İçeriğe atla

Yirmi Sekizinci Mektup/en: Revizyonlar arasındaki fark

Yirmi Sekizinci Mektup/en (kaynağı gör)

17.10, 29 Ekim 2024 tarihindeki hâli

111 bayt kaldırıldı ,  29 Ekim
"------ <center> The Twenty-Seventh Letter ⇐ | The Letters | ⇒ The Twenty-Ninth Letter </center> ------" içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu
GörselVikimetin
("I have no doubt therefore that the above-mentioned points and the course of my life and my involuntarily studying fields of learning opposed to normal practice, outside my own will and awareness, were a powerful divine favour and dominical bounty bestowed to yield sacred results such as these." içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu)
Etiketler: Mobil değişiklik Mobil ağ değişikliği
("------ <center> The Twenty-Seventh Letter ⇐ | The Letters | ⇒ The Twenty-Ninth Letter </center> ------" içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu)
 
(Aynı kullanıcının aradaki diğer 48 değişikliği gösterilmiyor)
581. satır: 581. satır:
[This instance of divine favour was written some time ago confidentially and  was  added  to  the  end of the  Fourteenth  Word. However, most of the scribes have forgotten it and not written it. That is  to say, the appropriate place for it must  have been here, since it remained unknown.]
[This instance of divine favour was written some time ago confidentially and  was  added  to  the  end of the  Fourteenth  Word. However, most of the scribes have forgotten it and not written it. That is  to say, the appropriate place for it must  have been here, since it remained unknown.]


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''You ask me:'''“How is it that in the Words you have written from the Qur’an are a power  and  effectiveness  rarely to be found in the words of Qur’anic commentators  and those with  knowledge  of God? Sometimes a single  line  is  as powerful as a page, and one page as effective as a book?”
'''Benden sual ediyorsun:''' “Neden senin Kur’an’dan yazdığın Sözler’de bir kuvvet, bir tesir var ki müfessirlerin ve âriflerin sözlerinde nadiren bulunur. Bazen bir satırda, bir sahife kadar kuvvet var; bir sahifede, bir kitap kadar tesir bulunuyor?”
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''The Answer:'''A good answer: since the honour belongs to the Qur’an’s miraculousness and not to me, I say fearlessly: it is mostly like that for the following reason: The Words that have been written are not supposition, they are affirmation; they
'''Elcevap:''' –Güzel bir cevaptır– Şeref, i’caz-ı Kur’an’a ait olduğundan ve bana ait olmadığından bilâ-perva derim: Ekseriyet itibarıyla öyledir. Çünkü yazılan Sözler tasavvur değil tasdiktir, teslim değil imandır, marifet değil şehadettir, şuhuddur, taklit değil tahkiktir, iltizam değil iz’andır, tasavvuf değil hakikattir, dava değil dava içinde bürhandır.
are not submission, they are belief; they are not intuitive knowledge (marifet), they are a testifying and witnessing; they are not imitating, they are verification; they are not taking the part of something, they are comprehension of it; they are not Sufism, they are reality (hakikat); they are not a claim, they are the proof within the claim.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
The wisdom in this is as follows: Formerly, the  fundamentals of belief  were  protected, submission was strong.Even if the intuitive knowledge of those with knowledge of God lacked proof, their expositions were acceptable and sufficient. But at this time, since the misguidance of science has stretched out its hand to the fundamentals and pillars [of belief], the All- Wise and  Compassionate  One of Glory,  who  bestows a remedy for  every ill, in consequence of my impotence and weakness, want and need, mercifully bestowed in these writings of mine which serve the Qur’an a single ray from the comparisons of that Noble Qur’an, which are a most brilliant manifestation of its miraculousness.
Şu sırrın hikmeti budur ki: Eski zamanda, esasat-ı imaniye mahfuzdu, teslim kavî idi. Teferruatta, âriflerin marifetleri delilsiz de olsa beyanatları makbul idi, kâfi idi. Fakat şu zamanda dalalet-i fenniye, elini esasata ve erkâna uzatmış olduğundan, her derde lâyık devayı ihsan eden Hakîm-i Rahîm olan Zat-ı Zülcelal, Kur’an-ı Kerîm’in en parlak mazhar-ı i’cazından olan temsilatından bir şulesini; acz ve zaafıma, fakr ve ihtiyacıma merhameten hizmet-i Kur’an’a ait yazılarıma ihsan etti.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
All praise be  to  God, distant  truths  were  brought  close through the telescope of the mystery of comparisons.
Felillahi’l-hamd sırr-ı temsil dürbünüyle, en uzak hakikatler gayet yakın gösterildi.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Through the aspect of unity of the mystery of comparisons, truly disparate matters were collected together.
Hem sırr-ı temsil cihetü’l-vahdetiyle, en dağınık meseleler toplattırıldı.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Through the stairs of the mystery of comparisons, the highest truths were easily reached.
Hem sırr-ı temsil merdiveniyle, en yüksek hakaike kolaylıkla yetiştirildi.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Through the window of the mystery of comparisons, a certainty of belief in the truths of the Unseen and fundamentals of Islam was obtained close to the degree of witnessing (şuhûd). The intellect, as well as the imagination and fancy, and the soul and  caprice, were compelled to submit, and Satan too was compelled to surrender his weapons.
Hem sırr-ı temsil penceresiyle; hakaik-i gaybiyeye, esasat-ı İslâmiyeye şuhuda yakın bir yakîn-i imaniye hasıl oldu. Akıl ile beraber vehm ü hayal, hattâ nefis ve heva teslime mecbur olduğu gibi şeytan dahi teslim-i silaha mecbur oldu.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''In Short:'''Whatever beauty and effectiveness are found in my writings, they are only flashes of the Qur’anic comparisons. My share is only my intense need and my seeking, and my extreme impotence and my beseeching. The ill is mine, and the cure, the Qur’an’s.
'''Elhasıl:''' Yazılarımda ne kadar güzellik ve tesir bulunsa ancak temsilat-ı Kur’aniyenin lemaatındandır. Benim hissem, yalnız şiddet-i ihtiyacımla taleptir ve gayet aczimle tazarruumdur. Dert benimdir, deva Kur’an’ındır.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
<span id="Yedinci_Mesele’nin_Hâtimesidir"></span>
=== Yedinci Mesele’nin Hâtimesidir ===
===The Conclusion of the Seventh Matter===
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
[This is to banish any doubts that have arisen or may arise concerning the signs from the Unseen  apparent in the form of the above eight divine favours, and describes a further divine favour and its mighty mystery]
Sekiz inayet-i İlahiye suretinde gelen işarat-ı gaybiyeye dair gelen veya gelmek ihtimali olan evhamı izale etmek ve bir sırr-ı azîm-i inayeti beyan etmeye dairdir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
This conclusion consists of four points.
Şu Hâtime '''dört nükte'''dir:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''FIRST POINT'''We claimed in the Seventh Matter of the Twenty-Eighth Letter that we saw a sign from the Unseen, called the Eighth Favour, which we perceived in the seven or eight universal,  immaterial  divine  favours,  and  a  manifestation  of  that  sign  in  the embroideries known as the coincidences (tevâfukat). And we claim that those seven or eight universal divine favours are so powerful and certain that each on its own proves those signs from the Unseen. If, to suppose the impossible, some appear weak, or are denied even, it will not damage the certainty of that sign from the Unseen. A person who cannot deny the divine favours, cannot deny the signs.
'''Birinci Nükte:''' Yirmi Sekizinci Mektup’un Yedinci Mesele’sinde yedi sekiz küllî ve manevî inayat-ı İlahiyeden hissettiğimiz bir işaret-i gaybiyeyi “Sekizinci İnayet” namıyla “tevafukat” tabiri altındaki nakışta o işaratın cilvesini gördüğümüzü iddia etmiştik. Ve iddia ediyoruz ki: Bu yedi sekiz küllî inayatlar, o derece kuvvetli ve kat’îdirler ki her birisi tek başıyla o işarat-ı gaybiyeyi ispat eder. Farz-ı muhal olarak bir kısmı zayıf görülse hattâ inkâr edilse o işarat-ı gaybiyenin kat’iyetine halel vermez. O sekiz inayatı inkâr edemeyen, o işaratı inkâr edemez.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
But because people differ in respect of their level, and because the most numerous  level,  the mass of people, rely mostly on what they see, since the coincidences are not the most powerful but the most apparent of the eight divine favours – certainly the others are more powerful but since this is more general – I have been compelled to expound a truth by way of comparing them, with the intention of dispelling those doubts. It is like this:
Fakat tabakat-ı nâs muhtelif olduğu hem kesretli tabaka olan tabaka-i avam gözüne daha ziyade itimat ettiği için; o sekiz inayatın içinde en kuvvetlisi değil belki en zâhirîsi tevafukat olduğundan –çendan ötekiler daha kuvvetli fakat bu daha umumî olduğu için– ona gelen evhamı def’etmek maksadıyla bir muvazene nevinden, bir hakikati beyan etmeye mecbur kaldım. Şöyle ki:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
We  said  concerning  the  apparent  divine  favour  that  so  many  coincidences appeared in the word “Qur’an” and the phrase “God’s Noble Messenger, Upon whom be blessings and peace” in the treatise we had written that no doubt remained that they had  been  ordered  intentionally and  given  mutually  corresponding  positions. Our evidence that the will and intention is not ours is that we became aware of them only three or four years later. In which  case, as a work of divine favour, the will and intention  pertain  to  the  Unseen. This  singular  situation  was  bestowed  solely  to corroborate the miraculousness of the Qur’an and of Muhammad (UWBP), and in the form of the coincidences involving those two words.
O zâhirî inayet hakkında demiştik: Yazdığımız risalelerde, Kur’an kelimesi ve Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâm kelimesinde öyle bir derece tevafukat görünüyor; hiçbir şüphe bırakmıyor ki bir kasd ile tanzim edilip muvazi bir vaziyet verilir. Kasd ve irade ise bizlerin olmadığına delilimiz, üç dört sene sonra muttali olduğumuzdur. Öyle ise bu kasd ve irade, bir inayet eseri olarak gaybîdir. Sırf i’caz-ı Kur’an ve i’caz-ı Ahmediyeyi teyid suretinde o iki kelimede tevafuk suretinde o garib vaziyet verilmiştir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
In addition to the blessedness of these two words being a ratifying stamp of the Qur’an’s miraculousness  and  the  miracles  of Muhammad  (UWBP), the  great  majority of similar phrases manifest coincidences, but they appear only on a single page, while the two above phrases appear throughout the two treatises and in most of the others. We have said repeatedly that essentially coincidences may be found in other books, but not to this extraordinary extent, which demonstrates an elevated will and intention.
Bu iki kelimenin mübarekiyeti, i’caz-ı Kur’an ve i’caz-ı Ahmediyeye bir hâtem-i tasdik olmakla beraber; sair misil kelimeleri dahi ekseriyet-i azîme ile tevafuka mazhar etmişler. Fakat onlar, birer sahifeye mahsus. Şu iki kelime, bir iki risalenin umumunda ve ekser risalelerde görünüyor. Fakat mükerrer demişiz: Bu tevafukun aslı, sair kitaplarda da çok bulunabilir; amma kasd ve irade-i âliyeyi gösterecek bu derece garabette değildir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Now, although it is not possible to refute what we claim, there are one or two ways that it might appear to be thus if glanced at superficially.
Şimdi bu davamızı çürütmek kabil olmadığı halde, zâhir nazarlarda çürümüş gibi görmekte bir iki cihet olabilir:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
One is that they may say: “You had these coincidences in mind and brought them about in this way.
Birisi: “Sizler düşünüp öyle bir tevafuku rast getirmişsiniz.” diyebilirler. “Böyle bir şey yapmak kasd ile olsa rahat ve kolay bir şeydir.”
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
It would be easy to do that intentionally.” In reply we say this: in any matter two truthful witnesses are sufficient, but in this case a hundred truthful witnesses may be found who will testify that our will and intention played no part and that  we  became aware  of it  only three or four  years  later.
Buna karşı deriz ki: Bir davada iki şahid-i sadık kâfidir. Bu davamızdaki kasd ve irademiz taalluk etmeyerek, üç dört sene sonra muttali olduğumuza yüz şahid-i sadık bulunabilir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
I want  to  say in this connection that this wonder of the Qur’an proceeding from its miraculousness is not similar in kind to its miraculous  eloquence, or equal in degree. For that is beyond human power. But this wonder of its miraculousness could not occur through human power either; human power could not intervene in such a matter. If it did, it would be artificial and spoil it.(*<ref>*In one copy, on a page of the Eighteenth Sign of the Nineteenth Letter, the word “Qur’an” coincided nine times in this way. We drew a line through these and the word “Muhammad” appeared. Then on the opposite the page, the word “Qur’an” appeared eight times, and from all these the name of “Allah” emerged. Many wondrous things like these have been observed in the coincidences. We saw them with our own eyes. Signed: Bekir, Tevfik, Suleyman, Galib, Said
Bu münasebetle bir nokta söyleyeceğim: Bu keramet-i i’caziye, Kur’an-ı Hakîm belâgat cihetinde derece-i i’cazda olduğu nevinden değildir. Çünkü i’caz-ı Kur’an’da, kudret-i beşer o yolda giderek o dereceye yetişemiyor. Şu keramet-i i’caziye ise kudret-i beşerle olamıyor; kudret, o işe karışamıyor. Karışsa sun’î olur, bozulur. '''(Hâşiye<ref>'''Hâşiye:''' On Dokuzuncu Mektup’un On Sekizinci İşaret’inde; bir nüshada, bir sahifede dokuz Kur’an tevafuk suretinde bulunduğu halde birbirine hat çektik, mecmuunda Muhammed lafzı çıktı. O sahifenin mukabilindeki sahifede sekiz Kur’an tevafukla beraber, mecmuunda lafzullah çıktı. Tevafukatta böyle bedî’ şeyler çok var.  
</ref>)
<br>
Bu hâşiyenin mealini gözümüzle gördük.
<br>
Bekir, Tevfik, Süleyman,
<br>
Galib, Said</ref>)'''
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''Third Point'''In connection with particular signs and general signs, we shall indicate a fine point of dominicality and mercifulness:
'''Üçüncü Nükte:''' İşaret-i hâssa, işaret-i âmme münasebetiyle bir sırr-ı dakik-i rububiyet ve Rahmaniyete işaret edeceğiz:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
One of my brothers said something very good; I shall make it the subject here. What he said was this: one day I showed him a clear example of a coincidence and he said: “That’s good! In fact all truths and realities are good, but the coincidences in the Words and its success are even better.”
Bir kardeşimin güzel bir sözü var. O sözü, bu meseleye mevzu edeceğim. Sözü de şudur ki: Bir gün güzel bir tevafukatı ona gösterdim, dedi: “Güzel! Zaten her hakikat güzeldir. Fakat bu Sözler’deki tevafukat ve muvaffakiyet daha güzeldir.”
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
“Yes,” I said, “everything is in reality good, or in itself good, or good in  respect of its results. And this goodness looks to general dominicality, all-embracing mercy,  and universal manifestation. Like you said, the sign from the Unseen in this success is even better. This is because it takes the form of a particular mercy and particular dominicality and  particular manifestation.” We shall make this easier to understand with a comparison. It is like this:
Ben de dedim: Evet, her şey ya hakikaten güzeldir ya bizzat güzeldir veya neticeleri itibarıyla güzeldir. Ve bu güzellik, rububiyet-i âmmeye ve şümul-ü rahmete ve tecelli-i âmmeye bakar. Dediğin gibi bu muvaffakiyetteki işaret-i gaybiye daha güzeldir. Çünkü bu, rahmet-i hâssaya ve rububiyet-i hâssaya ve tecelli-i hâssaya bakar bir surettedir. Bunu bir temsil ile fehme takrib edeceğiz. Şöyle ki:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Through  his  universal  sovereignty  and  law,  a  king  may  encompass  all  the members of his nation with his royal mercy. Each receives the king’s favour and is subject to his rule  directly. The members all have numerous particular connections within the universality.
Bir padişahın umumî saltanatı ve kanunu ile merhamet-i şahanesi umum efrad-ı millete teşmil edilebilir. Her fert, doğrudan doğruya o padişahın lütfuna, saltanatına mazhardır. O suret-i umumiyede, efradın çok münasebat-ı hususiyesi vardır.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
The second aspect are the king’s particular bounties and particular orders: above the law, he bestows favours on persons and gives his orders.
İkinci cihet, padişahın ihsanat-ı hususiyesidir ve evamir-i hâssasıdır ki umumî kanunun fevkinde, bir ferde ihsan eder, iltifat eder, emir verir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Like this comparison, everything receives a share of the general dominicality and all-encompassing  mercy  of the Necessarily Existent One, the All-Wise and Compassionate Creator. He has disposal over everything through His power, will, and all-embracing  knowledge;  He intervenes in the  most  insignificant matters  of  all things; His dominicality embraces them. Everything  is in need of Him  in every respect. All of  their works are performed and ordered through His knowledge and wisdom. Neither nature has the ability to hide within the sphere of disposal of His dominicality, or have any effect or intervene, nor can chance interfere in the works of His wisdom and its fine balance. We have refuted chance and nature in twenty places in the Risale-i Nur with decisive proofs, executing them with the sword of the Qur’an; we have demonstrated their interference to be impossible.
İşte bu temsil gibi Zat-ı Vâcibü’l-vücud ve Hâlık-ı Hakîm ve Rahîm’in umumî rububiyet ve şümul-ü rahmeti noktasında her şey hissedardır. Her şeyin hissesine isabet eden cihette, hususi onunla münasebettardır. Hem kudret ve irade ve ilm-i muhitiyle her şeye tasarrufatı, her şeyin en cüz’î işlerine müdahalesi, rububiyeti vardır. Her şey, her şe’ninde ona muhtaçtır. Onun ilim ve hikmetiyle işleri görülür, tanzim edilir. Ne tabiatın haddi var ki o daire-i tasarruf-u rububiyetinde saklansın ve tesir sahibi olup müdahale etsin ve ne de tesadüfün hakkı var ki o hassas mizan-ı hikmet dairesindeki işlerine karışsın. Risalelerde yirmi yerde kat’î hüccetlerle tesadüfü ve tabiatı nefyetmişiz ve Kur’an kılıncıyla idam etmişiz, müdahalelerini muhal göstermişiz.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
But the people of neglect have called “chance,” matters they do not know the wisdom of and reason for in the sphere of apparent causes within universal dominicality. They have been unable to see some of the laws of the divine acts concealed beneath the veil of nature, the wisdom and purposes of which they do not comprehend, and they have recourse to nature.
Fakat rububiyet-i âmmedeki daire-i esbab-ı zâhiriyede, ehl-i gafletin nazarında hikmeti ve sebebi bilinmeyen işlerde, tesadüf namını vermişler. Ve hikmetleri ihata edilmeyen bazı ef’al-i İlahiyenin kanunlarını –tabiat perdesi altında gizlenmiş– görememişler, tabiata müracaat etmişler.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
The second is His particular dominicality and particular favours and merciful succour, through which the names of Merciful and Compassionate come to the aid of individuals unable  to bear the constraints of the general laws; they assist them in particular fashion and save them from those crushing constraints. Therefore, all living beings and especially man may seek help from Him at all times, and receive succour.
İkincisi, hususi rububiyetidir ve has iltifat ve imdad-ı Rahmanîsidir ki umumî kanunların tazyikatı altında tahammül edemeyen fertlerin imdadına Rahmanu’r-Rahîm isimleri imdada yetişirler. Hususi bir surette muavenet ederler, o tazyikattan kurtarırlar. Onun için her zîhayat, hususan insan, her anda ondan istimdad eder ve meded alabilir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Thus, the favours in this particular dominicality cannot be hidden under chance by the people of neglect, nor be ascribed to nature.
İşte bu hususi rububiyetindeki ihsanatı, ehl-i gaflete karşı da tesadüf altına gizlenmez ve tabiata havale edilmez.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
It is in consequence of this that we have considered and believed the signs from the Unseen in The Miraculousness of the Qur’an and The Miracles of Muhammad to be particular  signs, certain that they are a particular succour and particular divine favour showing themselves against the obdurate deniers. So we have proclaimed them purely for God’s sake. If we were mistaken in doing so, may God forgive us. Amen.
İşte bu sırra binaendir ki İ’caz-ı Kur’an ve Mu’cizat-ı Ahmediye’deki işarat-ı gaybiyeyi, hususi bir işaret telakki ve itikad etmişiz. Ve bir imdad-ı hususi ve muannidlere karşı kendini gösterecek bir inayet-i hâssa olduğunu yakîn ettik. Ve sırf lillah için ilan ettik. Kusur etmişsek Allah affetsin, âmin!
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
O our Sustainer, do not take us to task if we forget or do wrong.(2:286)
رَبَّنَا لَا تُؤَاخِذ۟نَٓا اِن۟ نَسٖينَٓا اَو۟ اَخ۟طَا۟نَا
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
915. satır: 852. satır:
</div>
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
<span id="Sekizinci_Risale_olan_Sekizinci_Mesele"></span>
== Sekizinci Risale olan Sekizinci Mesele ==
==The Eighth Matter, which is the Eighth Part==
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
[This matter consists of six questions comprising eight points.]
Şu Mesele, altı sualin cevabı olup '''sekiz nükte'''dir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
<span id="Birinci_Nükte"></span>
=== Birinci Nükte ===
===FIRST POINT===
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
We have perceived many signs from the Unseen suggesting that we are being employed in the service of the Qur’an by a hand of favour, and some of these we have pointed out. Now, a new sign is this:
Bir dest-i inayet altında hizmet-i Kur’aniyede istihdam edildiğimize dair çok enva-ı işarat-ı gaybiyeyi hissettik ve bazılarını gösterdik. Şimdi o işaratın bir yenisi daha şudur ki:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
most of the Words contain coincidences from the
Ekser Sözler’de tevafukat-ı gaybiye var. '''(Hâşiye<ref>'''Hâşiye:''' Tevafukat ise ittifaka işarettir; ittifak ise ittihada emaredir, vahdete alâmettir; vahdet ise tevhidi gösterir; tevhid ise Kur’an’ın dört esasından en büyük esasıdır.</ref>)''' Ezcümle: Resul-i Ekrem kelimesinde ve aleyhissalâtü vesselâm ibaresinde ve Kur’an lafz-ı mübarekesinde, bir nevi cilve-i i’caz temessül ettiğine bir işaret var.
Unseen (tevâfukat-ı gaybiye).(*<ref>*Coincidences indicate mutual correspondence, and mutual correspondence indicates agreement, and agreement is a sign of unity, and unity shows unification, that is, the affirmation of divine unity (tawhid), which is the greatest of the Qur’an’s four aims.</ref>)In short, it indicates that a sort of manifestation of miraculousness is embodied in the words “God’s Most Noble Messenger,” the phrase, “Upon whom be blessings and peace,” and in the blessed word “Qur’an.”
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
However hidden and slight  signs from the Unseen are, they indicate the acceptability of our service and rightness of the matters, and so in my opinion hold great importance and power.
İşarat-ı gaybiye ne kadar gizli ve zayıf da olsa hizmetin makbuliyetine ve meselelerin hakkaniyetine delâlet ettiği için bence çok ehemmiyetlidir ve çok kuvvetlidir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Furthermore, they break my pride and have demonstrated to me categorically that I am merely an interpreter.
Hem gururumu kırar ve sırf bir tercüman olduğumu kat’iyen bana gösterdi.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
They leave nothing to cause me pride; they only show up things that prompt thanks.
Hem hiç medar-ı iftihar benim için bir şey bırakmıyor, yalnız medar-ı şükran olan şeyleri gösteriyor.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Since they pertain to the Qur’an and pass to the account of its miraculousness; and since our wills definitely do not  interfere; and since they encourage those who  are lazy in their service,  and afford the  conviction that the treatises are true; and since they are a form of divine bestowal to us, and  to make them known is to make known a divine bounty, and to do so reduces to silence those obdurate people who understand only what they see; it is surely necessary to make them known; God willing, it causes no harm.
Hem madem Kur’an’a aittir ve i’caz-ı Kur’an hesabına geçiyor ve kat’iyen cüz-i ihtiyarîmiz karışmıyor ve hizmette tembellik edenleri teşvik ediyor ve risalenin hak olduğuna kanaat veriyor ve bizlere bir nevi ikram-ı İlahîdir ve izharı tahdis-i nimettir. Ve aklı gözüne inmiş mütemerridleri iskât ediyor; elbette izharı lâzımdır, inşâallah zararsızdır.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
One  of  the  signs  from  the  Unseen  is  this: out  of  His  perfect  mercy  and munificence, in order to encourage us in our service of the Qur’an and faith and put our  hearts  at rest, Almighty God bestowed a subtle dominical favour on us and a divine gift in  all the treatises we have written, and particularly in The Miracles of Muhammad, The Miraculousness of the Qur’an, and Thirty-Three Windows, in the form of a sign from the Unseen indicating the acceptability of our service and that what we have written is the truth. That is, He causes the same words on a page to face one another.
'''İşte şu işarat-ı gaybiyenin birisi de şudur ki:''' Cenab-ı Hak kemal-i rahmet ve kereminden, Kur’an’a ve imana hizmet ile meşgul olan bizleri teşvik ve kulûbümüzü tatmin için; bir ikram-ı Rabbanî ve bir ihsan-ı İlahî suretinde hizmetimizin makbuliyetine alâmet ve yazdığımız hak olduğuna işaret-i gaybiye nevinden, bütün risalelerimizde ve bilhassa Mu’cizat-ı Ahmediye ve İ’caz-ı Kur’an ve Pencereler Risalelerinde, tevafukat-ı gaybiye nevinden bir letafet ihsan etmiştir. Yani bir sahifede, misil olarak gelen kelimeleri birbirine baktırıyor.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
In this is a sign from the Unseen that they are ordered by an unseen will which says: “Don’t rely on your own wills and comprehension. Without your knowing or being aware of it, wondrous embroideries and arrangements are being made.”
Bunda bir işaret-i gaybiye veriliyor ki: “Bir irade-i gaybî ile tanzim edilir. İhtiyarınıza ve şuurunuza güvenmeyiniz. İhtiyarınızın haberi olmadan ve şuurunuz yetişmeden, hârika nakışlar ve intizamlar yapılıyor.”
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
The words “God’s Most Noble Messenger” and “Upon whom be blessings and peace” in The Miracles of Muhammad in particular are like mirrors showing clearly the signs of those coincidences from the Unseen. In a copy written by a new, inexperienced scribe, on all the pages other than five, more than two hundred “Upon whom be blessings and peace”s face one another in lines.
Bâhusus Mu’cizat-ı Ahmediye Risalesi’nde lafz-ı Resul-i Ekrem ve lafz-ı salavat bir âyine hükmüne geçip o tevafukat-ı gaybiye işaretini sarîh gösteriyor. Yeni, acemi bir müstensihin yazısında, beş sahife müstesna, mütebâki iki yüzden fazla salavat-ı şerife birbirine muvazi olarak bakıyorlar.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
These coincidences are not the work of chance, which might unconsciously give rise to one or two out of ten, neither do they spring from the thought of an unfortunate like myself, who is unskilled in art, and, concentrating only on the meaning, dictates thirty to forty pages at great speed in one hour, not writing himself but getting others to write.
Şu tevafukat ise şuursuz, yalnız on adette bir iki tevafuka sebep olabilen tesadüfün işi olmadığı gibi sanatta maharetsiz, yalnız manaya hasr-ı nazar ederek gayet süratle bir iki saatte, otuz kırk sahifeyi telif eden ve kendi yazmayan ve yazdıran benim gibi bir bîçarenin düşünüşü dahi elbette değildir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
I became aware of them only after six years through the guidance of the Qur’an and  the  coinciding  of  nine  instances  of  the  pronoun  “inna”  in  the  Qur’anic commentary, Isharat al-I’jaz (Signs of Miraculousness). The copyists were astounded when they heard about  them from me.
İşte altı sene sonra, yine Kur’an’ın irşadıyla ve İşaratü’l-İ’caz olan tefsirin dokuz اِنَّا nın tevafuk suretiyle gelen irşadıyla sonra muttali olmuşum. Müstensihler ise benden işittikleri vakit, hayret içinde hayrette kaldılar.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
The words “God’s Noble Messenger” and “Upon whom be blessings and  peace” in the Nineteenth Letter were like a small mirror  reflecting  one  of  Muhammad’s  (UWBP)  miracles.  Similarly,  the  word “Qur’an” in the Twenty-Fifth Word, The Miraculousness of the Qur’an, and in the Eighteenth Sign of the Nineteenth Letter, manifested a sort of miracle: of the forty classes of humanity, a kind of the Qur’an’s miraculousness was manifested before the class of people who rely on what they see with their  eyes, in all the treatises in the form of coincidences from the Unseen, which is only one sort of the forty sorts of that kind of miraculousness. And of its forty types, it was manifested  through the word “Qur’an.” It was as follows:
Nasıl ki lafz-ı Resul-i Ekrem ve lafz-ı salavat; On Dokuzuncu Mektup’ta, mu’cizat-ı Ahmediyenin bir nevinin bir nevi küçük âyinesi hükmüne geçti. Öyle de Yirmi Beşinci Söz olan İ’caz-ı Kur’an’da ve On Dokuzuncu Mektup’un On Sekizinci İşaret’inde lafz-ı Kur’an dahi kırk tabakadan, yalnız gözüne itimat eden tabakasına karşı, bir nevi mu’cizat-ı Kur’aniyenin, o nev’in kırk cüzünden bir cüzü, tevafukat-ı gaybiye suretinde bütün risalelerde tecelli etmekle beraber, o cüzün kırk cüzünden bir cüzü, lafz-ı Kur’an içinde tezahür etmiş. Şöyle ki:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
The word “Qur’an” was repeated a hundred times in the Twenty-Fifth Word and in the Eighteenth Sign of the Nineteenth Letter; it did not conform only rarely, once or twice; all  the rest  look to each other.
Yirmi Beşinci Söz’de ve On Dokuzuncu Mektup’un On Sekizinci İşaret’inde yüz defa “Kur’an” lafzı tekerrür etmiş; pek nadir olarak bir iki kelime hariç kalmış, mütebâkisi bütün birbirine bakıyor.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
For example, on page forty-three in the Second Ray, the word “Qur’an” appears seven times and they all face each other. On page fifty-six, eight instances of it face each other; only the ninth is an exception.
İşte mesela, İkinci Şuâ’nın kırk üçüncü sahifesinde yedi “Kur’an” lafzı var, birbirine bakıyor. Ve sahife elli altıda sekizi birbirine bakıyor, yalnız dokuzuncu müstesna kalmış.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
The five instances of the word on page sixt y-nine, now open before me, face each other. And so on. On all the pages the instances of the word “Qur’an” correspond. Out of five or six only rarely does one remain outside the pattern.
İşte şu –şimdi gözümüzün önünde– altmış dokuzuncu sahifedeki beş lafz-ı Kur’an, birbirine bakıyor ve hâkeza… Bütün sahifelerde gelen mükerrer lafz-ı Kur’an, birbirine bakıyor. Pek nadir olarak beş altı taneden bir tane hariç kalıyor.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
As for other words, on page thirty-three – now open in front of me – the word “am” (or) is repeated fifteen times and fourteen of them face each other. And on this page there are  nine instances of the word “iman” (faith or belief); they face each other. Only, because the scribe left a large space, one of them has deviated a little. On the page now open before me, the word “mahbub” (beloved) is repeated twice; one on the third line and one on the fifteenth; they look to each other in perfectly balanced fashion. Between them, four instances of the word “aşk” (love) have been arranged looking to each other. Other coincidences from the Unseen may be compared to these.
Sair tevafukat ise –işte gözümüzün önünde– sahife otuz üçte, on beş adet اَم۟ lafzı var; on dördü birbirine bakıyor. Hem gözümüzün önünde şu sahifede dokuz iman lafzı var, birbirine bakıyor; yalnız birisi, müstensihin fâsıla vermesiyle az inhiraf etmiş. Hem şu gözümüzün önündeki sahifede iki “mahbub” var –biri üçüncü satırda, biri on beşinci satırdadır– kemal-i mizanla birbirine bakıyor. Onların ortasında dört “aşk” dizilmiş, birbirine bakıyorlar. Daha sair tevafukat-ı gaybiye bunlara kıyas edilsin.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Whoever the scribe, and whatever form their lines and pages take, these coincidences are bound to occur to such an extent that it cannot be doubted that they are neither the work of chance nor the creation of the author and scribes. However, they are more striking when written by some of them. This means there is a handwriting that fits these treatises. Some of the scribes approach it. It is strange, it appears most not with the most skilful of them but with the most inexperienced.
Hangi müstensih olursa olsun; satırları, sahifeleri ne şekilde olursa olsun alâküllihal bu tevafukat-ı gaybiye öyle bir derecede var ki şüphe bırakmıyor ki ne tesadüfün işi ve ne de müellifin ve müstensihlerin düşünüşüdür. Fakat bazı hatta daha ziyade tevafukat göze çarpıyor. Demek, şu risalelere mahsus bir hatt-ı hakiki vardır. Bazıları, o hatta yakınlaşıyor. Garaibdendir ki en mahir müstensihlerin değil belki acemilerin yazılarında daha ziyade görülür.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
It is understood from this that the art, grace, and virtues of the Words, which are a sort of commentary on the Qur’an, are not anybody’s; the garments of the harmonious, well-ordered style, which fit the blessed stature of the orderly, beautiful Qur’anic truths, are not measured and cut out voluntarily and consciousnessly by  anyone. It is that their stature requires them to be thus; it is an unseen hand that measures them and cuts them according to the stature, and clothes it in them. As for myself (lit. us), I am an interpreter among them, a servant.
Bundan anlaşılıyor ki Kur’an’ın bir nevi tefsiri olan Sözler’deki hüner ve zarafet ve meziyet kimsenin değil; belki muntazam, güzel hakaik-i Kur’aniyenin mübarek kametlerine yakışacak mevzun, muntazam üslup libasları, kimsenin ihtiyar ve şuuruyla biçilmez ve kesilmez. Belki onların vücududur ki öyle ister ve bir dest-i gaybîdir ki o kamete göre keser, biçer, giydirir. Biz ise içinde bir tercüman, bir hizmetkârız.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
<span id="Dördüncü_Nükte"></span>
=== Dördüncü Nükte ===
===FOURTH POINT===
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
In  your  first  question,  you  ask  five  or  six  questions: “What  will  the  Great Gathering and Last Judgement be like? Will everyone be naked? How shall we find our  friends there, and how shall we find God’s Noble Messenger (Upon whom be blessings  and  peace)  in  order  to  avail  ourselves  of  his  intercession? How  will innumerable people meet with a single person? What will the garments of the people of Paradise and those of Hell be like? And who will show us the way?”
'''Beş altı suali tazammun eden birinci sualinizde:''' “Meydan-ı haşre cem’ ve keyfiyet nasıl ve üryan mı olacak? Ve dostlarla görüşmek için ve Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâmı şefaat için nasıl bulacağız? Hadsiz insanlarla bir tek zat nasıl görüşecek? Ehl-i cennet ve cehennemin libasları nasıl olacak? Ve bize kim yol gösterecek?” diyorsunuz.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''The Answer:'''The answers to these questions are given most clearly and explicitly in the books of Hadith. Here we shall mention only one or two points related to our way and method. As follows:
'''Elcevap:''' Şu sualin cevabı, gayet mükemmel ve vâzıh olarak kütüb-ü ehadîsiyede vardır. Meşrep ve mesleğimize ait yalnız bir iki nükteyi söyleyeceğiz. Şöyle ki:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''Firstly:'''It is explained in a letter(*<ref>*See, The First Letter, page</ref>)that the field of the resurrection is within the earth’s annual orbit. Just as it now sends its immaterial produce to the tablets of that field, so with its annual rotation it defines a circle, and through the  produce of that existent circle is a source for the formation of the field of the resurrection. The Lesser Hell at the centre of this dominical ship known as the earth will be emptied into  the Greater Hell, so too its inhabitants will be emptied into the field of the resurrection.
'''Evvela:''' Bir mektupta; meydan-ı haşir, küre-i arzın medar-ı senevîsinde olduğunu ve küre-i arz şimdiden manevî mahsulatını o meydanın elvahlarına gönderdiği gibi; senevî hareketiyle, bir daire-i vücudun temessül ve o daire-i vücudun mahsulatıyla bir meydan-ı haşrin teşekkülüne bir mebde olduğu ve küre-i arz denilen şu sefine-i Rabbaniyenin merkezindeki cehennem-i suğrayı cehennem-i kübraya boşalttığı gibi sekenesini de meydan-ı haşre boşaltacağı beyan edilmiştir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''Secondly:'''The occurrence of the resurrection, as well as the existence of the field where  it  will  take  place,  have  been  proved  decisively  chiefly  in  the  Tenth  and Twenty-Ninth Words, and in others of the Words.
'''Sâniyen:''' Onuncu ve Yirmi Dokuzuncu Sözler başta olarak sair Sözlerde, gayet kat’î bir surette o haşrin meydanı ile beraber vücudu kat’î olarak ispat edilmiştir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''Thirdly:'''As for meeting with people, it is proved conclusively in the Sixteenth, Thirty-First,  and  Thirty-Second  Words  that  through  the  mystery  of  luminosity a person may be present in thousands of places at the same instant, and may meet with millions of people.
'''Sâlisen:''' Görüşmek ise On Altıncı Söz’de ve Otuz Bir ve Otuz İki’de kat’iyen ispat edilmiştir ki bir zat nuraniyet sırrıyla, bir dakikada binler yerde bulunup milyonlar adamlarla görüşebilir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''Fourthly:'''It is required by the name of All-Wise that at the Great Gathering and resurrection of the dead, having been stripped of artificial clothes, Almighty God will clothe men in natural garments, just as He now clothes beings with spirits, other than man, in  natural  garments. In  this  world,  the  wisdom  in  artificial  clothes  is  not restricted to protection  against heat and cold, adornment, and covering the private parts; another  important  instance  of wisdom  is  their  resembling an  index  or  list indicating  man’s  power  of  disposal  over  the  other  species  of  beings, and  his relationship with them, and commandership over them. He might otherwise have been clothed in cheap and easy natural dress. For if it had not been for this wisdom, man would have draped himself in various rags, becoming the laughing-stock of conscious animals  and  a  buffoon  in their  eyes;  he would  have  make  them  laugh. At the resurrection of the dead this relation will not be present, nor will the instance of wisdom, so neither should the list be present.
'''Râbian:''' Cenab-ı Hak, insandan başka zîruh mahlukatına fıtrî birer libas giydirdiği gibi; meydan-ı haşirde sun’î libaslardan üryan olarak fakat fıtrî bir libas giydirmesi, ism-i Hakîm muktezasıdır. Dünyada sun’î libasın hikmeti, yalnız soğuk ve sıcaktan muhafaza ve ziynet ve setr-i avrete münhasır değildir; belki mühim bir hikmeti, insanın sair nevilerdeki tasarruf ve münasebetine ve kumandanlığına işaret eden bir fihriste ve bir liste hükmündedir. Yoksa kolay ve ucuz, fıtrî bir libas giydirebilirdi. Çünkü bu hikmet olmazsa muhtelif paçavraları vücuduna sarıp giyen insan, şuurlu hayvanatın nazarında ve onlara nisbeten bir maskara olur, manen onları güldürür. Meydan-ı haşirde, o hikmet ve münasebet yok. O liste de olmaması lâzım gelir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''Fifthly:'''When  it comes to  having someone to  show the way, for  those like yourself who have entered under the light of the Qur’an, it will be the Qur’an. Look at the start of the Suras which begin Alif. Lam. Mim., and Alif. Lam. Ra., and Ha. Mim.: you will see and understand how acceptable an intercessor is the Qur’an, how true a guide, how sacred a light!
'''Hâmisen:''' Rehber ise senin gibi Kur’an’ın nuru altına girenlere, Kur’an’dır. الٓمٓ lerin الٰرٓ ların حٰمٓ lerin başlarına bak, anla ki Kur’an ne kadar makbul bir şefaatçi ne kadar doğru bir rehber ne kadar kudsî bir nur olduğunu gör!
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''Sixthly:''' As for the garments of the people of Paradise and the people of Hell, the principle in the Twenty-Eighth Word explaining why the houris wear seventy dresses is applicable here too. It is as follows:
'''Sâdisen:''' Ehl-i cennet ve ehl-i cehennemin libasları ise Yirmi Sekizinci Söz’de hurilerin yetmiş hulle giymesine dair beyan edilen düstur burada da caridir. Şöyle ki:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
A person of Paradise will of course want to benefit continuously from all the varieties of beings there. The good things of Paradise will vary greatly. He will all the time communicate with all the varieties of its beings. In which case, he will clothe himself and  his houris in samples, in small amount, of the good things of Paradise, and they will each become like small Paradises.
Ehl-i cennet olan bir insan, cennetin her nevinden her vakit istifade etmek, elbette arzu eder. Cennetin gayet muhtelif enva-ı mehasini var. Her vakit bütün cennetin envaıyla mübaşeret eder. Öyle ise cennetin mehasininin numunelerini, küçük bir mikyasta kendine ve hurilerine giydirir. Kendisi ve hurileri birer küçük cennet hükmüne geçer.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
For  example, a person collects together  in  his  garden  samples  of the  flower species dispersed throughout the country, making it a miniature specimen of it; and a shopkeeper collects samples of all his wares in a list; and a man makes for himself a garment and  everything necessary for his house from samples of all the species of creatures in the world, which he governs, has disposal over, and with which he is connected.Similarly, a person whose abode is Paradise – especially if he used all his senses and  non-physical  faculties  in  worship  and  has  gained  the right  to  experience  the pleasures of Paradise – will himself and his houris be clothed by divine mercy in a sort  of  garment  that  will  show  every one  of all  the  varieties  of the  wonders  of Paradise, so as to gratify all  his  senses, please all his members, and delight all his subtle faculties.
Nasıl ki bir insan, bir memlekette münteşir bulunan çiçekler envaını, numunegâh küçük bir bahçesinde cem’eder ve bir dükkâncı, bütün mallarındaki numuneleri bir listede cem’eder ve bir insan, tasarruf ettiği ve hükmettiği ve münasebettar olduğu enva-ı mahlukatın numunelerini, kendine bir elbise ve bir levazımat-ı beytiye yapıyor; öyle de ehl-i cennet olan bir insan, hususan bütün duygularıyla ve cihazat-ı maneviyesiyle ubudiyet etmiş ve cennetin lezaizine istihkak kesbetmiş ise her bir duygusunu memnun edecek, her bir cihazatını okşayacak, her bir letaifini zevklendirecek bir tarzda, cennetin her bir nevinden birer mehasini gösterecek bir tarz-ı libası, kendilerine ve hurilerine rahmet-i İlahiye tarafından giydirilecek.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Evidence that those numerous garments will not all be of the same kind or sort is the Hadith: “The houris will be dressed in seventy garments, yet the marrow in their leg bones will still be visible.”(*<ref>*Bukhari, Bad’ al-Khalq, 8; Tirmidhi, Qiyama, 60; Janna, 5; Darimi, Riqaq, 108; Musnad, ii, 345; iii,16.</ref>)That is to say, from the top garment to the innermost one, there will be degrees gratifying and delighting all the senses and members with different subtle wonders in different ways.
Ve o müteaddid hulleler bir cinsten, bir neviden olmadığına delil, şu mealdeki hadîstir ki: “Huriler yetmiş hulle giydikleri halde, bacaklarındaki ilikleri görünür, setretmiyor.” Demek, en üstündeki hulleden tâ en alttaki hulleye kadar ayrı ayrı mehasinle, ayrı ayrı tarzda, hissiyatı ve duyguları zevklendirecek, memnun edecek mertebeler var.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
As for the people of Hell, since they committed sins in this world with their eyes, their  ears, their hearts, their hands, and their minds, and so on, it does not seem contrary to wisdom and justice that in Hell they will be made to wear a garment made up of various pieces that will be a small Hell, and will cause them torment and pain in accordance with their sins.
Ehl-i cehennem ise nasıl ki dünyada gözüyle, kulağıyla, kalbiyle, eliyle, aklıyla ve hâkeza bütün cihazatıyla günahlar işlemiş; elbette cehennemde onlara göre elem verecek, azap çektirecek ve küçük bir cehennem hükmüne gelecek muhtelifü’l-cins parçalardan yapılmış elbise giydirilmek, hikmete ve adalete münafî görünmüyor.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
<span id="Beşinci_Nükte"></span>
=== Beşinci Nükte ===
===FIFTH POINT===
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
You ask if in that period between prophets the forefathers of the God’s Noble Messenger (Upon whom be blessings and peace) belonged to a religion and were religious.
'''Sual ediyorsunuz ki:''' Zaman-ı fetrette, Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâmın ecdadı bir din ile mütedeyyin mi idiler?
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''The Answer:'''There are narrations stating that they were religious, adhering to the vestiges of the religion of Abraham (Upon whom be peace),(*<ref>*Nabhani, Hujjat Allah ‘ala’l-‘Alamin, 414.</ref>)
'''Elcevap:''' Hazret-i İbrahim aleyhisselâmın, bilâhare gaflet ve manevî zulümat perdeleri altında kalan ve hususi bazı insanlarda cereyan eden bakiyye-i dini ile mütedeyyin olduğuna rivayat vardır. Elbette Hazret-i İbrahim aleyhisselâmdan gelen ve Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâmı netice veren bir silsile-i nuraniyeyi teşkil eden efrad, elbette din-i hak nurundan lâkayt kalmamışlar ve zulümat-ı küfre mağlup olmamışlar.
which, under the veils  of  heedlessness  and  spiritual  darkness,  persisted  in  certain  special  people. Certainly,  the  persons  who  formed  the  luminous  chain stretching  from  Abraham (Upon whom be peace) and concluding in the Most Noble Messsenger (Upon whom be blessings and peace) were not indifferent towards the light of the true religion and were not defeated by the darkness of unbelief.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
But in accordance with the verse,Nor would We visit with Our wrath until We had sent a prophet [to give warning],(17:15)people  who  live  at  a  time  between  prophets  will  be  saved.  It  has  been  stated unanimously that they will not be punished for their mistakes in secondary matters. According  to Imam Shafi‘i and Imam Ash‘ari, even if they are deniers and do not believe in the fundamentals of belief, they will still be saved. For accountability to God is established  with the sending of prophets, and when prophets are sent people become  accountable by  knowing about their  mission. Since  heedlessness and  the passage of time had obscured the  religions of the former prophets, they could not provide the proof for the people of that time. If the people obeyed the former religion, they will receive reward; if they did not, they will not be punished. For since it was hidden, it could not be a proof.
Fakat zaman-ı fetrette وَمَا كُنَّا مُعَذِّبٖينَ حَتّٰى نَب۟عَثَ رَسُولًا sırrıyla; ehl-i fetret, ehl-i necattırlar. Bi’l-ittifak, teferruattaki hatîatlarından muahezeleri yoktur. İmam-ı Şafiî ve İmam-ı Eş’arîce küfre de girse, usûl-ü imanîde bulunmazsa yine ehl-i necattır. Çünkü teklif-i İlahî, irsal ile olur ve irsal dahi ıttıla ile teklif takarrur eder. Madem gaflet ve mürur-u zaman, enbiya-i sâlifenin dinlerini setretmiş; o ehl-i fetret zamanına hüccet olamaz. İtaat etse sevap görür, etmezse azap görmez. Çünkü mahfî kaldığı için hüccet olamaz.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
<span id="Altıncı_Nükte"></span>
=== Altıncı Nükte ===
===SIXTH POINT===
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''You ask:''' “Were there  any  prophets  among  the  forefathers of God’s Noble Messenger (Upon whom be blessings and peace)?”
'''Dersiniz ki:''' Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâmın ecdadlarından nebi gelmiş midir?
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''The Answer:'''There is no certain narration that there were any after Isma‘il (Upon  whom be peace). Only two prophets appeared, called Khalid b. Sinan(*<ref>*Ibn Sa’d, al-Tabaqat al-Kubra, i, 296; Ibn Hajar, al-Isaba, i, 466; Ibn Athir, Asd al-Ghaba, ii, 99.</ref>)and Hanzala,(*<ref>*Ibn Kathir, al-Bidaya, i, 212-3; Zirikli, al-‘Alam, ii, 286.</ref>)who  were not his ancestors. But one of his forefathers, Ka‘b b. Lu’ayy, composed the following famous and explicit poem, as though quoting scripture:
'''Elcevap:''' Hazret-i İsmail aleyhisselâmdan sonra bir nass-ı kat’î yoktur. Ecdadlarından olmayan, yalnız Hâlid İbn-i Sinan ve Hanzele namında iki nebi gelmiştir. Fakat ecdad-ı Nebi’den, Kâ’b İbn-i Lüeyy’in meşhur ve sarîh ve tansis tarzındaki bu şiiri ki:
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
“The Prophet  Muhammad  will  suddenly  appear  *  Giving  tidings  most  true,”(*<ref>*Abu Nu’aym, Dala’il al-Nubuwwa, i, 90; Ibn Kathir, al-Bidaya, ii, 227.</ref>)which resembles  prophetic  and  miraculous  utterance.  Relying  on  both  evidence  and
عَلٰى غَف۟لَةٍ يَا۟تِى النَّبِىُّ مُحَمَّدٌ فَيُخ۟بِرُ اَخ۟بَارًا صَدُوقًا خَبٖيرُهَا demesi, mu’cizekârane ve nübüvvettarane bir söze benzer. İmam-ı Rabbanî hem delile hem keşfe istinaden demiş ki: Hindistan’da çok nebiler gelmiştir. Fakat bazılarının ya hiç ümmeti olmamış veyahut mahdud birkaç adama münhasır kaldığı için iştihar bulmamışlar veyahut nebi ismi verilmemiş.
illumination, Imam-i Rabbani said: “Numerous prophets appeared in India, but some of them had no followers or only a few people, so they did not become well-known or were not called prophets.”(*<ref>*Imam Rabbani, al-Maktubat, i, 239 (No: 259).</ref>)
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
According to this principle of the Imam, it is possible there were prophets of this kind among the Prophet’s (UWBP) forefathers.
İşte İmam’ın bu düsturuna binaen, ecdad-ı Nebi’den bu nevi nebilerin bulunması mümkün.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
<span id="Yedinci_Nükte"></span>
=== Yedinci Nükte ===
===SEVENTH POINT===
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''You ask:'''“Which of the narrations mentioning the faith of the Messenger’s (Upon whom be blessings and peace) parents, and that of his grandfather ‘Abd al-Muttalib, is the most authentic and sound?”
'''Diyorsunuz ki:''' Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâmın peder ve valideleri ve ceddi Abdülmuttalib’in imanları hakkında akvâ ve esahh olan haber hangisidir?
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''The Answer:'''For ten years the New Said has had no book with him other than the Qur’an, which he says is sufficient for him. I do not have the time to study all the books of Hadith about secondary matters such as that, and write which is the  soundest  and  most  authentic. I  will  only  say  this  much, that  the  Noble Messenger’s (Upon whom be blessings and peace) parents were believers and will be saved  and  go  to  Paradise.(*<ref>*Nabhani, Hujjat Allah ‘ala’l-‘Alamin, 412-4; Suyuti, al-Rasa’il al-Tis’a (al-Ta’zim wa’l-Minna f’ Anna Abaway Rasul Allah (SAW) fi’l-Janna) ed. ‘Izzuddên al-Sa’idi (Beirut: 1988), 133-89.</ref>)Surely  Almighty  God  would  not  wound  His  Noble Beloved’s blessed heart with its filial tenderness.
'''Elcevap:''' Yeni Said on senedir yanında başka kitapları bulundurmuyor, bana Kur’an yeter diyor. Böyle teferruat mesailinde, bütün kütüb-ü ehadîsi tetkik edip en akvasını yazmaya vaktim müsaade etmiyor. Yalnız bu kadar derim ki: Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâmın peder ve valideleri ehl-i necattır ve ehl-i cennettir ve ehl-i imandır. Cenab-ı Hak, Habib-i Ekrem’inin mübarek kalbini ve o kalbin taşıdığı ferzendane şefkatini, elbette rencide etmez.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''If it is asked:'''“Seeing that it is thus, why weren’t they able to believe in God’s Messenger (Upon whom be blessings and peace)? Why didn’t they live to see his mission?”
'''Eğer denilse:''' Madem öyledir, neden onlar Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâma imana muvaffak olamadılar? Neden bi’setine yetişemediler?
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''The Answer:'''Out of His munificence, in order to gratify the Messenger’s (Upon whom be blessings and peace) filial sentiments, Almighty God did not put his parents under any obligation to him. His mercy required that to make them happy and to please His Noble Beloved, He did not take them from the rank of parenthood and put them in that of spiritual offspring; He did not place his parents and grandfather among his outward  community. However, He bestowed on them the merit, virtues, and happiness of his community.
'''Elcevap:''' Cenab-ı Hak, Habib-i Ekrem’inin peder ve validesini, kendi keremiyle, Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâmın ferzendane hissini memnun etmek için valideynini minnet altında bulundurmuyor. Valideynlik mertebesinden, manevî evlat mertebesine getirmemek için hâlis kendi minnet-i rububiyeti altına alıp onları mesud etmek ve Ha­bib-i Ekrem’ini de memnun etmekliği rahmeti iktiza etmiş ki valideynini ve ceddini, ona zâhirî ümmet etmemiş. Fakat ümmetin meziyetini, faziletini, saadetini onlara ihsan etmiştir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
If an exalted field marshal’s father, who has the rank of captain, entered his son’s presence, he would be overwhelmed by two opposing emotions. So, compassionately, the king does not post the father to the retinue of his elevated lieutenant, the field marshal.
Evet, âlî bir müşirin yüzbaşı rütbesinde olan pederi huzuruna girmesi, birbirine zıt iki hissin taht-ı tesirinde bulunur. Padişah o müşir olan Yaver-i Ekrem’ine merhameten, pederini onun maiyetine vermiyor.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
<span id="Sekizinci_Nükte"></span>
=== Sekizinci Nükte ===
===EIGHTH POINT===
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''You ask:'''“What is the most authentic narration concerning the faith of his uncle, Abu Talib?”
'''Diyorsunuz ki:''' Amcası Ebu Talib’in imanı hakkında esahh nedir?
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
'''The Answer:'''The Shi‘a agree that he believed, while most of the Sunnis do not agree. But what occurs to my heart is this: Abu Talib loved most earnestly, not the Most Noble  Messenger’s (Upon whom be blessings and peace) messengership, but his person and his self. That most earnest personal love and tenderness surely will not go for nothing.
'''Elcevap:''' Ehl-i Teşeyyu’, imanına kail; Ehl-i Sünnet’in ekserisi, imanına kail değiller. Fakat benim kalbime gelen budur ki: Ebu Talib, Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâmın risaletini değil; şahsını, zatını gayet ciddi severdi. Onun o gayet ciddi, o şahsî şefkati ve muhabbeti, elbette zayie gitmeyecektir.
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Yes, Abu Talib loved Almighty God’s Noble Beloved sincerely and protected  and  supported  him; it  was  because  of  feelings  like  shame  and  tribal solidarity that he did not believe in him in acceptable fashion, not out of denial and obduracy. If due to this he goes to Hell, God Almighty may create a sort of particular Paradise for him, in reward for his good actions. As He sometimes creates the spring during winter, and for people in prison by means of sleep transforms the prison into a palace, so too He may turn a particular Hell into a sort of particular Paradise...
Evet, ciddi bir surette Cenab-ı Hakk’ın Habib-i Ekrem’ini sevmiş ve himaye etmiş ve taraftarlık göstermiş olan Ebu Talib’in; inkâra ve inada değil belki hicab ve asabiyet-i kavmiye gibi hissiyata binaen, makbul bir iman getirmemesi üzerine cehenneme gitse de yine cehennem içinde bir nevi hususi cenneti, onun hasenatına mükâfaten halk edebilir. Kışta bazı yerde baharı halk ettiği ve zindanda –uyku vasıtasıyla– bazı adamlara zindanı saraya çevirdiği gibi hususi cehennemi, hususi bir nevi cennete çevirebilir…
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
The knowledge of it is with God alone. * None knows the Unseen save God.
وَال۟عِل۟مُ عِن۟دَ اللّٰهِ ۝ لَا يَع۟لَمُ ال۟غَي۟بَ اِلَّا اللّٰهُ
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
Glory be unto You! We have no knowledge save that which You have taught us; indeed, You are All-Knowing, All-Wise.(2:32)
سُب۟حَانَكَ لَا عِل۟مَ لَنَٓا اِلَّا مَا عَلَّم۟تَنَٓا اِنَّكَ اَن۟تَ ال۟عَلٖيمُ ال۟حَكٖيمُ
</div>


<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
------
------
<center> [[Yirmi Yedinci Mektup]] ⇐ | [[Mektubat]] | ⇒ [[Yirmi Dokuzuncu Mektup]] </center>
<center> [[Yirmi Yedinci Mektup/en|The Twenty-Seventh Letter]] ⇐ | [[Mektubat/en|The Letters]] | ⇒ [[Yirmi Dokuzuncu Mektup/en|The Twenty-Ninth Letter]] </center>
------
------
</div>
"https://risale.site/index.php/Özel:MobileDiff/174500...174635" sayfasından alınmıştır