İçeriğe atla

Yirmi Üçüncü Lem'a/mk: Revizyonlar arasındaki fark

"Во светлината на овој пример: Безбожникот доаѓа на овој свет, кој е силен и голем воен логор на војската на Возвишениот Суверен, и во оваа вселена која е монументален и прекрасен Аллахов месџид(<ref>Масџид (ар.) – џамија (заб. на прев.)</ref>); значи, дојде дот..." içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu
("'''Втор пример:''' Човек изолиран од светот на цивилизацијата и граѓанството, влегува среде еден импресивен воен логор, та го восхитуваат разновидните вежби, што во совршен склад, со извесност, крајна дисциплина и послушност ги прават војниците на тој..." içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu)
Etiketler: Mobil değişiklik Mobil ağ değişikliği
("Во светлината на овој пример: Безбожникот доаѓа на овој свет, кој е силен и голем воен логор на војската на Возвишениот Суверен, и во оваа вселена која е монументален и прекрасен Аллахов месџид(<ref>Масџид (ар.) – џамија (заб. на прев.)</ref>); значи, дојде дот..." içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu)
228. satır: 228. satır:
Човек изолиран од светот на цивилизацијата и граѓанството, влегува среде еден импресивен воен логор, та го восхитуваат разновидните вежби, што во совршен склад, со извесност, крајна дисциплина и послушност ги прават војниците на тој логор. Тој ги запазува нивните координирани движења, на знак на еден војник, та сите како еден, од нив, складно тргнуваат во одделенија, чети и баталјони, сите застануваат со негово застанување, и сите заедно и единствено пукаат на негова наредба. Тој се запрепастил, а неговиот прост мозок не бил во состојба да сфати дека наредбодавството на великиот војсководец командува по налог на државниот систем, и наредбите на владтелот, туку помислил дека еден конец ги поврзува сите тие војници едни со други. Потоа, во мислите се обидел да ја сфати чудесноста на тој замислен конец, та неговата запрепастеност уште повеќе се зголемила!
Човек изолиран од светот на цивилизацијата и граѓанството, влегува среде еден импресивен воен логор, та го восхитуваат разновидните вежби, што во совршен склад, со извесност, крајна дисциплина и послушност ги прават војниците на тој логор. Тој ги запазува нивните координирани движења, на знак на еден војник, та сите како еден, од нив, складно тргнуваат во одделенија, чети и баталјони, сите застануваат со негово застанување, и сите заедно и единствено пукаат на негова наредба. Тој се запрепастил, а неговиот прост мозок не бил во состојба да сфати дека наредбодавството на великиот војсководец командува по налог на државниот систем, и наредбите на владтелот, туку помислил дека еден конец ги поврзува сите тие војници едни со други. Потоа, во мислите се обидел да ја сфати чудесноста на тој замислен конец, та неговата запрепастеност уште повеќе се зголемила!


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Потоа, влегувајќи во џамијата Аја Софија, во петок, видел маса клањачи, предводени од еден човек, како реагираат на неговиот повик, на станување, седење, сеџда(<ref>Сеџда (ар.) - спуштање ничкум, положба на длабоко поклонение кога човекот со своите чело, нос, дланки, колена и стапала го допира тлото. Сеџдата претставува чин на обожавање и составен дел од намазот/молитвата (заб. на прев.)</ref>) и руку(<ref>Руку (ар.) - прегиб, поклон, дел од молитвата (намазот) на муслиманите (заб. на прев.).</ref>), па не знаејќи ништо за Божјиот шеријат, кој се состои од духовни и небески закони, ниту за духовните начела, кои потекнуваат од наредбите на Воспоставителот на шеријатот, си претставил на себе како таа група клањачи, исто така е поврзана со материјални конци, едни со други, и дека тие конци ги заврзале и заробиле движењата на таа група, и дека тоа се тие кои нив ги придвижуваат и застануваат како кукли.
Sonra gider Ayasofya gibi gayet muazzam bir camiye, cuma gününde dâhil olur. O cemaat-i müslimînin, bir adamın sesiyle kalkar, eğilir, secde ederek oturduklarını müşahede eder. Manevî ve semavî kanunların mecmuundan ibaret olan şeriatı ve şeriat sahibinin emirlerinden gelen manevî düsturlarını anlamadığından, o cemaatin maddî iplerle bağlandığını ve o acib ipler onları esir edip oynattığını tahayyül ederek en vahşi insan suretindeki canavar hayvanları dahi güldürecek derecede maskaralı bir fikirle çıkar, gider.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Така продолжил по својот пат, додека умот му бил исполнет со погрешни претстави, кои би малку предизвикале потсмев и исмејување дури и кај најдивите и најпримитивните луѓе.
İşte aynı bu misal gibi Sultan-ı ezel ve ebed’in hadsiz cünudunun muhteşem bir kışlası olan şu âleme ve o Mabud-u Ezelî’nin muntazam bir mescidi olan şu kâinata; mahz-ı vahşet olan, inkârlı fikr-i tabiatı taşıyan bir münkir giriyor. O Sultan-ı Ezelî’nin hikmetinden gelen nizamat-ı kâinatın manevî kanunlarını, birer maddî madde tasavvur ederek ve saltanat-ı rububiyetin kavanin-i itibariyesi ve o Mabud-u Ezelî’nin şeriat-ı fıtriye-i kübrasının manevî ve yalnız vücud-u ilmîsi bulunan ahkâmlarını ve düsturlarını birer mevcud-u haricî ve maddî birer madde tahayyül ederek, kudret-i İlahiyenin yerine, o ilim ve kelâmdan gelen ve yalnız vücud-u ilmîsi bulunan o kanunları ikame etmek ve ellerine icad vermek, sonra da onlara “tabiat” namını takmak ve yalnız bir cilve-i kudret-i Rabbaniye olan kuvveti, bir zîkudret ve müstakil bir kadîr telakki etmek; misaldeki vahşiden bin defa aşağı bir vahşettir!
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Во светлината на овој пример:
'''Elhasıl, t'''abiiyyunların, mevhum ve hakikatsiz tabiat dedikleri şey, olsa olsa ve hakikat-i hariciye sahibi ise ancak bir sanat olabilir, Sâni’ olamaz. Bir nakıştır, nakkaş olamaz. Ahkâmdır, hâkim olamaz. Bir şeriat-ı fıtriyedir, şâri’ olamaz. Mahluk bir perde-i izzettir, hâlık olamaz. Münfail bir fıtrattır, fâtır bir fâil olamaz. Kanundur, kudret değildir; kādir olamaz. Mistardır, masdar olamaz.
 
</div>
Безбожникот доаѓа на овој свет, кој е силен и голем воен логор на војската на Возвишениот Суверен, и во оваа вселена која е монументален и прекрасен Аллахов месџид(<ref>Масџид (ар.) – џамија (заб. на прев.)</ref>); значи, дојде дотичниот, носејќи ја во себе идејата за неподвижната „природа“, што е тотално незнаење.
 
Тој, „невидливите закони“ чии траги ги перципира во склоп на прекрасниот систем во вселената, кои произлегле од бескрајната мудрост на Султан-и Езел(<ref>Беспочетниот Владетел</ref>), славен е Тој, ги предочува како да се крути материјални работи.
 
А прописите и начелата во вселената на природниот законик на Праисконскиот Бог, кои се невидливи и апстрактни, и кои поседуваат само теоретска егзистенција, тој ги замислува како да се конкретни суштества и материјални работи.
 
Тој тие закони кои произлегле од Божjото знаење и Господаревиот говор и кои поседуваат само теоретска егзистенција, ги подига на рамниште на Божја моќ и им доделува способност на создавање и изумување та им дава име „природа“, и таа сила која е само една од манифестациите на Господаревата моќ, смета дека е поседувател на стварната делотворна моќ и дека е способна да опстојува сама по себе.
 
Дали, значи после ова, постои поголемо незнаење и глупост? Не ли е ова незнаење илјадапати поголемо од она наведено во примерот?!
 
'''Накратко:''' Природата за која се врзуваат природословците, таа замислена творба без стварност, дури и кога би важело и би било неминовно да поседува физичка егзистенција, таа „егзистенција“ би била:
 
Творештво, а не Творец; уметност, а не уметник; збирка на прописи, а не законодавец; создаден плашт на Божјата сила, а не создател; пасивен објект, а не делотворен чинител; збирка на закони, а не моќ; и обичен шаблон, а не извор.


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">