Dokuzuncu Şuâ/el

Onuncu Söz’ün Mühim Bir Zeyli ve Lâhikasının Birinci Parçası

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ

فَسُب۟حَانَ اللّٰهِ حٖينَ تُم۟سُونَ وَحٖينَ تُص۟بِحُونَ ۝ وَلَهُ ال۟حَم۟دُ فِى السَّمٰوَاتِ وَال۟اَر۟ضِ وَعَشِيًّا وَحٖينَ تُظ۟هِرُونَ ۝ يُخ۟رِجُ ال۟حَىَّ مِنَ ال۟مَيِّتِ وَيُخ۟رِجُ ال۟مَيِّتَ مِنَ ال۟حَىِّ وَيُح۟يِى ال۟اَر۟ضَ بَع۟دَ مَو۟تِهَا وَكَذٰلِكَ تُخ۟رَجُونَ ۝ وَمِن۟ اٰيَاتِهٖٓ اَن۟ خَلَقَكُم۟ مِن۟ تُرَابٍ ثُمَّ اِذَٓا اَن۟تُم۟ بَشَرٌ تَن۟تَشِرُونَ ۝ وَ مِن۟ اٰيَاتِهٖٓ اَن۟ خَلَقَ لَكُم۟ مِن۟ اَن۟فُسِكُم۟ اَز۟وَاجًا لِتَس۟كُنُٓوا اِلَي۟هَا وَ جَعَلَ بَي۟نَكُم۟ مَوَدَّةً وَ رَح۟مَةً اِنَّ فٖى ذٰلِكَ لَاٰيَاتٍ لِقَو۟مٍ يَتَفَكَّرُونَ ۝ وَمِن۟ اٰيَاتِهٖ خَل۟قُ السَّمٰوَاتِ وَال۟اَر۟ضِ وَاخ۟تِلَافُ اَل۟سِنَتِكُم۟ وَ اَل۟وَانِكُم۟ اِنَّ فٖى ذٰلِكَ لَاٰيَاتٍ لِل۟عَالِمٖينَ ۝ وَ مِن۟ اٰيَاتِهٖ مَنَامُكُم۟ بِالَّي۟لِ وَ النَّهَارِ وَاب۟تِغَٓاؤُكُم۟ مِن۟ فَض۟لِهٖ اِنَّ فٖى ذٰلِكَ لَاٰيَاتٍ لِقَو۟مٍ يَس۟مَعُونَ ۝ وَ مِن۟ اٰيَاتِهٖ يُرٖيكُمُ ال۟بَر۟قَ خَو۟فًا وَ طَمَعًا وَ يُنَزِّلُ مِنَ السَّمَٓاءِ مَٓاءً فَيُح۟يٖى بِهِ ال۟اَر۟ضَ بَع۟دَ مَو۟تِهَا اِنَّ فٖى ذٰلِكَ لَاٰيَاتٍ لِقَو۟مٍ يَع۟قِلُونَ ۝ وَمِن۟ اٰيَاتِهٖٓ اَن۟ تَقُومَ السَّمَٓاءُ وَال۟اَر۟ضُ بِاَم۟رِهٖ ثُمَّ اِذَا دَعَاكُم۟ دَع۟وَةً مِنَ ال۟اَر۟ضِ اِذَٓا اَن۟تُم۟ تَخ۟رُجُونَ ۝ وَ لَهُ مَن۟ فِى السَّمٰوَاتِ وَ ال۟اَر۟ضِ كُلٌّ لَهُ قَانِتُونَ ۝ وَ هُوَ الَّذٖى يَب۟دَؤُا ال۟خَل۟قَ ثُمَّ يُعٖيدُهُ وَ هُوَ اَه۟وَنُ عَلَي۟هِ وَلَهُ ال۟مَثَلُ ال۟اَع۟لٰى فِى السَّمٰوَاتِ وَال۟اَر۟ضِ وَهُوَ ال۟عَزٖيزُ ال۟حَكٖيمُ ۝

(Μπισμιλλάχιρραχμάνιρραχίμ)

(Στο όνομα του Αλλάχ, του Πολυεύσπλαχνου (Ραχμάν), του Οικτίρμονος(Ραχίμ))

Γι’ αυτό (δώσε) δόξα στο Αλλάχ όταν φτάνετε την εσπέρα και όταν εγείρεστε το πρωινό. Ναι, προς Αυτόν μόνο είναι ο αίνος, στους ουρανούς και επάνω στη γη. Και αργά το απόγευμα και όταν η μέρα αρχίζει να πέφτει το μεσημέρι (δοξάστε Τον Αλλάχ).

Είναι Αυτός ο Oποίος βγάζει τους ζώντες από τους νεκρούς και που βγάζει τους νεκρούς από τους ζωντανούς, και ο Οποίος δίνει ζωή στη γη μετά το θάνατο της: και με τον τρόπο αυτό είναι που θα βγείτε (κι εσείς από τα μνήματα σας).

Ανάμεσα στα σημεία (της δύναμής) Του είναι αυτό, ότι σας δημιούργησε (τον πρόγονό σας Αδάμ) απ’ το χώμα· και κατόπιν, να, είστε οι άνθρωποι (που πολλαπλασιάστηκαν πάνω στη γη) σκορπισμένοι (παντού) εδώ και κει!

Και ανάμεσα στα σημεία Του είναι ετούτο, ότι δημιούργησε για σας ταίρια αναμεταξύ από τους ίδιους σας τους εαυτούς, έτσι που (τείνοντας σε αυτά) να είστε οικείοι, με γαλήνη μαζί τους, και έχει εμβάλει έλεος και αγάπη ανάμεσα στις (καρδιές) σας· αληθινά σε αυτά υπάρχουν αρκετά σημεία για κείνους (τους λαούς) που συλλογίζονται.

Και ανάμεσα στα σημεία Του είναι η δημιουργία των ουρανών και της γης, και οι παραλλαγές στις γλώσσες και στα χρώματα σας· ασφαλώς σε αυτό υπάρχουν σημεία για αυτούς που γνωρίζουν. Και ανάμεσα στα σημεία Του είναι ο ύπνος που παίρνετε κατά τη διάρκεια της νύχτας και κατά τη διάρκεια της μέρας, και η αναζήτηση που (κάνετε για τους πόρους συντήρησης) από τον Πλούτο των Δωρεών Του· αναμφίβολα σ’ αυτό υπάρχουν σημεία για αυτούς (τους λαούς) που ακροώνται.

Και ανάμεσα στα σημεία Του είναι ότι, σας δείχνει την αστραπή εντός φόβου όσο και ελπίδας, και στέλνει προς τα κάτω μια βροχή από τον ουρανό και μ’ αυτήν δίνει ζωή στη γη μετά το θάνατό της· αληθινά σε αυτά (που λέμε) υπάρχουν ακράδαντα σημεία για εκείνους τους λαούς που θα διαλογιστούνε με σοφία. Και ανάμεσα στα σημεία Του είναι ότι, ο ουρανός και η γη στέκονται (σε αυτήν την κατάσταση) με το πρόσταγμα Του· κατόπιν όταν (ο Αλλάχ) σας προσκαλεί με ένα και μόνο κάλεσμα (να βγείτε από τα μνήματα σας για την ανάσταση) ιδού εσείς αμέσως καταφθάνετε (από εκεί).

Διότι Σε Αυτόν ανήκει το κάθε τι που βρίσκεται στους ουρανούς και επάνω στη γη· οι πάντες είναι ευλαβώς υπάκουοι προς Αυτόν.

Και είναι Αυτός ο Οποίος ξεκινά (τη διαδικασία της) δημιουργίας (της πλάσης), κατόπιν την αποκαθιστά (το επαναλαμβάνει στο υπερπέραν κόσμο). Που γι’ Αυτόν είναι κάτι εξαιρετικά εύκολο. Σε Αυτόν ανήκει η ανώτατη ιδιότητα (που μπορούμε να σκεφτούμε) στους ουρανούς και στη γη. Διότι Αυτός (ο Αλλάχ) είναι Πανάγιος(Aziz) και Πάνσοφος(Hakim) .(Κουράν, Ερ-Ρουμ 30:17-27).

Σε αυτήν την Ένατη Ακτίνα θα γίνει η ανάπτυξη ενός ουσιώδους σημείου υψίστου σημασίας αυτών των μεγαλειωδών, θεσπέσιων επουράνιων εδαφίων, τα οποία αποδεικνύουν με απόλυτα στοιχεία την ανάσταση, καταδεικνύουν έναν από τους «πόλους» της πίστεως.

Είναι ένα διακριτικό παράδειγμα της χάριτος της Κυριότητας (inayet-i Rabbâni) , το γεγονός ότι πριν από τριάντα χρόνια με το πέρας της εργασίας του που τιτλοφορήθηκε ως Συλλογισμοί (Muhakemat), η οποία ήταν μια εισαγωγή στην ερμηνεία του Κουράν, ο «Παλαιός Σαΐντ» έγραψε: «Δεύτερος Στόχος: Δύο εδάφια του Κουράν που αναφέρονται στην ανάσταση των νεκρών θα αναπτυχθούν και θα ερμηνευτούν. نَحُوبِسْماللَّهِالرَّحْمَنِالرَّحِيمِ (Επομένως, Στο όνομα του Αλλάχ, του Πολυεύσπλαχνου (Ραχμάν), του Οικτίρμονος(Ραχίμ) )» Εκεί σταμάτησε και δεν μπόρεσε να γράψει περισσότερο.

Λοιπόν δόξα και είθε τόσες ευχαριστίες στον Οικτίρμων Δημιουργό Αλλάχ(Hâlık-ı Rahîm), όσα είναι και τα σημεία και οι ενδείξεις της ανάστασης, που μετά από τριάντα χρόνια μου έχει δώσει αυτό το τέλειο αποτέλεσμα.

Ναι, το πρώτο από τα δύο εδάφια το οποίο ο Αλλάχ πριν από εννέα ή δέκα χρόνια, χορήγησε ως ο Δέκατος και Εικοστός-Ένατος Λόγος και είναι δύο λαμπρές και δυνατές αποδείξεις που επεξηγούν την προσταγή Του ήταν, فَانْظُرْ اِلَى آثَارِ رَحْمَةِ اللّهِ كَيْفَ يُحْيِى اْلاَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا اِنَّ ذلِكَ َلمُحْيِى اْلمَوْتَى وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (Κουράν, Ρουμ, 30:50) το οποίο φίμωσε τους αρνητές της ανάστασης.

Επίσης, εννέα ή δέκα χρόνια μετά από τους δύο απόρθητους αυτούς προμαχώνες της πίστης στην ανάσταση των νεκρών, ο Αλλάχ χορήγησε με την παρούσα πραγματεία ένα ερμηνευτικό σχόλιο για το δεύτερο από τα πιο πάνω υπέροχα εδάφια. Αυτή η Ένατη Ακτίνα, επομένως, αποτελείται από Εννέα Ανυπέρβλητες Εξέχουσες Θέσεις, που υποδηλώνονται από τα ως-άνω μνημονευθέντα εδάφια, και μία σημαντική Εισαγωγή.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Αποτελείται από δύο Σημεία που εμπεριέχουν μια λακωνική επεξήγηση ενός περιεκτικού συμπεράσματος των πολυάριθμων πνευματικών οφελών της πίστεως στην ανάσταση και των ζωτικών της συνεπειών, μια υποδειγματική διδασκαλία του πόσο ουσιώδης είναι για την ανθρώπινη ζωή και ιδιαίτερα για την κοινωνική του ζωή, μια περίληψη μίας οικουμενικής απόδειξης από τις πολυάριθμες αποδείξεις του δόγματος της πίστης στην ανάσταση, και έναν απολογισμό του βαθμού στον οποίο είναι αναντίρρητο και αυτονόητο η αρχή αυτή της πίστεως.

ΠΡΩΤΟ ΣΗΜΕΙΟ

Θα υποδείξουμε, ως ένα μέτρο σύγκρισης, τέσσερις μονάχα από τις χιλιάδες αποδείξεις, ότι η πίστη στο υπερπέραν κόσμο είναι θεμελιώδης στη ζωή της κοινωνίας και στην προσωπική ζωή του ανθρώπου, και ότι είναι η βάση για την ευτυχία, την ευημερία και την πραγμάτωση του.

Η Πρώτη: Είναι με τη σκέψη του Παραδείσου μόνο, που τα παιδιά, τα οποία αποτελούν το ήμισυ της ανθρωπότητας, μπορούν να υπομένουν όλους τους θανάτους ολόγυρα τους, οι οποίοι παρουσιάζονται σε αυτά ως φρικτοί και οδυνηροί, και ενισχύουν το ηθικό των τρυφερών και αδύναμων τους υπάρξεων. Με τη βοήθεια του Παραδείσου βρίσκουν ελπίδα στις ευαίσθητες τους ψυχές, επιρρεπή όπως είναι στο κλάμα, και δύνανται να ζήσουν ευτυχισμένα. Για παράδειγμα με τη σκέψη του Παραδείσου μπορεί να πει: «Ο μικρός μου αδελφός ή ο φίλος μου έχει πεθάνει και έχει γίνει ένα πουλί στον Παράδεισο. Πετάει γύρω από τον Παράδεισο και ζει πιο ευτυχισμένα από εμάς.»

Στην αντίθετη περίπτωση, οι συχνοί θάνατοι μπροστά στα δύστυχα μάτια άλλων παιδιών, σαν κι’ αυτά τα ίδια, ή των μεγάλων, θα εξολοθρεύσουν όλη τους την αντίσταση και το ηθικό, εξαναγκάζοντας τις οξυδερκείς τους πνευματικές δυνάμεις όπως είναι οι ψυχές, οι καρδιές και ο νους τους να κλαίνε μαζί με τα μάτια τους. Είτε που θα εξασθενήσουν εντελώς ή που θα καταντήσουν γελοία, αξιοθρήνητα τετράποδα…

Δεύτερη Απόδειξη: Είναι μονάχα με τη βοήθεια της ζωής στο υπερπέραν που οι ηλικιωμένοι, οι οποίοι αποτελούν το ήμισυ της ανθρωπότητας, δύνανται να εγκαρτερήσουν την εγγύτητα του μνήματος, και να παρηγορηθούν με τη σκέψη ότι οι ζωές τους, στις οποίες είναι τόσο στενά προσκολλημένοι, σύντομα θα αφανιστούν και ο ωραίος τους κόσμος θα φτάσει σε ένα τέλος. Είναι μονάχα με την ελπίδα της αιωνίου ζωής που μπορούν να αντιδράσουν ευνοϊκά στη θλιβερή απόγνωση που αισθάνονται στις συναισθηματικά παιδιάστικες ψυχές τους με τη σκέψη του θανάτου.

Στην αντίθετη περίπτωση οι άξιοι εκείνοι, αδημονούντες πατέρες και μητέρες, που τόσο αξίζουν ευσπλαχνίας και έχουν ανάγκη γαλήνης και ηρεμίας του νου, θα νοιώσουν μια πνευματική αναταραχή και αγωνία στην καρδιά τους, και ο κόσμος αυτός θα καταντήσει γι’ αυτούς μια σκοτεινή φυλακή, και η ζωή ακόμη, μαρτύριο θλιβερό.

Τρίτη Απόδειξη: Είναι μονάχα η σκέψη του πυρός της Κολάσεως που ελέγχει τα θυελλώδη πάθη των νέων, το πιο δραστήριο στοιχείο στη ζωή της κοινωνίας, και τις βίαιες τους υπερβάσεις, συγκρατώντας τους από την επιθετικότητα, την καταδυνάστευση και την καταστροφή, και που διασφαλίζει πως η ζωή της κοινωνίας συνεχίζεται με γαλήνη.

Εάν δεν ήταν ο φόβος της Κολάσεως, σύμφωνα με το νόμο «το δίκαιο είναι με το μέρος του ισχυρότερου,» επιζητώντας να ικανοποιήσουν τις ορέξεις τους, οι νέοι αυτοί σαν μεθυσμένοι θα μετέτρεπαν τον κόσμο των ανίσχυρων και αδύναμων φουκαράδων σε Κόλαση, και θα υποβίβαζαν την υψηλή ανθρωπότητα σε ποταπή ζωικότητα.

Τέταρτη Απόδειξη: Το περιεκτικότερο κέντρο του εγκόσμιου βίου του ανθρώπου, και η γενική του πορεία, και ένας παράδεισος, καταφύγιο και ένα φρούριο της επίγειας ευτυχίας, είναι η ζωή της οικογένειας. Καθενός το σπίτι είναι γι’ αυτόν ένας μικρός κόσμος. Και η ζωή και η ευτυχία του σπιτιού και της οικογένειας του είναι εφικτές μέσα από γνήσιο, ειλικρινή και έντιμο σεβασμό και άδολη, συμπονετική και ανιδιοτελή ευσπλαχνία. Αυτό το άδολο σέβας και η ειλικρινής καλοσύνη μπορούν να γίνουν κατορθωτά μέσω της αντίληψης του να έχουν τα μέλη της οικογένειας μια παντοτινή συντροφικότητα και φιλία και συναδέλφωση, και οι γονικές, υιικές, αδελφικές και φιλικές τους σχέσεις να συνεχίζουν για ολάκερη την αιωνιότητα σε μια ζωή δίχως όριο, και στην πίστη προς αυτό.

Λέει κάποιος, για παράδειγμα: «Η σύζυγος μου είναι ο πιστός μου σύντροφος σε έναν κόσμο παντοτινό και μια αιώνια ζωή. Δεν πειράζει εάν τώρα είναι γριά και άσχημη, διότι θα διατηρεί ένα κάλλος αθάνατο. Και για έναν αιώνιο και παντοτινό σύντροφο μπορώ να κάνω κάθε θυσία και ευσπλαχνία…» και με αυτόν τον τρόπο μπορεί να ανταποκριθεί με αγάπη, στοργή και ευσπλαχνία σαν να είναι η σύζυγος του μια όμορφη ουρί (houri).

Ειδάλλως, μια συντροφικότητα που επρόκειτο να καταλήξει σε αιώνιο χωρισμό μετά από μία ώρα ή δύο σύντομης, φαινομενικής φιλίας, θα έφερνε κατά τα άλλα μονάχα επιπόλαια, πρόσκαιρα, προσποιητά, ζωώδη αισθήματα και μια απατηλή ευσπλαχνία και έναν επίπλαστο σεβασμό. Όπως στα ζώα, η ιδιοτέλεια και άλλα ακατάσχετα πάθη θα επικρατούσαν επάνω στο σέβας και την ευσπλαχνία, μεταμορφώνοντας τον επίγειο αυτόν Παράδεισο σε Κόλαση.

Έτσι, μία από τις εκατοντάδες των συνεπειών της πίστης στην ανάσταση είναι συνδεδεμένη με την κοινωνική ζωή. Εάν γίνει μία σύγκριση μεταξύ των τεσσάρων πιο πάνω αποδείξεων εκ των εκατοντάδων όψεων και οφελών αυτής της μίας και μόνης συνέπειας και των υπολοίπων, θα γίνει κατανοητό πως η πραγμάτωση και η εκπλήρωση της αλήθειας της αναστάσεως, είναι τόσο βέβαιες όσο η ανώτερη πραγματικότητα της ανθρωπότητας και η καθολική της ανάγκη ∙ είναι πιο ξεκάθαρη και ίσως δηλώνει και ανακοινώνει πολύ πιο περισσότερο την εκπλήρωση αυτής, ακόμη και από την μαρτυρία που παρουσιάζει η ανάγκη στο στομάχι του ανθρώπου η οποία χρήζει και εξακριβώνει την ύπαρξη της τροφής.

Και αποδεικνύει ότι εάν οι συνέπειες της αλήθειας της αναστάσεως επρόκειτο να εγκαταλείψουν την ανθρωπότητα, της οποίας οι ιδιότητες είναι εξαιρετικά σημαντικές, υψηλές και ζωτικές, θα ξέπεφτε στο να γίνει ένα μολυσμένο πτώμα που τρέφεται από μικρόβια.

Τώρα ας έρθουν οι κοινωνιολόγοι, οι πολιτικοί και οι ηθικολόγοι, οι οποίοι κυβερνούν την ανθρωπότητα και ασχολούνται με τις κοινωνικές και ηθικές της υποθέσεις και ας μας πουν, πως εισηγούνται να γεμίσουν το κενό αυτό; Με τι μπορούν να γιατρέψουν τις βαθιές αυτές πληγές;

ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΗΜΕΙΟ

Αυτό το σημείο επεξηγεί σε μορφή περιλήψεως μια απόδειξη -από τις πολλές- που προέρχονται από τη μαρτυρία στην αλήθεια της αναστάσεως των άλλων πυλώνων της πίστεως. Έχει ως εξής:

Όλα τα θαύματα που υποδηλώνουν την Αγγελιοφορία του Εξοχότατου Προφήτου Μουχαμμέντ (Σάλλελλαχου Αλεïχί Ουεσελλέμ) .(Είθε ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του.) και οι μαρτυρίες για την προφητική του ιδιότητα, και όλες οι αποδείξεις της αλήθειας του, μαρτυρούν ομού στην ύπαρξη της ανάστασης, και την αποδεικνύουν. Διότι μετά από την Ενάδα και Μοναδικότητα(Vahdâniyet) (του Αλλάχ), κάθε τι που πρόβαλλε ως ισχυρισμό καθ’όλη τη διάρκεια της ζωής του, επικεντρωνόταν στην ανάσταση στον υπερπέραν κόσμο. Ακόμη, όλα Του τα θαύματα και αποδείξεις που επικύρωναν, και καθιστούσαν έγκυρους, όλους τους προηγούμενους προφήτες, επιβεβαιώνουν την ίδια αλήθεια.

Επιπλέον, η μαρτυρία της φράσης وَبِرُسُلِه «…(πίστη) και στους Απεσταλμένους Του,» η οποία καθιστά τελείως σαφή τη μαρτυρία της φράσης وَكُتُبِهِ «…(πίστη) και στις Γραφές Του,» μαρτυρεί την ίδια αυτή αλήθεια.

Δηλαδή: Όλα τα θαύματα, οι αλήθειες και οι αποδείξεις που επαληθεύουν πάνω απ’ όλα την αλήθεια του Θαυματουργού Κηρύγματος του Κουράν, μαρτυρούν και επιβεβαιώνουν την πραγματοποίηση και την ύπαρξη της αναστάσεως. Διότι σχεδόν το ένα τρίτο του Ιερού Κουράν έχει να κάνει με την ανάσταση, και στην αρχή των περισσοτέρων από τις σύντομες του σούρας, υπάρχουν δυναμικά εδάφια σχετικά με αυτήν. Εκφράζει την ίδια αλήθεια ρητά και απερίφραστα με χιλιάδες από τα εδάφια του, και την αποδεικνύει και την καταδεικνύει. Για παράδειγμα:

اِذَا الشَّم۟سُ كُوِّرَت۟

Όταν τυλιχτεί ο ήλιος. (Κουράν, Ετ-Τεκβίρ 81:1)

يَٓا اَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُم۟ اِنَّ زَل۟زَلَة السَّاعَةِ شَى۟ءٌ عَظٖيمٌ

Ω άνθρωποι, να φοβόσαστε τον Κύριο(Rab) σας. Το τράνταγμα της Ώρας είναι ένα γεγονός φοβερό. (Κουράν, Ελ-Χάτζ 22:01)

اِذَا زُل۟زِلَتِ ال۟اَر۟ضُ زِل۟زَالَهَا

Όταν η γη σειστεί συθέμελα. (Κουράν, Ελ-Ζιλζάλ 99:1)

اِذَا السَّمَٓاءُ ان۟فَطَرَت۟

Όταν οι ουρανοί σκιστούν από επάνω μέχρι κάτω. (Κουράν, Ελ-Ινφιτάρ 82:1)

اِذَا السَّمَٓاءُ ان۟شَقَّت۟

Όταν οι ουρανοί σκιστούν στα δύο. (Κουράν, Ελ-Ινσικάκ 84:1).

عَمَّ يَتَسَٓاءَلُونَ

Τι είναι αυτό που ρωτούν μεταξύ τους; (Σούρα, Ελ-Νέμπε 78:1)

هَل۟ اَتٰيكَ حَدٖيثُ ال۟غَاشِيَةِ

Έχει φτάσει στ’ αυτιά σας η εξιστόρηση, του συνταρακτικού γεγονότος; (Κουράν, Ελ-Γκάσïε 88:1)

όπως τα άνω εδάφια, εκτός του ότι αποδεικνύει με απόλυτη βεβαιότητα στην αρχή των τριάντα ή σαράντα σούρας πως η ανάσταση είναι η πιο σημαντική και απαραίτητη αλήθεια στην οικουμένη, εκθέτει διάφορα πειστικά αποδεικτικά στοιχεία της αλήθειας αυτής και στα υπόλοιπα του εδάφια.

Υπάρχει η όποια πιθανότητα η πίστη στο υπερπέραν να είναι αναληθής, η οποία ξεπροβάλλει σαν τον ήλιο μέσα από τις χιλιάδες διακηρύξεις και αναφορές ενός Βιβλίου -μία και μόνη απόδειξη ενός από τα εδάφια του οποίου έχει αποφέρει μπροστά στα μάτια μας τους καρπούς πολυάριθμων καλά κατηρτισμένων και σημαντικών αληθειών στις Ισλαμικές επιστήμες- ή μήπως υπάρχει η όπια πιθανότητα μη αναγνώρισης του ήλιου, ή της ύπαρξης του σύμπαντος; δε θα ήταν εκατό φορές αδύνατο και παράλογο;

Είναι ποτέ δυνατόν ενώ ένας στρατός ενίοτε ρίχνεται στη μάχη ώστε ένα απλό νεύμα του βασιλιά να μη διαψευστεί, να θρυμματίσει τις χιλιάδες των λόγων, των υποσχέσεων και των απειλών του σοβαρότατου αυτού, υπερήφανου μονάρχη; Είναι δυνατόν να είναι αναληθή;

Παρόλο που ένα μόνο νεύμα του Ένδοξου αυτού Πνευματικού Μονάρχη -ο Οποίος επί δεκατρείς αιώνες έχει χωρίς διακοπή κυβερνήσει σε αναρίθμητα ανθρώπινα πνεύματα, νόες, καρδιές και ψυχές εντός της σφαίρας της αλήθειας, και τα έχει εκπαιδεύσει και αναθρέψει- θα ήταν αρκετό για να αποδείξει την αλήθεια της αναστάσεως, την έχει καταδείξει με χιλιάδες ρητές αναφορές. Μήπως δεν είναι απαραίτητο λοιπόν το μαρτύριο του πυρός της Κολάσεως για τον επιβαρημένο αμόρφωτο ο οποίος δεν αναγνωρίζει το γεγονός αυτό; Δεν είναι η ίδια η δικαιοσύνη;

Επιπρόσθετα, διαμέσου της σαφούς αποδοχής της αλήθειας της ανάστασης, την οποία το Ιερό Κουράν -που δεσπόζει επάνω στο μέλλον και όλους τους καιρούς- επανειλημμένα αποδεικνύει με λεπτομέρεια και διασαφηνίζει, όλες οι αποκεκαλυμμένες γραφές και ιερά βιβλία, καθένα από τα οποία κυριάρχησε μια συγκεκριμένη περίοδο, την απέδειξαν συμφώνως προς τους δικούς τους αιώνες και καιρούς, αλλά με αδρομερή, συγκαλυμμένο και περιληπτικό τρόπο, επιβεβαιώνοντας με χίλιες υπογραφές αυτά που το Ιερό Κουράν διδάσκει.

Συμπεριλαμβάνονται εδώ, μια που σχετίζεται με τη συζήτηση αυτή, πρόσθετα στη μαρτυρία της «πίστης στην Έσχατη Μέρα» που αναφέρεται στο τέλος του έργου «Η Ικεσία», και οι μαρτυρίες των άλλων πυλώνων της πίστεως ιδιαίτερα η πίστη «στους Προφήτες» και «στις Αγίες Γραφές» οι οποίες και συνιστούν μια πειστική απόδειξη της ανάστασης που διαλύουν όλες τις αμφιβολίες και παρουσιάζονται με τη μορφή μιας δυνατής αλλά περιεκτικής παράκλησης. Όπου στην Ικεσία λέει:

Ω Εσύ, ο Οικτίρμων Επιμορφωτής και Συντηρητής μου! (Rabb-i Rahîm)

Εγώ με τη διδαχή του Ένδοξου Απόστολου Αλεΐχι-ς Σαλλάτου Ουεσελλάμ,(Είθε η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ να είναι μαζί του), και τη διδασκαλία του Πάνσοφου Κουράν κατάλαβα ότι: Κατ’αρχήν ο Ένδοξος Απόστολος Αλεΐχι-ς Σαλλάτου Ουεσελλάμ,(Είθε η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ να είναι μαζί του), και το Πάνσοφο Κουράν, όλες οι Ιερές Γραφές και η κοινότητα των προφητών, με μια κοινή συμφωνία και ομοφωνία, μαρτυρούν, αποδεικνύουν και υποδεικνύουν ότι τα δείγματα των ισχυρών και των περικαλλών ονομάτων Σου που εκδηλώνονται σε αυτόν τον κόσμο, θα συνεχιστούν στον αιώνιο κόσμο με μια πολύ πιο λαμπερή μορφή, και ότι τα δείγματα των προσφορών που λαμβάνονται σε αυτών των μάταιο κόσμο θα συνεχίσουν να υπάρχουν αιωνίως με μια πολύ πιο φανταχτερή μορφή στο τόπο της αιώνιας ευτυχίας, και ότι θα είναι οι σύντροφοι και θα βρίσκονται μαζί και στην αιωνιότητα, με όλους αυτούς που τα έχουν παρατηρήσει και λατρέψει.

Επίσης, βασιζόμενοι στα εκατοντάδες θαύματα και οριστικά εδάφια, πρωτίστως ο Ένδοξος Απόστολος Αλεΐχι-ς Σαλλάτου Ουεσελλάμ,(Είθε η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ να είναι μαζί του), και το Πάνσοφο Κουράν, και όλη αυτή η κοινότητα των πεφωτισμένων ψυχών των προφητών, η κοινότητα των πεφωτισμένων καρδιών των αγίων (evliya), και η κοινότητα των πεφωτισμένων μυαλών των πανάρετων αφοσιωμένων (sıddıkin), στηριζόμενοι στις υποσχέσεις και απειλές Σου που τόσο επαναλαμβάνεις σε όλες τις άγιες σελίδες και γραφές, βασιζόμενοι στις Δικιές Σου Άγιες Ιδιαιτερότητες όπως η δύναμη, η ευσπλαχνία, η χάρη, η σοφία, η σφοδρότητα, το κάλλος και τις λειτουργίες τους, στο μεγαλείο της σφοδρότητας Σου, στην Ηγεμονία της Επιμόρφωσης και Συντήρησης(Rubûbiyyet) Σου, στις αποκαλύψεις, διαπιστώσεις και μέσω της ορατής πίστης (aynelyakîn), και επιστημονικά αποδεδειγμένης πίστης (ilmelyakîn) τους, αναγγέλλουν την αιώνια ευτυχία στην ανθρωπότητα∙ και ανακοινώνουν προειδοποιώντας τους άπιστους ότι υπάρχει η Κόλαση, και ότι υπάρχει ο Παράδεισος για τους λυτρωμένους και φέρνουν μια ακράδαντη πίστη και μαρτυρία.

Ω Εσύ ο Πάνσοφος Παντοδύναμος!(Kadîr-i Hakîm), Ω Εσύ ο Πολυεύσπλαχνος και Οικτίρμων!(Rahmânürrahîm!), Ω Εσύ ο απολύτως Έμπιστος και Φερέγγυος των Προσφορών σου!(Sâdıkul- Va'dil- Kerîm!). Ω Εσύ ο κάτοχος δόξας, υπερηφάνειας και σφοδρότητας που κατέχει το Μεγαλείο Ακατανίκητης και Εξολοθρευτικής Δύναμης!(Kahhâr-ı Zülcelâl!) Είσαι εκατοντάδες χιλιάδες φορές πανάγιος, απαλλαγμένος και υψηλός από την διάψευση αυτών των τόσο αφοσιωμένων σε Εσένα φίλων Σου, όλων των υποσχέσεων Σου, όλων αυτών των ιδιαιτεροτήτων Σου, και των λειτουργιών τους∙ από την παύση της ηγεμονίας της Επιμόρφωσης και Συντήρησης(Rubûbiyyet) Σου, από την απόρριψη των άπειρων δεήσεων και ισχυρισμών των άπειρων ορθών δούλων Σου, τους οποίους αγαπάς και σε επιβεβαιώνουν και μέσω των λατρειών τους κάνουν τους εαυτούς τους αγαπητούς, και από αυτούς που μέσω της απάρνησης και εξέγερσης διαψεύδουν την Δικιά Σου υπόσχεση, προσπαθούν να βλάψουν την μεγαλειότητα Σου και την περηφάνια της δύναμης Σου, την αξιοπρέπεια της Θεότητας Σου, και από όλους τους απαρνητές και άθεους που επιθυμούν να δυσαρεστήσουν την στοργή της Επιμόρφωσης και Συντήρησης(Rubûbiyyet) Σου, και να απαρνηθούν την ανάσταση. Καθαγιάζουμε την απόλυτη δικαιοσύνη, το κάλλος και την ευσπλαχνία Σου από ένα τέτοιο σκότος και ασχήμια!

Και πιστεύουμε με όλη μας τη δύναμη πως όλοι αυτοί οι αφοσιωμένοι, φερέγγυοι απόστολοι Σου, και όλο το βασίλειο των ορθών διαλαλητών Σου, μέσω βιωμένης «hakkalyakîn», ορατής «aynelyakîn», και γνωστικής «ilmelyakîn» πίστης μαρτυρούν, υποδεικνύουν και προαναγγέλλουν τους Δικούς Σου θησαυρούς ευσπλαχνίας στο υπερπέραν, τους θησαυρούς των προσφορών Σου στην αιωνιότητα, και τις θαυμάσιες εκδηλώσεις των όμορφων Σου ονομάτων, τα οποία θα εμφανιστούν πλήρως στον τόπο της ατέλειωτης ευτυχίας. Και διδάσκουν στους Δικούς Σου δούλους, φέρνοντας πίστη και οι ίδιοι σε αυτό, ότι η υπέρτατη ακτίνα του ονόματος Σου «Ο Αληθής, Ο Δικαίων»(Hak), που είναι η μεγαλύτερη πηγή, ο σκεπός και ο ήλιος όλων των αληθειών, είναι η μέγα αλήθεια της Ανάστασης. Και αυτή είναι η ίδια η αλήθεια την οποία ασκούν.

Ω Κύριε!(Rabb) χάριν αυτών των οποίων διδάσκουν και ασκούν αυτές τις αλήθειες και σε ένδειξη σεβασμού γι’ αυτά, πρόσφερε σε μας και όλους τους μαθητές του Ρισαλέ-ι Νουρ μια τέλεια πίστη και έναν ευτυχισμένο θάνατο. Και επίτρεψε μας να δεχτούμε τις πρεσβείες τους. Άμιν!

Επιπλέον, όπως ακριβώς όλες οι αλήθειες που καταδεικνύουν την αλήθεια των αποκεκαλυμμένων γραφών, και όλα τα θαύματα και μαρτυρίες που αποδεικνύουν την προφητική ιδιότητα του Χαμπίμπουλλαχ-Ηγαπημένου του Αλλάχ και όλων των προφητών, έμμεσα επαληθεύουν την πραγματικότητα του υπερπέραν, που είναι εκείνο το οποίο διδάσκουν πάνω απ’ όλα τα άλλα. Έτσι ακριβώς, τα περισσότερα αποδεικτικά στοιχεία για την ύπαρξη και ενότητα του απαραίτητου και υποχρεωτικού Αλλάχ(Vâcib’ ül Vücud) μαρτυρούν έμμεσα στην ύπαρξη και το άνοιγμα ενός αιωνίου βασιλείου μακαριότητας, που είναι η υπέρτατη εκδήλωση της συντήρησης(Rubûbiyyet) και Απόλυτης Θεότητάς(Ulûhiyyet) Του.

Διότι καθώς θα επεξηγηθεί και αποδειχθεί στις επόμενες παραγράφους, τόσο η ύπαρξη του απαραίτητου και υποχρεωτικού Αλλάχ(Vâcib’ ül Vücud), και τα περισσότερα από τα χαρακτηριστικά Του γνωρίσματα, τρόποι φανέρωσης και ονόματα, όπως η συντήρηση, το έλεος, η χάρη, η σοφία και η δικαιοσύνη καθιστούν απαραίτητο το υπερπέραν με τη μέγιστη βεβαιότητα, και αξιούν ένα αιώνιο βασίλειο (μα) και την ανάσταση των νεκρών και τη διάδοσή τους για την απονομή ανταμοιβής και τιμωρίας.

Ναι, εφόσον υπάρχει ένας προ-αιώνιος και μετά-αιώνιος Αλλάχ, πέραν πάσης βεβαιότητας υπάρχει το υπερπέραν του κόσμου αυτού, ο αιώνιος φορέας της ανώτατης εξουσίας της Απόλυτης Θεότητας(Ulûhiyyet). Και εφόσον υπάρχει στο σύμπαν και στα έμβια όντα μια εξαιρετικά μεγαλειώδης, σοφή και εύσπλαχνη Απόλυτη Συντήρηση(Rubûbiyyet), και είναι εμφανής, είναι βέβαιο πως υπάρχει ένα αιώνιο βασίλειο ευτυχίας το οποίο θα διαφυλάξει τη μεγαλειότητα της συντήρησης αυτής από τον εξευτελισμό, τη σοφία της από την έλλειψη σκοπού και την ευσπλαχνία της από τη σκληρότητα, και το βασίλειο αυτό θα εγκατοικηθεί.

Και εφόσον οι απεριόριστες δωρεές χάριτος, αφθονία αγαθών, εύνοιες, δώρα και παραδείγματα ευσπλαχνίας και ελέους τα οποία γίνονται αντιληπτά, και φανερώνονται στα μυαλά που δεν έχουν σβήσει και στις καρδιές που δεν έχουν πεθάνει, ότι πίσω από το πέπλο του άγνωστου υπάρχει Ένας Πολυεύσπλαχνος Οικτίρμων(Rahman-ı Rahîm), τότε σίγουρα υπάρχει μια αθάνατη ζωή σε ένα αιώνιο βασίλειο το οποίο θα διαφυλάξει τη δωρεά χάριτος από τον εμπαιγμό, την αφθονία αγαθών από την πλάνη, τις εύνοιες από την έχθρα, το έλεος από την ταλαιπωρία, τα δώρα και την ευσπλαχνία από το δόλο και θα καταστήσει όντως την αφθονία αγαθών σε πραγματική αφθονία και τη δωρεά χάριτος σε πραγματική δωρεά.

Και εφόσον την εποχή της άνοιξης επάνω στη στενή σελίδα της γης, μια γραφίδα δυνάμεως γράφει ακούραστα χωρίς λάθος εκατό χιλιάδες βιβλία μπροστά στα μάτια μας∙ και εφόσον ο κάτοχος αυτής της γραφίδας έχει υποσχεθεί εκατό χιλιάδες φορές ότι: «Θα γράψω ένα άριστο, αθάνατο βιβλίο σε ένα αχανές βασίλειο, πιο εύκολο από το βιβλίο αυτό της άνοιξης, που είναι γραμμένο σε αυτόν το στενάχωρο μπερδεμένο και ανακατεμένο κόσμο, και θα σας επιτρέψω να το διαβάσετε». όπως και αναφέρει το βιβλίο αυτό σε όλα του τα διατάγματα. Βεβαίως, το κυρίως μέρος του βιβλίου έχει γραφτεί, και με την ανάσταση και την έκδοση θα προστεθούν τα σχόλια και όλα τα σημειωματάρια των πράξεων των ανθρώπων θα καταχωρηθούν σε αυτό.

Και εφόσον αυτή η Γη, με την πλήθη των δημιουργημάτων της, και όντας το κατοικητήριο, η πηγή, το εργοστάσιο, η έκθεση και ο χώρος συνάθροισης εκατοντάδων χιλιάδων ειδών, διαρκώς μεταβαλλόμενων έμβιων και έμψυχων όντων∙ και όντας η καρδιά, το κέντρο, η σύνοψη και η έκβαση του σύμπαντος και ο λόγος για τη δημιουργία του, αποκτά μια τόση ύψιστη σημασία ώστε παρόλη της τη μικρότητα θεωρείται ισάξια με τους μεγάλους ουρανούς και στους ουράνιους νόμους καλείται πάντοτε ως: رَبُّ السَّموَاتِ وَ اْلاَرْضِ «δηλαδή ο Συντηρητής(Rabb)των Ουρανών και της Γης…» (Κουράν, Ραντ, 13:16).

Και εφόσον επάνω σε μια τέτοια Γη υπάρχει ο άνθρωπος ο απόγονος του Αδάμ που άρχει παντού επάνω στη γη, και έχει εξουσία διαχείρισης επάνω στα περισσότερα δημιουργήματα, και υπεξουσιάζει τα περισσότερα έμβια όντα μαζεύοντάς τα γύρω από τον εαυτό του, και με τον τρόπο αυτό βάζει σε τάξη, εκθέτει και συγκεντρώνει μαζί το κάθε ασυνήθιστο είδος σε ένα μέρος, σαν ένα κατάλογο, προσδίδοντας τους αξία, έτσι ώστε έλκει όχι μονάχα την προσοχή και το θαυμασμό των ανθρώπων και των τζιν, μα (ακόμη και) των κατοίκων των ουρανών και του σύμπαντος, και το πλήρες εκτίμησης βλέμμα του ιδιοκτήτου του σύμπαντος, αποκτώντας έτσι εξέχουσα σημασία και μεγάλη αξία∙ και ο οποίος αποδεικνύει μέσα από τις επιστήμες και τις τέχνες του πως είναι ο σκοπός της δημιουργίας του σύμπαντος, και το πλέον μεγάλο αποτέλεσμα, και ο πιο πολύτιμος καρπός, και ο κύριος αντιπρόσωπος στη Γη. Επίσης ο οποίος, για το λόγο ότι, έχει βάλει σε τάξη και επιδεικνύει με εξαίρετο τρόπο από επίγεια άποψη, τις υπερφυσικές τέχνες του Πλάστη(Sâni) του Κόσμου, αφήνεται στον κόσμο αυτό παρόλη την ανταρσία και την απιστία του, και του οποίου η τιμωρία αναβάλλεται, και λόγω της δουλειάς του αυτής, ο χρόνος της ζωής του επιμηκύνεται και του παρέχεται προκοπή…

Και εφόσον υφίσταται ένας εξαιρετικά δυνατός, σοφός και οικτίρμων Διαχειριστής (Mutasarrıf), ο οποίος μετατρέπει τη μεγάλη υδρόγειο σε ένα θησαυροφυλάκιο παντός είδους μετάλλου και ορυκτού που ο άνθρωπος έχει ανάγκη με έναν τρόπο ολοσχερώς πέρα από τη δύναμη και τη θέληση του, -ο οποίος παρόλο που είναι αδύναμος, ανίσχυρος και στερημένος από τη φύση και τη δημιουργία του, έχει αναρίθμητες ανάγκες και υποβάλλεται σε αναρίθμητες ταλαιπωρίες- και σε μια αποθήκη κάθε είδους τροφής, και σε ένα εργαστήριο που εφοδιάζει αγαθά παντός είδους που ευαρεστούν τον άνθρωπο, και φροντίζει με αυτό τον τρόπο για τον άνθρωπο και τον τρέφει και του δίνει ότι θέλει…

Και εφόσον υπάρχει ένας Κύριος(Rabb) με αυτές τις ιδιότητες, ο Οποίος όχι μόνο αγαπά τον άνθρωπο, αλλά και κάνει τον άνθρωπο να Τον αγαπήσει, και ο Οποίος είναι αιώνιος, και έχει αιώνιους κόσμους, και ο Οποίος εκτελεί κάθε έργο με δικαιοσύνη και πραγματοποιεί το κάθε τι με σοφία∙ και εφόσον η λαμπρότητα της εξουσίας του Προ-Αιωνίου Διοικών(Hâkim-i Ezelî) και η αιώνια Του κυριαρχία δε δύνανται να περιοριστούν σε αυτήν τη σύντομη επίγεια ζωή, και στο φευγαλέο διάστημα ζωής του ανθρώπου, και στην προσωρινή και πρόσκαιρη γη…

και αφού οι αλόγιστες παραβάσεις και ανταρσίες που παρουσιάζονται μεταξύ των ανθρώπων, οι οποίες είναι ενάντιες και αντιτιθέμενες προς την τάξη, τη δικαιοσύνη, την ισορροπία και το κάλλος του σύμπαντος, και η άρνηση, η προδοσία και η απιστία τους προς το Δωρητή τους, ο Οποίος τους ανατρέφει στοργικά, δεν τιμωρούνται στον κόσμο αυτό, και ο απάνθρωπος καταπιεστής περνά τη ζωή του με άνεση, ενόσω οι δύστυχοι καταπιεσμένοι ζουν με στερήσεις… Και αφότου τα χαρακτηριστικά της απόλυτης δικαιοσύνης τα έργα της οποίας παρατηρούνται απ’ άκρου σ’ άκρου του σύμπαντος είναι εξολοκλήρου αντίθετα (όπως) ο απάνθρωπος τύραννος και οι ανέλπιδες καταπιεσμένοι να βρίσκονται στην ίδια θέση στο θάνατο τους με το να μην αναστηθούν για κρίση, και με κανένα τρόπο δε θα το επέτρεπε…

Και εφόσον, όπως ακριβώς ο Ιδιοκτήτης του σύμπαντος έχει επιλέξει τη γη από το σύμπαν, και τον άνθρωπο από τη γη, και έχει απονέμει σε αυτόν ένα μεγάλο αξίωμα και σπουδαιότητα, έτσι και από την ανθρωπότητα έχει επιλέξει τους προφήτες, τους αγίους και άτομα εξαγνισμένα, έντιμα ανθρώπινα όντα τα οποία συμμορφώνονται στους στόχους της συντήρησης Του και μέσα από την πίστη και την υποταγή, Τον κάνουν να τους αγαπήσει. Τους έχει εκλέξει ως φίλους και αποδέκτες του λόγου Του, και έχει παραχωρήσει σε αυτούς ευδοκίμηση και θαύματα και έχει τιμωρήσει τους εχθρούς τους με συμφορές εξ’ ουρανού.

Και ανάμεσα από τους αντάξιους και αξιαγάπητους αυτούς φίλους, έχει επιλέξει τον ηγέτη και την πηγή της περηφάνιας τους τον Μουχάμμεντ Αλεïχίσσαλάτου Ουεσελλάμ .(Είθε ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), και επί μακρούς αιώνες έχει φωτίσει με το φως Του το ήμισυ της υδρογείου και το ένα πέμπτο της ανθρωπότητας. Λες και το σύμπαν δημιουργήθηκε για χάρη Του, όλοι οι αντικειμενικοί στόχοι του σύμπαντος καθίστανται έκδηλοι μέσω Αυτού και της θρησκευτικής του λατρείας και του Ιερού Κουράν Του.

Και μόλο που άξιζε να ζήσει για ένα ατέλειωτο χρονικό διάστημα προς επιβράβευση της απείρως βαρύτιμης του υπηρεσίας ισάξια με εκατομμύρια έτη, έζησε μοναχά εξήντα τρία σύντομα χρόνια κακουχίας και αγώνων. Υπάρχει η όποια πιθανότητα, η όποια δυνατότητα και το παραμικρό ενδεχόμενο λοιπόν πως Αυτό το πρόσωπο δεν θα αναστηθεί με όλους τους ομόθρησκους και τους φίλους του; Και πώς δε θα ζεί ακόμη και την παρούσα στιγμή εν πνεύματι; και να έχει εκτελεστεί αιωνίως; Επ` ουδενί!, εκατό χιλιάδες φορές επ’ουδενί! Μάλιστα, όλο το σύμπαν και η πραγματικότητα του κόσμου αξιώνουν πως πρέπει να αναστηθεί και εκλιπαρούν τον Ιδιοκτήτη του σύμπαντος για τη ζωή Του…

Και εφόσον στην Έβδομη Ακτίνα, το οποίο είναι «Το Υπέρτατο Στοιχείο», η κάθε μια με τη δύναμη ενός βουνού, οι τριάντα τρεις τρανταχτές κοινές ομολογίες έχουν αποδείξει ότι το σύμπαν προήλθε από ένα και μόνο χέρι και είναι η περιουσία του Ενός και Μοναδικού. Και έχουν αυταπόδεικτα καταδείξει την ενότητα και την μοναδικότητα Του, που είναι οι απαρχές των θεϊκών τελειώσεων. Και με την ενότητα και την μοναδικότητα τα όντα όλα γίνονται σαν στρατιώτες και υποταγμένοι αξιωματούχοι που υπάγονται στις διαταγές Του Μοναδικού(Zât-ı Vâhid). Και με τον ερχομό της μεταθανάτιας ζωής, διαφυλάττονται από την παρακμή, η απόλυτη δικαιοσύνη από την εμπαίζουσα σκληρότητα, η καθολική σοφία από τον απερίσκεπτο παραλογισμό, το περιβάλλον τους πάντες και τα πάντα έλεος από το σκωπτικό μαρτύριο, και η μεγαλοπρέπεια της δύναμης από την ταπεινωτική αδυναμία και απαλλάσσονται από την ευθύνη και καθαιρούνται …

Στα σίγουρα και χωρίς καμιά αμφιβολία, όπως καθίσταται αναγκαίο από τις αλήθειες των έξι αυτών «εφόσον» - από τα εκατοντάδες κύρια σημεία της πίστης στο Αλλάχ- το τέλος του κόσμου θα έρθει και η ανάσταση και η διάδοση των νεκρών θα επισυμβεί, μονές ανταμοιβής και τιμωρίας θα ανοιχτούν διάπλατα. έτσι ώστε η σημασία της γης που αναφέραμε πιο πάνω, και η κεντρικότητα της, και η σημασία και η αξία του ανθρώπου θα επαληθευτούν. Η προαναφερθείσα δικαιοσύνη, η σοφία, το έλεος και η ανώτατη εξουσία του Πάνσοφου Διαχειριστή(Mutasarrıf-ı Hakîm), ο Οποίος είναι ο Δημιουργός(Hâlık) της γης και του ανθρώπου και ο Κύριος (Rabb) τους, θα εδραιωθούν. Και οι πραγματικοί και επιθυμητικοί φίλοι αυτού του αιώνιου Κυρίου(Rabb) θα διασωθούν από τον αιώνιο αφανισμό. Και ο πιο διαπρεπής και άξιος από τους φίλους αυτούς θα λάβει την αντιμισθία των ιερών του υπηρεσιών, οι οποίες έχουν καταστήσει όλα τα όντα υπόχρεα και ικανοποιημένα. Και οι τελειώσεις του Αιώνιου Άρχοντα(Sultan-ı Sermedi) θα εξαιρεθούν, θα απαλλαχθούν και θα καθαγνιτούν από κάθε ελάττωμα και ατέλεια, και η δύναμη Του από την ανικανότητα, και η σοφία Του από την απερισκεψία, και η δικαιοσύνη Του από την τυραννία.

Εν Συντομία: Εφόσον υπάρχει ο Αλλάχ τότε σίγουρα υπάρχει και το υπερπέραν.

Εκτός αυτού, όπως ακριβώς με όλα μαζί τα αποδεικτικά στοιχεία που τους επιβεβαιώνουν, οι τρεις πιο πάνω πυλώνες της πίστης μαρτυρούν και επιδεικνύουν στην ανάσταση. Το ίδιο και οι δύο πυλώνες وَ بِمَلئِكَتِهِ وَ بِالْقَدَرِ خَيْرِهِ وَ شَرِّهِ مِنَ اللَّهِ تَعَالَى «…(πίστη)… και στους αγγέλους, και στο πεπρωμένο, ότι τόσο τα καλά όσο και τα κακά από τον Αλλάχ συμβαίνουν» καθιστούν ως αύτως, αναγκαία την ανάσταση και φέρουν μαρτυρία με τρόπο έντονο ως προς τον αιώνιο κόσμο. Δηλαδή:

Όλα τα αποδεικτικά στοιχεία που επιβεβαιώνουν την ύπαρξη των αγγέλων και τα καθήκοντα της λατρείας τους, και οι αναρίθμητες παρατηρήσεις σχετικά με αυτούς και συνομιλίες μαζί τους επιβεβαιώνουν έμμεσα την ύπαρξη του κόσμου των πνευμάτων (αλέμ-ι ερβάχ), του κόσμου του αόρατου (αλέμ-ι γάημπ) , του αιώνιου κόσμου (αλεμ-ι μπεκά), του κόσμου της μετά θάνατον ζωής (αλέμ-ι άχιρατ), την ύπαρξη ενός τόπου ευτυχίας που στο μέλλον θα χαροποιηθούν με ανθρώπους και τζιν, του Παραδείσου και της Κόλασης. Διότι με τη Θεία συγκατάθεση, οι άγγελοι μπορούν να δουν τους κόσμους αυτούς και να εισέλθουν σε αυτούς. Και όλοι οι υψηλόβαθμοι άγγελοι που συναντώνται με ανθρώπους, όπως ο Τζεμπραήλ (Γαβριήλ), μας πληροφορούν ομόφωνα σχετικά με την ύπαρξη των κόσμων αυτών και για τον τρόπο που ταξιδεύουν μέσα σε αυτούς. Όπως ακριβώς είμαστε σίγουροι, εξαιτίας της πληροφόρησης εκείνων που φθάνουν από εκεί, ότι η ήπειρος της Αμερικής υπάρχει, παρόλο που δεν την έχουμε δει ποτέ, έτσι και εξαιτίας της πληροφόρησης μας εκ μέρους των αγγέλων, η οποία έχει την ισχύ γενικής ομολογίας και λίαν διαδεδομένης γνώσης, θα πρέπει να πιστεύουμε στην ύπαρξη του κόσμου της αιωνιότητας, στον κόσμο της μετά θάνατον ζωής, και στον Παράδεισο και στην Κόλαση με την ίδια βεβαιότητα. Και συνεπώς αυτό πιστεύουμε ακριβώς.

Επιπρόσθετα όλα τα αποδεικτικά στοιχεία που επαληθεύουν τον πυλώνα της «Πίστη στο Πεπρωμένο» που περιλαμβάνονται στην Δοκίμιο περί του Πεπρωμένου, τον Εικοστό Έκτο Λόγο, αποδεικνύουν έμμεσα την ανάσταση των νεκρών, τη ζύγιση των έργων (των ανθρώπων) επάνω στην υπέρτατη πλάστιγγα, και τη δημοσίευση των σελίδων των (εν λόγω) έργων. Διότι η καταχώρηση μπροστά στα μάτια μας της καθορισμένης πορείας όλων των πραγμάτων επάνω στις πλάκες του νόμου της τάξης και της ισορροπίας, και η εγγραφή της ιστορίας ζωής όλων των έμβιων όντων στις πνευματικές δυνάμεις της μνήμης τους, και η ολογράφηση των σημειωματάριων των έργων όλων των έμψυχων όντων, και ιδιαίτερα των ανθρώπων, επάνω στην Προστατευμένη Πλάκα του Νόμου (Levh-i Mahfuz), ένας τέτοιος περιεκτικός προκαθορισμός και σοφή κατανομή και επακριβής καταχώρηση και διαφυλάττουσα εγγραφή θα μπορούσε στα σίγουρα να είναι μοναχά το αποτέλεσμα μιας καθολικής κρίσης σε ένα ανώτατο δικαστήριο που συνήλθε για να διαμοιράσει μόνιμη επιβράβευση και τιμωρία. Ειδάλλως, η περιεκτική αυτή και επακριβής καταχώρηση και διαφύλαξη θα ήταν ολότελα δίχως νόημα και σκοπό, και ενάντια στη σοφία και την πραγματικότητα.

Ακόμη, εάν δεν υπήρχε ανάσταση, όλα τα αναμφισβήτητα νοήματα της Βίβλου του σύμπαντος, γραμμένα με τη γραφίδα του πεπρωμένου, θα αχρηστεύονταν, κάτι το οποίο είναι τελείως αδύνατο. Είναι τόσο αδύνατο όσο το να αρνηθούμε την ύπαρξη του σύμπαντος, είναι ένα παραλήρημα.

Εν Συντομία: Οι πέντε πυλώνες της πίστεως αξιούν με όλα τα αποδεικτικά τους στοιχεία το γεγονός της αναστάσεως και της Έσχατης Κρίσης, και την πραγμάτωση τους, και την ύπαρξη και το άνοιγμα του κόσμου της μετά θάνατον ζωής, και μαρτυρούν ως προς αυτά και τα καθιστούν αναγκαία. Έτσι λοιπόν για αυτό το λόγο, το ότι υπάρχουν τέτοια κολοσσιαία και αδιάσειστα στηρίγματα και αποδείξεις της ανάστασης, εξολοκλήρου αναλόγως της απεραντοσύνης της, είναι που το ένα σχεδόν τρίτο του Ιερού Κουράν της Θαυματουργικής Αποκάλυψης συνίσταται από την ανάσταση και το υπερπέραν, και την καθιστά τη βάση και το θεμέλιο λίθο όλων του των αληθειών, και οικοδομεί τα πάντα επάνω στη βάση αυτή.

(Τέλος της εισαγωγής.)

---

Yedinci Şuâ ⇐ | Şualar | ⇒ On Birinci Şuâ

---