64.622
düzenleme
("Времето на назначениот час (еџел) не се знае. Семожниот Бог во Неговата мудрост назначениот час го прикривал со цел да се спаси човекот од апсолутниот очај и апсолутната безгрижност и за да го држи во страв и надеж и да го сочува својот живот, како во ов..." içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu) |
("Исто така, меѓу моите пријатели беа и две млади момчиња, Аллах да ги прости. Едниот од нив беше Сабри од селото Илама, а другиот Везирзаде Мустафа од Исламкој. Со задоволство ги набљудував овие двајца млади луѓе, кои иако беа неписмени, од сите мои учени..." içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu) |
||
181. satır: | 181. satır: | ||
Времето на назначениот час (еџел) не се знае. Семожниот Бог во Неговата мудрост назначениот час го прикривал со цел да се спаси човекот од апсолутниот очај и апсолутната безгрижност и за да го држи во страв и надеж и да го сочува својот живот, како во овој свет, така и во Задгробниот. Штом назначениот час може да настапи во секое време, ако го заплени човекот во состојба на безгрижност, тоа може да биде многу штетно за неговиот вечен живот. Но, болеста ја руши безгрижноста, наведува на размислување за Задгробниот свет, потсетува на смртта, и според тоа човекот се подготвува себеси. Некои болести се толку корисни што добивката достигнува до степен кој не може да се стигне дури ни за дваесет години, а со болеста се стигнува за дваесет дена. | Времето на назначениот час (еџел) не се знае. Семожниот Бог во Неговата мудрост назначениот час го прикривал со цел да се спаси човекот од апсолутниот очај и апсолутната безгрижност и за да го држи во страв и надеж и да го сочува својот живот, како во овој свет, така и во Задгробниот. Штом назначениот час може да настапи во секое време, ако го заплени човекот во состојба на безгрижност, тоа може да биде многу штетно за неговиот вечен живот. Но, болеста ја руши безгрижноста, наведува на размислување за Задгробниот свет, потсетува на смртта, и според тоа човекот се подготвува себеси. Некои болести се толку корисни што добивката достигнува до степен кој не може да се стигне дури ни за дваесет години, а со болеста се стигнува за дваесет дена. | ||
Исто така, меѓу моите пријатели беа и две млади момчиња, Аллах да ги прости. Едниот од нив беше Сабри од селото Илама, а другиот Везирзаде Мустафа од Исламкој. Со задоволство ги набљудував овие двајца млади луѓе, кои иако беа неписмени, од сите мои ученици беа меѓу најистакнатите во искреноста и во верските служби. Не им ја разбирав филозофијата. По нивната смрт, дознав дека и двајцата боледувале од сериозна болест. Таа болест им била водич која ги упатила на прав пат, оти имаа голем Божји страв и се наоѓаа во состојба на вршење на највредните должности и остварување на придобивките за Задгробниот свет, за разлика од другите несовесни млади кои се откажале од задолжителните верски обреди и должности. Дај Боже, овие двегодишни маки од болеста да им бидат причина за милиони години вечна среќа. Сега сфаќам дека молитвите мои што понекогаш ги кажував за нивното здравје, во однос на овој свет се претвориле во клетви. Дај Боже моите молитви за нивното здравје да бидат услишени во Задгробниот свет. | |||
<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr"> | <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr"> |
düzenleme