64.622
düzenleme
("Можно ли е пазител и надзорник, којшто одржува ред и редослед на сè што е на небото и на земјата, на сушата и во морето, и влажно и суво, и не остава ни мало ни големо без да го пресмета, можно ли е Тој да не ги одржува и да не ги набљудува делата на човекот..." içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu) |
("Зар не гледаш дека секој одделен цвет и плод во големата и опширна пролет се зачувува, и како сите свитоци што ги содржат неговите специфични активности, се чуваат во ред со сите закони на неговата изградба и модели на формите, зачувани во ограничен бр..." içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu) |
||
484. satır: | 484. satır: | ||
Потоа, ни прави впечаток дека Пазителот, Носителот на величието, ги зачувува образите на секое нешто чијшто живот истекува со завршувањето на неговите функции и тогаш отпатува од видливиот свет – ги задржува во свеста на живите, што премногу личи на Чуваната плоча (Левх-и Махфуз)(<ref>Погледни во фуснотата на Седми аспект.</ref>), и нешто слично на идеални огледала. Тој запишува синтетизирана приказна на секое создание во неговите семиња или ја гравира во неговите плодови, така што му го продолжува животот и го чува во надворешни и внатрешни огледала. Меморијата на човекот, плодот на дрвото, никулецот, семето, зрното на цветот – сето тоа открива колку е голема сеопфатноста на зачувувањето. | Потоа, ни прави впечаток дека Пазителот, Носителот на величието, ги зачувува образите на секое нешто чијшто живот истекува со завршувањето на неговите функции и тогаш отпатува од видливиот свет – ги задржува во свеста на живите, што премногу личи на Чуваната плоча (Левх-и Махфуз)(<ref>Погледни во фуснотата на Седми аспект.</ref>), и нешто слично на идеални огледала. Тој запишува синтетизирана приказна на секое создание во неговите семиња или ја гравира во неговите плодови, така што му го продолжува животот и го чува во надворешни и внатрешни огледала. Меморијата на човекот, плодот на дрвото, никулецот, семето, зрното на цветот – сето тоа открива колку е голема сеопфатноста на зачувувањето. | ||
Зар не гледаш дека секој одделен цвет и плод во големата и опширна пролет се зачувува, и како сите свитоци што ги содржат неговите специфични активности, се чуваат во ред со сите закони на неговата изградба и модели на формите, зачувани во ограничен број зрнца? Настапува нова пролет и свитоците се размножуваат во согласност со нивната прецизна и соодветна пресметка. Се раѓа сезона на превирања и изобилство, што се одликува со исклучителен ред и мудрост. Зар тоа не открива колку е силно влијанието на Божјото Складирање и Надзор и колку е моќна нивната сеопфатност? | |||
Откако зачувувањето достигнува таков степен на совршенство и универзалност во однос на ситни, привремени и вообичаени работи, логично ли е да не бидат зачувани човековите дела кои даваат значајни плодови во невидливиот свет, во задгробниот живот, во светот на духовите и пред апсолутното Божјо господарство? Можно ли е овие дела да бидат поништени и да не се запишат? Не, никако! Аллах е превисоко над сето тоа! | |||
Да, од изјавата на таков јасен начин на овој Божји атрибут – Надзорништвото, сфаќаме дека Владетелот на сите созданија посветува исклучително внимание за регистрирањето и запомнувањето на секое нешто, за контролирањето на сè што произлегува во Неговото царство. Тој одвојува максимално внимание на вршењето на Своето владеење и покажува восхитувачка заинтересираност за одржувањето на Своето господарство, така што снима или наредува да се сними и најмалата случка и најситната активност, зачувувајќи во многубројни документи сè што се случува во Неговото владеење. | |||
Оваа маргинална обемна и прецизна меморија сугерира дека без сомнение архивите ќе бидат отворени за да се побара баланс за делата, и особено за стореното од човекот – тоа почесно и ценето создание, чијашто природа е надарена со високи квалитети. Би требало неговите дела, кои се важни, и неговите постапки, кои се значајни, да бидат измерени со чувствителна вага, и да бидат подложени на прецизен баланс. Свитоците со неговите дела неизбежно ќе бидат извадени. | |||
Што мислиш, логично ли е да се прифати дека овој човек ќе биде изоставен штом е почестен со Божјото намесништво, натоварен со Врховната Одговорност (ал-Аманат ал-Ќубра), и е издигнат до рамништето на раководител и сведок за сите созданија преку неговата интервенција во богослужбените дела на поголемиот дел од нив и неговите богопохвали преку прогласувањето на единството меѓу разновидноста од созданија и засведочувањето на сеопфатното Господарство. Можно ли е овој човек да биде оставен да оди во гроб, за да спие во спокој, без да го разбудат, за да го прашаат за неговите мали и големи дела, без да го поведат кон Собирот, за да се произнесе за него и да не му се суди во Врховниот суд? Не, никако! Аллах е превисоко над сето тоа! | |||
<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr"> | <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr"> |
düzenleme