On Dördüncü Söz/es: Revizyonlar arasındaki fark

Puesto que si entraran cosas diversas en la forma de un grupo o conjunto se formaría para ellas una personalidad inmaterial y si ese conjunto se mezclara u se unificara tendría una personalidad inmaterial que las representaría y un tipo de su espíritu inmaterial y un ángel encargado de cumplir su función glorificadora.

Y ello es porque a pesar de la altura del sol y su elevación está muy cerca de las materias translúcidas y brillantes incluso más cerca de las esencias de esas cosas que ellas mismas, y a pesar de que el sol hace que las cosas se vean afectadas por él, por sus manifestaciones, por su luz y por otros sentidos parecidos por la disposición en ellos solo que esas materias translúcidas están miles de años lejos de él y no pueden tener un efecto en él categóricamente y ni siquiera pueden pretender la cercanía de él.

Y así mismo la penetración de los rayos del sol y su capacidad de abarcar aumenta con la grandeza de su luminosidad, de manera que la grandeza luminosa es la que abraza toda cosa dentro de su capacidad de abarcar hasta el punto de que no hay nada por muy pequeño que sea que se pueda esconder o escapar de ella; es decir: La enormidad de su grandeza no arroja fuera ni siquiera las cosas pequeñas particulares, sino que por el contrario es lo correcto, es decir que las engloba a todas, por el secreto de la luminosidad, dentro del círculo de lo que abarca.

De manera que incluso los acontecimientos del universo y sucesos como los terremotos no son un juguete en manos de la casualidad.

Y el caso es que sucesos como este atesoran siempre la riqueza de la gente de la fe convirtiéndolos por la orden del Sabio, el Compasivo en una dádiva para ellos, consistente en una expiación de faltas procedentes de la ingratitud con los dones divinos.Y vendrá ese día en el que la Tierra sometida encontrará su faz sangrante y fea porque emborronará su adorno la red de las acciones del ser humano y la contaminará su ingratitud, de manera que, en ese momento, frotará su faz con un enorme terremoto por orden del Creador y se purificará vaciando a la gente idólatra por la orden de Allah en Ỹahannam y llamará a la gente de agradecimiento: “Venid, por favor, al Paraíso”.

== '''Apéndice de la Palabra Décimo Cuarta''' ==

Han llegado al corazón respuestas-con la ayuda de una llamada de atención en significado-acerca de algunas preguntas que giran alrededor del terremoto que ha tenido lugar actualmente y a pesar de que yo me determiné a escribir esas respuestas en un escrito detallado varias veces no me fue permitido, por ello lo escribiré resumidamente.

'''La respuesta:''' El Poderoso, Sublime, le ha dado a cada uno de los elementos muchas funciones y de cada una de esas funciones surgen muchos resultados. De manera que si apareciera un solo resultado feo-es decir: un mal, una calamidad y aflicción-de uno de los elementos en una de las muchas funciones, el resto delos resultados implícitos en ese elemento harán de esa función fatal algo similar a la bondad y la belleza porque es bella y hermosa. Porque si se le impidiera a ese elemento enojado contra el ser humano esa función por la prevención de la llegada de ese resultado único feo para la existencia se dejarían entonces muchos bienes en el número de los resultados buenos ligados a las demás funciones de ese elemento. Es decir: Resultarían muchos males en el número de esos resultados benéficos, ya que la falta de llevar a cabo un bien necesario es un mal como es sabido. Todo ello para prevenir la llegada de un solo mal. Y ¿qué es esto sino algo incompatible con la sabiduría? Y es claramente feo y es evitar la verdad y una deficiencia vergonzosa. Mientras que la sabiduría y el poder y la verdad están más allá y por encima de toda deficiencia y defecto.

'''Altıncı Sual:''' Zelzele, küre-i arzın içinde inkılabat-ı madeniyenin neticesi olduğunu ehl-i gaflet işaa edip âdeta tesadüfî ve tabiî ve maksatsız bir hâdise nazarıyla bakarlar. Bu hâdisenin manevî esbabını ve neticelerini görmüyorlar tâ ki intibaha gelsinler. Bunların istinad ettiği maddenin bir hakikati var mıdır?

'''Elcevap:''' Dalaletten başka hiçbir hakikati yoktur. Çünkü her sene elli milyondan ziyade münakkaş, muntazam gömlekleri giyen ve değiştiren küre-i arzın üstünde binler envaın bir tek nev’i olan, mesela, sinek taifesinden hadsiz efradından bir tek ferdin yüzer azasından bir tek uzvu olan kanadının kasd ve irade ve meşiet ve hikmet cilvesine mazhariyeti ve ona lâkayt kalmaması ve başıboş bırakmaması gösteriyor ki değil hadsiz zîşuurun beşiği ve anası ve mercii ve hâmisi olan koca küre-i arzın ehemmiyetli ef’al ve ahvali belki hiçbir şeyi –cüz’î olsun küllî olsun– irade ve ihtiyar ve kasd-ı İlahî haricinde olmaz.

Fakat Kadîr-i Mutlak hikmetinin muktezasıyla zâhir esbabı tasarrufatına perde ediyor. Zelzeleyi irade ettiği vakit, bazen de bir madeni harekete emredip, ateşlendiriyor. Haydi madenî inkılabat dahi olsa yine emir ve hikmet-i İlahî ile olur, başka olamaz.

Mesela, bir adam bir tüfek ile birisini vurdu. Vuran adama hiç bakılmasa yalnız fişekteki barutun ateş alması noktasına hasr-ı nazar edip bîçare maktûlün büsbütün hukukunu zayi etmek, ne derece belâhet ve divaneliktir.

Aynen öyle de Kadîr-i Zülcelal’in musahhar bir memuru, belki bir gemisi, bir tayyaresi olan küre-i arzın içinde bulunan ve hikmet ve irade ile iddihar edilen bir bombayı, ehl-i gaflet ve tuğyanı uyandırmak için “Ateşlendir!” diye olan emr-i Rabbanîyi unutmak ve tabiata sapmak, hamakatin en eşneidir.

'''Altıncı Sualin Tetimmesi ve Hâşiyesi:''' Ehl-i dalalet ve ilhad, mesleklerini muhafaza ve ehl-i imanın intibahlarına mukabele ve mümanaat etmek için o derece garib bir temerrüd ve acib bir hamakat gösteriyorlar ki insanı insaniyetten pişman eder.

<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">

Mesela, bu âhirde beşerin bir derece umumiyet şeklini alan zulümlü, zulümatlı isyanından, kâinat ve anâsır-ı külliye kızdıklarından ve Hâlık-ı arz ve semavat dahi değil hususi bir rububiyet belki bütün kâinatın, bütün âlemlerin Rabb’i ve Hâkim’i haysiyetiyle, küllî ve geniş bir tecelli ile kâinatın heyet-i mecmuasında ve rububiyetin daire-i külliyesinde nev-i insanı uyandırmak ve dehşetli tuğyanından vazgeçirmek ve tanımak istemedikleri kâinat Sultanı’nı tanıttırmak için emsalsiz, kesilmeyen bir su, hava ve elektrikten; zelzeleyi, fırtınayı ve Harb-i Umumî gibi umumî ve dehşetli âfatı nev-i insanın yüzüne çarparak onunla hikmetini, kudretini, adaletini, kayyumiyetini, iradesini ve hâkimiyetini pek zâhir bir surette gösterdiği halde; insan suretinde bir kısım ahmak şeytanlar ise o küllî işarat-ı Rabbaniyeye ve terbiye-i İlahiyeye karşı eblehane bir temerrüd ile mukabele edip diyorlar ki: “Tabiattır, bir madenin patlamasıdır, tesadüfîdir. Güneşin harareti elektrikle çarpmasıdır ki Amerika’da beş saat bütün makineleri durdurmuş ve Kastamonu vilayeti cevvinde ve havasında semayı kızartmış, yangın suretini vermiş.” diye manasız hezeyanlar ediyorlar.

<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">

Dalaletten gelen hadsiz bir cehalet ve zındıkadan neş’et eden çirkin bir temerrüd sebebiyle bilmiyorlar ki esbab yalnız birer bahanedirler, birer perdedirler. Dağ gibi bir çam ağacının cihazatını dokumak ve yetiştirmek için bir köy kadar yüz fabrika ve tezgâh yerine küçücük çekirdeği gösterir: “İşte bu ağaç bundan çıkmış.” diye Sâni’inin o çamdaki gösterdiği bin mu’cizatı inkâr eder misillü bazı zâhirî sebepleri irae eder. Hâlık’ın ihtiyar ve hikmet ile işlenen pek büyük bir fiil-i rububiyetini hiçe indirir.

Bazen gayet derin ve bilinmez ve çok ehemmiyetli, bin cihette de hikmeti olan bir hakikate fennî bir nam takar. Güya o nam ile mahiyeti anlaşıldı, âdileşti, hikmetsiz, manasız kaldı. İşte gel! Belâhet ve hamakatin nihayetsiz derecelerine bak ki yüz sahife ile tarif edilse ve hikmetleri beyan edilse ancak tamamıyla bilinecek derin ve geniş bir hakikat-i meçhuleye bir nam takar, malûm bir şey gibi: “Bu budur.” der. Mesela “Güneşin bir maddesi, elektrikle çarpmasıdır.”

Hem birer irade-i külliye ve birer ihtiyar-ı âmm ve birer hâkimiyet-i neviyenin unvanları bulunan ve “âdetullah” namıyla yâd edilen fıtrî kanunların birisine, hususi ve kasdî bir hâdise-i rububiyeti ircâ eder. O ircâ ile onun nisbetini irade-i ihtiyariyeden keser; sonra tutar tesadüfe, tabiata havale eder. Ebucehil’den ziyade muzaaf bir echeliyet gösterir. Bir neferin veya bir taburun zaferli harbini bir nizam ve kanun-u askeriyeye isnad edip kumandanından, padişahından, hükûmetinden ve kasdî harekâttan alâkasını keser misillü âsi bir divane olur.

Hem meyvedar bir ağacın bir çekirdekten icadı gibi bir tırnak kadar bir odun parçasından çok mu’cizatlı bir usta, yüz okka muhtelif taamları, yüz arşın muhtelif kumaşları yapsa bir adam o odun parçasını gösterip dese: “Bu işler, tabiî ve tesadüfî olarak bundan olmuş.” o ustanın hârika sanatlarını, hünerlerini hiçe indirse ne derece bir hamakattir. Aynen öyle de…

'''Yedinci Sual:''' Bu hâdise-i arziye, bu memleketin ahali-i İslâmiyesine bakması ve onları hedef etmesi ne ile anlaşılıyor ve neden Erzincan ve İzmir taraflarına daha ziyade ilişiyor?

'''Elcevap:''' Bu hâdise hem şiddetli kışta hem karanlıklı gecede hem dehşetli soğukta hem ramazanın hürmetini tutmayan bu memlekete mahsus olması hem tahribatından intibaha gelmediklerinden, hafifçe gafilleri uyandırmak için o zelzelenin devam etmesi gibi çok emarelerin delâletiyle bu hâdise ehl-i imanı hedef edip, onlara bakıp namaza ve niyaza uyandırmak için sarsıyor ve kendisi de titriyor. Bîçare Erzincan gibi yerlerde daha ziyade sarsmasının iki vechi var:

'''Biri:''' Hataları az olmak cihetiyle temizlemek için tacil edildi.

'''İkincisi:''' O gibi yerlerde kuvvetli ve hakikatli iman muhafızları ve İslâmiyet hâmileri az veya tam mağlup olmak fırsatıyla, ehl-i zındıkanın orada tesirli bir merkez-i faaliyet tesisleri cihetiyle en evvel oraları tokatladı ihtimali var.

<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">

<center> [[On Üçüncü Söz]] ⇐ | [[Sözler]] | ⇒ [[On Beşinci Söz]] </center>