İçeriğe atla

On Üçüncü Lem'a/en: Revizyonlar arasındaki fark

"O people of truth and people of guidance! The way to be saved from the above- mentioned wiles of satanic jinn and men is this: make your headquarters the school of the people of the truth, the Sunnis; enter the stronghold of the Qur’an of Miraculous Exposition’s incontestable matters; and take the Prophet’s (UWBP) practices as your guide; find safety and salvation!" içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu
("==SIXTH INDICATION==" içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu)
("O people of truth and people of guidance! The way to be saved from the above- mentioned wiles of satanic jinn and men is this: make your headquarters the school of the people of the truth, the Sunnis; enter the stronghold of the Qur’an of Miraculous Exposition’s incontestable matters; and take the Prophet’s (UWBP) practices as your guide; find safety and salvation!" içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu)
89. satır: 89. satır:
As for the question of doubts in belief, possibilities that are essentially possible do not belie the certainty of belief and do not harm it. One of the established rules of the science of the principles of religion is:
As for the question of doubts in belief, possibilities that are essentially possible do not belie the certainty of belief and do not harm it. One of the established rules of the science of the principles of religion is:


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
“An essential impossibiblity cannot negate the certainty afforded by knowledge.”(*<ref>*See, al-Ghazzali, al-Manhul, 122; al-Mujaddidi, Qawa’id al-Fiqh, 11, 143.</ref>)
اِنَّ ال۟اِم۟كَانَ الذَّاتِىَّ لَا يُنَافِى ال۟يَقٖينَ ال۟عِل۟مِىَّ
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
For example, we are certain that Barla Lake is
Mesela, Barla Denizi su olarak yerinde bulunduğuna yakînimiz var. Halbuki zatında mümkündür ki o deniz, bu dakikada batmış olsun ve batması mümkinattandır. Bu imkân-ı zatî, madem bir emareden neş’et etmiyor, zihnî bir imkân olamaz ki şek olsun.
in its place consisting of water. It is, however, essentially possible that this very moment the lake sank into the ground. It is within the bounds of possibility that it might sink. But since there  is  nothing to indicate such a possibility, it is not a reasonable possibility and cause doubt.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
For another established rule of the principles of religion is:
Çünkü yine ilm-i usûl-ü dinde bir kaide-i mukarreredir ki:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
“A possibility that does not arise from any proof or evidence holds no importance.”
لَا عِب۟رَةَ لِل۟اِح۟تِمَالِ ال۟غَي۟رِ النَّاشِئِ عَن۟ دَلٖيلٍ
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
That is, an essential possibility unsupported by any indication cannot be deemed a reasonable possibility and so cause doubts and warrant importance. Hence, the unfortunate man exposed to those Satanic whisperings supposes that due to  essential possibilities he has lost his certain belief in the truths of faith.
Yani '''“'''Bir emareden gelmeyen bir ihtimal-i zatî ise bir imkân-ı zihnî olmaz ki şüphe verip ehemmiyeti olsun.” İşte bu desise-i şeytaniyeye maruz olan bîçare adam, hakaik-i imaniyeye yakînini, böyle zatî imkânlar ile kaybediyor zanneder.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
For example, numerous  essential  possibilites  about  the  human  aspects of the Noble Messenger (Upon whom be blessings and peace) may occur to him which cause no harm to his firm belief, but he imagines that they have and so suffers harm.
Mesela, Hazret-i Peygamber aleyhissalâtü vesselâm hakkında beşeriyet itibarıyla çok imkân-ı zatiye hatırına geliyor ki imanın cezim ve yakînine zarar vermez. Fakat o, zarar verdi zanneder, zarara düşer.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Also, sometimes Satan suggests bad things about Almighty God in the form of whisperings in the heart. The man trembles, supposing that his heart is corrupted so that it  says such things. But his fear and trembling and lack of consent shows that those words did not come from his heart; they rather came from Satanic whisperings, and were imparted and caused to be imagined by Satan.
Hem bazen şeytan, kalp üstündeki lümmesi cihetinde Cenab-ı Hak hakkında fena sözler söyler. O adam zanneder ki onun kalbi bozulmuş ki böyle söylüyor, titriyor. Halbuki onun titremesi ve korkması ve adem-i rızası delildir ki o sözler, kalbinden gelmiyor, belki lümme-i şeytaniyeden geliyor veya şeytan tarafından ihtar ve tahayyül ediliyor.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Also, among man’s subtle faculties are one or two that I have been unable to specify;  they do not heed the will and power of choice and probably should not be held  responsible. Sometimes  they govern, do  not  listen to  the  truth, and  incline towards wrong. Then Satan whispers to the man: “You’re not capable of attaining to reality and belief, so you involuntarily attempt what is futile and fruitless. That means your fate has condemned you to perdition.” The wretched man falls into despair and is ruined.
Hem insanın letaifi içinde teşhis edemediğim bir iki latîfe var ki ihtiyar ve iradeyi dinlemezler belki de mes’uliyet altına da giremezler. Bazen o latîfeler hükmediyorlar, hakkı dinlemiyorlar, yanlış şeylere giriyorlar. O vakit şeytan o adama telkin eder ki: “Senin istidadın hakka ve imana muvafık değil ki böyle ihtiyarsız bâtıl şeylere giriyorsun. Demek senin kaderin, seni şakavete mahkûm etmiştir.” O bîçare adam, yeise düşüp, helâkete gider.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
The believer’s stronghold in the face of the former stratagems of Satan are the truths of belief and incontestable matters of the Qur’an, the limits of which have been defined by the principles of the purified exacting scholars. And in the face of the latter  stratagems, the believer’s stronghold is to seek refuge with God and to attach no importance  to them. For the more importance is given them, the more it attracts attention to  them, and  they grow  and  swell. The  believer’s  antidote  and remedy for such spiritual wounds is adhering to the practices of the Prophet (UWBP).
İşte şeytanın evvelki desiselerine karşı mü’minin tahassungâhı: Muhakkikîn-i asfiyanın düsturlarıyla hudutları taayyün eden hakaik-i imaniye ve muhkemat-ı Kur’aniyedir. Ve âhirdeki desiselerine karşı, istiaze ile ehemmiyet vermemektir. Çünkü ehemmiyet verdikçe, nazar-ı dikkati celbettirip büyür, şişer. Mü’minin böyle manevî yaralarına tiryak ve merhem, sünnet-i seniyedir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
<span id="Yedinci_İşaret"></span>
== Yedinci İşaret ==
==SEVENTH INDICATION==
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''Question:''' The Mu‘tazilite authorities considered the creation of evil to be evil, and therefore did not attribute the creation of unbelief and misguidance to God, as if by so doing they were exonerating Him. They misguidedly said: “Man creates his own actions.”(*<ref>*See, al-Maturidi, al-Tawhid, i, 92, 169, 314, 315; Ibn Hazm, al-Fasl fi’-Milal, ii, 121; iii, 57, 59. </ref>)
'''Sual:''' Mutezile imamları, şerrin icadını şer telakki ettikleri için küfür ve dalaletin hilkatini Allah’a vermiyorlar. Güya onunla Allah’ı takdis ediyorlar. “Beşer kendi ef’alinin hâlıkıdır.” diye dalalete gidiyorlar.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
They also said: “A believer who commits a grievous sin loses his belief,(*<ref>*See, al-Iji, Kitab al-Mawaqif, iii, 548; Ibn Abi’l-’Izz, Sharh ‘Aqida al-Tahawiyya, i, 356-62.</ref>) for believing in God and affirming Hell is incompatible with such acts. Out of fear at a minor prison sentence in this  world, a man restrains himself from acting contrarily to the law, so if he commits serious sins, which infers disregard of divine wrath, it certainly points to his lack of belief.”
Hem derler: “Bir günah-ı kebireyi işleyen bir mü’minin imanı gider. Çünkü Cenab-ı Hakk’a itikad ve cehennemi tasdik etmek, öyle günahı işlemekle kabil-i tevfik olamaz. Çünkü dünyada gayet cüz’î bir hapis korkusuyla kendini hilaf-ı kanun her şeyden muhafaza eden adam, ebedî bir azab-ı cehennemi ve Hâlık’ın gazabını nazar-ı ehemmiyete almayacak derecede büyük günahları işlerse, elbette imansızlığa delâlet eder.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''The Answer'''
'''Elcevap:'''
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
to the first part of the question: as is elucidated in the treatise on divine determining,(*<ref>*The Twenty-Sixth Word. See, The Words (Istanbul: Sözler Publications, 2008), 477-90. (Tr.)</ref>) the creation of evil is not evil; it is the inclination to do evil that is evil. For creation and bringing into being look to all the results. Since the existence of one evil is preliminary to numerous good  results, by virtue of those results, the creation of the evil becomes good, and is as though good.
'''Birinci şıkkın cevabı şudur ki''' Kader Risalesi’nde izah edildiği gibi: Halk-ı şer, şer değil; belki kesb-i şer, şerdir. Çünkü halk ve icad, umum neticelere bakar. Bir şerrin vücudu, çok hayırlı neticelere mukaddime olduğu için o şerrin icadı, neticeler itibarıyla hayır olur, hayır hükmüne geçer.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
For example, fire has a hundred good results, but if because they misuse their wills people make the fire evil for themselves, they cannot say that the creation of evil is evil.
Mesela, ateşin yüz hayırlı neticeleri var. Fakat bazı insanlar sû-i ihtiyarıyla ateşi kendilerine şer yapmakla “Ateşin icadı şerdir.” diyemezler.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
In the same way, the creation of devils has numerous wise results such as human progress; so if a person is defeated by Satan due to his misuse of his will and misguided inclinations, he cannot say that the creation of Satan is evil. For he did evil to himself because he was himself disposed to it. Yes, since the tendency is a particular relation, it has a particular evil result and becomes evil. But since creation looks to all the results, the creation of evil is not evil; it  is  good. The  Mu‘tazilites  did  not  understand  this  mystery, so  they said:  “The creation of evil is evil, and the creation of bad, bad.
Öyle de şeytanların icadı, terakkiyat-ı insaniye gibi çok hikmetli neticeleri olmakla beraber, sû-i ihtiyarıyla ve yanlış kesbiyle şeytanlara mağlup olmakla “Şeytanın hilkati şerdir.” diyemez. Belki o, kendi kesbiyle kendine şer yaptı. Evet, kesb ise mübaşeret-i cüz’iye olduğu için hususi bir netice-i şerriyenin mazharı olur; o kesb-i şer, şer olur. Fakat icad, umum neticelere baktığı için icad-ı şer, şer değil belki hayırdır.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
And to exonerate Almight y God of all fault, they did not ascribe the creation of evil  to  Him;  they fell  into  misguidance,  wrongly interpreting  the  pillar  of belief “belief in divine determining, both the good of it and the evil of it are from God.”(*<ref>*Muslim, Iman, 39; Tirmidhi, Iman, 4; Abu Da’ud, Sunna, 17; Nasa’i, Iman, 6; Ibn Maja, Muqaddima, 63.</ref>)
İşte Mutezile bu sırrı anlamadıkları için “Halk-ı şer şerdir ve çirkinin icadı çirkindir.” diye Cenab-ı Hakk’ı takdis için şerrin icadını ona vermemişler, dalalete düşmüşler. وَ بِال۟قَدَرِ خَي۟رِهٖ وَ شَرِّهٖ olan bir rükn-ü imanîyi tevil etmişler.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''The Answer to the second part of the question''' “How can someone who commits  grievous sins remain a believer?”:
'''İkinci şık ki''' “Günah-ı kebireyi işleyen, nasıl mü’min kalabilir?” diye suallerine cevap ise:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Firstly, their error may be understood clearly from the previous Indications, so there is no need to repeat it.
'''Evvela:''' Sâbık işaretlerde onların hatası kat’î bir surette anlaşılmıştır ki tekrara hâcet kalmamıştır.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Secondly, the man’s evil-commanding soul prefers an ounce of immediate, present pleasure to a ton of postponed, hidden pleasure; similarly, he shrinks at the fear of an immediate slap more than at a year’s torment in the future. Furthermore, if the emotions dominate a person, they do not heed the reason and mind. Desires and delusions govern in him, and he prefers the slightest, most trivial present pleasure to huge reward in the future, and  he  shrinks  from  some  minor  present  distress  more  than  from  some  terrible postponed torment. For desire, illusions, and emotions do not see the future, indeed, they deny it. And if the soul assists them, the heart, which is the seat of belief, and the mind, fall silent and are defeated.
'''Sâniyen:''' Nefs-i insaniye, muaccel ve hazır bir dirhem lezzeti; müeccel, gaib bir batman lezzete tercih ettiği gibi hazır bir tokat korkusundan, ileride bir sene azaptan daha ziyade çekinir. Hem insanda hissiyat galip olsa aklın muhakemesini dinlemez. Heves ve vehmi hükmedip en az ve ehemmiyetsiz bir lezzet-i hazırayı, ileride gayet büyük bir mükâfata tercih eder. Ve az bir hazır sıkıntıdan, ileride büyük bir azab-ı müecceleden ziyade çekinir. Çünkü tevehhüm ve heves ve his, ileriyi görmüyor belki inkâr ediyorlar. Nefis dahi yardım etse mahall-i iman olan kalp ve akıl susarlar, mağlup oluyorlar.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
In which case, committing grievous sins does not arise from lack of belief, but from the defeat of the heart and mind by the predominant emotions, desires, and illusions.
Şu halde kebairi işlemek, imansızlıktan gelmiyor, belki his ve hevesin ve vehmin galebesiyle akıl ve kalbin mağlubiyetinden ileri gelir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Moreover, as is understood from the previous Indications, since the way the passions and evil work is through destruction, they are extremely easy. Satans from among jinn and men quickly drive people down  that road. It is an astonishing situation, for according to a Hadith, a light to the extent of a fly’s wing from the World of Eternity(*<ref>*Tirmidhi, Zuhd, 13; Ibn Maja, Zuhd, 3; Musnad, v, 154, 177.</ref>) is comparable to the pleasure and bounties a person receives in his entire life in this world,(*<ref>*See, al-Qurtubi, al-Jami‘ al-Ahkam al-Qur’an, xiii, 7.</ref>) yet following Satan, certain unfortunates prefer the pleasures of this fleeting world, which are a mere fly’s wing in comparison with the pleasures of that eternal world, which are worth all this world.
Hem sâbık işaretlerde anlaşıldığı gibi fenalık ve hevesat yolu, tahribat olduğu için gayet kolaydır. Şeytan-ı ins ve cinnî çabuk insanları o yola sevk ediyor. Gayet cây-ı hayret bir haldir ki: '''Âlem-i bekanın nass-ı hadîsle sinek kanadı kadar bir nuru, ebedî olduğu için bir insanın müddet-i ömründe dünyadan aldığı lezzet ve nimete mukabil geldiği halde; bazı bîçare insanlar, bir sinek kanadı kadar bu fâni dünyanın lezzetini, o bâki âlemin, bu fâni dünyasına değer lezzetlerine tercih edip şeytanın arkasında gider.'''
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
It is for these reasons that the All-Wise Qur’an repeatedly and insistently, and with  encouragement and threats, restrains believers from sin and urges them to do good.
İşte bu sırlar içindir ki Kur’an-ı Hakîm, mü’minleri pek çok tekrar ve ısrar ile tehdit ve teşvik ile günahtan zecir ve hayra sevk ediyor.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
One time this severe guidance of the All-Wise Qur’an gave me the idea that these continual warnings and reminders imply that believers are inconstant and faulty. They suggest a situation inconsistent with man’s integrity. For  although a  single  order  from  his  superior  is  sufficient  to  exact  an official’s obedience, if  the  superior  repeats  the  same  order  ten  times, the  official  will  be seriously offended. He will say: “You are insulting me. I am not disloyal.” However, the  All-Wise  Qur’an  insistently  repeats  the  same  command  to  the  most  sincere believers.
Bir zaman Kur’an-ı Hakîm’in bu tekrar ile şiddetli irşadatı bana bu fikri verdi ki bu kadar mütemadî ihtarlar ve ikazlar, mü’min insanları sebatsız ve hakikatsiz gösteriyorlar. İnsanın şerefine yakışmayacak bir vaziyet veriyorlar. Çünkü bir memur, âmirinden aldığı bir tek emri itaatine kâfi iken, aynı emri on defa söylese o memur cidden gücenecek. Beni ittiham ediyorsun, ben hain değilim, der. Halbuki en hâlis mü’minlere Kur’an-ı Hakîm musırrane mükerrer emrediyor.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
At the time I was puzzling over this idea, I had two or three loyal friends. I frequently used to warn and remind them lest they be deceived by the machinations of satanic humans. They were not offended at me, nor said I was insulting them. However I used to tell  myself that I was offending them with these  continual admonitions and that I was accusing them of disloyalty  and inconstancy.
Bu fikir benim zihnimi kurcaladığı bir zamanda iki üç sadık arkadaşlarım vardı. Onları şeytan-ı insînin desiselerine kapılmamak için pek çok defa ihtar ve ikaz ediyordum. “Bizi ittiham ediyorsun.” diye gücenmiyorlardı. Fakat ben kalben diyordum ki: “Bu mütemadiyen ihtarlarımla bunları gücendiriyorum, sadakatsizlikle ve sebatsızlıkla ittiham ediyorum.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Then suddenly the truth explained and  proved in the above Indications became clear. I understood that the All-Wise Qur’an’s  insistent repetitions were apt and exactly as required by the situation, and wise and not  excessive or accusing; they were pure wisdom and pure eloquence. I understood too the reason those loyal friends of mine were not offended.
Sonra birden sâbık işaretlerde izah ve ispat edilen hakikat inkişaf etti. O vakit o hakikatle hem Kur’an-ı Hakîm’in tam mutabık-ı mukteza-yı hal ve yerinde ve israfsız ve hikmetli ve ittihamsız bir surette ısrar ve tekraratı yaptığını ve ayn-ı hikmet ve mahz-ı belâgat olduğunu bildim. Ve o sadık arkadaşlarımın gücenmediklerinin sırrını anladım.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
A summary of the truth is this: Since evil spirits provoke people in respect of destruction, they commit much evil with few actions. People who take the path of truth and guidance, therefore, are in need of  much caution and great care and repeated warnings and various assistance. For this reason  Almighty God offers assistance to the people of belief through His thousand and one names by way of those repetitions, and stretches out thousands of compassionate hands to help them. He does not slight their integrity, but upholds it. He does not belittle man, but shows Satan’s evil to be great.
O hakikatin hülâsası şudur ki: Şeytanlar, tahribat cihetinde sevk ettikleri için az bir amel ile çok şerleri yaparlar. Onun için tarîk-i hakta ve hidayette gidenler, pek çok ihtiyat ve şiddetli sakınmaya ve mükerrer ihtarata ve kesretli muavenete muhtaç olduklarındandır ki Cenab-ı Hak, o tekrarat cihetinde bin bir ismi ile ehl-i imana muavenetini takdim ediyor ve binler merhamet ellerini imdadına uzatıyor. Şerefini kırmıyor, belki vikaye ediyor. İnsanın kıymetini küçük düşürtmüyor, belki şeytanın şerrini büyük gösteriyor.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
O people of truth and people of guidance! The way to be saved from the above- mentioned wiles of satanic jinn and men is this: make your headquarters the school of the people of the truth, the Sunnis; enter the stronghold of the Qur’an of Miraculous Exposition’s incontestable matters; and take the Prophet’s (UWBP) practices as your guide; find safety and salvation!
'''İşte ey ehl-i hak ve ehl-i hidayet! Şeytan-ı ins ve cinnînin mezkûr desiselerinden kurtulmak çaresi: Ehl-i Sünnet ve Cemaat olan ehl-i hak mezhebini karargâh yap ve Kur’an-ı Mu’cizü’l-Beyan’ın muhkemat kalesine gir ve sünnet-i seniyeyi rehber yap, selâmeti bul!..'''
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
<span id="Sekizinci_İşaret"></span>
== Sekizinci İşaret ==
==EIGHTH INDICATION==
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''Question:''' You have proved in the above Indications that the way of misguidance is easy, and is destruction and aggression, so that many take it. Whereas in other parts of the Risale-i Nur you have proved decisively that the way of unbelief and misguidance is so fraught with difficulties and problems that no one should take it; that it is not possible to follow it. And you have shown that the path of belief and guidance is so easy and clear that everyone should take it.
'''Sual:''' Sâbık işaretlerde ispat ettiniz ki dalalet yolu, kolay ve tahrip ve tecavüz olduğu için çoklar o yola sülûk ediyorlar. Halbuki sair risalelerde kat’î deliller ile ispat etmişsiniz ki küfür ve dalalet yolu o kadar müşkülatlı ve suubetlidir ki hiç kimse ona girmemek gerekti ve kabil-i sülûk değil. Ve iman ve hidayet yolu o kadar kolay ve zâhirdir ki herkes ona girmeli idi.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''The Answer:''' There are two sorts of unbelief and misguidance. One pertains to actions and secondary matters, and is also denial and rejection of the  matters of belief. This kind is misguidance is easy. It is a non- acceptance of the truth, an abdication, non-existence, and the absence of acceptance. In the Risale-i Nur, this sort has been shown to be easy.
'''Elcevap:''' Küfür ve dalalet iki kısımdır. Bir kısmı amelî ve fer’î olmakla beraber, iman hükümlerini nefyetmek ve inkâr etmektir ki bu tarz dalalet kolaydır. Hakkı kabul etmemektir, bir terktir, bir ademdir, bir adem-i kabuldür. İşte bu kısımdır ki risalelerde kolay gösterilmiş.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
As for the second sort, it pertains not to actions and secondary matters, but is a judgement of the mind and pertains to belief. It does not only deny belief, but opens up a way that is the opposite of it. It is the acceptance of what is false and invalid, the proof of the reverse of truth. This is not only the denial and refutation of belief, it is its opposite. It is not non-acceptance so that it should be easy, but the acceptance of non-being, and can only be accepted through proving non-existence. In accordance
İkinci kısım ise amelî ve fer’î olmayıp belki itikadî ve fikrî bir hükümdür. Yalnız imanın nefyini değil belki imanın zıddına gidip bir yol açmaktır. Bu ise bâtılı kabuldür, hakkın aksini ispattır. Bu kısım, imanın yalnız nefyi ve nakîzi değil, imanın zıddıdır. Adem-i kabul değil ki kolay olsun, belki kabul-ü ademdir. Ve o ademi ispat etmekle kabul edilebilir. اَل۟عَدَمُ لَا يُث۟بَتُ kaidesiyle: Ademin ispatı elbette kolay değildir.
with the rule “Non-existence cannot be proved,”(*<ref>*Ibn Qayyim, al-Sawa’iq al-Mursala, iv, 1310; al-Ruh fi’l-Kalam, i, 198.</ref>) it is certainly not easy to prove it.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Thus, the unbelief and misguidance shown in other parts of the Risale-i Nur to be so difficult and problematic as to be impossible is this sort. Anyone with even a grain of intelligence would not take this way. Moreover, as is demonstrated, it imparts such grievous pains and suffocating darkness that anyone reasonable to the tiniest degree would not follow it.
İşte sair risalelerde imtina derecesinde suubetli ve müşkülatlı gösterilen küfür ve dalalet bu kısımdır ki zerre miktar şuuru bulunan, bu yola sâlik olmamak lâzımdır. Hem bu yol, risalelerde kat’î ispat edildiği gibi o kadar dehşetli elemleri var ve boğucu karanlıkları var ki zerre miktar aklı bulunan, o yola talip olmaz.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''If it is asked:''' Why do most people take it, seeing that it is so grievous, dark, and difficult?
'''Eğer denilse:''' Bu kadar elîm ve karanlıklı, müşkülatlı yola nasıl ekser insanlar gidiyorlar?
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">