Translations:Otuzuncu Lem'a/64/fa

صانع قادر با اسم حَکم و حکیم خود هزاران عالم منظم را در متن این جهان گنجانده است. او در درون این عوالم، انسان را مدار و مرکز قرار داد. انسانی که بیشتر از همه‏ی (موجودات) مظهر و مدار حکمت‏های موجود در کائنات می باشد. در دایره انسان نیز «رزق» حکم مرکزی یافته است؛ در عالم انسانی غالب حکمت‌ها و مصلحت‌ها متوجه همین «رزق»‌اند و با آن ظهور می‌یابند. تجلی اسم حکیم به واسطه وجود شعور در انسان و ذوق در رزق، آشکارا مشاهده می‌گردد؛ و هر فن از فنون بی‌شماری که به واسطه شعور انسانی کشف می‌شود، مُعرف جلوه‌یی از اسم حَکم می‌باشد.