64.622
düzenleme
Yirmi Üçüncü Lem'a/mk: Revizyonlar arasındaki fark
"На ист начин како и во овој пример, и во припишувањето на создавањето на секоја творба директно на Едниот, Единиот, Самоопстојувачкиот, Кому сè Му се обраќа, се наоѓа крајна леснотија до мерка на неопходност, со сета едноставност и леснотија, низ спојк..." içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu
("'''Одговор:''' Манифестирањето и одразот на Сонцето – како што е веќе спомнато во склоп на Првиот апсурд – се укажува со својата леснотија, без напрегање или терет, во сите работи, почнувајќи од крајно ситното кристалче – какво што е парченцето стакло..." içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu) |
("На ист начин како и во овој пример, и во припишувањето на создавањето на секоја творба директно на Едниот, Единиот, Самоопстојувачкиот, Кому сè Му се обраќа, се наоѓа крајна леснотија до мерка на неопходност, со сета едноставност и леснотија, низ спојк..." içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu) |
||
| 182. satır: | 182. satır: | ||
'''Одговор:''' Манифестирањето и одразот на Сонцето – како што е веќе спомнато во склоп на Првиот апсурд – се укажува со својата леснотија, без напрегање или терет, во сите работи, почнувајќи од крајно ситното кристалче – какво што е парченцето стакло – до најпространите простори, какви што се морињата и оке аните. Тоа врз сите нив го покажува својот одблесок и трага со крајна леснотија, та како секое од нив да е едно имагинарно сонценце. Па кога би се раскинала врската на тие одрази со вистинското Сонце, тогаш неизбежно би морало да се поверува дека во секоја поединечна честичка постои по едно природно, посебно и конкретно сонце. А тоа е нешто што разумот не го прифаќа, бидејќи е апсурдно, невозможно. | '''Одговор:''' Манифестирањето и одразот на Сонцето – како што е веќе спомнато во склоп на Првиот апсурд – се укажува со својата леснотија, без напрегање или терет, во сите работи, почнувајќи од крајно ситното кристалче – какво што е парченцето стакло – до најпространите простори, какви што се морињата и оке аните. Тоа врз сите нив го покажува својот одблесок и трага со крајна леснотија, та како секое од нив да е едно имагинарно сонценце. Па кога би се раскинала врската на тие одрази со вистинското Сонце, тогаш неизбежно би морало да се поверува дека во секоја поединечна честичка постои по едно природно, посебно и конкретно сонце. А тоа е нешто што разумот не го прифаќа, бидејќи е апсурдно, невозможно. | ||
На ист начин како и во овој пример, и во припишувањето на создавањето на секоја творба директно на Едниот, Единиот, Самоопстојувачкиот, Кому сè Му се обраќа, се наоѓа крајна леснотија до мерка на неопходност, со сета едноставност и леснотија, низ спојката на припадноста и на манифестирањето – бидејќи на секое живо суштество може да му биде допуштено тоа што му е потребно. | |||
<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr"> | <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr"> | ||