O Sétimo Lampejo

    Risale-i Nur Tercümeleri sitesinden
    11.18, 5 Mart 2024 tarihinde Ferhat (mesaj | katkılar) tarafından oluşturulmuş 82291 numaralı sürüm ("A previsão também revelou algo oculto: quando elogiou as excelentes qualidades dos Companheiros a quem deveriam ter sido prometidas as maiores recompensas; por intermédio da palavra مَغ۟فِرَةً "indulgência", no futuro eles iriam cometer erros graves, devido à ocorrência de intrigas entre eles, pois a indulgência indica a existência de falhas. Nessa época, a indulgência seria a maior recompensa, que os Companheiros gostariam de ter." içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu)

    O Sétimo Lampejo

    [Isto é sobre os sete tipos de previsões sobre o Invisível no final da Surata al-Fath.]

    بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّح۪يمِ Em nome de Allah, o Clemente, o Misericordioso.

    لَقَد۟ صَدَقَ اللّٰهُ رَسُولَهُ الرُّؤ۟يَا بِال۟حَقِّ لَتَد۟خُلُنَّ ال۟مَس۟جِدَ ال۟حَرَامَ اِن۟ شَٓاءَ اللّٰهُ اٰمِنٖينَ مُحَلِّقٖينَ رُؤُسَكُم۟ وَ مُقَصِّرٖينَ لَا تَخَافُونَ فَعَلِمَ مَا لَم۟ تَع۟لَمُوا فَجَعَلَ مِن۟ دُونِ ذٰلِكَ فَت۟حًا قَرٖيبًا ۝ هُوَ الَّذٖٓى اَر۟سَلَ رَسُولَهُ بِال۟هُدٰى وَدٖينِ ال۟حَقِّ لِيُظ۟هِرَهُ عَلَى الدّٖينِ كُلِّهٖ وَ كَفٰى بِاللّٰهِ شَهٖيدًا ۝ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللّٰهِ وَالَّذٖينَ مَعَهُٓ اَشِدَّٓاءُ عَلَى ال۟كُفَّارِ رُحَمَٓاءُ بَي۟نَهُم۟ تَرٰيهُم۟ رُكَّعًا سُجَّدًا يَب۟تَغُونَ فَض۟لًا مِنَ اللّٰهِ وَ رِض۟وَانًا سٖيمَاهُم۟ فٖى وُجُوهِهِم۟ مِن۟ اَثَرِ السُّجُودِ ذٰلِكَ مَثَلُهُم۟ فِى التَّو۟رٰيةِ وَ مَثَلُهُم۟ فِى ال۟اِن۟جٖيلِ كَزَر۟عٍ اَخ۟رَجَ شَط۟ئَهُ فَاٰزَرَهُ فَاس۟تَغ۟لَظَ فَاس۟تَوٰى عَلٰى سُوقِهٖ يُع۟جِبُ الزُّرَّاعَ لِيَغٖيظَ بِهِمُ ال۟كُفَّارَ وَعَدَ اللّٰهُ الَّذٖينَ اٰمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِن۟هُم۟ مَغ۟فِرَةً وَ اَج۟رًا عَظٖيمًا "Em verdade, Allah confirmou a visão do Seu Mensageiro. Se Allah quisesse, entraríeis tranquilos, sem temor, na Sagrada Mesquita; uns com os cabelos raspados, outros com os cabelos cortados, sem medo. Ele sabe o que vós ignorais, e vos concedeu, não obstante isso, um triunfo imediato. Ele foi Quem enviou o Seu Mensageiro com a orientação e com a verdadeira religião, para fazê- las prevalecer sobre todas as outras religiões; e Allah é suficiente Testemunha disso. Mohammad é o Mensageiro de Allah, e aqueles que estão com ele são severos para com os incrédulos, porém compassivos entre si. Vê-los-ás inclinados, prostrados, anelando a graça de Allah e a Sua complacência. Seus rostos estarão marcados com os traços da prostração. Tal é o seu exemplo na Tora e no Evangelho, como a semente que brota, se desenvolve e se robustece, e se firma em seus talos, compraz aos semeadores, para irritar os incrédulos. Allah prometeu aos crentes, que praticam o bem, indulgência e uma magnífica recompensa." (Alcorão Sagrado, 48: 27-9. )

    Estes três versículos da Surata al-Fath contêm muitos aspectos de miraculosidade. O Alcorão de milagres de Exposição Milagrosa tem dez aspectos universais; o aspecto relacionado com a sua notícia sobre o Invisível pode ser visto em sete ou oito maneiras nestes três versículos.

    A PRIMEIRA

    لَقَد۟ صَدَقَ اللّٰهُ رَسُولَهُ الرُّؤ۟يَا ... الخ "Em verdade, Allah confirmou a visão do Seu Mensageiro" até o final do versículo, deu certa notícia da conquista de Makka antes de acontecer. Ela ocorreu dois anos mais tarde como foi predito pelo versículo.45

    A SEGUNDA

    فَجَعَلَ مِن۟ دُونِ ذٰلِكَ فَت۟حًا قَرٖيبًا "E vos concedeu, não obstante isso, um triunfo imediato" está afirmando que, embora a Trégua de Hudaybiya tenha sido aparentemente em oposição aos interesses do Islam e os coraixitas fossem vitoriosos até certo ponto, na realidade foi uma grande vitória e a chave para novas conquistas.

    Pois, com a Trégua, a espada física foi pendurada temporariamente, mas o piscar da espada de diamante do Alcorão foi desembainhada e conquistou corações e mentes. Como resultado disso, os dois lados se misturaram uns com os outros. As virtudes do Islam e as luzes do Alcorão descerraram os véus da obstinação e do tribalismo que prevaleciam.

    Por exemplo, pessoas como Khalid ibn al-Walid, um guerreiro brilhante, e 'Amr ibn al-'As, um político brilhante, que não podiam aceitar a derrota, foram derrotados pela espada do Alcorão manifestada pela Trégua de Hudaybiya.46 Eles se apresentaram em perfeita obediência ao Islam em Madina, e Khálid tornou-se a "Espada de Allah;" uma espada nas conquistas do Islam.

    Uma pergunta importante: Qual foi a sabedoria na qual os Companheiros do Nobre Mensageiro (Allah o abençoe e lhe dê paz), a glória do mundo e amado do Senhor do Universo, foram derrotados pelos idólatras no final de Úhud e no início da batalha de Hunayn?

    A Resposta: Entre os idólatras havia muitas pessoas como Khálid que no futuro seriam iguais aos principais Companheiros da época. Portanto, de modo a não degradá-los totalmente na visão do futuro, que para eles seria glorioso e honrado, a sabedoria divina deu-lhes a recompensa no passado imediato para suas futuras boas obras e não destruiu completamente o seu orgulho.

    Ou seja, os Companheiros do passado foram derrotados pelos Companheiros do futuro, para que os futuros companheiros entrassem no Islam, não por medo da espada reluzente, mas por meio de zelo para com o Lampejo da verdade, e por isso que eles e seus valores naturais não deviam ser derrotados.

    A TERCEIRA

    As palavras,لَا تَخَافُونَ "sem medo" dizem o seguinte: "Vocês devem circungirar a Caaba em total segurança" No entanto, nesse momento a maioria dos povos nômades da Península Arábica era hostil, e a maioria dos arredores de Makka e da tribo de Coraix, era inimiga. Ao prever: "Logo vocês devem circungirar a Caaba, sem medo," ele estava indicando e predizendo que a Península Arábica iria se submeter e todos os coraixitas entrariam no Islam, e total segurança seria estabelecida. E tudo isso ocorreu exatamente como predito.

    A QUARTA

    هُوَ الَّذٖٓى اَر۟سَلَ رَسُولَهُ بِال۟هُدٰى وَ دٖينِ ال۟حَقِّ لِيُظ۟هِرَهُ عَلَى الدّٖينِ كُلِّهٖ "Ele foi Quem enviou o Seu Mensageiro com a orientação e com a verdadeira religião, para fazê-las prevalecer sobre todas as outras religiões"

    prevê com toda a certeza que a religião trazida pelo Nobre Mensageiro (Allah o abençoe e lhe dê paz) triunfaria sobre todas as religiões. No entanto, nesse momento o cristianismo, o judaísmo e o zoroastrismo tinham centenas de milhões de adeptos e foram as religiões oficiais de tais estados dominantes do mundo como Roma, China e Pérsia, que tinham centenas de milhões de indivíduos, e Mohammad, o árabe, foi incapaz de subjugar mesmo a própria pequena tribo. No entanto, ele está predizendo que a religião que ele trouxe iria triunfar sobre todas as religiões e ser vitoriosa sobre todos os estados. E ele fez isso mais clara e categoricamente. O futuro confirmou essa previsão, com a espada do Islam que se estende desde o Oceano Pacífico, a leste; como ao Oceano Atlântico, a oeste.

    A QUINTA

    مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللّٰهِ وَالَّذٖينَ مَعَهُٓ اَشِدَّٓاءُ عَلَى ال۟كُفَّارِ رُحَمَٓاءُ بَي۟نَهُم۟ تَرٰيهُم۟ رُكَّعًا سُجَّدًا ... اِلٰى اٰخِرِ "Mohammad é o Mensageiro de Allah, e aqueles que estão com ele são severos para com os incrédulos, porém compassivos entre si. Vê- los-ás genuflexos, prostrados."

    O início deste versículo prediz explicitamente as qualidades, as virtudes que tornaram os companheiros tão elevados acima da humanidade após os profetas. E indica alusivamente que os Califas Justamente-guiados, que iriam suceder ao Profeta (Allah o abençoe e lhe dê paz) depois de sua morte por meio da instituição do Califado, e prediz os excelentes atributos que eram os mais ilustres cada um deles e designou-os como segue:

    وَالَّذٖينَ مَعَهُ "E aqueles que estão com ele" alude a Abu Bakr o Veraz, que foi distinguido por estar entre os seguidores especiais do Profeta (Allah o abençoe e lhe dê paz) e parte de sua conversa, e novamente ser incluído entre os seus seguidores especiais por ser o primeiro a morrer.

    Enquanto ِاَشِدَّٓاءُ عَلَى ال۟كُفَّارِ "São severos para com os incrédulos." aponta para Ômar, que no futuro faria com que os países do globo tremessem com suas conquistas; e, com sua justiça, cairia sobre os tiranos como um raio.

    رُحَمَٓاءُ بَي۟نَهُم۟ que no futuro, quando a dissensão mais séria fosse fomentada, sacrificaria a própria vida e espírito de sua perfeita compaixão para que o sangue dos muçulmanos não fosse derramado; ele preferiu ser martirizado injustamente recitando o Alcorão.

    تَرٰيهُم۟ رُكَّعًا سُجَّدًا يَب۟تَغُونَ فَض۟لًا مِنَ اللّٰهِ وَ رِض۟وَانًا "Vê-los-ás inclinados, prostrados, anelando a graça de Allah e a Sua complacência" diz que com sua completa dignidade de assumir o Califado e o governo, seu heroísmo, sua escolha de ascetismo perfeito, adoração, pobreza e frugalidade, e cuja inclinação e prostração em oração foi corroborada por todos, 'Ali (que Allah seja satisfeito com ele) não era responsável por sua posição no futuro nem das guerras e contendas em que ele se envolveu, e que sua intenção e desejo foram por favor divino.

    A SEXTA

    A frase: ِ ذٰلِكَ مَثَلُهُم۟ فِى التَّو۟رٰيةِ "Tal é o seu exemplo na Torá" faz previsões relativas ao Invisível em dois aspectos:

    O Primeiro:

    Cita essas qualidades dos Companheiros que são mencionados na Torá, o que para uma pessoa iletrada como o Profeta (Allah o abençoe e lhe dê paz) pertencia ao mundo do Invisível. Sim, tal como descrito na Décima Nona Carta, a Torá contém as seguintes linhas sobre os Companheiros do Profeta que estavam para vir no fim dos tempos: "E veio com ele dez milhares de santos."49 Ou seja, seus Companheiros seriam adoradores piedosos e santos justos, de modo que foram descritos como "santos", isto é, "sagrados". A Torá tem sido corrompida por meio de tradução em várias línguas, mas muitos de seus versículos ainda corroboram as palavras da Surata al-Fath, مَثَلُهُم۟ فِى التَّو۟رٰيةِ "Tal é o seu exemplo na Torá."

    O Segundo Aspecto dele dando notícia do Invisível é este:

    Com esta frase que está prevendo que os Companheiros e a geração que se seguiu atingiriam tal grau de adoração que a luminosidade de seus espíritos iria brilhar em seus rostos, e que as marcas seriam aparentes em suas testas, como um selo de santidade, causados por suas repetidas prostrações. E, de fato, o futuro provou isso de forma brilhante, com total clareza e segurança.

    Muitas pessoas proeminentes, apanhadas em estranha dissensão e agitação política, demonstraram o mistério de مَثَلُهُم۟ فِى التَّو۟رٰيةِ "Tal é o seu exemplo na Torá", que dia e noite realizavam salat de mil unidades como Zayn al-'Abidin, e realizavam a salat da manhã com a ablução da salat al- ichá da noite anterior, como Tawus al-Yamani.

    A SÉTIMA

    وَ مَثَلُهُم۟ فِى ال۟اِن۟جٖيلِ كَزَر۟عٍ اَخ۟رَجَ شَط۟ئَهُ فَاٰزَرَهُ فَاس۟تَغ۟لَظَ فَاس۟تَوٰى عَلٰى سُوقِهٖ يُع۟جِبُ الزُّرَّاعَ لِيَغٖيظَ بِهِمُ ال۟كُفَّارَ "Tal é o seu exemplo na Torá e no Evangelho, como a semente que brota, se desenvolve e se robustece, e se firma em seus talos, compraz aos semeadores, para irritar os incrédulos." Essas frases dão notícias do Invisível em dois aspectos:

    O Primeiro

    é a previsão do Evangelho sobre os Companheiros, que para o Profeta iletrado (Allah o abençoe e lhe dê paz) pertenciam ao mundo do Invisível.

    Sim, os Evangelhos contêm versículos como: ferro, de barra uma é ele "Com َمَعَهُ قَضٖيبٌ مِن۟ حَدٖيدٍ وَاُمَّتُهُ كَذٰلِكَ e sua comunidade é como ele" descrevem o Profeta que estava para vir no fim dos tempos. Ou seja, um Profeta que viria ao contrário de Jesus (a paz esteja com ele) empunhando a espada, como estariam seus companheiros e seriam ordenados a praticar o jihad (empenho pela causa de Allah).

    Além de que o descrito como "com ele uma barra de ferro" seria governante do mundo, porque em outro lugar nos Evangelhos eles dizem: "Eu vou, porque se eu não for, o governante do mundo não virá a vós."Ou seja, o governante do mundo virá. É assim entendido a partir desses dois versículos dos Evangelhos que, no início, os Companheiros seriam poucos e fracos, no entanto, eles brotam como sementes, crescem, engrossam e encontram força. Então, quando prestes a serem esmagados e sufocados pela raiva que isso causou aos incrédulos, eles iriam subjugar a humanidade com suas espadas e provar que o Mensageiro (Allah o abençoe e lhe dê paz), seu líder, era o governante do mundo. Esses versículos expressam exatamente o significado dos versículos acima de Surata al-Fath.

    O Segundo Aspecto:

    Os versículos preveem o seguinte: devido à sua fraqueza e pequeno número, os Companheiros aceitaram o Pacto de Hudaybiya. Dentro de curto espaço de tempo, eles cresceriam e adquiririam tal força e altivez que, plantados pela mão do poder no campo da face da terra, eles se multiplicariam de forma mais elevada, poderosa, fecunda e abundante. Isso era verdade, em comparação com as competições da humanidade na época, uma vez que estes últimos eram curtos, fracos, com defeito e escassos, devido a negligência e desatenção. Os Companheiros iriam crescer fortes, causando raiva de governos ilustres em inveja e ciúme. O futuro verificou essa previsão na mais brilhante forma.

    A previsão também revelou algo oculto: quando elogiou as excelentes qualidades dos Companheiros a quem deveriam ter sido prometidas as maiores recompensas; por intermédio da palavra مَغ۟فِرَةً "indulgência", no futuro eles iriam cometer erros graves, devido à ocorrência de intrigas entre eles, pois a indulgência indica a existência de falhas. Nessa época, a indulgência seria a maior recompensa, que os Companheiros gostariam de ter.

    A maior recompensa seria a ausência de punição, graças à indulgência. A palavra مَغ۟فِرَةً "indulgência" tanto faz essa alusão sutil, e ela está conectada com o versículo no início da Surata, لِيَغ۟فِرَلَكَ اللّٰهُ مَا تَقَدَّمَ مِن۟ ذَن۟بِكَ وَمَا تَاَخَّرَ "Para que Allah perdoe as tuas faltas, passadas e futuras"( Alcorão Sagrado, 48: 2.) Ao dar a boa notícia do perdão no início da Surata, não é pelos verdadeiros pecados, uma vez que o Mensageiro (Allah o abençoe e lhe dê paz) estava isento de pecado e não o cometia, mas para um significado de acordo com a patente de profecia, e dando a boa notícia de perdão para os companheiros no final da Surata, ele adiciona uma nova sutileza para a alusão.

    Dos dez aspectos da miraculosidade, contidos nos acima mencionados três versículos, no final da Surata al-Fath, discutimos aqui apenas o aspecto relativo às previsões sobre o Invisível, e das numerosas partes desse aspecto, apenas sete. Um Lampejo da miraculosidade no posicionamento das letras do último versículo é mencionado no final da Vigésima Sexta Palavra, que é sobre a determinação divina e a parte da faculdade de vontade do ser humano. Este último versículo é totalmente dirigido aos nobres Companheiros, como abrange com suas frases, as suas situações. Da mesma forma como, nas suas frases, descreve os atributos dos Companheiros;54 assim também, com suas letras e a repetição do número de letras, alude a classes de Companheiros famosos como os Companheiros de Badr, de Úhud, de Hunayn, as pessoas da Suffa e de Ridwan. Além disso, ele expressa muitos outros mistérios por meio de "coincidências" e acerto de contas das letras do alfabeto, que representam um ramo da ciência da numerologia e as chaves para ela.

    سُب۟حَانَكَ لَا عِل۟مَ لَنَٓا اِلَّا مَا عَلَّم۟تَنَٓا اِنَّكَ اَن۟تَ ال۟عَلٖيمُ ال۟حَكٖيمُ "Glorificado sejas! Não possuímos mais conhecimento além do que Tu nos proporcionaste, porque somente Tu és Prudente, Sapientíssimo."( Alcorão Sagrado, 02:32.)

    Previsões semelhantes a estas, relativas ao Invisível indicadas pelos significados alusivos dos versículos no final de Surata al-Fath serão discutidas aqui brevemente, também em conexão com seus significados alusivos.

    Pós-escrito

    وَلَهَدَي۟نَاهُم۟ صِرَاطًا مُس۟تَـقٖيمًا ۝ وَمَن۟ يُطِعِ اللّٰهَ وَ الرَّسُولَ فَاُولٰٓئِكَ مَعَ الَّذٖينَ اَن۟عَمَ اللّٰهُ عَلَي۟هِم۟ مِنَ النَّبِيّٖنَ وَ وَ الصَّالِحٖينَ وَ حَسُنَ اُولٰٓئِكَ رَفٖيقًا الصِّدّٖيقٖينَ وَ الشُّهَدَٓاءِ "E tê-los-íamos encaminhado pela senda reta. Aqueles que obedecem a Allah e ao Mensageiro, contar-se-ão entre os agraciados por Allah: profetas, verazes, mártires e virtuosos. Que excelentes companheiros serão!" (Alcorão Sagrado, 68: 9.)

    Vamos apontar dois dos milhares de pontos precisos expondo estes versículos.

    PRIMEIRO PONTO

    Assim como o Sagrado Alcorão expressa verdades por meio de seus explícitos significados e sentidos claros, por isso exprime muitos significados alusivos por meio de seus estilos e tipos de exposição. Cada um dos seus versículos contém numerosos níveis de significados. O Alcorão procede do conhecimento abrangente, para que todos os seus significados possam ser intencionais. Seus significados não estão restritos a um ou dois como o discurso do ser humano, devido a sua mente limitada e vontade individual.

    Em consequência disso, inúmeras verdades contidas nos versículos do Alcorão foram expostas por comentaristas do Alcorão, e há muitos mais que não tenham sido expostas por eles. Além de seus significados explícitos, muito conhecimento significativo está contido nas suas letras em particular e em suas alusões.

    SEGUNDO PONTO

    Com os termos: مِنَ النَّبِيّٖنَ وَ الصِّدّٖيقٖينَ وَ الشُّهَدَٓاءِ وَ الصَّالِحٖينَ وَ حَسُنَ اُولٰٓئِكَ رَفٖيقًا "Profetas, verazes, mártires e virtuosos. Que excelentes companheiros serão!", o versículo descreve as pessoas do caminho reto e os grupos dos profetas, a caravana dos verazes, a comunidade dos mártires, a classe dos virtuosos, e aqueles que os seguirem. Estes são os membros da humanidade que realmente recebem as graças divinas. Além disso, ter indicado explicitamente o mais perfeito dos cinco grupos no mundo do Islam, ele indica os seus líderes e chefes mencionando seus atributos conhecidos. Em adição, com um lampejo de miraculosidade dando notícia do Invisível, ele especifica um aspecto dessas posições dos chefes no futuro.

    Sim,مِنَ النَّبِيّٖنَ "dos profetas" parece explicitamente o Nobre Mensageiro (Allah o abençoe e lhe dê paz), e a frase وَالصِّدّٖيقٖينَ verazes" visa Abu Bakr o Veraz. Ele também indica que ele seria o segundo depois do Nobre Mensageiro (Allah o abençoe e lhe dê paz) e o primeiro a sucedê-lo, e ser conhecido pelo título especial de Veraz

    e ser visto à frente de todas as pessoas honestas e retas.Então,وَالشُّهَدَٓاءِ"mártires" refere-se a Ômar,' Otman, e 'Ali (que Allah esteja satisfeito com todos eles) juntos. Ele sugere que os três teriam acesso ao califado após o Veraz, e que os três seriam martirizados, e os méritos do martírio adicionados as suas outras virtudes.

    وَالصَّالِحٖينَ "Os virtuosos" alude a pessoas ilustres como os Companheiros da Suffa, de Badr e de Ridwan. Enquanto com o seu significado explícito: وَ حَسُنَ اُولٰٓئِكَ رَفٖيقًا "Que excelentes companheiros serão!" incentiva outros a segui-los, e com o seu significado implícito, mostra à geração que os sucedeu que sejam honrados e ilustre, que alude a Hassan (que Allah esteja satisfeito com ele), como o quinto califa afirmou o Hadice:

    اِنَّ ال۟خِلَافَةَ بَع۟دٖى ثَلَاثُونَ سَنَةً "Depois de mim o Califado durará trinta anos" - a fim de mostrar o seu grande valor, apesar da sua breve duração.

    Em Resumo: Da mesma forma que o versículo, no final da Surata al-Fath, vê os quatro Califas Justamente-Guiados, como esse versículo vê, parcial e alusivamente, suas posições futuras de maneira a fornecer informações sobre o Invisível.Lampejos desse tipo da miraculosidade, divulgação de fatos sobre o Invisível, que é um tipo de miraculosidade do Alcorão, são tão numerosos que seriam incalculáveis. Os estudiosos literalistas limitam-nos a quarenta ou cinquenta versículos por causa de sua visão superficial, mas na realidade eles somam mais de mil. Às vezes, um único versículo tem quatro ou cinco aspectos que dão notícia do Invisível.

    رَبَّنَا لَا تُؤَاخِذ۟نَٓا اِن۟ نَسٖينَٓا اَو۟ اَخ۟طَا۟نَا "Ó Senhor nosso, não nos condenes, se nos esquecermos ou nos equivocarmos!"( Alcorão Sagrado, 2: 286.)

    سُب۟حَانَكَ لَا عِل۟مَ لَنَٓا اِلَّا مَا عَلَّم۟تَنَٓا اِنَّكَ اَن۟تَ ال۟عَلٖيمُ ال۟حَكٖيمُ "Glorificado sejas! Não possuímos mais conhecimento além do que Tu nos proporcionaste, porque somente Tu és Prudente, Sapientíssimo." (Alcorão Sagrado, 2: 32.)

    UMA SEGUNDA EXPLICAÇÃO DA CONCLUSÃO ACIMA

    Meus irmãos escreveram abaixo ambas as explicações, uma vez que eles encontraram-nas úteis. Caso contrário, um deles teria sido suficiente.

    Além de corroborar as previsões sobre o Invisível no final da Surata al-Fath, o versículo: صِرَاطَ الَّذٖينَ اَن۟عَم۟تَ عَلَي۟هِم۟ "Aqueles que obedecem a Allah e ao Mensageiro, contar-se-ão entre os agraciados por Allah: profetas, verazes, mártires e virtuosos. Que excelentes companheiros serão!"( Alcorão Sagrado, 4: 69.) esclarece o que se entende pelo povo do caminho reto e do versículo: فَاُولٰٓئِكَ مَعَ الَّذٖينَ اَن۟عَمَ اللّٰهُ عَلَي۟هِم۟ مِنَ النَّبِيّٖنَ وَ الصِّدّٖيقٖينَ وَ الشُّهَدَٓاءِ وَ الصَّالِحٖينَ وَ حَسُنَ اُولٰٓئِكَ رَفٖيقًا "À senda dos que agraciaste"! ( Alcorão Sagrado, 1: 7.) e descreve a luminosa, ampla, familiar, caravana atraente viajando pela longa estrada que conduz à eternidade. Insta vigorosamente os crentes e os inteligentes para se juntarem a eles, que os sigam e os acompanhem. Além de seu significado explícito, como os versículos no final da Surata al-Fath, este versículo indica por meio de significados alusivos e figurativos - chamado na retórica de ma'arid al-kal56 e mustatba'at at-tarakib57 - os quatro Califas Justamente-guiados e Hassan (Que Allah esteja satisfeito com eles), o quinto califa. Ele dá notícia do Invisível em vários aspectos, como segue:

    Nasıl ki şu âyet, mana-yı sarîhi ile nev-i beşerde niam-ı âliye-i İlahiyeye mazhar olan ehl-i sırat-ı müstakim olan kafile-i enbiya ve taife-i sıddıkîn ve cemaat-i şüheda ve enva-ı salihîn ve sınıf-ı tabiîn “muhsinîn” olduğunu ifade ettiği gibi âlem-i İslâm’da dahi o taifelerin en ekmeli ve en efdali bulunduğunu ve Nebiyy-i âhir zaman’ın sırr-ı veraset-i nübüvvetten teselsül eden taife-i verese-i enbiya ve Sıddık-ı Ekber’in maden-i sıddıkıyetinden teselsül eden kafile-i sıddıkîn ve hulefa-yı selâsenin şehadet mertebesiyle merbut bulunan kafile-i şüheda وَ الَّذٖينَ اٰمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ sırrıyla bağlanan cemaat-i salihîn ve اِن۟ كُن۟تُم۟ تُحِبُّونَ اللّٰهَ فَاتَّبِعُونٖى يُح۟بِب۟كُمُ اللّٰهُ sırrını imtisal eden ve sahabelerin ve Hulefa-yı Raşidîn’in refakatinde giden esnaf-ı tabiîni ihbar-ı gaybî nevinden gösterdiği gibi…

    وَالصِّدّٖيقٖينَ kelimesiyle mana-yı işarî cihetinde Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâmdan sonra makamına geçecek ve halifesi olacak ve ümmetçe “Sıddık” unvanıyla şöhret bulacak ve sıddıkîn kafilesinin reisi olacak Hazret-i Ebubekiri’s-Sıddık’ı ihbar ediyor.

    وَالشُّهَدَٓاءِ kelimesiyle Hulefa-yı Raşidîn’den üçünün şehadetini haber veriyor ve Sıddık’tan sonra üç şehit, halife olacaklar. Çünkü “şüheda” cem’dir. Cem’in ekalli üçtür. Demek Hazret-i Ömer, Hazret-i Osman, Hazret-i Ali radıyallahu anhüm Sıddık’tan sonra riyaset-i İslâmiyet’e geçecekler ve şehit olacaklar. Aynı haber-i gaybî vuku bulmuştur.

    Hem وَالصَّالِحٖينَ kaydıyla Ehl-i Suffa gibi taat ve ibadette Tevrat’ın senasına mazhar olmuş ehl-i salahat ve takva ve ibadet, istikbalde kesretle bulunacağını ihbar etmekle beraber…

    وَ حَسُنَ اُولٰٓئِكَ رَفٖيقًا cümlesi sahabeye, ilim ve amelde refakat ve tebaiyet eden tabiînlerin tebaiyetini tahsin etmekle, ebed yolunda o dört kafilenin refakatlerini hasen ve güzel göstermekle beraber…

    Hazret-i Hasan’ın (ra) birkaç ay gibi kısacık müddet-i hilafeti, çendan az idi. Fakat اِنَّ ال۟خِلَافَةَ بَع۟دٖى ثَلَاثُونَ سَنَةً hükmüyle ve o ihbar-ı gaybiye-i Nebeviyenin tasdiki ile ve اِنَّ اب۟نٖى حَسَنٌ هٰذَا سَيِّدٌ سَيُص۟لِحُ اللّٰهُ بِهٖ بَي۟نَ فِئَتَي۟نِ عَظٖيمَتَي۟نِ hadîsindeki mu’cizane ihbar-ı gaybi-yi Nebevîyi tasdik eden ve iki büyük ordu, iki cemaat-i azîme-i İslâmiyenin musalahasını temin eden ve nizâı ortalarından kaldıran Hazret-i Hasan’ın (ra) kısacık müddet-i hilafetini ehemmiyetli gösterip, hulefa-i erbaaya bir beşinci halife göstermek için ihbar-ı gaybî nevinden mana-yı işarîsiyle ve وَ حَسُنَ اُولٰٓئِكَ رَفٖيقًا kelimesinde beşinci halifenin ismine ilm-i belâgatta “müstetbeatü’t-terakib” tabir edilen bir sır ile işaret ediyor.

    İşte mezkûr işarî ihbarlar gibi daha çok sırlar var. Sadedimize gelmediği için şimdilik kapı açılmadı. Kur’an-ı Hakîm’in çok âyâtı var ki her bir âyet çok vecihlerle ihbar-ı gaybî nevindendir. Bu nevi ihbarat-ı gaybiye-i Kur’aniye binlerdir.

    رَبَّنَا لَا تُؤَاخِذ۟نَٓا اِن۟ نَسٖينَٓا اَو۟ اَخ۟طَا۟نَا

    سُب۟حَانَكَ لَا عِل۟مَ لَنَٓا اِلَّا مَا عَلَّم۟تَنَٓا اِنَّكَ اَن۟تَ ال۟عَلٖيمُ ال۟حَكٖيمُ

    Hâtime

    Kur’an-ı Hakîm’in tevafuk cihetinden tezahür eden i’cazî nüktelerinden bir nüktesi şudur ki: Kur’an-ı Hakîm’de ism-i Allah, Rahman, Rahîm, Rab ve ism-i Celal yerindeki Hüve’nin mecmuu, dört bin küsurdur. بِس۟مِ اللّٰهِ الرَّح۟مٰنِ الرَّحٖيمِ (Hesab-ı ebcedin ikinci nev’i ki huruf-u heca tertibiyledir) o da dört bin küsur eder. Büyük adetlerde küçük kesirler, tevafuku bozmadığından küçük kesirlerden kat’-ı nazar edildi. Hem الٓمٓ tazammun ettiği iki vav-ı atıf ile beraber iki yüz seksen küsur eder. Aynen Sure-i El-Bakara’nın iki yüz seksen küsur ism-i Celal’ine ve hem iki yüz seksen küsur âyâtın adedine tevafuk etmekle beraber, ebcedin hecaî tarzındaki ikinci hesabıyla, yine dört bin küsur eder. O da yukarıda zikri geçmiş beş esma-i meşhurenin adedine tevafuk etmekle beraber بِس۟مِ اللّٰهِ الرَّح۟مٰنِ الرَّحٖيمِ in kesirlerinden kat’-ı nazar, adedine tevafuk ediyor.

    Demek, bu sırr-ı tevafuka binaen الٓمٓ hem müsemmasını tazammun eden bir isimdir hem El-Bakara’ya isim hem Kur’an’a isim hem ikisine muhtasar bir fihriste hem ikisinin enmuzeci ve hülâsası ve çekirdeği hem بِس۟مِ اللّٰهِ الرَّح۟مٰنِ الرَّحٖيمِ in mücmelidir. Ebcedin meşhur hesabıyla بِس۟مِ اللّٰهِ الرَّح۟مٰنِ الرَّحٖيمِ ism-i Rab adedine müsavi olmakla beraber اَلرَّح۟مٰنِ الرَّحٖيمِ deki müşedded ر iki ر sayılsa o vakit dokuz yüz doksan olup pek çok esrar-ı mühimmeye medar olup on dokuz harfiyle on dokuz bin âlemin miftahıdır.

    Kur’an-ı Mu’cizü’l-Beyan’da lafza-i Celal’in tevafukat-ı latîfesindendir ki bütün Kur’an’da sahifenin âhirki satırın yukarı kısmında seksen lafza-i Celal, birbirine tevafukla baktığı gibi aşağıki kısımda da aynen seksen lafza-i Celal, birbirine tevafukla bakar. Tam o âhirki satırın ortasında yine elli beş lafza-i Celal, birbiri üstüne düşüp ittihat ederek güya elli beş lafza-i Celal’den terekküp etmiş bir tek lafza-i Celal’dir. Âhirki satırın başında yalnız ve bazı üç harfli kısa bir kelime fâsıla ile yirmi beş tam tevafukla tam ortadaki elli beşin tam tevafukuna zammedilince seksen tevafuk olup, o satırın nısf-ı evvelindeki seksen tevafuka ve nısf-ı âhirdeki yine seksen tevafuka tevafuk ediyor.

    Acaba böyle latîf, zarif, muntazam, mevzun, i’cazlı bu tevafukat; nüktesiz, hikmetsiz olur mu? Hâşâ, olamaz. Belki o tevafukatın ucuyla mühim bir define açılabilir.

    رَبَّنَا لَا تُؤَاخِذ۟نَٓا اِن۟ نَسٖينَٓا اَو۟ اَخ۟طَا۟نَا

    سُب۟حَانَكَ لَا عِل۟مَ لَنَٓا اِلَّا مَا عَلَّم۟تَنَٓا اِنَّكَ اَن۟تَ ال۟عَلٖيمُ ال۟حَكٖيمُ

    Said Nursî