Asa-yı Musa/el

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

Στον περίεργο αυτό αιώνα, όπως οι πιστοί έχουν έντονη ανάγκη το «Ρισαλέ-ι Νουρ», αυτοί που ασχολούνται με τις θετικές επιστήμες και τη διδασκαλία έχουν ανάγκη την «Ράβδο του Μούσα (Μωυσή)», έτσι και αυτοί οι οποίοι έχουν αποστηθίσει το Κουράν (χάφιζ) και οι θρησκευτικοί λειτουργοί έχουν έντονη ανάγκη το «Ζουλφικάρ» (Το έργο το οποίο αποτελείται από Τα Θαύματα του Μουχάμμεντ και τα Θαύματα του Κουράν).

Ναι, για παράδειγμα στα περισσότερα εδάφια όπου αναφέρονται στην θαυματουργικότητα του Κουράν και έχουν γίνει λόγος υποψίας και αντίρρησης, σε αυτά τα ίδια ακριβώς σημεία έχουν αποδειχθεί και οι αναλαμπές της θαυματουργικότητας Του και τα όμορφα ευφυολογήματα Του.

Εκ μέρους όλων των μαθητών του Ρισαλέ-ι Νουρ

Σαḯντ Νουρσί

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ وَاِنْ مِنْ شَىْءٍ اِلاَّ يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ اَلسَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَكَاتُهُ اَبَدًا دَاۤئِمًا

Άγια, και πιστά μου αδέρφια,

Εφόσον το Ρισαλέ-ι Νουρ έχει αρχίσει να διαδίδεται μέσω των μηχανημάτων πλέον, και εφόσον οι σπουδασμένοι και οι εκπαιδευτικοί που διαβάζουν τη φιλοσοφία και τις νέες επιστήμες, ως επί το πλείστον, προσκολλιούνται στο Ρισαλέ-ι Νούρ, οπωσδήποτε είναι αναγκαίο να γνωστοποιηθεί μία πραγματικότητα. Δηλαδή:

Η φιλοσοφία, στην οποία το Ρισαλέ-ι Νούρ δίνει έντονο χαστούκι και επιτίθεται, δεν είναι η απόλυτη φιλοσοφία, αλλά το βλαβερό μέρος της. Διότι το είδος της φιλοσοφίας το οποίο εξυπηρετεί την κοινωνική ζωή της ανθρωπότητας, το ήθος και τα ιδανικά που ανήκουν στον άνθρωπο και την ανάπτυξη της τέχνης, είναι συμφιλιωμένο με το Κουράν. Παράλληλα υπηρετεί κιόλας την σοφία του Κουράν με την οποία δεν είναι δυνατόν να έρθει σε αντιπαράθεση. Το Ρισαλέ-ι Νουρ δεν αγγίζει αυτού του είδους τη φιλοσοφία.

Το δεύτερο είδος της φιλοσοφίας όμως, οδηγεί στην παρέκκλιση, στην απάρνηση και στην πτώση στο βάλτο της φύσης, καθώς με την ασωτία, και την φιληδονία επισύρει στην απερισκεψία και παρέκκλιση και επειδή με έναν μαγευτικό τρόπο, αντιτάσσεται στις εξαιρετικές πραγματικότητες του Κουράν, το Ρισαλέ-ι Νουρ, στα περισσότερα τμήματά του, με αντιπαραβολές και με ισχυρές και τεκμηριωμένες συγκρίσεις, θίγει και χαστουκίζει αυτό το παραστρατημένο τμήμα της φιλοσοφίας, και όχι την ορθή και ωφέλιμη φιλοσοφία. Γι’ αυτό το λόγο οι εκπαιδευμένοι εντάσσονται και θα πρέπει να ενταχθούν, ανεπιφύλακτα και δίχως αντίρρηση στο Ρισαλέ-ι Νουρ.

Όμως επειδή οι κρυφοί υποκριτές όπως χειρίζονται κάποιους εκπαιδευτικούς με έναν εντελώς άδικο και δίχως νόημα τρόπο ενάντια στο Ρισαλέ-ι Νουρ, το οποίο είναι η πραγματική περιουσία των μαθητών των ιεροσπουδαστηρίων και των δασκάλων, έτσι και απέναντι στο ενδεχόμενο μήπως παρακινήσουν τον εγωισμό της λογιοσύνης κάποιων φιλοσόφων, ώστε να τους χειραγωγήσουν ενάντια στο Ρισαλέ-ι Νούρ, αρμόζει η προαναφερθείσα πραγματικότητα αυτή να εισαχθεί στην εισαγωγή των βιβλίων «Η Ράβδος του Μούσα (Μωυσή)» και του «Ζουλφικάρ».

Σαḯντ Νουρσί

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

İmam-ı Ali (radıyallahu anh) “Celcelutiye”sinde pek kuvvetli ve sarahate yakın bir tarzda Risale-i Nur’dan ve ehemmiyetli risalelerinden aynı numara ile haber verdiğini, Yirmi Sekizinci Lem’a ile Sekizinci Şuâ tam ispat etmişler. Ve İmam-ı Ali (radıyallahu anh) Risale-i Nur’un en son risalesini Celcelutiye’de وَ اس۟مُ عَصَا مُوسٰى بِهِ الظُّل۟مَةُ ان۟جَلَت۟ fıkrasıyla haber veriyor.

Biz bir iki sene evvel Âyetü’l-Kübra’yı en son zannetmiştik. Halbuki şimdi altmış dörtte (miladî 1948) telifçe Risale-i Nur’un tamam olması ve bu cümle-i Aleviyenin mealini yani karanlığı dağıtacak, asâ-yı Musa (as) gibi ışık verecek, sihirleri iptal edecek bir risaleden haber vermesi ve bu mecmuanın “Meyve” kısmı bir müdafaa hükmüne geçip başımıza çöken dehşetli, zulümlü zulmetleri dağıttığı gibi “Hüccetler” kısmı da Nurlara karşı cephe alan felsefe karanlıklarını izale edip Ankara ehl-i vukufunu teslime ve takdire mecbur etmesi ve istikbaldeki zulmetleri izale edeceğine çok emareler bulunması ve asâ-yı Musa (as) bir taşta on iki çeşme akıtmasına ve on bir mu’cizeye medar olmasına mukabil ve müşabih bu son mecmua dahi “Meyve” on bir mesele-i nuraniyesi ve “Hüccetullahi’l-Bâliğa” kısmı on bir hüccet-i kātıası bulunması cihetinde bize kanaat verdi ki: İmam-ı Ali radıyallahu anh, o fıkra ile doğrudan doğruya bu Asâ-yı Musa ismindeki mecmuaya bakar ve ondan tahsinkârane haber veriyor.

Said Nursî

Asâ-yı Musa’dan Birinci Kısım

DENİZLİ HAPSİNİN BİR MEYVESİ

Zındıka ve küfr-ü mutlaka karşı Risale-i Nur’un bir müdafaanamesidir. Ve bu hapsimizde hakiki müdafaanamemiz dahi budur. Çünkü yalnız buna çalışıyoruz.

Bu risale, Denizli Hapishanesinin bir meyvesi ve bir hatırası ve iki cuma gününün mahsulüdür.

Said Nursî

Meyve Risalesi

Birinci Mesele

İkinci Mesele

Üçüncü Mesele

Dördüncü Mesele

Beşinci Mesele

Altıncı Mesele

Yedinci Mesele

Sekizinci Mesele

Dokuzuncu Mesele

Onuncu Mesele

On Birinci Mesele

Asâ-yı Musa’dan İkinci Kısım

HÜCCETULLAHİ’L-BÂLİĞA RİSALESİ

On Bir Hüccet-i İmaniyedir

Bu risaleyi Ankara Ehl-i Vukufu çok takdir ettikleri gibi; bu defa da beraetimize ehemmiyetli bir sebep ve küfr-ü mutlakı kıran en keskin ve yüksek ve kuvvetli bir hüccet-i kātıa ve bürhan-ı bâhirdir.

Said Nursî

Birinci Hüccet-i İmâniye (Âyetü'l-Kübrâ)

İkinci Hüccet-i İmâniye (Otuz İkinci Söz'ün 1. Mevkıfı)

Üçüncü Hüccet-i İmâniye (Yirmi Üçüncü Lem'a)

Dördüncü Hüccet-i İmâniye (Otuzuncu Lem’a’nın İkinci Nüktesi)

Beşinci Hüccet-i İmâniye (Otuzuncu Lem’a’nın Üçüncü Nüktesi)

Altıncı Hüccet-i İmâniye (Onuncu Söz'ün Dokuzuncu Hakikati)

Yedinci Hüccet-i İmâniye (Otuz Üçüncü Mektup'un On Yedinci Penceresi)

Sekizinci Hüccet-i İmâniye (Münâcat)

Dokuzuncu Hüccet-i İmâniye (Dokuzuncu Şuâ'nın Mukaddime-i Haşriyesi)

Onuncu Hüccet-i İmâniye (Yirminci Mektup)

On Birinci Hüccet-i İmâniye (Yirmi İkinci Söz'ün Birinci Makamı)