Translations:On Dokuzuncu Lem'a/70/mk: Revizyonlar arasındaki fark

22.23, 1 Aralık 2024 itibarı ile sayfanın şu anki hâli

İleti hakkında bilgi (katkıda bulun)

Bu iletide belge yok. Bu iletinin nerede veya nasıl kullanıldığını biliyorsanız, bu iletiyi belge ekleyerek diğer çevirmenlere yardımcı olabilirsiniz.

İleti tanımı (On Dokuzuncu Lem'a)

İktisatsızlık ve israfın dehşetli zararlarını geniş bir dairede müşahede ettim. Şöyle ki: Ben, dokuz sene evvel mübarek bir şehre geldim. Kış münasebetiyle o şehrin menabi-i servetini göremedim. –Allah rahmet etsin– oranın müftüsü birkaç defa bana dedi: “Ahalimiz fakirdir.” Bu söz benim rikkatime dokundu. Beş altı sene sonraya kadar daima o şehir ahalisine acıyordum. Sekiz sene sonra yazın yine o şehre geldim. Bağlarına baktım. Merhum Müftünün sözü hatırıma geldi. Fesübhanallah dedim, bu bağların mahsulatı şehrin hâcetinin pek fevkindedir. Bu şehir ahalisi pek çok zengin olmak lâzım gelir. Hayret ettim. Beni aldatmayan ve hakikatlerin derkinde bir rehberim olan bir hatıra-i hakikatle anladım: İktisatsızlık ve israf yüzünden bereket kalkmış ki o kadar menabi-i servetle beraber o merhum Müftü “Ahalimiz fakirdir.” diyordu.

Имам видено огромни штети и тешки загуби, коишто настапиле како резултат на непотребноста и на недостиг од штедливост, ги имам видено отелотворени во многу широк опсег. Еве што ми се случи:

Пред девет години посетив еден благословен град. Бидејќи беше зима, не можев да му ги видам изворите на богатството и неговите сфери на производство. Муфтијата на градот, Аллах да му се смили, ми кажа и повеќепати ми повтори: „Народот ни е сиромашен.“ Неговите зборови многу ме воодушевија и возбудија. Пет-шест години продолжив да го молам Аллах Семоќниот за милост кон жителите на градот и да страдам за нив. По осум години се вратив таму. Беше лето и погледот ми залута низ бавчите на населбата. Тогаш си ги спомнав зборовите на муфтијата, Аллах да му се смили, и си кажав восхитен: “Фесубханаллах! Жетвата и производството на овие бавчи повеќепати ги надминуваат потребите на градот. Жителите заслужуваат да бидат многу богати.” Останав изумен од овој факт. Но, потоа дознав вистина што надворешните пројавувања не можеа да ги скријат и да ме заблудат – вистина од којашто се раководев и се ориентирав при дознавањето на други вистини, а имено: овој град е лишен од својот благодат поради својата непотребност и недостиг на штедливост. Тоа го натерало муфтијата, Аллах да му се смили, да каже дека неговите сограѓани се мизерни бедници и покрај огромниот број извори на богатства и драгоцености од ресурси.