İkinci Söz/mk: Revizyonlar arasındaki fark

    Risale-i Nur Tercümeleri sitesinden
    GörselVikimetin
    ("ВТОРО СЛОВО" içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu)
     
    ("Значи, верата носи духовно семе од Рајското Дрво (Туба), а неверието крие духовно семе од Пеколното Дрво (Заккум)." içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu)
     
    (Aynı kullanıcının aradaki diğer 4 değişikliği gösterilmiyor)
    8. satır: 8. satır:
    </div>
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Ако сакаш да дознаеш колкава среќа и  благодат, колкаво задоволство и спокој се наоѓа  во верата, послушај ја краткава приказна како  пример:
    İmanda ne kadar büyük bir saadet ve nimet ve ne kadar büyük bir lezzet ve rahat bulunduğunu anlamak istersen şu temsilî hikâyeciğe bak, dinle:
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Еден ден, двајца луѓе тргнале на пат за одмор  и трговија. Едниот, кој бил себичен и несреќен, тргнал во една насока, а другиот – кој бил  среќен и Побожен, тргнал во друга насока.
    Bir vakit iki adam, hem keyif hem ticaret için seyahate giderler. Biri hodbin, tâli’siz bir tarafa; diğeri hudâbin, bahtiyar diğer tarafa sülûk eder, giderler.
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Себичниот и горделивиот, кој истовремено  бил и песимист, дошол во крајно проклета и  лоша земја, која била соодветна одмазда за  неговиот песимизам. Каде и да отидел, гледал  како пискаат и врескаат беспомошни клетници  во рацете на суровите насилници. Човекот оваа  жална и болна слика ја гледал насекаде каде што одел. Целата земја добила изглед на општо  жалосно собирање. За да не ја почувствува оваа болна и мрачна состојба, лек нашол во опи вањето, затоа што му се чинело дека секој од  жителите на земјата изгледал како негов неп ријател и туѓинец. Останал во болна и мачна  душевна состојба заради ужасните погреби  околу себе, и заради сираците, кои плачеле  горко и очајно.
    Hodbin adam, hem hodgâm hem hod-endiş hem bedbin olduğundan bedbinlik cezası olarak nazarında pek fena bir memlekete düşer. Bakar ki her yerde âciz bîçareler, zorba müthiş adamların ellerinden ve tahribatlarından vaveylâ ediyorlar. Bütün gezdiği yerlerde böyle hazîn, elîm bir hali görür. Bütün memleket, bir matemhane-i umumî şeklini almış. Kendisi şu elîm ve muzlim haleti hissetmemek için sarhoşluktan başka çare bulamaz. Çünkü herkes ona düşman ve ecnebi görünüyor. Ve ortalıkta dahi müthiş cenazeleri ve meyusane ağlayan yetimleri görür. Vicdanı, azap içinde kalır.
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Другиот човек – Побожниот, кој му служел  на Аллах и му се придржувал на наредбите на  Аллах и барал праведност, имал добар карактер  и стигнал во една земја, која, според него, била  бескрајно убава и прекрасна. Овој праведен  човек, во земјата во која дошол, видел прекрасни  гозби во полн замав, во секој крај владеело  расположение, восхит, веселба и светилишта за  спомнување на Аллах, полни со радост. Секој  му изгледал како пријател и роднина. Потоа, по  целата земја забележал општо славење поради  отслужувањето на воениот рок, придружено со  зборови на благодарност и похвала. Меѓу тие  звуци го слушнал и свирежот на тапанот, и  музиката со текбири и техлили, кои со радост ги  испраќале младите во војска. Додека првиот  човек – песимистот, бил обземен од неговите  сопствени болки и од болките на сите луѓе; вториот – среќниот оптимист, бил радосен  поради радоста на сите луѓе и задоволен од  нивното задоволство. Заработил добро и му се заблагодарил на Аллах.
    Diğeri hudâbin, hudâ-perest ve hak-endiş, güzel ahlâklı idi ki nazarında pek güzel bir memlekete düştü. İşte bu iyi adam, girdiği memlekette bir umumî şenlik görüyor. Her tarafta bir sürur, bir şehrâyin, bir cezbe ve neşe içinde zikirhaneler; herkes ona dost ve akraba görünür. Bütün memlekette yaşasınlar ve teşekkürler ile bir terhisat-ı umumiye şenliği görüyor. Hem tekbir ve tehlil ile mesrurane ahz-ı asker için bir davul, bir muzıka sesi işitiyor. Evvelki bedbahtın hem kendi hem umum halkın elemi ile müteellim olmasına bedel; şu bahtiyar, hem kendi hem umum halkın süruru ile mesrur ve müferrah olur. Hem güzelce bir ticaret eline geçer, Allah’a şükreder.
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Враќајќи се го сретнал другиот човек и  откако му ја разбрал состојбата, му рекол: Човеку, ти навистина си споулавел! Песимизмот  внатре во тебе се одразил и во твојата надво решност, па од страв си помислил дека смеењето е плачење, а крајот на воената служба е пљачка  и грабеж. Вразуми се и исчисти го своето срце, па да се тргне овој тежок превез пред твоите очи  за да можеш да ја видиш вистината. Бидејќи, Сопственикот и Владетелот на оваа земја, кој  поседува највисок степен на праведност, милост, господарување, моќ, генијален ред и грижа; а и  оваа земја, која постигнала таков голем напредок  и развој, во никаков случај не може да изгледа  онака како што ти наметнува твоето привидение. По ова, несреќниот човек се вразумил. Се  покајал и рекол: Да, се имав споулавено поради  пијанството. Сполај ти, ме спаси од оваа пеколна состојба.
    Sonra döner, öteki adama rast gelir. Halini anlar. Ona der: “Yahu sen divane olmuşsun. Bâtınındaki çirkinlikler, zâhirine aksetmiş olmalı ki gülmeyi ağlamak, terhisatı soymak ve talan etmek tevehhüm etmişsin. Aklını başına al, kalbini temizle. Tâ şu musibetli perde senin nazarından kalksın, hakikati görebilesin. Zira nihayet derecede âdil, merhametkâr, raiyet-perver, muktedir, intizam-perver, müşfik bir melikin memleketi hem bu derece göz önünde âsâr-ı terakkiyat ve kemalât gösteren bir memleket, senin vehminin gösterdiği surette olamaz.” Sonra o bedbahtın aklı başına gelir, nedamet eder. “Evet, ben işretten divane olmuştum. Allah senden razı olsun ki cehennemî bir haletten beni kurtardın.” der.
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Еј, нефсу мој! Знај дека првиот човек е  неверник или непромислен грешник. Овој свет  во неговите очи е место за жалење, а сите живи  суштества се сирачиња што плачат поради појавата на минливоста и ударот на разделбата. А човекот и животните за него се распуштени  созданија оставени сами на себе, распарчени  под канџите на смртта. Планините и морињата, и сето она што е монументално, изгледаат како  страшни бездушни мртовци. Уште многу вакви  вознемирувачки и болни привиденија кои  доаѓаат од неговото неверство и заблуда, го те - раат човекот да доживува горка душевна болка.
    Ey nefsim! Bil ki evvelki adam kâfirdir veya fâsık-ı gafildir. Şu dünya, onun nazarında bir matemhane-i umumiyedir. Bütün zîhayat, firak ve zeval sillesiyle ağlayan yetimlerdir. Hayvan ve insan ise ecel pençesiyle parçalanan kimsesiz başıbozuklardır. Dağlar ve denizler gibi büyük mevcudat, ruhsuz, müthiş cenazeler hükmündedirler. Daha bunun gibi çok elîm, ezici, dehşetli evham, küfründen ve dalaletinden neş’et edip, onu manen tazip eder.
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Другиот човек, пак, е верник. Тој го познава  својот Создател и верува во Него. Светот во  неговите очи е светилиште за зикир, место за  споменување на Семилостивиот Господар, место за поука и обука на луѓето и животните, и  место за испит и проверка на луѓето и џиновите  (вид невидливи суштества). Всушност, сите  умирања на луѓето и на животните претста вуваат еден вид ослободување. Оние што ја  завршуваат својата животна должност на ова  минливо место, среќно заминуваат во еден друг  свет, каде што нема неспокој, за да им ослободат  место на новите должници што ќе дојдат за да  ги исполнат своите должности. А сè што се раѓа,  почнувајќи од луѓето па сè до животните, е  всушност една воена мобилизација, добивање  оружје и извршување на должностите. Сите  живи созданија се како еден радосен војник, задоволен и совесен службеник. Сите оние гла сови се песни кои се дел од зикирот (спомнување  на Аллах) и теспихот (заблагодарување и вели чење на Аллах) или се шуќур (похвали) и тех лили (повторување на ља иљахе иљаллах) кои  го соопштуваат крајот на нивната должност  или, пак, се гласови што се појавуваат од занесот  и радоста за време на работата. Значи, во очите  на верникот сите созданија се лојални слуги, службеници, пријатели и пријатни книги на  Неговиот Благороден Господар Семилостив  Владетел, и на тој начин од неговата вера се  манифестираат уште многу слични вистини, кои се бескрајно нежни, возвишени, пријатни и вкусни.
    Diğer adam ise mü’mindir; Cenab-ı Hâlık’ı tanır, tasdik eder. Onun nazarında şu dünya, bir zikirhane-i Rahman, bir talimgâh-ı beşer ve hayvan ve bir meydan-ı imtihan-ı ins ü cândır. Bütün vefiyat-ı hayvaniye ve insaniye ise terhisattır. Vazife-i hayatını bitirenler, bu dâr-ı fâniden, manen mesrurane, dağdağasız diğer bir âleme giderler. Tâ yeni vazifedarlara yer açılsın, gelip çalışsınlar. Bütün tevellüdat-ı hayvaniye ve insaniye ise ahz-ı askere, silah altına, vazife başına gelmektir. Bütün zîhayat, birer muvazzaf mesrur asker, birer müstakim memnun memurlardır. Bütün sadâlar ise ya vazife başlamasındaki zikir ve tesbih ve paydostan gelen şükür ve tefrih veya işlemek neşesinden neş’et eden nağamattır. Bütün mevcudat, o mü’minin nazarında, Seyyid-i Kerîm’inin ve Mâlik-i Rahîm’inin birer munis hizmetkârı, birer dost memuru, birer şirin kitabıdır. Daha bunun gibi pek çok latîf, ulvi ve leziz, tatlı hakikatler, imanından tecelli eder, tezahür eder.
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Значи, верата носи духовно семе од Рајското  Дрво (Туба), а неверието крие духовно семе од  Пеколното Дрво (Заккум).
    Demek iman, bir manevî tûba-i cennet çekirdeğini taşıyor. Küfür ise manevî bir zakkum-u cehennem tohumunu saklıyor.
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Значи, спасот и сигурноста се само во верата  и во исламот. Штом е тоа така, ние постојано  треба да изрекуваме:
    '''Demek selâmet ve emniyet, yalnız İslâmiyet’te ve imandadır.''' Öyle ise biz daima اَل۟حَم۟دُ لِلّٰهِ عَلٰى دٖينِ ال۟اِس۟لَامِ وَ كَمَالِ ال۟اٖيمَانِ demeliyiz.
     
    </div>
    اَل۟حَم۟دُ لِلّٰهِ عَلٰى دٖينِ ال۟اِس۟لَامِ وَ كَمَالِ ال۟اٖيمَانِ




    08.18, 15 Kasım 2024 itibarı ile sayfanın şu anki hâli

    Diğer diller:

    بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّح۪يمِ

    اَلَّذٖينَ يُؤ۟مِنُونَ بِال۟غَي۟بِ

    Ако сакаш да дознаеш колкава среќа и благодат, колкаво задоволство и спокој се наоѓа во верата, послушај ја краткава приказна како пример:

    Еден ден, двајца луѓе тргнале на пат за одмор и трговија. Едниот, кој бил себичен и несреќен, тргнал во една насока, а другиот – кој бил среќен и Побожен, тргнал во друга насока.

    Себичниот и горделивиот, кој истовремено бил и песимист, дошол во крајно проклета и лоша земја, која била соодветна одмазда за неговиот песимизам. Каде и да отидел, гледал како пискаат и врескаат беспомошни клетници во рацете на суровите насилници. Човекот оваа жална и болна слика ја гледал насекаде каде што одел. Целата земја добила изглед на општо жалосно собирање. За да не ја почувствува оваа болна и мрачна состојба, лек нашол во опи вањето, затоа што му се чинело дека секој од жителите на земјата изгледал како негов неп ријател и туѓинец. Останал во болна и мачна душевна состојба заради ужасните погреби околу себе, и заради сираците, кои плачеле горко и очајно.

    Другиот човек – Побожниот, кој му служел на Аллах и му се придржувал на наредбите на Аллах и барал праведност, имал добар карактер и стигнал во една земја, која, според него, била бескрајно убава и прекрасна. Овој праведен човек, во земјата во која дошол, видел прекрасни гозби во полн замав, во секој крај владеело расположение, восхит, веселба и светилишта за спомнување на Аллах, полни со радост. Секој му изгледал како пријател и роднина. Потоа, по целата земја забележал општо славење поради отслужувањето на воениот рок, придружено со зборови на благодарност и похвала. Меѓу тие звуци го слушнал и свирежот на тапанот, и музиката со текбири и техлили, кои со радост ги испраќале младите во војска. Додека првиот човек – песимистот, бил обземен од неговите сопствени болки и од болките на сите луѓе; вториот – среќниот оптимист, бил радосен поради радоста на сите луѓе и задоволен од нивното задоволство. Заработил добро и му се заблагодарил на Аллах.

    Враќајќи се го сретнал другиот човек и откако му ја разбрал состојбата, му рекол: Човеку, ти навистина си споулавел! Песимизмот внатре во тебе се одразил и во твојата надво решност, па од страв си помислил дека смеењето е плачење, а крајот на воената служба е пљачка и грабеж. Вразуми се и исчисти го своето срце, па да се тргне овој тежок превез пред твоите очи за да можеш да ја видиш вистината. Бидејќи, Сопственикот и Владетелот на оваа земја, кој поседува највисок степен на праведност, милост, господарување, моќ, генијален ред и грижа; а и оваа земја, која постигнала таков голем напредок и развој, во никаков случај не може да изгледа онака како што ти наметнува твоето привидение. По ова, несреќниот човек се вразумил. Се покајал и рекол: Да, се имав споулавено поради пијанството. Сполај ти, ме спаси од оваа пеколна состојба.

    Еј, нефсу мој! Знај дека првиот човек е неверник или непромислен грешник. Овој свет во неговите очи е место за жалење, а сите живи суштества се сирачиња што плачат поради појавата на минливоста и ударот на разделбата. А човекот и животните за него се распуштени созданија оставени сами на себе, распарчени под канџите на смртта. Планините и морињата, и сето она што е монументално, изгледаат како страшни бездушни мртовци. Уште многу вакви вознемирувачки и болни привиденија кои доаѓаат од неговото неверство и заблуда, го те - раат човекот да доживува горка душевна болка.

    Другиот човек, пак, е верник. Тој го познава својот Создател и верува во Него. Светот во неговите очи е светилиште за зикир, место за споменување на Семилостивиот Господар, место за поука и обука на луѓето и животните, и место за испит и проверка на луѓето и џиновите (вид невидливи суштества). Всушност, сите умирања на луѓето и на животните претста вуваат еден вид ослободување. Оние што ја завршуваат својата животна должност на ова минливо место, среќно заминуваат во еден друг свет, каде што нема неспокој, за да им ослободат место на новите должници што ќе дојдат за да ги исполнат своите должности. А сè што се раѓа, почнувајќи од луѓето па сè до животните, е всушност една воена мобилизација, добивање оружје и извршување на должностите. Сите живи созданија се како еден радосен војник, задоволен и совесен службеник. Сите оние гла сови се песни кои се дел од зикирот (спомнување на Аллах) и теспихот (заблагодарување и вели чење на Аллах) или се шуќур (похвали) и тех лили (повторување на ља иљахе иљаллах) кои го соопштуваат крајот на нивната должност или, пак, се гласови што се појавуваат од занесот и радоста за време на работата. Значи, во очите на верникот сите созданија се лојални слуги, службеници, пријатели и пријатни книги на Неговиот Благороден Господар Семилостив Владетел, и на тој начин од неговата вера се манифестираат уште многу слични вистини, кои се бескрајно нежни, возвишени, пријатни и вкусни.

    Значи, верата носи духовно семе од Рајското Дрво (Туба), а неверието крие духовно семе од Пеколното Дрво (Заккум).

    Значи, спасот и сигурноста се само во верата и во исламот. Штом е тоа така, ние постојано треба да изрекуваме:

    اَل۟حَم۟دُ لِلّٰهِ عَلٰى دٖينِ ال۟اِس۟لَامِ وَ كَمَالِ ال۟اٖيمَانِ


    Birinci Söz ⇐ | Sözler | ⇒ Üçüncü Söz
    "https://risale.site/index.php?title=İkinci_Söz/mk&oldid=182546" sayfasından alınmıştır