İkinci Söz/sq: Revizyonlar arasındaki fark

    Risale-i Nur Tercümeleri sitesinden
    GörselVikimetin
    ("اَلَّذٖينَ يُؤ۟مِنُونَ بِال۟غَي۟بِ Me Emrin e All-llahut, i Gjithëmëshirshmi, Mëshirëploti. “Ata të cilët besojnë në të Padukshmen.”(<ref>Kur’an, 2:3</ref>)" içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu)
     
    ("Sa për njeriun e dytë, ai është besimtar. Ai e njeh siç duhet Krijuesin e tij dhe i beson Atij. Në këndvështrimin e tij, dynjaja është një banesë ku në mënyrë të vazhdueshme recitohen Emrat e All-llahut të Gjithëmëshirshëm, është një vend mësimi e instruksioni për njeriun dhe kafshët, dhe një fushë provimi për njeriun dhe xhindet. Të gjitha vdekjet e kafshëve dhe të njeriut janë një çmobilizim e çlirim nga detyrat dhe..." içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu)
     
    (Aynı kullanıcının aradaki diğer 3 değişikliği gösterilmiyor)
    6. satır: 6. satır:
    Me Emrin e All-llahut, i Gjithëmëshirshmi, Mëshirëploti. “Ata të cilët besojnë në të Padukshmen.”(<ref>Kur’an, 2:3</ref>)
    Me Emrin e All-llahut, i Gjithëmëshirshmi, Mëshirëploti. “Ata të cilët besojnë në të Padukshmen.”(<ref>Kur’an, 2:3</ref>)


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Në qoftë se dëshiron të kuptosh se çfarë lumturie e madhe dhe çfarë mirësie, çfarë kënaqësie e madhe dhe rehatie ndodhet në besim, dëgjoje këtë tregim i cili është në formën e krahasimit:
    İmanda ne kadar büyük bir saadet ve nimet ve ne kadar büyük bir lezzet ve rahat bulunduğunu anlamak istersen şu temsilî hikâyeciğe bak, dinle:
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Njëherë, dy njerëz ndërmorën një udhëtim edhe për kënaqësi, edhe për tregti. Njëri nga ata, i cili ishte egoist e fatzi, u nis në një drejtim. Ndërsa tjetri që ishte fetar i përshpirtshëm dhe i mbarë, kaloi në një drejtim tjetër.
    Bir vakit iki adam, hem keyif hem ticaret için seyahate giderler. Biri hodbin, tâli’siz bir tarafa; diğeri hudâbin, bahtiyar diğer tarafa sülûk eder, giderler.
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Meqenëse njeriu egoist, mendjemadh dhe mburravec ishte pesimist, ai përfundoi në atë çfarë u duk për të të ishte vendi më i keq për shkak të pesimizmit të tij. Ai shikoi përqark, dhe gjithandej pa të pafuqishëm e fatkeqë duke qarë nën pushtetin dhe nën veprimet shkatërruese të tiranëve mizorë e nëpërkëmbës.
    Hodbin adam, hem hodgâm hem hod-endiş hem bedbin olduğundan bedbinlik cezası olarak nazarında pek fena bir memlekete düşer. Bakar ki her yerde âciz bîçareler, zorba müthiş adamların ellerinden ve tahribatlarından vaveylâ ediyorlar. Bütün gezdiği yerlerde böyle hazîn, elîm bir hali görür. Bütün memleket, bir matemhane-i umumî şeklini almış. Kendisi şu elîm ve muzlim haleti hissetmemek için sarhoşluktan başka çare bulamaz. Çünkü herkes ona düşman ve ecnebi görünüyor. Ve ortalıkta dahi müthiş cenazeleri ve meyusane ağlayan yetimleri görür. Vicdanı, azap içinde kalır.
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Ai shikoi të njëjtën situatë të dhimbshme e pikëlluese në të gjitha vendet ku udhëtoi. I gjithë vendi mori formën e një shtëpie të përgjithshme zie. Dhe ai nuk mundi të gjejë ilaç për gjendjen e tij të dhimbshme e të zymtë përveç pijeve alkoolike dehëse. Sepse çdokush iu dukte atij një armik dhe i huaj, dhe gjithandej ai pa kufoma të tmerrshme dhe jetimë të dëshpëruar pa shpresë duke qarë. Ndërgjegjja e tij ishte në një gjendje torture.
    Diğeri hudâbin, hudâ-perest ve hak-endiş, güzel ahlâklı idi ki nazarında pek güzel bir memlekete düştü. İşte bu iyi adam, girdiği memlekette bir umumî şenlik görüyor. Her tarafta bir sürur, bir şehrâyin, bir cezbe ve neşe içinde zikirhaneler; herkes ona dost ve akraba görünür. Bütün memlekette yaşasınlar ve teşekkürler ile bir terhisat-ı umumiye şenliği görüyor. Hem tekbir ve tehlil ile mesrurane ahz-ı asker için bir davul, bir muzıka sesi işitiyor. Evvelki bedbahtın hem kendi hem umum halkın elemi ile müteellim olmasına bedel; şu bahtiyar, hem kendi hem umum halkın süruru ile mesrur ve müferrah olur. Hem güzelce bir ticaret eline geçer, Allah’a şükreder.
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Njeriu tjetër, i cili ishte fetar i përshpirtshëm, i përkushtuar, i drejtë e me moral të lartë, gjatë udhëtimit të tij pa një vend të shkëlqyeshëm. Ky njeri i mirë shikoi në mbretërinë tek e cila kishte hyrë një kënaqësi të përgjithshme. Gjithkund ishte një festival gazmor, një vend për përmendjen e All-llahut Xhel-le sha’nuhu, i mbushur me kënaqësi të madhe e lumturi... gjithkush u duk për të një mik dhe i afërt. Gjithandej vendit ai pa kremtime festive, me gëzim e hare, për një shkarkim të përgjithshëm nga detyrat, që shoqëroheshin me brohoritje dhe zërat e urimeve të mira dhe të falënderimeve. Ai gjithashtu dëgjoi zërin e një daulleje dhe të një grupi muzikor për mobilizimin e ushtarëve me thirrjet gazmore “All-llahu është më i madhi” dhe “Nuk ka Zot tjetër përveç Atij”! Ndërsa njeriu i parë ishte pesimist duke vuajtur nga dhimbja e tij dhe nga dhimbjet e të gjithë njerëzve, i dyti ishte i lumtur, optimist dhe i kënaqur me gëzimin e tij dhe me gëzimin e të gjithë banorëve. Për më tepër, ai pati mundësi të bënte edhe një tregti fitimprurëse për të cilën i bëri falënderime All-llahut Xhel-le sha’nuhu.
    Sonra döner, öteki adama rast gelir. Halini anlar. Ona der: “Yahu sen divane olmuşsun. Bâtınındaki çirkinlikler, zâhirine aksetmiş olmalı ki gülmeyi ağlamak, terhisatı soymak ve talan etmek tevehhüm etmişsin. Aklını başına al, kalbini temizle. Tâ şu musibetli perde senin nazarından kalksın, hakikati görebilesin. Zira nihayet derecede âdil, merhametkâr, raiyet-perver, muktedir, intizam-perver, müşfik bir melikin memleketi hem bu derece göz önünde âsâr-ı terakkiyat ve kemalât gösteren bir memleket, senin vehminin gösterdiği surette olamaz.” Sonra o bedbahtın aklı başına gelir, nedamet eder. “Evet, ben işretten divane olmuştum. Allah senden razı olsun ki cehennemî bir haletten beni kurtardın.” der.
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Pas disa kohësh ai u kthye dhe takoi njeriun tjetër. Ai e kuptoi gjendjen e tij dhe i tha: “Ti nuk paske qenë në vete.” Shëmtia brenda teje paska reflektuar në botën tënde të jashtme, saqë ti e paske imagjinuar çdo buzëqeshje si qarje dhe çdo çlirim nga detyrat si plaçkitje e pretim. Eja në vete dhe pastroje zemrën tënde se ndoshta kjo perde e kobshme do të ngrihet nga sytë e tu dhe ti do të mund ta shohësh të vërtetën, sepse Pronari i kësaj mbretërie dhe Mbreti i saj, i Cili është me një drejtësi absolute, që është Mëshirëplotë, Mirëbërës, i Fuqishëm, i Dhembshur e i Dashur, kurrësesi nuk mund të jetë ashtu siç e imagjinon ti, as një vend i cili demonstron këtë numër të shenjave të qarta të përparimit dhe të arritjeve, nuk mund të jetë ashtu siç e imagjinon ti”.
    Ey nefsim! Bil ki evvelki adam kâfirdir veya fâsık-ı gafildir. Şu dünya, onun nazarında bir matemhane-i umumiyedir. Bütün zîhayat, firak ve zeval sillesiyle ağlayan yetimlerdir. Hayvan ve insan ise ecel pençesiyle parçalanan kimsesiz başıbozuklardır. Dağlar ve denizler gibi büyük mevcudat, ruhsuz, müthiş cenazeler hükmündedirler. Daha bunun gibi çok elîm, ezici, dehşetli evham, küfründen ve dalaletinden neş’et edip, onu manen tazip eder.
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Pastaj njeriu fatkeq filloi të vijë në vete dhe u pendua. Ai tha, “po, më goditi çmenduria për shkak të pijes alkoolike. All-llahu qoftë i kënaqur me ty, ti më ke shpëtuar mua nga një gjendje e skëterrshme.”
    Diğer adam ise mü’mindir; Cenab-ı Hâlık’ı tanır, tasdik eder. Onun nazarında şu dünya, bir zikirhane-i Rahman, bir talimgâh-ı beşer ve hayvan ve bir meydan-ı imtihan-ı ins ü cândır. Bütün vefiyat-ı hayvaniye ve insaniye ise terhisattır. Vazife-i hayatını bitirenler, bu dâr-ı fâniden, manen mesrurane, dağdağasız diğer bir âleme giderler. Tâ yeni vazifedarlara yer açılsın, gelip çalışsınlar. Bütün tevellüdat-ı hayvaniye ve insaniye ise ahz-ı askere, silah altına, vazife başına gelmektir. Bütün zîhayat, birer muvazzaf mesrur asker, birer müstakim memnun memurlardır. Bütün sadâlar ise ya vazife başlamasındaki zikir ve tesbih ve paydostan gelen şükür ve tefrih veya işlemek neşesinden neş’et eden nağamattır. Bütün mevcudat, o mü’minin nazarında, Seyyid-i Kerîm’inin ve Mâlik-i Rahîm’inin birer munis hizmetkârı, birer dost memuru, birer şirin kitabıdır. Daha bunun gibi pek çok latîf, ulvi ve leziz, tatlı hakikatler, imanından tecelli eder, tezahür eder.
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    O nefsi im! Dije se njeriu i parë përfaqëson një jobesimtar, ose dikë të shthurur e moskokëçarës. Në këndvështrimin e tij, bota është një shtëpi e përgjithshme zie. Të gjitha gjallesat janë jetimë duke qarë prej goditjeve të vdekjes dhe të ndarjes. Njeriu dhe kafshët janë të lëna vetëm, pa bari e pa pronar, ata do të çjerren e grisen nga kthetrat e exhelitçastit të fundit të jetës. Qëniet gjigante si malet dhe oqeanet janë si kufoma të tmerrshme të pajeta. Shumë iluzione e mashtrime dërrmuese e të tmerrshme si këto, të cilat shkaktohen nga mohimi dhe çudhëzimi i njeriut, e bëjnë atë të provojë një torturë të hidhur shpirtërore.
    Demek iman, bir manevî tûba-i cennet çekirdeğini taşıyor. Küfür ise manevî bir zakkum-u cehennem tohumunu saklıyor.
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Sa për njeriun e dytë, ai është besimtar. Ai e njeh siç duhet Krijuesin e tij dhe i beson Atij. Në këndvështrimin e tij, dynjaja është një banesë ku në mënyrë të vazhdueshme recitohen Emrat e All-llahut të Gjithëmëshirshëm, është një vend mësimi e instruksioni për njeriun dhe kafshët, dhe një fushë provimi për njeriun dhe xhindet. Të gjitha vdekjet e kafshëve dhe të njeriut janë një çmobilizim e çlirim nga detyrat dhe një përfundim i shërbimeve. Kështu, ata që i kanë përmbushur detyrat e tyre të jetës largohen nga kjo botë kalimtare për tek një botë tjetër e lumtur dhe pa shqetësime, me qëllim që t’u bëhet vend nëpunësve të rinj për të ardhur e punuar. Lindja e të gjitha kafshëve dhe e njerëzve formon mobilizimin e tyre në një ushtri, marrjen e tyre nën armë dhe nisjen e detyrave të tyre. Çdo gjallesë është një ushtar i rregullt, i gëzuar dhe një nëpunës i ndershëm e i kënaqur. Të gjitha zërat, ose janë lavdërime për All-llahun Xhel-le sha’nuhu dhe recitim i Emrave të Tij në fillimin e detyrave të tyre dhe falënderime e kremtime në përfundimin e punës, ose janë këngë që burojnë nga kënaqësia e tyre për punën. Në këndvështrimin e besimtarit, të gjitha qëniet janë shërbëtorë miqësorë, nëpunës të shoqërueshëm dhe libra të këndshëm të Krijuesit Gjithëbujar dhe të Pronarit të Gjithëmëshirshëm. Kështu, shumë të vërteta të holla, të larta, të këndshme e të mëdha si këto bëhen të dukshme dhe shfaqen nga besimi i tij.
    '''Demek selâmet ve emniyet, yalnız İslâmiyet’te ve imandadır.''' Öyle ise biz daima اَل۟حَم۟دُ لِلّٰهِ عَلٰى دٖينِ ال۟اِس۟لَامِ وَ كَمَالِ ال۟اٖيمَانِ demeliyiz.
     
    </div>
    '''Domethënë Besimi, në të vërtetë, përbën bërthamën shpirtërore të asaj që në efekt është një Tuba, Pema e Parajsës, ndërsa mosbesimi në efekt fsheh farën e një Zekkumi, pemës së Ferrit.'''
     
    '''Atëherë shpëtimi dhe siguria gjenden vetëm në Islam e në besim. Meqenëse është kështu, ne në mënyrë të vazhdueshme, duhet të themi:'''
     
    اَل۟حَم۟دُ لِلّٰهِ عَلٰى دٖينِ ال۟اِس۟لَامِ وَ كَمَالِ ال۟اٖيمَانِ
     
    Lavdërimi i takon All-llahut për fenë Islame dhe për plotësimin e imanit!




    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    ------
    ------
    <center> [[Birinci Söz]] ⇐ | [[Sözler]] | ⇒ [[Üçüncü Söz]] </center>
    <center> [[Birinci Söz/sq|Fjalae Parë]] ⇐ | [[Sözler/sq|Fjalët]] | ⇒ [[Üçüncü Söz/sq|Fjala e Tretë]] </center>
    ------
    ------
    </div>

    21.45, 8 Aralık 2024 itibarı ile sayfanın şu anki hâli

    Diğer diller:

    بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّح۪يمِ

    اَلَّذٖينَ يُؤ۟مِنُونَ بِال۟غَي۟بِ

    Me Emrin e All-llahut, i Gjithëmëshirshmi, Mëshirëploti. “Ata të cilët besojnë në të Padukshmen.”([1])

    Në qoftë se dëshiron të kuptosh se çfarë lumturie e madhe dhe çfarë mirësie, çfarë kënaqësie e madhe dhe rehatie ndodhet në besim, dëgjoje këtë tregim i cili është në formën e krahasimit:

    Njëherë, dy njerëz ndërmorën një udhëtim edhe për kënaqësi, edhe për tregti. Njëri nga ata, i cili ishte egoist e fatzi, u nis në një drejtim. Ndërsa tjetri që ishte fetar i përshpirtshëm dhe i mbarë, kaloi në një drejtim tjetër.

    Meqenëse njeriu egoist, mendjemadh dhe mburravec ishte pesimist, ai përfundoi në atë çfarë u duk për të të ishte vendi më i keq për shkak të pesimizmit të tij. Ai shikoi përqark, dhe gjithandej pa të pafuqishëm e fatkeqë duke qarë nën pushtetin dhe nën veprimet shkatërruese të tiranëve mizorë e nëpërkëmbës.

    Ai shikoi të njëjtën situatë të dhimbshme e pikëlluese në të gjitha vendet ku udhëtoi. I gjithë vendi mori formën e një shtëpie të përgjithshme zie. Dhe ai nuk mundi të gjejë ilaç për gjendjen e tij të dhimbshme e të zymtë përveç pijeve alkoolike dehëse. Sepse çdokush iu dukte atij një armik dhe i huaj, dhe gjithandej ai pa kufoma të tmerrshme dhe jetimë të dëshpëruar pa shpresë duke qarë. Ndërgjegjja e tij ishte në një gjendje torture.

    Njeriu tjetër, i cili ishte fetar i përshpirtshëm, i përkushtuar, i drejtë e me moral të lartë, gjatë udhëtimit të tij pa një vend të shkëlqyeshëm. Ky njeri i mirë shikoi në mbretërinë tek e cila kishte hyrë një kënaqësi të përgjithshme. Gjithkund ishte një festival gazmor, një vend për përmendjen e All-llahut Xhel-le sha’nuhu, i mbushur me kënaqësi të madhe e lumturi... gjithkush u duk për të një mik dhe i afërt. Gjithandej vendit ai pa kremtime festive, me gëzim e hare, për një shkarkim të përgjithshëm nga detyrat, që shoqëroheshin me brohoritje dhe zërat e urimeve të mira dhe të falënderimeve. Ai gjithashtu dëgjoi zërin e një daulleje dhe të një grupi muzikor për mobilizimin e ushtarëve me thirrjet gazmore “All-llahu është më i madhi” dhe “Nuk ka Zot tjetër përveç Atij”! Ndërsa njeriu i parë ishte pesimist duke vuajtur nga dhimbja e tij dhe nga dhimbjet e të gjithë njerëzve, i dyti ishte i lumtur, optimist dhe i kënaqur me gëzimin e tij dhe me gëzimin e të gjithë banorëve. Për më tepër, ai pati mundësi të bënte edhe një tregti fitimprurëse për të cilën i bëri falënderime All-llahut Xhel-le sha’nuhu.

    Pas disa kohësh ai u kthye dhe takoi njeriun tjetër. Ai e kuptoi gjendjen e tij dhe i tha: “Ti nuk paske qenë në vete.” Shëmtia brenda teje paska reflektuar në botën tënde të jashtme, saqë ti e paske imagjinuar çdo buzëqeshje si qarje dhe çdo çlirim nga detyrat si plaçkitje e pretim. Eja në vete dhe pastroje zemrën tënde se ndoshta kjo perde e kobshme do të ngrihet nga sytë e tu dhe ti do të mund ta shohësh të vërtetën, sepse Pronari i kësaj mbretërie dhe Mbreti i saj, i Cili është me një drejtësi absolute, që është Mëshirëplotë, Mirëbërës, i Fuqishëm, i Dhembshur e i Dashur, kurrësesi nuk mund të jetë ashtu siç e imagjinon ti, as një vend i cili demonstron këtë numër të shenjave të qarta të përparimit dhe të arritjeve, nuk mund të jetë ashtu siç e imagjinon ti”.

    Pastaj njeriu fatkeq filloi të vijë në vete dhe u pendua. Ai tha, “po, më goditi çmenduria për shkak të pijes alkoolike. All-llahu qoftë i kënaqur me ty, ti më ke shpëtuar mua nga një gjendje e skëterrshme.”

    O nefsi im! Dije se njeriu i parë përfaqëson një jobesimtar, ose dikë të shthurur e moskokëçarës. Në këndvështrimin e tij, bota është një shtëpi e përgjithshme zie. Të gjitha gjallesat janë jetimë duke qarë prej goditjeve të vdekjes dhe të ndarjes. Njeriu dhe kafshët janë të lëna vetëm, pa bari e pa pronar, ata do të çjerren e grisen nga kthetrat e exhelitçastit të fundit të jetës. Qëniet gjigante si malet dhe oqeanet janë si kufoma të tmerrshme të pajeta. Shumë iluzione e mashtrime dërrmuese e të tmerrshme si këto, të cilat shkaktohen nga mohimi dhe çudhëzimi i njeriut, e bëjnë atë të provojë një torturë të hidhur shpirtërore.

    Sa për njeriun e dytë, ai është besimtar. Ai e njeh siç duhet Krijuesin e tij dhe i beson Atij. Në këndvështrimin e tij, dynjaja është një banesë ku në mënyrë të vazhdueshme recitohen Emrat e All-llahut të Gjithëmëshirshëm, është një vend mësimi e instruksioni për njeriun dhe kafshët, dhe një fushë provimi për njeriun dhe xhindet. Të gjitha vdekjet e kafshëve dhe të njeriut janë një çmobilizim e çlirim nga detyrat dhe një përfundim i shërbimeve. Kështu, ata që i kanë përmbushur detyrat e tyre të jetës largohen nga kjo botë kalimtare për tek një botë tjetër e lumtur dhe pa shqetësime, me qëllim që t’u bëhet vend nëpunësve të rinj për të ardhur e punuar. Lindja e të gjitha kafshëve dhe e njerëzve formon mobilizimin e tyre në një ushtri, marrjen e tyre nën armë dhe nisjen e detyrave të tyre. Çdo gjallesë është një ushtar i rregullt, i gëzuar dhe një nëpunës i ndershëm e i kënaqur. Të gjitha zërat, ose janë lavdërime për All-llahun Xhel-le sha’nuhu dhe recitim i Emrave të Tij në fillimin e detyrave të tyre dhe falënderime e kremtime në përfundimin e punës, ose janë këngë që burojnë nga kënaqësia e tyre për punën. Në këndvështrimin e besimtarit, të gjitha qëniet janë shërbëtorë miqësorë, nëpunës të shoqërueshëm dhe libra të këndshëm të Krijuesit Gjithëbujar dhe të Pronarit të Gjithëmëshirshëm. Kështu, shumë të vërteta të holla, të larta, të këndshme e të mëdha si këto bëhen të dukshme dhe shfaqen nga besimi i tij.

    Domethënë Besimi, në të vërtetë, përbën bërthamën shpirtërore të asaj që në efekt është një Tuba, Pema e Parajsës, ndërsa mosbesimi në efekt fsheh farën e një Zekkumi, pemës së Ferrit.

    Atëherë shpëtimi dhe siguria gjenden vetëm në Islam e në besim. Meqenëse është kështu, ne në mënyrë të vazhdueshme, duhet të themi:

    اَل۟حَم۟دُ لِلّٰهِ عَلٰى دٖينِ ال۟اِس۟لَامِ وَ كَمَالِ ال۟اٖيمَانِ

    Lavdërimi i takon All-llahut për fenë Islame dhe për plotësimin e imanit!


    Fjalae Parë ⇐ | Fjalët | ⇒ Fjala e Tretë
    1. ↑ Kur’an, 2:3
    "https://risale.site/index.php?title=İkinci_Söz/sq&oldid=191011" sayfasından alınmıştır