Beşinci Söz/sq: Revizyonlar arasındaki fark

    Risale-i Nur Tercümeleri sitesinden
    GörselVikimetin
    ("اِنَّ اللّٰهَ مَعَ الَّذ۪ينَ اتَّقَوْا وَالَّذ۪ينَ هُمْ مُحْسِنُونَ Me Emrin e All-llahut, i Gjithëmëshirshmi, Mëshirëploti. “Sigurisht që All-llahu është me ata që i frikësohen Atij dhe që janë mirëpunues.”(<ref>Kur’an, 16: 128</ref>)" içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu)
     
    ("Njëherë, në një kohë të një mobilizimi të përgjithshëm, dy ushtarë gjetën vetveten së bashku në një regjiment. Njëri ishte i stërvitur mirë dhe i ndërgjegjshëm, ndërsa tjetri ishte një ushtar i papërvojë dhe egocentrik. Ushtari i përgjegjshëm u përqëndrua tek stërvitja dhe lufta dhe nuk mendoi fare për racionet e ushqimit dhe të furnizimeve, sepse e dinte se ishte detyra e shtetit për ta ushqyer e pajisur atë, për ta kur..." içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu)
    14. satır: 14. satır:
    Madje edhe sikur të pyetej gjatë marrjes me këtë çëshjte e t’i thuhej, çfarë po bën?
    Madje edhe sikur të pyetej gjatë marrjes me këtë çëshjte e t’i thuhej, çfarë po bën?


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Ai përgjigjjet: “Unë po bëj një detyrë vullnetare për shtetin.” Ai nuk thotë: “Unë jam duke punuar për jetesën time.”
    “Devletin angaryasını çekiyorum.” der. Demiyor: “Nafakam için çalışıyorum.”
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Ndërsa ushtari i papërvojë dhe që nuk i kushtoi fare rëndësi stërvitjes dhe nuk mori pjesë fare në luftë, thonte: “Kjo është detyrë e shtetit, çfarë është ajo për mua!” Ai merret vetëm me jetesën e tij, dhe duke shkuar pas saj ai do të braktiste regjimentin dhe të shkonte në treg për të bërë pazarin, pasi ai ishte i dhënë vetëm pas stomakut të tij.
    Diğer şikem-perver ve acemi nefer ise talime ve harbe dikkat etmezdi. “O, devlet işidir. Bana ne?” derdi. Daim nafakasını düşünüp onun peşine dolaşır, taburu terk eder, çarşıya gider, alışveriş ederdi.
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Një ditë shoku i tij i stërvitur mirë i tha:
    Bir gün, muallem arkadaşı ona dedi:
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    “Detyra jote kryesore është stërvitja dhe lufta, o vëlla! Ti je sjellë këtu për këtë, ki besim tek mbreti; ai nuk do të të lërë ty të vuash nga uria. Kjo është detyra e Tij. Patsaj je i pafuqishëm dhe i varfër, ti nuk mund ta ushqesh veten tënde kudo. Dhe kjo është një kohë mobilizimi e lufte; Ai do të të thotë se ti je ‘kryengritës’ dhe do të të ndëshkojë. Po, janë dy detyra që duken para nesh. Njëra është detyra e mbretit: Është ajo që Ai të na ushqejë ne. Ndonjëherë ne mund të vihemi në shërbim falas në kryerjen e asaj detyre. Tjetra është detyra jonë: domethënë, stërvitja dhe përgatitja për luftë. Disa herë mbreti na ndihmon ne me lehtësira.
    “Birader, asıl vazifen, talim ve muharebedir. Sen, onun için buraya getirilmişsin. Padişaha itimat et. O, seni aç bırakmaz. O, onun vazifesidir. Hem sen, âciz ve fakirsin; her yerde kendini beslettiremezsin. Hem mücahede ve seferberlik zamanıdır. Hem sana âsidir der, ceza verirler. Evet, iki vazife peşimizde görünüyor. Biri, padişahın vazifesidir. Bazen biz onun angaryasını çekeriz ki bizi beslemektir. Diğeri, bizim vazifemizdir. Padişah bize teshilat ile yardım eder ki talim ve harptir.”
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Natyrisht ti do ta kuptoje se në çfarë rreziku do të ishte ushtari përtac në qoftë se nuk do t’i kushtonte vëmendje fjalës së ushtarit të stërvitur mirë e luftarak!
    Acaba o serseri nefer, o mücahid mualleme kulak vermezse ne kadar tehlikede kalır, anlarsın.
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Kështu, o nefsi im dembel! Ai vend i trazuar lufte është kjo jetë e kësaj dynjaje të stuhishme. Ushtria e ndarë në dy regjimente, është sho- qëria njerëzore. Regjimenti në krahasim është xhemati Islam në këtë shekull. Njëri nga dy ushtarët është muslimani i për-kushtuar i cili i njeh detyrat e fesë së tij dhe i kryen ato, dhe lufton kundër shejtanit dhe nefsit të tij me qëllim që të mos bie në gjynahe të mëdha e në punë të liga. Ndërsa tjetri, i cili është një keqbërës i degjeneruar, është kaq i zhytur në luftën për të nxjerrë jetesën sa që bën shpifje ndaj Furnizuesit të Vërtetë. Dhe nuk do të shqetësohej aspak në rrugën e kërkimit të mjeteve të jetesës edhe sikur ai t’i braktiste detyrat e tij fetare më të mëdha dhe të zbulohej para gjynaheve të mëdha dhe të mëkatonte. Stërvitja dhe instruksionet, janë adhurimi -me në krye faljen.- Lufta është përpjeka kundra nefsit dhe tekave të tij, shmangia nga gjynahet dhe nga moralet e ulëta, lufta kundra shejtanit midis xhindeve dhe njerëzve, me qëllim që ta shpëtojë zemrën e tij dhe shpirtin nga shkatërrimi i përhershëm dhe nga humbja e qartë. Dy detyrat: E para është dhënia e jetës dhe furnizimi i saj. Ndërsa tjetra është të adhurosh e të kërkosh Jetëdhënësin dhe Furnizuesin e saj. Është të besosh tek Ai, t’i mbështetesh Atij dhe të gjesh qetësi tek Ai.
    İşte ey tembel nefsim! O dalgalı meydan-ı harp, bu dağdağalı dünya hayatıdır. O taburlara taksim edilen ordu ise cemiyet-i beşeriyedir. Ve o tabur ise şu asrın cemaat-i İslâmiyesidir. O iki nefer ise biri feraiz-i diniyesini bilen ve işleyen ve kebairi terk ve günahları işlememek için nefis ve şeytanla mücahede eden müttaki Müslüman’dır. Diğeri, Rezzak-ı Hakiki’yi ittiham etmek derecesinde derd-i maişete dalıp, feraizi terk ve maişet yolunda rastgele günahları işleyen fâsık-ı hâsirdir. Ve o talim ve talimat ise –başta namaz– ibadettir. Ve o harp ise nefis ve heva, cin ve ins şeytanlarına karşı mücahede edip günahlardan ve ahlâk-ı rezileden kalp ve ruhunu helâket-i ebediyeden kurtarmaktır. Ve o iki vazife ise birisi, hayatı verip beslemektir. Diğeri, hayatı verene ve besleyene perestiş edip yalvarmaktır, ona tevekkül edip emniyet etmektir.
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Po, Ai që e dhuroi jetën, e cila është mrekullia më brilante e artit të Krijuesit të përjetshëm dhe mrekullia e urtësisë Hyjnore, është Ai i Cili e furnizon me ushqim jetën dhe e bën të vazhdueshme atë. Nuk mund të jetë tjetër përveç Atij! A dëshiron një provë? Kafshët më të dobëta e më të pazgjuara ushqehen më mirë, -si peshqit, dhe krimbat në fruta. Po kështu krijesat më të pafuqishme dhe delikate hanë ushqimin më të zgjedhur, -si fëmijët dhe të vegjëlit e të gjitha specieve.-
    Evet, en parlak bir mu’cize-i sanat-ı Samedaniye ve bir hârika-i hikmet-i Rabbaniye olan hayatı kim vermiş, yapmış ise rızıkla o hayatı besleyen ve idame eden de odur. Ondan başka olmaz. Delil mi istersin? En zayıf, en aptal hayvan en iyi beslenir (meyve kurtları ve balıklar gibi). En âciz, en nazik mahluk en iyi rızkı o yer (çocuklar ve yavrular gibi).
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Sigurisht, do të ishte e mjaftueshme të krahasosh peshqit me dhelprat, kafshët e porsalindura me bishat e egra, si dhe pemët me kafshët, me qëllim që të kuptosh se ushqimi hallall -i lejuar- nuk fitohet përmes fuqisë dhe vullnetit, por përmes pafuqisë dhe pamundësisë.
    Evet, vasıta-i rızk-ı helâl, iktidar ve ihtiyar ile olmadığını; belki acz ve zaaf ile olduğunu anlamak için balıklar ile tilkileri, yavrular ile canavarları, ağaçlar ile hayvanları muvazene etmek kâfidir.
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Nëse dikush heq dorë nga kryerja e faljeve të detyruara për shkak të kërkimit të mjeteve të jetesës, i ngjason ushtarit që ka braktisur stërvitjen e tij dhe llogoren dhe ka shkuar të lypë në tregje. Ndërsa ai që kryen faljen pa harruar pjesën e tij të kërkimit të jetesës -me qëllim që të mos bëhet barrë për të tjerët- dhe del për të kërkuar mjetet e jetesës në kuzhinën e Mëshirës së Furnizuesit Gjithëbujar, ky veprim i tij është i mirë e burrëror dhe gjithashtu është një lloj adhurimi.  
    Demek derd-i maişet için namazını terk eden, o nefere benzer ki talimi ve siperini bırakıp çarşıda dilencilik eder. Fakat namazını kıldıktan sonra Cenab-ı Rezzak-ı Kerîm’in matbaha-i rahmetinden tayinatını aramak, başkalara bâr olmamak için kendisi bizzat gitmek; güzeldir, mertliktir, o dahi bir ibadettir.
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Për më tepër, natyra e njeriut dhe aftësitë shpirtërore që i janë dhuruar tregojnë se ai është i krijuar për adhurim, sepse për sa i përket fuqisë dhe veprimeve të domosdoshme për jetën e kësaj bote, ai nuk mund të konkurojë as edhe me trumcakun më të ulët, i cili e gëzon jetën më shumë se ai dhe më mirë. Ndërsa në lidhje me njohjen, nevojën, adhurimin dhe lutjen, të cilat janë të domosdoshme për jetën shpirtërore dhe për jetën e Botës së përtejme, ai është monarku dhe komandanti i kafshëve.
    Hem insan ibadet için halk olunduğunu, fıtratı ve cihazat-ı maneviyesi gösteriyor. Zira hayat-ı dünyeviyesine lâzım olan amel ve iktidar cihetinde en edna bir serçe kuşuna yetişmez. Fakat hayat-ı maneviye ve uhreviyesine lâzım olan ilim ve iftikar ile tazarru ve ibadet cihetinde hayvanatın sultanı ve kumandanı hükmündedir.
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Dhe kështu o shpirti im! Në qoftë se ti e bën jetën e kësaj bote qëllimin e jetës tënde dhe punon vazhdimisht për të, ti do të bëheshe si harabeli më i ulët. Por në qoftë se ti do ta bëje jetën e botës tjetër qëllimin dhe synimin tënd, dhe ta bëje këtë jetë si mjet për tek ajo dhe si tokë e kultivuar për të, dhe të bëje përpjekje për tek ajo në përputhje me të, atëherë ti do të bëheshe një komandant i fuqishëm për kafshët, një shërbëtor i dashur i Krijuesit të Plotëfuqishëm dhe miku i Tij i nderuar e i respektuar.
    Demek ey nefsim! Eğer hayat-ı dünyeviyeyi gaye-i maksat yapsan ve ona daim çalışsan en edna bir serçe kuşunun bir neferi hükmünde olursun. Eğer hayat-ı uhreviyeyi gaye-i maksat yapsan ve şu hayatı dahi ona vesile ve mezraa etsen ve ona göre çalışsan; o vakit hayvanatın büyük bir kumandanı hükmünde ve şu dünyada Cenab-ı Hakk’ın nazlı ve niyazdar bir abdi, mükerrem ve muhterem bir misafiri olursun.
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Të dyja rrugët janë të hapura për ty. Ti mund të zgjedhësh cilëndo që të duash. Prandaj kërko udhëzim e sukses nga i Gjithëmëshirshmi e Mëshirëploti...
    İşte sana iki yol, istediğini intihab edebilirsin. Hidayet ve tevfiki Erhamü’r-Râhimîn’den iste.
    </div>




    22.13, 8 Aralık 2024 tarihindeki hâli

    Diğer diller:

    بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ

    اِنَّ اللّٰهَ مَعَ الَّذ۪ينَ اتَّقَوْا وَالَّذ۪ينَ هُمْ مُحْسِنُونَ

    Me Emrin e All-llahut, i Gjithëmëshirshmi, Mëshirëploti.

    “Sigurisht që All-llahu është me ata që i frikësohen Atij dhe që janë mirëpunues.”([1])

    Në qoftë se dëshiron të shikosh se çfarë detyre e vërtetë humane dhe çfarë rezultati i natyrshëm e i përshtatshëm i krijimit të njeriut është kryerja e faljeve të urdhëruara dhe mosbërja e gjynaheve të mëdha, dëgjo dhe kushtoji vëmendje krahasimit që vijon:

    Njëherë, në një kohë të një mobilizimi të përgjithshëm, dy ushtarë gjetën vetveten së bashku në një regjiment. Njëri ishte i stërvitur mirë dhe i ndërgjegjshëm, ndërsa tjetri ishte një ushtar i papërvojë dhe egocentrik. Ushtari i përgjegjshëm u përqëndrua tek stërvitja dhe lufta dhe nuk mendoi fare për racionet e ushqimit dhe të furnizimeve, sepse e dinte se ishte detyra e shtetit për ta ushqyer e pajisur atë, për ta kuruar në rast sëmundjeje, dhe madje t’ia vendoste tek goja ushqimin e tij po të ishte nevoja. Ai e dinte se detyra e tij kryesore ishte për t’u stërvitur e luftuar. Por, ai duhej gjithashtu të merrej me përgatitjen e ushqimeve dhe pajimeve si pjesë e punës së tij, si të gatuarit dhe larja e gavetave.

    Madje edhe sikur të pyetej gjatë marrjes me këtë çëshjte e t’i thuhej, çfarë po bën?

    Ai përgjigjjet: “Unë po bëj një detyrë vullnetare për shtetin.” Ai nuk thotë: “Unë jam duke punuar për jetesën time.”

    Ndërsa ushtari i papërvojë dhe që nuk i kushtoi fare rëndësi stërvitjes dhe nuk mori pjesë fare në luftë, thonte: “Kjo është detyrë e shtetit, çfarë është ajo për mua!” Ai merret vetëm me jetesën e tij, dhe duke shkuar pas saj ai do të braktiste regjimentin dhe të shkonte në treg për të bërë pazarin, pasi ai ishte i dhënë vetëm pas stomakut të tij.

    Një ditë shoku i tij i stërvitur mirë i tha:

    “Detyra jote kryesore është stërvitja dhe lufta, o vëlla! Ti je sjellë këtu për këtë, ki besim tek mbreti; ai nuk do të të lërë ty të vuash nga uria. Kjo është detyra e Tij. Patsaj je i pafuqishëm dhe i varfër, ti nuk mund ta ushqesh veten tënde kudo. Dhe kjo është një kohë mobilizimi e lufte; Ai do të të thotë se ti je ‘kryengritës’ dhe do të të ndëshkojë. Po, janë dy detyra që duken para nesh. Njëra është detyra e mbretit: Është ajo që Ai të na ushqejë ne. Ndonjëherë ne mund të vihemi në shërbim falas në kryerjen e asaj detyre. Tjetra është detyra jonë: domethënë, stërvitja dhe përgatitja për luftë. Disa herë mbreti na ndihmon ne me lehtësira.

    Natyrisht ti do ta kuptoje se në çfarë rreziku do të ishte ushtari përtac në qoftë se nuk do t’i kushtonte vëmendje fjalës së ushtarit të stërvitur mirë e luftarak!

    Kështu, o nefsi im dembel! Ai vend i trazuar lufte është kjo jetë e kësaj dynjaje të stuhishme. Ushtria e ndarë në dy regjimente, është sho- qëria njerëzore. Regjimenti në krahasim është xhemati Islam në këtë shekull. Njëri nga dy ushtarët është muslimani i për-kushtuar i cili i njeh detyrat e fesë së tij dhe i kryen ato, dhe lufton kundër shejtanit dhe nefsit të tij me qëllim që të mos bie në gjynahe të mëdha e në punë të liga. Ndërsa tjetri, i cili është një keqbërës i degjeneruar, është kaq i zhytur në luftën për të nxjerrë jetesën sa që bën shpifje ndaj Furnizuesit të Vërtetë. Dhe nuk do të shqetësohej aspak në rrugën e kërkimit të mjeteve të jetesës edhe sikur ai t’i braktiste detyrat e tij fetare më të mëdha dhe të zbulohej para gjynaheve të mëdha dhe të mëkatonte. Stërvitja dhe instruksionet, janë adhurimi -me në krye faljen.- Lufta është përpjeka kundra nefsit dhe tekave të tij, shmangia nga gjynahet dhe nga moralet e ulëta, lufta kundra shejtanit midis xhindeve dhe njerëzve, me qëllim që ta shpëtojë zemrën e tij dhe shpirtin nga shkatërrimi i përhershëm dhe nga humbja e qartë. Dy detyrat: E para është dhënia e jetës dhe furnizimi i saj. Ndërsa tjetra është të adhurosh e të kërkosh Jetëdhënësin dhe Furnizuesin e saj. Është të besosh tek Ai, t’i mbështetesh Atij dhe të gjesh qetësi tek Ai.

    Po, Ai që e dhuroi jetën, e cila është mrekullia më brilante e artit të Krijuesit të përjetshëm dhe mrekullia e urtësisë Hyjnore, është Ai i Cili e furnizon me ushqim jetën dhe e bën të vazhdueshme atë. Nuk mund të jetë tjetër përveç Atij! A dëshiron një provë? Kafshët më të dobëta e më të pazgjuara ushqehen më mirë, -si peshqit, dhe krimbat në fruta. Po kështu krijesat më të pafuqishme dhe delikate hanë ushqimin më të zgjedhur, -si fëmijët dhe të vegjëlit e të gjitha specieve.-

    Sigurisht, do të ishte e mjaftueshme të krahasosh peshqit me dhelprat, kafshët e porsalindura me bishat e egra, si dhe pemët me kafshët, me qëllim që të kuptosh se ushqimi hallall -i lejuar- nuk fitohet përmes fuqisë dhe vullnetit, por përmes pafuqisë dhe pamundësisë.

    Nëse dikush heq dorë nga kryerja e faljeve të detyruara për shkak të kërkimit të mjeteve të jetesës, i ngjason ushtarit që ka braktisur stërvitjen e tij dhe llogoren dhe ka shkuar të lypë në tregje. Ndërsa ai që kryen faljen pa harruar pjesën e tij të kërkimit të jetesës -me qëllim që të mos bëhet barrë për të tjerët- dhe del për të kërkuar mjetet e jetesës në kuzhinën e Mëshirës së Furnizuesit Gjithëbujar, ky veprim i tij është i mirë e burrëror dhe gjithashtu është një lloj adhurimi.

    Për më tepër, natyra e njeriut dhe aftësitë shpirtërore që i janë dhuruar tregojnë se ai është i krijuar për adhurim, sepse për sa i përket fuqisë dhe veprimeve të domosdoshme për jetën e kësaj bote, ai nuk mund të konkurojë as edhe me trumcakun më të ulët, i cili e gëzon jetën më shumë se ai dhe më mirë. Ndërsa në lidhje me njohjen, nevojën, adhurimin dhe lutjen, të cilat janë të domosdoshme për jetën shpirtërore dhe për jetën e Botës së përtejme, ai është monarku dhe komandanti i kafshëve.

    Dhe kështu o shpirti im! Në qoftë se ti e bën jetën e kësaj bote qëllimin e jetës tënde dhe punon vazhdimisht për të, ti do të bëheshe si harabeli më i ulët. Por në qoftë se ti do ta bëje jetën e botës tjetër qëllimin dhe synimin tënd, dhe ta bëje këtë jetë si mjet për tek ajo dhe si tokë e kultivuar për të, dhe të bëje përpjekje për tek ajo në përputhje me të, atëherë ti do të bëheshe një komandant i fuqishëm për kafshët, një shërbëtor i dashur i Krijuesit të Plotëfuqishëm dhe miku i Tij i nderuar e i respektuar.

    Të dyja rrugët janë të hapura për ty. Ti mund të zgjedhësh cilëndo që të duash. Prandaj kërko udhëzim e sukses nga i Gjithëmëshirshmi e Mëshirëploti...


    Dördüncü Söz ⇐ | Sözler | ⇒ Altıncı Söz
    1. ↑ Kur’an, 16: 128
    "https://risale.site/index.php?title=Beşinci_Söz/sq&oldid=191074" sayfasından alınmıştır