesela رَبُّ ال۟عَالَمٖينَ ve رَبُّكَ de رَبُّكَ tabiriyle ehadiyeti ve رَبُّ ال۟عَالَمٖينَ ile vâhidiyeti bildirir. Ehadiyet içinde vâhidiyeti ifade eder. Hattâ bir cümlede, bir zerreyi bir göz bebeğinde gördüğü ve yerleştirdiği gibi güneşi dahi aynı âyetle, aynı çekiçle göğün göz bebeğinde yerleştirir ve göğe bir göz yapar.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Po, në shpjegimin e atyre çështjeve dytësore të sheriatit dhe të ligjeve të jetës sociale, ai i ngre shikimet e atyre të cilëve u adresohet për tek çështjet e larta e të përgjithshme, dhe e transformon stilin e thjeshtë në stil të lartë, tamam sikur ai e kalon lexuesin nga mësimi i sheriatit për tek mësimi i Njësisë Hyjnore, kjo vërteton se Kur‟ani është një libër sheriati, rregullash dhe urtësie; gjithashtu ai është libër i parimeve të fesë dhe i besimit, libër lutje, mendimi e thirrje. Dhe përmes mësimit të shumë qëllimeve të udhëzimit Kur‟anor në çdo pjesë, ai shfaq një elokuencë brilante e të mrekullueshme, të ndryshme nga ajo e sureve që u shpallën në Mekë.
Mesela خَلَقَ السَّمٰوَاتِ وَ ال۟اَر۟ضَ âyetinden sonra يُولِجُ الَّي۟لَ فِى النَّهَارِ وَ يُولِجُ النَّهَارَ فِى الَّي۟لِ âyetinin akabinde وَ هُوَ عَلٖيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ der. “Zemin ve göklerin haşmet-i hilkatinde kalbin dahi hatıratını bilir, idare eder.” der, tarzında bir beyanat cihetiyle o sade ve ümmiyet mertebesini ve avamın fehmini nazara alan o basit ve cüz’î muhavere, o tarz ile ulvi ve cazibedar ve umumî ve irşadkâr bir mükâlemeye döner.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Ndonjëherë në dy fjalë, për shembull, te رَبُّ ال۟عَالَمٖينَ “Zoti i të gjitha botëve” dhe رَبُّكَ “Zoti yt”, ku përmes frazës رَبُّكَ “Zoti yt” ai shpreh Njësinë Hyjnore dhe përmes رَبُّ ال۟عَالَمٖينَ “Zoti i të gjitha botëve” shpreh Unitetin Hyjnor. Duke ditur se Njësia përmban Unitetin. Madje ai stil elokuence mund të shikojë tek një fjali e vetme dhe të tregojë, si shembull, depërtimin e Njohurisë së Tij tek vendosja e grimcës në beben e syrit dhe vendosja e diellit në mes të qiellit, dhe tek gjithëpërfshirja e Fuqisë së Tij e Cila vendos me një vegël të vetme çdo gjë në vendin e vet, duke e bërë diellin sikur të ishte një sy për qiellin.
'''Ehemmiyetli Bir Sual:''' Bazen bir hakikat, sathî nazarlara görünmediğinden ve bazı makamlarda cüz’î ve âdi bir hâdiseden yüksek bir fezleke-i tevhidi veya küllî bir düsturu beyan etmekte münasebet bilinmediğinden bir kusur tevehhüm edilir. Mesela “Hazret-i Yusuf aleyhisselâm, kardeşini bir hile ile alması” içinde وَفَو۟قَ كُلِّ ذٖى عِل۟مٍ عَلٖيمٌ diye gayet yüksek bir düsturun zikri, belâgatça münasebeti görünmüyor. Bunun sırrı ve hikmeti nedir?
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Dhe për shembull, pas vërsetit, خَلَقَ السَّمٰوَاتِ وَ ال۟اَر۟ضَ “I Cili krijoi qiejt e tokën”, duke ndjekur vërsetin, يُولِجُ الَّي۟لَ فِى النَّهَارِ وَ يُولِجُ النَّهَارَ فِى الَّي۟لِ “Ai ndërfut natën te dita, dhe Ai ndërfut ditën te nata.”(<ref>Kur‟an, 35:13</ref>)
'''Elcevap:''' Her biri birer küçük Kur’an olan ekser uzun sure ve mutavassıtlarda ve çok sahife ve makamlarda yalnız iki üç maksat değil belki Kur’an mahiyeti hem bir kitab-ı zikir ve iman ve fikir hem bir kitab-ı şeriat ve hikmet ve irşad gibi çok kitapları ve ayrı ayrı dersleri tazammun ederek rububiyet-i İlahiyenin her şeye ihatasını ve haşmetli tecelliyatını ifade etmek cihetiyle, kâinat kitab-ı kebirinin bir nevi kıraatı olan Kur’an, elbette her makamda, hattâ bazen bir sahifede çok maksatları takiben marifetullahtan ve tevhidin mertebelerinden ve iman hakikatlerinden ders verdiği haysiyetiyle, öbür makamda mesela, zâhirce zayıf bir münasebetle başka bir ders açar ve o zayıf münasebete çok kuvvetli münasebetler iltihak ederler. O makama gayet mutabık olur, mertebe-i belâgatı yükseklenir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Ai thotë: وَ هُوَ عَلٖيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ “Sigurisht që Ai është i Gjithëdituri i asaj që është në gjokse (në zemrat e njerëzve).”(<ref>Kur‟an, 35:38</ref>)
'''İkinci Bir Sual:''' Kur’an’da sarîhan ve zımnen ve işareten, âhiret ve tevhidi ve beşerin mükâfat ve mücazatını binler defa ispat edip nazara vermenin ve her surede her sahifede her makamda ders vermenin hikmeti nedir?
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Ai thotë: “Brenda madhështisë së krijimit të tokës e të qiejve, Ai njeh e rregullon gjithashtu mendimet e zemrës.” Dhe përmes shpjegimit të këtij lloji e transformon atë nivel të thjeshtë e të paditur dhe veçanërisht diskutimin që marrin parasysh mendjet e njerëzve të zakonshëm, në një bisedim të lartë, tërheqës e të përgjithshëm për qëllimin e udhëzimit.
'''Elcevap:''' Daire-i imkânda ve kâinatın sergüzeştine ait inkılablarda ve emanet-i kübrayı ve hilafet-i arziyeyi omuzuna alan nev-i beşerin şakavet ve saadet-i ebediyeye medar olan vazifesine dair en ehemmiyetli en büyük en dehşetli meselelerinden en azametlilerini ders vermek ve hadsiz şüpheleri izale etmek ve gayet şiddetli inkârları ve inatları kırmak cihetinde elbette o dehşetli inkılabları tasdik ettirmek ve o inkılablar azametinde büyük ve beşere en elzem ve en zarurî meseleleri teslim ettirmek için Kur’an, binler defa değil belki milyonlar defa onlara baktırsa yine israf değil ki milyonlar kere tekrar ile o bahisler Kur’an’da okunur, usanç vermez, ihtiyaç kesilmez.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''Një pyetje:''' “Meqenëse për arsye se një e vërtetë e rëndësishme ndonjëherë nuk është e dukshme për shikimet sipërfaqësore dhe, meqenëse në disa pozita lidhja nuk njihet në shprehjen e përmbledhjes së lartë që i përket Njësisë Hyjnore apo një parimi të përgjithshëm midis një ngjarjeje të pjesshme e të zakonshme, disa e imagjinojnë se ka mangësi në elokuencë. Për shembull, duke përmendur parimin shumë të lartë, وَفَو۟قَ كُلِّ ذٖى عِل۟مٍ عَلٖيمٌ “Por përmbi të gjithë ata që janë të pajisur me dije, është Një i Gjithëdituri (All-llahu).”(<ref>Kur‟an, 12:76</ref>)
Mesela اِنَّ الَّذٖينَ اٰمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُم۟ جَنَّاتٌ تَج۟رٖى مِن۟ تَح۟تِهَا ال۟اَن۟هَارُ ۝ ... خَالِدٖينَ فٖيهَٓا اَبَدًا âyetinin gösterdiği müjde-i saadet-i ebediye hakikati, bîçare beşere her dakika kendini gösteren hakikat-i mevtin hem insanı hem dünyasını hem bütün ahbabını idam-ı ebedîsinden kurtarıp ebedî bir saltanatı kazandırdığından, milyarlar defa tekrar edilse ve kâinat kadar ehemmiyet verilse yine israf olmaz, kıymetten düşmez.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
te Hazreti Jusufi a.s., duke strehuar vëllanë e tij me marifet, kjo nuk shfaqet të jetë në ruajtje me elokuencën. Cili është kuptimi i tij dhe urtësia në të?”
İşte bu çeşit hadsiz kıymettar meseleleri ders veren ve kâinatı bir hane gibi değiştiren ve şeklini bozan dehşetli inkılabları tesis etmekte iknaya ve inandırmaya ve ispata çalışan Kur’an-ı Mu’cizü’l-Beyan elbette sarîhan ve zımnen ve işareten binler defa o meselelere nazar-ı dikkati celbetmek; değil israf belki ekmek, ilaç, hava, ziya gibi birer hâcet-i zaruriye hükmünde ihsanını tazelendirir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''Përgjigjja:''' Në shumicën e sureve të gjata dhe në ato me gjatësi mesatare që secila është si një Kur‟an i vogël, dhe në shumë faqe e pjesë nuk ndiqen vetëm dy apo tre qëllime prej katër qëllimeve të Kur‟anit, që janë: Njësia Hyjnore, profetësia, ringjallja dhe drejtësia me ibadetin, por secila përmban natyrën e Kur‟anit dhe katër qëllimet përnjëherësh. Domethënë, secila prej tyre është libër përmendjeje, besimi, reflektimi, libër sheriati, urtësie dhe libër udhëzimi. Dhe kështu, meqenëse secila përshkruan treguesit madhështorë të Hyjnisë dhe gjithëpërfshirjen e të gjitha gjërave, duke qenë një lloj recitimi i librit madhështor të universit, në çdo diskutim dhe ndonjëherë në një faqe të vetme, Kur‟ani ndjek shumë qëllime; ndërsa duke dhënë mësim në njohjen e Zotit, në shkallët e Njësisë Hyjnore dhe në të vërtetat e besimit, edhe në qoftë se me një lidhje të dobët në dukje, ai hap një subjekt tjetër udhëzuesi në pjesën vijuese dhe i bashkangjit lidhje të fuqishme të dobtës. Kështu, stili i korrespondon plotësisht diskutimit që kërkon ajo pozitë dhe rrit nivelin e elokuencës.
Hem mesela اِنَّ ال۟كَافِرٖينَ فٖى نَارِ جَهَنَّمَ ve اَلظَّالِمٖينَ لَهُم۟ عَذَابٌ اَلٖيمٌ gibi tehdit âyetlerini Kur’an gayet şiddetle ve hiddetle ve gayet kuvvet ve tekrarla zikretmesinin hikmeti ise –Risale-i Nur’da kat’î ispat edildiği gibi– beşerin küfrü, kâinatın ve ekser mahlukatın hukukuna öyle bir tecavüzdür ki semavatı ve arzı kızdırıyor ve anâsırı hiddete getirip tufanlar ile o zalimleri tokatlıyor. Ve اِذَٓا اُل۟قُوا فٖيهَا سَمِعُوا لَهَا شَهٖيقًا وَهِىَ تَفُورُ ۝ تَكَادُ تَمَيَّزُ مِنَ ال۟غَي۟ظِ âyetinin sarahatiyle o zalim münkirlere cehennem, öyle öfkeleniyor ki hiddetinden parçalanmak derecesine geliyor.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''Një pyetje e dytë:''' “Cilat janë urtësia dhe qëllimi i Kur‟anit që i provon me mijëra herë Ahiretin, Njësinë Hyjnore dhe shpërblimet e dënimet e njeriut, që tërheq vëmendje për tek ato në mënyrë të qartë, të nënkuptuar e me aluzione dhe i jep ato mësim në çdo sure, në çdo faqe dhe në çdo diskutim?”
İşte böyle bir cinayet-i âmmeye ve hadsiz bir tecavüze karşı beşerin küçüklük ve ehemmiyetsizliği noktasına değil belki zalimane cinayetinin azametine ve kâfirane tecavüzünün dehşetine karşı Sultan-ı Kâinat, kendi raiyetinin hukuklarının ehemmiyetini ve o münkirlerin küfür ve zulmündeki nihayetsiz çirkinliğini göstermek hikmetiyle fermanında gayet hiddet ve şiddetle o cinayeti ve cezasını değil bin defa, belki milyonlar ve milyarlar ile tekrar etse yine israf ve kusur değil ki bin seneden beri yüzer milyon insanlar her gün usanmadan kemal-i iştiyakla ve ihtiyaçla okurlar.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''Përgjigjja:''' Kur‟ani i jep mësim njeriut dhe i tërheq vëmendjen për tek çështjet më të rëndësishme, më domethënëse e më të mëdha që ndodhin midis krijesave e mundësive, dhe për ndryshimet e historisë së universit që lidhet me detyrën e njeriut dhe me mjetet e mjerimit të tij apo të lumturisë – njeriu i cili mori përsipër detyrën e amanetit, si kalif, zëvendës i Zotit në tokë–, dhe në të njëjtën kohë Kur‟ani zhduk dyshimet e shumta që i vijnë njeriut pa ndërprerje, dhe dërrmon mohimet e llojeve të tërbuara dhe kokëfortësinë. Kështu, Kur‟ani e bën njeriun t‟i mbështesë e t‟i besojë ato revolucione të mëdha dhe që t‟u parashtrojë atyre çështjet thelbësore më të domosdoshme të cilat janë aq të mëdha sa revolucionet e ndryshimet, atëherë në qoftë se Kur‟ani tërheq vëmendjen e tij për tek ato me mijëra herë dhe me miliona herë, kjo nuk do të quhej kurrë tepri në elokuencë, dhe ato diskutime duhet të lexohen pasi nuk ka më të rëndësishme e më të mëdha se sa ato. Ato nuk shkaktojnë mërzi, dhe nevoja nuk mbaron për t‟i përsëritur e lexuar me miliona herë.
Evet, her gün her zaman, herkes için bir âlem gider, taze bir âlemin kapısı kendine açılmasından, o geçici her bir âlemini nurlandırmak için ihtiyaç ve iştiyakla لَٓا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ cümlesini binler defa tekrar ile o değişen perdelere ve âlemlere her birisine bir لَٓا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ ı lamba yaptığı gibi öyle de o kesretli, geçici perdeleri ve tazelenen seyyar kâinatları karanlıklandırmamak ve âyine-i hayatında in’ikas eden suretlerini çirkinleştirmemek ve lehinde şahit olabilen o misafir vaziyetleri aleyhine çevirmemek için o cinayetlerin cezalarını ve Padişah-ı Ezelî’nin şiddetli ve inatları kıran tehditlerini, her vakit Kur’an’ı okumakla tahattur edip nefsin tuğyanından kurtulmaya çalışmak hikmetiyle Kur’an, gayet mu’cizane tekrar eder ve bu derece kuvvet ve şiddet ve tekrarla tehdidat-ı Kur’aniyeyi hakikatsiz tevehhüm etmekten şeytan bile kaçar. Ve onları dinlemeyen münkirlere cehennem azabı ayn-ı adalettir, diye gösterir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Për shembull, meqenëse vërseti,  
Hem mesela, asâ-yı Musa gibi çok hikmetleri ve faydaları bulunan kıssa-i Musa’nın (as) ve sair enbiyanın kıssalarını çok tekrarında, risalet-i Ahmediyenin hakkaniyetine bütün enbiyanın nübüvvetlerini hüccet gösterip onların umumunu inkâr edemeyen, bu zatın risaletini hakikat noktasında inkâr edemez hikmetiyle ve herkes, her vakit bütün Kur’an’ı okumaya muktedir ve muvaffak olamadığından her bir uzun ve mutavassıt sureyi birer küçük Kur’an hükmüne getirmek için ehemmiyetli erkân-ı imaniye gibi o kıssaları tekrar etmesi; değil israf belki mu’cizane bir belâgattır ve hâdise-i Muhammediye bütün benî-Âdem’in en büyük hâdisesi ve kâinatın en azametli meselesi olduğunu ders vermektir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
اِنَّ الَّذٖينَ اٰمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُم۟ جَنَّاتٌ تَج۟رٖى مِن۟ تَح۟تِهَا ال۟اَن۟هَارُ ۝ ... خَالِدٖينَ فٖيهَٓا اَبَدًا
Evet, Kur’an’da Zat-ı Ahmediye’ye en büyük makam vermek ve dört erkân-ı imaniyeyi içine almakla لَٓا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ rüknüne denk tutulan مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللّٰهِ ve risalet-i Muhammediye kâinatın en büyük hakikati ve Zat-ı Ahmediye, bütün mahlukatın en eşrefi ve hakikat-i Muhammediye tabir edilen küllî şahsiyet-i maneviyesi ve makam-ı kudsîsi, iki cihanın en parlak bir güneşi olduğuna ve bu hârika makama liyakatine pek çok hüccetleri ve emareleri, kat’î bir surette Risale-i Nur’da ispat edilmiş. Binden birisi şudur ki:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
“Vërtet se ata të cilët besojnë dhe punojnë mirësi e drejtësi, për ta do të jenë kopshtet e begatë nën të cilët rrjedhin lumenj (në Xhnenet). “Ata do të banojnë aty përherë.”(<ref>Kur‟an, 5:85</ref>)
اَلسَّبَبُ كَال۟فَاعِلِ düsturuyla, bütün ümmetinin bütün zamanlarda işlediği hasenatın bir misli onun defter-i hasenatına girmesi ve bütün kâinatın hakikatlerini, getirdiği nur ile nurlandırması, değil yalnız cin, ins, melek ve zîhayatı, belki kâinatı, semavat ve arzı minnettar eylemesi ve istidat lisanıyla nebatatın duaları ve ihtiyac-ı fıtrî diliyle hayvanatın duaları, gözümüz önünde bilfiil kabul olmasının şehadetiyle milyonlar, belki milyarlar fıtrî ve reddedilmez duaları makbul olan suleha-yı ümmeti her gün o zata salât ü selâm unvanıyla rahmet duaları ve manevî kazançlarını en evvel o zata bağışlamaları ve bütün ümmetçe okunan Kur’an’ın üç yüz bin harfinin her birisinde on sevaptan tâ yüz, tâ bin hasene ve meyve vermesinden yalnız kıraat-ı Kur’an cihetiyle defter-i a’maline hadsiz nurlar girmesi haysiyetiyle o zatın şahsiyet-i maneviyesi olan hakikat-i Muhammediye, istikbalde bir şecere-i tûba-i cennet hükmünde olacağını Allâmü’l-guyub bilmiş ve görmüş, o makama göre Kur’an’ında o azîm ehemmiyeti vermiş ve fermanında ona tebaiyetle ve sünnetine ittiba ile şefaatine mazhariyeti en ehemmiyetli bir mesele-i insaniye göstermiş ve o haşmetli şecere-i tûbanın bir çekirdeği olan şahsiyet-i beşeriyetini ve bidayetteki vaziyet-i insaniyesini ara sıra nazara almasıdır.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
ia tregon të vërtetën e njoftimeve të lumturisë së përgjithshme njeriut të mjerë, i cili në çdo minut takon realitetin e vdekjes dhe ky sihariq e shpëton njeriun nga përfytyrimi për vdekjen si një ekzekutim i përjetshëm. Kështu e shpëton atë –botën e tij dhe të gjithë ata që ai i do– nga asgjësimi, madje ai u jep atyre një sovranitet të përhershëm dhe i bën të përfytyrojnë një lumturi të përjetshme. Kështu, në qoftë se ky vërset do të përsëritej me miliarda herë, përsëritja e tij nuk do të konsiderohej kurrë tepri, edhe sikur të vlerësohej sa universi, përsëri elokuenca nuk e humbet vlerën e saj.
İşte Kur’an’ın tekrar edilen hakikatleri bu kıymette olduğundan tekraratında kuvvetli ve geniş bir mu’cize-i maneviye bulunmasına fıtrat-ı selime şehadet eder. Meğer maddiyyunluk taunuyla maraz-ı kalbe ve vicdan hastalığına müptela ola.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Kështu, ti shikon se Kur‟ani i shpjegimit të mrekullueshëm i cili i trajton shembujt e këtyre çështjeve të vlefshme dhe orvatet të bindë ata të cilëve ai u adresohet, duke vërtetuar me prova vendimtare ndodhjen e revolucioneve dhe ndryshimet e mëdha që do ta shkatërrojnë formën aktuale të universit dhe i bën ato para tyre të lehta e të qarta sikur të ishte ndryshimi i një shtëpie dhe trasnformimi i formës së saj; Kur‟ani i mrekullueshëm sigurisht tërheq vëmendjen me mijëra herë për tek këto çështje –në mënyrë të qartë, të nënkuptuar e me aluzione–, dhe kjo nuk është e tepërt, por përtërin mirësinë, ashtu siç përtërihen nevojat esenciale të bukës, ilaçit, ajrit dhe dritës.
قَد۟ يُن۟كِرُ ال۟مَر۟ءُ ضَو۟ءَ الشَّم۟سِ مِن۟ رَمَدٍ وَ يُن۟كِرُ ال۟فَمُ طَع۟مَ ال۟مَاءِ مِن۟ سَقَمٍ kaidesine dâhil olur.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Dhe për shembull, siç është provuar në mënyrë vendimtare në Risale-in Nur, urtësia e përsëritjes në Kur'an: اِنَّ ال۟كَافِرٖينَ فٖى نَارِ جَهَنَّمَ, اَلظَّالِمٖينَ لَهُم۟ عَذَابٌ اَلٖيمٌ
=== '''BU ONUNCU MESELE’YE''' '''BİR HÂTİME OLARAK İKİ HÂŞİYEDİR''' ===
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
“Vërtet që për keqbërësit është një ndëshkim i dhimbshëm”(<ref>Kur‟an, 14:22</ref>), “Për ata që mohuan (All-llahun) për ta do të jetë zjarri i Xhehennemit.”(<ref>Kur‟an, 35:36</ref>)
'''Birincisi:''' Bundan '''(*<ref>*Bu risalenin telifinden on iki sene evvel. (Nâşir)</ref>)''' on iki sene evvel işittim ki en dehşetli ve muannid bir zındık, Kur’an’a karşı suikastını tercümesiyle yapmaya başlamış ve demiş ki: “Kur’an tercüme edilsin, tâ ne mal olduğu bilinsin.” Yani, lüzumsuz tekraratı herkes görsün ve tercümesi onun yerinde okunsun diye dehşetli bir plan çevirmiş.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
dhe vërsete të tjera, kërcënimi e paralajmërimi si këto të cilët përsëriten me ashpërsi, egërsi e dhunshëm është se mosbesimi i njeriut është një tejkalim e një shkelje e tillë kundër të drejtave të universit e të shumicës së krijesave, dhe ai shkakton zemërimin e qiejve e të tokës dhe bën të inatosen elementet, saqë ato japin goditje me stuhi, shtrëngata e tufane mbi mohuesit e mbi keqbërësit. Dhe sipas deklarimit të qartë të vërseteve,
Fakat Risale-i Nur’un cerh edilmez hüccetleri kat’î ispat etmiş ki Kur’an’ın hakiki tercümesi kabil değil ve lisan-ı nahvî olan lisan-ı Arabî yerinde Kur’an’ın meziyetlerini ve nüktelerini başka lisan muhafaza edemez ve her bir harfi, on adetten bine kadar sevap veren kelimat-ı Kur’aniyenin mu’cizane ve cem’iyetli tabirleri yerinde, beşerin âdi ve cüz’î tercümeleri tutamaz, onun yerinde camilerde okunmaz diye Risale-i Nur, her tarafta intişarıyla o dehşetli planı akîm bıraktı. Fakat o zındıktan ders alan münafıklar, yine şeytan hesabına Kur’an güneşini üflemekle söndürmeye, aptal çocuklar gibi ahmakane ve divanecesine çalışmaları hikmetiyle, bana gayet sıkı ve sıkıcı ve sıkıntılı bir halette bu Onuncu Mesele yazdırıldı tahmin ediyorum. Başkalarla görüşemediğim için hakikat-i hali bilemiyorum.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
اِذَٓا اُل۟قُوا فٖيهَا سَمِعُوا لَهَا شَهٖيقًا وَهِىَ تَفُورُ ۝ تَكَادُ تَمَيَّزُ مِنَ ال۟غَي۟ظِ
'''İkinci Hâşiye:''' Denizli hapsinden tahliyemizden sonra meşhur Şehir Otelinin yüksek katında oturmuştum. Karşımda güzel bahçelerde kesretli kavak ağaçları birer halka-i zikir tarzında gayet latîf, tatlı bir surette hem kendileri hem dalları hem yaprakları, havanın dokunmasıyla cezbekârane ve cazibedarane hareketle raksları, kardeşlerimin müfarakatlarından ve yalnız kaldığımdan hüzünlü ve gamlı kalbime ilişti. Birden güz ve kış mevsimi hatıra geldi ve bana bir gaflet bastı. Ben, o kemal-i neşe ile cilvelenen o nâzenin kavaklara ve zîhayatlara o kadar acıdım ki gözlerim yaşla doldu. Kâinatın süslü perdesi altındaki ademleri, firakları ihtar ve ihsasıyla kâinat dolusu firakların, zevallerin hüzünleri başıma toplandı.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
“Kur ata të flaken në të (Zjarr), ata do të dëgjojnë të marrë frymë (tmerrësisht) duke u djegur në flakë”, “Ai pothuaj shpërthen me vrull...”(<ref>Kur‟an, 67:7-8</ref>)
Birden hakikat-i Muhammediyenin (asm) getirdiği nur, imdada yetişti. O hadsiz hüzünleri ve gamları, sürurlara çevirdi. Hattâ o nurun, herkes ve her ehl-i iman gibi benim hakkımda milyon feyzinden yalnız o vakitte, o vaziyete temas eden imdat ve tesellisi için Zat-ı Muhammediye’ye (asm) karşı ebediyen minnettar oldum. Şöyle ki:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Xhehennemi zemërohet keq me ata mohues të padrejtë e të ligj, saqë arrin shkallën e shpërthimit me furi e tërbim.
Ol nazar-ı gaflet, o mübarek nâzeninleri; vazifesiz, neticesiz, bir mevsimde görünüp, hareketleri neşeden değil belki güya ademden ve firaktan titreyerek hiçliğe düştüklerini göstermekle, herkes gibi bendeki aşk-ı beka ve hubb-u mehasin ve muhabbet-i vücud ve şefkat-i cinsiye ve alâka-i hayatiyeye medar olan damarlarıma o derece dokundu ki böyle dünyayı bir manevî cehenneme ve aklı bir tazip âletine çevirdiği sırada, Muhammed aleyhissalâtü vesselâmın beşere hediye getirdiği nur perdeyi kaldırdı; idam, adem, hiçlik, vazifesizlik, abes, firak, fânilik yerinde o kavakların her birinin yaprakları adedince hikmetleri, manaları ve Risale-i Nur’da ispat edildiği gibi üç kısma ayrılan neticeleri ve vazifeleri var, diye gösterdi:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Kështu, në qoftë se Monarku i universit do ta përsëriste në urdhërat e Tij, me zemërim të madh e me ashpërsi, atë krim (mohimin) dhe ndëshkimin e tij me mijëra, miliona apo miliarda herë, akoma ajo nuk do të ishte aspak tepri dhe as mangësi në elokuencë. Duke parë atë krim të përgjithshëm dhe atë shkelje e agresion ndaj të drejtave të pakufishme, dhe sipas urtësisë së shfaqjes së rëndësisë së të drejtave dhe përkujdesjes Hyjnore dhe duke nxjerrë në pah shëmtinë e pafund në mosbesim dhe në ligësinë e atyre mohuesve, ajo nuk përsëritet për humbjen e njeriut dhe vogëlsinë e tij, por për madhësinë e mëkatit të mohuesit dhe madhësinë e krimit të tij të padrejtë.
'''Birinci kısım neticeleri:''' Sâni’-i Zülcelal’in esmasına bakar. Mesela, nasıl ki bir usta hârika bir makineyi yapsa onu takdir eden herkes o zata “Mâşâallah, bârekellah” deyip alkışlar. Öyle de o makine dahi ondan maksud neticeleri tam tamına göstermesiyle, lisan-ı haliyle ustasını tebrik eder, alkışlar. Her zîhayat ve her şey böyle bir makinedir, ustasını tebriklerle alkışlar.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Pastaj ne shikojmë se me qindra miliona njerëz që prej njëmijë vjetësh, i kanë lexuar çdo ditë ato vërsete të Kur‟anit, jo me mërzi, por me dëshirë të madhe, me mall e nevojë.
'''İkinci kısım hikmetleri ise:''' Zîhayatın ve zîşuurun nazarlarına bakar. Onlara şirin bir mütalaagâh, birer kitab-ı marifet olur. Manalarını zîşuurun zihinlerinde ve suretlerini kuvve-i hâfızalarında ve elvah-ı misaliyede ve âlem-i gaybın defterlerinde daire-i vücudda bırakıp sonra âlem-i şehadeti terk eder, âlem-i gayba çekilir. Demek, surî bir vücudu bırakır, manevî ve gaybî ve ilmî çok vücudları kazanır.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Vërtet, çdo ditë, gjithë kohën, për gjithkënd, një botë zhduket dhe dera e një bote të re hapet për ta. Në përsëritjen e لَٓا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ “Nuk ka Zot tjetër përveç All-llahut” me mallin e nevojës për të, me mijëra herë, me qëllim që të ndriçohet secila nga ato botëra kalimtare dhe të shkëlqejnë me dritën e besimit, ajo e bën atë fjali Njësie لَٓا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ sikur të ishte një llambë ndriçuese në qiellin e atyre botëve, ditëve dhe e atyre perdeve të ndryshueshme... Në të njëjtën mënyrë, sipas urtësisë së vlerësimit nëpërmjet leximit të Kur‟anit, dënimet e atyre krimeve dhe kërcënimet e rrepta të Monarkut të Parapërjetësisë, të cilat dërrmojnë kokëfortësinë e tyre dhe përmes veprimit për të shpëtuar nga kryengritja e shpirtit, që të mos i zhysë në errësirrë ato perde të shumëfishta kalimtare dhe botët e përkohshme shtegtuese, që të mos i bëjnë të shëmtuara imazhet e tyre që reflektohen në pasqyrat e jetëve të tyre dhe që të mos kthejnë kundra tyre ato shikime shoqëruese miqësore të cilat mund të dëshmojnë në favor të tyre, e jo kundra, Kur‟ani i përsërit ato në mënyrën më domethënëse. Madje edhe djajtë mposhten e ikin nga imagjinata që të jenë pa vend këto kërcënime kaq të fuqishme, të ashpra e të përsëritura të Kur‟anit. Ai tregon se torturat e Xhehennemit janë thjesht drejtësi për mohuesit të cilët nuk u kushtojnë vëmendje atyre.
Evet, madem Allah var ve ilmi ihata eder. Elbette adem, idam, hiçlik, mahv, fena; hakikat noktasında ehl-i imanın dünyasında yoktur ve kâfir münkirlerin dünyaları ademle, firakla, hiçlikle, fânilikle doludur. İşte bu hakikati, umumun lisanında gezen bu gelen darb-ı mesel ders verip der: “Kimin için Allah var, ona her şey var ve kimin için yoksa her şey ona yoktur, hiçtir.”
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Dhe për shembull, duke përsëritur shumë herë tregimet e Musait a.s. të cilat përmbajnë shumë shembuj urtësie dhe dobi si Shkopi i Musait, dhe gjithashtu urtësia në përsëritjen e tregimeve të profetëve, paqja dhe bekimet e Zotit xh.sh. qofshin mbi ta, është që të demonstrojë se profetësitë e të gjithë profetëve të tyre janë një provë e profetësisë së Muhammedit a.s.m.. Në përputhje me urtësinë e pamohueshme të pikëpamjes së realitetit të profetësisë së këtij Personaliteti, dhe meqenëse jo gjithkush ka gjithmonë kohë apo aftësi për të lexuar gjithë Kur‟anin, ashtu si shtyllat e rëndësishme të besimit, ai i përsërit ato tregime me qëllim që t‟i bëjë të gjitha suret e gjata dhe ato me gjatësi mesatare, secilën si një Kur‟an të vogël. T‟i përsërisësh ato nuk është tepri, por në të vërtetë, ajo kërkohet nga elokuenca, dhe jep mësim se ngjarja e shfaqjes së Muhammedit a.s.m. është ngjarja më e madhe e njerëzimit dhe çështja më e rëndësishme e universit.
'''Elhasıl:''' Nasıl ki iman, ölüm vaktinde insanı idam-ı ebedîden kurtarıyor; öyle de herkesin hususi dünyasını dahi idamdan ve hiçlik karanlıklarından kurtarıyor. Ve küfür ise hususan küfr-ü mutlak olsa hem o insanı hem hususi dünyasını ölümle idam edip manevî cehennem zulmetlerine atar. Hayatının lezzetlerini acı zehirlere çevirir. Hayat-ı dünyeviyeyi âhiretine tercih edenlerin kulakları çınlasın. Gelsinler, buna ya bir çare bulsunlar veya imana girsinler. Bu dehşetli hasarattan kurtulsunlar.
 
</div>
Është treguar në mënyrë vendimtare në Risale-i Nur e me prova e tregues të shumtë se përmes dhënies së pozitës më të lartë Personit të profetit Muhammed a.s.m. në Kur‟an, dhe duke e bërë مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللّٰهِ “Muhammedun resulull-llah,” Muhammedi është i dërguari i Tij- i cili përmban katër nga shtyllat e besimit të shoqëruara me لَٓا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ “Nuk ka Zot tjetër përveç All-llahut,” se profetësia e Muhammedit a.s.m. është e vërteta më e madhe në univers, se Personi i Muhammedit a.s.m. është më i nderuari i krijesave dhe personaliteti i tij universal kolektiv dhe rangu i tij i shenjtë i njohur si e vërteta Muhammedane është dielli më rrezatues i dy botëve, dhe vlera e tij për këtë pozitë të jashtëzakonshme është provuar gjithashtu. Njëra nga mijëra provat është kjo.
 
Sipas parimit, اَلسَّبَبُ كَال۟فَاعِلِ “Shkaku është si vepruesi” me barasvlerën e të gjitha veprave të mira të kryera nga i gjithë komuniteti i tij në të gjitha kohët duke hyrë në librin e tij të punëve të mira, drita që ai solli duke ndriçuar të gjitha të vërtetat e kozmosit; kënaqësia që ai u jep jo vetëm xhindeve, njerëzve, melekëve dhe gjallesave, por gjithashtu edhe universit, qiejve e tokës; dhe lutjet e bimëve të ofruara nga gjuha e prirjes dhe e gatishmërisë së gjendjeve të tyre, dhe lutjet e kafshëve të ofruara nëpërmjet gjuhës së nevojës së tyre të natyrshme; dhe komuniteti i drejtë i atij personaliteti duke i çuar atij salavate e duke bërë prej lutjeve të mëshirës me salat e selam, dhe përfitime shpirtërore të milionave –dhe së bashku me qëniet shpirtërore e madje miliardat– nga lutjet e pamohueshme janë pranuar, siç dëshmojmë aktualisht me sytë tonë; dhe meqenëse secila nga shkronjat e Kur‟anit –që i kalojnë të treqindmijët– fitojnë nga dhjetë, njëqind deri në njëmijë mirësi e fruta prej dritave të pafundme, duke hyrë në librin e veprave të tij vetëm me recitimin e Kur‟anit nga i gjithë komuniteti i tij, Dituria e të Gjithëditurit të Vetëm i së Padukshmes parapriu dhe shikoi se realiteti Muhammedan i cili është një personalitet shpirtëror kolektiv, në të ardhmen do të ishte si Pema Tuba e Parajsës. Ishte në përputhje me pozitën që Ai i dha atij një rëndësi të tillë të madhe në Kur‟an, dhe në dekretet e Tij tregoi se arritja e ndërmjetësimit të tij – shefa‟atit– do të jetë vetëm duke ndjekur e aderuar tek Sunneti i tij i nderuar që është çështja më e rëndësishme që lidhet me njeriun. Dhe nga koha në kohë ai mori në konsideratë personalitetin e tij njerëzor dhe gjendjen njerëzore në jetën e tij të hershme, e cila ishte si bërthama e Pemës madhështore të Tubasë.
 
Kështu, meqenëse të vërtetat e përsëritura në Kur‟an janë të kësaj vlere, të gjitha natyrat e shëndosha do ta dëshmonin se, në përsëritjet në Kur‟an, është një mrekulli shpirtërore e fuqishme dhe e gjërë; veçse në qoftë se një person është goditur nga një sëmundje e zemrës dhe nga një sëmundje e ndërgjegjjes për shkak të plagëve të materializmit
 
dhe që përfshihet nën rregullin:
 
قَد۟ يُن۟كِرُ ال۟مَر۟ءُ ضَو۟ءَ الشَّم۟سِ مِن۟ رَمَدٍ وَ يُن۟كِرُ ال۟فَمُ طَع۟مَ ال۟مَاءِ مِن۟ سَقَمٍ
 
Kur syri është sëmurë dritën s’e duron,
 
As goja me plagë ujin s’e shijon.
 
<span id="BU_ONUNCU_MESELE’YE_BİR_HÂTİME_OLARAK_İKİ_HÂŞİYEDİR"></span>
=== DY SHTOJCA, TË CILAT FORMOJNË NJË PËRFUNDIM TË KËSAJ ÇËSHTJES SË DHJETË ===
 
'''E para:''' Dymbëdhjetë vjet më parë unë dëgjova se një ateist i tmershëm e kryeneç kishte nxitur një komplot kundër Kur‟anit nëpërmjet pasjes së tij të përkthyer. Ai tha: “Kur‟ani duhet të përkthehet që të njihet se çfarë malli është.” Me fjalë të tjera, duke thënë, le të shohë gjithkush përsëritjet e tij të panevojshme dhe le të lexohet përkthimi në vend të tij, ai kurdisi një komplot të tmerrshëm.
 
Megjithatë provat e pamohueshme të Risale-i Nurit provuan në mënyrë vendimtare se një përkthim i vërtetë i Kur‟anit është i pamundur dhe gjuhët e tjera, përveçse gjuhës së pasur Arabe nuk mund t‟i ruajnë veçoritë e Kur‟anit dhe pikat e holla të elokuencës së tij. Përkthimet e rëndomta e të pjesshme të njeriut kurrë nuk mund të zënë vendin e fjalëve të mrekullueshme të Kur‟anit, që çdo shkronjë e të cilit fiton nga dhjetë deri në njëmijë merita; prandaj, leximi i përkthimit nuk mund të bëhet në vend të tij nëpër xhami. Duke u shpërndarë gjithandej Risale-i Nuri e asgjësoi atë komplot të tmershëm. Unë e mora me mend se ai ishte për shkak të përpjekjeve prej idioti e të çmenduri të hipokritëve për të shuar diellin e Kur‟anit, për llogari të djallit, duke i fryrë atij si fëmijët idiotë, pasi morën mësim prej atij ateisti; unë u inspirova që ta shkruaj këtë “çështjen e dhjetë” ndërsa isha në një ngushticë të madhe dhe në situatën më të dëshpëruar. Por unë nuk e di realitetin e situatës meqë kam qenë i pamundur të takohem me të tjerët.
 
'''Shtojca e dytë:''' Pas lirimit tonë nga burgu i Denizlit, po rrija një ditë në katin e sipërm të hotelit të famshëm “Shehir.” Vallëzimi shumë i hollë, i hijshëm e joshës i gjetheve, i degëve, dhe i rrënjëve të shumë plepave në kopshtet e bukur përballë meje, secili në lëvizje të dalldisur e në ekstazë, si një rreth dervishësh, me prekjen e flladit, më lëndoi zemrën time të dëshpëruar e të zymtë për shkak të ndarjes nga vëllezërit e mi dhe që kisha mbetur i vetmuar. Papritmas, më erdhën ndërmend stinët e vjeshtës e të dimrit dhe një pakujdesi më mposhti. Kështu më erdhi aq keq për ato plepa të bukur e për ato krijesa të gjalla që përkundeshin me gaz e hare, saqë m‟u mbushën sytë me lot. Me këtë kujtues të ndarjeve dhe të mosqënies nën perden e zbukuruar të universit, dëshpërimi i botës –i mbushur plot me vdekje e ndarje rëndoi mbi mua.
 
Atëherë, papritmas, Drita të cilën e solli e Vërteta Muhammedane a.s.m. më erdhi në ndihmë dhe i transformoi atë dëshpërim e dhimbje të pafundme në gëzim. Vërtet që i jam përjetësisht mirënjohës Qënies së Muhammedit a.s.m. për ndihmën e ngushëllimin që prekën atë gjendje në atë kohë. Një shembull i vetëm i shkëlqimeve të pafund të asaj Drite ishte shpëtim për mua, për të gjithë besimtarët dhe për gjithkënd. Ajo ishte kështu:
 
Ai shikim i pavëmendshëm i shfaqi ato krijesa të bekuara e të bukura në atë periudhe kohe të ishin pa funksion e qëllim dhe lëvizjen e tyre të ishte jo nga gëzimi, por sikur ato dridheshin nga mosekzistenca dhe ndarja duke u shkallmuar për tek shuajtja. Ai shikim i shkujdesur më preku aq shumë ndjenjat e dëshirës për qëndrueshmëri të përhershme, për përmallimin ndaj gjërave të mira, për dashurinë e ekzistencës, për dhembshurinë ndaj llojit njerëzor dhe për dashurinë e jetës, saqë ai e transformoi dynjanë në një llojë Ferri shpirtëror dhe mendjen në një instrument torture. Atëherë, mu në atë pikë, Drita që Muhammedi a.s.m. kishte sjellë si dhuratë për njerëzimin, ngriti perden; ajo shfaqi në vend të shuajtjes, mosqënies, asgjësimit, mungesës së qëllimit, kotësisë, përkohshmërisë dhe ndarjes kuptime e shembuj urtësie sa numri i gjetheve të atyre plepave.
 
Risale-i Nuri ka provuar se rezultatet e detyrat mund të ndahen në tri lloje:
 
'''Lloji i parë''' është i orientuar e shikon tek Emrat e Krijuesit të Gjithëlavdishëm. Ashtu si një mjeshtër i aftë, i cili në qoftë se prodhon një makineri të çuditshme do të duartrokitej e vlerësohej nga të gjithë për shpikjen e tij dhe do të thonin për të '''Masha'All-llah, Barekall-llah''', po ashtu ajo makineri me rolin e saj e përshëndet mjeshtrin e saj dhe e lavdëron atë nëpërmjet gjuhës së gjendjes së saj, e duke shfaqur në mënyrë perfekte rezultatet e synuara prej saj. Të gjitha qëniet e gjalla dhe të gjitha gjërat janë makineri të tilla si ajo; ato duartrokasin Mjeshtrin e tyre përmes lavdërimeve të tyre.
 
'''Lloji i dytë i shembujve të urtësisë''' orientohet për tek shikimet e gjallesave dhe të qënieve të vetëdijshme. Secila nga qëniet bëhet një objekt i këndshëm studimi e libër njohurie. Ato i kanë kuptimet e tyre në sferën e ekzistencës në mendjet e qënieve të vetëdijshme, format e tyre i kanë në memoriet e tyre, tek tablotë në Botën e Shëmbëllesës dhe në regjistrat e Botës së Padukshme. Atëherë, ato lënë botën e dukshme e tërhiqen për te bota e padukshme. Domethënë ato lënë ekzistencën e dukshme dhe fitojnë shumë ekzistenca që i përkasin kuptimit të së padukshmes dhe njohurisë.
 
Po, meqenëse All-llahu xh.sh. ekziston dhe dituria e Tij përfshin e rrethon gjithçka, atëherë në pikëpamjen e realitetit, në botën e besimtarëve, sigurisht nuk ndodhen mosqënie, shuarje, asgjë, asgjësim dhe përkohshmëri. Ndërsa bota e jobesimtarëve është plotë mos- ekzistencë, ndarje, asgjësim e përkohshmëri. Thënia në gjuhën e gjithësecilit:
 
'''“Për ata të cilët Allahu ekziston, gjithçka ekziston, ndërsa për ata që Allahu nuk ekziston, për ta nuk ekziston asgjë,”''' e sqaron këtë fakt.
 
'''Përmbledhja:''' Besimi ashtu siç e shpëton njeriun nga asgjësimi i përhershëm në kohën e vdekjes, gjithashtu ai shpëton botën private të gjithësecilit nga errësira e asgjësimit dhe e asgjësë. Ndërsa mosbesimi, dhe sidomos në qoftë se ai është mosbesim absolut, me vdekjen e çon njeriun dhe botën e tij private në mosekzistencë, dhe e flak atë në Ferr – si errësirë. Ai i transformon kënaqësitë e jetës në dhimbje e helme të ashpra.
 
Le të kumbojnë veshët e atyre që preferojnë jetën e kësaj bote mbi atë të Ahiretit! Le të vijnë ata e të gjejnë një zgjidhje për këtë, ose le të hyjnë në besim e të shpëtojnë veten e tyre nga kjo humbje e tmerrshme!...


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
سُب۟حَانَكَ لَا عِل۟مَ لَنَٓا اِلَّا مَا عَلَّم۟تَنَٓا اِنَّكَ اَن۟تَ ال۟عَلٖيمُ ال۟حَكٖيمُ
سُب۟حَانَكَ لَا عِل۟مَ لَنَٓا اِلَّا مَا عَلَّم۟تَنَٓا اِنَّكَ اَن۟تَ ال۟عَلٖيمُ ال۟حَكٖيمُ
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
“Lavdia të takon Ty! Ne nuk dimë asgjë më tepër nga ç’na ke mësuar Ti. vërtet që vetëm Ti je i Gjithëdituri, i Gjithurti”(<ref>Kur‟an, 2:32</ref>)
Duanıza çok muhtaç ve size çok müştak kardeşiniz
 
</div>
Nga vëllai juaj që ka shumë nevojë për duatë tuaja dhe që ju do juve jashtë mase
 
'''Said Nursi'''
 
 
'''Një letër nga Husrevi për ustadh Bediuzzaman Said Nursi lidhur me Çështjen e Dhjetë'''
 
'''Profesori im i dashur dhe i nderuar!'''
 
Falënderime të pafundme qofshin për Zotin e Gjithëfuqishëm që ne kemi marrë trajtesën Një lule e Emirdagut, Çështjen e Dhjetë të frutave të Denizlit, e cila e ka përmirësuar brengën tonë të ndarjes sonë dymujore dhe dëshpërimin tonë që kemi qenë të pamundur për të komunikuar; ajo rendit virtytet e përsëritjes së vërseteve të mëshirshme, të dhembshura, të lavdishme dhe madhështore në Kuranin Kerim. Të cilat i ngjallin zemrat tona me jetë të freskët dhe i gjallërojnë shpirtërat tonë me fllad të freskët; ajo shpjegon domosdoshmërinë, domethënien dhe arsyen për përsëritjet, dhe gjithashtu është një mbrojtje brilante e Risale-i Nurit. Në të vërtetë, sa më shumë që ne t‟i marrim erë kësaj luleje, duke merituar kështu vlerësim e admirim, aq më shumë shtohet malli i shpirtërave tonë për të. Ashtu si, si përballë vështirësive të burgimit tonë nëntë mujor, nëntë çështjet e frutave të besimit shfaqën bukurinë e tyre duke kontribuar për lirimin tonë, po ashtu nëpërmjet tregimit të çudirave të mrekullisë së ngjeshur të Kuranit, Çështja e Dhjetë, lulja e tyre, përsëri shfaqi bukurinë e tyre.
 
Po, o profesori im i dashur, ashtu si bukuria madhështore dhe e hollë e trëndafilit që e bën shikuesin t'i harrojë gjembat në kërcellin e tij, po kështu kjo lule e ndritshme na ka bërë ne që të harrojmë dëshpërimin e atyre nëntë muajve;
 
ajo i ka bërë ato si asgjë. Mënyra e të shkruarit të saj jo vetëm që i kënaq ata që e studiojnë atë, por ajo çudit mendjen. Prej shumë bukurive që përmban, ajo tregon plotësisht vlerën e përsëritjeve përballë tradhtisë së „thjeshtimit‟ të Kuranit në sytë e njerëzve duke e përkthyer atë.
 
Kurani i shpjegimit të mrekullueshëm duke u provuar të jetë aq i ri, i freskët sikur të shpallej rishtas, ndjekësit e tij duke u kapur fort pas tij në çdo shekull, dhe bindja e tyre e plotë ndaj urdhëresave dhe ndalesave të tij; dhe kërcënimet e tij të ashpra të tmerrshme të përsëritura për shtypësit në çdo shekull, dhe vështrimi i tij i mëshirshëm dhe i dhembshur për të shtypurit; dhe midis kërcënimeve të tij të cilat shikojnë këtë shekull; tiranët duke u bërë të qajnë e të bërtasin vazhdimisht për këto gjashtë apo shtatë vitet e fundit nga Ferri qiellor i cili të kujton shembullin e hapësirës më të thellë; dhe studentët e Risale-i Nurit duke qenë në krye të të shtypurve në këtë shekull; dhe qënia e tyre të çliruar nga mjeritë e tyre, personale e të gjithanshme, ashtu siç gjetën çlirim e lehtësim profetët e hershëm; dhe tregimi i saj për goditjet që u jepen të pafeve, kundërshtarëve të saj, dhe torturat e ferrit; dhe Lulja duke u mbyllur me dy shtojca të bukura e të holla; të gjitha këto e shtyjnë këtë studentin tënd të varfër, Husrevin, për të dhënë i gëzuar falënderime të panumërta. Ashtu siç e kam përmendur për profesorin tim të dashur, unë kurrë nuk e kam përjetuar në jetën time gëzimin dhe lumturinë që ma jep kjo lule e bukur, siç u kam thënë vëllezërve të mi në raste të shumta.
 
Zoti i Gjithëfuqishëm vendosi mbi shpatullat e tyre të dobëta një peshë shumë të rëndë e të madhe. Zoti qoftë i kënaqur me profesorin tonë të dashur, dhe Zoti i bëftë ata të buzëqeshin përjetësisht duke ua lehtësuar peshën e tyre. Amin!
 
Po, o profesori im i dashur!
 
Ne jemi gjithmonë të kënaqur me Zotin xh.sh., me Kuranin, me të Dashurin e Tij, me Risale-i Nurin dhe me ty, o profesori ynë i dashur, që je njoftuesi i Kuranit. Ne kurrë nuk pendohemi që të ndjekim ty. Ne nuk kemi absolutisht asnjë qëllim në zemrat tona për të bërë dëm; ne kërkojmë vetëm Zotin dhe kënaqësinë e Tij. Ndërsa koha kalon, mallëngjimi ynë shtohet për t‟u takuar me All-llahun brenda limiteve të kënaqësisë së Tij. T‟ia referosh Zotit të Gjithëfuqishëm ata të cilët na kanë bërë ne keq, pa përjashtim, dhe t‟i falësh ata, dhe t‟i bësh mirë gjithësecilit duke i përfshirë edhe ata tiranë, është një shenjë e islamit e ngulitur në zemrat e studentëve të Risale-i Nurit. Ne i paraqesim falënderime të pafundme Krijuesit, i Cili e dha këtë pa kërkimin tonë.
 
Studenti yt me shumë të meta,


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''Husrevi'''
'''Said Nursî'''
</div>


<span id="ON_BİRİNCİ_MESELE"></span>
== ÇËSHTJA E NJËMBËDHJETË ==


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
[Qindra prej frutave të panumërta të pjesshme dhe universale të pemës së shenjtë të besimit, njëra prej të cilave është parajsa, një tjetër është lumturia e përjetshme, dhe një tjetër është shikimi i Krijuesit, janë shtjelluar me prova e shpjegime në Risale-i Nur. Atëherë duke ia referuar shpjegimin e mëtejshëm të tyre veprës '''Siraxhun-Nur''', Llampës ndriçuese, këtu ne do të shtjellojmë pak shembuj prej frutave të saj të mira të pjesshëm e të veçantë dhe jo shtyllat e saj universale.]
'''Onuncu Mesele Münasebetiyle Hüsrev’in Üstadına Yazdığı Mektup'''
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''Njëra nga këto:''' Një ditë ndërsa po recitoja në një lutje me këtë përmbajtje: O Zoti im! “Në përnderim të Xhebrailit, Mikailit, Israfilit dhe Azrailit dhe nëpërmjet ndërmjetësimit të tyre -duke i përdorë ata si vesile dhe si shefatë- më ruaj mua nga të këqiat e shejtanëve prej xhindëve dhe prej njerëzve... Dhe sa përmenda emrin e Azrailit, përmendja e të cilit i mbush njerëzit me frikë dhe i bën të dridhen nga tmerri, unë përjetova një gjendje të mirë shpirtërore, një kënaqësi tepër të ëmbël dhe një ngushëllim të madh. Ndërkohë falënderova Allahun duke thënë: '''El-Hamdu lil-Lah''', dhe fillova ta doja Azrailin me një dashuri të pastër, sepse ai është njëri prej melekëve që besimi në ekzistencën e tyre është njëra nga shtyllat e imanit. Ne do të tregojmë shumë shkurt vetëm një frut të pjesshëm prej frutave të shumta të këtij aspekti të pjesshëm të besimit në melekët.
'''Çok sevgili üstadım efendim!'''
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''Një tjetër:''' Gjëja më e çmueshme që ka gjithësecili dhe ajo për të cilën ata dridhen më shumë, është shpirti i tyre. Unë ndjeva me siguri një gëzim të thellë përballë dorëzimit të shpirtit një doreje „të fortë e të besuar‟ që ta ruajë atë nga kotësia, nga humbja dhe nga asgjësimi. Kjo më dha një kënaqësi të madhe.
Cenab-ı Hakk’a hadsiz şükürler olsun, iki aylık iftirak üzüntülerini ve muhaberesizlik ızdıraplarını hafifleştiren ve kalplerimize taze hayat bahşeden ve ruhlarımıza yeni, safi bir nesîm ihda eden Kur’an’ın celalli ve izzetli, rahmetli ve şefkatli âyetlerindeki tekraratın mehasinini ta’dad eden, hikmet-i tekrarının lüzum ve ehemmiyetini izah eden ve Risale-i Nur’un bir hârika müdafaası olan Denizli Meyvesinin Onuncu Meselesi namını alan “Emirdağı Çiçeği”ni aldık. Elhak, takdir ve tahsine çok lâyık olan bu çiçeği kokladıkça ruhumuzdaki iştiyak yükseldi. Dokuz aylık hapis sıkıntısına mukabil, Meyve’nin Dokuz Meselesi nasıl beraetimize büyük bir vesile olmakla güzelliğini göstermiş ise Onuncu Meselesi olan çiçeği de Kur’an’ın îcazlı i’cazındaki hârikaları göstermekle o nisbette güzelliğini göstermektedir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Pastaj m‟u kujtuan Melekët e ngarkuar me regjistrimin e punëve të njeriut, dhe pashë se ato kishin fruta të mirë e të shijshëm si këto:
Evet, sevgili üstadım, gülün çiçeğindeki fevkalâde letafet ve güzellik, ağacındaki dikenleri nazara hiç göstermediği gibi; bu nurani çiçek de bize dokuz aylık hapis sıkıntısını unutturacak bir şekilde o sıkıntılarımızı da hiçe indirmiştir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Çdo njeri, për hir të përjetësimit të veprave të tij të mira dhe që të mbeten fjalët e vlefshme, përpiqet seriozisht që t'i ruajë e t'i mbrojë ato që të mos humbasin, qoftë nëpërmjet shkrimit, ose poezisë, ose madje edhe nëpërmjet një shiriti kinematografik, dhe sidomos në qoftë se ato vepra do të prodhonin fruta të përhershëm në Parajsë; ai do të përmallohej që t‟i ruante ato më shumë..
Mütalaasına doyulmayacak şekilde kaleme alınan ve akılları hayrete sevk eden bu nurani çiçek, muhtevi olduğu çok güzelliklerinden bilhassa Kur’an’ın tercümesi suretiyle nazar-ı beşerde âdileştirilmek ihanetine mukabil; o tekraratın kıymetini tam göstermekle, Kur’an’ın cihan-değer ulviyetini meydana koymuştur.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Kiramul-Katibinë -Melekët Regjistrues- qëndrojnë mbi shpatullat e njeriut me qëllim që ta shfaqin atë në pamjet e përjetshme, që t‟i fotografojnë veprat e tij që ato të shfaqen në skena të amshuara dhe që pronarët -autorët- e atyre veprave të shpërblehen dhe të fitojnë çmime të larta të vazhdueshme.. Kjo m‟u duk aq e këndshme, e shijshme dhe e ëmbël saqë unë nuk mund ta përshkruaj...
Sâliklerinin her asırda fevkalâde bir metanetle sarılmaları ile ve emir ve nehyine tamamen inkıyad etmeleriyle, güya yeni nâzil olmuş gibi tazeliği ispat edilmiş olan Kur’an-ı Mu’cizü’l-Beyan’ın, bütün asırlarda, zalimlerine karşı şiddetli ve dehşetli ve tekrarlı tehditleri ve mazlumlarına karşı şefkatli ve rahmetli mükerrer taltifleri, hususuyla bu asrımıza bakan tehdidatı içinde zalimlerine misli görülmemiş bir halette, sanki feze’-i ekberden bir numuneyi andıran semavî bir cehennemle altı yedi seneden beri mütemadiyen feryad u figan ettirmesi ve keza mazlumlarının bu asırdaki küllî fertleri başında Risale-i Nur talebelerinin bulunması ve hakikaten bu talebeleri de ümem-i sâlifenin enbiyalarına verilen necatlar gibi pek büyük umumî ve hususi necatlara mazhar etmesi ve muarızları olan dinsizlerin cehennemî azapla tokatlanmalarını göstermesi hem iki güzel ve latîf hâşiyelerle hâtime verilmek suretiyle çiçeğin tamam edilmesi, bu fakir talebeniz Hüsrev’i o kadar büyük bir sürurla sonsuz bir şükre sevk etti ki bu güzel çiçeğin verdiği sevinç ve süruru, müddet-i ömrümde hissetmediğimi sevgili üstadıma arz ettiğim gibi kardeşlerime de kerratla söylemişim.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Pastaj, kur „njerëzit e dhënë vetëm pas kësaj dynjaje‟ më kishin privuar nga të gjitha shkaqet e jetës shoqërore, më kishin izoluar nga çdo gjë që më ngushëllonte, nga librat e mi, nga të dashurit e mi, dhe më kishin lëshuar në vendet e mërgimit dhe të vetmisë, dhe kur isha në një gjendje ngushtësie dhe brengosjeje deri në atë shkallë saqë unë ndjeja se dynjaja po shembej mbi kokën time.. ndërsa isha në këtë gjendje të dëshpëruar, befas një frut prej frutave të shumtë të „besimit në Melekët‟ më erdhi në ndihmë; ai frut, ndiçoi të gjitha anët e dynjasë sime dhe i dha dritë të gjithë botës përreth meje, duke e mbushur atë me „melekë‟ e me shpirtëra të mirë derisa u përhap kënaqësia e gëzimi në çdo anë.(<ref>Musned, v,173; al-Tirmidhi, zuhd,9; Ibn Maxhah, Zuhd 19</ref>)
Cenab-ı Hak, zayıf ve tahammülsüz omuzlarına pek azametli bâr-ı sakîl tahmil edilen siz sevgili üstadımızdan ebediyen razı olsun. Ve yüklerinizi tahfif etmekle yüzlerinizi ebede kadar güldürsün, âmin!
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Gjithashtu ai tregoi se botët e njerëzve të çudhëzimit janë të mbushura me vajtimet e vetmisë, kotësisë, zbrazëtisë dhe të errësirës.
Evet, sevgili üstadım, biz; Allah’tan, Kur’an’dan, Habib-i Zîşan’dan ve Risale-i Nur’dan ve Kur’an dellâlı siz sevgili üstadımızdan ebediyen razıyız. Ve intisabımızdan hiçbir cihetle pişmanlığımız yok. Hem kalbimizde zerre kadar kötülük etmek için niyet yok. Biz ancak Allah’ı ve rızasını istiyoruz. Gün geçtikçe, rızası içinde, Cenab-ı Hakk’a vuslat iştiyaklarını kalbimizde teksif ediyoruz. Bilâ-istisna bize fenalık edenleri Cenab-ı Hakk’a terk etmekle affetmek ve bilakis bize zulmeden o zalimler de dâhil olduğu halde, herkese iyilik etmek, Risale-i Nur talebelerinin kalplerine yerleşen bir şiar-ı İslâm olduğunu, biz istemeyerek ilan eden Hazret-i Allah’a hadsiz hudutsuz şükürler ediyoruz.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Ndërsa po gëzoja e shijoja kënaqësitë e këtij fruti, imagjinata ime mori një frut prej frutave të shumta të „besimit në profetët‟ -i cili i ngjason këtij- dhe në fakt e provoi -e shijoi atë. Dhe papritmas ndjeva se besimi im u zgjerua, u shtua dhe u shtri saqë u bë universal dhe i gjithanshëm, sepse tek unë u ndriçuan të gjithë ato kohë të shkuara dhe ndriçuan me dritën e vërtetimit dhe të besimit në ta, saqë unë ndjeja sikur po jetoja me ta, dhe secili nga profetët u bë si konfirmim me mijëra firma për shtyllat e besimit të cilat i solli dhe për tek të cilat bëri ftesë vula e atyre profetëve -profeti i Fundit të kohës a.s.m., duke i heshtur shejtanët.
Çok kusurlu talebeniz
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Pastaj m'u shfaq një pyetje me përgjigje vendimtare e cila është përfshirë në shkreptimën e Trembëdhjetë, rreth urtësisë së kërkimit mbrojtje All-llahut prej shejtanit -Hikmetul- Isti adheti. Në kuptim ajo më pyeti:
'''Hüsrev'''
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Njerëzit e besimit të cilët janë si këto fruta të besimit, dhe si këto dobi e rezultate të ëmbëla me shije të pakufishme, dhe të cilët kanë rezultate të këndshme e të mira të veprave të mira dhe dobitë e tyre të shumta; të cilët kanë përkujdesjen e vazhdueshme prej më të Mëshirshmit të mëshiruesve dhe suksesin dhe mëshirën e Tij.. të gjitha këto u japin atyre forcë e mbështetje; atëherë përse ndodh shpesh që ata mposhten prej njerëzve të çudhëzimit dhe ndonjëherë njëzet prej njerëzve të çudhëzimit i mposhtin dhe shkatërrojnë njëqind prej tyre?..
== ON BİRİNCİ MESELE ==
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Për këtë më erdhi ndërmend kjo:
Meyve’nin On Birinci Mesele’sinin başı, bir meyvesi cennet ve biri saadet-i ebediye ve biri rü’yetullah olan iman şecere-i kudsiyesinin hadsiz, küllî ve cüz’î meyvelerinden yüzer numuneleri Risale-i Nur’da beyan ve hüccetlerle ispat edildiğinden, izahını Siracünnur’a havale edip küllî erkânının değil belki cüz’î ve cüzlerin, cüz’î ve hususi meyvelerinden birkaç numune beyan edilecek.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Përse Kurani Kerim mobilizon këtë grumbullim të madh force në favor të njerëzve të besimit duke përmendur mbështetjen që u jep atyre Zoti xh.sh. me Melekë kundra dredhive e vesveseve të dobëta të shejtanit?
'''Birisi:''' Bir gün bir duada “Yâ Rabbî! Cebrail, Mikâil, İsrafil, Azrail hürmetlerine ve şefaatlerine, beni cin ve insin şerlerinden muhafaza eyle!” mealinde duayı dediğim zaman, herkesi titreten ve dehşet veren Azrail namını zikrettiğim vakit gayet tatlı ve tesellidar ve sevimli bir halet hissettim. Elhamdülillah, dedim. Azrail’i cidden sevmeye başladım. Melâikeye iman rüknünün bu cüz’î ferdinin pek çok meyvelerinden yalnız bir cüz’î meyvesine gayet kısa bir işaret ederiz.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Meqenëse Risale-i Nuri e ka shpjeguar urtësinë e kësaj me prova vendimtare, ne do të aludojmë këtu për përgjigjen e asaj pyetjeje në mënyrë shumë të shkurtër:
'''Birisi:''' İnsanın en kıymetli ve üstünde titrediği malı, onun ruhudur. Onu zayi olmaktan ve fenadan ve başıboşluktan muhafaza etmek için kuvvetli ve emin bir ele teslimin derin bir sevinç verdiğini kat’î hissettim. Ve insanın amelini yazan melekler hatırıma geldi. Baktım, aynen bu meyve gibi çok tatlı meyveleri var.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Po, ndonjëherë ndodh që kundër vandalëve ose një barbari të vetëm i cili përpiqet t‟i vërë zjarrin një pallati për ta rrënuar, njëqind burra marrin përsipër mbrojtjen e atij pallati; madje mund të kërkojnë ndihmë edhe tek mbreti apo tek pushteti për ruajtjen e pallatit; sepse qëndrimi në këmbë i pallatit kushtëzohet nga të gjitha kushtet, shtyllat dhe shkaqet që e bëjnë atë të qëndrojë në këmbë; kurse mosekzistenca dhe shkatërrimi i pallatit mund të ndodhë nëpërmjet mosekzistencës së një kushti të vetëm. Kështu, si ky shembull, ne kuptojmë se si shejtanët prej xhindëve dhe njerëzve bëjnë shkatërrime të tmerrshme dhe djegie të mëdha jolëndore nëpërmjet një akti shumë të pakët e të vogël, ashtu siç mund të digjet e rrënohet një pallat shumë i madh me një fije të vetme shkrepëseje.
'''Birisi:''' Her insan kıymetli bir sözünü ve fiilini bâkileştirmek için iştiyakla kitabet ve şiir hattâ sinema ile hıfzına çalışır. Hususan o fiillerin cennette bâki meyveleri bulunsa daha ziyade merak eder. “Kiramen Kâtibîn” insanın omuzlarında durup onları ebedî manzaralarda göstermek ve sahiplerine daimî mükâfat kazandırmak, o kadar bana şirin geldi ki tarif edemem.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Po, baza dhe origjina e të gjithë të keqes, ligësive dhe e mëkatëve është mosekzistencë, është shkatërrim. Mosekzistenca dhe shkatërrimi qëndrojnë të fshehura nën ekzistencën e jashtme.
Sonra ehl-i dünyanın, beni hayat-ı içtimaiyedeki her şeyden tecrit etmek içinde bütün kitaplarımdan ve dostlarımdan ve hizmetçilerimden ve teselli verici işlerden ayrı düşürmeleriyle beraber, gurbet vahşeti beni sıkarken ve boş dünya başıma yıkılırken melâikeye imanın pek çok meyvelerinden birisi imdadıma geldi. Kâinatımı ve dünyamı şenlendirdi, melekler ve ruhanîlerle doldurdu, âlemimi sevinçle güldürdü. Ve ehl-i dalaletin dünyaları vahşet ve boşluk ve karanlıkla ağladıklarını gösterdi.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Kështu, duke u mbështetur mbi këtë pikë shejtanët prej xhindëve dhe njerëzve dhe qëniet e këqija mund t‟i bëjnë ballë një fuqie të pakufishme me anë të një forceje tej mase të dobët, duke i shtyrë njerëzit e së vërtetës dhe të realitetit që në mënyrë të vazhdueshme të kërkojnë strehim tek Dera e mëshirës Hyjnore dhe të përpiqen për të shkuar tek ajo. Prandaj Kurani mobilizon forca të mëdhaja për mbrojtjen e tyre. Ai ua dorëzon duarve të tyre nëntëdhjetë e nëntë Emra të bukur Hyjnorë dhe lëshon dekrete të fuqishme me qëllim që ata të qëndrojnë të palëkundur e t'u bëjnë ballë atyre armiqve.
Hayalim bu meyvenin lezzetiyle mesrur iken umum peygamberlere imanın pek çok meyvelerinden buna benzer bir tek meyvesini aldı, tattı. Birden, bütün geçmiş zamanlardaki enbiyalarla yaşamış gibi onlara imanım ve tasdikim, o zamanları ışıklandırdı ve imanımı küllî yapıp genişlendirdi. Ve Âhir Zaman Peygamberimizin imana ait olan davalarına binler imza bastırdı, şeytanları susturdu.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Nga kjo përgjigje u bë e dukshme maja -fillimi- i një të vërtete madhështore dhe baza e një çështjeje të madhe. Ajo është si më poshtë vijon:
'''Birden Hikmetü’l-İstiaze Lem’ası’nda kat’î cevabı bulunan bir sual kalbime geldi ki:'''
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Ashtu si parajsa që depoziton prodhimet dhe rezultatet e të gjitha botëve të ekzistencës, dhe prodhon filizat e përjetshme të farërave të mbjella në këtë botë, po ashtu xhehennemi i djeg dhe i përcëllon prodhimet e mosekzistencës me qëllim që të shfaqë rezultatet shumë të dhimbshme të botërave të pakufishme të mosekzistencës dhe të asgjësisë. Dhe midis funksioneve të shumta të tij, fabrika e tmerrshme e xhehennemit pastron botën e ekzistencës prej papastërtive dhe ndyrësive të botës së mosekzistencës. Për tani ne nuk do ta hapim derën e kësaj çështjeje të madhe; në dashtë Zoti ajo do të shpjegohet më vonë.
“Bu meyveler gibi hadsiz tatlı semereler ve faydalar ve hasenatın gayet güzel neticeleri ve menfaatleri ve Erhamü’r-Râhimîn’in gayet merhametkârane tevfikleri ve inayetleri ehl-i hidayete yardım edip kuvvet verdikleri halde, ehl-i dalalet neden çok defa galebe eder ve bazen yirmisi, yüz tane ehl-i hidayeti perişan eder?” diye manen benden soruldu. Ve bu tefekkür içinde, şeytanın gayet zayıf desiselerine karşı Kur’an’ın büyük tahşidatı ve melâikeleri ve Cenab-ı Hakk’ın yardımını ehl-i imana göndermesi hatıra geldi. Risale-i Nur’un onun hikmetini kat’î hüccetlerle izahına binaen, o sualin cevabına gayet kısa bir işaret ederiz:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Po kështu, një pjesë prej frutave të besimit në Melekët lidhet me Munker dhe Nekir -Melekët pyetës- që marrin në pyetje; ajo është sa vijon:
Evet, bazen serseri ve gizli, muzır bir adamın bir saraya ateş atmaya çalışması yüzünden –yüzer adamın yapması gibi– yüzer adamın muhafazası ile ve bazen devlete ve padişaha iltica ile o sarayın vücudu devam edebilir. Çünkü onun vücudu, bütün şeraitin ve erkânın ve esbabın vücuduyla olabilir. Fakat onun ademi ve harap olması bir tek şartın ademiyle vaki ve bir serserinin bir kibritiyle yanıp mahvolduğu gibi, ins ve cin şeytanları az bir fiil ile büyük tahribat ve dehşetli manevî yangınlar yaparlar.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Një ditë thashë: “Unë sigurisht, ashtu si çdokush tjetër padyshim që do të hyj në varr.” Dhe hyra në të me imagjinatë: Ndërsa po më merrte frika prej shkretisë dhe dëshpërimit të atij vendi të ngushtë, të errët, të ftohtë e të vetmuar të varrit, kur befas, dy shokë të bekuar e të nderuar prej grupit „Munker dhe Nekir‟ u shfaqën dhe erdhën tek unë. Ata filluan të debatojnë me mua. Zemra ime dhe varri im u zgjeruan, u ndriçuan dhe u ngrohën; u hapën dritare me pamje nga bota e shpirtërave... u gëzova nga thellësia e shpirtit dhe e falënderova shumë All-llahun për atë situatë që pashë e cila do të realizohet në të ardhmen
Evet, bütün fenalıklar ve günahlar ve şerlerin mâyesi ve esasları ademdir, tahriptir. Sureten vücudun altında, adem ve bozmak saklıdır.
ndonëse tani e pashë me imagjinatë.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Ashtu sikur vdiq një student gjatë kohës që studionte gramatikën arabe, dhe kur e pyetën „Munker dhe Nekir‟ në varr: “Kush është Zoti yt?, ai u përgjigj: “kush” është kryefjala, “Zoti yt” është kallzuesi i saj... më pyesni diçka më të vështirë; kjo është e lehtë!” - sepse ai mendoi se ishte akoma në medrese duke marrë mësimin; ashtu si kjo përgjigje që i bëri të qeshnin melekët dhe shpirtërat që ishin të pranishëm dhe atë Evlija të drejtë të cilit iu zbulua varri dhe pa ngjarjen, madje i solli një buzëqeshje edhe mëshirës Hyjnore; dhe e shpëtoi atë prej ndëshkimit... po ashtu u përgjigj heroi martir prej studentëve të Risale-i Nurit -Hafiz Aliu i ndjerë- i cili vdiq në burg ndërsa ishte duke lexuar e shkruar Trajtesën e „Frutave të besimit‟ me entuziazëm të plotë, iu përgjigj pyetjeve të të dy melekëve në varr -ashtu siç u përgjigj në gjykatë me të vërtetat e Trajtesës së “Frutave të besimit”, po ashtu unë dhe studentët e Risale-i Nurit do t‟u përgjigjemi në dashtë Zoti atyre pyetjeve të cilat do të jenë të mirëfillta -në fakt- në të ardhmen dhe figurative, në kuptim, në të tashmen, do t‟u përgjigjemi me provat e ndritshme të Risale-i Nurit dhe me argumentet e tij vendimtarë, duke i bërë melekët që t'i konfirmojnë, t'i vlerësojnë dhe t'i miratojnë ato.
İşte cinnî ve insî şeytanlar ve şerirler, bu noktaya istinaden gayet zayıf bir kuvvetle hadsiz bir kuvvete karşı dayanıp, ehl-i hak ve hakikati Cenab-ı Hakk’ın dergâhına ilticaya ve kaçmaya her vakit mecbur ettiğinden, Kur’an onları himaye için büyük tahşidat yapar. Doksan dokuz esma-i İlahiyeyi onların ellerine verir. O düşmanlara karşı sebat etmelerine çok şiddetli emirler verir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Një shembull tjetër i „besimit në melekët‟ që të çon në lumturinë e kësaj bote është ky:
Bu cevaptan, birden pek büyük bir hakikatin ucu ve azametli, dehşetli bir meselenin esası göründü. Şöyle ki:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Një fëmijë i pafajshëm ndërsa ishte duke marrë mësimin e tij të besimit prej Ilmi Hafizit -fikhut fillestar- kur papritmas një fëmijë tjetër vjen tek ai duke qarë me rënkim për vdekjen e vëllait të tij të pafajshëm dhe ndërkohë ky e qetësoi dhe e ngushëlloi duke i thënë: “Mos qaj, o vëllai im, por falëndero All-llahun, sepse vëllai yt ka shkuar me melekët, ka kaluar në Xhennet, dhe do të udhëtojë e do të shëtisë atje me liri të plotë ashtu si melekët, dhe do të gjejë kënaqësi e lumturi më mirë se ne; ai do të fluturojë si melekët dhe do të shohë çdo vend”. Ai i transformoi vajtimin dhe britmat e tij të brengosura në buzëqeshje e gëzim.
Nasıl ki cennet, bütün vücud âlemlerinin mahsulatını taşıyor ve dünyanın yetiştirdiği tohumları bâkiyane sümbüllendiriyor, öyle de cehennem dahi hadsiz dehşetli adem ve hiçlik âlemlerinin çok elîm neticelerini göstermek için o adem mahsulatlarını kavuruyor ve o dehşetli cehennem fabrikası, sair vazifeleri içinde, âlem-i vücud kâinatını âlem-i adem pisliklerinden temizlettiriyor. Bu dehşetli meselenin şimdilik kapısını açmayacağız. İnşâallah sonra izah edilecek.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Edhe unë ashtu si ai fëmijë vajtues, në situatën e zymtë të këtij dimri pikëllues, mora lajmin e dy vdekjeve.
'''Hem meleklere iman meyvesinden bir cüzü ve Münker ve Nekir’e ait bir numunesi şudur:'''
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Njëra ishte ajo e nipit tim, Fuadit të ndjerë, i cili kishte arritur të dalë i pari në shkollat e larta dhe ishte botuesi i të vërtetave të Risale-i Nurit.
Herkes gibi ben dahi muhakkak gireceğim, diye mezarıma hayalen girdim. Ve kabirde yalnız, kimsesiz, karanlık, soğuk, dar bir haps-i münferidde bir tecrid-i mutlak içindeki tevahhuş ve meyusiyetten tedehhüş ederken, birden Münker ve Nekir taifesinden iki mübarek arkadaş çıkıp geldiler. Benimle münazaraya başladılar. Kalbim ve kabrim genişlediler, nurlandılar, hararetlendiler; âlem-i ervaha pencereler açıldı. Ben de şimdi hayalen ve istikbalde hakikaten göreceğim o vaziyete bütün canımla sevindim ve şükrettim.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
E dyta, ishte motra ime e ndjerë, e quajtur Hanëm, një shkollare e cila shkoi në Haxh dhe vdiq ndërsa po bënte tavafin, duke u rrotulluar rreth Qabesë. Këto vdekje të të dy të afërmve të mi më bënë mua të vajtoja si vajtimi për Abdurrahmanin e mjerë, që është përshkruar në Trajtesën për të moshuarit. Atëherë, nëpërmjet dritës së besimit unë pashë -në zemrën time- se Fuadi i pafajshëm dhe Hanëmeja e drejtë kishin si shoqërues melekë dhe huri në vend të shoqërimit të njerëzve, dhe pashë shpëtimin e atyre të dyve prej rreziqeve dhe mëkateve të kësaj bote. Ndërkaq nisa të falënderoja All-llahun -më të Mëshirshmin e mëshiruesve- me një mijë falënderime, i Cili e transformoi atë dëshpërim të rëndë në një ndjenjë kënaqësie e gëzimi... dhe fillova t‟i përgëzoj ata, të përgëzoj vëllain tim Abdul Mexhidin -babain e Fuadit- dhe të përgëzoj dhe veten time gjithashtu.
Sarf ve nahiv ilmini okuyan bir medrese talebesinin vefat edip, kabirde Münker ve Nekir’in مَن رَبُّكَ “Senin Rabb’in kimdir?” diye suallerine karşı, kendini medresede zannedip nahiv ilmi ile cevap vererek: “مَن ۟ mübtedadır, رَبُّكَ onun haberidir; müşkül bir meseleyi benden sorunuz, bu kolaydır.” diyerek hem o melâikeleri hem hazır ruhları hem o vakıayı müşahede eden orada bulunan bir keşfe’l-kubur velisini güldürdü ve rahmet-i İlahiyeyi tebessüme getirdi, azaptan kurtulduğu gibi; Risale-i Nur’un bir şehit kahramanı olan merhum Hâfız Ali, hapiste Meyve Risalesi’ni kemal-i aşkla yazarken ve okurken vefat edip kabirde melâike-i suale mahkemedeki gibi Meyve hakikatleri ile cevap verdiği misillü; ben de ve Risale-i Nur şakirdleri de o suallere karşı Risale-i Nur’un parlak ve kuvvetli hüccetleriyle istikbalde hakikaten ve şimdi manen cevap verip onları tasdike ve tahsine ve tebrike sevk edecekler, inşâallah.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Kjo u shkrua dhe u përfshi këtu me qëllim që këta dy të ndjerë të marrin një lutje për mëshirë.
'''Hem meleklere imanın saadet-i dünyeviyeye medar cüz’î bir numunesi şudur ki:'''
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Të gjitha krahasimet dhe alegoritë në Risale-i Nur përshkruajnë frutat e besimit që kanë si rezultatin e tyre lumturinë në këtë botë dhe në tjetrën. Ato fruta universalë të mëdha shfaqin në dynja lumturinë e jetës dhe bëjnë të përjetohen kënaqësitë e saja gjatë jetës; ato fruta universalë e të shtrirë njoftojnë se besimi i çdo njeriu do ta bëjë atë të fitojë në Ahiret një lumturi të përjetshme, madje ai do të prodhojë filiza, do të zhvillohet e zgjerohet atje në atë mënyrë.
İlmihalden iman dersini alan bir masum çocuğun, yanında ağlayan ve masum bir kardeşinin vefatı için vaveylâ eden diğer bir çocuğa: “Ağlama, şükreyle. Senin kardeşin meleklerle beraber cennete gitti; orada gezer, bizden daha iyi keyfedecek, melekler gibi uçacak, her yeri seyredebilir.” deyip feryat edenin ağlamasını tebessüme ve sevince çevirmesidir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Pesë prej atyre frutave të shumtë universalë i kemi shkruar tek Fundi i Fjalës së Tridhjetë e Nëntë si frutat e Miraxhit, dhe pesë Fruta janë përfshirë si shembuj në Degën e Pestë të Fjalës së Njëzet e Katërt.
Ben de aynen bu ağlayan çocuk gibi bu hazîn kışta ve elîm bir vaziyetimde gayet elîm iki vefat haberini aldım. Biri, hem âlî mekteplerde birinciliği kazanan hem Risale-i Nur’un hakikatlerini neşreden biraderzadem merhum Fuad; ikincisi, hacca gidip sekerat içinde tavaf ederken tavaf içinde vefat eden âlime Hanım namındaki merhume hemşirem. Bu iki akrabamın ölümleri, İhtiyar Risalesi’nde yazılan merhum Abdurrahman’ın vefatı gibi beni ağlatırken; imanın nuruyla o masum Fuad, o saliha Hanım, insanlar yerinde meleklere, hurilere arkadaş olduklarını ve bu dünyanın tehlike ve günahlarından kurtulduklarını manen, kalben gördüm. O şiddetli hüzün yerinde büyük bir sevinç hissedip hem onları hem Fuad’ın pederi kardeşim Abdülmecid’i hem kendimi tebrik ederek Erhamü’r-Râhimîn’e şükrettim. Bu iki merhumeye rahmet duası niyetiyle buraya yazıldı, kaydedildi.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Ne thamë në fillim se secila nga shtyllat e besimit ka fruta të shumtë të ndryshëm, madje ka fruta të panumërt, dhe se tërësia e shtyllave të besimit bashkërisht ka gjithashtu fruta të pakufishëm; një frut i vetëm prej tërësisë së frutave është Parajsa madhështore... tjetri është lumturia e përjetshme... ndërsa një tjetër që është më i ëmbël është shikimi i Krijuesit xh.sh. atje.
Risale-i Nur’daki bütün mizanlar ve muvazeneler, imanın saadet-i dünyeviyeye ve uhreviyeye medar meyvelerini beyan ederler. Ve o küllî ve büyük meyveler, bu dünyada gösterdikleri saadet-i hayatiye ve lezzet-i ömür cihetiyle her mü’minin imanı ona bir saadet-i ebediyeyi kazandıracak belki sümbül verecek ve o surette inkişaf edecek, diye haber verirler.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Gjithashtu disa nga frutat e besimit që janë boshti për të fituar lumturinë e të dyja botëve janë përshkruar mirë e qartë në krahasimin e përfshirë tek fundi i Fjalës së Tridhjetë e Dytë.
Ve o küllî ve pek çok meyvelerinden beş meyvesi, meyve-i mi’rac olarak Otuz Birinci Söz’ün âhirinde ve beş meyvesi Yirmi Dördüncü Söz’ün Beşinci Dal’ında numune olarak yazılmış. Erkân-ı imaniyenin her birinin ayrı ayrı pek çok belki hadsiz meyveleri olduğu gibi mecmuunun birden çok meyvelerinden bir meyvesi, koca cennet ve biri de saadet-i ebediye ve biri de belki en tatlısı da rü’yet-i İlahiyedir, diye başta demiştik. Ve Otuz İkinci Söz’ün âhirindeki muvazenede, imanın saadet-i dâreyne medar bir kısım semereleri güzel izah edilmiş.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Dëshmia se „besimi në Kaderin Hyjnor‟ ka gjithashtu fruta të çmueshëm në këtë dynja, është fakti se thënia “Ata që besojnë në Kaderin Hyjnor janë të shpëtuar nga brenga, nga mjerimi”, njihet gjërësisht si një proverbë. Dy fruta të „besimit në Kaderin Hyjnor‟ janë shpjeguar në krahasimin e bukur e të hollë tek fundi i Trajtesës rreth „Kaderit Hyjnor‟, i cili është rreth dy njerëzve që futen në një kopësht të këndshëm të Pallatit mbretëror... edhe unë vetë në veten time kam përjetuar me mijëra herë dhe kam kuptuar se nuk ka lumturi për jetën e kësaj dynjaje pa besim në Kaderin Hyjnor; po të mos ishte ky besim, do të shkatërrohej krejtësisht lumturia e kësaj bote. Madje sa herë që unë i shihja fatkeqësitë e dhimbshme nga këndvështrimi i besimit në Kaderin Hyjnor, ato fatkeqësi lehtësoheshin e pakësoheshin shumë, dhe pyesja me habi: si mund të vazhdojnë të jetojnë ata që nuk besojnë në Kaderin Hyjnor?
İman-ı bi’l-kader rüknünün kıymettar meyveleri bu dünyada bulunduğuna bir delil, umum lisanında مَن۟ اٰمَنَ بِال۟قَدَرِ اَمِنَ مِنَ ال۟كَدَرِ darb-ı mesel olmuştur. Yani “Kadere iman eden, gamlardan kurtulur.” Risale-i Kader’in âhirinde güzel bir temsil ile iki adamın şahane bir sarayın bahçesine girmesiyle, bir küllî meyvesi beyan edilmiş. Hattâ ben kendi hayatımda binler tecrübelerimle gördüm ve bildim ki kadere iman olmazsa hayat-ı dünyeviye saadeti mahvolur. Elîm musibetlerde ne vakit kadere iman cihetine bakardım; musibet gayet hafifleşiyor, görüyordum. Ve kadere iman etmeyen nasıl yaşayabilir, diye hayret ederdim.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Për njërin prej frutave universalë të shtyllës së besimit -besimit në Melekë- është aluduar në Stacionin e Dytë të Fjalës së Njëzet e Dytë, si më poshtë vijon:
'''Melâikeye iman rüknünün küllî meyvelerinden birisine, Yirmi İkinci Söz’ün İkinci Makam’ında şöyle işaret edilmiş ki:'''
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Duke iu lutur Zotit të Gjithëfuqishëm, Azraili a.s. tha:
Azrail aleyhisselâm Cenab-ı Hakk’a münâcat edip demiş: “Kabz-ı ervah vazifesinde senin ibadın benden küsecekler, şekva edecekler.” Ona cevaben denilmiş: “Senin vazifene hastalıkları ve musibetleri perde yapacağım. Tâ ibadımın şekvaları onlara gitsin, sana gelmesin.”
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
“Shërbëtorët e Tu do të ankohen prej meje dhe do të zemërohen me mua kur unë të kryej detyrën time të marrjes së shpirtërave në kohën e vdekjes.”
Aynen bu perdeler gibi Azrail aleyhisselâmın vazifesi de bir perdedir. Tâ haksız şekvalar Cenab-ı Hakk’a gitmesin. Çünkü ölümdeki hikmet ve rahmet ve güzellik ve maslahat cihetini herkes göremez. Zâhire bakıp itiraz eder, şekvaya başlar. İşte bu haksız şekvalar Rahîm-i Mutlak’a gitmemek hikmetiyle Azrail aleyhisselâm perde olmuş.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Atij iu tha në përgjigje: “ Unë do t‟i bëj sëmundjet dhe fatkeqësitë një perde për detyrat e tua, kështu që ankesat e shërbëtorëve të Mi do të drejtohen tek ato shkaqe dhe jo tek ti.”
Aynen bunun gibi bütün meleklerin, belki bütün esbab-ı zâhiriyenin vazifeleri, izzet-i rububiyetin perdeleridir. Tâ güzellikleri görünmeyen ve hikmetleri bilinmeyen şeylerde kudret-i İlahiyenin izzeti ve kudsiyeti ve rahmetinin ihatası muhafaza edilsin, itiraza hedef olmasın ve hasis ve ehemmiyetsiz ve merhametsiz şeyler ile kudretin mübaşereti nazar-ı zâhirîde görünmesin. Yoksa hiçbir sebebin hakiki tesiri ve icada hiç kabiliyeti olmadığını, her şeyde tevhid sikkeleri kat’î gösterdiğini, Risale-i Nur hadsiz delilleriyle ispat etmiş.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Edhe vetë detyra e Azrailit është një perde tjetër prej atyre perdeve me qëllim që ankesat e pajustifikueshme të mos drejtohen tek All-llahu i Gjithëfuqishëm, sepse meqenëse urtësinë, mëshirën, bukurinë dhe dobinë që gjendet në vdekje ndoshta nuk mund t‟i shohë gjithësecili pasi shikon tek aspekti i jashtëm i çështjeve dhe fillon të shfaqë kundërshtim e ankesa. Kështu, për hir të kësaj urtësie -domethënë me qëllim që të mos drejtohen ankesat e pajustifikueshme tek Mëshirëploti Absolut- Azraili a.s. u bë një perde.
Halk etmek, icad etmek ona mahsustur. Esbab, yalnız bir perdedir. Melâike gibi zîşuur olanların, yalnız cüz-i ihtiyarıyla cüz’î, icadsız, kesb denilen bir nevi hizmet-i fıtriye ve amelî bir nevi ubudiyetten başka ellerinde yoktur.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Pikërisht në të njëjtën mënyrë, funksioni i të gjithë melekëve, dhe madje detyrat dhe funksionet e të gjitha shkaqeve të jashtme janë perde për dinjitetin e Hyjnisë, me qëllim që dinjiteti dhe shenjtëria e fuqisë Hyjnore dhe gjithëpërfshirja e mëshirës Hyjnore të jenë të ruajtura në gjërat bukuria e të cilave nuk është e dukshme dhe urtësia e të cilave nuk është e kuptueshme; dhe që ato të mos jenë objekt kundërshtimesh dhe, që në shikimin sipërfaqësor fuqia Hyjnore të mos shfaqet se është në kontakt me gjëra të ulëta, të rëndomta e bajate.
Evet, izzet ve azamet isterler ki esbab, perdedar-ı dest-i kudret ola aklın nazarında.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Sepse Risale-i Nuri ka provuar në mënyrë vendimtare me dëshmi të panumërta se stampat e Unitetit Hyjnor mbi të gjitha gjërat tregojnë qartë se asnjë shkak nuk ka efekt real dhe as aftësi për të krijuar.
Tevhid ve ehadiyet isterler ki esbab, ellerini çeksinler tesir-i hakikiden.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Krijimi dhe sjellja në ekzistencë janë të veçanta vetëm për Krijuesin. Shkaqet janë thjesht një perde. Qëniet e vetëdijshme si melekët nuk mund të bëjnë asgjë përveç një lloji detyre vullnetare në përputhje me natyrat e tyre dhe me adhurimin aktiv që quhet „fitim‟ dhe është i pjesshëm dhe jo kreativ.
İşte nasıl ki melekler ve umûr-u hayriyede ve vücudiyede istihdam edilen zâhirî sebepler, güzellikleri görünmeyen ve bilinmeyen şeylerde kudret-i Rabbaniyeyi kusurdan, zulümden muhafaza edip takdis ve tesbih-i İlahîde birer vesiledirler.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Po, dinjiteti dhe madhështia kërkojnë vendosjen e shkaqeve të jashtme si perde para shikimit të mendjes.
Aynen öyle de cinnî ve insî şeytanlar ve muzır maddelerin umûr-u şerriyede ve ademiyede istimalleri dahi yine kudret-i Sübhaniyeyi gadirden ve haksız itirazlardan ve şekvalara hedef olmaktan kurtarmak ile takdis ve tesbihat-ı Rabbaniyeye ve kâinattaki bütün kusurattan müberra ve münezzehiyetine hizmet ediyorlar. Çünkü bütün kusurlar ademden ve kabiliyetsizlikten ve tahripten ve vazife yapmamaktan –ki birer ademdirler– ve vücudî olmayan ademî fiillerden geliyor.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Ndërsa Uniteti dhe Njësia kërkojnë që shkaqet të hiqen nga pasja e ndonjë efekti real; ato refuzojnë që shkaqet të kenë ndonjë ndikim real.
Bu şeytanî ve şerli perdeler, o kusurata merci olup itiraz ve şekvaları bi’l-istihkak kendilerine alarak Cenab-ı Hakk’ın takdisine vesile oluyorlar. Zaten şerli ve ademî ve tahripçi işlerde kuvvet ve iktidar lâzım değil; az bir fiil ve cüz’î bir kuvvet, belki vazifesini yapmamak ile bazen büyük ademler ve bozmaklar oluyor. O şerir fâiller, muktedir zannedilirler. Halbuki ademden başka hiç tesirleri ve cüz’î bir kesbden hariç bir kuvvetleri yoktur. Fakat o şerler ademden geldiklerinden o şerirler hakiki fâildirler. Bi’l-istihkak, eğer zîşuur ise cezayı çekerler. Demek, seyyiatta o fenalar fâildirler.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Dhe kështu, ashtu si melekët dhe shkaqet e jashtme të vënë në shërbim në veprat e mira, që i përkasin ekzistencës, janë mjete për shenjtërimin Hyjnor dhe për lartësimin dhe pastrimin e fuqisë Hyjnore prej mangësisë e tiranisë në gjërat bukuria e të cilave nuk njihet e nuk shihet, dhe për ta ruajtur e shenjtëruar nga të përshkruarit defekt asaj;
Fakat haseneler ve hayırlarda ve amel-i salihte vücud olmasından, o iyiler hakiki fâil ve müessir değiller. Belki kabildirler, feyz-i İlahîyi kabul ederler ve mükâfatları dahi sırf bir fazl-ı İlahîdir, diye Kur’an-ı Hakîm مَٓا اَصَابَكَ مِن۟ حَسَنَةٍ فَمِنَ اللّٰهِ وَمَٓا اَصَابَكَ مِن۟ سَيِّئَةٍ فَمِن۟ نَف۟سِكَ ferman eder.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
po ashtu shejtanët prej xhindëve dhe njerëzve dhe elementët e dëmshëm të vënë në shërbim në gjërat e këqija që i përkasin mosekzistencës, edhe këto janë një lloj shërbimi për tesbihatet Hyjnore dhe një mjet për shenjtërimin, lartësimin, shfajësimin dhe pastrimin e fuqisë Hyjnore duke e shpëtuar nga të qenurit objekt i ankesave dhe i kundërshtimeve dhe nga akuzat e padrejta për mizori; janë me qëllim që ta shenjtërojnë dhe ta deklarojnë Krijuesin të lirë dhe të pastër prej të gjitha të metave në univers. Sepse të gjitha mangësitë dhe të metat që burojnë nga mosekzistenca ose nga mungesa e aftësisë; ose nga shkatërrimi, ose dështimi për të kryer detyrat, të cilat që të gjitha janë mosekzistuese, janë akte mosekzistuese dhe i përkasin mosekzistencës.
'''Elhasıl:''' Vücud kâinatları ve hadsiz adem âlemleri birbirleriyle çarpışırken ve cennet ve cehennem gibi meyveler verirken ve bütün vücud âlemleri اَل۟حَم۟دُ لِلّٰهِ ۝ اَل۟حَم۟دُ لِلّٰهِ ve bütün adem âlemleri سُب۟حَانَ اللّٰهِ ۝ سُب۟حَانَ اللّٰهِ derken ve ihatalı bir kanun-u mübareze ile melekler şeytanlarla ve hayırlar şerlerle tâ kalbin etrafındaki ilham, vesvese ile mücadele ederken birden meleklere imanın bu meyvesi tecelli eder, meseleyi halledip karanlık kâinatı ışıklandırır. اَللّٰهُ نُورُ السَّمٰوَاتِ وَال۟اَر۟ضِ âyetinin envarından bir nurunu bize gösterir ve bu meyve ne kadar tatlı olduğunu tattırır.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Mangësitë, të metat u atribuohen këtyre perdeve të këqia e djallëzore; ankesat dhe kundërshtimet janë të meritueshme t‟u drejtohen atyre, dhe ato janë një mjet për Krijuesin e Gjithëfuqishëm duke e shpallur Atë të lirë e të pastër prej të gjitha mangësive, sepse aktet që i përkasin të këqiave, mosekzistencës dhe shkatërrimit nuk kërkojnë -në origjinë, në fakt- as forcë, as fuqi:
'''İkinci bir küllî meyvesine Yirmi Dördüncü ve elifler kerametini gösteren Yirmi Dokuzuncu Sözler işaret edip parlak bir surette meleklerin vücudunu ve vazifesini ispat etmişler.'''
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Veprimi i pakët, ose forca e parëndësishme, e pjesshme, madje ndonjëherë edhe neglizhenca për të kryer një detyrë, çojnë në lloje mosekzistenceje dhe shkatërrimi. Prandaj, supozohet se ata autorë të së keqes posedojnë fuqi, por ata nuk kanë në efekt veçse mosekzistencën dhe pafuqinë, përveç se një fitimi të pjesshëm. Meqenëse ato të këqija burojnë nga mosekzistenca, bërësit e së keqes konsiderohen si veprues të vërtetë. Në qoftë se ata janë qënie të vetëdijshme, qënie me inteligjencë, meritojnë ta paguajnë shtrenjtë duke provuar pasojat e rënda të punës së tyre. Kjo do të thotë se ata të këqinj shkatërrues janë bërësit e akteve të tyre të këqija.
Evet, kâinatın her tarafında, cüz’î ve küllî her şeyde, her nevide, kendini tanıttırmak ve sevdirmek içinde merhametkârane bir haşmet-i rububiyet, elbette o haşmete, o merhamete, o tanıttırmaya, o sevdirmeye karşı şükür ve takdis içinde bir geniş ve ihatalı ve şuurkârane bir ubudiyetle mukabele etmesi lâzım ve kat’îdir. Ve şuursuz cemadat ve erkân-ı azîme-i kâinat hesabına o vazifeyi ancak hadsiz melekler görebilir ve o saltanat-ı rububiyetin her tarafta, serâda süreyyada, zeminin temelinde, dışında hakîmane ve haşmetkârane icraatını onlar temsil edebilirler.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Ndërsa, meqenëse aktet e mira, mirësitë dhe punët e drejta janë ekzistuese, i përkasin ekzistencës, ata të cilët i kryejnë ato, nuk janë bërësit e vërtetë dhe nuk ka ndonjë ndikim real; ata vetëm janë të denjë që të mirat të kalojnë nëpërmjet duarve të tyre dhe t‟i afrohen nderimit Hyjnor. Dhe shpërblimi i tyre për punën e tyre është thjesht nderim e favor Hyjnor. Kurani Kerim e bën të qartë këtë nëpërmjet dekretit të tij:
Mesela, felsefenin ruhsuz kanunları pek karanlık ve vahşetli gösterdikleri hilkat-i arziye ve vaziyet-i fıtriyesini, bu meyve ile nurlu, ünsiyetli bir tarzda Sevr ve Hut namlarındaki iki meleğin omuzlarında, yani nezaretlerinde ve cennetten getirilen ve fâni küre-i arzın bâki bir temel taşı olmak, yani ileride bâki cennete bir kısmını devretmeye bir işaret için Sahret namında uhrevî bir madde, bir hakikat gönderilip Sevr ve Hut meleklerine bir nokta-i istinad edilmiş diye Benî-İsrail’in eski peygamberlerinden rivayet var ve İbn-i Abbas’tan dahi mervîdir. Maatteessüf bu kudsî mana, mürur-u zamanla bu teşbih, avamın nazarında hakikat telakki edilmekle, aklın haricinde bir suret almış.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
مَٓا اَصَابَكَ مِن۟ حَسَنَةٍ فَمِنَ اللّٰهِ وَمَٓا اَصَابَكَ مِن۟ سَيِّئَةٍ فَمِن۟ نَف۟سِكَ
Madem melekler havada gezdikleri gibi toprakta ve taşta ve yerin merkezinde de gezerler; elbette onların ve küre-i arzın, üstünde duracak cismanî taş ve balığa ve öküze ihtiyaçları yoktur.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
“Çfarë do e mirë që të vjen, ajo është prej Allahut, kurse çfarë do e keqe që të bie ty, ajo është nga vetja jote”.(<ref>Kuran 4:79</ref>)
Hem mesela, küre-i arz, küre-i arzın nevileri adedince başlar ve o nevilerin fertleri sayısınca diller ve o fertlerin aza ve yaprak ve meyveleri miktarınca tesbihatlar yaptığı için elbette o haşmetli ve şuursuz ubudiyet-i fıtriyeyi bilerek, şuurdarane temsil edip dergâh-ı İlahiyeye takdim etmek için kırk bin başlı ve her başı kırk bin dil ile ve her bir dil ile kırk bin tesbihat yapan bir melek-i müekkeli bulunacak ki ayn-ı hakikat olarak Muhbir-i Sadık haber vermiş.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''Shkurtazi'''
Ve hilkat-i kâinatın en ehemmiyetli neticesi olan insanlarla münasebat-ı Rabbaniyeyi tebliğ ve izhar eden Cebrail (as) ve zîhayat âleminde en haşmetli ve en dehşetli olan diriltmek ve hayat vermek ve ölümle terhis etmekteki Hâlık’a mahsus olan icraat-ı İlahiyeyi yalnız temsil edip ubudiyetkârane nezaret eden İsrafil (as) ve Azrail (as) ve hayat dairesinde rahmetin en cem’iyetli, en geniş, en zevkli olan rızıktaki ihsanat-ı Rahmaniyeye nezaretle beraber, şuursuz şükürleri şuur ile temsil eden Mikâil (as) gibi meleklerin pek acib mahiyette olarak bulunmaları ve vücudları ve ruhların bekaları, saltanat ve haşmet-i rububiyetin muktezasıdır. Onların ve her birinin mahsus taifelerinin vücudları, kâinatta güneş gibi görünen saltanat ve haşmetin vücudu derecesinde kat’îdir ve şüphesizdir. Melâikeye ait başka maddeler bunlara kıyas edilsin.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Botërat e ekzistencës dhe botërat e pakufishme të mosekzistencës kur përplasen së bashku dhe kur prodhojnë fruta si Xhennetin dhe xhehennemin, dhe kur të gjitha botërat e ekzistencës thonë: El-Hamdu lil-lah, El-Hamdu lil-lah ndërsa të gjitha botërat e mosekzistencës deklarojnë: Subhanall-llah, Subhanall-llah, madje edhe kur përplasen melekët me shejtanët, dhe të mirat dhe të këqiat; madje dhe kur zhvillohet polemika rreth zemrës ndërmjet inspirimit dhe vesveseve djallëzore.. kur e gjitha kjo ndodh nëpërmjet ligjit gjithëpërfshirës të kundërshtimit -konkurencës- manifestohet befas një frut prej frutave të „besimit në Melekët‟ dhe e zgjidh çështjen duke e ndriçuar universin e errësuar dhe duke na shfaqur neve një dritë prej dritave të vërsetit, اَللّٰهُ نُورُ السَّمٰوَاتِ وَال۟اَر۟ضِ “All-llahu është Drita e qiejve dhe e tokës”(<ref>Kuran, 24:35</ref>) dhe ai na tregon neve se sa i ëmbël është ky frut.
Evet, küre-i arzda dört yüz bin nevileri zîhayattan halk eden, hattâ en âdi ve müteaffin maddelerden zîruhları çoklukla yaratan ve her tarafı onlarla şenlendiren ve mu’cizat-ı sanatına karşı, onlara dilleriyle “Mâşâallah, Bârekellah, Sübhanallah” dedirten ve ihsanat-ı rahmetine mukabil “Elhamdülillah, Ve’ş-şükrü lillah, Allahu ekber” o hayvancıklara söylettiren bir Kadîr-i Zülcelali ve’l-cemal, elbette bilâ-şek velâ-şüphe, koca semavata münasip, isyansız ve daima ubudiyette olan sekeneleri ve ruhanîleri yaratmış, semavatı şenlendirmiş, boş bırakmamış. Ve hayvanatın taifelerinden pek çok ziyade ayrı ayrı nevileri meleklerden icad etmiş ki bir kısmı küçücük olarak yağmur ve kar katrelerine binip sanat ve rahmet-i İlahiyeyi kendi dilleriyle alkışlıyorlar; bir kısmı, birer seyyar yıldızlara binip feza-yı kâinatta seyahat içinde azamet ve izzet ve haşmet-i rububiyete karşı tekbir ve tehlil ile ubudiyetlerini âleme ilan ediyorlar.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Fjala e Njëzet e Katërt dhe Fjala e Njëzet e Nëntë kanë treguar një frut tjetër universal dhe kanë provuar në mënyrë të shndritshme ekzistencën e melekëve dhe detyrat e tyre.
Evet, zaman-ı Âdem’den beri bütün semavî kitaplar ve dinler, meleklerin vücudlarına ve ubudiyetlerine ittifakları ve bütün asırlarda melekler ile konuşmalar ve muhavereler, kesretli tevatür ile insanlar içinde vuku bulduğunu nakil ve rivayetleri ise görmediğimiz Amerika insanlarının vücudları gibi meleklerin vücudlarını ve bizimle alâkadar olduklarını kat’î ispat eder.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Po, në çdo gjë në univers, të pjesshme dhe universale, në çdo botë të qënies, është një Hyjni madhështore e mëshirshme e cila e bën vetveten të njohur e të dashur. Sigurisht, është e domosdoshme që t'i përgjigjesh asaj Madhështie, asaj Mëshire, asaj bërje të njohur e të dashur me falënderime dhe me adhurim gjithëpërfshirës të vetëdijshëm, duke i deklaruar ato të jenë të shenjtëruara, të lartësuara, të pastërta dhe të lira prej të gjitha mangësive dhe defekteve.
İşte şimdi gel, iman nuruyla bu küllî ikinci meyveye bak ve tat; nasıl kâinatı baştan başa şenlendirip, güzelleştirip bir mescid-i ekbere ve büyük bir ibadethaneye çeviriyor. Ve fen ve felsefenin soğuk, hayatsız, zulmetli, dehşetli göstermelerine mukabil; hayatlı, şuurlu, ışıklı, ünsiyetli, tatlı bir kâinat göstererek bâki hayatın bir cilve-i lezzetini ehl-i imana derecesine göre dünyada dahi tattırır.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Meqenëse krijesat e pashpirta të pavetëdijshme dhe elementet e mëdhaja të universit nuk mund ta kryejnë këtë adhurim madhështor, atëherë vetëm melekë të panumërt mund ta kryejnë atë detyrë në vend të tyre... Dhe këta melekë janë ata që mund t'i përfaqësojnë -me të gjithë urtësinë e madhështinë- aktivitetin madhështor të sovranitetit të asaj Hyjnie gjithandej, në çdo qoshe të universit, dhe në çdo pjesë të tij nga toka në plejada dhe nga thellësitë e tokës për tek lartësirat e hapësirës.
'''Tetimme:''' Nasıl ki vahdet ve ehadiyet sırrıyla kâinatın her tarafında aynı kudret, aynı isim, aynı hikmet, aynı sanat bulunmasıyla Hâlık’ın vahdet ve tasarrufu ve icad ve rububiyeti ve hallakıyet ve kudsiyeti, cüz’î küllî her bir masnûun hal dili ile ilan ediliyor. Aynen öyle de her tarafta melekleri halk edip her mahlukun lisan-ı hal ile şuursuz yaptıkları tesbihatı, meleklerin ubudiyetkârane dilleriyle yaptırıyor.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Për shembull, nëpërmjet këtij fruti, krijimi i tokës dhe detyrat e saj natyrale, të cilat ligjet e pashpirta të filozofisë i tregojnë të jenë të errëta e të shkreta, janë vendosur në mënyrën më të ndritshme e të familjarizuar mbi shpatullat e -domethënë nën mbikëqyrjen e- Dy melekëve të quajtur Eth-Thaur, Demi dhe Hut, Peshku. Dhe një e vërtetë, një substancë e Ahiretit e quajtur Sahren, Shkëmbi dërgohet si një gurë themeltar i përjetshëm i kësaj toke kalimtare, duke aluduar se një pjesë prej tokës do të boshatiset dhe do të transformohet në të ardhmen në një parajsë të përjetshme dhe ai gur themeltar do të bëhet pikë mbështetje për Dy melekët Demi dhe Peshku. Kjo është transmetuar nga profetët e hershëm të bijve të Israilit, dhe gjithashtu edhe nga Ibnu Abbasi, Zoti qoftë i kënaqur prej tij. Por, fatkeqësisht me kalimin e kohës ky kuptim i shenjtë dhe kjo alegori e hollë u morën si të mirëfillta, u transformuan në një të vërtetë fizike të trupëzuar nga njerëzit e zakonshëm dhe fitoi një formë jashtë limiteve të arsyes.
Meleklerin hiçbir cihette hilaf-ı emir hareketleri yoktur. Hâlis bir ubudiyetten başka hiçbir icad ve emirsiz hiçbir müdahale, hattâ izinsiz şefaatleri dahi olmaz. Tam عِبَادٌ مُك۟رَمُونَ ۝ يَف۟عَلُونَ مَا يُؤ۟مَرُونَ sırrına mazhardırlar.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Meqenëse melekët udhëtojnë përmes tokës dhe shkëmbinjve dhe në qendrën e tokës ashtu siç udhëtojnë në ajër, atëherë ato nuk kanë aspak nevojë -dhe as vetë toka nuk ka nevojë- për ndonjë shkëmb fizik të gurëzuar dhe as për dem e peshk fizik të trupëzuar për t'i mbështetur ato!
== HÂTİME ==
 
Gayet ehemmiyetli bir nükte-i i’caziyeye dair, birden, ihtiyarsız, mağribden sonra kalbe ihtar edilen ve Sure-i قُل۟ اَعُوذُ بِرَبِّ ال۟فَلَقِ ın zâhir bir mu’cize-i gaybiyesini gösteren uzun bir hakikate kısa bir işarettir.
Domethënë, ajo rrëfenjë ishte veçse një alegori. Gjithashtu, për shembull, meqenëse globi tokësor bën tesbihate për All-llahun sa numri i kokave të llojeve që gjenden në të, prej kafshëve, bimëve dhe qënieve të pashpirta... dhe me gjuhët e anëtarëve të atyre llojeve, dhe me numrin e gjymtyrëve të atyre specieve, dhe me numrin e gjetheve dhe frutave të atyre anëtarëve, sigurisht do të jetë një melek i caktuar me dyzet mijë koka dhe me dyzet mijë gjuhë në çdo kokë, secila prej tyre do të shfaqë dyzet mijë tesbihate Hyjnore, të cilat do të paraqesin e bëjnë të njohur këtë adhurim të natyrshëm, të pavetëdijshëm e madhështor, dhe do ta përfaqësojnë e do ta paraqesin atë me dije e vetëdije tek Prania e Shenjtë Hyjnore, ashtu siç e bëri të ditur njoftuesi i vërtetë pikërisht këtë të vërtetë.
</div>
 
Gjithashtu, ekzistenca dhe natyra e jashtëzakonshme e melekëve si Xhebraili a.s., i cili përcjell e shpall lidhjet Hyjnore me njeriun, që është rezultati më i rëndësishëm i krijimit të universit, dhe Israfili a.s. dhe Azraili a.s. të cilët thjesht përfaqësojnë aktet më madhështore të Krijuesit në botën e qënieve frymore, të cilat janë dhënia e jetës dhe vdekja, lirimi nga detyrat me vdekjen; dhe ata melekë i mbikëqyrin ato me një adhurim të pastër; dhe Mikaili a.s. i cili përfaqëson me vetëdije të plotë llojet e falënderimeve të pavetëdijshme ndaj mirësive të të Gjithëmëshirshmit në rizk -në ushqim- që është sfera më gjithëpërfshirëse dhe më e shtrira, si dhe mëshira më e ëmbël në sferat e jetës; gjithashtu Mikaili a.s. i mbykëqyr ato -ekzistenca- dhe natyra e jashtëzakonshme e melekëve si këta, dhe pavdekshmëria e shpirtërave të tyre kërkohen medoemos nga sovraniteti dhe madhështia e Hyjnisë.
 
Ekzistenca e tyre dhe ajo e çdo grupi të veçantë prej tyre është aq e sigurt dhe e padyshimtë, si ekzistenca e sovranitetit dhe e madhështisë që shihen në univers aq qartë si dielli. Krahasime të tjera mund të bëhen me këtë për çështjet e tjera lidhur me melekët.
 
Po, i Gjithëfuqishmi i Gjithëlavdishëm dhe Hirplotë krijoi katërqind mijë specie të qënieve të gjalla në globin tokësor, dhe i krijoi qëniet me shpirt me një bollëk të madh, madje prej substancave të zakonshme e të prishura, duke i mbushur me to të gjitha anët e tokës; dhe i bëjnë ato të deklarojnë me gjuhët e tyre me admirim: “Masha‟alla, Barekall-llah, Subhanallah” përballë mrekullive të artit të Tij xh.sh.. Dhe Ai i Cili i bëri edhe kafshët më të holla të deklarojnë “El-Hamdu lil-lah, Esh-Shukru lil-lah” dhe “All- llahu Ekber” ndaj mirësive dhe favoreve të mëshirës së Tij të gjërë, padyshim dhe sigurisht që Ai ka krijuar banorë dhe qënie me shpirtëra të përshtatshëm për qiejt madhështorë, prej atyre që nuk e kundërshtojnë urdhërin e Tij dhe që e adhurojnë Atë vazhdimisht; Ai i mbush me to qiejt duke mos i lënë ato bosh. Ai krijoi shumë lloje të ndryshme të panumërta melekësh, shumë më të mëdhenj në numër se sa llojet dhe speciet e gjallesave. Disa prej tyre janë shumë të vegjël, ata u ngjiten pikave të shiut dhe flokëve të borës, dhe admirojnë artin Hyjnor dhe mëshirën Hyjnore në gjuhët e tyre.
 
Një grup tjetër prej tyre ngjiten tek yjet udhëtues, dhe në udhëtimet e tyre përmes hapësirës shpallin për të gjithë botën adhurimin e tyre nëpërmjet tekbireve dhe tehlileve -All-llahu Ekber dhe La ilahe il-lall- llah- përpara madhështisë, dinjitetit dhe lavdisë së Hyjnisë.
 
Unanimiteti dhe pajtueshmëria e të gjithë librave të shpallur qiellorë, dhe e të gjitha feve qysh nga koha e Ademit a.s. lidhur me ekzistencën dhe adhurimin e Melekëve, dhe njoftimet e shumta me unanimitet në të gjitha epokat për bisedimin dhe takimin e njerëzve me melekë, provojnë se ekzistenca e tyre është aq e sigurtë sa ekzistenca e njerëzve të Amerikës të cilët ne nuk i kemi parë kurrë, dhe se melekët kanë lidhje me ne.
 
Tani eja dhe shijo nëpërmjet dritës së besimit këtë frut të dytë universal; shiko se si ai e mbush universin nga cepi në cep, duke e bërë atë të bukur dhe duke e transformuar atë në një xhami të madhe dhe në një vend të gjërë adhurimi.
 
Kështu, universi i errët, i ftohtë, i pajetë dhe i shkretë siç e përfytyron shkenca dhe filozofia materialiste- bëhet nëpërmjet besimit një univers me jetë, me vetëdije, i ndriçuar dhe i këndshëm, duke i lejuar njerëzit e besimit të përjetojnë një manifestim të kënaqësive të jetës së pavdekshme, secili sipas shkallës së tij, ndërsa akoma janë në këtë botë.
 
'''Përfundim:''' Meqenëse nëpërmjet mistereve të Unitetit Hyjnor dhe të Njësisë Hyjnore, e njëjta fuqi, të njëjtët Emra, e njëjta urtësi, dhe i njëjti art gjenden në çdo pjesë të universit, uniteti i Krijuesit xh.sh. autoriteti, dhënia ekzistencë, Hyjnia, krijueshmëria dhe shenjtëria e Tij shpallen nëpërmjet gjuhëve të gjendjeve të tyre të natyrshme të të gjitha krijesave, të pjesshme dhe universale.
 
Gjithashtu Ai xh.sh. krijoi Melekë në të gjitha anët e universit -që me anë të gjuhëve të tyre lavdëruese e falënderuese- të kryejnë me vetëdije tesbihatet që i bën çdo krijesë nëpërmjet gjuhës së gjendjes së saj pa vetëdije. Melekët nuk e kundërshtojnë All-llahun në urdhërat që u jep. Përveç adhurimit të pastër, ata nuk bëjnë asgjë; ata nuk sjellin asgjë në ekzistencë; ata nuk mund të ndërhyjnë në asgjë pa leje; madje as nuk mund të ndërmjetësojnë pa leje. Ata manifestojnë në shkallën më të lartë kuptimin e:
 
عِبَادٌ مُك۟رَمُونَ ۝ يَف۟عَلُونَ مَا يُؤ۟مَرُونَ
 
“Ata janë vetëm robër të nderuar e të nënshtruar”.
 
“Ata nuk flasin derisa të ketë folur Ai dhe ata punojnë nën komandën e Tij”.(<ref>Kuran 21: 26-27</ref>)
 
== PËRFUNDIM ==
 
[Kjo formon një tregues të shkurtër për një të vërtetë të gjatë lidhur me një pikë të hollë mrekullie me një rëndësi shumë të madhe e cila m‟u shfaq pas perëndimit të diellit dhe demonstron qartë parashikimet e mrekullueshme të sures قُل۟ اَعُوذُ بِرَبِّ  Felek lidhur me të padukshmen]


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
بِس۟مِ اللّٰهِ الرَّح۟مٰنِ الرَّحٖيمِ
بِس۟مِ اللّٰهِ الرَّح۟مٰنِ الرَّحٖيمِ
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Me Emrin e All-llahut i Gjithëmëshirshmi, Mëshirëploti.
 
قُل۟ اَعُوذُ بِرَبِّ ال۟فَلَقِ ۝ مِن۟ شَرِّ مَا خَلَقَ ۝ وَمِن۟ شَرِّ غَاسِقٍ اِذَا وَقَبَ ۝ وَمِن۟ شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِى ال۟عُقَدِ ۝ وَمِن۟ شَرِّ حَاسِدٍ اِذَا حَسَدَ
قُل۟ اَعُوذُ بِرَبِّ ال۟فَلَقِ ۝ مِن۟ شَرِّ مَا خَلَقَ ۝ وَمِن۟ شَرِّ غَاسِقٍ اِذَا وَقَبَ ۝ وَمِن۟ شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِى ال۟عُقَدِ ۝ وَمِن۟ شَرِّ حَاسِدٍ اِذَا حَسَدَ
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
“Thuaj:I mbështetem (All-llahut) Zotit të Agimit (të më ruajë)
İşte yalnız mana-yı işarî cihetinde bu sure-i azîme-i hârika “Kâinatta adem âlemleri hesabına çalışan şerirlerden ve insî ve cinnî şeytanlardan kendinizi muhafaza ediniz.” Peygamberimize ve ümmetine emrederek, her asra baktığı gibi mana-yı işarîsiyle bu acib asrımıza daha ziyade, belki zâhir bir tarzda bakar; Kur’an’ın hizmetkârlarını istiazeye davet eder. Bu mu’cize-i gaybiye, beş işaretle kısaca beyan edilecek. Şöyle ki:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Nga sherri (e keqja) që Ai ka krijuar,
Bu surenin her bir âyetinin manaları çoktur. Yalnız mana-yı işarî ile beş cümlesinde dört defa “şer” kelimesini tekrar etmek ve kuvvetli münasebet-i maneviye ile beraber dört tarzda bu asrın emsalsiz dört dehşetli ve fırtınalı maddî ve manevî şerlerine ve inkılablarına ve mübarezelerine aynı tarihiyle parmak basmak ve manen “Bunlardan çekininiz!” emretmek, elbette Kur’an’ın i’cazına yakışır bir irşad-ı gaybîdir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Dhe nga sherri i errësirës (së natës) kur ajo vjen me errësirën e saj.  
Mesela, başta قُل۟ اَعُوذُ بِرَبِّ ال۟فَلَقِ cümlesi, bin üç yüz elli iki veya dört (1352-1354) tarihine hesab-ı ebcedî ve cifriyle tevafuk edip nev-i beşerde en geniş hırs ve hasedle ve Birinci Harb’in sebebiyle vukua gelmeye hazırlanan İkinci Harb-i Umumî’ye işaret eder. Ve ümmet-i Muhammediyeye (asm) manen der: “Bu harbe girmeyiniz ve Rabb’inize iltica ediniz!” Ve bir mana-yı remziyle, Kur’an’ın hizmetkârlarından olan Risale-i Nur şakirdlerine hususi bir iltifat ile onların Eskişehir hapsinden, dehşetli bir şerden aynı tarihiyle kurtulmalarına ve haklarındaki imha planının akîm bırakılmasına remzen haber verir; manen “İstiaze ediniz!” emreder gibi bir remiz verir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Dhe nga sherri i atyre që bëjnë magji kur u fryjnë nyjeve,
Hem mesela مِن۟ شَرِّ مَا خَلَقَ cümlesi –şedde sayılmaz– bin üç yüz altmış bir (1361) ederek bu emsalsiz harbin merhametsiz ve zalimane tahribatına Rumî ve hicrî tarihiyle parmak bastığı gibi; aynı zamanda bütün kuvvetleriyle Kur’an’ın hizmetine çalışan Nur şakirdlerinin geniş bir imha planından ve elîm ve dehşetli bir beladan ve Denizli hapsinden kurtulmalarına tevafukla, bir mana-yı remzî ile onlara da bakar. “Halk’ın şerrinden kendinizi koruyunuz!” gizli bir îma ile der.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Dhe nga sherri i ziliqarit kur me zili vepron.”(<ref>Kuran 113: 1-5</ref>)
Hem mesela اَلنَّفَّاثَاتِ فِى ال۟عُقَدِ cümlesi –şeddeler sayılmaz– bin üç yüz yirmi sekiz (1328) eğer şeddedeki (lâm) sayılsa bin üç yüz elli sekiz (1358) adediyle bu umumî harpleri yapan ecnebi gaddarların hırs ve hasedle bizdeki Hürriyet İnkılabı’nın Kur’an lehindeki neticelerini bozmak fikriyle tebeddül-ü saltanat ve Balkan ve İtalyan Harpleri ve Birinci Harb-i Umumî’nin patlamasıyla maddî ve manevî şerlerini, siyasî diplomatların radyo diliyle herkesin kafalarına sihirbaz ve zehirli üflemeleriyle ve mukadderat-ı beşerin düğme ve ukdelerine gizli planlarını telkin etmeleriyle bin senelik medeniyet terakkiyatını vahşiyane mahveden şerlerin vücuda gelmeye hazırlanmaları tarihine tevafuk ederek اَلنَّفَّاثَاتِ فِى ال۟عُقَدِ in tam manasına tetabuk eder.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Duke urdhëruar të Dërguarin e Zotit dhe komunitetin e tij a.s.m. për të mbrojtur veten tuaj nga qëniet e këqija dhe nga shejtanët prej xhindëve dhe njerëzve të cilët përpiqen e luftojnë në univers për llogari të mosqënies”, Ky vërset madhështor i mrekullueshëm shikon tek të gjitha epokat, dhe nëpërmjet kuptimit të tij aludues shikon në një shkallë më të lartë tek epoka jonë e çuditshme, madje shikon në mënyrë të qartë, dhe u bën thirrje shërbëtorëve të Kuranit që t'i kërkojnë mbrojtje e strehim Allahut. Ky parashikim i mrekullueshëm rreth së padukshmes do të shpjegohet shkurtazi në pesë shenja, sa vijon:
Hem mesela وَمِن۟ شَرِّ حَاسِدٍ اِذَا حَسَدَ cümlesi –şedde ve tenvin sayılmaz– yine bin üç yüz kırk yedi (1347) edip aynı tarihte, ecnebi muahedelerin icbarıyla bu vatanda ehemmiyetli sarsıntılar ve felsefenin tahakkümüyle bu dindar millette ehemmiyetli tahavvüller vücuda gelmesine ve aynı tarihte, devletlerde İkinci Harb-i Umumî’yi ihzar eden dehşetli hasedler ve rekabetlerin çarpışmaları tarihine bu mana-yı işarî ile tam tamına tevafuku ve manen tetabuku, elbette bu kudsî surenin bir lem’a-i i’caz-ı gaybîsidir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Të gjitha vërsetet e kësaj sureje kanë kuptime të shumta. Vetëm
'''Bir İhtar:'''
lidhur me kuptimin e saj aludues, përsëritja e saj fjalën شَرِّ  „Sherr‟ katër herë në pesë fjali; dhe me një lidhje të fuqishme dhe në katër mënyra, tregimi i saj me gisht me të njëjtën datë për katër të këqia të pashembullta, të tmerrshme, të stuhishme lëndore dhe jolëndore të kësaj epoke, revolucionet dhe me përplasjet e saj; dhe dhënia e urdhërit të saj në mënyrë të nënkuptuar: “tërhiquni prej këtyre”, sigurisht është udhëzim nga e padukshmja në një mënyrë të përshtatshme për mrekullinë e Kuranit.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Për shembull, fjalia: قُل۟ اَعُوذُ بِرَبِّ ال۟فَلَقِ “Thuaj: I mbështetem Zotit të Agimit,” koinçidon me datën 1352 ose 1354 sipas llogaritjes me sistemin Ebxhed dhe Xhefri, duke aluduar për luftën e dytë botërore, e cila po afrohej, po ziente dhe atëherë shpërtheu për shkak të ambicies dhe lakmisë mbisunduese të përgjithshme të njerëzimit, si dhe për luftën e parë; dhe në efekt i thotë ummetit të Muhammedit a.s.m. “Mos hyni në këtë luftë, por kërkoni strehim tek Krijuesi juaj”. Me një tjetër prej kuptimeve të saj aluduese, si një nderim i veçantë për studentët e Risale-i Nurit, të cilët janë shërbëtorët e Kuranit, ajo bën një aluzion për ta se ata do të shpëtonin rreth të njëjtës datë prej Burgut Eskishehir dhe nga një e keqe e madhe, dhe se komplotet për t‟i eleminuar ata do të asgjësoheshin.
Her bir âyetin müteaddid manaları vardır. Hem her bir mana küllîdir. Her asırda efradı bulunur. Bahsimizde bu asrımıza bakan yalnız mana-yı işarî tabakasıdır. Hem o küllî manada, asrımız bir ferttir. Fakat hususiyet kesbetmiş ki ona tarihiyle bakar. Ben dört senedir, bu harbin ne safahatını ve ne de neticelerini ve ne de sulh olmuş olmamış bilmediğimden ve sormadığımdan, bu kudsî surenin daha ne kadar bu asra ve bu harbe işareti var, diye daha onun kapısını çalmadım. Yoksa bu hazinede daha çok esrar var olduğu, Risale-i Nur’un eczalarında hususan Rumuzat-ı Semaniye Risalelerinde beyan ve ispat edildiğinden onlara havale edip kısa kesiyorum.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Ishte sikur po i urdhëronte ata në mënyrë simbolike që t‟i kërkonin mbrojtje Zotit xh.sh.. Dhe për shembull, Fjalia مِن۟ شَرِّ مَا خَلَقَ “Nga sherri (e keqja) që Ai ka krijuar” bën 1361 -ra e dyfishuar nuk është llogaritur- tregon duke drejtuar gishtin nëpërmjet datave qoftë sipas kalendarit Rumi apo Hixhrit për tek kjo luftë e pashoqe, mizore, tiranike dhe shkatërruese.
'''Hatıra gelebilen bir sualin cevabıdır'''
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Duke „koinçiduar‟ gjithashtu me studentët e Risale-i Nurit, të cilët punojnë me të gjithë fuqinë e tyre për t‟i shërbyer Kuranit, duke shpëtuar prej një komploti të madh për t‟i eleminuar ata, nga një fatkeqësi e dhimbshme dhe nga Burgu i Denizlit, ajo gjithashtu shikon tek ata me një kuptim aludues. Me një shenjë të mbuluar, të fshehur, ajo u thotë: “Mbrojeni veten tuaj prej sherrit të krijesave”.
Bu lem’a-i i’caziyede, baştaki مِن۟ شَرِّ مَا خَلَقَ da hem مِن۟ hem شَرِّ kelimeleri hesaba girmesi ve âhirde وَمِن۟ شَرِّ حَاسِدٍ اِذَا حَسَدَ yalnız شَرِّ kelimesi girmesi وَمِن۟ girmemesi ve وَمِن۟ شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِى ال۟عُقَدِ ikisi de hesap edilmemesi gayet ince ve latîf bir münasebete îma ve remiz içindir. Çünkü halklarda, şerden başka hayırlar da var. Hem bütün şer herkese gelmez. Buna remzen, bazıyeti ifade eden مِن۟ ve شَرِّ girmişler. Hâsid, hased ettiği zaman bütün şerdir, bazıyete lüzum yoktur. Ve اَلنَّفَّاثَاتِ فِى ال۟عُقَدِ remziyle, kendi menfaatleri için küre-i arza ateş atan üfleyicilerin ve sihirbaz o diplomatların tahribata ait bütün işleri ayn-ı şerdir, diye daha شَرِّ kelimesine lüzum kalmadı.
</div>


Dhe për shembull, duke bërë 1328 në qoftë se shkronjat e dyfishuara nuk llogariten, dhe 1358 në qoftë se lami llogaritet, fjalia, اَلنَّفَّاثَاتِ فِى ال۟عُقَدِ “.... i atyre që bëjnë magji kur u fryjnë nyjeve” „koinçidon‟ me datat kur për shkak të ambicies dhe lakmisë së tyre, tiranët Europianë të cilët shkaktuan dy luftërat botërore, nxitën... një ndryshim, zëvendësim të Sulltanit dhe luftërat ballkanike dhe italiane me idenë për të prishur rezultatet e Revolucionit kushtetues, i cili favorizonte Kuranin; atëherë me shpërthimin e luftës së Parë botërore, me anë të diplomatëve politikanë duke fryrë të këqijat e tyre lëndore dhe jolëndore, magjitë, shtrigëritë dhe helmin e tyre në kokat e gjithkujt nëpërmjet gjuhës së radios dhe duke ngulitur planet dhe komplotet e tyre të fshehta në zemrën e fatit njerëzor, ata përgatitën të këqijat që do të shkatërronin mizorisht një mijë vite të progresit të civilizimit që korrespondon ekzaktësisht me kuptimin e اَلنَّفَّاثَاتِ فِى ال۟عُقَدِ “... e atyre që bëjnë magji kur u fryjnë nyjeve”.


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Dhe për shembull, fjalia وَمِن۟ شَرِّ حَاسِدٍ اِذَا حَسَدَ “Dhe nga sherri
'''Bu Sureye Ait Bir Nükte-i İ’caziyenin Hâşiyesidir'''
i ziliqarit kur me zili vepron”, bën 1347 -Ra e dyfishuar dhe tenvini nuk janë llogaritur- dhe koinçidon ekzaktësisht, dhe korrespondon në kuptim, me përmbajtjet e rëndësishme që ndodhen në këtë vend për shkak të trajtimeve të imponuara nga evropianët dhe me ndryshimet që ndodhën në këtë komb fetar për shkak të shtypjes së filozofisë, dhe smirës së madhe, rivalitetit dhe përplasjeve në vende të ndryshme të cilat shtruan rrugën për luftën e dytë botërore. Këto sigurisht janë shkreptimat e parashikimeve të mrekullueshme të kësaj sureje të shenjtë lidhur me të padukshmen.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''Një përkujtues'''
Nasıl bu sure, beş cümlesinden dört cümlesi ile bu asrımızın dört büyük şerli inkılablarına ve fırtınalarına mana-yı işarî ile bakar; aynen öyle de dört defa tekraren مِن۟ شَرِّ –şedde sayılmaz– kelimesiyle âlem-i İslâm’ca en dehşetli olan Cengiz ve Hülâgu fitnesinin ve Abbasî Devleti’nin inkıraz zamanının asrına, dört defa mana-yı işarî ile ve makam-ı cifrî ile bakar ve parmak basar.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Të gjithë vërsetet e Kuranit kanë kuptime të shumtë. Dhe të gjithë kuptimet janë universalë; ato kanë kuptime -domethënie- në çdo shekull. Ato që u diskutuan këtu janë vetëm niveli i tij i kuptimeve aluduese i cili shikon tek shekulli ynë. Brenda atij kuptimi universal epoka jonë është njëra domethënie, njëri kuptim. Por, ajo ka fituar veçanti, dhe e shikon atë dhe datën e saj. Meqenëse këto katër vitet e fundit unë nuk i kam njohur as fazat e luftës, as rezultatet e saj, nëse është shpallur ose jo paqe, dhe nuk kam pyetur, unë nuk kam trokitur tek dera e kësaj sureje të shenjtë për të mësuar se sa aluzione të shumtë përmban ajo për këtë shekull dhe për luftërat e tij. Megjithatë, është provuar dhe shpjeguar në pjesë të ndryshme të Risale-i Nurit dhe veçanërisht tek Rumuzati Semanije, Tetë simbolet, se ky thesar përmban dhe shumë mistere të tjerë, kështu duke ua referuar ato lexuesve, unë po e pres shkurt këtu.
Evet –şeddesiz– شَرِّ beş yüz (500) eder; مِن۟ doksandır (90). İstikbale bakan çok âyetler hem bu asrımıza hem o asırlara işaret etmeleri cihetinde, istikbalden haber veren İmam-ı Ali (ra) ve Gavs-ı A’zam (ks) dahi aynen hem bu asrımıza hem o asra bakıp haber vermişler.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''Përgjigjja për një pyetje që mund t'i ndodhë ndonjërit.'''
غَاسِقٍ اِذَا وَقَبَ kelimeleri bu zamana değil belki غَاسِقٍ bin yüz altmış bir (1161) ve اِذَا وَقَبَ sekiz yüz on (810) ederek, o zamanlarda ehemmiyetli maddî manevî şerlere işaret eder. Eğer beraber olsa miladî bin dokuz yüz yetmiş bir (1971) olur. O tarihte dehşetli bir şerden haber verir. Yirmi sene sonra, şimdiki tohumların mahsulü ıslah olmazsa elbette tokatları dehşetli olacak.
</div>


Në këtë shkreptimë të mrekullisë, në مِن۟ شَرِّ مَا خَلَقَ “Nga sherri (e keqja) e asaj që Ai ka krijuar” tek fillimi, edhe مِن۟ „min‟ (prej), edhe شَرِّ „sherr-ri‟ (e keqja) duke u llogaritur, dhe në وَمِن۟ شَرِّ حَاسِدٍ اِذَا حَسَدَ “Dhe nga sherri i ziliqarit kur me zili vepron” në fund, vetëm fjala شَرِّ sherr-rr duke u llogaritur, dhe وَمِن۟ ve-min duke mos u llogaritur, dhe duke mos u llogaritur asnjëra prej këtyre fjalëve وَمِن۟ شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِى ال۟عُقَدِ “ve min sherr-rrin neffathati fil ukad” është një shenjë duke treguar një lidhje shumë të hollë. Sepse ndodhet si e mira ashtu dhe e keqja tek njerëzit, dhe jo e gjithë e keqja i bie gjithësecilit. Duke aluduar për këtë, مِن۟ min dhe شَرِّ sherr-rr të cilat janë pjesëtore, nuk llogariten. Por ziliqari është krejtësisht i keq kur ai ka zili, prandaj nuk është nevoja për pjesëtore. Dhe në përputhje me aluzionin e اَلنَّفَّاثَاتِ فِى ال۟عُقَدِ “e atyre që bëjnë magji kur u fryjnë nyjeve” nuk është nevoja për të llogaritur këtu fjalën شَرِّ „e keqja‟ sepse të gjitha veprat e atyre magjistarëve dhe e atyre diplomatëve shtriganë të cilët e kanë përflakur globin për hir të interesave të tyre janë thjesht të këqija.


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''On Birinci Mesele’nin Hâşiyesinin Bir Lâhikasıdır'''
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''Një shtojcë për një pikë rreth mrekullisë së kësaj sureje'''
 
Ashtu si me katër prej pesë fjalive të saj, kjo sure shikon, me kuptimin e saj aludues, tek katër Revolucionet dhe stuhitë më të mëdhaja e të këqija të këtij shekulli, po ashtu me kuptimin e saj aludues dhe sipas llogaritjes me sistemin Xhefër nëpërmjet përsëritjes së saj katër herë frazën مِن۟ شَرِّ  min sherr-rri (nga sherri i) -dyfishimi nuk është llogaritur- ajo shikon dhe tregon me gisht tek shekulli i grindjes së Xhengiz Hanit dhe Hulagu dhe tek koha e rënies së dinastisë Abaside, e cila ishte fatkeqësia më e tmerrshme e përjetuar nga bota islame.
 
Po, pa dyshim شَرِّ  „sherr-rr‟ bën 500, dhe مِن۟  „min‟ është 90. Vërsete të shumta që shohin nga e ardhmja, po ashtu edhe Imam Aliu - Zoti qoftë i kënaqur me të- si dhe Gauthul Aëdham -iu shenjtëroftë sekreti i tij- të cilët aluduan edhe për shekullin tonë, edhe për atë shekull të dy e panë shekullin tonë dhe atë shekull, dhe bënë parashikime ekzaktësisht në të njëjtën mënyrë.
 
Me غَاسِقٍ „Gàsik‟ duke bërë 1161 dhe  اِذَا وَقَبَ „Idhà vekab‟ duke bërë 810, fjalët غَاسِقٍ اِذَا وَقَبَ „Gàsik idhà vekab‟ nuk shikojnë tek këto kohë, por tek të këqijat lëndore dhe jolëndore të atyre kohëve. Në qoftë se ato do të llogariteshin së bashku, ato bëjnë 1971, dhe njoftojnë për ndonjë të keqe të tmerrshme të asaj date. Në qoftë se të korrat e farrërave të së tashmes nuk korrigjohen -nuk përmirësohen- goditjet sigurisht që do të jenë të tmerrshme.
 
 
'''Një shtesë për Shtojcën e Çështjes së Njëmbëdhjetë'''
 
بِس۟مِ اللّٰهِ الرَّح۟مٰنِ الرَّحٖيمِ
بِس۟مِ اللّٰهِ الرَّح۟مٰنِ الرَّحٖيمِ
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Me Emrin e All-llahut, i Gjithëmëshirshmi, Mëshirëploti.
Âyetü’l-Kürsî’nin tetimmesi olan
 
1928 veya 1929                    1350
Vërseti, لَٓا اِك۟رَاهَ فِى الدّٖينِ قَد۟ تَبَيَّنَ الرُّش۟دُ) مِنَ ال۟غَىِّ(<ref>Kuran 2:256</ref>) “Nuk ka detyrim (në fe) vërtet Rruga e Drejtë është bërë e qartë nga rruga e gabuar”39, i cili është një pjesë plotësuese e Ajetit Kursi, bën 1350; “ فَمَن۟ يَك۟فُر۟ بِالطَّاغُوتِ Kushdo që mohon të keqen”-tagutin- bën 1929 ose 1928; وَيُؤ۟مِن۟ بِاللّٰهِ فَقَدِ اس۟تَم۟سَكَ “dhe beson në All- llahun, ai ka rrokur” bën 946, duke i korresponduar Emrit „Risaletu‟n Nur‟. بِال۟عُر۟وَةِ ال۟وُث۟قٰى “Mbajtësin më të sigurt” bën 1347; لَا ان۟فِصَامَ لَهَا وَاللّٰهُ سَمٖيعٌ عَلٖيمٌ ۝ (اَللّٰهُ)وَلِىُّ الَّذٖينَ اٰمَنُوا) “që nuk thyhet kurrë” dhe “All-llahu është Gjithëdëgjuesi, i Gjithëdituri”, All-llahu (është Mbrojtësi i atyre që e besojnë Atë) në qoftë se do të llogariteshin bashkarisht bën 1012, dhe në qoftë se nuk llogariten bashkarisht bën 945, me një dyfishim që nuk llogaritet; يُخ۟رِجُهُم۟ مِنَ (الظُّلُمَاتِ) اِلَى النُّورِ “prej (thellësirave të errësirës) Ai do t‟i nxjerrë në dritë” bën 1372, pa dyfishim; (وَالَّذٖينَ كَفَـرُٓوا اَو۟لِيَٓاؤُهُمُ (الطَّاغُوتُ “Por sa për ata që nuk besojnë, mbështetës (ndihmues) të tyre janë tagutët (të këqinjtë)” bën 1417; يُخ۟رِجُونَهُم۟ مِنَ النُّورِ اِلَى الظُّلُمَاتِ “(këta i nxjerrin) nga drita dhe i zhysin në errësirë” 1338, dyfishimi nuk është llogaritur; اُولٰٓئِكَ اَص۟حَابُ النَّارِ هُم۟ فٖيهَا خَالِدُونَ “këta janë banorët e zjarrit dhe atje do të banojnë përgjithmonë” bën 1925, dyfishimi është llogaritur.
لَٓا اِك۟رَاهَ فِى {الدّٖينِ قَد۟ تَبَيَّنَ الرُّش۟دُ} مِنَ ال۟غَىِّ {فَمَن۟ يَك۟فُر۟ بِالطَّاغُوتِ}
 
1347                            946 (Risale-i Nur ismine muvafık)
Mua m‟u shfaq se me kuptimet e tyre aluduese, këto vërsete „koinçidojnë‟ ekzaktësisht dhe dy herë edhe me emrin Risaletun Nur dhe me formën e luftës së tij; dhe me datën që njerëzit e mosbesimit po përpiqeshin të shuanin dritën e botës së islamit me luftën e vitit 1293 (1876-77); edhe me datën e marrëveshjeve të tmerrshme që po firmoseshin në 1338 duke shfrytëzuar Luftën e Parë Botërore dhe me qëllim që ta zhyste atë në errësirë, në fakt.
{وَيُؤ۟مِن۟ بِاللّٰهِ فَقَدِ اس۟تَم۟سَكَ} {بِال۟عُر۟وَةِ ال۟وُث۟قٰى} لَا ان۟فِصَامَ لَهَا وَاللّٰهُ
 
1372          eğer beraber olsa 1012;
Gjithashtu m'u shfaq se drita dhe errësira kundërvihen në mënyrë të përsëritur në këto vërsete, dhe në këtë luftë jolëndore një dritë e cila buron nga drita e Kuranit do të bëhej një pikë mbështetjeje për njerëzit e besimit. Unë u detyrova ta regjistroja këtë në shkrim. Pastaj unë pashë se lidhja e kuptimit të saj me këtë shekull ishte aq e fuqishme saqë edhe në qoftë se nuk do të kishte pasur asnjë shenjë nëpërmjet koinçidencave, unë përsëri do të kisha qenë i sigurt se këto vërsete po flisnin me ne nëpërmjet kuptimeve të tyre aluduese, ashtu siç shohin ato tek të gjithë shekujt.
-şeddesiz- eğer beraber olmazsa 945 -bir şedde sayılmaz-
سَمٖيعٌ عَلٖيمٌ ۝ {اَللّٰهُ}{وَلِىُّ الَّذٖينَ اٰمَنُوا} يُخ۟رِجُهُم۟ مِنَ {الظُّلُمَاتِ}
1417
اِلَى النُّورِ وَالَّذٖينَ كَفَـرُٓوا اَو۟لِيَٓاؤُهُمُ {الطَّاغُوتُ}
1338 -şedde sayılmaz-
{يُخ۟رِجُونَهُم۟ مِنَ النُّورِ اِلَى} الظُّلُمَاتِ
1295 -şedde sayılır-
{اُولٰٓئِكَ اَص۟حَابُ النَّارِ هُم۟ فٖيهَا خَالِدُونَ}
de Risaletü’n-Nur’un hem iki kere ismine hem suret-i mücahedesine hem tahakkukuna ve telif ve tekemmül zamanına tam tamına tevafukuyla beraber ehl-i küfrün bin iki yüz doksan üç (1293) harbiyle âlem-i İslâm’ın nurunu söndürmeye çalışması tarihine ve Birinci Harb-i Umumî’den istifade ile bin üç yüz otuz sekizde (1338) bilfiil nurdan zulümata atmak için yapılan dehşetli muahedeler tarihine tam tamına tevafuku ve içinde mükerreren nur ve zulümat karşılaştırılması ve bu mücahede-i maneviyede Kur’an’ın nurundan gelen bir nur, ehl-i imana bir nokta-i istinad olacağını mana-yı işarî ile haber veriyor, diye kalbime ihtar edildi. Ben de mecbur oldum, yazdım. Sonra baktım ki manasının münasebeti bu asrımıza o kadar kuvvetlidir ki hiç tevafuk emaresi olmasa da yine bu âyetler her asra baktığı gibi mana-yı işarî ile bizimle de konuşuyor, kanaatim geldi. Evet,
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Po, së pari fjalia tek fillimi لَٓا اِك۟رَاهَ فِى الدّٖينِ قَد۟ تَبَيَّنَ الرُّش۟دُ “nuk ka detyrim (në fe, vërtet rruga e drejtë është bërë e qartë) nga rruga e gabuar” tregon nëpërmjet llogaritjes me sistemin Ebxhed dhe Xhefër datën 1350 (në qoftë se është Rumi 1934, ose në qoftë se është Hixhri, 1931-2), dhe nëpërmjet kuptimit të tij aludues, thotë: Çështjet e fesë duke u ndarë prej atyre të kësaj bote në atë datë, liria e ndërgjegjjes, e cila është në kundërshtim me forcën dhe me detyrimin në fe dhe me luftën fetare dhe me xhihadin e armatosur për fenë, u pranua si një rregull themelor dhe si një parim politik nga qeveritë, dhe ky shtet u bë Republikë laike. Nga ky këndvështrim, xhihadi do të jetë një xhihad fetar jofizik me shpatën e besimit të verifikuar e të sigurt. Sepse ai shfaq një shkreptimë të mrekullisë duke treguar se një dritë do të shfaqet prej Kuranit e cila do të bëjë të njohur dhe do të parashtrojë e shtjellojë qartë prova aq të fuqishme saqë ato do t‟i demonstrojnë gati në mënyrë të dukshme udhëzimin dhe të vërtetat e fesë.
'''Evvela:''' Başta لَٓا اِك۟رَاهَ فِى الدّٖينِ قَد۟ تَبَيَّنَ الرُّش۟دُ cümlesi, makam-ı cifrî ve ebcedî ile bin üç yüz elli (1350) tarihine parmak basar ve mana-yı işarî ile der: Gerçi o tarihte, dini dünyadan tefrik ile dinde ikraha ve icbara ve mücahede-i diniyeye ve din için silahla cihada muarız olan hürriyet-i vicdan, hükûmetlerde bir kanun-u esasî, bir düstur-u siyasî oluyor ve hükûmet laik cumhuriyete döner. Fakat ona mukabil manevî bir cihad-ı dinî, iman-ı tahkikî kılıncıyla olacak. Çünkü dindeki rüşd ü irşad ve hak ve hakikati gözlere gösterecek derecede kuvvetli bürhanları izhar edip tebyin ve tebeyyün eden bir nur Kur’an’dan çıkacak, diye haber verip bir lem’a-i i’caz gösterir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Për më tepër, sa për fjalën خَالِدُونَ Halidune -dhe atje do të banojnë përgjithmonë, duke përsëritur kontrastin -kundërshtinë, përplasjen- ndërmjet dritës dhe errësirës, besimit dhe errësirës -burimi dhe origjina e të gjithë krahasimeve në Risale-i Nur dhe pikërisht si ato- është një shenjë e fshehur se një hero i madh në përpjekje e luftë për „xhihadin Maënevi‟ në atë ditë është Risale-i Nuri, i cili mban emrin e dritës. Sepse shpata e tij jofizike ka zgjidhur me qindra mistere të fesë duke mos lënë asnjë nevojë për shpatat fizike.
Hem tâ خَالِدُونَ kelimesine kadar Risale-i Nur’daki bütün muvazenelerin aslı, menbaı olarak aynen o muvazeneler gibi mükerreren nur ve zulümat ve iman ve karanlıkları karşılaştırmasıyla gizli bir emaredir ki o tarihte bulunan cihad-ı manevî mübarezesinde büyük bir kahraman; Nur namında Risale-i Nur’dur ki dinde bulunan yüzer tılsımları keşfeden onun manevî elmas kılıncı, maddî kılınçlara ihtiyaç bırakmıyor.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Po, falënderime të panumërta i qofshin All-llahut, për njëzet vite Risale-i Nuri e ka demonstruar në fakt këtë parashikim dhe këtë shkreptimë të mrekullisë. Për shkak të këtij misteri të madh, studentët e Risale-i Nurit nuk ndërhyjnë në politikë, as në rrymat politike të botës dhe as në luftën e tyre materiale; nuk u japin rëndësi atyre dhe as nuk ulen në nivelin e përfshirjes me ta. Studentët e vërtetë të tij u thonë armiqve të tyre më të tmerrshëm përballë fyerjeve dhe agresionit të tyre:
Evet, hadsiz şükürler olsun ki yirmi senedir Risale-i Nur bu ihbar-ı gaybı ve lem’a-i i’cazı bilfiil göstermiştir. Ve bu sırr-ı azîm içindir ki Risale-i Nur şakirdleri dünya siyasetine ve cereyanlarına ve maddî mücadelelerine karışmıyorlar ve ehemmiyet vermiyorlar ve tenezzül etmiyorlar ve hakiki şakirdleri en dehşetli bir hasmına ve hakaretli tecavüzüne karşı ona der:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
“O ju fatkëqinj! Unë po përpiqem t‟ju shpëtoj nga asgjësimi dhe t‟ju ngre ju prej nivelit më të ulët e më të dhimbshëm të kafshërisë jetëshkurtër për tek lumturia e humanizmit të pavdekshëm, ndërsa ju punoni për vdekjen dhe për ekzekutimin tim. Kënaqësitë tuaja në këtë botë janë shumë të pakta dhe jetëshkurtëra, dhe dënimet e torturat që ju do të vuani në Ahiret do të jenë shumë të mëdha e të gjata. Për mua vdekja do të jetë një lirim e shkarkim prej detyrave. Shporruni! Unë nuk do të shqetësohem me ju, bëni çfarë të doni!” Ata -studentët e Risale-i Nurit- nuk ndjejnë zemërim për armiqtë e tyre, por ndjejnë mëshirë e keqardhje. Ata përpiqen t‟i reformojnë ata, me shpresë që ata të shpëtojnë.
“Ey bedbaht! Ben seni idam-ı ebedîden kurtarmaya ve fâni hayvaniyetin en süflî ve elîm derecesinden bir bâki insaniyet saadetine çıkarmaya çalışıyorum. Sen benim ölümüme ve idamıma çalışıyorsun. Senin bu dünyada lezzetin pek az, pek kısa ve âhirette ceza ve belaların pek çok ve pek uzundur. Ve benim ölümüm bir terhistir. Haydi def’ol; senin ile uğraşmam, ne yaparsan yap!” der. O zalim düşmanına hiddet değil belki acıyor, şefkat ediyor, keşke kurtulsa idi diyerek ıslahına çalışır.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''Së Dyti:'''
'''Sâniyen:'''
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
{ وَيُؤ۟مِن۟ بِاللّٰهِ فَقَدِ اس۟تَم۟سَكَ }{ بِال۟عُر۟وَةِ ال۟وُث۟قٰى }
{ وَيُؤ۟مِن۟ بِاللّٰهِ فَقَدِ اس۟تَم۟سَكَ }{ بِال۟عُر۟وَةِ ال۟وُث۟قٰى }
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
“Dhe beson në Allahun, atëherë ai ka rrokur mbajtësin më të sigurtë”. Këto dy fjali të bekuara kanë një lidhje të fuqishme, dhe sipas llogaritjes me sistemin Ebxhed dhe Xhefër, e para korrespondon ekzaktësisht me emrin e Risaletun Nur, dhe e dyta korrespondon në kuptim; dhe sipas llogaritjes me sistemin Xhefer me qënien e tij duke u realizuar e duke u plotësuar dhe me pushtimet e tij të ndritshme. Këto korrespondenca janë një tregues se në këtë shekull në këtë datë, Risaletun Nur është mbajtësi më i sigurt. Domethënë, është një zinxhir i pathyeshëm me një fuqi shumë të madhe dhe një litar i Zotit -Hablull-llah. Ato njoftojnë nëpërmjet kuptimeve të tyre aluduese se ata që mbahen e kapen pas tij do të jenë të shpëtuar.
Bu iki kudsî cümleler, kuvvetli münasebet-i maneviye ile beraber makam-ı cifrî ve ebcedî hesabıyla birincisi Risaletü’n-Nur’un ismine, ikincisi onun tahakkukuna ve tekemmülüne ve parlak fütuhatına manen ve cifren tam tamına tetabukları bir emaredir ki Risaletü’n-Nur bu asırda, bu tarihte bir “urvetü’l-vüska”dır. Yani çok muhkem, kopmaz bir zincir ve bir “hablullah”tır. Ona elini atan yapışan necat bulur, diye mana-yı remziyle haber verir.
 
</div>
'''Së Treti:''' edhe në kuptim edhe sipas llogaritjes me sistemin Xhefer, fjalia اَللّٰهُ وَلِىُّ الَّذٖينَ اٰمَنُوا “Allahu është Mbrojtësi i atyre që besojnë” bën një aluzion për Risale-i Nurin, sa vijon:
 
(Perdja u ul këtu dhe leja nuk u dha për të shkruar. Ajo është shtyrë për një kohë tjetër)


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''SHËNIM'''
'''Sâlisen:''' اَللّٰهُ وَلِىُّ الَّذٖينَ اٰمَنُوا cümlesi hem mana hem cifir ile Risaletü’n-Nur’a bir remzi var. Şöyle ki: …
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Arsyeja që leja nuk u dha për të shkruar përkujtuesin e kësaj pike për tani është se ajo prek deri diku politikat e kësaj bote, dhe ne jemi të ndaluar për t‟i marrë këto në konsideratë. Po, vërseti اِنَّ ال۟اِن۟سَانَ لَيَط۟غٰى “Por ja, me të vërtetë njeriu i kalon të gjithë kufijtë (në mosbesim, në veprat e ulëta e poshtërsi)”(<ref>Kuran 96 : 6</ref>) shikon tek ky „tagut‟ dhe tërheq vëmendjen për tek ai...
'''Hâşiye:''' Bu nüktenin bâki kısmı şimdilik yazdırılmadığının sebebi, bir derece dünyaya, siyasete temasıdır. Biz de bakmaktan memnûuz. Evet اِنَّ ال۟اِن۟سَانَ لَيَط۟غٰى bu tağuta bakar ve baktırır.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''Said Nursi'''
'''Said Nursî'''
</div>




<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''Pjesa e një letre nga Husrevi, heroi i Risale-i Nurit në lidhje me Çështjen e Njëmbëdhjetë prej Frutave të Besimit'''
'''Risale-i Nur kahramanı Hüsrev’in “Meyve’nin On Birinci Mesele’si” münasebetiyle yazdığı mektubun bir parçasıdır.'''
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
بِاس۟مِهٖ سُب۟حَانَهُ وَ اِن۟ مِن۟ شَى۟ءٍ اِلَّا يُسَبِّحُ بِحَم۟دِهٖ
بِاس۟مِهٖ سُب۟حَانَهُ وَ اِن۟ مِن۟ شَى۟ءٍ اِلَّا يُسَبِّحُ بِحَم۟دِهٖ
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Me Emrin e Tij, qoftë Ai i lavdëruar!
اَلسَّلَامُ عَلَي۟كُم۟ وَ رَح۟مَةُ اللّٰهِ وَ بَرَكَاتُهُ
 
</div>
“Dhe s’ka ndonjë gjë që të mos e lëvdojë Lartësinë e Tij”.
 
Paqja, mëshira dhe bekimet e Zotit qofshin mbi ty!
 
Profesori im i dashur dhe i nderuar!


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Me mirësinë e madhe që përmban për këtë komb e për këtë vend, me çështjen e saj të nëntë, Trajtesa „Frutat e Besimit‟ nuk qe mjet shpëtimi vetëm për studentët e tij ndërsa ishin në mes të armiqve të tyre më të mëdhenj dhe tmerrësisht kryeneçë, por gjithashtu me Çështjen e saj të Dhjetë dhe të Njëmbëdhjetë ajo lavdëron e duartroket në mënyrë të veçantë studentët e Risale-i Nurit në rrugët e realitetit. Për më tepër, lidhur me rrethanat e varrit tek të cilat ne jemi të sigurtë se do të hyjmë, duke e bërë familjar atë vend nën tokë i cili e bën gjithësecilin të dridhet dhe i cili është burim tmerri për të pakujdesshmit në mënyrë të veçantë ku ne do të takohemi e do të flasim me melekët; ky shoqërim na bëri ne të lumtur, dhe i largoi frikësimet tona të tmerrshme rreth asaj vendqëndreseje të parë, duke na lënë ne të marrim frymë lirshëm.
'''Çok mübarek, çok kıymettar, çok sevgili üstadımız efendimiz!'''
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Në duart e atyre si unë që nuk e kanë parë atë jetë të ndritshme, ajo i ngjason një llambe elektrike rrezet e së cilës penetrojnë në qindra e mijëra vite. Ajo gjithashtu i ngjason një lulishteje modele, aromat dhe erërat e së cilës janë gjithmonë burim kënaqësie.
Millet ve memleket için çok büyük güzellikleri ihtiva eden “Meyve” dokuz meselesiyle dehşetli bir zamanda, müthiş âsiler içinde, en büyük düşmanlar arasında, hayret-feza bir surette şakirdlerine necat vermeye vesile olmakla kalmamış, Onuncu ve On Birinci Meseleleri ile hususuyla Nur’un şakirdlerini hakikat yollarında alkışlamış. Ve gidecekleri hakiki mekânları olan kabirdeki ahvallerinden ve herkesi titreten ve bilhassa ehl-i gaflet için çok korkunç, çok elemli, çok acıklı bir menzil olan toprak altında göreceği ve konuşacağı melâikelerle konuşmayı ve refakati sevdirerek bu mekâna daha çok ünsiyet izhar etmekle bu korkulu ilk menzil hakkındaki fevka’l-had korkularımızı ta’dil etmiş, nefes aldırmış. Hususuyla o âlemin nurani hayatını benim gibi göremeyenlerin ellerinde şuâatı, yüz binlerle senelik mesafelere uzanan bir elektrik lambası hükmüne geçmiş. Hem de daima koklanılacak numunelik bir çiçek bahçesi olmuştur.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Po, unë i sugjeroj profesorit tonë të dashur që ashtu si studentët të cilët ia thonë përmendësh mësimet e tyre mësuesit të tyre, edhe ne gjithmonë duhet t‟ia përshkruajmë profesorit tonë të dashur shkëlqimin që ne marrim prej Risale-i Nurit. Por tani profesori ynë i dashur nuk po përmbahet nga të folurit.
Evet, biz sevgili üstadımıza arz ediyoruz ki her gün dersini hocasına okuyan bir talebe gibi Nur’dan aldığımız feyizlerimizi, her vakit için sevgili üstadımıza arz edelim. Fakat sevgili üstadımız şimdilik konuşmalarını tatil buyurdular.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Profesori im i dashur! Realiteti i Risale-i Nurit, bukuria e Fruteve dhe shkëlqimi i luleve të tij më kanë shtyrë të shpreh pak fjalë, me mirënjohje, në emrin e vendit tim dhe kanë gjallëruar shumë zemra të cilat flasin si zemra ime. Por tani, për shkak të „lules‟ së „Frutit të Njëmbëdhjetë të besimit‟ hapat e ndërmarra kundra Risale-i Nurit në zonën tonë dhe duart e ngritura kundra tij, janë bërë më të ashpra e më të forta dhe janë nxitur në akte.
Ey aziz üstadım! Risale-i Nur’un hakikati ve Meyve’nin güzelliği ve çiçeğinin feyzi, beni minnettarane bir parça memleketim namına konuşturmuş ve benim gibi konuşan çok kalplere hayat vermiş. Şimdi muhitimizde Risale-i Nur’a karşı atılan adımlar ve uzatılan eller, Meyve’nin On Birinci çiçeği ile daha çok metanet kesbetmiş, inkişaf etmiş, faaliyete başlamıştır.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Studenti yt modest
Çok hakir talebeniz
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''Husrevi'''
'''Hüsrev'''
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''Një letër e shkruar në emrin e të gjithë studentëve të Risale-i Nurit në Isparta për të dhënë urime për Ramazanin, e cila është amenduar në trembëdhjetë pjesë.'''
'''Isparta’daki umum Risale-i Nur talebeleri namına ramazan tebriği münasebetiyle yazılmış ve on üç fıkra ile ta’dil edilmiş bir mektuptur.'''
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
بِاس۟مِهٖ سُب۟حَانَهُ وَ اِن۟ مِن۟ شَى۟ءٍ اِلَّا يُسَبِّحُ بِحَم۟دِهٖ
بِاس۟مِهٖ سُب۟حَانَهُ وَ اِن۟ مِن۟ شَى۟ءٍ اِلَّا يُسَبِّحُ بِحَم۟دِهٖ
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Me Emrin e Tij, qoftë Ai i lavdëruar!
Ey âlem-i İslâm’ın dünya ve âhirette selâmeti için Kur’an’ın feyziyle ve Risale-i Nur’un hakikatiyle ve sadık şakirdlerin himmetiyle mübarek gözlerinden yaş yerine kan akıtan;
 
</div>
“Dhe s’ka ndonjë gjë që të mos e lëvdojë Lartësinë e Tij”.
 
Profesori ynë i nderuar, i cili nëpërmjet shkëlqimit të Kuranit dhe të vërtetave të Risale-i Nurit dhe aspiratave të studentëve të tij besnikë vajton duke i pikuar sytë gjak për mirëqënien e botës islame në këtë botë dhe në tjetrën...


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
I cili në këto ditë të stuhishme të fundit të kohës është i rrethuar me më shumë vuajtje e sëmundje se sa Hazreti Ejjubi a.s.,
Ve ey fitne-i âhir zamanın şu dağdağalı ve fırtınalı zamanında Hazret-i Eyyüb aleyhisselâmdan ziyade hastalıklara, dertlere giriftar olan;
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
dhe nëpërmjet dritës së Kuranit, provave të Risale-i Nurit dhe përpjekjeve të studentëve të tij punon për të shëruar sëmundjet e botës islame ashtu si Lukmani i urtë,
Ve Kur’an’ın nuruyla ve Risale-i Nur’un bürhanlarıyla ve şakirdlerin gayretiyle âlem-i İslâm’ın maddî ve manevî hastalıklarını Hekîm-i Lokman gibi tedaviye çalışan;
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
dhe ka provuar me tridhjetë e tre vërsetet e Kuranit dhe me parashikimet e Imam Aliut dhe të Gauth el Aëdham se Risale-i Nuri me pjesët e tij të ndryshme është e vërtetë dhe realitet...
Ve ey mübarek ellerinde mevcud olan Nur parçalarının hak ve hakikat olduğunu Kur’an’ın otuz üç âyetiyle ve keramet-i Aleviye ve Gavsiye ile ispat eden;
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
I cili megjithëse vetë është i sëmurë, i moshuar, i dobët dhe në rrethana të mjerueshme, sakrifikon më shumë se çdokush tjetër jetën e tij për botën e islamit dhe u përgjigjet atyre që i bëjnë padrejtësi me të vërtetat e Kuranit dhe me provat e Risale-i Nurit, dhe nëpërmjet besnikërisë së studentëve të Risale-i Nurit me lutje e me vepra të mira...
Ve ey kendisi hasta ve ihtiyar ve zayıf ve gayet acınacak bir halde olduğuna göre herkesten ziyade âlem-i İslâm’a can feda eder derecesinde acıyarak kendine fenalık etmek isteyenlere Kur’an’ın hakikatiyle ve Risale-i Nur’un hüccetleriyle, Nur talebelerinin sadakatleriyle hayırlı dualar ve iyilik etmek ile karşılayan;
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
I cili së bashku me studentët e tij u dërgua në burg për shkak se u botua një nga veprat e tij të rëndësishme -El-Ajetul Kubra- dhe nëpërmjet udhëzimit të Kuranit,
Ve yazdığı mühim eserlerinden Âyetü’l-Kübra’nın tabıyla kendi zatına ve talebelerine gelen musibette hapishanelere düşen;
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
mësimeve të Risale-i Nurit dhe entuziazmit të studentëve të tij e transformoi burgun në një “shkollë të Jusufit” dhe një vend mësimi,
Ve o zindanları Kur’an’ın irşadıyla ve Risale-i Nur’un dersiyle ve şakirdlerin iştiyakı ile bir medrese-i Yusufiyeye çeviren ve bir dershane yapan;
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
dhe ishte shkaku për të gjithë të paditurit midis nesh që të mësonin aty për të lexuar të gjithë Kuranin,
Ve içimizde bulunan cahil olanların hepsini Kur’an’ı o dershanede hatmettirerek çıkaran;
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
dhe pavarësisht të qënurit i moshuar e i dobët, nëpërmjet fuqisë së shenjtë të Kuranit, ngushëllimeve të Risale-i Nurit dhe qëndresës së vëllezërve të tij, mori mbi vete peshat e të gjithëve prej nesh,
Ve o musibette Kur’an’ın kuvve-i kudsiyesiyle ve Risale-i Nur’un tesellisiyle ve kardeşlerin tahammülleriyle ihtiyar ve zayıf olduğu halde bütün ağırlıklarımızı ve yüklerimizi üzerine alan;
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
dhe nëpërmjet „Frutave të besimit‟ dhe „Fjalës Mbrojtëse‟ të cilat ai i shkroi, mrekullia e Kuranit të shpjegimit të mrekullueshëm, dhe provat e fuqishme të Risale-i Nurit, dhe sinqeriteti i studentëve të tij, me lejen Hyjnore patën hapur derën e burgut dhe fituam pafajësinë tonë,
Ve yazdığı Meyve ve Müdafaaname risaleleriyle Kur’an-ı Mu’cizü’l-Beyan’ın i’cazıyla ve Risale-i Nur’un kuvvetli bürhanlarıyla ve şakirdlerin ihlası ile izn-i İlahî ile o zindan kapılarını açtırıp beraet kazandıran;
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
dhe e bëmë atë ditë një festë për ne dhe për botën islame,
Ve o günde bize ve âlem-i İslâm’a bayram yaptıran;
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
dhe duke provuar se Risale-i Nuri është „Dritë mbi drita‟ fitoi të drejtën për të që të lexohet e të shkruhet lirshëm deri në fundin e kohës...
Ve hakikaten Risale-i Nurları “Nurun alâ nur” olduğunu ispat ederek kıyamete kadar serbest okunup ve yazılmasına hak kazandıran;
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
I cili ka provuar me mbështetjen e shenjtë të Kuranit të kalibrit më të lartë, dhe me ushqimin tjetër mondan të Risale-i Nurit dhe me oreksin e studentëve të tij- ka provuar se bota islame ka nevojë për Risale-i Nurin ashtu siç ka nevojë për ujë e për ajër; dhe se mijërat prej atyre të cilët i kanë lexuar këto trajtesa dhe i kanë shkruar kanë hyrë në varr në një gjendje besimi,
Ve âlem-i İslâm’ın Kur’an-ı Azîmüşşan’ın gıda-i kudsîsiyle ve Nur’un uhrevî taamıyla ve şakirdlerinin iştihasıyla ekmek, su ve hava gibi bu Nurlara pek çok ihtiyacı olduğunu ve bu Nurları okuyup yazanlardan binler kişi imanla kabre girdiğini ispat eden;
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
<nowiki></nowiki>
Ve kendisine mensup talebelerini hiçbir yerde mağlup ve mahcup etmeyen;
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
dhe kurrë nuk i ka mposhtur dhe nuk i ka ngushtuar studentët të cilët e ndjekin atë, dhe nëpërmjet mësimeve qiellore të Kuranit, parimeve të Risale-i Nurit, zgjuarsisë së studentëve të tij, dhe Çështjes së Dhjetë dhe të Njëmbëdhjetë të „Frutave të Besimit‟ dhe të luleve të tij shuajti zjarret e ndarjes që nata dhe dita djegin në zemrat tona, dhe ashtu si uji i jetës dhe uji -pija- e Keutherit i mbushi ata me gëzim e lumturi...
Ve elyevm Kur’an’ın semavî dersleriyle ve Risale-i Nur’un esasatıyla ve şakirdlerinin zekâvetleriyle ve Meyve’nin Onuncu ve On Birinci Mesele ve çiçekleriyle firak ateşiyle gece gündüz yanan kalplerimizi âb-ı hayat ve şarab-ı kevser gibi o mübarek “Mesele” ve “Çiçekler” ile kalplerimizin ateşini söndürüp sürur ve feraha sevk eden;
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
I Cili, në përputhje me disa premtime dhe kërcënime të Kuranit të kalibrit të lartë dhe zbulimeve të sigurta të Risale-i Nurit, të vëzhgimeve të studentëve të tij të ndjerë dhe të atyre që zbulojnë ndodhitë e varrit, e ka shpëtuar vdekjen për besimtarët -gjënë më të frikshme prej të gjithë botës- nga të qenurit asgjësimi i përjetshëm dhe e ka transformuar atë në një shkarkim prej detyrave,
Ve ey âlemin (Kur’an-ı Azîmüşşan’ın kat’î vaadiyle ve tehdidi ile ve Risale-i Nur’un keşf-i kat’îsiyle ve merhum şakirdlerinin müşahedesiyle ve onlardaki keşfe’l-kubur sahiplerinin görmesiyle) en çok korktuğu ölümü ehl-i iman için idam-ı ebedîden kurtarıp bir terhis tezkeresine çeviren;
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
<nowiki></nowiki>
Ve âlem-i Nur’a gitmek için güzel bir yolculuk olduğunu ispat eden;
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
dhe ka treguar se për mosbesimtarët dhe për hipokritët ajo -vdekja- është një asgjësim i përjetshëm;
Ve kâfir ve münafıklar için idam-ı ebedî olduğunu bildiren;
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
ka provuar në përputhje me njoftimet e sigurta të Kuranit të shpjegimit të mrekullueshëm, të konfirmuara dhe nga një mijë mrekullitë e profetit Muhammed a.s.m. dhe nga dyzet aspektet e mrekullisë së Kuranit, dhe të mbështetura nga provat e Risale-i Nurit - të cilat burojnë nga Kurani- i cili ka shpartalluar madje edhe armiqtë e tij më kryeneçë dhe janë parashtruar nga studentët e Risale-i Nurit, dhe janë mbështetur gjithashtu nga shumë shenja, eksperienca dhe bindje se varri i frikshëm, i ftohtë, i errët dhe i ngushtë është për besimtarët një gropë e Parajsës dhe një derë për tek kopshtet e Parajsës,
Kur’an-ı Mu’cizü’l-Beyan’ın, bin mu’cizat-ı Ahmediye aleyhissalâtü vesselâm ve kırk vech-i i’cazının tasdiki altında ihbarat-ı kat’iyesiyle, ondan çıkan Risale-i Nur’un en muannid düşmanlarını mağlup eden hüccetleriyle ve Nur şakirdlerinin çok emarelerin ve tecrübelerin ve kanaatlerinin teslimi ile o korkunç, karanlık, soğuk ve dar kabri, ehl-i iman için cennet çukurundan bir çukur ve cennet bahçesinin bir kapısı olduğunu ispat eden;
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
ndërsa për mosbesimtarët dhe për ateistët shtiracakë është një gropë e Ferrit plot me gjarpërinj e kuçedra; dhe i ka bërë melekët e quajtur Munker dhe Nekir, të cilët do të hyjnë aty, shoqërues familjarë për njerëzit e së vërtetës dhe për ata që kanë marrë rrugën e realitetit;
Ve kâfir ve münafık zındıklar için cehennem çukurundan yılan ve akreplerle dolu bir çukur olduğunu ispat eden ve oraya gelecek olan Münker Nekir isminde melâikeleri ehl-i hak ve hakikat yolunda gidenler için birer munis arkadaş yapan;
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
dhe i përfshiu studentët e Risale-i Nurit midis „studentëve të shkencave fetare‟, dhe zbuloi me vdekjen e heroit martir, të ndjerit Hafiz Aliut, se ata u përgjigjen pyetjeve të Munker ve Nekir me Risale-i Nurin;
Ve Risale-i Nur’un şakirdlerini talebe-i ulûm sınıfına dâhil edip Münker Nekir suallerine Risale-i Nur ile cevap verdiklerini merhum kahraman şehit Hâfız Ali’nin vefatıyla keşfeden;
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
dhe i cili i kërkon mëshirës Hyjnore që ata prej nesh që janë akoma gjallë gjithashtu të përgjigjen me Risale-i Nurin...
Ve hayatta bulunanlarımızın da yine Risale-i Nur’la cevap vermemizi rahmet-i İlahiyeden dua ve niyaz eden;
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
I Cili, nëpërmjet demonstrimit të një aspekti të mrekullisë lidhur me secilin prej dyzet niveleve të Kuranit të kalibrit më të lartë, dhe nëpërmjet tij duke qenë fjala e parapërjetshme e Zotit, dhe nëpërmjet veprave “Mrekullia e Kuranit” dhe “Tetë Simbolet” prej Risale-i Nurit, dhe përpjekjeve të jashtëzakonshme të vëllezërve heroikë dhe studentëve të Risale-i Nurit si shkruesi kryesor i „Fabrikës së trëndafilit‟ -trëndafilishtes- dhe nëpërmjet Husrevit, njërit prej shkruesve heroikë të Risale-i Nurit duke u urdhëruar të “shkruajë!”, megjithëse asnjë qysh nga koha e profetit a.s.m. nuk ka qenë në gjendje ta shkruante atë në një mënyrë të tillë të mrekullueshme, qënia e saj e shkruar si Kurani i shkruar në Pllakën e Ruajtur -ka provuar në një mënyrë të bukur e të shndritshme, që kurrë nuk është parë e as nuk është dëgjuar më parë- se Kurani i kalibrit më të lartë është Fjala e vërtetë e Allahut, dhe më i madhi i të gjithë librave të shpallur qiellorë, dhe se ndodhen mijëra sure Fatiha brenda një sureje Fatiha, dhe mijëra sure Ihlas brenda një sureje Ihlas; dhe se shkronjat e Kuranit fitojnë dhjetë, njëqind, një mijë dhe mijëra merita dhe vepra të mira...
Ve Hazret-i Kur’an’ı, Kur’an-ı Azîmüşşan’ın kırk tabakadan her tabakaya göre bir nevi i’caz-ı manevîsini göstermesiyle ve umum kâinata bakan kelâm-ı ezelî olmasıyla ve tefsiri olan Risale-i Nur’un Mu’cizat-ı Kur’aniye ve Rumuzat-ı Semaniye risaleleriyle ve Risale-i Nur Gül Fabrikasının serkâtibi gibi kahraman kardeşlerin ve şakirdlerin fevkalâde gayretleriyle asr-ı saadetten beri böyle hârika bir surette mu’cizeli olarak yazılmasına hiç kimse kādir olmadığı halde Risale-i Nur’un kahraman bir kâtibi olan Hüsrev’e “Yaz!” emir buyurulmasıyla, Levh-i Mahfuz’daki yazılan Kur’an gibi yazılması ve Kur’an-ı Azîmüşşan’ın hak kelâmullah olduğunu ve bütün semavî kitapların en büyüğü ve en efdali ve bir Fatiha içinde binler Fatiha ve bir İhlas içinde binler İhlas ve hurufatının birden on ve yüz ve bin ve binler sevap ve hasene verdiklerini hiç görülmedik ve işitilmedik pek güzel ve hârika bir surette tarif ve ispat eden;
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
I Cili ka provuar se Kurani i shpjegimit të mrekullueshëm duke demonstruar mrekullinë e tij për një mijë e treqind vite dhe duke i ndaluar ata që e kundërshtojnë, dhe nëpërmjet provave të Risale-i Nurit që janë aq të qarta saqë pothuajse janë të dukshme, dhe nëpërmjet penave prej diamanti të studentëve të Risale-i Nurit -ka provuar- se Fjala e Njëzet e Pestë dhe shtojca e saj, e cila ka sfiduar botën dhe ka heshtur madje edhe kryeneçin më të madh, janë mrekullitë e Kuranit në Dyzet aspekte...
Ve Kur’an-ı Mu’cizü’l-Beyan’ın bin üç yüz seneden beri i’cazını göstermesiyle ve muarızlarını durdurmasıyla ve Nur’un gözlere gösterir derecede zâhir delilleri ile ve Nur şakirdlerinin elmas kalemleriyle bu zamana kadar misli görülmedik Risale-i Nur’un dünyaya ferman okuyan ve en mütemerrid ve muannidleri susturan Yirmi Beşinci Söz ve zeylleri kırk vecihle i’caz-ı Kur’anî olduğunu ispat eden;
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
I Cili ka provuar në Trajtesën prej Risale-i Nurit e titulluar “Mrekullitë e Muhammedit a.s.m.” duke treguar se Muhammedi a.s.m ishte një mesazhier i vërtetë, prijësi i të gjithë njëzet e katër mijë profetëve, dhe më i virtytshmi i tyre, dhe nëpërmjet Kuranit të kalibrit më të lartë duke shpallur për universin se i Dërguari i Zotit xh.sh. u dërgua si mëshirë për të gjitha botët, dhe se Risale-i Nuri duke demonstruar nga fillimi gjer në fund se ai a.s.m. ishte mëshirë për të gjitha botët, dhe duke ia shfaqur madje edhe të verbërve se veprat dhe sjelljet e të dërguarit janë shembulli më i mirë e më i bukur për t‟u ndjekur në botë, dhe nëpërmjet dëshmisë së fatkeqësive duke u ngritur e larguar kur Risale-i Nuri u përhap në Anadoll dhe në vende të tjera, dhe fatkeqësitë duke ndodhur kur ai braktisej e lihej i heshtur, dhe nëpërmjet lidhjes së fortë e të qëndrueshme të studentëve të Risale-i Nurit me punën e tyre pavarësisht rrethanave të tyre tepër të vështira, ka treguar se sa me përfitim dhe me leverdi është ndjekja e sunnetit të profetit a.s.m. dhe se të ndjekësh një sunnet të vetëm në këtë kohë fiton shpërblimin e njëqind martirëve,
Ve ey Hazret-i Peygamber aleyhissalâtü vesselâmın hak peygamber olduğuna ve umum yüz yirmi dört bin peygamberlerin efdali ve seyyidi olduğuna dair binler mu’cizelerini “Mu’cizat-ı Ahmediye” (asm) namındaki Risale-i Nur’u ile güzel bir surette ispat eden ve Kur’an-ı Azîmüşşan’ın Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâmın rahmeten li’l-âlemîn olduğunu kâinatta ilan etmesiyle ve Nur’un baştan nihayete kadar onun rahmeten li’l-âlemîn olduğunu bürhanlarla ispat etmesiyle ve o resulün ef’al ve ahvali, kâinatta numune-i iktida olacak en sağlam, en güzel rehber olduğunu hattâ körlere de göstermesiyle ve Anadolu ve hususi memleketlerde Nur’un intişarı zamanında belaların ref’i ve susturulmasıyla musibetlerin gelmesi şehadetiyle ve Nur şakirdlerinin gayet ağır müşkülatlar içinde kemal-i metanetle hizmet ve irtibatlarıyla o zatın (asm) sünnet-i seniyesine ittiba etmek, ne kadar kârlı olduğunu ve bir sünnete bu zamanda ittibada yüz şehidin ecrini kazandığını bildiren;
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
dhe ka provuar në mënyrë absolutisht të sigurt se për njëzet vite Risale-i Nuri ka zmbrapsur fatkeqësitë dhe katastrofat që ndryshe do t‟i kishin rënë Anadollit, pikërisht ashtu siç zmbraps dhënia e sadekasë fatkeqësinë!
Ve sadaka, kaza ve belayı nasıl def’ediyorsa Risale-i Nur’un da Anadolu’ya gelecek kazayı, belayı, yirmi senedir def’ettiğini aynelyakîn ispat eden üstad-ı ekremimiz efendimiz hazretleri!
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Tani, meqenëse pafajësia e Risale-i Nurit ka mbushur me gëzim së pari profesorin tonë të dashur, pastaj neve studentët e pafuqishëm e me të meta, pastaj botën islame, dhe shkaktoi një festival të madh, dhe duke dhënë urimet tona për Ramazanin dhe Natën e Kadrit dhe për festën e tretë, i lutemi Allahut të Gjithëfuqishëm që ne të shohim edhe më shumë të tilla, dhe duke iu përgjëruar që t‟i falë gabimet dhe të metat midis nesh, ne ju dërgojmë përshëndetjet e të gjithëve këtu dhe i puthim duart e tua të bekuara dhe kërkojmë duatë e tua, o profesori ynë!
Şimdi şu Risale-i Nur’un beraeti, başta siz sevgili üstadımızı, sonra biz âciz, kusurlu talebelerinizi, sonra âlem-i İslâm’ı sürura sevk ederek ikinci büyük bir bayram yaptırdığından siz mübarek üstadımızın bu büyük bayram-ı şerifinizi tebrik ile ve yine üçüncü bayram olan ramazan-ı şerifinizi ve Leyle-i Kadrinizi tebrik, emsal-i kesîresiyle müşerref olmaklığımızı niyaz ve biz kusurluların kusurlarımızın affını rica ederek umumen selâm ile mübarek ellerinizden öper ve dualarınızı temenni ederiz, efendimiz hazretleri.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''Studentët e Risale-i Nurit në Isparta dhe në rrethinat e saj'''
'''Isparta ve havalisinde bulunan Nur talebeleri'''
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Ta refuzosh me modesti këtë letër, e cila është njëqind herë më e madhe se sa më takon, do të ishte mosmirënjohje dhe një fyerje për mendimet e mira të të gjithë studentëve, ndërsa ta pranosh atë ashtu siç është do të tregonte krenari, egoizëm dhe mendjemadhësi. Prandaj duke shqyrtuar trembëdhjetë pjesë, unë po ju dërgoj ju një kopje të kësaj letre të gjatë të shkruar nga shkruesi i Risale-i Nurit në emrin e gjithësecilit, edhe me falënderime, edhe për të shpëtuar nga krenaria dhe nga mosmirënjohja. Kjo mund të shtohet tek fundi i çështjes së Njëmbëdhjetë me titullin: “Një letër prej studentëve të Risale-i Nurit të Ispartës dhe të rrethinave të saj” .
Haddimden yüz derece ziyade olan bu mektup muhteviyatını tevazu ile reddetmek bir küfran-ı nimet ve umum şakirdlerin hüsn-ü zanlarına karşı bir ihanet olması ve aynen kabul etmek bir gurur, bir enaniyet ve benlik bulunması cihetiyle, umum namına Risale-i Nur kâtibinin yazdığı bu uzun mektubu –on üç fıkraları ilâve edip– hem bir şükr-ü manevî hem gururdan hem küfran-ı nimetten kurtulmak için size bir suretini gönderiyorum ki Meyve’nin On Birinci Mesele’sinin âhirinde “Risale-i Nur’un Isparta ve civarı talebelerinin bir mektubudur” diye ilhak edilsin.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Megjithëse unë e kam korrigjuar letrën në këtë mënyrë, dy herë një pëllumb zbriti tek dritarja ime. Ai do të hynte por pa kokën e Geilanit dhe nuk hyri. Pak minuta më vonë një pëllumb tjetër u ul pikërisht në të njëjtën mënyrë. Edhe ai gjithashtu pa kokën e shkruesit dhe nuk hyri brenda. Unë thashë: “Ka shumë të ngjarë që këto janë mbajtësit e njoftimeve të mira ashtu si harabeli dhe zogu „Kuddus‟ më parë. Ose për shkak se ne e kemi shkruar këtë letër si letrat e tjera të shumta sekrete, ato erdhën për të na përgëzuar për korrigjimin e letrës ndjellamirë në këtë mënyrë.”
Ben bu mektubu, bu tadilat ile yazdığımız halde iki defa bir güvercin yanımızdaki pencereye geldi. İçeriye girecekti, Ceylan’ın başını gördü, girmedi. Birkaç dakika sonra başkası aynen geldi. Yine yazanı gördü, girmedi. Ben dedim: Herhalde evvelki serçe ve kuddüs kuşu gibi müjdecilerdir. Veyahut bu mektup gibi müteaddid mektupları yazdığımızdan, mübarek mektubun ta’dili ile mübarekiyetini tebrik için gelmişler, kanaatimiz geldi.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''Said Nursi'''
'''Said Nursî'''
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
"https://risale.site/index.php/Özel:MobileDiff/169108...170841" sayfasından alınmıştır