Translations:Otuz Birinci Söz/380/sq

Por njeriu i mjerë, është një krijesë e përkohshme dhe e dobët dhe një kafshë që flet, dhe i cili vazhdimisht vuan goditjet e zhdukjes dhe të ndarjes. “Kështu, në qoftë se do t’i thuhej atij se ai jo vetëm që do të jetë i aftë të bëjë ekskursione dhe shëtitje me shpejtësinë e imagjinatës dhe me gjërësinë e shpirtit në një Parajsë të përjetshme brenda mëshirës së gjërë e të qëndrueshme të të Gjithëmëshirshmit dhe Mëshirëplotit Gjithëbujar, dhe të udhëtojë me mendje në përputhje me të gjitha dëshirat e zemrës si në dimensionet e jashtme të gjërave, po ashtu në ato dimensione që shikojnë drejtpërdrejtë tek Krijuesi i tyre, dhe përveç kësaj, ai do të nderohet edhe me shikimin e Bukurisë Hyjnore në lumturinë e përjetshme.” Ju mund ta imagjinoni se çfarë gëzimi të thellë dhe çfarë lumturie të vërtetë do të ndjente në zemrën e tij një qënie njerëzore që nuk ka rënë nga niveli i humanizmit.