Translations:Yirmi Beşinci Lem'a/139/el

Ώ απελπισμένε άρρωστε που είσαι μόνος και έρημος!

Συλλογίσου ότι εάν η απομόνωση, η ξενιτιά μαζί με την αρρώστια προκαλούν συμπάθια στις σκληρότερες καρδιές και ελκύουν ευγένεια και συμπόνια προς εσένα, τότε άραγε πόσο περισσότερο από όλα θα προσέλκυε το βλέμμα του ελέους Αυτουνού, που παρουσιάζει τον εαυτό του σε εμάς στην αρχή κάθε σούρας του Κουρ’άν με τα χαρακτηριστικά του Πολυεύσπλαχνου και του Παντελεήμονα (του Ραχμάν του Ραχίμ), και που με μια αναλαμπή της στοργικότητάς Του κάνει όλες τις μητέρες να θρέφουν τα μικρά τους με θαυμαστή τρυφερότητα, και που με μία παρουσίαση του ελέους Του κάθε άνοιξη γεμίζει το πρόσωπο της γης με προσφορές και αγαθά, και Του Οποίου μία απλή εκδήλωση του ελέους Του είναι ο παράδεισος –με όλες τις ομορφιές του σε μια αιώνια ζωή. Σίγουρα το να δεθείς με πίστη σε Αυτόν τον Πολυεύσπλαχνο Δημιουργό (Χαλίκ-ι Ραχίμ), με το να Τον αναγνωρίσεις και να Τον ικετεύεις μέσω της γλώσσας της αδυναμίας της αρρώστιας σου και της μοναξιάς που νιώθεις στην ξενιτιά, θα προσελκύσει το βλέμμα του ελέους Του προς εσένα, με τον πιο ασύγκριτο τρόπο.

Εφόσον Αυτός υπάρχει και σε προσέχει τότε τα πάντα υπάρχουν για εσένα. Αυτοί που είναι αληθινά μόνοι και στην ξενιτιά είναι εκείνοι που δεν ενώνονται μαζί Του μέσω της πίστης και της υποταγής ή που δεν δίνουν σημασία σε αυτήν την σχέση.