Το Τριακοστό Τρίτο Επίπεδο το οποίο είναι η Τέταρτη Πραγματικότητα

Το Τριακοστό Τρίτο Επίπεδο το οποίο είναι η Τέταρτη Πραγματικότητα

Είναι η πραγματικότητα της απεριόριστης Στοργής και Ελέους, Ευσπλαχνίας, Συντήρησης και Σίτισης όλων των πλασμάτων που περιτυλίγει τα πάντα. (Ραχιμιγιέτ, Ρεζζακιγιέτ)

Δηλαδή, είναι η πραγματικότητα ότι: σε όλη την επιφάνεια της γης και μέσα της και στον αέρα της και στη θάλασσα της, τα υλικά και στομαχικά και πνευματικά, όλα τα απαραίτητα αγαθά όλων των έμβιων και ιδιαίτερα των έμψυχων και κυρίως των αδύναμων και αδύνατων και ιδιαίτερα των νεοσσών τους προσφέρονται, στοργικά. τα οποία (απαραίτητα αγαθά) φτιάχνονται από ένα απλό και ξερό χώμα και από άψυχα και ξερά ξύλινα κομμάτια σαν κόκαλα, και κυρίως το πιο αρεστό αυτό που προέρχεται μέσα από το αίμα και φουσκί. ναι αυτές οι χιλιάδες οκάδες τροφές -που φτιάχνονται από ένα δράμι κόκαλο όπως το κουκούτσι- προσφέρονται από ένα αόρατο χέρι, καθένα απ’ αυτά στο χρόνο τους, με κανονισμένο τρόπο, χωρίς να παραλείπετε και να μπερδεύετε, μπροστά στα μάτια μας.

Ναι όπως το εδάφιο اِنَّ اللّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ اْلمَتِينُ «Γιατί o AΛΛΑΧ είναι Εκείνος που δίνει (το κάθε τι) για την Συντήρηση, Κύριος (Ράμπ) της πανίσχυρης δύναμης.»() παραχωρεί και αφιερώνει την τροφοδοσία και διατροφή στον Ύψιστο, Αληθής Αλλάχ (Χακκ) έτσι και το εδάφιο, وَمَا مِنْ دَابَّةٍ فِى اْلاَرْضِ اِلاَّ عَلَى اللّهِ رِزْقُهَا وَيَعْلَمُ مُسْتَقَرَّهَا وَمُسْتَوْدَعَهَا كُلٌّ فِى كِتَابٍ مُبِينٍ «Δεν υπάρχει κανένα (κινούμενο) πλάσμα πάνω στη γη που η συντήρησή του (η τύχη του) να μην εξαρτάται απ` τον ΑΛΛΑΧ. Γνωρίζει τον τόπο της οριστικής του διαμονής (στην μήτρα) και για πόσο θα μένει σ` αυτόν (το πότε και που θα πεθάνει). Όλα (αυτά) είναι καταγραμμένα σε ολοφάνερο βιβλίο.»()

εγγυάται και παίρνει υπό την εγγύηση του Απόλυτου Συντηρητή και Επιμορφωτή όλων των δημιουργημάτων (του Ραμπ - Αλλάχ) τα απαραίτητα αγαθά όλων των ανθρώπων και ζώων, επίσης, وَكَاَيِّنْ مِنْ دَابَّةٍ لاَ َتحْمِلُ رِزْقَهَا اَللّهُ يَرْزُقُهَا وَاِيَّاكُمْ وَ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ «Και πόσο αμέτρητα είναι (τα πλάσματα) τα ζωντανά που δεν κουβαλούν τίποτε στη συντήρηση τους; Ο ΑΛΛΑΧ είναι που τρέφει και εσάς και αυτά, είναι Αυτός που ακούει τα πάντα (Σεμί’ )και Ο Παντογνώστης (Αλίμ).»() και στο παραπάνω εδάφιο το ότι προσφέρετε το απαραίτητο αγαθό αυτών που δεν μπορούν να το αποκτήσουν, των αδύναμων και ανήμπορων των αδύνατων που είναι αβοήθητοι, το ότι προσφέρετε δηλαδή από ένα ανέλπιστο μέρος, ίσως από το υπερπέραν, ίσως από το πουθενά… για παράδειγμα το ότι εγγυάται και δίνει με ορατό τρόπο, τη διατροφή, ακόμη και των εντόμων που βρίσκονται στο βυθό και όλων των νεοσσών από ανέλπιστα μέρη και όλων των ζώων κάθε άνοιξη, μόνο και μόνο από το υπερπέραν, ακόμη και στους αιτιολάτρες, κάτω από την αυλαία των αιτιών, αναγγέλλει και αποδεικνύει ότι όλα αυτά τα προαναφερόμενα τα δίνει πάλι Αυτός. Έτσι το ίδιο, αρκετά εδάφια του Κουρ’άν και οι απεριόριστες μαρτυρίες των υπάρξεων, δείχνουν ομόφωνα ότι κάθε έμβιο τρέφεται από την ευσπλαχνία Του ενός και Μοναδικού κατόχου Μεγαλείου Δύναμης και Συντηρητή όλων των πλασμάτων (Του Ρεζζάκ-ι Ζουλτζελάλ Αλλάχ).

Ναι, τα δέντρα τα οποία έχουν ανάγκη ένα είδος απαραιτήτων αγαθών όμως είναι ανήμπορα και άβουλα, παραμένοντας στη θέση τους με εγκαρτέρηση, τα απαραίτητα τους αγαθά έρχονται σ` αυτά τρέχοντας. Και το γεγονός ότι η διατροφή των αδύναμων νεοσσών κυλάει στο στόμα τους από τις απίθανες εντυπωσιακές αντλίες και μόλις αυτά τα νεοσσά αποκτήσουν λίγη δύναμη και λίγη βούληση σταματάει το γάλα, και κυρίως το να δίνεται ως βοήθεια η στοργή της μητέρας στα μωρά των ανθρώπων, αποδεικνύει με σαφήνεια ότι: το επιτρεπτό και δίκαιο (Χαλάλ) απαραίτητο αγαθό, δεν σχετίζετε με την δύναμη και την θέληση, ίσως σχετίζετε με την αδυναμία που προέρχεται από την εγκαρτέρηση και την ανημποριά.

Ekseriyetçe sebeb-i hüsran olan hırsı tahrik eden iktidar ve ihtiyar ve zekâvet, bir kısım büyük ediblerde o edibleri bir nevi dilenciliğe kadar sevk ettiği gibi zekâvetsiz, kaba, çok âmî adamların tevekkülvari iktidarsızlıkları dahi onları zenginliğe îsal etmesi ve كَم۟ عَالِمٍ عَالِمٍ اَع۟يَت۟ مَذَاهِبُهُ وَ جَاهِلٍ جَاهِلٍ تَل۟قَاهُ مَر۟زُوقًا darb-ı mesel olması ispat eder ki rızk-ı helâl, iktidar ve ihtiyar kuvvetiyle kazanılmaz, buldurulmaz. Belki çalışmasını ve sa’yini kabul eden bir merhamet tarafından verilir ve ihtiyacına acıyan bir şefkat canibinden ihsan edilir. Fakat rızık ikidir:

Biri: Yaşamak için hakiki ve fıtrî rızıktır ki taahhüd-ü Rabbanî altındadır. Hattâ o kadar muntazamdır ki bedende yağ vesaire suretinde iddihar olunan fıtrî rızık, hiç olmazsa yirmi günden ziyade bir şey yemeden yaşatır, hayatını idame eder. Demek, yirmi otuz günden evvel ve bedende müddehar olan fıtrî rızkı bitmeden zâhiren açlıktan vefat edenler, rızıksızlıktan değil belki sû-i itiyaddan ve terk-i âdetten neş’et eden bir hastalıktan vefat ederler.

İkinci kısım rızık: İtiyad, israf ve sû-i istimalat ile tiryaki olup zaruret hükmüne geçen mecazî ve sun’î rızıktır. Bu kısım ise taahhüd-ü Rabbanî altında değil belki ihsana tabidir. Kâh verir kâh vermez.

Bu ikinci rızıkta, bahtiyar odur ki medar-ı saadet ve lezzet olan iktisat ve kanaatle sa’y-i helâli, bir nevi ibadet ve rızık için bir fiilî dua bilerek müteşekkirane ve minnettarane o ihsanı kabul edip hayatını saadetkârane geçirir.

Ve bedbaht odur ki medar-ı şakavet ve hasaret ve elem olan israf ve hırs ile sa’y-i helâli bırakarak, her kapıya başvurup tembelkârane ve zalimane ve müştekiyane hayatını geçirir, belki öldürür.

Nasıl ki mide bir rızık ister, öyle de kalp ve ruh ve akıl ve göz ve kulak ve ağız gibi insanın latîfeleri ve duyguları dahi Rezzak-ı Rahîm’den rızıklarını isterler ve müteşekkirane alırlar. Her birisine ayrı ayrı ve onlara lâyık ve onları memnun ve mütelezziz eden rızıkları, hazine-i rahmetten ihsan edilir. Belki Rezzak-ı Rahîm, onlara daha geniş rızık vermek için göz ve kulak, kalp ve hayal ve akıl gibi o latîfelerin her birisini, hazine-i rahmetinin birer anahtarı hükmünde yaratmış.

Mesela göz, kâinat yüzündeki hüsün ve cemal gibi kıymettar cevher hazinelerinin bir anahtarı olduğu misillü ötekiler dahi her biri birer âlemin anahtarı olur, iman ile istifade eder.

* * *

Ey israflı, iktisadsız.. ey zulümlü, adaletsiz.. ey kirli, nezafetsiz bedbaht insan! Bütün kâinatın ve bütün mevcudatın düstur-u hareketi olan iktisad ve nezafet ve adaleti yapmadığından, umum mevcudata muhalefetinle, manen onların nefretlerine ve hiddetlerine mazhar oluyorsun. Neye dayanıyorsun ki; umum mevcudatı zulmünle, mizansızlığınla, israfınla, nezafetsizliğinle kızdırıyorsun?

Evet İsm-i Hakîm'in cilve-i a'zamından olan hikmet-i âmme-i kâinat, iktisad ve israfsızlık üzerinde hareket ediyor; iktisadı emrediyor.

* * *