64.622
düzenleme
("''και μάρτυρες στην Ενάδα και στη Δύναμη Του είμαστε.''" içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu) |
("Παραπέμπουμε το πρώτο εδάφιο στον Ενδέκατο Λόγο, όπου έχει εξηγηθεί αναλυτικά η πραγματικότητα που με μια αμίμητη ευγλωττία και θαυματουργικότητα , δηλώνει αυτό το εδάφιο." içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu) Etiketler: Mobil değişiklik Mobil ağ değişikliği |
||
(Aynı kullanıcının aradaki diğer 30 değişikliği gösterilmiyor) | |||
236. satır: | 236. satır: | ||
''και μάρτυρες στην Ενάδα και στη Δύναμη Του είμαστε.'' | ''και μάρτυρες στην Ενάδα και στη Δύναμη Του είμαστε.'' | ||
''Σαν τα λεπτά θαύματα που έχουν στολίσει την επιφάνεια της γης'' | |||
'' | |||
''για να το αγναντεύουν οι άγγελοι,'' | |||
'' | |||
''έτσι και εμείς, χιλιάδες προσηλωμένα μάτια του ουρανού αυτού είμαστε,'' | |||
'' | |||
''που με προσοχή τη γη παρατηρούμε και τον Παράδεισο αγναντεύουμε.'' | |||
'' | |||
''Από το δέντρο Τουμπά έως τα τμήματα των ουρανών, στα κλαδιά του γαλαξία,'' | |||
'' | |||
''χιλιάδες πανέμορφα φρούτα, διορισμένα με το χέρι της σοφίας είμαστε, ενός Παντοδύναμου Περικαλλούς(Cemîl-i Zülcelâl).'' | |||
'' | |||
''Ένας κινούμενος ναός, μια περιστρεφόμενη οικία, μια ουράνια κατοικία,'' | |||
'' | |||
''ένα λαμπερό φωτιστικό, ένα επιβλητικό σκάφος, και από ένα αεροπλάνο για τους κατοίκους των ουρανών εμείς είμαστε.'' | |||
'' | |||
''Το κάθε ένα από εμάς, ένας κόσμος του φωτός, | |||
'' | ένα θαύμα δημιουργίας, ένα αριστούργημα σοφίας, | ||
ένα θαύμα δύναμης είμαστε , Ενός Πανίσχυρου Κατόχου Κάλλους(Kadîr-i Zülkemâl), και Ενός Πάνσοφου Πλάστη(Hakîm-i Zülcelâl)'' | |||
< | <nowiki></nowiki> | ||
</ | |||
''Έτσι με εκατοντάδες χιλιάδες γλώσσες, με εκατοντάδες χιλιάδες στοιχεία, δείχνουμε και το δηλώνουμε στους ανθρώπους της ανθρωπότητας.'' | |||
'' | |||
''Ανάθεμα το τυφλό μάτι του αθεϊσμού, δε βλέπει πια το πρόσωπο μας. Και δεν ακούει τον λόγο μας.'' | |||
'' | |||
''τα στοιχεία του Δικαίου λόγου Εμείς είμαστε. | |||
'' | Κοινή είναι η σφραγίδα μας, κοινή και η υπογραφή μας, | ||
υπάκουοι στον Κύριο(Rabb) μας είμαστε,'' | |||
''Δούλοι αφοσιωμένοι που Τον δοξάζουνε και Τον υμνούνε, | |||
'' | σε αυτόν τον περίτρανο κύκλο του γαλαξία…'' | ||
1.113. satır: | 1.090. satır: | ||
</div> | </div> | ||
< | <span id="İkinci_Nokta’nın_İkinci_Mebhası"></span> | ||
=== | === ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΣΗΜΕΙΟΥ === | ||
Όταν, ο εκπρόσωπος αυτών που βρίσκονται στην πλάνη δεν βρίσκει πλέον που να στηρίξει την πλάνη του και να την οικοδομήσει, και νιώθει ηττημένος, δηλώνει το εξής: | |||
«Εγώ, βρίσκω, την εγκόσμια ευτυχία, τις απολαύσεις της ζωής, την πρόοδο του πολιτισμού, και την τελειοποίηση της τέχνης, στο να μη σκέφτομαι το υπερπέραν, στο να μην αποδέχομαι τον Αλλάχ, στον πόθο αυτής της ζωής, στην ελευθερία, και στην αυτοπεποίθηση. Έτσι λοιπόν, και με τη βοήθεια του σατανά, την πλειονότητα των ανθρώπων τους έχω οδηγήσει και τους οδηγώ σε αυτήν την κατεύθυνση.» | |||
'''Απάντηση:''' Τότε και εμείς στο όνομα του Κουρ’άν, δηλώνουμε το εξής: Ω απελπισμένε άνθρωπε! Μην ακούς τον αντιπρόσωπο αυτών που βρίσκονται στην πλάνη! Εάν τον ακούσεις, το πλήγμα σου θα είναι τόσο τεράστιο που η ψυχή, ο νους, και η καρδιά τρομοκρατούνται και μόνο στη σκέψη αυτών. Υπάρχουν δύο δρόμοι μπροστά σου: | |||
'''Ο Πρώτος:''' Είναι ο δυσχερής δρόμος που μας παρουσιάζει ο εκπρόσωπος αυτών που βρίσκονται στην πλάνη. | |||
'''Ο Δεύτερος:''' Είναι ο ευτυχής δρόμος που μας περιγράφει το Θαυματουργό Κήρυγμα του Κουρ’άν. | |||
Ναι, είδες και κατάλαβες πολλές από τις συγκρίσεις αυτών των δύο δρόμων, σε πολλούς Λόγους, και ιδιαιτέρα στους Σύντομους Λόγους. Τώρα, δες άλλη μια φορά μια από τις χίλιες αυτές συγκρίσεις, λόγω της κατάλληλης θέσης περί του θέματος μας, που έχει ως εξής: | |||
Ο δρόμος του Shirk [οποιαδήποτε άλληεταιρική ή εναλλακτικής λατρεία εκτός του Ενός και Μοναδικού Αλλάχ], της αμαρτίας, της πλάνης και ασωτίας καταπτοεί τον άνθρωπο σε απέραντο βαθμό. Φορτώνει ένα ατέλειωτο βαρύ φορτίο μέσα σε ατέλειωτα βάσανα στην αδύνατη και αδύναμη πλάτη του. Διότι, εάν ο άνθρωπος δεν αναγνωρίσει τον Απόλυτο και Δίκαιο Αλλάχ (Cenâb-ı Hakk), και δεν εναποθέτει τις ελπίδες του σε Αυτόν, τότε ο άνθρωπος, περιέρχεται στη θέση ενός εντελώς αδύναμου και ανήμπορου, ατέλειωτα ενδεούς, πτωχού και αντιμέτωπου με αμέτρητα δεινά, παροδικού, κακόμοιρου και ταλαιπωρημένου ζώου· το οποίο βιώνοντας έναν ακατάπαυστο πόνο αποχωρισμού από όλα τα πράγματα που αγαπά και ενδιαφέρεται, εντέλει, αφήνοντας πίσω του όλους όσους αγαπά με έναν οδυνηρό χωρισμό, μπαίνει στο σκότος του μνήματος απολύτως μόνος. | |||
Και κατά τη διάρκεια της ζωής του, με μια ασήμαντη μικρή προαίρεση και με μια μηδαμινή δύναμη, με μια σύντομη ζήση και έναν μικρό βίο και με μια ωχρή σκέψη παλεύει ανώφελα, με τις ατελείωτες επιθυμίες και τα αμέτρητα δεινά που έχει, και μοχθεί μάταια χωρίς αποτέλεσμα για την επίτευξη των απειράριθμων σκοπών και επιθυμιών του. | |||
Και παρόλο που δεν είναι ικανός να φορτωθεί ακόμα και την ίδια του την υπόσταση, φορτώνει το βάρος όλου του μεγάλου αυτού κόσμου στην αδύναμη και αδύνατη πλάτη και το κεφάλι του. Πριν ακόμη πάει στην Κόλαση, βιώνει τα μαρτύρια της Κόλασης. | |||
Ναι, για να μην συναισθάνονται αυτά τα οδυνηρά βάσανα και το τρομερό αυτό πνευματικό μαρτύριο, αυτοί που βρίσκονται στην παρέκκλιση και πλάνη, διαμέσου κάποιου είδους αναισθησίας που προέρχεται από τη μέθη της απερισκεψίας, δεν νιώθουν αυτόν τον πόνο, προσωρινά. Όμως, όταν είναι να το νιώσουν, πλησιάζοντας το μνήμα, θα συναισθάνονται όλους αυτούς τους πόνους μαζί, μονομιάς. Διότι, εάν δεν είναι ένας πραγματικός δούλος του Εξοχότατου Δίκαιου Αλλάχ (Cenâb-ı Hakk), τότε θα νομίζει ότι είναι ο ίδιος ιδιοκτήτης του εαυτού του. Ενώ, με αυτήν την μικρή προαίρεση και την μηδαμινή δύναμη που έχει, σε αυτήν την θυελλώδη ζωή, δεν μπορεί να διαχειριστεί ούτε την ίδια του την υπόσταση. Φαντάζεται τα πάντα, από το βλαβερό μικρόβιο μέχρι και τους σεισμούς και τις χιλιάδες ομάδες εχθρών σε στάση απειλής και επίθεσης προς τη ζωή του. Και μέσα σε μία οδυνηρή και δεινή φοβία, κοιτάζει προς την πύλη του μνήματος, η οποία πάντα του παρουσιάζεται τρομακτική. | |||
Επιπροσθέτως, επειδή βρίσκεται στην κατάσταση που είναι, και επειδή -από άποψη ανθρωπότητας- είναι συσχετισμένος με όλο το είδος της ανθρωπότητας και όλη τη γη, για το λόγω όμως ότι δεν φαντάζεται αυτήν τη γη και την ανθρωπότητα να διαχειρίζονται και να διοικούνται από Έναν Πάνσοφο (Hakîm), Παντογνώστη (Alîm), Παντοδύναμο (Kadîr), Οικτίρμονα (Rahîm), και Γενναιόδωρο (Kerim) Αλλάχ, και αντιθέτως τα αποδίδει στις συγκυρίες και στη φύση, οι καταστάσεις της ανθρωπότητας και οι φοβίες της γης πάντα τον βασανίζουν. Μαζί με τον δικό του πόνο, φορτώνεται και τον πόνο των ανθρώπων. Οι σεισμοί, οι επιδημίες, οι κατακλυσμοί, ο λιμός και η ανέχεια, η παροδικότητα και ο αποχωρισμός, τον ταλανίζουν το έκαστο από αυτά εμφανιζόμενα σε μια μορφή αρκετά ενοχλητικής και σκοτεινής συμφοράς. | |||
Επίσης, ένας άνθρωπος σε μια τέτοια κατάσταση, δεν αξίζει τον οίκτο και τη στοργή. Διότι, είναι ο ίδιος που ευθύνεται για την κατάσταση που θέτει τον εαυτό του. | |||
Καθώς έχει ειπωθεί και στη σύγκριση των καταστάσεων των δύο αδερφών που βρίσκονται μέσα στο πηγάδι, στον Όγδοο Λόγο, όπου για παράδειγμα, κάποιος ο οποίος βρίσκεται σε έναν όμορφο κήπο, σε ένα όμορφο τραπέζι, ανάμεσα σε καλούς φίλους, δεν αρκεστεί με αυτές τις καθαρές, γευστικές, ηθικές, χαρούμενες, επιτρεπόμενες, απολαύσεις και διασκεδάσεις, και πιεί ένα μη επιτρεπόμενο, βρόμικο και άσχημο ποτό για μια βρομερή απόλαυση, και μεθώντας φανταστεί τον εαυτό του ότι βρίσκεται στη μέση του χειμώνα, σε ένα βρόμικο μέρος, και ότι είναι ανάμεσα σε τέρατα, και αρχίσει να ουρλιάζει και να τρέμει από τον φόβο του, δεν είναι σε καμία περίπτωση άξιος καμίας στοργής και οίκτου, διότι, προσβάλει και υβρίζει αυτούς του ηθικούς και ενάρετους φίλους του φαντάζοντας τους ως τέρατα. | |||
Επίσης, φαντάζεται ότι αυτά τα γευστικά φαγητά και καθαρά δοχεία είναι βρόμικες πέτρες, και αρχίζει να τα σπάει. Επίσης φαντάζεται αυτά τα σεβαστά βιβλία και τις αξιότιμες επιστολές που βρίσκονται σε αυτή τη συγκέντρωση, ως απλά και ανόητα στολίδια που τα σκίζει και τα καταπατά, και ούτω καθεξής… Ένα τέτοιο άτομο λοιπόν, δεν είναι καθόλου επάξιο οίκτου αλλά ίσως και αξίζει ένα χαστούκι. Έτσι ακριβώς λοιπόν: | |||
Κάποιος ο οποίος με τη μέθη της απιστίας και την παραφροσύνη της παρέκκλισης που προέρχονται από την εσφαλμένη του επιλογή, φαντάζεται αυτόν τον ξενώνα της γης του Πάνσοφου Πλαστουργού (Sâni'-iHakîm), ως ένα παιχνίδι των συγκυριών και της φύσης… και φαντάζεται τη μεταβίβαση των έντεχνων όντων, που ανανεώνουν τους αντικατοπτρισμούς των Πανέμορφων Ονομάτων, στον αόρατο κόσμο αφού έχουν εκπληρώσει τα καθήκοντα τους, ως ανυπαρξία και εκμηδενισμό… και φαντάζεται τα εγκώμια που εκφωνούνται, ως σπαραγμούς που προέρχονται από τους αφανισμούς και αιώνιους αποχωρισμούς… και φαντάζεται αυτές τις σελίδες των υπάρξεων οι οποίες είναι επιστολές του Αιωνίως Επιζητούμενου (Samedâni) ως ακατάστατες σελίδες χωρίς νόημα… και φαντάζεται την πύλη του μνήματος η οποία ανοίγει το δρόμο προς τον κόσμο της ευσπλαχνίας, ως ένα στόμα του σκότους… και τον θάνατο ο οποίος παρόλο που είναι μια πρόσκληση για αντάμωση με τους πραγματικούς φίλους, ως μια σκοπιά αποχωρισμού από όλους τους φίλους… Με αυτόν τον τρόπο λοιπόν επειδή υποβάλλει τον εαυτό του σε φοβερά, οδυνηρά βάσανα, και λόγω της άρνησης, απαξίωσης, και υβριστικής φαντασίωσής του προς τις υπάρξεις, τα Πανέμορφα Ονόματα και τις ιδιαιτερότητες του Εξοχότατου Δικαίου Αλλάχ (Cenâb-ı Hakk), και προς τις επιστολές Του, όχι μόνο δεν είναι άξιος οίκτου και στοργής, αλλά ίσως και αξίζει μια αυστηρή τιμωρία. Σε καμία περίπτωση δεν αξίζει τον παραμικρό οίκτο. | |||
Ω! εσείς οι κακόμοιροι που βρίσκεστε στην παρέκκλιση, πλάνη και ασωτία! Ποια πρόοδο, ποια επιστήμη σας, ποια ωριμότητα σας, ποιος πολιτισμός σας, ποια εξέλιξη σας, είναι ικανή να αντιμετωπίσει αυτόν τον τρομερό εξευτελισμό και αυτήν την καταπιεστική απελπισία; Που μπορείτε να βρείτε την πραγματική παρηγοριά, την οποία η ψυχή της ανθρωπότητας τόσο πολύ ανάγκη και απαίτηση έχει; | |||
Και ποια φύση, ποια αιτία, ποιος συνέταιρος σας, ποια εφεύρεση σας, ποια εθνικότητα, ποια παράλογη θεότητα, στις οποίες βασίζεστε και έχετε αποδώσει τα θεία έργα και τις προσφορές του Κύριου, Επιμορφωτή και Συντηρητή Αλλάχ (Rab), δύναται να σας λυτρώσει από το σκότος του θανάτου -που πιστεύετε ότι είναι αιώνιος αφανισμός- και μπορεί με ισχύ και ασφάλεια να σας περάσει από τα σύνορα του μνήματος, τα σύνορα του κόσμου των αποθανόντων (Βerzah), τα σύνορα του τόπου της ανάστασης (Μahser), από τη γέφυρα του σιράτ (Sırat) και να σας εντάξει στην αιώνια ευτυχία; | |||
Και όμως, από τη στιγμή που δεν μπορείτε να κλείσετε την πύλη του μνήματος, είσαστε οπωσδήποτε επιβάτες αυτού του ταξιδιού. Ένας τέτοιος επιβάτης λοιπόν, βασίζεται μόνο σε κάποιον, ο οποίος είναι Αυτός που όλοι αυτοί οι εξαιρετικοί κύκλοι και τα ευρύτατα αυτά σύνορα βρίσκονται υπό το διάταγμα και τη διαχείρισή Του. | |||
Και επίσης, Ω, εσείς, κακόμοιροι που βρίσκεστε στην παρέκκλιση, πλάνη και αφροσύνη! Σύμφωνα με το μυστήριο της διδαχής, «Το αποτέλεσμα μιας μη επιτρεπόμενης αγάπης, είναι η βίωση ενός πόνου, χωρίς οίκτο», εσείς, ξοδεύετε την έμφυτη ικανότητα αγάπης και γνώσης, και τους εξοπλισμούς ευχαριστιών και λατρειών σας -τα οποία πρέπει νε απευθυνθούν προς το Πρόσωπο του Εξοχότατου Δίκαιου Αλλάχ (Cenâb-ı Hakk), τις ιδιότητες και στα Ονόματα Του- για τον εαυτό (Nefs) σας και στα εγκόσμια με έναν μη επιτρεπόμενο τρόπο, και για αυτό το λόγο επαξίως υφίστασθε την τιμωρία αυτή. Διότι, την αγάπη που ανήκει στον Εξοχότατο Δίκαιο Αλλάχ (Cenâb-ı Hakk), την προσφέρατε στον εαυτό (Nefs) σας. Βιώνετε τα αμέτρητα βάσανα αυτού του ατίθασου ατόμου (Nefs) σας, τον οποίο λατρεύετε. Διότι, δεν παρέχετε μια πραγματική άνεση σε εκείνον τον εαυτό σας που τόσο αγαπάτε. Επίσης, δεν το υποτάσσετε με εγκαρτέρηση και εμπιστοσύνη, στον πραγματικό αξιαγάπητο Απολύτως Παντοδύναμο Αλλάχ (Kadîr-i Mutlak), και έτσι, βιώνετε έναν συνεχόμενο πόνο. | |||
Επίσης, την αγάπη, που ανήκει στα Ονόματα και στις ιδιαιτερότητες του Εξοχότατου Δίκαιου Αλλάχ (Cenâb-ı Hakk), την δώσατε στα εγκόσμια, και τα έργα της καλλιτεχνίας Του τα αποδώσατε και τα διαμοιράσατε στις αιτίες του κόσμου, και τώρα υποφέρετε από αυτό το πλήγμα. Καθόσον, κάποια από τα αμέτρητα σας αγαπημένα, χωρίς καν να σας αποχαιρετίσουν γυρίζουν την πλάτη τους και σας εγκαταλείπουν. Ενώ κάποια δεν σας αναγνωρίζουν καν, και να σας αναγνωρίσουν δεν σας αγαπούν, και να σας αγαπήσουν, δεν σας ωφελούν σε τίποτα. Βιώνετε έναν ακατάπαυστο πόνο, από τους άπειρους τελειωμούς, και τους απεγνωσμένους χωρίς επιστροφή αποχωρισμούς. | |||
Να λοιπόν, αυτή είναι η εσωτερική όψη και ουσία της εγκόσμιας ευτυχίας, της ανθρώπινης προόδου, της εξέλιξης του πολιτισμού, και της απόλαυσης της ελευθερίας, που αποκαλούν αυτοί που βρίσκονται στην παρέκκλιση και πλάνη. Η ασωτία και η μέθη είναι ένα πέπλο που εμποδίζει προσωρινά να το νιώσουν. «Φτου! Στα μυαλά τους!» πες… | |||
Η φωταγωγημένη λεωφόρος του Κουρ’άν όμως!·με τις πραγματικότητες της πίστης, γιατρεύει όλες τις πληγές που υποφέρουν οι άνθρωποι της παρέκκλισης. Διαλύει όλο το σκοτάδι της προηγούμενης οδού. Κλείνει όλες τις πόρτες παρέκκλισης και καταστροφής με τον εξής τρόπο: | |||
Θεραπεύει, την αδυναμία, ανεπάρκεια, πτώχεια και ένδεια του ανθρώπου, εναποθέτοντάς τα με εγκαρτέρηση (Tevekkül) στον έναν Παντοδύναμο και Παν-οικτίρμων Αλλάχ (Kadîr-iRahîm). Παραχωρεί τα βάρη της ζωής και της ύπαρξης του ανθρώπου στην Δικιά Του δύναμη και ευσπλαχνία, χωρίς να φορτωθεί ο ίδιος, και ίσως ο άνθρωπος γίνεται αναβάτης εκείνης της ζωής του και του απείθαρχου εαυτού του (Nefs), όπου και βρίσκει ένα αξίωμα επανάπαυσης. Του γνωστοποιεί ότι δεν είναι «Ένα ζώο που μιλάει», αλλά ότι είναι ένας πραγματικός άνθρωπος, και ένας καλοδεχούμενος φιλοξενούμενος του Πολυεύσπλαχνου (Rahman) Αλλάχ. Και δείχνοντας ότι η γη είναι ένας ξενώνας του Πολυεύσπλαχνου (Rahman) Αλλάχ, και γνωστοποιώντας ότι οι υπάρξεις είναι καθρέπτες των θείων Ονομάτων και ιδιαιτεροτήτων Του, και ότι τα καλλιτεχνικά πλάσματα Του είναι οι επιστολές του Αέναου Επιζητούμενου Αλλάχ (Samedâni) που ανανεώνονται κάθε στιγμή, θεραπεύει απαλά και αποτελεσματικά τις πληγές του ανθρώπου που προκαλούν η παροδικότητα της γης, ο αποχωρισμός των υπάρξεων και η αγάπη προς τα μάταια, και λυτρώνει τον άνθρωπο από τα σκοτάδια των αμφιβολιών και ψευδαισθήσεων. | |||
Επίσης, παρουσιάζει το μνήμα και τον θάνατο, ως μια είσοδο στον ενδιάμεσο κόσμο των νεκρών (Berzah) και ως μια αφετηρία της συνάντησης και αντάμωσης των αγαπημένων μας προσώπων που βρίσκονται στον κόσμο της αιωνιότητας. Με αυτόν τον τρόπο, θεραπεύει όλες τις πληγές του θανάτου που κατά αυτούς που βρίσκονται στην παρέκκλιση και πλάνη είναι ένας αιώνιος αποχωρισμός από όλους τους αγαπημένους. Και αποδεικνύει σαφέστατα ότι εκείνος ο αποχωρισμός είναι η ίδια η αντάμωση. | |||
Επίσης, αποδεικνύοντας ότι το μνήμα είναι η πύλη η οποία ανοίγει προς τον κόσμο της ευσπλαχνίας, τον τόπο της ευτυχίας, τους κήπους του παραδείσου και στην φωτισμένη πολιτεία του Πολυεύσπλαχνου, εξαλείφει την πιο τρομερή φοβία της ανθρωπότητας, και δείχνει ότι το πιο οδυνηρό, θλιβερό και ανήσυχο ταξίδι του ενδιάμεσου κόσμου των νεκρών (Berzah), είναι στην ουσία το πιο απολαυστικό, το πιο οικείο, το πιο άνετο ταξίδι. Κλείνει με το μνήμα το στόμα του τέρατος, και ανοίγει την πύλη σε έναν όμορφο κήπο. Δηλαδή, δείχνει ότι, το μνήμα δεν είναι το στόμα ενός τέρατος, αλλά η πύλη που ανοίγει στους κήπους της ευσπλαχνίας. | |||
Επίσης, το Κουρ’άν λέει στον πιστό: «Εάν η προαίρεση σου είναι μερική, ανέθεσε τις υποθέσεις σου στην καθολική βούληση του Ιδιοκτήτη σου. Εάν η ικανότητα σου είναι μικρή, στηρίξου στη δύναμη του Απόλυτου Παντοδύναμου (Kadîr-iMutlak). Εάν η ζωή σου είναι λίγη, σκέψου την αιώνια ζωή. Εάν ο βίος σου είναι βραχύς, μην ανησυχείς, έχεις έναν αιώνιο βίο. Εάν η αντίληψη σου είναι ανεπαρκής, μπες κάτω από το φως του Κουρ’άν και δες με το φως της πίστης ότι, στη θέση της σκέψης σου που σε φωτίζει όσο το φως μιας πυγολαμπίδας, το κάθε εδάφιο του Κουρ’άν θα σε φωτίσει σαν το φως ενός αστεριού. | |||
Επίσης, εάν έχεις ατελείωτες φιλοδοξίες όμως και θλίψεις, μια ατέλειωτη ανταμοιβή (Σαβάμπ) και απέραντη ευσπλαχνία σε προσμένει. Και αν έχεις ατελείωτες επιθυμίες και σκοπούς μην απελπίζεσαι όταν τα σκέφτεσαι. Αυτά δεν χωρούν σε αυτόν τον κόσμο. Ο τόπος αυτών είναι άλλες πολιτείες, και αυτός που θα σου τα δώσει είναι άλλος. | |||
Επίσης το Κουρ’άν λέει: « Ω άνθρωπε! Δεν είσαι κάτοχος του εαυτού σου. Εσύ, είσαι δούλος ενός Παντοδύναμου (Kadîr) του οποίου η δύναμη είναι απεριόριστη, και ενός Πανίσχυρου Παν-Οικτίρμονος Αλλάχ (Rahîm-i Zât-ı Zülcelâl) του οποίου η ευσπλαχνία είναι αέναη. Τότε εσύ μην ταλαιπωρείσαι φορτώνοντας τα βάρη της ζωής σου στην πλάτη σου, διότι, Αυτός είναι που παρέχει τη ζωή, και είναι Αυτός που τη διαχειρίζεται κιόλας. Επίσης, η γη δεν είναι αδέσποτη, γι’ αυτό, φορτώνοντας τα βάρη της γης στο κεφάλι σου και διαλογιζόμενος τους κινδύνους της μην ανησυχείς. Διότι, ο ιδιοκτήτης της γης είναι Πάνσοφος (Hakîm) και Παντογνώστης (Alîm). Και εσύ ένας φιλοξενούμενος είσαι, γι’ αυτό μην παρεμβαίνεις ανώφελα, και μην περιπλέκεις. | |||
Επίσης, τα πλάσματα όπως οι άνθρωποι και τα ζώα, δεν είναι αδέσποτα, αλλά είναι υπάλληλοι με καθήκοντα. Βρίσκονται υπό την παρακολούθηση του Πάνσοφου (Hakîm) και Παν-Οικτίρμονος Αλλάχ (Rahîm). Μην βασανίζεις την ψυχή σου σκεπτόμενος τις ταλαιπωρίες και τις δοκιμασίες τους. Και μην υπερβαίνεις τη στοργή σου πέραν από αυτήν του Παν-Οικτίρμονος Δημιουργού (Hâlık-ı Rahîm) τους και την ευσπλαχνία που τους παρέχει. Επίσης, τα νήματα όλων των πραγμάτων που έχουν πάρει μια στάση απειλής προς την ζωή σου, από το μικρόβιο, μέχρι και τις επιδημίες, τους κατακλυσμούς, τον λιμό, την ανέχεια, και τους σεισμούς, βρίσκονται στα χέρια του Πάνσοφου και Παν-Οικτίρμονος Αλλάχ (Rahîm-ι Hakîm). Αυτός είναι Πάνσοφος (Hakîm), δεν διενεργεί ανούσιες δουλειές. Είναι Παν-Οικτίρμων (Rahîm), η στοργή του είναι απεριόριστη. Υπάρχει πάντα κάποιο χάρισμα σε ότι κάνει.» | |||
Επίσης λέει: «Αυτός ο κόσμος είναι παροδικός βέβαια, όμως παράγει τα εφόδια ενός αιώνιου κόσμου. Είναι βέβαια πρόσκαιρος και προσωρινός, όμως επιφέρει αιώνιους καρπούς, και παρουσιάζει τους αντικατοπτρισμούς των αέναων Ονομάτων ενός Αέναου Υπάρχων. Και όντως οι απολαύσεις του είναι λίγες και τα βάσανα του πολλά, όμως οι φιλοφρονήσεις του Πολυεύσπλαχνου Παν-Οικτίρμων Αλλάχ (Rahman-ı Rahîm) είναι μόνο οι πραγματικές ατελείωτες απολαύσεις. Και τα βάσανα από την άλλη, από άποψη ανταμοιβής, παράγουν πνευματικές απολαύσεις. | |||
Εφόσον λοιπόν, ο επιτρεπόμενος κύκλος είναι επαρκής για όλες τις απολαύσεις, ανέσεις, και για την ευχαρίστηση της ψυχής, της καρδιάς και του ατόμου σου (Νefs), τότε μην μπαίνεις στον μη επιτρεπόμενο κύκλο. Διότι, μερικές φορές μέσα σε μία απόλαυση αυτού του κύκλου, υπάρχουν χίλια βάσανα. Επιπλέον είναι και αιτία στέρησης της φιλοφρόνησης του Πολυεύσπλαχνου (Rahman), η οποία είναι η πραγματική και αιώνια απόλαυση.» | |||
Επίσης, όπως έχει προαναφερθεί στο δρόμο της παρέκκλισης και της πλάνης, υποβαθμίζει τον άνθρωπο στα έσχατα των ταπεινών και εξαθλιώνεται τόσο που κανένας πολιτισμός, καμία φιλοσοφία δεν μπορεί να βρει λύση καθώς και καμία πρόοδος της ανθρωπότητας και καμία εξέλιξη της επιστήμης δεν δύναται να λυτρώσει τον άνθρωπο από αυτήν την άβυσσο του σκότους. | |||
Ενώ το Πάνσοφο Κουρ’άν, ανυψώνει τον άνθρωπο, διαμέσου της πίστης και των ευεργετικών πράξεων, από την κατάπτωση στα έσχατα των ταπεινών στα υπέρτατα των υψηλών. Καθώς αποδεικνύει αυτήν την ανύψωση με αδιαμφισβήτητα τεκμήρια, γεμίζει αυτήν την άβυσσο με τα σκαλοπάτια της πνευματικής προόδου και τα εφόδια της ψυχικής εξέλιξης. | |||
Επίσης, διευκολύνει και ελαφρύνει σε σημαντικό βαθμό το μακρύ, θυελλώδες, και δυσχερές ταξίδι της ανθρωπότητας στην πλευρά της αιωνιότητας. Δείχνει τα μέσα με τα οποία μπορεί να διανύσει την απόσταση χιλίων, ακόμα και πενήντα χιλιάδων ετών σε μία μέρα. | |||
Επίσης, γνωστοποιώντας τον Αιώνιο και Προ-Αιώνιο Σουλτάνο, τον κάτοχο Μεγαλείου Δύναμης και Εξουσίας Αλλάχ (Zât-ı Zülcelâl), δίνει στον άνθρωπο την κατάσταση ενός υπηρέτη δούλου και ενός υπεύθυνου φιλοξενούμενου. Του εγγυάται την απόλυτη άνεση στο ταξίδι του, στον ξενώνα της γης, τους ενδιάμεσους και μεταθανάτιους σταθμούς. | |||
Όπως για παράδειγμα ένας φερέγγυος υπάλληλος ενός βασιλιά, μπορεί και ταξιδεύει με άνεση και ευκολία στους τόπους της κυριαρχίας του, περνά εύκολα από τα σύνορα των πολιτειών του, και ταξιδεύει με τα ταχέα μέσα μεταφοράς του, όπως, αεροπλάνο, καράβι, και τρένο. Έτσι ακριβώς λοιπόν, ένας άνθρωπος ο οποίος συνδέεται διαμέσου της πίστης με τον Προ-Αιώνιο Σουλτάνο και Τον εισακούει διαμέσου των ευεργετικών του πράξεων, περνά από τους σταθμούς αυτού του ξενώνα της γης, τον ενδιάμεσο κόσμο, τον κόσμο της ανάστασης, και ούτω καθεξής, από τα ευρέα σύνορα όλων των μεταθανάτιων κόσμων με την ταχύτητα μιας αστραπής και ενός μπουράκ [μεταφορικό πλάσμα του Παραδείσου που αναφέρεται στο Κουρ’άν], ώσπου βρίσκει τον αιώνιο τόπο της ευτυχίας. Και αποδεικνύει κατηγορηματικά αυτήν την πραγματικότητα και τη δείχνει στους άγιους και όσιους. | |||
Επιπροσθέτως, οι αλήθειες του Κουρ’άν λένε: «Ω πιστέ! Μην δίνεις την ικανότητα της ατέλειωτης αγάπης σου, στο άσχημο, ελλιπές, δαιμονικό, και στο επιζήμιο προς εσένα απείθαρχο πάθος σου (Nefs-iemmâre). Μην το λατρεύεις και μην βλέπεις αξιαγάπητα τις πρόσκαιρες επιθυμίες του. Αλλά δώσε αυτήν την ικανότητα της ατέλειωτης αγάπης σου, σε Αυτόν ο οποίος είναι άξιος αυτής της άπειρης αγάπης, σε Αυτόν που σου παρέχει ατελείωτες χάρες, σε Αυτόν που θα σε κάνει πανευτυχή στο μέλλον, σε Αυτόν που θα κάνει πανευτυχή με τις χάρες Του όλα τα πρόσωπα που αγαπάς -τα οποία είναι και αιτία για τη δικιά σου ευτυχία. Επίσης, να λατρεύεις και να αποδέχεσαι ως Αγαπητό (Mâbud) μόνο εκείνον, τον Κάτοχο απόλυτης τελειότητας, και τον Κάτοχο απειρόβαθμου αγαθού, υψηλού, υπερβατικού, άψογου, τέλειου, ατέρμονου κάλλους… όλα τα Ονόματα και οι ιδιότητες του Οποίου είναι σε απέραντο βαθμό όμορφα...το κάθε Όνομα του Οποίου εκδηλώνει αμέτρητα φώτα ομορφιάς και κάλλους… και τον Οποίο ο παράδεισος με όλες του τις ομορφιές και τα αγαθά παρουσιάζει αποκλειστικά το κάλλος της ευσπλαχνίας Του και την ευσπλαχνία του κάλλους Του… και Αυτόν τον οποίο όλες οι χαριτωμένες και αξιαγάπητες ομορφιές, καλαισθησίες, κάλλη και τελειότητες του σύμπαντος, δείχνουν, αποδεικνύουν, και στοιχειοθετούν το κάλλος και την τελειότητα Του.» | |||
Επίσης λέει: « Ω άνθρωπε! Μη δίνεις την ικανότητα της αγάπης σου, που ανήκει στα Ονόματα και στις ιδιότητές Του, σε διάφορες πρόσκαιρες υπάρξεις, μην τη διασκορπίζεις ανώφελα! Διότι, τα έργα και τα πλάσματα είναι παροδικά. Όμως, τα Πανέμορφα Ονόματα (Esma-ul Husna) των οποίων τα κεντήματα και οι αντανακλάσεις φανερώνονται πάνω σε αυτά τα έργα και πλάσματα, είναι αιώνια και αέναα. Και στο κάθε Όνομα και ιδιότητά Του υπάρχουν χιλιάδες επίπεδα καλοσύνης και ομορφιάς, καθώς και χιλιάδες βαθμίδες τελειότητας και αγάπης. Κοίτα μόνο το όνομα, ο Πολυεύσπλαχνος, (Rahman) και δες ότι: Ο παράδεισος είναι μία μόνο αντανάκλασή του, η αιώνια ευτυχία μία μόνο αναλαμπή του, και όλη η τροφή και τα αγαθά πάνω στη γη, είναι μία μόνο σταγόνα αυτού του ονόματος.» | |||
Να λοιπόν, πρόσεξε αυτό το εδάφιο που περιγράφει τις διαφορετικές καταστάσεις των ανθρώπων της πίστης και της πλάνης και τις συγκρίνει σε σχέση με τη ζωή και τα καθήκοντα τους, | |||
لَقَدْ خَلَقْنَا اْلاِنْسَانَ فِى اَحْسَنِ تَقْوِيمٍ ثُمَّ رَدَدْنَاهُ اَسْفَلَ سَافِلِينَ اِلاَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ | |||
Και επίσης το εδάφιο το οποίο περιγράφει το μέλλον και το τέλος τους | |||
فَمَا بَكَتْ عَلَيْهِمُ السَّمَاءُ وَ اْلاَرْضُ | |||
Δες πόσο έξοχα και με πόσο θαυματουργό τρόπο περιγράφουν την προαναφερόμενη σύγκριση που εξηγήσαμε. | |||
Παραπέμπουμε το πρώτο εδάφιο στον Ενδέκατο Λόγο, όπου έχει εξηγηθεί αναλυτικά η πραγματικότητα που με μια αμίμητη ευγλωττία και θαυματουργικότητα , δηλώνει αυτό το εδάφιο. | |||
Θα δείξουμε όμως, με μια σύντομη αναφορά, την υψηλή πραγματικότητα που δηλώνει το δεύτερο εδάφιο, και έχει ως εξής: | |||
Το άμεσο νόημα αυτού του εδαφίου διακηρύσσει πως: «Ο ουρανός και η γη δεν κλαίνε με τον θάνατο των άπιστων.» Και αντίστροφα με το έμμεσο νόημα επισημαίνει πως: «Ο ουρανός και η γη κλαίνε με τον θάνατο των πιστών.» | |||
Δηλαδή εφόσον οι άπιστοι, αρνούνται τα καθήκοντα των ουρανών και της γης, δεν γνωρίζουν το νόημα τους, εξευτελίζουν την αξία τους, δεν αναγνωρίζουν τον Πλαστουργό (Sâni) τους, και έχουν μια υβριστική και εχθρική στάση απέναντι τους, τότε και βέβαια οι ουρανοί και η γη όχι να κλάψουν, αλλά αντιθέτως, τους μισούν και χαίρονται με τον ξεψυχισμό τους. | |||
Και με την αντίστροφη ερμηνεία δηλώνει ότι: «Ο ουρανός και η γη κλαίνε με τον θάνατο των πιστών». Διότι, οι πιστοί αναγνωρίζουν τα καθήκοντα των ουρανών και της γης. Εγκρίνουν την αληθινή τους πραγματικότητα. Κατανοούν τα νοήματα που εκφράζουν, διαμέσου της πίστης. Καθίστανται μάρτυρες και λένε «Τι όμορφα που έχουν δημιουργηθεί, πόσο τέλεια τελούν τα καθήκοντα τους» απονέμοντάς τους την τιμή και τον σεβασμό που τους αξίζει. Τα αγαπούν στο όνομα του Εξοχότατου Δίκαιου Αλλάχ (Cenâb-ı Hakk), και για τον λόγο ότι αντικατοπτρίζουν τα Ονόματα Του. Για αυτό το μυστήριο λοιπόν είναι, που οι ουρανοί και η γη θρηνούν και λυπούνται για την αποχώρηση των πιστών. | |||
<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr"> | <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr"> |
düzenleme