Translations:On Yedinci Mektup/12/el

Κάποτε ένα άτομο βρισκότανε στη φυλακή. Στείλανε κοντά του το χαριτωμένο παιδί του. Αυτός ο καημένος φυλακισμένος μαζί με τη δική του δυστυχία μη μπορώντας να εξασφαλίσει την άνεση και του παιδιού του, θλιβότανε με την δυσκολία αυτή. Ύστερα ο φιλεύσπλαχνος άρχοντας στέλνει σ` αυτόν έναν άντρα και του λέει:

«Αυτό το παιδί ναι μεν είναι δικό σου τέκνο αλλά είναι και δικός μου υπήκοος, λαός. Θα τον πάρω εγώ και θα τον αναθρέψω σε ένα ωραίο παλάτι.»

Εκείνος ο άνθρωπος κλαίγεται και θρηνεί λέγοντας «Δεν πρόκειται να δώσω το παιδί μου που είναι η πηγή παρηγοριάς μου.»

Ενώ οι φίλοι του τον προειδοποιούν λέγοντας: «Οι στεναχώριες σου δεν έχουν νόημα. Εάν λυπάσαι το παιδί σου σκέψου ότι, αντί για αυτήν την βρωμερή, κακή, στενόχωρη φυλακή θα πάει σε ένα άνετο, εύπορο και ευτυχισμένο παλάτι. Εάν λυπάσαι για τον εαυτό σου και σκέφτεσαι προς όφελος σου, σκέψου ότι, αν μείνει εδώ το παιδί, μαζί με ένα αβέβαιο και προσωρινό σου συμφέρον υπάρχει το ενδεχόμενο να ανεχτείς πολλές στεναχώριες και θλίψεις με τις ταλαιπωρίες του παιδιού. Ενώ αν πάει εκεί θα σου παρέχει χίλιες ωφέλειες. Διότι θα γίνει αιτία της προσέλκυσης της ευσπλαχνίας του βασιλιά και θα γίνει σαν ένας μεσολαβητής για σένα. Ο βασιλιάς θα θελήσει να τον ανταμώσει με εσένα. Βεβαίως για να σε δει δεν θα στείλει αυτόν στη φυλακή, αλλά μάλλον θα βγάλει εσένα από τη φυλακή και θα σε φέρει σε εκείνο το παλάτι ώστε να ιδωθείτε -με την προϋπόθεση ότι σέβεσαι και εμπιστεύεσαι τον βασιλιά...»