On Birinci Şuâ/sq: Revizyonlar arasındaki fark

On Birinci Şuâ/sq (kaynağı gör)

07.47, 19 Ekim 2024 tarihindeki hâli

1.553 bayt eklendi , 19 Ekim

"Gjithashtu, një pjesë tjetër e njerëzimit janë të sëmurët, të shtypurit, të goditurit me fatkeqësi si shembulli ynë, të varfërit dhe të burgosurit të cilët janë dënuar me dënime të rënda; të gjithë këta përbëjnë pjesën më të rëndësishme të njerëzimit. Në qoftë se atyre nuk do t‟u vinte në ndihmë “besimi në Ahiretin” dhe në qoftë se nuk do të ngushëlloheshin me të, atëherë vdekja të cilën ata e gjejn..." içeriğiyle yeni sayfa oluşturdu

GörselVikimetin

Said

Bürokratlar, Arayüz yöneticileri, Push abonelik yöneticileri, Gözetmenler, Hizmetliler, translator

65.092

düzenleme

@@ 466. satır: / 466. satır: @@
 “Pavarësisht se policët e qeverisë dhe sytë -informatorët- e saj nuk mund të më shikojnë dhe unë mund t‟u fshihem atyre, por ama melekët e Sulltanit më të madh të Gjithëlavdishëm i Cili zotëron burgun e Xhehennemit, atë burg të madh të përjetshëm, më shohin dhe janë duke më regjistruar të gjitha veprat e mia të liga.. Atëherë unë nuk jam i lirë dhe i pavarur, por jam një mysafir udhëtar i ngarkuar me detyra... Një ditë edhe unë gjithashtu do të jem i vjetër dhe i dobët si shembulli i tyre”. Ai papritmas fillon të ndjejë keqardhje, simpati dhe respekt për ata, ndaj të cilëve dëshironte t‟u shkilte të drejtat e tyre në mënyrë mizore. Kjo gjithashtu është shpjeguar me prova në Risale-i Nur, kështu duke e vlerësuar atë si të mjaftueshme, ne e presim shkurt këtu.
-<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
+Gjithashtu, një pjesë tjetër e njerëzimit janë të sëmurët, të shtypurit, të goditurit me fatkeqësi si shembulli ynë, të varfërit dhe të burgosurit të cilët janë dënuar me dënime të rënda; të gjithë këta përbëjnë pjesën më të rëndësishme të njerëzimit. Në qoftë se atyre nuk do t‟u vinte në ndihmë “besimi në Ahiretin” dhe në qoftë se nuk do të ngushëlloheshin me të, atëherë vdekja të cilën ata e gjejnë vazhdimisht para tyre duke e kujtuar atë nga sëmundjet, nga poshtërimi të cilin e shohin prej shtypësve -pa pasë mundësi të marrin hakun- dhe nga tradhtia e arrogantëve dhe e zullumqarëve, prej të cilëve ata nuk mund ta shpëtojnë nderin e tyre dhe nga dëshpërimi i tmerrshëm për humbjen e pasurive dhe të fëmijëve të tyre në fatkeqësi të rënda nga dëshpërimi i vuajtjes së torturave të burgut për pesë apo dhjetë vite për shkak të një minuti ose dy ose të një apo dy orëve kënaqësie.. që të gjitha këto sigurisht e transformojnë dynjanë në një burg të madh për këta të mjeruar dhe e bëjnë vetë jetën torturë të dhimbshme për ta!
-'''Hem nev-i beşerin ehemmiyetli bir kısmı, hastalar ve mazlumlar ve bizim gibi musibetzedeler ve fakirler ve ağır ceza alan mahpuslar;''' eğer iman-ı âhiret onların imdadına yetişmezse, her vakit hastalığın ihtarıyla gözü önüne gelen ölüm ve intikamını alamadığı ve namusunu elinden kurtaramadığı zalimin mağrurane ihaneti ve büyük musibetlerde boşu boşuna malını, evladını kaybetmekle gelen elîm meyusiyeti ve bir iki dakika veya bir iki saat keyif yüzünden beş on sene böyle bir hapis azabını çekmekten gelen kederli sıkıntı, elbette o bîçarelere dünyayı zindan ve hayatı bir işkenceli azaba çevirir.
-</div>
-<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
+Por sapo t'u vijë atyre në ndihmë „besimi në Ahiretin‟ duke i mbështetur me ngushëllim, ata papritmas marrin frymë lirshëm, dhe në përputhje me shkallën e besimit të tyre, dëshpërimi i tyre, ankthi, shqetësimi, tronditja, zemërimi dhe dëshira për hakmarrje qetësohen, ulen e fashiten, ndonjëherë pjesërisht dhe ndonjëherë tërësisht.
-Eğer âhirete iman imdatlarına yetişse birden onlar nefes alırlar; sıkıntıları, meyusiyetleri ve endişeleri ve intikam hiddetleri derece-i imanına göre kısmen ve bazen tamamen zâil olur.
-</div>
-<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
+Unë madje mund të them se: “Po të mos ishte besimi në Ahiretin ai i cili më mbështeti mua dhe vëllezërit e mi në fatkeqësinë tonë të tmerrshme dhe në këtë hyrjen tonë në burg -pa pasë bërë asnjë faj-, hidhërimi i një dite të vetme do të ishte aq i dhimbshëm dhe i rëndë si vetë vdekja; dhe kjo fatkeqësi do të na shtynte ne ta braktisnim edhe jetën duke e flakur. Por falënderime të pafundme qofshin për Zotin, i Cili më bëri mua t‟i përballoj dhimbjet e shumë prej vëllezërve të mi të cilët janë më të dashur për mua se sa vetja ime; të duroj humbjen e mijërave prej kopjeve të Risale-i Nurit të cilat i dua më shumë se sytë e mi; të duroj humbjen e librave të mi shumë të çmueshëm e të praruar.. më bëri ta duroj e ta përballoj të gjithë këtë dëshpërim dhe brengë me atë „besim në Ahiretin‟, pavarësisht se unë nuk mund ta duroja as edhe fyerjen më të vogël dhe as të mbahesha nën sundim prej dikujt cilido qoftë ai;
-Hattâ diyebilirim ki benim ve bir kısım kardeşlerimin bu sebepsiz hapsimizde ve dehşetli musibetimizde, eğer iman-ı âhiret yardım etmese idi, bir gün dayanmak ölüm kadar tesir edip bizi hayattan istifa etmeye sevk edecekti. Fakat hadsiz şükür olsun, benim canım kadar sevdiğim pek çok kardeşlerimin bu musibetten gelen elemlerini de çektiğim ve gözüm kadar sevdiğim binler Risale-i Nur risaleleri ve benim yaldızlı ve süslü ve çok kıymettar kitaplarımın ziya’ları ve ağlamalarından teessüflerini çektiğim ve eskiden beri az bir ihaneti ve tahakkümü kaldıramadığım halde, sizi kasemle temin ederim ki:
-</div>
-<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
+unë ju betohem -që të qetësoheni- se drita e „besimit në Ahiretin‟ dhe forca e tij më dhanë një durim, qëndresë, rezistencë, ngushëllim, vendosmëri dhe më mbushi me entuziazëm për të fituar shpërblimin e një xhihadi të madh në këtë provim deri në atë shkallë, ashtu siç thashë në fillimin e kësaj trajtese, unë e konsiderova veten time të jem në një medrese -shkollë- të mirë që gjithçka në të është mirësi e bukuri; ajo medrese është e denjë t‟i jepet titulli El-Medresetu El-Jusufie, Shkolla e Jusufit. Po të mos ishte sëmundja e herëpashershme dhe pezmatueshmëria që burojnë nga pleqëria, unë do të punoja me seriozitetin më të madh në mësimet e mia në këtë medrese pasi kam një rehati e qetësi të mendjes. Megjithatë, ne u shmangëm prej subjektit. Shpresoj që ky largim nga tema të falet.
-İman-ı bi’l-âhiret nuru ve kuvveti bana öyle bir sabır ve tahammül ve teselli ve metanet, belki mücahidane, kârlı bir imtihan dersinde daha büyük mükâfatı kazanmak için bir şevk verdi ki ben bu risalenin başında dediğim gibi kendimi Medrese-i Yusufiye unvanına lâyık bir güzel ve hayırlı medresede biliyorum. Ara sıra gelen hastalıklar ve ihtiyarlıktan neş’et eden titizlikler olmasa idi, mükemmel ve rahat-ı kalp ile derslerime daha ziyade çalışacaktım. Her ne ise… Bu makam münasebetiyle saded harici girdi, kusura bakılmasın.
-</div>
-<div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">
+Gjithashtu, “shtëpia e gjithësecilit” është një botë e vogël për të, madje është një parajsë e zvogëluar për të. Në qoftë se „besimi në Ahiretin‟ nuk do të ishte sundues e dominues në lumturinë e kësaj shtëpie, atëherë të gjithë anëtarët e asaj familjeje do të vuanin një tronditje të dhimbshme dhe një shqetësim e torturë të rëndë në marrëdhëniet e tyre me njëri-tjetrin, gjithësecili sipas shkallës së dhembshurisë dhe të dashurisë së tij për ta, dhe do të transformohej ajo parajsë në një ferr të padurueshëm, ose ajo do t‟ua mpinte mendjet e tyre me dëfrime e shthurje të përkohshme dhe shembulli i tyre në këtë do të ishte si struci, kur e sheh gjahtarin e fsheh kokën e tij në rërë që të mos e shohë gjahtari meqë nuk është në gjendje as të ikë dhe as të fluturojë.
-'''Hem her insanın küçük bir dünyası, belki küçük bir cenneti dahi kendi hanesidir.''' Eğer iman-ı âhiret o hanenin saadetinde hükmetmezse o aile efradı, her biri şefkat ve muhabbet ve alâkadarlığı derecesinde elîm endişeler ve azaplar çeker. O cenneti, cehenneme döner. Veyahut muvakkat eğlenceler ve sefahetlerle aklını tenvim edip uyutur. Deve kuşu gibi avcıyı görür, kaçamıyor, uçamıyor. Başını kuma sokar, tâ görünmesin. Başını gaflete sokar, tâ ölüm ve zeval ve firak onu görmesin. Divanece, muvakkat, iptal-i his nevinden bir çare bulur.
-</div>
+Edhe ata gjithashtu i zhysin kokat e tyre në pakujdesi, me qëllim që të mos i shohë ata vdekja, zhdukja dhe ndarja, duke i bllokuar përkohësisht ndjenjat e tyre në mënyrë të çmendur, sikur të kishin gjetur ilaç për atë nga e cila vuajnë!
 <div lang="tr" dir="ltr" class="mw-content-ltr">