On Sekizinci Söz/sq: Revizyonlar arasındaki fark

    Risale-i Nur Tercümeleri sitesinden
    GörselVikimetin
    ("== PIKA E PARË: ==" içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu)
    ("بَگُو يَا رَب۟ پَشٖيمَانَم۟ خَجٖيلَم۟ شَر۟م۟سَارَم۟ اَز۟ گُنَاه۟ بٖى شُمَارَم۟" içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu)
     
    (Aynı kullanıcının aradaki diğer 26 değişikliği gösterilmiyor)
    7. satır: 7. satır:
    == PIKA E PARË: ==
    == PIKA E PARË: ==


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ
    بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ
       
       
    لَا تَح۟سَبَنَّ الَّذٖينَ يَف۟رَحُونَ بِمَٓا اَتَو۟ا وَيُحِبُّونَ اَن۟ يُح۟مَدُوا بِمَا لَم۟ يَف۟عَلُوا فَلَا تَح۟سَبَنَّهُم۟ بِمَفَازَةٍ مِنَ ال۟عَذَابِ وَلَهُم۟ عَذَابٌ اَلٖيمٌ
    لَا تَح۟سَبَنَّ الَّذٖينَ يَف۟رَحُونَ بِمَٓا اَتَو۟ا وَيُحِبُّونَ اَن۟ يُح۟مَدُوا بِمَا لَم۟ يَف۟عَلُوا فَلَا تَح۟سَبَنَّهُم۟ بِمَفَازَةٍ مِنَ ال۟عَذَابِ وَلَهُم۟ عَذَابٌ اَلٖيمٌ
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Me Emrin e All-llahut, i Gjithëmëshirshmi, Mëshirëploti.
    '''Nefs-i emmareme bir sille-i te’dib'''
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    “Mos mendo se ata të cilët kënaqen me çfarë kanë bërë, dhe që duan të falënderohen për çfarë nuk kanë bërë, pra mos mendo se ata janë të shpëtuar nga ndëshkimi. Dhe për ta ka ndëshkim të dhimbshëm.”(<ref>Kur’an, 3:188</ref>)
    Ey fahre meftun, şöhrete müptela, medhe düşkün, hodbinlikte bîhemta, sersem nefsim! Eğer binler meyve veren incirin menşei olan küçücük bir çekirdeği ve yüz salkım ona takılan üzümün siyah, kurucuk çubuğu; bütün o meyveleri, o salkımları kendi hünerleri olduğu ve onlardan istifade edenler o çubuğa, o çekirdeğe medih ve hürmet etmek lâzım olduğu hak bir dava ise senin dahi sana yüklenen nimetler için fahre, gurura belki bir hakkın var.
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    '''Një goditje disiplinuese për nefsin tim urdhërues për të liga:'''
    Halbuki sen, daim zemme müstahaksın. Zira o çekirdek ve o çubuk gibi değilsin. Senin bir cüz-i ihtiyarın bulunmakla o nimetlerin kıymetlerini fahrin ile tenkis ediyorsun, gururunla tahrip ediyorsun ve küfranınla iptal ediyorsun ve temellükle gasbediyorsun. Senin vazifen fahir değil, şükürdür. Sana lâyık olan şöhret değil, tevazudur, hacalettir. Senin hakkın medih değil, istiğfardır, nedamettir. Senin kemalin hodbinlik değil, hudâbinliktedir.
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    O Nefsi im i pamenduar, i joshur pas mburrjes, i dashuruar pas famës, i dhënë pas lavdërimit dhe që s’të gjendet shoku në egoizëm!
    Evet, sen benim cismimde, âlemdeki tabiata benzersin. İkiniz, hayrı kabul etmek, şerre merci olmak için yaratılmışsınız. Yani fâil ve masdar değilsiniz belki münfail ve mahalsiniz. '''Yalnız bir tesiriniz var: O da hayr-ı mutlaktan gelen hayrı, güzel bir surette kabul etmemenizden şerre sebep olmanızdır.'''
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Në qoftë se do të ishte një pretendim i drejtë se burimi i fikut dhe i mijëra frutave të tij, të jetë fara e tij e vockël, dhe se të gjitha kokrrat e rushit në qindra vilet duke u varur nga një degë e thatë e hardhisë të prodhoheshin nëpërmjet mjeshtërisë së degës, dhe se ata të cilët përfitojnë prej tyre duhet të lavdëronin e vlerësonin degën dhe farën, atëherë ndoshta ti do të kishe të drejtë të krenoheshe e mburreshe për mirësitë me të cilat je ngarkuar.
    Hem siz birer perde yaratılmışsınız. Tâ güzelliği görülmeyen zâhirî çirkinlikler size isnad edilip Zat-ı Mukaddese-i İlahiye’nin tenzihine vesile olasınız. Halbuki bütün bütün vazife-i fıtratınıza zıt bir suret giymişsiniz. Kabiliyetsizliğinizden hayrı şerre kalbettiğiniz halde, Hâlık’ınızla güya iştirak edersiniz. Demek nefis-perest, tabiat-perest; gayet ahmak, gayet zalimdir.
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Por në fakt ti meriton të qortohesh vazhdimisht, sepse nuk je si bërthama dhe si dega: Meqenëse ke vullnetin e lirë, ti e zvogëlon vlerën e atyre mirësive nëpërmjet mburrjes tënde, ti i shkatërron ato me mendjemadhësinë tënde; nëpërmjet mosmirënjohjes tënde, ti i shfuqizon ato; nëpërmjet pretendimeve të tyre si pronë e jotja, ti i lëshon duart sipër tyre në mënyrë të paligjshme.
    Hem deme ki: “Ben mazharım. Güzele mazhar ise güzelleşir.” Zira, temessül etmediğinden mazhar değil, memer olursun.
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Detyra jote nuk është të krenohesh për veprat e tua, por vetëm të japësh falënderime. Ajo që të përshtatet ty nuk është fama, por modestia e përulësia. E drejta jote nuk është të mburresh, por pendimi dhe të kërkuarit falje. Plotësimi yt nuk qëndron në egoizëm, por në njohjen e Zotit e në të kërkuarit udhëzim prej Tij.
    Hem deme ki: “Halk içinde ben intihab edildim. Bu meyveler benim ile gösteriliyor. Demek, bir meziyetim var.” Hayır, hâşâ! Belki herkesten evvel sana verildi, çünkü herkesten ziyade sen müflis ve muhtaç ve müteellim olduğundan en evvel senin eline verildi. '''(Hâşiye<ref>'''Hâşiye:''' Hakikaten ben de bu münazarada Yeni Said, nefsini bu derece ilzam ve iskât etmesini çok beğendim ve “Bin bârekellah!” dedim.</ref>)'''
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Po, o nefsi im! Ti në trupin tim i ngjason ‘Natyrës’ në botë. Të dyja ju (nefsi, natyra) u krijuat për të marrë të mirën dhe për të qenë gjëja së cilës i referohet e keqja. Domethënë, ju të dy nuk jeni vepruesi dhe as burimi, por marrësi (vendi i veprimit) dhe pasivja. Ju keni vetëm një efekt, dhe ai është të qënit shkaku i së keqes, sepse ju nuk pranuat, siç duhet, një të mirë që buron nga mirësia absolute.
    == İkinci Nokta ==
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Gjithashtu ju të dyja u krijuat si perde me qëllim që gjërat që janë të shëmtuara në dukje të cilave nuk u shikohet bukuria, t’ju atribuohen ju, dhe që ju të ishit si dy mjetet e Esencës më të Shenjtë Hyjnore duke u pranuar të jetë e pastruar e pa mangësi. Por, ju keni marrë një formë krejtësisht të kundërt me detyrën e natyrave tuaja.
    اَح۟سَنَ كُلَّ شَى۟ءٍ خَلَقَهُ
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Megjithëse nga paaftësia juaj ju e keni transformuar të mirën në të keqe, ju sikur po veproni si ortakë të Krijuesit tuaj. Kjo do të thotë se ai që adhurom veten dhe që adhuron natyrën është në një marrëzi të skajshme dhe po kryen një krim shumë të madh.
    Âyetinin bir sırrını izah eder. Şöyle ki:
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    '''O nefsi im! Ti mos thuaj:''' “Unë jam një vend manifestimi, dhe dikush që manifeston bukuri të bëhet i bukur,” sepse meqenëse ti nuk e ke përvetësuar atë, ti nuk je një vend manifestimi, por një vendkalim për tek ai.
    '''Her şeyde, hattâ en çirkin görünen şeylerde, hakiki bir hüsün ciheti vardır.''' Evet, kâinattaki her şey her hâdise ya bizzat güzeldir, ona hüsn-ü bizzat denilir. Veya neticeleri cihetiyle güzeldir ki ona hüsn-ü bilgayr denilir. Bir kısım hâdiseler var ki zâhirî çirkin, müşevveştir. Fakat o zâhirî perde altında gayet parlak güzellikler ve intizamlar var. Ezcümle:
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    '''Dhe mos thuaj:''' “Midis njerëzve unë jam përzgjedhur; këto fruta dhe këto vepra të bukura tregohen nëpërmjet meje. Kjo do të thotë se unë kam disa merita.” Jo! Ruajna Zot! Ato të janë dhënë ty së pari sepse ti je më i falimentuari, më i nevojshmi dhe më i dëshpëruari se gjithkush tjetër.(<ref>Vërtetë, Unë isha jashtëmase i lumtur që e heshta nefsin e Saidit të Ri deri në këtë cak në këtë diskutim, dhe thashë, “Një mijë herë, të lumtë, të bekoftë Zoti”</ref>) Prandaj të janë dhënë ato ty.
    Bahar mevsiminde fırtınalı yağmur, çamurlu toprak perdesi altında nihayetsiz güzel çiçek ve muntazam nebatatın tebessümleri saklanmış. Ve güz mevsiminin haşin tahribatı, hazîn firak perdeleri arkasında tecelliyat-ı celaliye-i Sübhaniyenin mazharı olan kış hâdiselerinin tazyikinden ve tazibinden muhafaza etmek için nazdar çiçeklerin dostları olan nâzenin hayvancıkları vazife-i hayattan terhis etmekle beraber, o kış perdesi altında nâzenin, taze, güzel bir bahara yer ihzar etmektir. Fırtına, zelzele, veba gibi hâdiselerin perdeleri altında gizlenen pek çok manevî çiçeklerin inkişafı vardır. Tohumlar gibi neşv ü nemasız kalan birçok istidat çekirdekleri, zâhirî çirkin görünen hâdiseler yüzünden sümbüllenip güzelleşir. '''Güya umum inkılablar ve küllî tahavvüller, birer manevî yağmurdur.'''
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    <span id="İkinci_Nokta"></span>
    Fakat insan hem zâhir-perest hem hodgâm olduğundan zâhire bakıp çirkinlikle hükmeder. Hodgâmlık cihetiyle yalnız kendine bakan netice ile muhakeme ederek şer olduğuna hükmeder. Halbuki eşyanın insana ait gayesi bir ise Sâni’inin esmasına ait binlerdir.
    == PIKA E DYTË: ==
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    اَح۟سَنَ كُلَّ شَى۟ءٍ خَلَقَه
    Mesela, kudret-i Fâtıranın büyük mu’cizelerinden olan dikenli otları ve ağaçları muzır, manasız telakki eder. Halbuki onlar, otların ve ağaçların mücehhez kahramanlarıdırlar. Mesela, atmaca kuşu serçelere tasliti, zâhiren rahmete uygun gelmez. Halbuki serçe kuşunun istidadı, o taslit ile inkişaf eder. Mesela karı, pek bâridane ve tatsız telakki ederler. Halbuki o bârid, tatsız perdesi altında o kadar hararetli gayeler ve öyle şeker gibi tatlı neticeler vardır ki tarif edilmez.
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    “I Cili përsosi çdo gjë që Ai krijoi.”(<ref>Kur’an, 32: 7</ref>)
    Hem insan hodgâmlık ve zâhir-perestliğiyle beraber, her şeyi kendine bakan yüzüyle muhakeme ettiğinden pek çok mahz-ı edebî olan şeyleri, hilaf-ı edep zanneder. Mesela, âlet-i tenasül-i insan, insan nazarında bahsi hacalet-âverdir. Fakat şu perde-i hacalet, insana bakan yüzdedir. Yoksa hilkate, sanata ve gayat-ı fıtrata bakan yüzler öyle perdelerdir ki hikmet nazarıyla bakılsa ayn-ı edeptir, hacalet ona hiç temas etmez.
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    dhe është siç vijon:
    İşte menba-ı edep olan Kur’an-ı Hakîm’in bazı tabiratı bu yüzler ve perdelere göredir. Nasıl ki bize görünen çirkin mahlukların ve hâdiselerin zâhirî yüzleri altında gayet güzel ve hikmetli sanat ve hilkatine bakan güzel yüzler var ki Sâni’ine bakar ve çok güzel perdeler var ki hikmetleri saklar ve pek çok zâhirî intizamsızlıklar ve karışıklıklar var ki pek muntazam bir kitabet-i kudsiyedir.
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Në çdo gjë, madje edhe në gjërat që duken më të shëmtuarat, ndodhet një aspekt i bukurisë së vërtetë. Po, çdo gjë në univers, çdo ngjarje ose është e bukur në vetvete, e cila quhet vetë bukuria, ose është e bukur nga rezultatet e saj, e cila quhet bukuri nëpërmjet të tjerave. Ndodhen disa ngjarje që në dukje janë të shëmtuara e të ngatërruara, por nën atë perde të dukshme, gjenden shembujt më të shndëritshëm të bukurisë dhe të rregullit.
    == Üçüncü Nokta ==
     
    </div>
    Shkurtazi, poshtë perdes së shirave të stuhishëm dhe tokës janë fshehur buzëqeshjet e luleve të bukura të panumërta dhe bimët e mirëorganizuara. Dhe prapa perdeve të shkatërrimit të egër dhe të ndarjeve të përvajshme e të trishtueshme të vjeshtës është shkarkimi nga detyrat e jetëve të tyre prej kafshëve të vogëla të këndshme, miqtë e luleve, në mënyrë të tillë që t’i ruajnë ato nga përplasjet e erës dhe nga torturat e mundimit të ngjarjeve të dimrit, të cilat janë shfaqjet e fuqisë Hyjnore dhe të lavdisë, nën perden e të cilave rruga përgatitet për pranverën e re të bukur. Poshtë perdes së ngjarjeve si stuhitë, tërmetet, murtajat, dhe epidemitë, është zbulimi i shumë luleve të fshehura jolëndore. Farërat e shumë potencialeve, të cilat nuk janë zhvilluar, mbijnë, mugullojnë e rriten bukur për shkak të ngjarjeve të cilat në dukje janë të shëmtuara, sikur përbysjet e përgjithshme dhe ndryshimi universal të ishin një shi jolëndor.
     
    Por për shkak se njeriu është i dashuruar pas anës së jashtme dhe është egocentrik, ai merr në konsideratë veçse anët e jashtme të çështjeve dhe i shpall ato të shëmtuara. Meqenëse ai është egosit, ai arsyeton sipas rezultatit që ai e shikon vetë, dhe e gjykon atë të jetë e shëmtuar. Ndërsa në qoftë se, prej qëllimeve të gjërave vetëm njëra shikon tek njeriu, mijërat shikojnë tek Emrat e Krijuesit të tyre.
     
    Për shembull, njeriu i vlerëson të jenë të dëmshme dhe të pakuptimta bimët dhe pemët me gjemba të cilat janë midis mrekullive të mëdha të fuqisë së Krijuesit. Ndërsa ato janë heronj të armatosur mirë për t’i ruajtur e mbrojtur ato bimë e pemë ndaj atyre që duan t’i dëmtojnë. Dhe për shembull, shqiponjat skifterët duke sulmuar trumcakët është në dukje e papajtueshme me mëshirën. Por nëpërmjet këtij sulmi, zbulohen aftësitë e trumcakut. Dhe për shembull, ai e konsideron “borën” të jetë shumë e ftohtë dhe jotërheqëse, por nën atë perde të ftohtë e të pakëndshme, ndodhen qëllime aq të ngrohta dhe rezultate aq të ëmbëla saqë nuk mud t’i përshkruajë njeriu.
     
    Gjithashtu, meqenëse njeriu është egoist dhe adhuron anën e jashtme të gjërave dhe prandaj e gjykon çdo gjë sipas fytyrës që shikon tek vetja e tij, ai supozon se shumë çështje të cilat janë brenda rrethit të sjelljeve të mira e të sakta të jenë e kundërta e tyre dhe jashtë atij rrethi. Për shembull, në vështrimin e njeriut, diskutimi me të tjerët rreth organit të tij seksual është gjë e turpshme, por kjo perde e turpit është në fytyrën që shikon njeriun. Ndërsa fytyrat që shikojnë krijimin, artin, qëllimet e tij të bashkëlindura dhe synimet janë perde të cilat në qoftë se do të konsideroheshin me syrin e urtësisë, janë krejtësisht korrekte. Turpi nuk i prek fare ato.
     
    Kështu, disa shprehje të Kur’anit Gjithurtësi, i cili është burimi i mirësjelljes dhe i etikës së drejtë, janë në përputhje me këto fytyra dhe perde. Pikërisht poshtë fytyrave të dukshme të krijesave dhe ngjarjeve, të cilat na duken neve të shëmtuara, ndodhet një art shumë i bukur dhe i urtë dhe fytyra shumë të bukura duke shikuar krijimin e tyre, të cilat shikojnë tek Krijuesi i tyre; gjithashtu ndodhen shumë perde të bukura të cilat fshehin urtësinë e tyre. Dhe për më tepër, ndodhet një numër i madh çështjesh, të cilat në pamje të jashtme duken të ngatërruara e të çrregullta, por në realitet janë shkrimet më të shenjta dhe më të mirorganizuara...
     
    <span id="Üçüncü_Nokta"></span>
    == PIKA E TRETË: ==


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    اِن۟ كُن۟تُم۟ تُحِبُّونَ اللّٰهَ فَاتَّبِعُونٖى يُح۟بِب۟كُمُ اللّٰهُ
    اِن۟ كُن۟تُم۟ تُحِبُّونَ اللّٰهَ فَاتَّبِعُونٖى يُح۟بِب۟كُمُ اللّٰهُ
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    “Thuaj (o Muhammed): “Nëse vërtetë e doni All-llahun, atëherë më ndiqni mua, All-llahu do t’ju dojë ju.”(<ref>Kur’an, 3: 31</ref>)
    Madem kâinatta hüsn-ü sanat, bilmüşahede vardır ve kat’îdir. Elbette risalet-i Ahmediye (asm) şuhud derecesinde bir kat’iyetle sübutu lâzım gelir.
     
    </div>
    Meqenëse në univers ndodhet në mënyrë të dukshme një bukuri arti, dhe kjo është e sigurt, atëherë kjo bën të domosdoshme vërtetimin me një siguri aq të madhe dhe aq reale dhe me shkallën e shikimit të saj, pra vërtetimin e profetësisë së Muhammedit (A.S.M.),


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    sepse bukuria e artit dhe format e stolisura bukur të këtyre krijesave të bukura tregojnë se tek Modeluesi, Krijuesi i tyre ndodhet një vullnet domethënës për të bërë të bukurën dhe një dëshirë e fuqishme për të stolisur. Ky vullnet e kjo dëshirë tregojnë se tek Krijuesi ndodhet një dashuri e lartë dhe një prirje e shenjtë drejt plotësimeve të Artit që Ai e shfaq tek krijesat e Tij. Dhe kjo dashuri e prirje kërkojnë të jenë më të orientuara e të përqëndruara mbi njeriun, i cili është më i ndritshmi e më i ploti midis qënieve.
    Zira şu güzel masnuattaki hüsn-ü sanat ve ziynet-i suret gösteriyor ki onların sanatkârında ehemmiyetli bir irade-i tahsin ve kuvvetli bir taleb-i tezyin vardır. Ve şu irade ve talep ise o Sâni’de, ulvi bir muhabbet ve masnûlarında izhar ettiği kemalât-ı sanatına karşı kudsî bir rağbet var olduğunu gösteriyor. Ve şu muhabbet ve rağbet ise masnuat içinde en münevver ve mükemmel fert olan insana daha ziyade müteveccih olup temerküz etmek ister.
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Dhe njeriu është fruti i vetëdijshëm i pemës së krijimit dhe fruti është pjesa më gjithëpërfshirëse dhe më e skajshmja, pjesa me shikimin më të përgjihshëm dhe me vetëdijen universale. Dhe njeriu me shikimin më gjithëpërfshirës dhe me vetëdijen universale mund të jetë më i lartësuari dhe individi më i ndritshëm, i cili do të takohet dhe do të ketë adresim prej Krijuesit Hirplotë; që do ta shpenzojë vetëdijen e tij universale dhe shikimin e gjithanshëm krejtësisht në adhurimin e Krijuesit të tij, në vlerësimin e artit të Tij dhe në falënderim për mirësitë e Tij.
    İnsan ise şecere-i hilkatin zîşuur meyvesidir. Meyve ise en cem’iyetli ve en uzak ve en ziyade nazarı âmm ve şuuru küllî bir cüzüdür. Nazarı âmm ve şuuru küllî zat ise o Sanatkâr-ı Zülcemal’e muhatap olup görüşen ve küllî şuurunu ve âmm nazarını tamamen Sâni’in perestişliğine ve sanatının istihsanına ve nimetinin şükrüne sarf eden en yüksek en parlak bir fert olabilir.
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Tani, dy tabela dhe dy sfera shfaqen.
    Şimdi iki levha, iki daire görünüyor:
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    '''Njëra''' nga ato është sfera më e madhe dhe më e mirorganizuar e Hyjnisë dhe tabela më e bukur dhe më e stolisur e artit...
    '''Biri:''' Gayet muhteşem, muntazam bir daire-i rububiyet ve gayet musanna, murassa bir levha-i sanat.
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    '''Tjetra është:''' Sfera më e ndritshme dhe më e lulëzuar e adhurimit dhe tabela më e gjërë dhe gjithëpërfshirëse e mendimit, reflektimit, admirimit, falënderimit dhe besimit. Sfera e dytë vepron me të gjithë fuqinë e saj në emrin e sferës së parë.
    '''Diğeri:''' Gayet münevver, müzehher bir daire-i ubudiyet ve gayet vâsi, câmi’ bir levha-i tefekkür ve istihsan ve teşekkür ve iman vardır ki ikinci daire bütün kuvvetiyle birinci dairenin namına hareket eder.
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Kështu, do të kuptohet qartë se sa i lidhur ngushtë me Krijuesin është udhëheqësi i sferës së dytë, e cila u shërben qëllimeve të Krijuesit që lidhen me shpikjet plot art të Tij dhe sa i dashur e i pranuar është Ai në shikimin e Tij.
    İşte o Sâni’in bütün makasıd-ı sanat-perveranesine hizmet eden o daire reisinin ne derece o Sâni’ ile münasebettar ve onun nazarında ne kadar mahbub ve makbul olduğu bilbedahe anlaşılır.
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    '''A do të ishte e arsyeshme të pranohej që Autori Gjithëbujar i këtyre krijesave të bukura, i Cili e do artin e Tij dhe i Cili merr në konsideratë, madje edhe shijet e gojës, të qëndronte indiferentë ndaj krijesës së Tij më të bukur, i cili me një thirrje admirimi e vlerësimi që bën i shkakton Fronit dhe tokës të jehojnë dhe me një lutje falënderimi e lartësimi sjell në ekstazë tokën e detin dhe që janë kthyer drejt Tij me adhurim? A nuk do të fliste Ai me atë apo të qendronte pasiv? A mund të mos e bënte atë të dërguar, apo të mos dëshironte që sjellja e tij e lavdërueshme t’u kalonte të tjerëve? A do të ishte e mundur që Ai të mos flasë me të dhe të mos e bënte atë profetin e Tij? Jo, kurrësesi.'''
    Acaba hiç akıl kabul eder mi ki şu güzel masnuatın bu derece sanat-perver, hattâ ağzın her çeşit tadını nazara alan in’am-perver sanatkârı, arş ve ferşi çınlattıracak bir velvele-i istihsan ve takdir içinde, berr ve bahri cezbeye getirecek bir zemzeme-i şükran ve tekbir ile perestişkârane ona müteveccih olan en güzel masnuuna karşı lâkayt kalsın ve onunla konuşmasın ve alâkadarane onu resul yapıp, güzel vaziyetinin başkalara da sirayet etmesini istemesin? Kellâ! Konuşmamak ve onu resul yapmamak mümkün değil.
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    اِنَّ الدّٖينَ عِن۟دَ اللّٰهِ ال۟اِس۟لَامُ ۝ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللّٰهِ وَالَّذٖينَ مَعَهُ
    اِنَّ الدّٖينَ عِن۟دَ اللّٰهِ ال۟اِس۟لَامُ ۝ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللّٰهِ وَالَّذٖينَ مَعَهُ
    </div>
     
    “Padyshim feja tek All-llahu është Islami, Muhammedi është i Dërguari i All-llahut.”




    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    <span id="FİRKATLİ_VE_GURBETLİ_BİR_ESARETTE,_FECİR_VAKTİNDE_AĞLAYAN_BİR_KALBİN_AĞLAYAN_AĞLAMALARIDIR"></span>
    == FİRKATLİ VE GURBETLİ BİR ESARETTE, FECİR VAKTİNDE AĞLAYAN BİR KALBİN AĞLAYAN AĞLAMALARIDIR ==
    == OFSHAMAT E VAJTIMIT TË NJË ZEMRE TË DËSHPËRUAR, AGIMI I DITËVE TË ROBËRIMIT TË MBUSHURA ME NDARJE E MËRGIME. ==
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Flladi i shfaqjes fryn në kohën e agimit të hershëm,
    Seherlerde eser bâd-i tecelli
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Zgjohuni, o sytë e mi, në agim;
    Uyan ey gözlerim vakt-i seherde
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Kërkoji Zotit përkujdesje
    İnayet hâh zidergâh-ı İlahî
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Agimi i hershëm është koha e pendimit për gjynahqarët,
    Seherdir ehl-i zenbin tövbegâhı
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Zgjohu, o zemra ime, duke u penduar në agim
    Uyan ey kalbim vakt-i fecirde
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    Duke kërkuar falje tek dera e Krijuesit tënd.
    Bikün tövbe, bicû gufran zidergâh-ı İlahî.
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    سَحَر۟ حَش۟رٖيس۟ت۟ دَرُو هُش۟يَار۟ دَر۟ تَس۟بٖيح۟ هَمَه شَى۟..
    سَحَر۟ حَش۟رٖيس۟ت۟ دَرُو هُش۟يَار۟ دَر۟ تَس۟بٖيح۟ هَمَه شَى۟..
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    بَخٰوابِ غَف۟لَت۟ سَر۟سَم۟ نَف۟سَم۟ حَتّٰى كَى۟..
    بَخٰوابِ غَف۟لَت۟ سَر۟سَم۟ نَف۟سَم۟ حَتّٰى كَى۟..
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    عُم۟ر۟ عَص۟رٖيس۟ت۟ سَفَر۟ بَاقَب۟ر۟ مٖى بَايَد۟ زِهَر۟ حَى۟..
    عُم۟ر۟ عَص۟رٖيس۟ت۟ سَفَر۟ بَاقَب۟ر۟ مٖى بَايَد۟ زِهَر۟ حَى۟..
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    بِبَر۟خٖيز۟ نَمَازٖى چُو نِيَازٖى گُو بِكُن۟ اٰوَازٖى چُون۟ نَى۟..
    بِبَر۟خٖيز۟ نَمَازٖى چُو نِيَازٖى گُو بِكُن۟ اٰوَازٖى چُون۟ نَى۟..
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    بَگُو يَا رَب۟ پَشٖيمَانَم۟ خَجٖيلَم۟ شَر۟م۟سَارَم۟ اَز۟ گُنَاه۟ بٖى شُمَارَم۟
    بَگُو يَا رَب۟ پَشٖيمَانَم۟ خَجٖيلَم۟ شَر۟م۟سَارَم۟ اَز۟ گُنَاه۟ بٖى شُمَارَم۟
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    پَرٖيشَانَم۟ ذَلٖيلَم۟ اَش۟ك۟ بَارَم۟ اَز۟ حَيَات۟ بٖى قَرَارَم۟
    پَرٖيشَانَم۟ ذَلٖيلَم۟ اَش۟ك۟ بَارَم۟ اَز۟ حَيَات۟ بٖى قَرَارَم۟
    </div>


    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    غَرٖيبَم۟ بٖى كَسَم۟ ضَعٖيفَم۟ نَاتُوَانَم۟ عَلٖيلَم۟ عَاجِزَم۟ اِخ۟تِيَارَم۟ بٖى اِخ۟تِيَارَم۟ اَل۟اَمَان۟ گُويَم۟ عَفُو۟ جُويَم۟ مَدَد۟ خٰواهَم۟ زِدَر۟گَاهَت۟ اِلٰهٖى
    غَرٖيبَم۟ بٖى كَسَم۟ ضَعٖيفَم۟ نَاتُوَانَم۟ عَلٖيلَم۟ عَاجِزَم۟ اِخ۟تِيَارَم۟ بٖى اِخ۟تِيَارَم۟ اَل۟اَمَان۟ گُويَم۟ عَفُو۟ جُويَم۟ مَدَد۟ خٰواهَم۟ زِدَر۟گَاهَت۟ اِلٰهٖى
    </div>




    <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
    ------
    ------
    <center> [[On Yedinci Söz]] ⇐ | [[Sözler]] | ⇒ [[On Dokuzuncu Söz]] </center>
    <center> [[On Yedinci Söz/sq|Fjala e Shtatë]] ⇐ | [[Sözler/sq|Fjalët]] | ⇒ [[On Dokuzuncu Söz/sq|Fjala e Nëntëmbëdhjetë]] </center>
    ------
    ------
    </div>

    09.45, 1 Ocak 2025 itibarı ile sayfanın şu anki hâli

    Diğer diller:


    [Kjo Fjalë perbëhet nga dy Stacione, prej të cilève i Dyti nuk është shkruar akoma. Tre Pika ndodhen në Stacionin e Parë.]

    PIKA E PARË:

    بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ

    لَا تَح۟سَبَنَّ الَّذٖينَ يَف۟رَحُونَ بِمَٓا اَتَو۟ا وَيُحِبُّونَ اَن۟ يُح۟مَدُوا بِمَا لَم۟ يَف۟عَلُوا فَلَا تَح۟سَبَنَّهُم۟ بِمَفَازَةٍ مِنَ ال۟عَذَابِ وَلَهُم۟ عَذَابٌ اَلٖيمٌ

    Me Emrin e All-llahut, i Gjithëmëshirshmi, Mëshirëploti.

    “Mos mendo se ata të cilët kënaqen me çfarë kanë bërë, dhe që duan të falënderohen për çfarë nuk kanë bërë, pra mos mendo se ata janë të shpëtuar nga ndëshkimi. Dhe për ta ka ndëshkim të dhimbshëm.”([1])

    Një goditje disiplinuese për nefsin tim urdhërues për të liga:

    O Nefsi im i pamenduar, i joshur pas mburrjes, i dashuruar pas famës, i dhënë pas lavdërimit dhe që s’të gjendet shoku në egoizëm!

    Në qoftë se do të ishte një pretendim i drejtë se burimi i fikut dhe i mijëra frutave të tij, të jetë fara e tij e vockël, dhe se të gjitha kokrrat e rushit në qindra vilet duke u varur nga një degë e thatë e hardhisë të prodhoheshin nëpërmjet mjeshtërisë së degës, dhe se ata të cilët përfitojnë prej tyre duhet të lavdëronin e vlerësonin degën dhe farën, atëherë ndoshta ti do të kishe të drejtë të krenoheshe e mburreshe për mirësitë me të cilat je ngarkuar.

    Por në fakt ti meriton të qortohesh vazhdimisht, sepse nuk je si bërthama dhe si dega: Meqenëse ke vullnetin e lirë, ti e zvogëlon vlerën e atyre mirësive nëpërmjet mburrjes tënde, ti i shkatërron ato me mendjemadhësinë tënde; nëpërmjet mosmirënjohjes tënde, ti i shfuqizon ato; nëpërmjet pretendimeve të tyre si pronë e jotja, ti i lëshon duart sipër tyre në mënyrë të paligjshme.

    Detyra jote nuk është të krenohesh për veprat e tua, por vetëm të japësh falënderime. Ajo që të përshtatet ty nuk është fama, por modestia e përulësia. E drejta jote nuk është të mburresh, por pendimi dhe të kërkuarit falje. Plotësimi yt nuk qëndron në egoizëm, por në njohjen e Zotit e në të kërkuarit udhëzim prej Tij.

    Po, o nefsi im! Ti në trupin tim i ngjason ‘Natyrës’ në botë. Të dyja ju (nefsi, natyra) u krijuat për të marrë të mirën dhe për të qenë gjëja së cilës i referohet e keqja. Domethënë, ju të dy nuk jeni vepruesi dhe as burimi, por marrësi (vendi i veprimit) dhe pasivja. Ju keni vetëm një efekt, dhe ai është të qënit shkaku i së keqes, sepse ju nuk pranuat, siç duhet, një të mirë që buron nga mirësia absolute.

    Gjithashtu ju të dyja u krijuat si perde me qëllim që gjërat që janë të shëmtuara në dukje të cilave nuk u shikohet bukuria, t’ju atribuohen ju, dhe që ju të ishit si dy mjetet e Esencës më të Shenjtë Hyjnore duke u pranuar të jetë e pastruar e pa mangësi. Por, ju keni marrë një formë krejtësisht të kundërt me detyrën e natyrave tuaja.

    Megjithëse nga paaftësia juaj ju e keni transformuar të mirën në të keqe, ju sikur po veproni si ortakë të Krijuesit tuaj. Kjo do të thotë se ai që adhurom veten dhe që adhuron natyrën është në një marrëzi të skajshme dhe po kryen një krim shumë të madh.

    O nefsi im! Ti mos thuaj: “Unë jam një vend manifestimi, dhe dikush që manifeston bukuri të bëhet i bukur,” sepse meqenëse ti nuk e ke përvetësuar atë, ti nuk je një vend manifestimi, por një vendkalim për tek ai.

    Dhe mos thuaj: “Midis njerëzve unë jam përzgjedhur; këto fruta dhe këto vepra të bukura tregohen nëpërmjet meje. Kjo do të thotë se unë kam disa merita.” Jo! Ruajna Zot! Ato të janë dhënë ty së pari sepse ti je më i falimentuari, më i nevojshmi dhe më i dëshpëruari se gjithkush tjetër.([2]) Prandaj të janë dhënë ato ty.

    PIKA E DYTË:

    اَح۟سَنَ كُلَّ شَى۟ءٍ خَلَقَه

    “I Cili përsosi çdo gjë që Ai krijoi.”([3])

    dhe është siç vijon:

    Në çdo gjë, madje edhe në gjërat që duken më të shëmtuarat, ndodhet një aspekt i bukurisë së vërtetë. Po, çdo gjë në univers, çdo ngjarje ose është e bukur në vetvete, e cila quhet vetë bukuria, ose është e bukur nga rezultatet e saj, e cila quhet bukuri nëpërmjet të tjerave. Ndodhen disa ngjarje që në dukje janë të shëmtuara e të ngatërruara, por nën atë perde të dukshme, gjenden shembujt më të shndëritshëm të bukurisë dhe të rregullit.

    Shkurtazi, poshtë perdes së shirave të stuhishëm dhe tokës janë fshehur buzëqeshjet e luleve të bukura të panumërta dhe bimët e mirëorganizuara. Dhe prapa perdeve të shkatërrimit të egër dhe të ndarjeve të përvajshme e të trishtueshme të vjeshtës është shkarkimi nga detyrat e jetëve të tyre prej kafshëve të vogëla të këndshme, miqtë e luleve, në mënyrë të tillë që t’i ruajnë ato nga përplasjet e erës dhe nga torturat e mundimit të ngjarjeve të dimrit, të cilat janë shfaqjet e fuqisë Hyjnore dhe të lavdisë, nën perden e të cilave rruga përgatitet për pranverën e re të bukur. Poshtë perdes së ngjarjeve si stuhitë, tërmetet, murtajat, dhe epidemitë, është zbulimi i shumë luleve të fshehura jolëndore. Farërat e shumë potencialeve, të cilat nuk janë zhvilluar, mbijnë, mugullojnë e rriten bukur për shkak të ngjarjeve të cilat në dukje janë të shëmtuara, sikur përbysjet e përgjithshme dhe ndryshimi universal të ishin një shi jolëndor.

    Por për shkak se njeriu është i dashuruar pas anës së jashtme dhe është egocentrik, ai merr në konsideratë veçse anët e jashtme të çështjeve dhe i shpall ato të shëmtuara. Meqenëse ai është egosit, ai arsyeton sipas rezultatit që ai e shikon vetë, dhe e gjykon atë të jetë e shëmtuar. Ndërsa në qoftë se, prej qëllimeve të gjërave vetëm njëra shikon tek njeriu, mijërat shikojnë tek Emrat e Krijuesit të tyre.

    Për shembull, njeriu i vlerëson të jenë të dëmshme dhe të pakuptimta bimët dhe pemët me gjemba të cilat janë midis mrekullive të mëdha të fuqisë së Krijuesit. Ndërsa ato janë heronj të armatosur mirë për t’i ruajtur e mbrojtur ato bimë e pemë ndaj atyre që duan t’i dëmtojnë. Dhe për shembull, shqiponjat skifterët duke sulmuar trumcakët është në dukje e papajtueshme me mëshirën. Por nëpërmjet këtij sulmi, zbulohen aftësitë e trumcakut. Dhe për shembull, ai e konsideron “borën” të jetë shumë e ftohtë dhe jotërheqëse, por nën atë perde të ftohtë e të pakëndshme, ndodhen qëllime aq të ngrohta dhe rezultate aq të ëmbëla saqë nuk mud t’i përshkruajë njeriu.

    Gjithashtu, meqenëse njeriu është egoist dhe adhuron anën e jashtme të gjërave dhe prandaj e gjykon çdo gjë sipas fytyrës që shikon tek vetja e tij, ai supozon se shumë çështje të cilat janë brenda rrethit të sjelljeve të mira e të sakta të jenë e kundërta e tyre dhe jashtë atij rrethi. Për shembull, në vështrimin e njeriut, diskutimi me të tjerët rreth organit të tij seksual është gjë e turpshme, por kjo perde e turpit është në fytyrën që shikon njeriun. Ndërsa fytyrat që shikojnë krijimin, artin, qëllimet e tij të bashkëlindura dhe synimet janë perde të cilat në qoftë se do të konsideroheshin me syrin e urtësisë, janë krejtësisht korrekte. Turpi nuk i prek fare ato.

    Kështu, disa shprehje të Kur’anit Gjithurtësi, i cili është burimi i mirësjelljes dhe i etikës së drejtë, janë në përputhje me këto fytyra dhe perde. Pikërisht poshtë fytyrave të dukshme të krijesave dhe ngjarjeve, të cilat na duken neve të shëmtuara, ndodhet një art shumë i bukur dhe i urtë dhe fytyra shumë të bukura duke shikuar krijimin e tyre, të cilat shikojnë tek Krijuesi i tyre; gjithashtu ndodhen shumë perde të bukura të cilat fshehin urtësinë e tyre. Dhe për më tepër, ndodhet një numër i madh çështjesh, të cilat në pamje të jashtme duken të ngatërruara e të çrregullta, por në realitet janë shkrimet më të shenjta dhe më të mirorganizuara...

    PIKA E TRETË:

    اِن۟ كُن۟تُم۟ تُحِبُّونَ اللّٰهَ فَاتَّبِعُونٖى يُح۟بِب۟كُمُ اللّٰهُ

    “Thuaj (o Muhammed): “Nëse vërtetë e doni All-llahun, atëherë më ndiqni mua, All-llahu do t’ju dojë ju.”([4])

    Meqenëse në univers ndodhet në mënyrë të dukshme një bukuri arti, dhe kjo është e sigurt, atëherë kjo bën të domosdoshme vërtetimin me një siguri aq të madhe dhe aq reale dhe me shkallën e shikimit të saj, pra vërtetimin e profetësisë së Muhammedit (A.S.M.),

    sepse bukuria e artit dhe format e stolisura bukur të këtyre krijesave të bukura tregojnë se tek Modeluesi, Krijuesi i tyre ndodhet një vullnet domethënës për të bërë të bukurën dhe një dëshirë e fuqishme për të stolisur. Ky vullnet e kjo dëshirë tregojnë se tek Krijuesi ndodhet një dashuri e lartë dhe një prirje e shenjtë drejt plotësimeve të Artit që Ai e shfaq tek krijesat e Tij. Dhe kjo dashuri e prirje kërkojnë të jenë më të orientuara e të përqëndruara mbi njeriun, i cili është më i ndritshmi e më i ploti midis qënieve.

    Dhe njeriu është fruti i vetëdijshëm i pemës së krijimit dhe fruti është pjesa më gjithëpërfshirëse dhe më e skajshmja, pjesa me shikimin më të përgjihshëm dhe me vetëdijen universale. Dhe njeriu me shikimin më gjithëpërfshirës dhe me vetëdijen universale mund të jetë më i lartësuari dhe individi më i ndritshëm, i cili do të takohet dhe do të ketë adresim prej Krijuesit Hirplotë; që do ta shpenzojë vetëdijen e tij universale dhe shikimin e gjithanshëm krejtësisht në adhurimin e Krijuesit të tij, në vlerësimin e artit të Tij dhe në falënderim për mirësitë e Tij.

    Tani, dy tabela dhe dy sfera shfaqen.

    Njëra nga ato është sfera më e madhe dhe më e mirorganizuar e Hyjnisë dhe tabela më e bukur dhe më e stolisur e artit...

    Tjetra është: Sfera më e ndritshme dhe më e lulëzuar e adhurimit dhe tabela më e gjërë dhe gjithëpërfshirëse e mendimit, reflektimit, admirimit, falënderimit dhe besimit. Sfera e dytë vepron me të gjithë fuqinë e saj në emrin e sferës së parë.

    Kështu, do të kuptohet qartë se sa i lidhur ngushtë me Krijuesin është udhëheqësi i sferës së dytë, e cila u shërben qëllimeve të Krijuesit që lidhen me shpikjet plot art të Tij dhe sa i dashur e i pranuar është Ai në shikimin e Tij.

    A do të ishte e arsyeshme të pranohej që Autori Gjithëbujar i këtyre krijesave të bukura, i Cili e do artin e Tij dhe i Cili merr në konsideratë, madje edhe shijet e gojës, të qëndronte indiferentë ndaj krijesës së Tij më të bukur, i cili me një thirrje admirimi e vlerësimi që bën i shkakton Fronit dhe tokës të jehojnë dhe me një lutje falënderimi e lartësimi sjell në ekstazë tokën e detin dhe që janë kthyer drejt Tij me adhurim? A nuk do të fliste Ai me atë apo të qendronte pasiv? A mund të mos e bënte atë të dërguar, apo të mos dëshironte që sjellja e tij e lavdërueshme t’u kalonte të tjerëve? A do të ishte e mundur që Ai të mos flasë me të dhe të mos e bënte atë profetin e Tij? Jo, kurrësesi.

    اِنَّ الدّٖينَ عِن۟دَ اللّٰهِ ال۟اِس۟لَامُ ۝ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللّٰهِ وَالَّذٖينَ مَعَهُ

    “Padyshim feja tek All-llahu është Islami, Muhammedi është i Dërguari i All-llahut.”


    OFSHAMAT E VAJTIMIT TË NJË ZEMRE TË DËSHPËRUAR, AGIMI I DITËVE TË ROBËRIMIT TË MBUSHURA ME NDARJE E MËRGIME.

    Flladi i shfaqjes fryn në kohën e agimit të hershëm,

    Zgjohuni, o sytë e mi, në agim;

    Kërkoji Zotit përkujdesje

    Agimi i hershëm është koha e pendimit për gjynahqarët,

    Zgjohu, o zemra ime, duke u penduar në agim

    Duke kërkuar falje tek dera e Krijuesit tënd.

    سَحَر۟ حَش۟رٖيس۟ت۟ دَرُو هُش۟يَار۟ دَر۟ تَس۟بٖيح۟ هَمَه شَى۟..

    بَخٰوابِ غَف۟لَت۟ سَر۟سَم۟ نَف۟سَم۟ حَتّٰى كَى۟..

    عُم۟ر۟ عَص۟رٖيس۟ت۟ سَفَر۟ بَاقَب۟ر۟ مٖى بَايَد۟ زِهَر۟ حَى۟..

    بِبَر۟خٖيز۟ نَمَازٖى چُو نِيَازٖى گُو بِكُن۟ اٰوَازٖى چُون۟ نَى۟..

    بَگُو يَا رَب۟ پَشٖيمَانَم۟ خَجٖيلَم۟ شَر۟م۟سَارَم۟ اَز۟ گُنَاه۟ بٖى شُمَارَم۟

    پَرٖيشَانَم۟ ذَلٖيلَم۟ اَش۟ك۟ بَارَم۟ اَز۟ حَيَات۟ بٖى قَرَارَم۟

    غَرٖيبَم۟ بٖى كَسَم۟ ضَعٖيفَم۟ نَاتُوَانَم۟ عَلٖيلَم۟ عَاجِزَم۟ اِخ۟تِيَارَم۟ بٖى اِخ۟تِيَارَم۟ اَل۟اَمَان۟ گُويَم۟ عَفُو۟ جُويَم۟ مَدَد۟ خٰواهَم۟ زِدَر۟گَاهَت۟ اِلٰهٖى


    Fjala e Shtatë ⇐ | Fjalët | ⇒ Fjala e Nëntëmbëdhjetë
    1. ↑ Kur’an, 3:188
    2. ↑ Vërtetë, Unë isha jashtëmase i lumtur që e heshta nefsin e Saidit të Ri deri në këtë cak në këtë diskutim, dhe thashë, “Një mijë herë, të lumtë, të bekoftë Zoti”
    3. ↑ Kur’an, 32: 7
    4. ↑ Kur’an, 3: 31
    "https://risale.site/index.php?title=On_Sekizinci_Söz/sq&oldid=199382" sayfasından alınmıştır