Dördüncü Söz/sk: Revizyonlar arasındaki fark

22.04, 8 Aralık 2024 tarihindeki hâli

Diğer diller:

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ

اَلصَّلَاةُ عِمَادُ الدّٖينِ

Me Emrin e All-llahut, i Gjithëmëshirshmi, Mëshirëploti. Faljet e urdhëruara janë shtylla e fesë.

Në qoftë se dëshiron të kuptosh me sigurinë, dy edhe dy bëjnë katër, se sa të vlefshme e të rëndësishme janë faljet e urdhëruara, dhe me çfarë shpenzimi të pakët fitohen ato, dhe sa idiot e i humbur është personi i cili neglizhon në falje duke mos i kryer ato siç duhet, kushtoji vëmendje tregimit të mëposhtëm që është në formën e një krahasimi...

Një herë një sundimtar i madh u dha secilit prej dy shërbëtorëve të tij nga njëzet e katër monedha ari dhe i dërgoi të vendosen në njërën nga dy fermat e tij të pasura e madhështore, e cila ishte në një largësi dy mujore. “I përdorni këto para për biletat tuaja, i urdhëroi ai”, dhe blini çfarëdo që është e domosdoshme me ato para, për shtëpinë tuaj atje. Një stacion udhëtarësh ndodhet një ditë larg nga ferma, në të gjenden të gjitha llojet e mjeteve të transportit, makina, aeroplanë, anije e trena. Nga ato mund të përfitohet brenda kapitalit tuaj.”

Të dy shërbëtorët u nisën pasi morën këto udhëzime. Njëri nga ata ishte i lumtur e me fat pasi harxhoi një shumë të vogël të hollash për rrugën deri në stacion. Në atë shpenzim ishte përfshirë edhe një biznes aq fitimprurës dhe i kënaqshëm për pronarin e tij, sa që kapitali i tij u mijëfishua.

Shërbëtori tjetër, meqenëse ai ishte fatzi e përtac, i harxhoi njëzet e tre monedhat e arit gjatë rrugës për në stacion duke e prishur shumën në bixhoz dhe në argëtime e qejfe. Vetëm një monedhë ari i kishte mbetur. Shoku i vet i tha: “Shpenzoje këtë monedhën e fundit të arit për të blerë një biletë udhëtimi që të mos ecësh në këmbë gjithë këtë rrugë të gjatë e të vdesësh urie. Për më tepër, Pronari ynë është bujar, ndoshta Atij do t’i vijë keq për ty e do të t’i falë gabimet dhe gjithashtu do të të bëjë të hipësh në një aeroplan dhe do të arrijmë së bashku në vendqëndrimin tonë për një ditë. Përndryshe ti do të detyrohesh të ecësh në këmbë i vetmuar e i urritur përmes një shkretëtire e cila merr dy muaj për t’u kaluar.”

Edhe njeriu më mendjetrashë do të mund ta kuptonte se sa idiot, i humbur dhe i pamend do të ishte ai që, nga kokëfortësia e tij, nuk e shpenzoi atë monedhë të vetme ari që i kishte mbetur për biletën e udhëtimit, e cila është si çelësi për një thesar, por e shpenzoi në ligësi për një kënaqësi kalimtare. A nuk është kështu?

Atëherë, o ti që nuk i kryen faljet e urdhëruara! Dhe o shpirti im që nuk e ka me qejf të falet!

Sundimtari në krahasim është Furnizuesi ynë, Krijuesi ynë. Sa për dy shërbëtorët udhëtarë, njëri përfaqëson besimtarët e përkushtuar që e kryejnë faljen me pasion, ndërsa tjetri përfaqëson ata të cilët janë të pakujdesshëm dhe që neglizhojnë në faljet e tyre. Njëzet e katër monedhat, janë njëzet e katër orët nga ditët e jetës. Ajo fushë madhështore është Parajsa. Stacioni është varri. Ndërsa udhëtimi është kalimi i njeriut për në varr, për në ringjallje dhe për tek bota e përtejme. Njerëzit e përshkojnë atë udhëtim të gjatë të shkallëve të ndryshme sipas veprave të tyre dhe fuqisë së frikës së tyre ndaj All-llahut. Disa prej njerëzve, vërtet të përkushtuar në besim, e përshkojnë në një ditë largësinë e një mijë viteve, si të ishin vetëtima. Dhe disa e kalojnë largësinë prej pesëdhjetëmijë vitesh në një ditë me shpejtësinë e imagjinatës. Kur’ani i shpjegimit të mrekullueshëm aludon për këtë të vërtetë me dy nga vërsetet e tij. Bileta në krahasim përfaqëson faljet e urdhëruara. Një orë në ditë është e mjaftueshme për pesë faljet së bashku me marrjen e avdeseve.

Prandaj, çfarë humbjeje i shkakton vetes ai njeri i cili i harxhon njëzet e tre orët në jetën e shkurtër të dynjasë dhe dështon të shpenzojë një orë për atë jetë të gjatë e të përhershme të botës së përtejme; sa padrejtësi i bën ai vetvetes; sa pa logjikë sillet ai. A nuk do ta kuptonte kushdo që e quan veten të arsyeshëm dhe a nuk do të konsiderohej kundra arsyes dhe urtësisë sjellja e një personi, i cili në qoftë se duke e menduar të arsyeshme jep gjysmën e pasurisë së tij për një lotari në të cilën marrin pjesë një mijë njerëz, ku mundësia e fitimit është një në njëmijë, dhe nuk jep një të njëzet e katërtën e asaj që ka, për një thesar të përjetshëm ku mundësia e fitimit është vërtetuar nëntëdhjetë e nëntë përqind?

Për më tepër, shpirti, zemra dhe mendja gjejnë qetësinë më të madhe në falje, dhe ajo nuk është për trupin një punë e rëndë. Përveç kësaj, me qëllimin e pastër, të gjitha veprimet e atij që i kryen faljet e urdhëruara bëhen si adhurim.

Atëherë ai që kryen faljen mund ta transferojë të gjithë kapitalin e jetës së tij për në botën e përtejme në këtë mënyrë; dhe fiton një jetë të përhershme me jetën e tij të përkohshme.

Üçüncü Söz ⇐ | Sözler | ⇒ Beşinci Söz

@@ 1. satır: / 1. satır: @@
 <languages/>
-<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
 بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ
-</div>
-<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
 اَلصَّلَاةُ عِمَادُ الدّٖينِ
-</div>
-<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
+Me Emrin e All-llahut, i Gjithëmëshirshmi, Mëshirëploti. Faljet e urdhëruara janë shtylla e fesë.
-Namaz, ne kadar kıymettar ve mühim hem ne kadar ucuz ve az bir masraf ile kazanılır hem namazsız adam ne kadar divane ve zararlı olduğunu, iki kere iki dört eder derecesinde kat’î anlamak istersen şu temsilî hikâyeciğe bak, gör:
-</div>
-<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
+Në qoftë se dëshiron të kuptosh me sigurinë, dy edhe dy bëjnë katër, se sa të vlefshme e të rëndësishme janë faljet e urdhëruara, dhe me çfarë shpenzimi të pakët fitohen ato, dhe sa idiot e i humbur është personi i cili neglizhon në falje duke mos i kryer ato siç duhet, kushtoji vëmendje tregimit të mëposhtëm që është në formën e një krahasimi...
-Bir zaman bir büyük hâkim, iki hizmetkârını, her birisine yirmi dört altın verip iki ay uzaklıkta has ve güzel bir çiftliğine ikamet etmek için gönderiyor. Ve onlara emreder ki: “Şu para ile yol ve bilet masrafı yapınız. Hem oradaki meskeninize lâzım bazı şeyleri mübayaa ediniz. Bir günlük mesafede bir istasyon vardır. Hem araba hem gemi hem şimendifer hem tayyare bulunur. Sermayeye göre binilir.”
-</div>
-<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
+Një herë një sundimtar i madh u dha secilit prej dy shërbëtorëve të tij nga njëzet e katër monedha ari dhe i dërgoi të vendosen në njërën nga dy fermat e tij të pasura e madhështore, e cila ishte në një largësi dy mujore. “I përdorni këto para për biletat tuaja, i urdhëroi ai”, dhe blini çfarëdo që është e domosdoshme me ato para, për shtëpinë tuaj atje. Një stacion udhëtarësh ndodhet një ditë larg nga ferma, në të gjenden të gjitha llojet e mjeteve të transportit, makina, aeroplanë, anije e trena. Nga ato mund të përfitohet brenda kapitalit tuaj.”
-İki hizmetkâr, ders aldıktan sonra giderler. Birisi bahtiyar idi ki istasyona kadar bir parça para masraf eder. Fakat o masraf içinde, efendisinin hoşuna gidecek öyle güzel bir ticaret elde eder ki sermayesi birden bine çıkar.
-</div>
-<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
+Të dy shërbëtorët u nisën pasi morën këto udhëzime. Njëri nga ata ishte i lumtur e me fat pasi harxhoi një shumë të vogël të hollash për rrugën deri në stacion. Në atë shpenzim ishte përfshirë edhe një biznes aq fitimprurës dhe i kënaqshëm për pronarin e tij, sa që kapitali i tij u mijëfishua.
-Öteki hizmetkâr bedbaht, serseri olduğundan istasyona kadar yirmi üç altınını sarf eder. Kumara mumara verip zayi eder, bir tek altını kalır. Arkadaşı ona der: “Yahu, şu liranı bir bilete ver. Tâ bu uzun yolda yayan ve aç kalmayasın. Hem bizim efendimiz kerîmdir, belki merhamet eder, ettiğin kusuru affeder. Seni de tayyareye bindirirler. Bir günde mahall-i ikametimize gideriz. Yoksa iki aylık bir çölde aç, yayan, yalnız gitmeye mecbur olursun.”
-</div>
-<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
+Shërbëtori tjetër, meqenëse ai ishte fatzi e përtac, i harxhoi njëzet e tre monedhat e arit gjatë rrugës për në stacion duke e prishur shumën në bixhoz dhe në argëtime e qejfe. Vetëm një monedhë ari i kishte mbetur. Shoku i vet i tha: “Shpenzoje këtë monedhën e fundit të arit për të blerë një biletë udhëtimi që të mos ecësh në këmbë gjithë këtë rrugë të gjatë e të vdesësh urie. Për më tepër, Pronari ynë është bujar, ndoshta Atij do t’i vijë keq për ty e do të t’i falë gabimet dhe gjithashtu do të të bëjë të hipësh në një aeroplan dhe do të arrijmë së bashku në vendqëndrimin tonë për një ditë. Përndryshe ti do të detyrohesh të ecësh në këmbë i vetmuar e i urritur përmes një shkretëtire e cila merr dy muaj për t’u kaluar.”
-Acaba şu adam inat edip o tek lirasını bir define anahtarı hükmünde olan bir bilete vermeyip muvakkat bir lezzet için sefahete sarf etse; gayet akılsız, zararlı, bedbaht olduğunu, en akılsız adam dahi anlamaz mı?
-</div>
-<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
+Edhe njeriu më mendjetrashë do të mund ta kuptonte se sa idiot, i humbur dhe i pamend do të ishte ai që, nga kokëfortësia e tij, nuk e shpenzoi atë monedhë të vetme ari që i kishte mbetur për biletën e udhëtimit, e cila është si çelësi për një thesar, por e shpenzoi në ligësi për një kënaqësi kalimtare. A nuk është kështu?
-İşte ey namazsız adam ve ey namazdan hoşlanmayan nefsim!
-</div>
-<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
+Atëherë, o ti që nuk i kryen faljet e urdhëruara! Dhe o shpirti im që nuk e ka me qejf të falet!
-O hâkim ise Rabb’imiz, Hâlık’ımızdır. O iki hizmetkâr yolcu ise biri mütedeyyin, namazını şevk ile kılar; diğeri gafil, namazsız insanlardır. O yirmi dört altın ise yirmi dört saat her gündeki ömürdür. O has çiftlik ise cennettir. O istasyon ise kabirdir. O seyahat ise kabre, haşre, ebede gidecek beşer yolculuğudur. Amele göre, takva kuvvetine göre, o uzun yolu mütefavit derecede katederler. Bir kısım ehl-i takva, berk gibi bin senelik yolu bir günde keser. Bir kısmı da hayal gibi elli bin senelik bir mesafeyi bir günde kateder. Kur’an-ı Azîmüşşan, şu hakikate iki âyetiyle işaret eder. O bilet ise namazdır. Bir tek saat, beş vakit namaza abdestle kâfi gelir.
-</div>
-<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
+Sundimtari në krahasim është Furnizuesi ynë, Krijuesi ynë. Sa për dy shërbëtorët udhëtarë, njëri përfaqëson besimtarët e përkushtuar që e kryejnë faljen me pasion, ndërsa tjetri përfaqëson ata të cilët janë të pakujdesshëm dhe që neglizhojnë në faljet e tyre. Njëzet e katër monedhat, janë njëzet e katër orët nga ditët e jetës. Ajo fushë madhështore është Parajsa. Stacioni është varri. Ndërsa udhëtimi është kalimi i njeriut për në varr, për në ringjallje dhe për tek bota e përtejme. Njerëzit e përshkojnë atë udhëtim të gjatë të shkallëve të ndryshme sipas veprave të tyre dhe fuqisë së frikës së tyre ndaj All-llahut. Disa prej njerëzve, vërtet të përkushtuar në besim, e përshkojnë në një ditë largësinë e një mijë viteve, si të ishin vetëtima. Dhe disa e kalojnë largësinë prej pesëdhjetëmijë vitesh në një ditë me shpejtësinë e imagjinatës. Kur’ani i shpjegimit të mrekullueshëm aludon për këtë të vërtetë me dy nga vërsetet e tij. Bileta në krahasim përfaqëson faljet e urdhëruara. Një orë në ditë është e mjaftueshme për pesë faljet së bashku me marrjen e avdeseve.
-Acaba yirmi üç saatini şu kısacık hayat-ı dünyeviyeye sarf eden ve o uzun hayat-ı ebediyeye bir tek saatini sarf etmeyen; ne kadar zarar eder, ne kadar nefsine zulmeder, ne kadar hilaf-ı akıl hareket eder. Zira bin adamın iştirak ettiği bir piyango kumarına yarı malını vermek, akıl kabul ederse halbuki kazanç ihtimali binde birdir. Sonra yirmi dörtten bir malını, yüzde doksan dokuz ihtimal ile kazancı musaddak bir hazine-i ebediyeye vermemek; ne kadar hilaf-ı akıl ve hikmet hareket ettiğini, ne kadar akıldan uzak düştüğünü, kendini âkıl zanneden adam anlamaz mı?
-</div>
-<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
+Prandaj, çfarë humbjeje i shkakton vetes ai njeri i cili i harxhon njëzet e tre orët në jetën e shkurtër të dynjasë dhe dështon të shpenzojë një orë për atë jetë të gjatë e të përhershme të botës së përtejme; sa padrejtësi i bën ai vetvetes; sa pa logjikë sillet ai. A nuk do ta kuptonte kushdo që e quan veten të arsyeshëm dhe a nuk do të konsiderohej kundra arsyes dhe urtësisë sjellja e një personi, i cili në qoftë se duke e menduar të arsyeshme jep gjysmën e pasurisë së tij për një lotari në të cilën marrin pjesë një mijë njerëz, ku mundësia e fitimit është një në njëmijë, dhe nuk jep një të njëzet e katërtën e asaj që ka, për një thesar të përjetshëm ku mundësia e fitimit është vërtetuar nëntëdhjetë e nëntë përqind?
-Halbuki namazda ruhun ve kalbin ve aklın büyük bir rahatı vardır. Hem cisme de o kadar ağır bir iş değildir. Hem namaz kılanın diğer mübah dünyevî amelleri, güzel bir niyet ile ibadet hükmünü alır. Bu surette bütün sermaye-i ömrünü, âhirete mal edebilir. Fâni ömrünü, bir cihette ibka eder.
-</div>
+Për më tepër, shpirti, zemra dhe mendja gjejnë qetësinë më të madhe në falje, dhe ajo nuk është për trupin një punë e rëndë. Përveç kësaj, me qëllimin e pastër, të gjitha veprimet e atij që i kryen faljet e urdhëruara bëhen si adhurim.
+'''Atëherë ai që kryen faljen mund ta transferojë të gjithë kapitalin e jetës së tij për në botën e përtejme në këtë mënyrë; dhe fiton një jetë të përhershme me jetën e tij të përkohshme.'''