Onuncu Mektup/en

[This consists of the answers to two questions.]

In His Name, be He glorified!And there is nothing but it glorifies Him with praise.(17:44)

The First

is about the footnote to the long sentence describing the transformations of minute particles in the Second Aim of the Thirtieth Word.(*)

The Clear Book and the Clear Record are mentioned in many places in the All- Wise Qur’an. Some Qur’anic commentators said they are the same, while others said they are different. Their explanations as to their reality differ, but in short they said they are titles for divine knowledge. However, through the effulgence of the Qur’an I have formed this opinion:

the Clear Record is a title for a variety of divine knowledge and command that looks to the World of the Unseen rather than to the Manifest World. That is, it looks to the past and the future more than to the present. That is, it looks to the origin, progeny, roots and seeds of things more than to their external existence. It is a notebook of divine determining (kader), the existence of which has been proved both in the Twenty-Sixth Word and in a footnote in the Tenth Word.(*)

Yes, the Clear Record is the title for an aspect of divine knowledge and the divine command. For since the origins, roots, and sources of things result, with the utmost order and perfect art, in their [external] existences, they show that they are set in order in accordance with a notebook of the principles of divine knowledge. And since the results, progeny, and seeds of things comprise the programmes and indexes of beings that will come in the future, they surely infer that they are miniature collections of divine commands. For example, it may be said that a seed resembles the programmes and indexes which will impart order to all the parts of the tree, and is like a miniature embodiment of the creative commands that specify the index and programme.

In short, the Clear Record resembles a programme or index of the tree of creation, the branches of which have spread throughout the past and the future and the World of the Unseen. In this sense it is a notebook of divine determining and a collection of its principles. Minute particles are despatched to their duties and motions in the bodies of things through the dictation and decree of those principles.

As for the Clear Book, it looks to the Manifest World rather than the World of the Unseen. That is, it looks to the present more than to the past and the future. It is a title, a notebook, a ledger, of divine power and will more than of divine knowledge and command. If the Clear Record is the notebook of divine determining, the Clear Book is the notebook of divine power. That is to say, the perfect art and order in the beings, essences, attributes, and qualities of things show that they are being clothed in existence through the principles of a perfect power and the laws of a penetrating will. Their forms are determined and specified, each is given definite proportions and a particular shape. This means the power and will have a universal, general collection of laws, a great ledger, according to which the particular existences and forms of things are cut out, sewn, and clothed.

İşte şu defterin vücudu İmam-ı Mübin gibi kader ve cüz-i ihtiyarî mesailinde ispat edilmiştir. Ehl-i gaflet ve dalalet ve felsefenin ahmaklığına bak ki kudret-i Fâtıranın o levh-i mahfuzunu ve hikmet ve irade-i Rabbaniyenin o basîrane kitabının eşyadaki cilvesini, aksini, misalini hissetmişler; hâşâ tabiat namıyla tesmiye etmişler, körletmişler.

İşte İmam-ı Mübinin imlası ile yani kaderin hükmüyle ve düsturuyla kudret-i İlahiye, icad-ı eşyada her biri birer âyet olan silsile-i mevcudatı Levh-i Mahv-İspat denilen zamanın sahife-i misaliyesinde yazıyor, icad ediyor, zerratı tahrik ediyor. Demek harekât-ı zerrat; o kitabetten, o istinsahtan mevcudat, âlem-i gaybdan âlem-i şehadete ve ilimden kudrete geçmelerinde bir ihtizazdır, bir harekâttır.

Amma Levh-i Mahv-İspat ise sabit ve daim olan Levh-i Mahfuz-u A’zam’ın daire-i mümkinatta, yani mevt ve hayata, vücud ve fenaya daima mazhar olan eşyada mütebeddil bir defteri ve yazar bozar bir tahtasıdır ki hakikat-i zaman odur. Evet, her şeyin bir hakikati olduğu gibi zaman dediğimiz, kâinatta cereyan eden bir nehr-i azîmin hakikati dahi Levh-i Mahv-İspattaki kitabet-i kudretin sahifesi ve mürekkebi hükmündedir.

لَا يَع۟لَمُ ال۟غَي۟بَ اِلَّا اللّٰهُ

İKİNCİ SUAL

Meydan-ı haşir nerededir?

Elcevap: وَال۟عِل۟مُ عِن۟دَ اللّٰهِ Hâlık-ı Hakîm’in her şeyde gösterdiği hikmet-i âliye, hattâ tek küçük bir şeye, çok büyük hikmetleri takmasıyla tasrih derecesinde işaret ediyor ki küre-i arz, serseriyane, bâd-i heva azîm bir daireyi çizmiyor. Belki mühim bir şey etrafında dönüyor ve meydan-ı ekberin daire-i muhitasını çiziyor, gösteriyor ve bir meşher-i azîmin etrafında gezip mahsulat-ı maneviyesini ona devrediyor ki ileride o meşherde, enzar-ı nâs önünde gösterilecektir.

Demek, yirmi beş bin seneye karib bir daire-i muhitanın içinde, rivayete binaen Şam-ı Şerif kıtası bir çekirdek hükmünde olarak o daireyi dolduracak bir meydan-ı haşir bast edilecektir. Küre-i arzın bütün manevî mahsulatı, şimdilik perde-i gayb altında olan o meydanın defterlerine ve elvahlarına gönderiliyor ve ileride meydan açıldığı vakit, sekenesini de yine o meydana dökecek; o manevî mahsulatları da gaibden şehadete geçecektir.

Evet, küre-i arz bir tarla, bir çeşme, bir ölçek hükmünde olarak o meydan-ı ekberi dolduracak kadar mahsulat vermiş ve onu istiab edecek mahlukat ondan akmış ve onu imlâ edecek masnuat ondan çıkmış. Demek, küre-i arz bir çekirdek ve meydan-ı haşir, içindekilerle beraber bir ağaçtır, bir sümbüldür ve bir mahzendir.

Evet, nasıl ki nurani bir nokta, sürat-i hareketiyle nurani bir hat olur veya bir daire olur. Öyle de küre-i arz süratli, hikmetli hareketiyle bir daire-i vücudun temessülüne ve o daire-i vücud mahsulatıyla beraber, bir meydan-ı haşr-i ekberin teşekkülüne medardır.

قُل۟ اِنَّمَا ال۟عِل۟مُ عِن۟دَ اللّٰهِ

اَل۟بَاقٖى هُوَ ال۟بَاقٖى

Said Nursî

---

Dokuzuncu Mektup ⇐ | Mektubat | ⇒ On Birinci Mektup

---