Yirmidokuzuncu Lem'adan İkinci Bâb/el

بِاس۟مِهٖ سُب۟حَانَهُ

Με το όνομα του Σουμπχάν

Αυτή η Δεύτερη Πύλη είναι περί του «Ελχάμντουλιλλάχ» (Δόξα τον Αλλάχ)

Σε αυτό το σύντομο δοκίμιο που ονομάζετε Η Δεύτερη Πύλη θα αναφερθούν μόνο εννέα σημεία, από τις άπειρες ωφέλειες και λαμπερές εμβρίθειες της πίστης, η οποία παραπέμπει τους ανθρώπους να εκφράζουν το «Ελχάμντουλιλλάχ» (Δόξα τον Αλλάχ).

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ

Μπισμιλλάχιρραχμάνιρραχίμ

Στο Όνομα του Αλλάχ, του Ραχμάν του Ραχίμ.

Πρώτο σημείο:

Καταρχήν θα κάνουμε δύο προειδοποιήσεις.

1. Η φιλοσοφία είναι ένα ζευγάρι μαύρα γυαλιά που δείχνει τα πάντα άσχημα και τρομερά. Ενώ η πίστη είναι ένα ζευγάρι καθαρά, διάφανα και λαμπερά γυαλιά που δείχνει τα πάντα ωραία και οικεία.

2. Ο άνθρωπος ο οποίος σχετίζεται με όλα τα πλάσματα και είναι κατά κάποιο τρόπο σε συναλλαγή με όλα, ως δημιούργημα από τη φύση του, είναι υποχρεωμένος προφορικά και πνευματικά να συναντά να συζητά, να γειτονεύει με όλα όσα τον πολιορκούνε. Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος έχει έξη πτυχές οι οποίες είναι η δεξιά, η αριστερή, η μπροστινή, η πίσω, η κάτω, και η πάνω πλευρά.

Ο άνθρωπος βάζοντας στα μάτια του τα προαναφερόμενα γυαλιά μπορεί να δει τα πλάσματα και τις καταστάσεις οι οποίες βρίσκονται στις προαναφερθείσες πτυχές.

Η Δεξιά πλευρά: Αυτό που εννοείται με αυτήν την πλευρά είναι το παρελθόν. Συνεπώς εάν κοιτάξουμε τη δεξιά πλευρά με τα γυαλιά της φιλοσοφίας, η χώρα του παρελθόντος θα φανεί σε μια μορφή που θυμίζει ένα μεγάλο, σκοτεινό, τρομακτικό νεκροταφείο όπου έχει γίνει η ημέρα της κρίσης και όλα έχουν αναποδογυρίσει. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι ο άνθρωπος μπροστά σ’ αυτήν την εικόνα θα υφίσταται μια μεγάλη φρίκη, αγριότητα και απελπισία.

Όμως αν αυτή η πλευρά παρατηρηθεί με τα γυαλιά της πίστης, αν και όντως φαίνεται ότι έχουν αναποδογυρίσει τα πάντα σ’ αυτή τη χώρα, δεν υπάρχει όμως απώλεια ψυχών. Τότε γίνεται κατανοητό ότι το πλήρωμα, οι κάτοικοι έχουν μεταφερθεί σ’ ένα πιο ωραίο και λαμπερό κόσμο. Και αυτοί οι τάφοι, οι λάκκοι θα αντιλαμβάνονται ως τα υπόγεια τούνελ που έχουν σκαφτεί για να πάει κανείς σ’ ένα πιο λαμπερό κόσμο. Άρα η ευτυχία, η ανακούφιση, η γαλήνη και η ηρεμία, που δίνει η πίστη στους ανθρώπους είναι ένα αγαθό που τους κάνει να πούνε χιλιάδες φορές «Ελχάμντουλιλλάχ» (Δόξα τον Αλλάχ).

Η Αριστερή πλευρά: Δηλαδή το μέλλον εάν το κοιτάξουμε με τα γυαλιά της φιλοσοφίας, θα φανεί σαν ένας σκοτεινός, τρομακτικός και μεγάλος τάφος ο οποίος θα μας σαπίσει και θα δώσει την ευκαιρία στα φίδια και στους σκορπιούς να μας φάνε και να μας εξολοθρεύσουν.

Εάν όμως το παρατηρήσουμε με τα γυαλιά της πίστης, θα δούμε ότι είναι σαν ένα περίβλημα του τραπέζιου του Ραχμάν (δηλαδή του Συντηρητή των πάντων κάθε στιγμή, του Πολυεύσπλαχνου και Κάτοχου Απόλυτου Δικαίου και Τάξης), όπου ο Ύψιστος Αληθής Αλλάχ (Χακκ4), Ο Ραχμάν, Ο Ραχίμ (Ο κάτοχος απεριόριστης Στοργής και Ελέους και Κάτοχος Ευσπλαχνίας, που περιτυλίγει τα πάντα.) το έχει ετοιμάσει και στολίσει με ποικίλα νόστιμα γευστικά φαγώσιμα και πόσιμα αγαθά. Και αυτό θα μας κάνει να πούμε και να επαναλάβουμε χίλιες φορές το «Ελχάμντουλιλλάχ» (Δόξα τον Αλλάχ).

Η Άνω πλευρά: Δηλαδή ένας άνδρας ο οποίος παρατηρεί την ουράνια πλευρά με φιλοσοφία, θα αισθανθεί μεγάλη φρίκη, θηριωδία και τρόμο μπροστά σ’ αυτό το άπειρο κενό όπου δισεκατομμύρια αστέρια και σφαίρες κάνουν πολύ γρήγορες και ποικίλες κινήσεις σαν δρομείς ή σαν στρατιωτικές ασκήσεις.

Όμως αν κάποιος τα παρατηρεί με πίστη, θα δει ότι αυτή η παράξενη και περίεργη άσκηση γίνεται κάτω από την διαταγή και επίβλεψη ενός διοικητή, και ότι αυτά διακοσμούν τον ουράνιο κόσμο και θα δει επίσης ότι, αυτά τα αστέρια είναι για μας σαν φωτεινά καντήλια και δεν θα τρομοκρατηθεί σ’ αυτό τον ιππόδρομο και δεν θα νιώσει φρίκη. Αλλά θα νιώσει οικειότητα και αγάπη. Χίλιες φορές «Ελχάμντουλιλλάχ» (Δόξα τον Αλλάχ) και αν πούμε για αυτό το αγαθό της πίστης, η οποία μας περιγράφει μ’ αυτό τον τρόπο τον ουράνιο κόσμο, βεβαίως και θα είναι πολύ λίγο.

Η Κάτω πλευρά: Δηλαδή ο άνθρωπος που παρατηρεί την Γη με τα γυαλιά της φιλοσοφίας θα δει την Γη σαν ένα ζώο ακυβέρνητο χωρίς χαλινάρι που γυρίζει αδέσποτα γύρω από τον ήλιο ή σαν μια βάρκα με σπασμένο σανίδι χωρίς καπετάνιο. Ως αποτέλεσμα αισθάνεται φρίκη και πανικό.

Όμως ο πιστός παρατηρητής, θα δει την Γη σαν ένα πλοίο του Ραχμάν1, το οποίο είναι κάτω από την διοίκηση του Αλλάχ μαζί με όλα τα τρόφιμα, πόσιμα, ρούχα και θα το δει σαν ένα κρουαζιερόπλοιο που γυρίζει γύρω από τον ήλιο για να ταξιδεύει την ανθρωπότητα. Και έτσι θα αρχίζει να εκφράζει μεγάλα «Ελχάμντουλιλλάχ» (Δόξα τον Αλλάχ) σ’ αυτό το μεγάλο αγαθό που προέρχεται από την πίστη.

Η Μπροστινή πλευρά: Ένας φιλόσοφος αν παρατηρήσει αυτή την πλευρά θα δει ότι όλα τα ζωντανά πλάσματα- άνθρωποι και ζώα- ανά ομάδες με μεγάλη ταχύτητα πηγαίνουν προς αυτή την πλευρά και χάνονται. Δηλαδή πηγαίνουν προς την ανυπαρξία και χάνονται. Και επειδή ξέρει ότι κι αυτός είναι ταξιδιώτης αυτού του δρόμου, θα έρθει σε μια κατάσταση τρέλας από την θλίψη του.

Όμως ένας ειλικρινής πιστός που παρατηρεί με το βλέμμα της πίστης θα δει ότι η μετάβαση και το ταξίδι των ανθρώπων προς αυτή την πλευρά δεν είναι προς τον κόσμο της ανυπαρξίας αλλά, είναι μια μετακίνηση από μια πεδιάδα σε μια άλλη πεδιάδα σαν τις νομάδες. Θα υποδεχθεί με ευχαρίστηση αυτή την πλευρά διότι δεν σημαίνει ότι θα πάει στον κόσμο της ανυπαρξίας αλλά είναι μια μετανάστευση από τον μάταιο τόπο προς τον αιώνιο τόπο, από την θητεία του αγροκτήματος στον διαμέρισμα των απολαβών και επίσης μια μετανάστευση από την χώρα των ταλαιπωριών στην χώρα της Θεϊκής ευσπλαχνίας.

Όμως κατά την διάρκεια του ταξιδιού ο θάνατος, ο τάφος τα οποία φαίνονται ως δυσχέρεια, έχουν ως αποτέλεσμα την ευτυχία. Διότι ο δρόμος που πάει προς το λαμπερό κόσμο περνάει από τον τάφο και οι μεγαλύτερες ευτυχίες είναι αποτέλεσμα των μεγάλων θλίψεων και συμφορών. Για παράδειγμα μια ευτυχία σαν του Εξοχότατου Προφήτη Γιουσούφ (Ιωσήφ) να γίνει αξιότιμος υπουργός της Αιγύπτου έγινε εφικτή μέσω της φυλακής που μπήκε εξαιτίας της συκοφαντίας της Ζουλεϊχά και αφού τα αδέρφια του τον πέταξαν στο πηγάδι.

Και επίσης το παιδί που έρχεται στον κόσμο από την μήτρα της μητέρας φθάνει στην ευτυχία της γέννας και του κόσμο αυτού, αφού πρώτα περάσει την στενάχωρη και τυραννική ταλαιπωρία στο εν λόγω τούνελ.

Η Πίσω πλευρά: Όταν παρατηρηθούν αυτοί που έρχονται από πίσω με το βλέμμα της φιλοσοφίας επειδή δεν υπάρχει απάντηση στην ερώτηση «Βρε αυτοί από πού έρχονται και που πάνε; γιατί έχουν έρθει στην χώρα της γης;» και βέβαια θα βρεθεί κανείς μέσα στο μαρτύριο του αγνώστου της έκπληξης και της αμφιβολίας.

Όμως αν κάποιος τα παρατηρήσει με τα γυαλιά των φώτων της πίστης θα καταλάβει ότι οι άνθρωποι έχουν σταλεί από τον Προαιώνιο Σουλτάνο ως μελετητές για να δουν και να μελετήσουν τα θαύματα της περίεργης, παράξενης δύναμης που εκτίθεται στην έκθεση του σύμπαντος. Και όλοι αυτοί καταλαβαίνουν ότι, αφού πάρουνε βαθμό ανάλογα με την καθοδηγητική γνώση που έχουν αποκτήσει -σχετικά με το μεγαλείο του Προαιώνιου Σουλτάνου και το μεγαλείο της αξίας εκείνου του θαύματος-, πρόκειται να επιστρέψουνε στη χώρα του Προαιώνιου Σουλτάνου. Και θα πούνε «Ελχάμντουλιλλάχ» (Δόξα τον Αλλάχ) για το αγαθό της πίστης η οποία τους εκχωρεί αυτό το αγαθό της κατανόησης.

Και επειδή και η έκφραση του «Ελχάμντουλιλλάχ» (Δόξα τον Αλλάχ) για το αγαθό της πίστης -η οποία εξαφανίζει τα προαναφερόμενα σκοτάδια- είναι καθ’ αυτό ένα αγαθό το οποίο χρήζει ευχαριστία και δοξολογία. Και η κάθε ευχαριστία και δοξολογία χρήζει την επόμενη. وَهَلُمَّ جَرًّا «Η πρώτη την δεύτερη και αυτή την τρίτη και αυτή την τέταρτη και ούτω καθ’ εξής.»

Δηλαδή από τις δοξολογίες που γεννούνται από ‘μία’ έκφραση δοξασίας συντελείτε μια αλυσίδα άπειρων δοξολογιών του«Ελχάμντουλιλλάχ» (Δόξα τον Αλλάχ).

Δεύτερο Σημείο:

Είναι ανάγκη (για κάποιον) να πει «Ελχάμντουλιλλάχ» (Δόξα τον Αλλάχ) και για την πίστη, η οποία φωτίζει τις έξι προαναφερόμενες αυτές πλευρές. Διότι η πίστη εκτός του ότι θεωρείται ένα μεγάλο αγαθό, από την άποψη που εκδιώκει τα προβλήματα και εξαφανίζει το σκότος των έξι πλευρών, είναι επίσης ένα δεύτερο αγαθό, λόγω του ότι φωτίζει τις έξι πλευρές και ελκύει τα οφέλη. Συνεπώς, ο άνθρωπος, λόγω του ότι είναι εκ γενετής πολιτισμένος, σχετίζεται με τα όντα που βρίσκονται και στις έξι πλευρές του. Έτσι και το αγαθό της πίστης του δίνει τη δυνατότητα να επωφεληθεί από αυτές.

Επομένως, με το μυστικό του ένδοξου εδαφίου, اَي۟نَمَا تُوَلُّوا فَثَمَّ وَج۟هُ اللّٰهِ «Σε όποια πλευρά και αν στραφείτε εκεί είναι η συγκατάθεση, ύπαρξη του Αλλάχ» () σε οποιαδήποτε πλευρά από τις έξι και να βρεθεί κανείς διαφωτίζεται. Ακόμη, ο πιστός άνθρωπος έχει μια πνευματική ζωή, η οποία επεκτείνεται από την ίδρυση του κόσμου έως το τέλος του. Και η πνευματική αυτή ζωή του ανθρώπου παίρνει βοήθεια από ένα πνευματικό φως ζωής, το οποίο επεκτείνεται από την προ-αιωνιότητα έως την αιωνιότητα.

Επίσης, χάρη στην πίστη, η οποία φωτίζει τις έξι πλευρές, ο τόσο στενός χρόνος και χώρος του ανθρώπου μετατρέπεται σε έναν ευρύχωρο και αναπαυτικό κόσμο. Ο μεγάλος αυτός κόσμος γίνεται η οικία του, και ο χρόνος του παρελθόντος και του μέλλοντος ισχύουν γ’ αυτόν για την ψυχή και την καρδιά του όπως το παρόν. Η απόσταση που βρίσκεται μεταξύ τους ανίσταται.

Τρίτο Σημείο:

Είναι ανάγκη (για κάποιον) να πει «Ελχάμντουλιλλάχ» (Δόξα τον Αλλάχ), διότι αυτό εμπεριέχει τα σημεία στήριξης και αίτησης βοήθειας της πίστη.

Ναι, ο άνθρωπος λόγω του ότι είναι αδύναμος και οι εχθροί του είναι πολλοί, έχει ανάγκη από ένα σημείο στήριξης για να καταφύγει και να εκδιώξει τους εχθρούς του. Επίσης, λόγω του ότι οι ανάγκες του είναι άφθονες και είναι πολύ φτωχός, έχει ανάγκη από ένα σημείο βοήθειας για να αποτρέψει τις ανάγκες του με τη βοήθεια του.

Ω άνθρωπε! Το δικό σου σημείο στήριξης βρίσκεται μόνο και μόνο στην πίστη στον Αλλάχ. Και το σημείο στήριξης και βοήθειας της ψυχής και της συνείδησης σου δεν βρίσκεται παρά μόνο στην πίστη του Υπερπέραν. Συνεπώς, η καρδιά και η ψυχή του ανθρώπου που δεν έχει είδηση από τα δύο αυτά σημεία, καταλαμβάνεται από φόβο και η συνείδηση του βασανίζεται συνεχώς. Ενώ ο άνθρωπος ο οποίος στηρίζεται στο πρώτο σημείο και αναζητά βοήθεια από το δεύτερο, εκ βάθους καρδιάς και ψυχής νοιώθει πάρα πολλές απολαύσεις και γεύσεις και φιλικότητα που τον παρηγορούν και κρατούν τη συνείδηση του ήρεμη.

Τέταρτο Σημείο:

Το πνευματικό φως της πίστης, εξαφανίζει τη λύπη που προέρχεται από το τέλος των θεμιτών επιτρεπτών απολαύσεων (Χαλάλ), δείχνοντας την ύπαρξη και τον ερχομό των ομοίων τους. Ωσαύτως, δείχνοντας την πηγή των αγαθών, διασφαλίζει τη συνεχή ύπαρξη τους και τη μη ελάττωση τους.

Επίσης, εξαφανίζει τις λύπες που προέρχονται από τους αποχωρισμούς, δείχνοντας τις απολαύσεις της ανανέωσης των όμοιων στοιχείων. Δηλαδή, με τη σκέψη της εξαφάνισης, σε μια ευτυχία μπορεί να υπάρξουν πολλές δυστυχίες, τις οποίες όμως η πίστη τις θυμίζει και τις εξαφανίζει ανανεώνοντας τες με τα όμοια τους. Μαζί μ’ αυτό, και στην ανανέωση των απολαύσεων βρίσκονται άλλες απολαύσεις. Ναι, εάν ένα φρούτο δεν είχε το δέντρο του, αφού φαγωθεί η αποκλειστική γεύση του φρούτου θα εξαφανιζόταν και η εξαφάνιση του θα ήταν δυσάρεστη. Ενώ, εάν το δέντρο του φρούτου είναι γνωστό, η εξαφάνιση του δε φέρνει δυστυχία. Διότι στη θέση του έρχεται ένα καινούριο. Και την ίδια στιγμή, η ανανέωση η ίδια είναι μια απόλαυση.

Παρομοίως, αυτό που καταπιέζει περισσότερο τον άνθρωπο είναι οι δυστυχίες που προέρχονται από τους αποχωρισμούς. Το πνευματικό φως της πίστης όμως με την ελπίδα της ανανέωσης με όμοιες απολαύσεις και με την ύπαρξη της αντάμωσης μετά από κάθε χωρισμό εξαφανίζει τις δυστυχίες αυτές.

Πέμπτο Σημείο:

Ο άνθρωπος μέσα σ’ αυτά τα υπάρχοντα, φαντάζεται ότι τα πράγματα γύρω του είναι ξένα και εχθρικά γι’ αυτόν, ή ότι όλα γύρω του είναι χωρίς ζωή, εξαθλιωμένα σαν νεκρά και ορφανά. Όμως το πνευματικό φως της πίστης δείχνει ότι όλα τα υπάρχοντα είναι φίλοι και αδέρφια γι’ αυτόν, και ότι είναι ζωντανά που υμνούν (κάνουν τασμπίχ) τον Αλλάχ.

Δηλαδή, ο άνθρωπος που κοιτά με απερισκεψία, αντιλαμβάνεται τα υπάρχοντα του κόσμου σαν να είναι επικίνδυνοι εχθροί και καταλαμβάνεται από φόβο. Και τα αντικείμενα τα βλέπει σαν ξένα. Διότι στο βλέμμα της απόκλισης δεν υπάρχει η συνένωση και ο δεσμός της αδελφότητας ανάμεσα στα πράγματα του παρελθόντος και του μέλλοντος. Μονάχα στο παρόν υπάρχει μια μικρή σχέση ανάμεσα στα πράγματα. Εν συνέπεια, η έννοια της αδελφότητας που δείχνουν οι απερίσκεπτοι άνθρωποι ο έναν στον άλλον είναι σαν ένα λεπτό μέσα σε ένα χρονικό διάστημα χιλιάδων χρόνων.

Επίσης, με τα ματιά της πίστης, όλα τα ουράνια σώματα τα βλέπει κανείς εν ζωή και με οικειότητα μεταξύ τους. Και κάθε όν, με την έμφυτη γλώσσα της ύπαρξης τους υμνούν (κάνουν τασμπίχ) τον Δημιουργό τους (Χαλίκ).

Έτσι, μ’ αυτό το σεβασμό όλα τα ουράνια σώματα με τον τρόπο τους διαθέτουν ένα είδος ζωής και ψυχής. Άρα, σύμφωνα με αυτή την όψη της πίστης, σ’ αυτά τα ουράνια σώματα δεν υπάρχει φόβος, αγριότητα αλλά αντιθέτως φιλικότητα και στοργή.

Η όψη των διαστρεμμένων παρουσιάζει τους ανθρώπους που αδυνατούν να αποκτήσουν τις επιθυμίες τους, ως ανθρώπους που είναι εγκαταλελειμμένοι, απροστάτευτοι και λόγω της μελαγχολίας, θλίψης και αδυναμίας που έχουν τους βλέπει σαν ορφανά που κλαίνε.

Ενώ, η ματιά της πίστης δεν δείχνει τα “ζωντανά” αυτά πλάσματα όχι ως ορφανά που κλαίγονται αλλά ως υπεύθυνοι υπάλληλοι και διορισμένοι αξιωματικοί που υμνούν (κάνουν τασμπίχ) τον Αλλάχ με υποταγή.

Έκτο Σημείο:

Το φως της πίστης περιγράφει τους κόσμους της γης και του Υπερπέραντος, σαν δύο τραπέζια που διαθέτουν διάφορα είδη αγαθών, έτσι που ο πιστός άνθρωπος με το χέρι της πίστης και με τις εξωτερικές και εσωτερικές αισθήσεις και με τις πνευματικές αισθήσεις του επωφελείται από εκείνα τα τραπέζια. Ενώ στη ματιά της απερισκεψίας ο κύκλος ωφέλειας των ζωντανών πλασμάτων μικραίνει, και σχετίζετε αποκλειστικά με τις υλικές απολαύσεις.

Στο βλέμμα της πίστης τα αγαθά διευρύνονται σαν ένας κύκλος που περικυκλώνει τη Γη και τον ουρανό. Ναι ένας πιστός, τον Ήλιο μπορεί να τον θεωρήσει σαν μία λάμπα ασετιλίνης κρεμασμένη στη στέγη του σπιτιού του, τη Σελήνη σαν μια λάμπα υγραερίου. Με αυτό το κύρος ο Ήλιος, η Σελήνη γίνονται αγαθά σ’ αυτόν. Συνεπώς, ο κύκλος της ωφέλειας ενός πιστού, γίνεται ευρύτερος και από τους ουρανούς. Ναι, το Θαυματουργικό Κήρυγμα του Κουρ’άν, -το οποίο με τις αποκαλύψεις Του αφήνει αδύναμο το νου από το να φτιάξει κάποιο όμοιο Του- με το βαθύ νόημα των παρακάτω εδαφίων وَ سَخَّرَ لَكُمُ الشَّم۟سَ وَ ال۟قَمَرَ ۝ وَ سَخَّرَ لَكُم۟ مَا فِى ال۟بَرِّ وَال۟بَح۟رِ «Έδωσε στη διάθεση σας τον Ήλιο και τη Σελήνη»() «Και αυτά που βρίσκονται στη γη τα έχει δώσει στη διάθεση σας»() δείχνει αυτά τα υπέροχα δώρα, τα αγαθά που προέρχονται από την πίστη.

Έβδομο Σημείο:

Με το φώς της πίστης γίνεται γνωστό ότι: Η ύπαρξη του Αλλάχ είναι ένα τόσο μεγάλο αγαθό, υπέρ όλων των άλλων. Είναι μια πηγή που εμπεριέχει τα είδη των απέραντων αγαθών, τα ατελείωτα διαφορετικά δώρα, τις αμέτρητες τάξεις όλων των αγαθών. Άρα, η διεξαγωγή τόσων ευχαριστιών και δοξολογιών όσων και τα σωματίδια του κόσμου για τα αγαθά της πίστεως, είναι ένα χρέος. Στα τμήματα του Ρισαλέ-ι Νουρ έχουν γίνει υποδείξεις σε ένα μέρος απ’ αυτά τα αγαθά. Μαζί μ’ αυτό, τα κομμάτια του Ρισαλέ-ι Νουρ που αναφέρονται στην πίστη στον Αλλάχ αποκαλύπτει αυτό το αγαθό αφαιρώντας την κουρτίνα των αιτιών.

Η λέξη «Ελχάμντουλιλλάχ» (Δόξα τον Αλλάχ), με το γράμμα «λαμ (ελ)» το οποίο στην Αραβική όταν μπαίνει στην αρχή της λέξης, τη γενικεύει, -δείχνει ότι απ’ όλα τα αγαθά για τα οποία χρειάζεται δοξολογία ένα ακόμα είναι το αγαθό της Ευσπλαχνίας -Ραχμανιέτ (Rahmaniyet)- δηλαδή της ιδιότητας του ονόματος «Ραχμάν1-Αλλάχ». Ναι αυτή η ιδιότητα της Ευσπλαχνίας του «Ραχμάν» συμπεριλαμβάνει τόσα αγαθά όσα είναι τα αμέτρητα ζωντανά όντα που έχουν επωφεληθεί από την ευσπλαχνία του Αλλάχ. Διότι, ειδικά ο άνθρωπος, είναι σχετιζόμενος με όλα τα ζωντανά όντα. Με αυτό το κύρος ο άνθρωπος, γίνεται χαρούμενος με την ευτυχία κάθε ζωντανού και με τις δυστυχίες του δυσαρεστεί. Επομένως, το αγαθό που βρίσκεται σε οποιοδήποτε άτομο, είναι αγαθό και για τους φίλους του.

Επίσης, τόσο άξιο επαίνους και δοξολογίας είναι η ιδιότητα της Στοργικότητας -Ραχιμιέτ (Rahimiyet)- του ονόματος «Ραχίμ-Αλλάχ», -την οποία συμπεριλαμβάνονται αναλόγως αγαθά- όσο αμέτρητος είναι ο αριθμός των παιδιών που δέχονται το αγαθό της στοργής από τις μητέρες. Ναι, το κλάμα ενός νηστικού παιδιού χωρίς μητέρα, εάν επηρεάζει και πονά κάποιον με συνείδηση, βεβαίως και θα τον κάνει να χαίρεται και να είναι ικανοποιημένος και να αρέσκεται από τη στοργή των μητέρων προς τα παιδιά τους. Έτσι οι τέτοιου είδους ευτυχίες και χαρές είναι από ένα αγαθό, και χρήζουν δοξολογίες και ευχαριστίες.

Επίσης, άξιο επαίνους και δοξολογίας, -όσες είναι οι εμβρίθειες που εμπεριέχει το σύμπαν, και όσα είναι τα είδη και τα μέλη του- είναι η ιδιότητα της Σοφίας -Χακιμιέτ (Hakimiyet)- του ονόματος «Χακίμ()-Αλλάχ». Διότι όπως το άτομο (το Νάφς) του ανθρώπου ευχαριστιέται με τις ανακλάσεις της Ευσπλαχνίας, έχει ως αγαθό τις εικόνες των ιδιοτήτων του ονόματος «Ραχμάν», και η καρδία του με τις ανακλάσεις της Στοργικότητας των ιδιοτήτων του ονόματος «Ραχίμ», έτσι και νους του έχει για αγαθό τις ανακλάσεις Σοφίας των ιδιοτήτων του ονόματος «Χακίμ» και ευχαριστιέται μ’ αυτά. Ορίστε, από αυτή την άποψη η ιδιότητα αυτή απαιτεί δοξολογίες και ευχαριστίες λέγοντας μεγάλο «Ελχάμντουλιλλάχ» (Δόξα τον Αλλάχ) με όλη την έννοια του.

Επίσης, ένα αγαθό που χρήζει επαίνους και δοξολογίες –τόσες όσες είναι οι ανακλάσεις του ονόματος «Βάρις–Varis()» [Από τα όμορφα ονόματα Του Αλλάχ (γνωστά ως 99 Esma-ul Housna)], και οι ιδιότητες της Αιωνιότητας της, και όσες είναι οι διακλαδώσεις που έχουν παραμείνει με την συνέχεια της γενιάς μετά το θάνατο των πατεράδων, και όσα αμέτρητα είναι τα πλάσματα του Υπερπέραντος, και όσο αριθμούν οι πράξεις της ανθρωπότητας οι οποίες διαφυλάσσονται για να γίνουν αιτία ανταμοιβής στο Υπερπέραν- είναι η ιδιότητα της Διαφύλαξης -Χαφιζιέτ (Hafiziyet)- του ονόματος «Χάφιζ() - Αλλάχ» και αξίζει ένα τόσο μεγάλο «Ελχάμντουλιλλάχ» (Δόξα τον Αλλάχ) που με την ηχώ της να γέμιζε το σύμπαν. Διότι, η συνέχεια ενός αγαθού είναι πιο πολύτιμη από το ίδιο το αγαθό. Η διαιώνιση μιας απόλαυσης είναι πιο νόστιμη από την ίδια την απόλαυση. Η συνέχεια στον Παράδεισο είναι πιο σημαντική και από το Παράδεισο και ούτο καθ’ εξής.

Συνεπώς, οι ιδιότητες Προφύλαξης και Διαφύλαξης δηλαδή του ονόματος «Χάφιζ» του Ύψιστου Αληθούς Αλλάχ (Χακκ), συμπεριλαμβάνουν αγαθά τα οποία είναι πιο πολλά και πιο άξια από όλα τα υπαρκτά αγαθά του σύμπαντος. Με αυτό το κύρος ζητά ένα «Ελχάμντουλιλλάχ» (Δόξα τον Αλλάχ) που να καλύπτει τη γη.

Με αυτά τα προαναφερόμενα τέσσερα ονόματα σύγκρινε εσύ τα υπόλοιπα όμορφα ονόματα (γνωστά ως 99 Esma-ul Housna) σε κάθε ένα από τα οποία διατίθενται άπειρα αγαθά και για αυτό το λόγο χρίζουν και απαιτούν άπειρες δοξολογίες και ευχαριστίες.

Επίσης, ο Εξοχότατος Προφήτης Μουχάμμεντ (Σάλλελλαχου Αλεïχί Ουεσελλέμ. Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του.) ο οποίος έχει την αρμοδιότητα να ανοίξει τους θησαυρούς όλων των αγαθών και ο οποίος είναι η αφορμή των αγαθών της πίστης, είναι ο Ίδιος ένα τέτοιο αγαθό που, είναι χρέος του ανθρώπινου γένους να ανυψώνει εγκωμιάζοντας το Πρόσωπο εκείνο αιωνίως (Σ.Α.Ου.).

Ωσαύτως, το αγαθό Ισλάμ και Κουρ’άν, τα οποία είναι ευρετήριο και πηγή για όλα τα είδη των υλικών και πνευματικών αγαθών χρίζουν και δίκαια απαιτούν άπειρες και ατελείωτες δοξολογίες.

Όγδοο Σημείο:

Δόξα στον Αλλάχ, Σ’ αυτόν που, σύμφωνα με τούτο το Μεγάλο Βιβλίο που ονομάζετε Σύμπαν και με τη δήλωση της ερμηνείας του που είναι το Ύψιστο Κουρ’άν, όλα τα τμήματα και κεφάλαια του σύμπαντος και όλες οι σελίδες και γραμμές του, και όλες οι λέξεις και τα γράμματα του δοξολογούν και εξυμνούν (τον Αλλάχ) εκθέτοντας τα όμορφα και τέλεια επίθετα Εκείνου που είναι πέρα από κάθε ελάττωμα και ανεπάρκεια (Zat-ı Akdes).

Δηλαδή, το κάθε κέντημα εκείνου του Μεγάλου Βιβλίου, είτε μικρό είτε μεγάλο όσο μπορεί, δοξολογεί και εξυμνεί και δείχνει τα μεγαλειώδη επίθετα του Διακοσμητή του –ο οποίος είναι (Βάχιντ) δηλαδή Ένας και Μοναδικός και του οποίου η Μοναδικότητα έχει περιτυλίξει τα πάντα, και ο Αιώνιος (Σαμέντ) δηλαδή ο ίδιος δεν έχει ανάγκη κανέναν ενώ τα πάντα Τον έχουν ανάγκη.

Παρομοίως, το κάθε γραπτό του βιβλίου δοξολογεί και επαινεί τον Συγγραφέα του –ο οποίος είναι ο Συντηρητής των πάντων κάθε στιγμή, ο Πολυεύσπλαχνος και κάτοχος απόλυτου δικαίου και τάξης (Ραχμάν) και είναι κάτοχος απεριόριστης Στοργής και Ελέους και κάτοχος Ευσπλαχνίας, που περιτυλίγει τα πάντα και στο Υπερπέραν (Ραχίμ)-, δείχνοντας τα επίθετα και τις ιδιότητες που ανήκουν στην ομορφιά Του.

Επίσης, όλα τα γραπτά εκείνου του βιβλίου, οι τελείες, τα κεντήματα του επαινούν με ύμνους, και ευχαριστίες και ανυψώνουν το Προσώπου εκείνου -που είναι πέρα από κάθε ελάττωμα και ανεπάρκεια (Zat-ı Akdes)-, με την άποψη ότι έχουν φτάσει να καθρεφτίζουν τα πιο όμορφα ονόματα του Αλλάχ (γνωστά ως 99 Esma-ul Housna). Επιπλέον, ο κάθε στοίχος και η κάθε ωδή εκείνου του βιβλίου, αγιάζουν και δοξολογούν τον Στιχουργό τους ο οποίος είναι Παντοδύναμος (Καντίρ) και Παντογνώστης (Αλίμ).

Ένατο Σημείο:

()

Σαḯντ Νουρσί

---

Sekizinci Şuâ ⇐ | Şualar | ⇒ Eddâî

---