68.380
düzenleme
Onuncu Söz/el: Revizyonlar arasındaki fark
düzenleme özeti yok
Değişiklik özeti yok |
Değişiklik özeti yok |
||
| 308. satır: | 308. satır: | ||
=== ΤΡΙΤΗ ΑΛΗΘΕΙΑ === | === ΤΡΙΤΗ ΑΛΗΘΕΙΑ === | ||
Είναι η πύλη της Σοφίας και της Δικαιοσύνης, και η αποκάλυψη των ονομάτων του Χακίμ(<ref>Χακίμ: Ο Κατ`εξοχήν Σοφός Αλλάχ.</ref>) και του Άντιλ(<ref>Άντιλ: Ο Απονέμειν Εκάστω του Δίκαιον Δικαιοσύνη Αλλάχ.</ref>). | '''Είναι η πύλη της Σοφίας και της Δικαιοσύνης, και η αποκάλυψη των ονομάτων του Χακίμ(<ref>Χακίμ: Ο Κατ`εξοχήν Σοφός Αλλάχ.</ref>) και του Άντιλ(<ref>Άντιλ: Ο Απονέμειν Εκάστω του Δίκαιον Δικαιοσύνη Αλλάχ.</ref>).''' | ||
Είναι ποτέ δυνατόν(Υποσημείωση (<ref> Υποσημείωση: Η πρόταση «είναι ποτέ δυνατόν;» επαναλαμβάνεται πράγματι πολλές φορές, διότι εκφράζει ένα σημαντικό μυστήριο. Η πλάνη και η έλλειψη πίστης πηγάζουν σε γενικές γραμμές από τη συνήθεια να φανταζόμαστε πως τα πράγματα είναι αδύνατα, απέχοντας παρασάγγες από τη σφαίρα της λογικής, και επομένως τα απαρνούμαστε. Λοιπόν στον Λόγο αυτόν περί της Αναστάσεως έχει αποδειχθεί κατηγορηματικά ότι η αληθινή απιθανότητα, η δυσκολία στη δημιουργικότητα και ο παραλογισμός αρμόζουν στο μονοπάτι της αίρεσης και την οδό της πλάνης, ενώ η πραγματική δυνατότητα, η ευχέρεια στη δημιουργία και η λογική είναι χαρακτηριστικά του δρόμου της πίστης και της λεωφόρου του Ισλάμ.<br> Εν συντομία, οι φιλόσοφοι τείνουν στην απιστία εξαιτίας του ότι θεωρούν τα πράγματα ως αδύνατα, ενώ ο Δέκατος Λόγος (Περί της ανάστασης και το υπερπέραν), διαμέσου της επαναλαμβανόμενης πρότασης «είναι ποτέ δυνατόν;» φανερώνει που βρίσκεται η απιθανότητα, και κατ’αυτόν τον τρόπον τους καταφέρει ένα χαστούκι στο στόμα. </ref>)) ο Κάτοχος Μεγαλείου Δύναμης, Αλλάχ(Zât-ı Zülcelâl), ο Οποίος καταδεικνύει την Κυριαρχική εξουσία της Συντήρησης Του μέσα από τη σοφία και την τάξη, τη δικαιοσύνη και την αίσθηση ισορροπίας που διαπερνούν τα πάντα, από το άτομο μέχρι τους ήλιους, να μην απονέμει χάρη και ανταμοιβή σε εκείνους τους πιστούς που ζητούν καταφύγιο κάτω από την Συντηρητική και προστατευτική φτερούγα της Κυριότητας Του, οι οποίοι πιστεύουν στη Σοφία και τη Δικαιοσύνη Του, και των οποίων οι πράξεις έχουν ως αντικειμενικό σκοπό να Τον λατρεύουν; Και να μην τιμωρήσει τους απότομους και αγενείς εκείνους ανθρώπους, οι οποίοι δυσπιστούν στη σοφία και τη δικαιοσύνη Του και εξεγείρονται εναντίον Του με αυθάδεια; Ενώ ούτε το ένα χιλιοστό της σοφίας και της δικαιοσύνης αυτής δεν ασκείται όσον αφορά τον άνθρωπο, στον παροδικό αυτό κόσμο, αναβάλλονται. Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους της πλάνης εγκαταλείπουν τον κόσμο αυτό ατιμώρητοι, και οι περισσότεροι από τους ανθρώπους της πνευματικής καθοδήγησης τον εγκαταλείπουν χωρίς καμία χάρη και ανταμοιβή. Όλα τα πράγματα επομένως, αναβάλλονται για ένα ανώτατο δικαστήριο, μίαν κατάσταση απώτατης μακαριότητας. | Είναι ποτέ δυνατόν(Υποσημείωση (<ref> Υποσημείωση: Η πρόταση «είναι ποτέ δυνατόν;» επαναλαμβάνεται πράγματι πολλές φορές, διότι εκφράζει ένα σημαντικό μυστήριο. Η πλάνη και η έλλειψη πίστης πηγάζουν σε γενικές γραμμές από τη συνήθεια να φανταζόμαστε πως τα πράγματα είναι αδύνατα, απέχοντας παρασάγγες από τη σφαίρα της λογικής, και επομένως τα απαρνούμαστε. Λοιπόν στον Λόγο αυτόν περί της Αναστάσεως έχει αποδειχθεί κατηγορηματικά ότι η αληθινή απιθανότητα, η δυσκολία στη δημιουργικότητα και ο παραλογισμός αρμόζουν στο μονοπάτι της αίρεσης και την οδό της πλάνης, ενώ η πραγματική δυνατότητα, η ευχέρεια στη δημιουργία και η λογική είναι χαρακτηριστικά του δρόμου της πίστης και της λεωφόρου του Ισλάμ.<br> Εν συντομία, οι φιλόσοφοι τείνουν στην απιστία εξαιτίας του ότι θεωρούν τα πράγματα ως αδύνατα, ενώ ο Δέκατος Λόγος (Περί της ανάστασης και το υπερπέραν), διαμέσου της επαναλαμβανόμενης πρότασης «είναι ποτέ δυνατόν;» φανερώνει που βρίσκεται η απιθανότητα, και κατ’αυτόν τον τρόπον τους καταφέρει ένα χαστούκι στο στόμα. </ref>)) ο Κάτοχος Μεγαλείου Δύναμης, Αλλάχ(Zât-ı Zülcelâl), ο Οποίος καταδεικνύει την Κυριαρχική εξουσία της Συντήρησης Του μέσα από τη σοφία και την τάξη, τη δικαιοσύνη και την αίσθηση ισορροπίας που διαπερνούν τα πάντα, από το άτομο μέχρι τους ήλιους, να μην απονέμει χάρη και ανταμοιβή σε εκείνους τους πιστούς που ζητούν καταφύγιο κάτω από την Συντηρητική και προστατευτική φτερούγα της Κυριότητας Του, οι οποίοι πιστεύουν στη Σοφία και τη Δικαιοσύνη Του, και των οποίων οι πράξεις έχουν ως αντικειμενικό σκοπό να Τον λατρεύουν; Και να μην τιμωρήσει τους απότομους και αγενείς εκείνους ανθρώπους, οι οποίοι δυσπιστούν στη σοφία και τη δικαιοσύνη Του και εξεγείρονται εναντίον Του με αυθάδεια; Ενώ ούτε το ένα χιλιοστό της σοφίας και της δικαιοσύνης αυτής δεν ασκείται όσον αφορά τον άνθρωπο, στον παροδικό αυτό κόσμο, αναβάλλονται. Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους της πλάνης εγκαταλείπουν τον κόσμο αυτό ατιμώρητοι, και οι περισσότεροι από τους ανθρώπους της πνευματικής καθοδήγησης τον εγκαταλείπουν χωρίς καμία χάρη και ανταμοιβή. Όλα τα πράγματα επομένως, αναβάλλονται για ένα ανώτατο δικαστήριο, μίαν κατάσταση απώτατης μακαριότητας. | ||