On Dokuzuncu Mektup/el

Ποιος_ήταν_ο_Μπεντιουζζαμάν_(Θαύμα_Του_Αιώνος)_Σαΐντ_Νούρσι.

Αυτή η επιστολή εξηγεί πάνω από τριακόσια θαύματα. Όπως εξηγεί τα θαύματα της Προφητείας του Άχμεντ (Ρισαλέτ-ι Αχμεντιέ) (Σ.Α.Ου.) και η ίδια η επιστολή αποτελεί πεμπτουσία αυτων των θαυμάτων. Είναι πραγματικά άξια θαυμασμού για τους παρακάτω λόγους:

Πρώτον: Η ολοκλήρωση της συγγραφής της έγινε σε ελάχιστο χρονικό διάστημα τριών-τεσσάρων ημερών,με δύο, τρεις ώρες εργασίας καθημερινά – χωρίς τη βοήθεια άλλων πηγών και οι αναφορές και μεταδόσεις της στηρίζονται στην μνήμη του συγγραφέα. Επιπλέον το γεγονός ότι η επιστολή γράφτηκε σε απόμερα βουνών και χωραφιών, και είναι πάνω από εκατό σελίδες, είναι πράγματι θαυμαστό.

Δεύτερον: Αυτή η επιστολή παρόλο που είναι εκτενής, ούτε η συγγραφή της φέρνει πλήξη, ούτε η ανάγνωση της χάνει τη μειλιχιότητα της. Ενθουσίασε και εμψύχωσε τους οκνηρούς γραφείς έτσι ώστε σ’αυτό το δύσφορο και πληκτικό καιρό η συγγραφή των περίπου εβδομήντα αντιγράφων στην περιφέρεια αυτή μέσα σε ένα χρόνο, έδωσε σε κάθε νοήμονα άνθρωπο την πεποίθηση ότι είναι ένα αριστούργημα των Αποστολικών θαυμάτων.

Τρίτον: Στα αντίγραφα που έχουν γραφτεί από έναν γραφέα άπειρο και ανίδεο από το γεγονός του ταιριάσματος και της μορφολογίας των λέξεων που είναι το – τεβαφούκ () (tavafuk) αντίγραφο, και μαζί άλλων οχτώ γραφέων χωρίς να βλέπουν ο ένας τον άλλον [και πριν φανερωθεί και σε μας αυτό το ταίριασμα], οι εκφράσεις «Resul-i Ekrem Aleyhisselâtü Vesselâm» () σε όλη την επιστολή, επίσης οι εκφράσεις «Kur’ân» Κουρ’άν στο πέμπτο κομμάτι έχουν “ταιριάξει” με τέτοιον τρόπο, ώστε αυτός που διαθέτει λογική δεν μπορεί να πει ότι είναι τυχαίο. Όποιος το έχει δει συμπεραίνει αμετάκλητα ότι αυτό είναι ένα μυστήριο του αγνώστου και αριστούργημα του θαύματος του Άχμεντ (Σ.Α.Ου.).

Οι Αρχές στην αρχή αυτής της επιστολής είναι πολύ σημαντικές. Επιπλέον τα “Χαντίθ” της επιστολής αυτής είναι αληθινά και αποδεκτά γενικώς από τους ιμάμηδες του χαντίθi, και αναφέρουν ρητά τα επεισόδια της αποστολής της προφητείας. Εάν χρειαστεί να ειπωθούν όλες οι αρετές της επιστολής αυτής, θα είναι αναγκαία η συγγραφή ενός έργου όσο η ίδια η επιστολή, γι’αυτό προτρέπουμε αυτούς που ενδιαφέρονται για την αλήθει να το διαβάσουνε έστω και μια φορά.

Σαḯντ Νουρσί

ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: Σ’αυτήν την επιστολή έχω μεταδώσει πολλά ένδοξα χαντίθi. Δεν παραβρίσκονται μαζί μου βιβλία των Χαντίθ. Εάν υπάρχει λάθος στην έκφραση των χαντίθi, ή να διορθωθεί ή να ειπωθεί ότι είναι “Χαντίθi ως προς το νόημα η, επί νοήματος ”, επειδή είναι αποδεκτό ότι “η μετάδοση του χαντίθ προς το νόημα είναι θεμιτή (θρησκευτικά επιτρεπτή)”. Δηλαδή παίρνοντας μόνο το νόημα το εκφράζει με τα δικά του λόγια. Αφού είναι έτσι εάν έχω σφάλει στην έκφραση να θεωρηθεί ως Χαντίθi ως προς το νόημα …

Τα Θαύματα του Άχμεντ (Σ.Α.Ου)()

بِاس۟مِهٖ سُب۟حَانَهُ

وَ اِن۟ مِن۟ شَى۟ءٍ اِلَّا يُسَبِّحُ بِحَم۟دِهٖ

Με’το όνομα του κατόχου της κάθε Δόξας του Αλλάχ. Είναι βέβαιον ότι δεν υπάρχει τίποτε που να μην υμνεί τα εγκώμια Του.

بِسْمِ اللَّهِ الرّحْمَنِ الرّحِيمِ

«Μπισμιλλάχιρραχμάνιρραχίμ»

Στο Όνομα του Αλλάχ του Ραχμάν() του Ραχίμ().

هُوَ الَّذٖٓى اَر۟سَلَ رَسُولَهُ بِال۟هُدٰى وَدٖينِ ال۟حَقِّ لِيُظ۟هِرَهُ عَلَى الدّٖينِ كُلِّهٖ وَ كَفٰى بِاللّٰهِ شَهٖيدًا ۝ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللّٰهِ … اِلٰى اٰخِرِ

«Είναι εκείνος που έστειλε κάτω τον Απόστολο Του με την Καθοδήγηση και τη θρησκεία της Αλήθειας παρουσιάζοντας την πάνω από κάθε (άλλη) θρησκεία, και αρκεί ο Αλλάχ για Μάρτυρας .¤ Ο Μουχάμμεντ είναι Απόστολος του Αλλάχ…»() Και ως το τέλος…

Καθότι ο Δέκατος Ένατος Λόγος και Τριακοστός Πρώτος Λόγος περί της Αποστολικής Ιδιότητας του Άχμεντ (Σ.Α.Ου) () αποδεικνύουν με απόλυτα τεκμήρια την Προφητεία του Μουχάμμεντ (Σ.Α.Ου) (), αναθέτοντας την εξακρίβωση σ’αυτά θα δείξουμε μόνο ως συμπλήρωμα με “Δεκαεννέα Ευφυόλογες Ενδείξεις” κάποια ελάχιστα δείγματα εκείνης της πραγματικότητας.

Πρώτη Ευφυόλογη Ένδειξη:

Ο Ιδιοκτήτης και Διαχειριστής, Μουτασαρρίφ Αλλάχ αυτού του σύμπαντος, βεβαίως και διεξάγει με γνώση και διαχειρίζεται με σοφία και καθοδηγεί επιβλέποντας κάθε όψη του κάθε δημιουργήματος. Και ανατρέφει τα πάντα γνωρίζοντας και βλέποντας και καθοδηγεί επιδιώκοντας τη σοφία, τους σκοπούς, τα οφέλη που παρατηρούνται στα πάντα.

Εφόσον γνωρίζει αυτός που επιτελεί, τότε βεβαίως έχει το λόγο αυτός που γνωρίζει.

Εφόσον θα μιλήσει, θα μιλήσει με τους σώφρονες και τους διανοούμενους και μ’αυτούς που κατέχουν ομιλητική δεινότητα.

Εφόσον θα μιλήσει με τους διανοούμενους, θα μιλήσει με τους κατέχοντες συνολική συνείδηση μέσα από τα συνειδητά όντα, δηλαδή το ανθρώπινο είδος.

Εφόσον θα μιλήσει με το ανθρώπινο είδος, τότε θα μιλήσει με τους ευηκόους και τους άριστους.

Εφόσον θα μιλήσει με τους άριστους και χαρισματικά ανώτερους και ηθικά μεγαλοπρεπείς και αυτούς που θα πρωτοστατήσουνε στο ανθρώπινο είδος. Σαφώς με την ομοφωνία φίλων και εχθρών [θα μιλήσει], τον πιο ενάρετο, τον ηθικά υψηλότατο, με αυτόν στον οποίο έχει υποκύψει το ένα πέμπτο του ανθρώπινου γένους, και το ήμισυ της γης έχει μπει στην πνευματική του ηγεμονία και που το μέλλον έχει φωτιστεί χίλια τριακόσια χρόνια με τη λάμψη του φωτός που αυτός έχει φέρει, επίσης (μ’αυτόν) με τον οποίο το πιο λαμπρό τμήμα του ανθρώπινου γένους οι πιστοί, που συνεχώς πέντε φορές την ημέρα ανανεώνουν μαζί του την υποταγή - πίστη τους, προσευχόμενοι για την ευλογία και μακαριότητα αυτουνού, τον εξυμνούν και τον ασπάζονται. Θα μιλήσει με τον Μουχάμμεντ (Σ.Α.Ου) και Του έχει μιλήσει, θα Τον κάνει απόστολο και Τον έχει κάνει και θα τον κάνει οδηγό σ’όλο το ανθρώπινο γένος και Τον έχει κάνει.

Δεύτερη Ευφυόλογη Ένδειξη:

Ο Ένδοξος Απόστολος (Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ. Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του.) έχει επικαλεστεί Προφητεία, έχει δείξει ένα διάταγμα σαν το Ύψιστο Κουρ’άν και έχει δείξει περίπου χίλια ολοφάνερα θαύματα κοντά σ’αυτούς που τα ερεύνησαν. () Η ύπαρξη των θαυμάτων αυτών στο σύνολο τους είναι απόλυτη, όσο και το γεγονός της Προφητείας. Η απόδοση μαγιών των πεισματικών αθεόφοβων – όπως μεταδίδει και το Ύψιστο Κουρ’άν σε πολλά μέρη - δείχνει ότι ούτε εκείνοι οι επίμονοι βέβηλοι δεν μπορούν να απαρνηθούν την ύπαρξη και το γεγονός των θαυμάτων. Απλώς για να ξεγελάσουνε τους εαυτούς τους και να εξαπατήσουνε τους ακολούθους τους είπανε ότι είναι μάγια.

Ναι, τα θαύματα του Άχμεντ (Σ.Α.Ου) έχουν οριστικότητα με ισχύ εκατό φημών. Όσο για το θαύμα είναι μια επιβεβαίωση του ισχυρισμού του από πλευράς του Δημιουργού (Χάλικ) του Σύμπαντος σαν να διέπει “Δίκαιος!” “Ορθός!” (Sadakte).

Όπως αν εσύ σε μια εκδήλωση στην επικράτεια του σουλτάνου πεις: “Ο Σουλτάνος με διόρισε σ’αυτό το καθήκον” και σου ζητηθεί απόδειξη γι’αυτήν την υπόθεση, και ο Σουλτάνος πει “Ναι”, θα σε έχει δεχτεί. Επιπλέον θα σε έχει δεχτεί πιο ρητά και ισχυρά απ’ότι η λέξη “Ναι” αν αλλάξει συνήθεια και τη στάση του για χάρη σου.

Έτσι και ο Ένδοξος Απόστολος (Σ.Α.Ου) ισχυρίστηκε: “Εγώ είμαι εκπρόσωπος του Δημιουργού του Σύμπαντος αυτού. Η απόδειξη μου είναι: “Θα αλλάξει την κατεστημένη του συνήθεια με την προσευχή μου και για χάρη μου. Να! Δείτε! τα δάχτυλα μου, που τα κάνει να τρέχουν σαν βρύση. Δείτε το φεγγάρι που το κάνει δύο κομμάτια με μια υπόδειξη του δακτύλου μου. Δείτε αυτό το δέντρο, πώς έρχεται κοντά μου για να με εγκρίνει και να με προσμαρτυρήσει. Δείτε αυτή τη λίγη τροφή, εκεί που αρκεί ίσα-ίσα για δυο-τρία άτομα, χορταίνει όμως διακόσιους-τριακόσιους άντρες”. Και μ’αυτόν τον τρόπο έχει δείξει εκατοντάδες θαύματα.

Όμως οι αποδείξεις της ειλικρίνειας και οι ενδείξεις της Προφητείας αυτού του προσώπου δεν αποτελούνται μόνο από τα θαύματα. Για τους παρατηρητικούς, όλες οι κινήσεις και οι πράξεις του, οι στάσεις και οι εκφράσεις του, η ηθική και η συμπεριφορά του, ο βίος και το πρόσωπο του, αποδεικνύουν τη σωφροσύνη του και τη σοβαρότητα του. Ακόμη πολλά άτομα όπως ο διάσημος λόγιος των Ισραηλιτών Αμπντουλλάχ ιμπνι-Σελάμ, βλέποντας και μόνο το πρόσωπο του Ένδοξου Προφήτη (Σ.Α.Ου) πιστέψανε λέγοντας: “Δεν υπάρχει ψέμα σ’αυτή τη φυσιογνωμία, σ’αυτό το πρόσωπο δεν μπορεί να υπάρχει απάτη”. ()

Αν και σοφοί θεολόγοι έχουν πει ότι τα τεκμήρια της Προφητείας και τα θαύματα του είναι περίπου χίλια, ωστόσο υπάρχουν χιλιάδες και εκατοντάδες χιλιάδες τεκμήρια της Προφητείας του. Και εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι διαφόρων ιδεών έχουν αποδεχτεί την Προφητεία του με εκατοντάδες χιλιάδες τρόπους. Μόνο στο Ύψιστο Κουρ’άν υπάρχουν χίλια τεκμήρια της Προφητείας του Άχμεντ (Σ.Α.Ου) μαζί με άλλα σαράντα θαυματουργά γεγονότα.

Εφόσον η Προφητεία υπάρχει στην ανθρωπότητα. Και έχουν περάσει χιλιάδες άνθρωποι με προφητηκές ικανότητες που μας έχουν δείξει πολλά θαύματα. () Βεβαίως και η Προφητεία του Άχμεντ (Σ.Α.Ου) είναι αναμφισβήτητη. Διότι τα τεκμήρια, τα χαρακτηριστικά, οι καταστάσεις και η συμπεριφορά, (απέναντι στους πιστούς), τα στοιχεία δηλαδή που καθιστούν τους Αποστόλους, όπως τους Προφήτες Ίσα-Ιησού (Αλέϊ-χίς Σαλάμ - Η ειρήνη του Αλλάχ μαζί του.) και τον Μούσα-Μωυσή (Αλέϊ-χίς Σαλάμ - Η ειρήνη του Αλλάχ μαζί του.), υφίστανται πιο ώριμα και εμβαθέστερα στον Ένδοξο Απόστολο (Σ.Α.Ου).

Αφού οι συνθήκες και οι αφορμές της Προφητείας υπάρχουν ιδανικότερα στην Εξοχότητα του Άχμεντ (Σ.Α.Ου). Τότε η Προφητεία του είναι απερίφραστη και πιο σίγουρη από όλους τους άλλους προφήτες.

Τρίτη Ευφυόλογη Ένδειξη:

Τα θαύματα του Ένδοξου Απόστολου (Σ.Α.Ου) είναι ποικίλα. Καθώς η Προφητεία του είναι καθολική, έχει δείξει θαύματα περίπου απ’όλα τα είδη του σύμπαντος. Όπως όταν ένας υπασπιστής ενός Ένδοξου Σουλτάνου καταφτάνει με ποικίλες προσφορές σε μια πόλη όπου είναι συγκεντρωμένοι άνθρωποι διαφόρων εθνών, και όλες οι φυλές τον καλωσορίζουν και τον χειροκροτούν, με τη δική τους γλώσσα, στέλνοντας από έναν αντιπρόσωπο στην υποδοχή του.

Έτσι και όταν ο ύψιστος υπασπιστής, ο Απόστολος (Σ.Α.Ου) του Αιώνιου Σουλτάνου τίμησε την οικουμένη και ήρθε ως εκπρόσωπος στο ανθρώπινο γένος του πληθυσμού της γης, και έφερε - εκ μέρους του Δημιουργού ολόκληρου του Σύμπαντος - τα πνευματικά δώρα και λάμψεις της πραγματικότητας που αφορούν όλες τις πραγματικότητες του γενικότερου σύμπαντος όλα τα έμψυχα και τα άψυχα δημιουργήματα από την πέτρα, το νερό, το δέντρο, το ζώο, τον άνθρωπο, μέχρι και το φεγγάρι, τον ήλιο και τα αστέρια, βαστάζοντας από ένα θαύμα του, στα χέρια τους καλωσόρισαν και χειροκρότησαν (με την ιδιαίτερη τους γλώσσα) την Προφητεία αυτουνού.

Για να αναφερθούμε σ’όλο το σύνολο αυτών των θαυμάτων χρειάζεται να γράψουμε κάμποσους τόμους. Οι ειδήμονες λόγιοι έχουν καταγράψει πολλούς τόμους σχετικά με τις λεπτομέρειες των στοιχειών της Προφητείας. Θα επισημάνουμε μόνο τα γενικότερα κεφάλαια ως συνοπτικές σημειώσεις των απόλυτων και φημολογούμενων θαυμάτων.

Ιδού λοιπόν τα στοιχεία της Προφητείας του Άχμεντ (Σ.Α.Ου), κατά πρώτον χωρίζονται σε δύο τμήματα:

Το πρώτο: Είναι τα απίθανα γεγονότα που εκφάνηκαν πριν την Προφητεία, και κατά τη γέννηση του, τα οποία ονομάζονται «irhasat».

Το δεύτερο: Είναι τα υπόλοιπα Προφητικά στοιχεία.

Αυτό το δεύτερο τμήμα αποτελείται επίσης από δύο τμήματα:

Πρώτον: Αυτά που εκφάνηκαν μετά τη Προφητεία, αλλά τα οποία έγιναν προς έγκριση και επιβεβαίωση της Προφητείας του.

Δεύτερον: Τα θαύματα που έκανε κατά τη Εποχή της Ευτυχίας, που ο ίδιος έζησε.

Ακόμα και αυτό το δεύτερο μέρος αποτελείται από δύο μέρη:

Πρώτο: Είναι τα Προφητικά εκείνα στοιχεία, τα οποία είναι φανερά στην προσωπικότητα, στο βίο, στην όψη, στο ήθος και στην ωριμότητα του.

Δεύτερο: Τα θαύματα που κατείχε στα επιφανειακά και εξωτερικά πράγματα.

Πάλι αυτό το δεύτερο μέρος διαιρείται σε δύο μέρη:

Πρώτο: Είναι τα πνευματικά και Κουρανικά (Kur’an-i).

Δεύτερο: Είναι τα υλικά και τα οντολογικά.

Και τέλος αυτό το δεύτερο μέρος αποτελείται από δύο τμήματα:

Πρώτο: Είναι τα θαύματα τα οποία εκφάνηκαν κατά τη διάρκεια του ισχυρισμού της Προφητείας και αποσκοπούσαν την εκμηδένιση του πείσματος των απίστων ή την ενίσχυση της δύναμης της πίστης των πιστών. Η διχοτόμηση της σελήνης, η ροή του νερού από τα δάχτυλα Του, το χόρτασμα του πλήθους με λίγη τροφή, η ομιλία του ζώου, του δέντρου, της πέτρας, είκοσι είδη όπως τα παραπάνω.

Δεύτερο: Είναι αυτά που προειδοποίησε σχετικά με το μέλλον, με την υπαγόρευση του Ύψιστου Αληθές και Δίκαιον Δικαίον Χακκ Αλλάχ Αλλάχ, και ότι ειδοποίησε επαληθεύτηκε.

Και εμείς θα επιδείξουμε έναν συνοπτικό κατάλογο αρχίζοντας από τούτο το τελευταίο μέρος. (Υποσημείωση) ()

Τέταρτη Ευφυόλογη Ένδειξη:

Τα θέματα περί του αγνώστου τα οποία έχει γνωστοποιήσει και προειδοποιήσει ο Ένδοξος Απόστολος (Σ.Α.Ου) με την υπαγόρευση του Παντογνώστη, Αλ`λάμου-λ Γκουγιούμπ Αλλάχ είναι απειράριθμα. Στον Εικοστό Πέμπτο Λόγο, περί την εκπληκτικότητα και θαυματουργικότητα του Κουρ’άν, έχουμε επιδείξει την ποικιλία αυτών των θεμάτων και τα έχουμε επεξηγήσει και αποδείξει σε κάποιο βαθμό, γι’αυτό λοιπόν αναθέτοντας τις προειδοποιήσεις Του περί του παρελθόντος και περί των προηγούμενων Προφητών και περί της θεϊκής πραγματικότητας και περί της πραγματικότητας της οντότητας και περί της πραγματικότητας του Ουράνιου Κόσμου, στον προαναφερόμενο Εικοστό Πέμπτο Λόγο, δεν θα αναφερθούμε εδώ προς το παρόν.

Θα επισημάνουμε μόνο κάποια αποσπασματικά παραδείγματα από τα πάρα πολλά ακράδαντα προμηνύματα Του, σχετικά με τα περιστατικά που θα συναντήσουν στο μέλλον οι πιστοί Του και αυτά που θα συνέβουν στην οικογένεια (Âl-i Beyt) και στους ακολούθους Του μετά τον αποχωρισμό του Ίδιου. Και για να κατανοηθεί εξ’ολοκλήρου αυτή η αλήθεια, θα δηλώσουμε εισαγωγικά έξι αρχές:

Πρώτη Αρχή:

Αν και κάθε τρόπος και στάση του Ένδοξου Απόστολου (Σ.Α.Ου) μαρτυρούν την πίστη του και την Προφητεία του, δεν είναι απαραίτητο κάθε τρόπος και στάση του να είναι εκπληκτική. Διότι ο Ύψιστος Ο Αληθές και Δίκαιον Δικαίον Χακκ Αλλάχ Αλλάχ τον έχει στείλει με μορφή ανθρώπου, ώστε να είναι καθοδηγητής στην κοινωνική ζωή και στις πράξεις και συμπεριφορές που θα αποφέρουν την επίγεια και μετά θανάτου ευτυχία, και να είναι ηγέτης και να δείξει την υπέροχη τέχνη του Κυρίου-Συντηρητή Ραμπ Αλλάχ και τη κατανομή της θείας δύναμης Του που έγκειται στα τετριμμένα και κοινά, καθένα από τα οποία αποτελεί θαύμα της θείας δύναμης.

Εάν στις ενέργειες του δεν ήταν ανθρώπινος αλλά πανώριος, δε θα ήταν αυτοπρόσωπος ηγέτης, καθοδηγητής, δε θα ήταν δυνατό να διδάξει με τις πράξεις, τις στάσεις, τρόπους και τη συμπεριφορά του.

Όμως για να αποδείξει μόνο την Προφητεία του προς τους επιμένοντες άπιστους, ενεργούσε θαυματουργά και εις την ανάγκη ενίοτε έδειχνε θαύματα. Ωστόσο δεν εκφαίνονταν θαύματα σε βαθμό υποχρεωτικής αναγνώρισης της Προφητείας, σύμφωνα με το μυστήριο της επιδοκιμασίας, της πρότασης και του εμπειρισμού!

Διότι, το μυστήριο της επιδοκιμασίας και η σοφία της πρότασης, χρίζει την πρόκληση της διάνοιας ανοίγοντας της μια πόρτα, αλλά όχι καταπατόντας την επιλογή της. Εάν είχαν ολοφάνερο και ξεκάθαρο τρόπο, τότε η διάνοια δε θα είχε επιλογή. Και ο Αμπού Τζεχήλ θα παραδεχόταν την αλήθεια, όπως ο Αμπού Μπάκρ. Η δοκιμασία και η πρόταση, δε θα είχε κανένα νόημα. Τότε το κάρβουνο και το διαμάντι θα παραμείνουν στο ίδιο επίπεδο.

Είναι αξιοθαύμαστο ότι: Παρόλο που, χωρίς υπερβολή, χιλίων ειδών άνθρωποι με χιλιάδες τρόπους- ο καθένας βλέποντας ένα θαύμα Του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ , (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) ή ένα Προφητικό τεκμήριο ή ένα Του λόγο ή το πρόσωπο Του ή μια ένδειξη σαν κι αυτά, τους ήταν αρκετό για να πιστέψουνε. Τώρα, κάποιοι κακόμοιροι άνθρωποι παρεκκλίνουν στην απιστία, σαν να μην φτάνουν αυτά τα χιλιάδες Προφητικά τεκμήρια που έδωσαν πίστη στους χιλιάδες διαφορετικούς ανθρώπους.

Δεύτερη Αρχή:

Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ , (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) είναι άνθρωπος, με βάση την ανθρωπότητα συμπεριφέρεται ως άνθρωπος; είναι και Απόστολος, με βάση την Αποστολικότητα είναι διερμηνέας και εκπρόσωπος του Ύψιστου Ο Αληθές και Δίκαιον Δικαίον Χακκ Αλλάχ Αλλάχ. Η αποστολή Του βασίζεται στην Αποκάλυψη. Η Αποκάλυψη έχει δύο πτυχές:

Η πρώτη είναι η «Άμεση Αποκάλυψη», στην οποία ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ , (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) είναι μόνο και μόνο διερμηνέας, κήρυκας και δεν έχει καμία παρέμβαση. Όπως το Κουρ’άν και κάποιες υπαγορεύσεις (ehadis-i kudsi).

Η δεύτερη είναι η «Έμμεση Αποκάλυψη». Η ουσία και η σύνοψη αυτού του μέρους βασίζεται στην Αποκάλυψη και στο Θείο Φωτισμό του, όμως οι λεπτομέρειες και η περιγραφή ανήκει στον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του). Ο Άχμεντ Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) έχοντας λάβει τη σύνοψη και ουσία ενός γεγονότος εξ’αποκαλύψεως, το επεξηγεί βασιζόμενος πάλι στην Αποκάλυψη ή στο Θείο Φωτισμό, και επεξηγεί, με βάση τη δική Του αντίληψη. Την περιγραφή και την ανάλυση, την οποία κάνει με δική του κρίση, τη δηλώνει ως καθήκον της Αποστολικότητας με τη θεϊκή υποστήριξη (kuvve-i kudsıye), ή ως άνθρωπος, αναλόγως το επίπεδο της κοινής γνώμης, τα ήθη και τα έθιμα.

Εξ’αυτού δεν μπορούμε να δούμε ως «Άμεση Αποκάλυψη» όλες τις λεπτομέρειες στο σύνολο των Χαντίθi. Στις απαραίτητες σκέψεις και πράξεις της ανθρωπότητας Του δεν επιζητείται τα μεγαλοπρεπή έργα της Αποστολικότητας. Εφόσον κάποια γεγονότα Του αποκαλύπτονται συνοπτικά και Αυτός περιγράφει με δική του κρίση και με τρόπο ευνόητο στο κοινό, κάποιες φορές χρειάζεται ερμηνεία ή και επεξήγηση στους παρομοιοτισμούς και τις δυσκολίες αυτής της περιγραφής. Διότι υπάρχουν κάποιες πραγματικότητες, οι οποίες με αναλογικό τρόπο προσεγγίζουν την κατανόηση.

Όπως, για παράδειγμα μια φορά, ενώπιον του Προφήτη, ακούστηκε ένας υπόκωφος ήχος. Κήρυξε πως: «Αυτός ο θόρυβος έρχεται από μια πέτρα, η οποία επί εβδομήντα χρόνια κατρακυλούσε και τώρα έπεσε στον πάτο της κολάσεως». Μετά από μια ώρα, ήρθε μια είδηση πως ένας υποκριτής (Mounafik) που ήταν εβδομήντα χρονών, πέθανε και πήγε στην κόλαση (). Και αυτό ανέδειξε το νόημα του γεγονότος που με μια εύθετη αντιπροσώπευση δήλωσε ο Άχμεντ Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του).

Τρίτη Αρχή:

Οι ειδήσεις που μεταδίδονται, εάν είναι “Λίαν διαδεδομένη είδηση” (tevatür), τότε είναι σίγουρες. Οι λίαν διαδεδομένες ειδήσεις είναι δύο ειδών (Υποσημείωση) (): Το πρώτο είναι η «Η σαφής διαδεδομένη είδηση / (sarih tevatür)» και το δεύτερο είναι η «Η πνευματικά (ηθικά) διαδεδομένη είδηση / (manevi tevatür)».

Και η πνευματικά (ηθικά) διαδεδομένη είδηση είναι δύο ειδών: Η μια είναι «σιωπηλή». Με τη σιωπή δηλαδή που δηλώνει συγκατάθεση. Για παράδειγμα: Εάν ένας άντρας γνωστοποιήσει ένα περιστατικό υπό την όψη ενός πλήθος και το πλήθος, δεν τον διαψεύσει, αλλά ανταποκριθεί με σιωπή, είναι σαν να το παραδέχεται. Ιδιαίτερα εάν το πλήθος αυτό είναι μια κοινότητα, η οποία είναι ενδιαφερόμενοι του αναφερόμενου περιστατικού, επιπλέον μια κοινότητα προδιατεθειμένη να επικρίνει, δεν παραδέχεται ούτε ένα λάθος και απορρίπτει ισχυρά το ψέμα, τότε βεβαίως και η σιωπή της είναι μια ισχυρή απόδειξη της ύπαρξης αυτού του περιστατικού.

Το δεύτερο είδος της πνευματικά (ηθικά) διαδεδομένης είδησης είναι ότι: Φημολογείται η είδηση ενός περιστατικού, όπως για παράδειγμα «διακόσιοι άντρες έχουν χορτάσει με έναν οκά τροφή» που όμως ο καθένας από τους μεταδότες εκφράζει την είδηση του περιστατικού με διαφορετικό τρόπο, όμως στο σύνολο τους όλοι συμφωνούν στην ύπαρξη του ίδιου περιστατικού. Η ύπαρξη του ακέραιου αυτού περιστατικού είναι είδηση ως προς το ήθος του νοήματος και είναι σίγουρη. Η μορφολογική διαφορά δεν είναι επιζήμια.

Επίσης κάποιες φορές είναι δυνατόν, μια είδηση η οποία προέρχεται μόνο από έναν άντρα, η μια πλευρά της, υπό κάποιες συνθήκες, να δηλώνει σιγουριά σαν να είναι λίαν διαδεδομένη. Επίσης κάποιες φορές είναι δυνατόν, μια τέτοια “μονόπλευρη είδηση” να δηλώνει σιγουριά με εξωτερικές ενδείξεις.

Να λοιπόν, οι μεταδόσεις σ’εμάς, των θαυμάτων και των τεκμηριών της προφητείας του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) -στην πλειονότητα τους- είναι σύμφωνα με λίαν διαδεδομένες ειδήσεις, ή σαφές, ή πνευματικές (ηθικές), ή σιωπηλές. Και ένα μέρος απ’ αυτά είναι με μονόπλευρες ή μονομελής ειδήσεις. Όμως από τη στιγμή που έχουν αξιολογηθεί υπό ορισμένες συνθήκες και έχουν αναγνωριστεί από τους ειδήμονες των Χαντίθi, πρέπει να είναι σίγουρες όπως και οι υπόλοιπες λίαν διαδεδομένες ειδήσεις.

Ναι οι διερευνούντες ειδήμονες των Χαντίθ, όπως οι Χάφις (Οι οποίοι έχουν αποστηθίσει στη μνήμη τους όλο το Κουρ’άν) οι χιλιάδες διερευνόντες ειδήμονες που έχουν αποστηθίσει στη μνήμη τους τουλάχιστον εκατό χιλιάδες Χαντίθi, και τέτοιοι θεοσεβής ειδήμονες, οι οποίοι επί πενήντα χρόνια έχουν εκπληρώσει την πρωινή προσευχή τους (Σαλατ`ουλ Φέτζρ – Salat’oul Fetzr) με το Βουντού (Wudu) της προηγούμενης νυχτερινής προσευχής (Σαλατ`ούλ Ίσα-Salat’oul Isha), δηλαδή προσευχόμενοι όλη τη νύχτα, και σοφοί και ιδιοφυείς της επιστήμης του Χαντίθi όπως καταρχάς ο Μπουχάρι (Bukhari) και ο Μούσλιμ (Muslim), οι οποίοι κατέχουν τα πιο έγκυρα βιβλία τον χαντίθi (από τα έξι πιο πιστά βιβλία του Kουtουb-ου Sitte-i Hadisiye), εφόσον αυτοί έχουν επαληθεύσει και αναγνωρίσει τις μονόπλευρες ή μονομελής ειδήσεις τότε δεν απολείπονται σε βεβαιότητα από τις λίαν δεδομένες ειδήσεις.

Ναι, οι διερευνόντες της επιστήμης του χαντίθi και οι ειδήμονες της έχουν αποκτήσει τόση ιδιαιτερότητα στα χαντίθi και έχουν εξοικειωθεί και εξειδικευτεί με τον εκφραστικό τρόπο, την εκφραστική μορφή και το υψηλό ύφος του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ , (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), ώστε διακρίνουνε μέσα από εκατό χαντίθi, αυτά τα οποία είναι κατασκευασμένα, δηλαδή πλαστά (Mevzu). “Αυτό δεν είναι χαντίθi, δεν είναι λόγος του Προφήτου” λέγοντας το απορρίπτουν. Σαν έναν σαράφη, γνωρίζουν την ουσία του χαντίθi και δεν τους είναι δυνατόν να το συγχύσουν με οποιοδήποτε άλλο λόγο. Μόνο κάποιοι διερευνόντες όπως ο Ίμπν αλ-Τζαουζή (Ibn al-Jawzi), έχουν υπερβάλλει την επίκριση και έχουν δηλώσει “πλαστά-mevzu” κάποια “αληθινά-sahih” χαντίθ. Όμως αυτό δε σημαίνει ότι το νόημα κάθε κατασκευασμένου - πλαστού λόγου είναι λάθος, αλλά σημαίνει μόνο ότι “Αυτός ο λόγος δεν είναι “χαντίθi” - δηλαδή του Προφήτου”.

Ερώτηση: Ποιο το όφελος του διαδοχικού τίτλου (των χαντίθ) που αναφέρετε περιττά λέγοντας “απ’αυτόν, απ’αυτόν, απ’αυτόν” όταν πρόκειται για ένα γνωστό περιστατικό;

Απάντηση: Πολλά είναι τα οφέλη του. Για παράδειγμα, ένα απ’αυτά είναι ότι με τη διαδοχή επιδεικνύεται η συμφωνία των αναφερόμενων στον τίτλο αξιόπιστων, αφοσιωμένων ειδημόνων των χαντίθi, πάνω σ’αυτό το θέμα. Είναι σαν ο κάθε ένας από τους συμπεριλαμβανόμενους ηγέτες στον διαδοχικό κύκλο να υπογράφουνε την απόφαση του συγκεκριμένου χαντίθ και σαν να σφραγίζουνε την αλήθεια του λόγου αυτού.

Ερώτηση: Γιατί τα γεγονότα περί θαυμάτων δεν έχουν μεταδοθεί με κρισιμότητα και με σημαντικότητα με πολλαπλούς τρόπους, όπως οι άλλοι υποχρεωτικοί νόμοι της σαρία;

Απάντηση: Διότι η πλειοψηφία των ανθρώπων τις πιο πολλές φορές έχουν ανάγκη τους περισσότερους ισλαμικούς κανόνες (σαρία). Αυτός ο κανόνας ενδιαφέρει όλα τα πρόσωπα- όπως το ιερό καθήκον που όλοι υποχρεωτικά πρέπει να εκτελέσουνε (Φάρζ-ι Άϊν - Farz-ı Ayn). Τα θαύματα όμως δεν είναι αναγκαία στον καθένα. Και αν υπάρχει ανάγκη είναι ικανοποιητικό να ακουστεί μια φορά. Είναι αρκετό να τα γνωρίζει ένα μέρος ανθρώπων -όπως τα ιερά καθήκοντα που εκτελούνται από κάποιους πιστούς και οι υπόλοιποι απαλλάσσονται από την ευθύνη αυτών (Φάρζ-ι Κιφαϊέ - Farz-ı Kifaye).

Γι’αυτό το λόγο λοιπόν, καμιά φορά παρόλο που η ύπαρξη και η εμφάνιση ενός θαύματος είναι δέκα φορές πιο βέβαιη από την ύπαρξη ενός κανόνα, οι μεταδότες του θαύματος είναι ένας ή δύο, ενώ οι μεταδότες του κανόνα είναι δέκα και είκοσι.

Τέταρτη Αρχή:

Κάποια από τα περιστατικά που προμηνύει από το μέλλον ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) δεν είναι συγκεκριμένα περιστατικά, αλλά είναι κάποια επαναλαμβανόμενα γενικά περιστατικά, τα οποία γνωστοποιεί με μια συγκεκριμένη μορφή. Όμως ένα περιστατικό έχει πολλές όψεις. Κάθε φορά Αυτός δηλώνει μία όψη του. Έπειτα ο μεταδότης του χαντίθi συνενώνει όλες τις όψεις και φαίνεται σαν να υπάρχει αντίθεση.

Για παράδειγμα: Υπάρχουν διάφορες μεταδόσεις σχετικά με τον εξοχότατο Μάχντι (Mahdi). Οι λεπτομέρειες και οι περιγραφές είναι διαφορετικές. Όπως όμως έχει αποδειχτεί σε ένα κλάδο του Εικοστού Τέταρτου Λόγου, ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ , (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) βασιζόμενος στην αποκάλυψη, για να διατηρήσει την πνευματική δύναμη των πιστών σε κάθε αιώνα, και για να μην πέσουνε σε απελπισία απέναντι σε τρομερά γεγονότα, επίσης για να συνάψει πνευματικά τους πιστούς στην οικογένεια του (Âl-i Beyt), - οι οποίοι είναι λαμπεροί διάδοχοι του ισλαμικού κόσμου-, έχει προμηνήσει τον Μάχντι. Όπως τον Μάχντι της τελευταίας εποχής (πριν τη Δευτέρα παρουσία), κάθε αιώνας έχει βρει έναν Μάχντι ή και πολλούς Μάχντι από την οικογένεια του (Âl-i Beyt). Και μάλιστα έχει βρει έναν Μάχντι που κατέχει πολλά από τα χαρακτηριστικά του μεγάλου Μάχντι μέσα στο χαλιφάτο των Αμπασίδων, οι οποίοι θεωρούνται από την οικογένεια του (Âl-i Beyt).

Έτσι λοιπόν, τα χαρακτηριστικά και τα προσόντα κάποιων αρχηγετών, τα οποία μοιάζουν με του μεγάλου Μάχντι, όπως κάποιοι Χαλίφηδες και κάποιοι μεγάλοι πνευματικοί ηγέτες, που έχουν έρθει πριν από τον μεγάλο Μάχντι, έχουν συγχυστεί και μπερδευτεί με τα χαρακτηριστικά του πραγματικού Μάχντι και οι μεταδόσεις έχουν έρθει σε αντίθεση.

Πέμπτη Αρχή:

Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ , (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) κατά το εδάφιο لاَ يَعْلَمُ الْغَيْبَ اِلاَّ اللَّهُ Μόνο ο Αλλάχ- και κανένας άλλος – γνωρίζει το άγνωστο()

δεν γνώριζε το άγνωστο από μόνος του, αλλά ο Ύψιστος Ο Αληθές και Δίκαιον Χακκ Αλλάχ, του ανήγγειλε και αυτός ανάγγελνε. Ο Ύψιστος Ο Αληθές και Δίκαιον Χακκ Αλλάχ είναι Πάνσοφος Χακίμ και είναι Παν-Οικτίρμον Ραχίμ. Η σοφία και η ελεημοσύνη Του χρήζει την υπόκρυψη των περισσότερων αγνώστων, θέλει να είναι κρυφά και αόριστα. Διότι σ’αυτή τη ζωή είναι περισσότερα τα πράγματα που δεν αρέσουν στον άνθρωπο. Είναι τραγικό να τα ξέρει πριν την πραγματοποίηση τους. Γι’ αυτό το μυστήριο λοιπόν, ο θάνατος και το μοιραίο έχουν μείνει αόριστα, ακόμα και οι συμφορές που θα συναντήσει ο άνθρωπος έχουν μείνει κάτω από την κουρτίνα του αγνώστου.

Επειδή λοιπόν, η Σοφία και η Ευσπλαχνία του Απόλυτου Συντηρητής και Επιμορφωτή Ραμπ Αλλάχ επιβάλλεται ως άνω, για να μην πληγωθεί ο πολύ ευαίσθητος οίκτος του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ , (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) απέναντι στους πιστούς του (Ουμμά, Oumma), για να μην θιχτεί η έντονη στοργή Του απέναντι στην οικογένεια και τους ακολούθους του, είναι δέων της Σοφίας και της Ελεημοσύνης να μην αποκαλυφθούν εξολοκλήρου και με λεπτομέρειες τα δεινά γεγονότα (Υποσημείωση) () που θα συμβούν στους πιστούς (Ουμμά, Oumma) στους ακόλουθους και στην οικογένεια του μετά την αποβίωση του. Όμως πάλι για κάποιους σκοπούς Tου έχει υπαγορεύσει - όχι όμως με τραγικό τρόπο -τα σημαντικά γεγονότα. Και Αυτός τα έχει ανακοινώσει.

Επιπλέον, Του έχει υπαγορεύσει τα ευχάριστα γεγονότα, εν μέρει συνοπτικά και εν μέρει λεπτομερειακά. Και Aυτός τα έχει ανακοινώσει. Και αυτές τις ανακοινώσεις και ειδοποιήσεις Του μας έχουν μεταδώσει με βεβαιότητα οι Άγιοι ειδήμονες του χαντίθ, οι οποίοι πράττουν με υψηλότατο βαθμό Θεοσέβειας και δικαιοσύνης και πιστότητας, και φοβούνται έντονα από την απειλή του χαντίθ:

وَمَنْ كَذَبَ عَلَىَّ مُتَعَمِّدًا فَلْيَتَبَوَّاْ مَقْعَدَهُ مِنَ النَّارِ

«Όποιος συνειδητά αποδίδει σ’εμένα ψέμα, ας ετοιμαστεί για τη θέση του στην Κόλαση» () και αποφεύγουν σφοδρά την έντονη απειλή του εδαφίου του Κουρ’άν. فَمَنْ اَظْلَمُ مِمَّنْ كَذَبَ عَلَى اللَّهِ Πιο απάνθρωπος και τυραννικός απ’αυτόν που ψεύδει στο όνομα του Αλλάχ, ποιος υπάρχει; ()

Έκτη Αρχή:

Ο χαρακτήρας και τα προτερήματα του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) έχουν γραφτεί μέσω του Σιγέρ και της Ιστορίας. Τα περισσότερα προτερήματα και οι συμπεριφορές του όμως προέρχονται από την ανθρωπότητα Του. Εντούτοις, η πνευματική -προσωπικότητα και η ιερή ιδιαιτερότητα εκείνου του Ευλογημένου Ατόμου- είναι τόσο υψηλού βαθμού και τόσο λαμπερή, που τα προτερήματα και τα χαρακτηριστικά που επισημαίνονται στο Σιγέρ και την Ιστορία δεν είναι και δεν ταιριάζουν σ’ αυτή την υψηλότατη προσωπικότητα και δεν προσδίδουν την υψηλή αυτή αξία.

Διότι κατά το νόημα του μυστηρίου ότι «Ο υπαίτιος είναι σαν αυτουργός»: κάθε μέρα, ακόμα και τώρα, ένα μεγάλο προσκύνημα -όσο τα προσκυνήματα όλων των πιστών Tου (Ουμμά, Oumma)- προστίθεται στη σελίδα της εξοχότητας Του. Έτσι όπως έχει κατακτήσει ατελείωτες θεϊκές ευλογίες με απεριόριστους τρόπους και με απέραντα χαρίσματα, έτσι και κάθε μέρα αποκτά τις δεήσεις και ευχές όλων των πιστών Του.

Η απόλυτη ιδιαιτερότητα και η πραγματική εξοχότητα εκείνου του Ευλογημένου Ατόμου, που είναι ο ιδανικότερος καρπός και αποτέλεσμα του σύμπαντος και ο διερμηνέας και αγαπημένος του Δημιουργού (Χάλικ) του Σύμπαντος, δεν είναι δυνατόν να συμπεριληφθεί ολοσχερώς στους ανθρώπινους τρόπους και τις συμπεριφορές που περιγράφεται στο Σιγέρ και στην Ιστορία.

Για παράδειγμα: Ένα Ευλογημένο Άτομο, που στην διαμάχη του Μπάντρ, οι Αρχάγγελοι Τζεμπραίλ (Γαβριήλ) και Μικαίλ (Μιχαήλ), βρίσκονταν κοντά του σαν δύο σωματοφύλακες(), δεν μπορεί να ταιριαστή με την κατάσταση που δείχνει μια διαφωνία ανάμεσα σ’αυτόν και σ’έναν Βεδουίνο (Μπεντεβί, Βedevi - νομαδικός) Άραβα τον Χουζέϊμε για μια αγοραπωλησία αλόγου μέσα στην αγορά ().

Για να μη γίνει λάθος λοιπόν, κάθε φορά με το άκουσμα κάποιων κοινών ανθρώπινων χαρακτηριστικών Του, πρέπει να σηκώσουμε το κεφάλι και να δούμε την πραγματική ιδιαιτερότητα, τη λαμπερή πνευματική Του προσωπικότητα, η οποία βρίσκεται στο επίπεδο Προφητείας. Ειδάλλως, θα καταλήξουμε η σε ασέβεια η σε αμφισβήτηση. Άκου το παρακάτω παράδειγμα που εξηγεί αυτό το μυστήριο:

Για παράδειγμα το κουκούτσι ενός χουρμά. Φυτεύοντας το μέσα στο χώμα, ανοίγει και γίνεται ένα καρποφόρο δέντρο, και όσο πάει μεγαλώνει.

Ή ακόμη το αυγό ενός παγωνιού, δίνοντας θέρμη σ’ αυτό, βγαίνει ένα νεαρό παγώνι, και όσο πάει αυτό μεγαλώνει και ομορφαίνει.

Υπάρχουν ιδιότητες που ανήκουν στο κουκούτσι και στο αυγό, επίσης πολλά λειτουργήματα μέσα σ’αυτά. Στο δέντρο και στο πουλί που εκπορεύτηκαν από αυτά, υπάρχουν πιο υψηλά προσόντα και ιδιότητες σε σχέση με τα κοινά χαρακτηριστικά του κουκουτσιού και του αυγού.

Τώρα για τη σωστή κατανόηση αυτών των προτερημάτων, ο άνθρωπος κάθε φορά που κάνει λόγο περί αυτών, πρέπει να συνάψει τις ιδιότητες του κουκουτσιού και του αυγού με αυτές του δέντρου και του πουλιού και για την καλύτερη προσέγγιση του μυαλού, πρέπει κάθε φορά να στρέφει το βλέμμα του από το κουκούτσι στο δέντρο και από το αυγό στο πουλί. Αλλιώς λέγοντας «πήρα 10 κιλά χουρμάδες από ένα δράμι σπόρο» ή «αυτό το αυγό είναι άρχοντας των πουλιών» θα παρεκτραπεί σε διάψευση και απάρνηση.

Έτσι ακριβώς, η ανθρωπότητα του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) μοιάζει μ’αυτό το σπόρο και το αυγό. Ενώ η ουσία του, που λάμπει με την αποστολή της Προφητείας, είναι σαν το δέντρο ‘Τουμπά’ και το ‘Πουλί της ευτυχίας’ (Tayr-ı Humayun) του Παραδείσου, που συνεχώς τελειοποιείται.

Επομένως, όταν κάποιος συλλογιζόταν το πρόσωπο εκείνο που μέσα στην αγορά διαπραγματεύεται με έναν Βεδουίνο, πρέπει να οραματίζεται τη εκθαμβωτική του προσωπικότητα, που αφήνοντας πίσω των Αρχάγγελο Τζεμπραίλ (Γαβριήλ), πάνω στο Ρεφρέφ(Refref) έσπευσε στο Κάμπ-ι Καβσέϊν. Ειδάλλως, ή θα πράξει ασέβεια, ή το “νέφσ-ι εμμάρε” (το άτομο) του δε θα τον πιστέψει.

Η Πέμπτη Ευφυόλογη Ένδειξη:

Θα αναφέρουμε μερικά παραδείγματα, από τα χαντίθ, σχετικά με τα θέματα του αγνώστου:

Σύμφωνα με σίγουρες ειδήσεις και σε βαθμό “λίαν διαδεδομένης είδησης” από τον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) έχει φτάσει σ’εμάς ότι πάνω στον άμβωνα μέσα σε μια ομάδα των ακολούθων του (Σαχάμπι-Sahabe) έχει ανακοινώσει πως:

اِبْنِى حَسَنٌ هذَا سَيِّدٌ سَيُصْلِحُ اللّهُ بِهِ بَيْنَ فِئَتَيْنِ عَظِيمَتَيْنِ

« Αυτός ο γιος μου ο Χασάν είναι απόγονος μου. Ο Αλλάχ, μέσω αυτού θα συμφιλιώσει τους δύο μεγάλους στρατούς των Μουσουλμάνων» ()

Όντως μετά από σαράντα χρόνια, όταν τα δύο μεγάλα στρατεύματα του Ισλάμ αντιπαρατάχθηκαν, ο Εξοχότατος Χασάν (Ο Αλλάχ πάντα ήταν ικανοποιημένος μαζί του) κάνοντας ειρήνη με τον Εξοχότατο Μουαβιγιέ (Ο Αλλάχ πάντα ήταν ικανοποιημένος μαζί του), επιβεβαίωσε το θαυματουργό προμήνυμα από το άγνωστο, του Ενδοξότατου πρόγονου Tου.

Δεύτερον: Σύμφωνα με μια αληθινή μετάδοση, είπε στον εξοχότατο Αλή:

سَتُقَاتِلُ النَّاكِثِينَ وَالْقَاسِطِينَ وَالْمَارِقِينَ

«Εσύ θα πολεμήσεις μ’αυτούς που έχουν παρεκκλίσει από την υποταγή, το δίκιο και από τη θρησκεία (πίστη)». ()

Με αυτό έχει προμηνήσει το γεγονός του Τζεμέλ (Tzemel), το γεγονός του Σιφφίν (Sıffin) και το γεγονός του Χαβαρίτς (Havarits).

Και σε μια περίοδο που ο Εξοχότατος Αλή (Ο Αλλάχ πάντα ήταν ικανοποιημένος μαζί του) και ο Ζουμπέϊρ είχανε πολύ καλές σχέσεις, είπε (στον Αλή): «Αυτός θα πολεμήσει εναντίον σου, αλλά είναι άδικος» ()

Επιπλέον, στις Αγνές Συζύγους Του είπε:

«Κάποια από εσάς θα πρωτοστατήσει σε μια σημαντική διχόνοια, πολλοί θα σκοτωθούν γύρω της». ()

وَتَنْبَحُ عَلَيْهَا كِلاَبُ الْحَوْئَبِ

«Σ’αυτήν θα γαβγίζουν τα σκυλιά του Χάβ-εμπ (Hav-eb)».()

Αυτά τα αληθινά και σίγουρα χαντίθi και συνεπώς, μετά από τριάντα χρόνια, η μάχη του Εξοχότατου Αλή με την Εξοχότατη Άϊσα και Ζουμπέϊρ και Ταλχά στο Τζεμέλ και με τον Χαβαρίτς στο Χαρέβρα και Νεχρουβάν, είναι έμπρακτες επικυρώσεις και επιβεβαιώσεις των προμηνυμάτων του Προφήτη από το άγνωστο.

Επίσης έχει ειδοποιήσει τον Εξοχότατο Αλή: «Έναν άντρα ο οποίος θα χύσει το αίμα της κεφαλής του πάνω στα γένια του»(). Ο εξοχότατος Αλή τον γνώριζε, ήταν ο Αμπντουρραχμάν Ιμπν-ι Μουλτζέμ-ουλ Χάριτζι.

Επίσης, έχει εξαγγείλει έναν άντρα με όνομα «Ζους-σετγιέ» μέσα στους Χάριτζί, που έχει ένα περίεργο σημάδι. Ο άντρας αυτός, βρέθηκε ανάμεσα στους σκοτωμένους των Χαβαρίτς και ο Εξοχότατος Αλή το έδειξε ως τεκμήριο της ορθότητας και πιστότητας Του (προφήτη) και ανακοίνωσε το Προφητικό Θαύμα. ()

Επίσης, ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), σύμφωνα με αληθινή μετάδοση της Ουμού-Σελεμέ και άλλων, έχει προειδοποιήσει πως: «Ο Εξοχότατος Χουσεϊν (εγγονός Του) θα φονευτεί στο Ταφφ δηλαδή Κέρμπελα». Όντως πενήντα χρόνια μετά, το τραγικό αυτό γεγονός πραγματοποιήθηκε και επικύρωσε τα προμηνύματα Του από το άγνωστο. ()

Επίσης, επανειλημμένα έχει προειδοποιήσει πως:

يَلْقَوْنَ قَتْلاً وَتَشْرِيدًا

«Μετά από μένα η οικογένεια μου θα υφίσταται φόνους, δεινά και εξορίες» ().

Έχουν βγει ακριβώς το ίδιο, όπως τα έχει εξηγήσει σε κάποιο βαθμό.

Στο σημείο αυτό υπάρχει μια σημαντική ερώτηση, λένε πως: «Ο Εξοχότατος Αλή ήταν επάξιος για Χαλίφης και με τη συγγένεια του με τον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) και με το θαυμάσιο θάρρος και βαθιά γνώση του, παρόλα αυτά γιατί δεν προηγήθηκε ως Χαλίφης και γιατί στη δικιά του εποχή (ως Χαλίφης) το Ισλάμ υπέστη σε χάος;»

Η απάντηση: Ένας μεγάλος όσιος πνευματικός ηγέτης από την οικογένεια του Προφήτη (Âl-i Beyt) έχει αναφέρει πως: ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) θέλησε τον Εξοχότατο Αλή ως Χαλίφη, όμως Του αναγγέλθηκε ότι η θεία βούληση είναι αλλιώς. Και αυτός εγκαταλείποντας τη θέληση Του υπάκουσε τη θεία βούληση» ().

Μια σοφία της θείας βούλησης πρέπει να είναι ως εξής:

Μετά την αποβίωση του Προφήτη, για τους Σαχάμπε ήταν μεγάλη ανάγκη η συμφωνία και η συνένωση. Εάν γινόταν επικεφαλής ο Εξοχότατος Αλή, όσον αφορά τα γεγονότα της εποχής του και το ασυμβίβαστο, απτόητο, αφοσιωμένο, ηρωικό, λιτό ύφος και η ξακουστή του γενναιότητα θα προκαλούσε την άμιλλα πολλών αντρών και ομάδων, και πολύ πιθανόν να γινόταν αιτία διχασμών.

Επιπλέον, ένα μυστήριο της καθυστέρησης του Χαλιφάτου του Εξοχότατου Αλή είναι ότι: Με την ανάμειξη πολλών διαφορετικών φυλών μεταξύ τους και τη σύμμειξη των διαφορετικών ιδεών αυτών των εβδομήντα τριών μεταγενέστερων ομάδων () – όπως ακριβώς προμήνησε ο Προφήτης Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) – και μέσα σε μια εποχή που εμφανίζονται συνεχώς υποκινητικά γεγονότα, χρειαζόταν κάποιος ένα πανώριο θάρρος και μια διαίσθηση, όπως του Εξοχότατου Αλή, για να κρατηθεί. Χρειαζόταν μια δύναμη σαν τη δύναμη και την ευγένεια της οικογένειας του Προφήτη (Âl-i Beyt) και των Χασιμίδων ώστε να αντέξει. Ναι, άντεξε. Όπως είχε εξαγγείλει ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του): «Εγώ πολέμησα για την (tanzîl-υποστολή) αποκάλυψη του Κορανίου και εσύ θα πολεμήσεις για την ερμηνεία του!» ()

Επιπλέον, αν δεν ήταν ο Εξοχότατος Αλή, η εγκόσμια βασιλεία πολύ πιθανόν να ξεστράτιζε ολοσχερώς από το δρόμο, τους Βασιλείς των Ομεϊάδων. Όμως, έχοντας απέναντι τους τον Εξοχότατο Αλή και την οικογένεια του Προφήτη (Âl-i Beyt), για να βρίσκονται σε ισορροπία μαζί τους και για να διατηρήσουνε τη θέση τους απέναντι στους πιστούς του Ισλάμ, θέλοντας και μη, όλοι οι επικεφαλείς του Ομεϊαδικού Κράτους – αν όχι οι ίδιοι- οι υπήκοοι και οι υποστηρικτές τους, συνεπώς, με την προτροπή και την έγκριση των ιδίων, δούλεψαν με όλη τους τη δύναμη για τη διατήρηση και διάδοση της πραγματικότητας του Ισλάμ, της πίστης και των αρχών του Κορανίου. Ανάθρεψαν εκατοντάδες χιλιάδες ειδήμονες ερμηνευτές του Ισλάμ και ειδήμονες λόγιους των χαντίθi και όσιους και αφοσιωμένους. Εάν απέναντι τους δεν υπήρχε η πολύ ισχυρή αγιότητα, θρησκευτικότητα και η ενάρετη ωριμότητα της οικογένειας του Προφήτη (Âl-i Beyt), όπως στα τέλη των Αββασίδων και των Ομεϊάδων, ήταν πολύ δυνατή η πιθανότητα του εκτροχιασμού.

Εάν ειπωθεί: «Γιατί το Ισλαμικό Χαλιφάτο δεν εδραιώθηκε στο Άλ-η Μπέϊτ (Âl-i Beyt), δηλαδή στην οικογένεια και στους απογόνους του Προφήτη; Διότι αυτοί ήταν οι πιο άξιοι και δικαιούχοι αυτού;

Η απάντηση: Η εγκόσμια βασιλεία είναι παραπλανητική. Το καθήκον της οικογένειας του Προφήτη (Âl-i Beyt) ήταν η διαφύλαξη των πραγματικοτήτων του Ισλάμ και των αρχών του Κουρ’άν. Αυτός που θα περνούσε στο θρόνο της βασιλείας ή Χαλιφάτου έπρεπε να είναι άμωμος σαν τον Προφήτη, ή να έχει μια υπέροχη ασκητική καρδιά, όπως οι τέσσερις μεγάλοι Χαλίφηδες και ο Ομάρ Ιμπν-ι Αμπτουλαζίζ-ι Εμεβί και ο Μάχντι-ι Αμπασί, για να μην παραπλανηθεί. Εξάλλου ο σχηματισμός του Χαλιφητικού Κράτους των Φατιμίδων στην Αίγυπτο -στο όνομα της οικογένειας του Προφήτη (Âl-i Beyt)-, η κυβέρνηση των Μουβαχιντίν στην Αφρική και το Σαφεβικό Κράτος στο Ιράν, αποδεικνύει ότι η εγκόσμια βασιλεία είναι μάταια και επιζήμια για την οικογένεια του Προφήτη (Âl-i Beyt), διότι τους οδηγεί στην παράλειψη του πρωταρχικού τους καθήκοντος, το οποίο είναι η διαφύλαξη και διατήρηση των αρχών του Ισλάμ και η υπηρέτηση αυτών. Ενόσω όμως έχουν παρατήσει τη βασιλεία και εγκόσμια κυβέρνηση, έχουν υπηρετήσει λαμπρότατα και εξαίρετα στο Ισλάμ και το Κουρ’άν!

Να δες λοιπόν! Οι μεγάλοι άγιοι από τη γενεά του Εξοχότατου Χασάν και ιδιαίτερα οι τέσσερις μεγάλοι, και κυρίως ο Σέϊχ Αμπντουλκαντίρ-ι Γκεϊλάνι, ο οποίος είναι και ο Γκάβσ-ι Αζάμ (ο Σπουδαιότερος Εμβριθής Σοφός), επίσης οι ιμάμηδες (πνευματικοί ηγέτες) που προέρχονται από τη γενεά του Εξοχότατου Χουσεϊν, ιδίως ο Ζεϊνελαμπιντίν και ο Τζαφέρ-ι Σαντίκ, κάθε ένας από αυτούς έχουν διατελέσει σαν πνευματικοί προστάτες, διαφωτιστές, διαλύοντας το σκοτάδι και το κακό, διέχυσαν το φως του Κουρ’άν και την πραγματικότητα της πίστης. Έχουν δείξει -ο κάθε ένας- πως είναι κληρονόμοι του Ενδοξότερου πρόγονου τους.

Εάν ειπωθεί: «Ποια η σοφία και η θεϊκή ευσπλαχνική πλευρά της τραγικής αιματηρής διχόνοιας που υπέστη η λαμπερή Ασρ-ι Σααντέτ (Asr-i Sa`adet) και το Ευλογημένο Ισλάμ; Διότι αυτοί δεν ήταν άξιοι των καημών!

Η απάντηση: Όπως την άνοιξη μια φοβερή βροχερή καταιγίδα προκαλεί τα χαρίσματα όλων των φυτών, των σπόρων των δέντρων και τα αναπτύσσει, το καθένα από αυτά ανθοβολεί με το δικό του ιδιόμορφο άνθος, αναλαμβάνει ένα έμφυτο καθήκον.

Έτσι, το ίδιο και η διχόνοια που υπέστησαν οι Σαχάμπε και οι Ταμπιήν, μαστίγωσε και προκάλεσε τα ποικίλα χαρίσματα σαν τους σπόρους, τους έκανε όλους να τρέξουν για τη διάσωση του Ισλάμ, εκφοβίζοντας όλες τις φυλές λέγοντας «διακυβεύεται το Ισλάμ, υπάρχει φωτιά». Ο καθένας, ανάλογα με τις ικανότητες του, επωμίστηκε τα ποικίλα και πολλά καθήκοντα του Ισλαμικού σώματος και δούλεψε με μεγάλη αφοσίωση. Μερικοί δούλεψαν για τη διαφύλαξη και διατήρηση των χαντίθ, μερικοί για την προστασία των πραγματικοτήτων της πίστης και μερικοί για την αποστήθιση και διαφύλαξη του Κουρ’άν και ούτω καθ`εξής. Κάθε ομάδα υπηρέτησε σ’ένα καθήκον. Εργάστηκαν πυρετωδώς στις Ισλαμικές υπηρεσίες. Άνθισαν λουλούδια σε διάφορα χρώματα. Με εκείνη τη καταιγίδα διασπείρθηκαν σπόροι σ’όλες τις εκτενής πλευρές του Ισλαμισμού και το ήμισυ του μεταμορφώθηκε σε ροδώνα. Όμως, δυστυχώς, μέσα σ’αυτό το ροδώνα αναδείχτηκαν και αγκάθια των αιρετικών ομάδων.

Το χέρι της θείας δύναμης, σαν να συγκλόνισε με οργή εκείνη την εποχή, με αυστηρότατη διέγερση την ανέτρεψε και εμψυχώνοντας τους πιστούς τους κινητοποίησε. Με τη φυγόκεντρο δύναμη που προέρχεται από αυτήν την κινητικότητα, αμόλησε πάρα πολλούς φωτισμένους ειδήμονες λόγιους και πνευματικούς ηγέτες του Ισλάμ, λαμπρούς ειδήμονες σ’όλες τις πλευρές του Ισλαμικού κόσμου των χαντίθi, ευλογημένους αποστηθιστές του Κουρ’άν, μεγάλους άγιους κ.ά., τους διακόμισε - σαν την Εγίρα. Από την Ανατολή ως τη Δύση, ενθουσίασε όλους τους πιστούς του Ισλάμ, τους άνοιξε τα μάτια για να επωφεληθούν από τους θησαυρούς του Κουρ’άν. Τώρα ερχόμαστε στο προκείμενο.

Τα γεγονότα που πραγματοποιήθηκαν, όπως ακριβώς τα είχε εξαγγείλει από το άγνωστο ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) είναι χιλιάδες, πάρα πολλά. Εμείς θα αναφέρουμε μόνο κάποια μικρά παραδείγματα από αυτά:

Οι μεγάλοι ειδήμονες των Χαντίθ, καταρχήν ο Μπουχάρι και ο Μούσλιμ και άλλοι έξι διάσημοι που κατέχουν πηγαία βιβλία περί των Χαντίθ, είναι ομόφωνοι στις περισσότερες ειδοποιήσεις που θα αναφέρουμε κάτω. Οι περισσότερες είναι πνευματικά (ηθικά) διαδεδομένες ειδήσεις (manevi tevatür), ενώ κάποιες απ’αυτές, με την επιβεβαίωση και έγκριση των διερευνούντων, είναι σίγουρες και λίαν διαδεδομένες.

Σύμφωνα με μια απόλυτα σίγουρη μετάδοση, είπε στους ακολούθους (Σαχάμπιδες) του: “Εσείς θα υπερισχύσετε σ’όλους τους εχθρούς σας και θα κατακτήσετε την Μέκκα, τη Χάϊμπερ, τη Δαμασκό, το Ιράκ, το Ιράν και το Μπέϊτ-ουλ Μακντίς (Ιερουσαλήμ). Και τότε θα μοιραστείτε μεταξύ σας τους θησαυρούς των μονάρχων των τότε μεγαλύτερων κρατών, των Περσών και των Ρωμιών!” () και δεν είπε “νομίζω πως θα γίνει έτσι ή υποθέτω” αλλά έχει ανακοινώσει ξεκάθαρα σαν να το είδε, και αυτό πραγματοποιήθηκε έτσι ακριβώς όπως Αυτός ειδοποίησε, πάρα το γεγονός ότι, τις μέρες αυτές που προμήνησε αυτό το μελλοντικό γεγονός, ήταν υποχρεωμένος να μεταναστεύσει. Επιπλέον οι ακόλουθοι του (Σαχάμπιδες) ήταν λίγοι, η περιφέρεια της Μαντίνας και όλος ο κόσμος Του ήταν εχθρικός.

Επιπλέον, σύμφωνα με μια –απόλυτα σίγουρη μετάδοση- έχει διατάξει:

عَلَيْكُم بِسِيرَةِ الَّذَيْنِ مِنْ بَعْدِى اَبِى بَكْرٍ وَ عُمَرَ

“Μετά από μένα ακολουθείστε το δρόμο του Αμπου Μπάκρ και του Ομάρ” ()

Λέγοντας έτσι, προανάγγειλε ότι ο Aμπού Μπάκρ και ο Ομάρ θα μείνουνε μετά από Αυτόν και θα γίνουνε χαλίφηδες και θα διατελέσουνε πράξεις θαυμάσιες και κατάλληλες με τη βούληση του Αλλάχ και τη συγκατάθεση του Προφήτη, και ο Αμπού Μπάκρ θα μείνει λίγο, ενώ ο Ομάρ θα κάνει μεγάλες κατακτήσεις.

Επιπλέον, σύμφωνα με - απόλυτα σίγουρη μετάδοση - έχει διατάξει πριν από τη μάχη του Μπάντρ:

زُوِيَتْ لِىَ اْلاَرْضُ فَاُرِيتُ مَشَارِقَهَا وَمَغَارِبَهَا وَسَيَبْلُغُ مُلْكُ اُمَّتِى مَا زُوِىَ لِى مِنْهَا

“Η γη διπλώθηκε και μαζεύτηκε για μένα. Μου επιδείχτηκαν η Ανατολή και η Δύση της, η περιουσία των πιστών μου θα επεκταθεί μέχρι εκεί που παρουσιάστηκε σε μένα! Από την Ανατολή ως τη Δύση θα κατακτηθούν από τους πιστούς – ακολούθους μου. Καμία άλλη ομάδα πιστών– ούμμα δεν έχει κατακτήσει τόση περιουσία.” ()

Έχει ειδοποιήσει και έτσι έχουν πραγματοποιηθεί.

Επίσης, σύμφωνα με -απόλυτα σίγουρη μετάδοση- πριν από τη μάχη του Μπάντρ έχει διατάξει:

هذَا مَصْرَعُ اَبِى جَهْلٍ هذَا مَصرَعُ عُتْبَةَ هذَا مَصرَعُ اُمَيَّةَ هذَا مَصرَعُ فُلاَنٍ وَ فُلاَن

“Εδώ είναι το μέρος όπου θα σκοτωθεί ο Αμπού Τζεχήλ, εδώ θα σκοτωθεί ο Ουτμπέ, εδώ ο Ουμεγιέ και εδώ θα σκοτωθεί αυτός και εδώ αυτός...” ()

λέγοντας αυτά επίδειξε τα μέρη που ο καθένας από τους αρχηγούς των άπιστων -πολυθεϊστών Κουρέϊσιδων θα σκοτωθεί. Και είπε: “Εγώ με το χέρι μου θα σκοτώσω τον Ουμπέϊ Ιμπν-ι Χαλέφ” (). Έτσι και βγήκε.

Επίσης, σύμφωνα με -απόλυτα σίγουρη μετάδοση- έχει περιγράψει τους Σαχάμπεδες του, οι οποίοι πολεμούσαν στη διάσημη μάχη στην περιοχή Μούτε, κοντά στη Δαμασκό, που όμως βρισκόταν σε απόσταση ενός μήνα ταξιδιού, λέγοντας:

اَخَذَ الرَّايَةَ زَيْدٌ فَاُصِيبَ ثُمَّ اَخَذَهَااِبْنُ رَوَاحَة فَاُصِيبَ ثُمَّ اَخَذَهَا جَعْفَرُ فَاُصِيبَ ثُمَّ اَخَذَهَا سَيْفٌ مِنْ سُيُوفِ اللَّهِ

«Ο Ζέϊντ πήρε το λάβαρο και χτυπήθηκε. Μετά το πήρε ο Τζαφέρ και αυτός χτυπήθηκε. Μετά το πήρε ο Ρεβαχά και χτυπήθηκε κι αυτός. Και μετά το πήρε στα χέρια του ένα ξίφος, από τα ξίφη του Αλλάχ…» ()

περιέγραψε στους ακολούθους, Σαχάμπεδεςxix του και τους ειδοποίησε έναν έναν τα συμβάντα. Μετά από δύο τρεις εβδομάδες ήρθε ο Για-λε Ιμπν-ι Μουνέμπιχ, από το πεδίο της μάχης, πριν αυτός μιλήσει ο Ορθός Πιστός Ειδοποιητής (Σ. Α. Ου.) ανέφερε τις λεπτομέρειες της μάχης. Ο Για-λε του ορκίστηκε λέγοντας: «Έτσι ακριβώς όπως το είπες έγινε!» ()

Επίσης, σύμφωνα με -απόλυτα σίγουρη μετάδοση- είπε ότι:

اِنَّ الْخِلاَفَةَ بَعْدِى ثَلاَثُونَ سَنَةً ثُمَّ تَكُونُ مُلْكًا عَضُودًا وَاِنَّ هذَا اْلاَمْرَ بَدَأَ نُبُوَّةً وَرَحْمَةً ثُمَّ يَكُونُ رَحْمَةً وَخِلاَفَةً ثُمَّ يَكُونُ مُلْكًا عَضُودًا ثُمَّ يَكُونُ عُتُوّاً وَ جَبَرُوتًا

«Το Χαλιφάτο θα διαρκέσει τριάντα χρόνια μετά από εμένα». () «Αυτό άρχισε με Προφητεία και ευσπλαχνία, μετά θα μετατραπεί σε ευσπλαχνία και Χαλιφάτο, μετά θα μεταμορφωθεί σε δηκτική βασιλεία και μετά θα λάβει μέρος η βία, η συνωμοσία των πιστών και η εξαγρίωση». ()

λέγοντας είχε ειδοποιήσει ότι ο Εξοχότατος Χασάν θα μείνει μόνο έξι μήνες ως Χαλίφης, έχει δείξει τους χρόνους ηγεσίας των τεσσάρων αξιαγάπητων επίλεκτων φίλων, δηλαδή, οι Χαλίφηδες Αμπού Μπάκρ, Ομάρ, Οθμάν, Αλή και ότι μετά από αυτούς θα μετατραπεί σε μορφή βασιλείας και από αυτή τη βασιλεία θα υπάρξει βία και μοχθηρία της ούμμα. Και όλα βγήκαν όπως τα είπε Αυτός.

Επίσης, σύμφωνα με -απόλυτα σίγουρη μετάδοση- ανάγγειλε πως:

يُقْتَلُ عُثْمَانُ وَهُوَ يَقْرَأُ ا لْمُصْحَفَ وَاِنَّ اللَّهَ عَسَى اَنْ يُلْبِسَهُ قَمِيصًا وَاِنَّهُمْ يُرِيدُونَ خَلْعَهُ

«Ο Οθμάν θα σκοτωθεί-μαρτυρήσει, καθώς θα διαβάζει Κουρ’άν» (). «Ο Αλλάχ οπωσδήποτε θα φορέσει στον Οθμάν το Χαλιφικό Χιτώνα, όμως εκείνοι θα θελήσουν να βγάλουν το χιτώνα aυτό()».

Έτσι έχει ειδοποιήσει ότι ο Οθμάν θα γίνει Χαλίφης, που όμως θα θελήσουν να τον εκθρονίσουν και στη συνέχεια θα μαρτυρηθεί ταπεινά, ενώ διαβάζει Κουρ’άν. Και αυτό επαληθεύτηκε όπως Αυτός ειδοποίησε.

Επίσης, σύμφωνα με -απόλυτα σίγουρη μετάδοση- καθώς ο Ζουμπέϊρ Ιμπν-ι Αμπντουλλάχ, Του έκανε αιμοληψία (Hajamat) ως θεραπεία, ήπιε σαν σιρόπι το αίμα Του, βλέποντας το ως αφορμή για την ευλογία του, τότε κ`αυτός τον ειδοποίησε λέγοντας του:

وَيْلٌ لِلنَّاسِ مِنْكَ وَوَيْلٌ لَكَ مِنَ النَّاسِ

«Αλίμονο στους ανθρώπους εξαιτίας σου, και αλίμονο σ’εσένα εξαιτίας των ανθρώπων».()

Αποκαλύπτοντας έτσι ότι, με μεγάλη γενναιότητα θα γίνει επικεφαλής της ούμμα και ότι θα υποστεί τρομερές επιθέσεις και ότι οι άνθρωποι εξαιτίας του θα πέσουνε σε τραγικές καταστάσεις, όπως ειδοποίησε, ο Αμπντουλλάχ Ιμπν-ι Ζουμπεγίρ, στην εποχή των Ομαϊάδων, ανακοινώνοντας το Χαλιφάτο στη Μέκκα, έδωσε πολλές ηρωικές μάχες. Στο τέλος, ο Χατζάτζ-ι Ζαλίμ, επιτίθοντας πάνω του με μεγάλο στρατό, μετά από σφοδρή σύγκρουση, μαρτύρησε τον ένδοξο εκείνο ήρωα.

Επίσης, με -απόλυτα σίγουρη μετάδοση- έχει προμηνύσει την εμφάνιση του Ομαϊακού Κράτους(), και ότι οι περισσότεροι βασιλείς του θα είναι τύραννοι και ότι μέσα σ’αυτούς θα είναι ο Γιεζίντ() και ο Βελίντ και ότι ο Εξοχότατος Μουαβιγιέ, θα γίνει επικεφαλής της ούμμα. Εν τούτοις, με την εντολή Του وَاِذَا مَلَكْتَ فَاَسْجِحْ «Όταν θα γίνεις επικεφαλής, να είσαι συγχωρητικός και δίκαιος!» () έχει συμβουλέψει την επιείκεια και τη δικαιοσύνη.

Μετά στους Ομαϊάδες είπε:

يَخْرُجُ وَلَدُ الْعَبَّاسِ بِالرَّايَاتِ السّوُدِ وَيَمْلِكُونَ اَضْعَافَ مَا مَلَكُوا

«Οι Αββασίδες βγαίνουν με μαύρες σημαίες και κυριαρχούν περισσότερο καιρό από τους προηγούμενους».() Έτσι ανάγγειλε το κράτος των Αββασίδων και την μακροπρόθεσμη τους βασιλεία. Έτσι και έγινε.

Επίσης, με -απόλυτα σίγουρη μετάδοση- λέγοντας

وَيْلٌ لِلْعَرَبِ مِن شَرٍّ قَدِ اقْتَرَبَ «Αλίμονο στους Άραβες από ένα κακό που πλησιάζει»(), προμήνησε τα φοβερά δεινά των Τζενγκίζ και Χουλαγκού και ότι θα καταστρέψουνε το Αραβικό Αββασικό κράτος. Έτσι και έγινε.

Επίσης, με -απόλυτα σίγουρη μετάδοση- είπε στον Σα`ντ Ιμπν-ι Βακκάς όταν ήταν βαριά άρρωστος:

لَعَلَّكَ تُخَلَّفُ حَتّىَ يَنْتَفِعَ بِكَ اَقْوَامٌ وَيَسْتَضِرَّ بِكَ آخَرُونَ

«Εσύ θα ζήσεις πολύ ακόμα , και θα περάσεις μπροστά στο στρατό. Ώσπου, στο τέλος, κάποια έθνη θα επωφεληθούν πολύ από σένα και κάποιοι άλλοι θα ζημιωθούν!» ().

Μ’αυτό προμήνησε τη διοίκηση του στο στρατό και τις πολλές κατακτήσεις του και την ωφέλεια των εθνών, δηλαδή, με την αποδοχή του Ισλάμ και τη ζημίωση των πολλών, δηλαδή, με την καταστροφή των κρατών τους, εξαιτίας του. Επαληθεύτηκαν όσα προμήνυσε. Ο Εξοχότατος Σα`ντ, έγινε επικεφαλής του Ισλαμικού στρατού και καταρήμαξε το Ιρανικό κράτος, έγινε αιτία να αποδεχτούν πολλές φυλές το Ισλάμ και να φωτιστούν.

Επίσης, με -απόλυτα σίγουρη μετάδοση- ανάγγειλε στους Σαχάμπεδεςxix του, το θάνατο του βασιλιά των Χαμπές, τον Νετζάσι, ο οποίος είχε φωτιστεί γίνοντας πιστός. Στον έβδομο χρόνο του Χιτζρέτ – (Εγίρα) την ημέρα που πέθανε αυτός το ανάγγειλε στους Σαχάμπεδες του, έκανε κιόλας τη νεκρώσιμη ακολουθία (Sala) του(). Μετά από μια εβδομάδα, έφτασε η είδηση ότι, όντως, εκείνη τη μέρα είχε πεθάνει.

Επίσης, με -απόλυτα σίγουρη μετάδοση- μια μέρα που βρισκότανε με τους τέσσερις αξιαγάπητους φίλους (τους τέσσερις Χαλίφηδες) επάνω στο βουνό Ούχουντ ή το Χίρα, αυτό άρχισε να τρέμει, έγινε σεισμός. Τότε διέταξε:

اُثْبُتْ فَاِنَّمَا عَلَيْكَ نَبِىٌّ وَصِدِّيقٌ وَشَهِيدٌ

«Ηρέμησε! Διότι πάνω σου βρίσκεται ένας Προφήτης, ένας Σιντ`τίκ (Sıddık) και ένας Μάρτυρας()»

Έτσι ειδοποίησε τη μαρτυρία του Εξοχότατου Ομάρ, του Οθμάν και του Αλή. Όπως ακριβώς έγινε.

Τώρα και εσύ, κακόμοιρε, άκαρδε, καημένε άντρα! Εσύ, καημένε άνθρωπε, που λέγοντας «Ο Άραβας Μουχάμμεντ ήταν ένας ευφυής άντρας!» κλείνεις τα μάτια σου απέναντι στην πραγματικότητα του ηλίου. Από τα δεκαπέντε είδη, διαφόρων θαυμάτων Του, μόνο από το ένα είδος, που είναι τα προμηνύματα Του από το άγνωστο, άκουσες μόνο τα δεκαπέντε, και αυτά είναι το ένα μέρος από τα εκατόν τόσα. Άκουσες ένα μέρος, από όσα είναι πνευματικά (ηθικά) διαδεδομένες ειδήσεις (manevi tevatür)xii και απόλυτα σίγουρα γεγονότα. Ένας που θα έβλεπε με το μάτι του νου του, το ένα τις εκατό αυτών των άγνωστων γεγονότων, θα λεγότανε “μεγάλη ιδιοφυία”, διότι με την οξύνοια και την κατανόηση του, ανακαλύπτει το μέλλον. Εν τούτοις, ας υποθέσουμε -σαν και σένα- ότι είναι μεγαλοφυής (ο Προφήτης), ένας άντρας που κατέχει μια ιερή ευφυΐα εκατό φορές ισχυρότερη από έναν μεγάλο ιδιοφυή, είναι δυνατόν να βλέπει λάθος; Είναι δυνατόν να καταδεχτεί να δώσει λάθος είδηση; Το να μην ακούς λοιπόν τα λόγια Του περί την ευτυχία στους δύο κόσμους (επίγειος και μεταθανάτιος κόσμος) ενός τέτοιου μεγαλοφυή ατόμου- που είναι εκατό φορές πιο ευφυής από μια μεγάλη ιδιοφυία- φαίνεται ότι είναι εκατό φορές ένδειξη της παραφροσύνης.

Έκτη Ευφυόλογη Ένδειξη:

Σύμφωνα με -απόλυτα σίγουρη μετάδοση- έχει πει στην Εξοχότατη Φατίμα (Ο Αλλάχ πάντα ήταν ικανοποιημένος μαζί της):

اَنْتِ اَوَّلُ اَهْلِ بَيْتِى لُحُوقًا بِى

«Από την οικογένεια μου, εσύ θα είσαι η πρώτη που θα αποβιώσει και θα σμίξει με μένα:» ()

Μετά από έξι μήνες, επαληθεύτηκε ακριβώς όπως το ειδοποίησε.

Επίσης, έχει ειδοποιήσει τον Aμπου Ζερ ότι:

سَتَخْرُجُ مِنْ هُنَا وَتَعِيشُ وَحْدَكَ وَتَمُوتُ وَحْدَكَ

«Θα εξοριστείς από εδώ, θα ζήσεις μόνος και θα πεθάνεις μόνος σου!» ()

Έτσι του γνωστοποίησε πως θα εξοριστεί από την Μαντίνα και θα ζήσει ολομόναχος, στη συνέχεια θα πεθάνει μόνος σε μια έρημο. Μετά από είκοσι χρόνια, το γεγονός επαληθεύτηκε, όπως το είχε προμηνύσει.

Επίσης, στο σπίτι της Ουμμού Χαράμ- η οποία είναι θεία του Άνας Μπιν Μαλίκ- καθώς κοιμότανε, σηκώθηκε και χαμογελώντας δήλωσε:

رَاَي۟تُ اُمَّتٖى يَغ۟زُونَ فِى ال۟بَح۟رِ كَال۟مُلُوكِ عَلَى ال۟اَسِرَّةِ

«Στο όνειρο μου είδα τους απόμαχους των πιστών μου (της Ούμμα). Καθισμένοι στους θρόνους τους, σαν μονάρχες, συνέχιζαν το δρόμο τους πολεμώντας στη θάλασσα»().

Η Ούμμου Χαράμ παρακάλεσε: «Ευχηθείτε να βρίσκομαι και εγώ ανάμεσα τους!» Κι αυτός είπε: «Θα είσαι μαζί τους». Σαράντα χρόνια μετά, συνόδεψε τον σύζυγο της, τον Ουμπαντέ Ιμπν-ι Σαμίτ, στην άλωση της Κύπρου και αποβίωσε εκεί, και ο τάφος της έγινε προσκυνητάριο. Και αυτό επαληθεύτηκε, όπως Αυτός είχε ειδοποιήσει.

Επίσης, με -απόλυτα σίγουρη μετάδοση- ανάγγειλε ότι:

يَخْرُجُ مِنْ ثَقِيفٍ كَذَّابٌ وَمُبِيرٌ

«Ένας, από τη φυλή των Σακίφ, θα ισχυριστεί ότι είναι προφήτης και ένας αιμοβόρος τύραννος θα εμφανιστεί»().

Με αυτό ειδοποίησε τον διάσημο Μουχτάρ, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι ήταν προφήτης, και τον Χατζάτζ-ι Ζαλίμ που φόνευσε εκατό χιλιάδες ανθρώπους.

Επίσης, -με απόλυτα σίγουρη μετάδοση- κήρυξε πως:

سَتُفْتَحُ الْقُسْطَنْطِنِيَّةُ فَنِعْمَ اْلاَمِيرُ اَمِيرُهَا وَنِعْمَ الْجَيْشُ جَيْشُهَا

«Η Κωνσταντινούπολη θα κατακτηθεί. Τι ωραίος ο διοικητής αυτός, που θα την κατακτήσει και τι ωραίος στρατός ο δικός του στρατός!». ()

Λέγοντας έτσι, ειδοποίησε την άλωση της Κωνσταντινούπολης, με το χέρι του Ισλάμ και ότι ο Εξοχότατος Φατίχ Σουλτάν Μεχμέτ, κατέχει υψηλό πνευματικό επίπεδο. Όντως, και αυτό αποκαλύφτηκε, όπως ακριβώς ειδοποιήθηκε από Αυτόν.

Επίσης, -με απόλυτα σίγουρη μετάδοση- έχει δηλώσει ότι:

اِنَّ الدِّينَ لَوْ كَانَ مَنُوطًا بِالثُّرَيَّا لَنَا لَهُ رِجَالٌ مِنْ اَبْنَاءِ فَارِسَ

«Η θρησκεία στις Πλειάδες και αν βρισκότανε, κάποιοι από τους Πέρσες θα έφταναν και θα την έπαιρναν από εκεί.» ()

δείχνοντας έτσι -καταρχήν τον Αμπού Χανίφα- και τους ασύγκριτους επιστήμονες και αγίους που ανάθρεψε η Περσία.

Επίσης, κηρύσσοντας:

عَالِمُ قُرَيْشٍ يَمْلَءُ طِبَاقَ اْلاَرْضِ عِلْمًا

«Ο επιστήμονας των Κορεϊσίδων θα γεμίσει με γνώση τα στρώματα της γης.» ()

Δείχνει τον Ιμάμη Σαφιή.

Επίσης, -με απόλυτα σίγουρη μετάδοση- προμηνύει ότι:

سَتَفْتَرِقُ اُمَّتِى ثَلاَثًا وَسَبْعِينَ فِرْقَةً اَلنَّاجِيَةُ وَاحِدَةٌ مِنْهَا. قِيلَ مَنْهُمْ قَالَ: مَا اَنَا عَلَيْهِ وَاَصْحَابِى

«Η ούμμα μου θα χωριστεί σε εβδομήντα τρεις ομάδες. Μία από αυτές θα είναι αυτή της σωτηρίας». Ρώτησαν «Ποιοι είναι αυτοί;», διέταξε, «Αυτοί που υπακούν και επακολουθούν εμένα και τους Σαχάμπεδες μου».()

Έτσι προμηνάει ότι η ούμμα θα χωριστεί σε εβδομήντα τρεις ομάδες, και ανακοινώνει ότι, οι διασωθέντες θα είναι αυτοί που επακολουθούν πιστά τον δικό του βίο και τις διδάξεις (Σουννά), με τις οποίες συγκροτούν μια κοινότητα. (Ahl al-Sunna wa`l –Jama`a. Η Κοινότητα της Σουννά).

Επίσης διέταξε:

اَلْقَدَرِيَّةُ مَجُوسُ هذِهِ اْلاُمَّةِ

«Το τάγμα των Καντιριγιέ (αυτοί που αρνούνται το πεπρωμένο), είναι οι Ζωροάστρες αυτής της ούμμα».()

Ενδεικνύοντας έτσι το τάγμα των Καντεριγιέ, που αρνείται το πεπρωμένο και έχουν χωριστεί σε πολλά παραρτήματα. Το ίδιο και με τους Ραφιζί.

Επίσης, -με απόλυτα σίγουρη μετάδοση- έχει δηλώσει στον Εξοχότατο Αλή (Ο Αλλάχ πάντα ήταν ικανοποιημένος μαζί του): «Με σένα όπως και με τον Εξοχότατο Ίσα (Ιησού)(Α.Σ), δύο ομάδες ανθρώπων θα οδηγηθούν στην καταστροφή. Η μια, από υπερβολική αγάπη, η άλλη από υπερβολική εχθρότητα. Οι Ναζαρέοι, από την υπερβολική τους αγάπη, υπερέβησαν το θεμιτό όριο και τον αποκάλεσαν- Επ`ουδενί!- ‘γιο του Θεού’(). Οι Εβραίοι, υπερβάλλοντας στην εχθρότητα τους, αρνήθηκαν την τελειότητα και την προφητεία του. Το ίδιο σχετικά με σένα, κάποιοι από την ακραία τους αγάπη θα οδηγηθούν στην καταστροφή» και είπε:

لَهُمْ نَبْزٌ يُقَالُ لَهُمُ الرَّافِضِيَّةُ

«Αυτοί έχουν μια επονομασία, τους λένε Ραφιζί»().

Επίσης είπε: «Κάποιοι θα υπερβάλλουνε στην εχθρότητα τους για σένα, από τους οποίους κάποιοι είναι οι Χαβαρίτζ και ένα μέρος υποστηρικτών των Ομαϊάδων, οι οποίοι ονομάζονται Νασιμπέ»().

Εάν ειπωθεί: « Το Κουρ’άν διατάζει την αγάπη στο Αλ-ι Μπέϊτ (Âl-i Beyt) -την οικογένεια Του. Ο Εξοχότατος Προφήτης (Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ . Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του.) έχει προτρέψει πολλή σ’αυτούς. Η αγάπη αυτή μπορεί να αποτελέσει μια δικαιολογία για τους Σιήτες. Διότι, αυτοί που τρέφουν αγάπη βρίσκονται σε κάποιο βαθμό έκστασης. Γιατί οι Σιήτες, ιδίως οι Ραφιζί, δεν επωφελούνται από εκείνη την αγάπη, αλλά -και με την ένδειξη του Προφήτη- είναι καταδικασμένοι με αυτήν την ακρότητα της;

Η Απάντηση: Η αγάπη είναι δύο ειδών.

Η μία: Αγάπη ως προς το «νόημα του στοιχείου» (Μανά-ι Χαρφί / Μana-yı Ηarfi). Δηλαδή να αγαπά τον Εξοχότατο Αλή και Χασάν και Χουσεϊν και το Αλ-ι Μπέϊτ (Âl-i Beyt) την οικογένεια Του, σε λογαριασμό του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), και εν ονόματι του Ύψιστου Χακκ, -Αλλάχ. Αυτή η αγάπη πληθαίνει την αγάπη του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) και γίνεται αφορμή για την αγάπη του Ύψιστου Χακκ, προς εμάς. Αυτή η αγάπη είναι θεμιτή, η υπερβολή της δεν είναι επιζήμια, δεν παραβαίνει τα όρια και δεν χρίζει την κατάκριση και την έχθρα άλλων.

Η δεύτερη: Αγάπη ως προς το «νόημα του τίτλου» (Μανά-ι Ισμί / Μana-yı Ιsmi). Δηλαδή να αγαπά αυτούς αυτοπρόσωπα, δίχως να έχει υπόψη τον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), βλέποντας μόνο την ηρωικότητα και ωριμότητα του Εξοχότατου Αλή και τις υψηλές αρετές των Εξοχότατων Χασάν και Χουσεϊν. Και μάλιστα, ακόμη κι αν δεν ξέρει τον Αλλάχ, δε γνωρίζει τον Προφήτη και πάλι τους αγαπάει. Η αγάπη αυτή δε φέρνει την αγάπη ούτε του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), αλλά ούτε και του Ύψιστου Χακκ,. Επιπλέον, εάν είναι υπερβολική, χρίζει την έχθρα και κατάκριση κάποιων άλλων.

Να λοιπόν, και με την Προφητική ένδειξη, από την υπερβολική τους αγάπη στον Εξοχότατο Αλή, έχουν απομακρυνθεί από τον Αμπού Μπάκρ-ι Σινττίκ και τον Εξοχότατο Ομάρ, με αποτέλεσμα να πέσουν σε ζημιά. Αυτή η αρνητική αγάπη είναι και η αιτία της ζημιάς.

Επίσης, σύμφωνα -με απόλυτα σίγουρη μετάδοση- κήρυξε και ειδοποίησε ότι:

اِذَا مَشَوُا المُطَيْطَاءَ وَخَدَمَتْهُمْ بَنَاتُ فَارِسَ وَالرُّومِ رَدَّ اللّهُ بَأْسَهُمْ وَسَلَّطَ شِرَارَهُمْ عَلَى خِيَارِهِمْ

«Όταν σας υπηρετούνε οι κοπέλες των Περσών και των Ρωμιών, τότε το κακό και η διχόνοια θα μπει ανάμεσα σας, ο πόλεμος θα είναι μεταξύ σας, οι κακοί θα κυριαρχήσουν και θα μαστιγώσουν τους καλούς και ευεργέτες από εσάς»().

Μετά από τριάντα χρόνια επαληθεύτηκε αυτό που είπε.

Επίσης, -με απόλυτα σίγουρη μετάδοση- κήρυξε ότι:

وَتُفْتَحُ خَيْبَرُ عَلَى يَدَىْ عَلِىٍّ

«Η κυρίευση του κάστρου του Χάϊμπερ θα γίνει με το χέρι του Αλή»().

Πολύ πιο πάνω από τα αναμενόμενα, τη δεύτερη μέρα, με ένα Προφητικό θαύμα, ο Εξοχότατος Αλή ξεκαρφώνοντας την πόρτα του κάστρου Χάϊμπερ και χρησιμοποιώντας το σαν ασπίδα στη μάχη, κατόρθωσε την άλωση και στο τέλος την πέταξε κάτω. Ύστερα, οκτώ δυνατοί άντρες, και κατά μια άλλη διάδοση σαράντα άντρες δεν μπόρεσαν να τη σηκώσουν().

Επίσης, έχει κηρύξει πως:

لاَ تَقُومُ السَّاعَةُ حَتّىَ تَقْتَتِلَ فِئَتَانِ دَعْوَاهُمَا وَاحِدَةٌ

«Η συντέλεια του κόσμου δε θα πραγματοποιηθεί πριν πολεμήσουν μεταξύ τους δύο μεγάλες ομάδες των Μουσουλμάνων, οι οποίοι κατέχουν τον ίδιο αγώνα»().

Έτσι ειδοποίησε τον πόλεμο του Εξοχότατου Αλή με τον Μουαβιγιέ στο Σιφφίν.

Επίσης, έχει κηρύξει ότι:

اِنَّ عَمَّارًا تَقْتُلُهُ الْفِئَةُ الْبَاغِيَةُ

«Μια επαναστατική, βίαιη ομάδα θα φονεύσει τον Αμμάρ»().

Ύστερα αυτός σκοτώθηκε στον πόλεμο του Σιφφίν, και ο Εξοχότατος Αλή τον έδειξε ως τεκμήριο της βιαιότητας των οπαδών του Μουαβιγιέ. Όμως, ο Μουαβιγιέ δεν το παραδέχτηκε, ενώ ο Αμς Ιμπνουλ-Ας είπε: «Βίαιοι και απάνθρωποι είναι οι φονιάδες του Αμμάρ, όχι όλοι μας».

Επίσης, έχει κηρύξει ότι:

اِنَّ الْفِتَنَ لاَ تَظْهَرُ مَا دَامَ عُمَرُ حَيّاً

«Όσο ο Εξοχότατος Ομάρ είναι στη ζωή, δεν θα εμφανιστεί διχόνοια ανάμεσα σας»() ειδοποίησε, και έτσι έγινε.

Επίσης, Ο Σουχέϊλ Ίμπν-ι Αμρ αιχμαλωτίστηκε πριν γίνει πιστός. Ο Εξοχότατος Ομάρ είπε στον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του),: «Επέτρεψε μου να βγάλω τα δόντια αυτουνού. Διότι, με την ευφράδεια του αυτός παρακινούσε τους άπιστους Κοραϊσίδες, να πολεμήσουν μαζί μας». Ενώ ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), είπε:

وَعَسَى اَنْ يَقُومَ مَقَامًا يَسُرُّكَ يَا عُمَرُ

«Ω Ομάρ! Θ’ αρθεί μια μέρα, που ο άντρας αυτός, θα είναι σε μια κατάσταση που θα σε ευχαριστήσει πολύ»().

Όπως ο Αμπού Μπάκρ-ι Σινττίκ, τις φοβερές, τραγικές, ανυπόφορες και ανυπόμονες ώρες της αποβίωσης του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) στη Φωτισμένη Μαντίνα, βγήκε και με μεγάλη στωικότητα, παρηγορώντας όλους και με ένα σημαντικό κήρυγμα καθησύχασε τους Σαχάμπε. Έτσι το ίδιο και αυτός ο Σουχέϊλ στην Ένδοξη Μέκκα παρηγόρησε και καθησύχασε τους Σαχάμπε, σαν τον Αμπού Μπάκρ-ι Σινττίκ, και με τη συγκεκριμένη του ευφράδεια, έκανε έναν λόγο, με το ίδιο ακριβώς νόημα του κηρύγματος του Αμπού Μπάκρ-ι Σινττίκ. Και μάλιστα, οι λέξεις των δύο αυτών κηρυγμάτων είναι παρόμοιες.

Επίσης, έχει κελεύσει στον Σουρακά ότι:

كَيْفَ بِكَ اِذَا اُلْبِسْتَ سُوَارَىْ كِسْرَى

«Θα φορέσεις τα δυο βραχιόλια του Κίσρα».()

Στην εποχή του Εξοχότατου Ομάρ, ο Κίσρα -Ο βασιλειάς των Περσών- καταστράφηκε, ήρθαν τα θαυμάσια κοσμήματα και τα βραχιόλια του και ο Εξοχότατος Ομάρ, φορώντας τα στον Σουρακά, είπε:

اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِى سَلَبَهُمَا كِسْرَى وَاَلْبَسَهُمَا سُرَاقَةَ

«Δόξα τον Αλλάχ, που παίρνοντας τα δυο αυτά βραχιόλια από το Κίσρα, τα φόρεσε στον Σουρακά». Έτσι και επαλήθευσε και ενέκρινε το Προφητικό μήνυμα.

Επίσης, έχει κελεύσει πως:

اِذَا ذَهَبَ كِسْرَى فَلاَ كِسْرَى بَعْدَهُ

«Αφού φύγει ο Πέρσης Κίσρα, δε θα υπάρξει άλλος Κίσρα»().

Κι αυτό βγήκε, όπως ειδοποίησε.

Επιπλέον, έχει πει στον απεσταλμένο του Κίσρα «Τώρα ο Σιρβιγιέ Περβίζ, ο γιος του Κίσρα, σκότωσε τον Κίσρα»(). Ο ίδιος ο απεσταλμένος διερεύνησε και επιβεβαίωσε ότι αυτό ακριβώς είχε γίνει, τη στιγμή εκείνη. Και αυτός ασπάστηκε το Ισλάμ. Σύμφωνα με κάποια χαντίθ, το όνομα του απεσταλμένου αυτού, είναι Φιρούζ.

Επίσης, -με απόλυτα σίγουρη μετάδοση- έχει αποκαλύψει το γράμμα του Χατίμπ Ιμπν-ι Εμπί Μπελτέα, που έστελνε κρυφά στους Κοραϊσίδες. Έστειλε τον Εξοχότατο Αλή και τον Μικντάντ, λέγοντας τους «Στην τάδε τοποθεσία στο τάδε άτομο βρίσκεται ένα γράμμα, πάρτε το και φέρτε το». Αυτοί πήγαν και έφεραν το συγκεκριμένο γράμμα από το συγκεκριμένο μέρος. Φώναξε τον Χατίμπ (ο Προφήτης) και τον ρώτησε: «Γιατί το έκανες;». Ο Χατίμπ ζήτησε συγνώμη και Αυτός την δέχτηκε().

Επίσης, -με απόλυτα σίγουρη μετάδοση- σχετικά με τον Ουτμπέ Ιμπν-ι Εμπί Λεχέμπ, κέλευσε πως:

يَاْكُلُهُ كَلبُ اللّهِ

«Ένας σκύλος του Αλλάχ, θα τον φάει»(), ανακοινώνοντας έτσι, το έσχατο τέλος του Ουτμπέ. Μετά, αυτός πηγαίνοντας προς τη Υεμένη, ένα λιοντάρι του επιτέθηκε και τον έφαγε, επαληθεύοντας έτσι την κατάρα και την ειδοποίηση του Προφήτη Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του).

Επίσης, σύμφωνα -με απόλυτα σίγουρη μετάδοση- όταν κυριεύτηκε η Μέκκα, ο Εξοχότατος Μπιλάλ-ι Χαμπεσί, ανέβηκε στη στέγη της Κάμπα και εκφώνησε το Εδάν. Από τους αρχηγούς των Κοραισίδων, ο Αμπού Σουφιάν, ο Αττάμπ Ιμπν-ι Εσίντ και ο Χαρίς Ιμπν-ι Χισάν, κάθισαν και μίλησαν. Ο Αττάμπ είπε: «Τι ευτυχής ο πατέρας μου Εσίντ, που δεν είδε αυτή τη μέρα». Ο Χαρίς είπε: «Ο Μουχάμμεντ δε βρήκε άλλον άντρα και έκανε μουεδ`δίν αυτόν τον μαύρο κόρακα;» κοροϊδεύοντας τον Εξοχότατο Μπιλάλ-ι Χαμπεσί. Ο Αμπού Σουφιάν είπε: «Εγώ φοβάμαι, δε θα πω τίποτα. Και αν όχι κάποιος, οι πέτρες αυτής της Μπάτχα θα τον ειδοποιήσουνε και αυτός θα το μάθει». Πράγματι, μετά από λίγο, ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), τους συνάντησε και τους επανέλαβε, αυτολεξή, τη συζήτηση τους. Τότε ο Αττάμπ και ο Χαρίς έγιναν Μουσουλμάνοι, φέρνοντας σεχάντετ. ()

Ω εσύ, δυστυχισμένε, άθεε και απαρνητή! Εσύ άκαρδε, που δεν αναγνωρίζεις τον Προφήτη Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του)! Δες, οι δύο μεγάλοι ανένδοτοι των Κοραϊσίδων πείστηκαν και πίστεψαν, με ένα μόνο προμήνυμα του αγνώστου. Πόσο η καρδιά σου έχει χαλάσει, ώστε ακούς χιλιάδες θαύματα, σαν αυτά τα προμηνύματα από το άγνωστο και πάλι δεν πείθεσαι ολοσχερώς. Τέλος πάντων, γυρίζουμε στο προκείμενο.

Επίσης, σύμφωνα -με απόλυτα σίγουρη μετάδοση- στη μάχη του Μπάντρ, ο Εξοχότατος Αμπάς, όταν έπεσε αιχμάλωτος στα χέρια των Σαχάμπε, του ζητήθηκαν λίτρα για την απελευθέρωση του. Αυτός είπε: «Δεν έχω λεφτά» Τότε ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) διέταξε: «Έχεις αφήσει κοντά στη γυναίκα σου, Ούμμου Φαδλ, τόσα χρήματα, στο τάδε μέρος» Ο Εξοχότατος Αμπάς εγκρίνοντας του είπε: «Ήταν ένα μυστικό, που δεν το γνώριζε κανένας, εκτός από τους δυο μας». Εκείνη τη στιγμή, αποκτώντας μια ισχυρή πίστη, ασπάστηκε το Ισλάμ().

Επίσης, -με απόλυτα σίγουρη μετάδοση- ένας επιβλαβής μάγος, ο Εβραίος Λεμπίντ, για να πληγώσει τον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), του έκανε περίεργα και επιδραστικά μάγια. Τυλίγοντας τα μαλλιά του σε μια χτένα, την πέταξε σε ένα πηγάδι. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), διέταξε τον Εξοχότατο Αλή και τους Σαχάμπε: «Πηγαίνετε στο τάδε πηγάδι και βρείτε τα τάδε σύνεργα των μαγειών και φέρτε τα.». Αυτοί πήγανε και βρήκανε ακριβώς αυτά και τα φέρανε. Με το κάθε νήμα που άνοιγε, ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) ανακουφιζότανε από τις ενοχλήσεις που αισθανόταν().

Επίσης, -με απόλυτα σίγουρη μετάδοση- σε μια επιτροπή που βρίσκονταν σημαντικά πρόσωπα, όπως Αμπού Χουράϊρα και Χουζεϊφέ, ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) κήρυξε πως:

ضِرْسُ اَحَدِكُمْ فِى النَّارِ اَعْظَمُ مِنْ اُحُدٍ

«Το δόντι ενός από εσάς, στην κόλαση θα είναι μεγαλύτερο και απ’τον όρο Ούχουντ»().

Μ’αυτό προμήνυσε και ανακοίνωσε την αλλαξοπιστία, επομένως, και το φοβερό τέλος κάποιου. Ο Αμπού Χουράϊρα είπε (ύστερα): «Από εκείνη την επιτροπή μείναμε εγώ και ένας άλλος. Εγώ φοβήθηκα και ανησύχησα. Μετά, ο άλλος άντρας, στη μάχη του Γιεμαμέ, αποσκίρτησε στην πλευρά του Μουσεϊλιμέ και σκοτώθηκε ως αποστάτης του Ισλάμ.» () Αναδείχτηκε η αλήθεια της προφητικής ειδοποίησης.

Επίσης, -με απόλυτα σίγουρη μετάδοση- ο Ουμέϊρ και ο Σαφβάν, πριν γίνουν Μουσουλμάνοι, με αντάλλαγμα μιας αξιόλογης περιουσίας, συμφώνησαν την εκτέλεση του Προφήτη (Σ. Α. Ου.), και ο Ουμέϊρ, με τη διάθεση να σκοτώσει τον Προφήτη (Σ. Α. Ου.), ήρθε στη Μαντίνα. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), είδε τον Ουμέϊρ, τον φώναξε κοντά του και είπε: «Η περιπέτεια σας με τον Σαφβάν είναι αυτή…» έβαλε το χέρι του στο στήθος του Ουμέϊρ. Ο Ουμέϊρ είπε: «Ναι» και έγινε Μουσουλμάνος().

Σαν αυτά εδώ, πολλά ακόμα προμηνύματα από το άγνωστο έχουν πραγματοποιηθεί. Αυτά αναφέρονται και δηλώνονται μαζί με τους τίτλους τους στα διάσημα έξι μεγάλα βιβλία των χαντίθ. Τα περισσότερα γεγονότα που αναφέρονται σ’αυτήν την επιστολή είναι βέβαια και λίαν διαδεδομένα, ως προς το νόημα τους (manevi tevatür) και απόλυτα σίγουρα. Αναφέροντε καταρχήν, στο Μπουχάρι (Bukhari) και στον Μούσλιμ (Muslim) -που οι διερευνόντες λόγιοι αποδέχονται ότι είναι τα αυθεντικότατα βιβλία, μετά το Κουρ’αν- και στα υπόλοιπα Σαχίχ-ι Τιρμίζι (Sahih-i Tirmidhi), Νασα`ί (Nasa`i), Αμπού Ντα`ούντ (Abu Da`ud), Μουσταντράκ-ουλ Χακίμ, (Mustadrak Al-Hakim), Μουσνέντ-ι Άχμεντ Ιμπν-ι Χανμπέλ (Musnad-i Ahmad Ibn-i Hambel) και το Ντελαίλ-ι Μπειχακί (Dala`il al-Bayhaqi). Τα χαντίθi αυτά δηλώνονται και με τον διαδοχικό τους τίτλο.

Τώρα ω εσύ, ανόητε απαρνητή! Μην το αψηφάς, λέγοντας «Ο Άραβας Μουχάμμεντ (Σ.Α.Ου.) ήταν ένας ευφυής άνθρωπος». Διότι αυτά τα αληθινά προμηνύματα από το άγνωστο -του Προφήτη Άχμεντ (Σ.Α.Ου.), συνεπάγονται με τίποτε άλλο, παρά αυτές τις δύο επιλογές:

Ή θα πεις πως, σε εκείνο το ιερό πρόσωπο, υφίσταται μια οξυδέρκεια και μια μεγαλοφυία, με τα οποία βλέπει το παρελθόν, το μέλλον και ολόκληρη την υφήλιο και αγναντεύει όλες τις μεριές του κόσμου, την ανατολή και τη δύση και ανακαλύπτει το παρελθόν, το μέλλον και όλους τους χρόνους με την ιδιοφυία του. Όμως, αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να υπάρχει σ΄έναν άνθρωπο. Εάν υπάρχουν, θα είναι ένα αριστούργημα ή θαύμα, μια δωρεά εκ μέρους του Δημιουργού (Χάλικ) του Κόσμου. Αυτό, από μόνο του, είναι ένα μέγιστο θαύμα.

Ή αλλιώς, θα πιστέψεις ότι εκείνο το ευλογημένο πρόσωπο, είναι υπάλληλος ή μαθητευόμενος Κάποιου, που τα πάντα βρίσκονται υπό την επίβλεψη και διαχείριση Του. Και όλα τα είδη του σύμπαντος και όλοι οι χρόνοι είναι υπό τη διαταγή Του. Στο γενικό του καθολικό (τετράδιο) τα πάντα είναι γραμμένα, και όποτε θελήσει τα δείχνει στον μαθητή του και τον ενημερώνει.

Δηλαδή, ο Άραβας Μουχάμμεντ Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) διδάσκεται από τον Προαιώνιο Δάσκαλο του και έτσι και αυτός διδάσκει.

Επίσης, σύμφωνα με σίγουρη μετάδοση, όταν έστειλε τον Εξοχότατο Χαλίντ, για μάχη με τον αρχηγό του Ντουβμέτ-ουλ Τζέντελ στο Ουκεϊντίρ, του είπε:

اِنَّكَ تَجِدُهُ يَصِيدُ الْبَقَرَ

«Θα τον βρεις να κυνηγάει άγριο βόδι»().

‘Έτσι κι έγινε, ο Εξοχότατος Χαλίντ πήγε, τον βρήκε στην ίδια κατάσταση, τον πήρε αιχμάλωτο και τον έφερε.

Επίσης -σύμφωνα με σίγουρη μετάδοση- σχετικά μ’αυτά που είχαν γράψει οι Κοράισιοι εις βάρος των Μπενί Χασιμί και τη σελίδα την οποία είχαν κρεμάσει στην οροφή της Κάμπα, κήρυξε πως: «Τα σκουλήκια έχουν φάει τα γράμματα, δεν έχουν πειράξει μόνο τα ονόματα του Αλλάχ». Αυτός έτσι ειδοποίησε, ύστερα όταν κοιτάξανε τη σελίδα είδαν πως έτσι ακριβώς έχει γίνει().

Επίσης -με σίγουρη μετάδοση- έχει κηρύξει πως: «Στην άλωση του Μπέϊτουλ-Μακντίς (το ιερό τέμενος στην Ιερουσαλήμ) θα εμφανιστεί μια μεγάλη πανούκλα». Πράγματι το Μπέϊτουλ-Μακντίς κυριεύτηκε την εποχή του Εξοχότατου Ομάρ. Κι εμφανίστηκε μια τέτοια πανούκλα, που εβδομήντα χιλιάδες άνθρωποι πέθαναν σε τρεις μέρες().

Επίσης -με σίγουρη μετάδοση- έχει προμηνύσει την εμφάνιση της Μπάσρα() και της Βαγδάτης() -οι οποίες δεν υφίστανται τότε- και ότι στη Βαγδάτη θα συγκεντρωθούν οι περιουσίες της υφηλίου, και ότι οι Άραβες θα πολεμήσουνε με τους Τούρκους() και με τα γύρω έθνη της Κασπίας Θάλασσας και ότι ύστερα αυτοί, στην πλειοψηφία τους θα ασπαστούνε το Ισλάμ και θα κυριαρχήσουνε στους Άραβες μέσα σ’αυτούς. Κήρυξε πως:

يُوشِكُ اَنْ يَكْثُرَ فِيكُمُ الْعَجَمُ يَأْكُلُونَ فَيْئَكُمْ وَيَضْرِبُونَ رِقَابَكُمْ

«Οι μέρες που μέσα σας θα πληθαίνουν τα έθνη που δεν είναι Άραβες, είναι κοντινές. Αυτοί θα ξοδεύουνε τα έσοδα και τα πάντα σας μπροστά στα μάτια σας και θα χτυπάνε το σβέρκο σας»().

Επίσης, έχει κηρύξει πως:

هلاَكُ اُمَّتِى عَلَى يَدِ اُغَيْلِمَةٍ مِنْ قُرَيْشٍ

«Η καταστροφή της ούμμα μου θα είναι με τα χέρια μερικών μικρών εφήβων των Κοράϊσιδων»().

Έτσι γνωστοποίησε την μοχθηρία των στυγνών αρχηγών των Ομαϊάδων, όπως ο Γιεζίντ και ο Βελίντ.

Επίσης, έχει προμηνήσει ότι σε κάποια μέρη όπως το Γιεμάμε θα λάβουν χώρα αποστάσεις από το Ισλάμ().

Επίσης, κήρυξε στη ξακουστή μάχη του Χέντεκ:

اِنَّ قُرَيْشًا وَاْلاَحْزَابَ لاَ يَغْزُونِى اَبَدًا وَاَنَا اَغْزُوهُمْ

«Από δω και πέρα, όχι αυτοί (οι Κοράϊσιοι και άλλοι), αλλά εγώ θα τους επιτεθώ»() και έτσι και βγήκε.

Επίσης, -σύμφωνα με σίγουρη μετάδοση- δύο μήνες πριν την αποβίωση Του κήρυξε ότι:

اِنَّ عَبْدًا خُيِّرَ فَاخْتَارَ مَا عِنْدَ اللَّهِ

«Ο Αλλάχ άφησε ελεύθερο ένα δούλο του. Και αυτός διάλεξε να είναι μαζί του»() και έτσι ειδοποίησε την αποβίωση του.

Επίσης, σχετικά με τον Ζέϊντ Ίμπνι Σουχάν, κήρυξε πως:

يَس۟بِقُ عُض۟وٌ مِن۟هُ اِلَى ال۟جَنَّةِ

«Ένα όργανο (του σώματος του) θα πάει στον παράδεισο πριν από αυτόν»().

Έτσι ειδοποίησε πως πριν τον Ζέϊντ, ένα όργανο του θα μαρτυρήσει. Μετά από κάποιο καιρό, στη μάχη του Νιχαβέντ, κόπηκε το ένα του χέρι. Δηλαδή, πρωταρχικά, το χέρι εκείνο μαρτύρησε και πήγε στον παράδεισο πνευματικά.

Να λοιπόν, τα ‘περί του αγνώστου’ τα οποία αναφέραμε, είναι ένα είδος μόνο από τα δέκα είδη των θαυμάτων Του Προφήτη. Και αυτά που αναφέραμε δεν είναι ούτε το ένα δέκατο αυτού του είδους. Μ’αυτό το μέρος λοιπόν, και στο Eικοστό Πέμπτο Λόγο- που είναι περί τη θαυματουργικότητα του Κουρ’άν- έχουμε αναφέρει περιληπτικά, τα τέσσερα είδη, του αρκετά εκτενές είδους των προμηνυμάτων περί του αγνώστου. Διαλογίσου λοιπόν, μαζί με αυτό το είδος, τα τέσσερα μεγάλα εκείνα είδη [των θαυμάτων που εξηγούνται στο Eικοστό Πέμπτο Λόγο], που με τη γλώσσα του Κουρ’άν έχουν εξαγγελθεί από το άγνωστο.

Και δες, πόσο σίγουρα, αναμφίβολα, λαμπρά, ακλόνητα και δυνατά τεκμήρια αποστολικότητας και προφητείας είναι αυτά, που αυτώς του οποίου δεν έχει ολοσχερώς διαφθαρεί η καρδιά και το μυαλό του, βεβαίως και θα πειστεί και θα πιστέψει, πως ο Άχμεντ Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) -στο πρόσωπο του- είναι απόστολος του Δημιουργού (Χάλικ) των Πάντων του Αλ`λάμου-λ Γκουγιούμπ και του Ζατ-ι Ζουλτζελάλ, και από Αυτόν ενημερώνεται.

Έβδομη Ευφυόλογη Ένδειξη:

Θα επισημάνουμε κάποια παραδείγματα, τα οποία είναι σίγουρα και νοηματικά λίαν διαδεδομένα (manevi tevatür)(x-xi-xii) από το είδος των θαυμάτων του Προφήτη, σχετικά με την αφθονία της τροφής. Πριν τις αναφορές όμως, καλό είναι να κάνουμε έναν πρόλογο.

Πρόλογος:

Τα παραδείγματα που θα έρθουν περί των θαυμάτων της αφθονίας, καθένα απ’αυτά έχει μεταδοθεί με πολλαπλούς τρόπους, ενώ κάποια έχουν μεταδοθεί πιστότατα με δεκαέξι διαφορετικούς τρόπους. Τα πιο πολλά έχουν λάβει μέρος μπροστά σε μεγάλο πλήθος, μέσα στο οποίο οι σεβαστοί και πιστοί άνθρωποι, αναφέροντας τα, τα μετέδωσαν. Για παράδειγμα: Μεταδίδεται ότι «Εβδομήντα άντρες έφαγαν και χόρτασαν με τέσσερις χούφτες τροφής που το ονομάζουν σα’»() Εκείνοι οι εβδομήντα άντρες ακούνε το λόγο αυτό, δεν το διαψεύδουνε. Δηλαδή, με τη σιωπή τους το εγκρίνουνε.

Ενώ σ’ εκείνη την εποχή της πίστης και της ορθότητας, οι Σαχάμπεxix, που είναι φιλαλήθεις, ειλικρινείς και φιλότιμοι άντρες, αντιδρούσανε και κατακρίνανε όταν διακρίνανε και το παραμικρό ψέμα. Τα περιστατικά που θα αναφέρουμε, έχουν μεταδοθεί από πολλούς, και οι υπόλοιποι τα έχουν εγκρίνει με τη σιωπή τους. Επομένως, το κάθε περιστατικό είναι τόσο βέβαιο και ισχυρό, σαν τις νοηματικά λίαν διαδεδομένες ειδήσεις (manevi tevatür)(x-xi-xii).

Επιπλέον, οι Σαχάμπεxix, μετά την αποστήθιση των εδαφίων του Κουρ’άν, το αμέσως επόμενο που προσέξανε ήταν η διαφύλαξη των πράξεων και λόγων του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του). Προσπάθησαν, με όλη τους τη δύναμη, να διαφυλάξουν και να διατηρήσουν ιδίως τη συμπεριφορά Του απέναντι στους κανόνες και τα θαύματα, προσέχοντας πάρα πολύ την ορθότητα, την πιστότητα τους. Αυτό μας καταθέτει επίσης η Ιστορία και το Σιγιέρ.xviii Δεν έχουν παραμελήσει ούτε την παραμικρή κατάσταση, συμπεριφορά και πράξη του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του). Το ότι δεν τα έχουνε παραμελήσει και τα έχουν καταγράψει, συγκαταθέτουν και μαρτυρούν τα μεγάλα βιβλία των χαντίθi (Κουτούμπ-ι Σιττέ-ι Χαντιθιïέ)xxii.

Επίσης, στην Εποχή της Ευτυχίας (Asr-i Saadet) κιόλας, πολλοί κατέγραψαν χειρόγραφα τα θαύματα και τα χαντίθ που αποτελούν τεκμήρια για κάποιους κανόνες. Συγκεκριμένα οι επτά φημισμένοι Σαχάμπε με το όνομα Αμπντουλλάχ (Abadil-i Seb’a) κατέγραψαν με γραφή. Συγκεκριμένα ο μεταφραστής του Κουρ’άν, ο Αμπντουλλάχ Ίμπν-ι Αμπάς και ο Αμπντουλλάχ Ίμπν-ι Άμρ Ίμπν-ιλ Άς και ιδιαίτερα μετά από τριάντα-σαράντα χρόνια, χιλιάδες διερευνητές λόγιοι των Ταμπιήν, κατέγραψαν με χειρόγραφα τα χαντίθ και τα θαύματα.

Ακόμα, μετά απ’αυτό, καταρχήν, οι τέσσερις Ερμηνευτές Ιμάμηδες και χιλιάδες διερευνητές επιστήμονες των χαντίθ, τα έχουν μεταδώσει και τα έχουν φυλάξει με γραφή.

Ακόμα, διακόσια χρόνια μετά την Εγίρα (Hicret), πρώτα ο Μπουχάρι (Bukhari) και ο Μούσλιμ (Muslim), οι έξι κάτοχοι των πιο έγκυρων και αναγνωρισμένων βιβλίων των Χαντίθ (Κουτούμπι Σιττέ-ι Χαντιθιïέ), επωμίστηκαν το καθήκον της διαφύλαξης. Βγήκαν τέτοιοι δυνατοί κριτικοί επιστήμονες των Χαντίθ, όπως ο Ίμπν-ι Τζεβτζί και διέκριναν και διαχώρισαν τα κατασκευασμένα Χαντίθ (Mevzu Hadis), τα οποία κάποιοι άπιστοι, ανίδεοι, αμνήμονες και άγαρμποι, έχουν ανακατέψει.

Επίσης, μεγάλοι ειδήμονες και διερευνητές όσιοι σαν τον Τζελαλεντίν-ι Σουγιουτί ο οποίος, με τη συγκατάθεση των πνευματικά υψηλότερων οσίων, έχει τιμηθεί με την εβδομήντα φορές εμφάνιση του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) σ’αυτόν, και με τη συνομιλία μαζί Του -έχουν διαχωρίσει τα αληθινά διαμάντια των Χαντίθi, από τα άλλα κατασκευασμένα λόγια.

Τα περιστατικά και τα θαύματα που θα αναφέρουμε λοιπόν, έχουν φτάσει σ’εμάς, ακράδαντα, περνώντας έτσι από πολλά και διάφορα δυνατά, ασφαλή χέρια.

اَل۟حَم۟دُ لِلّٰهِ هٰذَا مِن۟ فَض۟لِ رَبّٖى - Δόξα τον Αλλάχ. Αυτό είναι ένα δώρο του Ραμπ() μου.

Με βάση αυτά λοιπόν, δεν πρέπει να νοηθεί πως «Από πού θα ξέρουμε ότι τα περιστατικά που έχουν έρθει από τόσο μεγάλο διάστημα, από τότε μέχρι και σήμερα, είναι άκρατα και καθαρά;»

Πρώτο παράδειγμα των Σίγουρων Θαυμάτων Περί Αφθονίας:

Αρχικά ο Μπουχάρι (Bukhari) και ο Μούσλιμ (Muslim), τα έξι πιο έγκυρα και πιστά βιβλία των Χαντίθ (Κουτούμπ-ι Σιττέ)xxii, συμμαχικά ειδοποιούν ότι:

Στο γαμήλιο γεύμα του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) με την Εξοχότατη Ζεϊνέπ, η μητέρα του Εξοχότατου Άνας, η Ούμμου Σουλέιμ, τσιγαρίζοντας στο λάδι μια χούφτα χουρμάδες και βάζοντας τα σ’ ένα δοχείο, τα έστειλε στον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) με τον Εξοχότατο Άνας. Ο Προφήτης διέταξε τον Άνας: «Κάλεσε τον τάδε και τον τάδε. Κι όποιον συναντήσεις κάλεσε κι αυτούς». Και ο Άνας προσκάλεσε όλους όσους συνάντησε. Ήρθαν περίπου τριακόσιοι Σαχάμπε και γέμισαν το Σούφφα και το ευτυχισμένο σπίτι. Αυτός διέταξε: تَحَلَّقُوا عَشَرَةً عَشَرَةً «Διαμορφώστε κύκλους των δέκα ατόμων». Μετά έβαλε το ευλογημένο Του χέρι πάνω στην τροφή και προσευχήθηκε. Και μετά είπε «Ορίστε!». Οι τριακόσιοι άντρες, όλοι τους φάγανε, χορτάσανε και σηκωθήκανε. Διέταξε τον Άνας «Σήκωσε τα». Ο Άνας είπε πως: «Δεν μπόρεσα να αντιληφθώ, αν το δοχείο ήταν πιο γεμάτο όταν το έβαλα για πρώτη φόρα, ή όταν το σήκωνα».()

Δεύτερο παράδειγμα:

Όταν ο Προφήτης τίμησε το νοικοκυριό του Αμπού Εγιούμπ Ελ-Ενσαρί, ο οποίος Τον φιλοξένησε στο σπίτι του, στην Μαντίνα, ο Εγιούμπ είπε:

Ετοίμασα φαγητό για δύο άτομα, ώστε να αρκέσει στον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) και στον Αμπού Μπάκρ-ι Σιντ`τίκ (Sıddık)xxv. Διέταξε τον Αμπού Εγιούμπ, اُدْعُ ثَلَثِينَ مِنْ اَشْرَافِ اْلاَنْصَارِ «Κάλεσε τριάντα άτομα από τους Ενσάρ». Ήρθαν τριάντα άντρες και φάγανε. Μετά διέταξε: اُدْعُ سِتِّينَ «Κάλεσε εξήντα ακόμα». Κάλεσε ακόμη εξήντα, ήρθαν και έφαγαν. Μετά διέταξε πάλι: اُدْعُ سَبْعِينَ «Κάλεσε εβδομήντα άτομα». Κάλεσε ακόμη εβδομήντα, ήρθανε, φάγανε και έμεινε κι άλλο φαγητό στα δοχεία. Όλοι όσοι ήρθανε, αντικρίζοντας το θαύμα αυτό, αποδέχτηκαν το Ισλάμ και γίνανε Μουσουλμάνοι. Από εκείνο το φαγητό, που θα αρκούσε σε δύο άτομα, φάγανε εκατόν εβδομήντα άτομα. ()

Τρίτο Παράδειγμα:

Ο Εξοχότατος Ομάρ Ιμπν-ουλ Χαττάμπ και ο Αμπού Χουράϊρα και ο Σαλαμά-Τουμπ`νούλ Ακβά και ο Αμπού Αμράτ Ελ-Ενσάρι, με διαφορετικούς τρόπους λένε πως: «Σε μια μάχη, ο στρατός έμεινε άσιτος. Απευθυνθήκανε στον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του)». Αυτός διέταξε: «Μαζέψτε όλο το υπόλοιπο συσσίτιο που υπάρχει στα ταγάρια σας». Όλοι φέρανε από λίγο χουρμά. Τα περισσότερα που έφερε ένας, ήταν τέσσερις χούφτες χουρμά. Τα βάλανε σ’ένα κιλίμι.

Ο Σελεμέ λέει ότι: «Το σύνολο του ήταν περίπου ίσα με ένα καθισμένο γίδι». Μετά ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) προσευχήθηκε για αφθονία και διέταξε: «Όλοι να φέρουν τα δοχεία τους.» Όλοι έτρεξαν και ήρθαν. Μέσα στο στρατό δεν έμεινε κανένα δοχείο που να μην το έχουν γεμίσει, περίσσεψε κιόλας πολύ.

Ένας μεταδότης από τους Σαχάμπεxix λέει: «Από εκείνη την κατάσταση της αφθονίας, κατάλαβα πως , και όλοι οι επίγειοι να ερχόντουσαν, πάλι θα ήταν αρκετό».()

Τέταρτο Παράδειγμα:

Καταρχάς ο Μπουχάρι (Bukhari) και ο Μούσλιμ (Muslim), τα 6 μεγάλα βιβλία των Χαντίθ (Κουτούμπ-ι Σιττέ)xxii δηλώνουν ότι: Ο Αμπντουρραχμάν Ιμπν-ι Aμπι Μπάκρ-ι Σιντ`τίκ (Sıddık)xxv λέει: Εμείς, εκατόν τριάντα Σαχάμπεxix, βρισκόμασταν σε μια εκστρατεία μαζί με τον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του). Κάναμε ζύμη για ένα ψωμί, ίσα με ένα σα`xxxix, που αντιστοιχεί με τέσσερις χούφτες. Επιπλέον σφάχτηκε και ένα γίδι, και μαγειρεύτηκε, μόνο τα συκώτια και τα νεφρά τσικνίστηκαν. Ορκίζομαι πως, έκοψε (Ο Προφήτης) και έδωσε από ένα κομμάτι στον καθένα από τους εκατόν τριάντα άντρες. Μετά ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), έβαλε σε δύο κεσέδες το μαγειρεμένο κρέας. Εμείς, όλοι μας, φάγαμε μέχρι να χορτάσουμε, περίσσεψε κι άλλο. Εγώ φόρτωσα το υπόλοιπο στην καμήλα. ()

Πέμπτο Παράδειγμα:

Τα έξι μεγάλα βιβλία των Χαντίθ (Κουτούμπ-ι Σιττέ)xxii αναφέρουν βεβαιότατα ότι: Στη μάχη του Χέντεκ (ή αλλιώς Γκαζβέ-ι Γκαρρά-ι Αχζάμπ) ο Εξοχότατος Τζαμπίρ-ουλ Ενσαρί ανακοινώνει με όρκο: Εκείνη τη μέρα, από ένα σα`xxxix κριθαρόψωμο, που είναι περίπου τέσσερις χούφτες και ένα κατσικάκι ενός έτους, φάγανε χίλιοι άντρες και ακόμη έμεινε, όπως ήταν.

Ο Εξοχότατος Τζαμπίρ λέει: Εκείνη τη μέρα, το φαγητό μαγειρεύτηκε στο νοικοκυριό μου. Όλοι οι χίλιοι άντρες φάγανε από εκείνο το σα`xxxix και το κατσικάκι και φύγανε. Η κατσαρόλα μας ακόμα έβραζε γεμάτη, και από τη ζύμη μας ακόμα γινότανε ψωμί. Σ’εκείνη την κατσαρόλα και σ’ εκείνη τη ζύμη είχε βάλει το ευλογημένο νερό του στόματος Του και είχε προσευχηθεί. ()

Αυτό το θαύμα της αφθονίας, της πληθώρας, ο Εξοχότατος Τζαμπίρ το ανακοινώνει, ορκίζοντας, μπροστά σε χίλιους άντρες και δείχνοντας τους ίδιους, ως ενδιαφερόμενους. Επομένως, μπορεί να ειπωθεί ότι, αυτό το περιστατικό είναι τόσο σίγουρο, σαν να μεταδίδεται από χίλιους άντρες.

Έκτο Παράδειγμα:

Σύμφωνα με απόλυτα σίγουρη μετάδοση, ο διάσημος Αμπού Ταλχά- ο οποίος είναι θείος του Εξοχότατου Άνας -του βοηθού του Προφήτη- λέει: Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) ταΐσε εβδομήντα – ογδόντα άτομα, με λίγο κριθαρόψωμο που έφερε ο Άνας, κρατώντας το κάτω από τη μασχάλη του. Διέταξε: «Κάντε σε κομμάτια εκείνο το ψωμί» και προσευχήθηκε για αφθονία. Λόγω της στενότητας του χώρου, ήρθανε από δέκα άτομα, φάγανε και φύγανε χορτασμένοι. ()

Έβδομο Παράδειγμα:

Οι απόλυτα σίγουρες μεταδόσεις και το Ένδοξο Σιφά (Shifa) και τα έξι μεγάλα βιβλία των Χαντίθ (Κουτούμπ-ι Σιττέ)xxii, σαν τον Μούσλιμ (Muslim), αναφέρουν ότι:

Ο Εξοχότατος Τζαμπίρ-ουλ Ενσαρί λέει: Ένας ζήτησε από τον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) τροφή για την οικογένεια του. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) του έδωσε μισό φορτίο κριθάρι. Εκείνος, μαζί με την οικογένεια και τους φιλοξενούμενους του έφαγαν αρκετό καιρό από εκείνο το κριθάρι. Βλέποντας ότι δεν τελειώνει, το ζύγισαν για να δουν πόσο λείπει. Μετά έφυγε η αφθονία και άρχισε να τελειώνει. Ήρθε στον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) και Του είπε όσα έγιναν. Αυτός του απάντησε:

لَو۟ لَم۟ تَكِل۟هُ لَاَكَل۟تُم۟ مِن۟هُ وَ لَقَامَ بِكُم۟

«Εάν δεν το ζύγιζες, θα σου ήταν αρκετό καθ’όλη τη διάρκεια της ζωής σου»().

Όγδοο Παράδειγμα:

Τα έγκυρα βιβλία των Χαντίθi, όπως το Τιρμίζι (Tirmidhi), Νασαί (Nasa`i), Μπαϊχακί (Bayhaqi) και Σιφά αλ-Σερίφ (Shifa` al-Sharif), δηλώνουν ότι:

Ο Εξοχότατος Σαμουρέτ Ιπνί-Τζουντούμπ λέει: Ένας κεσές με κρέας ήρθε στον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), από το πρωί ως το βράδυ, ομάδες ανθρώπων ήρθαν και έφαγαν από αυτό().

Με βάση την πραγματικότητα λοιπόν που αναφέραμε στον πρόλογο, αυτό το περιστατικό της αφθονίας, της πληθώρας, δεν είναι μετάδοση μόνο του Σαμουρέ. Αλλά, ο Σαμουρέ το κοινοποιεί, σαν ένας εκπρόσωπος στο όνομα και με την έγκριση όλων όσων έφαγαν από εκείνο το φαγητό.

Ένατο Παράδειγμα:

Σύμφωνα με την μετάδοση των πιστών διερευνητών, όπως ο κάτοχος του Σιφά αλ-Σερίφ (Shifa` al-Sharif), ο διάσημος Ιμπν-ι Εμπί Σαϊμπά και ο Ταμπερανί, Ο Εξοχότατος Αμπού Χουράϊρα λέει:

Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) με διέταξε: «Κάλεσε τους απόρους της Εγίραςxxiv (περισσότεροι από εκατό) που στεγάζονται στο Σούφφαxlii του Τιμημένο Μαστζίντ(Τέμενος)». Και εγώ τους έψαξα και τους μάζεψα. Βάλανε ένα πιάτο φαγητό για όλους μας. Εμείς φάγαμε όσο θέλαμε και σηκωθήκαμε. Το πιάτο είχε μείνει όπως ήτανε, όταν το φέρανε. Μόνο που φαινόντουσαν τα ίχνη των δαχτύλων στο φαγητό. ()

Έτσι λοιπόν, ο Εξοχότατος Αμπού Χουράϊρα, το γνωστοποιούσε στο όνομα και με την έγκριση όλων των σοφών προσώπων της Σούφφαxlii. Επομένως, είναι τόσο αδιάσειστο, σαν να το μεταδίδουν πνευματικά, όλα τα άτομα της Σούφφαxlii. Επιπλέον, είναι δυνατόν, τα αφοσιωμένα, πιστά και ωριμότατα εκείνα πρόσωπα να αποσιωπήσουν και να μην το διαψεύσουν εάν δεν υφίσταται αυτό το γεγονός;

Δέκατο Παράδειγμα:

Σύμφωνα με απόλυτα σίγουρη μετάδοση, ο Εξοχότατος Αλή λέει: Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), συγκέντρωσε το γένος του Αμπντουλμουτταλίμπ. Αυτοί ήταν σαράντα άντρες. Κάποιοι απ’αυτούς, ήταν ικανοί να φάνε ο καθένας τους ένα νεοσσό καμήλας και να πιούν τέσσερις οκάδες γάλα. Ενώ Αυτός είχε ετοιμάσει μια χούφτα φαγητό για όλους τους. Όλοι φάγανε, χορτάσανε και το φαγητό έμεινε, όπως ήταν πριν. Μετά, μέσα σε μια ξύλινη γαβάθα, έφερε γάλα, που ίσα-ίσα θα αρκούσε σε τρεις τέσσερις άντρες. Ήπιανε όλοι τους, χορτάσανε και το γάλα έμεινε, σαν να μην είχαν πιει καθόλου. ()

Να λοιπόν, ένα θαύμα αφθονίας, με την απόλυτη σιγουριά της πιστότητας, αφοσίωσης και γενναιότητας του Εξοχότατου Αλή!

Ενδέκατο Παράδειγμα:

Σύμφωνα με απόλυτα σίγουρη μετάδοση, στο γαμήλιο γεύμα του Εξοχότατου Αλή με την Εξοχότατη Φατιμάτουζ-Ζεχρά, ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) διέταξε τον Μπιλάλ-ι Χαμπεσί: «Να φτιαχτεί ψωμί, με τέσσερις-πέντε χούφτες αλεύρι και να σφαχτεί μια μικρή καμήλα». Ο Εξοχότατος Μπιλάλ λέει: Εγώ έφερα την τροφή. Έβαλε το ευλογημένο Του χέρι πάνω σ’αυτή. Μετά οι Σαχάμπε ήρθαν σε ομάδες, φάγανε και φύγανε. Προσευχήθηκε πάλι στο υπόλοιπο του φαγητού. Έστειλε στη καθεμιά από τις Αγνές Συζύγους Του από ένα κεσέ και διέταξε: «Να φάνε και να δώσουνε σ’όλες όσες έρχονται κοντά τους».()

Ναι, σ’έναν τόσο ευλογημένο γάμο, βεβαίως και πρέπει να υπάρξει και είναι αναμφισβήτητο το γεγονός της αφθονίας.

Δωδέκατο Παράδειγμα:

Ο Εξοχότατος Ιμάμ-ι Τζαφέρ-ι Σιντ`τίκ, από τον πατέρα του Ιμάμ-ι Μουχάμμεντ-ουλ Μπάκρ, και αυτός από τον πατέρα του Ιμάμ-ι Αλή, μεταδίδει:

Η Φατιμά-τουζ Ζεχράxlv μαγείρεψε φαγητό, που έφτανε μόνο για τους δύο τους. Μετά, έστειλε τον Αλή, να καλέσει τον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) να φάνε μαζί. Αυτός τους τίμησε, ήρθε και διέταξε, να σταλεί από το φαγητό, από ένα πιάτο, σε καθεμία από τις συζύγους Του. Στη συνέχεια, χωρίστηκε και από ένα πιάτο στον Αλή, στη Φατιμά και στα παιδιά της. Ύστερα από αυτό, λέει η Εξοχότατη Φατιμά: «Σηκώσαμε την κατσαρόλα μας, ήταν ακόμα γεμάτη. Με τη βούληση του Αλλάχ, φάγαμε αρκετό καιρό από εκείνο το φαγητό»().

Άραγε, γιατί δεν πιστεύεις, σαν να είδες με τα μάτια σου αυτό το θαύμα της αφθονίας, το οποίο έρχεται από τέτοια υψηλή και λαμπρή διαδοχική μετάδοση; Ναι, ακόμα και ο σατανάς, δεν μπορεί να βρει δικαιολογία μπροστά σ’αυτό.

Δέκατο Τρίτο Παράδειγμα:

Αφοσιωμένοι και πιστοί Ιμάμηδες σαν τον Αμπόυ Νταβούντ και Αχμέτ Ιμπν-ι Χανμπέλ και Ιμάμ-ι Μπεϊχάκι, μεταδίδουν από τον Ντουκέϊν-ουλ Άχμεντ Ιμπν-ι Σαΐντ-ουλ Μουζέϊν και από τον Νουμάν Ιμπν-ι Μουκαρρίν-ιλ Αχμασί αλ-Μουζέϊν- ο οποίος είναι ένας από τους Σαχάμπεxix, που έχει τιμηθεί βρίσκοντας σε συνομιλία (με τον Προφήτη) και με τα έξι αδέρφια του- από τον Τζερίρ και αυτοί με ποικίλους τρόπους μεταδίδουν από τον Εξοχότατο Ομάρ Ιμπν-ουλ Χαττάμπ ότι:

Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) διέταξε τον Εξοχότατο Ομάρ: «Δώσε συσσίτιο για το δρόμο τους, στους τετρακόσιους έφιππους που έρχονται από τη φυλή Αχμεσή». Ο Εξοχότατος Ομάρ είπε: «Ο Απόστολε του Αλλάχ, το συσσίτιο που υπάρχει είναι μόνο μερικά σα’xxxix. Το σύνολο του είναι ίσα με ένα καθισμένο νεοσσό καμήλας». Αυτός διέταξε: «Πήγαινε δώστα!». Και αυτός πήγε, και από ένα μισό φορτίο χουρμάδων έδωσε αρκετό συσσίτιο σε τετρακόσιους εφίππους. Και είπε ότι «Έμεινε έτσι όπως ήταν, σαν να μην είχε αφαιρεθεί καθόλου»().

Αυτό το θαύμα λοιπόν της αφθονίας, έγινε γεγονός, έτσι ώστε σχετίζεται με τετρακόσιους άντρες και ιδιαίτερα με τον Εξοχότατο Ομάρ. Αυτοί υπάρχουν πίσω από τις ειδήσεις και τις μεταδόσεις. Η σιωπή τους είναι έγκριση. Μην το περνάς λέγοντας πως είναι δυο-τρεις μονόπλευρες ειδήσεις. Τέτοια περιστατικά, θεωρούνται σαν πνευματικά λίαν διαδεδομένη είδηση (manevi tevatur)xii, ας είναι και μονόπλευρη είδηση.

Δέκατο Τέταρτο Παράδειγμα:

Καταρχήν Ο Μπουχάρι (Bukhari), Μούσλιμ (Muslim), και τα διάσημα, έγκυρα βιβλία των Χαντίθi, ειδοποιούν ότι: Ο πατέρας του Εξοχότατου Τζαμπίρ πέθανε. Είχε πολλά χρέη και οι δανειστές ήταν Εβραίοι. Ο Τζαμπίρ έδωσε όλη τη βασική περιουσία του πατέρα του στους δανειστές, αυτοί δεν το δέχτηκαν. Ενώ η συγκομιδή που υπήρχε στο περιβόλι του, για κάμποσα χρόνια ακόμα δε θα έφταναν για το χρέος του. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) διέταξε: «Μαζέψτε όλα τα φρούτα του περιβολιού και κάντε τα χαρμάνι». Έτσι και κάνανε. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) περιηγήθηκε μέσα στο χαρμάνι και προσευχήθηκε.

Ύστερα ο Τζαμπίρ έδωσε στους δανειστές όλα τα χρέη του πατέρα του και στο χαρμάνι είχε μείνει ακόμη συγκομιδή, τόση, όση θα έπαιρνε μέσα σε ένα χρόνο. Μια άλλη μετάδοση λέει πως αυτό που έμεινε, ήταν όσο αυτό που έδωσαν στους δανειστές. Με το γεγονός αυτό οι δανειστές, που ήταν Εβραίοι, έμειναν έκπληκτοι().

Αυτό το ολοφάνερο θαύμα της αφθονίας, λοιπόν, δεν είναι είδηση μερικών σαν τον Τζαμπίρ. Αλλά σαν την πνευματικά λίαν διαδεδομένη είδηση, έχει μεταδοθεί αντιπροσωπεύοντας όλους όσους σχετίζονται με το περιστατικό αυτό.

Δέκατο Πέμπτο Παράδειγμα:

Καταρχήν διερευνητές λόγιοι όπως ο Τιρμίζι (Tirmidhi) και ο Ιμάμ-ι Μπαϊχακί (Bayhaqi), μεταδίδουν από τον Εξοχότατο Αμπού- Χουράϊρα, με απόλυτα σίγουρη είδηση, ότι ο Αμπού-Χουράϊρα είπε: Σε μια μάχη (σύμφωνα με μια μετάδοση στη μάχη Τέμπουκ), ο στρατός έμεινε πεινασμένος. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) διέταξε هَلْ مِن شَيْءٍ «Υπάρχει κάτι;»

Εγώ είπα «Υπάρχει ένα κομμάτι από χουρμά, στο ταγάρι» (σύμφωνα με άλλον ήτανε δεκαπέντε χουρμάδες). Αυτός είπε: «Φέρτα!». Τα έφερα. Έβαλε το ευλογημένο Του χέρι και έβγαλε μια χούφτα, τα άφησε σ’ένα δοχείο και προσευχήθηκε. Μετά κάλεσε δέκα-δέκα όλους τους στρατιώτες και όλοι τους έφαγαν. Μετά διέταξε:

خُذ۟ مَا جِئ۟تَ بِهٖ وَاق۟بِض۟ عَلَي۟هِ وَلَا تَكُبَّهُ

«Πάρε αυτό που έφερες. Κράτα και διατήρησε το, μην το αδειάζεις».

Έφαγα από εκείνους τους χουρμάδες όσο ζούσε ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), ο Αμπού-Μπάκρ, ο Ομάρ και ο Οθμάν. (Μια άλλη μετάδοση λέει: Από εκείνους τους χουρμάδες πόσα φορτία ξόδεψα στο όνομα του Αλλάχ. Μετά στη δολοφονία του Εξοχότατου Οθμάν, το δοχείο εκείνο με τους χουρμάδες λεηλατήθηκε) ().

Ο σημαντικότερος μαθητής και ακόλουθος της Σούφφαxlii, του ευλογημένου σχολείου του Δασκάλου του Σύμπαντος και το Καμάρι του Σύμπαντος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του)- ο Εξοχότατος Αμπού Χουράϊρα, έχει τιμηθεί με την ιδιαίτερη προσευχή του Προφήτη για την ενδυνάμωση της μνήμης του. Αυτή η είδηση του Αμπού Χουράϊρα περί του θαύματος της αφθονίας, η οποία έλαβε μέρος σ΄ένα πολύκοσμο μέρος, όπως η μάχη του Τέμπουκ, είναι τόσο σίγουρη και βέβαιη, όσο η συγκατάθεση ολόκληρου του στρατού.

Δέκατο Έκτο Παράδειγμα:

Καταρχήν, ο Μπουχάρι (Bukhari) και τα διάσημα έγκυρα βιβλία των Χαντίθi, αναφέρουν, με απόλυτα σίγουρη μετάδοση:

Ο Εξοχότατος Αμπού Χουράϊρα πείνασε. Πηγαίνοντας πίσω από τον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), μπήκανε στο ευλογημένο σπίτι Του. Είδανε ότι υπάρχει ένα ποτήρι γάλα, που το έχουνε φέρει ως δώρο. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), διέταξε: «Κάλεσε τους μαθητές της Σούφφαxlii». Εγώ από μέσα μου είπα: «Εγώ, μόνος μου μπορώ να πιω το γάλα αυτό, εγώ το έχω πολύ ανάγκη». Όμως τους μάζεψα, όπως με διέταξε ο Προφήτης. Ήταν πάνω από εκατό άτομα. Διέταξε: «Δώσε τους να πιούνε». Κι εγώ έδωσα σ’όλους έναν-έναν το ποτήρι με το γάλα. Ο καθένας έπινε μέχρι χορτασμού και μετά το έδινα στον άλλον. Έτσι, πίνοντας ένας-ένας όλοι οι άνθρωποι της Σούφφαxlii ήπιαν από εκείνο το αγνό γάλα.

Ύστερα είπε: بَقِىَ اَنَا وَاَنْتَ فَاشْرَبْ «Εσύ και εγώ μείναμε, ποιες». Εγώ ήπια. Όσο έπινα μου έλεγε «Ποιες». Μέχρι που εγώ είπα: «Ορκίζομαι στον Ζατ-ι Ζουλτζελάλ () σε Αυτόν που σε έστειλε με Δίκαιο δεν έχω άλλο μέρος ώστε να πιω». Μετά το πήρε ο ίδιος και λέγοντας Μπισμιλλάχ (Στο όνομα του Αλλάχ) ήπιε το υπόλοιπο με ευγνωμοσύνη. Εκατό χιλιάδες φορές καλή Του όρεξη!

Αυτό λοιπόν, το ολοφάνερο, άκρατο και αγνό σαν το γάλα, θαύμα της αφθονίας, σύμφωνα με τις μεταδόσεις του Μπουχάρι (Bukhari), ο οποίος έχει αποστηθίσει πεντακόσιες χιλιάδες Χαντίθi και σύμφωνα με τα έξι μεγάλα βιβλία των Χαντίθ (Κουτούμπ-ι Σιττέ)xxii, είναι τόσο σίγουρο και αδιάσειστο, σαν να φαίνεται με τα μάτια. Επιπλέον, ο Αμπού Χουράϊρα, ο διάσημος, πιστός αποστηθιστείς και μαθητής του ευλογημένου σχολείου Σούφφαxlii του Άχμεντ Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), γνωστοποιεί και μεταδίδει την είδηση αυτή, στο όνομα και με τη συγκατάθεση όλης της Σούφφαxlii και δείχνοντας πάλι αυτούς για μάρτυρες. Όποιος ακόμη δεν αποδέχεται ότι η είδηση είναι απόλυτα σίγουρη και ότι έτσι έχουν τα πράγματα, τότε η καρδιά του είναι χαλασμένη, ή δεν έχει μυαλό.

Άραγε, είναι δυνατόν, ένας πιστός όπως ο Αμπού Χουράϊρα, ο οποίος έχει αφιερώσει όλη τη ζωή του στο Χαντίθi και στη θρησκεία και ο οποίος έχει ακούσει και μεταδώσει το Χαντίθi που λέει:

وَمَنْ كَذَبَ عَلَىَّ مُتَعَمِّدًا فَلْيَتَبَوَّأْ مَقْعَدَهُ مِنَ النَّارِ

«Όποιος συνειδητά αποδίδει σ’εμένα ψέμα, ας ετοιμαστεί για τη θέση του στην Κόλαση»() να αναφέρει ένα ανυπόστατο γεγονός και να πει έναν βάσιμο λόγο, ώστε να βάλει σε αμφιβολία και να υποτιμήσει τους προφητικούς λόγους που έχει αποστηθίσει. Επίσης, να προκαλέσει την οργή και τη διάψευση της Σούφφαxlii! Επ`ουδενί!

Ω, Κύριε, για το σεβαστό όνομα και την αφθονία και ευλογία του Ένδοξου Απόστολου (Ρεσούλ-ι Εκρέμ) Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) δώσε μας αφθονία και ευλογία για τα υλικά και πνευματικά αγαθά που μας έχεις χαρίσει.

Ένα Σημαντικό Ευφυολόγημα:

Είναι γνωστό ότι τα αδύναμα ενδυναμώνουν με τη συνάθροιση. Οι λεπτές κλωστές, όταν συγκεντρωθούνε, γίνεται ένα δυνατό σχοινί. Τα δυνατά σχοινιά, εάν σβολιαστούνε, κανείς δεν μπορεί να τα κόψει. Να λοιπόν, από τα δεκαπέντε ειδών θαύματα, δείξαμε με δεκαπέντε παραδείγματα μόνο το ένα μέρος από τα δεκαπέντε είδοι των θαυμάτων περί αφθονίας. Κάθε παράδειγμα είναι τόσο ισχυρό, ώστε ακόμα και μόνο του, αποδεικνύει την προφητεία. Αν υποθέσουμε ότι κάποια από αυτά είναι αδύναμα, και πάλι δεν μπορούμε να πούμε ότι είναι όντως αδύναμα. Διότι, ότι είναι συνενωμένο με τον ισχυρό, γίνεται ισχυρό.

Επίσης, το σύνολο αυτών των δεκαπέντε παραδειγμάτων, δείχνει ένα βέβαιο, αδιαμφισβήτητο, πνευματικά λίαν διαδεδομένο, δυνατό μεγάλο θαύμα. Εάν συνενώσουμε αυτό το μεγάλο θαύμα του συνόλου, με τα υπόλοιπα δεκατέσσερα είδοι θαυμάτων περί αφθονίας τα οποία δεν έχουν αναφερθεί, τότε -όπως όταν συνενώνονται τα σχοινιά-, θα φανεί ένα μέγα θαύμα, το οποίο δεν είναι δυνατό να κοπεί.

Μετά, πρόσθεσε αυτό το μέγα θαύμα στο σύνολο των υπόλοιπων δεκατεσσάρων ειδών θαυμάτων. Και δες πόσο δυνατή, ακράδαντη, σίγουρη απόδειξη της Προφητείας του Άχμεντ (Σ.Α.Ου) () δείχνει. Να λοιπόν, ο στύλος της Προφητείας του Άχμεντ (Σ.Α.Ου) (), είναι ένας δυνατός σαν βουνό στύλος, που αποτελείται από τη συνένωση όλων αυτών. Τώρα κατάλαβες τι ανοησία είναι να βλέπεις ως ασταθής και επιρρεπής τον ακλόνητο και υψηλό εκείνο θόλο- με τις αμφιβολίες που έρχονται από τις προσωπικές σου παρανοήσεις και από τις παρεξηγήσεις των παραδειγμάτων.

Ναι, τα θαύματα εκείνα περί της αφθονίας δείχνουν ότι, ο Άραβας Μουχάμμεντ Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) είναι ο αγαπητός υπάλληλος και σεβαστός δούλος ενός Ραχίμ() και Κερίμ() Κυρίου, ο οποίος είναι δημιουργός και διανομέας όλων των επιούσιων άρτων και αγαθών, ώστε Αυτός, αντίθετα με τους νόμους Του , από το τίποτα και από το άγνωστο στέλνει σε αυτόν (τον Προφήτη) γεύματα από τα ποικίλα αγαθά.

Ως γνωστών, η Αραβική χερσόνησος έχει λίγο νερό και αγροτική καλλιέργεια. Γι’ αυτό και ο λαός του και ιδιαίτερα οι Σαχάμπεxix, στις αρχές του Ισλάμ αποζούσαν. Επίσης, πολλές φορές έπεφταν σε λειψυδρία. Με αυτή την έννοια λοιπόν, τα σημαντικότερα και ολοφάνερα θαύματα του Άχμεντ Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) εκφάνηκαν, σχετικά με την τροφή και το νερό. Αυτά τα εκπληκτικά περιστατικά, εκτός του ότι είναι αποδείξεις και θαύματα της προφητείας, είναι πιο πολύ δωρεές του Κυρίου και προσφορές του Ραμπ() στον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), διότι υπάρχει ανάγκη. Επειδή αυτοί που είδαν τα θαύματα εκείνα αποδέχτηκαν την προφητεία. Όμως τα θαύματα όσο συνέχισαν να γίνονται, η πίστη αυξήθηκε και έγινε φως επί φωτός!

Όγδοη Ένδειξη:

Αναφέρει μερικά θαύματα που έχουν εμφανιστεί σχετικά με το νερό.

Πρόλογος:

Γνωρίζουμε ότι τα περιστατικά που λαμβάνουν χώρα μέσα σε μια ομάδα ανθρώπων και αυτό μεταδίδεται από έναν απ’αυτούς, θεωρείται αληθινό και σωστό εάν δε διαψευσθεί από τους υπόλοιπους. Επειδή, εκ γενετής ο άνθρωπος έχει έμφυτη την επιρρέπεια να επικρίνει το ψέμα. Ιδιαίτερα αν αυτοί είναι οι Σαχάμπεxix, οι οποίοι πιο πολύ απ’όλους δεν ανέχονται το ψέμα, και ιδίως αν τα περιστατικά σχετίζονται με τον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), και συγκεκριμένα, αν ο μεταδότης της είδησης είναι ένας από τους διάσημους Σαχάμπεxix, τότε βεβαίως και ο μόνος μεταδότης της είδησης θα το γνωστοποιήσει στο όνομα όλων αυτών που παραβρέθηκαν εκεί.

Κάθε παράδειγμα που θα επισημάνουμε τώρα για τα θαύματα περί νερού, με πολλούς τρόπους έχουν περάσει από τα χέρια πολλών Σαχάμπεxix στους χιλιάδες διερευνητές των Ταμπιήνxxi και αλώβητα έχουν δοθεί στα χέρια των Mουτζτεχίντxli του δεύτερου αιώνα. Και αυτοί, με μεγάλη σοβαρότητα και σεβασμό, τα πήρανε με επίνευση και τα παραδώσανε στους λόγιους και σοφούς του επικείμενου αιώνα. Κάθε επίπεδο, περνόντας από χιλιάδες δυνατά χέρια, έφτασε ως τον αιώνα μας.

Επίσης, τα βιβλία των Χαντίθi που γράφτηκαν στο Ασρ-ι Σααντέτ (Εποχή της Ευτυχίας) μεταβιβάστηκαν με ασφάλεια, ώσπου έφτασαν στα χέρια των ιδιοφυϊών ιμάμηδων της επιστήμης των Χαντίθ, όπως ο Μπουχάρι (Bukhari), και Μούσλιμ (Muslim). Και αυτοί, με τη σειρά τους, με μια τέλεια διερεύνηση, αξιολογώντας το βαθμό τους, τα διαχώρισαν και συγκέντρωσαν τα αδιάβλητα και αδιαμφισβήτητα απ’αυτά, και μας τα προσέφεραν για μάθημα.

جَزَاهُمُ اللّهُ خَيْرًا كَثِيرًا

Ας τους ανταμείψει ο Αλλάχ με άφθονο κάλλος!

Είναι λίαν διαδεδομένο (tevatour)x, λοιπόν, το γεγονός της ροής του νερού από τα ευλογημένα δάχτυλα του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), και ότι πολλοί άντρες ήπιαν από αυτό. Είναι μεταδιδόμενο από τέτοια ομάδα, ώστε δεν είναι δυνατόν να συνομολογήσουνε στο ψέμα. Αυτό το θαύμα είναι πολύ βέβαιο. Επίσης, έχει επαναληφθεί τρεις φορές μέσα σε πολύκοσμες ομάδες.

Έχει αναφερθεί, με απόλυτα σίγουρη μετάδοση, από ανθρώπους έμπιστους, όπως καταρχήν ο Μπουχάρι (Bukhari), Μούσλιμ (Muslim), ο Ιμάμ-ι Μαλίκ (Imam Malik), ο Ιμάμ-ι Σουάϊμπ (Imam Shu`ayb), ο Ιμάμ-ι Καταντέ (Imam Qatada), από τους Σαχάμπεxix, καταρχήν ο βοηθός του Προφήτη, ο Εξοχότατος Άνας (Anas), ο Εξοχότατος Τζαμπίρ (Jabir), ο Εξοχότατος Ιμπν-ι Μεσούτ (Ibn Mas`ud), ότι το νερό έρεε άφθονα από τα δάχτυλα Του και ο στρατός έπινε από αυτό. Θα επισημάνουμε εννέα παραδείγματα από τα πολλά αυτού του είδους (περί νερού).

Πρώτο Παράδειγμα:

Καταρχήν, ο Μπουχάρι (Bukhari), ο Μούσλιμ (Muslim), τα έγκυρα βιβλία, ο Εξοχότατος Άνας (Anas), με απόλυτη σιγουριά, αναφέρουν ότι:

Ο Εξοχότατος Άνας (Anas) λέει: Ήμασταν μαζί με τον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) περίπου τριακόσια άτομα, στο μέρος όπου ονομαζόταν Ζέβρα. Διέταξε να Πληθούμε (Wudu), για να επιτελέσουμε το προσκύνημα του απομεσήμερου Σαλατ`ουλ Άσρ – (Salat’oul Asr). Δε βρέθηκε νερό. Διέταξε να φέρουμε μόνο λίγο νερό. Φέραμε. Έβαλε τα ευλογημένα χέρια Του μέσα στο νερό. Είδα ότι από τα δάχτυλα Του εκρέει νερό, σαν τη βρύση. Ύστερα, ήρθαν όλοι από τα τριακόσια άτομα της συνοδείας Του, πραγματοποιήσανε τον καθαρισμό (Wudu) πλυθήκανε και ήπιανε. ()

Το παράδειγμα αυτό, λοιπόν, αναφέρεται από τον Εξοχότατο Ανάς (Anas), αντιπροσωπεύοντας όλους από τα τριακόσια άτομα. Είναι πότε δυνατόν αυτοί οι τριακόσιοι να μην συγκαταθέσουν πνευματικά σ’αυτήν την είδηση, ή να μην τη διαψεύσουν εάν δε συμφωνούν;

Δεύτερο Παράδειγμα:

Καταρχήν, ο Μπουχάρι (Bukhari), ο Μούσλιμ (Muslim) και τα έγκυρα βιβλία ειδοποιούν ότι:

Ο Eξοχότατος Τζαμπίρ Ιμπν-ι Αμπντουλλάχ-ελ Ενσαρί δηλώνει: Εμείς, χίλια πεντακόσια άτομα, στη μάχη της Χουντέϊμπιγιε διψάσαμε. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) πραγματοποιήσε τον καθαρισμό με νερό (Wudu)xlvii από ένα δερμάτινο δοχείο που το λέμε ‘κιρμπά’ (ασκί) και μετά έβαλε μέσα το χέρι Του. Είδα ότι εκρέει νερό σαν βρύση από τα δάχτυλα Του. Εμείς, χίλια πεντακόσια άτομα, γεμίσαμε τα δοχεία μας από εκείνο το ‘κιρμπά’.

Ο Σαλίμ Ιμπν-ι Εμπι-λ Τζάντ ρώτησε τον Τζαμπίρ: «Πόσα άτομα ήσασταν;». Ο Τζαμπίρ είπε: «Εκατό χιλιάδες και να ήμασταν, πάλι θα ήταν αρκετό. Όμως εμείς ήμασταν χίλιοι πεντακόσιοι»().

Οι μεταδότες αυτού του ολοφάνερου θαύματος πνευματικά, είναι χίλιοι πεντακόσιοι. Επειδή, εκ γενετής, ο άνθρωπος είναι επιρρεπής να δείχνει το ψέμα ως ψέμα. Ενώ οι Σαχάμπεxix, αυτοθυσιάζονται για την πιστότητα και το δίκαιο, υποχωρώντας με ανιδιοτέλεια από τη ζωή τους, την περιουσία τους, τον πατέρα τη μητέρα τους, από τη φυλή και το γένος τους, για το όνομα της πιστότητας και της ορθότητας. Επίσης, δεν είναι δυνατόν να αποσιωπήσουνε, ενόψει του ψέματος, ξέροντας την απειλή του ένδοξου Χαντίθi που λέει: «Όποιος, εν γνώσει του, αποδίδει σε μένα ψέμα, να ετοιμαστεί για τη θέση του στη φωτιά της κόλασης». Αφού σωπάσανε, τότε σημαίνει ότι αποδεχτήκανε την είδηση, συμφωνήσανε πνευματικά και την εγκρίνανε.

Τρίτο Παράδειγμα:

Πάλι καταρχήν, ο Μπουχάρι (Bukhari), ο Μούσλιμ (Muslim) και τα έγκυρα βιβλία, αναφέρουν ότι, στη μάχη του Μπουβάτ:

Ο Εξοχότατος Τζαμπίρ λέει: Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) διέταξε:

نَادِ بِالْوُضُوءِ

«Προσφώνησε για Βουντού (Wudu)xlvii».

Είπανε «Δεν υπάρχει νερό!». Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) είπε: «Βρείτε έστω και λίγο νερό». Φέραμε πολύ λίγο. Μετά έκλεισε το χέρι του πάνω σ’ εκείνο το νερό και διάβασε κάτι, δεν ξέρω τι. Μετά διέταξε:

رِدْنَا بِجَفْنَةِ الرَّكْبِ

«Φέρε τη μεγαλύτερη σκάφη του στρατού».

Τη φέρανε σ’εμένα και εγώ την έβαλα μπροστά στον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του). Αυτός έβαλε το χέρι Του και άνοιξε τα δάχτυλα Του. Κι εγώ έχυνα το λιγοστό εκείνο νερό πάνω στο ευλογημένο χέρι Του. Είδα ότι έκρεε άφθονο νερό από τα ευλογημένα δάχτυλα Του, και η σκάφη γέμισε. Κάλεσα όλους όσους είχαν ανάγκη. Όλοι εισήλθαν πραγματοποιήσανε τον καθαρισμό (Wudu)xlvii πλυθήκανε και ήπιανε από αυτό. Εγώ είπα «Δεν έμεινε κανείς». Αυτός πήρε το χέρι Του και η σκάφη παρέμεινε υπερπλήρης().

Αυτό το ευκρινές θαύμα λοιπόν, περί νερού του Άχμεντ (Σ. Α. Ου.) () είναι πνευματικά λίαν διαδεδομένο (tevatour)x. Επειδή ο Εξοχότατος Τζαμπίρ ήταν πάνω σ’ αυτή τη δουλειά, αυτός έχει τον πρώτο λόγο και αυτός το γνωστοποιεί στο όνομα όλου του συνόλου. Αυτός είχε το καθήκον και υπηρέτησε, έτσι το δικαίωμα της γνωστοποίησης ανήκει σ’αυτόν.

Ο Ιμπν-ι Μεσούτ δηλώνει το ίδιο στη μετάδοση του: «Εγώ είδα ότι από τα δάχτυλα Του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) έκρεε νερό σαν τη βρύση»(). Άραγε, εφόσον μια ομάδα διάσημων και αφοσιωμένων Σαχάμπεxix, όπως ο Άνας, ο Τζαμπίρ, ο Ιμπν-ι Μεσούτ, λένε «Εγώ το είδα», είναι δυνατόν να μην το έχουνε δει;

Τώρα συνένωσε αυτά τα τρία παραδείγματα και δες πόσο ισχυρό και ευκρινέστατο θαύμα είναι. Εάν συνασπίζονται οι τρεις αυτές κατευθύνσεις (των ειδήσεων), αποδεικνύουν απόλυτα όπως ακριβώς -λίαν διαδεδομένη είδηση (tevatour)x- την εκροή του νερού από τα δάχτυλα Του.

Τα θαύματα του Εξοχότατου Προφήτη Μούσα (Μωυσής) Αλεϊ-χίς Σαλάμ (Η ειρήνη του Αλλάχ μαζί του.), όπου σε δώδεκα σημεία επιτελείται η εξόρυξη νερού από την πέτρα, δεν μπορούν να φτάσουν στο βαθμό των θαυμάτων του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), όπου εκρέει από τα δέκα δάχτυλα Του νερό σαν δέκα βρύσες. Διότι, είναι δυνατόν να βγει νερό από την πέτρα, μπορεί να βρίσκεται κάτι παρόμοιο στα τετριμμένα. Όμως, το να εκρέει άφθονο νερό -σαν το ποτάμι Καβθάρlxx του Παραδείσου- μέσα από σάρκα και οστά, δεν υπάρχει πουθενά στα συνηθισμένα.

Τέταρτο Παράδειγμα:

Καταρχήν, ο Ιμάμ-ι Μαλίκ (Imam Malik) στο έμπιστο του βιβλίο Μουβαττά (Muwatta) μεταδίδει από τους διάσημους Σαχάμπεxix, όπως ο Μουάζ Ιμπν-ι Τζεμπέλ, ότι:

Ο Εξοχότατος Μουάζ Ιμπν-ι Τζεμπέλ λέει: Στη μάχη της Τέμπουκ, συναντήσαμε μια κρήνη, από την οποία έτρεχε το νερό με δυσκολία ίσα ίσα όσο μία κλώστη. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) διέταξε: «Μαζέψτε λίγο από το νερό αυτό». Μάζεψαν λίγο με τις χούφτες τους. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) έπλυνε μ’αυτό τα χέρια και το πρόσωπο Του. Αφήσαμε το νερό εκείνο πάλι στην κρήνη. Μεμιάς το στόμιο της κρήνης άνοιξε και άρχισε να τρέχει με δύναμη. Έτσι ώστε ήταν αρκετό για όλο το στρατό.

Ακόμη ένας από τους μεταδότες, ο Ιμάμ Ιμπν-ι Ισχάκ, λέει: Το νερό εκείνης της βρύσης, έτρεξε βγάζοντας βροντές κάτω από το χώμα. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) κήρυξε στον Εξοχότατο Μουάζ:

يُوشِكُ يَا مُعَاذُ اِن۟ طَالَت۟ بِكَ حَيَاةٌ اَن۟ تَرٰى مَا هٰهُنَا قَد۟ مُلِئَ جِنَانًا

«Αυτό το ευλογημένο νερό, που είναι έργο θαύματος, θα συνεχίζει και θα μετατρέψει αυτά τα μέρη σε κήπους και περιβόλια, θα το δεις αν ζήσεις.»

Ναι, έτσι και έγινε. ()

Πέμπτο Παράδειγμα:

Καταρχήν, ο Μπουχάρι (Bukhari), από τον Εξοχότατο Μπαρά και ο Μούσλιμ (Muslim), από τον Εξοχότατο Σαλαμάτ Ιμπν-ί Ακβά και τα άλλα έμπιστα βιβλία από άλλους μεταδότες, ομόφωνα, μας δηλώνουν ότι:

Στη μάχη της Χουντέϊμπιγιε, συναντήσαμε ένα πηγάδι. Εμείς ήμασταν τετρακόσια άτομα, ενώ το νερό εκείνου του πηγαδιού θα έφτανε το πολύ σε πενήντα άτομα. Βγάλαμε όλο το νερό από μέσα, δεν αφήσαμε τίποτα. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) κάθισε μπροστά στο πηγάδι. Διέταξε έναν κουβά νερό, το φέραμε. Άφησε τον ευλογημένο σίελο του στόματος Του μέσα στον κουβά, προσευχήθηκε και έριξε τον κουβά μέσα στο πηγάδι. Αυτοστιγμεί, εξυψώθηκε ενθουσιαστικά το πηγάδι και υπερχείλισε. Ολόκληρος ο στρατός με τα ζώα του ήπιαν μέχρι χορτασμού και γέμισαν και τα δοχεία τους. ()

Έκτο Παράδειγμα:

Πάλι καταρχήν οι ιδιοφυείς ιμάμηδες (επιστήμονες) των χαντίθi, όπως ο Μούσλιμ (Muslim) και ο Ιμπν-ι Τζερίρ-ι Τζαμπερί (Jarir al-Tabari), και τα άλλα έμπιστα βιβλία, μας μεταδίδουν με απόλυτη σιγουριά από το διάσημο σαχαμπί Αμπού Καταντέ:

Ο Αμπού Καταντέ λέει: Στην ξακουστή μάχη του Μούτε, πηγαίναμε για βοήθεια, αφού είχαν μαρτυρήσει οι αρχηγοί. Εγώ είχα ένα ασκί. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) διέταξε:

اِح۟فَظ۟ عَلَىَّ مٖيضَئَتَكَ فَسَيَكُونُ لَهَا نَبَأٌ عَظٖيمٌ

«Φύλαξε το ασκί σου, έχει να κάνει μεγάλη δουλειά.»

Ύστερα άρχισε η δίψα. Ήμασταν εβδομήντα δύο άτομα (κατά τον Ταμπερί, τριακόσια άτομα). Μείναμε χωρίς νερό. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) είπε: «Φέρε μου το ασκί σου». Εγώ το έφερα. Αυτός το πήρε και έβαλε το στόμα Του στο στόμιο. Δεν ξέρω αν εξέπνευσε μέσα του ή όχι. Μετά ήρθαν τα εβδομήντα δύο άτομα, ήπιανε απ’ αυτό και γέμισαν τα παγούρια τους. Στο τέλος, όταν το πήρα εγώ, ήταν ακριβώς όπως το είχα δώσει.()

Να, δες λοιπόν, αυτό το ευκρινέστατο θαύμα περί νερού του Άχμεντ (Σ. Α. Ου.) () και πες:

اَللَّهُمَّ صَلِّ وَ سَلِّمْ عَلَيْهِ وَ عَلَى آلِهِ بِعَدَدِ قَطَرَاتِ الْمَاءِ

«Ω Αλλάχ! Να παρέχεις ειρήνη και ευλογίες σε Αυτόν και στην οικογένεια Του, όσο αριθμούν οι σταγόνες του νερού!».

Έβδομο Παράδειγμα:

Καταρχήν o Μπουχάρι (Bukhari), ο Μούσλιμ (Muslim) και τα άλλα έμπιστα βιβλία, μεταδίδουν από τον Εξοχότατο Ιμράν Ιμπν-ι Χουσάΐν ότι:

Ο Ιμράν λέει: Σε μια εκστρατεία μαζί με τον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) μείναμε χωρίς νερό. Διέταξε εμένα και τον Αλή: «Στο τάδε μέρος, μια γυναίκα προχωράει, έχοντας φορτώσει στο ζώο της δύο ασκιά νερό. Φέρτε την εδώ». Εγώ και ο Αλή πήγαμε μαζί, τη βρήκαμε στο συγκεκριμένο μέρος, με το φορτωμένο νερό και την φέραμε. Μετά διέταξε: «Βάλτε λίγο νερό σ’ένα δοχείο». Το βάλαμε. Αυτός προσευχήθηκε για αφθονία. Μετά αδειάσαμε πάλι το νερό εκείνο στο ασκί που ήταν φορτωμένο στο ζώο. Διέταξε: «Ας έρθουν όλοι, να γεμίσουν τα δοχεία τους». Ήρθε όλο το καραβάνι, γέμισαν τα παγούρια τους και ήπιανε. Μετά διέταξε: «Μαζέψτε κάτι για την γυναίκα». Γεμίσανε την ποδιά της.

Ο Ιμράν λέει ακόμα: Εγώ φανταζόμουν πως εκείνα τα ασκιά, γέμιζαν και αυξάνονταν συνέχεια. Ο Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), είπε σ΄εκείνη τη γυναίκα:

اِذْهَبِى فَاِنَّا لَمْ نَأْخُذْ مِنْ مَائِكِ شَيْئًا وَلكِنَّ اللّهَ سَقَانَا

«Δεν πήραμε από το νερό σου. Αλλά ο Ύψιστος Χακκ, () μας επιδαψίλευσε με νερό από το θησαυρό Του»().

Όγδοο Παράδειγμα:

Καταρχήν ο Ιμπν-ι Χουζάϊμα (Ibn Khuzayma), στο Σαχίχ (Sahih) επισημάνει ότι μεταδίδεται από τον Εξοχότατο Ομάρ το εξής:

Στη μάχη της Τέμπουκ, μείναμε χωρίς νερό, διψάσαμε τόσο που μερικοί, από την πολύ δίψα, έσφαζαν την καμήλα τους και έπιναν από μέσα της το νερό. Ο Αμπού Μπάκρv Σιντ`τίκ (Sıddık)xxv, παρέκλησε τον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) να προσευχηθεί. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), σήκωσε το χέρι Του, και πριν ακόμα το κατεβάσει, μαζεύτηκε ένα σύννεφο και έβρεξε, έτσι ώστε γεμίσαμε τα παγούρια μας. Ύστερα, το νερό τραβήχτηκε. Δεν ξεπέρασε τα όρια του στρατού μας, ήταν αποκλειστικά για εμάς. () Συνεπώς, δεν υπήρχε σύμπτωση εδώ, ήταν μόνο και μόνο ένα άκρατο θαύμα του Άχμεντ (Σ. Α. Ου.)

Ένατο Παράδειγμα:

Ο εγγονός του διάσημου Αμπντουλλάχ Ιμπν-ι Αμρ Ιμπν-ιλ Ας και ο Αμρ Ιμπν-ι Σουάϊμπ, από τον οποίο οι τέσσερις μεγάλοι ιμάμηδες εμπιστευόμενοι αυτόν και βασιζόμενοι σ’αυτόν διερεύνησαν και έφτασαν στις αρχικές πηγές των χαντίθ -με απόλυτη σιγουριά μεταδίδουν ότι:

Πριν την προφητεία ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), μαζί με τον θείο Του Αμπού Τάλιμπ, πάνω στην καμήλα ήρθανε στο μέρος που ονομάζεται Ζιλχιτζάζ και βρίσκεται γύρω από το Αράφε. Ο Αμπού Τάλιμπ είπε: «Δίψασα». Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), κατεβαίνοντας από την καμήλα, χτύπησε το πόδι Του στο χώμα. Εξέρρευσε από εκεί νερό και ο Αμπού Τάλιμπ ήπιε. ()

Ένας από τους διερευνόντες επιστήμονες λέει: Το περιστατικό αυτό, επειδή έχει πραγματοποιηθεί πριν την προφητεία, θεωρείται μεν από τα ιρχασάτ, παράλληλα όμως σύμφωνα με το γεγονός ότι μετά από χίλια χρόνια αναδείχτηκε στο ίδιο σημείο η βρύση του Αραφάτ, είναι ένα από τα εκπληκτικά φαινόμενα (Κeramat) του Άχμεντ (Σ. Α. Ου.)

Έτσι, και ας μην είναι ενενήντα, τα εννέα αυτά παραδείγματα με ενενήντα τρόπους και κατευθύνσεις των μεταδόσεων, ειδοποιούν και γνωστοποιούν απόλυτα τα θαύματα του νερού. Τα πρώτα εφτά παραδείγματα είναι σίγουρα και ακράδαντα, όπως οι πνευματικά (ηθικά) διαδεδομένη είδηση (manevi tevatür). Τα δύο τελευταία παραδείγματα, αφενός μεν δεν έχουν πολλούς μεταδότες και πολλές δυνατές κατευθύνσεις, αφετέρου δε αναφέρεται στη συνέχεια ως αρχική πηγή πάλι τον Εξοχότατο Ομάρ -από τον Ιμάμ-ι Μπεϊχάκι και Χακίμ και τα άλλα έμπιστα βιβλία,- ένα δεύτερο παρόμοιο θαύμα σχετίκα με τους Σαχάμπεxix και το οποίο επικυρώνει και ενισχύει το προηγούμενο θαύμα που σχετίζεται με τους Σαχάμπεxix του όγδοου παραδείγματος που μεταδίδεται εξήσου από τον Εξοχότατο Ομάρ.

Το δεύτερο είναι ως εξής: Ο Εξοχότατος Ομάρ παρακάλεσε τον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) να κάνει τη γνωστή ως «προσευχή της βροχής» επειδή ο στρατός είχε ανάγκη από νερό. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) σήκωσε το χέρι Του. Μεμιάς μαζεύτηκε ένα σύννεφο, έβρεξε, παρείχε νερό όσο χρειαζόταν ο στρατός και έφυγε. Ήταν σαν να ήταν εντεταλμένο ιδίως για να παρέχει νερό. Ήρθε, έδωσε όσο χρειαζότανε και έφυγε.

Αυτό το περιστατικό επικυρώνει και επιβεβαιώνει απόλυτα το όγδοο παράδειγμα. Παράλληλα όμως, ως αναφορά στο περιστατικό αυτό, ένας διερευνών επιστήμονας, όπως ο Ιμπν-ι Τζάβζι- ο οποίος είναι ένας από τους διάσημους ειδήμονες, και στην επαλήθευση (των χαντίθi) διενεργεί με υπέρ απαιτητικότητα και σχολαστικότητα, έτσι ώστε έχει κατακρίνει και έχει αρνηθεί πολλά αληθινά (σαχίχ) χαντίθi θεωρόντας τα ως κατασκευασμένα (mevzu) έχει επισημάνει πως: «Αυτό το περιστατικό έχει πραγματοποιηθεί στην ξακουστή μάχη του Μπάντρ»().

Το εδάφιο που λέει وَيُنَزِّلُ عَلَيْكُمْ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً لِيُطَهِّرَكُمْ بِهِ «Είχε κατεβάσει βροχή πάνω σας από τον ουρανό, για να σας καθαρίσει.» () επισημάνει και αναφέρεται στο περιστατικό αυτό.

Εφόσον το εδάφιο υποδεικνύει αυτό το περιστατικό, τότε δε μένει αμφιβολία για τη βεβαιότητα του.

Επιπλέον, η ξαφνική και αιφνιδιαστική έλευση της βροχής με την Προφητική προσευχή και πριν αυτός κατεβάσει ακόμα το χέρι Του, έχει επαναληφθεί πολλές φορές. ‘Ωστε αυτό από μόνο του κιόλας αποτελεί ένα λίαν διαδεδομένο θαύμα. Μερικές φορές, μέσα στο τζαμί, πάνω στον άμβωνα, σήκωνε το χέρι Του και πριν ακόμη το κατεβάσει, άρχιζε να βρέχει. Έτσι έχει μεταδοθεί με λίαν διαδεδομένες ειδήσεις (tevatur)x.()

Ένατη Ένδειξη:

Ένα από τα είδη των θαυμάτων του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) είναι η προσέλευση των δέντρων κοντά Του, υπακούοντας στη διαταγή Του, σαν τους ανθρώπους. Αυτό το θαύμα, περί των δέντρων, είναι νοηματικά λίαν διαδεδομένο, όπως η εκροή νερού από τα ευλογημένα δάχτυλα Του. Υφίστανται ποικίλοι τρόποι και κατευθύνσεις της μετάδοσης του.

Ναι, το γεγονός ότι το δέντρο κατ’εντολή του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) βγήκε από τη θέση του και ήρθε κοντά Του, μπορεί να ειπωθεί ότι είναι καταφανής λίαν διαδεδομένο. Επειδή, διάσημοι και πιστοί Σαχάμπε, όπως ο Εξοχότατος Αλή, ο Εξοχότατος Ιμπν-ι Αμπάς, ο Εξοχότατος Ιμπν-ι Μασούτ, ο Εξοχότατος Ιμπν-ι Ομάρ, ο Εξοχότατος Για’λε Ιμπν-ι Μουρρά, ο Εξοχότατος Τζαμπίρ, ο Εξοχότατος Άνας Ιμπν-ι Μαλίκ, ο Εξοχότατος Μπουραϊντά, ο Εξοχότατος Ουσαμά μπιν Ζέϊντ και ο Εξοχότατος Γκαϊλάν Ιμπν-ι Σαλαμά, καθένας απ’αυτούς, με απόλυτη σιγουριά, έχουν αναφέρει το ίδιο θαύμα περί του δέντρου. Εκατοντάδες λόγιοι (Ιμάμηδες) των Ταμπιήν, έχουν μεταδώσει το θαύμα αυτό απ’όλους τους προαναφερμένους Σαχάμπε και με διαφορετικούς τρόπους και διαφορετικές πηγές από τον καθένα. Μας τα έχουν μεταδώσει δηλαδή, όχι μόνο ως λίαν διαδεδομένες, αλλά διπλά και πολλαπλά πιο διαδεδομένες ειδήσεις. Αυτό το θαύμα λοιπόν περί του δέντρου, είναι αναμφίβολα απόλυτα σίγουρο, νοηματικά λίαν διαδεδομένο (manevi tevatür).

Τώρα, παρόλο που αυτό το μέγα θαύμα περί των δέντρων έχει επαναληφθεί πολλές φορές, θα αναφέρουμε μόνο σε μερικά από τα γερά και παρόμοια παραδείγματα.

Πρώτο Παράδειγμα:

Καταρχήν, ο Ιμάμ-ι Ιμπν-ι Ματζέ (Μaja) και Νταριμί (Darimi) και ο Ιμάμ-ι Μπεϊχάκι (Bayhaqi) μεταδίδουν με απόλυτη σιγουριά από τον Εξοχότατο Άνας (Anas) Ιμπν-ι Μαλίκ και τον Εξοχότατο Αλή. Επίσης, ο Μπεζζάζ και ο Ιμάμ-ι Μπεϊχάκι από τον Εξοχότατο Ομάρ ότι:

Τρεις Σαχάμπε είπανε: Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) είχε επηρεαστεί πολύ από τη διάψευση των άπιστων απαρνητών και ήταν στεναχωρημένος, είπε:

يَا رَبِّ اَرِنٖى اٰيَةً لَا اُبَالٖى مَن۟ كَذَّبَنٖى بَع۟دَهَا

«Ω Απόλυτος Συντηρητής και Επιμορφωτής Κύριος Ραμπ μου, δείξε μου ένα τέτοιο θαύμα, έτσι ώστε από δω και πέρα να αδιαφορήσω αυτούς που με διαψεύδουν.» ()

Κατά τον Άνας, ο Εξοχότατος Τζεμπραήλ παραβρισκόταν έτοιμος. Στην άκρη της κοιλάδας υπήρχε ένα δέντρο. Με την υπαγόρευση του Εξοχότατου Τζεμπραήλ, ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) κάλεσε εκείνο το δέντρο, κι αυτό ήρθε κοντά Του. Μετά το διέταξε: «Πήγαινε.» Κι αυτό πήγε πάλι και επαναβολεύτηκε στη θέση του.

Δεύτερο Παράδειγμα:

Ο μεγάλος επιστήμονας της Νοτιοανατολικής Αφρικής και Ενδουλουσίας, ο Καντί Ιγιάζ, στο βιβλίο του Σιφά-ι Σερίφ (Qadi Iyad, al-Shifa`), αναφέρει με ορθό, δυνατό και μεγαλοπρεπή διαδοχικό τίτλο από τον Εξοχότατο Αμπντουλλάχ Ιμπν-ι Ομάρ, ότι:

(Ο Ομάρ λέει) Σε ένα ταξίδι , ήρθε κοντά στον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) ένας βεδουίνος.

Αυτός κήρυξε:

اَيْنَ تُرِيدُ «Πού πηγαίνεις;»

Ο βεδουίνος είπε: «Στους δικούς μου».

Μετά κήρυξε ο Προφήτης:

هَلْ لَكَ اِلَى خَيْرٍ مِنْ ذلِكَ«Δε θέλεις ένα μεγαλύτερο ‘καλό’ απ’αυτό;»

Ο βεδουίνος είπε: «Τι είναι αυτό;»

Και αυτός κήρυξε:

اَن۟ تَش۟هَدَ اَن۟ لَٓا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ وَح۟دَهُ لَا شَرٖيكَ لَهُ وَاَنَّ مُحَمَّدًا عَب۟دُهُ وَرَسُولُهُ

«Το να προσμαρτυρήσεις ότι ο Αλλάχ είναι ένας , δεν υπάρχει άλλος θεός εκτός από τον Αλλάχ, Αυτός δεν έχει συνέταιρο και ότι ο Μουχάμμεντ είναι δούλος και Απόστολος Του.»

Ο βεδουίνος είπε: «Ποια είναι η απόδειξη σ’αυτό που λες;»

Ο Προφήτης κήρυξε:

هذِهِ الشَّجَرَةُ السَّمُرَةُ «Το δέντρο που είναι στην άκρη της κοιλάδας θα επιμαρτυρήσει.»

Ο Ιμπν-ι Ομάρ λέει: Εκείνο το δέντρο ταλαντευόμενο βγήκε από τη θέση του ραγίζοντας το χώμα, και ήρθε κοντά στον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του). Ο Προφήτης, τρεις φορές το επίδειξε ως μάρτυρα, κι αυτό προσμαρτύρησε την ορθότητα Του. Το διέταξε, κι αυτό πήγε πάλι και επαναβολεύτηκε στη θέση του().

Σύμφωνα με τη μετάδοση του Εξοχότατου Μπουραϊντά Ιμπν-ι Σαχίμπ-ιλ Εσλεμή, με απόλυτη σιγουριά αναφέρει: Σε ένα ταξίδι που ήμασταν μαζί με τον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), έφτασε κοντά Του ένας βεδουίνος Άραβας. Επιζήτησε από Αυτόν ένα θαύμα. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) κήρυξε:

قُل۟ لِتِل۟كَ الشَّجَرَةِ رَسُولُ اللّٰهِ يَد۟عُوكِ

«Πες σε εκείνο το δέντρο ‘Ο Ρεσουλουλλάχ (Απόστολος του Αλλάχ) σε καλεί’» και υπόδειξε ένα δέντρο. Το δέντρο εκείνο, γέρνοντας αριστερά και δεξιά, έβγαλε τις ρίζες του από τη γη, ήρθε ενώπιον του Προφήτη, και τον χαιρέτησε λέγοντας

اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ يَارَسُولَ «Η ειρήνη και οι ευλογίες (του Αλλάχ) μαζί σου, Ω Απόστολε του Αλλάχ!» () Μετά ο βεδουίνος Άραβας είπε: «Να επιστρέψει στη θέση του». Ο Προφήτης διέταξε και αυτό επέστρεψε. Ο βεδουίνος είπε: «Επέτρεψε μου να σε προσκυνήσω». Αυτός είπε: «Σε κανέναν δεν επιτρέπεται». Μετά ο βεδουίνος είπε: «Τότε ας φιλήσω το χέρι και το πόδι σου». Του επιτράπηκε.

Τρίτο Παράδειγμα:

Καταρχήν το Σαχίχ του Μούσλιμ και τα άλλα έμπιστα βιβλία αναφέρουν ότι:

Ο Τζαμπίρ λέει: Σε ένα ταξίδι ήμασταν μαζί με τον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του). Έψαξε ένα μέρος για να κάνει την ανάγκη Του. Όμως δεν υπήρχε ένα μέρος για να καλυφθεί. Μετά πήγε κοντά σε δύο δέντρα, πιάνοντας το ένα απ’ το κλαδί το τράβηξε. Το δέντρο υπακούοντας Τον πήγε μαζί Του, το πήγε δίπλα στο άλλο δέντρο. Έφερε δίπλα-δίπλα τα δύο εκείνα δέντρα όπως υπακούει και έρχεται μια καμήλα όταν την τραβάς από τα ηνία. Μετά είπε:

اِل۟تَئِمَا عَلَىَّ بِاِذ۟نِ اللّٰهِ

«Σκεπαστείτε πάνω μου». Τα δύο δέντρα συνενώνοντας γίνανε σκέπαστρο. Τελειώνοντας την ανάγκη Του πίσω τους, τους έδωσε εντολή και γύρισαν στις θέσεις τους().

Σε μια δεύτερη μετάδοση πάλι, ο Εξοχότατος Τζαμπίρ λέει ότι: Με διέταξε (ο Προφήτης):

يَا جَابِرُ قُل۟ لِهٰذِهِ الشَّجَرَةِ يَقُولُ لَكِ رَسُولُ اللّٰهِ: اِل۟حَقٖى بِصَاحِبَتِكِ حَتّٰى اَج۟لِسَ خَل۟فَكُمَا

«Πες σε εκείνα τα δέντρα να συνενωθούν για την ανάγκη του Ρεσουλουλλάχ (Απόστολου του Αλλάχ)». Έτσι είπα, και αυτά ενωθήκανε. Ύστερα, ενώ περίμενα εγώ εξήλθε ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του). Έδειξε με το κεφάλι του αριστερά και δεξιά, σαν να έδινε σήμα, και τα δύο εκείνα δέντρα γύρισαν στις θέσεις τους.()

Τέταρτο Παράδειγμα:

Με απόλυτα σίγουρη μετάδοση, ο Ουσάμε μπιν Ζέϊντ, ένας από τους βοηθούς και γενναίους στρατηγούς του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) λέει:

Βρισκόμασταν σε ένα ταξίδι μαζί με τον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του). Δεν υπήρχε ένα κατάλληλο σκεπασμένο μέρος για την εκπλήρωση της φυσικής ανάγκης. Κήρυξε:

هَلْ تَرَى مِن نَخْلٍ اَوْ حِجَارَةٍ

«Βλέπεις τίποτα σαν δέντρο ή πέτρα;» Είπα: «Ναι, υπάρχει». Με διέταξε:

اِن۟طَلِق۟ وَقُل۟ لَهُنَّ اِنَّ رَسُولَ اللّٰهِ يَأ۟مُرُكُنَّ اَن۟ تَا۟تٖينَ لِمَخ۟رَجِ رَسُولِ اللّٰهِ وَقُل۟ لِل۟حِجَارَةِ مِث۟لَ ذٰلِكَ

«πες στα δέντρα ‘ενωθείτε για την ανάγκη του Ρεσουλουλλάχ (Απόστολου του Αλλάχ)!’ και στις πέτρες ‘μαζευτείτε σαν τοίχος!’». Εγώ πήγα και το είπα. Ορκίζομαι πως τα δέντρα συνενωθήκανε και οι πέτρες σχηματίσανε τοίχο. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), μετά την εκπλήρωση της ανάγκης Του, διέταξε: قُلْ لَهُنَّ يَفْتَرِقْنَ «Πες τους να χωριστούνε».

Ορκίζομαι στον Κάτοχος Μεγαλείου Δύναμης Ζατ-ι Ζουλτζελάλ Αλλάχ και στον Κάτοχο της ψυχής μου, ότι τα δέντρα και οι πέτρες χωρίστηκαν και πήγανε στις θέσεις τους.()

Αυτά τα δύο περιστατικά που αναφέρονται από τον Εξοχότατο Τζαμπίρ και Ουσάμε, αναφέρονται το ίδιο ακριβώς και από τους Για’λε Ιμπν-ι Μουρρέ και Γκαϊλάν Ιμπν-ι Σαλαμάτ-ις Σακαφί και τον Εξοχότατο Ιμπν-ι Μασούντ, στη μάχη του Χουνέϊν. ()

Πέμπτο παράδειγμα:

Ο Ιμάμ-ι Ιμπν-ι Φεβρέκ, ο μέγας σοφός επιστήμονας του τότε αιώνα, ο οποίος με την άκρως εξαιρετική, τέλεια κρίση και νομολογία του και περίφημη αρετή του, έχει γίνει γνωστός ως ο «Δεύτερος Ιμάμ-ι Σαφιή», μεταδίδει με απόλυτη σιγουριά ότι:

Στη μάχη του Τάϊφ, βαδίζοντας τη νύχτα, πάνω στο άλογο, ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) είχε αποκοιμηθεί. Σ’αυτή την κατάσταση, συνάντησε μπροστά του ένα δέντρο, που λέγεται ‘σιντρέ’. Το δέντρο, για να μη θίξει το άλογο Του, κόπηκε στα δύο και Του άνοιξε το δρόμο. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), πέρασε με το άλογο Του μέσα απ’ αυτό. Μέχρι και σήμερα, το δέντρο εκείνο στέκετε στα δύο πόδια, στη σεβάσμια εκείνη στάση. ()

Έκτο Παράδειγμα:

Ο Εξοχότατος Για’λε αναφέρει στην απόλυτα σίγουρη μετάδοση του:

Σ’ ένα ταξίδι, ένα δέντρο που ονομάζεται ‘ταλχά’ ή ‘σεμουρέ’, ήρθε και περιφέρθηκε γύρω από τον Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) (σαν να κάνει ταβάφ γύρω από την ευλογημένη Καάμπα) και ξαναγύρισε στη θέση του. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) κήρυξε πως:

اِنَّهَا اِس۟تَأ۟ذَنَت۟ اَن۟ تُسَلِّمَ عَلَىَّ

«Το δέντρο αυτό ζήτησε από τον Παντοκράτορα Δικαίον Χακκ Αλλάχ, να με χαιρετήσει.» ()

Έβδομο Παράδειγμα:

Οι επιστήμονες των χαντίθ, αναφέρουν με απόλυτα σίγουρη μετάδοση από τον Ιμπν-ι Μασούντ:

Ο Ιμπν-ι Μασούντ είπε: Στο μέρος όπου ονομάζεται Μάτν-ι Ναχλ, όταν τα τζίν του Νουσάϊμπιν ήρθαν στον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) για να φωτιστούνε, ένα δέντρο ειδοποίησε τον ερχομό αυτών των τζίν.

Επιπλέον, ο Ιμάμ-ι Μουτζαχίτ, μεταδίδει από τον Ιμπν-ι Μασούντ: Τα όντα αυτά (τα τζίν) επιζήτησαν ένα τεκμήριο (θαύμα). Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), διέταξε σε ένα δέντρο και αυτό βγήκε από τη θέση του και ήρθε, μετά ξαναγύρισε. ()

Να λοιπόν, ένα θαύμα ήταν αρκετό για τα τζιν. Ένας άνθρωπος που ακούει χίλια παρόμοια θαύματα, εάν δεν έρχεται στην πίστη, άραγε, δε γίνεται πιο σατανάς και από τους σατανάδες που αποκαλούν ως εξής τα τζίν;

يَقُولُ سَفِيهُنَا عَلَى اللَّهِ شَطَطًا

«Ο άμυαλος από μας μιλάει εσφαλμένα και λέει ψέματα σχετικά με τον Αλλάχ»().

Όγδοο Παράδειγμα:

Τα Σαχίχ-ι Τιρμίζι με απόλυτα σίγουρη μετάδοση αναφέρουν από τον Εξοχότατο Ιμπν-ι Αμπάς:

Ο Ιμπν-ι Αμπάς είπε: Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) κήρυξε σ’έναν Άραβα βεδουίνο:

اَرَاَي۟تَ اِن۟ دَعَو۟تُ هٰذَا ال۟عِذ۟قَ مِن۟ هٰذِهِ النَّخ۟لَةِ اَتَش۟هَدُ اَنّٖى رَسُولُ اللّٰهِ؟

«Εάν καλέσω το κλαδί αυτού του δέντρου να έρθει κοντά μου, και αυτό αν έρθει, θα φέρεις πίστη ότι εγώ είμαι Απόστολος του Αλλάχ; ».

Αυτός είπε: «Ναι». Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) το κάλεσε. Εκείνο το ξερό κλαδί της χουρμαδιάς κόπηκε πάνω από το δέντρο και πήδησε, ήρθε κοντά στον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) μετά Αυτός έδωσε εντολή και ξαναγύρισε στη θέση του. ()

Υπάρχουν, λοιπόν, πολλά σαν αυτά τα οχτώ παραδείγματα, τα οποία έχουν μεταδοθεί από διάφορες κατευθύνσεις. Είναι γνωστό πως εάν ενωθούν εφτά οχτώ σχοινιά, γίνεται ένα δυνατό παλαμάρι. Επιπλέον, το θαύμα αυτό περί του δέντρου, που μεταδίδεται με πολλές κατευθύνσεις από τους διασημότερους αφοσιωμένους και ορθούς Σαχάμπε, βεβαίως και είναι ισχυρό ως νοηματικά λίαν διαδεδομένη είδηση έτσι ώστε θεωρείται πραγματική λίαν διαδεδομένη είδηση. Έτσι κι αλλιώς, όταν περνάει στα χέρια των Ταμπιήν, μετά τους Σαχάμπε, αποτελεί λίαν διαδεδομένη είδηση. Ιδίως τα έμπιστα βιβλία, όπως του Μπουχάρι, Μούσλιμ, Ιμπν-ι Χιμπάν, Τιρμίζι, έχουν ενισχύσει και διατηρήσει τόσο καλά το δρόμο αυτό ως την εποχή των Σαχάμπε, ώστε το να το βλέπεις στον Μπουχάρι, είναι σαν να το ακούς από τους Σαχάμπε.

Εφόσον, όπως τα παραδείγματα αυτά, τα δέντρα που βλέπουν, γνωρίζουν Τον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) και εγκρίνοντας την Προφητεία Του Τον χαιρετούν, Τον προσκυνούν και υπακούν τις διαταγές Του, άραγε, κάποια άψυχα, άμυαλα όντα που αποκαλούνται άνθρωποι, εάν δεν Τον αναγνωρίζουνε, δεν Τον αποδέχονται, δεν αξίζουν τη φωτιά, όπως ένα κομμάτι άχρηστο, ασήμαντο ξύλο ενός ξερού δέντρου και πιο κατώτερα απ’αυτό;

Δέκατη Ένδειξη:

Το θαύμα, το οποίο ενισχύει πιο πολύ τα θαύματα περί των δέντρων, και που έχει μεταδοθεί με λίαν διαδεδομένη είδηση, είναι το θαύμα όπου θρηνεί ένας ξερός κορμός χουρμαδιάς, حَنِينُ الْجِذْعِ.

Ναι, ο θρήνος του ξερού αυτού κορμού μετά τον αποχωρισμό του Άχμεντ (Σ.Α.Ου.) απ`αυτό μέσα στο Μαστζίντ-ι Σερίφ του Προφήτη, και μπροστά σε ένα μεγάλο κοινό, ενδυναμώνει και επαληθεύει τα προηγούμενα παραδείγματα περί των δέντρων. Διότι κι αυτό είναι δέντρο, είναι το ίδιο είδος. Όμως, αυτό μεταδίδεται ιδιαίτερα και μεμονωμένα, ως λίαν διαδεδομένη είδηση. Ενώ, το καθένα από τα άλλα μεταδίδεται ως είδος, κάποια τμήματα και παραδείγματα απ’αυτά δεν αποτελούν σαφή λίαν διαδεδομένη είδηση.

Ναι, το ξερό δοκάρι της χουρμαδιάς, που βρισκόταν μέσα στο Μεστζίντ-ι Σερίφ, ήταν αυτό που ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) στηριζόταν, όταν έκανε κήρυγμα. Ύστερα, όταν κατασκευάστηκε το Μινμπέρ-ι Σερίφ (άμβωνας), ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) ανέβηκε στον άμβωνα και άρχισε το κήρυγμα. Καθώς αυτός προσφωνούσε το κήρυγμα, το δοκάρι άρχισε να κλαίει και να στενάζει σαν καμήλα, κι όλο το κοινό το άκουσε. Ώσπου, ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) πήγε κοντά του, έβαλε το χέρι Του πάνω του, μίλησε μαζί του και το παρηγόρησε, και αυτό σταμάτησε. ()

Το θαύμα αυτό του Άχμεντ Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) έχει μεταδοθεί με πολλαπλές κατευθύνσεις, σε βαθμό λίαν διαδεδομένης είδησης. Ναι, το θαύμα του θρηνηθέντος ξερού κορμού حَنِينُ الْجِذْعِ είναι πολύ διαδεδομένο και διάσημο και είναι πραγματικά λίαν διαδεδομένη είδηση(). Έχοντας φτάσει από δεκαπέντε διαφορετικές κατευθύνσεις (μεταδόσεις) των μεγάλων ομάδων των Σαχάμπε στους Ταμπιήν, αυτοί, με εκατό ηγέτες και λόγιους τους, έχουν μεταδώσει με τις ίδιες κατευθύνσεις το θαύμα αυτό στους επόμενους αιώνες. Από την ομάδα αυτή των Σαχάμπε, οι διάσημοι λόγιοι απ’ αυτούς, και οι αρχηγοί των μεταδοτών των χαντίθ, όπως ο Εξοχότατος Aνάς Ιμπν-ι Μαλίκ (βοηθός του Προφήτη), ο Εξοχότατος Τζαμπίρ μπιν Αμπντουλλάχ-ιλ Ενσαρί (βοηθός του Προφήτη), ο Εξοχότατος Αμπντουλλάχ Ιμπν-ι Ομάρ, ο Εξοχότατος Αμπντουλλάχ Ιμπν-ι Αμπάς, ο Εξοχότατος Σεχλ μπιν Σα’ντ, ο Εξοχότατος Αμπού Σαΐντ-ιλ Χουντρί, ο Εξοχότατος Ουμπέϊ Ιμπν-ι Κα’μπ, ο Εξοχότατος Μπουραϊντά, η Εξοχότατη μητέρα των πιστών, η Ούμμου Σελεμέ, ο καθένας από τους διάσημους αυτούς Σαχάμπε και αρχηγούς των μεταδοτών, βρισκόμενοι στην αρχή της πηγής των κάθε κατευθύνσεων -μεταδόσεων, έχουν γνωστοποιήσει και μεταδώσει αυτό το λίαν διαδεδομένο θαύμα στους πιστούς. Ύστερα, καταρχήν ο Μπουχάρι και ο Μούσλιμ, τα έμπιστα βιβλία έχουν μεταδώσει αυτό το λίαν διαδεδομένο θαύμα, με τις ίδιες κατευθύνσεις στον επόμενο αιώνα.

Να λοιπόν, η μετάδοση που έχει ως αρχική πηγή τον Τζαμπίρ, στην κατεύθυνση του λέει: Όταν ο Aνάς προσφωνούσε το κήρυγμα στο Μεστζίντ-ι Σερίφ, στηριζότανε στον ξερό κορμό ενός δέντρουجِذْعُ النَّخْلِ. Όταν έγινε το Μινμπέρ-ι Σερίφ (ο ένδοξος άμβωνας), και ανέβηκε σ’ αυτό, ο στύλος εκείνος δεν άντεξε και έκλαψε βγάζοντας βογκητά και σπαραγμούς, σαν μια έγκυος καμήλα.

Στην κατεύθυνση του Εξοχότατου Aνάς λέει: Έκλεγε σαν βόδι και ανατρίχιασε όλο το κοινό μέσα στο μεστζίτ.

Στην κατεύθυνση του Σεχλ Ιμπν-ι Σα’ντ λέει: Μαζί με τους στεναγμούς αυτουνού, άρχισε να κλαίει και το κοινό.

Στην κατεύθυνση του Εξοχότατου Ουμπέϊ Ιμπν-ι Κα’μπ λέει: ‘Εκλαψε τόσο, ώστε ράγισε στα δύο.

Σύμφωνα με μια άλλη κατεύθυνση, ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) κήρυξε πως:

اِنَّ هٰذَا بَكٰى لِمَا فَقَدَ مِنَ الذِّك۟رِ

«Ο θρήνος του είναι από τον αποχωρισμό του Θείου ψαλμού που διαβαζότανε και εξυμνούνταν στο κήρυγμα κοντά του».

Σε μια άλλη κατεύθυνση, κήρυξε πως:

لَو۟ لَم۟ اَل۟تَزِم۟هُ لَم۟ يَزَل۟ هٰكَذَا اِلٰى يَو۟مِ ال۟قِيَامَةِ تَحَزُّنًا عَلٰى رَسُولِ اللّٰهِ

«Εάν δεν το αγκάλιαζα και δεν το παρηγορούσα, ο θρήνος του θα συνέχιζε έτσι, ως την συντέλεια του κόσμου, από τον αποχωρισμό του Ρεσουλουλλάχ του Απόστολου του Αλλάχ».

Στην κατεύθυνση του Εξοχότατου Μπουραϊντά, λέει: Όταν έκλαψε ο κορμός εκείνος, ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) έβαλε το χέρι Του πάνω του και κήρυξε:

اِن۟ شِئ۟تَ اَرُدُّكَ اِلَى ال۟حَائِطِ الَّذٖى كُن۟تَ فٖيهِ تَن۟بُتُ لَكَ عُرُوقُكَ وَيَك۟مُلُ خَل۟قُكَ وَيُجَدَّدُ خُوصُكَ وَثَمَرُكَ وَاِن۟ شِئ۟تَ اَغ۟رِسُكَ فِى ال۟جَنَّةِ يَأ۟كُلُ اَو۟لِيَاءُ اللّٰهِ مِن۟ ثَمَرِكَ

«Εάν θέλεις να σε βάλω στην παλιά σου θέση. Εκεί θα ριζώσεις, θα μεγαλώσεις, τα φύλλα σου θα πρασινέψουν και θα καρποφορήσεις πολλές φορές. Εάν θέλεις τον Παράδεισο, να σε φυτέψω εκεί, εκεί θα τρώνε από τους καρπούς σου οι αγαπημένοι δούλοι- πιστοί του Αλλάχ».

Μετά άκουσε τι λέει το δοκάρι, το οποίο μίλησε και είπε, και οι άντρες που βρίσκονταν πίσω το ακούσανε:

اِغ۟رِس۟نٖى فِى ال۟جَنَّةِ يَأ۟كُلُ مِنّٖى اَو۟لِيَاءُ اللّٰهِ فٖى مَكَانٍ لَا يَب۟لٰى

«Φύτεψε με στο Παράδεισο , ώστε εκεί να τρώνε από τους καρπούς μου οι αγαπημένοι δούλοι του Ύψιστου Δικαίον Χακκ Αλλάχ. Και εκεί είναι μέρος της αιωνιότητας, δεν υπάρχει σήψη».

Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) κήρυξε: قَدْ فَعَلْتُ «Έτσι και έκανα».

Και μετά κήρυξε: اِخْتَارَ دَارَ الْبَقَاءِ عَلَى دَارِ الْفَنَاءِ «Προτίμησε την αιωνιότητα από τον παροδικό αυτό κόσμο της γης».

Ένας μεγάλος ηγέτης της επιστήμης του Λόγου (Κελάμ-Kelam), ο διάσημος Αμπού Ισχάκ-ι Ισφερανί, μεταδίδει πως: Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) δεν πήγε στο δοκάρι. Αλλά το δοκάρι με την εντολή Του ήρθε κοντά Του και μετά το διέταξε και ξαναγύρισε στη θέση του.()

Ο Εξοχότατος Ουμπέϊ Ιμπν-ι Κα’μπ λέει: Μετά από αυτό το θαυμάσιο περιστατικό, ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) διέταξε: «Το δοκάρι αυτό να βαλθεί κάτω από τον άμβωνα». Έτσι και έγινε, μέχρι που κατεδαφίστηκε για την επισκευή του Μεστζίντ-ι Σερίφ. Τότε ο Εξοχότατος Ουμπέϊ Ιμπν-ι Κα’μπ το πήρε μαζί του και το φύλαξε μέχρι να σαπίσει.

Ο διάσημος Χασάν-ι Μπασρί, αναφέροντας αυτό το θαύμα στους μαθητευομένους του, κλαίγοντας έλεγε: «Το δέντρο εγκλίνει και επιθυμεί τον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του). Εσείς αξίζετε να εγκλίνεστε και να Τον επιθυμήσετε πιο πολύ».

Και εμείς λέμε: Η κλίση, η επιθυμία και η αγάπη προς Αυτόν, είναι με την προσαρμογή και συμμόρφωση με την Σουννά Του και την λαμπρή Του Σαριά.

Ένα Σημαντικό Ευφυολόγημα:

Εάν ειπωθεί: Γιατί τα θαύματα περί τροφής -όπως αυτό στη μάχη του Χέντεκ, όπου χόρτασαν χίλιοι άντρες με τέσσερις χούφτες τροφής- και τα θαύματα περί νερού -όπως αυτό πότισε μέχρι χορτασμού χίλιους ανθρώπους με το νερό που έκρεε από τα ευλογημένα Του χέρια-, δεν έχουν μεταδοθεί πιο εκθαμβωτικά και με πιο πολλές κατευθύνσεις, σαν το θρήνο του ξερού αυτού κορμού, εφόσον τα προηγούμενα έχουν πραγματοποιηθεί μέσα σε μεγαλύτερο κοινό από αυτό;

Η Απάντηση: Τα θαύματα που έχουν γίνει, είναι δύο ειδών. Κάποια είναι για την έγκριση και την πιστοποίηση της προφητείας και έχουν εκφανεί στα χέρια του Εξοχότατου Προφήτη Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του). Το θρηνούμενο δοκάρι είναι από αυτά, και έχει λάβει μέρος, ιδίως ως απόδειξη προς έγκριση της προφητείας, ώστε να πληθαίνει η πίστη των πιστών, για να παραπέμψει σε ειλικρίνεια και πίστη τους υποκριτές (munafik) και να φέρει σε πίστη τους αρνούντες. Για αυτό όλοι, ο λαός και οι εκλεκτοί, το είδαν και φρόντισαν ιδιαίτερα για τη διάδοση του.

Όμως, τα θαύματα αυτά περί τροφής και νερού, είναι εκτός από θαύμα, πιο πολύ ένα εκπληκτικό φαινόμενο (keramat), και μπορεί να είναι πιο πολύ μια προσφορά, ένα φίλεμα, και μπορεί να είναι ένα κέρασμα, μια πανδαισία του Πολυεύσπλαχνου Ραχμάν Αλλάχ προς την έκτακτη ανάγκη. Έτσι, είναι μεν θαύμα και απόδειξη της προφητείας, ο ουσιαστικός σκοπός όμως είναι ότι ο στρατός έχει μείνει χωρίς τροφή και ο Ύψιστος Δίκαιος Χακκ Αλλάχ, όπως από ένα σπόρο δημιουργεί χιλιάδες καρπούς χουρμάδων, έτσι και το ίδιο προσφέρει και κερνάει με ένα σα` τροφής χίλιους πεινασμένους άντρες, από τον αόρατο και ατέλειωτο θησαυρό Του. Έτσι, ποτίζει και ξεδιψάει τους διψασμένους πολεμιστές του στρατού, εκρέοντας νερό σαν του ποταμού Καβθάρ του Παραδείσου, από τα δάχτυλα του Υψηλότατου διοικητή.

Για αυτό το μυστήριο λοιπόν, το καθένα από τα παραδείγματα των θαυμάτων περί τροφής και νερού, δεν φτάνει στο βαθμό διάδοσης του θρηνούμενου αυτού κορμού. Παράλληλα όμως, και τα δύο αυτά είδη θαυμάτων, ως προς το σύνολο τους, είναι πολλά και λίαν διαδεδομένα, όπως το γεγονός του θρηνούμενου κορμού. Επίσης, την αφθονία (τον πολλαπλασιασμό) της τροφής και την εκροή του νερού από τα δάχτυλα, δεν τη βλέπουν όλοι, αλλά βλέπουνε το έργο και τις συνέπειες. Το σπαραγμό, το θρήνο του κορμού όμως το ακούνε όλοι. Γι’αυτό και είναι πομπώδες και έχει διαδοθεί πιο πολύ.

Εάν ειπωθεί: Οι Σαχάμπε, διαφυλάσσοντας και διατηρώντας τα με μεγάλη επιμέλεια, έχουν μεταδώσει όλες τις περιστάσεις και συμπεριφορές του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του). Γιατί τέτοια μεγάλα θαύματα έρχονται μόνο από δέκα οι είκοσι κατευθύνσεις (πηγές μεταδόσεων); Έπρεπε να έρθουν από εκατό κατευθύνσεις.

Επιπλέον, γιατί πηγάζουν πιο πολύ από τον Εξοχότατο Ανάς, Τζαμπίρ και Αμπού Χουράϊρα, και ο Εξοχότατος Αμπού Μπάκρ και Ο Εξοχότατος Ομάρ μεταδίδουν πιο λίγα;

Η Απάντηση: Η απάντηση του πρώτου σκέλους έχει προαναφερθεί στην Τρίτη Αρχή της Τέταρτης Ευφυόλογης Ένδειξης. Η απάντηση του δεύτερου σκέλους είναι:

Όπως όταν ένας άνθρωπος χρειάζεται ένα φάρμακο απευθύνεται σ’έναν γιατρό, για κάποια γεωμετρία απευθύνεται σ’έναν μηχανικό και μεταδίδει από τον ίδιο, για κάποιο ζήτημα της Σαρία ενημερώνεται από τον μουφτή κ.ο.κ.

Το ίδιο και κάποιοι από τους σοφούς, ανάμεσα στους Σαχάμπε, ήτανε πνευματικός διορισμένοι για τη διδαχή και εκμάθηση των επόμενων αιώνων, και με όλες τους τις δυνάμεις προσπαθούσαν και εργάζονταν γι’αυτό. Ναι, ο Εξοχότατος Αμπού Χουράϊρα, έδωσε όλη τη ζωή του για την αποστήθιση και διαφύλαξη των χαντίθ. Ο Εξοχότατος Ομάρ ασχολήθηκε με πολιτικά θέματα και το εξοχότατο χαλιφάτο. Γι’αυτό εμπιστευόταν τη διδαχή των χαντίθi στους πιστούς, σε πρόσωπα όπως ο Αμπού Χουράϊρα, Άνας και Τζαμπίρ, και ο ίδιος μετέδιδε λίγα.

Επιπλέον, εφόσον ένας πιστός, ορθός, ευθύς και έμπιστος και διάσημος και ένδοξος Σαχάμπε, κοινοποιεί και μεταδίδει ένα περιστατικό, είναι αρκετό και δεν αφήνει ανάγκη για μετάδοση και κάποιου άλλου. Εξ’αυτού και κάποια σημαντικά περιστατικά έρχονται από μεταδόσεις δύο-τριών κατευθύνσεων.

Ενδέκατη Ένδειξη:

Όπως η Δέκατη Ένδειξη ανέφερε τα προφητικά θαύματα, σχετικά με το είδος των δέντρων, έτσι και η Ενδέκατη Ένδειξη, δηλώνει και αποδεικνύει ότι, και τα άψυχα όντα ακόμη, όπως οι πέτρες και τα βουνά, δείχνουν τα θαύματα της προφητείας. Να λοιπόν, και εμείς θα αναφερθούμε σε επτά-οκτώ παραδείγματα από τα τόσα πολλά.

Πρώτο Παράδειγμα:

Ο μεγάλος σοφός επιστήμονας, ο οποίος έχει ανατραφεί στη Νότιο Δυτική Αφρική και Ενδουλουσία, ο Εξοχότατος Καντί Ιγιάζ (Qadi Iyad) στο έργο του Σιφά-ι Σερίφ, αναφέρει με υψηλό τίτλο, και σημαντικοί πνευματικοί ηγέτες (ιμάμη) και επιστήμονες όπως ο Μπουχάρι, μας μεταδίδουνε σύμφωνα με απόλυτα σίγουρες μεταδόσεις ότι:

Ο βοηθός του Προφήτη ο Εξοχότατος Ιμπν-ι Μασούτ, λέει: «Εμείς όταν τρώγαμε κάποια τροφή μαζί με τον ΈνδοξοΑπόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), ακούγαμε τους ύμνους «τασμπίχ» της τροφής στον Αλλάχ»()

Δεύτερο Παράδειγμα:

Τα έμπιστα βιβλία, αναφέρουν με σίγουρες μεταδόσεις από τον Aνάς και τον Αμπού Ζερ ότι:

Ο Εξοχότατος Ανάς -βοηθός του Προφήτη- είπε: «Ήμασταν κοντά στον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), πήρε στο χέρι Του μικρές πέτρες και αυτές άρχισαν να υμνούν με τασμπίχ τον Αλλάχ. Ύστερα, τις έβαλε στο χέρι του Αμπού Μπάκρ-ι Σιδδίκ, υμνούσαν επίσης με τασμπίχ.» ()

Στην κατεύθυνση του Αμπού Ζερ-ι Γκιφαρί λέει ότι: «Ύστερα τις έβαλε στο χέρι Του Εξοχότατου Ομάρ, πάλι απήγγειλαν τασμπίχ. Ύστερα τις έβαλε κάτω και σώπασαν. Μετά τις πήρε πάλι, και τις έβαλε στο χέρι του Εξοχότατου Οθμάν, άρχισαν ξανά να απαγγέλνουν τασμπίχ. Μετά, ο Εξοχότατος Ανάς και Αμπού Ζερ λένε: Τις έβαλε στα χέρια μας, αυτά σώπασαν».()

Τρίτο Παράδειγμα:

Με απόλυτα σίγουρη μετάδοση από τον Εξοχότατο Αλή και Εξοχότατο Τζαμπίρ και την Εξοχότατη Άϊσα-ι Σιδδικά, είναι βέβαιο ότι:

Τα βουνά και οι πέτρες χαιρετούσαν τον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), λέγοντας اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ «Εσσελάμου Αλέϊκε Γιά Ρασούλαλλάχ» δηλαδή «Η Ειρήνη του Αλλάχ να’ναι πάνω σου ώ Απόστολε του Αλλάχ!».

Στη μετάδοση του ο Εξοχότατος Αλή λέει: Στις αρχές της προφητείας, όταν προηγούμασταν στα περίχωρα της Μέκκα μαζί με τον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) και συναντούσαμε ένα δέντρο ή μια πέτρα, αυτά Τον χαιρετούσαν λέγοντας اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا رَسُولَ اللّهِ «Εσσελάμου Αλέϊκε Γιά Ρασούλαλλάχ».

Ο Εξοχότατος Τζαμπίρ, στη μετάδοση του λέει: Όταν ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) συναντούσε ένα δέντρο ή μια πέτρα, αυτά Τον προσκυνούσαν (έκαναν σετζντέ). Δηλαδή Του υποκλίνονταν και Τον υπάκουαν, λέγοντας اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ «Εσσελάμου Αλέϊκε Γιά Ρασούλαλλάχ».()

Σύμφωνα με μια μετάδοση του Τζαμπίρ ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) κήρυξε πως:

اِنّٖى لَاَع۟رِفُ حَجَرًا كَانَ يُسَلِّمُ عَلَىَّ «Γνωρίζω μια πέτρα που μου δίνει ‘σαλάμ’ με χαιρετάει.»()

Κάποιοι λένε ότι εννοείτε η πέτρα του ‘Χατζέρ-ουλ Άσφατ’.

Σύμφωνα με μια μετάδοση της Εξοχότατης Άϊσα-ι Σιδδικά λέει: Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) κήρυξε πως:

لَمَّا اسْتَقْبَلَنِى جَبْرَائِيلُ بِالرِّسَالَةِ جَعَلْتُ لاَ اَمُرُّ بِحَجَرٍ وَلاَ شَجَرٍ اِلاَّ قَالَ اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ

«Από τότε που ο αρχάγγελος Τζεμπραήλ άρχισε να μου αποκαλύπτει τα εδάφια, από όποιο δέντρο κοντά κι αν περνούσα, μου έλεγε οπωσδήποτε «Εσσελάμου Αλέϊκε Για Ρεσούλαλλάχ (Η Ειρήνη του Αλλάχ να’ναι πάνω σου ώ Απόστολε του Αλλάχ!)».()

Τέταρτο Παράδειγμα:

Με σίγουρη μετάδοση του Εξοχότατου Αμπάς, αναφέρεται ότι:

Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), παίρνοντας τον Αμπάς και τους τέσσερις γιούς του (Αμπντουλλάχ, Ουμπεϊντουλλάχ, Φαζλ και Κουσέμ) κάτω από ένα κάλυμμα που λέγεται “μουλαέτ”, και έχοντας τους σκεπάσει μ’αυτό προσευχήθηκε και είπε:

يَا رَبِّ هذَا عَمِّى وَصِنْوُ اَبِى وَهَؤُلاَءِ بَنُوهُ فَاسْتُرْهُمْ مِنَ النَّارِ كَسَتْرِى اِيَّاهُمْ بِمُلاَئَتِى

«Ο Κύριε Ράμπ! Αυτός είναι θείος μου, αληθινός αδερφός του πατέρα μου. Και αυτά είναι τα παιδιά του. Όπως εγώ με τον αμπά μου τους καλύπτω, έτσι και εσύ κάλυψε και προφύλαγε τους από τη φωτιά!». Ξαφνικά η σκεπή, η πόρτα και οι τοίχοι του σπιτιού συμμετείχανε στην προσευχή, λέγοντας «Αμήν, αμήν!».()

Πέμπτο Παράδειγμα:

Καταρχήν ο Μπουχάρι, ο Ιμπν-ι Χιμπμπάν, ο Αμπού Νταβούντ και έμπιστα βιβλία όπως του Τιρμίζι, αναφέρουν και μεταδίδουν ομόφωνα από τον Εξοχότατο Άνας, από τον Αμπού Χουράϊρα, τον Οθμάν-ι Ζιννουρέϊν, τους Ασερέ-ι Μουμπασσερέ και τον Σαΐντ Ιμπν-ι Ζέϊντ, ότι:

Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), ο Αμπού Μπάκρ-ι Σιδδίκ, ο Ομάρ-ουλ Φαρούκ και ο Οθμάν-ι Ζιννουρέϊν, ανέβηκαν πάνω στο όρος Ούχουντ. Το Ούχουντ, ή από το μεγαλείο τους ή από τη χαρά του, άρχισε να τρέμει και να κουνιέται. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) του διέταξε:

اُثْبُتْ يَا اُحُدُ فَاِنَّمَا عَلَيْكَ نَبِىٌّ وَ صِدِّيقٌ وَ شَهِيدَانِ

«Ηρέμισε ω Ούχουντ! Αναμφίβολα πάνω σου βρίσκεται ένας Προφήτης, ένας Σιδδίκ και δύο ευλογημένοι Μάρτυρες».

Αυτό το χαντίθ είναι επίσης μια ειδοποίηση από το άγνωστο, στο ότι ο Εξοχότατος Ομάρ και Οθμάν θα μαρτυρήσουν.

Παράλληλα μ’αυτό το παράδειγμα, έχει μεταδοθεί ότι: Όταν ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) είχε βγει από τη Μέκκα για Εγίρα (Ηitzret) και οι αρνούντες, οι άπιστοι, τον ακολουθούσαν, είχαν ανέβει πάνω στο όρος Σέμπιρ. Το Σέμπιρ είπε: «Ο Απόστολε του Αλλάχ (Ρασούλαλλαχ), κατεβείτε από μένα. Φοβάμαι εάν αυτοί σας χτυπήσουν πάνω μου, ο Αλλάχ θα με τιμωρήσει. Για αυτό φοβάμαι!». Και ο όρος Χίρα φώναξε: يَا رَسُولَ اللَّهِ اِلَىَّ «Ω Ρασούλαλλαχ, σ’εμένα έλα!». Για αυτό το μυστήριο λοιπόν, αυτοί που έχουν αναπτύξει τις πνευματικές ικανότητες της καρδιάς τους, διαισθάνονται το φόβο στο Σέμπιρ και την ασφάλεια στο όρος Χίρα.

Από αυτό το παράδειγμα κατανοείται ότι καθένα από τα μεγάλα εκείνα βουνά, είναι ανεξάρτητα, ένας δούλος που υμνεί με τασμπίχ τον Αλλάχ και είναι διορισμένος σ’ένα καθήκον. Γνωρίζουν και αγαπούν τον Προφήτη Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), δεν είναι ακυβέρνητα και αδέσποτα.

Έκτο Παράδειγμα:

Με σίγουρη μετάδοση αναφέρουν από τον Εξοχότατο Αμντουλλάχ Ιμπν-ι Ομάρ ότι:

Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), καθώς εκφωνούσε κήρυγμα στο άμβωνα, διάβασε το εδάφιο αυτό:

وَمَا قَدَرُوا اللّهَ حَقَّ قَدْرِهِ وَاْلاَرْضُ جَمِيعًا قَبْضَتُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَالسَّموَاتُ مَطْوِيَّاتٌ بِيَمِينِهِ

«Αυτοί δεν μπόρεσαν να καταλάβουν όπως πρέπει τη δύναμη και το μεγαλείο του Αλλάχ. Ενώ εκείνη τη μέρα της καταστροφής και του τέλους, η γη εξ ολοκλήρου βρίσκεται στη διαχείριση Του, και οι ουρανοί έχουν τυλιχτεί με τη δύναμη Του».()

Ύστερα είπε:

اِنَّ الْجَبَّارَ يُعَظِّمُ نَفْسَهُ وَيَقُولُ اَنَا الْجَبَّارُ اَنَا الْجَبَّارُ اَنَا الْكَبِيرُ الْمُتَعَالُ

«Ο Αλλάχ, ο οποίος είναι Τζεμπμπάρ, προάγει και υπερυψώνει την τιμή Του και προστάζει: Εγώ είμαι ο Τζεμπμπάρ, Εγώ είμαι ο Τζεμπμπάρ, ο ανώτερος απ’όλα και ο ύψιστος των πάντων είμαι Εγώ». Τότε ο άμβωνας άρχισε να τρέμει και ταρακουνήθηκε τόσο πολύ, ώστε φοβηθήκαμε μήπως πέσει ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του).()

Έβδομο Παράδειγμα:

Με σίγουρη μετάδοση αναφέρουν από τον Εξοχότατο Ιμπν-ι Αμπμπάς, ο οποίος ονομάζεται και Χάμπρουλ-Ουμμέ, δηλαδή, ο σοφός επιστήμονας της ούμμα και είναι μεταφραστής του Κουρ’άν, και από τον Ιμπν-ι Μεσούτ, ο οποίος είναι βοηθός του Προφήτη και ένας από τους μεγάλους επιστήμονες των Σαχάμπε, ότι:

Την ημέρα της άλωσης της Μέκκα, υπήρχαν περίπου τριακόσια εξήντα είδωλα, καρφωμένα με μόλυβδο γύρω από την Καάμπα. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), έχοντας στο χέρι Του ένα ραβδί, υπόδειξε ένα-ένα τα είδωλα εκείνα, λέγοντας:

جَاءَ اْلحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ اِنَّ الْبَاطِلَ كَانَ زَهُوقًا

«Ήρθε το Δίκιο, το Αληθές και εξαφανίστηκε το ψευδές. Το ψευδές οπωσδήποτε είναι εξολοφρευόμενο και εξαφανισθέν!».()

Έριχνε κάτω όποιο είδωλο υποδείκνυε. Εάν το σημάδευε στο πρόσωπο, αυτό έπεφτε πίσω, εάν το σημάδευε από πίσω, έπεφτε με το πρόσωπο, και έτσι τα είδωλα κατέρριψαν ένα-ένα.()

Όγδοο Παράδειγμα:

Είναι η διάσημη παραβολή με τον ιερέα Μπαχίρα, όπου πριν την προφητεία, ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), μαζί με τον θείο Του Αμπού Τάλιμπ και με κάποιους από το Κουρέϊς, πηγαίνανε για εμπόριο προς τη Δαμασκό. Όταν φτάσανε κοντά στην εκκλησία του ιερέα Μπαχίρα, σταματήσανε. Ο ιερέας Μπαχίρα, ο οποίος δε συνήθιζε να συναναστρέφεται με ανθρώπους, ξαφνικά ήρθε. Είδε τον Μουχάμμεντ-ουλ Εμίν (Σ.Α.Ου.), ανάμεσα στην ομάδα του καραβανιού και τους είπε: «Αυτός είναι ο ‘Κύριος όλων των Κόσμων’, θα γίνει προφήτης». Οι Κορέϊσιοι είπαν: «Πως το ξέρεις;». Και ο ευλογημένος ιερέας είπε: «Καθώς βαδίζατε προς τα εδώ, είδα ότι στον ουρανό ένα κομμάτι σύννεφο βρισκόταν πάνω σας. Όταν σταματήσατε εσείς και καθίσατε, το σύννεφο έκανε κλίση προς Αυτόν, τον Μουχάμμεντ-ουλ Εμίν (Σ.Α.Ου.) και Του έκανε σκιά. Επίσης, παρατηρούσα ότι τα δέντρα και οι πέτρες έγερναν προς Αυτόν, σαν να Τον προσκυνούσαν με σετζντέ. Αυτό συμβαίνει μόνο για τους προφήτες».()

Υπάρχουν λοιπόν, ίσως ογδόντα παραδείγματα, σαν αυτά τα οχτώ που αναφέραμε. Εάν ενωθούν τα οχτώ αυτά παραδείγματα, αποτελείται μια αδιάρρηκτη αλυσίδα, που καμία αμφιβολία δεν μπορεί να την κλονίσει. Αυτό το είδος των θαυμάτων στο γενικό τους σύνολο, δηλαδή, η ομιλία των άψυχων πραγμάτων προς απόδειξη της προφητείας, είναι αδιάβλητα και αδιάσειστα, όπως οι πνευματικά λίαν διαδεδομένες ειδήσεις. Κάθε παράδειγμα, ενισχύετε με τη δύναμη που παίρνει από το σύνολο. Ναι, ένας αδύναμος στύλος, ενισχύεται και ενδυναμώνει, όταν ενώνεται ή βασίζεται σε δυνατούς στύλους. Και ένας αδύναμος άντρας, όταν επιστρατεύεται και μπαίνει στο στρατό, τότε ενδυναμώνει τόσο πολύ, ώστε μπορεί να προκαλέσει χίλιους άντρες.

Δωδέκατη Ένδειξη:

Τρία παραδείγματα που σχετίζονται και με την Ενδέκατη Ένδειξη, τα οποία όμως είναι πολύ σημαντικά.

Πρώτο Παράδειγμα:

Σύμφωνα με τη σίγουρη αναφορά του Κουρ’άν, στο εδάφιο وَمَا رَمَيْتَ اِذْ رَمَيْتَ وَلكِنَّ اللَّهَ رَمَى

«Όταν πέταξες δεν το πέταξες εσύ, παρά μόνο ο Αλλάχ το πέταξε»()

τη συγκατάθεση όλων των διερευνούντων ερμηνευτών, επιστημόνων του Κουρ’άν, αλλά και των ειδημόνων επιστημόνων των χαντίθ, το συγκεκριμένο εδάφιο μας ενημερώνει ότι στη μάχη του Μπάντρ:

Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), πήρε στο χέρι Του μια χούφτα χώμα, με κάποιες μικρές πέτρες και τα πέταξε στο πρόσωπο του στρατού των άπιστων, και όπως λέγοντας شَاهَتِ الْوُجُوهُ «Ανάθεμα σ’αυτά τα πρόσωπα!», η έκφραση αυτή شَاهَتِ الْوُجُوهُ αντήχησε στα αυτιά όλων εκείνων, ακόμα και εκείνο το λίγο χώμα που πέταξε, μπήκε στα μάτια όλων εκείνων των άπιστων. Όλοι ασχολούμενοι με τα μάτια τους φύγανε μεμιάς, ενώ ήταν σε επίθεση.()

Επίσης, καταρχάς ο Ιμάμ-ι Μούσλιμ, και έπειτα όλοι οι ειδήμονες των χαντίθ, μας ειδοποιούν ότι: Στη μάχη του Χουνέϊν, όπως και στο Μπάντρ, όταν οι άπιστοι επιτέθηκαν σφοδρά, ο Προφήτης πέταξε μια χούφτα χώμα, λέγοντας شَاهَتِ الْوُجُوهُ «Ανάθεμα σ’αυτά τα πρόσωπα!», και όπως η έκφραση αυτή شَاهَتِ الْوُجُوهُ πήγε σ’ολονών τα αυτιά, έτσι και το χώμα εκείνο, με την άδεια του Αλλάχ, πήγε στα μάτια όλων εκείνων των άπιστων. Όλοι ασχολούμενοι με τα μάτια τους, φύγανε.

Επειδή λοιπόν, τα εκπληκτικά αυτά περιστατικά, στο Μπάντρ και στο Χουνέϊν, δεν μπορεί να είναι μέσα στις δυνατότητες κάποιων κοινών αυτιών, ή στις δυνατότητες του ανθρώπου, το Κουρ’άν – που και το ίδιο ακόμα, με τις εκφράσεις και τις εξαγγελίες του είναι ένα θαύμα κηρύσσει πως:

وَمَا رَمَيْتَ اِذْ رَمَيْتَ وَلَكِنَّ اللَّهَ رَمَى

«Όταν πέταξες δεν το πέταξες εσύ, παρά μόνο ο Αλλάχ το πέταξε»().

Δηλαδή, “Το περιστατικό αυτό, είναι υπέρ των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων. Έχει πραγματοποιηθεί έτσι θαυμάσια, όχι με δύναμη ανθρώπου, αλλά μόνο με τη δύναμη του Αλλάχ”.

Δεύτερο Παράδειγμα:

Καταρχάς ο Μπουχάρι και ο Μούσλιμ, και τα άλλα έμπιστα βιβλία αναφέρουν ότι:

Στη μάχη του Χάϊμπερ, μια Εβραία γυναίκα, ψήνοντας μια κατσίκα και βάζοντας μέσα ένα πολύ δραστικό δηλητήριο, το έστειλε στον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του). Kαθώς οι Σαχάμπε είχαν αρχίσει να τρώνε, ξαφνικά Αυτός κήρυξε:

اِر۟فَعُوا اَي۟دِيَكُم۟ اِنَّهَا اَخ۟بَرَت۟نٖى اَنَّهَا مَس۟مُومَةٌ

«Το ψημένο τούτο κατσίκι μου λέει “είμαι δηλητηριασμένο” και με ειδοποιεί».

Όλοι μάζεψαν τα χέρια τους. Όμως, από τη μεγάλη δραστικότητα του δηλητηρίου, ο Μπίσρ Ιμπν-ι Μπερά πέθανε από τη μια μπουκιά που είχε πάρει. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) κάλεσε τη γυναίκα εκείνη που ονομαζόταν Ζεϊνέπ και τη ρώτησε: «Γιατί το έκανες αυτό;» Η άθλια γυναίκα είπε: «Αν είσαι Προφήτης δεν θα σε πειράξει. Αν είσαι βασιλιάς, για να λυτρώσω τους ανθρώπους από σένα, το έκανα.»

Κάποιες μεταδόσεις λένε ότι την εκτέλεσε και κάποιες λένε ότι δεν την εκτέλεσε. Οι διερευνόντες επιστήμονες των χαντίθi λένε ότι: Δεν την εκτέλεσε Αυτός, όμως την έδωσε στους κληρονόμους του Μπισρ και αυτοί την εκτέλεσαν.()

Άκου δύο-τρία σημεία που δείχνουν την θαυμάσια πλευρά αυτού του παράξενου γεγονότος:

Πρώτον: Σε κάποιες μεταδόσεις υπάρχει ότι, την ομιλία και ειδοποίηση εκείνης της κατσίκας την άκουσαν και κάποιοι από τους Σαχάμπε.

Δεύτερων: Σύμφωνα με ποια μετάδοση, ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) ειδοποίησε τους άλλους και έπειτα τους είπε: «Πείτε بِسْمِ اللَّهْ «Μπισμιλλάχ» και φάτε. Το δηλητήριο δεν θα επιδράσει πια.» Ο Ίμπν-ι Χατζέρ-ι Ασκαλανί δεν έχει εγκρίνει αυτή την μετάδοση, όμως άλλοι το έχουν εγκρίνει.

Τρίτον: Η εμφάνιση αυτού του περιστατικού ως μία προειδοποίηση από το άγνωστο, αφήνοντας χωρίς αποτέλεσμα το απρόοπτο χτύπημα των επιτήδειων Εβραίων στον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) και στους οικείους Του Σαχάμπε, και ύστερα η επαλήθευση του περιστατικού που προειδοποίησε και κήρυξε ο Άχμεντ λέγοντας «Το ψημένο τούτο κατσίκι μου λέει, και με ειδοποιεί» ο οποίος -όπως συγκαταθέτουν και οι Σαχάμπε- δεν έχει ομιλήσει ή ειδοποιήσει ποτέ κάτι ανυπόστατο, όλα αυτά δίνουν μια σίγουρη ακράδαντη εκτίμηση του γεγονότος σαν να έχουν ακούσει όλοι την ομιλία και προειδοποίηση της κατσίκας.

Τρίτο παράδειγμα:

Θα αναφέρουμε τρία περιστατικά με θαύματα του Άχμεντ που μοιάζουν με τα θαύματα της «ράβδου» και του «λαμπρού χεριού»του Εξοχότατου Προφήτη Μούσα (Μωυσή) Αλέϊ-χίς Σαλάμ (Η ειρήνη του Αλλάχ μαζί του.).

Πρώτο: Ο Εξοχότατος Ιμάμ-ι Άχμεντ Ίμπν-ι Χαμπέλ διερευνεί και επαληθεύει από τον Αμπού Σαΐντ-ιλ Χουντρί ότι:

Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) σε μια σκοτεινή και βροχερή νύχτα δίνει στον Καταντέ Ίμπν-ι Νουμάν ένα ραβδί και του λέει: «Θα σε φωτίζει, δίνοντας φως γύρο σου μέχρι και δέκα πήχης (απσίνια). Όταν φτάσεις στο σπίτι σου θα δεις ένα μαύρο άτομο σκιά. Αυτός είναι ο σατανάς. Διώξτον και βγάλτον από το σπίτι σου.» Ο Καταντέ παίρνει το ραβδί που φωτίζει σαν το «λαμπερό χέρι» και πάει. Φτάνει στο σπίτι του, βλέπει εκείνο το μαύρο άτομο και το διώχνει.()

Δεύτερο: Στη μεγάλη μάχη του Μπάντρ η οποία είναι μέρος πολλών παραξενιών, έσπασε το σπαθί του Ουκκασέ Ίμπν-ιλ Μουχασσίν-ιλ Ασαντί καθώς πολεμούσε με τους άπιστους. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) του έδωσε ένα χοντρό ραβδί στη θέση του σπαθιού και του είπε: «Πολέμησε μ’ αυτό». Ξαφνικά, το ραβδί, με τη θέληση του Αλλάχ, έγινε ένα μακρύ άσπρο σπαθί, και πολέμησε μ`αυτό. Σε όλη τη διάρκεια της ζωής του μέχρι που έπεσε στη μάχη Γιεμάμε, το κουβάλησε στο στήθος του(). Αυτό το περιστατικό είναι βέβαιο, διότι ο Ουκκασέ σ’όλη τη ζωή του ήταν περήφανος για αυτό και εκείνο το σπαθί έγινε διάσημο με το όνομα « el-avn» (Ελ-Άβν, Η βοήθεια ). Ναι λοιπόν η περηφάνια του Εξοχότατου Ουκκασέ και η διασημότητα του σπαθιού με το όνομα του «avn» περνώντας πάνω απ’ όλα τα άλλα σπαθιά, αποτελούν δύο τεκμήρια του συγκεκριμένου περιστατικού.

Τρίτο: Ένας σοφότατος επιστήμονας του αιώνος όπως ο Ίμπν-ου Αμπντ-ιλ Μπερ() και οι μεγαλύτεροι από τους διερευνώντες επιστήμονες μεταδίδουν και εγκρίνουν ότι:

Στη μάχη του Ούχουντ καθώς πολεμούσε έσπασε το σπαθί του Αμπτουλλάχ Ίμπν-ι Tζάχς ο οποίος είναι γιος της αδελφής του πατέρα του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του). Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) του έδωσε ένα ραβδί. Το ραβδί έγινε ένα σπαθί στα χέρια εκείνου, και πολέμησε μ’ αυτό. Το σπαθί αυτό παρέμεινε ως έργο ενός θαύματος. Ο Διάσημος Ιμπν-ου Σεγίντι-ν Νάς στο έργο του (δηλαδή στο Σιγέρ) αναφέρει ότι: Έπειτα από κάμποσο καιρό ο Αμπντουλλάχ πούλησε το σπαθί σ’έναν εν ονόματι Μπουγά-ι Τουρκί για διακόσιες λίρες.

Να λοιπόν αυτά τα δύο σπαθιά είναι θαύματα σαν τη ράβδο του Μούσα (Μωυσή). Όμως μετά το θάνατο του Μούσα (Μωυσή) δεν έμεινε καμία θαυμάσια ιδιότητα εκείνης της ράβδου, αυτές όμως παρέμειναν το ίδιο.

Δέκατη Τρίτη Ένδειξη:

Ένα είδος των θαυμάτων του Άχμεντ Αλεΐχι-ς Σαλλάτου Ουεσελλάμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) -τα οποία είναι κι αυτά λίαν διαδεδομένες ειδήσεις και αποτελούνται από πολλά παραδείγματα- είναι η θεραπεία των αρρώστων και πληγωμένων, με την ευλογημένη Του αναπνοή. Το είδος αυτών των θαυμάτων του Άχμεντ Αλεΐχι-ς Σαλλάτου Ουεσελλάμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) είναι πνευματικά λίαν διαδεδομένες ειδήσεις. Ακόμα και κάποια από τα μεμονωμένα παραδείγματα είναι σαν λίαν διαδεδομένες ειδήσεις. Ενώ κάποια αποτελούν μονομερή είδηση ωστόσο παρέχουν πλήρη πεποίθηση διότι έχουν διαπιστωθεί και επαληθευτεί πλήρως από τους διερευνώντες επιστήμονες και πνευματικούς ηγέτες των Χαντίθ. Κι εμείς θα αναφέρουμε μερικά από τα πολλά παραδείγματα.

Πρώτο Παράδειγμα:

Ο μεγάλος σοφός επιστήμονας, ο οποίος έχει ανατραφεί στη Νότιο Δυτική Αφρική και Ενδουλουσία, ο Εξοχότατος Καντί Ιγιάζ (Qadi Iyad) στο έργο του Σιφά-ι Σερίφ (al-Shifa`) αναφέρει μαζί με ένα υψηλό διαδοχικό τίτλο και με πολλές κατεύθυνσης ότι ο Σα’ντ Ιμπν-ι Εμπί Βακκάς -ο οποίος είναι βοηθός του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) και ο αρχιστράτηγος του Ισλαμικού στρατού στην περίοδο του Εξοχότατου Ομάρ και πορθητής του Ιράν και ένας από τους Ασερέ-ι Μουμπασσερέ μεταδίδει ότι:

Στη μάχη του Ούχουντ εγώ βρισκόμουν κοντά στον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του). Εκείνη τη μέρα ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) τοξοβολούσε τους άπιστους ώσπου να σπάσει το τόξο Του. Ύστερα μου έδινε τα βέλη και έλεγε «Ρίξε!».Τα βέλη που έδινε ήταν χωρίς φτερά δηλαδή εκείνα τα πτερύγια που το βοηθούν ώστε να πετάξει. Ωστόσο μου τα έδινε και διέταζε «Ρίξε!», Κι εγώ τα έριχνα. Αυτά πετούσαν στον αέρα σαν τα κανονικά βέλη και καρφωνόντουσαν το σώμα των απίστων.

Καθώς γίνονταν αυτά, ο Καταντέ Ίμπν-ι Νουμάν τραυματίστηκε μ`ένα βέλος που τον πέτυχε στο μάτι. Το μάτι του βγήκε και η κόρη του οφθαλμού έπεσε στο πρόσωπο του. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) πήρε με το ευλογημένο ιαματικό Του χέρι το μάτι του (Καταντέ) και το έβαλε στη θέση του. Το μάτι εκείνο θεραπευτικέ σαν να μην είχε πάθει τίποτα και ήταν πιο ωραίο και από το άλλο.

Αυτό το περιστατικό έγινε πολύ διάσημο. Ώστε μια μέρα ένας εγγονός του Καταντέ έρχοντας κοντά στον Ομάρ Ιμπν-ι Αμπτ`λ Αζίζ σύστησε τον εαυτό του σαν ποίημα λέγοντας τα εξής: «Εγώ είμαι εγγονός εκείνου του ατόμου το βγαλμένο μάτι του οποίου θεραπεύτηκε και έγινε το πιο ωραίο μάτι όταν ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) το έβαλε ξανά στη θέση του και το γιάτρεψε.» Έτσι παρουσιάστηκε και συστήθηκε στον Εξοχότατο Ομάρ.(Υποσημείωση)()

Επίσης σύμφωνα με σίγουρη μετάδοση: Στη μάχη που ονομάστηκε Γιέβμ-ι Ζικαράντ ο διάσημος Αμπού Καταντέ τραυματίστηκε στο ευλογημένο του πρόσωπο από ένα βέλος. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) σκούπισε με το ευλογημένο χέρι του το πρόσωπο του Καταντέ. Ο Αμπού Καταντέ λέει: «Δεν αισθάνθηκα κανέναν πόνο και ούτε είδα το τραύμα.»

Δεύτερο Παράδειγμα:

Καταρχάς ο Μπουχάρι και ο Μούσλιμ και τα άλλα έμπιστα βιβλία των χαντίθ αναφέρουν ότι:

Στη μάχη του Χάϊμπερ ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) είχε διορίσει ως σημαιοφόρο τον Εξοχότατο Αλή-ι Χαϊντάρ, ενώ αυτός έπασχε από πόνους στα μάτια του. Μόλις ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) επάλειψε με τον ευλογημένο Του πτύελο τα μάτια του Αλή αυτά αμέσως θεραπεύτηκαν και δεν έμεινε τίποτα.() Το πρωί ο Εξοχότατος Αλή κατέκτησε το κάστρο του Χάϊμπερ, ξηλώνοντας την πολύ βαριά σιδερένια πόρτα του και σηκώνοντας και κρατώντας το στα χέρια του σαν ασπίδα.

Επιπλέον σ’εκείνο το γεγονός ο Σελεμέ Ιμπνου-λ Εκβά χτυπήθηκε με σπαθί στο πόδι του, και κόπηκε. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) το θεράπευσε φυσώντας του με την ευλογημένη Του αναπνοή.()

Τρίτο Παράδειγμα:

Καταρχάς ο Νεσεΐ, οι ισλαμικοί ιστορικοί που γράφουνε σιγιέρ, μεταδίδουν από τον Οθμάν Ίμπνη Χουνεϊφέ ότι:

Ο Οσμάν λέει: Ένας τυφλός ήρθε κοντά στον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) και του είπε: «Προσευχήσου για να ανοίξουν τα μάτια μου». Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) του κήρυξε:

فَان۟طَلِق۟ وَتَوَضَّأ۟ ثُمَّ صَلِّ رَك۟عَتَي۟نِ وَقُلِ اللّٰهُمَّ اِنّٖى اَس۟ئَلُكَ وَاَتَوَجَّهُ اِلَي۟كَ بِنَبِىِّ مُحَمَّدٍ نَبِىِّ الرَّح۟مَةِ يَا مُحَمَّدُ اِنّٖى اَتَوَجَّهُ بِكَ اِلٰى رَبِّكَ اَن۟ يَك۟شِفَ عَن۟ بَصَرٖى اَللّٰهُمَّ شَفِّع۟هُ فِىَّ

Τώρα πήγαινε και πλύσου! (κάνε Βουντού). Μετά κάνε προσκύνημα (Σαλά) δύο Ρακ`ατ και προσευχίσου λέγοντας «Ο Αλλάχ! Σ’ εσένα υποβάλλω την ανάγκη μου και Σου απευθύνομαι με τον ευσπλαχνικό Σου Προφήτη Μουχάμμεντ. Ω Μουχάμμεντ! Απευθύνομαι στον Κύριο Ραμπ σου με εσένα για να άνοιξη τα μάτια μου. Ω Αλλάχ! Κάνε Τον (Προφήτη Σου) ελεήμων προς εμένα!»

Ύστερα αυτός πήγε και έκανε αυτά και ξανά ήρθε. Τον είδαμε ότι είχαν ανοίξει τα μάτια του και έβλεπε καλά.

Τέταρτο Παράδειγμα:

Ο Ιμπν-ι Βεχέμπ ο οποίος είναι ένας μεγάλος πνευματικός ηγέτης (imam) μεταδίδει ότι:

Στη μάχη του Μπάντρ, ένας από τους δεκατέσσερις μάρτυρες ο Μουαββίζ Ιμπν-ι Αφρά πολεμούσε με τον Αμπού Τζάχιλ και ο καταραμένος Αμπού Τζάχιλ έκοψε το χέρι εκείνου του ήρωα. Αυτός κρατώντας με το άλλο χέρι το χέρι του ήρθε κοντά στον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του). Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) βάζοντας στη θέση το χέρι του το επάλειψε με το ευλογημένο πτύελό Του. Αυτοστιγμής το χέρι θεραπεύτηκε, και αυτός ξαναγύρισε στη μάχη και πολέμησε μέχρι να πέσει μάρτυρας.()

Επίσης ο Ιμάμ-ι Τζαλίλ Ιμπν-ι Βαχάμπ αναφέρει ότι: Σ’εκείνη τη μάχη ο Χουμπάϊμπ Ίμπν-ι Γιασάφ χτυπήθηκε με σπαθί στον ώμο του έτσι ώστε το τραύμα ήταν τόσο μεγάλο που φαινόταν σαν να είχε διχοτομηθεί το σώμα του. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) κόλλησε με το χέρι Του, το χέρι και τον ώμο του Χουμπάϊμπ και φύσηξε την αναπνοή Του, και αυτός θεραπεύτηκε μεμιάς.()

Να λοιπόν τα δύο αυτά περιστατικά ναι μεν είναι μονόπλευρες ειδήσεις, όμως εφόσον επαληθεύονται και εγκρίνονται από έναν επιστήμονα και πνευματικό ηγέτη όπως ο Ιμάμ-ι Τζαλίλ Ιμπν-ι Βαχάμπ, και εφόσον πραγματοποιούνται σε μια μάχη, όπως η μάχη του Μπάντρ, από το οποίο έχουν πηγάσει πολλά θαύματα, και επιπλέον εφόσον υπάρχουν πολλά παραδείγματα που θυμίζουν αυτό εδώ, τότε βεβαίως και λέμε ότι τα δύο αυτά περιστατικά είναι σίγουρα και είναι γεγονότα.

Υπάρχουν ωστόσο χίλια τέτοια παραδείγματα τα οποία επαληθεύονται με τα αληθινά χαντίθ (sahih hadis) ότι το χέρι του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) έγινε θεραπεία και ίαση για αυτούς.

Αυτό το κομμάτι είναι άξιο να γραφτεί με χρυσό και διαμάντι.

Ναι, έχει αναφερθεί και πιο πριν:

Το ότι «οι μικρές πέτρες ψέλνουν τασμπίχlxi στα χέρια Tου, το ότι με το μυστήριο του εδαφίου وَمَا رَمَيْتَ اِذْ رَمَيْتَ “όταν το πέταξες δεν ήσουν εσύ αυτός που το πέταξε…()” οι μικρές πέτρες και το χώμα μέσα στο χέρι Του γίνονται σαν οβίδες και σφαίρες προς τον εχθρό και τον συντρίβουν, και το ότι με το δάχτυλο του ίδιου εκείνου χεριού Του وَ انْشَقَّ الْقَمَرُ “διχοτομήθηκε η σελήνη”() όπως εκφράζει το εδάφιο, και το ότι από εκείνο το χέρι έκρεε νερό και απ’τα δέκα δάχτυλα ξεδιψάζωντας ολόκληρο τον στρατό, και το ότι το ίδιο εκείνο χέρι Του θεράπευσε τους αρρώστους και πληγωμένους, προφανώς και βεβαίως δείχνει το ποσό εκπληκτικό και εξαίσιο θαύμα της Θείας δύναμης είναι εκείνο το ευλογημένο χέρι.

Προς τους οικείους η παλάμη εκείνου του χεριού είναι σαν ένα μικρό προσκυνητάρι του Υπερτέλειου Σουμπχάν-Αλλάχ που ακόμα και οι μικρές πέτρες αν μπουν μέσα στο χέρι αυτό, Τον υμνούν με τασμπίχ.

Προς τους εχθρούς είναι ένα μικρό οπλοστάσιο του Κύριου Ραμπ-Αλλάχ μέσα στην οποία (παλάμη) η πέτρα και το χώμα γίνονται οβίδες και βόμβες.

Και προς τους αρρώστους και πληγωμένους είναι ένα μικρό ιατρείο του Πολυεύσπλαχνου Ραχμάν-Αλλάχ που γιατρεύει όποια αρρώστια έρχεται σε επαφή μ’ αυτό.

Κι όταν σηκωθεί με οργή σχίζει τη σελήνη στα δύο δίνοντας της τη μορφή του Κάμπ-ι Καβσέϊν.

Κι όταν επιστρέφει το χέρι εκείνο με χάρη γίνετε σαν μια ευλογημένη κρήνη με δέκα βρύσες που εκρέουν νερό του Καβθάρ του παραδείσου.

Άραγε αν μόνο από αυτό το ένα χέρι ενός τέτοιου Προσώπου πηγάζουν τέτοια υπέροχα θαύματα, δεν είναι ευνόητο και ολοφάνερο ποσό κύρος και τιμή και εξοχότητα έχει αυτό το Πρόσωπο κοντά στον Δημιουργού (Χάλικ) του Σύμπαντος, και πόσο πιστός είναι στην υπόθεση και στον ισχυρισμό Του, και πόσο ευτυχής θα είναι αυτοί που δηλώνουν υποταγή και πίστη σ’αυτό το ευλογημένο χέρι;

ΜΙΑ ΕΡΩΤΗΣΗ

Λένε ότι: “Εσύ αποκαλείς λίαν διαδεδομένες ειδήσεις πολλά πράγματα. Ενώ εμείς τα περισσότερα απ’αυτά τα ακούμε για πρώτη φορά. Κάτι που είναι λίαν διαδεδομένο δεν μένει κρυφό.”

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Υπάρχουν πολλές λίαν διαδεδομένες και προφανείς ειδήσεις ανάμεσα στους λόγιους θρησκευτικούς επιστήμονες, οι οποίες είναι άγνωστες γι’αυτούς που δεν είναι απ’αυτούς. Υπάρχουν επίσης πολλές λίαν διαδεδομένες ειδήσεις ανάμεσα στους επιστήμονες των Χαντίθ τα οποία δεν είναι καν μονομελής είδηση ανάμεσα στους άλλους. Ούτο καθεξής, ο ηδύμων κάθε επιστήμης κάνει τις αναφορές του ανάλογα με τα γνωστά και τις θεωρίες της συγκεκριμένης επιστήμης. Και ο κοινός λαός εμπιστεύεται των ειδύμωνα της επιστήμης εκείνης, τον αποδέχεται ή μπαίνει και ο ίδιος μέσα στην υπόθεση και το διαπιστώνει.

Τώρα τα περιστατικά που αναφέραμε, τα οποία είναι λίαν διαδεδομένες ειδήσεις ή πνευματικά λίαν διαδεδομένες ειδήσεις ή παρέχουν σίγουρη πεποίθηση σαν να είναι λίαν διαδεδομένη είδηση, έχουν εγκριθεί και αποφασιστεί ότι είναι ακριβώς έτσι και από τους επιστήμονες των Χαντίθ, και από τους επιστήμονες της σαρία, και από τους επιστήμονες της θρησκευτικής μεθοδολογίας και από πολλούς τις τάξης των λόγιων επιστημόνων. Εάν δεν τα γνωρίζει ο αδιάφορος λαός ή οι ανίδεοι που κλίνουν τα μάτια τους το πταίσμα ανήκει σ’αυτούς.

Πέμπτο Παράδειγμα:

Ο Ιμάμη-ι Μπαγαβί διαπιστώνοντας και διορθώνοντας την πηγή -κατεύθυνση (του περιστατικού) μεταδίδει ότι:

Στη μάχη του Χέντεκ, το πόδι του Αλήγ`γι-Ίμπν-ιλ Χάκεμ έσπασε με το χτύπημα ενός άπιστου. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) πέρασε από πάνω του το χέρι Του και αυτό θεραπεύτηκε εκείνη τη στιγμή, και ούτε που κατέβηκε απ’το άλογό του().

Έκτο Παράδειγμα:

Καταρχάς ο Ιμάμ-ι Μπεϊχάκι, και οι επιστήμονες των Χαντίθ μεταδίδουν ότι:

Ο Ιμάμ-ι Αλή ήταν αρκετά άρρωστος. Από τον πόνο του στέναζε και προσευχόταν. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) ήρθε και λέγοντας: اَللّهُمَّ اشْفِهِ «Ο Αλλάχ δώστου γιατρειά!» ακούμπησε με το πόδι Του τον Εξοχότατο Αλή και του είπε: «Σήκω». Μεμιάς αυτός γιατρεύτηκε. Ο Ιμάμ-ι Αλή λέει: «Από τότε δεν ξαναείδα εκείνη την αρρώστια.»()

Έβδομο Παράδειγμα:

Είναι η διάσημη προβολή του Σουρέχμπιλ`ουλ Τζου’φί: Αυτός είχε έναν σαρκώδη όγκο στην παλάμη του ώστε δεν μπορούσε να κρατήσει το σπαθί και τα ινία του αλόγου. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) πέρασε από πάνω το χέρι Του και το έτριψε λίγο με το ευλογημένο Του χέρι. Δεν έμεινε κανένα ίχνος από εκείνο τον όγκο.()

Όγδοο Παράδειγμα:

Πρόκειται για έξι παιδιά που κάθενα από τα οποία δείχνουν ένα ξεχωριστό θαύμα του Άχμεντ.

Το πρώτο: Ο Ιμπν-ι Σάϊμπα (εξούσιος διερεύνον επιστήμονας και διάσημος επιστήμονας των Χαντίθ) μεταδίδει ότι:

Μια γυναίκα έφερε ένα παιδί κοντά στον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του). Το παιδί είχε ένα πρόβλημα, δεν μιλούσε ήταν κουτό. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) πήρε νερό ξέπλυνε το στόμα Του, έπλυνε το χέρι Του και το έδωσε στη γυναίκα. Διέταξε: «Να το δώσει να το πιει το παιδί». Μετά που ήπιε το νερό δεν έμεινε τίποτα από το πρόβλημα στο παιδί. Απόκτησε τόση οξύνοια και διάνοια ώστε πέρασε και τους ευφυείς ανθρώπους.()

Το δεύτερο: Σύμφωνα με σίγουρη μετάδοση ο Εξοχότατος Ίμπν-ι Αμπάς έχει πει:

Φέρανε στον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) ένα παράφρονο παιδί. Έβαλε το ευλογημένο Του χέρι στο στήθος του παιδιού. Αμέσως το παιδί έκανε εμετό. Από μέσα του βγήκε κάτι μαύρο σαν ένα μικρό αγγουράκι, και το παιδί θεραπεύτηκε.()

Το τρίτο: Σύμφωνα με σίγουρη μετάδοση ο Ιμάμ-ι Μπαϊχάκι και Νεσάϊ μεταδίδουν ότι:

Στο χέρι ενός παιδιού που ονομαζόταν Μουχαμμάντ Ιμπν-ι Χατίμπ είχε χυθεί μια κατσαρόλα που έβραζε και είχε κάψει όλο το χέρι του παιδιού. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) χαϊδεύοντας το χέρι του άλειψε από το ευλογημένο του πτύελο και την ίδια στιγμή θεραπεύτηκε.()

Το τέταρτο: Φέρανε στον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) ένα μεγάλο παιδί που όμως δεν μιλούσε. Ρώτησε το παιδί: «Ποιος είμαι εγώ;» Το κωφάλαλο παιδί που δεν μιλούσε καθόλου απάντησε اَنْتَ رَسُولُ اللَّهِ «Είσαι ο Ρασουλουλλάχ (ο Απόστολος του Αλλάχ)» και άρχισε να μιλάει.()

Το πέμπτο παιδί: Ο Τζελαλεντ`ίν Σουγιουτί που είχε δει πολλές φορές τον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) στο ξύπνιο του (δηλ. όχι στους πνευματικούς κόσμους ή στα όνειρα Εγρήγορσης - Yakaza) - και ο οποίος είναι ο Ιμάμ του τότε αιώνος- δείχνοντας την πρώτη πηγή του Χαντίθ και διορθώνοντας το μεταδίδει ότι:

Ένα διάσημο πρόσωπο που το ονόμαζαν Μουμπάρακ-ουλ Γιεμάμε, το φέρανε κοντά στον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) μόλις γεννήθηκε. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) το κοίταξε και το παιδί μίλησε λέγοντας: اَشْهَدُ اَنَّكَ رَسُولُ اللَّهِ «Προσμαρτυρώ ότι εσύ είσαι ο Ρασουλουλλάχ (ο Απόστολος του Αλλάχ)!» Και ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) είπε: «Μπάρακαλλαχ» (δηλ. πόσο ευλογημένη η δημιουργία του Αλλάχ!) Μετά από αυτό, το παιδί δεν ξαναμίλησε μέχρι να μεγαλώσει.

Με το θαύμα αυτό του Άχμεντ και το ότι είχε πάρει την προσευχή και ευλογία του Προφήτη λέγοντας του «Μπάρακαλλαχ», το παιδί αυτό ονομάστηκε και έγινε διάσημο ως ο «Μουμπάρακ-ουλ Γιεμάμε».()

Το έκτο παιδί: Καθώς ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) έκανε το προσκύνημά Του Σαλά ένα δύστροπο και υστερικό παιδί περνώντας από μπροστά Του διέκοψε το προσκύνημά Του. Και ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) είπε اَللّهُمَّ اقْطَعْ اَثَرَهُ «Ω Αλλάχ, κόψε το ίχνος του απ’τό έδαφος» Μετά άπ’αυτο το παιδί δεν ξαναπερπάτησε και έμεινε έτσι έχοντας την τιμωρία της αγένειάς του.()

Το έβδομο παιδί: Μια ανάγωγη γυναίκα σε ιδιοσυγκρασία παιδιού, ζήτησε από τον Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) μια μπουκιά καθώς Αυτός έτρωγε. Όταν το έδωσε, αυτή είπε: «Όχι, θέλω αυτό που έχεις στο στόμα σου!». Της έδωσε και αυτό. Έπειτα απ’αυτό εκείνη η τόσο ανάγωγη γυναίκα έγινε τόσο ευγενική και καθωσπρέπει που ήταν υπεράνω όλων των γυναικών της Μαντίνα.()

Να λοιπόν, υπάρχουν, όχι ογδόντα αλλά μπορεί και οχτακόσια παραδείγματα παρόμοια μ’αυτά τα οχτώ. Τα περισσότερα έχουν αναφερθεί στα βιβλία των “Σιγιέρ” και των χαντίθ. Ναι, εάν το ευλογημένο χέρι του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) είναι σαν το φαρμακείο του Χεκήμ-ι Λοκμάν και ο πτυελός Του σαν την κρήνη του αθάνατου νερού (Ab-ι Hayat) του Εξοχότατου Χιζίρ (Κhidr) και η ανάσα Του ευεργετική και θεραπευτική σαν την ανάσα του Εξοχότατου Ίσα (Ιησού) (Αλέϊ-χίς Σαλάμ - Η ειρήνη του Αλλάχ μαζί του.) και εφόσον η ανθρωπότητα έχει πέσει σε τόσες συμφορές και βάσανα, τότε βεβαίως και έχουν προσφύγει Σ’αυτόν άπειρα άτομα. Πάρα πολλοί άνθρωποι, παράφρονες και παιδιά έχουν έρθει και όλοι έφυγαν θεραπευμένοι.

Ακόμη και ο Αμπτουρραχμάν-ελ Γιεμανί που λέγεται και Ταβούς και ο οποίος έχει κάνει σαράντα φορές «Χάτζ» (έχει πάει στην Κάαμπα ως προσκυνητής) και σαράντα χρόνια ακατάπαυτα έχει τελέσει την πρωινή προσευχή (Salat’oul Fetzr) με το Βουντού (Wudu) της νυχτερινής προσευχής (Salat’oul Isha), και ο οποίος είναι ο ένας από τους μεγαλύτερους Ιμάμ των Ταμπιήν και έχει ιδωθεί με πολλούς Σαχάμπε, αυτός λοιπόν μεταδίδει σιγουρότατα εγκρίνοντας και αποφασίζοντας ότι: Όσοι αλλοπαρμένοι έχουν έρθει στον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) και Αυτός έχει ακουμπήσει το χέρι Του στο στήθος τους, όλοι οπωσδήποτε έχουν θεραπευτεί, και δεν έμεινε απολύτως κανένας χωρίς θεραπεία.()

Eφόσον λοιπόν ένας τέτοιος πνευματικός υγέτης που έχει βιώσει την εποχή της Ευτυχίας, (Asr-i Sa`adet) κρίνει απόλυτα ως εξής, τότε βεβαίως και είναι σωστό ότι όσοι άρρωστοι έχουν προσφύγει Σ’αυτόν έχουν σίγουρα θεραπευτεί. Και έχουν γιατρευτεί απόλυτα, τότε βεβαίως και θα είναι χιλιάδες οι προσφυγόντες σ`αυτόν.

Δέκατη Τέταρτη Ένδειξη:

Ένα μεγάλο ποσοστό των πολλών ειδών θαυμάτων του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) είναι τα θαύματα που εκφάνηκαν με τη δέηση και προσευχή Του. Ναι, αυτό το είδος είναι αδιάσειστο και αποτελεί σίγουρη, ακράδαντη, λίαν διαδεδομένη είδηση. Τα μεμονωμένα παραδείγματα είναι τόσο πολλά, που είναι αδύνατον να υπολογιστούν. Πολλά απ’αυτά είναι τόσο διάσημα, που έχουν την ιδιότητα της λίαν διαδεδομένης είδησης. Κάποια απ’αυτά έχουν μεταδοθεί από τέτοιους πνευματικούς ηγέτες -σοφούς, έτσι ώστε παρέχουν μια σίγουρη πεποίθηση σαν τις λίαν διαδεδομένες ειδήσεις.

Από τα πάρα πολλά αυτά παραδείγματα θα υποδείξουμε κάποια που είναι πολύ διαδεδομένα και διάσημα και που είναι ‘λίαν διαδεδομένες ειδήσεις’ ως δείγματα, και θα αναφέρουμε κάποιες προσωπικές περιπτώσεις απ’όλα τα παραδείγματα.

Πρώτο Παράδειγμα:

Οι ειδήμονες των χαντίθ, καταρχήν οι Μπουχάρι και Μούσλιμ, έχουν μεταδώσει με σιγουριά ότι η προσευχή και δέηση του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) για βροχή έχει βρει αποδοχή και τόσο επανειλημμένα και κατάφωρα, έτσι ώστε έχει διαδοθεί πάρα πολύ. Ακόμη που κάποιες φορές, καθώς προσευχότανε πάνω στον ένδοξο άμβωνα, σήκωνε τα χέρια Του και έβρεχε πριν ακόμη τα κατεβάσει.()

Όπως αναφέρθηκε και πριν, κάποιες φορές που ο στρατός είχε μείνει χωρίς νερό, ερχόταν ένα σύννεφο και παρείχε νερό.

Επίσης, ο παππούς του Προφήτη, ο Αμπντουλμουτταλίμπ, πριν την προφητεία, ακόμη στην παιδική ηλικία του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) πήγαινε μαζί Του στην προσευχή για βροχή. Και η βροχή ερχόταν προς χάρη του ευλογημένου Του προσώπου. Το γεγονός αυτό το απήγγειλε και διέδωσε με ένα ποίημα ο Αμπνουλμουτταλίμπ.()

Επιπλέον, μετά την αποβίωση του Προφήτη ο Εξοχότατος Ομάρ δείχνοντας ως αφορμή τον Εξοχότατο Αμπμπάς προσευχήθηκε ως εξής: «Ω Κύριε Ράμπ! Αυτός είναι ο θείος του πιο αγαπητού Σου. Δώσε μας βροχή για χάρη του Πρόσωπου του.» και η βροχή ήρθε.()

Επίσης, οι Ιμάμ-ι Μπουχάρι και Μούσλιμ μεταδίδουν ότι: Του ζητήθηκε να προσευχηθεί για βροχή. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) προσευχήθηκε και η βροχή ήρθε τόσο πολλή, έτσι ώστε αναγκάστηκαν να πουν «Προσευχήσου να σταματήσει πια». Και όταν Αυτός προσευχήθηκε, η βροχή σταμάτησε μονομιάς.()

Δεύτερο Παράδειγμα:

Είναι πολύ φημισμένο, όπως η λίαν διαδεδομένη είδηση, ότι ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), πριν ακόμα οι Σαχάμπε και οι πιστοί φτάσουν τα σαράντα άτομα, καθώς προσκυνούσανε στα κρυφά, προσευχήθηκε ως εξής:

اَللّٰهُمَّ اَعِزَّ ال۟اِس۟لَامَ بِعُمَرِ ب۟نِ ال۟خَطَّابِ اَو۟ بِعَم۟رِ ب۟نِ ال۟هِشَامِ

«Ω Αλλάχ, ανέγειρε και δυνάμωσε το Ισλάμ με τον Ομάρ Ίμπν-ι Χαττάμπ ή τον Αμρ Ίμπν-ι Χισάμ!»

Μετά από μερικές μέρες ο Εξοχότατος Ομάρ Ίμπν-ι Χαττάμπ προσμαρτύρησε, ήρθε σε πίστη κι έγινε αφορμή στην ανακήρυξη, ανύψωση και ενδυνάμωση του Ισλάμ. Επίσης πήρε τον ένδοξο τίτλο “Φαρούκ”.()

Τρίτο Παράδειγμα:

Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) έχει προσευχηθεί σε κάποιους διακεκριμένους Σαχάμπε για διαφορετικούς σκοπούς. Η προσευχή Του έχει βρει τόσο λαμπρή αποδοχή, ώστε η εξαιρετικότητα της προσευχής εκείνης αναδείχτηκε σε βαθμό θαύματος.

Έτσι λοιπόν, καταρχήν ο Μπουχάρι και ο Μούσλιμ, μας μεταδίδουν ότι έχει προσευχηθεί στον Ίμπν-ι Αμπμπάς ως εξής:

اَللَّهُمَّ فَقِّهْهُ فِى الدِّينِ وَعَلِّمْهُ التَّاْوِيلَ «Ω Αλλάχ! Καν’τον Φακίχ στη θρησκεία και μάθε του την επιστήμη του ταφσίρ»().

Η προσευχή Του πάλι έχει βρει τόσο λαμπρή αποδοχή, ώστε ο Ίμπν-ι Αμπμπάς έχει πάρει τον ένδοξο τίτλο του “ο διερμηνεύς του Κουρ’αν” και έχει αποκτήσει επαξίως τον υψηλό βαθμό και τίτλο “Χαμπρ-ούλ Ούμμα” δηλαδή “Ο μέγιστος σοφός- επιστήμων της Ούμμα”. Ακόμη, στα νεανικά του χρόνια ο Εξοχότατος Ομάρ τον έπαιρνε στο συμβούλιο των διακεκριμένων επιστημόνων και πολύ παλιών Σαχάμπε.()

Επίσης, καταρχήν ο Ιμάμ-ι Μπουχάρι και οι άλλοι επιστήμονες των έμπιστων βιβλίων (των χαντίθ) μας μεταδίδουν ότι: Η μητέρα του Άνας ζήτησε από τον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) να προσευχηθεί για την αφθονία και ευμάρεια των απογόνων και των αγαθών του βοηθού του Προφήτη (δηλαδή του Εξοχότατου Άνας). Και ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) προσευχήθηκε ως εξής:

اَللَّهُمَّ اكْثِرْ مَالَهُ وَوَلَدَهُ وَبَارِكْ لَهُ فِيمَا اَعْطَيْتَهُ

«Ω Αλλάχ! Αύξησε τα αγαθά που τα έχεις επιδαψιλεύσει.».

Ο Εξοχότατος Άνας στα τελευταία χρόνια της ζωής του ανακοινώνει με όρκο λέγοντας: «Εγώ με τα ίδια μου τα χέρια έχω κηδεύσει τα εκατό από τα τέκνα μου. Κανένα από τα τέκνα μου δεν έχει ζήσει τόσο ευτυχισμένα όσο εγώ μέσω του πλούτου μου. Βλέπετε ότι η περιουσία μου είναι μεγάλη. Όλα αυτά προέρχονται από την ευλογία και την αφθονία της προσευχής του Προφήτη.».()

Επίσης, καταρχήν ο Ιμάμ-ι Μπεϊχάκι και οι άλλοι επιστήμονες των χαντίθ, μεταδίδουν ότι: Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) προσευχήθηκε για αφθονία και ευλογία πλούτου για τον Αμπντουρραχμάν Μπιν Άβφ, ο οποίος είναι ένας από τους Ασερέ-ι Μουμπασσερέ. Αυτός με την ευλογία και αφθονία αυτής της προσευχής έχει αποκτήσει τόση περιουσία που μια φορά έχει δωρίσει ως ελεημοσύνη και ευεργεσία στο όνομα του Αλλάχ, επτακόσιες καμήλες μαζί με τα φορτία τους.() Να λοιπόν, δείτε την ευλογία και αφθονία της προσευχής του Προφήτη και πείτε “Μπάρακαλλάχ”, δηλαδή «πόσο ευλογημένο το έχει δημιουργήσει ο Αλλάχ!».

Επίσης, καταρχήν ο Μπουχάρι και οι άλλοι μεταδότες αναφέρουν ότι: Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) προσευχήθηκε με ευλογία και αφθονία για την απόδοση του εμπορίου του Ουρβέ Ίμπν-ι Aμπί Τζάντε. Ο Ουρβέ λέει: «Εγώ καθώς ήμουνα στην αγορά της Κιούφε, κέρδιζα σαράντα χιλιάδες σε μια μέρα και γυρνούσα στο σπίτι μου.». Ο Ιμάμ-ι Μπουχάρι λέει: « Αυτός (δηλαδή ο Ουρβέ), και το χώμα ακόμη να έπαιρνε στα χέρια του, έβρισκε μια απόδοση, ένα κέρδος από αυτό.».()

Επιπλέον, έχει προσευχηθεί για τον Αμπντουλλάχ Ίμπν-ι Τζαφέρ για την αύξηση του πλούτου του με αφθονία. Ο Αμπντουλλάχ Ίμπν-ι Τζαφέρ έχει αποκτήσει τόση περιουσία ώστε έχει γίνει περιώνυμος σ’εκείνο τον αιώνα. Έχει φημιστεί τόσο για την περιουσία του που προήλθε από την προσευχή και αφθονία του Προφήτη, όσο και για τη γενναιοδωρία και αφειδία του.()

Υπάρχουν πολλά παραδείγματα αυτού του είδους. Αρκούμαστε με τα τέσσερα αυτά παραδείγματα που είναι σαν δείγματα.

Ακόμη, καταρχήν ο Ιμάμ-ι Τιρμίζι μεταδίδει ότι: Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) προσευχήθηκε ως εξής για τον Σα’ντ Ίμπν-ι Αμπί Βακκάς:

اَللَّهُمَّ اَجِبْ دَعْوَتَهُ «Ω Αλλάχ, δέξου την προσευχή αυτουνού.». Δηλαδή προσευχήθηκε για την αποδοχή των προσευχών του Σα’ντ. Όλοι σ’εκείνον τον αιώνα φοβούνται το ανάθεμα του Σα’ντ. Η αποδοχή της προσευχής του έγινε πολύ διάσημη.()

Ακόμη έχει προσευχηθεί για τον διάσημο Αμπού Καταντέ:

اَفْلَحَ اللَّهُ وَجْهَكَ اَللَّهُمَّ بَارِكْ لَهُ فِى شَعْرِهِ وَ بَشَرِهِ

«Ο Αλλάχ ας διευκολύνει το πρόσωπό του. Ω Αλλάχ, κάνε ευλογημένο το δέρμα και το μαλλί του».()

Προσευχήθηκε δηλαδή για την νεότητα του. Με σίγουρη μετάδοση, είναι πολύ σίγουρο ότι όταν ο Αμπού Καταντέ απεβίωσε στα εβδομήντα του χρόνια, ήταν ακόμη σαν δεκαπέντε χρονών.

Επίσης, σύμφωνα με τη πολύγνωρη παραβολή του διάσημου ποιητή Ναμπίγα, ο ποιητής απήγγειλε ένα ποίημα του κοντά στον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), το οποίο έλεγε:

بَلَغ۟نَا السَّمَاءَ مَج۟دُنَا وَسَنَائُنَا وَ اِنَّا نُرٖيدُ فَو۟قَ ذٰلِكَ مَظ۟هَرًا

«Η δόξα μας υψώθηκε στον ουρανό, εμείς θέλουμε να πάμε πιο πάνω…».

Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), κήρυξε χαριτολογώντας: اِلَى اَيْنَ يَا اَبَا لَيْلاَ «Που θες πάνω από τον ουρανό και το αναφέρεις στο ποίημα σου;», και ο Ναμπίγα είπε: اِلَى الْجَنَّةِ يَا رَسُولَ اللَّهِ «Θέλουμε να πάμε στον Παράδεισο, πάνω από τους ουρανούς!».

Ύστερα απήγγειλε ένα άλλο ποίημα του με νόημα. Τότε ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) προσευχήθηκε:

لَا يَف۟ضُضِ اللّٰهُ فَاكَ

«Ας μη χαλάσει το στόμα σου!». Έτσι, με την ευλογία της προφητικής αυτής προσευχής, ο Ναμπίγα δεν έχασε κανένα δόντι του, παρόλο που έγινε εκατόν είκοσι χρονών. Ακόμη κι αν έπεφτε κάποιο, ξαναερχότανε ένα στη θέση του.()

Επίσης, σύμφωνα με σίγουρη μετάδοση, προσευχήθηκε για τον Εξοχότατο Αλή ως εξής:

اَللّٰهُمَّ اك۟فِهِ ال۟حَرَّ وَال۟قَرَّ

«Ω Αλλάχ! μη του δείχνεις τη δυσκολία της ζέστης και του κρύου». Με την ευλογία αυτής της προσευχής, ο Ιμάμ-ι Αλή φορούσε καλοκαιρινά το χειμώνα και χειμωνιάτικα το καλοκαίρι, και έλεγε ότι: «Με την ευλογία αυτής της προσευχής δεν αισθάνομαι καμία δυσκολία της ζέστης ή του κρύου.».()

Επίσης έχει προσευχηθεί για την Εξοχότατη Φατίμα: اَللَّهُمَّ لا تُجِعْهَا «Μη της δίνεις το βάσανο της πείνας…». Η Εξοχότατη Φατίμα λέει: «Μετά από εκείνη την προσευχή δεν βασανίστηκα ποτέ με πείνα.».()

Επιπλέον, ο Τουφέϊλ Ίμπν-ι Αμρ επιζήτησε ένα θαύμα από τον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) για να το πάει και να το δείξει στη φυλή του. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) είπε:

اَللّهُمَّ نَوِّرْ لَهُ «Ω Αλλάχ, φώτισε τον!». Εμφανίστηκε ένα φως, μια λάμψη ανάμεσα στα μάτια του, ύστερα πέρασε στην άκρη του ραβδιού του. Μ’αυτό εδώ (ο Τουφέϊλ) ονομάστηκε ¨ζιν`νούρ¨ δηλαδή, ο κάτοχος της λάμψης.()

Αυτά τα περιστατικά λοιπόν, είναι από τα πολύ γνωστά χαντίθi που έχουν αποκτήσει σιγουρότητα.

Ακόμη, ο Αμπού Χουράϊρα παραπονέθηκε στον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) ως εξής: «Η αφηρημάδα με βλάπτει». Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) άνοιξε κάτι σαν ένα μαντίλι, ύστερα σαν να πήρε κάτι από το άγνωστο στην παλάμη Του, το άδειασε στο μαντίλι. Επαναλαμβάνοντας το δυο -τρεις φορές διέταξε τον Αμπού Χουράϊρα. «Τώρα μάζεψε το μαντίλι.». Από το πνευματικό αυτό μυστήριο της προσευχής του Προφήτη, ο Αμπού Χουράϊρα δηλώνει με όρκο ότι: «Μετά απ’αυτό δεν ξέχασα τίποτα.».()

Αυτά λοιπόν τα περιστατικά είναι από τα πολύγνωρα χαντίθi.

Τέταρτο Παράδειγμα:

Θα αναφέρουμε μερικά περιστατικά που επιδεικνύουν το ανάθεμα του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του).

Πρώτο: Ο Πέρσης Βασιλιάς Περβίζ, έσκισε το γράμμα του Προφήτη. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του). ενημερώθηκε γι’αυτό και είπε το εξής ανάθεμα: اَللَّهُمَّ مَزِّقْهُ «Ω Αλλάχ! Όπως έσκισε το γράμμα μου, έτσι και εσύ κάνε κομμάτια τον ίδιο και την περιουσία του.»() Με την απήχηση λοιπόν αυτού του αναθέματος ο ίδιος ο γιος του Κίσρα Περβίζ, ο Σιρβιγιέ τον μαχαίρωσε. Κι ο Σα’ντ Εμπί Βακκάς κατακομμάτιασε την ηγεμονία του. Το μεγαλείο και εξουσία του Σασανικού κράτους δεν έμεινε πουθενά. Όμως ο Καίσαρας και οι άλλοι άρχοντες σεβάστηκαν το γράμμα του Προφήτη, και δεν καταστράφηκαν.

Δεύτερο: Είναι διάσημα έως και λίαν διαδεδομένη είδηση και τα εδάφια του Κουρ’άν επιδεικνύουν ότι: Στις αρχές του Ισλάμ, καθώς ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) έκανε προσκύνημα (Σαλά) στο Μαστζίντ-ι Χαράμ, μαζεύτηκαν οι αρχηγοί των Κουρέϊς και Του φέρθηκαν πάρα πολύ άσχημα. Τότε ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) τους αναθεμάτισε. Ο Ίμπν-ι Μασ’ούντ λέει: «Ορκίζομαι πως στη μάχη του Μπάντρ είδα ένα ένα τα θρασίμια όλων αυτών που Του είχαν φερθεί αισχρά και είχαν πάρει το ανάθεμά Του.»()

Τρίτο: Μια μεγάλοι φυλή των Αράβων που ονομάζετε Μουρατιγιέ διέψευσαν τον Προφήτη Αλεΐχι-ς Σαλλάτου Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), και Αυτός τους αναθεμάτισε με έλλειψη. Σταμάτησαν οι βροχές και εμφανίστηκε έλλειψη και ακρίβεια. Ύστερα οι Κούρεϊς που και αυτοί είναι από τη φυλή των Μουρατιγιέ, ήρθαν και παρακάλεσαν τον Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του). Αυτός προσευχήθηκε, και η βροχή ξαναήρθε και η έλλειψη εξαφανίστηκε. Το γεγονός αυτό είναι διάσημο σε βαθμό λίαν διαδεδομένης είδησης.()

Πέμπτο Παράδειγμα:

Είναι η φοβερή απήχηση της κατάρας Του σε κάποιους συγκεκριμένους άντρες. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα όμως εμείς θα αναφέρουμε ως δείγματα τρία σίγουρα απ’αυτά.

Πρώτο: Αναθεμάτισε τον Ουτμπέ Μπίν Αμπού Λεχέμπ ως εξής:

اَللّٰهُمَّ سَلِّط۟ عَلَي۟هِ كَل۟بًا مِن۟ كِلَابِكَ

«Ο Αλλάχ! Τυράννησε τον μ’έναν από τους σκύλους Σου…!» Ο Ουτμπέ καθώς ταξίδευε κάπου, ένα λιοντάρι ήρθε τον έψαξε, και τον βρήκε ανάμεσα στο καραβάνι και τον κατακομμάτιασε. Το περιστατικό αυτό είναι γνωστό και οι πρωτοστάτες επιστήμονες των χαντίθi το έχουν διερευνήσει και επαληθεύσει και το έχουν μεταδώσει.()

Δεύτερο: Ο Μουχάλλιμ Ιμπν-ι Τζεσσαμέ ήταν αυτός που σκότωσε ανελέητα τον Άμιρ Ιμπν-ι Αζμπάτ. Ενώ ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) είχε στείλει τον Άμιρ σε μάχη μ’ένα λόχο και τον είχε διορίσει διοικητή, και ο Μουχαλλίμ ήταν μαζί του. Όταν έφτασε η είδηση αυτής της απανθρωπιάς στον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) οργισμένος είπε:

اَللّهُمَّ لاَ تَغْفِرْ لِمُحَلِّمِ «Ο Αλλάχ, μη συγχωρέσεις τον Μουχάλλιμ!» και τον αναθεμάτισε. Μετά από εφτά μέρες ο Μουχάλλιμ πέθανε. Όταν τον ενταφιάσανε, ο τάφος τον πέταξε έξω. Όσες φορές και αν τον ξαναβάλανε ο τάφος δεν τον δέχτηκε.

Ύστερα υποχρεώθηκαν κι έκαναν έναν δυνατό τοίχο ανάμεσα σε δύο μεγάλες πέτρες, κι έτσι τον σκέπασαν κάτω από το χώμα.()

Τρίτο: Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) έβλεπε ότι ένας άντρας έτρωγε με το αριστερό του χέρι. Τον διέταξε: كُلْ بِيَمِينِك «Φάε με το δεξί σου!», Αυτός είπε: لاَ اَسْتَطِيعُ «Δεν μπορώ με το δεξί μου!» Και τότε ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) είπε: لاَ اسْتَطَعْتَ «Δεν θα μπορείς να το σηκώσεις!» και τον αναθεμάτισε. Μετά απ’αυτό λοιπόν εκείνος ο άντρας δεν μπόρεσε ποτέ πια να σηκώσει το δεξί του χέρι.()

Έκτο Παράδειγμα:

Θα αναφέρουμε κάποια επαληθευμένα σίγουρα γεγονότα τα οποία έχουν πραγματοποιηθεί εκπληκτικά και με την προσευχή και με την επαφή του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του).

Πρώτο: Δίνοντας κάποιες τρίχες απ’το μαλλί Του στον Εξοχότατο Χαλίντ Ιμπν-ι Βελίντ (Τον Σεϊφουλλάχ) προσευχήθηκε στο όνομά του για βοήθεια και νίκη απ’τον Αλλάχ. Ο Εξοχότατος Χαλίντ φύλαξε εκείνες τις τρίχες στο σκούφο του. Για χάρη εκείνης της προσευχής και ευλογίας δεν υπήρξε καμία μάχη που δεν βγήκε νικητής.()

Δεύτερο: Ο Σελμάν-ι Φαρισί πριν ήταν δούλος των Εβραίων. Οι άρχοντές του ήθελαν πάρα πολλά για να τον απελευθερώσουνε. Είπανε: «Θα φυτέψεις τριακόσια δεντρύλλια χουρμάδες κι εφόσον αυτά καρποφορήσουν θα δώσεις σαράντα οκάδες χρυσό. Μόνο έτσι θα απελευθερωθείς.» Αυτός ήρθε στον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) εξήγησε την κατάστασή του. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) φύτεψε με τα ίδια Του τα χέρια τριακόσια δεντρύλλια χουρμάδες στα περίχωρα της Μαντίνα. Μόνο ένα απ’αυτά το φύτεψε κάποιος άλλος. Μέσα στον ίδιο χρόνο τα δεντρήλια που φύτεψε Αυτός καρποφόρησαν, εκτός από ένα που είχε φυτευτεί από κάποιον άλλον. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) το έβγαλε και το ξαναφύτεψε. Τότε καρποφόρησε και εκείνο.

Επιπλέον άλειψε με το πτύελό Του ένα χρυσό που ήταν ίσα μ’ένα αυγό της κότας, προσευχήθηκε και το έδωσε στο Σελμάν λέγοντας του: «Πήγαινε και δώστε στους Εβραίους.» Ο Σελμάν-ι Φαρισί πήγε και τους έδωσε σαράντα οκάδες από εκείνο το χρυσό. Το χρυσό εκείνο που ήταν ίσα μ’ένα αυγό παρέμεινε όπως πριν. Αυτό το γεγονός λοιπόν είναι το ποιο συναρπαστικό και εκπληκτικό γεγονός της ζωής του Σελμάν και το μεταδίδουν όλοι οι έμπιστοι και ειδήμονες πνευματικοί ηγέτες (Ιμάμ).()

Τρίτο: Μια Σαχάμπι εν ονόματι Ούμμου Μάλικ έδινε λάδι στον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) από ένα δερμάτινο τουλούμι. Μια φορά ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) προσευχήθηκε και δίνοντας πίσω το τουλούμι είπε: «Μην το αδειάσετε και μην το σφίξετε!» Η Ούμμου Μάλικ πήρε το τουλούμι. Όποτε κι αν τα παιδιά της θελήσανε λάδι, με την ευλογία του Προφήτη για αφθονία, πάντα βρισκότανε μέσα στο τουλούμι. Αυτό συνεχίστηκε για αρκετό καιρό. Κάποτε το σφίξανε και η ευλογία-αφθονία σταμάτησε.()

Έβδομο Παράδειγμα:

Υπάρχουν πολλά περιστατικά που τα νερά έχουν γλυκαίνει και ευωδιαστεί με την προσευχή ή την επαφή του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του). Θα αναφέρουμε δύο-τρία απ’ αυτά ως παραδείγματα.

Πρώτο: Καταρχήν ο Ιμάμ-ι Μπεϊχάκι, και οι άλλοι επιστήμονες των χαντίθ μεταδίδουν ότι: Το νερό της πηγής που ονομαζότανε Μπίρ-ι Κουμπά, κάπου κάπου σταματούσε δηλαδή τελείωνε. Από τότε που ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) προσευχήθηκε και άδειασε μέσα σ’αυτήν την πηγή το νερό με το οποίο είχε πλυθεί για να κάνει προσευχή (βουντού) αυξήθηκε και δεν σταμάτησε ποτέ.()

Δεύτερο: Καταρχήν ο Αμπού Νουάϊμ στο έργο του Ντελαήλ-ι Νουμπουββέτ (Απόδειξης της Προφητείας) και οι άλλοι επιστήμονες των χαντίθ μεταδίδουν ότι: Στο πηγάδι που βρισκότανε το σπίτι του Ανάς, ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) έριξε το πτύελο Του και προσευχήθηκε. Το γλυκύτερο νερό της Φωτισμένης Μαντίνα έγινε αυτό της συγκεκριμένης πηγής.()

Τρίτο: Ο Ίμπν-ι Μάτζε μεταδίδει ότι: Φέρανε έναν κουβά νερό από το νερό της Ζαμζάμ στον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του). Αυτός, αφότου πήρε λίγο νερό στο στόμα Του το άδειασε πάλι στο κουβά. Αμέσως το νερό μοσχοβόλησε σαν μισκ.()

Τέταρτο: Ο Ιμάμ-ι Άχμεντ Ίμπν-ι Χαμπέλ μεταδίδει ότι: Βγάλανε ένα κουβά νερό από ένα πηγάδι, έπειτα που ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) έριξε το ευλογημένο πτύελο Του μέσα και το αδειάσανε μέσα στο πηγάδι, αμέσως άρχισαν να έρχονται ευωδιές σαν μισκ.()

Πέμπτο: Ένας από τους πνευματικούς δυνατούς και υψηλούς πιστούς του Αλλάχ ο Χαμμάντ Ίμπν-ι Σελεμέ ο οποίος είναι αποδεκτός και έμπιστος του Ιμάμ-ι Μούσλιμ και των άλλων σοφών του Μαγκρίμπ (δηλ. Ενδουλουσίας και Νότιο- δυτικής Αφρικής) μεταδίδει ότι: Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) γέμισε ένα δερμάτινο παγούρι με νερό και πριν το δέσει προσευχήθηκε και φύσηξε στο στόμιο του. Δίνοντας το σε κάποιους Σαχαμπέ είπε: «Μην το ανοίξετε, μόνο όταν θα πλυθείτε για να κάνετε προσευχή (βουντού) ανοίξτε το». Αυτοί φύγανε και όταν το ανοίξανε την ώρα εκείνη είδανε ένα αγνό γάλα και πάνω του το βουτυρόγαλα.()

Αυτά τα πέντε περιστατικά λοιπόν μεταδίδουν κάποιοι διάσημοι και σημαντικοί λόγιοι. Αυτά μαζί με τα άλλα που δεν αναφέρθηκαν εδώ αποδυκνείουν την πραγματοποίηση ενός σίγουρου θαύματος όπως και οι πνευματικά λίαν διαδεδομένες ειδήσεις.

Όγδοο Παράδειγμα:

Πολλά είναι τα περιστατικά όπου οι στείρες γίδες που δεν δίνουν γάλα, με το άγγιγμα και την προσευχή του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) έγιναν όχι μόνο γαλακτοφόρες αλλά και πάρα πολλοί εύφορες. Εμείς θα υποδείξουμε μόνο κάποια διάσημα και σίγουρα παραδείγματα από αυτά.

Πρώτο: Όλα τα έμπιστα βιβλία των επιστημόνων του Σιγιέρ μεταδίδουν ότι: Όταν ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) μετανάστευαν (Χιτζρέτ – Εγίρα) από τη Μέκκα στη Μαντίνα μαζί με τον Αμπού Μπάκρ-ι Σιντ`τίκ (Sıddık), έφτασαν στο σπίτι της Ατικέτ Μπίντ-ι Χαλίντι-λ Χουζάϊ που την έλεγαν και Ούμμου Μαμπέντ. Εκεί υπήρχε μια αδύνατη, στείρα γίδα. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) ρώτησε την Ούμμου Μαπέντ: «Αυτή δεν έχει γάλα;». Η Ούμμου Μαμπέντ απάντησε: «Αυτή δεν έχει αίμα στο σώμα της, πώς να δώσει και γάλα;».

Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) πήγε και χάιδεψε τη μέση εκείνης της γίδας και αγγίζοντας το μαστάρι της προσευχήθηκε. Έπειτα είπε: «Φέρτε ένα δοχείο και αρμέξτε την». Την αρμέξανε και ύστερα ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) και ο Αμπού Μπάκρ-ι Σιντ`τίκ (Sıddık) ήπιανε, ακόμα και όλα τα μέλη της οικογένειας ήπιανε μέχρι που χορτάσανε. Από τότε η γίδα δυνάμωσε και έμεινε έτσι ευλογημένη.()

Δεύτερο: Είναι η γνωστή παραβολή του Σατ-ι Ίμπν-ι Μασ’ούντ: Ο Ίμπν-ι Μασούτ πριν γίνει μουσουλμάνος ήταν βοσκός κάποιων άλλων. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) μαζί με τον Αμπού Μπάκρ-ι Σιντ`τίκ (Sıddık) πήγανε στο μέρος όπου ήταν ο Ίμπν-ι Μασ’ούντ με τα γίδια του. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) ζήτησε γάλα από τον Ίμπν-ι Μασ’ούντ, και αυτός Του είπε: «Τα γίδια δεν είναι δικά μου ανήκουν σε κάποιον άλλον.» Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) είπε: «Φέρε μου μια στείρα γίδα.» Κι αυτός Του έφερε μια γίδα που δυο χρόνια δεν είχε συναντήσει τράγο. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) άγγιξε το μαστάρι της και προσευχήθηκε. Ύστερα την αρμέξανε και πήρανε αγνότατο γάλα, το ήπιανε. Ο Ίμπν-ι Μασ’ούντ έπειτα από αυτό το θαύμα αποδέχτηκε το Ισλάμ και έγινε πιστός.()

Τρίτο: Είναι η γνωστή παραβολή με τα γίδια της Χαλιμέ-ι Σα’ντιγιέ η οποία είναι η τροφός του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του). Σ’αυτή τη φυλή υπήρχε έλλειψη. Τα ζώα τους ήταν αδύνατα και δεν έδιναν γάλα, ούτε έτρωγαν μέχρι να χορτάσουν. Όταν ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) στάλθηκε κοντά σ’αυτήν την οικογένεια με την ευλογία και την αφθονία Αυτουνού τα γίδια της Χαλιμέ-ι Σα’ντιγιέ όταν γύριζαν το βράδυ, αντίθετα με των αλλονών τα γίδια, αυτά ήταν χορτασμένα και γαλακτοφόρα.()

Στα βιβλία του σιγιέρ αναφέρονται πολλά άλλα περιστατικά σαν αυτά, όμως αυτά τα παραδείγματα είναι αρκετά για τον ουσιαστικό μας σκοπό.

Ένατο Παράδειγμα:

Θα υποδείξουμε κάποια γνωστά παραδείγματα των θαυμάτων που έχουν πραγματοποιηθεί με το άγγιγμα, η χάϊδεμα του ευλογημένο χεριού του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) το κεφάλι ή πρόσωπο κάποιων μαζί με την προσευχή Του.

Πρώτο: Χάιδεψε το κεφάλι του Ομάρ Ίμπν-ι Σα’ντ και προσευχήθηκε. Αυτό το άτομο όταν αποβίωσε ογδόντα χρονών με την ευλογία αυτής της προφητικής προσευχής, δεν είχε ούτε μια άσπρη τρίχα στο κεφάλι του.()

Δεύτερο: Έβαλε το χέρι Του στο κεφάλι του Κάϊς Ίμπν-ι Ζέϊντ και προσευχήθηκε. Με την ευλογία, αφθονίας της προσευχής αυτής το άτομο αυτό όταν έγινε εκατό χρονών, ολόκληρο το κεφάλι του είχε γίνει κάτασπρο εκτός από το σημείο όπου είχε βάλει το ευλογημένο Του χέρι ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), αυτό είχε μείνει κατάμαυρο.()

Τρίτο: Ο Αμπτουρραχμάν Ιμπν-ι Ζέϊντ Ίμπν-ιλ Χαττάμπ ήταν μικρόσωμος και άσχημος. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) βάζοντας το χέρι Του στο κεφάλι του, προσευχήθηκε. Με την ευλογία, αφθονία αυτής της προσευχής αυτός ο άντρας έγινε ο πιο ψηλός στο ύψος και πιο όμορφος στο πρόσωπο.()

Τέταρτο: Το πρόσωπο του Άϊζ Ίμπν-ι Άμρ τραυματίστηκε στη μάχη του Χούνεϊν. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) σκούπισε με το χέρι Του τα αίματα από το πρόσωπο του Άϊζ. Το συγκεκριμένο μέρος που άγγιξε με το χέρι του ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) έγινε τόσο λαμπερό και φωτεινό που οι επιστήμονες των Χαντίθ το εκφράσανε σαν كَغُرَّةِ الْفَرَسِ «το λευκό σημάδι στο μέτωπο του πορή αλόγου.»()

Πέμπτο: Χάιδεψε το πρόσωπό του Καταντέ Ίμπν-ι Σαλμάν και προσευχήθηκε. Το πρόσωπο του Καταντέ άρχισε να λάμπει σαν καθρέφτης.()

Έκτο: Η κόρη της Ούμμου Σελεμέ- μητέρα των πιστών μουσουλμάνων- και η θετή κόρη του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) η Ζεϊνέπ, όταν ήταν μικρή ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) πιτσίλησε το πρόσωπο της από το νερό που έκανε βουντού ως χαριτολόγημα. Από τότε που εκείνο το νερό ήρθε σε επαφή με το πρόσωπο της, η ομορφιάς και το κάλλος της Ζεϊνέπ αυξήθηκε έτσι ώστε έγινε μοναδική.()

Λοιπόν, υπάρχουν πολλά τέτοια παραδείγματα. Οι επιστήμονες των Χαντίθ έχουν μεταδώσει τα πιο πολλά. Αν υποθέσουμε ότι κάθε ένα από τα μεμονωμένα αυτά περιστατικά είναι μονόπλευρες ειδήσεις και είναι αδύναμα, πάλι όμως στο σύνολο τους αποτελούν πνευματικά διαδεδομένες ειδήσεις και αποδεικνύουν την πραγματικότητα και ακεραιότητα των θαυμάτων του Προφήτη Άχμεντ Αλεΐχι-ς Σαλλάτου Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του). Διότι έστω κι αν ένα περιστατικό μεταδίδετε με διαφορετικούς τρόπους, το γεγονός και η πραγματοποίηση του περιστατικού επιβεβαιώνετε. Ακόμα και αν οι τρόποι φαίνονται αδύναμοι και πάλη όμως αποδεικνύει την ουσία του περιστατικού.

Για παράδειγμα, ακούστηκε ένας θόρυβος. Κάποιοι είπαν: «Το τάδε σπίτι καταστράφηκε.», Κάποιοι «Κάποιο άλλο καταστράφηκε» και κάποιος άλλος ανέφερε ένα άλλο σπίτι και ούτο κάθε εξής. Η κάθε μετάδοση μπορεί να είναι μια μονόπλευρη είδηση, μια αδύναμη είδηση η και αβάσιμη είδηση. Όμως το πραγματικό περιστατικό το ότι ένα σπίτι καταστράφηκε είναι σίγουρο, και όλοι συμφωνούν σ’αυτό.

Ενώ τα έξη αυτά συγκεκριμένα περιστατικά που αναφέραμε, είναι και αληθινά, και διάσημα. Εάν θεωρήσουμε αδύναμα το καθένα απ’αυτά, όπως και στο παράδειγμα του σπιτιού, και πάλι στο σύνολο τους αποδεικνύουν την πραγματικότητα και βεβαιότητα ενός θαύματος του Προφήτη Άχμεντ Αλεΐχι-ς Σαλλάτου Ουεσελλάμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του).

Να λοιπόν τα ολοφάνερα θαύματα του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) υπάρχουν κατηγορηματικά σ’όλα τα είδη. Ακόμη τα μεμονωμένα κομμάτια, είναι αντίτυπα η παραδείγματα του ολικού και απόλυτου θαύματος. Όπως το χέρι, τα δάχτυλα, ο πτύελος, η ανάσα, ο λόγος δηλαδή η προσευχή του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) γίνονται πηγή πολλών θαυμάτων, έτσι το ίδιο και οι υπόλοιπες αισθήσεις, συναισθήματα και όργανα του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) είναι βάσεις και αφορμές πολλών φαινόμενων. Τα βιβλία του σιγιέρxviii και η ιστορία έχουν δηλώσει εκείνα τα φαινόμενα, δείχνοντας ότι υπάρχουν πάρα πολλά προφητικά τεκμήρια στο βίο, ήθος, πρόσωπο και στα συναισθήματά Του.

Δέκατη Πέμπτη Ένδειξη:

Όπως οι πέτρες, τα δέντρα, η σελήνη, ο ήλιος Τον αναγνωρίζουν και δείχνοντας από ένα θαύμα Του, Τον εγκρίνουν, έτσι και το είδος των ζώων, των νεκρών, των τζιν και των αγγέλων, αναγνωρίζουν την Προφητεία Του και το κάθε είδος απ’αυτά δηλώνει και ανακοινώνει ότι Τον αναγνωρίζει και αποδέχεται την προφητεία Του, δείχνοντας πάλι από ένα Του θαύμα.

Αυτή η Δέκατη Πέμπτη Ένδειξη έχει τρεις κλάδους.

Πρώτο Κλάδος:

Το είδος των ζώων αναγνωρίζουν τον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) και εκδηλώνουν τα θαύματα Του. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα αυτού του κλάδους. Εμείς θα αναφέρουμε εδώ μόνο κάποια διάσημα περιστατικά, τα οποία είναι σίγουρα σε βαθμό πνευματικά λίαν διαδεδομένων ειδήσεων, ή έχουν αποδεχτεί από τους διερευνούντες ειδήμονες επιστήμονες, ή έχουν βρει μεγάλη αποδοχή και έγκριση από την ούμμα.

Πρώτο Περιστατικό: Με διασημότητα σε βαθμό “πνευματικά λίαν διαδεδομένης είδησης” είναι το περιστατικό όπου ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) και ο Αμπού Μπάκρ-ι Σιντ`τίκ (Sıddık) για να απαλλαχτούν από τους άπιστους που τους ακολουθούν, κατέφυγαν στη σπηλιά Χίρα και μια αράχνη έκλεισε την είσοδο της εκπληκτικά, υφαίνοντας έναν χοντρό ιστό, σαν κουρτίνα, και δυο περιστέρια ήρθαν και κάθισαν και περίμενα εκεί μπροστά στην είσοδο, σαν δυο φρουροί.

Ένας από τους αρχηγούς των Κορέϊσιδων, ο Ουμπέϊ Ίμπν-ι Χαλέφ, ο οποίος θανατώθηκε στη μάχη του Μπάντρ με το χέρι του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), τότε κοίταξε στη σπηλιά. Οι φίλοι του είπαν «Να μπούμε μέσα», ενώ αυτός είπε: «Πώς να μπούμε, εδώ βλέπω έναν ιστό που έχει σχηματιστεί πριν γεννηθεί ο (Εξοχότατος) Μουχάμμεντ. Και αυτά τα περιστέρια, δεν θα κάθονταν εκεί εάν υπήρχε κάποιος».()

Ακόμη, το είδος των περιστεριών, όπως και εδώ αναγνώρισαν τον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), κάνοντας Του σκιά πάνω από το κεφάλι Του, κατά στην άλωση της Μέκκα. Αυτό μας μεταδίδει ο Ιμάμ-ι Τζελίλ Ίμπν-ι Βεχέμπ.()

Επίσης, με σίγουρη μετάδοση, η Εξοχότατη Αισέ-ι Σιντ`τίκα (Sıddık) μας μεταδίδει ότι: «Υπήρχε ένα πουλί, που λεγότανε “ντατζίν”, σαν περιστέρι στο σπίτι μας. Όσο ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) βρισκότανε μέσα, έμενε ήσυχο και δεν πετούσε. Όταν όμως ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) έβγαινε, αυτό άρχιζε να σπαρταράει και να πετάει από δω και από κει, δε σταματούσε καθόλου. Δηλαδή, το πουλί αυτό άκουγε τον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) και μπροστά Του καθότανε ήσυχα και με σεβασμό.»()

Δεύτερο Περιστατικό: Είναι η παραβολή με το λύκο, που με πέντε-έξι κατευθύνσεις (πηγές μετάδοσης) έχει φτάσει σε βαθμό της “λίαν διαδεδομένης είδησης”. Αυτό το εκπληκτικό και παράξενο γεγονός έχει μεταδοθεί με πολλές κατευθύνσεις από διάσημους Σαχάμπε. Για παράδειγμα ο Αμπού Σαΐντ-ελ Χουντρί και Σαλμάτ-ιμπν-ουλ Άκβα και Ίμπν-ι Εμπι Βαχάμπ και Αμπού Χουράϊρα και ένας βοσκός (ο Ουχμπάν), ο οποίος έχει δει και πριν ένα άλλο θαυμάσιο περιστατικό και με άλλες διαφορετικές κατευθύνσεις, μεταδίδεται ότι:

Ένας λύκος άρπαξε μια από τις κατσίκες, και ο βοσκός την έσωσε από το λύκο. Ο λύκος είπε: «Δε φοβήθηκες από τον Αλλάχ και πήρες τον επιούσιο μου άρτο από τα χέρια μου.» Ο βοσκός είπε: «Παράξενο, πώς μιλάει ένας λύκος;» Ο λύκος του είπε: «Παράξενη είναι η δικιά σου κατάσταση, που πίσω απ’αυτά τα μέρη βρίσκεται Ένας, ο οποίος σας καλεί στον Παράδεισο, είναι προφήτης, κι εσείς δεν το αναγνωρίζετε.»

Όλες οι πηγές συμφωνούν στην ομιλία του λύκου, επιπλέον σύμφωνα με τη μετάδοση του Αμπού Χουράϊρα, ο οποίος αποτελεί μια δυνατή πηγή-κατεύθυνση, λέει: Ο Βοσκός είπε στο λύκο: «Εγώ θα πάω, όμως ποιος θα φυλάξει τις κατσίκες μου;» και ο λύκος είπε: «Εγώ θα τις φυλάξω.» Ο βοσκός παραδίδοντας τις κατσίκες του στο λύκο ήρθε στον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), Τον είδε, προσμαρτύρησε, Τον αποδέχτηκε και ξαναέφυγε. Όταν βρήκε το λύκο, είδε ότι δεν υπάρχει καμιά απώλεια. Τότε του έσφαξε μια κατσίκα, διότι του έγινε δάσκαλος.()

Σύμφωνα με μια κατεύθυνση – πηγή, από τους αρχηγούς των Κούρεϊς ο Αμπού Σουφιάν και Σαφβάν είδαν ένα λύκο που ακολουθούσε μια γαζέλα και μπήκε στην Ένδοξη και Απαγορευμένη Περιοχή (Χαρέμ-ι Σερίφ). Ο λύκος γύρισε και αυτοί έμειναν σαστισμένοι, διότι ο λύκος μίλησε και τους πληροφόρησε για την προφητεία του Άχμεντ. ο Αμπού Σουφιάν είπε στον Σαφβάν: «Να μην αναφέρουμε σε κανέναν αυτό το γεγονός, γιατί φοβάμαι ότι όλη η Μέκκα θα αδειάσει και θα προσχωρήσει σ’αυτούς.».()

Με λίγα λόγια, η παραβολή του λύκου είναι σίγουρη και δίνει την πεποίθηση της πνευματικά λίαν διαδεδομένης είδησης.

Τρίτο περιστατικό: Είναι το περιστατικό της καμήλας, που μεταδίδεται με πέντε-έξι κατευθύνσεις από σημαντικούς Σαχάμπε.

Για παράδειγμα, διάφορες πηγές όπως ο Αμπού Χουράϊρα και ο Σαλέμπε Μπιν Μαλίκ και Τζαμπίρ Ίμπν-ι Αμπντουλλάχ και Αμπντουλλάχ Ίμπν-ι Τζαφέρ και Αμπντουλλάχ Ίμπν-ι Εμπί Εβφά και οι Σαχάμπε οι οποίοι βρίσκονται στην αρχή αυτών των πηγών – κατευθύνσεων, μεταδίδουν ομόφωνα ότι: Η καμήλα ήρθε στον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) και σαν να Του αποτίνει φόρο τιμής, τον προσκύνησε έκανε σετζντέ μπροστά Του και μίλησε.

Επίσης, σύμφωνα με κάποιες κατευθύνσεις, μεταδίδεται ότι: Σ’ένα περιβόλι αυτή η καμήλα συγχύστηκε και αγρίεψε, δεν άφηνε κανέναν κοντά της και επιτηθόταν. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) μπήκε κοντά της, η καμήλα ήρθε ευσεβάστως, έκανε σετζντέ και κάθισε δίπλα Του. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) την καπίστρωσε και η καμήλα Του είπε: «Με βάλανε και δούλεψα σε πολύ δύσκολες εργασίες και τώρα θέλουνε να με σφάξουνε. Γι’αυτό θύμωσα». Ρώτησε τον κάτοχο της καμήλας «Έτσι είναι;» κι αυτός απάντησε «Ναι.».()

Επίσης, η καμήλα του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) που ονομάζετε “Αντμπά”, μετά την απεβίωση του Προφήτη, από την θλίψη της έπαψε να τρώει και να πίνει έως που πέθανε.()

Και αυτή η καμήλα – καθώς μας μεταδίδουν κάποιοι σημαντικοί πνευματικοί ηγέτες όπως ο Αμπού Ισχάκ-ι Ισφαρανί, είχε μιλήσει με τον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) περί κάποιου σημαντικού περιστατικού.()

Επίσης, σύμφωνα με σίγουρη μετάδοση, σ’ένα ταξίδι η καμήλα του Τζαμπίρ Ίμπν-ι Αμπντουλλάχ είχε εξαντληθεί και δεν περπατούσε άλλο. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) την σκούντησε ελαφρά. Εκείνη η καμήλα με τη φιλοφρόνηση αυτή του Προφήτη Άχμεντ, απόκτησε μια χαρά και ευκινησία, που ήταν αδύνατο να συγκρατήσουν τα ηνία της ή να την προφτάσουν. Ο Εξοχότατος Τζαμπίρ το μεταδίδει.()

Τέταρτο περιστατικό: Εν πρώτης ο Ιμάμ-ι Μπουχάρι και οι άλλοι πνευματικοί ηγέτες των χαντίθ μεταδίδουν ότι: Κάποτε, μια νύχτα διαδόθηκε μια σημαντική είδηση, πως οι εχθροί βρίσκοντε σε επίθεση έξω από την Φωτισμένη Μαντίνα. Οι γενναίοι έφιπποι βγήκανε και φύγανε αμέσως. Στο δρόμο βλέπουν έναν άντρα να έρχεται. Είδανε ότι ήταν ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του). Κήρυξε: «Δεν υπάρχει τίποτα». Δεόντως του ιερού και ευλογημένου του θάρρους, ανεβαίνοντας στο άλογο του διάσημου Αμπού Ταλχά είχε βγει πρώτος από όλους και είχε διερευνήσει και είχε γυρίσει. Κήρυξε στον Αμπού Ταλχά:

وَجَدْتُ فَرَسَكَ بَحْرًا «Το άλογο σου είναι αρκετά γρήγορο και ατράνταχτο.». Ενώ το άλογο του Αμπού Ταλχά ήταν νωθρό, αργό στο βάδισμα. Μετά από εκείνη τη νύχτα κανένα άλογο δεν μπορούσε να συναγωνιστεί μ’αυτό στο βάδισμα.()

Επίσης, σύμφωνα με σίγουρη μετάδοση, μια φορά σε ένα ταξίδι, όταν ήτανε να κάνει το προσκύνημα (Salah) ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), είπε στο άλογο Του: «Σταμάτα». Αυτό σταμάτησε και έμεινε ακίνητο χωρίς να κουνήσει ούτε ένα μέλος του σώματος του μέχρι να τελειώσει το προσκύνημα.()

Πέμπτο περιστατικό: Ο βοηθός του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) Σεφινέ, πήρε διαταγή από τον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) για να πάει κοντά στον έξαρχο της Υεμένης τον Μουάζ Ίμπν-ι Τζεμπέλ, και πήγε. Στο δρόμο συνάντησε ένα λιοντάρι. Ο Σεφινέ του είπε: «Είμαι υπηρέτης του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του).» Το λιοντάρι έβγαλε κάποιους ήχους και έφυγε χωρίς να τον πειράξει.

Σύμφωνα με μια άλλη κατεύθυνση μεταδίδεται ότι: Ο Σεφινέ έχασε το δρόμο στο γυρισμό. Συνάντησε ένα λιοντάρι, και το λιοντάρι όχι που δεν τον πείραξε, αλλά του έδειξε και το δρόμο.()

Επίσης, μεταδίδεται από τον Εξοχότατο Ομάρ ότι έχει πει: «Ήρθε ένας Βεδουίνος κοντά στον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) κρατώντας στο χέρι του ένα σαυροειδές ζώο, που στα αραβικά το λένε “νταμπ”, είπε: “Εάν αυτό το ζώο σε αναγνωρίσει και μαρτυρήσει την προφητεία Σου κι εγώ θα σε πιστέψω, αλλιώς δεν θα προσμαρτυρήσω ούτε εγώ”». Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) ρώτησε εκείνο το ζώο. Και η σαύρα, με μια καταφανής ομιλία, προσμαρτύρησε την προφητεία και την αποστολικότητα Του.()

Επίσης η -μητέρα των πιστών- Ούμμου Σελεμέ, μεταδίδει ότι: Μια γαζέλα μίλησε στον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) και προσμαρτύρησε την προφητεία Του.()

Υπάρχουν λοιπόν πολλά τέτοια παραδείγματα. Εμείς αναφέραμε κάποια που είναι σίγουρα και ξακουστά. Επομένως, λέμε σ’αυτόν που δεν αναγνωρίζει τον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) και αρνείται την επίνευση σ’Αυτόν:

Ω άνθρωπε, παραδειγματίσου και συμμορφώσου! Ο λύκος, το λιοντάρι αναγνωρίζουν τον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) και τον υπακούνε. Εσείς πρέπει να προσπαθείτε κατά το εφικτό να μην ξεπέσετε κάτωθι του ζώου και του λύκου.

Δεύτερο Κλάδος:

Είναι η αναγνώριση του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) από τους νεκρούς, τα τζίν και τους αγγέλους. Υπάρχουν πολλά περιστατικά. Καταρχήν, θα δείξουμε κάποια διάσημα σχετικά με τους νεκρούς, τα οποία οι έμπιστοι και έγκυροι πνευματικοί ηγέτες έχουν μεταδώσει. Όμως, τα περιστατικά σχετικά με τα τζίν και τους αγγέλους είναι λίαν διαδεδομένες ειδήσεις και τα παραδείγματα αυτών δεν είναι ούτε ένα ούτε δύο, αλλά μπορεί και χίλια.

Να λοιπόν, δείγματα από την ομιλία των νεκρών:

Το πρώτο είναι τούτο: Ο Χασάν-ι Μπασρί, ο οποίος στην εποχή των Ταμπιήν, ήταν ο μεγαλύτερος αρχηγός των σοφών που γνώριζαν τους ολοφάνερους κανόνες και τις αρχές της θρησκείας, αλλά και τις εσωτερικές μυστηριακές αρχές και τα νοήματα της, και ο οποίος ήταν ένας σημαντικός και πιστός μαθητής του Ιμάμ-ι Αλή, μεταδίδει ότι: Ένας άντρας ήρθε κοντά στον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), άρχισε να κλαίει και να σπαράζει και είπε: «Είχα μια κόρη. Πέθανε σ’αυτό το κοντινό ποτάμι και την έριξα εκεί.» Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) τον λυπήθηκε και του είπε: «Έλα, θα πάμε εκεί.». Πήγανε. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) κάλεσε εκείνο το νεκρό κοριτσάκι και είπε: «Ω (δείνα)!». Μεμιάς εκείνο το νεκρό κορίτσι απάντησε: لَبَّيْكَ وَ سَعْدَ يْكَ «Ορίστε διατάξτε!». Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) διέταξε: «Επιθυμείς να ξαναγυρίσεις κοντά στη μάνα σου και τον πατέρα σου;». Αυτή είπε: «Όχι, διότι έχω βρει κάτι πιο καλύτερο από αυτούς.».()

Δεύτερο: Κάποιοι σημαντικοί πνευματικοί ηγέτες, όπως ο Ιμάμ-ι Μπεϊχάκι και ο Ιμάμ-ι Ίμπν-ι Αντίγ, μεταδίδουν από τον Εξοχότατο Άνας Ίμπν-ι Μάλικ ότι αυτός είπε: Μια ηλικιωμένη γυναίκα είχε ένα γιο, ο οποίος ξαφνικά πέθανε. Εκείνη η ευλαβής πιστή γυναίκα συγκινήθηκε και πικράθηκε πολύ. Προσευχήθηκε και δεήθηκε ως εξής: «Ω Κύριε μου Ράμπ! Για τη Δική Σου συγκατάθεση και ευαρέσκεια και αφοσίωση και υποταγή στον Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), μετανάστευσα και ήρθα εδώ. Συγχώρεσε και χάρισε μου το μοναχοπαίδι μου, ο οποίος είναι ο μοναδικός που θα πασχίσει για την ηρεμία και ησυχία μου σ’αυτή τη ζωή, για το όνομα και τη χάρη του Αποστόλου Σου.». Ο Άνας λέει: «Ο νεκρός εκείνος άντρας σηκώθηκε και έφαγε μαζί μας.».()

Να λοιπόν, παρακάτω είναι το κομμάτι της ωδής, που ονομάζεται Κασιντέ-ι Μπουρντέ του Ιμάμ-ι Μπουσαϊρί, στο οποίο δείχνει και αναφέρει αυτό το περίεργο περιστατικό:

لَو۟ نَاسَبَت۟ قَد۟رَهُ اٰيَاتُهُ عِظَمًا اَح۟يَى اس۟مُهُ حٖينَ يُد۟عٰى دَارِسَ الرِّمَمِ

Δηλαδή «Εάν οι ενδείξεις, Του τεκμηριώνουν το μεγαλείο και την καταξίωση Του, όχι μόνο οι νεκροί, αλλά και τα σαπισμένα κόκκαλα θα μπορούσαν να αναστηθούν».

Τρίτο περιστατικό: Καταρχήν ο Ιμάμ-ι Μπεϊχάκι και οι μεταδότες όπως αυτός, μεταδίδουν από τον Αμπντουλλάχ Ίμπν-ι Ουμπεϊντουλλάχ-ιλ Ενσαρί ότι αυτός είπε: Όταν ο Σαμπίτ Ίμπν-ι Καϊς Ίμπν-ι Σεμμάς μαρτύρησε στη μάχη του Γιεμαμέ και τον ενταφιάσαμε, στον τάφο ήρθε μια φωνή απ’αυτόν, που έλεγε:

مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَاَبُو بَكْرٍ الصِّدِّيقُ وَعُمَرُ الشَّهِيدُ وَعُثْمَانُ الْبَرُّ الرَّحِيمُ

«Ο Μουχάμμαντ είναι Απόστολος του Αλλάχ. Ο Αμπού Μπάκρ-ι είναι Σιντ`τίκ (Sıddık), ο Ομάρ είναι σεχίντ (μάρτυρας) και ο Οθμάν είναι ευσπλαχνικός και αγαθόεργος.».

Έπειτα απ’αυτό ανοίξαμε και είδαμε ότι ήταν νεκρός. Τότε λοιπόν, πριν ακόμη ο Εξοχότατος Ομάρ γίνει χαλίφης, μας ειδοποιούσε για την μαρτυρία του.()

Τέταρτο περιστατικό: Ο Ιμάμ-ι Ταμπεράνι και ο Αμπού Νουάϊμ, στο έργο του Ντελαίλ-ι Νουμπούββατ, μεταδίδουν από τον Νουμάν Ίμπν-ι Μπεσίρ ότι: Ο Ζέϊντ Ίμπν-ι Χαρισέ έπεσε ξαφνικά μέσα στην αγορά και πέθανε. Τον φέραμε σπίτι. Κάπου ανάμεσα στη βραδινή και νυχτερινή προσευχή (Salah), καθώς οι γυναίκες έκλαιγαν γύρω του, ξαφνικά ακούστηκε να λέει: اَنْصِتُوا اَنْصِتُوا «Σωπάστε, σωπάστε!» και ύστερα με μια ευκρινής ομιλία μίλησε λίγο και είπε

مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ «Ο Μουχάμμεντ είναι Απόστολος του Αλλάχ. Σελάμ σε σένα ω Απόστολε του Αλλάχ!». Μετά είδαμε ότι ήταν άψυχος, πεθαμένος.()

Να λοιπόν, εάν οι άψυχοι σωροί εγκρίνουν και αποδέχονται την προφητεία Του και οι ζωντανοί δεν Τον αναγνωρίζουν, τότε βεβαίως οι ζωντανοί απάνθρωποι είναι πιο νεκροί και από τους νεκρούς και πιο άψυχοι από τους άψυχους!

Όμως, η φανέρωση και η υπηρέτηση των αγγέλων στον Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) και η πίστη και η υπακοή των τζιν σ’Αυτόν είναι λίαν διαδεδομένες ειδήσεις. Είναι, ευκρινέστατα, κατάφωρα και με εδάφια του Κουρ’άν. Σύμφωνα με κάποια καταφανή εδάφια του Κουρ’άν, στη μάχη του Μπάντρ πέντε χιλιάδες άγγελοι μπροστά από όλους Τον υπηρέτησαν ως στρατιώτες σαν τους Σαχάμπε. Ακόμη, οι συγκεκριμένοι άγγελοι απόκτησαν μια δόξα ανάμεσα στους αγγέλους σαν τους ένδοξους Σαχάμπε που βρέθηκαν στη μάχη του Μπάντρ (Ασχαμπ-ι Μπάντρ).()

Υπάρχουν δύο όψεις αυτής της υπόθεσης:

Πρώτη όψη: Το ότι η ύπαρξη των αγγέλων και των τζιν, όπως η ύπαρξη των ζώων και των ανθρώπων, είναι αδιάσειστη, όπως επίσης και η επαφή τους μαζί μας, έχει αποδειχτεί κατηγορηματικά στον Εικοστό Ένατο Λόγο. Παραπέμπουμε την τεκμηρίωση αυτή στο συγκεκριμένο λόγο.

Δεύτερη όψη: Είναι ότι κάποια άτομα της ούμμα τα είδαν και μίλησαν μαζί τους, βέβαια με την τιμή του Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) και ως συνέπεια του θαύματος Του.

Να λοιπόν, εν πρώτης ο Μπουχάρι και ο Ιμάμ-ι Μούσλιμ, και οι πνευματικοί ηγέτες των χαντίθ, μεταδίδουν ομόφωνα ότι: Μια φορά, ο Αρχάγγελος Εξοχότατος Τζεμπραήλ, ήρθε με μορφή ανθρώπου και ντυμένος στα άσπρα. Καθώς ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) καθόταν ανάμεσα στους Σαχάμπε Του, πήγε κοντά του και είπε:

مَا ال۟اِس۟لَامُ وَمَا ال۟اٖيمَانُ وَمَا ال۟اِح۟سَانُ

«Τι είναι το Ιμάν, το Ισλάμ και το Ιχσάν; Περιέγραψε μου.». Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) τα περιέγραψε. Έτσι εκείνο το πλήθος των Σαχάμπε τα έμαθε ακούγοντας τα, αλλά και είδε ξεκάθαρα το άτομο εκείνο. Το άτομο αυτό, ενώ ήταν επισκέπτης, δεν υπήρχε πάνω του καμία ένδειξη ταξιδιού. Σηκώθηκε και χάθηκε αμέσως. Τότε ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) κήρυξε: «Ο Τζεμπραή έκανε έτσι για να σας διδάξει.».()

Επίσης, με σίγουρη, αναμφισβήτητη είδηση και σε βαθμό πνευματικά λίαν διαδεδομένης είδησης, οι πνευματικοί ηγέτες των χαντίθ μεταδίδουν ότι οι Σαχάμπε έβλεπαν πολλές φορές τον Εξοχότατο Τζεμπραήλ κοντά στον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), στη μορφή ενός όμορφου άντρα που τον λέγανε Ντιχγιέ.

Για παράδειγμα, είναι απόλυτα σίγουρο ότι ο Εξοχότατος Ομάρ και ο Ίμπν-ι Αμπμπάς και ο Ουσάμα μπιν Ζεϊντ και Χαρίς και η Άϊσα-ι Σίντ`ντίκα και η Ουμμού Σαλαμά, μεταδίδουν σιγουρότατα το εξής: «Εμείς βλέπουμε πολύ συχνά τον Εξοχότατο Τζεμπραήλ κοντά στον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) στη μορφή του Ντιχγιέ.».()

Άραγε είναι δυνατόν αυτά τα πρόσωπα να λένε ότι βλέπουνε χωρίς να έχουνε δει;

Επίσης, με σίγουρη, αναμφισβήτητη μετάδοση, μας μεταδίδει ένας από τους Ασερέ-ι Μουμπεσσερέ, ο πορθητής του Ιράν, ο Σά’ντ Ίμπν-ι Εμπί Βακκάς ότι: «Στη μάχη του Ούχουντ, είδαμε στις δύο πλευρές του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) δύο φρουρούς με άσπρα ενδύματα. Καταλάβαμε ότι και οι δύο ήταν άγγελοι. Καταλάβαμε ότι ήταν Ο Εξοχότατος Τζεμπραήλ και Μικαήλ». Άραγε ένας ήρωας του Ισλάμ σαν αυτόν, εάν πει «Το είδα», είναι δυνατόν να μην το έχει δει;()

Επίσης, ο Αμπού Σουφγιάν Ίμπν-ι Χαρίς Ίμπν-ι Αμπντουλμουτταλίμπ (γιος του θείου του Προφήτη), με σίγουρη μετάδοση μεταδίδει ότι: «Στη μάχη του Μπάντρ είδαμε ανάμεσα στο έδαφος και τον ουρανό έφιππους που ήταν ντυμένοι στα άσπρα.».()

Επιπλέον, ο Εξοχότατος Χαμζά, παρακάλεσε τον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) και είπε: «Θέλω να δω τον Τζεμπραήλ». Tον έδειξε στην Κάαμπα. Αυτός όμως δεν άντεξε, έχασε τις αισθήσεις του και έπεσε κάτω.()

Τέτοια παρόμοια περιστατικά με την εμφάνιση των αγγέλων είναι πολλά. Όλα αυτά τα γεγονότα δείχνουν το θαύμα του Άχμεντ Αλεΐχι-ς Σαλλάτου Ουεσελλάμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) και αποδεικνύουν ότι ακόμα και οι άγγελοι αφοσιώνονται σαν πετούμενα ψυχάρια στο φως της προφητείας Του.

Από την άλλη, υπάρχουν πολλά περιστατικά με την εμφάνιση και τη συνομιλία των τζιν, όχι μόνο με κάποιους Σαχάμπε, αλλά και με τους περισσότερους κοινούς ανθρώπους της ούμμα. Όμως, κατά τη σιγουρότατη και πιο ακραιφνής μετάδοση, οι πνευματικοί ηγέτες των χαντίθ μας αναφέρουν ότι ο Ίμπν-ι Μεσούτ λέει: «Στο Μάτν-ι Ναχλ, τη νύχτα που τα τζιν ασπάστηκαν το Ισλάμ, είδα τα τζιν και τα παρομοίωσα με τους ψηλούς ανθρώπους που τους λένε Ζούτ, από τη φυλή του Σουδάν. Έμοιαζαν μ’αυτούς.».

Επίσης, είναι πολύ γνωστό, και ειδήμονες των χαντίθ έχουν διερευνήσει και επαληθεύσει το περιστατικό του Χαλίντ Ίμπν-ι Βελίντ, όπου όταν καταστρέψανε το είδωλο που ονομαζόταν Ουζζά, από μέσα του βγήκε ένα τζιν, σε μορφή μιας μαύρης γυναίκας. Ο Εξοχότατος Χαλίντ την έκανε δυο κομμάτια σε μια σπαθιά. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) κήρυξε το εξής σχετικά μ’αυτό το συμβάν: «Μέσα στο είδωλο Ουζζά επιτελούσαν λατρεία σ’αυτό. Εφεξής, δε θα γίνεται αυτό.».()

Επίσης, μια πολύ γνωστή μετάδοση από τον Εξοχότατο Ομάρ, είναι ότι έχει δηλώσει: «Καθώς εμείς βρισκόμασταν κοντά στον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), ήρθε ένα τζιν που ονομαζόταν “Χάμε”. Είχε τη μορφή ενός ηλικιωμένου και κρατούσε ένα ραβδί. Προσμαρτύρησε, έγινε πιστός στο Ισλάμ. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) του δίδαξε κάποιες από τις μικρές σούρα. Αυτό πήρε το μάθημα του και έφυγε.».()

Το τελευταίο αυτό περιστατικό έχουν αποδοκιμάσει κάποιοι ειδήμονες των χαντίθ. Όμως, οι περισσότεροι σημαντικοί πνευματικοί ηγέτες έχουν εγκρίνει την ορθότητα του. Εν πάση περιπτώσει, δεν υπάρχει ανάγκη να λέμε πολλά περί αυτού του είδους, διότι τα παραδείγματα είναι πολλά.

Αλλά λέμε ακόμη:

Με το ευλογημένο φως (nur) και το ήθος τη διδαχή και την ακολουθία του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), χιλιάδες πνευματικοί ηγέτες – όσιοι και μέγα σοφοί του Ισλάμ (aktab και asfiya), όπως ο Σεϊχ-ι Γκεϊλάνι, έχουν συναντηθεί και συνομιλήσει με τους αγγέλους και τα τζιν. Αυτό το φαινόμενο είναι αδιάσειστο και σίγουρο, όσο εκατό φορές οι λίαν διαδεδομένες ειδήσεις, επιπλέον είναι και πάρα πολλά.() Βεβαίως και η επαφή και συνομιλία της ούμμα του Μουχάμμεντ (Σ. Α. Ου.) με τους αγγέλους και τα τζιν, είναι έργο και επίπτωση της ανατροφής και θαυματουργής κατήχησης και διδαχής του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του).

Τρίτο Κλάδος:

Η αγνότητα και τιμιότητα του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), και το ότι είναι προστατευόμενος είναι ένα ολοφάνερο θέμα. Η καταφανής πραγματικότητα του εδαφίου

وَاللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ

«…Ο Αλλάχ θα σε προστατέψει από τους ανθρώπους.»()

δείχνει κιόλας πολλά θαύματα.

Όντως, όταν παρουσιάστηκε ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) ολομόναχος, προκάλεσε όχι μια ομάδα, ή μια φυλή, ούτε μια ομάδα πολιτικών ή θρησκειών, αλλά προκάλεσε τους απαξάπαντες άρχοντες, βασιλείς και θρησκευτικούς. Ενώ ο ίδιος ο θείος Του, ήταν ο μεγαλύτερος εχθρός Του. Η φάρα και η φυλή Του ήταν εχθρός Του. Αυτός, είκοσι τρία χρόνια, χωρίς φρουρούς και φύλακες, έχοντας πέσει πολλές φορές σε δολοπλοκίες και απόπειρες δολοφονίας, επιβίωσε χωρίς δυσκολίες και αποβίωσε άνετα στην κλίνη Του, με απόλυτη γαλήνη και ειρήνη. Η προστασία και η τιμιότητα Του έως ότου φτάσει στο (Mele-i Ȃlȃ) –δηλαδή στο υψηλότερο αξίωμα και κοντινότερο επίπεδο ενώπιον του Αλλάχ, καταδεικνύει σαν το φως της ημέρας, το πόσο ισχυρό επιχείρημα και υποστήριγμα και τι μεγάλη πραγματικότητα εκφράζει το εδάφιο

وَاللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ

«…Ο Αλλάχ θα σε προστατέψει από τους ανθρώπους.»()

Εμείς θα αναφέρουμε ως δείγματα κάποια περιστατικά που έχουν αποκτήσει βεβαιότητα.

Πρώτο περιστατικό: Οι επιστήμονες των Σιγιέρ και χαντίθi ομόφωνα μεταδίδουν ότι: Η φυλή των Κουρέϊς συμφώνησαν απολύτως για να δολοφονήσουν τον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του). Ακόμη, με τις προνοήσεις του σατανά σε μορφή ανθρώπου, για να μην πέσουν σε ασυμφωνία οι Κουρέϊσιοι, παίρνοντας τουλάχιστον δυο άντρες από κάθε φάρα και αποτελούμενοι από περίπου διακόσιους άντρες, υπό τη διαταγή του Αμπού Τζεχήλ και Αμπού Λεχέμπ, εισέβαλαν στο ευλογημένο σπίτι του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του). Δίπλα στον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) βρισκόταν ο Εξοχότατος Αλή. Είπε σ΄αυτόν: «Εσύ κοιμήσου στο κρεβάτι μου αυτή τη νύχτα.». Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) περίμενε, ώσπου οι Κουρέϊσιοι ήρθαν και περικύκλωσαν το σπίτι. Τότε Αυτός (Ο Προφήτης) βγήκε, πέταξε λίγο χώμα πάνω τους και κανένας τους δεν Τον είδε. Ενώ Αυτός είχε κάνει την έξοδο ανάμεσα από τους ίδιους και έφυγε.() Στη σπηλιά της Χίρα, δυο περιστέρια και μια αράχνη Τον είχαν προστατέψει, διατελώντας φρουρά έναντι όλων των Κορέϊσιων.()

Δεύτερο περιστατικό: Ένα από τα αδιαμφισβήτητα περιστατικά είναι ότι, όταν βγήκανε από τη σπηλιά και πήγανε προς τη Μαντίνα, οι αρχηγοί των Κουρέϊς έναντι μιας σημαντικής περιουσίας στείλανε έναν πολύ γενναίο άντρα, τον Σουρακά, για να τους ακολουθήσει και να τους σκοτώσει. Καθώς ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) και ο Αμπού Μπάκρ-ι Σιδδίκ φεύγανε από τη σπηλιά, είδανε τον Σουρακά να έρχεται. Ο Αμπού Μπάκρ-ι Σιδδίκ αναστατώθηκε. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), όπως τον είχε καθησυχάσει και μέσα στη σπηλιά, του είπε:

لاَ تَحْزَنْ اِنَّ اللَّهَ مَعَنَ «Μην ανυσηχείς! Ο Αλλάχ είναι μαζί μας.». Έριξε ένα βλέμμα στον Σουρακά, και τα πόδια του αλόγου του μπήχτηκαν στο χώμα και έμειναν εκεί. Μόλις ελευθερώθηκε άρχισε πάλι να τους ακολουθεί. Ξαναμπήχτηκαν τα πόδια του αλόγου του στο χώμα και από εκεί που είχαν καρφωθεί έβγαινε κάτι σαν καπνός. Τότε πια κατάλαβε ότι ούτε ο ίδιος αλλά ούτε και κανένας άλλος μπορεί να Τον πειράξει. Ζήτησε βοήθεια. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) τον βοήθησε και του είπε: «Πήγαινε και πράξε έτσι ώστε να μην έρθει κανένας άλλος.».()

Με αφορμή αυτό το περιστατικό, ας αναφέρουμε επίσης ότι, μεταδίδεται με αναμφισβήτητο τρόπο ότι: Ένας βοσκός, αφού τους είχε δει, πήγε αμέσως στη Μέκκα για να ειδοποιήσει τους Κουρέϊς. Όταν όμως μπήκε στη Μέκκα, ξέχασε τον σκοπό που είχε. Όσο κι αν προσπάθησε δεν το θυμήθηκε. Αναγκαστικά ξαναγύρισε πίσω. Ύστερα κατάλαβε ότι του είχαν ξεχαστεί.()

Τρίτο περιστατικό: Με διάφορες κατευθύνσεις, οι πνευματικοί ηγέτες των χαντίθ, μεταδίδουν ότι: Στη μάχη του Γκάτφαν και Ενμάρ, ένας γενναίος αρχηγός μιας φυλής, ο οποίος ονομάζεται Γκάβρες, χωρίς να τον δει κάποιος, ήρθε πάνω από το κεφάλι του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), έχοντας το γυμνό του σπαθί στα χέρια του είπε στον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του): «Ποιος θα σε σώσει από μένα;». Αυτός απάντησε «Ο Αλλάχ!» και προσευχήθηκε ως εξής: اَللَّهُمَّ اكْفِنِيهِ بِمَا شِئْتَ «Ω Αλλάχ, σώσε με από αυτόν όπως εσύ επιθυμείς.». Μεμιάς ο Γκαβρές δέχεται ένα άγνωστο χτύπημα ανάμεσα στους ώμους του, πέφτει κάτω, πέφτει και το σπαθί του. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) παίρνει το σπαθί στα χέρια Του και λέει: «Τώρα εσένα ποιος θα σε σώσει;». Έπειτα τον συγχωρεί. Αυτός πάει στη φυλή του και όλοι εκπλήσσονται μ’αυτόν το γενναίο και θαρραλέο άντρα και ρωτάνε: «Τι σου έγινε; Γιατί δεν μπόρεσες να κάνεις τίποτα;». Αυτός απάντησε: «Ως εξής πραγματοποιήθηκε το περιστατικό. Εγώ τώρα έρχομαι κοντά από τον καλύτερο των ανθρώπων.».()

Επίσης, παρόμοια μ’αυτό το περιστατικό, στη μάχη του Μπάντρ, ένας υποκριτής σε μια στιγμή απροσεξίας, χωρίς κάποιος να τον δει, σήκωσε το σπαθί του για να χτυπήσει τον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) από πίσω. Μεμιάς ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) γύρισε και τον κοίταξε. Αυτός άρχισε να τρέμει και το σπαθί του έπεσε κάτω.()

Τέταρτο περιστατικό: Με μια διασημότητα σαν των πνευματικά λίαν διαδεδομένων ειδήσεων και με την πεποίθηση των περισσότερων ειδημόνων επιστημόνων του Tafsir, ότι το παρακάτω περιστατικό είναι η αιτία της υποστολής αυτού του εδαφίου:

اِنَّا جَعَل۟نَا فٖٓى اَع۟نَاقِهِم۟ اَغ۟لَالًا فَهِىَ اِلَى ال۟اَذ۟قَانِ فَهُم۟ مُق۟مَحُونَ ۝ وَجَعَل۟نَا مِن۟ بَي۟نِ اَي۟دٖيهِم۟ سَدًّا وَمِن۟ خَل۟فِهِم۟ سَدًّا فَاَغ۟شَي۟نَاهُم۟ فَهُم۟ لَا يُب۟صِرُونَ

«Εμείς περάσαμε στους λαιμούς τους τέτοιους κρίκους που φτάνουν μέχρι τα σαγόνια τους και δεν υποτάσσονται στο δίκαιο. Ακόμη, φράξαμε έναν τοίχο μπροστά και έναν τοίχο πίσω τους και τους κλείσαμε τα μάτια, δε βλέπουνε πια το δίκαιο.()

Σύμφωνα με τη μετάδοση των ειδημόνων του Tafsir και των ειδημόνων του χαντίθi: Ο Αμπού Τζεχήλ μια φορά ορκίστηκε έτσι: «Εγώ εάν δω τον Μουχάμμεντ να κάνει σετζντέ θα τον χτυπήσω μ’αυτή την πέτρα.». Παίρνοντας μια μεγάλη πέτρα πήγε. Όταν Τον είδε να κάνει σετζντέ και καθώς σήκωσε τα χέρια του για να τον χτυπήσει, τα χέρια του μείνανε πάνω. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) τελείωσε το Salah Του και σηκώθηκε, και τα χέρια του Αμπού Τζεχήλ λύθηκαν. Ενώ ο ίδιος λύθηκε ή με την άδεια του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) ή επειδή δεν υπήρχε πια ανάγκη να μείνει έτσι.()

Επίσης, πάλι από τη φάρα του Αμπού Τζεχήλ, σύμφωνα με μια πηγή, ο Βελίντ Ίμπν-ι Μουγιρέ παίρνοντας μια μεγάλη πέτρα πήγε να χτυπήσει τον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) καθώς θα έκανε σετζντέ, όμως τυφλώθηκαν τα μάτια του. Δεν είδε στο Μεστζίντ-ι Χαράμ τον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) και γύρισε. Δεν έβλεπε ούτε αυτούς που τον είχαν στείλει αλλά άκουγε μόνο τις φωνές τους. Ώσπου ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) τελείωσε την προσευχή (Salah) Του, τότε άνοιξαν τα μάτια και αυτουνού, αφού δεν υπήρχε πλέον ανάγκη.()

Επίσης, με σίγουρη μετάδοση, μεταδίδουν από τον Αμπού Μπάκρ-ι Σιδ`δίκ ότι: Μετά την αποκάλυψη της σούρα تَبَّتْ يَدَا اَبِى لَهَبٍ

«Ας ξεραθούν τα χέρια του Αμπού Λεχέμπ…!() η γυναίκα του Αμπού Λεχέμπ η Ούμμου Τζεμήλ, δηλαδή η حَمَّالَةَ الْحَطَبِ «…ξυλοχαμάλλισα … »(),

παίρνοντας μια πέτρα ήρθε στο Μεστζίντ-ι Χαράμ. Ο Αμπού Μπάκρ και ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) κάθονταν εκεί. Το μάτι της βλέπει τον Αμπού Μπάκρ και τον ρωτάει: «Εμπά Μπάκρ! Που είναι ο φίλος σου; Άκουσα ότι με έχει κατακρίνει. Αν τον δω θα τον χτυπήσω στο στόμα με αυτή την πέτρα.». Δηλαδή δεν είχε δει τον Εξοχότατο Προφήτη Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), ενώ ήταν δίπλα στον Αμπού Μπάκρ(). Βεβαίως και μια ξυλοχαμάλλισα της κόλασης, μπαίνοντας ενώπιον ενός Σουλτάν-ι Λεβλάκ, που είναι υπό την προστασία του Αλλάχ, δεν μπορεί καν να Τον δει, που να Τον χτυπήσει κιόλας.

Πέμπτο περιστατικό: Με σίγουρη μετάδοση μεταδίδεται ότι: Ο Αμίρ Ίμπν-ι Τουφέϊλ και Ερμπέντ Ίμπν-ι Κάϊς συνωμοτούν και πάνε κοντά στον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του). Ο Αμίρ λέει: «Εγώ θα τον απασχολήσω και εσύ θα τον χτυπήσεις.». Μετά βλέπει ότι δεν κάνει τίποτα. Μόλις φύγανε τον ρωτάει: «Γιατί δεν τον χτύπησες;» Κι ο Ερμπέντ λέει: «Πώς να τον χτυπήσω; Όσες φορές κι αν σκόπευσα, είδα ότι εσύ μπήκες ανάμεσα μας. Πώς να χτυπήσω εσένα;»()

Έκτο περιστατικό: Με σίγουρη μετάδοση μεταδίδεται ότι: Στη μάχη του Ούχουντ ή του Χούνεϊν, ο Σεϊμπέ μπιν Οθμάν-ουλ Χατζεμπιγγιέ- τον πατέρα και το θείο του οποίου είχε σκοτώσει ο Εξοχότατος Χαμζά- για να πάρει εκδίκηση, ήρθε στα κρυφά. Πίσω από τον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) σήκωσε το γυμνό σπαθί του. Ξαφνικά το σπαθί έπεσε από τα χέρια του. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) τον κοίταξε και έβαλε το χέρι Του στο στήθος αυτουνού. Ο Σεϊμπέ λέει: «Εκείνη τη στιγμή για μένα πιο συμπαθητικός και αγαπητός άνθρωπος δεν υπήρχε στον κόσμο.». Κι έτσι έγινε πιστός του Ισλάμ. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) τον διέταξε: «Πήγαινε και πολέμησε!». Ο Σεϊμπέ λέει: «Εγώ πήγα και πολέμησα μπροστά από τον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του). Ενόσω πολεμούσα ακόμα και ο πατέρας μου αν έβγαινε μπροστά μου θα τον χτυπούσα.».()

Επίσης, στη μέρα της άλωσης της Μέκκα, ένας με το όνομα Φενταλέ ήρθε κοντά στον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), με πρόθεση να Τον χτυπήσει. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) τον κοίταξε, χαμογέλασε και είπε: «Τι συμφώνησες με τον εαυτό σου;». Έπειτα προσευχήθηκε για τη συγχώρεση του. Ο Φενταλέ έγινε πιστός και ασπάστηκε το Ισλάμ. Ο ίδιος λέει: «Εκείνη τη στιγμή, κανένας στον κόσμο δε μου ήταν τόσο αγαπητός όσο Αυτός.».()

Έβδομο περιστατικό: Σύμφωνα με σίγουρη μετάδοση, οι Ιουδαίοι είχαν πρόθεση να σκοτώσουν τον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) πετώντας μια μεγάλη πέτρα πάνω απ’όπου Αυτός καθόταν. Όμως, τη στιγμή που πήγαν να πετάξουν την πέτρα, με την προστασία του Αλλάχ, ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) σηκώθηκε από τη θέση Του και η απόπειρα απέτυχε.()

Υπάρχουν πολλά περιστατικά σαν αυτά τα επτά παραδείγματα. Καταρχήν, ο Ιμάμ-ι Μπουχάρι και ο Ιμάμ-ι Μούσλιμ και οι πνευματικοί ηγέτες των χαντίθ, μεταδίδουν από την Εξοχότατη Άϊσα ότι: Μετά την αποκάλυψη του εδαφίου:

وَاللّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ

«…Ο Αλλάχ θα σε προστατέψει από τους ανθρώπους.»()

Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) είπε σ’ αυτούς που κάπου- κάπου Τον φύλαγαν:

يَا اَيُّهَا النَّاسُ ان۟صَرِفُوا فَقَد۟ عَصَمَنٖى رَبّٖى عَزَّ وَجَلَّ

«Δεν υπάρχει ανάγκη για φρουρά. Ο Κύριος Ράμπ μου με προστατεύει.».()

Να λοιπόν, αυτή η επιστολή, από την αρχή μέχρι εδώ, δείχνει ότι κάθε είδος και κόσμος του σύμπαντος αναγνωρίζουν και ενδιαφέρονται για τον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του). Σε κάθε είδος του σύμπαντος είναι φανερά τα θαύματα Του. Άρα εκείνος ο Άχμεντ (Σ.Α.Ου.) είναι εντεταλμένος και απεσταλμένος του Ύψιστου Δικαίον Χακκ Αλλάχ – όμως με βάση του ότι είναι ο Δημιουργός Χάλικ του Σύμπαντος και ο “Κύριος Συντηρητής και Επιμορφωτής Ράμπ Αλλάχ των απαξάπαντων όντων”.

Ναι, όπως ένας μεγάλος και επιθεωρητής υπάλληλος ενός άρχοντα, σε όποιο τμήμα ή διαμέρισμα και αν μπει, όλοι των γνωρίζουν, τον σέβονται, και όλοι ενδιαφέρονται μαζί του. Διότι κατέχει το αξίωμα στο όνομα του άρχοντα των πάντων. Εάν για παράδειγμα ήταν μόνο δικαστικός επιθεωρητής, τότε μόνο το δικαστικό διαμέρισμα θα ενδιαφερόταν μαζί του, ενώ τα άλλα διαμερίσματα δε θα τον γνώριζαν. Ή αν ήταν στρατιωτικός επιθεωρητής, το οικονομικό διαμέρισμα δε θα τον γνώριζε.

Έτσι το ίδιο, γίνεται αντιληπτό ότι σ’όλα τα θεία-διοικητικά διαμερίσματα, από τους αγγέλους μέχρι τις μύγες και τις αράχνες, κάθε είδος Τον γνωρίζει, Τον ξέρει και Τον δείχνει. Δηλαδή είναι ο τελευταίος Προφήτης (Χατέμ-ουλ Ενμπιγιά) και ο Απόστολος του Κύριου Ράμπ Αλλάχ όλων των Κόσμων (Ρεσούλ-ου Ράμπμπ-ουλ Αλεμίν). Και η Αποστολικότητα Του εκτείνεται υπέρ όλων των προφητών.

Δέκατη Έκτη Ένδειξη:

Τα θαυμάσια φαινόμενα που έχουν πραγματοποιηθεί πριν την αποστολή της προφητείας, σχετικά όμως με την προφητεία- τα οποία ονομάζονται “irhasat” -και αυτά είναι προφητικά τεκμήρια. Αυτά αποτελούνται από τρία μέρη.

Το Πρώτο Μέρος:

Σύμφωνα και με τη σαφής και κατηγορηματική δήλωση του Κουρ’άν, είναι τα προμηνύματα των ιερών γραφών της Παλαιάς Διαθήκης (Tevrat), της Καινής Διαθήκης (Incil), και των Ψαλμων (Zabur), και άλλων ιερών γραφών - αποκαλύψεων των διάφορων προφητών, που ειδοποιούν για την προφητεία του Άχμεντ Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του).

Εφόσον λοιπόν, εκείνα τα ιερά βιβλία είναι επουράνια, δηλαδή προέρχονται από αποκάλυψη, και εφόσον οι κάτοχοι τους είναι προφήτες, τότε βεβαίως και είναι αναγκαίο και σίγουρο, να αναφέρουνε το πρόσωπο το οποίο ανανεώνει τη θρησκεία τους, αλλάζει τη μορφή του σύμπαντος και διαφωτίζει με το ιερό φως (nur) που φέρνει, το μισό της γης.

Ναι, είναι δυνατόν εκείνα τα ιερά βιβλία που ειδοποιούν κάποια μικρά γεγονότα, να μην προμηνύουν και να μην ειδοποιούν το μεγαλύτερο γεγονός της ανθρωπότητας, του Μουχάμμεντ Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του);

Αφού λοιπόν, είναι ολοφάνερο ότι θα προειδοποιούν, ή θα Τον διαψεύδουνε, ώστε να σώσουνε τη θρησκεία τους από την καταστροφή και το βιβλίο τους από την ακύρωση, ή θα Τον εγκρίνουνε ώστε με το έμπιστο και αληθές εκείνο Πρόσωπο να απαλλάξουν τη θρησκεία τους από τις προλήψεις και διαστρεβλώσεις. Όμως δεν υπάρχει καμία ένδειξη διάψευσης σε κανένα βιβλίο, σύμφωνα με τους φίλους και τους εχθρούς. Τότε υπάρχει έγκριση.

Εφόσον οπωσδήποτε υπάρχει έγκριση. Και εφόσον υπάρχει μια σίγουρη και ουσιώδης αιτία, που χρίζει την ύπαρξη αυτής της έγκρισης, τότε και εμείς θα αποδείξουμε με τρία αδιάσειστα τεκμήρια που δείχνουν την ύπαρξη αυτής της έγκρισης.

Πρώτο τεκμήριο:

Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), με τη γλώσσα του Κουρ’άν λέει σ’ αυτούς: «Τα βιβλία σας με εγκρίνουν και αναφέρουν τα χαρακτηριστικά μου. Επίσης, τα βιβλία σας εγκρίνουν αυτά που δηλώνω.» Τους προκαλεί με τα εδάφια όπως το:

قُل۟ فَا۟تُوا بِالتَّو۟رٰيةِ فَات۟لُوهَٓا اِن۟ كُن۟تُم۟ صَادِقٖينَ ۝ قُل۟ تَعَالَو۟ا نَد۟عُ اَب۟نَٓاءَنَا وَاَب۟نَٓاءَكُم۟ وَنِسَٓاءَنَا وَنِسَٓاءَكُم۟ وَاَن۟فُسَنَا وَاَن۟فُسَكُم۟ ثُمَّ نَب۟تَهِل۟ فَنَج۟عَل۟ لَع۟نَةَ اللّٰهِ عَلَى ال۟كَاذِبٖينَ

«Πες: Εάν είστε ορθοί σ’ αυτό που λέτε, τότε φέρτε το Τεβράτ και διαβάστε. Ελάτε!, ας μαζευτούμε όλοι μαζί, τα παιδιά μας και τα παιδιά σας, οι γυναίκες μας και οι γυναίκες σας, οι εαυτοί μας και οι εαυτοί σας, έπειτα ας προσευχηθούμε θερμά, και ας επικαλεστούμε την κατάρα του Αλλάχ, πάνω στους ψεύτες.».()

Παρόλα αυτά όμως, κανένας Ιουδαίος λόγιος ή Χριστιανός κληρικός δεν μπόρεσε να δείξει ένα λάθος Του. Εάν έδειχνε, οι πεισματικοί και φθονεροί άπιστοι, που ήταν πάρα πολλοί, και οι υποκριτές Ιουδαίοι, και όλος ο κόσμος των απίστων θα το ανακοίνωναν και θα το διέδιδαν παντού.

Επίσης έχει δηλώσει: «Βρείτε ένα λάθος μου, ειδάλλως θα πολεμήσω μαζί σας μέχρι συντριβής.» Εντούτοις αυτοί διάλεξαν τον πόλεμο, την καταστροφή και την μετανάστευση. Άρα δεν ήταν δυνατόν να βρούνε ένα λάθος Του. Εάν το βρίσκανε τότε θα λυτρώνονταν οι ίδιοι.

Δεύτερο τεκμήριο:

Οι εκφράσεις της Παλαιάς Διαθήκης (Tevrat), της Καινής Διαθήκης (Incil), και των Ψαλμων (Zabur) δεν έχουν την ιδιότητα του θαύματος (I’caz) όπως το Κουρ’αν. Και επειδή είναι επαναλαμβανόμενες μεταφράσεις από μεταφράσεις, πολλές ξένες και άτοπες λέξεις έχουν εμπλακεί σ’αυτά. Επίσης τα λόγια των ερμηνευτών τους και οι λανθασμένες ερμηνείες τους συγχύστηκαν με τα εδάφια τους. Επιπλέον προστέθηκαν και οι διοστρευλώσεις κάποιων ανίδεων και μνησίκακων. Μ’αυτό τον τρόπο οι παραποιήσεις και οι διοστρευλώσεις αυξήθηκαν σ’εκείνα τα βιβλία. Ακόμη, ο Σέϊχ Ραχμετουλλάχ-ι Χιντί (ο διάσημος μεγάλος επιστήμονας- σοφός) αποδείχνοντας τις παραποιήσεις σε χιλιάδες σημεία αυτών των βιβλίων, έχει καθαιρέσει και αποστομώσει τους κληρικούς, τους Ιουδαίους και Χριστιανούς επιστήμονες.

Παρ’όλες αυτές τις παραποιήσεις όμως, σ’αυτήν την εποχή ακόμη, ο διάσημος Χουσεϊν-ι Τζισρί ( η ευσπλαχνία και το έλεος του Αλλάχ να είναι πάνω του) έχει βγάλει εκατόν δέκα τέσσερα τεκμήρια απ’αυτά τα βιβλία περί την προφητεία του Άχμεντ. Τα έχει γράψει στο έργο του Risale-i Hamidiyye και ο αείμνηστος Ισμαήλ Χακκι (από το Μοναστήρι) το έχει μεταφράσει (στα τουρκικά). Αυτός που επιθυμεί μπορεί να προσφύγει σ’αυτό και να το δει.

Επίσης πολλοί Ιουδαίοι και Χριστιανοί επιστήμονες έχουν ομολογήσει ότι «Στα βιβλία μας αναφέρονται οι ιδιότητες και χαρακτηριστικά του Άραβα Προφήτη Μουχάμμεντ Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του)».() Ναι, από μη μουσουλμάνους καταρχήν ο Ηράκλειος ένας από τους βασιλείς των Ρωμιών έχει ομολογήσει λέγοντας : «Ναι, ο Προφήτης Ιησούς έχει προμηνήσει τον ερχομό Του Μουχαμμέντ Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του).»()

Επίσης από τους άρχοντες των Ρωμιών, ο κυρίαρχος της Αιγύπτου ο Μουκαβκίς, και από τους διασημότερους επιστήμονες των Ιουδαίων ο Ίμπν-ι Σούριγια και Ίμπν-ι Αχτάμπ και ο αδερφός του Κάμπ μπίν Aσάντ και επιστήμονες και αρχηγοί όπως ο Ζουμπέϊρ μπιν Μπατηγιά ενώ έχουν εμμένει ως μη- μουσουλμάνοι έχουν ομολογήσει και αποδεχτεί ότι: «Ναι, στα βιβλία μας υπάρχουν οι ιδιότητες και τα χαρακτηριστικά Αυτουνού, και αναφέρουν γι’Αυτόν.»()

Επίσης, διάσημοι επιστήμονες των Ιουδαίων και διάσημοι κληρικοί των Χριστιανών έχουν φέρει πίστη και έχουν ασπαστεί το Ισλάμ αφού έχουν δει τα χαρακτηριστικά του Μουχάμμεντ (Σ.Α.Ου.) στα προαναφερόμενα βιβλία, ακόμη οι ίδιοι έχουν αποστομώσει τους Ιουδαίους και Χριστιανούς επιστήμονες δείχνοντας τους αυτά τα χαρακτηριστικά.()

Για παράδειγμα ο διάσημος Αμπτουλλάχ Ίμπν-ι Σελάμ και Βεχέμπ Ίμπν-ι Μουνεμπμπίχ και Αμπού Γιασίρ και Σαμούλ- ο οποίος ήταν σουλτάνος της Υεμένης στην εποχή του Τουμπά και όπως ο Τουμπά είχε πιστέψει πριν την αποκάλυψη της προφητείας, το ίδιο και αυτός - και οι δύο γιοί του Σαγιέ, ο Εσίντ και Σαλεμπέ.() Σχετικά με τους δύο τελευταίους: ένας θεοσεβείς και σοφός άντρας που ονομαζόταν Ίμπν-ι Χεγιεμπάν πριν την προφητεία είχε έρθει ως φιλοξενούμενος στην φυλή Μπενί Ναντρ και είπε:

قَرِيبٌ ظُهُورُ نَبِىٍّ هذَا دَارُ هِجْرَتِهِ «Η εμφάνιση ενός προφήτη είναι πολύ κοντά. Εδώ είναι το μέρος όπου θα μεταναστεύσει». Και απεβίωσε εκεί. Ύστερα όταν αυτή η φυλή ήρθε σε πόλεμο με τον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) ο Εσίντ και ο Σαλεμπέ βγήκαν μπροστά και τους ειδοποίησαν:

وَاللّٰهِ هُوَ الَّذٖى عَهَدَ اِلَي۟كُم۟ فٖيهِ اب۟نُ هَي۟بَان۟

«Το πρόσωπο που ο Ίμπν-ι Χεγιεμπάν είχε αναγγείλει είναι Αυτός, μην πολεμήσετε μ’Αυτόν».() Όμως αυτοί δεν τους άκουσαν, και βρήκαν τη συμφορά τους.

Επιπλέον από τους επιστήμονες των Ιουδαίων ο Ίμπν-ι Μπουνγιαμήν και Μουχάϊρικ και Κάμπου-λ Αχμπάρ και άλλοι πολλοί όπως αυτοί, βλέποντας τις ιδιότητες και τα χαρακτηριστικά του Προφήτη στα βιβλία τους, έχουν φέρει πίστη και ασπαστεί το Ισλάμ αποστομώνοντας και αυτούς που δεν πίστευαν.()

Επίσης από τους επιστήμονες των Χριστιανών ο διάσημος ιερέας Μπαχίρα, ο οποίος όταν ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) ήταν δώδεκα χρονών και πήγαινε προς τη Δαμασκό με τον θείο Του, αυτός προσκάλεσε τους Κουρεϊσιους για χάρη Του. Έπειτα είδε ότι το σύννεφο που είχε παρατηρήσει πάνω στο καραβάνι παρέμεινε στο μέρος του καραβανιού και κατάλαβε ότι το πρόσωπο που αναζητούσε είχε μείνει εκεί. Στέλνοντας κάποιον έφερε και τον κάλεσε εκεί κοντά στους υπόλοιπους. Όμως είπε στον Αμπού Τάλιμπ (θείος του προφήτη): «Εσύ γύρνα στη Μέκκα. Οι Ιουδαίοι είναι φθονεροί. Τα χαρακτηριστικά Αυτουνού αναφέρονται στο Ταβράτ, μπορεί να κάνουν προδοσία».()

Ακόμη ο Ναστούρ-ουλ Χαμπεσέ και ο αρχηγός των Αβυσσύνιων Νετζασί, πιστέψανε μαζί αφού διαπιστώσανε στο βιβλίο τους τα χαρακτηριστικά του Μουχάμμεντ.()

Και ο Χριστιανός επιστήμονας εν ονόματι Νταγατίρ, διαπίστωσε αυτά τα χαρακτηριστικά, πίστεψε, τα γνωστοποίησε αυτά στους Ρωμιούς και μαρτύρησε.()

Επίσης Χριστιανοί άρχοντες όπως ο Χάρις Ίμπν-ι Εμπί Σούμερ Γκοσάνι και μεγάλοι θρησκευτικοί ηγέτες και άρχοντες της Δαμασκού όπως ο Σαχίμπ-ι Ιλμπα και ο Ηράκλειος και Ιμπν-ι Νατούρ ο Τζορούντ και άλλα διάσημα πρόσωπα βλέποντας τα χαρακτηριστικά Του στα βιβλία τους Τον πίστεψαν. Μόνο ο Ηράκλειος για την επίγεια βασιλεία δεν εκδήλωσε την πίστη του.()

Και ο Σαλμάν-ι Φαρισί ήταν επίσης Χριστιανός σαν κι’αυτούς. Όμως αφού είχε διαπιστώσει τα χαρακτηριστικά του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) Τον αναζητούσε.()

Επίσης ένας σημαντικός επιστήμονας εν ονόματι Τεμίμ και ο διάσημος Αβησσύνιος άρχοντας Νέτζας και οι Αβησσύνιοι Χριστιανοί και οι κληρικοί της Νέτζραν όλοι συμμαχικά ειδοποιούν και δηλώνουν ότι: «Εμείς είδαμε τα χαρακτηριστικά του Προφήτη στα βιβλία μας, και γι’αυτό γίναμε πιστοί Του».()

Τρίτο Τεκμήριο:

Ιδού λοιπόν θα δείξουμε κάποια παραδείγματα της Παλαιάς Διαθήκης (Tevrat), της Καινής Διαθήκης (Incil), και των Ψαλμων (Zabur) σχετικά με τον Προφήτη μας Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του).

To πρώτο: Υπάρχει ένα εδάφιο στους Ψαλμούς (Ζαμπούρ) ως εξής:

اَللّٰهُمَّ اب۟عَث۟ لَنَا مُقٖيمَ السُّنَّةِ بَع۟دَ ال۟فَت۟رَةِ

«Ω Αλλάχ! Στείλε μας το πρόσωπο εκείνο που θα ξαναζωντανέψει τη Σούννα μετά το μεσοδιάστημα»()

Η φράσει του εδαφίου «Μουκίμους – Σούννα» δηλαδή το πρόσωπο που θα ξαναζωντανέψει τη Σούννα είναι ένα από τα ονόματα του Άχμεντ.

Εδάφιο της Καινής Διαθήκης (Incil):

قَالَ ال۟مَسٖيحُ اِنّٖى ذَاهِبٌ اِلٰى اَبٖى وَ اَبٖيكُم۟ لِيَب۟عَثَ لَكُمُ ال۟فَارَق۟لٖيطَا

«Εγώ φεύγω, ώστε να σας έρθει ο Φαράκλιτ{ος}»() δηλαδή ο Άχμεντ.

Δεύτερο εδάφιο της Καινής Διαθήκης (Incil):

اِنّٖى اَط۟لُبُ مِن۟ رَبّٖى فَارَق۟لٖيطًا يَكُونُ مَعَكُم۟ اِلَى ال۟اَبَدِ

«Εγώ επιζητώ από τον Κύριο Ράμπ μου έναν Προφήτη ο οποίος διαχωρίζει το αληθές (δίκαιο) από το ψευδές (άδικο) ώστε να είναι μαζί σας αιώνιος»()

اَلْفَارِقُ بَيْنَ الْحَقِّ وَ الْبَاطِلِ

“Φαράκλιτ{ος}” έχει νόημα του «αυτός που διαχωρίζει το δίκαιο με το άδικο» είναι το όνομα του Προφήτη σ’εκείνα τα βιβλία.

Εδάφιο της Παλαιάς Διαθήκης (Tevrat):

اِنَّ اللّٰهَ قَالَ لِاِب۟رَاهٖيمَ اِنَّ هَاجَرَ تَلِدُ وَيَكُونُ مِن۟ وَلَدِهَا مَن۟ يَدُهُ فَو۟قَ ال۟جَمٖيعِ وَيَدُ ال۟جَمٖيعِ مَب۟سُوطَةٌ اِلَي۟هِ بِال۟خُشُوعِ

«Η Χατζάρ η μητέρα του Εξοχότατου Ισμαήλ (Προφήτη) θα αποκτήσει έναν απόγονο. Και από τον απόγονό της θα βγει ένας που το χέρι εκείνου του παιδιού θα είναι υπέρ όλων, και ολονών τα χέρια με κατάνυξη και υπακοή θα ανοίγουνε σ’ αυτόν».()

Δεύτερο εδάφιο της Παλαιάς Διαθήκης (Tevrat):

وَقَالَ يَا مُوسٰى اِنّٖى مُقٖيمٌ لَهُم۟ نَبِيًّا مِن۟ بَنٖى اِخ۟وَتِهِم۟ مِث۟لَكَ وَاُج۟رٖى قَو۟لٖى فٖى فَمِهٖ وَالرَّجُلُ الَّذٖى لَايَق۟بَلُ قَو۟لَ النَّبِىِّ الَّذٖى يَتَكَلَّمُ بِاِس۟مٖى فَاَنَا اَن۟تَقِمُ مِن۟هُ

«Και είπε στον Μωυσή: Θα στείλω έναν σαν κι εσένα από τους απόγονους του Ισμαήλ οι οποίοι είναι αδέρφια των απόγονων του Ισμαήλ. Εγώ θα βάλω το λόγω μου στο στόμα Tου. Θα μιλήσει με την δική μου αποκάλυψη (εδάφια). Και θα τιμωρήσω όσους δεν τον αποδέχονται»()

Τρίτο εδάφιο της Παλαιάς Διαθήκης (Tevrat):

قَالَ مُوسٰى رَبِّ اِنّٖى اَجِدُ فِى التَّو۟رٰيةِ اُمَّةً هُم۟ خَي۟رُ اُمَّةٍ اُخ۟رِجَت۟ لِلنَّاسِ يَا۟مُرُونَ بِال۟مَع۟رُوفِ وَيَن۟هَو۟نَ عَنِ ال۟مُن۟كَرِ وَيُؤ۟مِنُونَ بِاللّٰهِ فَاج۟عَل۟هُم۟ اُمَّتٖى قَالَ تِل۟كَ اُمَّةُ مُحَمَّدٍ

«Ο Μούσα (Μωυσής) είπε: Ω Κύριε Ράμπ μου!, εγώ είδα στο Τεβράτ τα προτερήματα μιας ούμμα (ακόλουθων ενός Προφήτη) που έχει αναδειχτεί για να διατάζει το καλό στους ανθρώπους και να τους προφυλάσσει από το κακό, αυτοί είναι ευεργετικοί και πιστοί στον Αλλάχ. Κάνε αυτή η ούμμα να είναι η δική μου. Κι ο Αλλάχ κύρηξε: Αυτή είναι η ούμμα του Μουχάμμεντ»().

Προειδοποίηση:

Το όνομα “Muhammed” σ’εκείνα τα βιβλία έχει έρθει όπως το ¨Μουσεφφάχ - Mushaffah¨ και ¨Ελ-Μουνχαμμέννα - Munhamanna¨ και ¨Χιμγιάτα - Himyata¨ δηλαδή με τη μορφή Ασσυριακών ονομάτων ή με Εβραϊκά ονόματα που έχουν νόημα ¨Μουχάμμεντ¨. Αλλιώς καταφανής το όνομα ¨Μουχαμμέντ¨ βρισκότανε λίγο. Κι’αυτά τα καταφανές ολίγα, οι φθονεροί Ιουδαίοι τα έχουν παραποιήσει.()

Εδάφιο στους Ψαλμούς (Ζαμπούρ):

يَا دَاوُدُ يَا۟تٖى بَع۟دَكَ نَبِىٌّ يُسَمّٰى اَح۟مَدَ وَمُحَمَّدًا صَادِقًا سَيِّدًا اُمَّتُهُ مَر۟حُومَةٌ

«Ω Νταβούντ! (Δαβίντ), Μετά από εσένα θα έρθει ένας προφήτης που θα ονομάζεται ως Άχμεντ, Μουχάμμεντ, Σαντίκ και Σεγγίντ. Η ούμμα Του θα ανέρθει στην ευσπλαχνία και ευλογία».()

Επίσης, ο Αμπτουλλάχ Ίμπν-ι Αμρ Ίμπν-ιλ Ας ο οποίος είναι ένας από τους επτά διάσημους Σαχαμπέ εν ονόματι Αμπτουλλάχ (Abadil-i Seb’a) και που έχει κάνει πολλές διερευνήσεις στα προαναφερόμενα επουράνια βιβλία, και ο διάσημος επιστήμονας των Ιουδαίων ο οποίος είναι από τους πρώτους που ασπάστηκαν το Ισλάμ ο Αμπτουλλάχ Ίμπν-ι Σελάμ και ένας άλλος επιστήμωνας των απόγονων του Ισραήλ (Ιουδαίοι) ο διάσημος Κα’μπου-λ Αχμπάρ, έχουν δείξει από την Παλαιά Διαθήκη (Tevrat) που στην εποχή εκείνη δεν είχε υποστεί ακόμη τόσο πολλές διοστρευλώσεις -ακριβώς το εδάφιο που θα αναφερθεί κάτω και το έχουνε ανακοινώσει. Ένα κομμάτι του εδαφίου είναι ως εξής, όπου μετά την προσφώνηση στον Μούσα (Μωυσή), απευθύνοντας στον μελλούμενο Προφήτη λέει:

يَا اَيُّهَا النَّبِىُّ اِنَّا اَر۟سَل۟نَاكَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرًا وَنَذٖيرًا وَحِر۟زًا لِل۟اُمِّيّٖينَ اَن۟تَ عَب۟دٖى سَمَّي۟تُكَ ال۟مُتَوَكِّلَ لَي۟سَ بِفَظٍّ وَلَا غَلٖيظٍ وَلَا صَخَّابٍ فِى ال۟اَس۟وَاقِ وَلَا يَد۟فَعُ بِالسَّيِّئَةِ السَّيِّئَةَ بَل۟ يَع۟فُو وَيَغ۟فِرُ وَلَن۟ يَق۟بِضَهُ اللّٰهُ حَتّٰى يُقٖيمَ بِهِ ال۟مِلَّةَ ال۟عَو۟جَاءَ بِاَن۟ يَقُولُوا لَٓا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ

«Ω Προφήτη! Οπωσδήποτε Εμείς σε έχουμε στείλει ως μάρτυρα, αγγελιοφόρο, προφυλάσσων και ένα στήριγμα για τους αγνούς. Εσύ είσαι δούλος Μου, και σου έδωσα το όνομα Μουτεβεκκίλ. Εσύ δεν είσαι ούτε σκληρόκαρδος ούτε ιδιότροπος και ούτε ένας που περπατάει στους δρόμους με αλαζονεία. Εσύ ούτε ανταποκρίνεσαι με κακία στο κακό. Εσύ είσαι ένας προφήτης που συγχωρεί και αμνηστεύει. Ο Αλλάχ δεν θα πάρει την ψυχή αυτού του προφήτη, έως ότου ο λαός που έχει πρωτοστατήσει να διορθώσει το δρόμο του με Αυτόν και να πει Λα ιλάχε ίλ`λ Αλλάχ. (Δεν υπάρχει κανένας άλως θεός, παρά μόνο ο Αλλάχ)»()

Ένα ακόμη εδάφιο της Παλαιάς Διαθήκης (Tevrat):

مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللّٰهِ مَو۟لِدُهُ بِمَكَّةَ وَهِج۟رَتُهُ بِطَي۟بَةَ وَمُل۟كُهُ بِالشَّامِ وَاُمَّتُهُ ال۟حَمَّادُونَ

«Ο Μουχάμμεντ είναι απόστολος του Αλλάχ. Η Μέκκα είναι η γενέτειρά Του, η Μαντίνα το μέρος όπου θα μεταναστεύσει, η Δαμασκό είναι η περιουσία Του. Και η ούμμα Του είναι αυτοί που δοξολογούν πολύ.»()

Σ’αυτό το εδάφιο η λέξη “Μουχάμμεντ” έχει έρθει με ένα Ασσυριακό όνομα στο νόημα Μουχάμμεντ.

Ένα ακόμη εδάφιο της Παλαιάς Διαθήκης (Tevrat):

اَن۟تَ عَب۟دٖى وَرَسُولٖى سَمَّي۟تُكَ ال۟مُتَوَكِّلَ

«Εσύ είσαι δούλος κι Απόστολός Μου. Σου έχω δώσει το όνομα Μουτεβεκκίλ».()

Σ’αυτό το εδάφιο απευθύνεται μετά τους απογόνους του Ισμαήλ που είναι αδέρφια των απόγονων του Ισμαήλ και μετά τον Εξοχότατο Μούσα (Μωυσή) στον μελλούμενο Προφήτη.

Ένα άλλο εδάφιο της Παλαιάς Διαθήκης (Tevrat):

عَب۟دِىَ ال۟مُخ۟تَارُ لَي۟سَ بِفَظٍّ وَلَا غَلٖيظٍ «Ο εκλεκτός μου δούλος, δεν είναι ούτε σκληρόκαρδος ούτε ιδιότροπος».()

Το νόημα του “Μουχτάρ” (δηλαδή εκλεκτός) είναι “Μουσταφά” (δηλαδή επίλεκτος, διακεκριμένος) το οποίο είναι από τα ονόματα του Προφήτη.

Σε μερικά εδάφια της Καινής Διαθήκης (Incil), με τίτλο “Ο επικεφαλής της Οικουμένης” αναγγέλλεται ο Προφήτης μετά τον Ίσα (Ιησού) και περιγράφεται ως εξής:

مَعَهُ قَضٖيبٌ مِن۟ حَدٖيدٍ يُقَاتِلُ بِهٖ وَاُمَّتُهُ كَذٰلِكَ

«Αυτός θα κατέχει σιδερένιο σκήπτρο δηλαδή σπαθί και θα πολεμήσει μ’αυτό. Και η ούμμα Του θα είναι σαν κι’Αυτόν».()

Αυτό το εδάφιο δείχνει ότι «Ένας σπαθοφόρος και εντεταλμένος για μάχη Προφήτης θα έρθει». Η έκφραση “Καντίμπ-ι Χαντίντ” σημαίνει σπαθί.

Ακόμη το ότι και η ούμμα Του θα είναι όπως Αυτός, σπαθοφόροι και εντεταλμένοι για μάχη αναφέρεται στο τέλος της Σούρα Αλ-Φετίχ του Κουρ’άν. Το εξής εδάφιο:

وَ مَثَلُهُمْ فِى اْلاِنْجِيلِ كَزَرْعٍ اَخْرَجَ شَطْاَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوَى عَلَى سُوقِهِ يُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِيَغِيظَ بِهِمُ الْكُفَّار

«Και τα χαρακτηριστικά τους (των πιστών μουσουλμάνων) στο Ιντζίλ είναι ως εξής: μοιάζουν με τη σοδιά που έχει εκβλαστήσει και σιγά σιγά έχει δυναμώσει και χοντρύνει και έχει ανυψωθεί επάνω στο κορμό της, έτσι ώστε δίνει αρκετή ευχαρίστηση στους γεωργούς. Έτσι τους πλήθηνε και ενδυνάμωσε ο Αλλάχ έτσι ώστε οι άπιστοι να πλήξουνε στην οργή.»()

όπως και το εδάφιο της Καινής Διαθήκης (Incil) κάνοντας όμως αναφορά και σε άλλα εδάφια της Καινής Διαθήκης (Incil) συνταυτίζεται και δηλώνει ομόφωνα ότι ο Μουχάμμεντ Αλεΐχι-ς Σαλλάτου Ουεσελλάμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) είναι σπαθοφόρος και είναι διορισμένος να πολεμήσει.

Στο πέμπτο βιβλίο του Τριακοσιοστό Τρίτο κεφάλαιο της Παλαιάς Διαθήκης (Tevrat)() υπάρχει αυτό το εδάφιο: «Ο Παντοκράτορας Δίκαιον Χακκ Αλλάχ μας απευθύνθηκε από το όρος Σινά και αναδείχτηκε σε μας στο Σάϊρ και εμφανίστηκε στην οροσειρά του Φάραν».()

Αυτό το εδάφιο λοιπόν όπως με την «απεύθυνση του Χακκ Αλλάχ στο όρος Σινά» εννοεί την Προφητεία του Μούσα (Μωυσή) και με την «ανάδυση Του στο Σάϊρ» που είναι τα βουνά της Δαμασκό ειδοποιεί την Προφητεία του Ίσα (Ιησού), έτσι και με την «εμφάνιση Του Δίκαιον Χακκ Αλλάχ στην οροσειρά Φάραν» που συμφωνούν όλοι είναι το βουνό της Αραβικής χερσονήσου (Χιτζάς) δηλώνει και αναγγέλλει απόλυτα την Προφητεία του Άχμεντ (Σ.Α.Ου.)

Ακόμη, προς έγκριση του εδαφίου στο τέλος της Σούρα Αλ- Φάτχ:

ذلِكَ مَثَلُهُمْ فِى التَّوْرَيةِ

«Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά τους στο Τεβράτ.!»() υφίσταται της Παλαιάς Διαθήκης (Tevrat) η παρακάτω περιγραφή σχετικά με τους Σαχάμπε εκείνου του Προφήτη που θα εμφανιστεί στα βουνά του Φάραν. «Οι σημαίες των άγιων είναι μαζί Του και βρίσκονται δεξιά Του.»() Τους χαρακτηρίζει ως «Άγιους». Δηλαδή οι Σαχάμπεxix είναι άγιοι, ευλαβής, Θεοσεβής άνθρωποι.

Στο βιβλίο του προφήτη Ησαΐα στο τεσσαρακοστό δεύτερο κεφάλαιο υπάρχει αυτό το εδάφιο: «Ο Απόλυτος Δίκαιον Χακκ Αλλάχ που είναι υπέρ εξάπαντων αδυναμιών και ατελειών στην τελική εποχή της επίγειας ζωής θα στείλει έναν επίλεκτο διακεκριμένο δούλο Του, και στέλνοντας Του το Έμπιστο Πνεύμα Εξοχότατο Τζεμπραήλ θα Τον διδάξει την Θεία θρησκεία Του. Και Αυτός έτσι όπως Τον δίδαξε το Έμπιστο Πνεύμα, θα τη διδάξει στους ανθρώπους και θα ηγεμονεύσει με δίκαιο ανάμεσα στους ανθρώπους. Αυτός είναι ένα ιερό φως (nur) και θα λυτρώσει τον λαό από την καταδυνάστευση. Σας ενημερώνω γι’αυτό που με έχει ενημερώσει ο Κύριος Ράμπ μου πριν την πραγματοποίησή του.»()

Αυτό το εδάφιο λοιπόν έχει προμηνήσει και αναφέρει κατάφωρα τα χαρακτηριστικά του Μουχάμμεντ Αλεΐχι-ς Σαλλάτου Ουεσελλάμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) ο οποίος είναι ο τελευταίος Προφήτης δηλαδή της τελευταίας εποχής πριν την Δευτέρα Παρουσία.

Στο βιβλίο του Προφήτη Μιχαήλ (Mikail) στο τέταρτο κεφάλαιο υπάρχει το εξής εδάφιο: «Στην τελευταία εποχή θα υπάρξει μια ούμμα η οποία έχει ανέλθει στο Θεϊκό έλεος και εκεί επιζητούν και προσεύχονται στον Απόλυτο Δίκαιον Χακκ Αλλάχ. Εκεί συνέρχονται λαοί όλων των κλιμάτων και προσκυνούν στον Ένα και Μοναδικό Κύριο Ράμπ, δεν εξυβρίζουν και δεν απαρνούνται την Μοναδικότητά Του (Δεν διαπράττουν Σίρκ).»()

Αυτό το εδάφιο ευκρινέστατα περιγράφει το πιο ευλογημένο βουνό της γης το όρος Αραφάτ, και τους προσκυνητές - χατζήδες οι οποίοι έρχονται απ’όλες της περιοχές της γης και επιτελούν προσκυνήματα και προσευχές, και την ένδοξη ούμμα του Μουχάμμεντ η οποία αποκαλείτε ως «έχει ανέλθει στο Θεϊκό έλεος».

Στο επτακοσιοστό δεύτερο κεφάλαιο των Ψαλμών (Ζαμπούρ) υπάρχει το παρακάτω εδάφιο: «Από θάλασσες σε θάλασσες και από τους ποταμούς από’ κει που αρχίζει η γη έως εκεί που τελειώνει θα είναι υπό την κυριαρχία Του… Και οι άρχοντες της Υεμένης και της Αλγερίας θα Του προσφέρουνε δώρα… Οι βασιλείς υποκλίνονται και υποτάσσονται σ’Αυτόν … Κάθε ώρα και κάθε μέρα προσεύχονται με αφθονία-ευλογία γι’Αυτόν… Το φως Του θα λάμψει από την Μαντίνα… Αιώνια θα συνεχιστεί η μνήμη Του… Το όνομά Του υπήρχε πριν την ύπαρξη του ηλίου, κι όσο υπάρχει ο ήλιος θα μεταδίδετε το όνομά Του…»()

Το συγκεκριμένο εδάφιο περιγράφει κατάφορα τον Ένδοξο Προφήτη Αλεΐχι-ς Σαλλάτου Ουεσελλάμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του). Άραγε μετά τον Προφήτη Νταβούντ –Δαβίντ (Αλέϊ-χίς Σαλάμ - Η ειρήνη του Αλλάχ μαζί του.) ποιος άλλος Προφήτης εκτός από τον Άραβα Μουχάμμεντ Αλεΐχι-ς Σαλλάτου Ουεσελλάμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) ήρθε, ώστε επέκτεινε την θρησκεία Του από την Ανατολή ως τη Δύση και δέσμευσε τους άρχοντες με κεφαλικό φόρο και πήρε υπό την υποταγή Του τους βασιλείς σαν να Τον προσκυνούν κι αξιώθηκε να πάρει στον εαυτό Του τις προσευχές και τους ύμνους του ένα πέμπτου της ανθρωπότητας κάθε μέρα και το φως Του έλαμψε στην Μαντίνα; Ποιος μπορεί να δείξει;

Επίσης στο δέκατο τέταρτο κεφάλαιο της μεταφρασμένης στα τουρκικά Καινής Διαθήκης (Incil) του Ιωάννη, στο τριακοσιοστό εδάφιο λέει: «Δεν συνδιαλέγομαι μαζί σας πια. Διότι έρχεται ο Επικεφαλής της Οικουμένης. Κι εγώ δεν κατέχω το αντικείμενο Του». Η έκφραση «Επικεφαλής της Οικουμένης» σημαίνει «Φάχρ-ι Αλέμ (Fahr-i Alem)» δηλαδή ο επαινετός ο υμνολογούμενος ολόκληρης της οικουμένης. Ο τίτλος «Φάχρ-ι Αλέμ» είναι ο διασημότερος τίτλος του Άραβα Μουχάμμεντ Αλεΐχι-ς Σαλλάτου Ουεσελλάμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του).

Πάλι στο Ευαγγέλιο (Incil) του Ιωάννη, στο δέκατο έκτο κεφάλαιο και έβδομο εδάφιο λέει: «Όμως εγώ σας λέω το δίκαιο-ορθό. Η αναχώρησή μου είναι επωφελής για σας. Διότι όσο εγώ δεν αναχωρώ δεν θα έρθει σε’ σας ο Παρηγορητής».() Δείτε λοιπόν εδώ: Ποιος άλλος από τον Άραβα Μουχάμμεντ Αλεΐχι-ς Σαλλάτου Ουεσελλάμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) να είναι ο επαινετός της Οικουμένης, και αυτός που πραγματικά δίνει παρηγοριά στους ανθρώπους; Όντως Αυτός είναι ο ΄Φάχρ-ι Αλέμ΄ και Αυτός είναι που σώζει τους θνητούς ανθρώπους από το αιώνιο θάνατο-χαμό και τους δίνει αληθινή παρηγοριά.

Ακόμη στο δέκατο έκτο κεφάλαιο, όγδοο εδάφιο της Καινής Διαθήκης (Incil) του Ιωάννη λέει: «Κι Αυτός όταν έρθει, θα υπερνικήσει και θα απομονώσει τον κόσμο, σχετικά με την αμαρτία, το καλό και τα βουλεύματα».() Ποιος άλλος λοιπόν εκτός από τον Άραβα Μουχάμμεντ Αλεΐχι-ς Σαλλάτου Ουεσελλάμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) ήρθε ώστε μετέτρεψε τις μοχθηρίες της γης σε ευεργεσίες, λύτρωσε από τις αμαρτίες και την ύβρη (Σίρκ) και άλλαξε την πολιτική και την επίγεια κυριαρχία του κόσμου;

Επίσης στο Ευαγγέλιο (Incil) του Ιωάννη, στο δέκατο έκτο κεφάλαιο, στο ενδέκατο εδάφιο λέει: «Επειδή έχει κριθεί ο ερχομός του Επικεφαλής της Οικουμένης» Ο «Επικεφαλής της Οικουμένης» λοιπόν βέβαιος και είναι ο επικεφαλής και αρχηγέτης της ανθρωπότητας (Υποσημείωση)() Άχμεντ-Μουχάμμεντ Αλεΐχι-ς Σαλλάτου Ουεσελλάμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του).

Ακόμη στο Ευαγγέλιο (Incil) του Ιωάννη, στο δωδέκατο κεφάλαιο, στο δέκατο εδάφιο αναφέρετε: «Όμως όταν έρθει εκείνο το Δίκαιο-Αληθές Πνεύμα θα σας καθοδηγήσει εξ’ολοκλήρου στην πραγματικότητα. Διότι δεν μιλάει από μόνος Του αλλά εκφωνεί απόλυτα αυτά που ακούει και θα σας ειδοποιήσει για τα επικείμενα».()

Αυτό το εδάφιο είναι σαφές. Άραγε ποιος άλλος εκτός από τον Άραβα Μουχάμμεντ Αλεΐχι-ς Σαλλάτου Ουεσελλάμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) είναι αυτός που καλεί μονομιάς όλη την ανθρωπότητα στην πραγματικότητα και όλες τις ειδήσεις Του τις δίνει εξ’αποκαλύψεως και λέει ότι ακούει από τον Τζεμπραήλ και ενημερώνει και ειδοποιεί αναλυτικά σχετικά με τη δευτέρα παρουσία και το Υπερπέραν; Και ποιος άλλος μπορεί να είναι;

Επιπλέον στα βιβλία και γραφές που έχουν υποσταλεί στους Προφήτες υπάρχουν τα Aσσυριακά και Eβραϊκά (νέα αραμικά) ονόματα του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) που έχουν το νόημα των ονομάτων Μουχάμμεντ, Άχμεντ, και Μουχτάρ.

Στις σελίδες Εξοχότατου Προφήτη Σουάημπ το όνομα Του στο νόημα “Μουχάμμεντ” είναι “Μουσεφφάχ”.() Στην Παλαιά Διαθήκη (Tevrat) πάλι στο νόημα Μουχάμμεντ είναι το “Μουχαμέννα”και στο νόημα “Νεμπίγγιουλ Χαράμ” δηλαδή ο Προφήτης του Μαστζίντ-ι Χαράμ είναι το “Χιμγιατά”() και στους Ψαλμούς (Ζαμπούρ) έχει αποκαλεστεί “ελ-Μουχτάρ”.() Ακόμη, στην Παλαιά Διαθήκη (Tevrat) ως “ελ-Χατέμ-ουλ Χατέμ’() δηλαδή ο τελευταίος, πάλι στην Παλαιά Διαθήκη (Tevrat) και στους Ψαλμούς (Ζαμπούρ) ως “Μουκίμους- Σούννα”() δηλαδή αυτός που θα αναβιώσει τη Σούννα, επίσης στις σελίδες του Αβραάμ και στην Παλαιά Διαθήκη (Tevrat) ως “Μαζμάζ”() και πάλι στην Παλαιά Διαθήκη (Tevrat) ως “Αχγιάντ”.

Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) έχει κηρύξει ότι:

اِس۟مٖى فِى ال۟قُر۟اٰنِ مُحَمَّدٌ وَ فِى ال۟اِن۟جٖيلِ اَح۟مَدُ وَ فِى التَّو۟رٰيةِ اَح۟يَدُ

«Το όνομά μου στο Κουρ’άν είναι “Μουχάμμεντ” στο Ιντζίλ “Άχμεντ” και στο Τεβράτ είναι “Αχγιέντ”.»()

Στην Καινή Διαθήκη (Incil) ένα από τα ονόματά του Προφήτη είναι «Κάτοχος Σπαθιού και Ραβδιόυ»(). Όντως ο μεγαλύτερος από τους σπαθοφόρους Προφήτες και ο διορισμένος σε μάχη μαζί με την ούμμα Του είναι ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του).

Πάλι στην Καινή Διαθήκη (Incil) ένα όνομά Του είναι “Σαχιμπου-τα Τάτζ (Κάτοχος του Σαρίκ)”.() Ναι ο τίτλος “Σαχιμπου-τα Τάτζ (Κάτοχος του Σαρίκ)” είναι αποκλειστικός του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του). “Τάτζ” σημαίνει σαρίκι. Ανάμεσα στα έθνη της παλιάς εποχής αυτοί που γενικός φορούσαν έδεναν σαρίκι ήταν οι Άραβες. Το “Σαχιμπου-τα Τάτζ (Κάτοχος του Σαρίκ)” στην Καινή Διαθήκη (Incil) εννοεί ρητά τον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του).

Επίσης στην Καινή Διαθήκη (Incil) το όνομα “ελ-Μπαρακλίτ” ή “ελ-Φαρακλίτ” το οποίο στις ερμηνείες της Καινής Διαθήκης (Incil) εννοιολογείτε ως “έμπιστος και φιλοδίκαιος ο οποίος ξεχωρίζει το δίκαιο –αληθές από το άδικο- ψευδές,”() είναι το όνομά του προσώπου που θα έρθει και θα καθοδηγήσει τους ανθρώπους στην πραγματικότητα - στο δίκαιο.

Σε ένα εδάφιο της Καινής Διαθήκης (Incil) ο Εξοχότατος Ίσα (Ιησούς) Αλέϊ-χίς Σαλάμ (Η ειρήνη του Αλλάχ μαζί του.) έχει πει: «Εγώ θα φύγω ώστε να έρθει ο Επικεφαλής της Οικουμένης».() Άραγε ποιος άλλος εκτός από τον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) έχει έρθει μετά τον Εξοχότατος Προφήτη Ίσα (Ιησού) Αλέϊ-χίς Σαλάμ (Η ειρήνη του Αλλάχ μαζί του.) ώστε να γίνει Επικεφαλής της Οικουμένης και διαχωρίζοντας και ξεκαθαρίζοντας το δίκαιο και άδικο να καθοδηγήσει τους ανθρώπους, σαν τον Εξοχότατο Ίσα (Ιησού) Αλέϊ-χίς Σαλάμ (Η ειρήνη του Αλλάχ μαζί του.); Άρα ο Εξοχότατο Προφήτης Ίσα (Ιησού) Αλέϊ-χίς Σαλάμ (Η ειρήνη του Αλλάχ μαζί του.) εξαναγγέλνει και ειδοποιεί πάντα την ούμμα Του ότι: «Θα έρθει Ένας, και δεν θα υπάρξει ανάγκη για μένα. Εγώ είμαι ένας προκείμενος και προάγγελος Του». Όπως και το εξής εδάφιο του Κουρ’άν:

وَاِذْ قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ يَا بَنِى اِسْرَائِيلَ اِنِّى رَسُولُ اللَّهِ اِلَيْكُمْ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَىَّ مِنَ التَّوْرَيةِ وَمُبَشِّرًا بِرَسُولٍ يَاْتِى مِنْ بَعْدِى اسْمُهُ اَحْمَدُ

«Τότε που ο γιος της Μαριάμ ο Ίσα (Ιησούς) είχε πει: Ω απόγονοι του Ισραήλ! Εγώ είμαι ένας Προφήτης εντεταλμένος από τον Αλλάχ σ’εσάς ώστε να επικυρώσω το Τεβράτ (Παλαιά Διαθήκη) που πριν έχει υποσταλεί και να προαναγγείλω έναν Προφήτη εν ονόματι Άχμεντ που θα έρθει μετά από εμένα».()

(Υποσημείωση)()

Όντως ο Εξοχότατος Ίσα (Ιησού) Αλέϊ-χίς Σαλάμ (Η ειρήνη του Αλλάχ μαζί του.) στην Καινή Διαθήκη (Incil) πολλές φορές εξαναγγέλλει στην ούμμα Του ότι ένας, Ο Υψηλότατος Ηγέτης των ανθρώπων θα έρθει κάνοντας επίσης αναφορά σ’εκείνο το Πρόσωπο με κάποια από τα ονόματά Του. Τα ονόματα εκείνα βεβαίως και είναι Ασσυριακά και Εβραϊκά. Οι εμβριθείς επιστήμονες τα έχουνε διαπιστώσει. Αυτά, έχουν το νόημα του «Άχμεντ, Μουχαμμάντ, Φάρικουν Μπέϊνε-λ Χάκκι Βε-λ Μπάτιλ».() Συνεπώς λοιπόν ο Ίσα (Ιησού) Αλέϊ-χίς Σαλάμ (Η ειρήνη του Αλλάχ μαζί του.) πολλές φορές έχει προαναγγείλει τον Άχμεντ Αλεΐχι-ς Σαλλάτου Ουεσελλάμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του).

Ερώτηση: «Γιατί ο Εξοχότατος Ίσα (Ιησού) Αλέϊ-χίς Σαλάμ (Η ειρήνη του Αλλάχ μαζί του.) εξαγγέλλει περισσότερο από κάθε άλλο προφήτη, ενώ οι άλλοι (προφήτες) απλώς ενημερώνουν και δεν αναφέρουν με εξαγγελτικό τρόπο;»

Απάντηση: Διότι ο Άχμεντ Αλεΐχι-ς Σαλλάτου Ουεσελλάμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) απαλλάσσει τον Εξοχότατο Ίσα (Ιησού) Αλέϊ-χίς Σαλάμ (Η ειρήνη του Αλλάχ μαζί του.) από τις τρομερές διαψεύσεις και συκοφαντίες των Ιουδαίων και τη θρησκεία του από διαφθορές. Παράλληλα όμως, έναντι των δύσκολων θρησκευτικών κανόνων των Ιουδαίων που δεν αναγνωρίζουν τον Εξοχότατο Ίσα (Ιησού) Αλέϊ-χίς Σαλάμ (Η ειρήνη του Αλλάχ μαζί του.) κατέχει μια εύκολη, περιεκτική υψηλότατη Σαρία η οποία θα ολοκληρώσει εφοδιάζοντας με κατάλληλους κανόνες τις ανεπάρκειες της Σαρία του Ίσα (Ιησού) (Χριστιανισμού). Γι’αυτό το λόγω πολλές φορές Τον εξαγγέλλει λέγοντας « έρχεται ο Επικεφαλής της Οικουμένης».()

Όπως δείξαμε λοιπόν κάποια από τα παραδείγματα υπάρχουν στην Παλαιά Διαθήκη (Tevrat), στην Καινή Διαθήκη (Incil), και στους Ψαλμούς (Zabur) και σε άλλες σελίδες-γραφές των προφητών σπουδαίες αναφορές, περιγραφές και εδάφια σχετικά μ’έναν προφήτη που θα έρθει στο τέλος. Και έχει επικαλεστεί μέσα σ’αυτά με διάφορους τίτλους.

Άραγε ποιος άλλος εκτός από τον Εξοχότατο Μουχάμμεντ Αλεΐχι-ς Σαλλάτου Ουεσελλάμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) μπορεί να είναι ο Προφήτης της τελευταίας εποχής (πριν τη Δευτέρα παρουσία) για Τον Οποίο όλα αυτά τα επουράνια προφητικά βιβλία με σπουδαιότητα και επανελειμμένα αναφέρουν στα εδάφια;

Το Δεύτερο Μέρος:

Από τα “ιρχασάτ”, δηλαδή τους οιωνούς της προφητείας και τα προφητικά τεκμήρια εννοούμε ότι: Πριν από τον ερχομό του Προφήτη Άχμεντ, κάποιοι μάντες και κάποιοι άνθρωποι που ήταν όσιοι κατά κάποιο βαθμό και σοφοί της εποχής τους, είχαν ειδοποιήσει τον ερχομό του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του). Είχαν διαδώσει και μεταβιβάσει τα προμηνύματα τους αυτά στις επόμενες γενιές με ποιήματα. Αυτά είναι πολλά. Εμείς θα αναφέρουμε κάποια διάσημα από αυτά, τα οποία επιστήμονες του Σιγιέρ και της ιστορίας έχουν αποδεχτεί και έχουν μεταδώσει.

Για παράδειγμα: Ένας από τους βασιλείς της Υεμένης, εν ονόματι “Τουμπά”, έχει δει τα χαρακτηριστικά του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) στα παλαιά βιβλία και έχει φέρει πίστη Σ’αυτόν.

شَهِد۟تُ عَلٰى اَح۟مَدَ اَنَّهُ رَسُولٌ مِنَ اللّٰهِ بَارِى النَّسَمِ فَلَو۟ مُدَّ عُم۟رٖى اِلٰى عُم۟رِهٖ لَكُن۟تُ وَزٖيرًا لَهُ وَاب۟نَ عَمٍّ

Δηλαδή, «Εγώ αποδέχομαι την προφητεία του Άχμεντ (Σ. Α. Ου.). Εάν κατέφθανα την εποχή Του θα ήμουν βεζίρης και σαν έξαδελφος σ`αυτόν.»() (δηλαδή σαν τον εξοχότατο Αλή).

Δεύτερο: Ο διάσημος Κους Ιμπν-ι Σαΐντέ, ο οποίος ήταν ο σημαντικότερος και διασημότερος ρήτορας και μονοθεϊστής και διαφωτισμένος σοφός των Αράβων, είχε λοιπόν γνωστοποιήσει την προφητεία του Άχμεντ πριν τον ερχομό Του, μ’αυτό το παρακάτω ποίημα:

اَر۟سَلَ فٖينَا اَح۟مَدَ خَي۟رَ نَبِىٍّ قَد۟ بُعِثَ صَلّٰى عَلَي۟هِ اللّٰهُ مَا عَجَّ لَهُ رَك۟بٌ وَ حُثَّ

(Εννοιολογικά) «Μας έστειλε τον Άχμεντ (Σ. Α. Ου.)., τον ευεργετικότερο των προφητών και τον απεσταλμένων. Ας τον ευλογήσει με την Ευσπλαχνία του ο Αλλάχ, όσο οι ομάδες θα βγαίνουν σε δρόμο γι’Αυτόν και όσο αυτό θα ενθαρρύνεται!».()

Τρίτο: Ο Κάμπ Ίμπν-ι Λουέι, ο οποίος είναι από τους προγόνους του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), έχει γνωστοποιήσει την προφητεία του Άχμεντ (Σ.Α.Ου.) από έμπνευση, λέγοντας:

عَلٰى غَف۟لَةٍ يَأ۟تِى النَّبِىُّ مُحَمَّدٌ فَيُخ۟بِرُ اَخ۟بَارًا صَدُوقًا خَبٖيرُهَا

«Άξαφνα θα έρθει ο Προφήτης Μουχάμμεντ και θα δώσει τις ορθές ειδήσεις!»().

Τέταρτο: Ο Σεϊφ Ίμπν-ι Ζιγιεζέν, ο οποίος είναι από τους βασιλείς της Υεμένης, έχει δει τα χαρακτηριστικά του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) στα προηγούμενα επουράνια ιερά βιβλία, έχει φέρει πίστη αποδέχοντας Τον με πολύ πάθος. Όταν ο παππούς του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), ο Αμπντουλμουτταλίμπ, πήγε στην Υεμένη με την ομάδα των Κουρέϊς, ο Σέϊφ Ίμπν-ι Ζιγιεζέν τους κάλεσε και του είπε:

اِذَا وُلِدَ بِتِهَامَةَ وَلَدٌ بَي۟نَ كَت۟فَي۟هِ شَامَةٌ كَانَت۟ لَهُ ال۟اِمَامَةُ وَاِنَّكَ يَا عَب۟دَ ال۟مُطَّلِبِ لَجَدُّهُ

«Στο Χίτζαζ (Αραβική χερσόνησος) θα γεννηθεί ένα παιδί, το οποίο έχει ένα σημάδι σαν βούλα ανάμεσα στους ώμους του. Εκείνο το παιδί θα είναι αρχηγέτης σ΄όλους τους ανθρώπους». Μετά κάλεσε κρυφά τον Αμπντουλμουτταλίμπ και λέγοντας του: «Και ο πρόγονος εκείνου του παιδιού είσαι εσύ», με θαυμάσιο τρόπο προμήνησε αυτά πριν από την προφητεία.()

Πέμπτο: Στην αρχή των αποκαλύψεων (των εδαφίων), ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) είχε ταραχτεί. Η Χατιτζέ-ι Κιουμπρά (η σύζυγος του Προφήτη) αφηγήθηκε το περιστατικό αυτό στον γνωστό Βαρακά μπιν Νεφβέλ (από τους εξαδέλφους της Χατιτζέ-ι Κιουμπρά). Ο Βαρακά είπε: «Στείλε τον σ’εμένα». Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) πήγε κοντά στον Βαρακά και του περιέγραψε όσα έγιναν καθώς άρχισε η αποκάλυψη των εδαφίων. Ο Βαρακά Του είπε:

بَشِّر۟ يَا مُحَمَّدُ اِنّٖى اَش۟هَدُ اَنَّكَ اَن۟تَ النَّبِىُّ ال۟مُن۟تَظَرُ وَبَشَّرَ بِكَ عٖيسٰى

«Μην ταράζεσαι, εκείνη η κατάσταση είναι η Αποκάλυψη. Ευαγγέλια σε σένα! Ο αναμενόμενος προφήτης είσαι εσύ. Ο Ίσα (Ιησού) Eσένα έχει εξαναγγείλει!».()

Έκτο: Ένας σοφός που γνωρίζει τον Αλλάχ, ο Ασκελάν-ιλ Χιμγιερί, πριν την προφητεία, όταν έβλεπε τους Κορέϊσιους τους ρωτούσε: «Υπάρχει κάποιος ανάμεσα σας που να ισχυρίζεται ότι είναι προφήτης;». Του απαντούσαν, «Όχι». Ύστερα στην αρχή της προφητείας τους ρώτησε ξανά και του απάντησαν πως: «Ναι, υπάρχει Ένας που ισχυρίζεται ότι είναι Προφήτης». Αυτός τότε είπε: «Ιδού λοιπόν, ο κόσμος Αυτόν περιμένει».()

Έβδομο: Ένας από τους διάσημους επιστήμονες-σοφούς των Χριστιανών, ο Ίμπν-ουλ Αλά, πριν την προφητεία και πριν ακόμη δει τον Προφήτη, ειδοποίησε σχετικά μ’Αυτόν. Ύστερα, ήρθε και αντάμωσε τον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) και Του είπε:

وَالَّذٖى بَعَثَكَ بِال۟حَقِّ لَقَد۟ وَجَد۟تُ صِفَتَكَ فِى ال۟اِن۟جٖيلِ وَبَشَّرَ بِكَ اب۟نُ ال۟بَتُولِ

«Εγώ είδα τα χαρακτηριστικά Σου στο Ιντζίλ (Καινή Διαθήκη - Ευαγγέλιο), και σε αποδέχτηκα, πίστεψα. Ο γιος της Μαργιάμ έχει εξαναγγείλει στο Ιντζίλ τον ερχομό Σου».()

Όγδοο: Ο Νετζασί, βασιλιάς της Αιθιοπίας (Χάμπες), που αναφέρθηκε και πριν , έχει δηλώσει:

لَي۟تَ لٖى خِد۟مَتَهُ بَدَلًا عَن۟ هٰذِهِ السَّل۟طَنَةِ

«Μακάρι έναντι αυτής της βασιλίας να ήμουν υπηρέτης του Άραβα Μουχάμμεντ Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του)! Εκείνη η υπηρεσία είναι πολύ πιο υψηλή από τη βασιλεία αυτή!».()

Μετά απ’αυτούς τους γνώστες-σοφούς που ειδοποιούν από το άγνωστο, με την επιφοίτηση του Αλλάχ, υπάρχουν επίσης και μάντεις που, μέσω πνευμάτων και τζιν, ειδοποιούν από το άγνωστο. Και αυτοί, ξεκάθαρα έχουν ειδοποιήσει την προφητεία του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του). Υπάρχουν πολλά άπ’αυτά. Όμως εμείς θα αναφέρουμε κάποια πολύ γνωστά άπ’αυτά που είναι έμπιστα σε βαθμό πνευματικά λίαν διαδεδομένων ειδήσεων και που έχουν μεταδοθεί στα περισσότερα ιστορικά βιβλία και αυτά των Σιγιέρ. Αναθέτοντας τις εκτενείς περιγραφές τους στα βιβλία των σιγιέρ, θα αναφερθούμε σ’αυτά συνοπτικά.

Πρώτον: Υπήρχε ένας ξακουστός μάντης στο όνομα Σικκ, ο οποίος είχε ένα μάτι, ένα χέρι και ένα πόδι, σαν μισός άνθρωπος. Είναι σίγουρο λοιπόν σε βαθμό πνευματικών λίαν διαδεδομένων ειδήσεων και έχει περάσει και στην ιστορία ότι ο μάντης εκείνος έχει ειδοποιήσει την προφητεία του Άχμεντ Αλεΐχι-ς Σαλλάτου Ουεσελλάμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) επαναλαμβανόμενες φορές.()

Δεύτερον: Ο διάσημος μάντης της Δαμασκού, ο Σατίχ, ο οποίος ήταν τερατόμορφος, είχε ένα σώμα χωρίς κόκαλα, χωρίς όργανα, το πρόσωπο μέσα στο στήθος και που όμως έζησε πολύ. Οι σωστές ειδήσεις που έδινε από το άγνωστο είχαν κάνει μεγάλη φήμη ανάμεσα στους ανθρώπους εκείνη την εποχή. Ακόμη και ο Κισρά, ο βασιλιάς των Περσών, για να μάθει το μυστήριο σχετικά με το όνειρο που είχε δει και την ανατροπή των δεκατεσσάρων στύλων του παλατιού του στη γέννηση του Άχμεντ(Σ.Α.Ου.), έστειλε τον επιστήμονα εκπρόσωπο του Μουγζάν στον μάντη Σατίχ. Ο Σατίχ του είπε: «Δεκατέσσερα πρόσωπα θα βασιλεύσουν σε σας, και μετά η βασιλεία σας θα καταστραφεί. Επίσης, θα έρθει ένας , ο οποίος θα αναδείξει μια θρησκεία. Αυτός λοιπόν, θα ακυρώσει και θα τελειώσει τη θρησκεία και το κράτος σας.» Έτσι και έστειλε αυτό το μήνυμα στον Κισρά.() Εκείνος ο Σατίχ λοιπόν, έχει ειδοποιήσει ξεκάθαρα τον ερχομό του προφήτη της Τελευταίας Εποχής (Ahirzaman).

Επίσης, από τους μάντες οι διάσημοι, όπως ο Σεβάντ Ίμπν-ι Καρίμπ-ιντ Ντεβσί και ο Χουναφίρ και Εφ’ασιγιέ Νετζράν και Τζίζλ ιμπν-ι Τζιζλ-ιλ Κιντί και ο Ίμπν-ι Νουμάν-ι Νετζαριγιέ-όπως καταγράφεται και περιγράφεται αναλυτικά στα βιβλία ιστορίας και Σιγιέρ- έχουν ειδοποιήσει και προμηνύσει ότι, θα έρθει ο προφήτης της Τελευταίας Εποχής και ότι Αυτός είναι ο Μουχάμμεντ Αλεΐχι-ς Σαλλάτου Ουεσελλάμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του)().

Ακόμη, από τους συγγενείς του Εξοχότατου Οθμάν, ο Σα΄ντ Μπίντι Κουρέϊς, δια μαντύας ενημερώθηκε από το άγνωστο την προφητεία του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του). Στις αρχές του Ισλάμ, είπε στον Εξοχότατο Οθμάν-ι Ζιννουρέϊν: «Εσύ πήγαινε και γίνε πιστός». Και ο Οθμάν, στις αρχές του Ισλάμ, ήρθε και ασπάστηκε το Ισλάμ. Αυτός ο Σα’ντ λοιπόν, αποδίδει εκείνο το γεγονός με το παρακάτω ποίημα:

هَدَى اللّٰهُ عُث۟مَانًا بِقَو۟لٖى اِلَى الَّتٖى بِهَا رُش۟دُهُ وَ اللّٰهُ يَه۟دٖى اِلَى ال۟حَقِّ

«Ο Αλλάχ, με έναν λόγο που του είπα, χάρισε τη φώτιση στον Οθμάν. Μόνο ο Αλλάχ είναι Αυτός που χαρίζει και αφικνύει (τους ανθρώπους) στον Δίκαιο Χακκ Αλλάχ».()

Όπως αυτοί οι μάντες και τα τζίν, τα οποία είναι αόρατα, όμως ακούγονται και τα οποία ονομάζονται “χατίφ”, έχουν επανειλημμένα ειδοποιήσει τον ερχομό του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του).

Για παράδειγμα, ένα χατίφ τζιν, φώναξε ως εξής στον Ζεγιάμπ Ίμπν-ουλ Χάρις και έγινε αιτία αυτουνού και άλλων να μπουν στο Ισλάμ.

يَا ذَيَابُ يَا ذَيَابُ اِس۟مَعِ ال۟عَجَبَ ال۟عُجَابَ بُعِثَ مُحَمَّدٌ بِال۟كِتَابِ يَد۟عُو بِمَكَّةَ فَلَا يُجَابُ

«Ω Ζεγιάμπ, ω Ζεγιάμπ! Άκου το παράξενο όλων των παράξενων. Ο Μουχάμμεντ στάλθηκε μ’ένα βιβλίο. Καλεί τους συγκατοίκους της Μέκκα, όμως δεν τον ακούνε!».()

Πάλι ένα τζίν, φωνάζοντας τα εξής στον Σαμπιά μπιν Καρρέτ-ιλ Γκαταφανί, έφερε σε πίστη τους κατοίκους:

جَاءَ الْحَقُّ فَسَطَعَ وَ دُمِّرَ بَاطِلٌ فَانْقَمَعَ «Ήρθε το αληθές- δίκαιο, σκόρπισε το φως, και το ψευδές- άδικο καταστράφηκε και ξεριζώθηκε».()

Υπάρχουν πολλές παρόμοιες ειδοποιήσεις, εξαγγελίες αυτών των αόρατων χατίφ-τζιν και είναι πολύ γνωστές.

Επιπλέον όμως, παράλληλα με τους μάντες και τα τζιν, ακόμη και τα είδωλα και τα ίδια τα ζώα που θυσιάζονταν στο όνομα αυτών, έχουν ειδοποιήσει την προφητεία του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του).

Για παράδειγμα, είναι πολύ γνωστή η παραβολή με το είδωλο της φυλής Μάζεν, που φώναξε και λέγοντας

هذَا النَّبِىُّ الْمُرْسَلُ جَاءَ بِالْحَقِّ الْمُنْزَل «Αυτός ο απεσταλμένος Προφήτης, έφερε ένα αληθές επουράνιο βιβλίο»() ειδοποίησε την προφητεία του Άχμεντ (Σ.Α.Ου.).

Επίσης το διάσημο γεγονός που έγινε η αιτία του Αμπμπάς Ίμπν-ι Μερντάς να ασπαστεί το Ισλάμ είναι: Αυτός είχε ένα είδωλο, εν ονόματι Ντιμάρ, το οποίο μια μέρα μίλησε και είπε:

اَو۟دٰى ضِمَارُ وَكَانَ يُع۟بَدُ مُدَّةً قَب۟لَ ال۟بَيَانِ مِنَ النَّبِىِّ مُحَمَّدٍ

«Πριν έρθει ο Μουχάμμεντ προσκυνούσανε εμένα. Τώρα που ήρθε η ανακοίνωση Του, δεν μπορεί πια να επιτελείται αυτή η διαστροφή».()

Ο Εξοχότατος Ομάρ, πριν το Ισλάμ, έχει ακούσει από ένα σφάγιο που θυσιαζόταν για ένα είδωλο, τα εξής:

يَا اٰلَ الذَّبٖيحِ اَم۟رٌ نَجٖيحٌ رَجُلٌ فَصٖيحٌ يَقُولُ لَٓا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ

«Ω εσείς που θυσιάζετε! Υπάρχει κάτι σημαντικό, ένας άντρας κατηχεί ξεκάθαρα ότι δεν υπάρχει θεός παρά μόνο ο Αλλάχ.»()

Να λοιπόν, υπάρχουν πολλά γεγονότα σαν αυτά τα παραδείγματα, τα οποία τα έγκυρα και εξειδικευμένα βιβλία αποδέχονται και τα μεταδίδουν.

Όπως αυτοί οι μάντες, οι σοφοί, ευλαβείς άνθρωποι, τα αόρατα “χατίφ” τζίν, τα είδωλα και τα θυσιαζόμενα ζώα έχουν ειδοποιήσει την προφητεία του Άχμεντ (Σ.Α.Ου.) και καθένα από τα συγκεκριμένα γεγονότα έχουν γίνει αιτία ώστε να μπούνε στο Ισλάμ κάποιοι άνθρωποι.

Έτσι και κάποιες πέτρες και ταφόπετρες που φέρουν πάνω τους με παλιές επιγραφές τις εκφράσεις مُحَمَّدٌ مُصْلِحٌ اَمِينٌ «Ο Μουχάμμεντ είναι αναμορφωτής και έμπιστος», είχαν ως συνέπεια την πίστη και το φωτισμό κάποιων ανθρώπων.()

Να, οι παλιές επιγραφές που βρέθηκαν πάνω σε κάποιες πέτρες και έχουν τις εκφράσεις مُحَمَّدٌ مُصْلِحٌ اَمِينٌ «Ο Μουχάμμεντ είναι αναμορφωτής και έμπιστος», εννοούν τον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του). Διότι πριν απ’Αυτόν και κοντά στην εποχή Του, υπάρχουν μόνο επτά ονόματα “Μουχαμμέντ”, δεν υπάρχουν άλλα. Και κανένας από τους επτά εκείνους άντρες δεν είναι άξιος του τίτλου «Μουσλίμ-ι Εμίν», δηλαδή, αναμορφωτής και έμπιστος.()

Το Τρίτο Μέρος:

Από τα “ιρχασάτ” είναι και τα θαυμάσια εκείνα γεγονότα, που έχουν λάβει χώρα την ώρα της γένεσης του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του). Η εμφάνιση εκείνων των συγκεκριμένων περιστατικών είναι σχετική με τη γένεση Του.

Επίσης, υπάρχουν κάποια γεγονότα πριν την προφητεία, τα οποία είναι ευθέως θαύματα. Αυτά είναι πολλά. Θα αναφέρουμε μόνο ως παράδειγμα κάποια ξακουστά απ’αυτά, τα οποία οι ειδήμονες των χαντίθi έχουν εγκρίνει και έχουν επαληθεύσει ότι είναι αδιάβλητα.

Πρώτον: Τη νύχτα της γέννησης του Προφήτη, η μητέρα Του και αυτές που βρίσκονταν κοντά της, η μητέρα του Οθμάν Ίμπν-ι Άς και η μητέρα του Αμπντουρραχμάν Ίμπν-ι Άβφ, έχουν δει ένα ισχυρό φως (nur), που και οι τρεις τους είπαν: «Την ώρα της γέννησης Του εμείς είδαμε ένα τέτοιο φως, που κατάυγησε την ανατολή και τη δύση».()

Δεύτερον: Τη νύχτα εκείνη, τα περισσότερα είδωλα που βρίσκονταν στην Κάαμπα, ανατράπηκαν.()

Τρίτον: Είναι το περιστατικό που το παλάτι του διάσημου Κισρά, εκείνη τη νύχτα τραντάχτηκε και ράγισε, παράλληλα κατέπεσαν οι δεκατέσσερις στύλοι του.()

Τέταρτων: Εκείνη τη νύχτα καταποντίστηκε η μικρή θάλασσα του Σάβα που καθαγιάζονταν. Επίσης, στην Ισταχραμπάτ, η φωτιά η οποία επί χίλια χρόνια άναβε συνέχεια και που θεωρούνταν θεός των Ζωροαστρικών, εκείνη τη νύχτα έσβησε.()

Αυτά τα τρία τέσσερα περιστατικά λιπών δείχνουν ότι, Αυτός ο νέος Άνθρωπος που έχει έρθει στον κόσμο αυτό, θα εξαλείψει την πυρολατρεία, θα ισοπεδώσει την βασιλεία των Περσών, και θα εμποδίσει την κάθε λατρεία μη επιτρεπτή από τον Αλλάχ.

Πέμπτων: Είναι κάποια περιστατικά, που όσο κι αν δε συμπίπτουν στη νύχτα της γέννησης, με το ότι έχουν λάβει χώρα λίγο πριν τη γέννηση, θεωρούνται από τα “ιρχασάτ” του Άχμεντ (Α.Σ.Ου.). Δηλαδή, τα θαύματα που έχουν εκφανθεί και προμηνύουν τον ερχομό του.

Με ρητές δηλώσεις του Κουρ’άν, στη Σούρα اَلَمْ تَرَ كَيْفَ ‘Φήλ’, ένα από αυτά τα περιστατικά είναι το περιστατικό με τους ελέφαντες, όπου ο άρχοντας της Αιθιοπίας (Χάμπες), εν ονόματι Εμπρεχέ, με σκοπό να κατεδαφίσει την Κάαμπα, ήρθε με ένα στρατό μπροστά στο οποίο πρωτοστατούσε ένας μεγάλος ελέφαντας, που το έλεγαν “Μαχμούντ”. Συνοπτικά, όταν προσέγγισαν την Μέκκα, ο ελέφαντας δεν προχώρησε, σταμάτησε. Δεν είχαν άλλη επιλογή και οπισθοδρόμησαν. Ύστερα τα πουλιά “Εμπαπίλ” τους εξαθλίωσαν. Αυτή η παράξενη παραβολή είναι πολύ γνωστή και περιγράφεται αναλυτικά στα ιστορικά βιβλία.

Αυτό το γεγονός, λοιπόν, είναι ένα από τα προφητικά τεκμήρια του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του). Διότι, λίγο πριν τη γέννηση Του, η Αξιοσέβαστη Κάαμπα, η οποία είναι η γενέτειρα Του, η αγαπημένη Του πατρίδα, και η “Κίμπλα”, δηλαδή το επίκεντρο της προσευχής Του προστατεύτηκε από την καταστροφή του Εμπρεχέ.

Έκτον: Στα παιδικά χρόνια του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), όταν ήταν κοντά στη Χαλιμέ-ι Σαντιγιέ, με τη μαρτυρία αυτηνής και του συζύγου της, πολλές φορές ένα κομμάτι σύννεφου βρισκότανε πάνω Του και Του έκανε σκιά, ώστε να μην ενοχληθεί από τον ήλιο. Το έχουν γνωστοποιήσει αυτό και στους άλλους. Έτσι αυτό το γεγονός έχει διαδοθεί πλήρως και με βεβαιότητα.()

Επίσης, δώδεκα χρονών, όταν πήγαινε προς τη Δαμασκό, με τη μαρτυρία του κληρικού Μπαχίρα, ένα κομμάτι σύννεφο επισκίαζε πάνω από το κεφάλι του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του). Ο κληρικός το είδε και το έδειξε. ()

Επίσης, πάλι πριν την προφητεία, μία φορά που ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) είχε γυρίσει από το εμπόριο μαζί με τον υπηρέτη της Χατιτζέ-ι Κιουμπρά του Μεϊσερέ, η Χατιτζέ-ι Κιουμπρά είδε δύο αγγέλους πάνω από το κεφάλι του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) να Τον επισκιάζουν και ρώτησε γι’αυτό τον υπηρέτη της, τον Μεϊσερέ. Και ο Μεϊσερέ είπε στην Χατιτζέ-ι Κιουμπρά: «Εγώ καθόλη τη διάρκεια του ταξιδιού μας τα έβλεπα έτσι.».()

Έβδομων: Είναι γνωστό, με σίγουρη μετάδοση, ότι ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), πριν την προφητεία πήγε και έκατσε κάτω από ένα δέντρο, όπου εκεί όλα ήταν ξερά. Μεμιάς χλόασε και πρασίνισε και τα κλαριά του δέντρου έσκυψαν πάνω Του και Τον επισκίασαν.()

Όγδοων: Όταν ήταν μικρός ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), έμενε στο σπίτι του Αμπού Ταλίμπ. Όταν ο Αμπού Ταλίμπ και η οικογένεια του έτρωγαν μαζί μ’Αυτόν, χόρταιναν. Όποτε Αυτός δε βρισκόταν στο φαγητό, αυτοί δε χόρταιναν.() Αυτό το περιστατικό είναι και σίγουρο, αλλά και διάσημο.

Επίσης, η Ούμμου Εϊμέν, η οποία φρόντιζε και υπηρετούσε τον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) όταν ήταν παιδί έχει πει ότι: «Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) ποτέ δεν παραπονέθηκε από πείνα ή δίψα- ούτε όταν ήταν παιδί αλλά ούτε και όταν μεγάλωσε.».()

Ένατων: Είναι πολύ διάσημο και βέβαιο ότι υπήρχε μια αφθονία-ευλογία και ευμάρεια στην περιουσία και στο γάλα των κατσικιών της τροφού Του (του Προφήτη) Χαλιμέ-ι Σαντιγιέ, αντίθετα με όλη τη φυλή της.()

Επίσης, τα κουνούπια και μύγες δεν τον ενοχλούσαν, δεν επικάθονταν στο ευλογημένο σώμα ή ρούχο Του.() Όπως και ο απόγονος Του ο Αμπντουλκαντίρ-ι Γκεϊλανί (Κ.Σ.)() έχει πάρει αυτή την ιδιότητα από τον πρόγονο Του, τα κουνούπια δεν επικάθονταν ούτε σ’αυτόν.

Δέκατον: Είναι το γεγονός ότι μετά τη γέννηση του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) και ιδιαίτερα τη νύχτα της γέννησης Του, αυξήθηκαν οι διάττοντες αστέρες. Αυτό το γεγονός -[όπως ακριβώς έχουμε αποδείξει κατηγορηματικά και με τεκμήρια στον Δέκατο Πέμπτο Λόγο]- είναι σημάδι και ένδειξη ότι οι σατανάδες και τα τζιν έχουν κοπεί πια από τις ειδήσεις του αγνώστου.

Βέβαια, αφού ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) ήρθε με αποκάλυψη στη γη, τότε προφανώς πρέπει να φραχτεί και να εμποδιστεί η ειδοποίηση των τζιν και κάθε μάντεων που ενημερώνουν παραπλανητικά μαζί με τα ψέματα, σχετικά με το άγνωστο, ώστε να μη δέσουν σε καχυποψίες την αποκάλυψη και να μην την αμφισβητήσουν.

Ναι, πριν τη γέννηση του Προφήτη η μαντεία υφίσταται και με μεγάλη ισχύ. Όμως, με την υποστολή του Κουρ’άν, όλα βρήκαν τέλος. Ακόμη, πολλοί μάντες έφεραν πίστη. Διότι δεν μπόρεσαν πια να βρούνε τους ειδοποιητές τους από το είδος των τζιν. Δηλαδή το Κουρ’άν τα είχε αποτελειώσει.

Όπως οι μαντείες των παλιών εποχών, έτσι και τώρα έχουν εμφανιστεί στην Ευρώπη κάποιοι πνευματιστές, μέντιουμ που κάνουν μαντείες… Τέλος πάντων…

Συνοπτικά: Πριν την προφητεία του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), έχουν εμφανιστεί πολλά πρόσωπα και πολλά γεγονότα που εγκρίνουν και θέτουν σε έγκριση την προφητεία Του.

Ναι, ένα πρόσωπο το οποίο θα γίνει επικεφαλής του Σύμπαντος(Υποσημείωση)(), και θα αλλάξει το πνευματικό σχήμα της γης, θα κάνει τη γη αγρό του υπερπέραντος, θα ανακοινώσει τις αξίες των όντων της γης, θα καθοδηγήσει τα τζίν και τους ανθρώπους στην αιώνια ευτυχία και θα λυτρώσει τους θνητούς ανθρώπους και τα τζίν από τον αιώνιο απαγχονισμό, θα λύσει το αίνιγμα και το ανεξιχνίαστο μυστήριο της εμβριθής δημιουργίας της γης, θα ξέρει και θα κοινοποιεί τους σκοπούς του Δημιουργού Χάλικ του Σύμπαντος, θα γνωρίσει Αυτόν τον Δημιουργού Χάλικ και θα Τον γνωστοποιήσει και θα Τον συστήσει στο σύνολο. Βεβαίως και πριν τον ερχομό Αυτού του προσώπου, όλα και όλα τα είδη και όλες οι ομάδες θα ασπαστούν τον ερχομό Του, θα Τον προσμένουν και θα Τον υποδεχτούνε και θα Τον καλωσορίσουν με λαχτάρα και θα Τον επικροτήσουνε και θα τα εκδηλώσουνε, εάν τους το επιτρέψει ο Δημιουργός Χάλικ τους. Όπως ακριβώς είδαμε στις προαναφερόμενες ενδείξεις και παραδείγματα, ότι καθένα από τα είδη των όντων εκδηλώνει ένα θαύμα Αυτουνού, σαν να τον υποδέχεται και να εγκρίνει την προφητεία Του με τη γλώσσα του συγκεκριμένου θαύματος Του.

Δέκατη Έβδομη Ένδειξη:

Το πιο μεγάλο θαύμα του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) μετά το Κουρ’άν είναι η ίδια προσωπικότητα Του. Δηλαδή είναι το υψηλό ήθος που έχει συγκεντρωθεί σ’Αυτόν, και που όλοι- φίλοι και εχθροί- συμφωνούν ότι κατείχε σε ανώτερα επίπεδα όλα τα καλά χαρακτηριστικά. Ακόμη, ο γενναίος ήρωας ο Εξοχότατος Αλή λέει επανειλημμένα ότι: «Στις πιο φοβερές στιγμές του πολέμου, εμείς καταφεύγαμε πίσω από τον Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) και προφυλασσόμασταν!».() Έτσι το ίδιο κατείχε όλα τα αξιέπαινα χαρακτηριστικά σε έναν ύψιστο βαθμό, που ήταν αδύνατο να φτάσει κανείς. Αυτό το μέγιστο θαύμα το παραπέμπουμε στο έργο Σιφά-ι Σερίφ του μεγάλου επιστήμονα και σοφού της Νοτιο-δυτικής Αφρικής και Ενδουλουσίας, του Καντί Ιγιάζ (Qadi Iyad, al-Shifa`). Πράγματι, αυτός έχει δηλώσει και αποδείξει ωραιότατα το αναφερόμενο θαύμα της ύψιστης ηθικής του Προφήτη.

Επίσης, ένα μεγάλο θαύμα του Άχμεντ (Α.Σ.Ου.) το οποίο φίλοι και εχθροί επαληθεύουν ότι παρόμοιο του ούτε έχει έρθει και ούτε θα έρθει ποτέ, είναι η μεγάλη Του σαρία, δηλαδή οι θρησκευτικοί κανόνες. Την αναφορά αυτού του μέγιστου θαύματος την αναθέτουμε σ’όλους τους Τριάντα Τρεις Λόγους και στις Τριάντα Τρεις Επιστολές και στις Τριάντα Μία Αναλαμπές και στις Τριάντα Τρεις Ακτίνες του Ρισαλέ-ι Νούρ.

Επίσης, ένα λίαν διαδεδομένο, σίγουρο και μέγιστο θαύμα του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), είναι η διχοτόμηση της Σελήνης. Μάλιστα, αυτό το θαύμα της Διχοτόμησης της Σελήνης έχει ειδοποιηθεί ως λίαν διαδεδομένη είδηση και έχει μεταδοθεί από διάφορες κατευθύνσεις, όπως ο Ίμπν-ι Μασούντ, ο Ίμπν-ι Αμπμπάς, ο Ίμπν-ι Ομάρ, ο Ιμάμ-ι Αλή, ο Άνας, και ο Χουζεϊφέ, επιπρόσθετα με σαφή δήλωση του Κουρ’άν, το εδάφιο

اِقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَ انْشَقَّ الْقَمَرُ

«Το τέλος του κόσμου κοντεύει, η Σελήνη Διχοτομήθηκε.» () έχει ανακοινώσει αυτό το μέγιστο θαύμα σ’όλο τον κόσμο. Οι πεισματικοί ειδωλολάτρες του Κουρέϊς της εποχής εκείνης, δεν έχουν απαρνηθεί την είδηση αυτού του εδαφίου, αλλά μόνο το αποκάλεσαν ως «μαγεία». Άρα και γι’αυτούς τους άπιστους η Διχοτόμηση της Σελήνης είναι αληθινή. Το μέγιστο αυτό θαύμα το αναθέτουμε στο Δοκίμιο της Διχοτόμησης της Σελήνης, το οποίο έχει προστεθεί στον Τριακοστό Πρώτο Λόγο, που έχουμε γράψει περί της Διχοτόμησης της Σελήνης.

Επίσης, ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), όπως έχει δείξει στον κόσμο της γης το θαύμα της Διχοτόμησης της Σελήνης, έτσι και στον κόσμο των ουρανών έχει δείξει το μέγα θαύμα του Μιράτζ. Αναθέτουμε λοιπόν αυτό το μέγα θαύμα της Ανάληψης Tου, που ονομάζεται Μιράτζ, στο Δοκίμιο του Μιράτζ, που είναι ο Τριακοστός Πρώτος Λόγος.

Διότι εκείνο το δοκίμιο έχει αποδείξει, -ακόμη και στους απαρνητές και τους άθρησκους με σίγουρα τεκμήρια, το πόσο λαμπρό και ευλογημένο και υψηλό και αληθινό είναι εκείνο το μέγα θαύμα που εκφάνηκε καθώς η φυλή των Κουρέϊς το επόμενο πρωί της Ανάληψης- το οποίο είχε ως αφετηρία το ταξίδι στο Μπέϊτ-ουλ Μακντίς- ζήτησαν από τον Προφήτη την περιγραφή του Μπέϊτ-ουλ Μακντίς. Ως εξής λοιπόν:

Το πρωί του θαύματος του Μιράτζ, ο Προφήτης γνωστοποίησε την Ανάληψη Του στους Κορέϊσιους. Αυτοί το διέψευσαν λέγοντας: «Εάν έχεις πάει στο Μπέϊτ-ουλ Μακντίς, τότε περιέγραψε μας τις πόρτες, τους τοίχους και την κατάσταση του Μπέϊτ-ουλ Μακντίς». Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) έχει κηρύξει σχετικά μ’ αυτό ότι:

فَكَرَب۟تُ كَر۟بًا لَم۟ اَك۟رُب۟ مِث۟لَهُ قَطُّ فَجَلَّى اللّٰهُ لٖى بَي۟تَ ال۟مَق۟دِسِ وَكَشَفَ ال۟حُجُبَ بَي۟نٖى وَبَي۟نَهُ حَتّٰى رَاَي۟تُهُ فَنَعَتُّهُ وَ اَنَا اَن۟ظُرُ اِلَي۟هِ

«Από τις διαψεύσεις και τις ερωτήσεις τους έπληξα και στεναχωρήθηκα πάρα πολύ, που ποτέ άλλοτε δεν είχα υποστεί τόση ταλαιπωρία. Ξαφνικά ο Ύψιστος Δίκαιον Χακκ Αλλάχ μου έδειξε το Μπέϊτ-ουλ Μακντίς, κι εγώ κοιτάζοντας στο Μπέϊτ-ουλ Μακντίς περιέγραφα τα πάντα ένα ένα.»()

Τότε οι Κορέϊσιοι αντιλήφθηκαν ότι περιέγραφε σωστά το Μπέϊτ-ουλ Μακντίς και ότι στ’αλήθεια τους ενημέρωνε περί αυτού.

Επίσης ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) είπε στους Κορέϊσιους: «Στο δρόμο είδα ένα δικό σας καραβάνι. Το καραβάνι σας θα φτάσει εδώ αύριο την τάδε ώρα». Ύστερα άρχισαν να περιμένουν το συγκεκριμένο καραβάνι, το οποίο άργησε μία ώρα. Τότε καθώς το εγκρίνουν και οι διερευνόντες ειδήμον επιστήμονες για να επαληθευτεί η ειδοποίηση του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) ο Ήλιος σταμάτησε μία ώρα. Δηλαδή η Γη διακόπτει το ταξίδι και το καθήκον της μια ώρα ώστε να επαληθεύσει το λόγο Αυτουνού και παρουσιάζει την διακοπή του με την στασιμότητα του Ηλίου.()

Να λοιπόν, για την επαλήθευση ενός λόγου του Άραβα Μουχάμμεντ Αλεΐχι-ς Σαλλάτου Ουεσελλάμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) ολόκληρη η Γη σταματάει το καθήκον της και ο Ήλιος συγκαταθέτει (σ’αυτήν). Κατανόησε λοιπόν πόσο κακόμοιρος είναι αυτός που δεν αποδέχεται ένα τέτοιο Πρόσωπο και δεν τηρεί τις διαταγές Του ενώ πόσο ευτυχής είναι αυτοί που αποδέχοντας Τον, λένε

سَمِعْنَا وَ اَطَعْنَا

«Ακούσαμε και υπακούσαμε»()

στις διαταγές Του. Έτσι κι εσύ πες «Δόξα τον Αλλάχ για το αγαθό της πίστης και το Ισλάμ».

Δέκατη Όγδοη Ένδειξη:

Το μέγιστο, αιώνιο θαύμα του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) το οποίο περιλαμβάνει εκατοντάδες προφητικά τεκμήρια και του οποίου η θαυμάσια ιδιότητα έχει αποδειχτεί με σαράντα τρόπους είναι το Πάνσοφο Κουρ’άν (Κουρ’άν-ι Χακίμ).

Σχετικά με την περιγραφή αυτού του μέγιστου θαύματος ο Εικοστός Πέμπτος Λόγος -σε εκατόν πενήντα σελίδες περίπου- έχει αναφέρει και αποδείξει περιληπτικά τις σαράντα θαυμάσιες ιδιότητες του. Αφού είναι έτσι παραπέμπουμε αυτό το μέγιστο θαύμα που είναι και η πηγή των θαυμάτων σ’εκείνο το Λόγο, και θα αναφέρουμε μόνο δύο-τρία σημεία.

Πρώτο Σημείο:

Εάν ειπωθεί: «Η θαυματουργικότητα του Κουρ’άν είναι στη ρητορική του. Ενώ όλες οι τάξεις δικαιούνται να μετέχουν στα θαύματά του, εντούτοις τα θαύματα αυτής τις ρητορικής του, μόνο ένας από τους χίλιους διερευνόντες επιστήμονες είναι ικανός να τα αντηλυφθεί».

Η Απάντηση: Το Πάνσοφο Κουρ’άν περιλαμβάνει ένα είδος θαύματος για κάθε τάξη και ομάδα και υπονοεί και τους δείχνει τις υπάρχοντες θαυμάσιες ιδιότητες του.

Για παράδειγμα προς τους κατόχους της ρητορικής και του λόγου δείχνει το θαύμα της έξοχης ρητορικής του.

Προς την ομάδα των ποιητών και των λογοτεχνών δείχνει το θαύμα του περίεργου, ωραίου, υψηλού και μοναδικού εκφραστικού ύφους του. Ενώ μεν αυτό το ύφος αρέσει σ’όλους, κανένας δεν είναι ικανός να το απομιμηθεί. Η πάροδος του χρόνου δεν διαφθείρει αυτό το ύφος, αντιθέτως ανανεώνεται και αναζωογονείτε συνεχώς. Είναι μία τόση συστηματική και ρυθμισμένη στοίχιση (πεζογραφία) που είναι και υψηλή και πολύ γλυκιά.

Επίσης προς την ομάδα των μαντειών και αυτών που ειδοποιούν από τον απόκοσμο, δείχνει το θαύμα των απίστευτων ειδήσεων του από το άγνωστο και απόκοσμο.

Και προς τους ιστορικούς και τους επιστήμονες των επίγειων γεγονότων, δείχνει το θαύμα του όπου ενημερώνει περί των γεγονότων που έχουν συμβεί στους λαούς του παρελθόντος και περί αυτών που θα συμβούν στο μέλλων στον εντάφιο κόσμο και στη μέλλουσα ζωή στο υπερπέραν.

Και προς την τάξη των κοινωνιολόγων και πολιτικών το Κουρ’άν δείχνει το θαύμα των ιερών του αρχών. Μάλιστα η μεγάλη σαρία (Ισλάμ) που αναδύετε από το Κουρ’άν αποδεικνύει το μυστήριο του θαύματος αυτού.

Επίσης προς αυτούς που εμβαθύνοντε στην θεολογία στην οντολογία παρουσιάζει το θαύμα της θείας ιερής πραγματικότητας που είναι διάχυτη μέσα του.

Και προς την τάξη των μυστηκιστών - σουφί, των ευλαβών ανθρώπων, των οσίων, το Κουρ’άν δείχνει το θαύμα των μυστηρίων των εδαφίων του που κυμαίνονται συνέχεια σαν μια θάλασσα.

Έτσι το ίδιο δείχνει το θαύμα του στο καθένα απο τις σαράντα τάξεις ανοίγοντας τους ένα παράθυρο.

Hattâ yalnız kulağı bulunan ve bir derece mana fehmeden avam tabakasına karşı, Kur’an’ın okunmasıyla başka kitaplara benzemediğini, kulak sahibi tasdik eder. Ve o âmî der ki: “Ya bu Kur’an bütün dinlediğimiz kitapların aşağısındadır. Bu ise hiçbir düşman dahi diyemez ve hem yüz derece muhaldir. Öyle ise bütün işitilen kitapların fevkindedir. Öyle ise mu’cizedir.” İşte bu kulaklı âmînin fehmettiği i’cazı, ona yardım için bir derece izah edeceğiz. Şöyle ki:

Kur’an-ı Mu’cizü’l-Beyan meydana çıktığı vakit bütün âleme meydan okudu ve insanlarda iki şiddetli his uyandırdı:

Birisi: Dostlarında hiss-i taklidi, yani sevgili Kur’an’ın üslubuna karşı benzemeklik arzusu ve onun gibi konuşmak hissi…

İkincisi: Düşmanlarda bir hiss-i tenkit ve muaraza, yani Kur’an üslubuna mukabele etmekle dava-yı i’cazı kırmak hissi…

İşte bu iki hiss-i şedit ile milyonlar Arabî kitaplar yazılmışlar, meydandadır. Şimdi bütün bu kitapların en beliğleri, en fasihleri Kur’an’la beraber okunduğu vakit, her kim dinlese kat’iyen diyecek ki Kur’an bunların hiçbirisine benzemiyor. Demek Kur’an, umum bu kitapların derecesinde değildir. Öyle ise herhalde, ya Kur’an umumunun altında olacak; o ise yüz derece muhal olmakla beraber, hiç kimse hattâ şeytan bile olsa diyemez. (Hâşiye) Öyle ise Kur’an-ı Mu’cizü’l-Beyan, yazılan umum kitapların fevkindedir.

Hattâ manayı da fehmetmeyen cahil, âmî tabakaya karşı da Kur’an-ı Hakîm, usandırmamak suretiyle i’cazını gösterir. Evet o âmî, cahil adam der ki: “En güzel, en meşhur bir beyti iki üç defa işitsem bana usanç veriyor. Şu Kur’an ise hiç usandırmıyor, gittikçe daha ziyade dinlemesi hoşuma gidiyor. Öyle ise bu, insan sözü değildir.”

Hem hıfza çalışan çocukların tabakasına karşı dahi Kur’an-ı Hakîm o nazik, zayıf, basit ve bir sahife kitabı hıfzında tutamayan o çocukların küçük kafalarında, o büyük Kur’an ve çok yerlerinde iltibas ve müşevveşiyete sebebiyet veren birbirine benzeyen âyetlerin ve cümlelerin teşabühüyle beraber; kemal-i suhuletle, kolaylıkla o çocukların hâfızalarında yerleşmesi suretinde, i’cazını onlara dahi gösterir.

Hattâ az sözden ve gürültüden müteessir olan hastalara ve sekeratta olanlara karşı Kur’an’ın zemzemesi ve sadâsı; zemzem suyu gibi onlara hoş ve tatlı geldiği cihetle, bir nevi i’cazını onlara da ihsas eder.

Elhasıl: Kırk muhtelif tabakata ve ayrı ayrı insanlara, kırk vecihle Kur’an-ı Hakîm i’cazını gösterir veya i’cazının vücudunu ihsas eder. Kimseyi mahrum bırakmaz.

Hattâ yalnız gözü bulunan (Hâşiye)kulaksız, kalpsiz, ilimsiz tabakasına karşı da Kur’an’ın bir nevi alâmet-i i’cazı vardır. Şöyle ki:

Hâfız Osman hattıyla ve basmasıyla olan Kur’an-ı Mu’cizü’l-Beyan’ın yazılan kelimeleri birbirine bakıyor.

Mesela, Sure-i Kehf’de وَثَامِنُهُم۟ كَل۟بُهُم۟ kelimesi altında yapraklar delinse Sure-i Fâtır’daki قِط۟مٖيرٍ kelimesi, az bir inhirafla görünecek ve o kelbin ismi de anlaşılacak.

Ve Sure-i Yâsin’de iki defa مُح۟ضَرُونَ birbiri üstüne, Ve’s-sâffat’taki مُح۟ضَرٖينَ ve مُح۟ضَرُونَ hem birbirine hem onlara bakıyor, biri delinse ötekiler az bir inhirafla görünecek.

Mesela, Sure-i Sebe’nin âhirinde, Sure-i Fâtır’ın evvelindeki iki مَث۟نٰى birbirine bakar. Bütün Kur’an’da yalnız üç مَث۟نٰى dan ikisi birbirine bakmaları tesadüfî olamaz.

Ve bunların emsali pek çoktur. Hattâ bir kelime, beş altı yerde yapraklar arkasında, az bir inhirafla birbirine bakıyorlar.

Ve Kur’an’ın birbirine bakan iki sahifesinde, birbirine bakan cümleleri kırmızı kalemle yazılan bir Kur’an’ı ben gördüm. “Şu vaziyet dahi bir nevi mu’cizenin emaresidir.” o vakit dedim. Daha sonra baktım ki Kur’an’ın müteaddid yapraklar arkasında birbirine bakar çok cümleleri var ki manidar bir surette birbirine bakar.

İşte tertib-i Kur’an irşad-ı Nebevî ile, münteşir ve matbu Kur’anlar da ilham-ı İlahî ile olduğundan Kur’an-ı Hakîm’in nakşında ve o hattında, bir nevi alâmet-i i’caz işareti var. Çünkü o vaziyet, ne tesadüfün işi ve ne de fikr-i beşerin düşünüşüdür. Fakat bazı inhiraf var ki o da tabın noksanıdır ki tam muntazam olsaydı kelimeler tam birbiri üzerine düşecekti.

Hem Kur’an’ın Medine’de nâzil olan mutavassıt ve uzun surelerinin her bir sahifesinde “lafzullah” pek bedî’ bir tarzda tekrar edilmiş. Ağleben ya beş ya altı ya yedi ya sekiz ya dokuz ya on bir adet tekrar ile beraber bir yaprağın iki yüzünde ve karşı karşıya gelen sahifede güzel ve manidar bir münasebet-i adediye gösterir. (Hâşiye)

İKİNCİ NÜKTE

Hazret-i Musa aleyhisselâmın zamanında sihrin revacı olduğundan mühim mu’cizatı, ona benzer bir tarzda geldiği ve Hazret-i İsa aleyhisselâmın zamanında ilm-i tıp revaçta olduğundan mu’cizatının galibi, o cinsten geldiği gibi Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâmın dahi zamanında Ceziretü’l-Arap’ta en ziyade revaçta dört şey idi:

Birincisi: Belâgat ve fesahat.

İkincisi: Şiir ve hitabet.

Üçüncüsü: Kâhinlik ve gaibden haber vermek.

Dördüncüsü: Hâdisat-ı maziyeyi ve vakıat-ı kevniyeyi bilmek idi.

İşte Kur’an-ı Mu’cizü’l-Beyan geldiği zaman, bu dört nevi malûmat sahiplerine karşı meydan okudu:

Başta ehl-i belâgata birden diz çöktürdü. Hayretle Kur’an’ı dinlediler.

İkincisi, ehl-i şiir ve hitabet yani muntazam nutuk okuyan ve güzel şiir söyleyenlere karşı öyle bir hayret verdi ki parmaklarını ısırttı. Altın ile yazılan en güzel şiirlerini ve Kâbe duvarlarına medar-ı iftihar için asılan meşhur “Muallakat-ı Seb’a”larını indirtti, kıymetten düşürdü.

Hem gaibden haber veren kâhinleri ve sahirleri susturdu. Onların gaybî haberlerini onlara unutturdu. Cinnîlerini tard ettirdi. Kâhinliğe hâtime çektirdi.

Hem ümem-i sâlifenin vekayiine ve hâdisat-ı âlemin ahvaline vâkıf olanları hurafattan ve yalandan kurtarıp hakiki hâdisat-ı maziyeyi ve nurlu olan vekayi-i âlemi onlara ders verdi.

İşte bu dört tabaka, Kur’an’a karşı kemal-i hayret ve hürmetle onun önüne diz çökerek şakird oldular. Hiçbirisi, hiçbir vakit bir tek sureyle muarazaya kalkışamadılar.

Eğer denilse: Nasıl biliyoruz ki kimse muaraza edemedi ve muaraza kabil değil?

Elcevap: Eğer muaraza mümkün olsaydı herhalde teşebbüs edilecekti. Çünkü muarazaya ihtiyaç şedit idi. Zira dinleri, malları, canları, iyalleri tehlikeye düşüyor. Muaraza edilseydi kurtulurlardı. Eğer muaraza mümkün olsaydı herhalde muaraza edecektiler. Eğer muaraza edilseydi muaraza taraftarları kâfirler, münafıklar çok hem pek çok olduğundan herhalde muarazaya taraftar çıkıp iltizam ederek herkese neşredeceklerdi. (Nasıl ki İslâmiyet’in aleyhinde her şeyi neşretmişler.) Eğer neşretseydiler ve muaraza olsaydı herhalde tarihlere, kitaplara şaşaalı bir surette geçecekti.

İşte meydanda bütün tarihler, kitaplar; hiçbirisinde Müseylime-i Kezzab’ın birkaç fıkrasından başka yoktur. Halbuki Kur’an-ı Hakîm, yirmi üç sene mütemadiyen damarlara dokunduracak ve inadı tahrik edecek bir tarzda meydan okudu. Ve der idi ki:

Şu Kur’an’ın Muhammedü’l-Emin gibi bir ümmiden nazirini yapınız ve gösteriniz.

Haydi bunu yapamıyorsunuz; o zat ümmi olmasın, gayet âlim ve kâtip olsun.

Haydi bunu da getiremiyorsunuz; bir tek zat olmasın, bütün âlimleriniz, beliğleriniz toplansın, birbirine yardım etsin hattâ güvendiğiniz âliheleriniz size yardım etsin.

Haydi bununla da yapamayacaksınız; eskiden yazılmış beliğ eserlerden de istifade edip hattâ gelecekleri de yardıma çağırıp Kur’an’ın nazirini gösteriniz, yapınız.

Haydi bunu da yapamıyorsunuz; Kur’an’ın mecmuuna olmasın da yalnız on suresinin nazirini getiriniz.

Haydi on suresine mukabil hakiki doğru olarak bir nazire getiremiyorsunuz; haydi hikâyelerden, asılsız kıssalardan terkip ediniz. Yalnız nazmına ve belâgatına nazire olsun getiriniz.

Haydi bunu da yapamıyorsunuz, bir tek suresinin nazirini getiriniz.

Haydi sure uzun olmasın, kısa bir sure olsun nazirini getiriniz. Yoksa din, can, mal, iyalleriniz; dünyada da âhirette de tehlikeye düşecektir!

İşte sekiz tabakada, ilzam suretinde, Kur’an-ı Hakîm yirmi üç senede değil belki bin üç yüz senede bütün ins ve cinne karşı bu meydanı okumuş ve okuyor. Halbuki evvelki zamanda o kâfirler can, mal ve iyalini tehlikeye atıp en dehşetli yol olan harp yolunu ihtiyar ederek en kolay ve en kısa olan muaraza yolunu terk ettiler. Demek, muaraza yolu mümkün değildi.

İşte hiçbir âkıl, hususan o zamanda Ceziretü’l-Arap’taki adamlar, hususan Kureyşîler gibi zeki adamlar; bir tek edibleri, Kur’an’ın bir tek suresine nazire yapıp Kur’an’ın hücumundan kurtulmasını temin ederek kısa ve kolay yolu terk edip can, mal, iyalini tehlikeye atıp en müşkülatlı yola sülûk eder mi?

Elhasıl, meşhur Cahız’ın dediği gibi: “Muaraza-i bi’l-huruf mümkün olmadı, muharebe-i bi’s-süyufa mecbur oldular.”

Eğer denilse: Bazı muhakkik ulema demişler ki: “Kur’an’ın bir suresine değil, bir tek âyetine hattâ bir tek cümlesine hattâ bir tek kelimesine muaraza edilmez ve edilmemiş.” Bu sözler mübalağa görünüyor ve akıl kabul etmiyor. Çünkü beşerin sözlerinde Kur’an cümlelerine benzeyen çok cümleler var. Bu sözün sırr-ı hikmeti nedir?

Elcevap: İ’caz-ı Kur’an’da iki mezhep var.

Mezheb-i ekser ve râcih odur ki Kur’an’daki letaif-i belâgat ve mezaya-yı maânî, kudret-i beşerin fevkindedir.

İkinci mercuh mezhep odur ki Kur’an’ın bir suresine muaraza, kudret-i beşer dâhilindedir. Fakat Cenab-ı Hak, mu’cize-i Ahmediye (asm) olarak men’etmiş. Nasıl ki bir adam ayağa kalkabilir fakat eser-i mu’cize olarak bir nebi dese ki: “Sen kalkamayacaksın!” O da kalkamazsa mu’cize olur. Şu mezheb-i mercuha, Sarfe mezhebi denilir. Yani Cenab-ı Hak cin ve insi men’etmiş ki Kur’an’ın bir suresine mukabele edebilsinler. Eğer men’etmeseydi cin ve ins bir suresine mukabele ederdi.

İşte şu mezhebe göre “Bir kelimesine de muaraza edilmez.” diyen ulemanın sözleri hakikattir. Çünkü madem Cenab-ı Hak, i’caz için onları men’etmiş; muarazaya ağızlarını açamazlar. Ağızlarını açsalar da izn-i İlahî olmazsa kelimeyi çıkaramazlar.

Amma mezheb-i râcih ve ekser olan mezheb-i evvele göre dahi o ulemanın beyan ettiği fikrin şöyle bir ince vechi vardır ki:

Kur’an-ı Hakîm’in cümleleri, kelimeleri birbirine bakar. Bazı olur bir kelime, on yere bakar; onda, on nükte-i belâgat, on münasebet bulunuyor. Nasıl ki İşaratü’l-İ’caz namındaki tefsirde, Fatiha’nın bazı cümleleri içinde ve الٓمٓ ۝ ذٰلِكَ ال۟كِتَابُ لَا رَي۟بَ فٖيهِ cümleleri içinde, şu nüktelerden bazı numuneleri göstermişiz.

Mesela, nasıl ki münakkaş bir sarayda, müteaddid, muhtelif nakışların düğümü hükmünde bir taşı, bütün nakışlara bakacak bir yerde yerleştirmek; bütün o duvarı nukuşuyla bilmeye mütevakkıftır.

Hem nasıl ki insanın başındaki göz bebeğini yerinde yerleştirmek, bütün cesedin münasebatını ve vezaif-i acibesini ve gözün o vezaife karşı vaziyetini bilmekle oluyor.

Öyle de ehl-i hakikatin çok ileri giden bir kısmı, Kur’an’ın kelimatında pek çok münasebatı ve sair âyetlerdeki cümlelere bakan vücuhları, alâkaları göstermişler. Hususan ulema-i ilm-i huruf daha ileri gidip bir harf-i Kur’an’da, bir sahife kadar esrarı, ehline beyan ederek ispat etmişler. Hem madem Hâlık-ı külli şey’in kelâmıdır; her bir kelimesi, kalp ve çekirdek hükmüne geçebilir. Etrafında, esrardan müteşekkil bir cesed-i manevîye kalp ve bir şecere-i maneviyeye çekirdek hükmüne geçebilir.

İşte insanın sözlerinde, Kur’an’ın kelimeleri gibi kelimeler, belki cümleler, âyetler bulunabilir. Fakat Kur’an’da, çok münasebat gözetilerek bir tarz ile yerleştirildiği yerde; bir ilm-i muhit lâzım ki öyle yerli yerine yerleşsin.

ÜÇÜNCÜ NÜKTE

Kur’an-ı Mu’cizü’l-Beyan’ın hülâsatü’l-hülâsa bir icmal-i mahiyeti için bir vakit Arabî ibare ile bir tefekkür-ü hakikiyi, Cenab-ı Hak benim kalbime ihsan etmişti. Şimdi aynen o tefekkürü, Arabî olarak yazacağız, sonra manasını beyan edeceğiz. İşte:

سُب۟حَانَ مَن۟ شَهِدَ عَلٰى وَح۟دَانِيَّتِهٖ وَصَرَّحَ بِاَو۟صَافِ جَمَالِهٖ وَجَلَالِهٖ وَكَمَالِهٖ اَل۟قُر۟اٰنُ ال۟حَكٖيمُ ال۟مُنَوَّرُ جِهَاتُهُ السِّتُّ اَل۟حَاوٖى لِسِرِّ اِج۟مَاعِ كُلِّ كُتُبِ ال۟اَن۟بِيَاءِ وَال۟اَو۟لِيَاءِ وَال۟مُوَحِّدٖينَ ال۟مُخ۟تَلِفٖينَ فِى ال۟اَع۟صَارِ وَال۟مَشَارِبِ وَال۟مَسَالِكِ ال۟مُتَّفِقٖينَ بِقُلُوبِهِم۟ وَعُقُولِهِم۟ عَلٰى تَص۟دٖيقِ اَسَاسَاتِ ال۟قُر۟اٰنِ وَكُلِّيَّاتِ اَح۟كَامِهٖ عَلٰى وَج۟هِ ال۟اِج۟مَالِ وَهُوَ مَح۟ضُ ال۟وَح۟ىِ بِاِج۟مَاعِ ال۟مُن۟زِلِ وَال۟مُن۟زَلِ وَال۟مُن۟زَلِ عَلَي۟هِ وَعَي۟نُ ال۟هِدَايَةِ بِال۟بَدَاهَةِ وَمَع۟دَنُ اَن۟وَارِ ال۟اٖيمَانِ بِالضَّرُورَةِ وَمَج۟مَعُ ال۟حَقَائِقِ بِال۟يَقٖينِ وَمُوصِلٌ اِلَى السَّعَادَةِ بِال۟عِيَانِ وَذُو ال۟اَث۟مَارِ ال۟كَامِلٖينَ بِال۟مُشَاهَدَةِ وَمَق۟بُولُ ال۟مَلَكِ وَال۟اِن۟سِ وَال۟جَانِّ بِال۟حَد۟سِ الصَّادِقِ مِن۟ تَفَارٖيقِ ال۟اَمَارَاتِ وَال۟مُؤَيَّدُ بِالدَّلَائِلِ ال۟عَق۟لِيَّةِ بِاِتِّفَاقِ ال۟عُقَلَاءِ ال۟كَامِلٖينَ وَال۟مُصَدَّقُ مِن۟ جِهَةِ ال۟فِط۟رَةِ السَّلٖيمَةِ بِشَهَادَةِ اِط۟مِئ۟نَانِ ال۟وِج۟دَانِ وَال۟مُع۟جِزَةُ ال۟اَبَدِيَّةُ ال۟بَاقٖى وَج۟هُ اِع۟جَازِهٖ عَلٰى مَرِّ الزَّمَانِ بِال۟مُشَاهَدَةِ وَال۟مُن۟بَسِطُ دَائِرَةُ اِر۟شَادِهٖ مِنَ ال۟مَلَأِ ال۟اَع۟لٰى اِلٰى مَك۟تَبِ الصِّب۟يَانِ يَس۟تَفٖيدُ مِن۟ عَي۟نِ دَر۟سٍ اَل۟مَلٰئِكَةُ مَعَ الصَّبِيّٖينَ وَ كَذَا هُوَ ذُو ال۟بَصَرِ ال۟مُط۟لَقِ يَرَى ال۟اَش۟يَاءَ بِكَمَالِ ال۟وُضُوحِ وَالظُّهُورِ وَيُحٖيطُ بِهَا وَيُقَلِّبُ ال۟عَالَمَ فٖى يَدِهٖ وَيُعَرِّفُهُ لَنَا كَمَا يُقَلِّبُ صَانِعُ السَّاعَةِ السَّاعَةَ فٖى كَفِّهٖ وَيُعَرِّفُهَا لِلنَّاسِ فَهٰذَا ال۟قُر۟اٰنُ ال۟عَظٖيمُ الشَّانِ هُوَ الَّذٖى يَقُولُ مُكَرَّرًا اَللّٰهُ لَٓا اِلٰهَ اِلَّا هُوَ فَاع۟لَم۟ اَنَّهُ لَٓا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ

İşte şu tefekkür-ü Arabînin tercümesi ve meali şudur ki:

Yani Kur’an-ı Mu’cizü’l-Beyan’ın altı ciheti parlaktır ve nurludur. Evham ve şübehat içine giremez. Çünkü arkası arşa dayanıyor, o cihette nur-u vahiy var. Önünde ve hedefinde saadet-i dâreyn var. Ebede, âhirete el atmış; cennet ve saadet nuru var. Üstünde sikke-i i’caz parlıyor. Altında bürhan ve delil direkleri var. İçi hâlis hidayet. Sağı اَفَلَا يَع۟قِلُونَ ler ile ukûlü istintakla “Sadakte” dedirtiyor. Solunda; kalplere ezvak-ı ruhanî vermekle, vicdanları istişhad ederek “Bârekellah” dediren Kur’an-ı Mu’cizü’l-Beyan’a hangi köşeden, hangi cihetten evham ve şübehatın hırsızları girebilir?

Evet, Kur’an-ı Mu’cizü’l-Beyan asırları, meşrepleri, meslekleri muhtelif olan enbiyanın, evliyanın, muvahhidînin kitaplarının sırr-ı icmaını câmi’dir. Yani bütün o ehl-i kalp ve akıl, Kur’an-ı Hakîm’in mücmel ahkâmını ve esasatını tasdik eder bir surette, o esasatı kitaplarında zikredip kabul etmişler. Demek onlar, Kur’an şecere-i semavîsinin kökleri hükmündedirler.

Hem Kur’an-ı Hakîm, vahye istinad ediyor ve vahiydir. Çünkü Kur’an’ı nâzil eden Zat-ı Zülcelal, mu’cizat-ı Ahmediye (asm) ile Kur’an vahiy olduğunu gösterir, ispat eder. Ve nâzil olan Kur’an dahi üstündeki i’caz ile gösterir ki arştan geliyor. Ve münzel-i aleyh olan Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâmın bidayet-i vahiydeki telaşı ve nüzul-ü vahiy vaktindeki vaziyet-i bîhuşu ve herkesten ziyade Kur’an’a karşı ihlas ve hürmeti gösteriyor ki: Vahiy olup ezelden geliyor, ona misafir oluyor.

Hem o Kur’an bilbedahe mahz-ı hidayettir. Çünkü onun muhalifi, bilmüşahede küfrün dalaletidir. Hem bizzarure Kur’an envar-ı imaniyenin madenidir. Elbette envar-ı imaniyenin aksi zulümattır. Çok Sözlerde bunu kat’î olarak ispat etmişiz.

Hem Kur’an bi’l-yakîn hakaikin mecmaıdır. Hayalat ve hurafat, içine giremez. Teşkil ettiği hakikatli âlem-i İslâmiyet, izhar ettiği esaslı şeriat ve gösterdiği âlî kemalâtın şehadetiyle, âlem-i gayba ait olan bahislerinde dahi âlem-i şehadetteki bahisleri gibi ayn-ı hakaik olduğunu ve içinde hilaf bulunmadığını ispat eder.

Hem Kur’an bi’l-ayân ve şüphesiz, saadet-i dâreyne îsal eder, beşeri ona sevk eder. Kimin şüphesi varsa bir defa Kur’an’ı okusun ve dinlesin, ne diyor? Hem Kur’an’ın verdiği meyveler hem mükemmeldir hem hayattardır. Öyle ise Kur’an ağacının kökü hakikattedir, hayattardır. Çünkü meyvenin hayatı, ağacın hayatına delâlet eder. İşte bak, her asırda ne kadar asfiya ve evliya gibi mükemmel ve kâmil, zîhayat ve zînur meyveler vermiş.

Hem hadsiz müteferrik emarelerden neş’et eden bir hads ve kanaatle, Kur’an hem ins hem cin hem meleğin makbulü ve mergubudur ki okunduğu vakit onlar, iştiyakla pervane gibi etrafına toplanıyorlar.

Hem Kur’an vahiy olmakla beraber, delail-i akliye ile teyid ve tahkim edilmiş. Evet, kâmil ukalânın ittifakı buna şahittir. Başta ulema-i ilm-i kelâmın allâmeleri ve İbn-i Sina, İbn-i Rüşd gibi felsefenin dâhîleri müttefikan esasat-ı Kur’aniyeyi usûlleriyle, delilleriyle ispat etmişler.

Hem Kur’an, fıtrat-ı selime cihetiyle musaddaktır. Eğer bir arıza ve bir maraz olmazsa her bir fıtrat-ı selime onu tasdik eder. Çünkü itminan-ı vicdan ve istirahat-i kalp, onun envarıyla olur. Demek fıtrat-ı selime, vicdanın itminanı şehadetiyle, onu tasdik ediyor. Evet fıtrat, lisan-ı haliyle Kur’an’a der: “Fıtratımızın kemali sensiz olamaz!” Şu hakikati çok yerlerde ispat etmişiz.

Hem Kur’an bilmüşahede ve bilbedahe, ebedî ve daimî bir mu’cizedir. Her vakit i’cazını gösterir. Sair mu’cizat gibi sönmez, vakti bitmez, ebedîdir.

Hem Kur’an’ın mertebe-i irşadında öyle bir genişlik var ki bir tek dersinde, Hazret-i Cibril (as) bir tıfl-ı nevresîde ile omuz omuza o dersi dinler, hisselerini alırlar. Ve İbn-i Sina gibi en dâhî feylesof, en âmî bir ehl-i kıraatla diz dize aynı dersi okurlar, derslerini alırlar. Hattâ bazen olur ki o âmî adam, kuvvet ve safvet-i iman cihetiyle, İbn-i Sina’dan daha ziyade istifade eder.

Hem Kur’an’ın içinde öyle bir göz var ki bütün kâinatı görür, ihata eder ve bir kitabın sahifeleri gibi kâinatı göz önünde tutar, tabakatını ve âlemlerini beyan eder. Bir saatin sanatkârı nasıl saatini çevirir, açar, gösterir, tarif eder; Kur’an dahi elinde kâinatı tutmuş, öyle yapıyor. İşte şöyle bir Kur’an-ı Azîmüşşan’dır ki فَاع۟لَم۟ اَنَّهُ لَٓا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ der, vahdaniyeti ilan eder.

اَللّٰهُمَّ اج۟عَلِ ال۟قُر۟اٰنَ لَنَا فِى الدُّن۟يَا قَرٖينًا وَ فِى ال۟قَب۟رِ مُونِسًا وَ فِى ال۟قِيَامَةِ شَفٖيعًا وَ عَلَى الصِّرَاطِ نُورًا وَ مِنَ النَّارِ سِت۟رًا وَ حِجَابًا وَ فِى ال۟جَنَّةِ رَفٖيقًا وَ اِلَى ال۟خَي۟رَاتِ كُلِّهَا دَلٖيلًا وَ اِمَامًا اَللّٰهُمَّ نَوِّر۟ قُلُوبَنَا وَ قُبُورَنَا بِنُورِ ال۟اٖيمَانِ وَ ال۟قُر۟اٰنِ وَ نَوِّر۟ بُر۟هَانَ ال۟قُر۟اٰنِ بِحَقِّ وَ بِحُر۟مَةِ مَن۟ اُن۟زِلَ عَلَي۟هِ ال۟قُر۟اٰنُ عَلَي۟هِ وَ عَلٰى اٰلِهِ الصَّلَاةُ وَ السَّلَامُ مِنَ الرَّح۟مٰنِ ال۟حَنَّانِ اٰمٖينَ

ON DOKUZUNCU NÜKTELİ İŞARET

Sâbık işaretlerde, Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâm Cenab-ı Hakk’ın resulü olduğu gayet kat’î ve şüphesiz bir surette ispat edildi. İşte risaleti binler delail-i kat’iye ile sabit olan Muhammed-i Arabî aleyhissalâtü vesselâm, vahdaniyet-i İlahiyenin ve saadet-i ebediyenin en parlak bir delili ve en kat’î bir bürhanıdır.

Biz şu işarette; o muşrık, parlak delile ve nâtık-ı sadık bürhana, hülâsatü’l-hülâsa bir icmal ile küçük bir tarif yapacağız. Çünkü madem o delildir ve neticesi marifet-i İlahiyedir elbette delili tanımak ve vech-i delâletini bilmek lâzımdır. Öyle ise biz de gayet muhtasar bir hülâsa ile vech-i delâletini ve sıhhatini beyan edeceğiz. Şöyle ki:

Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâm, şu kâinatın mevcudatı gibi Hâlık-ı kâinat’ın vücuduna ve vahdetine kendi zatı delâlet ettiği gibi o, kendi delâlet-i zatiyesini bütün mevcudatın delâletiyle beraber, lisanıyla ilan etmiştir. Madem delildir; biz o delilin hüccet ve istikametine ve sıdk ve hakkaniyetine, on beş esasta işaret ederiz:

Birinci Esas:

Hem zatıyla hem lisanıyla hem delâlet-i haliyle hem kāliyle kâinatın Sâni’ine delâlet eden şu delil hem hakikat-i kâinatça musaddak hem sadıktır. Çünkü bütün mevcudatın vahdaniyete delâletleri, elbette vahdaniyeti söyleyen zatı tasdik hükmündedir. Demek, söylediği dava da umum kâinatça musaddaktır.

Hem beyan ettiği kemal-i mutlak olan vahdaniyet-i İlahiye ve hayr-ı mutlak olan saadet-i ebediye, bütün hakaik-i âlemin hüsün ve kemaline muvafık ve mutabık olduğundan o, davasında elbette sadıktır.

Demek Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâm, vahdaniyet-i İlahiyeye ve saadet-i ebediyeye bir bürhan-ı nâtık-ı sadık ve musaddaktır.

İkinci Esas:

Hem o delil-i sadık ve musaddak, madem umum enbiyanın fevkinde binler mu’cizat ve neshedilmeyen bir şeriat ve umum cin ve inse şâmil bir davet sahibi olduğundan elbette umum enbiyanın reisidir. Öyle ise umum enbiyanın mu’cizatlarının sırrını ve ittifaklarını câmi’dir. Demek, bütün enbiyanın kuvvet-i icmaı ve mu’cizatlarının şehadeti, onun sıdk ve hakkaniyetine bir nokta-i istinad teşkil eder.

Hem onun terbiyesi ve irşadı ve nur-u şeriatıyla kemal bulan bütün evliya ve asfiyanın sultanı ve üstadıdır. Öyle ise onların sırr-ı kerametlerini ve icmakârane tasdiklerini ve tahkiklerinin kuvvetini câmi’dir. Çünkü onlar üstadlarının açtığı ve kapıyı açık bıraktığı yolda gitmişler, hakikati bulmuşlar. Öyle ise onların bütün kerametleri ve tahkikatları ve icmaları, o mukaddes üstadlarının sıdk ve hakkaniyeti için bir nokta-i istinad temin eder.

Hem o bürhan-ı vahdaniyet, sâbık işaretlerde görüldüğü gibi o kadar kat’î, yakînî ve bâhir mu’cizeleri ve hârika irhasatları ve şüphesiz delail-i nübüvveti var ve o zatı öyle bir tasdik ediyor ki kâinat toplansa onların tasdikini iptal edemez!

Üçüncü Esas:

Hem o mu’cizat-ı bâhire sahibi olan vahdaniyet dellâlı ve saadet-i ebediye müjdecisi, kendi zat-ı mübareğinde öyle ahlâk-ı âliye ve vazife-i risaletinde öyle secaya-yı sâmiye ve tebliğ ettiği şeriat ve dininde öyle hasail-i gâliye vardır ki en şedit düşman dahi onu tasdik ediyor, inkâra mecal bulamıyor. Madem zatında ve vazifesinde ve dininde, en yüksek ve güzel ahlâkları ve en ulvi ve mükemmel seciyeleri ve en kıymettar ve makbul hasletleri bulunuyor; elbette o zat, mevcudattaki kemalâtın ve ahlâk-ı âliyenin misali ve mümessili ve timsali ve üstadıdır.

Öyle ise zatında ve vazifesinde ve dininde şu kemalât ise hakkaniyetine ve sıdkına o kadar kuvvetli bir nokta-i istinaddır ki hiçbir cihette sarsılmaz.

Dördüncü Esas:

Hem maden-i kemalât ve muallim-i ahlâk-ı âliye olan o dellâl-ı vahdaniyet ve saadet, kendi kendine söylemiyor belki söylettiriliyor. Evet, Hâlık-ı kâinat tarafından söylettiriliyor. Üstad-ı Ezelîsinden ders alır, sonra ders verir. Çünkü sâbık işaretlerde kısmen beyan edilen binler delail-i nübüvvetle Hâlık-ı kâinat, bütün o mu’cizatı onun elinde halk etmekle gösterdi ki o, onun hesabına konuşuyor, onun kelâmını tebliğ ediyor.

Hem ona gelen Kur’an ise içinde, dışında kırk vech-i i’caz ile gösterir ki o, Cenab-ı Hakk’ın tercümanıdır.

Hem o kendi zatında bütün ihlasıyla ve takvasıyla ve ciddiyetiyle ve emanetiyle ve sair bütün ahval ve etvarıyla gösterir ki o, kendi namına kendi fikriyle demiyor belki Hâlık’ı namına konuşuyor.

Hem onu dinleyen bütün ehl-i hakikat, keşif ve tahkik ile tasdik etmişler ve ilmelyakîn iman etmişler ki o, kendi kendine konuşmuyor, belki Hâlık-ı kâinat onu konuşturuyor, ders veriyor, onunla ders verdiriyor.

Öyle ise onun sıdk ve hakkaniyeti, bu dört gayet kuvvetli esasların icmaına istinad eder.

Beşinci Esas:

Hem o Tercüman-ı Kelâm-ı Ezelî ervahları görüyor, melâikelerle sohbet ediyor, cin ve insi de irşad ediyor. Değil ins ve cin âlemi, belki âlem-i ervah ve âlem-i melâike fevkinde ders alıyor. Ve maverasında münasebeti var ve ıttılaı vardır. Sâbık mu’cizatı ve tevatürle kat’î macera-yı hayatı şu hakikati ispat etmiştir.

Öyle ise kâhinler ve sair gaibden haber verenler gibi onun haberlerine değil cin, değil ervah, değil melâike, belki Cibril’den başka Melâike-i Mukarrebîn dahi karışamıyor. Hattâ ekser evkatta onun arkadaşı olan Hazret-i Cebrail’i dahi bazı geri bırakıyor.

Altıncı Esas:

Hem o melek, cin ve beşerin seyyidi olan zat, şu kâinat ağacının en münevver ve mükemmel meyvesi ve rahmet-i İlahiyenin timsali ve muhabbet-i Rabbaniyenin misali ve Hakk’ın en münevver bürhanı ve hakikatin en parlak siracı ve tılsım-ı kâinatın miftahı ve muamma-yı hilkatin keşşafı ve hikmet-i âlemin şârihi ve saltanat-ı İlahiyenin dellâlı ve mehasin-i sanat-ı Rabbaniyenin vassafı ve câmiiyet-i istidat cihetiyle o zat, mevcudattaki kemalâtın en mükemmel enmuzecidir.

Öyle ise o zatın şu evsafı ve şahsiyet-i maneviyesi işaret eder, belki gösterir ki o zat, kâinatın illet-i gayesidir. Yani o zata şu kâinatın Hâlık’ı bakmış, kâinatı halk etmiştir. Eğer onu icad etmeseydi kâinatı dahi icad etmezdi denilebilir. Evet, cin ve inse getirdiği hakaik-i Kur’aniye ve envar-ı imaniye ve zatında görünen ahlâk-ı âliye ve kemalât-ı sâmiye, şu hakikate şahid-i kātı’dır.

Yedinci Esas:

Hem o bürhan-ı Hak ve sirac-ı hakikat, öyle bir din ve şeriat göstermiştir ki iki cihanın saadetini temin edecek desatiri câmi’dir. Ve câmi’ olmakla beraber, kâinatın hakaikini ve vezaifini ve Hâlık-ı kâinat’ın esmasını ve sıfâtını, kemal-i hakkaniyetle beyan etmiştir.

İşte o İslâmiyet ve şeriat, öyle bir tarzda muhit ve mükemmeldir ve öyle bir surette kâinatı kendiyle beraber tarif eder ki onun mahiyetine dikkat eden elbette anlar ki o din, bu güzel kâinatı yapan zatın o kâinatı kendiyle beraber tarif edecek bir beyannamesidir ve bir tarifesidir.

Nasıl ki bir sarayın ustası, o saraya münasip bir tarife yapar. Kendini vasıflarıyla göstermek için bir tarife kaleme alır; öyle de din ve şeriat-ı Muhammediyede (asm) öyle bir ihata, bir ulviyet, bir hakkaniyet görünüyor ki kâinatı halk ve tedbir edenin kaleminden çıktığını gösterir. Ve o kâinatı güzelce tanzim eden kim ise şu dini güzelce tanzim eden yine odur. Evet, o nizam-ı ekmel, elbette bu nazm-ı ecmeli ister.

Sekizinci Esas:

İşte mezkûr sıfatlarla muttasıf ve her cihet ile sarsılmaz kuvvetli istinad noktalarına dayanan Muhammed-i Arabî aleyhissalâtü vesselâm, âlem-i şehadete müteveccih olarak âlem-i gayb namına, cin ve insin başları üzerine ilan ederek; istikbalde gelecek asırlar arkasında duran akvama ve milletlere hitap edip öyle bir nida eder ki umum cin ve inse, umum yerlere, umum asırlara işittiriyor. Evet işitiyoruz!

Dokuzuncu Esas:

Hem öyle yüksek, kuvvetli hitap ediyor ki bütün asırlar onu dinler. Evet, aks-i sadâsını her bir asır işitiyor.

Onuncu Esas:

Hem o zatın gidişatında görünüyor ki görüyor, öyle haber veriyor. Çünkü en tehlikeli vakitlerde, kemal-i metanetle tereddütsüz, telaşsız söylüyor. Bazı olur tek başıyla dünyaya meydan okuyor.

On Birinci Esas:

Hem bütün kuvvetiyle öyle kuvvetli davet edip çağırır ki yarı yeri ve nev-i beşerin beşte birini sesine karşı “Lebbeyk” dedirtti سَمِع۟نَا وَ اَطَع۟نَا söylettirdi.

On İkinci Esas:

Hem öyle bir ciddiyetle davet ve öyle esaslı bir surette terbiye eder ki düsturlarını asırların cephesinde ve aktarın taşlarında nakşediyor ve dehirlerin yüzlerinde pâyidar ediyor.

On Üçüncü Esas:

Hem tebliğ ettiği ahkâmın sağlamlığına öyle bir vüsuk ve güvenmekle söylüyor ve davet ediyor ki dünya toplansa onu bir hükmünden geri çevirip pişman edemez. Buna şahit, bütün tarih-i hayatı ve siyer-i seniyesidir.

On Dördüncü Esas:

Hem öyle bir itminan ile, bir itimat ile davet eder, tebliğ eder ki kimseden minnet almaz, hiçbir müşkülata karşı telaş etmez, tereddütsüz, kemal-i samimiyetle ve safvetle ve herkesten evvel kendisi amel edip kabul ederek getirdiği ahkâmı ilan eder. Buna şahit ise herkesçe, dost ve düşmanca malûm olan meşhur zühdü ve istiğnası ve dünyanın fâni müzeyyenatına adem-i tenezzülüdür.

On Beşinci Esas:

Hem getirdiği dine herkesten ziyade itaati ve Hâlık’ına karşı herkesten ziyade ubudiyeti ve menhiyata karşı herkesten ziyade takvası, kat’iyen gösterir ki o, Sultan-ı ezel ve ebed’in mübelliğidir, elçisidir ve o, Mabud-u Bi’l-hakk’ın en hâlis abdidir ve kelâm-ı ezelînin tercümanıdır.

Şu on beş adet esasların neticesi şudur ki: Mezkûr evsaf ile muttasıf şu zat; bütün kuvvetiyle, bütün hayatında mükerreren ve mütemadiyen فَاع۟لَم۟ اَنَّهُ لَٓا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ der, vahdaniyeti ilan eder.

اَللّٰهُمَّ صَلِّ وَ سَلِّم۟ عَلَي۟هِ وَ عَلٰى اٰلِهٖ عَدَدَ حَسَنَاتِ اُمَّتِهٖ

سُب۟حَانَكَ لَا عِل۟مَ لَنَٓا اِلَّا مَا عَلَّم۟تَنَٓا اِنَّكَ اَن۟تَ ال۟عَلٖيمُ ال۟حَكٖيمُ

BİR İKRAM-I İLAHÎ VE BİR ESER-İ İNAYET-İ RABBANİYE

وَ اَمَّا بِنِع۟مَةِ رَبِّكَ فَحَدِّث۟ mazmununa mâsadak olmak emeliyle deriz: Şu risalenin telifinde, Cenab-ı Hakk’ın bir eser-i inayetini ve rahmetini zikredeceğim. Tâ şu risaleyi okuyanlar, ehemmiyetle baksınlar.

İşte şu risalenin telifi hiç kalbimde yoktu. Çünkü risalet-i Ahmediyeye (asm) dair Otuz Birinci ve On Dokuzuncu Sözler yazılmıştı. Birdenbire, şu risaleyi yazmak için mücbir bir hatıra kalbe geldi. Hem kuvve-i hâfızam, musibetler neticesi olarak sönmüştü. Hem meşrebimde, yazdığım eserlerde, nakil suretiyle –“Kāle-Kıyle” suretiyle– gitmemiştim. Hem yanımda kütüb-ü hadîsiye ve siyer kitapları yoktur. Bununla beraber “Tevekkeltü alallah” diyerek başladım.

Öyle bir muvaffakiyet oldu ki Eski Said’in kuvve-i hâfızasından ziyade hâfızam yardım etti. Her iki üç saatte, süratle otuz kırk sahife yazıldı. Bir tek saatte, on beş sahife yazılıyordu. Ekser Buharî, Müslim, Beyhakî, Tirmizî, Şifa-i Şerif, Ebu Nuaym, Taberî gibi kitaplardan naklediliyor. Halbuki bu nakilde hata olsa –hadîs olduğu için– günah olması lâzım geldiğinden kalbim titriyordu. Fakat anlaşıldı ki inayet var ve şu risaleye ihtiyaç var. İnşâallah sahih bir surette yazılmıştır. Şayet bazı elfaz-ı hadîsiyede veya râvilerin isminde bir yanlış bulunsa tashih edilerek müsamaha ile bakmalarını ihvanlarımdan rica ediyorum.

Said Nursî

Evet, biz müsveddeyi yazıyorduk, Üstadımız da söylüyordu. Yanında hiç kitap yoktu, hiç müracaat da etmiyordu. Birdenbire gayet süratli söylüyordu, biz de yazıyorduk. İki üç saatte, otuz kırk, daha fazla sahife yazıyorduk. Bizim de kanaatimiz geldi ki bu muvaffakiyet, mu’cizat-ı Nebeviyenin bir kerametidir.

Daimî hizmetkârı: Abdullah Çavuş Hizmetkârı ve müsvedde kâtibi: Süleyman Sami Müsvedde kâtibi ve âhiret kardeşi: Hâfız Hâlid Müsvedde ve tebyiz kâtibi: Hâfız Tevfik

MU’CİZAT-I AHMEDİYE’NİN BİRİNCİ ZEYLİ

On Dokuzuncu Söz, risalet-i Ahmediyeye (asm) ve zeyli, şakk-ı kamer mu’cizesine dair olduğundan makam münasebetiyle buraya alınmıştır.

On dört reşehatı tazammun eden On Dördüncü Lem’a’nın

BİRİNCİ REŞHASI

Rabb’imizi bize tarif eden üç büyük, küllî muarrif var.

Birisi: Şu kitab-ı kâinattır ki bir nebze şehadetini on üç lem’a ile Nur risalesinden On Üçüncü Ders’ten işittik.

Birisi: Şu kitab-ı kebirin âyet-i kübrası olan Hâtemü’l-enbiya aleyhissalâtü vesselâmdır.

Birisi de Kur’an-ı Azîmüşşan’dır.

Şimdi şu ikinci bürhan-ı nâtıkî olan Hâtemü’l-enbiya aleyhissalâtü vesselâmı tanımalıyız, dinlemeliyiz.

Evet, o bürhanın şahs-ı manevîsine bak: Sath-ı arz bir mescid, Mekke bir mihrab, Medine bir minber… O bürhan-ı bâhir olan Peygamberimiz aleyhissalâtü vesselâm; bütün ehl-i imana imam, bütün insanlara hatip, bütün enbiyaya reis, bütün evliyaya seyyid, bütün enbiya ve evliyadan mürekkeb bir halka-i zikrin serzâkiri… Bütün enbiya hayattar kökleri, bütün evliya taravettar semereleri bir şecere-i nuraniyedir ki her bir davasını, mu’cizatlarına istinad eden bütün enbiya ve kerametlerine itimat eden bütün evliya tasdik edip imza ediyorlar.

Zira o لَٓا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ der, dava eder. Bütün sağ ve sol, yani mazi ve müstakbel taraflarında saf tutan o nurani zâkirler aynı kelimeyi tekrar ederek, icma ederek manen صَدَق۟تَ وَ بِال۟حَقِّ نَطَق۟تَ derler. Hangi vehmin haddi var ki böyle hesapsız imzalarla teyid edilen bir müddeaya parmak karıştırsın?

İKİNCİ REŞHA

O nurani bürhan-ı tevhid, nasıl ki iki cenahın icma ve tevatürüyle teyid ediliyor. Öyle de Tevrat ve İncil gibi kütüb-ü semaviyenin (Hâşiye)yüzler işaratı ve irhasatın binler rumuzatı ve hâtiflerin meşhur beşaratı ve kâhinlerin mütevatir şehadatı ve şakk-ı kamer gibi binler mu’cizatının delâlatı ve şeriatın hakkaniyeti ile teyid ve tasdik ettikleri gibi; zatında gayet kemaldeki ahlâk-ı hamîdesi ve vazifesinde nihayet hüsnündeki secaya-yı gâliyesi ve kemal-i emniyeti ve kuvvet-i imanını ve gayet itminanını ve nihayet vüsukunu gösteren fevkalâde takvası, fevkalâde ubudiyeti, fevkalâde ciddiyeti, fevkalâde metaneti; davasında nihayet derecede sadık olduğunu güneş gibi aşikâre gösteriyor.

ÜÇÜNCÜ REŞHA

Eğer istersen gel, asr-ı saadete, Ceziretü’l-Arab’a gideriz. Hayalen olsun onu vazife başında görüp ziyaret ederiz. İşte bak, hüsn-ü sîret ve cemal-i suret ile mümtaz bir zatı görüyoruz ki elinde mu’ciz-nüma bir kitap, lisanında hakaik-aşina bir hitap, bütün benî-Âdem’e, belki cin ve inse ve meleğe, belki bütün mevcudata karşı bir hutbe-i ezeliyeyi tebliğ ediyor. Sırr-ı hilkat-i âlem olan muamma-i acibanesini hall ve şerh edip ve sırr-ı kâinat olan tılsım-ı muğlakını fetih ve keşfederek bütün mevcudattan sorulan, bütün ukûlü hayret içinde meşgul eden üç müşkül ve müthiş sual-i azîm olan “Necisin? Nereden geliyorsun? Nereye gidiyorsun?” suallerine mukni, makbul cevap verir.

DÖRDÜNCÜ REŞHA

Bak! Öyle bir ziya-yı hakikat neşreder ki eğer onun o nurani daire-i hakikat-i irşadından hariç bir surette kâinata baksan elbette kâinatın şeklini bir matemhane-i umumî hükmünde ve mevcudatı birbirine ecnebi, belki düşman ve camidatı dehşetli cenazeler ve bütün zevi’l-hayatı zeval ve firakın sillesiyle ağlayan yetimler hükmünde görürsün.

Şimdi bak, onun neşrettiği nur ile o matemhane-i umumî, şevk u cezbe içinde bir zikirhaneye inkılab etti. O ecnebi, düşman mevcudat, birer dost ve kardeş şekline girdi. O camidat-ı meyyite-i sâmite; birer munis memur, birer musahhar hizmetkâr vaziyetini aldı ve o ağlayıcı ve şekva edici kimsesiz yetimler, birer tesbih içinde zâkir veya vazife paydosundan şâkir suretine girdi.

BEŞİNCİ REŞHA

Hem o nur ile kâinattaki harekât, tenevvüat, tebeddülat, tagayyürat; manasızlıktan ve abesiyetten ve tesadüf oyuncaklığından çıkıp birer mektubat-ı Rabbaniye, birer sahife-i âyât-ı tekviniye, birer meraya-yı esma-i İlahiye ve âlem dahi bir kitab-ı hikmet-i Samedaniye mertebesine çıktılar.

Hem insanı bütün hayvanatın mâdûnuna düşüren hadsiz zaaf ve aczi, fakr u ihtiyacatı ve bütün hayvanlardan daha bedbaht eden, vasıta-i nakl-i hüzün ve elem ve gam olan aklı, o nur ile nurlandığı vakit, insan; bütün hayvanat, bütün mahlukat üstüne çıkar. O nurlanmış acz, fakr, akıl ile niyaz ile nâzenin bir sultan ve fîzar ile nazdar bir halife-i zemin olur.

Demek, o nur olmazsa kâinat da insan da hattâ her şey dahi hiçe iner. Evet, elbette böyle bedî’ bir kâinatta, böyle bir zat lâzımdır. Yoksa kâinat ve eflâk olmamalıdır.

ALTINCI REŞHA

İşte o zat, bir saadet-i ebediyenin muhbiri, müjdecisi ve rahmet-i bînihayenin kâşifi ve ilancısı ve saltanat-ı rububiyetin mehasininin dellâlı, seyircisi ve künuz-u esma-i İlahiyenin keşşafı, göstericisi olduğundan; böyle baksan –yani ubudiyeti cihetiyle– onu bir misal-i muhabbet, bir timsal-i rahmet, bir şeref-i insaniyet, en nurani bir semere-i şecere-i hilkat göreceksin. Şöyle baksan –yani risaleti cihetiyle– bir bürhan-ı Hak, bir sirac-ı hakikat, bir şems-i hidayet, bir vesile-i saadet görürsün.

İşte bak, nasıl berk-i hâtıf gibi onun nuru, şarktan garbı tuttu ve nısf-ı arz ve hums-u beşer, onun hediye-i hidayetini kabul edip hırz-ı can etti. Bizim nefis ve şeytanımıza ne oluyor ki böyle bir zatın bütün davalarının esası olan لَٓا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ ı, bütün meratibiyle beraber kabul etmesin?

YEDİNCİ REŞHA

İşte bak, şu cezire-i vâsiada vahşi ve âdetlerine mutaassıp ve inatçı muhtelif akvamı, ne çabuk âdât ve ahlâk-ı seyyie-i vahşiyanelerini def’aten kal’ u ref’ ederek bütün ahlâk-ı hasene ile teçhiz edip bütün âleme muallim ve medeni ümeme üstad eyledi. Bak! Değil zâhirî bir tasallut, belki akılları, ruhları, kalpleri, nefisleri fetih ve teshir ediyor. Mahbub-u kulûb, muallim-i ukûl, mürebbi-i nüfus, sultan-ı ervah oldu.

SEKİZİNCİ REŞHA

Bilirsin ki sigara gibi küçük bir âdeti, küçük bir kavimde büyük bir hâkim, büyük bir himmetle ancak daimî kaldırabilir. Halbuki bak bu zat; büyük ve çok âdetleri hem inatçı, mutaassıp büyük kavimlerden, zâhirî küçük bir kuvvetle, küçük bir himmetle, az bir zamanda ref’edip yerlerine öyle secaya-yı âliyeyi ki dem ve damarlarına karışmış derecede sabit olarak vaz’ ve tesbit eyliyor. Bunun gibi daha pek çok hârika icraatı yapıyor.

İşte şu asr-ı saadeti görmeyenlere Ceziretü’l-Arab’ı gözlerine sokuyoruz. Haydi yüzer feylesofu alsınlar, oraya gitsinler, yüz sene çalışsınlar. O zatın, o zamana nisbeten bir senede yaptığının yüzden birisini acaba yapabilirler mi?

DOKUZUNCU REŞHA

Hem bilirsin, küçük bir adam, küçük bir haysiyetle, küçük bir cemaatte, küçük bir meselede, münazaralı bir davada hicabsız, pervasız; küçük fakat hacalet-âver bir yalanı, düşmanları yanında hilesini hissettirmeyecek derecede teessür ve telaş göstermeden söyleyemez. Şimdi bak bu zata; pek büyük bir vazifede, pek büyük bir vazifedar, pek büyük bir haysiyetle, pek büyük emniyete muhtaç bir halde, pek büyük bir cemaatte, pek büyük husumet karşısında, pek büyük meselelerde, pek büyük davada, pek büyük bir serbestiyetle, bilâ-perva, bilâ-tereddüt, bilâ-hicab, telaşsız, samimi bir safvetle, büyük bir ciddiyetle, hasımlarının damarlarına dokunduracak şedit, ulvi bir surette söylediği sözlerinde hiç hilaf bulunabilir mi? Hiç hile karışması mümkün müdür? Kellâ! اِن۟ هُوَ اِلَّا وَح۟ىٌ يُوحٰى

Evet hak aldatmaz, hakikatbîn aldanmaz. Hak olan mesleği hileden müstağnidir; hakikatbîn gözüne hayalin ne haddi var ki hakikat görünsün, aldatsın?

ONUNCU REŞHA

İşte bak, ne kadar merak-âver, ne kadar cazibedar, ne kadar lüzumlu, ne kadar dehşetli hakaiki gösterir ve mesaili ispat eder.

Bilirsin ki en ziyade insanı tahrik eden meraktır. Hattâ eğer sana denilse: “Yarı ömrünü, yarı malını versen; Kamer’den ve Müşteri’den biri gelir, Kamer’de ve Müşteri’de ne var ne yok, ahvalini sana haber verecek. Hem doğru olarak senin istikbalini ve başına ne geleceğini doğru olarak haber verecek.” Merakın varsa vereceksin.

Halbuki şu zat, öyle bir Sultan’ın ahbarını söylüyor ki memleketinde kamer bir sinek gibi bir pervane etrafında döner. O arz olan o pervane ise bir lamba etrafında pervaz eder ve o güneş olan lamba ise o Sultan’ın binler menzillerinden bir misafirhanesinde binler misbahlar içinde bir lambasıdır.

Hem öyle acayip bir âlemden hakiki olarak bahsediyor ve öyle bir inkılabdan haber veriyor ki binler küre-i arz bomba olsa patlasalar o kadar acib olmaz. Bak, onun lisanında اِذَا الشَّم۟سُ كُوِّرَت۟ ۝ اِذَا السَّمَٓاءُ ان۟فَطَرَت۟ ۝ اَل۟قَارِعَةُ gibi sureleri işit.

Hem öyle bir istikbalden doğru olarak haber veriyor ki, şu dünyevî istikbal, ona nisbeten bir katre serap hükmündedir. Hem öyle bir saadetten pek ciddi olarak haber veriyor ki bütün saadet-i dünyeviye, ona nisbeten bir berk-i zâilin bir şems-i sermede nisbeti gibidir.

ON BİRİNCİ REŞHA

Böyle acib ve muamma-âlûd şu kâinatın perde-i zâhiriyesi altında elbette ve elbette böyle acayip bizi bekliyor. Böyle acayibi haber verecek, böyle hârika ve fevkalâde mu’ciz-nüma bir zat lâzımdır. Hem bu zatın gidişatından görünüyor ki: O, görmüş ve görüyor ve gördüğünü söylüyor. Hem bizi nimetleriyle perverde eden şu semavat ve arzın İlahı bizden ne istiyor, marziyatı nedir, pek sağlam olarak bize ders veriyor.

Hem bunlar gibi daha pek çok merak-âver, lüzumlu hakaiki ders veren bu zata karşı her şeyi bırakıp ona koşmak, onu dinlemek lâzım gelirken; ekser insanlara ne olmuş ki sağır olup kör olmuşlar, belki divane olmuşlar ki bu hakkı görmüyorlar, bu hakikati işitmiyorlar, anlamıyorlar?

ON İKİNCİ REŞHA

İşte şu zat, şu mevcudat Hâlık’ının vahdaniyetine, hakkaniyeti derecesinde hak bir bürhan-ı nâtık, bir delil-i sadık olduğu gibi; haşrin ve saadet-i ebediyenin dahi bir bürhan-ı kātı’ı, bir delil-i sâtııdır. Belki nasıl ki o zat, hidayetiyle saadet-i ebediyenin sebeb-i husulü ve vesile-i vusulüdür. Öyle de duasıyla, niyazıyla o saadetin sebeb-i vücudu ve vesile-i icadıdır. Haşir meselesinde geçen şu sırrı, makam münasebetiyle tekrar ederiz:

İşte bak, o zat öyle bir salât-ı kübrada dua ediyor ki güya şu cezire, belki arz, onun azametli namazıyla namaz kılar, niyaz eder. Bak hem öyle bir cemaat-i uzmada niyaz ediyor ki güya benî-Âdem’in zaman-ı Âdem’den asrımıza, kıyamete kadar bütün nurani kâmil insanlar, ona ittiba ile iktida edip duasına âmin diyorlar.

Hem bak, öyle bir hâcet-i âmme için dua ediyor ki değil ehl-i arz, belki ehl-i semavat, belki bütün mevcudat, niyazına: “Evet, yâ Rabbenâ ver, biz dahi istiyoruz.” deyip iştirak ediyorlar. Hem öyle fakirane, öyle hazînane, öyle mahbubane, öyle müştakane, öyle tazarrukârane niyaz ediyor ki bütün kâinatı ağlattırıyor, duasına iştirak ettiriyor.

Bak, hem öyle bir maksat, öyle bir gaye için dua ediyor ki insanı ve âlemi, belki bütün mahlukatı esfel-i safilînden, sukuttan, kıymetsizlikten, faydasızlıktan a’lâ-yı illiyyîne yani kıymete, bekaya, ulvi vazifeye çıkarıyor.

Bak, hem öyle yüksek bir fîzar-ı istimdadkârane ve öyle tatlı bir niyaz-ı istirhamkârane ile istiyor, yalvarıyor ki güya bütün mevcudata ve semavata ve arşa işittirip vecde getirip duasına “Âmin Allahümme âmin” dedirtiyor.

Bak, hem öyle Semî’, Kerîm bir Kadîr’den, öyle Basîr, Rahîm bir Alîm’den hâcetini istiyor ki bilmüşahede en hafî bir zîhayatın en hafî bir hâcetini, bir niyazını görür, işitir, kabul eder, merhamet eder. Çünkü istediğini –velev lisan-ı hal ile olsun– verir ve öyle bir suret-i hakîmane, basîrane, rahîmanede verir ki şüphe bırakmaz bu terbiye ve tedbir öyle bir Semî’ ve Basîr ve öyle bir Kerîm ve Rahîm’e hastır.

ON ÜÇÜNCÜ REŞHA

Acaba bütün efazıl-ı benî-Âdem’i arkasına alıp arz üstünde durup arş-ı a’zama müteveccihen el kaldırıp dua eden şu şeref-i nev-i insan ve ferîd-i kevn ü zaman ve bihakkın fahr-i kâinat ne istiyor? Bak dinle:

Saadet-i ebediye istiyor, beka istiyor, lika istiyor, cennet istiyor. Hem meraya-yı mevcudatta ahkâmını ve cemallerini gösteren bütün esma-i kudsiye-i İlahiye ile beraber istiyor.

Hattâ eğer rahmet, inayet, hikmet, adalet gibi hesapsız o matlubun esbab-ı mûcibesi olmasa idi, şu zatın tek duası, baharımızın icadı kadar kudretine hafif gelen şu cennetin binasına sebebiyet verecekti. Evet, nasıl ki onun risaleti şu dâr-ı imtihanın açılmasına sebebiyet verdi. Öyle de onun ubudiyeti dahi öteki dârın açılmasına sebeptir.

Acaba ehl-i akıl ve tahkike لَي۟سَ فِى ال۟اِم۟كَانِ اَب۟دَعُ مِمَّا كَانَ dediren şu meşhud intizam-ı faik, şu rahmet içinde kusursuz hüsn-ü sanat ve misilsiz cemal-i rububiyet; hiç böyle bir çirkinliği, böyle bir merhametsizliği, böyle bir intizamsızlığı kabul eder mi ki en cüz’î, en ehemmiyetsiz arzuları, sesleri ehemmiyetle işitip îfa etsin; en ehemmiyetli, en lüzumlu arzuları ehemmiyetsiz görüp işitmesin, anlamasın, yapmasın? Hâşâ ve kellâ, yüz bin defa hâşâ! Böyle bir cemal, böyle bir çirkinliği kabul etmez, çirkin olmaz.

Yahu ey hayalî arkadaşım! Şimdilik kâfidir, geri gitmeliyiz. Yoksa yüz sene şu zamanda, şu cezirede kalsak yine o zatın garaib-i icraatını ve acayib-i vezaifini, yüzden birisine tamamen ihata edip temaşasında doyamayız.

Şimdi gel, üstünde döneceğimiz her asra birer birer bakacağız. Bak, nasıl her asır, o Şems-i Hidayet’ten aldıkları feyiz ile çiçek açmışlar. Ebu Hanife, Şafiî, Bayezid-i Bistamî, Şah-ı Geylanî, Şah-ı Nakşibend, İmam-ı Gazalî, İmam-ı Rabbanî gibi milyonlar münevver meyveler veriyor.

Meşhudatımızın tafsilatını başka vakte ta’lik edip o mu’ciz-nüma ve hidayet-edaya bir kısım kat’î mu’cizatına işaret eden bir salavat getirmeliyiz:

عَلٰى مَن۟ اُن۟زِلَ عَلَي۟هِ ال۟فُر۟قَانُ ال۟حَكٖيمُ مِنَ الرَّح۟مٰنِ الرَّحٖيمِ مِنَ ال۟عَر۟شِ ال۟عَظٖيمِ سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ اَل۟فُ اَل۟فِ صَلَاةٍ وَ اَل۟فُ اَل۟فِ سَلَامٍ بِعَدَدِ حَسَنَاتِ اُمَّتِهٖ ٠ عَلٰى مَن۟ بَشَّرَ بِرِسَالَتِهِ التَّو۟رٰيةُ وَ ال۟اِن۟جٖيلُ وَ الزَّبُورُ ٠ وَ بَشَّرَ بِنُبُوَّتِهِ ال۟اِر۟هَاصَاتُ وَ هَوَاتِفُ ال۟جِنِّ وَ اَو۟لِيَاءُ ال۟اِن۟سِ وَ كَوَاهِنُ ال۟بَشَرِ ٠ وَ ان۟شَقَّ بِاِشَارَتِهِ ال۟قَمَرُ ٠ سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ اَل۟فُ اَل۟فِ صَلَاةٍ وَ سَلَامٍ بِعَدَدِ اَن۟فَاسِ اُمَّتِهٖ ٠ عَلٰى مَن۟ جَائَت۟ لِدَع۟وَتِهِ الشَّجَرُ وَ نَزَلَ سُر۟عَةً بِدُعَائِهِ ال۟مَطَرُ وَ اَظَلَّت۟هُ ال۟غَمَامَةُ مِنَ ال۟حَرِّ وَ شَبَعَ مِن۟ صَاعٍ مِن۟ طَعَامِهٖ مِأَتٌ مِنَ ال۟بَشَرِ وَ نَبَعَ ال۟مَاءُ مِن۟ بَي۟نِ اَصَابِعِهٖ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ كَال۟كَو۟ثَرِ وَ اَن۟طَقَ اللّٰهُ لَهُ الضَّبَّ وَ الظَّب۟ىَ وَ ال۟جِذ۟عَ وَ الذِّرَاعَ وَ ال۟جَمَلَ وَ ال۟جَبَلَ وَ ال۟حَجَرَ وَ ال۟مَدَرَ صَاحِبِ ال۟مِع۟رَاجِ وَ مَازَاغَ ال۟بَصَرُ ٠ سَيِّدِنَا وَ شَفٖيعِنَا مُحَمَّدٍ اَل۟فُ اَل۟فِ صَلَاةٍ وَ سَلَامٍ بِعَدَدِ كُلِّ ال۟حُرُوفِ ال۟مُتَشَكِّلَةِ فِى ال۟كَلِمَاتِ ال۟مُتَمَثِّلَةِ بِاِذ۟نِ الرَّح۟مٰنِ فٖى مَرَايَا تَمَوُّجَاتِ ال۟هَوَاءِ عِن۟دَ قِرَائَةِ كُلِّ كَلِمَةٍ مِنَ ال۟قُر۟اٰنِ مِن۟ كُلِّ قَارِءٍ مِن۟ اَوَّلِ النُّزُولِ اِلٰى اٰخِرِ الزَّمَانِ وَ اغ۟فِر۟لَنَا وَ ار۟حَم۟نَا يَا اِلٰهَنَا بِكُلِّ صَلَاةٍ مِن۟هَا اٰمٖينَ

Şuâat-ı Marifeti’n-Nebi namındaki Türkçe bir risalede ve On Dokuzuncu Mektup’ta ve şu Söz’de icmalen işaret ettiğimiz delail-i nübüvvet-i Ahmediyeyi (asm) beyan etmişim. Hem onda Kur’an-ı Hakîm’in vücuh-u i’cazı icmalen zikredilmiş. Yine “Lemaat” namında Türkçe bir risalede ve Yirmi Beşinci Söz’de Kur’an’ın kırk vecihle mu’cize olduğunu icmalen beyan ve kırk vücuh-u i’cazına işaret etmişim. O kırk vecihte, yalnız nazımda olan belâgatı “İşaratü’l-İ’caz” namındaki bir tefsir-i Arabîde kırk sahife içinde yazmışım. Eğer ihtiyacın varsa şu üç kitaba müracaat edebilirsin.

ON DÖRDÜNCÜ REŞHA

Mahzen-i mu’cizat ve mu’cize-i kübra olan Kur’an-ı Hakîm; nübüvvet-i Ahmediye ile vahdaniyet-i İlahiyeyi o derece kat’î ispat ediyor ki başka bürhana hâcet bırakmıyor. Biz de onun tarifine ve medar-ı tenkit olmuş bir iki lem’a-i i’cazına işaret ederiz.

İşte Rabb’imizi bize tarif eden Kur’an-ı Hakîm; şu kitab-ı kebir-i kâinatın bir tercüme-i ezeliyesi.

Şu sahaif-i arz ve semada müstetir künuz-u esma-i İlahiyenin keşşafı.

Şu sutûr-u hâdisatın altında muzmer hakaikin miftahı.

Şu âlem-i şehadet perdesi arkasındaki âlem-i gayb cihetinden gelen iltifatat-ı Rahmaniye ve hitabat-ı ezeliyenin hazinesi.

Şu âlem-i maneviye-i İslâmiyenin güneşi, temeli, hendesesi.

Avâlim-i uhreviyenin haritası.

Zat ve sıfât ve şuun-u İlahiyenin kavl-i şârihi, tefsir-i vâzıhı, bürhan-ı nâtıkı, tercüman-ı sâtıı.

Şu âlem-i insaniyetin mürebbisi, hikmet-i hakikisi, mürşid ve hâdîsi.

Hem bir kitab-ı hikmet ve şeriat hem bir kitab-ı dua ve ubudiyet hem bir kitab-ı emir ve davet hem bir kitab-ı zikir ve marifet gibi; beşerin bütün hâcat-ı maneviyesine karşı birer kitap ve bütün muhtelif ehl-i mesalik ve meşarib olan evliya ve sıddıkînin, asfiya ve muhakkikînin her birinin meşreplerine lâyık birer risale ibraz eden bir “Kütüphane-i Mukaddese”dir.

Sebeb-i kusur tevehhüm edilen tekraratındaki lem’a-i i’caza bak ki Kur’an, hem bir kitab-ı zikir hem bir kitab-ı dua hem bir kitab-ı davet olduğundan içinde tekrar müstahsendir, belki elzem ve eblağdır. Ehl-i kusurun zannı gibi değil. Zira zikrin şe’ni, tekrar ile tenvirdir; duanın şe’ni, terdad ile takrirdir; emir ve davetin şe’ni, tekrar ile tekiddir.

Hem herkes her vakit bütün Kur’an’ı okumaya muktedir olamaz. Fakat bir sureye galiben muktedir olur. Onun için en mühim makasıd-ı Kur’aniye ekser uzun surelerde derc edilerek her bir sure bir küçük Kur’an hükmüne geçmiş. Demek, hiç kimseyi mahrum etmemek için tevhid ve haşir ve Kıssa-i Musa gibi bazı maksatlar tekrar edilmiş.

Hem cismanî ihtiyaç gibi manevî hâcat dahi muhteliftir. Bazısına insan her nefes muhtaç olur; cisme hava, ruha Hû gibi. Bazısına her saat, Bismillah gibi ve hâkeza… Demek tekrar-ı âyet, tekerrür-ü ihtiyaçtan ileri gelmiş. O ihtiyaca işaret ederek ve uyandırıp teşvik etmek hem iştiyakı ve iştihayı tahrik etmek için tekrar eder.

Hem Kur’an müessistir. Bir din-i mübinin esasatıdır ve şu âlem-i İslâmiyet’in temelleridir ve hayat-ı içtimaiye-i beşeriyeyi değiştirip muhtelif tabakatın mükerrer suallerine cevaptır. Müessise tesbit etmek için tekrar lâzımdır. Tekid için terdad lâzımdır. Teyid için takrir, tahkik, tekrir lâzımdır.

Hem öyle mesail-i azîme ve hakaik-i dakikadan bahsediyor ki umumun kalplerinde yerleştirmek için çok defa muhtelif suretlerde tekrar lâzımdır. Bununla beraber sureten tekrardır. Fakat manen her bir âyetin çok manaları, çok faydaları, çok vücuh ve tabakatı vardır. Her bir makamda ayrı bir mana ve fayda ve maksatlar için zikrediliyor.

Hem Kur’an’ın mesail-i kevniyenin bazısında ibham ve icmali ise irşadî bir lem’a-i i’cazdır. Ehl-i ilhadın tevehhüm ettikleri gibi medar-ı tenkit olamaz ve sebeb-i kusur değildir.

Eğer desen: Acaba neden Kur’an-ı Hakîm, felsefenin mevcudattan bahsettiği gibi etmiyor? Bazı mesaili mücmel bırakır, bazısını nazar-ı umumîyi okşayacak, hiss-i âmmeyi rencide etmeyecek, fikr-i avamı taciz edip yormayacak bir suret-i basitane-i zâhiranede söylüyor.

Cevaben deriz ki: Felsefe, hakikatin yolunu şaşırmış, onun için. Hem geçmiş derslerden ve Sözlerden elbette anlamışsın ki Kur’an-ı Hakîm, şu kâinattan bahsediyor; tâ zat ve sıfât ve esma-i İlahiyeyi bildirsin. Yani bu kitab-ı kâinatın maânîsini anlattırıp tâ Hâlık’ını tanıttırsın. Demek, mevcudata kendileri için değil belki mûcidleri için bakıyor. Hem umuma hitap ediyor. İlm-i hikmet ise mevcudata mevcudat için bakıyor. Hem hususan ehl-i fenne hitap ediyor.

Öyle ise mademki Kur’an-ı Hakîm, mevcudatı delil yapıyor, bürhan yapıyor. Delil zâhir olmak, nazar-ı umuma çabuk anlaşılmak gerektir. Hem mademki Kur’an-ı Mürşid, bütün tabakat-ı beşere hitap eder. Kesretli tabaka ise tabaka-i avamdır. Elbette irşad ister ki lüzumsuz şeyleri ibham ile icmal etsin ve dakik şeyleri temsil ile takrib etsin ve mağlatalara düşürmemek için zâhirî nazarlarında bedihî olan şeyleri, lüzumsuz belki zararlı bir surette tağyir etmemektir.

Mesela, güneşe der: “Döner bir siracdır, bir lambadır.” Zira güneşten güneş için, mahiyeti için bahsetmiyor. Belki bir nevi intizamın zembereği ve nizamın merkezi olduğundan, intizam ve nizam ise Sâni’in âyine-i marifeti olduğundan bahsediyor. Evet, der: وَ الشَّم۟سُ تَج۟رٖى “Güneş döner.” Bu döner tabiriyle; kış, yaz, gece, gündüzün deveranındaki muntazam tasarrufat-ı kudreti ihtar ile azamet-i Sâni’i ifham eder. İşte bu dönmek hakikati ne olursa olsun, maksud olan ve hem mensuc hem meşhud olan intizama tesir etmez.

Hem der: وَ جَعَلَ الشَّم۟سَ سِرَاجًا Şu sirac tabiriyle, âlemi bir kasır suretinde, içinde olan eşya ise insana ve zîhayata ihzar edilmiş müzeyyenat ve mat’umat ve levazımat olduğunu ve güneş dahi musahhar bir mumdar olduğunu ihtar ile rahmet ve ihsan-ı Hâlık’ı ifham eder.

Şimdi bak, şu sersem ve geveze felsefe ne der? Bak, diyor ki:

“Güneş, bir kitle-i azîme-i mayia-i nâriyedir. Ondan fırlamış olan seyyaratı etrafında döndürüp cesameti bu kadar, mahiyeti böyledir şöyledir.” Mûhiş bir dehşetten, müthiş bir hayretten başka ruha bir kemal-i ilmî vermiyor, bahs-i Kur’an gibi etmiyor. Buna kıyasen bâtınen kof, zâhiren mutantan felsefî meselelerin ne kıymette olduğunu anlarsın. Onun şaşaa-i surîsine aldanıp Kur’an’ın gayet mu’ciz-nüma beyanına karşı hürmetsizlik etme!

İhtar:

Arabî Risaletü’n-Nur’da On Dördüncü Reşha’nın altı katresi var. Bâhusus Dördüncü Katre’nin altı nüktesi var. Kur’an-ı Hakîm’in kırk kadar enva-ı i’cazından on beşini beyan eder. Ona iktifaen burada ihtisar ettik. İstersen ona müracaat et, bir hazine-i mu’cizat bulursun.

اَللّٰهُمَّ اج۟عَلِ ال۟قُر۟اٰنَ شِفَاءً لَنَا مِن۟ كُلِّ دَاءٍ وَ مُونِسًا لَنَا فٖى حَيَاتِنَا وَ بَع۟دَ مَمَاتِنَا وَ فِى الدُّن۟يَا قَرٖينًا وَ فِى ال۟قَب۟رِ مُونِسًا وَ فِى ال۟قِيَامَةِ شَفٖيعًا وَ عَلَى الصِّرَاطِ نُورًا وَ مِنَ النَّارِ سِت۟رًا وَ حِجَابًا وَ فِى ال۟جَنَّةِ رَفٖيقًا وَ اِلَى ال۟خَي۟رَاتِ كُلِّهَا دَلٖيلًا وَ اِمَامًا بِفَض۟لِكَ وَ جُودِكَ وَ كَرَمِكَ وَ رَح۟مَتِكَ يَا اَك۟رَمَ ال۟اَك۟رَمٖينَ وَ يَا اَر۟حَمَ الرَّاحِمٖينَ اٰمٖينَ

اَللّٰهُمَّ صَلِّ وَ سَلِّم۟ عَلٰى مَن۟ اُن۟زِلَ عَلَي۟هِ ال۟فُر۟قَانُ ال۟حَكٖيمُ

وَ عَلٰى اٰلِهٖ وَ صَح۟بِهٖ اَج۟مَعٖينَ اٰمٖينَ اٰمٖينَ

اَل۟بَاقٖى هُوَ ال۟بَاقٖى

Said Nursî

ŞAKK-I KAMER  MU’CİZESİNE DAİRDİR

On Dokuzuncu ve Otuz Birinci Sözlerin Zeyli

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّح۪يمِ

اِق۟تَرَبَتِ السَّاعَةُ وَ ان۟شَقَّ ال۟قَمَرُ ۝ وَاِن۟ يَرَو۟ا اٰيَةً يُع۟رِضُوا وَ يَقُولُوا سِح۟رٌ مُس۟تَمِرٌّ

Kamer gibi parlak bir mu’cize-i Ahmediye (asm) olan inşikak-ı kameri, evham-ı fâside ile inhisafa uğratmak isteyen feylesoflar ve onların muhakemesiz mukallidleri diyorlar ki: “Eğer inşikak-ı kamer vuku bulsa idi umum âleme malûm olurdu. Bütün tarih-i beşerin nakletmesi lâzım gelirdi.”

Elcevap: İnşikak-ı kamer; dava-yı nübüvvete delil olmak için o davayı işiten ve inkâr eden hazır bir cemaate, gecede, vakt-i gaflette âni olarak gösterildiğinden hem ihtilaf-ı metali’ ve sis ve bulut gibi rü’yete mani esbabın vücudu ile beraber, o zamanda medeniyet taammüm etmediğinden ve hususi kaldığından ve tarassudat-ı semaviye pek az olduğundan bütün etraf-ı âlemde görülmek, umum tarihlere geçmek, elbette lâzım değildir.

Şakk-ı kamer yüzünden bu evham bulutlarını dağıtacak çok noktalardan şimdilik beş noktayı dinle:

Birinci Nokta:

O zaman, o zemindeki küffarın gayet şedit derecede inatları tarihen malûm ve meşhur olduğu halde, Kur’an-ı Hakîm’in وَ ان۟شَقَّ ال۟قَمَرُ demesiyle şu vak’ayı umum âleme ihbar ettiği halde, Kur’an’ı inkâr eden o küffardan hiçbir kimse şu âyetin tekzibine, yani ihbar ettiği şu vakıanın inkârına ağız açmamışlar. Eğer o zamanda o hâdise o küffarca kat’î ve vaki bir hâdise olmasa idi, şu sözü serrişte ederek gayet dehşetli bir tekzibe ve Peygamber’in iptal-i davasına hücum göstereceklerdi.

Halbuki şu vak’aya dair siyer ve tarih, o vak’a ile münasebettar küffarın adem-i vukuuna dair hiçbir şeyini nakletmemişlerdir. Yalnız وَ يَقُولُوا سِح۟رٌ مُس۟تَمِرٌّ âyetinin beyan ettiği gibi tarihçe menkul olan şudur ki: O hâdiseyi gören küffar “Sihirdir.” demişler ve “Bize sihir gösterdi. Eğer sair taraflardaki kervan ve kafileler görmüşlerse hakikattir. Yoksa bize sihir etmiş.” demişler. Sonra sabahleyin Yemen ve başka taraflardan gelen kafileler ihbar ettiler ki: “Böyle bir hâdiseyi gördük.” Sonra küffar, Fahr-i Âlem (asm) hakkında –hâşâ– “Yetim-i Ebu Talib’in sihri, semaya da tesir etti.” dediler.

İkinci Nokta:

Sa’d-ı Taftazanî gibi eâzım-ı muhakkikînin ekseri demişler ki: İnşikak-ı kamer; parmaklarından su akması umum bir orduya su içirmesi, camide hutbe okurken dayandığı kuru direğin müfarakat-ı Ahmediyeden (asm) ağlaması umum cemaatin işitmesi gibi mütevatirdir. Yani öyle tabakadan tabakaya bir cemaat-i kesîre nakletmiştir ki kizbe ittifakları muhaldir. Hâle gibi meşhur bir kuyruklu yıldızın bin sene evvel çıkması gibi mütevatirdir. Görmediğimiz Serendip Adası’nın vücudu gibi tevatürle vücudu kat’îdir, demişler. İşte böyle gayet kat’î ve şuhudî mesailde teşkikat-ı vehmiye yapmak, akılsızlıktır. Yalnız muhal olmamak kâfidir. Halbuki şakk-ı kamer, bir volkanla inşikak eden bir dağ gibi mümkündür.

Üçüncü Nokta:

Mu’cize; dava-yı nübüvvetin ispatı için münkirleri ikna etmek içindir, icbar etmek için değildir. Öyle ise dava-yı nübüvveti işitenler için ikna edecek bir derecede mu’cize göstermek lâzımdır. Sair taraflara göstermek veyahut icbar derecesinde bir bedahetle izhar etmek, Hakîm-i Zülcelal’in hikmetine münafî olduğu gibi sırr-ı teklife dahi muhaliftir. Çünkü “Akla kapı açmak, ihtiyarı elinden almamak” sırr-ı teklif iktiza ediyor.

Eğer Fâtır-ı Hakîm, inşikak-ı kameri, feylesofların hevesatına göre bütün âleme göstermek için bir iki saat öyle bıraksa idi ve beşerin umum tarihlerine geçse idi, o vakit sair hâdisat-ı semaviye gibi ya dava-yı nübüvvete delil olmazdı ve risalet-i Ahmediyeye (asm) hususiyeti kalmazdı veyahut bedahet derecesinde öyle bir mu’cize olacaktı ki aklı icbar edecek, aklın ihtiyarını elinden alacak, ister istemez nübüvveti tasdik edecek. Ebucehil gibi kömür ruhlu, Ebubekir-i Sıddık gibi elmas ruhlu adamlar bir seviyede kalıp sırr-ı teklif zayi olacaktı.

İşte bu sır içindir ki hem âni hem gece hem vakt-i gaflet hem ihtilaf-ı metali’ ve sis ve bulut gibi sair mevanii perde ederek umum âleme gösterilmedi veyahut tarihlere geçirilmedi.

Dördüncü Nokta:

Şu hâdise, gece vakti herkes gaflette iken âni bir surette vuku bulduğundan etraf-ı âlemde elbette görülmeyecek. Bazı efrada görünse de gözüne inanmayacak. İnandırsa da elbette böyle mühim bir hâdise, haber-i vâhid ile tarihlere bâki bir sermaye olmayacak.

Bazı kitaplarda “Kamer iki parça olduktan sonra yere inmiş.” ilâvesi ise ehl-i tahkik reddetmişler. “Şu mu’cize-i bâhireyi kıymetten düşürmek niyetiyle, belki bir münafık ilhak etmiş.” demişler.

Hem mesela o vakit, cehalet sisiyle muhat İngiltere, İspanya’da yeni gurûb; Amerika’da gündüz; Çin’de, Japonya’da sabah olduğu gibi başka yerlerde başka esbab-ı maniaya binaen elbette görülmeyecek. Şimdi bu akılsız muterize bak, diyor ki: “İngiltere, Çin, Japon, Amerika gibi akvamın tarihleri bundan bahsetmiyor. Öyle ise vuku bulmamış.” Bin nefrin onun gibi Avrupa kâselislerinin başına!

Beşinci Nokta:

İnşikak-ı kamer, kendi kendine bazı esbaba binaen vuku bulmuş, tesadüfî, tabiî bir hâdise değil ki âdi ve tabiî kanunlarına tatbik edilsin. Belki şems ve kamerin Hâlık-ı Hakîm’i, Resulünün risaletini tasdik ve davasını tenvir için hârikulâde olarak o hâdiseyi îka etmiştir. Sırr-ı irşad ve sırr-ı teklif ve hikmet-i risaletin iktizasıyla, hikmet-i rububiyetin istediği insanlara ilzam-ı hüccet için gösterilmiştir.

O sırr-ı hikmetin iktiza etmedikleri, istemedikleri ve dava-yı nübüvveti henüz işitmedikleri aktar-ı zemindeki insanlara göstermemek için sis ve bulut ve ihtilaf-ı metali’ haysiyetiyle; bazı memleketin kameri daha çıkmaması ve bazıların güneşleri çıkması ve bir kısmının sabahı olması ve bir kısmının güneşi yeni gurûb etmesi gibi o hâdiseyi görmeye mani pek çok esbaba binaen gösterilmemiş.

Eğer umum onlara dahi gösterilse idi, o halde ya işaret-i Ahmediyenin (asm) neticesi ve mu’cize-i nübüvvet olarak gösterilecekti; o vakit risaleti bedahet derecesine çıkacaktı. Herkes tasdike mecbur olurdu, aklın ihtiyarı kalmazdı. İman ise aklın ihtiyarıyladır. Sırr-ı teklif zayi olurdu. Eğer sırf bir hâdise-i semaviye olarak gösterilse idi, risalet-i Ahmediye (asm) ile münasebeti kesilirdi ve onunla hususiyeti kalmazdı.

Elhasıl: Şakk-ı kamerin imkânında şüphe kalmadı, kat’î ispat edildi. Şimdi vukuuna delâlet eden çok bürhanlarından altısına (Hâşiye) işaret ederiz. Şöyle ki:

Ehl-i adalet olan sahabelerin vukuuna icmaı.

Ve ehl-i tahkik umum müfessirlerin وَ ان۟شَقَّ ال۟قَمَرُ tefsirinde onun vukuuna ittifakı.

Ve ehl-i rivayet-i sadıka bütün muhaddisînin pek çok senetlerle ve muhtelif tarîklerle vukuunu nakletmesi.

Ve ehl-i keşif ve ilham bütün evliya ve sıddıkînin şehadeti.

Ve ilm-i kelâmın meslekçe birbirinden çok uzak olan imamlarının ve mütebahhir ulemanın tasdiki.

Ve nass-ı kat’î ile dalalet üzerine icmaları vaki olmayan ümmet-i Muhammediyenin (asm) o vak’ayı telakki-i bi’l-kabul etmesi, güneş gibi inşikak-ı kameri ispat eder.

Elhasıl: Buraya kadar tahkik namına ve hasmı ilzam hesabına idi. Bundan sonraki cümleler, hakikat namına ve iman hesabınadır. Evet tahkik öyle dedi, hakikat ise diyor ki:

Sema-yı risaletin kamer-i müniri olan Hâtem-i Divan-ı Nübüvvet, nasıl ki mahbubiyet derecesine çıkan ubudiyetindeki velayetin keramet-i uzması ve mu’cize-i kübrası olan mi’rac ile yani bir cism-i arzı semavatta gezdirmekle semavatın sekenesine ve âlem-i ulvi ehline rüçhaniyeti ve mahbubiyeti gösterildi ve velayetini ispat etti.

Öyle de arza bağlı, semaya asılı olan kameri, bir arzlının işaretiyle iki parça ederek arzın sekenesine, o arzlının risaletine öyle bir mu’cize gösterildi ki Zat-ı Ahmediye (asm) kamerin açılmış iki nurani kanadı gibi risalet ve velayet gibi iki nurani kanadıyla, iki ziyadar cenah ile evc-i kemalâta uçmuş; tâ Kab-ı Kavseyn’e çıkmış hem ehl-i semavat hem ehl-i arza medar-ı fahir olmuştur.

عَلَي۟هِ وَ عَلٰى اٰلِهِ الصَّلَاةُ وَ التَّس۟لٖيمَاتُ مِل۟أَ ال۟اَر۟ضِ وَ السَّمٰوَاتِ

سُب۟حَانَكَ لَا عِل۟مَ لَنَٓا اِلَّا مَا عَلَّم۟تَنَٓا اِنَّكَ اَن۟تَ ال۟عَلٖيمُ ال۟حَكٖيمُ

MU’CİZAT-I AHMEDİYE (asm)  ZEYLİNİN BİR PARÇASIDIR

Risalet-i Ahmediye (asm) delaili hakkında olup Mi’rac Risalesi’nin Üçüncü Esası’nın nihayetindeki üç mühim müşkülden birinci müşküle ait suale, muhtasar bir fihriste suretinde verilen cevaptır.

Sual: Şu mi’rac-ı azîm, ne için Muhammed-i Arabî aleyhissalâtü vesselâma mahsustur?

Elcevap: Şu birinci müşkülünüz otuz üç adet Sözlerde tafsilen halledilmiştir. Yalnız şurada Zat-ı Ahmediye’nin (asm) kemalâtına ve delail-i nübüvvetine ve o mi’rac-ı a’zama en elyak o olduğuna icmalî işaretler nevinde, bir muhtasar fihriste gösteriyoruz. Şöyle ki:

Evvela: Tevrat, İncil, Zebur gibi kütüb-ü mukaddese pek çok tahrifata maruz oldukları halde, şu zamanda dahi Hüseyin-i Cisrî gibi bir muhakkik, nübüvvet-i Ahmediyeye (asm) dair o kitaplardan yüz on dört işarî beşaretleri çıkarıp “Risale-i Hamîdiye”de göstermiştir.

Sâniyen: Tarihçe müsbettir ki Şıkk ve Satih gibi meşhur iki kâhinin, nübüvvet-i Ahmediyeden (asm) biraz evvel, nübüvvetine ve Âhir Zaman Peygamberi olduğuna beyanatları gibi çok beşaretler, sahih bir surette tarihen nakledilmiştir.

Sâlisen: Veladet-i Ahmediye (asm) gecesinde Kâbe’deki sanemlerin sukutu ile Kisra-yı Faris’in saray-ı meşhuresi olan Eyvan’ı inşikak etmesi gibi irhasat denilen yüzer hârikalar tarihçe meşhurdur.

Râbian: Bir orduya parmağından gelen suyu içirmesi ve camide bir cemaat-i azîmenin huzurunda, kuru direğin, minberin naklinden dolayı müfarakat-ı Ahmediyeden (asm) deve gibi enîn ederek ağlaması وَ ان۟شَقَّ ال۟قَمَرُ nassı ile şakk-ı kamer gibi muhakkiklerin tahkikatıyla bine bâliğ olan mu’cizatıyla serfiraz olduğunu tarih ve siyer gösteriyor.

Hâmisen: Dost ve düşmanın ittifakıyla ahlâk-ı hasenenin şahsında en yüksek derecede ve bütün muamelatının şehadetiyle secaya-yı sâmiye, vazifesinde ve tebliğatında en âlî bir derecede ve din-i İslâm’daki mehasin-i ahlâkın şehadetiyle, şeriatında en âlî hisal-i hamîde en mükemmel derecede bulunduğunu ehl-i insaf ve dikkat tereddüt etmez.

Sâdisen: Onuncu Söz’ün İkinci İşaret’inde işaret edildiği gibi uluhiyet, mukteza-yı hikmet olarak tezahür istemesine mukabil, en a’zamî bir derecede Zat-ı Ahmediye (asm) dinindeki a’zamî ubudiyetle en parlak bir derecede göstermiştir.

Hem Hâlık-ı âlem’in nihayet kemaldeki cemalini bir vasıta ile mukteza-yı hikmet ve hakikat olarak göstermek istemesine mukabil; en güzel bir surette gösterici ve tarif edici, bilbedahe yine o zattır.

Hem Sâni’-i âlem’in nihayet cemalde olan kemal-i sanatı üzerine enzar-ı dikkati celbetmek, teşhir etmek istemesine mukabil; en yüksek bir sadâ ile dellâllık eden, yine bilmüşahede o zattır.

Hem bütün âlemlerin Rabb’i, kesret tabakatında vahdaniyeti ilan etmek istemesine mukabil, en a’zamî bir derecede bütün meratib-i tevhidi ilan eden, yine bizzarure o zattır.

Hem Sahib-i âlem’in nihayet derecede âsârındaki cemalin işaretiyle, nihayetsiz hüsn-ü zatîsini ve cemalinin mehasinini ve hüsnünün letaifini âyinelerde mukteza-yı hakikat ve hikmet olarak görmek ve göstermek istemesine mukabil; en şaşaalı bir surette âyinedarlık eden ve gösteren ve sevip başkasına sevdiren, yine bilbedahe o zattır.

Hem şu saray-ı âlemin Sâni’i, gayet hârika mu’cizeler ile ve gayet kıymettar cevherler ile dolu hazine-i gaybiyelerini izhar ve teşhir istemesi ve onlarla kemalâtını tarif etmek ve bildirmek istemesine mukabil, en a’zamî bir surette teşhir edici, tavsif edici ve tarif edici, yine bilbedahe o zattır.

Hem şu kâinatın Sâni’i, şu kâinatı enva-ı acayip ve ziynetlerle süslendirmek suretinde yapması ve zîşuur mahlukatını seyir ve tenezzüh ve ibret ve tefekkür için ona idhal etmesi ve mukteza-yı hikmet olarak onlara o âsâr ve sanayiin manalarını, kıymetlerini ehl-i temaşa ve tefekküre bildirmek istemesine mukabil; en a’zamî bir surette cin ve inse, belki ruhanîlere ve melâikelere de Kur’an-ı Hakîm vasıtasıyla rehberlik eden, yine bilbedahe o zattır.

Hem şu kâinatın Hâkim-i Hakîm’i, şu kâinatın tahavvülatındaki maksat ve gayeyi tazammun eden tılsım-ı muğlakını ve mevcudatın “Nereden? Nereye? Ve ne oldukları?” olan şu üç sual-i müşkülün muammasını bir elçi vasıtasıyla umum zîşuurlara açtırmak istemesine mukabil, en vâzıh bir surette ve en a’zamî bir derecede hakaik-i Kur’aniye vasıtasıyla o tılsımı açan ve o muammayı halleden, yine bilbedahe o zattır.

Hem şu âlemin Sâni’-i Zülcelal’i, bütün güzel masnuatıyla kendini zîşuur olanlara tanıttırması ve kıymetli nimetler ile kendini onlara sevdirmesi, bizzarure onun mukabilinde zîşuur olanlara marziyatı ve arzu-yu İlahiyelerini bir elçi vasıtasıyla bildirmesini istemesine mukabil, en a’lâ ve ekmel bir surette, Kur’an vasıtasıyla o marziyat ve arzuları beyan eden ve getiren, yine bilbedahe o zattır.

Hem Rabbü’l-âlemîn, meyve-i âlem olan insana, âlemi içine alacak bir vüs’at-i istidat verdiğinden ve bir ubudiyet-i külliyeye müheyya ettiğinden ve hissiyatça kesrete, dünyaya müptela olduğundan bir rehber vasıtasıyla, yüzlerini kesretten vahdete, fâniden bâkiye çevirmek istemesine mukabil; en a’zam bir derecede, en eblağ bir surette, Kur’an vasıtasıyla en ahsen bir tarzda rehberlik eden ve risaletin vazifesini en ekmel bir tarzda îfa eden, yine bilbedahe o zattır.

İşte mevcudatın en eşrefi olan zîhayat ve zîhayat içinde en eşref olan zîşuur ve zîşuur içinde en eşref olan hakiki insan ve hakiki insan içinde geçmiş vezaifi en a’zamî bir derecede, en ekmel bir surette îfa eden zat; elbette bir mi’rac-ı a’zam ile Kab-ı Kavseyn’e çıkacak, saadet-i ebediye kapısını çalacak, hazine-i rahmeti açacak, imanın hakaik-i gaybiyesini görecek, yine o olacaktır.

Sâbian: Bilmüşahede şu masnuatta gayet güzel tahsinat, nihayet derecede süslü tezyinat vardır. Ve bilbedahe şöyle tahsinat ve tezyinat, onların Sâni’inde gayet şiddetli bir irade-i tahsin ve kasd-ı tezyin var olduğunu gösterir. Ve irade-i tahsin ve tezyin ise bizzarure o Sâni’de sanatına karşı kuvvetli bir rağbet ve kudsî bir muhabbet olduğunu gösterir. Ve masnuat içinde en câmi’ ve letaif-i sanatı birden kendinde gösteren ve bilen ve bildiren ve kendini sevdiren ve başka masnuattaki güzellikleri “Mâşâallah” deyip istihsan eden, bilbedahe o sanat-perver ve sanatını çok seven Sâni’in nazarında en ziyade mahbub, o olacaktır.

İşte masnuatı yaldızlayan mezaya ve mehasine ve mevcudatı ışıklandıran letaif ve kemalâta karşı “Sübhanallah, Mâşâallah, Allahu ekber” diyerek semavatı çınlattıran ve Kur’an’ın nağamatıyla kâinatı velveleye verdiren, istihsan ve takdir ile tefekkür ve teşhir ile zikir ve tevhid ile berr ve bahri cezbeye getiren, yine bilmüşahede o zattır.

İşte böyle bir zat ki اَلسَّبَبُ كَال۟فَاعِلِ sırrınca bütün ümmetinin işlediği hasenatın bir misli, onun kefe-i mizanında bulunan ve umum ümmetinin salavatı, onun manevî kemalâtına imdat veren ve risaletinde gördüğü vezaifin netaicini ve manevî ücretleriyle beraber rahmet ve muhabbet-i İlahiyenin nihayetsiz feyzine mazhar olan bir zat, elbette mi’rac merdiveniyle cennete, Sidretü’l-münteha’ya, arşa, Kab-ı Kavseyn’e kadar gitmek; ayn-ı hak, nefs-i hakikat, mahz-ı hikmettir.

اَل۟بَاقٖى هُوَ ال۟بَاقٖى

Said Nursî

Hâşiye: En mühim bir ceride-i İslâmiyede, umum âlem-i İslâm’a taalluk eden ve gayet ehemmiyetli siyasîlerden ve hayat-ı içtimaiye ile çok alâkadar olan umum hukukçulardan 1927 senesinde Avrupa’da toplanan bir kongrede mühim ecnebi feylesoflar, şeriat-ı Muhammediyeye (asm) dair bu aşağıda yazılan Arabî fıkranın aynını kendi lisanlarıyla söylemişler. O Arabî ceridenin naklettiği Arabî ifadeyi aynen yazıyoruz ve tercümesini de Arabî ifadenin altına ilâve ediyoruz. Nur Çeşmesi’nin âhirinde yazılan ecnebi feylesoflardan kırk üç tanesinin beyanatı, bu iki kahraman feylesofun beyanatıyla kırk beş tane şahid-i sadık oluyor. اَل۟فَض۟لُ مَا شَهِدَت۟ بِهِ ال۟اَع۟دَاءُ “Fazilet odur ki düşmanlar dahi onu tasdik etsin.”

Arabî ceridenin beyanatı:

وَقَد۟ اِع۟تَرَفَ حَتّٰى عُلَمَاءُ ال۟غَر۟بِ بِسُمُوِّ مَبَادِى ال۟اِس۟لَامِ وَصَلَاحِهَا لِل۟عَالَمِ …

قَالَ عَمٖيدُ كُلِّيَّةِ ال۟حُقُوقِ بِجَامِعَةِ فِيَنَا اَل۟اُس۟تَاذُ شَبُول۟ فٖى مُؤ۟تَمَرِ ال۟حُقُوقِيّٖينَ ال۟مُن۟عَقَدِ فٖى سَنَةِ (٧٢٩١):

اِنَّ ال۟بَشَرِيَّةَ لَتَف۟تَخِرُ بِاِن۟تِسَابِ رَجُلٍ كَمُحَمَّدٍ (ع ص م) اِلَي۟هَا اِذ۟ اِنَّهُ رَغ۟مَ اُمِّيَّتِهٖ اِس۟تَطَاعَ قَب۟لَ بِض۟عَةِ عَشَرَ قَر۟نًا اَن۟ يَأ۟تٖى بِتَش۟رٖيعٍ سَنَكُونُ نَح۟نُ ال۟اَو۟رُوبَائِيّٖينَ اَس۟عَدَ مَا نَكُونُ لَو۟ وَصَل۟نَا اِلٰى قِي۟مَتِهٖ بَع۟دَ اَل۟فَى۟ عَامٍ

وَ قَالَ بَر۟نَار۟د شَو۟ : لَقَد۟ كَانَ دٖينُ مُحَمَّدٍ (ع ص م) مَو۟ضِعَ التَّق۟دٖيرِ السَّامٖى دَائِمًا لِمَا يَن۟طَوٖى عَلَي۟هِ مِن۟ حَيَوِيَّةٍ مُد۟هِشَةٍ لِاَنَّهُ عَلٰى مَا يَلُوحُ لٖى هُوَ الدّٖينُ ال۟وَحٖيدُ الَّذٖى لَهُ مَلَكَةُ ال۟هَض۟مِ لِاَط۟وَارِ ال۟حَيَاةِ ال۟مُخ۟تَلِفَةِ وَالَّذٖى يَس۟تَطٖيعُ لِذٰلِكَ اَن۟ يَج۟ذِبَ اِلَي۟هِ كُلَّ جَي۟لٍ مِنَ النَّاسِ وَ اَرٰى وَاجِبًا اَن۟ يُد۟عٰى مُحَمَّدٌ (ع ص م) مُن۟قِذَ ال۟اِن۟سَانِيَّةِ وَ اَع۟تَقِدُ اَنَّ رَجُلًا مِث۟لَهُ اِذَا تَوَلّٰى زَعَامَةَ ال۟عَالَمِ ال۟حَدٖيثِ نَجَحَ فٖى حَلِّ مُش۟كِلَاتِهٖ وَاَحَلَّ فِى ال۟عَالَمِ السَّلَامَةَ وَالسَّعَادَةَ ( يَع۟نِى ال۟مُسَالَمَةَ وَالصُّل۟حَ ال۟عُمُومِىَّ) وَمَا اَشَدَّ حَاجَةَ ال۟عَالَمِ اَل۟يَو۟مَ اِلَي۟هَا …

Tercümesinin bir hülâsası:

Evet, Garp uleması ve feylesofları itiraf ve ikrar etmişler ki: “İslâmiyet’in kanunları, yüksek bir tarzda âlemin ıslahına kâfidir.”

Hem Külliyetü’l-Hukuk Kongresi’nin cemiyetinde, bütün hukukiyyunun toplandığı o kongrede 1927 senesinde onun reisi feylesof üstad Shebol demiş ki: “Muhammed’in (asm) beşeriyete intisabıyla bütün beşeriyet muhakkak iftihar eder. Çünkü o zat ümmi olmasıyla beraber, on üç asır evvel öyle bir şeriat getirmiş ki biz Avrupalılar iki bin sene sonra onun kıymetine ve hakikatine yetişsek en mesud en saadetli oluruz.”

İkincisi veyahut Nur Çeşmesi’nin âhirine ilâve edilenlerle kırk beşincisi olan Bernard Shaw demiş: “Din-i Muhammedî’nin (asm) en yüksek makam-ı takdire çıkmasının sebebi, gayet acib ve sağlam bir hayatı temin etmesidir. Bana açılan budur ki o din; tek, yekta, emsalsiz bir din-i ferîd olup bütün muhtelif ayrı ayrı hayatın etvarlarını ve çeşitlerini hazmettiriyor. Yani ıslah ve istihale tarzında tasfiye ve terakki ettiriyor. Hem Muhammed’in (asm) dini öyle bir dindir ki insanın ayrı ayrı bütün milletlerini kendine celbedebilir. Ben görüyorum ve itikad ediyorum ki beşere vâcibdir ki desin: “Muhammed (asm) insaniyetin halâskârıdır. Ve halâskârlık namı, ona verilmek lâzımdır.”

Hem diyor: “Ben itikad ediyorum ki Muhammed’in misli, yani sîretinde, tarzında bir adam şimdiki yeni âleme reis olsa hükmetse; bu yeni âlemin müşkülatını halledip bu yeni karmakarışık âlemde müsalemet-i umumiyeye ve saadet-i hayatın husulüne sebep olacak. Evet, bu yeni âlemin müsalemet ve saadet-i hayatiyeye ne kadar şedit ihtiyacı var olduğunu herkes anlar.”

ÂYETÜ’L-KÜBRA RİSALESİ’NİN  RİSALET-İ AHMEDİYEDEN BAHSEDEN ON ALTINCI MERTEBESİ

(Makam münasebetiyle buraya ilhak edilmiştir.)

Sonra o dünya seyyahı, kendi aklına dedi ki: Madem bu kâinatın mevcudatıyla Mâlik’imi ve Hâlık’ımı arıyorum. Elbette her şeyden evvel bu mevcudatın en meşhuru ve a’dasının tasdikiyle dahi en mükemmeli ve en büyük kumandanı ve en namdar hâkimi ve sözce en yükseği ve akılca en parlağı ve on dört asrı faziletiyle ve Kur’an’ıyla ışıklandıran Muhammed-i Arabî aleyhissalâtü vesselâmı ziyaret etmek ve aradığımı ondan sormak için asr-ı saadete gitmeliyiz, diyerek aklıyla beraber o asra girdi. Gördü ki:

O asır, hakikaten o zat ile bir saadet-i beşeriye asrı olmuş. Çünkü en bedevî ve en ümmi bir kavmi, getirdiği nur vasıtasıyla, kısa bir zamanda dünyaya üstad ve hâkim eylemiş.

Hem kendi aklına dedi: Biz, en evvel bu fevkalâde zatın bir derece kıymetini ve sözlerinin hakkaniyetini ve ihbaratının doğruluğunu bilmeliyiz, sonra Hâlık’ımızı ondan sormalıyız, diyerek taharriye başladı. Bulduğu hadsiz kat’î delillerden burada yalnız dokuz küllîlerine birer kısa işaret edilecek.

Birincisi: Bu zatta –hattâ düşmanlarının tasdikiyle dahi– bütün güzel huyların ve hasletlerin bulunması وَ ان۟شَقَّ ال۟قَمَرُ ۝ وَمَا رَمَي۟تَ اِذ۟ رَمَي۟تَ وَلٰكِنَّ اللّٰهَ رَمٰى âyetlerinin sarahatiyle, bir parmağının işaretiyle kamer iki parça olması ve bir avucu ile a’dasının ordusuna attığı az bir toprak, umum o ordunun gözlerine girmesiyle kaçmaları ve susuz kalmış kendi ordusuna, beş parmağından akan kevser gibi suyu kifayet derecesinde içirmesi gibi; nass-ı kat’î ile ve bir kısmı tevatür ile yüzer mu’cizatın onun elinde zâhir olmasıdır. Bu mu’cizatın üç yüzden ziyade bir kısmı, On Dokuzuncu Mektup Mu’cizat-ı Ahmediye (asm) namındaki hârika ve kerametli bir risalede kat’î delilleriyle beraber beyan edildiğinden onları ona havale ederek dedi ki:

Bu kadar ahlâk-ı hasene ve kemalâtla beraber bu kadar mu’cizat-ı bâhiresi bulunan bir zat, elbette en doğru sözlüdür. Ahlâksızların işi olan hileye, yalana, yanlışa tenezzül etmesi kabil değil.

İkincisi: Elinde bu kâinat sahibinin bir fermanı bulunduğu ve o fermanı, her asırda üç yüz milyondan ziyade insanların onu kabul ve tasdik ettikleri ve o ferman olan Kur’an-ı Azîmüşşan’ın yedi vecihle hârika olmasıdır. Ve bu Kur’an’ın kırk vecihle mu’cize olduğunu ve kâinat Hâlık’ının sözü bulunduğunu kuvvetli delilleriyle beraber Yirmi Beşinci Söz Mu’cizat-ı Kur’aniye namında ve Risale-i Nur’un bir güneşi olan meşhur bir risalede tafsilen beyan edilmesinden onu, ona havale ederek dedi:

Böyle ayn-ı hak ve hakikat bir fermanın tercümanı ve tebliğ edicisi bir zatta (asm) fermana cinayet ve ferman sahibine hıyanet hükmünde olan yalan olamaz ve bulunamaz.

Üçüncüsü: O zat (asm) öyle bir şeriat, bir İslâmiyet, bir ubudiyet, bir dua, bir davet, bir iman ile meydana çıkmış ki onların ne misli var ne de olur. Ve onlardan daha mükemmel ne bulunmuş ve ne de bulunur.

Çünkü ümmi bir zatta zuhur eden o şeriat; on dört asrı ve nev-i beşerin humsunu, âdilane hakkaniyet üzere, müdakkikane, hadsiz kanunlarıyla idare etmesi emsal kabul etmez.

Hem ümmi bir zatın ef’al ve akval ve ahvalinden çıkan İslâmiyet, her asırda üç yüz milyon insanın rehberi ve mercii ve akıllarının muallimi ve mürşidi ve kalplerinin münevviri ve musaffisi ve nefislerinin mürebbisi ve müzekkîsi ve ruhlarının medar-ı inkişafatı ve maden-i terakkiyatı olması cihetiyle misli olamaz ve olamamış.

Hem dininde bulunan bütün ibadatın bütün envaında en ileri olması ve herkesten ziyade takvada bulunması ve Allah’tan korkması ve fevkalâde daimî mücahedat ve dağdağalar içinde, tam tamına ubudiyetin en ince esrarına kadar müraatı ve hiç kimseyi taklit etmeyerek tam manasıyla müptediyane fakat mükemmel olarak iptida ve intihayı birleştirerek yapması, elbette misli görülmez ve görülmemiş.

Hem binler dua ve münâcatlarından yalnız Cevşenü’l-Kebir ile öyle bir marifet-i Rabbaniye ile öyle bir derecede Rabb’ini tavsif ediyor ki o zamandan beri gelen ehl-i marifet ve ehl-i velayet, telahuk-u efkâr ile beraber, ne o mertebe-i marifete ve ne de o derece-i tavsife yetişememeleri gösteriyor ki duada dahi onun misli yoktur. Risale-i Münâcat’ın başında, Cevşenü’l-Kebir’in doksan dokuz fıkrasından bir fıkranın kısacık bir mealinin beyan edildiği yere bakan adam “Cevşen’in dahi misli yoktur.” diyecek.

Hem tebliğ-i risalette ve nâsı hakka davette o derece metanet ve sebat ve cesaret göstermiş ki büyük devletler, büyük dinler, hattâ kavim ve kabilesi ve amcası ona şiddetli adâvet ettikleri halde, zerre miktar bir eser-i tereddüt, bir telaş, bir korkaklık göstermemesi ve tek başıyla bütün dünyaya meydan okuması ve başa da çıkarması ve İslâmiyet’i dünyanın başına geçirmesi ispat eder ki tebliğ ve davette dahi misli olmamış ve olamaz.

Hem imanda öyle fevkalâde bir kuvvet ve hârika bir yakîn ve mu’cizane bir inkişaf ve cihanı ışıklandıran bir ulvi itikad taşımış ki o zamanın hükümranı olan bütün efkârı ve akideleri ve hükemanın hikmetleri ve ruhanî reislerin ilimleri ona muarız ve muhalif ve münkir oldukları halde; onun ne yakînine ne itikadına ne itimadına ne itminanına hiçbir şüphe, hiçbir tereddüt, hiçbir zaaf, hiçbir vesvese vermemesi ve maneviyatta ve meratib-i imaniyede terakki eden başta sahabeler, bütün ehl-i velayet her vakit onun mertebe-i imanından feyz almaları ve onu en yüksek derecede bulmaları bilbedahe gösterir ki imanı dahi emsalsizdir.

İşte böyle emsalsiz bir şeriat ve misilsiz bir İslâmiyet ve hârika bir ubudiyet ve fevkalâde bir dua ve cihan-pesendane bir davet ve mu’cizane bir iman sahibinde, elbette hiçbir cihetle yalan olamaz ve aldatmaz diye anladı ve aklı dahi tasdik etti.

Dördüncüsü: Enbiyaların icmaı nasıl ki vücud ve vahdaniyet-i İlahiyeye gayet kuvvetli bir delildir. Öyle de bu zatın doğruluğuna ve risaletine gayet sağlam bir şehadettir. Çünkü enbiya aleyhimüsselâmın doğruluklarına ve peygamber olmalarına medar olan ne kadar kudsî sıfatlar, mu’cizeler ve vazifeler varsa; o zatta en ileride olduğu tarihçe musaddaktır.

Demek, onlar nasıl ki lisan-ı kāl ile Tevrat, İncil ve Zebur ve suhuflarında bu zatın geleceğini haber verip insanlara beşaret vermişler ki kütüb-ü mukaddesenin o beşaretli işaratından yirmiden fazla ve pek zâhir bir kısmı, On Dokuzuncu Mektup’ta güzelce beyan ve ispat edilmiş. Öyle de lisan-ı halleriyle, yani nübüvvetleriyle ve mu’cizeleriyle; kendi mesleklerinde ve vazifelerinde en ileri, en mükemmel olan bu zatı tasdik edip davasını imza ediyorlar. Ve lisan-ı kāl ve icma ile vahdaniyete delâlet ettikleri gibi lisan-ı hal ve ittifakla bu zatın sadıkıyetine şehadet ediyorlar, diye anladı.

Beşincisi: Bu zatın düsturlarıyla ve terbiyeti ve tebaiyetiyle ve arkasında gitmeleriyle hakka, hakikate, kemalâta, keramata, keşfiyata, müşahedata yetişen binler evliya vahdaniyete delâlet ettikleri gibi; üstadları olan bu zatın sadıkıyetine ve risaletine icma ve ittifak ile şehadet ediyorlar. Ve âlem-i gaybdan verdiği haberlerin bir kısmını nur-u velayetle müşahede etmeleri ve umumunu nur-u imanla ya ilmelyakîn veya aynelyakîn veya hakkalyakîn suretinde itikad ve tasdik etmeleri, üstadları olan bu zatın derece-i hakkaniyet ve sadıkıyetini güneş gibi gösterdiğini gördü.

Altıncısı: Bu zatın ümmiliğiyle beraber getirdiği hakaik-i kudsiye ve ihtira ettiği ulûm-u âliye ve keşfettiği marifet-i İlahiyenin dersiyle ve talimiyle, mertebe-i ilmiyede en yüksek makama yetişen milyonlar asfiya-i müdakkikîn ve sıddıkîn-i muhakkikîn ve dâhî hükema-i mü’minîn, bu zatın üssü’l-esas davası olan vahdaniyeti, kuvvetli bürhanlarıyla bi’l-ittifak ispat ve tasdik ettikleri gibi; bu muallim-i ekberin ve bu üstad-ı a’zamın hakkaniyetine ve sözlerinin hakikat olduğuna ittifakla şehadetleri, gündüz gibi bir hüccet-i risaleti ve sadıkıyetidir. Mesela, Risale-i Nur yüz parçasıyla, sadakatinin bir tek bürhanıdır.

Yedincisi: Âl ü ashab namında nev-i beşerin enbiyadan sonra feraset ve dirayet ve kemalâtla en meşhur, en muhterem, en namdarı, en dindar, en keskin nazarlı taife-i azîmesi; kemal-i merak ile ve gayet dikkat ve nihayet ciddiyetle, bu zatın bütün gizli ve aşikâr hallerini ve fikirlerini ve vaziyetlerini taharri ve teftiş ve tetkik etmeleri neticesinde, bu zatın dünyada en sadık ve en yüksek ve en haklı ve hakikatli olduğuna ittifakla, icma ile sarsılmaz tasdikleri ve kuvvetli imanları, güneşin ziyasına delâlet eden gündüz gibi bir delildir diye anladı.

Sekizincisi: Bu kâinat nasıl ki kendini icad ve idare ve tertip eden ve tasvir ve takdir ve tedbir ile bir saray gibi bir kitap gibi bir sergi gibi bir temaşagâh gibi tasarruf eden sâni’ine ve kâtibine ve nakkaşına delâlet eder. Öyle de kâinatın hilkatindeki makasıd-ı İlahiyeyi bilecek ve bildirecek ve tahavvülatındaki Rabbanî hikmetleri talim edecek ve vazifedarane harekâtındaki neticeleri ders verecek ve mahiyetindeki kıymetini ve içindeki mevcudatın kemalâtını ilan edecek ve o kitab-ı kebirin manalarını ifade edecek bir yüksek dellâl, bir doğru keşşaf, bir muhakkik üstad ve bir sadık muallim istediği ve iktiza ettiği ve herhalde bulunmasına delâlet ettiği cihetle, elbette bu vazifeleri herkesten ziyade yapan bu zatın hakkaniyetine ve bu kâinat Hâlık’ının en yüksek ve sadık bir memuru olduğuna şehadet ettiğini bildi.

Dokuzuncusu: Madem bu sanatlı ve hikmetli masnuatıyla kendi hünerlerini ve sanatkârlığının kemalâtını teşhir etmek ve bu süslü ve ziynetli nihayetsiz mahlukatıyla kendini tanıttırmak ve sevdirmek ve bu lezzetli ve kıymetli hesapsız nimetleriyle kendine teşekkür ve hamdettirmek ve bu şefkatli ve himayetli umumî terbiye ve iaşe ile hattâ ağızların en ince zevklerini ve iştihaların her nevini tatmin edecek bir surette ihzar edilen Rabbanî it’amlar ve ziyafetlerle, kendi rububiyetine karşı minnettarane, müteşekkirane ve perestişkârane ibadet ettirmek ve mevsimlerin tebdili ve gece ve gündüzün tahvili ve ihtilafı gibi azametli ve haşmetli tasarrufat ve icraat ve dehşetli ve hikmetli faaliyet ve hallakıyet ile kendi uluhiyetini izhar ederek, o uluhiyete karşı iman ve teslim ve inkıyad ve itaat ettirmek ve her vakit iyiliği ve iyileri himaye ve fenalığı ve fenaları izale ve semavî tokatlarla zalimleri ve yalancıları imha etmek cihetiyle, hakkaniyet ve adaletini göstermek isteyen perde arkasında birisi var.

Elbette ve herhalde o gaybî zatın yanında en sevgili mahluku ve en doğru abdi, onun mezkûr maksatlarına tam hizmet ederek, hilkat-i kâinatın tılsımını ve muammasını hall ve keşfeden ve daima o Hâlık’ının namına hareket eden ve ondan istimdad eden ve muvaffakiyet isteyen ve onun tarafından imdada ve tevfike mazhar olan Muhammed-i Kureyşî (asm) denilen bu zat olacak.

Hem aklına dedi: Madem bu mezkûr dokuz hakikatler bu zatın sıdkına şehadet ederler; elbette bu âdem, benî-Âdem’in medar-ı şerefi ve bu âlemin medar-ı iftiharıdır. Ve ona Fahr-i Âlem ve Şeref-i benî-Âdem denilmesi pek lâyıktır. Ve onun elinde bulunan ferman-ı Rahmanî olan Kur’an-ı Mu’cizü’l-Beyan’ın haşmet-i saltanat-ı maneviyesinin nısf-ı arzı istilası ve şahsî kemalâtı ve yüksek hasletleri gösteriyor ki bu âlemde en mühim zat budur, Hâlık’ımız hakkında en mühim söz onundur.

İşte gel bak! Bu hârika zatın yüzer zâhir ve bâhir kat’î mu’cizelerinin kuvvetine ve dinindeki binler âlî ve esaslı hakikatlerine istinaden bütün davalarının esası ve bütün hayatının gayesi, Vâcibü’l-vücud’un vücuduna ve vahdetine ve sıfâtına ve esmasına delâlet ve şehadet ve o Vâcibü’l-vücud’u ispat ve ilan ve i’lam etmektir.

Demek, bu kâinatın bir manevî güneşi ve Hâlık’ımızın en parlak bürhanı, bu Habibullah denilen zattır ki onun şehadetini teyid ve tasdik ve imza eden, aldanmaz ve aldatmaz üç büyük icma var:

Birincisi: “Eğer perde-i gayb açılsa yakînim ziyadeleşmeyecek.” diyen İmam-ı Ali (ra) ve yerde iken arş-ı a’zamı ve İsrafil’in azamet-i heykelini temaşa eden Gavs-ı A’zam (ks) gibi keskin nazar ve gaybbîn gözleri bulunan binler aktab ve evliya-i azîmeyi câmi’ ve Âl-i Muhammed aleyhissalâtü vesselâm namıyla şöhret-şiar-ı âlem olan cemaat-i nuraniyenin icma ile tasdikleridir.

İkincisi: Bedevî bir kavim ve ümmi bir muhitte, hayat-ı içtimaiyeden ve efkâr-ı siyasiyeden hâlî ve kitapsız ve fetret asrının karanlıklarında bulunan ve pek az bir zamanda en medeni ve malûmatlı ve hayat-ı içtimaiyede ve siyasiyede en ileri olan milletlere ve hükûmetlere üstad ve rehber ve diplomat ve hâkim-i âdil olarak, şarktan garba kadar cihan-pesendane idare eden ve sahabe namıyla dünyada namdar olan cemaat-i meşhurenin ittifak ile; can ve mallarını, peder ve aşiretlerini feda ettiren bir kuvvetli iman ile tasdikleridir.

Üçüncüsü: Her asırda binlerle efradı bulunan ve her fende dâhiyane ileri giden ve muhtelif mesleklerde çalışan ve ümmetinde yetişen hadsiz muhakkik ve mütebahhir ulemasının cemaat-i uzmasının tevafuk ile ve ilmelyakîn derecesinde tasdikleridir.

Demek, bu zatın vahdaniyete şehadeti şahsî ve cüz’î değil belki umumî ve küllî ve sarsılmaz ve bütün şeytanlar toplansa karşısına hiçbir cihetle çıkamaz bir şehadettir, diye hükmetti.

İşte asr-ı saadette aklıyla beraber seyahat eden dünya misafiri ve hayat yolcusunun o medrese-i nuraniyeden aldığı derse kısa bir işaret olarak Birinci Makamın On Altıncı Mertebesi’nde böyle:

لَٓا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ ال۟وَاجِبُ ال۟وُجُودِ ال۟وَاحِدُ ال۟اَحَدُ الَّذٖى دَلَّ عَلٰى وُجُوبِ وُجُودِهٖ فٖى وَح۟دَتِهٖ فَخ۟رُ ال۟عَالَمِ وَ شَرَفُ نَو۟عِ بَنٖى اٰدَمَ بِعَظَمَةِ سَل۟طَنَةِ قُر۟اٰنِهٖ وَ حِش۟مَةِ وُس۟عَةِ دٖينِهٖ وَ كَث۟رَةِ كَمَالَاتِهٖ وَ عُل۟وِيَّةِ اَخ۟لَاقِهٖ حَتّٰى بِتَص۟دٖيقِ اَع۟دَائِهٖ وَ كَذَا شَهِدَ وَ بَر۟هَنَ بِقُوَّةِ مِاٰتِ ال۟مُع۟جِزَاتِ الظَّاهِرَاتِ ال۟بَاهِرَاتِ ال۟مُصَدِّقَةِ ال۟مُصَدَّقَةِ وَ بِقُوَّةِ اٰلَافِ حَقَائِقِ دٖينِهِ السَّاطِعَةِ ال۟قَاطِعَةِ بِاِج۟مَاعِ اٰلِهٖ ذَوِى ال۟اَن۟وَارِ وَ بِاِتِّفَاقِ اَص۟حَابِهٖ ذَوِى ال۟اَب۟صَارِ وَ بِتَوَافُقِ مُحَقِّقٖى اُمَّتِهٖ ذَوِى ال۟بَرَاهٖينِ وَ ال۟بَصَائِرِ النَّوَّارَةِ denilmiştir.

اَل۟بَاقٖى هُوَ ال۟بَاقٖى

Said Nursî

---

On Sekizinci Mektup ⇐ | Mektubat | ⇒ Yirminci Mektup

---