Asa-yı Musa/el

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

Στον περίεργο αυτό αιώνα, όπως οι πιστοί έχουν έντονη ανάγκη το «Ρισαλέ-ι Νουρ», αυτοί που ασχολούνται με τις θετικές επιστήμες και τη διδασκαλία έχουν ανάγκη την «Ράβδο του Μούσα (Μωυσή)», έτσι και αυτοί οι οποίοι έχουν αποστηθίσει το Κουράν (χάφιζ) και οι θρησκευτικοί λειτουργοί έχουν έντονη ανάγκη το «Ζουλφικάρ» (Το έργο το οποίο αποτελείται από Τα Θαύματα του Μουχάμμεντ και τα Θαύματα του Κουράν).

Ναι, για παράδειγμα στα περισσότερα εδάφια όπου αναφέρονται στην θαυματουργικότητα του Κουράν και έχουν γίνει λόγος υποψίας και αντίρρησης, σε αυτά τα ίδια ακριβώς σημεία έχουν αποδειχθεί και οι αναλαμπές της θαυματουργικότητας Του και τα όμορφα ευφυολογήματα Του.

Εκ μέρους όλων των μαθητών του Ρισαλέ-ι Νουρ

Σαḯντ Νουρσί

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ وَاِنْ مِنْ شَىْءٍ اِلاَّ يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ اَلسَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَكَاتُهُ اَبَدًا دَاۤئِمًا

Άγια, και πιστά μου αδέρφια,

Εφόσον το Ρισαλέ-ι Νουρ έχει αρχίσει να διαδίδεται μέσω των μηχανημάτων πλέον, και εφόσον οι σπουδασμένοι και οι εκπαιδευτικοί που διαβάζουν τη φιλοσοφία και τις νέες επιστήμες, ως επί το πλείστον, προσκολλιούνται στο Ρισαλέ-ι Νούρ, οπωσδήποτε είναι αναγκαίο να γνωστοποιηθεί μία πραγματικότητα. Δηλαδή:

Η φιλοσοφία, στην οποία το Ρισαλέ-ι Νούρ δίνει έντονο χαστούκι και επιτίθεται, δεν είναι η απόλυτη φιλοσοφία, αλλά το βλαβερό μέρος της. Διότι το είδος της φιλοσοφίας το οποίο εξυπηρετεί την κοινωνική ζωή της ανθρωπότητας, το ήθος και τα ιδανικά που ανήκουν στον άνθρωπο και την ανάπτυξη της τέχνης, είναι συμφιλιωμένο με το Κουράν. Παράλληλα υπηρετεί κιόλας την σοφία του Κουράν με την οποία δεν είναι δυνατόν να έρθει σε αντιπαράθεση. Το Ρισαλέ-ι Νουρ δεν αγγίζει αυτού του είδους τη φιλοσοφία.

Το δεύτερο είδος της φιλοσοφίας όμως, οδηγεί στην παρέκκλιση, στην απάρνηση και στην πτώση στο βάλτο της φύσης, καθώς με την ασωτία, και την φιληδονία επισύρει στην απερισκεψία και παρέκκλιση και επειδή με έναν μαγευτικό τρόπο, αντιτάσσεται στις εξαιρετικές πραγματικότητες του Κουράν, το Ρισαλέ-ι Νουρ, στα περισσότερα τμήματά του, με αντιπαραβολές και με ισχυρές και τεκμηριωμένες συγκρίσεις, θίγει και χαστουκίζει αυτό το παραστρατημένο τμήμα της φιλοσοφίας, και όχι την ορθή και ωφέλιμη φιλοσοφία. Γι’ αυτό το λόγο οι εκπαιδευμένοι εντάσσονται και θα πρέπει να ενταχθούν, ανεπιφύλακτα και δίχως αντίρρηση στο Ρισαλέ-ι Νουρ.

Όμως επειδή οι κρυφοί υποκριτές όπως χειρίζονται κάποιους εκπαιδευτικούς με έναν εντελώς άδικο και δίχως νόημα τρόπο ενάντια στο Ρισαλέ-ι Νουρ, το οποίο είναι η πραγματική περιουσία των μαθητών των ιεροσπουδαστηρίων και των δασκάλων, έτσι και απέναντι στο ενδεχόμενο μήπως παρακινήσουν τον εγωισμό της λογιοσύνης κάποιων φιλοσόφων, ώστε να τους χειραγωγήσουν ενάντια στο Ρισαλέ-ι Νούρ, αρμόζει η προαναφερθείσα πραγματικότητα αυτή να εισαχθεί στην εισαγωγή των βιβλίων «Η Ράβδος του Μούσα (Μωυσή)» και του «Ζουλφικάρ».

Σαḯντ Νουρσί

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

Το ότι ο Ιμάμ-ι Αλί(Ρ.Α: Είθε ο Αλλάχ να είναι ευχαριστημένος από αυτόν) στο έργο του «Τζελτζελουτιγιέ- Celcelûtiye», με τρόπο πολύ ισχυρό και σαφή αναγγέλλει το Ρισαλέ-ι Νουρ και κάποια σπουδαία δοκίμια του μαζί με την αρίθμηση τους, αποδεικνύεται εξολοκλήρου στην «Εικοστή Όγδοη Αναλαμπή» και στην «Όγδοη Ακτίνα». Ο Ιμάμ-ι Αλί(Ρ.Α) στο «Τζελτζελουτιγιέ-Celcelûtiye», προμηνύει το τελευταίο δοκίμιο του Ρισαλέ-ι Νουρ με τον στίχο:

واِسْمِعَصَا مُوسَى بِهِ الظُّلْمَةُ انْجَلَتْ

Εμείς, πριν μερικά χρόνια, θεωρούσαμε ως τελευταίο δοκίμιο το «Αγιέτ-ουλ Κιουμπρά» (δηλαδή «Το Υπέρτατο Στοιχείο»). Όμως, τώρα, το εξήντα τέσσερα, (δηλ. 1948) με την ολοκλήρωση της συγγραφής του Ρισαλέ-ι Νουρ, αυτή η έννοια της πρότασης του Αλί, όπου αναγγέλλει, ένα δοκίμιο το οποίο «θα διασκορπίσει το σκοτάδι, θα δώσει φωτεινότητα όπως η Ράβδος του Μούσα (Μωυσή)(Αλέϊ-χίς Σαλάμ - Η ειρήνη του Αλλάχ να είναι μαζί του), και θα ακυρώσει τη μαγεία». Επίσης, το γεγονός ότι το τμήμα «Οι Καρποί» αυτού του δοκιμίου, έχει την ισχύ της υπεράσπισής μας και χάρη σε αυτό διασκορπίζει τα τρομερά απάνθρωπα σκοτάδια που μας είχαν κατασκιάσει. Παράλληλα, «Οι Αποδείξεις» που εξαλείφουν τα σκοτάδια της φιλοσοφίας η οποία αντιτάσσεται ενάντια των Νουρ (Φώτων), έχει αναγκάσει την επιτροπή των εμπειρογνωμόνων της Άγκυρας να το παραδεχτεί και να το εγκρίνει. Και η ύπαρξη πολλών σημείων τα οποία θα εξαφανίσει τα σκοτάδια και του μέλλοντος, και όπως η Ράβδος του Μούσα (Μωυσή)(Α.Σ.) που πραγματοποιεί την ροή νερού με δώδεκα βρύσες από ένα βράχο και επιτελεί τη βάση στα έντεκα θαύματα, έτσι αντίστοιχα και παρόμοια με τούτο το τελευταίο δοκίμιο, (με το γεγονός ότι «Οι Καρποί-Meyve» με τα έντεκα φωτεινά ζητήματά του, και ότι «Oı Απόλυτες Αποδείξεις περί του Αλλάχ-Hüccetüllahi’l-Baliğa» εμπεριέχουν έντεκα οριστικές αποδείξεις) μας έδωσαν την εκτίμηση ότι, ο Ιμάμ-ι Αλί(Ρ.Α) με εκείνο το στίχο επιδεικνύει ευθέως αυτό το βιβλίο με το όνομα «Η Ράβδος του Μούσα(Α. Σ.)» και το αναγγέλλει επαινετικά.

Σαḯντ Νουρσί

Το Πρώτο Μέρος από τη Ράβδο του Μουσά

DENİZLİ HAPSİNİN BİR MEYVESİ

Zındıka ve küfr-ü mutlaka karşı Risale-i Nur’un bir müdafaanamesidir. Ve bu hapsimizde hakiki müdafaanamemiz dahi budur. Çünkü yalnız buna çalışıyoruz.

Bu risale, Denizli Hapishanesinin bir meyvesi ve bir hatırası ve iki cuma gününün mahsulüdür.

Said Nursî

Meyve Risalesi

Birinci Mesele

İkinci Mesele

Üçüncü Mesele

Dördüncü Mesele

Beşinci Mesele

Altıncı Mesele

Yedinci Mesele

Sekizinci Mesele

Dokuzuncu Mesele

Onuncu Mesele

On Birinci Mesele

Asâ-yı Musa’dan İkinci Kısım

HÜCCETULLAHİ’L-BÂLİĞA RİSALESİ

On Bir Hüccet-i İmaniyedir

Bu risaleyi Ankara Ehl-i Vukufu çok takdir ettikleri gibi; bu defa da beraetimize ehemmiyetli bir sebep ve küfr-ü mutlakı kıran en keskin ve yüksek ve kuvvetli bir hüccet-i kātıa ve bürhan-ı bâhirdir.

Said Nursî

Birinci Hüccet-i İmâniye (Âyetü'l-Kübrâ)

İkinci Hüccet-i İmâniye (Otuz İkinci Söz'ün 1. Mevkıfı)

Üçüncü Hüccet-i İmâniye (Yirmi Üçüncü Lem'a)

Dördüncü Hüccet-i İmâniye (Otuzuncu Lem’a’nın İkinci Nüktesi)

Beşinci Hüccet-i İmâniye (Otuzuncu Lem’a’nın Üçüncü Nüktesi)

Altıncı Hüccet-i İmâniye (Onuncu Söz'ün Dokuzuncu Hakikati)

Yedinci Hüccet-i İmâniye (Otuz Üçüncü Mektup'un On Yedinci Penceresi)

Sekizinci Hüccet-i İmâniye (Münâcat)

Dokuzuncu Hüccet-i İmâniye (Dokuzuncu Şuâ'nın Mukaddime-i Haşriyesi)

Onuncu Hüccet-i İmâniye (Yirminci Mektup)

On Birinci Hüccet-i İmâniye (Yirmi İkinci Söz'ün Birinci Makamı)