On Üçüncü Lem'a/en: Revizyonlar arasındaki fark

On Üçüncü Lem'a/en (kaynağı gör)

16.17, 11 Eylül 2024 tarihindeki hâli

452 bayt eklendi , 11 Eylül

"==SIXTH INDICATION==" içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu

GörselVikimetin

Ferhat

Bürokratlar, Arayüz yöneticileri, Push abonelik yöneticileri, Gözetmenler, Hizmetliler, translator

78.073

düzenleme

@@ 49. satır: / 49. satır: @@
 It is clear that the person will be wretched who does not take refuge in a secure stronghold in the face of terrible enemies who wreak much destruction with little action. O people of belief! Such a heavenly stronghold of steel is the Qur’an. Enter it and be saved!
-<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
+<span id="Dördüncü_İşaret"></span>
-== Dördüncü İşaret ==
+==FOURTH INDICATION==
-</div>
-<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
+Investigative scholars and the people of illumination  have agreed that  non- existence is pure evil and existence, pure good. Yes, in the great majority of cases, good, virtues, and perfections are based on existence and are related to it. Even if they are superficially negative  and hint of non-existence, their basis is in existence and pertains to it. While the basis and leaven of all ugliness, such as misguidance, evil, calamities, and sins, is non-existence and denial. Their badness and ugliness arise from non-existence. Even if they appear superficially to be positive and pertaining to existence, essentially they are non-existence and denial. Also, observedly, the existence of something like a building is realized through the existence of all its parts. While its destruction, non-existence, and annihilation occur through the non-being of one of its main parts.
-Adem şerr-i mahz ve vücud hayr-ı mahz olduğunu, ehl-i tahkik ve ashab-ı keşif ittifak etmişler. Evet, ekseriyet-i mutlaka ile hayır ve mehasin ve kemalât, vücuda istinad eder ve ona râci olur. Sureten menfî ve ademî de olsa, esası sübutîdir ve vücudîdir. Dalalet ve şer ve musibetler ve masiyetler ve belalar gibi bütün çirkinliklerin esası, mâyesi; ademdir, nefiydir. Onlardaki fenalık ve çirkinlik, ademden geliyor. Çendan suret-i zâhirîde müsbet ve vücudî de görünseler, esası ademdir, nefiydir. Hem bilmüşahede sabittir ki bina gibi bir şeyin vücudu, bütün eczasının mevcudiyetiyle takarrur eder. Halbuki onun harabiyeti ve ademi ve inhidamı, bir rüknün ademiyle hasıl olur.
-</div>
-<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
+Furthermore, existence requires an existent  cause, it is based  on a cause that has an actual reality. Whereas non- existence may be based on things which pertain to non-existence. Such things may be the cause of something non-existent.
-Hem vücud, herhalde mevcud bir illet ister. Muhakkak bir sebebe istinad eder. Adem ise ademî şeylere istinad edebilir. Ademî bir şey, ma’dum bir şeye illet olur.
-</div>
-<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
+In consequence of this rule, despite the awesome destruction in the universe of devils from among jinn and men, and the varieties of unbelief, misguidance, evil, and destruction they perpetrate, they neither interfere one iota in creation, nor do they have  any  share  in  divine  sovereignty.  Moreover,  they do  not perform  those acts through any power  or ability; they perpetrate many of the things they do through neglect and abstaining from  action. They commit evils by not allowing good to be done, that is, they become evil. For since bad and evil are a sort of destruction, their causes  do  not  have  to  be  an  existent  power  and  active  creativity.  Indeed,  vast destruction is wrought due to one non-existent matter or one condition being nullified.
-İşte bu iki kaideye binaendir ki: Şeytan-ı ins ve cinnin kâinattaki müthiş âsâr-ı tahripkâraneleri ve enva-ı küfür ve dalalet ve şer ve mehaliki yaptıkları halde, zerre miktar icada ve hilkate müdahaleleri olmadığı gibi mülk-ü İlahîde bir hisse-i iştirakleri olamıyor. Ve bir iktidar ve bir kudretle o işleri yapmıyorlar, belki çok işlerinde iktidar ve fiil değil belki terk ve atalettir. Hayrı yaptırmamakla, şerleri yapıyorlar. Yani şerler oluyorlar. Çünkü mehalik ve şer, tahribat nevinden olduğu için illetleri, mevcud bir iktidar ve fâil bir icad olmak lâzım değildir. Belki bir emr-i ademî ile ve bir şartın bozulmasıyla koca bir tahribat olur.
-</div>
-<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
+It was because the Zoroastrians did not develop this mystery that they believed there was a creator of good in the universe, called Yazdan, and a creator of evil, called Ahriman.(*<ref>*See, al-Shahristani, al-Milal wa’l-Nihal, i, 232-3; al-Iji, Kitab al-Mawaqif, iii, 65; Tahir ibn Muhammad, al-Tabsir fi’l-Din, i, 91, 113, 142.</ref>)However, the imaginary god of evil they called Ahriman was Satan, who causes evil through the power of choice and the power to act, which has no ability to create.
-İşte bu sır, Mecusilerde inkişaf etmediği içindir ki kâinatta “Yezdan” namıyla bir hâlık-ı hayır, diğeri “Ehriman” namıyla bir hâlık-ı şer itikad etmişlerdir. Halbuki onların Ehriman dedikleri mevhum ilah-ı şer, bir cüz-i ihtiyarıyla ve icadsız bir kesble şerlere sebebiyet veren malûm şeytandır.
-</div>
-<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
+O people of belief! Your most effective weapon and equipment for repairs in the face of  this awesome destruction of Satan is  seeking forgiveness  from God,  and declaring “I seek refuge with God,” to have recourse to Him. And your stronghold is the Prophet’s (UWBP) practices.
-'''İşte ey ehl-i iman! Şeytanların bu müthiş tahribatına karşı en mühim silahınız ve cihazat-ı tamiriyeniz, istiğfardır ve “Eûzü billah” demekle Cenab-ı Hakk’a ilticadır. Ve kaleniz sünnet-i seniyedir.'''
-</div>
-<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
+<span id="Beşinci_İşaret"></span>
-== Beşinci İşaret ==
+==FIFTH INDICATION==
-</div>
-<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
+In the revealed scriptures Almighty God points out to mankind great rewards like Paradise and terrible   punishments like Hell, and He gives guidance, many admonishments and reminders, and threats and  encouragement. But despite there being so many means  guiding the people of belief to the straight path,  they are defeated in the face of the feeble, unrewarding, repellent stratagems of Satan’s party. At one time this caused me much thought. How is it, I wondered, that although they believe, they disregard Almighty God’s severe threats? Why isn’t their belief enough?
-Cenab-ı Hak, kütüb-ü semaviyede beşere karşı cennet gibi azîm mükâfatı ve cehennem gibi dehşetli mücazatı göstermekle beraber çok irşad, ikaz, ihtar, tehdit ve teşvik ettiği halde; ehl-i iman, bu kadar esbab-ı hidayet ve istikamet varken hizbü’ş-şeytanın mükâfatsız çirkin zayıf desiselerine karşı mağlup olmaları, bir zaman beni çok düşündürüyordu. Acaba iman varken, Cenab-ı Hakk’ın o kadar şiddetli tehdidatına ehemmiyet vermemek nasıl oluyor? Nasıl iman gitmiyor?
-</div>
-<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
+They are carried away by Satan’s baseless wiles and  rebel against God, although according to the verse, “Feeble indeed is the cunning of  Satan.”(4:76)
-اِنَّ كَي۟دَ الشَّي۟طَانِ كَانَ ضَعٖيفًا sırrıyla şeytanın gayet zayıf desiselerine kapılıp Allah’a isyan ediyor.
-</div>
-<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
+Some of my own friends, even, although they sincerely affirmed the teachings about reality they had heard from me a hundred times and had an excessively good opinion of me and relations with me, they were carried away by the trite and hypocritical compliments of a corrupt person, and took up a position in favour of him and against me. “Glory be to God!,” I exclaimed, “How can a person fall so low? What a deceitful man he was.” I slandered him and committed a sin.
-Hattâ benim arkadaşlarımdan bazıları, yüz hakikat dersini kalben tasdik ile beraber benden işittiği ve bana karşı da fazla hüsn-ü zannı ve irtibatı varken, kalpsiz ve bozuk bir adamın ehemmiyetsiz ve riyakârane iltifatına kapıldı, onun lehinde benim aleyhimde bir vaziyete geldi. “Fesübhanallah” dedim, insanda bu derece sukut olabilir mi? Ne kadar hakikatsiz bir insan idi diye o bîçareyi gıybet ettim, günaha girdim.
-</div>
-<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
+Later, the truth explained in the previous  Indications  became clear and illuminated many obscure points. Thanks be to God, through its light I understood both  that the  All-Wise Qur’an’s  powerful  encouragement  and assurances are completely in place, and that the people of belief being  deceived  by  Satanic machinations is not due to a lack of belief or weakness of faith. I understood too that someone who commits grievous sins is not an unbeliever, and that the Mu‘tazilites and some Kharijite sects are in error by stating: “The person who commits a grievous sin is either in a state of unbelief or is between belief and unbelief,”(*<ref>*See, al-Iji, Kitab al-Mawaqif, iii, 548; Ibn Abi’l-’Izz, Sharh ‘Aqida al-Tahawiyya, i, 356-62.</ref>) and that that unfortunate friend of mine sacrificing a hundred lessons in reality to win the attentions of such a scoundrel was not despicable abasement and degeneration; I thanked Almighty God and was saved from the abyss.
-Sonra sâbık işaretlerdeki hakikat inkişaf etti, karanlıklı çok noktaları aydınlattı. O nur ile lillahi’l-hamd hem Kur’an-ı Hakîm’in azîm tergibat ve teşvikatı tam yerinde olduğunu hem ehl-i imanın desais-i şeytaniyeye kapılmaları, imansızlıktan ve imanın zayıflığından olmadığını hem günah-ı kebairi işleyen küfre girmediğini hem Mutezile mezhebi ve bir kısım Hariciye mezhebi “Günah-ı kebairi irtikâb eden kâfir olur veya iman ve küfür ortasında kalır.” diye hükümlerinde hata ettiklerini hem benim o bîçare arkadaşım da yüz ders-i hakikati bir herifin iltifatına feda etmesi, düşündüğüm gibi çok sukut ve dehşetli alçaklık olmadığını anladım. Cenab-ı Hakk’a şükrettim, o vartadan kurtuldum.
-</div>
-<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
+For as I said before, Satan pushes man into serious peril because of some insignificant matter that in reality lacks existence. Moreover, man’s soul always listens to Satan; and his powers of anger and animal appetites are like both receivers and transmitters of Satan’s whisperings.
-Çünkü sâbıkan dediğimiz gibi şeytan cüz’î bir emr-i ademî ile insanı mühim tehlikelere atar. Hem insandaki nefis ise şeytanı her vakit dinler. Kuvve-i şeheviye ve gazabiye ise şeytan desiselerine hem kābile hem nâkile iki cihaz hükmündedirler.
-</div>
-<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
+It is in consequence of this that Almighty God’s names of Oft-Forgiving and All- Compassionate are turned to the people of belief with a maximum manifestation, and He points out in the All-Wise Qur’an that the greatest gift He bestows on the prophets is forgiveness and He calls on them to seek forgiveness. Repeating the blessed words, “In the Name of God, the Merciful, the Compassionate” at the start of every Sura and
-İşte bunun içindir ki Cenab-ı Hakk’ın “Gafur”, “Rahîm” gibi iki ismi, tecelli-i a’zamla ehl-i imana teveccüh ediyor. Ve Kur’an-ı Hakîm’de peygamberlere en mühim ihsanı, mağfiret olduğunu gösteriyor ve onları, istiğfar etmeye davet ediyor. بِس۟مِ اللّٰهِ الرَّح۟مٰنِ الرَّحٖيمِ kelime-i kudsiyesini her sure başında tekrar ile ve her mübarek işlerde zikrine emretmesiyle, kâinatı ihata eden rahmet-i vâsiasını melce ve tahassungâh gösteriyor ve فَاس۟تَعِذ۟ emriyle اَعُوذُ بِاللّٰهِ مِنَ الشَّي۟طَانِ الرَّجٖيمِ kelimesini siper yapıyor.
+commanding that it be recited at the commencement of all good works,(*<ref>*See, Ibn Maja, Nikah, 19; Musnad, ii, 359; al-Nasa’i, al-Sunan al-Kubra, vi, 127-8; ‘Abd al- Razzaq, al-Musannaf, vi, 189; Ibn Hibban, al-Sahih, i, 173-4.</ref>) He shows that His all-encompassing mercy embraces the universe and is a stronghold and place of refuge.  And by the command, “Seek refuge with God,”(7:200, etc.) He makes a shield of the phrase, “I seek refuge with God from Satan the Accursed.”
-</div>
-<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
+<span id="Altıncı_İşaret"></span>
-== Altıncı İşaret ==
+==SIXTH INDICATION==
-</div>
-<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
+One of Satan’s most dangerous stratagems is this: he makes certain sensitive and ingenuous  people  confuse  imagining  unbelief  with  affirming  it. He shows  the imagining  of misguidance to be the affirmation of it. He also conjures up in their imaginations ugly thoughts about holy individuals and sacred things. He shows also things which are essentially possible together with those that are reasonably possible, thus making those things appear to be doubts opposed to the certainty of belief. Then the wretched sensitive man supposes that he has fallen into misguidance and unbelief, and that his certainty of belief has been lost; he falls  into  despair and becomes the plaything of Satan. Satan works both his despair, and that weak vein of his, and his confusion,  so  that he  either  goes  mad,  or  exclaiming: “All is lost,”  embraces misguidance.
-Şeytanın en tehlikeli bir desisesi şudur ki: Bazı hassas ve safi-kalp insanlara tahayyül-ü küfrîyi, tasdik-i küfürle iltibas ettiriyor. Tasavvur-u dalaleti, dalaletin tasdiki suretinde gösteriyor. Ve mukaddes zatlar ve münezzeh şeyler hakkında gayet çirkin hatıraları hayaline gösteriyor. Ve imkân-ı zatîyi, imkân-ı aklî şeklinde gösterip imandaki yakînine münafî bir şek tarzını veriyor. Ve o vakit o bîçare hassas adam, kendini dalalet ve küfür içine düştüğünü tevehhüm edip imandaki yakîninin zâil olduğunu zanneder, yeise düşer, o yeisle şeytana maskara olur. Şeytan hem yeisini hem o zayıf damarını hem o iltibasını çok işlettirir, ya divane olur yahut “Herçi bâd âbâd.” der, dalalete gider.
-</div>
-<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
+We have explained in some parts of the Risale-i Nur just how lacking in substance are these diabolical stratagems, so here shall discuss them only briefly, as follows: Just as a snake’s image in a mirror cannot bite, nor the similitude of fire burn, or the  reflection of filth soil; so the reflections of unbelief and association of partners with God cannot corrupt belief nor the shadows of misguidance,  or  the  imaginings of ugly abuse and words in the  mirror of the imagination or of thought change faith, or damage respectful courtesy.
-Şeytanın bu desisesinin mahiyeti ne kadar esassız olduğunu, bazı risalelerde beyan ettiğimiz gibi burada icmalen bahsedeceğiz. Şöyle ki: Nasıl ki âyinede yılanın sureti ısırmaz ve ateşin misali yandırmaz ve murdarın aksi, telvis etmez. Öyle de hayal veya fikir âyinesinde küfriyatın ve şirkin akisleri ve dalaletin gölgeleri ve şetimli çirkin sözlerin hayalleri, itikadı bozmaz, imanı tağyir etmez, hürmetli edebi kırmaz.
-</div>
-<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
+For the well- known rule goes, “To imagine abuse is not abuse, to imagine unbelief is not unbelief, and to conceive of misguidance is not misguidance.”
-Çünkü meşhur kaidedir ki: Tahayyül-ü şetim, şetim olmadığı gibi tahayyül-ü küfür dahi küfür değil ve tasavvur-u dalalet de dalalet değil.
-</div>
-<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
+As for the question of doubts in belief, possibilities that are essentially possible do not belie the certainty of belief and do not harm it. One of the established rules of the science of the principles of religion is:
-İmandaki şek meselesi ise imkân-ı zatîden gelen ihtimaller, o yakîne münafî değil ve o yakîni bozmaz. İlm-i usûl-ü dinde kavaid-i mukarreredendir ki:
-</div>
 <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">