Beşinci Söz/mk: Revizyonlar arasındaki fark

    Risale-i Nur Tercümeleri sitesinden
    GörselVikimetin
    ("Ако сакаш да видиш до кој степен се вис тинска должност на човекот клањањето и непра вењето големи гревови и колку е во согласност тоа со природата на создавањето на човекот, послушај ја оваа кратка приказна." içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu)
    ("Ете ти два пата пред тебе, па избери го оној што го сакаш. А вистинскиот патоказ и помошта побарај ги од Семилостивиот Праведник." içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu)
     
    (Aynı kullanıcının aradaki diğer 12 değişikliği gösterilmiyor)
    10. satır: 10. satır:
    Ако сакаш да видиш до кој степен се вис тинска должност на човекот клањањето и непра вењето големи гревови и колку е во согласност  тоа со природата на создавањето на човекот,  послушај ја оваа кратка приказна.
    Ако сакаш да видиш до кој степен се вис тинска должност на човекот клањањето и непра вењето големи гревови и колку е во согласност  тоа со природата на создавањето на човекот,  послушај ја оваа кратка приказна.


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    За време на мобилизација, во една чета имало  два војника, од кои едниот бил обучен за својата  должност и доследен во исполнувањето на  обврските, а другиот бил почетник и се пове дувал по својот нефс (душа). Оној што ги  усовршувал своите должности, внимавал само  на своите вежби и на борбата против неприја телот. Тој воопшто не мислел на своите потреби затоа што сфатил дека обврска на државата е да  го храни и да му обезбедува сè што му треба, да  го лекува кога ќе се разболе, па дури и да му го  стави залакот в уста, ако е потребно. Неговите  основни должности биле обуката и борбата  (џихад), но тоа не му пречело во извршувањето  на некои секојдневни работи околу снабдувањето и исхраната, како што се готвењето и миењето и перењето.
    Seferberlikte bir taburda biri muallem, vazife-perver; diğeri acemi, nefis-perver iki asker beraber bulunuyordu. Vazife-perver nefer, talime ve cihada dikkat eder, erzak ve tayinatını hiç düşünmezdi. Çünkü anlamış ki onu beslemek ve cihazatını vermek, hasta olsa tedavi etmek, hattâ inde’l-hace lokmayı ağzına koymaya kadar devletin vazifesidir. Ve onun asıl vazifesi, talim ve cihaddır. Fakat bazı erzak ve cihazat işlerinde işler. Kazan kaynatır, karavanayı yıkar, getirir.
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Да го прашаат: „Што правиш?“
    Ona sorulsa: “Ne yapıyorsun?”
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Би одговорил: „Ги извршувам обврските кон  државата.“ Не би рекол: „Работам за свои  потреби.“
    “Devletin angaryasını çekiyorum.” der. Demiyor: “Nafakam için çalışıyorum.”
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Вториот војник, почетникот, кој мислел само  на храна, не обраќал внимание на обуката и на  борбата, би велел: „Што ми е гајле мене, тоа е  работа на државата.“ Секогаш мислел само на  своите потреби и се стремел кон тоа, ја оставал  својата чета и одел на пазарење во град.
    Diğer şikem-perver ve acemi nefer ise talime ve harbe dikkat etmezdi. “O, devlet işidir. Bana ne?” derdi. Daim nafakasını düşünüp onun peşine dolaşır, taburu terk eder, çarşıya gider, alışveriş ederdi.
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Еден ден, неговиот обучен пријател му рекол:
    Bir gün, muallem arkadaşı ona dedi:
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    „Брате, твојата вистинска задача се обуката и  борбата. Ти затоа си овде донесен. Верувај му на  владетелот. Тој нема да те остави гладен. Тоа е  негова обврска. Освен тоа, ти си немоќен и  сиромав; не можеш насекаде да се прехраниш.  Сега е воено време и време на мобилизација. Може да те прогласат за бунтовник и да те  казнат. Да, пред нас има две задачи. Едната е  задача на владетелот. Понекогаш, ние работиме  за него без никаков надомест, а тој нас нè храни. Другата е наша задача: да тренираме и да се  подготвиме за војната додека владетелот ни  олеснува и ни помага.“
    “Birader, asıl vazifen, talim ve muharebedir. Sen, onun için buraya getirilmişsin. Padişaha itimat et. O, seni aç bırakmaz. O, onun vazifesidir. Hem sen, âciz ve fakirsin; her yerde kendini beslettiremezsin. Hem mücahede ve seferberlik zamanıdır. Hem sana âsidir der, ceza verirler. Evet, iki vazife peşimizde görünüyor. Biri, padişahın vazifesidir. Bazen biz onun angaryasını çekeriz ki bizi beslemektir. Diğeri, bizim vazifemizdir. Padişah bize teshilat ile yardım eder ki talim ve harptir.”
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Можеш ли сега да сфатиш на каква опасност  би бил изложен оној безумен војник кога не би  го послушал оној обучениот?
    Acaba o serseri nefer, o mücahid mualleme kulak vermezse ne kadar tehlikede kalır, anlarsın.
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Еј, мој мрзлив нефсу! Она немирно место, кое постојано се тресе од војната, е неспокојниот  живот на овој свет. Војската, која е поделена на  чети, е човековото поколение. А четата ги  претставува Исламските припадници на ова  столетие. Од оние двајца војници, пак, едниот е  побожен муслиман што ги извршува своите  задолжителни Верски обврски и ги избегнува  големите гревови; тоа е оној богобојазлив мус лиман што се бори против својот нефс и ѓаволот,  од страв да не падне во искушение и да не  направи големи гревови. Оној вториот е грешен  губитник, кој води сметка само за својот насу шен леб и доаѓа до степен што почнува да го  обвинува Вистинскиот Снабдител на благо состојбата, ги отфрлува задолжителните обврс ки, прави гревови во сè што му наидува на патот за егзистенција. Обуката и упатствата, на чело  со намазот, се богослуженија. Војната е борба  на човекот со самиот себеси и со својот нефс, избегнување на гревовите и лошиот морал, отпор против сатаните меѓу џиновите и луѓето  за спасение на срцето и на душата од вечна мака  и погибел. Една од оние две задачи е давањето  живот и неговото одржување, а втората е бого служение и молење кон Дарувачот и Снабду вачот на животот, како и верувањето и довербата во Него.
    İşte ey tembel nefsim! O dalgalı meydan-ı harp, bu dağdağalı dünya hayatıdır. O taburlara taksim edilen ordu ise cemiyet-i beşeriyedir. Ve o tabur ise şu asrın cemaat-i İslâmiyesidir. O iki nefer ise biri feraiz-i diniyesini bilen ve işleyen ve kebairi terk ve günahları işlememek için nefis ve şeytanla mücahede eden müttaki Müslüman’dır. Diğeri, Rezzak-ı Hakiki’yi ittiham etmek derecesinde derd-i maişete dalıp, feraizi terk ve maişet yolunda rastgele günahları işleyen fâsık-ı hâsirdir. Ve o talim ve talimat ise –başta namaz– ibadettir. Ve o harp ise nefis ve heva, cin ve ins şeytanlarına karşı mücahede edip günahlardan ve ahlâk-ı rezileden kalp ve ruhunu helâket-i ebediyeden kurtarmaktır. Ve o iki vazife ise birisi, hayatı verip beslemektir. Diğeri, hayatı verene ve besleyene perestiş edip yalvarmaktır, ona tevekkül edip emniyet etmektir.
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Да, Оној Кој го создал и го дарил животот со  најживописно и чудотворно Мајсторство, и  направил да биде извонредна мудрост на Госпо дарот, е Оној Кој го одржува и снабдува преку  благосостојбата. Тоа не може да биде никој друг,  освен Него. Докази ли сакаш? Најслабите и  најнеразумните животни најдобро се хранат  (како што се рибите и црвите во овошјето). Најбеспомошните и најкревки созданија (како  што се децата и младенчињата) се хранат со  најубавата храна.
    Evet, en parlak bir mu’cize-i sanat-ı Samedaniye ve bir hârika-i hikmet-i Rabbaniye olan hayatı kim vermiş, yapmış ise rızıkla o hayatı besleyen ve idame eden de odur. Ondan başka olmaz. Delil mi istersin? En zayıf, en aptal hayvan en iyi beslenir (meyve kurtları ve balıklar gibi). En âciz, en nazik mahluk en iyi rızkı o yer (çocuklar ve yavrular gibi).
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Да, за да се сфати дека до алал храна не се  стигнува со силата на способноста и волјата, туку со слабост и немоќност, доволно е да се  споредат рибите и лисиците, младенчињата и  крвожедните животни, дрвјата и животните.
    Evet, vasıta-i rızk-ı helâl, iktidar ve ihtiyar ile olmadığını; belki acz ve zaaf ile olduğunu anlamak için balıklar ile tilkileri, yavrular ile canavarları, ağaçlar ile hayvanları muvazene etmek kâfidir.
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Значи, оној што го изоставува намазот пора ди материјални причини, личи на оној војник  што ја напуштил обуката и натстрешникот, и  отишол да проси низ градот. А оној што клања  намаз, без да заборави на својот дел од благо состојбата, барајќи го во кујната на Велико душниот, Дарувачот на благосостојба, за да не е  на товар на другите, прави прекрасно дело. Всушност, тоа е благородност и должност.  
    Demek derd-i maişet için namazını terk eden, o nefere benzer ki talimi ve siperini bırakıp çarşıda dilencilik eder. Fakat namazını kıldıktan sonra Cenab-ı Rezzak-ı Kerîm’in matbaha-i rahmetinden tayinatını aramak, başkalara bâr olmamak için kendisi bizzat gitmek; güzeldir, mertliktir, o dahi bir ibadettir.
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Човековата природа и неговиот духовен систем  укажуваат дека тој е создаден за богослужение  бидејќи способностите со кои располага и  неговата дејност во овој свет не го достигнуваат  нивото ни на најмалото врапче. Меѓутоа, тој е  владетел и господар на животинскиот свет од  гледна точка на потребата за спознание и коли чеството од потребите, молитвите и богослуж бите, кои се неопходни за духовниот и задгро бниот живот.
    Hem insan ibadet için halk olunduğunu, fıtratı ve cihazat-ı maneviyesi gösteriyor. Zira hayat-ı dünyeviyesine lâzım olan amel ve iktidar cihetinde en edna bir serçe kuşuna yetişmez. Fakat hayat-ı maneviye ve uhreviyesine lâzım olan ilim ve iftikar ile tazarru ve ibadet cihetinde hayvanatın sultanı ve kumandanı hükmündedir.
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Значи, еј, нефсу мој! Ако земниот живот си  го поставиш како главна цел и работиш само за  него, ќе се спуштиш на нивото на најмалото  врапче. А ако за главна цел си го поставиш зад гробниот живот и го прифатиш земниот живот  како средство и простор за негово достигнување  и се стремиш целосно кон тоа, ќе бидеш во  позиција на господар на животинскиот свет,  многу мил и вреден служител, почесен и ценет  гостин на Великодушниот Создател.
    Demek ey nefsim! Eğer hayat-ı dünyeviyeyi gaye-i maksat yapsan ve ona daim çalışsan en edna bir serçe kuşunun bir neferi hükmünde olursun. Eğer hayat-ı uhreviyeyi gaye-i maksat yapsan ve şu hayatı dahi ona vesile ve mezraa etsen ve ona göre çalışsan; o vakit hayvanatın büyük bir kumandanı hükmünde ve şu dünyada Cenab-ı Hakk’ın nazlı ve niyazdar bir abdi, mükerrem ve muhterem bir misafiri olursun.
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Ете ти два пата пред тебе, па избери го оној  што го сакаш. А вистинскиот патоказ и помошта  побарај ги од Семилостивиот Праведник.
    İşte sana iki yol, istediğini intihab edebilirsin. Hidayet ve tevfiki Erhamü’r-Râhimîn’den iste.
    </div>




    08.43, 15 Kasım 2024 itibarı ile sayfanın şu anki hâli

    Diğer diller:

    بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ

    اِنَّ اللّٰهَ مَعَ الَّذ۪ينَ اتَّقَوْا وَالَّذ۪ينَ هُمْ مُحْسِنُونَ

    Ако сакаш да видиш до кој степен се вис тинска должност на човекот клањањето и непра вењето големи гревови и колку е во согласност тоа со природата на создавањето на човекот, послушај ја оваа кратка приказна.

    За време на мобилизација, во една чета имало два војника, од кои едниот бил обучен за својата должност и доследен во исполнувањето на обврските, а другиот бил почетник и се пове дувал по својот нефс (душа). Оној што ги усовршувал своите должности, внимавал само на своите вежби и на борбата против неприја телот. Тој воопшто не мислел на своите потреби затоа што сфатил дека обврска на државата е да го храни и да му обезбедува сè што му треба, да го лекува кога ќе се разболе, па дури и да му го стави залакот в уста, ако е потребно. Неговите основни должности биле обуката и борбата (џихад), но тоа не му пречело во извршувањето на некои секојдневни работи околу снабдувањето и исхраната, како што се готвењето и миењето и перењето.

    Да го прашаат: „Што правиш?“

    Би одговорил: „Ги извршувам обврските кон државата.“ Не би рекол: „Работам за свои потреби.“

    Вториот војник, почетникот, кој мислел само на храна, не обраќал внимание на обуката и на борбата, би велел: „Што ми е гајле мене, тоа е работа на државата.“ Секогаш мислел само на своите потреби и се стремел кон тоа, ја оставал својата чета и одел на пазарење во град.

    Еден ден, неговиот обучен пријател му рекол:

    „Брате, твојата вистинска задача се обуката и борбата. Ти затоа си овде донесен. Верувај му на владетелот. Тој нема да те остави гладен. Тоа е негова обврска. Освен тоа, ти си немоќен и сиромав; не можеш насекаде да се прехраниш. Сега е воено време и време на мобилизација. Може да те прогласат за бунтовник и да те казнат. Да, пред нас има две задачи. Едната е задача на владетелот. Понекогаш, ние работиме за него без никаков надомест, а тој нас нè храни. Другата е наша задача: да тренираме и да се подготвиме за војната додека владетелот ни олеснува и ни помага.“

    Можеш ли сега да сфатиш на каква опасност би бил изложен оној безумен војник кога не би го послушал оној обучениот?

    Еј, мој мрзлив нефсу! Она немирно место, кое постојано се тресе од војната, е неспокојниот живот на овој свет. Војската, која е поделена на чети, е човековото поколение. А четата ги претставува Исламските припадници на ова столетие. Од оние двајца војници, пак, едниот е побожен муслиман што ги извршува своите задолжителни Верски обврски и ги избегнува големите гревови; тоа е оној богобојазлив мус лиман што се бори против својот нефс и ѓаволот, од страв да не падне во искушение и да не направи големи гревови. Оној вториот е грешен губитник, кој води сметка само за својот насу шен леб и доаѓа до степен што почнува да го обвинува Вистинскиот Снабдител на благо состојбата, ги отфрлува задолжителните обврс ки, прави гревови во сè што му наидува на патот за егзистенција. Обуката и упатствата, на чело со намазот, се богослуженија. Војната е борба на човекот со самиот себеси и со својот нефс, избегнување на гревовите и лошиот морал, отпор против сатаните меѓу џиновите и луѓето за спасение на срцето и на душата од вечна мака и погибел. Една од оние две задачи е давањето живот и неговото одржување, а втората е бого служение и молење кон Дарувачот и Снабду вачот на животот, како и верувањето и довербата во Него.

    Да, Оној Кој го создал и го дарил животот со најживописно и чудотворно Мајсторство, и направил да биде извонредна мудрост на Госпо дарот, е Оној Кој го одржува и снабдува преку благосостојбата. Тоа не може да биде никој друг, освен Него. Докази ли сакаш? Најслабите и најнеразумните животни најдобро се хранат (како што се рибите и црвите во овошјето). Најбеспомошните и најкревки созданија (како што се децата и младенчињата) се хранат со најубавата храна.

    Да, за да се сфати дека до алал храна не се стигнува со силата на способноста и волјата, туку со слабост и немоќност, доволно е да се споредат рибите и лисиците, младенчињата и крвожедните животни, дрвјата и животните.

    Значи, оној што го изоставува намазот пора ди материјални причини, личи на оној војник што ја напуштил обуката и натстрешникот, и отишол да проси низ градот. А оној што клања намаз, без да заборави на својот дел од благо состојбата, барајќи го во кујната на Велико душниот, Дарувачот на благосостојба, за да не е на товар на другите, прави прекрасно дело. Всушност, тоа е благородност и должност.

    Човековата природа и неговиот духовен систем укажуваат дека тој е создаден за богослужение бидејќи способностите со кои располага и неговата дејност во овој свет не го достигнуваат нивото ни на најмалото врапче. Меѓутоа, тој е владетел и господар на животинскиот свет од гледна точка на потребата за спознание и коли чеството од потребите, молитвите и богослуж бите, кои се неопходни за духовниот и задгро бниот живот.

    Значи, еј, нефсу мој! Ако земниот живот си го поставиш како главна цел и работиш само за него, ќе се спуштиш на нивото на најмалото врапче. А ако за главна цел си го поставиш зад гробниот живот и го прифатиш земниот живот како средство и простор за негово достигнување и се стремиш целосно кон тоа, ќе бидеш во позиција на господар на животинскиот свет, многу мил и вреден служител, почесен и ценет гостин на Великодушниот Создател.

    Ете ти два пата пред тебе, па избери го оној што го сакаш. А вистинскиот патоказ и помошта побарај ги од Семилостивиот Праведник.


    Dördüncü Söz ⇐ | Sözler | ⇒ Altıncı Söz
    "https://risale.site/index.php?title=Beşinci_Söz/mk&oldid=182625" sayfasından alınmıştır