Yirmi Birinci Lem'a/el

Περί της Ειλικρίνειας (Ιχλάς)

Ενώ ήταν το Τέταρτο από τα επτά Ζητήματα της Δέκατης Έβδομης Σημείωσης της Δέκατης Έβδομης Αναλαμπής, έγινε το Δεύτερο Σημείο της Εικοστής Αναλαμπής λόγω της ειλικρίνειας, και λόγω του λαμπερού χαρακτήρα που κατέχει, συμπεριλήφθηκε στις Αναλαμπές ως Η Εικοστή πρώτη Αναλαμπή.

Αυτή η Αναλαμπή πρέπει να διαβάζεται τουλάχιστον μία φορά το δεκαπενθήμερο.

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّح۪يمِ

Μπισμιλλάχιρραχμάνιρραχίμ

(Στο όνομα του Αλλάχ, του Πολυεύσπλαχνου(Ραχμάν), του Οικτίρμονος(Ραχίμ))

وَلَا تَنَازَعُوا فَتَف۟شَلُوا وَ تَذ۟هَبَ رٖيحُكُم۟ ۝

«... και μην πέφτετε σε διχόνοια, διότι θα χάσετε το κουράγιο σας, και η δύναμη σας θα εκτραπεί.» (Κουράν, Ελ-Ενφάλ, 8:46)

وَ قُومُوا لِلّٰهِ قَانِتٖينَ ۝

Και πρόθυμα να προσεύχεστε στον Αλλάχ με ευλάβεια. (Κουράν, Ελ-Μπάκαρα, 2:238)

قَد۟ اَف۟لَحَ مَن۟ زَكّٰيهَا ۝ وَ قَد۟ خَابَ مَن۟ دَسّٰيهَا ۝

Πράγματι επέτυχε αυτός που την εξαγνίζει [τον εαυτό του, το ναφς του], και χρεοκόπησε αυτός που την διαφθείρει! (Κουράν, Ες-Σεμς, 91:9-10)

وَلَا تَش۟تَرُوا بِاٰيَاتٖى ثَمَنًا قَلٖيلًا

Ούτε να ανταλλάζεται τα εδάφια Μου με φτηνά εγκόσμια συμφέροντα. (Κουράν, Ελ-Μπάκαρα, 2:41)

Ω! Αδέλφια μου στη μεταθανάτια ζωή, και σύντροφοί μου σε αυτήν την υπηρεσία του Κουράν! Θα πρέπει να γνωρίζετε – και γνωρίζετε – ότι:

Σε αυτόν τον κόσμο, ειδικά σε πράξεις που αφορούν τη μεταθανάτια ζωή, η πιο σημαντική αρχή, η μεγαλύτερη δύναμη, ο πιο αποδεκτός μεσολαβητής, το σταθερότερο σημείο υποστήριξης, ο συντομότερος δρόμος προς την πραγματικότητα, η πιο αποδεκτή πνευματική προσευχή, το πιο θαυματουργό μέσο για την επίτευξη του στόχου κάποιου, η υψηλότερη αρετή και η πιο αγνή λατρεία είναι το Ιχλάς (η ειλικρίνεια).

Εφόσον το Ιχλάς (η ειλικρίνεια) περιλαμβάνει τις προαναφερόμενες ιδιότητες όπως, πολλές δυνάμεις και πολλά φώτα, και δεδομένου ότι σε αυτή την τρομερή εποχή, απέναντι σε τρομερούς εχθρούς, σε μια αβάστακτη καταπίεση, ανάμεσα σε τόσες σφοδρές διαστρεβλώσεις θείων εννοιών και παραπλανήσεων, εμείς παρά τον μικρό αριθμό, την αδυναμία, την φτώχια που έχουμε και ανίσχυροι που είμαστε, ένα εξαιρετικά βαρύ και μεγάλο και καθολικής σημασίας, ιερό καθήκον πίστης, και υπηρεσίας στο Ιερό Κουράν έχει τοποθετηθεί στους ώμους μας, ως μία θεία χάρη. Βεβαίως και είμαστε υποχρεωμένοι περισσότερο από τον καθένα να εργαστούμε με όλη μας τη δύναμη και να αποκτήσουμε το Ιχλάς (ειλικρίνεια). Έχουμε ανάγκη περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον, να θεσπίσουμε το Ιχλάς (ειλικρίνεια) με όλες μας τις δυνάμεις στον εαυτό μας.

Διαφορετικά, αυτό που έχουμε επιτύχει μέχρι στιγμής στον ιερό μας σκοπό εν μέρη θα χαθεί και δεν θα συνεχιστεί, και επίσης θα θεωρούμαστε υπεύθυνοι.

Θα γίνουμε δέκτες της σοβαρής απειλής που περιέχεται στη θεία απαγόρευση,

وَلَا تَشۡتَرُواْ بِـَٔايَـٰتِى ثَمَنً۬ا قَلِيلاً۬

Ούτε να ανταλλάζεται τα εδάφια Μου με φτηνά εγκόσμια συμφέροντα. (Κουράν, Ελ-Μπάκαρα, 2:41)

φθείροντας το Ιχλάς (ειλικρίνεια), εις βάρος της αιώνιας μας ευτυχίας για χάρη ανούσιων, περιττών, επιβλαβών, θλιβερών, εγωιστικών, δυσάρεστων, υποκριτικών και κάποιων ταπεινών συναισθημάτων και ασήμαντων οφελών, και θα παραβιάσουμε με αυτόν τον τρόπο τα δικαιώματα όλων των αδελφών μας, και θα βλάψουμε την τιμή της υπηρεσίας μας προς το Ιερό Κουράν αλλά και θα παρουσιάσουμε ασέβεια προς την ιερότητα των αληθειών της πίστης μας.

Ω αδέρφια μου! Μια σημαντική και μεγάλη ευεργετική πράξη διώκεται από πολλά βλαβερά εμπόδια! Οι σατανάδες ασχολούνται έντονα εναντίον εκείνων που αγωνίζονται για αυτές τις υπηρεσίες. Μπροστά σε αυτά τα εμπόδια και τους σατανάδες το Ιχλάς (η ειλικρίνεια) πρέπει να είναι η βάση της δύναμης μας. Να αποφεύγετε τις αιτίες που βλάπτουν το Ιχλάς (την ειλικρίνεια), όπως αποφεύγετε τα φίδια και τους σκορπιούς. Σύμφωνα με το λόγο του Εξοχότατου Γιούσουφ (Ιωσήφ) (Α. Σ Είθε η ειρήνη του Αλλάχ να είναι μαζί του),

وَمَآ أُبَرِّئُ نَفۡسِىٓ‌ۚ إِنَّ ٱلنَّفۡسَ لَأَمَّارَةُۢ بِٱلسُّوٓءِ إِلَّا مَا رَحِمَ رَبِّى

Ούτε συγχωρώ τον εαυτό μου (από την αμαρτία). Το ανθρώπινο άτομο (Ναφς) είναι σίγουρα επιρρεπές στο κακό, εκτός αν ο Συντηρητής μου, απονείμει το έλεός Του. (Κουράν, Ελ-Γιούσουφ, 12:53)

ο διαβολικός εαυτός (Ναφς) δεν είναι αξιόπιστος. Μην αφήσετε τον εγωισμό και τον εαυτό σας (Ναφς) να σας εξαπατήσουν!

Για να αποκτήσετε το Ιχλάς (την ειλικρίνεια) και να το διατηρήσετε και να απομακρύνετε τα βλαβερά εμπόδια, να λάβετε ως οδηγό τις ακόλουθες αρχές:

Η ΠΡΩΤΗ ΑΡΧΗ

Να επιδιώκετε την θεία ευδοκία στις πράξεις σας.

Εάν Αυτός είναι ευαρεστημένος, δεν έχει σημασία αν ολόκληρος ο κόσμος είναι δυσαρεστημένος. Εάν Αυτός δεχτεί μια πράξη σας και όλοι οι άλλοι την απορρίψουν, δεν έχει καμία επίδραση. Από τη στιγμή που αποκτηθεί η ευαρέσκεια Του και δεχτεί την πράξη σας, αν το επιθυμεί και το απαιτεί η σοφία Του, θα κάνει και τους άλλους να την αποδεχτούν και να συναινέσουν ακόμα και αν εσείς δεν το ζητήσατε από Αυτόν. Για το λόγο αυτό, η θεία ευδοκία, θα πρέπει να είναι ο ουσιαστικός σκοπός σε αυτή την υπηρεσία.

Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΡΧΗ

Η μη επίκριση των αδελφών που ασχολούνται με την υπηρεσία του Ιερού Κουράν και η μη πρόκληση των αισθήσεων υπεροχής προς αυτούς.

Γιατί ακριβώς όπως το ένα χέρι δεν ανταγωνίζεται το άλλο, το ένα μάτι δεν επικρίνει το άλλο, η γλώσσα δεν φέρνει αντίρρηση στο αυτί, ούτε η καρδιά βλέπει τα ελαττώματα της ψυχής. Αντιθέτως, κάθε μέλος (του σώματος) συμπληρώνει τις ελλείψεις του άλλου, αποκρύπτει τα ελαττώματά του, βοήθα στις ανάγκες του και αλληλοβοηθιούνται στα καθήκοντά τους. Ειδάλλως, η ζωή εκείνης της ανθρώπινης ύπαρξης θα έσβηνε, το πνεύμα της θα έφευγε και το σώμα της θα κατέρρεε.

Επίσης, όπως τα εξαρτήματα της μηχανής ενός εργοστασίου δεν ασχολούνται ανταγωνιστικά το ένα με το άλλο για να υπερισχύσουν μεταξύ τους ή να κυριαρχήσουν το ένα στο άλλο, δεν κατακρίνουν τις ατέλειες μεταξύ τους και δεν αποθαρρύνουν τον μόχθο τους ώστε και να μην πέφτουν σε αδράνεια. Αλλά, το κάθε εξάρτημα βοηθά το ένα στις συλλογικές κινήσεις του άλλου με όλες του τις δυνατότητες, πορευμένοι για την επίτευξη προς τον κοινό στόχο της δημιουργίας τους με πραγματική αλληλεγγύη και ενότητα. Η παραμικρή επιθετική ή εξουσιαστική παρέμβαση, θα οδηγούσε το εργοστάσιο σε αναταραχή, και κατάργηση των αποτελεσμάτων. Και ο ιδιοκτήτης του εργοστασίου θα (αναγκαζόταν) να γκρεμίσει το εργοστάσιο του εξ ολοκλήρου.

Ω! Μαθητές του Ρισάλε-ι Νουρ και υπηρέτες του Ιερού Κουράν! Εσείς κι εμείς είμαστε τα μέλη μιας τέτοιας συλλογικής προσωπικότητας, αντάξιας του τίτλου τέλειου ανθρώπου. Και είμαστε σαν τα εξαρτήματα της μηχανής ενός εργοστασίου που ως αποτέλεσμα παράγει αιώνια ευτυχία στην αιώνια ζωή. Και είμαστε οι υπηρέτες που εργάζονται σε ένα θείο καράβι το οποίο μεταφέρει την Ούμμα του Μουχάμμαντ (Σ.Α.Ου.) στον Οίκο της Ειρήνης που είναι η ακτή της σωτηρίας. Βεβαίως και έχουμε ανάγκη και είμαστε υποχρεωμένοι να αποκτήσουμε την αλληλεγγύη και την αληθινή ενότητα με την εφαρμογή του μυστηρίου του Ιχλάς (ειλικρίνεια), το οποίο και εξασφαλίζει την πνευματική δύναμη χιλίων εκατόν έντεκα μελών μέσω τεσσάρων ατόμων.

Ναι, εάν τρία αλίφ ( ا ) δεν ενωθούν, έχουν την αξία του τρία. Αλλά ενώνοντας τα, μέσα από το μυστήριο των αριθμών αποκτούν την αξία εκατόν έντεκα. Το ίδιο εάν τέσσερις φορές τέσσερα παραμείνουν μεμονωμένα, έχουν την αξία του δεκαέξι. Αλλά εάν, μέσα από το μυστήριο της αδελφότητας και έχοντας έναν κοινό στόχο και κοινό καθήκον, ενώσουν τις δυνάμεις τους δίπλα-δίπλα σε μια γραμμή, θα αποκτήσουν την ισχύ και την αξία των τεσσάρων χιλιάδων τετρακοσίων σαράντα τέσσερα. Πράγματι, πολλά ιστορικά γεγονότα μαρτυρούν ότι χάριν του μυστηρίου ενός αληθινού ιχλάς (της ειλικρίνειας) η αξία και η πνευματική δύναμη των δεκαέξι αδελφών με αυτοθυσία, έχουν ξεπεράσει εκείνη των τεσσάρων χιλιάδων.

Το μυστήριο αυτού του μυστηρίου είναι το εξής: Κάθε μέλος μιας αληθινής και ειλικρινής ενότητας μπορεί να δει με τα μάτια των άλλων αδελφών και να ακούσει με τα αυτιά τους. Λες και κάθε μέλος μιας πραγματικής ενότητας των δέκα ατόμων, αποκτά την πνευματική ισχύ και την αξία να βλέπει με είκοσι μάτια, να σκέφτεται με δέκα μυαλά, να ακούει με είκοσι αυτιά και να εργάζεται με είκοσι χέρια. (Υποσημείωση) ()

Η ΤΡΙΤΗ ΑΡΧΗ

Να γνωρίζετε ότι όλη η δύναμή σας βρίσκεται στο ιχλάς (στην ειλικρίνεια) και στην αλήθεια.

Ναι, η δύναμη βρίσκεται στην αλήθεια και στο ιχλάς (στην ειλικρίνεια). Ακόμη και οι άδικοι κερδίζουν δύναμη λόγο της ειλικρίνειας και οικειότητας που παρουσιάζουν στα αδικήματά τους.

Ναι, η απόδειξη ότι η δύναμη βρίσκεται στην αλήθεια και στο ιχλάς (στην ειλικρίνεια) είναι τούτη η υπηρεσία μας. Το ολίγον ιχλάς (ειλικρίνειας) στο έργο μας αποδεικνύει αυτόν τον ισχυρισμό και αποτελεί η ίδια μια απόδειξη.

Διότι, η υπηρεσία μας που έχει διεξαχθεί εδώ μαζί με εσάς σε επτά, οκτώ χρόνια, έχει ξεπεράσει κατά εκατό φορές την εικοσαετή υπηρεσία μας στη γνώση και θρησκεία που έγινε στην πατρίδα μου και στην Ιστανμπούλ. Ενώ παρόλο που στην πατρίδα μου και στην Ιστανμπούλ οι άνθρωποι που με βοηθούσαν ήταν εκατό ή και χίλιες φορές περισσότεροι από τους αδελφούς μου που συνεργάζονται μαζί μου εδώ, όπου είμαι μόνος, χωρίς κανέναν, ξένος, μισό αγράμματος, υπό την επίβλεψη άδικων αξιωματούχων και διωκόμενος από αυτούς, δεν μου έχει αφήσει καμία αμφιβολία ότι η πνευματική δύναμη της υπηρεσίας που έχω προσφέρει μαζί σας αυτά τα επτά, οκτώ χρόνια η οποία και είχε ως αποτέλεσμα εκατό φορές μεγαλύτερη επιτυχία από ότι στο παρελθόν, προέκυψε από το ιχλάς (την ειλικρίνεια) που βρίσκεται σε εσάς.

Επίσης ομολογώ ότι με αυτήν την αγαθότητα του ιχλάς (την ειλικρίνεια) σας, με έχετε σώσει σε κάποιο βαθμό από την υποκρισία που συνήθιζε να κολακεύει το άτομό (ναφς) μου κάτω από το πέπλο της φήμης και της δόξας. Εύχομαι από τον Αλλάχ, να επιτύχετε και να αποκτήσετε το απόλυτο Ιχλάς (ειλικρίνεια), και να οδηγήσετε και εμένα στο απόλυτο Ιχλάς (ειλικρίνεια).

Γνωρίζετε ότι, ο Εξοχότατος Αλί(Ρ.Ά, Είθε ο Ύψιστος Αλλάχ να είναι ευχαριστημένος μαζί του) και ο Εξοχότατος Σέϊχ Κεϋλάνη(Κ.Σ, Είθε ο Ύψιστος Αλλάχ να αγιάσει το μυστικό του) σας τιμούν με τις εκπληκτικές και θαυμάσιες προφητείες του αγνώστου, χάρη σε αυτό το μυστήριο του Ιχλάς (της ειλικρίνειας). Και σας προσφέρουν παρηγοριά με προστατευτικό τρόπο και επικροτούν την υπηρεσία σας. Ναι, δεν πρέπει να έχετε καμία αμφιβολία ότι αυτή η εύνοια τους οφείλεται στο ιχλάς (στην ειλικρίνεια). Εάν βλάψετε αυτό το ιχλάς (την ειλικρίνεια) εσκεμμένα, θα λάβετε τα χαστούκια τους. Λάβετε υπόψη τα ευσπλαχνικά χαστούκια που αναφέρονται στη Δέκατη Αναλαμπή.

Αν θέλετε τέτοιοι ενάρετοι ήρωες να παραμείνουν ως υποστηρικτές και δάσκαλοι σας, αποκτήστε ένα πλήρες Ιχλάς (ειλικρίνεια) σύμφωνα με το εδάφιο,

وَيُؤۡثِرُونَ عَلَىٰٓ أَنفُسِہِمۡ

Προτιμούν τους άλλους έναντι του εαυτού τους. (Κουράν, Ελ-Χασίρ, 59: 9)

Προτιμήστε το άτομο (Ναφς) των αδελφών σας από το δικό σας άτομο, στην τιμή, στο αξίωμα, στην εύνοια, ακόμα και σε υλικά οφέλη που απολαμβάνει το εγώ σας.

Ακόμη και σε κάτι αθώα, αβλαβή οφέλη, όπως η ενημέρωση μιας λεπτής αλήθειας της πίστης σε έναν πιστό που το έχει ανάγκη, εάν είναι δυνατόν, να σας αρέσει και να ενθαρρύνετε έναν από τους απρόθυμους συντρόφους σας να κάνουν αυτή την ενημέρωση, έτσι ώστε το Ναφς σας να μην νιώσει υπεροψία. Εάν έχετε την επιθυμία να του εξηγήσετε εσείς αυτό το ζήτημα με σκοπό να κερδίσετε ανταμοιβή, σίγουρα δεν είναι αμαρτία και δεν υπάρχει κάτι κακό σε αυτό, αλλά το μυστήριο του ιχλάς (ειλικρίνειας) μεταξύ σας μπορεί να φθαρεί.

Η ΤΕΤΑΡΤΗ ΑΡΧΗ

Να φαντάζεστε τις αρετές και υπεροχές των αδελφών σας στον εαυτό σας, και με ευγνωμοσύνη να είστε υπερήφανοι με τα αξιώματα τους.

Οι ακόλουθοι των πνευματικών δρόμων έχουν μια ορολογία που χρησιμοποιούν μεταξύ τους, όπως η "εκμηδένιση απέναντι στον Σέϊχ", και "εκμηδένιση απέναντι στον Απεσταλμένο[Μουχάμμαντ]". Εγώ δεν είμαι Σούφι, αλλά αυτή η αρχή, αποτελεί μία ωραία αρχή στον δρόμο που ακολουθούμε, με τη μορφή της "εκμηδένισης απέναντι στους αδελφούς μας". Μεταξύ των αδελφών αυτό ονομάζεται Τεφάνη, δηλαδή η αλλήλο-εκμηδένιση. Δηλαδή, να ξεχνά κάποιος τα συναισθήματα του εαυτού του (Ναφς), και να ζει στο μυαλό του με τις αρετές και τα συναισθήματα των αδελφών του.

Ούτως ή άλλως, η βάση του δρόμου που ακολουθούμε είναι η αδελφοσύνη (Ουχουβέτ). Δεν είναι η σχέση μεταξύ πατέρα και γιου, ή Σεΐχη και ακόλουθου. Αλλά είναι τα μέσα μιας πραγματικής αδελφοσύνης. Το πολύ να μεσολαβήσει ένας Δάσκαλος (Ουστάντ). Επειδή o δρόμοs που ακολουθούμε είναι η στενή φιλία, οι πράξεις μας απαιτούν την τέλεια φιλία. Και η τέλεια φιλία απαιτεί να είναι η στενότερη φιλία, ο πιο αυτοθυσιαζόμενος σύντροφος, ο πιο εκτιμών σύντροφος και ο πιο γενναίος αδελφός. Η κύρια ουσία μιας τέτοιας φιλίας είναι η πραγματική ειλικρίνεια (Ιχλάς). Αυτός που καταστρέφει αυτή την αληθινή ειλικρίνεια πέφτει από τον πολύ υψηλό πύργο αυτής της φιλίας. Υπάρχει περίπτωση να πέσει σε έναν πολύ βαθύ λάκκο στον οποίο δεν υπάρχει κάποιο σημείο στη μέση να πιαστεί.

Ναι, οι δρόμοι φαίνεται να είναι δύο. Υπάρχει η πιθανότητα εκείνοι που απομακρύνονται τώρα από τον δρόμο μας, τον μεγάλο και κύριο δρόμο του Ιερού Κουράν, να βοηθούν εν αγνοία τους τις δυνάμεις οι οποίες είναι εχθρικές προς εμάς. Ευελπιστούμε από τον Αλλάχ (ΙνσΑλλάχ), εκείνοι που εισέρχονται στον ιερό κύκλο του Θαυματουργού Κηρύγματος του Κουράν μέσου του Ρισάλε-ι Νουρ πάντα θα προσθέτουν δύναμη στο Νουρ (φως), στο Ιχλάς (ειλικρίνεια), στην πίστη και δεν θα πέσουν σε τέτοιους λάκκους.

Ω! σύντροφοί μου στην υπηρεσία του Ιερού Κουράν!

Ένα από τα πιο αποτελεσματικά μέσα για την επίτευξη και τη διατήρηση της ειλικρίνειας (Ιχλάς) είναι ο διαλογισμός του θανάτου.

Ναι, όπως η κοσμική φιλοδοξία βλάπτει την ειλικρίνεια και οδηγεί στην υποκρισία και στα εγκόσμια, έτσι και ο διαλογισμός του θανάτου είναι αυτό που προκαλεί μίσος προς την υποκρισία και παρέχει την ειλικρίνεια. Δηλαδή, μέσου του διαλογισμού του θανάτου, αντιλαμβανόμαστε την παροδικότητα αυτού του κόσμου, και έτσι μπορούμε να σωθούμε από τις πλάνες του εγώ μας.

Ναι, οι ακόλουθοι των πνευματικών δρόμων και των αληθειών μέσω των διδαγμάτων που έχουν λάβει από τα εδάφια του Πάνσοφου Κουράν,

كُلُّ نَفۡسٍ۬ ذَآٮِٕقَةُ ٱلۡمَوۡتِ‌ۗ

Κάθε ψυχή θα γευτεί το θάνατο. (Κουράν, Άλ-ι Ιμράν, 3:185)

إِنَّكَ مَيِّتٌ۬ وَإِنَّہُم مَّيِّتُونَ

Πράγματι εσύ θα πεθάνεις μια μέρα, όπως και αυτοί. (Κουράν, Ελ-Ζούμερ, 30:30)

έχουν καταστήσει θεμελιώδη τον διαλογισμό του θανάτου στα πνευματικά τους ταξίδια, και έχουν διαλύσει, μέσου αυτού του διαλογισμού, την ψευδαίσθηση της αθανασίας σε αυτόν τον κόσμο, η οποία είναι η πηγή της κοσμικής φιλοδοξίας. Αυτοί φαντάζονται τους εαυτούς τους ως νεκρούς και σκεπτόμενοι να θάβονται στον τάφο, να πλένονται, να τοποθετούνται στο μνήμα, ο διαβολικός εαυτός (Ναφς) συγκινημένος και επηρεασμένος από αυτές τις φαντασιώσεις, σε κάποιο βαθμό εγκαταλείπει τις εκτεταμένες φιλοδοξίες και ελπίδες του. Υπάρχουν πολλά οφέλη σε αυτό το διαλογισμό. Το ακόλουθο Χαντίθ μας διδάσκει αυτόν τον διαλογισμό,

اَكْثِروُا ذِكْرَ هَاذِمِ الَّلذَّاتِ

"Να συλλογίζεστε πιο συχνά τον καταστροφέα των απολαύσεων - το θάνατο." ().

Ωστόσο, δεδομένου ότι ο δρόμος μας δεν είναι όπως αυτών που ακολουθούν τους πνευματικούς δρόμους (ταρικάτ), αλλά της πραγματικότητας, δεν είμαστε υποχρεωμένοι να εκτελούμε αυτό το διαλογισμό σε μια φανταστική και υποθετική μορφή όπως αυτοί. Εξάλλου, δεν αρμόζει και με την μεθοδολογία της πραγματικότητας. Η μεθοδολογία μας δεν είναι να φέρουμε το μέλλον στο παρόν σκεπτόμενοι το τέλος του, αλλά να ταξιδέψουμε με το μυαλό μας στο μέλλον από το παρόν με βάση την πραγματικότητα και να το ατενίζουμε.

Ναι, μπορεί κάλλιστα κανείς να δει το μοναδικό φρούτο στο δέντρο αυτής της σύντομης ζωής του, τη σορό του, χωρίς την ανάγκη κάποιας φαντασίωσης. Και αν κάποιος προχωρήσει λίγο περισσότερο, μπορεί να δει το θάνατο αυτού του αιώνα όπως τον θάνατό του, και εάν προχωρήσει ακόμα περισσότερο, μπορεί να δει και το θάνατο αυτού του κόσμου, ανοίγοντας έτσι το δρόμο να φτάσει σε μια πλήρη ειλικρίνεια (Ιχλάς).

Το Δεύτερο μέσο: Με τη δύναμη της αποδεδειγμένης πίστης, αποκτώντας την επίγνωση μέσα από τις αναλαμπές που προέρχονται από τον θείο συλλογισμό των έντεχνων δημιουργημάτων που οδηγούν στη γνώση του Καλλιτεχνικού Δημιουργού(Sâni), ότι ο Οικτίρμονος Δημιουργός(Hâlık-ı Rahîm) είναι απανταχού παρόν, και ύστερα συνειδητοποιώντας ότι το να αναζητάει κανείς την προσήλωση οποιουδήποτε άλλου εκτός από Αυτόν, να ασχολείστε με άλλους ενώ βρίσκεται πάντα στην ύψιστη παρουσία Του, ή ζητώντας βοήθεια από αυτούς, είναι αντίθετη με το ήθος εκείνης της επίγνωσης και συνείδησης, θα μπορέσει κάποιος να σωθεί από την υποκρισία και να αποκτήσει το Ιχλάς (ειλικρίνεια). Τέλος πάντων, αυτό περιλαμβάνει πολλούς βαθμούς και στάδια. Όσο περισσότερο κάνει κάποιος την χρήση αυτών ανάλογα με το βαθμό του, τόσο περισσότερο θα ωφεληθεί.

Υπάρχουν πολλές αναφορές των αληθειών στο Ρισάλε-ι Νουρ για να σώσουν κάποιον από την υποκρισία και να κερδίσει το Ιχλάς (ειλικρίνεια), οπότε παραπέμποντάς σε αυτές, συντομεύουμε τη συζήτηση εδώ.

Θα εξηγήσουμε εν συντομία δύο ή τρείς από τις πάρα πολλές αιτίες που βλάπτουν το Ιχλάς (ειλικρίνεια) και οδηγούν στην υποκρισία.

Η πρώτη: Ο ανταγωνισμός ο οποίος προέρχεται από τα υλικά πλεονεκτήματα καταστρέφει σιγά σιγά το Ιχλάς (την ειλικρίνεια). Επιπλέον ζημιώνει τα αποτελέσματα της υπηρεσίας μας. Προκαλεί και την απώλεια εκείνων των υλικών οφελών.

Αυτός ο λαός πάντα έχει καλλιεργήσει μια εκτίμηση και ενίσχυση προς εκείνους που εργάζονται για την πραγματικότητα και για τη μεταθανάτια ζωή. Και με την πρόθεση να συμβάλει έμπρακτα στο αληθινό ιχλάς (της ειλικρίνειας) τους και στις αφοσιωμένες υπηρεσίες τους, και για να μη σπαταλάνε τον χρόνο τους απασχολούμενοι με την εξασφάλιση των υλικών αναγκών τους, τους έχει βοηθήσει ενισχύοντάς τους μέσω ελεημοσύνης, δώρων και άλλων υλικών οφελών και τους έχει σεβαστεί. Αλλά μία τέτοιου είδους βοήθεια και όφελος δεν επιδιώκεται, αλλά ίσως τους παρέχεται. Δεν επιδιώκεται ούτε καν μέσω της γλώσσας της συμπεριφοράς, ευελπιστώντας και έχοντας κάποια επιθυμία στην καρδιά. Ίσως τους δοθεί κάποια απρόσμενη στιγμή. Ειδάλλως, το Ιχλάς (η ειλικρίνεια) θα φθαρεί. Και θα φέρει κάποιον κοντά στην απαγόρευση που αναφέρεται στο εδάφιο,

وَلَا تَشۡتَرُواْ بِـَٔايَـٰتِى ثَمَنً۬ا قَلِيلاً۬

Ούτε να ανταλλάζεται τα εδάφια Μου με φτηνά εγκόσμια συμφέροντα. (Κουράν, Ελ-Μπάκαρα, 2:41)

και εν μέρει οι καλές του πράξεις θα καταστραφούν.

Η προσδοκία και επιθυμία μιας τέτοιας υλικής ωφέλειας λοιπόν, αφυπνίζει μια φλέβα ανταγωνισμού από την πλευρά του εγωιστικού εαυτού (Ναφς), προς έναν αληθινό αδελφό και σύντροφο του σε κάποια συγκεκριμένη υπηρεσία ώστε για να μην επιτρέψει να πάει αυτό το όφελος σε κάποιον άλλον. Και με αυτόν τον τρόπο, φθείρει το Ιχλάς (την ειλικρίνεια) του, χάνει την ιερότητα της υπηρεσίας του και αποκτά μια άθλια στάση στα μάτια των ανθρώπων της αληθείας. Χάνει επίσης και το υλικό όφελος.

Αυτό το θέμα σηκώνει πολλή συζήτηση, αλλά θα το περιορίσω και θα αναφέρω μόνο δύο παραδείγματα που θα ενισχύσουν την ειλικρίνεια και την πραγματική ενότητα μεταξύ των αληθινών αδελφών μου.

Πρώτο παράδειγμα: Οι κοσμικοί, ακόμη και ορισμένοι πολιτικοί κύκλοι και κάποιοι σημαντικοί χειραγωγοί και οργανισμοί της κοινωνικής ζωής, έχουν υιοθετήσει ως οδηγό την αρχή του συνεταιρισμού στην περιουσία, προκειμένου να αποκτήσουν μεγάλο πλούτο και ισχυρή εξουσία. Αποκτούν μια εξαιρετική δύναμη και πλεονέκτημα, παρά την κατάχρηση και τις απώλειές τους. Ωστόσο, η φύση του συνεταιρισμού στην περιουσία, δεν αλλάζει με την κοινή χρήση, παρά τις πολλές ζημιές της. Αν και κάθε συνέταιρος θεωρείται ιδιοκτήτης και από μια άποψη ο επόπτης του συνόλου, δεν είναι σε θέση να επωφεληθεί από αυτήν. Τέλος πάντων...

Bu iştirak-i emval düsturu a’mal-i uhreviyeye girse zararsız azîm menfaate medardır. Çünkü bütün emval, o iştirak eden her bir ferdin eline tamamen geçmesinin sırrını taşıyor. Çünkü nasıl ki dört beş adamdan iştirak niyetiyle biri gaz yağı, biri fitil, biri lamba, biri şişe, biri kibrit getirip lambayı yaktılar. Her biri tam bir lambaya mâlik oluyor. O iştirak edenlerin her birinin bir duvarda büyük bir âyinesi varsa her birinin noksansız, parçalanmadan birer lamba oda ile beraber âyinesine girer.

Aynen öyle de emval-i uhreviyede sırr-ı ihlas ile iştirak ve sırr-ı uhuvvet ile tesanüd ve sırr-ı ittihat ile teşrikü’l-mesai, o iştirak-i a’malden hasıl olan umum yekûn ve umum nur her birinin defter-i a’maline bitamamiha gireceği ehl-i hakikat mabeyninde meşhud ve vakidir ve vüs’at-i rahmet ve kerem-i İlahînin muktezasıdır.

İşte ey kardeşlerim! Sizleri inşâallah menfaat-i maddiye rekabete sevk etmeyecek. Fakat menfaat-i uhreviye noktasında bir kısım ehl-i tarîkat aldandıkları gibi sizin de aldanmanız mümkündür. Fakat şahsî, cüz’î bir sevap nerede; mezkûr misal hükmündeki iştirak-i a’mal noktasında tezahür eden sevap ve nur nerede?

İkinci Misal: Ehl-i sanat, netice-i sanatı ziyade kazanmak için iştirak-i sanat cihetinde mühim bir servet elde ediyorlar. Hattâ dikiş iğneleri yapan on adam, ayrı ayrı yapmaya çalışmışlar. O ferdî çalışmanın her günde yalnız üç iğne, o ferdî sanatın meyvesi olmuş. Sonra teşrikü’l-mesai düsturuyla on adam birleşmişler. Biri demir getirip, biri ocak yandırıp, biri delik açar, biri ocağa sokar, biri ucunu sivriltir ve hâkeza her birisi iğne yapmak sanatında yalnız cüz’î bir işle meşgul olup, iştigal ettiği hizmet basit olduğundan vakit zayi olmayıp, o hizmette meleke kazanarak gayet süratle işini görmüş. Sonra, o teşrik-i mesai ve taksim-i a’mal düsturuyla olan sanatın semeresini taksim etmişler. Her birisine bir günde üç iğneye bedel üç yüz iğne düştüğünü görmüşler. Bu hâdise ehl-i dünyanın sanatkârları arasında, onları teşrik-i mesaiye sevk etmek için dillerinde destan olmuştur.

İşte ey kardeşlerim! Madem umûr-u dünyeviyede, kesif maddelerde böyle ittihat, ittifak ile neticeler, böyle azîm yekûn faydalar verir. Acaba uhrevî ve nurani ve tecezzi ve inkısama muhtaç olmayarak ve fazl-ı İlahî ile her birisinin âyinesine umum nur in’ikas etmek ve her biri umumun kazandığı misl-i sevaba mâlik olmak, ne kadar büyük bir kâr olduğunu kıyas edebilirsiniz. Bu azîm kâr, rekabetle ve ihlassızlık ile kaçırılmaz.

İhlası kıran ikinci mani: Hubb-u câhtan gelen şöhret-perestlik sâikasıyla ve şan ve şeref perdesi altında teveccüh-ü âmmeyi kazanmak, nazar-ı dikkati kendine celbetmekle enaniyeti okşamak ve nefs-i emmareye bir makam vermektir ki en mühim bir maraz-ı ruhî olduğu gibi “şirk-i hafî” tabir edilen riyakârlığa, hodfüruşluğa kapı açar, ihlası zedeler.

Ey kardeşlerim! Kur’an-ı Hakîm’in hizmetindeki mesleğimiz hakikat ve uhuvvet olduğu ve uhuvvetin sırrı; şahsiyetini kardeşler içinde fâni edip (Hâşiye) onların nefislerini kendi nefsine tercih etmek olduğundan, mabeynimizde bu nevi hubb-u câhtan gelen rekabet tesir etmemek gerektir. Çünkü mesleğimize bütün bütün münafîdir. Madem kardeşlerin şerefi umumiyetle her ferde ait olabilir; o büyük şeref-i manevîyi, şahsî, hodfüruşane, rekabetkârane, cüz’î bir şerefe ve şöhrete feda etmek; Risale-i Nur şakirdlerinden yüz derece uzak olduğu ümidindeyim.

Evet, Risale-i Nur şakirdlerinin kalbi, aklı, ruhu; böyle aşağı, zararlı, süflî şeylere tenezzül etmez. Fakat herkeste nefs-i emmare bulunur. Bazı da hissiyat-ı nefsiye damarlara ilişir. Bir derece hükmünü; kalp, akıl ve ruhun rağmına olarak icra eder. Sizlerin kalp ve ruh ve aklınızı ittiham etmem. Risale-i Nur’un verdiği tesire binaen itimat ediyorum. Fakat nefis ve heva ve his ve vehim bazen aldatıyorlar. Onun için bazen şiddetli ikaz olunuyorsunuz. Bu şiddet, nefis ve heva ve his ve vehme bakıyor; ihtiyatlı davranınız.

Evet, eğer mesleğimiz şeyhlik olsa idi makam bir olurdu veyahut mahdud makamlar bulunurdu. O makama müteaddid istidatlar namzet olurdu. Gıptakârane bir hodgâmlık olabilirdi. Fakat mesleğimiz uhuvvettir. Kardeş kardeşe peder olamaz, mürşid vaziyetini takınamaz. Uhuvvetteki makam geniştir. Gıptakârane müzahameye medar olamaz. Olsa olsa, kardeş kardeşe muavin ve zahîr olur; hizmetini tekmil eder.

Pederane, mürşidane mesleklerdeki gıptakârane hırs-ı sevap ve ulüvv-ü himmet cihetiyle çok zararlı ve hatarlı neticeler vücuda geldiğine delil: Ehl-i tarîkatın o kadar mühim ve azîm kemalâtları ve menfaatleri içindeki ihtilafatın ve rekabetin verdiği vahim neticelerdir ki onların o azîm, kudsî kuvvetleri bid’a rüzgârlarına karşı dayanamıyor.

Üçüncü Mani: Korku ve tama’dır. Bu mani diğer bir kısım manilerle beraber Hücumat-ı Sitte’de tamamıyla izah edildiğinden ona havale edip, Cenab-ı Erhamü’r-Râhimîn’den bütün esma-i hüsnasını şefaatçi yapıp niyaz ediyoruz ki: Bizleri ihlas-ı tamme muvaffak eylesin, âmin!

اَللّٰهُمَّ بِحَقِّ سُورَةِ ال۟اِخ۟لَاصِ اِج۟عَل۟نَا مِن۟ عِبَادِكَ ال۟مُخ۟لِصٖينَ ال۟مُخ۟لَصٖينَ اٰمٖينَ اٰمٖينَ

سُب۟حَانَكَ لَا عِل۟مَ لَنَٓا اِلَّا مَا عَلَّم۟تَنَٓا اِنَّكَ اَن۟تَ ال۟عَلٖيمُ ال۟حَكٖيمُ

Bir kısım kardeşlerime hususi bir mektuptur

Yazıda usanan ve ibadet ayları olan şuhur-u selâsede sair evradı, beş cihetle ibadet sayılan (Hâşiye) Risale-i Nur yazısına tercih eden kardeşlerime iki hadîs-i şerifin bir nüktesini söyleyeceğim.

Birincisi: – يُوزَنُ مِدَادُ ال۟عُلَمَاءِ بِدِمَاءِ الشُّهَدَاءِ – اَو۟ كَمَا قَالَ Yani “Mahşerde ulema-i hakikatin sarf ettikleri mürekkep, şehitlerin kanıyla muvazene edilir; o kıymette olur.”

İkincisi: مَن۟ تَمَسَّكَ بِسُنَّتٖى عِن۟دَ فَسَادِ اُمَّتٖى فَلَهُ اَج۟رُ مِاَةِ شَهٖيدٍ – اَو۟ كَمَا قَالَ –

Yani “Bid’aların ve dalaletlerin istilası zamanında sünnet-i seniyeye ve hakikat-i Kur’aniyeye temessük edip hizmet eden, yüz şehit sevabını kazanabilir.”

Ey tembellik damarıyla yazıdan usanan ve ey sofi-meşrep kardeşler! Bu iki hadîsin mecmuu gösterir ki böyle zamanda hakaik-i imaniyeye ve esrar-ı şeriat ve sünnet-i seniyeye hizmet eden mübarek hâlis kalemlerden akan siyah nur veya âb-ı hayat hükmünde olan mürekkeblerin bir dirhemi, şühedanın yüz dirhem kanı hükmünde yevm-i mahşerde size fayda verebilir. Öyle ise onu kazanmaya çalışınız.

Eğer deseniz: Hadîste “âlim” tabiri var, bir kısmımız yalnız kâtibiz.

Elcevap: Bir sene bu risaleleri ve bu dersleri anlayarak ve kabul ederek okuyan; bu zamanın mühim, hakikatli bir âlimi olabilir. Eğer anlamasa da madem Risale-i Nur şakirdlerinin bir şahs-ı manevîsi var, şüphesiz o şahs-ı manevî bu zamanın bir âlimidir. Sizin kalemleriniz ise o şahs-ı manevînin parmaklarıdır. Kendi nokta-i nazarımda liyakatsiz olduğum halde, haydi hüsn-ü zannınıza binaen bu fakire bir üstadlık ve tebaiyet noktasında bir âlim vaziyetini verdiğinizden bağlanmışsınız. Ben ümmi ve kalemsiz olduğum için sizin kalemleriniz benim kalemim sayılır, hadîste gösterilen ecri alırsınız.

Said Nursî

---

Yirminci Lem'a ⇐ Lem'alar | ⇒ Yirmi İkinci Lem'a

---