64.622
düzenleme
("'''Në kohën e Asrit''', në ikindi, Kjo të kujton dhe të sjell ndërmend stinën e zymtë të vjeshtës, gjendjen e trishtueshme të pleqërisë dhe stinën e dhimbshme të kohës së fundit. Gjithashtu, ajo është koha kur shfaqen rezultatet e punëve ditore, është koha në të cilën mirëbërësitë Hyjnore janë marrë në atë ditë, si shëndeti e mirëqënia, dhe shërbimet e dobishme janë grumbulluar për të formuar një shumë të madhe..." içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu) |
("'''Dhe koha e Magribit''', Akshamit në perëndim të diellit të kujton kohën e dëshpërimit të lamtumirës dhe të perëndimit të krijesave të këndshme e të bukura të botëve të verës e të vjeshtës në fillimin e dimrit. Dhe, ajo të sjell ndërmend kohën kur përmes vdekjes njeriu do t’i lërë të gjithë ata që ai i do, i pikëlluar duke hyrë në varr. Ajo të sjell ndërmend vdekjen e kësaj bote përmes turbullirave dhe tronditjev..." içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu) Etiketler: Mobil değişiklik Mobil ağ değişikliği |
||
76. satır: | 76. satır: | ||
Tani, shpirti i njeriut dëshiron përjetësi dhe u krijua për të; ai e do shumë mirëbërjen dhe lëndohet nga ndarja. Kështu, ai që është vërtet një qënie humane mund ta kuptojë se çfarë detyre e lartë, çfarë shërbimi me vend dhe çfarë mënyre e përshtatshme është për të shlyer borxhin e natyrës njerëzore; në të vërtetë, çfarë kënaqësie e këndshme është të kryesh faljen e pasditës, sepse duke bërë lutje para derës së prezencës së Krijuesit të përjetshëm, të Përhershmit, të Qëndrueshmit të përjetshëm dhe Vetëekzistuesit të Amshuar i Pafillim e i Pambarim; ajo ka kuptimin e të kërkuarit strehim tek mirësia e mëshirës së pashtershme e të pafund, duke dhënë falënderime e lavdërime përpara dhuratave të panumërta, duke u përulur përpara Madhështisë së Hyjnisë së Tij, duke rënë në sexhde me përulësinë më të plotë përpara përjetshmërisë së Hyjnisë së Tij, duke gjetur ngushëllimin e vërtetë dhe qetësinë e shpirtit dhe duke u përgatitur plotësisht për adhurimin në prezencën e Madhështisë së Tij. | Tani, shpirti i njeriut dëshiron përjetësi dhe u krijua për të; ai e do shumë mirëbërjen dhe lëndohet nga ndarja. Kështu, ai që është vërtet një qënie humane mund ta kuptojë se çfarë detyre e lartë, çfarë shërbimi me vend dhe çfarë mënyre e përshtatshme është për të shlyer borxhin e natyrës njerëzore; në të vërtetë, çfarë kënaqësie e këndshme është të kryesh faljen e pasditës, sepse duke bërë lutje para derës së prezencës së Krijuesit të përjetshëm, të Përhershmit, të Qëndrueshmit të përjetshëm dhe Vetëekzistuesit të Amshuar i Pafillim e i Pambarim; ajo ka kuptimin e të kërkuarit strehim tek mirësia e mëshirës së pashtershme e të pafund, duke dhënë falënderime e lavdërime përpara dhuratave të panumërta, duke u përulur përpara Madhështisë së Hyjnisë së Tij, duke rënë në sexhde me përulësinë më të plotë përpara përjetshmërisë së Hyjnisë së Tij, duke gjetur ngushëllimin e vërtetë dhe qetësinë e shpirtit dhe duke u përgatitur plotësisht për adhurimin në prezencën e Madhështisë së Tij. | ||
'''Dhe koha e Magribit''', Akshamit në perëndim të diellit të kujton kohën e dëshpërimit të lamtumirës dhe të perëndimit të krijesave të këndshme e të bukura të botëve të verës e të vjeshtës në fillimin e dimrit. Dhe, ajo të sjell ndërmend kohën kur përmes vdekjes njeriu do t’i lërë të gjithë ata që ai i do, i pikëlluar duke hyrë në varr. Ajo të sjell ndërmend vdekjen e kësaj bote përmes turbullirave dhe tronditjeve të grahmave të fundit të saj. Të gjithë banorët e saj do të shpërngulen në botëra të tjera. Ajo të kujton gjithashtu shuarjen e llambës së vendit të sprovës. Ajo është një kohë e cila u jep një paralajmërim të rreptë atyre që i dashurojnë deri në limitin e adhurimit të dashurat kalimtare e të përkohshme. | |||
''' | |||
<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr"> | <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr"> |
düzenleme