Üçüncü Şuâ/sk

Tento Ôsmy dôkaz imánu spolu s náznakom nevyhnutnej existencie a jednoty (wahdanijja) taktiež poskytuje definitívnymi znameniami náznaky obsiahlosti rububijjah (panstva) a veľkosti Jeho Moci. Naznačuje tiež a dokazuje obsiahlosť Jeho Suverenity a rozsiahlosť Jeho Milosrdenstva. Demonštruje tiež obsiahlosť Jeho Múdrosti a Jeho Poznania zahrnujúceho všetky segmenty vesmíru.

V krátkosti: v každej preambule tohoto Ôsmeho dôkazu imánu je osem záverov. Každá z preambúl poskytuje dôkaz ôsmych záverov a v tomto ohľade má tento Ôsmy dôkaz imánu mnohé vznešené kvality.

Said Nursi

Prosba

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحمٰنِ الرَّحٖيمِ

اِنَّ فٖى خَل۟قِ السَّمٰوَاتِ وَال۟اَر۟ضِ وَاخ۟تِلَافِ الَّي۟لِ وَالنَّهَارِ وَال۟فُل۟كِ الَّتٖى تَج۟رٖى فِى ال۟بَح۟رِ بِمَا يَن۟فَعُ النَّاسَ وَمَٓا اَن۟زَلَ اللّٰهُ مِنَ السَّمَٓاءِ مِن۟ مَٓاءٍ فَاَح۟يَا بِهِ ال۟اَر۟ضَ بَع۟دَ مَو۟تِهَا وَبَثَّ فٖيهَا مِن۟ كُلِّ دَٓابَّةٍ وَتَص۟رٖيفِ الرِّيَاحِ وَالسَّحَابِ ال۟مُسَخَّرِ بَي۟نَ السَّمَٓاءِ وَال۟اَر۟ضِ لَاٰيَاتٍ لِقَو۟مٍ يَع۟قِلُونَ

Ja Alláh, Ja Rabbi (Ó Bože, Ó Môj Pane)!

Okom imánu a učením a nurom Koránu a učením Božieho Ušľachtilého Posla(SAW) a náznakmi mena Hakím (Najmúdrejší) vidím, že: niet obežnej dráhy a pohybu na „nebesiach“ (samawat) bez toho aby naň tento príkaz poukazoval a naznačoval Tvoju existenciu.

A niet nebeského telesa, ktoré by v tichosti vykonávalo svoje povinnosti bez hluku stojace bez pilierov, ktoré by nepoukazovalo na Tvoje rububijjah (panstvo) a wahdanijjah (jednotu).

A niet hviezdy bez jej vyváženého stvorenia, pravidelného stavu a osvieteného úsmevu, bez odtlačkov podobnosti a pripomínania ostatných hviezd; dosvedčuje a poukazuje na majestát Tvojho uluhijjah (božstva) a wahdanijjah.

A niet jedinej z dvanástich planét bez jej múdreho pohybu, povoľnej poslušnosti a riadnych povinností a signifikantných satelitov, ktorá by nesvedčila o Tvojej nevyhnutnej existencii a nenaznačovala suverenitu Tvojho uluhijjah.

Áno, Ó Stvoriteľ, Ktorý si stvoril nebesia a zem! Tak ako nebeské telesá so svojimi obyvateľmi svedčia svojím vlastným spôsobom, tak i všetky dohromady svedčia o Tvojej nevyhnutnej existencii tak jasným spôsobom. Ó Ty, Ktorý riadiš a spravuješ všetky častice spolu so všetkými usporiadanými súčasťami, ktoré tvoria, a Ktorý otáčaš planétami s ich obiehajúcimi satelitmi podriaďujúc ich Svojmu príkazu! Svedčia o Tvojej jednote a jedinosti tak silným spôsobom, že žiarivé potvrdenia a jasné dôkazy do počtu hviezd na tvári nebies potvrdzujú to svedectvo.

Taktiež, tieto číre, čisté, krásne nebesia javiace sa ako dobre organizovaná armáda s mimoriadne obrovskými a rýchlimi telesami a imperiálnou flotilou vyzbrojenou elektrickými svetlami jasne poukazujú na vznešenosť Tvojho rububijjah a nesmiernosť Tvojej moci, ktorá všetko tvorí. Dávajú silné náznaky nekonečného rozsahu Tvojej suverenity objímajúcej nebesia a Tvojho bezhraničného milosrdenstva, ktoré objíma všetky živé bytosti a dosvedčujú nepochybne rozsiahlosť Tvojho poznania všetkých vecí – ktoré je spojené s a objíma a prikazuje všetkým stavom a okolnostiam všetkých stvorení nebies a Tvoju múdrosť zahrnujúcu všetko konanie. Toto svedectvo a náznaky sú tak evidentné, že je to akoby hviezdy boli slovami a svetelným stelesnením toho svedectva nebies.

A hviezdy, ktoré sú na poliach, mori a v priestore nebies pokračujúc vo svojich stavoch ako poslušní vojaci, usporiadané lode, úžasné lietadlá a podivuhodné lampy ukazujú trblietavú vznešenosť suverenity Tvojho uluhijjah.

A slnko, ktoré je jednou z hviezd spomedzi tých členov tej armády a všetky úlohy, ktoré plní na našej zemi a planéty obiehajúce okolo neho – a všetky planéty obiehajúce okolo neho naznačujú a informujú, že niektoré z ostatných hviezd, ktoré sú spoločníkmi nášho slnka sa týkajú svetov posmrtného života a nie sú bez povinností, ale že sú skôr slnkami večných svetov.

Ó Wadžíb’ul Wudžúd (Nevyhnutne Existujúci)! Ó Wahíd’i Ehád (Jediný Jednotný)!

Tieto úžasné hviezdy, tieto fascinujúce slnká a mesiace, sú podmanené, usporiadané a zamestnané v Tvojom domíniu, Tvojich nebesiach, Tvojím príkazom, mocou a silou, Tvojím spravovaním a kontrolou. A tie vznešené telesá vykonávajú tasbih (oslavovanie) a takbír (zvelebovanie) ich jediného Chalíqa (Stvoriteľa), ktorý tvorí, otáča nimi a kontroluje ich; svojimi jazykmi vyhlasujú „Subhánallah, Alláhuakbar“.

Ó Qadír’i Zuldžalál (Slávny Najmocnejší) ukrytý v intenzite Svojho prejavu a skrytý vo veľkoleposti Svojej vznešenosti! Všetkými ich tasbihatmi (oslavovaniami) ťa i ja oslavujem.

Ó Qadír’i Mutlaq (Absolútne Mocný)!

Pomocou učenia Najmúdrejšieho Koránu a učenia Božieho Šľachetného Posla(SAW) som pochopil, že tak, ako obloha a hviezdy dosvedčujú Tvoju existenciu a jednotu, rovnakým spôsobom „atmosféra“ s jej oblakmi, bleskami, hromom, vetrami a dažďom dosvedčujú Tvoju nevyhnutnú existenciu a jednotu.

Áno, tie neživé, nevedomé oblaky zosielajúce dážď, ktorý je vodou života, na pomoc všetkým živým bytostiam, to môže byť jedine vďaka Tvojmu milosrdenstvu a múdrosti – zmätená náhoda sem nemôže zasahovať.

A blesk, ktorý je najmocnejším druhom elektriny, ktorý nás povzbudzuje, aby sme ťažili z jeho osvetľovacích kvalít, poukazujúc na svoje výhody pekne osvetľuje Tvoju moc v priestore.

A dokonca i hrom, ktorý ohlasuje príchod dažďa, a núti bezhraničný priestor hovoriť, ozýva sa hlasom svojho tasbihatu naprieč oblohou a hovorí slovami aby Ťa oslavoval a dosvedčuje Tvoje rububijjah.

A dokonca i vetry, ktoré sú poverené rôznymi úlohami ako poskytovanie výživy najdôležitejšej pre životy živých stvorení, ktorý sa dá najľahšie využiť a zaisťuje vdychovanie a uľahčuje dýchanie akoby z nejakého múdreho dôvodu pretváral atmosféru na „lawhi mahw wal ismat“ – teda „tabuľku, na ktorú On píše, vyjadruje sa a potom to vymazáva“ – poukazujú na aktivity Tvojej moci a dosvedčujú Tvoju existenciu. Rovnakým spôsobom milosrdenstvo, ktoré je dojené z mrakov a posielané živým bytostiam Tvojím milosrdenstvom dosvedčuje slovami svojich vyvážených, usporiadaných kvapiek šírku Tvojho milosrdenstva a súcitu.

Ó Mutasarrif’i Fál (Aktívny Disponent) a Fajjáz’i Mutál (Vznešený Poskytovateľ)!

Tak ako oblaky, blesk, hrom, vietor a dážď dosvedčujú Tvoju nevyhnutnú existenciu jeden po druhom, tak i spoločne, hoci sú rozdielnych podstát a protirečia jeden druhému, sú jednotní a spolupracujú a jeden v druhom pomáhajúc jeden druhému vo svojich úlohách poskytujú najsilnejšie náznaky Tvojej jednoty a jedinosti.

A poukazujú tiež na veľkoleposť Tvojho rububijjah, ktoré pretvára nesmiernu atmosféru na výstavu zázrakov plniac a vyprázdňujúc ju niekoľkokrát počas niektorých dní. A tak, ako to dosvedčuje nesmiernosť Tvojej moci, ktorá objíma všetky veci – pretvorením atmosféry na druh tabuľky, do ktorej On zapisuje a potom to mení, tak to i poukazuje na Tvoje bezhraničné milosrdenstvo a neobmedzenú vládu, ktorá preniká cez všetky veci – ako špongia, ktorú stláča, aby zavlažoval záhradu zeme, a ktorou pod závojom atmosféry spravuje a kontroluje celú zem a všetky Tvoje stvorenia.

A vzduch v atmosfére je zamestnaný úlohami tak múdrymi, a oblaky a dážď sú používané vo výhodách tak rozumných, že ak by nebolo poznania a múdrosti, ktoré zahŕňajú všetky veci, žiadna z tých výhod a diel by nemohli existovať.

Ó Fál’un Limá Juríd (Ty, Ktorý robíš to, čo chceš)!

Tvojím konaním v atmosfére Tvoja moc, ktorá neustále zobrazuje vzorky vzkriesenia a deň posledného súdu (qijámah), ktorá behom hodiny pretvára leto na zimu a zimu na leto a ako prenáša jeden svet do súčasnosti a posiela iný do ríší ghajbu (nevideného) demonštruje znamenia, že premení tento svet na svet posmrtného života a tam zobrazí večné božské aktivity tvojej Podstaty.

Ó Qadír’i Zuldžalál (Slávny Najmocnejší)!

Vzduch, oblaky a dážď, hrom a blesk v atmosfére sú podmanené a zamestnané v Tvojom domíniu, Tvojím príkazom, mocou a silou. Tieto stvorenia v priestore, ktoré sú svojou podstatou navzájom tak odlišné, posväcujú svojho vládcu a veliteľa, ktorí ich ihneď podriaďuje svojím rýchlym príkazom a ony chvália a vychvaľujú Jeho milosrdenstvo.

Ó Chalíq’i Zuldžalál (Najslávnejší Stvoriteľ) Nebies a Zeme!

Pomocou učenia Tvojho Najmúdrejšieho Koránu a učenia Tvojho Ušľachtilého Posla(SAW) som pochopil a uveril, že tak, ako nebesia so svojimi hviezdami a atmosféra so svojím obsahom dosvedčujú Tvoju nevyhnutnú existenciu, jedinosť a jednotu, rovnakým spôsobom i „zem“ so všetkými svojimi stvoreniami a stavmi dosvedčuje a naznačuje Tvoju existenciu a jednotu do počtu stvorených bytostí.

Naozaj, niet na zemi zmeny alebo premeny ako je premena stromov a zvierat meniacich každý rok svoj odev, žiadnej zmeny konkrétnej či uviverzálnej, ktorá by svojím usporiadaním nenaznačovala Tvoju existenciu a jednotu.

Niet žiadneho zvieraťa, ktoré by svojou výživou (rizq), ktorá je mu súcitne poskytovaná podľa miery jeho potrieb a slabosti, a ktorému je daná múdrosť ako nástroj pre jeho život, ktoré by nedosvedčovalo Tvoju existenciu a jednotu.

A na jar niet rastliny alebo zvieraťa, ktoré by nebolo stvorené pred našimi očami pomocou svojho úžasného umenia, jemnej výzdoby, rozlíšenia od všetkých ostatných stvorení a pomocou jeho usporiadania a rovnováhy, a ktoré by Ťa nedávalo poznať.

Divy a zázraky Tvojej moci, ktoré napĺňajú zem a sú známe ako rastliny a zvieratá a ich stvorenie z vajec a vajíčok, kvapiek kvapaliny, semien, sadeníc a zŕn, ktoré sú obmedzené, majú rovnaké zloženie a sú ako žiadne iné s dokonalosťou, bez chyby, zdobiacim spôsobom, každé s jeho rozlišovacími znakmi – to je také svedectvo existencie, jednoty, múdrosti a nekonečnej moci ich Sáni’i Hakíma (Najmúdrejšieho Tvorcu), že je viac žiarivé a mocné ako svetlo dosvedčujúce slnko.

Taktiež niet živlu ako je vzduch, voda, svetlo (nur), oheň a zem, ktorý by svojimi vykonávanými funkciami tak vedome a dokonale, napriek absencii vedomia a napriek tomu, že je jednoduchým, ohromujúcim a náhodným, ktorého nesenie rôznych dobre usporiadaných plodov z pokladnice ghajbu (nevideného) by nedosvedčovalo Tvoju existenciu a jedinosť.

Ó Fátir’i Qadír (Najmocnejší, Ktorý Tvorí Jedinečným Spôsobom)! Ó Fattáh’i Állam (Vševedúci, Ktorý Otvára Tvary)! Ó Fál’i Challáq (Aktívny Stvoriteľ)!

Tak ako zem so všetkými svojimi obyvateľmi dosvedčuje, že jej Stvoriteľ je Wadžíb’ul Wudžúd (Nevyhnutne Existujúci), tak i Ó Wahíd’i Ehád (Jediný Jednotný), Ó Hannán’i Mannán (Zhovievavý a Láskavý), Ó Wahháb’i Razzáq (Krásny Poskytovateľ)! – týmito odtlačkami na tvári zeme a odtlačkami na tvárach všetkých jej obyvateľov, a ich jednotou a tým, že sú jeden v druhom a pomáhajú si a všetky Mená a skutky rububijjah, ktoré sa ich týkajú sú ako jeden, to všetko poukazuje s úplnou jasnosťou na Tvoju jednotu a jedinosť, ba dokonca každé z nich ponúka svedectvo do počtu stvorení.

Taktiež, zem, tým, že je vojenským táborom a výstavou a miestom inštruktáže a usporiadaným poskytovaním všetkého potrebného vybavenia každého zo štyristotisíc národov prítomných pri rozdeľovaní jej rastlín a zvierat, poukazuje na veľkoleposť Tvojho rububijjah a Tvojej moci prenikajúcej všetkými vecami. Rovnakým spôsobom všetka rozdielna výživa nespočetných živých bytostí a to, že je im podávaná súcitne, veľkoryso, presne v správnom čase z jednoduchej, suchej pôdy a že tí nespočetní jednotlivci jednajú pod úplným podrobením a poslušnosťou božím príkazom, ukazuje, že Tvoje milosrdenstvo objíma všetky veci a že Tvoja suverenita objíma všetky veci.

Taktiež vypravovanie a spravovanie karaván stvorení na zemi, ktoré sú v stave plynutia a striedania života a smrti a spravovanie rastlín a zvierat a že to všetko je riadené, demonštruje číru nevyhnutnosť poznania, ktoré zahŕňa všetky veci a nekonečnú múdrosť vládnucu všetkým veciam, poukazuje na Tvoje obsiahle poznanie a múdrosť.

Taktiež, aby ľudstvo, ktoré plní nekonečné povinnosti počas krátkeho času na zemi, ktoré je vybavené schopnosťami a duchovnými schopnosťami akoby žilo naveky, ktoré má dispozíciu nad bytosťami zeme, vybavilo toto cvičisko sveta a tento dočasný vojenský tábor zeme a túto prechodnú výstavu s takou dôležitosťou, výdavkami, bezhraničnými prejavmi rububijjah, nespočetného množstva božej reči a nespočitateľných božích darov, istotne nie je odkázané na tento pominuteľný a úbohý život a tento tiesnivý a dočasný svet. Skôr je určené pre iný, večný život a večný príbytok blaženosti a v tomto ohľade poukazuje a v skutočnosti dosvedčuje odovzdanie posmrtného života, ktorý je vo večnej ríši.

Já Chalíq’i Kulli Šej (Ó Stvoriteľ Všetkých Vecí)!

Všetky stvorenia zeme sú spravované a podriadené v Tvojich domíniách, na Tvojej zemi, Tvojou silou, mocou a vôľou, a Tvojím poznaním a múdrosťou. A rububijjah, ktorého aktivita je pozorovaná na tvári zeme je tak obsiahle a všetko objímajúce a jeho spravovanie a riadenie sú tak dokonalé a presné, a jeho skutky vykonávané s takou rovnakosťou, súzvukom a podobnosťou, že to poukazuje na dispozíciu a rububijjah, ktoré je celkom (kull), ktorý nemôže byť delený, a univerzom (kulli), ktoré nemôže byť oddelené.

A zem, spolu so všetkými jej obyvateľmi oslavuje a vykonáva tasbih svojho Chalíqa (Stvoriteľa) nespočetnými jazykmi oveľa jasnejšími ako slovné výrazy a jazykom jeho nekonečných odmien chvália a vychvaľujú svojho Razzáq’i Zuldžalála (Slávneho Poskytovateľa).

Ó Zát’i Akdes (Najsvätejší) skrytý v intenzite Svojho prejavu a zahalený vo veľkoleposti Svojej vznešenosti!

Všetkým oslavovaním a tasbihatom zeme Ťa vyhlasujem za prostého všetkých chýb, nemohúcnosti a spoločníkov a všetkou jej chválou a vychvaľovaním Ti ponúkam chválu a vďaku.

Ó Rabb’ul Barr wal Bahr (Pán Zeme a Morí)!

Pomocou učenia Tvojho Koránu a pomocou učenia Tvojho Ušľachtilého Posla(SAW) som pochopil, že tak, ako obloha, atmosféra a zem dosvedčujú Tvoju jednotu a existenciu, tak i „moria a rieky, prúdy a pramene“ dosvedčujú Tvoju nevyhnutnú existenciu a jednotu na úrovni jasnosti.

Naozaj, v moriach, ktoré sú ako fascinujúce kotle nášho sveta produkujúce paru, niet stvorenia ba ani kvapky vody, ktoré by svojím bytím, príkazom, výhodou a stavom nedávalo poznať svojho Chalíqa (Stvoriteľa).

A z tých fascinujúcich stvorení, ktorých skvelá výživa je poskytovaná v jednoduchom piesku a vode a živé stvorenia morí, ktorých stvorenie je tak dobre usporiadané, najmä stvorenie rýb, ktoré obývajú moria, najmä ryby, z ktorých jedna nakladie milión vajíčok – niet jediného spomedzi týchto stvorení, ktoré by svojím stvorením a povinnosťami a svojou výživou a spravovaním a výchovou a riadením nenaznačovalo svojho Chalíqa (Stvoriteľa) a nedosvedčovalo svojho Razzáqa (Poskytovateľa).

Taktiež spomedzi tých vzácnych, výhodných, ozdobených drahokamov v moriach niet jediného, ktoré by svojím atraktívnym stvorením a prospešnými kvalitami Teba nespoznávalo a nedávalo Ťa poznať.

Áno, tak ako jeden po druhom svedčia, tak i spoločne od bodu svojho zhodného premiešavania a bytia jedného v druhom a rovakosti svojho odtlačku stvorenia, ľahkosti v ich pôvode a ich jednotlivého výskytu vo veľkých počtoch dosvedčujú Tvoju jednotu. Taktiež od bodu zadržiavania zeme, s jej moriami, ktoré zem obklopujú, spolu s jej pôdou, udržiavaním na obežnej dráhe okolo slnka bez prelievania alebo rozptyľovania a bez ich prekračovania zeme a stvorením tých mnohorakých a vyzdobených živých stvorení a drahokamov zo svojho jednoduchého piesku a vody a spravovaním a riadením všetkej ich výživy (rizq) a ostatných potrieb všeobecným a úplným spôsobom a bez stôp po nevyhnutných nespočetných mŕtvolách svojich obyvateľov na jej povrchu – dosvedčujú Tvoje bytie a že si Wadžíb’ul Wudžúd (Nevyhnutne Existujúci) a poskytujú náznaky do počtu svojich stvorení.

A tak, ako jasne poukazujú na skvelú suverenitu Tvojho rububijjah a veľkoleposť Tvojej moci, ktorá zahŕňa všetky veci, tak i naznačujú bezhraničnú širku Tvojho milosrdenstva a vlády, ktorá vládne všetkým veciam – od obrovských ale predsa usporiadaných hviezd za oblohou až po maličké ryby na dne mora, ktoré sú vyživované pravidelným spôsobom; a svojím poriadkom a výhodami, svojimi príkladmi múdrosti, svojou rovnováhou a rovnovážnosťou poukazujú na Tvoje poznanie, ktoré zahŕňa všetky veci a Tvoju múdrosť, ktorá obklopuje všetky veci.

A keďže tento hostinec sveta má také rezervoáry milosrdenstva, ktoré sa používajú na cestu a lode a výhody pre ľudstvo, ukazuje to, že Ten, Ktorý poskytuje takú hojnosť darov morí Svojim hosťom na jednu noc v prícestnom hostinci má celkom isto večné moria milosrdenstva v sídle Svojho večného domínia, a že tie, ktoré sú ukazované tu, sú iba ich obyčajné malé a prechodné vzorky.

İşte denizlerin böyle gayet hârika bir tarzda arzın etrafında vaziyet-i acibesiyle bulunması ve denizlerin mahlukatı dahi gayet muntazam idare ve terbiye edilmesi bilbedahe gösterir ki yalnız senin kuvvetin ve kudretin ile ve senin irade ve tedbirin ile senin mülkünde, senin emrine musahhardırlar. Ve lisan-ı halleriyle Hâlık’ını takdis edip “Allahu ekber” derler.

Ey dağları zemin sefinesine hazineli direkler yapan Kadîr-i Zülcelal!

Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâmın talimiyle ve Kur’an-ı Hakîm’inin dersiyle anladım ki: Nasıl denizler, acayipleriyle seni tanıyorlar ve tanıttırıyorlar. Öyle de dağlar dahi zelzele tesiratından zeminin sükûnetine ve içindeki dâhilî inkılabat fırtınalarından sükûtuna ve denizlerin istilasından kurtulmasına ve havanın gazat-ı muzırradan tasfiyesine ve suyun muhafaza ve iddiharlarına ve zîhayatlara lâzım olan madenlerin hazinedarlığına ettiği hizmetleriyle ve hikmetleriyle seni tanıyorlar ve tanıttırıyorlar.

Evet, dağlardaki taşların envaından ve muhtelif hastalıklara ilaç olan maddelerin aksamından ve zîhayata, hususan insanlara çok lâzım ve çok mütenevvi olan madeniyatın ecnasından ve dağları, sahraları çiçekleriyle süslendiren ve meyveleriyle şenlendiren nebatatın esnafından hiçbirisi yoktur ki tesadüfe havalesi mümkün olmayan hikmetleriyle, intizamıyla, hüsn-ü hilkatiyle, faydalarıyla hususan madeniyatın tuz, limon tuzu, sulfato ve şap gibi sureten birbirine benzemekle beraber, tatlarının şiddet-i muhalefetiyle ve bilhassa nebatatın basit bir topraktan çeşit çeşit envalarıyla, ayrı ayrı çiçek ve meyveleriyle, nihayetsiz Kadîr, nihayetsiz Hakîm, nihayetsiz Rahîm ve Kerîm bir Sâni’in vücub-u vücuduna bedahetle şehadet ettikleri gibi heyet-i mecmuasındaki vahdet-i idare ve vahdet-i tedbir ve menşe ve mesken ve hilkat ve sanatça beraberlik ve birlik ve ucuzluk ve kolaylık ve çokluk ve yapılmakta çabukluk noktalarından, o Sâni’in vahdetine ve ehadiyetine şehadet ederler.

Hem nasıl ki dağların yüzünde ve karnındaki masnûlar, zeminin her tarafında, her bir nevi aynı zamanda, aynı tarzda, yanlışsız, gayet mükemmel ve çabuk yapılmaları ve bir iş bir işe mani olmadan, sair neviler ile beraber karışık iken, karıştırmaksızın icadları; senin rububiyetinin haşmetine ve hiçbir şey ona ağır gelmeyen kudretinin azametine delâlet eder.

Öyle de zeminin yüzündeki bütün zîhayat mahlukların hadsiz hâcetlerini, hattâ mütenevvi hastalıklarını, hattâ muhtelif zevklerini ve ayrı ayrı iştihalarını tatmin edecek bir surette, dağların yüzlerini ve içlerini muntazam eşcar ve nebatat ve madeniyatla doldurmak ve muhtaçlara teshir etmek cihetiyle, senin rahmetinin hadsiz genişliğine ve hâkimiyetinin nihayetsiz vüs’atine delâlet ve toprak tabakatı içinde, gizli ve karanlık ve karışık bulunduğu halde; bilerek, görerek, şaşırmayarak, intizamla, hâcetlere göre ihzar edilmeleriyle, senin her şeye taalluk eden ilminin ihatasına ve her bir şeyi tanzim eden hikmetinin bütün eşyaya şümulüne ve ilaçların ihzaratı ve madenî maddelerin iddiharatıyla rububiyetinin rahîmane ve kerîmane olan tedabirinin mehasinine ve inayetinin ihtiyatlı letaifine pek zâhir bir surette işaret ve delâlet ederler.

Hem bu dünya hanında misafir yolcular için koca dağları levazımatlarına ve istikbaldeki ihtiyaçlarına muntazam ihtiyat deposu ve cihazat ambarı ve hayata lüzumlu olan çok definelerin mükemmel mahzeni olmak cihetinde işaret, belki delâlet, belki şehadet eder ki bu kadar Kerîm ve misafirperver ve bu kadar Hakîm ve şefkat-perver ve bu kadar Kadîr ve rububiyet-perver bir Sâni’in, elbette ve herhalde, çok sevdiği o misafirleri için ebedî bir âlemde, ebedî ihsanatının ebedî hazineleri vardır. Buradaki dağlara bedel, orada yıldızlar o vazifeyi görürler.

Ey Kādir-i külli şey! Dağlar ve içindeki mahluklar senin mülkünde ve senin kuvvet ve kudretinle ve ilim ve hikmetinle musahhar ve müddehardırlar. Onları bu tarzda tavzif ve teshir eden Hâlık’ını takdis ve tesbih ederler.

Ey Hâlık-ı Rahman! Ve ey Rabb-i Rahîm!

Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâmın talimiyle ve Kur’an-ı Hakîm’inin dersiyle anladım: Nasıl ki sema ve feza ve arz ve deniz ve dağ, müştemilat ve mahluklarıyla beraber seni tanıyorlar ve tanıttırıyorlar. Öyle de zemindeki bütün ağaç ve nebatat, yaprakları ve çiçekleri ve meyveleriyle, seni bedahet derecesinde tanıttırıyorlar ve tanıyorlar.

Ve umum eşcarın ve nebatatın cezbedarane hareket-i zikriyede bulunan yapraklarından ve ziynetleriyle Sâni’inin isimlerini tavsif ve tarif eden çiçeklerinden ve letafet ve cilve-i merhametinden tebessüm eden meyvelerinden her birisi, tesadüfe havalesi hiçbir cihet-i imkânı olmayan hârika sanat içindeki nizam ve nizam içindeki mizan ve mizan içindeki ziynet ve ziynet içindeki nakışlar ve nakışlar içindeki güzel ve ayrı ayrı kokular ve kokular içindeki meyvelerin muhtelif tatlarıyla, nihayetsiz Rahîm ve Kerîm bir Sâni’in vücub-u vücuduna bedahet derecesinde şehadet ettikleri gibi heyet-i mecmuasıyla, bütün zemin yüzünde birlik ve beraberlik, birbirine benzemeklik ve sikke-i hilkatte müşabehet ve tedbir ve idarede münasebet ve onlara taalluk eden icad fiilleri ve Rabbanî isimlerde muvafakat ve o yüz bin envaın hadsiz efradlarını birbiri içinde şaşırmayarak birden idareleri gibi noktalarıyla, o Vâcibü’l-vücud Sâni’in bilbedahe vahdetine ve ehadiyetine dahi şehadet ederler.

Hem nasıl ki onlar senin vücub-u vücuduna ve vahdetine şehadet ediyorlar. Öyle de rûy-i zeminde dört yüz bin milletlerden teşekkül eden zîhayat ordusundaki hadsiz efradın yüz binler tarzda iaşe ve idareleri; şaşırmayarak, karıştırmayarak mükemmel yapılmasıyla, senin rububiyetinin vahdaniyetteki haşmetine ve bir baharı, bir çiçek kadar kolay icad eden kudretinin azametine ve her şeye taallukuna delâlet ettikleri gibi; koca zeminin her tarafında, hadsiz hayvanatına ve insanlara, hadsiz taamların çeşit çeşit aksamını ihzar eden rahmetinin hadsiz genişliğine ve o hadsiz işler ve in’amlar ve idareler ve iaşeler ve icraatlar kemal-i intizamla cereyanları ve her şey, hattâ zerreler o emirlere ve icraata itaat ve musahhariyetleriyle, hâkimiyetinin hadsiz vüs’atine kat’î delâlet etmekle beraber o ağaçların ve nebatların ve her bir yaprak ve çiçek ve meyve ve kök ve dal ve budak gibi her birisinin her bir şeyini, her bir işini bilerek, görerek; faydalara, maslahatlara, hikmetlere göre yapılmakla, senin ilminin her şeye ihatasına ve hikmetinin her şeye şümulüne pek zâhir bir surette delâlet ve hadsiz parmaklarıyla işaret ederler. Ve senin gayet kemaldeki cemal-i sanatına ve nihayet cemaldeki kemal-i nimetine hadsiz dilleriyle sena ve medhederler.

Hem bu muvakkat handa ve fâni misafirhanede ve kısa bir zamanda ve az bir ömürde, eşcar ve nebatatın elleriyle, bu kadar kıymettar ihsanlar ve nimetler ve bu kadar fevkalâde masraflar ve ikramlar işaret belki şehadet eder ki:

Misafirlerine burada böyle merhametler yapan kudretli, keremkâr Zat-ı Rahîm, bütün ettiği masrafı ve ihsanı, kendini sevdirmek ve tanıttırmak neticesinin aksiyle, yani bütün mahlukat tarafından “Bize tattırdı fakat yedirmeden bizi idam etti.” dememek ve dedirmemek ve saltanat-ı uluhiyetini ıskat etmemek ve nihayetsiz rahmetini inkâr etmemek ve ettirmemek ve bütün müştak dostlarını mahrumiyet cihetinde düşmanlara çevirmemek noktalarından, elbette ve herhalde ebedî bir âlemde, ebedî bir memlekette, ebedî bırakacağı abdlerine, ebedî rahmet hazinelerinden, ebedî cennetlerinde, ebedî ve cennete lâyık bir surette meyvedar eşcar ve çiçekli nebatlar ihzar etmiştir. Buradakiler ise müşterilere göstermek için numunelerdir.

Hem ağaçlar ve nebatlar, umumen yaprak ve çiçek ve meyvelerinin kelimeleriyle seni takdis ve tesbih ve tahmid ettikleri gibi o kelimelerden her birisi dahi ayrıca seni takdis eder. Hususan meyvelerin bedî’ bir surette, etleri çok muhtelif, sanatları çok acib, çekirdekleri çok hârika olarak yapılarak o yemek tablalarını ağaçların ellerine verip ve nebatların başlarına koyarak zîhayat misafirlerine göndermek cihetinde, lisan-ı hal olan tesbihatları, zuhurca lisan-ı kāl derecesine çıkar. Bütün onlar senin mülkünde, senin kuvvet ve kudretinle, senin irade ve ihsanatınla, senin rahmet ve hikmetinle musahhardırlar ve senin her bir emrine mutîdirler.

Ey şiddet-i zuhurundan gizlenmiş ve ey kibriya-yı azametinden tesettür etmiş olan Sâni’-i Hakîm ve Hâlık-ı Rahîm! Bütün eşcar ve nebatatın, bütün yaprak ve çiçek ve meyvelerin dilleriyle ve adediyle; seni kusurdan, aczden, şerikten takdis ederek hamd ü sena ederim.

Ey Fâtır-ı Kadîr! Ey Müdebbir-i Hakîm! Ey Mürebbi-i Rahîm!

Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâmın talimiyle ve Kur’an-ı Hakîm’in dersiyle anladım ve iman ettim ki: Nasıl nebatat ve eşcar seni tanıyorlar, senin sıfât-ı kudsiyeni ve esma-i hüsnanı bildiriyorlar. Öyle de zîhayatlardan ruhlu kısmı olan insan ve hayvanattan hiçbirisi yoktur ki cisminde gayet muntazam saatler gibi işleyen ve işlettirilen dâhilî ve haricî azalarıyla ve bedeninde gayet ince bir nizam ve gayet hassas bir mizan ve gayet mühim faydalar ile yerleştirilen âlât ve duygularıyla ve cesedinde gayet sanatlı bir yapılış ve gayet hikmetli bir tefriş ve gayet dikkatli bir muvazene içinde konulan cihazat-ı bedeniyesiyle, senin vücub-u vücuduna ve sıfatlarının tahakkukuna şehadet etmesin.

Çünkü bu kadar basîrane nazik sanat ve şuurkârane ince hikmet ve müdebbirane tam muvazeneye, elbette kör kuvvet ve şuursuz tabiat ve serseri tesadüf karışamazlar ve onların işi olamaz ve mümkün değildir. Ve kendi kendine teşekkül edip öyle olması ise yüz derece muhal içinde muhaldir. Çünkü o halde her bir zerresi; her bir şeyini ve cesedinin teşekkülünü, belki dünyada alâkadar olduğu her şeyini bilecek, görecek, yapabilecek âdeta ilah gibi ihatalı bir ilmi ve kudreti bulunacak. Sonra teşkil-i ceset ona havale edilir ve “Kendi kendine oluyor.” denilebilir.

Ve heyet-i mecmuasındaki vahdet-i tedbir ve vahdet-i idare ve vahdet-i neviye ve vahdet-i cinsiye ve umumun yüzlerinde göz, kulak, ağız gibi noktalarda ittifak cihetinde müşahede edilen sikke-i fıtratta birlik ve her bir nev’in efradı simalarında görülen sikke-i hikmette ittihat ve iaşede ve icadda beraberlik ve birbirinin içinde bulunmak gibi keyfiyetlerinden hiçbirisi yoktur ki senin vahdetine kat’î şehadette bulunmasın. Ve her bir ferdinde, kâinata bakan bütün isimlerin cilveleri bulunmakla, vâhidiyet içinde senin ehadiyetine işareti olmasın.

Hem nasıl ki insan ile beraber hayvanatın, zeminin bütün yüzünde yayılan yüz bin envaı, muntazam bir ordu gibi teçhiz ve talimat ve itaat ve musahhariyetle ve en küçükten tâ en büyüğe kadar, rububiyetin emirleri intizamla cereyanlarıyla o rububiyetinin derece-i haşmetine ve gayet çoklukla beraber gayet kıymetli ve gayet mükemmel olmakla beraber gayet çabuk yapılmaları ve gayet sanatlı olmakla beraber gayet kolay yapılışlarıyla, kudretinin derece-i azametine delâlet ettikleri gibi; şarktan garba, şimalden cenuba kadar yayılan mikroptan tâ gergedana kadar, en küçücük sinekten tâ en büyük kuşa kadar bütün onların rızıklarını yetiştiren rahmetinin hadsiz vüs’atine ve her biri emirber nefer gibi vazife-i fıtriyesini yapmak ve zemin yüzü her baharda, güz mevsiminde terhis edilenler yerinde yeniden taht-ı silaha alınmış bir orduya ordugâh olmak cihetiyle, hâkimiyetinin nihayetsiz genişliğine kat’î delâlet ederler.

Hem nasıl ki hayvanattan her birisi, kâinatın bir küçük nüshası ve bir misal-i musağğarı hükmünde gayet derin bir ilim ve gayet dakik bir hikmetle, karışık eczaları karıştırmayarak ve bütün hayvanların ayrı ayrı suretlerini şaşırmayarak, hatasız, sehivsiz, noksansız yapılmalarıyla, ilminin her şeye ihatasına ve hikmetinin her şeye şümulüne, adetlerince işaretler ederler.

Öyle de her biri birer mu’cize-i sanat ve birer hârika-i hikmet olacak kadar sanatlı ve güzel yapılmasıyla, çok sevdiğin ve teşhirini istediğin sanat-ı Rabbaniyenin kemal-i hüsnüne ve gayet derecede güzelliğine işaret ve her birisi, hususan yavrular, gayet nazdar, nâzenin bir surette beslenmeleriyle ve heveslerinin ve arzularının tatmini cihetiyle, senin inayetinin gayet şirin cemaline hadsiz işaretler ederler.

Ey Rahmanu’r-Rahîm! Ey Sadıku’l-Va’di’l-Emin! Ey Mâlik-i Yevmi’d-din!

Senin Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâmının talimiyle ve Kur’an-ı Hakîm’inin irşadıyla anladım ki: Madem kâinatın en müntehab neticesi hayattır. Ve hayatın en müntehab hülâsası ruhtur. Ve zîruhun en müntehab kısmı zîşuurdur. Ve zîşuurun en câmii insandır. Ve bütün kâinat ise hayata musahhardır ve onun için çalışıyor. Ve zîhayatlar, zîruhlara musahhardır, onlar için dünyaya gönderiliyorlar. Ve zîruhlar, insanlara musahhardır, onlara yardım ediyorlar. Ve insanlar fıtraten Hâlık’ını pek ciddi severler ve Hâlık’ları onları hem sever hem kendini onlara her bir vesile ile sevdirir. Ve insanın istidadı ve cihazat-ı maneviyesi, başka bir bâki âleme ve ebedî bir hayata bakıyor. Ve insanın kalbi ve şuuru, bütün kuvvetiyle beka istiyor. Ve lisanı, hadsiz dualarıyla beka için Hâlık’ına yalvarıyor.

Elbette ve herhalde, o çok seven ve sevilen ve mahbub ve muhib olan insanları dirilmemek üzere öldürmekle, ebedî bir muhabbet için yaratılmış iken, ebedî bir adâvetle gücendirmek olamaz ve kabil değildir. Belki başka bir ebedî âlemde mesudane yaşaması hikmetiyle, bu dünyada çalışmak ve onu kazanmak için gönderilmiştir. Ve insana tecelli eden isimlerin, bu fâni ve kısa hayattaki cilveleriyle âlem-i bekada onların âyinesi olan insanların, ebedî cilvelerine mazhar olacaklarına işaret ederler.

Evet, ebedînin sadık dostu, ebedî olacak. Ve bâkinin âyine-i zîşuuru, bâki olmak lâzım gelir.

Hayvanların ruhları bâki kalacağı ve Hüdhüd-ü Süleymanî (as) ve Neml’i; ve Naka-i Salih (as) ve Kelb-i Ashab-ı Kehf gibi bazı efrad-ı mahsusa hem ruhu hem cesediyle bâki âleme gideceği ve her bir nev’in ara sıra istimal için bir tek cesedi bulunacağı rivayat-ı sahihadan anlaşılmakla beraber; hikmet ve hakikat hem rahmet ve rububiyet öyle iktiza ediyorlar.

Ey Kādir-i Kayyum!

Bütün zîhayat, zîruh, zîşuur; senin mülkünde, yalnız senin kuvvet ve kudretinle ve ancak senin irade ve tedbirinle ve rahmet ve hikmetinle, rububiyetinin emirlerine teshir ve fıtrî vazifelerle tavzif edilmişler. Ve bir kısmı, insanın kuvveti ve galebesi için değil belki fıtraten zaafı ve aczi için rahmet tarafından ona musahhar olmuşlar. Ve lisan-ı hal ve lisan-ı kāl ile Sâni’lerini ve Mabud’larını kusurdan, şerikten takdis ve nimetlerine şükür ve hamdederek, her biri ibadet-i mahsusasını yapıyorlar.

Ey şiddet-i zuhurundan gizlenmiş ve ey azamet-i kibriyasından perdelenmiş olan Zat-ı Akdes! Bütün zîruhların tesbihatıyla, seni takdis etmek niyet edip سُب۟حَانَكَ يَا مَن۟ جَعَلَ مِنَ ال۟مَاءِ كُلَّ شَى۟ءٍ حَىٍّ diyorum.

Yâ Rabbe’l-âlemîn! Yâ İlahe’l-evvelîne ve’l-âhirîn!

Yâ Rabbe’s-semavati ve’l-aradîn!

Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâmın talimiyle ve Kur’an-ı Hakîm’in dersiyle anladım ve iman ettim ki: Nasıl sema, feza, arz, berr ve bahir, şecer, nebat, hayvan; efradıyla, eczasıyla, zerratıyla seni biliyorlar, tanıyorlar ve varlığına ve birliğine şehadet ve delâlet ve işaret ediyorlar. Öyle de kâinatın hülâsası olan zîhayat ve zîhayatın hülâsası olan insan ve insanın hülâsası olan enbiya, evliya, asfiyanın hülâsası olan kalplerinin ve akıllarının müşahedat ve keşfiyat ve ilhamat ve istihracat ile, yüzer icma ve yüzer tevatür kuvvetinde bir kat’iyetle senin vücub-u vücuduna ve senin vahdaniyet ve ehadiyetine şehadet edip, ihbar ediyorlar. Mu’cizat ve keramat ve yakînî bürhanlarıyla haberlerini ispat ediyorlar.

Evet kalplerde, perde-i gaybda ihtar edici bir zata bakan hiçbir hatırat-ı gaybiye ve ilham edici bir zata baktıran hiçbir ilhamat-ı sadıka ve hakkalyakîn suretinde sıfât-ı kudsiye ve esma-i hüsnanı keşfeden hiçbir itikad-ı yakîne ve enbiya ve evliyada bir Vâcibü’l-vücud’un envarını aynelyakîn ile müşahede eden hiçbir nurani kalp ve asfiya ve sıddıkînde, bir Hâlık-ı külli şey’in âyât-ı vücubunu ve berahin-i vahdetini ilmelyakîn ile tasdik eden, ispat eden hiçbir münevver akıl yoktur ki senin vücub-u vücuduna ve sıfât-ı kudsiyene ve senin vahdetine ve ehadiyetine ve esma-i hüsnana şehadet etmesin, delâleti bulunmasın ve işareti olmasın.

Ve bilhassa bütün enbiya ve evliya ve asfiya ve sıddıkînin imamı ve reisi ve hülâsası olan Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâmın ihbarını tasdik eden hiçbir mu’cizat-ı bâhiresi ve hakkaniyetini gösteren hiçbir hakikat-i âliyesi ve bütün mukaddes ve hakikatli kitapların hülâsatü’l-hülâsası olan Kur’an-ı Mu’cizü’l-Beyan’ın hiçbir âyet-i tevhidiye-i kātıası ve mesail-i imaniyeden hiçbir mesele-i kudsiyesi yoktur ki senin vücub-u vücuduna ve kudsî sıfatlarına ve senin vahdetine ve ehadiyetine ve esma ve sıfâtına şehadet etmesin ve delâleti olmasın ve işareti bulunmasın.

Hem nasıl ki bütün o yüz binler muhbir-i sadıklar, mu’cizatlarına ve keramatlarına ve hüccetlerine istinad ederek, senin varlığına ve birliğine şehadet ederler. Öyle de her şeye muhit olan arş-ı a’zamın külliyat-ı umûrunu idareden, tâ kalbin gayet gizli ve cüz’î hatıratını ve arzularını ve dualarını bilmek ve işitmek ve idare etmeye kadar cereyan eden rububiyetinin derece-i haşmetini ve gözümüz önünde hadsiz muhtelif eşyayı birden icad eden hiçbir fiil, bir fiile; bir iş, bir işe mani olmadan, en büyük bir şeyi, en küçük bir sinek gibi kolayca yapan kudretinin derece-i azametini icma ile ittifak ile ilan ve ihbar ve ispat ediyorlar.

Hem nasıl ki bu kâinatı, zîruha hususan insana mükemmel bir saray hükmüne getiren ve cenneti ve saadet-i ebediyeyi cin ve inse ihzar eden ve en küçük bir zîhayatı unutmayan ve en âciz bir kalbin tatminine ve taltifine çalışan rahmetinin hadsiz genişliğini ve zerrattan tâ seyyarata kadar bütün enva-ı mahlukatı emirlerine itaat ettiren ve teshir ve tavzif eden hâkimiyetinin nihayetsiz vüs’atini haber vererek, mu’cizat ve hüccetleriyle ispat ederler. Öyle de kâinatı, eczaları adedince risaleler içinde bulunan bir kitab-ı kebir hükmüne getiren ve Levh-i Mahfuz’un defterleri olan İmam-ı Mübin ve Kitab-ı Mübin’de bütün mevcudatın bütün sergüzeştlerini kaydedip yazan ve umum çekirdeklerde umum ağaçlarının fihristlerini ve programlarını ve zîşuurun başlarında bütün kuvve-i hâfızalarda, sahiplerinin tarihçe-i hayatlarını yanlışsız, muntazaman yazdıran ilminin her şeye ihatasına ve her bir mevcuda çok hikmetleri takan, hattâ her bir ağaçta meyveleri sayısınca neticeleri verdiren ve her bir zîhayatta azaları, belki eczaları ve hüceyratları adedince maslahatları takip eden hattâ insanın lisanını çok vazifeler ile tavzif etmekle beraber, taamların tatları adedince, zevkî olan mizancıklar ile teçhiz ettiren hikmet-i kudsiyenin her bir şeye şümulüne hem bu dünyada numuneleri görülen celalî ve cemalî isimlerinin tecellileri, daha parlak bir surette ebedü’l-âbâdda devam edeceğine ve bu fâni âlemde numuneleri müşahede edilen ihsanatının daha şaşaalı bir surette dâr-ı saadette istimrarına ve bekasına ve bu dünyada onları gören müştakların ebedde dahi refakatlerine ve beraber bulunmalarına bi’l-icma, bi’l-ittifak şehadet ve delâlet ve işaret ederler.

Hem yüzer mu’cizat-ı bâhiresine ve âyât-ı kātıasına istinaden, başta Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâm ve Kur’an-ı Hakîm’in olarak, bütün ervah-ı neyyire ashabı olan enbiyalar ve kulûb-ü nuraniye aktabı olan evliyalar ve ukûl-ü münevvere erbabı olan asfiyalar; bütün suhuf ve kütüb-ü mukaddesede, senin çok tekrar ile ettiğin vaadlerine ve tehditlerine istinaden ve senin kudret ve rahmet ve inayet ve hikmet ve celal ve cemalin gibi kudsî sıfatlarına ve şe’nlerine ve izzet-i celaline ve saltanat-ı rububiyetine itimaden ve keşfiyat ve müşahedat ve ilmelyakîn itikadlarıyla, saadet-i ebediyeyi cin ve inse müjdeliyorlar. Ve ehl-i dalalet için cehennem bulunduğunu haber verip ilan ediyorlar ve iman edip şehadet ediyorlar.

Ey Kadîr-i Hakîm! Ey Rahman-ı Rahîm! Ey Sadıku’l-Va’di’l-Kerîm! Ey izzet ve azamet ve celal sahibi Kahhar-ı Zülcelal!

Bu kadar sadık dostlarını ve bu kadar vaadlerini ve bu kadar sıfât ve şuunatını tekzip edip, saltanat-ı rububiyetinin kat’î mukteziyatını ve sevdiğin ve onlar dahi seni tasdik ve itaatle kendilerini sana sevdiren hadsiz makbul ibadının hadsiz dualarını ve davalarını reddederek, küfür ve isyan ile ve seni vaadinde tekzip etmekle, senin azamet-i kibriyana dokunan ve izzet-i celaline dokunduran ve uluhiyetinin haysiyetine ilişen ve şefkat-i rububiyetini müteessir eden ehl-i dalalet ve ehl-i küfrü, haşrin inkârında tasdik etmekten yüz bin derece mukaddessin ve hadsiz derece münezzeh ve âlîsin!

Böyle nihayetsiz bir zulümden, bir çirkinlikten, senin nihayetsiz adaletini ve cemalini ve rahmetini takdis ediyorum!

سُب۟حَانَهُ وَ تَعَالٰى عَمَّا يَقُولُونَ عُلُوًّا كَبٖيرًا âyetini, vücudumun bütün zerratı adedince söylemek istiyorum!

Belki senin o sadık elçilerin ve o doğru dellâl-ı saltanatının hakkalyakîn, aynelyakîn, ilmelyakîn suretinde senin uhrevî rahmet hazinelerine ve âlem-i bekada ihsanatının definelerine ve dâr-ı saadette tamamıyla zuhur eden güzel isimlerinin hârika güzel cilvelerine şehadet, işaret, beşaret ederler. Ve bütün hakikatlerin mercii ve güneşi ve hâmisi olan “Hak” isminin en büyük bir şuâı, bu hakikat-i ekber-i haşriye olduğunu iman ederek, senin ibadına ders veriyorlar.

Ey Rabbü’l-enbiya ve’s-sıddıkîn! Bütün onlar; senin mülkünde, senin emrin ve kudretin ile senin irade ve tedbirin ile senin ilmin ve hikmetin ile musahhar ve muvazzaftırlar. Takdis, tekbir, tahmid, tehlil ile küre-i arzı bir zikirhane-i a’zam, bu kâinatı bir mescid-i ekber hükmünde göstermişler.

Yâ Rabbî ve yâ Rabbe’s-semavati ve’l-aradîn! Yâ Hâlıkî ve yâ Hâlık-ı külli şey!

Gökleri yıldızlarıyla, zemini müştemilatıyla ve bütün mahlukatı bütün keyfiyatıyla teshir eden kudretinin ve iradetinin ve hikmetinin ve hâkimiyetinin ve rahmetinin hakkı için nefsimi bana musahhar eyle! Ve matlubumu bana musahhar kıl! Kur’an’a ve imana hizmet için insanların kalplerini Risale-i Nur’a musahhar yap! Ve bana ve ihvanıma iman-ı kâmil ve hüsn-ü hâtime ver. Hazret-i Musa aleyhisselâma denizi ve Hazret-i İbrahim aleyhisselâma ateşi ve Hazret-i Davud aleyhisselâma dağı, demiri ve Hazret-i Süleyman aleyhisselâma cinni ve insi ve Hazret-i Muhammed aleyhissalâtü vesselâma şems ve kameri teshir ettiğin gibi Risale-i Nur’a kalpleri ve akılları musahhar kıl! Ve beni ve Risale-i Nur talebelerini, nefis ve şeytanın şerrinden ve kabir azabından ve cehennem ateşinden muhafaza eyle ve cennetü’l-firdevste mesud kıl, âmin âmin âmin!

سُب۟حَانَكَ لَا عِل۟مَ لَنَٓا اِلَّا مَا عَلَّم۟تَنَٓا اِنَّكَ اَن۟تَ ال۟عَلٖيمُ ال۟حَكٖيمُ

وَ اٰخِرُ دَع۟وٰيهُم۟ اَنِ ال۟حَم۟دُ لِلّٰهِ رَبِّ ال۟عَالَمٖينَ

Kur’an’dan ve münâcat-ı Nebeviye olan Cevşenü’l-Kebir’den aldığım bu dersimi, bir ibadet-i tefekküriye olarak, Rabb-i Rahîm’imin dergâhına arz etmekte kusur etmişsem, kusurumun affı için Kur’an’ı ve Cevşenü’l-Kebir’i şefaatçi ederek rahmetinden affımı niyaz ediyorum.

Said Nursî

---

İkinci Şuâ ⇐ | Şualar | ⇒ Dördüncü Şuâ

---